Πράξεις Των Αποστόλων - Κεφάλαιον ΙΒ'

Πρωτότυπο Κείμενο

ατ' ἐκεῖνον δὲ τὸν καιρὸν ἐπέβαλεν Ἡρῴδης ὁ βασιλεὺς τὰς χεῖρας κακώσαί τινας τῶν ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας.
2 Ἀνεῖλε δὲ Ἰάκωβον τὸν ἀδελφὸν Ἰωάννου μαχαίρᾳ.
3 Καὶ ἱδὼν ὅτι ἀρεστόν ἐστι τοῖς Ἰουδαίοις, προσέθετο συλλαβεῖν καὶ Πέτρον· ἦσαν δὲ αἱ ἡμέραι τῶν ἀζύμων·
4 ὃν καὶ πιάσας ἔθετο εἰς φυλακήν, παραδοὺς τέσσαρσι τετραδίοις στρατιωτῶν φυλάσσειν αὐτόν, βουλόμενος μετὰ τὸ πάσχα ἀναγαγεῖν αὐτὸν τῷ λαῷ.
5 Ὁ μὲν οὖν Πέτρος ἐτηρεῖτο ἐν τῇ φυλακῇ· προσευχὴ δὲ ἦν ἐκτενὴς γινομένη ὑπὸ τῆς ἐκκλησίας πρὸς τὸν Θεὸν ὑπὲρ αὐτοῦ.
6 Ὅτε δὲ ἔμελλεν αὐτὸν προάγειν ὁ Ἡρῴδης, τῇ νυκτὶ ἐκείνῃ ἦν ὁ Πέτρος κοιμώμενος μεταξὺ δύο στρατιωτῶν δεδεμένος ἀλύσεσι δυσί, φύλακές τε πρὸς τῆς θύρας ἐτήρουν τὴν φυλακήν.
7 Καὶ ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου ἐπέστη καὶ φῶς ἔλαμψεν ἐν τῷ οἰκήματι· πατάξας δὲ τὴν πλευρὰν τοῦ Πέτρου ἤγειρεν αὐτὸν λέγων· ἀνάστα ἐν τάχει· καὶ ἐξέπεσον αὐτοῦ αἱ ἀλύσεις ἐκ τῶν χειρῶν.
8 Εἶπέ τε ὁ ἄγγελος πρὸς αὐτόν· περίζωσαι καὶ ὑπόδησαι τὰ σανδάλιά σου. Ἐποίησε δὲ οὕτω· καὶ λέγει αὐτῷ· περιβαλοῦ τὸ ἱμάτιόν σου καὶ ἀκολούθει μοι.
9 Καὶ ἐξελθὼν ἠκολούθει αὐτῷ, καὶ οὐκ ᾔδει ὅτι ἀληθές ἐστι τὸ γινόμενον διὰ τοῦ ἀγγέλου, ἐδόκει δὲ ὅραμα βλέπειν.
10 Διελθόντες δὲ πρώτην φυλακὴν καὶ δευτέραν ἦλθον ἐπὶ τὴν πύλην τὴν σιδηρᾶν τὴν φέρουσαν εἰς τὴν πόλιν, ἥτις αὐτομάτη ἠνοίχθη αὐτοῖς, καὶ ἐξελθόντες προῆλθον ρύμην μίαν, καὶ εὐθέως ἀπέστη ὁ ἄγγελος ἀπ' αὐτοῦ.
11 Καὶ ὁ Πέτρος γενόμενος ἐν ἑαυτῷ εἶπε· νῦν οἶδα ἀληθῶς ὅτι ἐξαπέστειλε Κύριος τὸν ἄγγελον αὐτοῦ καὶ ἐξείλετό με ἐκ χειρὸς Ἡρῴδου καὶ πάσης τῆς προσδοκίας τοῦ λαοῦ τῶν ᾿Ιουδαίων.
12 Συνιδών τε ἦλθεν ἐπὶ τὴν οἰκίαν Μαρίας τῆς μητρὸς Ἰωάννου τοῦ ἐπικαλουμένου Μάρκου οὗ ἦσαν ἱκανοὶ συνηθροισμένοι καὶ προσευχόμενοι.
13 Κρούσαντος δὲ αὐτοῦ τὴν θύραν τοῦ πυλῶνος προσῆλθε παιδίσκη ὑπακοῦσαι ὀνόματι Ρόδη,
14 καὶ ἐπιγνοῦσα τὴν φωνὴν τοῦ Πέτρου, ἀπὸ τῆς χαρᾶς οὐκ ἤνοιξε τὸν πυλῶνα, εἰσδραμοῦσα δὲ ἀπήγγειλεν ἐστᾶναι τὸν Πέτρον πρὸ τοῦ πυλῶνος.
15 Οἱ δὲ πρὸς αὐτὴν εἶπον· μαίνῃ. Ἡ δὲ διισχυρίζετο οὕτως ἔχειν. Οἱ δὲ ἔλεγον· ὁ ἄγγελος αὐτοῦ ἐστιν.
16 Ὁ δὲ Πέτρος ἐπέμενε κρούων. Ἀνοίξαντες δὲ εἶδον αὐτὸν καὶ ἐξέστησαν.
17 Κατασείσας δὲ αὐτοῖς τῇ χειρὶ σιγᾶν διηγήσατο αὐτοῖς πῶς ὁ Κύριος ἐξήγαγεν αὐτὸν ἐκ τῆς φυλακῆς, εἶπε δέ· ἀπαγγείλατε Ἰακώβῳ καὶ τοῖς ἀδελφοῖς ταῦτα. Καὶ ἐξελθὼν ἐπορεύθη εἰς ἕτερον τόπον.
18 Γενομένης δὲ ἡμέρας ἦν τάραχος οὐκ ὀλίγος ἐν τοῖς στρατιώταις, τί ἄρα ὁ Πέτρος ἐγένετο.
19 Ἡρῴδης δὲ ἐπιζητήσας αὐτὸν καὶ μὴ εὑρών, ἀνακρίνας τοὺς φύλακας ἐκέλευσεν ἀπαχθῆναι, καὶ κατελθὼν ἀπὸ τῆς Ἰουδαίας εἰς τὴν Καισάρειαν διέτριβεν.
20 Ἦν δὲ Ἡρῴδης θυμομαχῶν Τυρίοις καὶ Σιδωνίοις· ὁμοθυμαδόν τε παρῆσαν πρὸς αὐτόν, καὶ πείσαντες Βλάστον τὸν ἐπὶ τοῦ κοιτῶνος τοῦ βασιλέως ᾐτοῦντο εἰρήνην, διὰ τὸ τρέφεσθαι αὐτῶν τὴν χώραν ἀπὸ τῆς βασιλικῆς.
21 Τακτῇ δὲ ἡμέρᾳ ὁ Ἡρῴδης ἐνδυσάμενος ἐσθῆτα βασιλικὴν καὶ καθίσας ἐπὶ τοῦ βήματος ἐδημηγόρει πρὸς αὐτούς.
22 Ὁ δὲ δῆμος ἐπεφώνει· Θεοῦ φωνὴ καὶ οὐκ ἀνθρώπου.
23 Παραχρῆμα δὲ ἐπάταξεν αὐτὸν ἄγγελος Κυρίου ἀνθ' ὧν οὐκ ἔδωκε τὴν δόξαν τῷ Θεῷ, καὶ γενόμενος σκωληκόβρωτος ἐξέψυξεν.
24 Ὁ δὲ λόγος τοῦ Θεοῦ ηὔξανε καὶ ἐπληθύνετο.
25 Βαρνάβας δὲ καὶ Σαῦλος ὑπέστρεψαν ἐξ Ἱερουσαλὴμ πληρώσαντες τὴν διακονίαν, συμπαραλαβόντες καὶ Ἰωάννην τὸν ἐπικληθέντα Μᾶρκον.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

ατὰ τὸν καιρὸν ἐκεῖνον, ὁ βασιλεὺς Ἡρῴδης Ἀγρίππας, ἄπλωσε τὰ χέρια καὶ ἐπιασε μερικοὺς ἀπὸ τοὺς πιστοὺς τῆς Ἐκκλησίας, διὰ νὰ τοὺς κακοποιήσῃ.
2 Ἐξετέλεσε δὲ διὰ μαχαίρας τὸν ἀπόστολον Ἰάκωβον, ἀδελφὸν τοῦ εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου.
3 Καὶ ὅταν εἶδε ὅτι αὐτὸ ἦτο εὐχάριστον εἰς τοὺς Ἰουδαίους, ἀπεφάσισε ἐν συνεχεία νὰ συλάβῃ καὶ τὸν Πέτρον. Ἦσαν δὲ τότε αἱ ἡμέραι τῶν ἀζύμων, δηλαδὴ τῆς ἑορτῆς τοῦ πάσχα.
4 Καὶ ἀφοῦ τὸν συνέλαβε, τὸν ἔβαλε εἰς τὴν φυλακήν, παραδώσας αὐτὸν εἰς τέσσαρες τετράδες στρατιωτῶν νὰ τὸν φρουροῦν ὑπευθύνως, ἐπειδὴ ἤθελε ἔπειτα ἀπὸ τὸ πάσχα νὰ τὸν δικάσῃ ἐνώπιον τοῦ λαοῦ.
5 Ἔτσι, λοιπόν, ὁ Πέτρος ἐφρουρεῖτο μέσα εἰς τὴν φυλακήν. Ἀπὸ ὅλην ὅμως τὴν Ἐκκλησίαν ἐγίνετο συνεχῶς μακρὰ καὶ θερμὴ προσευχὴ δι' αὐτὸν εἰς τὸν Θεόν.
6 Ὅταν δὲ ἐπρόκειτο νὰ τὸν φέρῃ ὁ Ἡρῴδης εἰς τὸ δικαστήριον, τὴν νύκτα ἐκείνη ὁ Πέτρος ἐκοιμᾶτο μεταξὺ δύο στρατιωτῶν δεμένος μαζῆ μὲ αὐτοὺς μὲ δύο ἁλυσίδες. Καὶ ἐπὶ πλέον φρουροὶ ἐμπρὸς εἰς τὴν θύραν ἐφρουρούσαν τὴν φυλακήν.
7 Καὶ ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου ἔξαφνα εἰσῆλθε καὶ φῶς ἔλαμψε εἰς τὸ κελλί, ὅπου ἐκοιμάτο ὁ Πέτρος. Ἐκτύπησε τὴν πλευρὰν τοῦ Πέτρου, τὸν ἐξύπνησε καὶ τοῦ εἶπε· <Σήκω γρήγορα>. Καὶ ἔπεσαν οἱ ἁλυσίδες ἀπὸ τὰ χέρια του.
8 Καὶ εἶπεν ὁ ἄγγελος πρὸς αὐτόν· <Ζῶσε τὸν χιτῶνα σου καὶ δέσε τὰ πέδιλά σου>. Καὶ ὁ Πέτρος ἔκαμε ἔτσι. Καὶ τοῦ λέγει ὁ ἄγγελος· <Φόρεσε τώρα τὸ ἱμάτιόν σου καὶ ἀκολούθησέ με>.
9 Καὶ ἐξελθὼν ὁ Πέτρος ἀκολουθοῦσε τὸν ἄγγελον καὶ δὲν εἶχεν ἀκόμη ἐννοήσει ὅτι ἦτο πραγματικότης αὐτό, ποὺ ἐγίνετο διὰ μέσου τοῦ ἀγγέλου. Ἐνόμιζε ὅτι βλέπει κάποιο ὅραμα.
10 Ἀφοῦ δὲ ἐπέρασαν τὴν πρώτην καὶ τὴν δευτέραν φρουράν, ἦλθαν εἰς τὴν σιδερένιαν θύραν, ποὺ ὠδηγοῦσε πρὸς τὴν πόλιν, ἡ ὁποία καὶ ἀνοίχθηκε δι' αὐτοὺς μόνη της. Ἀφοῦ ἐβγῆκαν, ἐπέρασαν μαζῆ ἕνα δρόμον καὶ ἀμέσως ἔφυγε ἀπὸ αὐτὸν ὁ ἄγγελος.
11 Συνῆλθε τότε ὁ Πέτρος καὶ εἶπε· <Τώρα καταλαβαίνω καλά, ὅτι πράγματι ἔστειλε ὁ Κύριος τὸν ἄγγελόν του καὶ μὲ ἔβγαλε ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ Ἡρῴδου καὶ μὲ ἐγλύτωσε ἀπὸ κάθε κακόν, ποὺ ὁ λαὸς τῶν Ἰουδαίων ἐπερίμενε νὰ μοῦ γίνῃ>.
12 Καὶ ἀφοῦ εἶδε πλέον καλά ποῦ εὑρίσκετο, ἦλθε εἰς τὸ σπίτι τῆς Μαρίας τῆς Μητρὸς τοῦ Ἰωάννου, ὁ ὁποῖος ἐλέγετο καὶ Μᾶρκος, ὅπου ἦσαν συγκεντρωμένοι ἀρκετοὶ καὶ προσηύχοντο.
13 Ὅταν δὲ ἐκτύπησε τὴν αὐλόπορταν, ἦλθε μία νεαρὰ ὑπηρέτρια, ὀνόματι Ρόδη, νὰ ἐρωτήσῃ καὶ νὰ ἀκούσῃ, ποιὸς ἦτο.
14 Καὶ ἐπειδὴ ἐγνώρισε καλὰ τὴν φωνὴν τοῦ Πέτρου, ἀπὸ τὴν χαράν της δὲν ἄνοιξε τὴν ἐξώπορτα, ἀλλὰ ἔτρεξε μέσα καὶ τοὺς ἐπληροφόρησε ὅτι ὁ Πέτρος στέκεται ἐμπρὸς εἰς τὴν ἐξώπορτα.
15 Ἐκεῖνοι δὲ τῆς εἶπαν· <Ἔχεις παρακρούσεις, δὲν εἶσαι στὰ καλά σου>. Ἐκείνη ὅμως ἐπέμενε καὶ τοὺς διεβεβαίωνε ὅτι ὅπως εἶπε, ἔτσι εἶναι. Ἐκεῖνοι δὲ εἰς τὸ τέλος εἶπεν ὅτι ὄχι ὁ Πέτρος, ἀλλὰ ὁ ἄγγελός του εἶναι.
16 Ὁ Πέτρος ὅμως ἐπέμενε νὰ κτυπᾷ τὴν θύραν. Καὶ ὅταν ἐπὶ τέλους ἤνοιξαν, τὸν εἶδαν καὶ ἔμειναν ἔκπληκτοι.
17 Αὐτὸς δέ, ἀφοῦ μὲ τὸ χέρι του τοὺς ἔκανε νόημα νὰ σιωπήσουν, τοὺς διηγήθηκε πῶς ὁ Κύριος τὸν ἔβγαλε ἀπὸ τὴν φυλακὴν καὶ εἶπε· <Ἀναφέρατε εἰς τὸν Ἰάκωβον καὶ εἰς τοὺς ἀδελφοὺς αὐτά>. Καὶ ἀφοῦ ἐβγῆκε ἀπὸ τὸ σπίτι, ἔφυγε ἀπὸ τὴν πόλιν καὶ ἐπῆγε εἰς ἄλλο μέρος.
18 Ὅταν δὲ ἔγινε ἡμέρα, μεγάλη ταραχὴ συνέβη μεταξὺ τῶν στρατιωτῶν, διὰ τὸ τί ἄραγε εἶχε γίνει ὁ Πέτρος.
19 Ἐν τῷ μεταξὺ δὲ ὁ Ἡρῴδης τὸν ἐζήτησε καὶ ἐπειδὴ φυσικὰ δὲν τὸν εὑρῆκε, ὑπέβαλεν εἰς ἀνάκρισιν τοὺς φύλακας. Ἐπειδὴ δὲ τοὺς ἐθεώρησε ὑπευθύνους διὰ τὴν ἀποφυλάκισιν τοῦ Πέτρου, διέταξε καὶ τοὺς ὠδήγησαν εἰς τὸν τόπον τῆς θανατικῆς των ἐκτελέσεως, (ὅπου καὶ τοὺς ἐξετέλεσαν. Ὑπεύθυνοι οἱ στρατιῶται διὰ τὴν τήρησιν τῶν κρατουμένων) ἔπρεπε ἐν περιπτώσει δραπετεύσεως αὐτῶν νὰ ὑποστοῦν, κατὰ τὸν ρωμαϊκὸν νόμον, τὴν ποινήν, ποὺ θὰ ὑφίσταντο οἱ κρατούμενοι). Ἔπειτα δὲ ἀπὸ αὐτὰ κατέβηκε ἀπὸ τὴν Ἰουδαίαν εἰς τὴν Καισάρειαν, ὅπου καὶ ἔμενε.
20 Συνέβη δὲ τότε νὰ εἶναι ὁ Ἡρῴδης πολὺ ὠργισμένος ἐναντίον τῶν καστοίκων Τύρου καὶ Σιδῶνος. Ἐκεῖνοι δὲ συνεφώνησαν καὶ ἔστειλαν ἀντιπροσώπους των πρὸς αὐτόν. Καὶ ἀφοῦ κατώρθωσαν νὰ πάρουν μὲ τὸ μέρος των τὸν Βλάστον, τὸν θαλαμηπόλον τοῦ βασιλέως, ποὺ ἐπεριποιεῖτο τὸν κοιτῶνα του, ἐζητοῦσαν εἰρήνην καὶ φιλίαν μὲ τὸν Ἡρῴδην, διότι ἡ χώρα των ἔπαιρνε τὰ τρόφιμα της ἀπὸ τὴν χώραν τοῦ βασιλέως Ἡρῴδου.
21 Εἰς ὡρισμένην δὲ ἡμέραν ὁ Ἡρῴδης, ἀφοῦ ἐφόρεσε λαμπρὰν βασιλικὴν στολήν, ἐκάθησε εἰς τὸν θρόνον καὶ ἤρχισε νὰ δημηγορῇ πρὸς αὐτοὺς καὶ πρὸς τὸν λαόν.
22 Ὁ εἰδωλολατρικὸς δὲ λαὸς τῆς Καισαρείας ἐπεδοκίμαζε καὶ ἐφώναζε· <Αὐτὴ εἶναι ἡ φωνὴ Θεοῦ καὶ ὄχι ἀνθρώπου!>
23 Ἀμέσως ὅμως τὴν ὥραν ἐκείνην ἄγγελος Κυρίου ἐκτύπησε μὲ φοβερὰν νόσον τὸν Ἡρῴδην, διότι δὲν ἔδωσε τὴν δόξαν εἰς τὸν Θεόν, ἀλλὰ εἰς τὸν ἑαυτόν του, καὶ μετὰ τὸ κτύπημα αὐτὸ σκώληκες ἔτρωγαν τὰς σάρκας του, ἕως ὅτου ἐπέθανε.
24 Ὁ δὲ λόγος τοῦ Θεοῦ προώδευε καὶ οἱ πιστοὶ ἐπληθύνοντο.
25 Ὁ Βαρνάβας δὲ καὶ ὁ Σαῦλος, ἀφοῦ ἐξεπλήρωσαν τὴν ἀποστολήν των καὶ ἔφεραν τὰ βοηθήματα, ἐπέστρεψαν ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ εἰς τὴν Ἀντιόχειαν, παραλαβόντες μαζῆ των καὶ τὸν Ἰωάννην, ὁ ὁποῖος ἐλέγετο καὶ Μᾶρκος.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

ατ’ ἐκεῖνον δὲ τὸν καιρὸν ὁ βασιλεὺς Ἡρῴδης Ἀγρίππας ὁ Α', ἐγγονὸς τοῦ μεγάλου Ἡρῴδου, ἔβαλε χέρι εἰς μερικοὺς ἀπὸ τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας διὰ νὰ τοὺς κακοποιήσῃ.
2 Ἐθανάτωσε δὲ διὰ μαχαίρας τὸν Ἰάκωβον, τὸν ἀδελφὸν τοῦ ἀποστόλου καὶ εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου.
3 Καὶ ὅταν εἶδεν, ὅτι καὶ οἱ προεστοὶ καὶ ὁ λαὸς τῶν Ἰουδαίων εὐχαριστήθησαν διὰ τὴν ἐνέργειάν του αὐτήν, ἀπεφάσισεν ἐπιπροσθέτως νὰ συλλάβῃ καὶ τὸν Πέτρον. Ἦσαν δὲ τότε αἱ ἡμέραι τῆς ἑορτῆς τῶν ἀζύμων.
4 Καὶ ἀφοῦ συνέλαβε τοῦτον, τὸν ἔκλεισεν εἰς φυλακήν, παραδώσας αὐτὸν εἰς τέσσαρας τετράδας στρατιωτῶν διὰ νὰ τὸν φρουροῦν, διότι ἤθελε μετὰ τὴν ἑορτὴν τοῦ Πάσχα νὰ τὸν ἀνεβάσῃ εἰς τὸ κριτήριον καὶ νὰ τὸν δικάσῃ ἐπὶ παρουσίᾳ τοῦ λαοῦ.
5 Ἔτσι λοιπὸν ὁ μὲν Πέτρος ἐφρουρεῖτο μέσα εἰς τὴν φυλακήν· ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας ὅμως τῶν Ἱεροσολύμων ἐγίνετο ἑξακολουθητικῶς ὑπὲρ τῆς διασώσεως αὐτοῦ μακρὰ καὶ θερμὴ προσευχὴ πρὸς τὸν Θεόν.
6 Ὅταν δὲ ἐπρόκειτο ὁ Ἡρῴδης νὰ τὸν προσαγάγῃ εἰς τὸ δικαστήριον, κατὰ τὴν προηγουμένην νύκτα τῆς ἡμέρας ἐκείνης ὁ Πέτρος ἐκοιμᾶτο ἥσυχα ἐν μέσῳ δύο στρατιωτῶν δεμένος μὲ δύο ἁλυσίδες, καὶ φρουροὶ πρὸ τῆς θύρας ἐφύλαττον τὸ δεσμωτήριον.
7 Καὶ ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου ἦλθεν ἔξαφνα καὶ φῶς ἔλαμψεν ἐντὸς τοῦ δωματίου, ὅπου ἐκοιμᾶτο ὁ Πέτρος. Ἀφοῦ δὲ ὁ ἄγγελος ἐκτύπησε τὴν πλευρὰν τοῦ Πέτρου, τὸν ἐξύπνησε καὶ τοῦ εἶπε· Σήκω γρήγορα. Καὶ ἀμέσως ἔπεσαν αἱ ἁλυσίδες ἀπὸ τὰ χέρια του.
8 Καὶ εἶπεν ὁ ἄγγελος πρὸς αὐτόν· Ζῶσε τὸ ὑποκάμισόν σου καὶ δέσε εἰς τὰ πόδια σου τὰ πέδιλά σου. Καὶ ὁ Πέτρος ἀμέσως ἔκαμεν, ὅπως διετάχθη. Καὶ λέγει εἰς αὐτὸν ὁ ἄγγελος· Φόρεσε τὸ ἐξωτερικόν σου ροῦχο καὶ ἀκολούθησέ με.
9 Καὶ ὁ Πέτρος, ἀφοῦ ἐβγῆκεν ἀπὸ τὸ δωμάτιον, ἠκολούθει τὸν ἄγγελον καὶ δὲν εἶχεν ἀντιληφθῇ ἀκόμη, ὅτι εἶναι πραγματικὸν αὐτό, ποὺ ἐγίνετο ἀπὸ τὸν Θεὸν διὰ μέσου τοῦ ἀγγέλου. Ἐνόμιζε δέ, ὅτι βλέπει εἰς τὸν ὕπνον του κάποιαν ὀπτασίαν.
10 Ἀφοῦ δὲ ἐπέρασαν τὸν πρῶτον καὶ τὸν δεύτερον φρουρόν, ἦλθον εἰς τὴν σιδηρᾶν ἐξώπορταν, ποὺ ὠδήγει ἀμέσως εἰς τὴν πόλιν, καὶ ἡ πόρτα αὐτὴ τοὺς ἠνοίχθη μόνη της. Καὶ ἀφοῦ ἐβγῆκαν ἐπέρασαν μαζὶ μίαν στενωπόν. Καὶ ἀμέσως ἔφυγεν ἀπὸ τὸν Πέτρον ὁ ἄγγελος.
11 Καὶ τότε ὁ Πέτρος συνῆλθεν ἀπὸ τὴν κατάστασιν τῆς ἐκπλήξεως καὶ τῆς ἐκστάσεως, ἕνεκα τῆς ὁποίας ἐνόμιζεν, ὅτι ἔβλεπεν ὅραμα καὶ εἶπε· Τώρα καταλαβαίνω, ὅτι πραγματικῶς ἀπέστειλεν ὁ Κύριος τὸν ἄγγελόν του καὶ μὲ ἠλευθέρωσεν ἀπὸ τὴν κακοποιὸν χεῖρα τοῦ Ἡρῴδου, καθὼς καὶ ἀπὸ κάθε κακόν, ποὺ ἐπερίμενεν ὁ λαὸς τῶν Ἰουδαίων νὰ γίνῃ εἰς ἐμέ.
12 Καὶ ἀφοῦ ἀντελήφθη ποὺ ἦτο καὶ ἐσκέφθη τί ἔπρεπε νὰ κάμῃ, ἦλθεν εἰς τὸ σπίτι τῆς Μαρίας, τῆς μητρὸς τοῦ Ἰωάννου, ποὺ ἐπωνομάζετο Μᾶρκος, ὅπου ἦσαν μαζευμένοι ἀρκετοὶ καὶ προσηύχοντο ὑπὲρ αὐτοῦ.
13 Ὅταν δὲ ὁ Πέτρος ἐκτύπησε τὴν ἐξώπορταν τοῦ προαυλίου, ἐπλησίασε μία νεαρὰ ὑπηρέτρια, ποὺ ἐλέγετο Ρόδη, διὰ νὰ ἐρωτήσῃ καὶ ἐκ τῆς ἀπαντήσεως, ποὺ θὰ ἐδίδετο, νὰ ἀκούσῃ ποῖος ἦτο.
14 Καὶ ἐπειδὴ ἀνεγνώρισε τὴν φωνὴν τοῦ Πέτρου, ἀπὸ τὴν μεγάλην της χαρὰν δὲν ἤνοιξε τὴν ἐξωπορταν, ἀλλ’ ἔτρεξε μέσα καὶ ἀνήγγειλεν, ὅτι ἔξω ἀπὸ τὴν αὐλόθυραν στέκεται ὁ Πέτρος.
15 Αὐτοὶ ὅμως τῆς εἶπαν· Εἶσαι τρελλὴ καὶ δὲν ἠξεύρεις, τί λέγεις. Ἐκείνη ὅμως ἐβεβαίωνεν ἐπιμόνως, ὅτι οὕτως εἶχε τὸ πρᾶγμα. Ἀλλ’ ἐκεῖνοι πρὸ τῆς ἐπιμονῆς τῆς μικρᾶς ὑπηρετρίας εἶπαν εἰς τὸ τέλος· Δὲν εἶναι ὁ Πέτρος, ἀλλ’ εἶναι ὁ ἄγγελός του.
16 Ὁ Πέτρος ὅμως ἐν τῷ μεταξὺ ἐκτύπα ἐπιμόνως τὴν θύραν. Καὶ ὅταν ἤνοιξαν, τὸν εἶδαν καὶ ἐκυριεύθησαν ἀπὸ θαυμασμὸν καὶ ἔκστασιν.
17 Αὐτὸς δέ, ἀφοῦ μὲ τὸ χέρι του τοὺς ἔκαμε σημεῖον να σιωπήσουν, ὥστε νὰ μὴ γίνουν ἀντιληπτοὶ εἰς τοὺς γείτονας, τοὺς διηγήθη, πῶς ὁ Κύριος διὰ τοῦ ἀγγέλου τὸν ἔβγαλεν ἀπὸ τὴν φυλακήν. Εἶπε δέ· Ἀναγγείλατε εἰς τὸν Ἰάκωβον καὶ εἰς τοὺς ἀδελφοὺς αὐτά, ποὺ σᾶς διηγήθην. Καὶ ἀφοῦ ἐβγῆκεν ἀπὸ τὸ σπίτι καὶ ἀπὸ τὴν πόλιν τῶν Ἱεροσολύμων, ἐπῆγεν εἰς ἄλλο μέρος.
18 Ὅταν δὲ ἐξημέρωσεν, ἔγινεν ὄχι ὀλίγη ταραχὴ μεταξὺ τῶν στρατιωτῶν, οἱ ὁποῖοι ἐζήτουν νὰ ἀνακαλύψουν, τί ἆρά γε νὰ ἔγινεν ὁ Πέτρος.
19 Ἐν τῷ μεταξὺ δὲ ὁ Ἡρῴδης τὸν ἐζήτησεν, ἀλλὰ δὲν τὸν εὗρε. Καὶ ἀφοῦ ὑπέβαλεν εἰς ἀνάκρισιν τοὺς φρουρούς, οἱ ὁποῖοι τὸν ἐφύλαττον, διέταξε νὰ τοὺς πάρουν ἀπὸ ἐμπρός του καὶ νὰ τοὺς μεταφέρουν εἰς τὸν τόπον τῆς θανατικῆς των ἐκτελέσεως. Καὶ μετὰ τοῦτο κατέβη ἀπὸ τὴν Ἰουδαίαν εἰς τὴν Καισάρειαν καὶ παρέμενεν ἐκεῖ.
20 Ἦτο δὲ ὁ Ἡρῴδης πολὺ ἐξωργισμένος ἐναντίον τῶν κατοίκων τῶν πόλεων Τύρου καὶ Σιδῶνος. Ἀπὸ συμφώνου δὲ οὗτοι ἔστειλαν ἀντιπροσώπους καὶ παρουσιάσθησαν εἰς αὐτόν. Καὶ ἀφοῦ κατώρθωσαν νὰ προσεταιρισθοῦν τὸν Βλαστόν, τὸν αὐλικὸν ποὺ ἐπεριποιεῖτο τὸ ἰδιαίτερον δωμάτιον τοῦ βασιλέως, ἐζήτουν νὰ ἀποκαταστήσουν μετ’ αὐτοῦ σχέσεις εἰρηνικὰς καὶ φιλικάς, διότι ἡ χώρα των ἐπρομηθεύετο τὰ τρόφιμά της ἀπὸ τὴν χώραν τοῦ βασιλέως Ἡρῴδου.
21 Εἰς ὡρισμένην δὲ ἡμέραν ὁ Ἡρῴδης, ἀφοῦ ἐνεδύθη στολὴν βασιλικὴν καὶ ἐκάθισεν ἐπὶ τοῦ θρόνου, ποὺ εἶχε στηθῆ εἰς τὸ θέατρον, ἠγόρευε δημοσίᾳ πρὸς αὐτούς.
22 Τὰ εἰδωλολατρικα δὲ πλήθη τῆς Καισαρείας, διὰ νὰ τὸν κολακεύσουν, ἐφώναζαν· Αὐτὴ εἶναι φωνὴ Θεοῦ καὶ ὄχι φωνὴ ἀνθρώπου.
23 Τὴν ἰδίαν ὅμως στιγμὴν ἄγγελος Κυρίου τὸν ἐπάταξε δι’ ἀπαισίας νόσου, ἐπειδὴ δὲν ἔδωκε τὴν ὀφειλομένην δόξαν εἰς τὸν Θεόν, ἀλλ’ ἀπεδέχθη τὴν θεοποίησιν αὐτὴν καὶ ἐθεώρησε τὸν ἑαυτόν του ἄξιον αὐτῆς. Καὶ μετὰ τὴν πληγὴν αὐτὴν τοῦ ἀγγέλου, σκώληκες κατέτρωγον τὰς σάρκας του, ἕως ὅτου μετ’ ὀλίγας ἡμέρας ἐξεψύχησεν.
24 Ἀλλ’ ἐνῷ ὁ Ἡρῴδης τοιοῦτον ἄθλιον ἔλαβε τέλος, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ἔκανε νέας προόδους καὶ ἐπολλαπλασιάζοντο οἱ ὀπαδοί του.
25 Ὁ Βαρνάβας δὲ καὶ ὁ Σαῦλος, ἀφοῦ μετέφεραν τὰς συνεισφορὰς τῶν ἀδελφῶν εἰς Ἱεροσόλυμα καὶ ἐτελείωσαν τὴν ὑπηρεσίαν, ποὺ τοὺς εἶχαν ἀναθέσει οἱ Χριστιανοὶ τῆς Ἀντιοχείας, ἐπέστρεψαν ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα καὶ παρέλαβον ἀπ’ ἐκεῖ μαζί των καὶ τὸν Ἰωάννην, ποὺ ἐπωνομάσθη κατὰ τὴν ἐποχὴν ἐκείνην Μᾶρκος.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
ατ' ἐκεῖνον δὲ τὸν καιρὸν ἐπέβαλεν Ἡρῴδης ὁ βασιλεὺς τὰς χεῖρας κακώσαί τινας τῶν ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας.	ατὰ τὸν καιρὸν ἐκεῖνον, ὁ βασιλεὺς Ἡρῴδης Ἀγρίππας, ἄπλωσε τὰ χέρια καὶ ἐπιασε μερικοὺς ἀπὸ τοὺς πιστοὺς τῆς Ἐκκλησίας, διὰ νὰ τοὺς κακοποιήσῃ.	ατ’ ἐκεῖνον δὲ τὸν καιρὸν ὁ βασιλεὺς Ἡρῴδης Ἀγρίππας ὁ Α', ἐγγονὸς τοῦ μεγάλου Ἡρῴδου, ἔβαλε χέρι εἰς μερικοὺς ἀπὸ τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας διὰ νὰ τοὺς κακοποιήσῃ.
2 Ἀνεῖλε δὲ Ἰάκωβον τὸν ἀδελφὸν Ἰωάννου μαχαίρᾳ.	2 Ἐξετέλεσε δὲ διὰ μαχαίρας τὸν ἀπόστολον Ἰάκωβον, ἀδελφὸν τοῦ εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου.	2 Ἐθανάτωσε δὲ διὰ μαχαίρας τὸν Ἰάκωβον, τὸν ἀδελφὸν τοῦ ἀποστόλου καὶ εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου.
3 Καὶ ἱδὼν ὅτι ἀρεστόν ἐστι τοῖς Ἰουδαίοις, προσέθετο συλλαβεῖν καὶ Πέτρον· ἦσαν δὲ αἱ ἡμέραι τῶν ἀζύμων·	3 Καὶ ὅταν εἶδε ὅτι αὐτὸ ἦτο εὐχάριστον εἰς τοὺς Ἰουδαίους, ἀπεφάσισε ἐν συνεχεία νὰ συλάβῃ καὶ τὸν Πέτρον. Ἦσαν δὲ τότε αἱ ἡμέραι τῶν ἀζύμων, δηλαδὴ τῆς ἑορτῆς τοῦ πάσχα.	3 Καὶ ὅταν εἶδεν, ὅτι καὶ οἱ προεστοὶ καὶ ὁ λαὸς τῶν Ἰουδαίων εὐχαριστήθησαν διὰ τὴν ἐνέργειάν του αὐτήν, ἀπεφάσισεν ἐπιπροσθέτως νὰ συλλάβῃ καὶ τὸν Πέτρον. Ἦσαν δὲ τότε αἱ ἡμέραι τῆς ἑορτῆς τῶν ἀζύμων.
4 ὃν καὶ πιάσας ἔθετο εἰς φυλακήν, παραδοὺς τέσσαρσι τετραδίοις στρατιωτῶν φυλάσσειν αὐτόν, βουλόμενος μετὰ τὸ πάσχα ἀναγαγεῖν αὐτὸν τῷ λαῷ.	4 Καὶ ἀφοῦ τὸν συνέλαβε, τὸν ἔβαλε εἰς τὴν φυλακήν, παραδώσας αὐτὸν εἰς τέσσαρες τετράδες στρατιωτῶν νὰ τὸν φρουροῦν ὑπευθύνως, ἐπειδὴ ἤθελε ἔπειτα ἀπὸ τὸ πάσχα νὰ τὸν δικάσῃ ἐνώπιον τοῦ λαοῦ.	4 Καὶ ἀφοῦ συνέλαβε τοῦτον, τὸν ἔκλεισεν εἰς φυλακήν, παραδώσας αὐτὸν εἰς τέσσαρας τετράδας στρατιωτῶν διὰ νὰ τὸν φρουροῦν, διότι ἤθελε μετὰ τὴν ἑορτὴν τοῦ Πάσχα νὰ τὸν ἀνεβάσῃ εἰς τὸ κριτήριον καὶ νὰ τὸν δικάσῃ ἐπὶ παρουσίᾳ τοῦ λαοῦ.
5 Ὁ μὲν οὖν Πέτρος ἐτηρεῖτο ἐν τῇ φυλακῇ· προσευχὴ δὲ ἦν ἐκτενὴς γινομένη ὑπὸ τῆς ἐκκλησίας πρὸς τὸν Θεὸν ὑπὲρ αὐτοῦ.	5 Ἔτσι, λοιπόν, ὁ Πέτρος ἐφρουρεῖτο μέσα εἰς τὴν φυλακήν. Ἀπὸ ὅλην ὅμως τὴν Ἐκκλησίαν ἐγίνετο συνεχῶς μακρὰ καὶ θερμὴ προσευχὴ δι' αὐτὸν εἰς τὸν Θεόν.	5 Ἔτσι λοιπὸν ὁ μὲν Πέτρος ἐφρουρεῖτο μέσα εἰς τὴν φυλακήν· ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας ὅμως τῶν Ἱεροσολύμων ἐγίνετο ἑξακολουθητικῶς ὑπὲρ τῆς διασώσεως αὐτοῦ μακρὰ καὶ θερμὴ προσευχὴ πρὸς τὸν Θεόν.
6 Ὅτε δὲ ἔμελλεν αὐτὸν προάγειν ὁ Ἡρῴδης, τῇ νυκτὶ ἐκείνῃ ἦν ὁ Πέτρος κοιμώμενος μεταξὺ δύο στρατιωτῶν δεδεμένος ἀλύσεσι δυσί, φύλακές τε πρὸς τῆς θύρας ἐτήρουν τὴν φυλακήν.	6 Ὅταν δὲ ἐπρόκειτο νὰ τὸν φέρῃ ὁ Ἡρῴδης εἰς τὸ δικαστήριον, τὴν νύκτα ἐκείνη ὁ Πέτρος ἐκοιμᾶτο μεταξὺ δύο στρατιωτῶν δεμένος μαζῆ μὲ αὐτοὺς μὲ δύο ἁλυσίδες. Καὶ ἐπὶ πλέον φρουροὶ ἐμπρὸς εἰς τὴν θύραν ἐφρουρούσαν τὴν φυλακήν.	6 Ὅταν δὲ ἐπρόκειτο ὁ Ἡρῴδης νὰ τὸν προσαγάγῃ εἰς τὸ δικαστήριον, κατὰ τὴν προηγουμένην νύκτα τῆς ἡμέρας ἐκείνης ὁ Πέτρος ἐκοιμᾶτο ἥσυχα ἐν μέσῳ δύο στρατιωτῶν δεμένος μὲ δύο ἁλυσίδες, καὶ φρουροὶ πρὸ τῆς θύρας ἐφύλαττον τὸ δεσμωτήριον.
7 Καὶ ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου ἐπέστη καὶ φῶς ἔλαμψεν ἐν τῷ οἰκήματι· πατάξας δὲ τὴν πλευρὰν τοῦ Πέτρου ἤγειρεν αὐτὸν λέγων· ἀνάστα ἐν τάχει· καὶ ἐξέπεσον αὐτοῦ αἱ ἀλύσεις ἐκ τῶν χειρῶν.	7 Καὶ ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου ἔξαφνα εἰσῆλθε καὶ φῶς ἔλαμψε εἰς τὸ κελλί, ὅπου ἐκοιμάτο ὁ Πέτρος. Ἐκτύπησε τὴν πλευρὰν τοῦ Πέτρου, τὸν ἐξύπνησε καὶ τοῦ εἶπε· <Σήκω γρήγορα>. Καὶ ἔπεσαν οἱ ἁλυσίδες ἀπὸ τὰ χέρια του.	7 Καὶ ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου ἦλθεν ἔξαφνα καὶ φῶς ἔλαμψεν ἐντὸς τοῦ δωματίου, ὅπου ἐκοιμᾶτο ὁ Πέτρος. Ἀφοῦ δὲ ὁ ἄγγελος ἐκτύπησε τὴν πλευρὰν τοῦ Πέτρου, τὸν ἐξύπνησε καὶ τοῦ εἶπε· Σήκω γρήγορα. Καὶ ἀμέσως ἔπεσαν αἱ ἁλυσίδες ἀπὸ τὰ χέρια του.
8 Εἶπέ τε ὁ ἄγγελος πρὸς αὐτόν· περίζωσαι καὶ ὑπόδησαι τὰ σανδάλιά σου. Ἐποίησε δὲ οὕτω· καὶ λέγει αὐτῷ· περιβαλοῦ τὸ ἱμάτιόν σου καὶ ἀκολούθει μοι.	8 Καὶ εἶπεν ὁ ἄγγελος πρὸς αὐτόν· <Ζῶσε τὸν χιτῶνα σου καὶ δέσε τὰ πέδιλά σου>. Καὶ ὁ Πέτρος ἔκαμε ἔτσι. Καὶ τοῦ λέγει ὁ ἄγγελος· <Φόρεσε τώρα τὸ ἱμάτιόν σου καὶ ἀκολούθησέ με>.	8 Καὶ εἶπεν ὁ ἄγγελος πρὸς αὐτόν· Ζῶσε τὸ ὑποκάμισόν σου καὶ δέσε εἰς τὰ πόδια σου τὰ πέδιλά σου. Καὶ ὁ Πέτρος ἀμέσως ἔκαμεν, ὅπως διετάχθη. Καὶ λέγει εἰς αὐτὸν ὁ ἄγγελος· Φόρεσε τὸ ἐξωτερικόν σου ροῦχο καὶ ἀκολούθησέ με.
9 Καὶ ἐξελθὼν ἠκολούθει αὐτῷ, καὶ οὐκ ᾔδει ὅτι ἀληθές ἐστι τὸ γινόμενον διὰ τοῦ ἀγγέλου, ἐδόκει δὲ ὅραμα βλέπειν.	9 Καὶ ἐξελθὼν ὁ Πέτρος ἀκολουθοῦσε τὸν ἄγγελον καὶ δὲν εἶχεν ἀκόμη ἐννοήσει ὅτι ἦτο πραγματικότης αὐτό, ποὺ ἐγίνετο διὰ μέσου τοῦ ἀγγέλου. Ἐνόμιζε ὅτι βλέπει κάποιο ὅραμα.	9 Καὶ ὁ Πέτρος, ἀφοῦ ἐβγῆκεν ἀπὸ τὸ δωμάτιον, ἠκολούθει τὸν ἄγγελον καὶ δὲν εἶχεν ἀντιληφθῇ ἀκόμη, ὅτι εἶναι πραγματικὸν αὐτό, ποὺ ἐγίνετο ἀπὸ τὸν Θεὸν διὰ μέσου τοῦ ἀγγέλου. Ἐνόμιζε δέ, ὅτι βλέπει εἰς τὸν ὕπνον του κάποιαν ὀπτασίαν.
10 Διελθόντες δὲ πρώτην φυλακὴν καὶ δευτέραν ἦλθον ἐπὶ τὴν πύλην τὴν σιδηρᾶν τὴν φέρουσαν εἰς τὴν πόλιν, ἥτις αὐτομάτη ἠνοίχθη αὐτοῖς, καὶ ἐξελθόντες προῆλθον ρύμην μίαν, καὶ εὐθέως ἀπέστη ὁ ἄγγελος ἀπ' αὐτοῦ.	10 Ἀφοῦ δὲ ἐπέρασαν τὴν πρώτην καὶ τὴν δευτέραν φρουράν, ἦλθαν εἰς τὴν σιδερένιαν θύραν, ποὺ ὠδηγοῦσε πρὸς τὴν πόλιν, ἡ ὁποία καὶ ἀνοίχθηκε δι' αὐτοὺς μόνη της. Ἀφοῦ ἐβγῆκαν, ἐπέρασαν μαζῆ ἕνα δρόμον καὶ ἀμέσως ἔφυγε ἀπὸ αὐτὸν ὁ ἄγγελος.	10 Ἀφοῦ δὲ ἐπέρασαν τὸν πρῶτον καὶ τὸν δεύτερον φρουρόν, ἦλθον εἰς τὴν σιδηρᾶν ἐξώπορταν, ποὺ ὠδήγει ἀμέσως εἰς τὴν πόλιν, καὶ ἡ πόρτα αὐτὴ τοὺς ἠνοίχθη μόνη της. Καὶ ἀφοῦ ἐβγῆκαν ἐπέρασαν μαζὶ μίαν στενωπόν. Καὶ ἀμέσως ἔφυγεν ἀπὸ τὸν Πέτρον ὁ ἄγγελος.
11 Καὶ ὁ Πέτρος γενόμενος ἐν ἑαυτῷ εἶπε· νῦν οἶδα ἀληθῶς ὅτι ἐξαπέστειλε Κύριος τὸν ἄγγελον αὐτοῦ καὶ ἐξείλετό με ἐκ χειρὸς Ἡρῴδου καὶ πάσης τῆς προσδοκίας τοῦ λαοῦ τῶν ᾿Ιουδαίων.	11 Συνῆλθε τότε ὁ Πέτρος καὶ εἶπε· <Τώρα καταλαβαίνω καλά, ὅτι πράγματι ἔστειλε ὁ Κύριος τὸν ἄγγελόν του καὶ μὲ ἔβγαλε ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ Ἡρῴδου καὶ μὲ ἐγλύτωσε ἀπὸ κάθε κακόν, ποὺ ὁ λαὸς τῶν Ἰουδαίων ἐπερίμενε νὰ μοῦ γίνῃ>.	11 Καὶ τότε ὁ Πέτρος συνῆλθεν ἀπὸ τὴν κατάστασιν τῆς ἐκπλήξεως καὶ τῆς ἐκστάσεως, ἕνεκα τῆς ὁποίας ἐνόμιζεν, ὅτι ἔβλεπεν ὅραμα καὶ εἶπε· Τώρα καταλαβαίνω, ὅτι πραγματικῶς ἀπέστειλεν ὁ Κύριος τὸν ἄγγελόν του καὶ μὲ ἠλευθέρωσεν ἀπὸ τὴν κακοποιὸν χεῖρα τοῦ Ἡρῴδου, καθὼς καὶ ἀπὸ κάθε κακόν, ποὺ ἐπερίμενεν ὁ λαὸς τῶν Ἰουδαίων νὰ γίνῃ εἰς ἐμέ.
12 Συνιδών τε ἦλθεν ἐπὶ τὴν οἰκίαν Μαρίας τῆς μητρὸς Ἰωάννου τοῦ ἐπικαλουμένου Μάρκου οὗ ἦσαν ἱκανοὶ συνηθροισμένοι καὶ προσευχόμενοι.	12 Καὶ ἀφοῦ εἶδε πλέον καλά ποῦ εὑρίσκετο, ἦλθε εἰς τὸ σπίτι τῆς Μαρίας τῆς Μητρὸς τοῦ Ἰωάννου, ὁ ὁποῖος ἐλέγετο καὶ Μᾶρκος, ὅπου ἦσαν συγκεντρωμένοι ἀρκετοὶ καὶ προσηύχοντο.	12 Καὶ ἀφοῦ ἀντελήφθη ποὺ ἦτο καὶ ἐσκέφθη τί ἔπρεπε νὰ κάμῃ, ἦλθεν εἰς τὸ σπίτι τῆς Μαρίας, τῆς μητρὸς τοῦ Ἰωάννου, ποὺ ἐπωνομάζετο Μᾶρκος, ὅπου ἦσαν μαζευμένοι ἀρκετοὶ καὶ προσηύχοντο ὑπὲρ αὐτοῦ.
13 Κρούσαντος δὲ αὐτοῦ τὴν θύραν τοῦ πυλῶνος προσῆλθε παιδίσκη ὑπακοῦσαι ὀνόματι Ρόδη,	13 Ὅταν δὲ ἐκτύπησε τὴν αὐλόπορταν, ἦλθε μία νεαρὰ ὑπηρέτρια, ὀνόματι Ρόδη, νὰ ἐρωτήσῃ καὶ νὰ ἀκούσῃ, ποιὸς ἦτο.	13 Ὅταν δὲ ὁ Πέτρος ἐκτύπησε τὴν ἐξώπορταν τοῦ προαυλίου, ἐπλησίασε μία νεαρὰ ὑπηρέτρια, ποὺ ἐλέγετο Ρόδη, διὰ νὰ ἐρωτήσῃ καὶ ἐκ τῆς ἀπαντήσεως, ποὺ θὰ ἐδίδετο, νὰ ἀκούσῃ ποῖος ἦτο.
14 καὶ ἐπιγνοῦσα τὴν φωνὴν τοῦ Πέτρου, ἀπὸ τῆς χαρᾶς οὐκ ἤνοιξε τὸν πυλῶνα, εἰσδραμοῦσα δὲ ἀπήγγειλεν ἐστᾶναι τὸν Πέτρον πρὸ τοῦ πυλῶνος.	14 Καὶ ἐπειδὴ ἐγνώρισε καλὰ τὴν φωνὴν τοῦ Πέτρου, ἀπὸ τὴν χαράν της δὲν ἄνοιξε τὴν ἐξώπορτα, ἀλλὰ ἔτρεξε μέσα καὶ τοὺς ἐπληροφόρησε ὅτι ὁ Πέτρος στέκεται ἐμπρὸς εἰς τὴν ἐξώπορτα.	14 Καὶ ἐπειδὴ ἀνεγνώρισε τὴν φωνὴν τοῦ Πέτρου, ἀπὸ τὴν μεγάλην της χαρὰν δὲν ἤνοιξε τὴν ἐξωπορταν, ἀλλ’ ἔτρεξε μέσα καὶ ἀνήγγειλεν, ὅτι ἔξω ἀπὸ τὴν αὐλόθυραν στέκεται ὁ Πέτρος.
15 Οἱ δὲ πρὸς αὐτὴν εἶπον· μαίνῃ. Ἡ δὲ διισχυρίζετο οὕτως ἔχειν. Οἱ δὲ ἔλεγον· ὁ ἄγγελος αὐτοῦ ἐστιν.	15 Ἐκεῖνοι δὲ τῆς εἶπαν· <Ἔχεις παρακρούσεις, δὲν εἶσαι στὰ καλά σου>. Ἐκείνη ὅμως ἐπέμενε καὶ τοὺς διεβεβαίωνε ὅτι ὅπως εἶπε, ἔτσι εἶναι. Ἐκεῖνοι δὲ εἰς τὸ τέλος εἶπεν ὅτι ὄχι ὁ Πέτρος, ἀλλὰ ὁ ἄγγελός του εἶναι.	15 Αὐτοὶ ὅμως τῆς εἶπαν· Εἶσαι τρελλὴ καὶ δὲν ἠξεύρεις, τί λέγεις. Ἐκείνη ὅμως ἐβεβαίωνεν ἐπιμόνως, ὅτι οὕτως εἶχε τὸ πρᾶγμα. Ἀλλ’ ἐκεῖνοι πρὸ τῆς ἐπιμονῆς τῆς μικρᾶς ὑπηρετρίας εἶπαν εἰς τὸ τέλος· Δὲν εἶναι ὁ Πέτρος, ἀλλ’ εἶναι ὁ ἄγγελός του.
16 Ὁ δὲ Πέτρος ἐπέμενε κρούων. Ἀνοίξαντες δὲ εἶδον αὐτὸν καὶ ἐξέστησαν.	16 Ὁ Πέτρος ὅμως ἐπέμενε νὰ κτυπᾷ τὴν θύραν. Καὶ ὅταν ἐπὶ τέλους ἤνοιξαν, τὸν εἶδαν καὶ ἔμειναν ἔκπληκτοι.	16 Ὁ Πέτρος ὅμως ἐν τῷ μεταξὺ ἐκτύπα ἐπιμόνως τὴν θύραν. Καὶ ὅταν ἤνοιξαν, τὸν εἶδαν καὶ ἐκυριεύθησαν ἀπὸ θαυμασμὸν καὶ ἔκστασιν.
17 Κατασείσας δὲ αὐτοῖς τῇ χειρὶ σιγᾶν διηγήσατο αὐτοῖς πῶς ὁ Κύριος ἐξήγαγεν αὐτὸν ἐκ τῆς φυλακῆς, εἶπε δέ· ἀπαγγείλατε Ἰακώβῳ καὶ τοῖς ἀδελφοῖς ταῦτα. Καὶ ἐξελθὼν ἐπορεύθη εἰς ἕτερον τόπον.	17 Αὐτὸς δέ, ἀφοῦ μὲ τὸ χέρι του τοὺς ἔκανε νόημα νὰ σιωπήσουν, τοὺς διηγήθηκε πῶς ὁ Κύριος τὸν ἔβγαλε ἀπὸ τὴν φυλακὴν καὶ εἶπε· <Ἀναφέρατε εἰς τὸν Ἰάκωβον καὶ εἰς τοὺς ἀδελφοὺς αὐτά>. Καὶ ἀφοῦ ἐβγῆκε ἀπὸ τὸ σπίτι, ἔφυγε ἀπὸ τὴν πόλιν καὶ ἐπῆγε εἰς ἄλλο μέρος.	17 Αὐτὸς δέ, ἀφοῦ μὲ τὸ χέρι του τοὺς ἔκαμε σημεῖον να σιωπήσουν, ὥστε νὰ μὴ γίνουν ἀντιληπτοὶ εἰς τοὺς γείτονας, τοὺς διηγήθη, πῶς ὁ Κύριος διὰ τοῦ ἀγγέλου τὸν ἔβγαλεν ἀπὸ τὴν φυλακήν. Εἶπε δέ· Ἀναγγείλατε εἰς τὸν Ἰάκωβον καὶ εἰς τοὺς ἀδελφοὺς αὐτά, ποὺ σᾶς διηγήθην. Καὶ ἀφοῦ ἐβγῆκεν ἀπὸ τὸ σπίτι καὶ ἀπὸ τὴν πόλιν τῶν Ἱεροσολύμων, ἐπῆγεν εἰς ἄλλο μέρος.
18 Γενομένης δὲ ἡμέρας ἦν τάραχος οὐκ ὀλίγος ἐν τοῖς στρατιώταις, τί ἄρα ὁ Πέτρος ἐγένετο.	18 Ὅταν δὲ ἔγινε ἡμέρα, μεγάλη ταραχὴ συνέβη μεταξὺ τῶν στρατιωτῶν, διὰ τὸ τί ἄραγε εἶχε γίνει ὁ Πέτρος.	18 Ὅταν δὲ ἐξημέρωσεν, ἔγινεν ὄχι ὀλίγη ταραχὴ μεταξὺ τῶν στρατιωτῶν, οἱ ὁποῖοι ἐζήτουν νὰ ἀνακαλύψουν, τί ἆρά γε νὰ ἔγινεν ὁ Πέτρος.
19 Ἡρῴδης δὲ ἐπιζητήσας αὐτὸν καὶ μὴ εὑρών, ἀνακρίνας τοὺς φύλακας ἐκέλευσεν ἀπαχθῆναι, καὶ κατελθὼν ἀπὸ τῆς Ἰουδαίας εἰς τὴν Καισάρειαν διέτριβεν.	19 Ἐν τῷ μεταξὺ δὲ ὁ Ἡρῴδης τὸν ἐζήτησε καὶ ἐπειδὴ φυσικὰ δὲν τὸν εὑρῆκε, ὑπέβαλεν εἰς ἀνάκρισιν τοὺς φύλακας. Ἐπειδὴ δὲ τοὺς ἐθεώρησε ὑπευθύνους διὰ τὴν ἀποφυλάκισιν τοῦ Πέτρου, διέταξε καὶ τοὺς ὠδήγησαν εἰς τὸν τόπον τῆς θανατικῆς των ἐκτελέσεως, (ὅπου καὶ τοὺς ἐξετέλεσαν. Ὑπεύθυνοι οἱ στρατιῶται διὰ τὴν τήρησιν τῶν κρατουμένων) ἔπρεπε ἐν περιπτώσει δραπετεύσεως αὐτῶν νὰ ὑποστοῦν, κατὰ τὸν ρωμαϊκὸν νόμον, τὴν ποινήν, ποὺ θὰ ὑφίσταντο οἱ κρατούμενοι). Ἔπειτα δὲ ἀπὸ αὐτὰ κατέβηκε ἀπὸ τὴν Ἰουδαίαν εἰς τὴν Καισάρειαν, ὅπου καὶ ἔμενε.	19 Ἐν τῷ μεταξὺ δὲ ὁ Ἡρῴδης τὸν ἐζήτησεν, ἀλλὰ δὲν τὸν εὗρε. Καὶ ἀφοῦ ὑπέβαλεν εἰς ἀνάκρισιν τοὺς φρουρούς, οἱ ὁποῖοι τὸν ἐφύλαττον, διέταξε νὰ τοὺς πάρουν ἀπὸ ἐμπρός του καὶ νὰ τοὺς μεταφέρουν εἰς τὸν τόπον τῆς θανατικῆς των ἐκτελέσεως. Καὶ μετὰ τοῦτο κατέβη ἀπὸ τὴν Ἰουδαίαν εἰς τὴν Καισάρειαν καὶ παρέμενεν ἐκεῖ.
20 Ἦν δὲ Ἡρῴδης θυμομαχῶν Τυρίοις καὶ Σιδωνίοις· ὁμοθυμαδόν τε παρῆσαν πρὸς αὐτόν, καὶ πείσαντες Βλάστον τὸν ἐπὶ τοῦ κοιτῶνος τοῦ βασιλέως ᾐτοῦντο εἰρήνην, διὰ τὸ τρέφεσθαι αὐτῶν τὴν χώραν ἀπὸ τῆς βασιλικῆς.	20 Συνέβη δὲ τότε νὰ εἶναι ὁ Ἡρῴδης πολὺ ὠργισμένος ἐναντίον τῶν καστοίκων Τύρου καὶ Σιδῶνος. Ἐκεῖνοι δὲ συνεφώνησαν καὶ ἔστειλαν ἀντιπροσώπους των πρὸς αὐτόν. Καὶ ἀφοῦ κατώρθωσαν νὰ πάρουν μὲ τὸ μέρος των τὸν Βλάστον, τὸν θαλαμηπόλον τοῦ βασιλέως, ποὺ ἐπεριποιεῖτο τὸν κοιτῶνα του, ἐζητοῦσαν εἰρήνην καὶ φιλίαν μὲ τὸν Ἡρῴδην, διότι ἡ χώρα των ἔπαιρνε τὰ τρόφιμα της ἀπὸ τὴν χώραν τοῦ βασιλέως Ἡρῴδου.	20 Ἦτο δὲ ὁ Ἡρῴδης πολὺ ἐξωργισμένος ἐναντίον τῶν κατοίκων τῶν πόλεων Τύρου καὶ Σιδῶνος. Ἀπὸ συμφώνου δὲ οὗτοι ἔστειλαν ἀντιπροσώπους καὶ παρουσιάσθησαν εἰς αὐτόν. Καὶ ἀφοῦ κατώρθωσαν νὰ προσεταιρισθοῦν τὸν Βλαστόν, τὸν αὐλικὸν ποὺ ἐπεριποιεῖτο τὸ ἰδιαίτερον δωμάτιον τοῦ βασιλέως, ἐζήτουν νὰ ἀποκαταστήσουν μετ’ αὐτοῦ σχέσεις εἰρηνικὰς καὶ φιλικάς, διότι ἡ χώρα των ἐπρομηθεύετο τὰ τρόφιμά της ἀπὸ τὴν χώραν τοῦ βασιλέως Ἡρῴδου.
21 Τακτῇ δὲ ἡμέρᾳ ὁ Ἡρῴδης ἐνδυσάμενος ἐσθῆτα βασιλικὴν καὶ καθίσας ἐπὶ τοῦ βήματος ἐδημηγόρει πρὸς αὐτούς.	21 Εἰς ὡρισμένην δὲ ἡμέραν ὁ Ἡρῴδης, ἀφοῦ ἐφόρεσε λαμπρὰν βασιλικὴν στολήν, ἐκάθησε εἰς τὸν θρόνον καὶ ἤρχισε νὰ δημηγορῇ πρὸς αὐτοὺς καὶ πρὸς τὸν λαόν.	21 Εἰς ὡρισμένην δὲ ἡμέραν ὁ Ἡρῴδης, ἀφοῦ ἐνεδύθη στολὴν βασιλικὴν καὶ ἐκάθισεν ἐπὶ τοῦ θρόνου, ποὺ εἶχε στηθῆ εἰς τὸ θέατρον, ἠγόρευε δημοσίᾳ πρὸς αὐτούς.
22 Ὁ δὲ δῆμος ἐπεφώνει· Θεοῦ φωνὴ καὶ οὐκ ἀνθρώπου.	22 Ὁ εἰδωλολατρικὸς δὲ λαὸς τῆς Καισαρείας ἐπεδοκίμαζε καὶ ἐφώναζε· <Αὐτὴ εἶναι ἡ φωνὴ Θεοῦ καὶ ὄχι ἀνθρώπου!>	22 Τὰ εἰδωλολατρικα δὲ πλήθη τῆς Καισαρείας, διὰ νὰ τὸν κολακεύσουν, ἐφώναζαν· Αὐτὴ εἶναι φωνὴ Θεοῦ καὶ ὄχι φωνὴ ἀνθρώπου.
23 Παραχρῆμα δὲ ἐπάταξεν αὐτὸν ἄγγελος Κυρίου ἀνθ' ὧν οὐκ ἔδωκε τὴν δόξαν τῷ Θεῷ, καὶ γενόμενος σκωληκόβρωτος ἐξέψυξεν.	23 Ἀμέσως ὅμως τὴν ὥραν ἐκείνην ἄγγελος Κυρίου ἐκτύπησε μὲ φοβερὰν νόσον τὸν Ἡρῴδην, διότι δὲν ἔδωσε τὴν δόξαν εἰς τὸν Θεόν, ἀλλὰ εἰς τὸν ἑαυτόν του, καὶ μετὰ τὸ κτύπημα αὐτὸ σκώληκες ἔτρωγαν τὰς σάρκας του, ἕως ὅτου ἐπέθανε.	23 Τὴν ἰδίαν ὅμως στιγμὴν ἄγγελος Κυρίου τὸν ἐπάταξε δι’ ἀπαισίας νόσου, ἐπειδὴ δὲν ἔδωκε τὴν ὀφειλομένην δόξαν εἰς τὸν Θεόν, ἀλλ’ ἀπεδέχθη τὴν θεοποίησιν αὐτὴν καὶ ἐθεώρησε τὸν ἑαυτόν του ἄξιον αὐτῆς. Καὶ μετὰ τὴν πληγὴν αὐτὴν τοῦ ἀγγέλου, σκώληκες κατέτρωγον τὰς σάρκας του, ἕως ὅτου μετ’ ὀλίγας ἡμέρας ἐξεψύχησεν.
24 Ὁ δὲ λόγος τοῦ Θεοῦ ηὔξανε καὶ ἐπληθύνετο.	24 Ὁ δὲ λόγος τοῦ Θεοῦ προώδευε καὶ οἱ πιστοὶ ἐπληθύνοντο.	24 Ἀλλ’ ἐνῷ ὁ Ἡρῴδης τοιοῦτον ἄθλιον ἔλαβε τέλος, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ἔκανε νέας προόδους καὶ ἐπολλαπλασιάζοντο οἱ ὀπαδοί του.
25 Βαρνάβας δὲ καὶ Σαῦλος ὑπέστρεψαν ἐξ Ἱερουσαλὴμ πληρώσαντες τὴν διακονίαν, συμπαραλαβόντες καὶ Ἰωάννην τὸν ἐπικληθέντα Μᾶρκον.	25 Ὁ Βαρνάβας δὲ καὶ ὁ Σαῦλος, ἀφοῦ ἐξεπλήρωσαν τὴν ἀποστολήν των καὶ ἔφεραν τὰ βοηθήματα, ἐπέστρεψαν ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ εἰς τὴν Ἀντιόχειαν, παραλαβόντες μαζῆ των καὶ τὸν Ἰωάννην, ὁ ὁποῖος ἐλέγετο καὶ Μᾶρκος.	25 Ὁ Βαρνάβας δὲ καὶ ὁ Σαῦλος, ἀφοῦ μετέφεραν τὰς συνεισφορὰς τῶν ἀδελφῶν εἰς Ἱεροσόλυμα καὶ ἐτελείωσαν τὴν ὑπηρεσίαν, ποὺ τοὺς εἶχαν ἀναθέσει οἱ Χριστιανοὶ τῆς Ἀντιοχείας, ἐπέστρεψαν ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα καὶ παρέλαβον ἀπ’ ἐκεῖ μαζί των καὶ τὸν Ἰωάννην, ποὺ ἐπωνομάσθη κατὰ τὴν ἐποχὴν ἐκείνην Μᾶρκος.