Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
ετὰ
δὲ τὸ παύσασθαι τὸν θόρυβον
προσκαλεσάμενος ὁ Παῦλος τοὺς μαθητὰς
καὶ ἀσπασάμενος ἐξῆλθε πορευθῆναι
εἰς Μακεδονίαν. |
ταν
πλέον ἔπαυσεν ὁ θόρυβος, ἐκάλεσε
ὁ Παῦλος τοὺς μαθητάς, τοὺς
ἀποχαιρέτησε καὶ ἀνεχώρησε,
διὰ νὰ μεταβῇ εἰς Μακεδονίαν.
|
ταν
δὲ κατέπαυσεν ὁ θόρυβος καὶ ἀποκατεστάθη
εἰς τὴν πόλιν ἡ ἡσυχία, προσεκάλεσεν
ὁ Παῦλος τοὺς μαθητὰς καὶ ἀποχαιρετήσας
αὐτοὺς ἀνεχώρησε διὰ νὰ ὑπάγῃ
εἰς τὴν Μακεδονίαν. |
2
Διελθὼν δὲ τὰ μέρη ἐκεῖνα
καὶ παρακαλέσας αὐτοὺς λόγῳ
πολλῷ ἦλθεν εἰς τὴν Ἑλλάδα·
|
2
Ἀφοῦ δὲ ἐπέρασε τὰ γνωστὰ
του μέρη τῆς Μακεδονίας καὶ μὲ
τὴν διδασκαλίαν του καὶ πολλοὺς ἄλλους
λόγους τοῦ Εὐαγγελίου ἐνίσχυσε
τοὺς ἐκεῖ μαθητάς, ἦλθε εἰς
τὴν Ἑλλάδα. |
2
Ἀφοῦ δὲ περιώδευσε τὰ μέρη ἐκεῖνα,
τοὺς Φιλίππους δηλαδὴ καὶ τὴν Θεσσαλονίκην
καὶ τὴν Βέροιαν, καὶ ἀφοῦ μὲ
διδασκαλίαν καὶ λόγους πολλοὺς προέτρεψε καὶ
ἐνίσχυσε τοὺς ἐκεῖ μαθητάς, ἦλθεν
εἰς τὴν Ἑλλάδα. |
3
ποιήσας τε μῆνας τρεῖς, γενομένης
αὐτῷ ἐπιβουλῆς ὑπὸ τῶν
Ἰουδαίων μέλλοντι ἀνάγεσθαι
εἰς τὴν Συρίαν, ἐγένετο γνώμη
τοῦ ὑποστρέφειν διὰ Μακεδονίας.
|
3
Εἰς αὐτὴν ἔμεινε ἐπὶ τρεῖς
μῆνας. Ἐπειδὴ δὲ μερικοὶ Ἰουδαῖοι
τὸν ἐπιβουλεύθησαν καὶ ἐσχεδίαζαν
νὰ τὸν φονεύσουν, ὅταν ἐπρόκειτο
νὰ ταξιδεύσῃ μὲ πλοῖον διὰ
τὴν Συρίαν, ἀπεφασίσθη νὰ ἐπιστρέψῃ
διὰ μέσου τῆς Μακεδονίας.
|
3
Καὶ ἀφοῦ ἔμεινεν ἐκεῖ
ἐπὶ μήνας τρεῖς, ἐπειδὴ ἔγινε
κατ’ αὐτοῦ ἐπιβουλὴ τῶν Ἰουδαίων,
οἱ ὁποῖοι ἐσχεδίαζαν νὰ τὸν
φονεύσουν ὅταν ἔμελλε διὰ πλοίου νὰ
ταξιδεύσῃ εἰς τὴν Συρίαν, ἀπεφασίσθη
νὰ ἐπιστρέψῃ εἰς τὴν Μακεδονίαν
διὰ ξηρὰς καὶ διὰ μέσου Μακεδονίας
νὰ μεταβὴ εἰς Ἀσίαν.
|
4
Συνείπετο δὲ αὐτῷ ἄχρι τῆς
Ἀσίας Σώπατρος Βεροιαῖος, Θεσσαλονικέων
δὲ Ἀρίσταρχος καὶ Σεκοῦνδος,
καὶ Γάϊος Δερβαῖος καὶ Τιμόθεος,
Ἀσιανοὶ δὲ Τυχικὸς καὶ Τρόφιμος.
|
4
Συνώδευαν δὲ αὐτὸν μέχρι τῆς
Ἀσίας ὁ Σώπατρος ἀπὸ τὴν
Βέροιαν, ὁ Ἀρίσταρχος καὶ
ὁ Σεκοῦνδος ἀπὸ τὴν Θεσσαλονίκην,
ὅπως ἐπίσης ὁ Γάϊος, ποὺ
κατήγετο ἀπὸ τὴν Δέρβην, καὶ
ὁ Τιμόθεος, ἀπὸ δὲ τὴν
Ἀσίαν ὁ Τυχικὸς καὶ Τρόφιμος.
|
4
Συνώδευον δὲ αὐτὸν ἀπὸ τὴν
Μακεδονίαν μέχρι τῆς Ἀσίας ὁ Σώπατρος ἀπὸ
τὴν Βέροιαν, ἀπὸ τοὺς Θεσσαλονικεὶς
δὲ ὁ Ἀρίσταρχος καὶ ὁ Σεκοῦνδος,
καὶ μαζὶ μὲ αὐτοὺς ὁ Γάϊος,
ποὺ ἦτο ἐκ Δέρβης καὶ ὁ Τιμόθεος,
ἐξ Ἀσίας δὲ ὁ Τυχικὸς καὶ
ὁ Τρόφιμος. |
5
Οὗτοι προσελθόντες ἕμενον ἡμᾶς
ἐν Τρωάδι·
|
5
Αὐτοὶ δὲ ἦλθαν ἐνωρίτερον
εἰς τὴν Τρωάδα καὶ μᾶς ἐπερίμεναν.
|
5
Αὐτοὶ οἱ ἑπτὰ ἦλθαν διὰ
θαλάσσης προτήτερα καὶ μᾶς ἐπερίμεναν εἰς
τὴν Τρῳάδα. |
6
ἡμεῖς δὲ ἐξεπλεύσαμεν μετὰ
τὰς ἡμέρας τῶν ἀζύμων
ἀπὸ Φιλίππων καὶ ᾔλθομεν πρὸς
αὐτοὺς εἰς τὴν Τρῳάδα
ἄχρις ἡμερῶν πέντε, οὗ διετρίψαμεν
ἡμέρας ἑπτά.
|
6
Ἡμεῖς δὲ ἐξεκινήσαμεν μὲ
πλοῖον ἀπὸ τὴν Νεάπολιν, ἔπειτα
ἀπὸ τὴν ἑορτὴν τῶν ἀζύμων,
ἔπειτα δηλαδὴ ἀπὸ τὸ ἑβραϊκὸν
πάσχα, καὶ μετὰ πέντε ἡμέρας
ἤλθαμε πρὸς αὐτοὺς εἰς τὴν
Τρῳάδα, ὅπου καὶ ἐμείναμεν
ἑπτὰ ἡμέρας. |
6
Ἡμεῖς δὲ ἀπεπλεύσαμεν ἀπὸ
τοὺς Φιλίππους καὶ τὴν Νεάπολιν μετὰ
τὰς ἡμέρας τῶν ἀζύμων καὶ συνηντήσαμεν
αὐτοὺς εἰς τὴν Τρωάδα μετὰ πέντε
ἡμέρας. Ἐμείναμεν δὲ ἐκεῖ ἑπτὰ
ἡμέρας. |
7
Ἐν δὲ τῇ μιᾷ τῶν σαββάτων
συνηγμένων τῶν μαθητῶν κλάσαι ἄρτον,
ὁ Παῦλος διελέγετο αὐτοῖς, μέλλων
ἐξιέναι τῇ ἐπαύριον, παρέτεινέ
τε τὸν λόγον μέχρι μεσονυκτίου.
|
7
Κατὰ δὲ τὴν πρώτην ἡμέραν
τῆς ἐβδομάδος, δηλαδὴ τὴν Κυριακήν,
ὅταν οἱ μαθηταὶ εἶχαν συγκεντρωθῆ,
διὰ νὰ κόψουν καὶ κοινωνήσουν
τὸν ἄρτον τῆς θείας Εὐχαριστίας,
ὁ Παῦλος ὠμιλοῦσε καὶ συνωμιλοῦσε
πρὸς αὐτούς, ἐπειδὴ τὴν
ἑπομένη ἔμελλε ν' ἀναχωρήσῃ.
Παρέτεινε δὲ τὴν διδασκαλίαν μέχρι
τοῦ μεσονυκτίου. |
7
Κατὰ δὲ τὴν πρώτην ἡμέραν τῆς
ἑβδομάδος, τὴν Κυριακὴν δηλαδή, ὅτε
εἶχον συναχθῇ οἱ μαθηταὶ περὶ
τὸ ἑσπέρας διὰ νὰ κόψουν καὶ
κοινωνήσουν τὸν ἄρτον τῆς θείας Εὐχαριστίας,
ὁ Παῦλος συνδιελέγετο καὶ ἐδίδασκεν
αὐτούς, ἕτοιμος νὰ ἀναχωρήσῃ
τὴν ἑπομένην. Καὶ παρέτεινε τὸν λόγον
μέχρι τοῦ μεσονυκτίου. |
8
Ἦσαν δὲ λαμπάδες ἱκαναὶ ἐν
τῷ ὑπερῴῳ οὖ ἦμεν συνηγμένοι.
|
8
Ἐκεῖ δὲ εἰς τὸ ὑπερῷον,
ὅπου ἤμεθα συγκεντρωμένοι, ἦσαν ἀρκεταὶ
λαμπάδες ἀνεμμέναι. |
8
Ἦσαν δὲ ἀρκεταὶ λαμπάδες ἀναμμέναι
εἰς τὸ ἐπάνω πάτωμα τῆς οἰκίας,
εἰς τὸ ὁποῖον ἤμεθα συνηγμένοι.
|
9
Καθήμενος δέ τις νεανίας ὀνόματι
Εὔτυχος ἐπὶ τῆς θυρίδος, καταφερόμενος
ὕπνῳ βαθεῖ διαλεγομένου τοῦ
Παύλου ἐπὶ πλεῖον, κατενεχθεὶς
ἀπὸ τοῦ ὕπνου ἔπεσεν ἀπὸ
τοῦ τριστέγου κάτω καὶ ἤρθη
νεκρός. |
9
Ἕνας νέος, ὀνόματι Εὔτυχος ἐκάθητο
εἰς τὸ παράθυρον καὶ εἶχε καταληφθῆ
ἀπὸ βαθὺν ὕπνον. Ἐπειδὴ
δὲ ὁ Παῦλος παρέτεινε πολλὴν
ὥραν τὴν διδασκαλίαν, ἐκυριεύθη
ἐξ ὁλοκλήρου ὁ Εὔτυχος ἀπὸ
τὸν ὕπνον καὶ ἔπεσε ἀπὸ
τὸ τρίτο πάτωμα κάτω, ἀπ' ὅπου
καὶ τὸν ἐσήκωσαν νεκρόν.
|
9
Ἐνῷ δὲ ἐκάθητο ἐπὶ τοῦ
παραθύρου κάποιος νέος ὀνομαζόμενος Ἐὔτυχος,
ἐφέρετο διαρκῶς τὸ σῶμα του πρὸς
τὰ κάτω, διότι ἐνύσταζε πολὺ καὶ τὸν
κατελάμβανε βαθὺς ὕπνος. Ἐπειδὴ δὲ
ὁ Παῦλος ὡμίλει, ἐπὶ μακρόν,
καταβληθεὶς καὶ παραλύσας ὁ νέος οὗτος
ἀπὸ τὸν ὕπνον ἔπεσεν ἀπὸ
τὸ τρίτον πάτωμα κάτω καὶ τὸν ἐσήκωσαν
νεκρόν. |
10
Καταβὰς δὲ ὁ Παῦλος ἐπέπεσεν
αὐτῷ καὶ συμπεριλαβὼν εἶπε·
μὴ θορυβεῖσθε· ἡ γὰρ ψυχὴ
αὐτοῦ ἐν αὐτῷ ἐστιν.
|
10
Ἀλλὰ ὁ Παῦλος κατέβηκε κάτω,
ἔπεσε ἐπάνω εἰς αὐτόν,
τὸν ἐπῆρε εἰς τὴν ἀγκάλην
του καὶ εἶπε· <Μὴ ταράσσεσθε
καὶ μὴ λυπεῖσθε, διότι ἡ ψυχή
του ἐπανῆλθε καὶ ὑπάρχει μέσα
του>. |
10
Ἀλλ’ ὁ Παῦλος κατέβη κάτω καὶ ἔπεσεν
ἐπάνω του. Καὶ ἀφοῦ τὸν ἐπῆρεν
εἰς τὰς ἀγκάλας του, εἶπε· Μὴν
ἀνησυχῆτε καὶ μὴ κλαίετε. Διότι ἡ
ψυχή του ἐπανῆλθε καὶ εἶναι μέσα του.
|
11
Ἀναβὰς δὲ καὶ κλάσας ἄρτον
καὶ γευσάμενος ἐφ' ἱκανόν τε
ὁμιλήσας ἄχρις αὐγῆς, οὕτως
ἐξῆλθεν. |
11
Ἀνέβηκε δὲ καὶ πάλιν ἐπάνω,
ἔκοψε τὸν ἄρτον τῆς θείας Εὐχαριστίας
καὶ ἔφαγε καὶ ἀφοῦ ἐπὶ
ἀρκετὰς ἀκόμη ὥρας, μέχρι
τὴν αὐγήν, τοὺς ὡμίλησε,
ἔτσι κουρασμένος ἀπὸ τὴν ἀϋπνίαν
καὶ τὸ κήρυγμα ἀνεχώρησε.
|
11
Ἀφοῦ δὲ ἀνέβη καὶ ἔκοψε
τὸν ἄρτον τῆς Εὐχαριστίας καὶ
ἔφαγε, καὶ ὡμίλησεν ἀκόμη ἐπ’
ἀρκετὸν μέχρι τῆς αὐγῆς, ἔτσι
χωρὶς διόλου να ἀναπαυθῇ καὶ ἐν
συνεχείᾳ μὲ τὸν ὁλονύκτιον ἐκεῖνον
κόπον ἀνεχώρησε. |
12
Ἤγαγον δὲ τὸν παῖδα ζῶντα, καὶ
παρεκλήθησαν οὐ μετρίως.
|
12
Ἔφεραν δὲ εἰς τὸ ὑπερῷον
τὸν νέον ζωντανὸν καὶ παρηγορήθηκαν
ὅλοι πάρα πολύ. |
12
Ἔφεραν δὲ εἰς τὸ ὑπερῷον
τὸν νέον ζωντανὸν καὶ ἐπαρηγορήθησαν
ὅλοι μεγάλως. |
13
Ἡμεῖς δὲ προελθόντες ἐπὶ
τὸ πλοῖον ἀνήχθημεν εἰς τὴν
Ἄσσον, ἐκεῖθεν μέλλοντες ἀναλαμβάνειν
τὸν Παῦλον· οὕτω γὰρ ἦν
διατεταγμένος, μέλλων αὐτὸς πεζεύειν.
|
13
Ἡμεῖς δὲ ἤλθαμε ὀλίγον
ἐνωρίτερα εἰς τὸ πλοίον καὶ
ἐπλεύσαμεν εἰς τὴν Ἄσσον, ἀπ'
ὅπου ἐπρόκειτο νὰ πάρωμεν μαζῆ
μας τὸν Παῦλον. Διότι ἔτσι εἶχε
κανονίσει ὁ Παῦλος, ἐπειδὴ αὐτὸς
ἐπρόκειτο νὰ ταξιδεύσῃ ἕως
ἐκεῖ διὰ ξηρᾶς. |
13
Ἡμεῖς δὲ προτοῦ νὰ ἀναχωρήσῃ
ὁ Παῦλος, ἤλθομεν εἰς τὸ πλοῖον
καὶ ἀπεπλεύσαμεν διὰ τὴν Ἄσσον,
ὅπου ἐπρόκειτο νὰ συναντηθῶμεν μὲ
τὸν Παῦλον καὶ ἀπ’ ἐκεῖ
νὰ τὸν πάρωμεν μαζί μας εἰς τὸ πλοῖον.
Καὶ ἐφύγαμεν ἡμεῖς προτήτερα, διότι
ἔτσι εἶχε κανονίσει ὁ Παῦλος, ἐπειδὴ
τὸ ἀπὸ Τρωάδος εἰς Ἄσσον ταξίδιον
ἐπρόκειτο νὰ τὸ κάμῃ αὐτὸς
διὰ ξηρᾶς. |
14
Ὡς δὲ συνέβαλεν ἡμῖν εἰς
τὴν Ἄσσον, ἀναλαβόντες αὐτὸν
ἤλθομεν εἰς Μιτυλήνην·
|
14
Ὅταν δὲ μᾶς συνήντησε εἰς τὴν
Ἄσσον, τὸν ἐπήραμεν εἰς τὸ
πλοῖον καὶ ἤλθαμε εἰς τὴν Μιτυλήνην.
|
14
Ὅταν δὲ μᾶς συνήντησεν εἰς τὴν
Ἄσσον, τὸν ἐπήραμεν πάλιν εἰς τὸ
πλοῖον καὶ ἤλθομεν εἰς Μυτιλήνην.
|
15
κἀκεῖθεν ἀποπλεύσαντες τῇ ἐπιούσῃ
κατηντήσαμεν ἀντικρὺ Χίου, τῇ
δὲ ἑτέρᾳ παρεβάλομεν εἰς
Σάμον, καὶ μείναντες ἐν Τρωγυλίῳ
τῇ ἐχομένῃ ἤλθομεν εἰς
Μίλητον. |
15
Ἀπὸ ἐκεῖ τὴν ἑπομένην
ἡμέραν ἀπεπλεύσαμεν καὶ ἐφθάσαμεν
ἀντικρὺ εἰς τὴν Χίον. Κατὰ
δὲ τὴν ἄλλην ἡμέραν προσεγγίσαμεν
εἰς τὴν Σάμον, καὶ ἀφοῦ
ἐμείναμεν τὴν νύκτα εἰς τὸν
Τρωγύλιον, ἤλθομεν κατὰ τὴν τρίτην
ἡμέραν εἰς τὴν Μίλητον.
|
15
Καὶ ἀπ’ ἐκεῖ ἀπεπλεύσαμεν τὴν
ἑπομένην ἡμέραν καὶ ἐφθάσαμεν ἀπέναντι
τῆς Χίου. Τὴν ἄλλην δὲ ἡμέραν
ἐπλησιάσαμεν εἰς τὴν Σάμον καὶ ἀφοῦ
ἐμείναμεν τὴν νύκτα εἰς τὸ ἀκρωτήριον
Τρωγύλιον, τὴν ἑπομένην ἡμέραν ἤλθομεν
εἰς Μίλητον. |
16
Ἔκρινε γὰρ ὁ Παῦλος παραπλεῦσαι
τὴν Ἔφεσον, ὅπως μὴ γένοιται
αὐτῷ χρονοτριβῆσαι ἐν τῇ Ἀσία·
ἔσπευδε γάρ, εἰ δυνατὸν ἦν αὐτῷ,
τὴν ἡμέραν τῆς πεντηκοστῆς γενέσθαι
εἰς Ἱεροσόλυμα.
|
16
Ἤλθομεν δὲ ἐκεῖ, διότι ὁ
Παῦλος ἀπεφάσισε νὰ προσπεράσῃ
μὲ τὸ πλοῖον τὴν Ἔφεσον καὶ
νὰ μὴ ἀποβιβασθῇ εἰς αὐτήν,
διὰ νὰ μὴ χρονοτριβήσῃ εἰς
τὴν Ἀσίαν. Καὶ τοῦτο, διότι
ἐβιάζετο, ἐὰν θὰ τοῦ ἦτο
δυνατόν, κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς
Πεντηκοστῆς νὰ φθάσῃ εἰς Ἱεροσόλυμα.
|
16
Ἐπλεύσαμεν δὲ εἰς τὴν Μίλητον, διότι
ἀπεφάσισεν ὁ Παῦλος νὰ παρακάμψῃ
διὰ τοῦ πλοίου τὴν Ἔφεσον καὶ
νὰ μὴ ἀποβιβασθῇ εἰς αὐτήν,
διὰ νὰ μὴ τοῦ συμβῇ νὰ
ἀργοπορήσῃ ἐν τῇ Ἀσίᾳ.
Δὲν ἤθελε δὲ νὰ ἀργοπορήσῃ,
διότι ἔσπευδεν, ἐὰν καθίστατο δυνατὸν
εἰς αὐτόν, τὴν ἡμέραν τῆς Πεντηκοστῆς
νὰ ἔλθῃ εἰς Ἱεροσόλυμα.
|
17
Ἀπὸ δὲ τῆς Μιλήτου πέμψας
εἰς Ἔφεσον μετεκαλέσατο τοὺς πρεσβυτέρους
τῆς ἐκκλησίας.
|
17
Ἀπὸ τὴν Μίλητον δὲ ἔστειλε
ἀνθρώπους εἰς τὴν Ἔφεσον καὶ
ἐκάλεσε τοὺς πρεσβυτέρους τῆς
Ἐκκλησίας. |
17
Ἀπὸ τὴν Μίλητον δὲ ἔστειλεν
ἀνθρώπους εἰς τὴν Ἔφεσον καὶ
ἐκάλεσε τοὺς πρεσβυτέρους τῆς Ἐκκλησίας
νὰ ἔλθουν εἰς συνάντησίν του.
|
18
Ὡς δὲ παρεγένοντο πρὸς αὐτόν,
εἶπεν αὐτοῖς· ὑμεῖς ἐπίστασθε,
ἀπὸ πρώτης ἡμέρας ἀφ'
ἧς ἐπέβην εἰς τὴν Ἀσίαν,
πῶς μεθ' ὑμῶν τὸν πάντα χρόνον
ἐγενόμην, |
18
Ὅταν δὲ ἦλθαν πρὸς αὐτόν,
τοὺς εἶπε· <Σεῖς γνωρίζετε
πολὺ καλά, πῶς συμπεριεφέρθην μαζῆ
σας ἀπὸ τὴν πρώτην ἡμέραν
ποὺ ἦλθα εἰς τὴν Ἀσίαν
καὶ καθ' ὅλον τὸν χρόνον τῆς
παραμονῆς μου. |
18
Ὅταν δὲ ἦλθον πρὸς αὐτόν, τοὺς
εἶπε· Σεῖς γνωρίζετε καλά, πῶς ἀπὸ
τὴν πρώτην ἡμέραν, ποὺ ἐπάτησα εἰς
τὴν Ἀσίαν, συμπεριεφέρθην μαζί σας καθ’ ὅλον
τὸν χρόνον τῆς παραμονῆς μου.
|
19
δουλεύων τῷ Κυρίῳ μετὰ πάσης
ταπεινοφροσύνης καὶ πολλῶν δακρύων
καὶ πειρασμῶν τῶν συμβάντων μοι ἐν
ταῖς ἐπιβουλαῖς τῶν Ἰουδαίων,
|
19
Ὑπηρετοῦσα, ὡς πιστὸς δοῦλος
τὸν Κύριον, μὲ κάθε ταπεινοφροσύνην
καὶ μὲ πολλὰ δάκρυα, ποὺ ἔχυνα
διὰ τοὺς ἀπιστοῦντας καὶ πολεμοῦντας
τὸ Εὐαγγέλιον, καὶ μὲ πολλὴν
ὑπομονὴν ἐν μέσῳ τῶν δυσκολιῶν
καὶ τῶν κατατρεγμῶν, ποὺ μοῦ
συνέβησαν ἀπὸ τὰς ἐπιβουλὰς
τῶν Ἰουδαίων. |
19
Συμπεριεφέρθην ὡς πιστὸς δοῦλος τοῦ
Κυρίου, τὸν ὁποῖον ἐδούλευον μὲ
πᾶσαν ταπεινοφροσύνην καὶ μὲ πολλὰ
δάκρυα, ποὺ ἔχυνα διὰ τοὺς ἁμαρτάνοντας
καὶ ἀνθισταμένους εἰς τὸ εὐαγγέλιον,
καὶ μὲ καρτερίαν ἐν μέσῳ τῶν
πειρασμῶν, ποὺ μοῦ συνέβησαν ἀπὸ
τὰς ἐπιβουλὰς τῶν Ἰουδαίων.
|
20
ὡς οὐδὲν ὑπεστειλάμην τῶν
συμφερόντων τοῦ μὴ ἀναγγεῖλαι
ὑμῖν καὶ διδάξαι ὑμᾶς
δημοσίᾳ καὶ κατ' οἴκους,
|
20
Γνωρίζετε ἀκόμη, ὅτι καμμία
δυσκολία καὶ κανένας κίνδυνος δὲν
μὲ ἠμπόδισε ἀπὸ τοῦ νὰ
κηρύξω εἰς σᾶς, καὶ εἰς δημόσια
κέντρα καὶ ἰδιαιτέρως εἰς τὰ
σπίτια σας, κάθε τι ποὺ ἐξυπηρετοῦσε
τὸ πνευματικόν σας συμφέρον.
|
20
Γνωρίζετε, ὅτι προκειμένου δι’ ἐκεῖνα, ποὺ
σᾶς ὠφελοῦν, δὲν ἠμποδίσθην
διὰ κανὲν ἐξ αὐτῶν ἐκ
δειλίας ἢ προσωποληψίας ἢ ἀποβλέπων εἰς
ἄλλο τι, ὥστε νὰ μὴ σᾶς ἀναγγείλω
τοῦτο καὶ νὰ μὴ σᾶς τὸ
διδάξω καὶ εἰς κέντρα δημόσια καὶ ἰδιαιτέρως
εἰς τοὺς οἴκους σας. |
21
διαμαρτυρόμενος Ἰουδαίοις τε καὶ Ἕλλησι
τὴν εἰς τὸν Θεὸν μετάνοιαν καὶ
πίστιν τὴν εἰς τὸν Κύριον ἡμῶν
Ἰησοῦν Χριστόν.
|
21
Ἐτόνιζα δὲ εἰς τοὺς Ἰουδαίους
καὶ εἰς τοὺς Ἕλληνας τὴν ἀνάγκην
τῆς μετανοίας ἀπέναντι τοῦ Θεοῦ
καὶ τὴν ἀνάγκην τῆς πίστεως
εἰς τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν
Χριστόν. |
21
Καὶ σᾶς ἐδίδαξα μετὰ παρρησίας καὶ
δυνάμεως μαρτύρων καὶ εἰς Ἰουδαίους καὶ
εἰς Ἕλληνας τὴν ἀνάγκην τῆς
μετανοίας ἔναντι τοῦ Θεοῦ, καὶ τὴν
ἀνάγκην τῆς πίστεως εἰς τὸν Κύριον
ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, διὰ τοῦ
ὁποίου συγχωροῦνται αἱ ἁμαρτίαι μας
καὶ σωζόμεθα. |
22
Καὶ νῦν ἰδοὺ ἐγὼ δεδεμένος
τῷ πνεύματι πορεύομαι εἰς Ἱερουσαλήμ,
τὰ ἐν αὐτῇ συναντήσοντά
μοι μὴ εἰδώς,
|
22
Καὶ ἰδοὺ τώρα ἐγώ, σὰν
νὰ εἶμαι δεμένος ἀπὸ τὸ
Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, πηγαίνω ὑποχρεωτικὰ
εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ, χωρὶς νὰ
ξέρω ἐκεῖνα, ποὺ θὰ μοῦ
συμβοῦν εἰς αὐτήν.
|
22
Καὶ τώρα ἰδοὺ ἐγὼ σπρώχνομαι
δυνατὰ ἀπὸ τὸ πνεῦμά μου, ποὺ
διατελεῖ ὑπὸ τὴν ἐπίδρασιν τοῦ
Ἁγίου Πνεύματος. Σπρώχνομαι ὑπ’ αὐτοῦ,
σὰν νὰ εἶμαι δεμένος καὶ νὰ
μὴ ἡμπορῶ νὰ ὑπάγω ἀλλοῦ,
παρὰ ὅπου μὲ τραβᾷ ἐκεῖνο.
Καὶ ὑπὸ τὴν ὤθησιν ταύτην πηγαίνω
τώρα εἰς Ἱεροσόλυμα, χωρὶς νὰ ἡξεύρω,
τί θὰ μοῦ συμβῇ ἐκεῖ.
|
23
πλὴν ὅτι τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον
κατὰ πόλιν διαμαρτύρεται λέγον ὅτι
δεσμὰ με καὶ θλίψεις μένουσιν.
|
23
Πλὴν τοῦτο μόνον γνωρίζω ὅτι
τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἀπὸ
πόλεως εἰς πόλιν μαρτυρεῖ καθαρὰ
μέσα μου καὶ μοῦ λέγει, ὅτι
μὲ περιμένουν δεσμὰ καὶ θλίψεις.
|
23
Πλὴν ἕνα μόνον ἡξεύρω, ὅτι τὸ
Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἀπὸ πόλεως εἰς
πόλιν μαρτυρεῖ ἐντόνως καὶ λέγει, ὅτι
μὲ περιμένουν δεσμὰ καὶ θλίψεις.
|
24
Ἀλλ' οὐδενὸς λόγον ποιοῦμαι
οὐδὲ ἔχω τὴν ψυχήν μου τιμίαν
ἐμαυτῷ, ὡς τελειῶσαι τὸν δρόμον
μου μετὰ χαρᾶς καὶ τὴν διακονίαν
ἣν ἔλαβον παρὰ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ,
διαμαρτύρασθαι τὸ εὐαγγέλιον τῆς
χάριτος τοῦ Θεοῦ.
|
24
Ἀλλὰ τίποτε ἀπὸ αὐτὰ
δὲν θεωρῶ ἄξιον λόγου, νὰ μὲ
ἐμποδίσῃ ἀπὸ τὴν πορείαν
μου, οὔτε καὶ θεωρῶ τὴν ζωήν
μου πολύτιμον δι' ἐμέ, ὅσον θεωρῶ
σπουδαῖον νὰ φθάσω εἰς τὸ τέλος
τοῦ δρόμου μου μὲ χαρὰν καὶ
εἰρήνην συνειδήσεως καὶ νὰ φέρω
εἰς πέρας τὴν ἀποστολήν, ποὺ
ἔχω λάβει ἀπὸ τὸν Κύριον
Ἰησοῦν, καὶ ἡ ὁποία εἶναι
νὰ κηρύξω καὶ νὰ δώσω ἀφόβως
τὴν καλὴν μαρτυρίαν διὰ τὸ Εὐαγγέλιον
τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ.
|
24
Δὲν λογαριάζω ὅμως τίποτε ἀπὸ αὐτά,
οὔτε θεωρῶ τὴν ζωήν μου πολύτιμον δι’ ἐμέ,
ὅσον θεωρῶ σπουδαῖον καὶ πολύτιμον
τὸ νὰ τελειώσω μὲ ἀνάπαυσιν συνειδήσεως
καὶ χαρὰν τὸν δρόμον τῆς ἀποστολῆς
μου καὶ νὰ φέρω εἰς πέρας τὴν διακονίαν,
ποὺ ἔλαβον παρὰ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ
καὶ ἡ ὁποία συνίσταται εἰς τὸ
νὰ δίδω μαρτυρίαν περὶ τοῦ εὐαγγελίου,
τὸ ὁποῖον γνωστοποιεῖ εἰς τοὺς
ἀνθρώπους τὴν χάριν, τὴν ὁποίαν τοὺς
ἔδωκεν ὁ Θεός. |
25
Καὶ νῦν ἰδοὺ ἐγὼ οἶδα
ὅτι οὐκέτι ὄψεσθε τὸ πρόσωπόν
μου ὑμεῖς πάντες, ἐν οἷς διῆλθον
κηρύσσων τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ.
|
25
Καὶ ἰδοὺ τώρα ἐγὼ προβλέπω,
κατὰ τὸ ἀνθρώπινον, ὅτι δὲν
θὰ ξαναϊδῆτε πλέον τὸ πρόσωπόν
μου ὅλοι σεῖς, ἀνάμεσα εἰς τοὺς
ὁποίους ἐπέρασα, κηρύσσων τὴν
βασιλείαν τοῦ Θεοῦ. |
25
Καὶ τώρα ἰδοὺ ἐγὼ προβλέπω ἀνθρωπίνως,
ὅτι δὲν θὰ ἴδετε πλέον τὸ πρόσωπόν
μου σεῖς ὅλοι, μεταξὺ τῶν ὁποίων
περιώδευσα κηρύττων τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ.
|
26
Διὸ μαρτύρομαι ὑμῖν ἐν τῇ
σήμερον ἡμέρᾳ ὅτι καθαρὸς
ἐγὼ ἀπὸ τοῦ αἵματος πάντων·
|
26
Δι' αὐτὸ καὶ κατὰ τὴν σημερινὴν
ἡμέραν, τὴν τελευταίαν ποὺ μὲ
βλέπετε, βεβαιώνω, μὲ καθαρὰν τὴν
συνείδησιν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ,
ὅτι εἶμαι ἀνεύθυνος δι' ὅλους
σας, ἐὰν συμβῇ καὶ παραστρατήσῃ
κανεὶς ἀπὸ σᾶς.
|
26
Ἐπειδὴ δὲ δὲν πρόκειται νὰ ἰδωθῶμεν
πάλιν, δι’ αὐτὸ σᾶς βεβαιῶ ἐνώπιον
τοῦ Θεοῦ κατὰ τὴν σημερινὴν
ἡμέραν, ὅτι ἐγὼ εἶμαι ἀνεύθυνος
δι’ ὅλους σας, ἐὰν συμβῇ κανεὶς
ἀπὸ σᾶς νὰ ἀπολεσθῇ.
|
27
οὐ γὰρ ὑποστειλάμην τοῦ μὴ
ἀναγγεῖλαι ὑμῖν πᾶσαν τὴν
βουλὴν τοῦ Θεοῦ.
|
27
Δὲν ἔχω εὐθύνην, διότι δὲν
παρέλειψα ποτὲ νὰ μὴ καταστήσω
γνωστὴν εἰς σᾶς κάθε βουλὴν
τοῦ Θεοῦ, ποὺ σχετίζεται μὲ
τὴν σωτηρίαν τοῦ ἀνθρώπου.
|
27
Δὲν ἔχω δὲ εὐθύνην, διότι δὲν
ἠμποδίσθην, ὥστε νὰ μὴ σᾶς ἀναγγείλω
ὅλον τὸ σχέδιον τοῦ Θεοῦ, ποὺ
ἀποβλέπει εἰς τὴν διὰ τῆς Ἐκκλησίας
σωτηρίαν τοῦ ἀνθρώπου. |
28
Προσέχετε οὖν ἐαυτοῖς καὶ παντὶ
τῷ ποιμνίῳ ἐν ᾧ ὑμᾶς
τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἔθετο ἐπισκόπους,
ποιμαίνειν τὴν ἐκκλησίαν τοῦ
Κυρίου καὶ Θεοῦ, ἣν περιεποιήσατο
διὰ τοῦ ἰδίου αἵματος.
|
28
Προσέχετε λοιπὸν εἰς τὸν ἑαυτόν
σας, πῶς θὰ ζῆτε. Προσέχετε δὲ
πῶς θὰ φέρεσθε καὶ τὶ θὰ
διδάσκετε εἰς ὅλον τὸ πνευματικόν
σας ποίμνιον, εἰς τὸ ὁποῖον
τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον σᾶς ἔβαλε
ἐπισκόπους, νὰ ποιμαίνετε τὴν
Ἐκκλησίαν τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ,
τὴν ὁποίαν αὐτὸς ὁ Κύριος
ἀπέκτησε μὲ τὸ αἷμα του.
|
28
Προσέχετε λοιπὸν εἰς τὸν ἑαυτόν σας,
πῶς θὰ συμπεριφέρεσθε καὶ τί θὰ διδάσκετε.
Προσέχετε καὶ εἰς ὅλον τὸ πνευματικόν
σας ποίμνιον, ἐπὶ τοῦ ὁποίου τὸ
Ἅγιον Πνεῦμα σᾶς ἐτοποθέτησεν ἐπισκόπους
νὰ ποιμαίνετε τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ,
τὴν ὁποίαν ὁ Κύριος ἔσωσε καὶ
κατέστησε κτῆμα του μὲ τὸ ἴδιον του
αἷμα. |
29
Ἐγὼ γὰρ οἶδα τοῦτο, ὅτι
εἰσελεύσονται μετὰ τὴν ἄφιξίν
μου λύκοι βαρεῖς εἰς ὑμᾶς μὴ
φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου·
|
29
Διότι ἐγὼ γνωρίζω τοῦτο·
ὅτι μετὰ τὴν ἔλευσίν μου αὐτὴν
καὶ τὴν ἀναχώρησιν θὰ εἰσέλθουν
μεταξύ σας ψευδοδιδάσκαλοι καὶ αἱρετικοί,
σὰν ἄγριοι λύκοι, οἱ ὁποῖοι
δὲν θὰ λογαριάζουν καθόλου τὰ
λογικὰ πρόβατα τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ
θὰ προσπαθοῦν νὰ τὰ παρασύρουν
εἰς τὰς πλάνας των καὶ νὰ τὰ
κατασπαράξουν ψυχικῶς. |
29
Σᾶς λέγω δὲ νὰ προσέχετε, διότι ἐγὼ
γνωρίζω τοῦτο, ὅτι μετὰ τὴν ἀναχώρησίν
μου θὰ εἰσέλθουν μεταξύ σας ψευδοδιδάσκαλοι καὶ
πλάνοι σὰν ἄλλοι λύκοι ἄγριοι καὶ
σκληροί, ποὺ ἀλύπητα θὰ διαρπάζουν τὸ
ποίμνιον βλάπτοντες καὶ ἀφανίζοντες τὰς
ψυχὰς τῶν λογικῶν προβάτων.
|
30
καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται
ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ
ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω
αὐτῶν. |
30
Καὶ ἀπὸ σᾶς τοὺς ἴδιους
θὰ ἐγερθοῦν ἐγωπαθεῖς ἄνδρες,
οἱ ὁποῖοι θὰ διδάσκουν διεστραμμένας
καὶ ψευδεῖς διδασκαλίας, διὰ νὰ
ἀποσποῦν τοὺς μαθητὰς ἀπὸ
τὸν ὀρθὸν δρόμον τῆς σωτηρίας
καὶ νὰ τοὺς παρασύρουν μὲ τὸ
μέρος των ὡς ἰδικούς των ὀπαδούς.
|
30
Καὶ ἀπὸ σᾶς τοὺς ἰδίους
θὰ ἀναφανοῦν ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι
θὰ διδάσκουν διδασκαλίας, αἱ ὀποῖαι
θὰ διαστρέφουν τὴν ἀλήθειαν, διὰ νὰ
ἀποσποῦν τοὺς μαθητὰς ἀπὸ
τὸν εὐθὺν δρόμον τῆς ἀληθείας
καὶ νὰ τοὺς παρασύρουν ἀπὸ πίσω
των ὡς ὁπαδοὺς καὶ ἀκολούθους
των. |
31
Διὸ γρηγορεῖτε, μνημονεύοντες ὅτι
τριετίαν νύκτα καὶ ἡμέραν οὐκ
ἐπαυσάμην μετὰ δακρύων νουθετῶν
ἕνα ἕκαστον. |
31
Καὶ ἀπὸ σᾶς τοὺς ἴδιους
θὰ ἐγερθοῦν ἐγωπαθεῖς ἄνδρες,
οἱ ὁποῖοι θὰ διδάσκουν διεστραμμένας
καὶ ψευδεῖς διδασκαλίας, διὰ νὰ
ἀποσποῦν τοὺς μαθητὰς ἀπὸ
τὸν ὀρθὸν δρόμον τῆς σωτηρίας
καὶ νὰ τοὺς παρασύρουν μὲ τὸ
μέρος των ὡς ἰδικούς των ὀπαδούς.
|
31
Δι’ αὐτὸ προσέχετε ἄγρυπνοι, ἔχοντες
παράδειγμα ἐμὲ καὶ ἐνθυμούμενοι, ὅτι
ἐπὶ τριετίαν συνεχῶς νύκτα καὶ ἡμέραν
δὲν ἔπαυσα μὲ δάκρυα νὰ νουθετῶ
ἕνα ἕκαστον. |
32
Καὶ τὰ νῦν παρατίθεμαι ὑμᾶς,
ἀδελφοί, τῷ Θεῷ καὶ τῷ
λόγῳ τῆς χάριτος αὐτοῦ
τῷ δυναμένῳ ἐποικοδομῆσαι καὶ
δοῦναι ὑμῖν κληρονομίαν ἐν τοῖς
ἠγιασμένοις πᾶσιν. |
32
Καὶ τώρα, ἀδελφοί, σᾶς ἐμπιστεύομαι
εἰς τὰ χέρια τοῦ Θεοῦ καὶ
εἰς τὴν διδασκαλίαν τῆς χάριτος
αὐτοῦ, ὁ ὁποῖος Θεὸς μόνος
ἠμπορεῖ νὰ σᾶς οἰκοδομήσῃ
εἰς τὴν κατὰ Χριστὸν ζωὴν καὶ
νὰ σᾶς δώσῃ κληρονομίαν μεταξὺ
ὅλων ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι
ἔχουν προχωρήσει εἰς τὸν ἁγιασμὸν
διὰ τῆς χάριτος τοῦ Χριστοῦ.
|
32
Καὶ τώρα σᾶς ἐμπιστεύομαι, ἀδελφοί,
εἰς τὸν Θεὸν καὶ εἰς τὸν
λόγον, τὸν ὁποῖον ἡ χάρις του μᾶς
ἀπεκάλυψε, καὶ ὁ ὁποῖος λόγος
του θὰ σᾶς προφυλάξῃ ἀπὸ πᾶσαν
πλάνην καὶ διαστροφήν. Σᾶς ἐμπιστεύομαι
εἰς τὸν Θεόν, ὁ ὁποῖος δύναται
νὰ συνέχισῃ τὴν οἰκοδομήν σας καὶ
νὰ σᾶς δώσῃ κληρονομίαν μεταξὺ ὅλων
ἐκείνων, ποὺ προώδευσαν εἰς τὸν ἁγιασμόν,
τὸν ὁποῖον ἔλαβον διὰ τοῦ
Ἰησοῦ Χριστοῦ. |
33
Ἀργυρίου ἢ χρυσίου ἢ ἱματισμοῦ
οὐδενὸς ἐπεθύμησα·
|
33
Ἀργύριον ἢ χρυσίον ἢ ἐνδύματα,
τίποτε ἀπὸ αὐτὰ δὲν ἐπεθύμησα.
|
33
Ἀργύριον ἢ χρυσίον ἢ ρουχισμὸν τίποτε
ἀπὸ αὐτὰ δὲν ἐπεθύμησα.
|
34
αὐτοὶ γινώσκετε ὅτι ταῖς χρείαις
μου καὶ τοῖς οὖσι μετ' ἐμοῦ
ὑπηρέτησαν αἱ χεῖρες αὖται.
|
34
Σεῖς δὲ οἱ ἴδιοι γνωρίζετε ὅτι
εἰς τὰς ἀνάγκας μου καὶ εἰς
τὰς ἀνάγκας ἐκείνων, ποὺ
ἦσαν μαζῆ μου, ὑπηρέτησαν αὐτὰ
τὰ χέρια. |
34
Σεῖς οἱ ἴδιοι γνωρίζετε, ὅτι εἰς
τὰς ἀνάγκας μου καὶ εἰς τὰς
ἀνάγκας ἐκείνων ποὺ ἦσαν μαζί μου,
ὑπηρέτησαν τὰ ροζιασμένα αὐτὰ χέρια.
|
35
Πάντα ὑπέδειξα ὑμῖν ὅτι
οὕτω κοπιῶντας δεῖ ἀντιλαμβάνεσθαι
τῶν ἀσθενούντων, μνημονεύειν τε τῶν
λόγων τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, ὅτι
αὐτὸς εἶπε· μακάριόν ἐστι
μᾶλλον διδόναι ἢ λαμβάνειν.
|
35
Ὄλα, ἔργῳ καὶ λόγῳ, σᾶς
τὰ ἔχω ὑποδείξει, ὅτι δηλαδὴ
ἔτσι ἐργαζόμενοι πνευματικῶς καὶ
ὑλικῶς θὰ βοηθῆτε καὶ θὰ
στηρίζετε τοὺς ἀσθενεῖς εἰς
τὴν πίστιν ἀδελφούς. Νὰ ἐνθυμῆσθε
τοὺς λόγους τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ,
τοὺς ὁποίους αὐτὸς εἶπε·
Εἶναι περισσότερον μακάριον νὰ δίδῃ
κανείς, παρὰ νὰ λαμβάνῃ>.
|
35
Μὲ κάθε τρόπον σᾶς ἔδωκα παράδειγμα, ὅτι
ἔτσι ἐργαζόμενοι βαρειὰ πρέπει νὰ
προλαμβάνετε κάθε σκανδαλισμὸν τῶν ἀσθενῶν
ἀδελφῶν καὶ νὰ τοὺς βοηθῆτε,
ὅπως γίνουν δυνατοὶ πνευματικῶς, ἀλλὰ
καὶ νὰ ἐνθυμῆσθε τοὺς λόγους
τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ. Νὰ ἐνθυμῆσθε
δηλαδή, ὅτι εἶπεν αὐτός: Εἶναι μακαριώτερον
τὸ νὰ δίδῃ κανεὶς παρὰ τὸ
να λαμβάνῃ, καὶ ὅταν ἀκόμη δικαιοῦται
νὰ λάβῃ. |
36
Καὶ ταῦτα εἰπών, θεὶς τὰ
γόνατα αὐτοῦ σὺν πᾶσιν αὐτοῖς
προσηύξατο. |
36
Καὶ ἀφοῦ εἶπε αὐτά, ἐγονάτισε
καὶ μαζῆ μὲ ὅλους προσευχήθηκε.
|
36
Καὶ ἀφοῦ εἶπε ταῦτα, ἐγονάτισε
καὶ προσηυχήθη μαζὶ μὲ ὅλους αὐτούς.
|
37
Ἱκανὸς δὲ ἐγένετο κλαυθμὸς
πάντων, καὶ ἐπιπεσόντες ἐπὶ
τὸν τράχηλον τοῦ Παύλου κατεφίλουν
αὐτόν, |
37
Ἔγινε δὲ πολὺς κλαυθμὸς ἀπὸ
ὅλους καὶ ἀφοῦ ἔπεσαν εἰς
τὸν τράχηλον τοῦ Παύλου, τὸν
ἐφιλοῦσαν καὶ τὸν ξαναφιλοῦσαν
μὲ πολλὴν στοργήν, |
37
Ἔγινε δὲ μεγάλος κλαυθμὸς ἀπὸ
ὅλους καὶ ἀφοῦ ἔπεσαν ἐπὶ
τοῦ τραχήλου τοῦ Παύλου, τὸν ἐφίλουν
μὲ πολλὴν στοργήν. |
38
ὀδυνώμενοι μάλιστα ἐπὶ τῷ
λόγῳ ᾧ εἰρήκει, ὅτι οὐκέτι
μέλλουσι τὸ πρόσωπον αὐτοῦ θεωρεῖν.
Προέπεμπον δὲ αὐτὸν εἰς τὸ
πλοῖον. |
38
πονοῦντες μάλιστα καὶ λυπούμενοι διὰ
τὸν λόγον, ποὺ τοὺς εἶπε, ὅτι
δὲν πρόκειτε πλέον νὰ ξαναϊδοῦν
τὸ πρόσωπόν του. Ἔτσι δὲ συγκινημένοι
τὸν συνώδευσαν ἕως τὸ πλοῖον
καὶ τὸν κατευώδωσαν.
|
38
Καὶ ἔγινεν ὁ θλιβερὸς αὐτὸς
χωρισμός, διότι ἐλυποῦντο πρὸ παντὸς
διὰ τὸν λόγον, ποὺ εἶχεν εἴπει,
ὅτι δὲν ἐπρόκειτο πλέον νὰ ἴδουν
τὸ πρόσωπόν του. Τὸν ἠκολούθουν δὲ
καὶ τὸν συνέβγαλαν μέχρι τοῦ πλοίου.
|