Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
τενίσας
δὲ ὁ Παῦλος τῷ συνεδρίῳ
εἶπεν· ἄνδρες ἀδελφοί, ἐγὼ
πάσῃ συνειδήσει ἀγαθῇ πεπολίτευμαι
τῷ Θεῷ ἄχρι ταύτης τῆς ἡμέρας.
|
δὲ Παῦλος, ἀφοῦ προσήλωσε τὸ
βλέμμα εἰς τὸ συνέδριον, εἶπε·
<Ἄνδρες ἀδελφοί, ἐγὼ ἔχω
πολιτευθῇ ἀπένεντι τοῦ Θεοῦ
μὲ καθαρὰν συνείδησιν ἕως τὴν
ἡμέραν αὐτήν>.
|
Παῦλος δέ, ἀφοῦ προσήλωσε τὸ βλέμμά
του εἰς τὸ συνέδριον, εἶπεν· Ἄνδρες
ἀδελφοί, ἐγὼ ἔχω πολιτευθῇ ἐνώπιον
τοῦ Θεοῦ μέχρι τῆς ἡμέρας ταύτης,
χωρὶς νὰ μὲ τύπτῃ εἰς τίποτε
ἡ συνείδησίς μου, ἀλλὰ τουναντίον ἔχω
τὴν μαρτυρίαν τῆς ἐξ ὁλοκλήρου ἀγαθήν.
|
2
Ὁ δὲ ἀρχιερεὺς Ἀνανίας
ἐπέταξε τοῖς παρεστῶσιν αὐτῷ
τύπτειν αὐτοῦ τὸ στόμα.
|
2
Ἀλλ' ὁ ἀρχιερεὺς Ἀνανίας
διέταξε τοὺς ὑπηρέτας, ποὺ ἐστέκοντο
κοντὰ εἰς τὸν Παῦλον, νὰ τοῦ
κτυπήσουν τὸ στόμα. |
2
Ὁ ἀρχιερεὺς Ἀνανίας ὅμως διέταξε
τότε τοὺς ὑπηρέτας, ποὺ ἐστέκοντο
πλησίον τοῦ Παύλου, νὰ τοῦ κτυπήσουν τὸ
στόμα, ἴσως διότι ἔλαβε τὸν λόγον μόνος
του. |
3
Τότε ὁ Παῦλος πρὸς αὐτὸν
εἶπε· τύπτειν σὲ μέλλει ὁ
Θεός, τοῖχε κεκονισμένε· καὶ
σὺ κάθῃ κρίνων με κατὰ τὸν
νόμον, καὶ παρανομῶν κελεύεις μὲ
τύπτεσθαι! |
3
Τότε ὁ Παῦλος εἶπε· <Θὰ
σὲ κτυπήσῃ καὶ σὲ ὁ Θεός,
τοῖχε ἀσβεστωμένε· καὶ σὺ
κάθεσαι νὰ μὲ κρίνῃς σύμφωνα
μὲ τὸν νόμον καὶ αὐτὸν
τὸν νόμον (ὁ ὁποῖος δίδει
τὸ δικαίωμα εἰς τὸν κατηγορούμενον
ν' ἀπολογῆται ἐλεύθερα καὶ δὲν
ἐπιτρέπει νὰ τὸν κτυποῦν) τὸν
καταπατεῖς, μὲ τὸ νὰ διατάσσῃς
νὰ μὲ κτυπήσουν>. |
3
Τότε ὁ Παῦλος τοῦ εἶπε· Θὰ
σὲ πατάξῃ ὁ Θεός, τοῖχε ἀσβεστωμένε,
ποὺ ἀπ’ ἔξω φαίνεσαι λευκός, εἰς τὸ
βάθος σου δὲ κρύπτεις τὴν ἀδικίαν. Καὶ
σὺ κάθεσαι νὰ μὲ κρίνῃς σύμφωνα μὲ
τὸν νόμον; Καὶ παραβαίνων σὺ ὁ κριτὴς
τὸν νόμον, ὁ ὁποῖος παραγγέλλει νὰ
ἀπολογῆται ἐλεύθερα καὶ ἀνεμπόδιστα
κάθε κατηγορούμενος, διατάσσεις νὰ μὲ κτυπήσουν
διὰ νὰ βουλώσῃς τὸ στόμα μου κατὰ
τὴν ὥραν τῆς ἀπολογίας μου;
|
4
Οἱ δὲ παρεστῶτες εἶπον· τὸν
ἀρχιερέα τοῦ Θεοῦ λοιδορεῖς;
|
4
Αὐτοὶ δέ, ποὺ ἐστέκοντο
κοντὰ εἰς τὸν Παῦλον, εἶπαν·
<Τὸν ἀρχιερέα τοῦ Θεοῦ ὑβρίζεις;>
|
4
Οἱ παριστάμενοι δὲ εἶπον· Τὸν
ἀρχιερέα τοῦ Θεοῦ ὑβρίζεις;
|
5
Ἔφη τε ὁ Παῦλος· οὐκ ᾔδειν,
ἀδελφοί, ὅτι ἐστὶν ἀρχιερεύς·
γέγραπται γάρ· ἄρχοντα τοῦ λαοῦ
σου οὐκ ἐρεῖς κακῶς,
|
5
Καὶ ὁ Παῦλος εἶπε· <Δὲν
ἐγνώριζα, ἀδελφοί, ὅτι εἶναι
ἀρχιερεύς· διότι ἔχει γραφῆ:
Δὲν θὰ εἴπῃς λόγια κακὰ
καὶ ὑβριστικὰ ἐναντίον ἄρχοντος
τοῦ λαοῦ σου>. |
5
Καὶ εἶπεν ὁ Παῦλος, ὁ ὁποῖος
ἀπὸ ἔτη πολλὰ ἔλειπεν ἐξ
Ἱεροσολύμων καὶ δὲν ἐγνώριζε προσωπικῶς
τὸν ἀρχιερέα, ὁ ὁποῖος τὴν
στιγμὴν ἐκείνην δὲν ἦτο εὐδιάκριτος,
διότι προήδρευε τῆς συνεδρίας ὁ χιλίαρχος. Δὲν
ἐγνώριζα, ἀδελφοί, ὅτι εἶναι ἀρχιερεύς.
Ἄλλως δὲν θὰ ἔλεγον αὐτό, ποὺ
εἶπα, διότι ἔχει γραφῇ εἰς τὸ
βιβλίον τῆς Ἐξόδου: Δὲν θὰ κακολογήσῃς
ἄρχοντα τοῦ λαοῦ σου.
|
6
Γνοὺς δὲ ὁ Παῦλος ὅτι τὸ
ἐν μέρος ἐστὶ Σαδδουκαίων, τὸ
δὲ ἕτερον Φαρισαίων, ἔκραξεν ἐν
τῷ συνεδρίῳ· ἄνδρες ἀδελφοί,
ἐγὼ Φαρισαῖός εἰμι, υἱὸς
Φαρισαίου· περὶ ἐλπίδος καὶ
ἀναστάσεως νεκρῶν ἐγὼ κρίνομαι.
|
6
Ἐπειδὴ δὲ ὁ Παῦλος ἀντελήφθη
ὅτι ἕνα μέρος τοῦ συνεδρίου
ἦσαν Σαδδουκαῖοι, τὸ δὲ ἄλλο
Φαρισαῖοι, ἐφώναξε δυνατά· <Ἄνδρες
ἀδελφοί, ἐγὼ εἶμαι Φαρισαῖος,
υἱὸς Φαρισαίου καὶ αὐτὴν
τὴν στιγμὴν ἐγὼ δικάζομαι, ἐπειδὴ
πιστεύω καὶ ἐλπίζω εἰς τὴν
ἀνάστασιν τῶν νεκρῶν>.
|
6
Ἐν τῷ μεταξὺ δέ, ὅταν ἀντελήφθη
ὁ Παῦλος, ὅτι ἡ μία μερὶς τοῦ
συνεδρίου ἀπετελεῖτο ἀπὸ Σαδδουκαίους,
οἱ ὁποῖοι δὲν ἐπίστευαν εἰς
τὴν ἀνάστασιν τῶν νεκρῶν, ἡ
ἄλλη δὲ μερὶς ἀπετελεῖτο ἀπὸ
Φαρισαίους, ἐφώναξε δυνατὰ ἐν μέσῳ
τοῦ συνεδρίου: Ἄνδρες ἀδελφοί, ἐγὼ
εἶμαι Φαρισαῖος καὶ υἱὸς Φαρισαίου.
Καὶ δικάζομαι σήμερον ἐγώ, ἐπειδὴ
πιστεύω καὶ ἐλπίζω εἰς τὴν ἀνάστασιν
τῶν νεκρῶν. |
7
Τοῦτο δὲ αὐτοῦ λαλήσαντος ἐγένετο
στάσις τῶν Φαρισαίων καὶ τῶν
Σαδδουκαίων, καὶ ἐσχίσθη τὸ
πλῆθος. |
7
Ὅταν δὲ εἶπε αὐτὸ ὁ Παῦλος,
ἔγινε ζωηρὰ φιλονεικία μεταξὺ τῶν
Φαρισαίων καὶ τῶν Σαδδουκαίων καὶ
ἐδιχάσθησαν μεταξύ των οἱ σύνεδροι.
|
7
Ὅταν δὲ εἶπε τοῦτο ὁ Παῦλος,
ἔγινε φιλονεικία μεταξὺ τῶν Φαρισαίων καὶ
τῶν Σαδδουκαίων καὶ ἐδιχάσθη τὸ πλῆθος
τῶν μελῶν τοῦ συνεδρίου.
|
8
Σαδδουκαῖοι μὲν γὰρ λέγουσι μὴ
εἶναι ἀνάστασιν μήτε ἄγγελον
μήτε πνεῦμα, Φαρισαῖοι δὲ ὁμολογοῦσι
τὰ ἀμφότερα. |
8
Διότι οἱ μὲν Σαδδουκαῖοι λέγουν
ὅτι δὲν ὑπάρχει ἀνάστασις
οὔτε ἄγγελος οὔτε ψυχὴ ἔξω ἀπὸ
τὸ σῶμα. Οἱ δὲ Φαρισαῖοι ὁμολογοῦν
καὶ τὰ δύο, καὶ τὴν ἀνάστασιν
τῶν νεκρῶν καὶ τὴν ὕπαρξιν ἀγγέλων
καὶ ψυχῶν. |
8
Ἐδιχάσθη δὲ τὸ πλῆθος, διότι οἱ
μὲν Σαδδουκαῖοι λέγουν, ὅτι δὲν ὑπάρχει
ἀνάστασις, οὔτε ἄγγελος, οὔτε ἀσώματος
ψυχή, ἐπειδὴ ὑπεστήριζαν οὗτοι, ὅτι
αἱ ψυχαὶ των ἀποθνησκόντων διαλύονται μετὰ
τοῦ σώματος. Οἱ Φαρισαῖοι ὅμως ὁμολογοῦν
καὶ τὰ δύο, καὶ τὴν ἀνάστασιν
τῶν νεκρῶν δηλαδὴ καὶ τὴν ὕπαρξιν
πνευμάτων. |
9
Ἐγένετο δὲ κραυγὴ μεγάλη, καὶ
ἀναστάντες οἱ γραμματεῖς τοῦ
μέρους τῶν Φαρισαίων διεμάχοντο λέγοντες·
οὐδὲν κακὸν εὑρίσκομεν ἐν
τῷ ἀνθρώπῳ τούτῳ·
εἰ δὲ πνεῦμα ἐλάλησεν αὐτῷ
ἢ ἄγγελος, μὴ θεομαχῶμεν.
|
9
Ἔγινε δὲ μεγάλη κραυγὴ καὶ ἀφοῦ
ἐσηκώθηκαν οἱ γραμματεῖς τῆς
παρατάξεως τῶν Φαρισαίων, ἐλογομαχοῦσαν
μὲ θυμὸν καὶ ἔλεγαν· <Τίποτε
τὸ κακὸν δὲν εὑρίσκομεν εἰς
τὸν ἄνθρωπον αὐτόν· ἐὰν
δὲ πνεῦμα ἡ ἄγγελος ὡμίλησε
καὶ ἔκαμε ἀποκαλύψεις εἰς αὐτόν,
ἂς μὴ μαχώμεθα ἐναντίον τοῦ
Θεοῦ>. |
9
Ἔγινε δὲ λόγῳ τῆς φιλονεικίας των
μεγάλη κραυγή, καὶ ἀφοῦ ἐσηκώθησαν
οἱ γραμματεῖς οἱ ἀνήκοντες εἱς
τὴν μερίδα τῶν Φαρισαίων, συνεζήτουν μὲ
θυμὸν καὶ ἔλεγαν: Δὲν εὑρίσκομεν
κανὲν κακὸν εἰς αὐτὸν τὸν
ἄνθρωπον. Ἐὰν δὲ πνεῦμα ἢ
ἄγγελος ὡμίλησεν εἰς αὐτόν, ἂς
μὴ μαχώμεθα κατὰ τοῦ Θεοῦ, ὁ
ὁποῖος τοῦ ἔκαμε τὴν ἀποκάλυψιν
αὐτήν. |
10
Πολλῆς δὲ γενομένης στάσεως εὐλαβηθεὶς
ὁ χιλίαρχος μὴ διασπασθῇ ὁ Παῦλος
ὑπ' αὐτῶν, ἐκέλευσε τὸ
στράτευμα καταβῆναι καὶ ἁρπάσαι
αὐτὸν ἐκ μέσου αὐτῶν ἄγειν
τε εἰς τὴν παρεμβολήν.
|
10
Ἐπειδὴ δὲ ἔγινε ἔντονος ἀντίθεσις
καὶ μεγάλη φιλονεικία, ἐφοβήθηκε
ὁ χιλίαρχος, μήπως καὶ ξεσχισθῇ
ἀπὸ αὐτοὺς ὁ Παῦλος, διέταξε
νὰ κατεβοῦν οἱ στρατιῶται καὶ
νὰ ἁρπάξουν τὸν Παῦλον ἐκ
μέσου τῶν συνέδρων καὶ νὰ τὸν
ὁδηγήσουν εἰς τὸ στρατόπεδον.
|
10
Ἐπειδὴ δὲ ἔγινε μεγάλη φιλονεικία,
ὁ χιλίαρχος ἐφοβήθη, μήπως ὁ Παῦλος
κομματιασθῇ ἀπὸ αὐτούς, καὶ
διέταξε νὰ καταβῇ τὸ στράτευμα καὶ
νὰ τὸν ἁρπάσῃ ἐκ μέσου αὐτῶν
καὶ νὰ τὸν ὁδηγήσῃ εἰς
τὸ στρατόπεδον. |
11
Τῇ δὲ ἐπιούσῃ νυκτὶ ἐπιστὰς
αὐτῷ ὁ κύριος εἶπε· θάρσει,
Παῦλε· ὡς γὰρ διεμαρτύρω τὰ
περὶ ἐμοῦ εἰς Ἱερουσαλήμ,
οὕτω σὲ δεῖ καὶ εἰς Ρώμην
μαρτυρῆσαι. |
11
Κατὰ δὲ τὴν ἑπομένην νύκτα
παρουσιάσθηκε ἔξαφνα εἰς τὸν Παῦλον
ὁ Κύριος καὶ εἶπε· <Ἔχε
θάρρος, Παῦλε· διότι, ὅπως μὲ
παρρησίαν ἐμαρτύρησες καὶ ἐκήρυξες
τὴν ἀλήθειαν περὶ ἐμοῦ
εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ, ἔτσι σύμφωνα
μὲ τὸ θεῖον σχέδιον θὰ κηρύξῃς
καὶ εἰς τὴν Ρώμην>.
|
11
Τὴν ἑπομένην δὲ νύκτα ἐνεφανίσθη ἔξαφνα
εἰς τὸν Παῦλον ὁ Κύριος Ἰησοῦς
καὶ εἶπεν· Ἔχε θάρρος, Παῦλε,
διότι ὅπως ἑμαρτύρησες τὴν περὶ ἐμοῦ
ἀλήθειαν καὶ ὁμολογίαν εἰς τὴν
Ἱερουσαλήμ, ἔτσι σύμφωνα μὲ τὸ σχέδιον
τῆς θείας βουλῆς πρέπει νὰ μαρτυρήσῃς
καὶ εἰς τὴν Ρώμην. Δὲν πρόκειται λοιπὸν
νὰ πάθῃς ἐδῶ τίποτε, ἄλλα θὰ
σὲ φυλάξω σῷον διὰ νὰ μεταβῇς
καὶ εἰς τὴν Ρώμην. |
12
Γενομένης δὲ ἡμέρας ποιήσαντές
τινες τῶν Ἰουδαίων συστροφὴν ἀναθεμάτισαν
ἑαυτούς, λέγοντες μήτε φαγεῖν
μήτε πιεῖν ἕως οὗ ἀποκτείνωσι
τὸν Παῦλον. |
12
Ὁταν δὲ ἔγινε ἡμέρα, μερικοὶ
ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους ἐμαζεύτηκαν
καὶ ἔκαμαν συνωμοσίαν, ὡρκίσθησαν
καὶ ἀναθεμάτισαν τὸν ἐαυτόν
τους λέγοντες, νὰ μὴ φάγουν καὶ
νὰ μὴ πίουν, ἕως ὅτου φονεύσουν
τὸν Παῦλον. |
12
Ὅταν δὲ ἔγινεν ἡμέρα, μερικοὶ
ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους ἔκαμαν συνωμοσίαν
καὶ ὡρκίσθησαν νὰ εἶναι ἀναθεματισμένοι
καὶ κατηραμένοι εἰς ὅλεθρον ἀπὸ
τὸν Θεόν, ἐὰν θὰ ἔτρωγαν ἢ
θὰ ἔπιναν, ἕως ὅτου φονεύσουν τὸν
Παῦλον. |
13
Ἦσαν δὲ πλείους τεσσαράκοντα οἱ
ταύτην τὴν συνωμοσίαν πεποιηκότες·
|
13
Αὐτοὶ δέ ποὺ ἔκαμαν τὴν
συνωμοσίαν ἦσαν περισσότεροι ἀπὸ
σαράντα. |
13
Ἦσαν δὲ περισσότεροι ἀπὸ τεσσαράκοντα
αὐτοί, ποὺ εἶχον κάμει τὴν συνωμοσίαν
καὶ τὸν ὅρκον αὐτόν.
|
14
οἵτινες προσελθόντες τοῖς ἀρχιερεῦσι
καὶ τοῖς πρεσβυτέροις εἶπον·
ἀναθέματι ἀνεθεματίσαμεν ἑαυτοὺς
μηδενὸς γεύσασθαι ἕως οὗ ἀποκτείνωμεν
τὸν Παῦλον. |
14
Αὐτοὶ λοιπὸν προσῆλθαν εἰς τοὺς
ἀρχιερεῖς καὶ πρεσβυτέρους καὶ
εἶπαν· <Ἀναθεματίσαμεν μὲ
φοβερὸν ἀνάθεμα τοὺς εὐτούς
μας, νὰ μὴ γευθοῦμε τίποτε ἕως
ὅτου φονεύσωμεν τὸν Παῦλον.
|
14
Αὐτοὶ πρόσηλθον εἰς τοὺς ἀρχιερεῖς
καὶ εἰς τοὺς πρεσβυτέρους καὶ εἶπον·
Ἀναθεματίσαμεν μὲ φοβερὸν ἀνάθεμα
τοὺς ἑαυτούς μας νὰ μὴ βάλωμεν εἰς
τὸ στόμα μας τίποτε, ἕως ὅτου φονεύσωμεν
τὸν Παῦλον. |
15
Νῦν οὖν ὑμεῖς ἐμφανίσατε
τῷ χιλιάρχῳ σὺν τῷ συνεδρίῳ,
ὅπως αὔριον αὐτὸν καταγάγῃ
πρὸς ὑμᾶς, ὡς μέλλοντας διαγινώσκειν
ἀκριβέστερον τὰ περὶ αὐτοῦ·
ἡμεῖς δὲ πρὸ τοῦ ἐγγίσαι
αὐτὸν ἕτοιμοί ἐσμεν τοῦ
ἀνελεῖν αὐτόν.
|
15
Τώρα λοιπὸν σεῖς μαζῆ μὲ τὸ
συνέδριον δηλώσατε εἰς τὸν χιλίαρχον,
νὰ κατεβάσῃ αὔριον τὸν Παῦλον
εἰς σᾶς, διότι τάχα πρόκειται
νὰ μάθετε μὲ μεγαλυτέραν ἀκρίβειαν
τὰ περὶ αὐτοῦ.
Ἡμεῖς δὲ προτοῦ νὰ πλησιάσῃ
αὐτὸς εἰς τὸ συνέδριον, εἴμεθα
ἕτοιμοι νὰ τὸν φονεύσωμεν>.
|
15
Τώρα λοιπὸν σεῖς μετὰ τοῦ Συνεδρίου
δηλώσατε εἰς τὸν χιλίαρχον νὰ κατεβάσῃ
αὕριον ἐνώπιόν σας τὸν Παῦλον μὲ
τὴν πρόφασιν, ὅτι μέλλετε νὰ ἐξετάσετε
καὶ νὰ μάθετε μὲ περισσοτέραν ἀκρίβειαν
τὴν ὑπόθεσίν του. Ἡμεῖς δέ, προτοῦ
νὰ πλησιάσῃ αὐτὸς εἰς τὸν
τόπον τῆς συνεδριάσεως, εἴμεθα ἕτοιμοι διὰ
νὰ τὸν φονεύσωμεν. |
16
Ἀκούσας δὲ ὁ υἱὸς τῆς
ἀδελφῆς Παύλου τὸ ἔνεδρον, παραγενόμενος
καὶ εἰσελθὼν εἰς τὴν παρεμβολὴν
ἀπήγγειλε τῷ Παύλῳ.
|
16
Ὁ υἱὸς ὅμως τῆς ἀδελφῆς
τοῦ Παύλου ἤκουσε τὴν σχεδιαζομένην
ἐνέδραν, ἔφθασε καὶ εἰσῆλθε
εἰς τὸ στρατόπεδον καὶ ἐγνωστοποίησε
εἰς τὸν Παῦλον αὐτά, ποὺ
εἶχε ἀκούσει. |
16
Κατὰ θείαν ὅμως οἰκονομίαν ἤκουσεν
ὁ υἱὸς τῆς ἀδελφῆς τοῦ
Παύλου τὴν ἐνέδραν. Ἦλθε λοιπὸν καὶ
ἀφοῦ ἐμβῆκεν εἰς τὸ στρατόπεδον,
ἀνήγγειλεν εἰς τὸν Παῦλον τὰ
περὶ αὐτῆς. |
17
Προσκαλεσάμενος δὲ ὁ Παῦλος ἕνα
τῶν ἑκατοντάρχων ἔφη· τὸν
νεανίαν τοῦτον ἀπάγαγε πρὸς
τὸν χιλίαρχον· ἔχει γὰρ τι ἀπαγγεῖλαι
αὐτῷ. |
17
Τότε ὁ Παῦλος ἐκάλεσε ἕνα
ἀπὸ τοὺς ἑκατοντάρχους καὶ
εἶπε· <Αὐτὸν τὸν νέον
ὁδήγησέ τον εἰς τὸν χιλίαρχον,
διότι κάτι ἔχει νὰ τοῦ ἀναγγείλῃ>.
|
17
Τότε ὁ Παῦλος, ἀφοῦ προσεκάλεσεν ἕνα
ἀπὸ τοὺς ἑκατοντάρχους, εἶπεν·
Ὁδήγησε τὸν νέον αὐτὸν εἰς τὸν
χιλίαρχον, διότι ἔχει κάτι νὰ τοῦ ἀναγγείλῃ.
|
18
Ὁ μὲν οὖν παραλαβὼν αὐτὸν
ἤγαγε πρὸς τὸν χιλίαρχον καί
φησιν· ὁ δέσμιος Παῦλος προσκαλεσάμενός
με ἠρώτησε τοῦτον τὸν νεανίαν
ἀγαγεῖν πρὸς σε, ἔχοντά τι λαλῆσαί
σοι. |
18
Αὐτὸς λοιπὸν ἐπῆρε τὸν
νέον, τὸν ὁδήγησε πρὸς τὸν
χιλίαρχον καὶ εἶπε· <Ὁ Παῦλος,
ὁ φυλακισμένος, μὲ ἐπροσκάλεσε
καὶ μὲ παρεκάλεσε νὰ ὁδηγήσω
εἰς σὲ αὐτὸν τὸν νέον,
διότι κάτι ἔχει νὰ σοῦ πῇ>.
|
18
Οὗτος λοιπόν, ἀφοῦ παρέλαβε τὸν νέον,
ὠδήγησεν αὐτὸν εἰς τὸν χιλίαρχον
καὶ εἶπεν· Ὁ φυλακισμένος Παῦλος
μὲ προσεκάλεσε καὶ μὲ παρεκάλεσε νὰ
ὁδηγήσω εἰς σὲ τὸν νέον αὐτόν,
ποὺ ἔχει κάποιον μυστικὸν νὰ σοῦ
εἴπῃ. |
19
Ἐπιλαβόμενος δὲ τῆς χειρὸς αὐτοῦ
ὁ χιλίαρχος καὶ ἀναχωρήσας κατ'
ἰδίαν ἐπυνθάνετο, τί ἐστιν
ὃ ἔχεις ἀπαγγεῖλαί μοι;
|
19
Τὸν ἔπιασε τότε ἀπὸ τὸ
χέρι ὁ χιλίαρχος, ἐπῆγε εἰς
ἕνα ἰδιαίτερον μέρος καὶ τὸν
ἠρώτησε· <Ποιὸ εἶναι αὐτό,
ποὺ ἔχεις νὰ μοῦ ἀναγγείλῃς;>
|
19
Ἀφοῦ δὲ ὁ χιλίαρχος τὸν ἔπιασεν
ἀπὸ τὸ χέρι του καὶ ἐπῆγεν
εἰς ἰδιαίτερον μέρος, ἠρώτησε: Τί εἶναι
ἐκεῖνο, ποὺ ἔχεις νὰ μοῦ
ἀναγγείλῃς; |
20
Εἶπε δὲ ὅτι οἱ Ἰουδαῖοι
συνέθεντο τοῦ ἐρωτήσαί σε ὅπως
αὔριον εἰς τὸ συνέδριον καταγάγῃς
τὸν Παῦλον, ὡς μελλόντων τί
ἀκριβέστερον πυνθάνεσθαι περὶ αὐτοῦ.
|
20
Εἶπε δὲ ὁ νέος· <Οἱ
Ἰουδαῖοι συνεφώνησαν νὰ σὲ παρακαλέσουν
νὰ κατεβάσῃς αὔριον τὸν Παῦλον
εἰς τὸ συνέδριον, διότι τάχα
πρόκειται νὰ ἐξετάσουν καὶ νὰ
πληροφορηθοῦν ἀκριβέστερον τὰ περὶ
αὐτοῦ. |
20
Εἶπε δὲ ὁ νέος, ὅτι οἱ Ἰουδαῖοι
συνεφώνησαν νὰ σὲ παρακαλέσουν, ὅπως κατεβάσῃς
αὔριον τὸν Παῦλον εἰς τὸ συνέδριον
μὲ τὴν πρόφασιν, ὅτι μέλλουν κάπως ἀκριβέστερον
νὰ ἐξετάσουν καὶ νὰ μάθουν περὶ
αὐτοῦ. |
21
Σὺ οὖν μὴ πεισθῇς αὐτοῖς·
ἐνεδρεύουσι γὰρ αὐτὸν ἐξ
αὐτῶν ἄνδρες πλείους τεσσαράκοντα,
οἵτινες ἀνεθεμάτισαν ἑαυτοὺς
μήτε φαγεῖν μήτε πιεῖν ἕως οὗ
ἀνέλωσιν αὐτόν, καὶ νῦν
ἕτοιμοί εἰσι προσδεχόμενοι τὴν
ἀπό σοῦ ἐπαγγελίαν.
|
21
Σὺ ὅμως νὰ μὴ πεισθῇς εἰς
αὐτούς. Διότι τοῦ στήνουν καρτέρι
σαράντα καὶ πλέον ἄνδρες ἀπὸ
αὐτούς, οἱ ὁποῖοι ἐπῆραν
ὅρκον καὶ ἀνάθεμα, νὰ μὴ
φάγουν καὶ νὰ μὴ πίουν, ἕως
ὅτου τὸν φονεύσουν. Καὶ τώρα
εἶναι ἕτοιμοι, περιμένοντες τὴν ὑπόσχεσίν
σου, νὰ ὁδηγήσῃς ἐκεῖ
τὸν Παῦλον>. |
21
Σὺ λοιπὸν νὰ μὴ πεισθῇς εἰς
αὐτούς. Διότι τοῦ κάνουν καρτέρι μερικοὶ
ἀπὸ αὐτούς, περισσότεροι ἀπὸ
τεσσαράκοντα ἄνδρες, οἱ ὁποῖοι ὡρκίσθησαν
καὶ ἀναθεμάτισαν τοὺς ἑαυτούς των
νὰ μὴ φάγουν, οὔτε νὰ πίουν τίποτε,
ἕως ὅτου τὸν φονεύσουν. Καὶ τώρα εἶναι
ἕτοιμοι καὶ περιμένουν νὰ τοὺς δώσῃς
τὴν ὑπόσχεσιν, ὅτι θὰ τὸν κατεβάσῃς.
|
22
Ὁ μὲν οὖν χιλίαρχος ἀπέλυσε
τὸν νεανίαν, παραγγείλας μηδενὶ ἐκλαλῆσαι
ὅτι ταῦτα ἐνεφάνισας πρὸς με.
|
22
Ὁ χιλίαρχος λοιπὸν ἀφῆκε ἐλεύθερον
τὸν νέον, ἀφοῦ τοῦ παρήγγειλε
νὰ μὴ πῇ εἰς κανένα <ὅτι
ἐφανέρωσες αὐτὰ εἰς ἐμέ>.
|
22
Ὁ χιλίαρχος λοιπὸν ἀφῆκεν ἐλεύθερον
τὸν νέον, ἀφοῦ τοῦ παρήγγειλε, νὰ
μὴ εἴπῃς εἰς κανένα, ὅτι κατήγγειλες
καὶ ἀνεκοίνωσες ταῦτα εἰς ἐμέ.
|
23
Καὶ προσκαλεσάμενος δύο τινὰς τῶν
ἑκατοντάρχων εἶπεν· ἐτοιμάσατε
στρατιώτας διακοσίους ὅπως πορευθῶσιν
ἕως Καισαρείας, καὶ ἰππεῖς ἑβδομήκοντα
καὶ δεξιολάβους διακοσίους, ἀπὸ
τρίτης ὥρας τῆς νυκτός,
|
23
Καὶ ἀφοῦ ἐπροσκάλεσε δύο
ἀπὸ τοὺς ἑκατοντάρχους εἶπε·
<Ἐτοιμάσατε διακοσίους στρατιώτας
νὰ ὑπάγουν μέχρι τὴν Καισάρειαν
καὶ ἑβδομῆντα ἰππεὶς καὶ
διακοσίους λογχοφόρους, νὰ εἶναι ἕτοιμοι
εἰς τὰς ἐννέα τὴν νύκτα.
|
23
Καὶ ἀφοῦ προσεκάλεσε δύο ἀπὸ
τοὺς ἑκατοντάρχους εἶπεν· Ἐτοιμάσατε
διακοσίους στρατιώτας διὰ νὰ ὑπάγουν μέχρι
τῆς Καισαρείας, καὶ ἱππεῖς ἑβδομήκοντα,
καὶ λογχοφόρους διακοσίους. Νὰ εἶναι ἕτοιμοι
εἰς τὰς ἐννέα τὸ βράδυ.
|
24
κτήνη τε παραστῆναι, ἵνα ἐπιβιβάσαντες
τὸν Παῦλον διασώσωσι πρὸς Φήλικα
τὸν ἡγεμόνα,
|
24
Καὶ νὰ πάρουν μαζῆ των ζῶα,
διὰ νὰ ἐπιβιβάσουν καὶ νὰ
μεταφέρουν σῶον καὶ ἀσφαλῆ τὸν
Παῦλον πρὸς τὸν Φήλικα, τὸν
ἐπίτροπον τῆς Ἰουδαίας>.
|
24
Καὶ νὰ ἔχουν μαζί των ζῶα, διὰ
νὰ ἐπιβιβάσουν τὸν Παῦλον καὶ
μεταφέρουν αὐτὸν σῷον εἰς τὸν
Φήλικα τὸν ἐπίτροπον τῆς Ἰουδαίας.
|
25
γράψας ἐπιστολὴν περιέχουσαν τὸν
τύπον τοῦτον·
|
25
Ἔγραψε δὲ καὶ ἐπιστολήν, ἡ
ὁποία περιεῖχε τὰ ἐξῆς:
|
25
Ἔγραψε δὲ ἐπιστολήν, ἡ ὁποία
εἶχε τοῦτο τὸ περιεχόμενον·
|
26
Κλαύδιος Λυσίας τῷ κρατίστῳ
ἡγεμόνι Φήλικι χαίρειν.
|
26
<Ὁ Κλαύδιος Λυσίας χαιρετίζει τὸν
εὐγενέστατον ἡγεμόνα Φήλικα.
|
26
Ὁ Κλαύδιος Λυσίας πρὸς τὸν ἐξοχώτατον
ἡγεμόνα Φήλικα. Χαῖρε. |
27
Τὸν ἄνδρα τοῦτον συλληφθέντα ὑπὸ
τῶν ἰουδαίων καὶ μέλλοντα ἀναιρεῖσθαι
ὑπ' αὐτῶν ἐπιστὰς σὺν
τῷ στρατεύματι ἐξειλόμην αὐτόν,
μαθὼν ὅτι Ρωμαῖός ἐστι.
|
27
Τὸν ἄνδρα αὐτόν, ποὺ συνελήφθη
ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους καὶ
ἐπρόκειτο νὰ φονευθῇ ἀπὸ
αὐτούς, ὥρμησα ἐγὼ μαζῆ
μὲ τὸ στράτευμα καὶ τὸν ἔσωσα
ἀπὸ τὰ χέρια των, διότι ἔμαθα
ὅτι εἶναι Ρωμαῖος. |
27
Τὸν ἄνδρα αὐτόν, ποὺ συνελήφθη ἀπὸ
τοὺς Ἰουδαίους καὶ ἐπρόκειτο να φονευθῇ
ἀπὸ αὐτούς, κατέφθασα ἐπὶ τόπου
μὲ τὸ στράτευμα καὶ τὸν ἐγλύτωσα,
ἐπειδὴ ἔμαθον, ὅτι εἶναι Ρωμαῖος
πολίτης. |
28
Βουλόμενος δὲ γνῶναι τὴν αἰτίαν
δι' ἣν ἐνεκάλουν αὐτῷ, κατήγαγον
αὐτὸν εἰς τὸ συνέδριον αὐτῶν·
|
28
Ἐπειδὴ δὲ ἤθελα νὰ μάθω
τὴν αἰτίαν, διὰ τὴν ὁποίαν
τὸν κατηγοροῦσαν, τὸν ἐκατέβασα
εἰς τὸ συνέδριόν των.
|
28
Ἐπειδὴ δὲ ἤθελα να μάθω τὴν
αἰτίαν, διὰ τὴν ὁποίαν τὸν κατηγοροῦν,
τὸν κατέβασα ἐνώπιον τοῦ συνεδρίου των.
|
29
ὃν εὗρον ἐγκαλούμενον περὶ ζητημάτων
τοῦ νόμου αὐτῶν, μηδὲν δὲ
ἄξιον θανάτου ἡ δεσμῶν ἔγκλημα
ἔχοντα. |
29
Εὑρῆκα ὅμως νὰ τὸν κατηγοροῦν
διὰ ζητήματα τοῦ θρησκευτικοῦ των
νόμου, χωρὶς νὰ ἔχῃ ὑποπέσει
εἰς κανένα ἔγκλημα, τὸ ὁποῖον
νὰ τιμωρῆται ἀπὸ τοὺς νόμους
μας μὲ θάνατον ἢ μὲ φυλάκισιν.
|
29
Τὸν εὗρον δὲ νὰ κατηγορῆται
διὰ ζητήματα τοῦ νόμου των, νὰ μὴ
εἶναι δὲ ἔνοχος κανενὸς ἐγκλήματος,
τὸ ὁποῖον νὰ τιμωρῆται ἀπὸ
τοὺς ρωμαϊκοὺς νόμους μὲ θάνατον ἡ
μὲ φυλάκισιν. |
30
Μηνυθείσης δέ μοι ἐπιβουλῆς εἰς
τὸν ἄνδρα μέλλειν ἔσεσθαι ὑπὸ
τῶν ἰουδαίων, ἐξαυτῆς ἔπεμψα
πρὸς σέ, παραγγείλας καὶ τοῖς
κατηγόροις λέγειν τὰ πρὸς αὐτὸν
ἐπί σου. Ἔρρωσο.
|
30
Ἐπειδὴ δὲ μοῦ κατηγγέλθη ὅτι
ἐπρόκειτο νὰ γίνῃ κάποια
δολοφονικὴ ἀπόπειρα ἐναντίον
τοῦ ἀνδρὸς αὐτοῦ ἐκ μέρους
τῶν Ἰουδαίων, τὸν ἔστειλα ἀμέσως
πρὸς σὲ καὶ παρήγγειλα εἰς τοὺς
κατηγόρους του νὰ ἐκθέσουν ἐνώπιόν
σου ὅσα ἔχουν ἐναντίον του. Ὑγίαινε>.
|
30
Ἐπειδὴ δὲ μοῦ κατηγγέλθη, ὅτι
ἐπρόκειτο νὰ γίνῃ ἀπὸ τοὺς
Ἰουδαίους δολοφονικὴ ἐνέδρα κατὰ τοῦ
ἀνδρός, ἀμέσως σοῦ τὸν ἀπέστειλα
καὶ παρήγγειλα καὶ εἰς τοὺς κατηγόρους
του νὰ ἐκθέσουν τὰς κατ’ αὐτοῦ
κατηγορίας ἐνώπιόν σου. Ὑγίαινε.
|
31
Οἱ μὲν οὖν στρατιῶται κατὰ τὸ
διατεταγμένον αὐτοῖς ἀναλαβόντες
τὸν Παῦλον ἤγαγον διὰ τῆς νυκτὸς
εἰς τὴν Ἀντιπατρίδα,
|
31
Οἱ στρατιῶται λοιπὸν σύμφωνα μὲ
τὴν διαταγήν ποὺ ἔλαβον, ἐπῆραν
τὸν Παῦλον καὶ τὸν ἔφεραν διὰ
νυκτὸς εἰς τὴν Ἀντιπατρίδα.
|
31
Οἱ στρατιῶται λοιπὸν σύμφωνα μὲ τὴν
διαταγήν, ποὺ τοὺς ἐδόθη, παρέλαβον τὸν
Παῦλον καὶ τὸν ὠδήγησαν διὰ
νυκτερινῆς πορείας εἰς τὴν Ἀντιπατρίδα,
ποὺ εὑρίσκετο εἰς τὸ μέσον περίπου
τοῦ μεταξὺ Ἱεροσολύμων καὶ Καισαρείας
δρόμου. |
32
τῇ δὲ ἐπαύριον ἐάσαντες
τοὺς ἰππεῖς πορεύεσθαι σὺν αὐτῷ,
ὑπέστρεψαν εἰς τὴν παρεμβολήν·
|
32
Τὴν ἄλλην δὲ ἡμέραν οἱ
πεζοὶ στρατιῶται ἀφῆκαν τοὺς
ἰππεῖς νὰ πορευθοῦν μαζῆ μὲ
τὸν Παῦλον καὶ αὐτοὶ ἐπέστρεψαν
εἰς τὸ στρατόπεδον τῆς Ἱερουσαλήμ.
|
32
Τὴν ἑπομένην δὲ ἡμέραν οἱ πεζοὶ
στρατιῶται ἀφῆκαν μόνους τοὺς ἱππεῖς
νὰ ἑξακολουθήσουν τὸ ταξίδιον μαζὶ
μὲ τὸν Παῦλον, καὶ αὐτοὶ
ἐπέστρεψαν εἰς τὸ ἐν Ἱεροσολύμοις
στρατόπεδον. |
33
οἵτινες εἰσελθόντες εἰς τὴν
Καισάρειαν καὶ ἀναδόντες τὴν
ἐπιστολὴν τῷ ἡγεμόνι παρέστησαν
καὶ τὸν Παῦλον αὐτῷ.
|
33
Οἱ δὲ ἰππεῖς, ἀφοῦ εἰσῆλθαν
εἰς τὴν Καισάρειαν, παρέδωσαν τὴν
ἐπιστολὴν εἰς τὸν ἐπίτροπον
καὶ τοῦ παρουσίασαν καὶ τὸν
Παῦλον. |
33
Οἱ ἱππεῖς δέ, ἀφοῦ εἰσῆλθον
εἰς τὴν Καισάρειαν καὶ παρέδωσαν τὴν
ἐπιστολὴν εἰς τὸν ἐπίτροπον,
τοῦ παρουσίασαν καὶ τὸν Παῦλον.
|
34
Ἀναγνοὺς δὲ ὁ ἡγεμὼν καὶ
ἐπερωτήσας ἐκ ποίας ἐπαρχίας
ἐστί, καὶ πυθόμενος ὅτι ἀπὸ
Κιλικίας, |
34
Ὅταν δὲ ὁ ἡγεμὼν ἐδιάβασε
τὴν ἐπιστολήν, ἠρώτησε τὸν
Παῦλον ἀπὸ ποίαν ἐπαρχίαν
εἶναι καὶ ἀφοῦ ἐπληροφορήθηκε
ὅτι εἶναι ἀπὸ τὴν Κιλικίαν,
|
34
Ὅταν δὲ ἀνέγνωσεν ὁ ἐπίτροπος
τῆς Ρώμης τὴν ἐπιστολὴν καὶ
ἡρώτησε τὸν Παῦλον, ἀπὸ ποίαν
ἐπαρχίαν εἶναι καὶ ἔμαθεν, ὅτι
εἶναι ἀπὸ τὴν Κιλικίαν,
|
35
διακούσομαί σοι, ἔφη, ὅταν καὶ
οἱ κατήγοροί σου παραγένωνται·
ἐκέλευσέ τε αὐτὸν ἐν τῷ
πραιτωρίῳ τοῦ Ἡρῴδου φυλάσσεσθαι.
|
35
εἶπε· <Θὰ σὲ ἀκούσω
μὲ προσοχήν, ὅταν ἔλθουν καὶ
οἱ κατήγοροί σου>. Διέταξε δὲ
νὰ φρουρῆται ὁ Παῦλος εἰς φυλακὴν
τοῦ ἀνακτόρου, ποὺ εἶχε κτίσει
ὁ Ἡρῴδης καὶ τὸ ὁποῖον
ἦτο τώρα οἴκημα τοῦ πραίτωρος.
|
35
εἶπε· Θὰ σὲ ἀκούσω μὲ προσοχήν,
ὅταν ἔλθουν οἱ κατήγοροί σου. Καὶ
διέταξε να φρουρῆται οὗτος εἰς τὴν
φυλακὴν τοῦ ἀνακτόρου, ποὺ εἶχε
κτίσει ὁ Ἡρῴδης, καὶ τὸ ὁποῖον
τώρα ἦτο κατοικία τοῦ πραίτορος. |