Ψαλμοί : Κεφάλαιον Ι'

Πρωτότυπο Κείμενο

πὶ τῷ Κυρίῳ πέποιθα· πῶς ἐρεῖτε τῇ ψυχῇ μου· μεταναστεύου ἐπὶ τὰ ὅρη ὡς στρουθίον;
2 Ὅτι ἰδοὺ οἱ ἁμαρτωλοὶ ἐνέτειναν τόξον, ἡτοίμασαν βέλη εἰς φαρέτραν τοῦ κατατοξεῦσαι ἐν σκοτομήνῃ τοὺς εὐθεῖς τῇ καρδίᾳ.
3 Ὅτι ἃ σὺ κατηρτίσω, αὐτοὶ καθεῖλον· ὁ δὲ δίκαιος τί ἐποίησε;
4 Κύριος ἐν ναῷ ἁγίῳ αὐτοῦ· Κύριος ἐν οὐρανῷ ὁ θρόνος αὐτοῦ. Οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ εἰς τὸν πένητα ἐπιβλέπουσι, τὰ βλέφαρα αὐτοῦ ἐξετάζει τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων.
5 Κύριος ἐξετάζει τὸν δίκαιον καὶ τὸν ἀσεβῆ, ὁ δὲ ἀγαπῶν τὴν ἀδικίαν μισεῖ τὴν ἑαυτοῦ ψυχήν.
6 Ἐπιβρέξει ἐπὶ ἁμαρτωλοὺς παγίδας, πῦρ καὶ θεῖον καὶ πνεῦμα καταιγίδος ἡ μερὶς τοῦ ποτηρίου αὐτῶν.
7 Ὅτι δίκαιος Κύριος καὶ δικαιοσύνας ἠγάπησεν, εὐθύτητας εἶδε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

γὼ ἔχω στηρίζει τὴν πεποίθησιν καὶ τὴν ἐλπίδα μου εἰς τὸν παντοδύναμον Κύριον καὶ πῶς σεῖς μοῦ λέγετε· <φύγε, μετανάστευσε ἀπὸ ἐδῶ, πέταξε σὰν στρουθίον τρομαγμένον εἰς τὰ βουνά, διὰ νὰ εὕρῃς ἐκεῖ τὴν σωτηρίαν σου;>
2 Φύγε, μοῦ λέγουν, διότι οἱ ἁμαρτωλοὶ ἄνθρωποι ἔχουν ἑτοιμάσει τὰ βέλη των, διὰ νὰ τὰ ἐκτοξεύσουν μὲ μανίαν ἀπὸ τὸν σκοτεινὸν τόπον, ποὺ ἐνεδρεύουν, ἐναντίον τῶν ἀπονηρεύτων καὶ ἐναρέτων ἀνθρώπων.
3 Ὅλα ὅσα, σὺ Κύριε, σοφῶς καὶ δικαίως ἔχεις νομοθετήσει, αὐτοὶ τὰ κρημνίζουν καὶ τὰ καταπατοῦν. Καὶ ἐπάνω εἰς τὴν ἀλαζονείαν των ἐρωτοῦν· <ποῖον εἶναι λοιπὸν τὸ κέρδος τοῦ δικαίου; Κανένα>.
4 Ὁ Κύριος ὅμως εὑρίσκεται ἀκατανίκητος εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ εἰς τὸν ἱερὸν ναόν του. Ὁ Κύριος ἔχει στήσει τὸν δικαστικόν του θρόνον ὑψηλὰ εἰς τὸν οὐρανόν. Ἀπὸ ἐκεῖ οἱ ὀφθαλμοί του βλέπουν μὲ προσοχὴν καὶ μὲ εὐμένειαν τὸν ταλαιπωρούμενον πτωχόν. Διεισδυτικὰ ἐξετάζουν καὶ διακρίνουν τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων.
5 Ὁ Κύριος ἐξετάζει καὶ ξεχωρίζει μὲ ἀκρίβειαν, χωρὶς καμμίαν πλάνην, τὸν δίκαιον καὶ τὸν ἀσεβῆ. Ὅποιος δὲ ἀγαπᾷ τὴν ἀδικίαν καὶ ἐπιμένει εἰς αὐτήν, αὐτὸς μισεῖ καὶ βλάπτει κυρίως τὸν ἑαυτόν του.
6 Ὁ Κύριος θὰ ἐξαπολύσῃ, ὡσὰν βροχήν, καὶ θὰ γεμίσῃ μὲ ὀλεθρίας παγίδας τὸν δρόμον τῶν ἁμαρτωλῶν ἀνθρώπων, θὰ ρίψῃ ἐναντίον των φωτιὰν καὶ θειάφι, θὰ ἐξαπολύσῃ βίαιον καὶ ὁρμητικὸν ἄνεμον, διὰ νὰ ἀναρριπίζῃ τὴν φλόγα. Αὐτὸ θὰ εἶναι τὸ ποτήριον τῆς ὀργῆς τοῦ Θεοῦ κατάπικρον ἐναντίον τῶν ἁμαρτωλῶν ἀνθρώπων.
7 Διότι ὁ Κύριος εἶναι δίκαιος καὶ ἀγαπᾷ δικαιοσύνας, στρέφει τοὺς ὀφθαλμοὺς του μὲ ἱλαρότητα καὶ εὐμένειαν εἰς τοὺς εὐθεῖς καὶ ἀγαθοὺς ἀνθρώπους.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

πὶ τοῦ παντοδυνάμου Κυρίου ἔχω στηρίξει τὴν πεποίθησιν καὶ ἐλπίδα μου. Καὶ πῶς σεῖς λέγετε εἰς ἐμέ: Φεῦγε καὶ γίνε μετανάστης, πέταξε σὰν στρουθίον τρομαγμένον εἰς τὰ ὄρη, ζητῶν ἐκεῖ τὴν σωτηρίαν σου;
2 Φεῦγε τὸ γρηγορώτερον, διότι ἰδοὺ οἱ ἁμαρτωλοὶ ἐτέντωσαν τὰ τόξα των, ἐτοίμασαν εἰς τὴν φαρέτραν βέλη ἀκονισμένα καὶ φαρμακερὰ διὰ νὰ τοξεύσουν μὲ λύσσαν καιροφυλακτοῦντες εἰς ἀπόκρυφα καὶ ἀθέατα καρτερία τοὺς ἐναρέτους καὶ ἀπονηρεύτους ἀνθρώπους.
3 Οἱ κόποι σου ἀποβαίνουν ἄσκοποι, διότι ὅσα σὺ ὁ δίκαιος μὲ κόπους πολλοὺς ἐπεμελήθης ἀρτίως καὶ τελείως νὰ οἰκοδομήσῃς, αὐτοὶ ἐν τῇ κακίᾳ καὶ τῷ φθόνῳ των τὰ κατεκρήμνισαν. Τί κατώρθωσε λοιπὸν μὲ τοὺς μόχθους αὐτοῦ ὁ δίκαιος; Αὐτὰ σεῖς, ὦ ὀλιγόπιστοι, μοῦ λέγετε.
4 Ἀλλ' ὁ Κύριος ζῇ καὶ ὑπάρχει εἰς τὸν ἐν οὐρανοῖς ἅγιον καὶ ὑπερκόσμιον ναόν του. Ἔχει ὁ Κύριος τὸν θρόνον του εἰς τὸν οὐρανόν, ὅπου κανὲν βέλος δὲν δύναται νὰ φθάσῃ. Καὶ ἀπ’ ἐκεῖ τὰ μάτια του βλέπουν μὲ προστατευτικὴν εὐμένειαν τὸν πτωχόν, ποὺ ἐλπίζει εἰς αὐτὸν καὶ τὰ βλέφαρά του ἐξετάζουν καὶ διακρίνουν τοὺς ἀπογόνους τῶν ἀνθρώπων.
5 Ὁ Κύριος ἐξετάζει καὶ διαχωρίζει μὲ ἀκρίβειαν καὶ χωρὶς τὴν παραμικρὰν πλάνην τὸν δίκαιον καὶ τὸν ἀσεβῆ. Ὁποῖος δὲ ἀγαπᾷ τὴν ἀδικίαν καὶ οὐχὶ ἐξ ἀδυναμίας, ἀλλ' ἀπὸ ἔρωτα πρὸς αὐτὴν ἐνεργεῖ τὸ κακόν, αὐτὸς μισεῖ καὶ βλάπτει μόνον τὸν ἑαυτόν του.
6 Ὁ Κύριος θὰ ἑξαπολύσῃ ἀπὸ τὸν οὐρανὸν σὰν βροχὴν ὀλεθρίους παγίδας ἐπὶ τῶν ἁμαρτωλῶν. Θὰ ρίψῃ κατ' αὐτῶν φωτιὰ καὶ θειάφι, ποὺ δὲν σβήνει εὔκολα, καὶ ἄνεμον βίαιον καὶ σφοδρόν, διὰ να τὰ ἀναφυσᾷ καὶ τὰ ἀναρριπίζῃ. Αὐτὰ θ’ ἀποτελοῦν τὸ καταστρεπτικὸν μερίδιον ποὺ θὰ γεμίζῃ τὸ ποτήριον, τὸ ὁποῖον οἱ ἀμαρτωλοὶ θὰ ἀναγκασθοῦν νὰ πίουν.
7 Διότι ὁ Κύριος εἶναι δίκαιος καὶ δικαιοσύνας ἀγαπᾷ, στρέφει τὸ πρόσωπόν του ἱλαρὸν καὶ εὐμενὲς εἰς τοὺς εὐθεῖς καὶ ἀγαθούς.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
πὶ τῷ Κυρίῳ πέποιθα· πῶς ἐρεῖτε τῇ ψυχῇ μου· μεταναστεύου ἐπὶ τὰ ὅρη ὡς στρουθίον;	γὼ ἔχω στηρίζει τὴν πεποίθησιν καὶ τὴν ἐλπίδα μου εἰς τὸν παντοδύναμον Κύριον καὶ πῶς σεῖς μοῦ λέγετε· <φύγε, μετανάστευσε ἀπὸ ἐδῶ, πέταξε σὰν στρουθίον τρομαγμένον εἰς τὰ βουνά, διὰ νὰ εὕρῃς ἐκεῖ τὴν σωτηρίαν σου;>	πὶ τοῦ παντοδυνάμου Κυρίου ἔχω στηρίξει τὴν πεποίθησιν καὶ ἐλπίδα μου. Καὶ πῶς σεῖς λέγετε εἰς ἐμέ: Φεῦγε καὶ γίνε μετανάστης, πέταξε σὰν στρουθίον τρομαγμένον εἰς τὰ ὄρη, ζητῶν ἐκεῖ τὴν σωτηρίαν σου;
2 Ὅτι ἰδοὺ οἱ ἁμαρτωλοὶ ἐνέτειναν τόξον, ἡτοίμασαν βέλη εἰς φαρέτραν τοῦ κατατοξεῦσαι ἐν σκοτομήνῃ τοὺς εὐθεῖς τῇ καρδίᾳ.	2 Φύγε, μοῦ λέγουν, διότι οἱ ἁμαρτωλοὶ ἄνθρωποι ἔχουν ἑτοιμάσει τὰ βέλη των, διὰ νὰ τὰ ἐκτοξεύσουν μὲ μανίαν ἀπὸ τὸν σκοτεινὸν τόπον, ποὺ ἐνεδρεύουν, ἐναντίον τῶν ἀπονηρεύτων καὶ ἐναρέτων ἀνθρώπων.	2 Φεῦγε τὸ γρηγορώτερον, διότι ἰδοὺ οἱ ἁμαρτωλοὶ ἐτέντωσαν τὰ τόξα των, ἐτοίμασαν εἰς τὴν φαρέτραν βέλη ἀκονισμένα καὶ φαρμακερὰ διὰ νὰ τοξεύσουν μὲ λύσσαν καιροφυλακτοῦντες εἰς ἀπόκρυφα καὶ ἀθέατα καρτερία τοὺς ἐναρέτους καὶ ἀπονηρεύτους ἀνθρώπους.
3 Ὅτι ἃ σὺ κατηρτίσω, αὐτοὶ καθεῖλον· ὁ δὲ δίκαιος τί ἐποίησε;	3 Ὅλα ὅσα, σὺ Κύριε, σοφῶς καὶ δικαίως ἔχεις νομοθετήσει, αὐτοὶ τὰ κρημνίζουν καὶ τὰ καταπατοῦν. Καὶ ἐπάνω εἰς τὴν ἀλαζονείαν των ἐρωτοῦν· <ποῖον εἶναι λοιπὸν τὸ κέρδος τοῦ δικαίου; Κανένα>.	3 Οἱ κόποι σου ἀποβαίνουν ἄσκοποι, διότι ὅσα σὺ ὁ δίκαιος μὲ κόπους πολλοὺς ἐπεμελήθης ἀρτίως καὶ τελείως νὰ οἰκοδομήσῃς, αὐτοὶ ἐν τῇ κακίᾳ καὶ τῷ φθόνῳ των τὰ κατεκρήμνισαν. Τί κατώρθωσε λοιπὸν μὲ τοὺς μόχθους αὐτοῦ ὁ δίκαιος; Αὐτὰ σεῖς, ὦ ὀλιγόπιστοι, μοῦ λέγετε.
4 Κύριος ἐν ναῷ ἁγίῳ αὐτοῦ· Κύριος ἐν οὐρανῷ ὁ θρόνος αὐτοῦ. Οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ εἰς τὸν πένητα ἐπιβλέπουσι, τὰ βλέφαρα αὐτοῦ ἐξετάζει τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων.	4 Ὁ Κύριος ὅμως εὑρίσκεται ἀκατανίκητος εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ εἰς τὸν ἱερὸν ναόν του. Ὁ Κύριος ἔχει στήσει τὸν δικαστικόν του θρόνον ὑψηλὰ εἰς τὸν οὐρανόν. Ἀπὸ ἐκεῖ οἱ ὀφθαλμοί του βλέπουν μὲ προσοχὴν καὶ μὲ εὐμένειαν τὸν ταλαιπωρούμενον πτωχόν. Διεισδυτικὰ ἐξετάζουν καὶ διακρίνουν τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων.	4 Ἀλλ' ὁ Κύριος ζῇ καὶ ὑπάρχει εἰς τὸν ἐν οὐρανοῖς ἅγιον καὶ ὑπερκόσμιον ναόν του. Ἔχει ὁ Κύριος τὸν θρόνον του εἰς τὸν οὐρανόν, ὅπου κανὲν βέλος δὲν δύναται νὰ φθάσῃ. Καὶ ἀπ’ ἐκεῖ τὰ μάτια του βλέπουν μὲ προστατευτικὴν εὐμένειαν τὸν πτωχόν, ποὺ ἐλπίζει εἰς αὐτὸν καὶ τὰ βλέφαρά του ἐξετάζουν καὶ διακρίνουν τοὺς ἀπογόνους τῶν ἀνθρώπων.
5 Κύριος ἐξετάζει τὸν δίκαιον καὶ τὸν ἀσεβῆ, ὁ δὲ ἀγαπῶν τὴν ἀδικίαν μισεῖ τὴν ἑαυτοῦ ψυχήν.	5 Ὁ Κύριος ἐξετάζει καὶ ξεχωρίζει μὲ ἀκρίβειαν, χωρὶς καμμίαν πλάνην, τὸν δίκαιον καὶ τὸν ἀσεβῆ. Ὅποιος δὲ ἀγαπᾷ τὴν ἀδικίαν καὶ ἐπιμένει εἰς αὐτήν, αὐτὸς μισεῖ καὶ βλάπτει κυρίως τὸν ἑαυτόν του.	5 Ὁ Κύριος ἐξετάζει καὶ διαχωρίζει μὲ ἀκρίβειαν καὶ χωρὶς τὴν παραμικρὰν πλάνην τὸν δίκαιον καὶ τὸν ἀσεβῆ. Ὁποῖος δὲ ἀγαπᾷ τὴν ἀδικίαν καὶ οὐχὶ ἐξ ἀδυναμίας, ἀλλ' ἀπὸ ἔρωτα πρὸς αὐτὴν ἐνεργεῖ τὸ κακόν, αὐτὸς μισεῖ καὶ βλάπτει μόνον τὸν ἑαυτόν του.
6 Ἐπιβρέξει ἐπὶ ἁμαρτωλοὺς παγίδας, πῦρ καὶ θεῖον καὶ πνεῦμα καταιγίδος ἡ μερὶς τοῦ ποτηρίου αὐτῶν.	6 Ὁ Κύριος θὰ ἐξαπολύσῃ, ὡσὰν βροχήν, καὶ θὰ γεμίσῃ μὲ ὀλεθρίας παγίδας τὸν δρόμον τῶν ἁμαρτωλῶν ἀνθρώπων, θὰ ρίψῃ ἐναντίον των φωτιὰν καὶ θειάφι, θὰ ἐξαπολύσῃ βίαιον καὶ ὁρμητικὸν ἄνεμον, διὰ νὰ ἀναρριπίζῃ τὴν φλόγα. Αὐτὸ θὰ εἶναι τὸ ποτήριον τῆς ὀργῆς τοῦ Θεοῦ κατάπικρον ἐναντίον τῶν ἁμαρτωλῶν ἀνθρώπων.	6 Ὁ Κύριος θὰ ἑξαπολύσῃ ἀπὸ τὸν οὐρανὸν σὰν βροχὴν ὀλεθρίους παγίδας ἐπὶ τῶν ἁμαρτωλῶν. Θὰ ρίψῃ κατ' αὐτῶν φωτιὰ καὶ θειάφι, ποὺ δὲν σβήνει εὔκολα, καὶ ἄνεμον βίαιον καὶ σφοδρόν, διὰ να τὰ ἀναφυσᾷ καὶ τὰ ἀναρριπίζῃ. Αὐτὰ θ’ ἀποτελοῦν τὸ καταστρεπτικὸν μερίδιον ποὺ θὰ γεμίζῃ τὸ ποτήριον, τὸ ὁποῖον οἱ ἀμαρτωλοὶ θὰ ἀναγκασθοῦν νὰ πίουν.
7 Ὅτι δίκαιος Κύριος καὶ δικαιοσύνας ἠγάπησεν, εὐθύτητας εἶδε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ.	7 Διότι ὁ Κύριος εἶναι δίκαιος καὶ ἀγαπᾷ δικαιοσύνας, στρέφει τοὺς ὀφθαλμοὺς του μὲ ἱλαρότητα καὶ εὐμένειαν εἰς τοὺς εὐθεῖς καὶ ἀγαθοὺς ἀνθρώπους.	7 Διότι ὁ Κύριος εἶναι δίκαιος καὶ δικαιοσύνας ἀγαπᾷ, στρέφει τὸ πρόσωπόν του ἱλαρὸν καὶ εὐμενὲς εἰς τοὺς εὐθεῖς καὶ ἀγαθούς.