Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
ύλαξόν
με, Κύριε, ὅτι ἐπὶ σοὶ ἤλπισα.
|
ύλαξέ
με, Κύριε, ἀπὸ κάθε κακόν, διότι
ἐγὼ εἰς σὲ ἔχω στηρίξει
τὰς ἐλπίδας μου. |
ύλαξέ
με καὶ προστάτευσέ με, Κύριε, διότι εἰς
σὲ ἐστήριξα τὰς ἐλπίδας μου.
|
2
Εἶπα τῷ Κυρίῳ· Κύριός
μου εἶ σύ, ὅτι τῶν ἀγαθῶν
μου οὐ χρείαν ἔχεις· |
2
Εἶπα διὰ τῆς προσευχῆς πρὸς
σὲ τὸν Κύριον· <σύ εἶσαι
ὁ Κύριός μου καὶ σὺ ὡσὰν
ἀνενδεής, ποὺ εἶσαι, δὲν ἔχεις
ἀνάγκην ἀπὸ τὰ ἰδικά
μου ὑλικὰ ἀγαθά>.
|
2
Εἶπα εἰς τὸν Κύριον σὺ εἶσαι
ὁ πραγματικὸς κυρίαρχος καὶ δεσπότης μου,
διότι δὲν ἔχεις ἀνάγκην τῶν δώρων
μου καὶ τῶν θυσιῶν μου, ἀλλ’ ὅ,τι
ἀγαθὸν καὶ ἂν ἔχω, σὺ
μοῦ τὸ ἔδωκες καὶ εἶναι ἰδικόν
σου. |
3
τοῖς ἁγίοις τοῖς ἐν τῇ
γῇ αὐτοῦ ἐθαυμάστωσεν ὁ
Κύριος, πάντα τὰ θελήματα αὐτοῦ
ἐν αὐτοῖς. |
3
Πρὸς χάριν τῶν ἐναρέτων καὶ
εὐσεβῶν ἀνθρώπων, ποὺ ζοῦν
εἰς τὴν χώραν του, δηλαδὴ εἰς
τὴν γῆν τῆς ἐπαγγελίας, μεγάλα
καὶ θαυμαστὰ ἔργα ἔκαμεν ὁ Κύριος.
Ὅλαι αἱ ἀποφάσεις του, αἱ εὐμενεῖς
καὶ εὐάρεστοι δι' αὐτούς, ποὺ
τηροῦν τὸ θέλημά του, εὑρίσκονται
ἀνάμεσά των. |
3
Εἰς τοὺς εὐσεβὲς καὶ ἁγίους
ἀνθρώπους, ὅσοι ζοὺν ἐν τῇ χώρᾳ
τῆς Παλαιστίνης, ἡ ὁποία κατ’ ἐξόχην
εἶναι ἰδική του, μεγάλα καὶ θαυμαστὰ
ἐποίησεν ὁ Κύριος· ὅλα τὰ θελήματά
του κυριαρχοῦν μεταξὺ αὐτῶν·
αὐτὰ διακυβερνοῦν τὴν ζωήν των
καὶ ἐξυψώνουν αὐτοὺς εἰς
λαμπρὰ σκεύη τῶν χαρίτων καὶ μεγαλουργημάτων
του. |
4
Ἐπληθύνθησαν αἱ ἀσθένειαι αὐτῶν,
μετὰ ταῦτα ἐτάχυναν· οὐ
μὴ συναγάγω τὰς συναγωγὰς αὐτῶν
ἐξ αἱμάτων, οὐδ' οὐ μὴ
μνησθῶ τῶν ὀνομάτων αὐτῶν
διὰ χειλέων μου. |
4
Ἐπληθύνθησαν, βέβαια, πάρα πολὺ
αἱ θλίψεις καὶ αἱ ταλαιπωρίαι
αὐτῶν, ἀλλὰ γρήγορα διελύθησαν
καὶ ἐξηφανίσθησαν. Δὲν θὰ συναθροίσω
ποτὲ κατὰ κανένα λόγον καὶ τρόπον
εἰς λατρευτικὰς συγκεντρώσεις ἀνθρώπους
μολυσμένους μὲ αἵματα ἀθώων
ἀνθρώπων ἢ μὲ αἵματα εἰδωλολατρικῶν
θυσιῶν. Ποτὲ δὲν θὰ ἀναφέρω
εἰς τὰ χείλη μου, οὔτε κἀν καὶ
θὰ ἐνθυμηθῶ, τὰ ὀνόματα
τῶν ἀσεβῶν ἀνθρώπων καὶ
τῶν εἰδωλολατρικῶν των θεῶν.
|
4
Ἐπλήθυναν πολὺ αἱ θλίψεις καὶ αἱ
περιπέτειαί των, γρήγορα ὅμως παρῆλθον καὶ
ταχέως οὗτοι ἀπηλλάγησαν ἀπ’ αὐτῶν.
Δὲν θὰ συναθροίσω ποτὲ καὶ κατ' οὐδένα
λόγον λατρευτικὸς συνάξεις ἀπὸ ἀνθρώπους
μολυσμένους μὲ ἅλματα ἀνθρώπων ἢ εἰδωλολατρικῶν
θυσιῶν. Τῶν ἀσεβῶν τούτων καὶ
τῶν μισητῶν θεῶν των τὰ ὀνόματα
δὲν θὰ τὰ ἐνθυμηθῶ οὐδὲ
θὰ τὰ ἀναφέρω μὲ τὰ χείλη μου.
|
5
Κύριος μερὶς τῆς κληρονομίας μου καὶ
τοῦ ποτηρίου μου· σὺ εἶ ὁ
ἀποκαθιστῶν τὴν κληρονομίαν μου ἐμοί.
|
5
Ὁ Κύριος εἶναι δι' ἐμὲ τὸ
πολύτιμον μερίδιον τῆς κληρονομίας
μου. Τὸ ποτήριον, ἀπὸ τὸ ὁποῖον
πίνω τὴν γλυκεῖαν χαράν. Σύ,
Κύριε, εἶσαι ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος
θὰ μὲ ἀποκαταστήσῃς καὶ
θὰ μὲ ἐπαναφέρῃς χαίροντα
εἰς τὴν ποθητὴν πατρίδα. |
5
Οὐδὲ ἐγὼ θὰ συγκαταλεχθῶ
μὲ αὐτούς. Ὁ Κύριος εἶναι τὸ
μερίδιον τῆς πολυτίμου κληρονομίας, ποὺ μοῦ
ἔλαχεν, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τοὺς
πατέρας μου παρέλαβον· αὐτὸς εἶναι τὸ
γλυκύτατον πνευματικὸν περιεχόμενον τοῦ ποτηρίου,
ἀπὸ τὸ ὁποῖον πίνω καὶ
τὸ ὁποῖον εὐφραίνει καὶ ἰκανοποιεῖ
πλήρως τὴν ψυχήν μου. Σὺ εἶσαι, ὁ
ὁποῖος θὰ μὲ καταστήσῃς εὐτυχῆ
εἰς τὴν κληρονομίαν μου καὶ θὰ μὲ
ἐπαναφέρῃς εἰς τὴν ποθητὴν καὶ
αἰωνίαν πατρίδα. |
6
Σχοινία ἐπέπεσάν μοι ἐν τοῖς
κρατίστοις· καὶ γὰρ ἡ κληρονομία
μου κρατίστη μοί ἐστιν.
|
6
Καὶ τὸ μερίδιον, ποὺ μοῦ ἔτυχε
σὰν νὰ ἐμετρήθη μὲ ἀκριβεῖς
μετροταινίας, εἶναι ἀπὸ τὰ πλέον
καλά. Πράγματι ἡ κληρονομία μου εἶναι
ἀρίστη. |
6
Ὡς διὰ γεωμετρικῶν σχοινίων μετρηθὲν
μοῦ ἔλαχε μερίδιον ἀπὸ τὰ πλέον
καλύτερα. Πράγματι δὲ ἡ κληρονομία μου εἶναι
ἑξαιρετικῶς λαμπρά. Διότι τί ἄλλο
ὑπάρχει καλύτερον ἀπὸ τὴν Σιὼν
καὶ τί πολυτιμότερον ἀπὸ τὴν
θρησκείαν, ποὺ ἐκληρονόμησα ἀπὸ τοὺς
πατέρας μου; |
7
Εὐλογήσω τὸν Κύριον τὸν συνετίσαντά
με· ἔτι δὲ καὶ ἕως νυκτὸς
ἐπαίδευσάν με οἱ νεφροί μου.
|
7
Κατὰ τὸ διάστημα τῆς ἡμέρας
θὰ δοξολογήσω καὶ θὰ ὑμνήσω
τὸν Κύριον, ὁ ὁποῖος μοῦ
ἐχάρισε σύνεσιν. Ἀλλὰ καὶ
κατὰ τὸ διάστημα τῆς νυκτὸς
ἡ φωνὴ τῆς συνειδήσεώς μου καὶ
οἱ πόθοι τῆς καρδίας μου μὲ
παιδαγωγοῦν πρὸς τὸν Κύριον, ὥστε
αὐτὸν νὰ θεωρῶ πλοῦτον καὶ
στήριγμά μο |
7
Θὰ δοξολογήσω καὶ θὰ ὑμνήσω
τὸν Κύριον, ὁ ὁποῖος μοῦ ἐνέπνευσε
τὸ συνετὸν φρόνημα νὰ θεωρῶ αὐτὸν
πολύτιμον κληρονομίαν μου καὶ εἰς αὐτὸν
νὰ στηρίξω τὴν εὐτυχίαν μου. Ἀλλὰ
καὶ οἱ ἐσωτερικοὶ τῆς συνειδήσεώς
μου νυγμοὶ καὶ αἱ συναισθηματικοὶ
κινήσεις τῆς καρδίας μου μὲ συμβουλεύουν καὶ
μὲ παιδαγωγοῦν κατὰ τὴν ἡσυχίαν
τῆς νυκτὸς τὸν Κύριον νὰ θεωρῶ
πλοῦτον μου καὶ στήριγμά μου.
|
8
Προωρώμην τὸν Κύριον ἐνώπιόν
μου διαπαντός, ὅτι ἐκ δεξιῶν μού
ἐστιν, ἵνα μὴ σολευθῶ.
|
8
Ἡμέραν καὶ νύκτα ἔβλεπα καὶ
βλέπω τὸν Κύριόν μου πάντοτε
ἐμπρός μου. Τὸν βλέπω ὅτι εἶναι
εἰς τὰ δεξιά μου, ἕτοιμος νὰ
μὲ προστατεύσῃ, διὰ νὰ μὴ
ταραχθῶ ἀπὸ οἰονδήποτε φόβον
ἦ κίνδυνον. |
8
Βλέπω τὸν Κύριον πάντοτε ἐμπρός μου· συναισθάνομαι
τὴν πρόνοιαν του διὰ παντός· τὸν
βλέπω ὅτι εἶναι εἰς τὰ δεξιά μου ἕτοιμος
νὰ μὲ προστατεύσῃ διὰ νὰ μὴ
ταραχθῶ καὶ κλονισθῶ ἀπὸ φόβον
ἢ κίνδυνον οἰονδήποτε.
|
9
Διὰ τοῦτο ηὐφράνθη ἡ καρδία
μου, καὶ ἠγαλλιάσατο ἡ γλῶσσά
μου, ἔτι δὲ καὶ ἡ σάρξ μου κατασκηνώσει
ἐπ' ἐλπίδι, |
9
Διὰ τοῦτο ἀκριβῶς καὶ εὐφράνθη
ἡ καρδία μου, ἡ δὲ γλῶσσα μου
ἐλάλησε λόγους ἀγαλλιάσεως,
ἀκόμη δὲ καὶ τὸ σῶμα μου,
ὅταν ἀποθάνω, θὰ ἀποτεθῇ
εἰς τὸν τάφον μὲ τὴν ἐλπίδα
τῆς ἀναστάσεως. |
9
Διότι δὲ τὸν αἰσθάνομαι βοηθὸν καὶ
προστάτην εἰς τὸ πλευράν μου, δι' αὐτὸ
εὐφράνθη ἡ καρδία μου καὶ ἡ
γλῶσσα μου μεγάλης χαρᾶς ἐλάλησε λόγους,
ἀκόμη δὲ καὶ τὸ σῶμα μου,
ὅταν θὰ ἀποθάνω, θὰ ἀποτεθῇ
εἰς τὸν τάφον μὲ ἐλπίδα σὰν
εἰς σκηνὴν ἀναπαύσεως. |
10
ὅτι οὐκ ἐγκαταλείψεις τὴν ψυχήν
μου εἰς ᾅδην, οὐδὲ δώσεις τὸν
ὅσιόν σου ἰδεῖν διαφθοράν.
|
10
Διότι σὺ ὁ Θεός μου δὲν θὰ
ἐγκαταλείψῃς τὴν ψυχήν μου εἰς
τὸν ᾅδην, ὥστε νὰ φυλακισθῇ
διὰ παντὸς εἰς αὐτόν, οὔτε
θὰ ἐπιτρέψῃς, ἐγὼ ἀφωσιωμένος
εἰς σὲ νὰ δοκιμάσω τὴν φθορὰν
καὶ ἀποσύνθεσιν τοῦ τάφου. Θὰ
μὲ ἀναστήσῃς. |
10
Διότι δὲν θὰ ἐγκαταλείψῃς τὴν
ψυχήν μου εἰς τὸν Ἅδην, ὥστε νὰ
ἐγκλεισθῇ ἐν αὐτῷ διὰ
παντός, οὔτε θὰ ἐπιτρέψῃς ὁ
ἀφωσιωμένος εἰς σὲ νὰ δοκιμάσῃ
τοῦ τάφου τὴν φθορὰν καὶ ἀποσύνθεσιν.
|
11
Ἐγνώρισάς μοι ὁδοὺς ζωῆς·
πληρώσεις με εὐφροσύνης μετὰ τοῦ
προσώπου σου, τερπνότητες ἐν τῇ δεξιᾷ
σου εἰς τέλος. |
11
Ἔκαμες γνωστοὺς εἰς ἐμὲ τοὺς
δρόμους καὶ τοὺς τρόπους τῆς
μακαρίας καὶ εὐλογημένης ζωῆς.
Θὰ μὲ χορτάσῃς χαρὰν καὶ
ἀγαλλίασιν, ὅταν μὲ ἀξιώσῃς
νὰ ἴδω τὸ ἔνδοξον πρόσωπόν
σου· εἰς τὴν παντοδύναμον καὶ
πανάγαθον δεξιάν σου ὑπάρχουν πάντοτε
διὰ τοὺς ἐκλεκτούς σου, Κύριε,
τέλειαι καὶ ἀτελείωτοι τέρψεις
καὶ χαραί. |
11
Μοῦ ἐγνωστοποίησες δρόμους καὶ τρόπους,
οἱ ὁποῖοι ἀπὸ τὸν τάφον
ὁδηγοῦν εἰς τὴν ἀληθινὴν
καὶ μακαρίαν ζωήν. Θὰ μὲ χορτάσῃς
εὐφροσύνην, ὅταν ἴδω καὶ ἀπολαύσω
τὸ πρόσωπόν σου. Εἰς τὴν δεξιάν σου
ὑπάρχουν διὰ τοὺς ἐκλεκτούς σου τερπνότητες
τέλειαι καὶ πλήρως ἰκανοποιοῦσαι τὰς
ψυχάς των. |