Ψαλμοί : Κεφάλαιον ΚΔ'

Πρωτότυπο Κείμενο

ρός σε, Κύριε, ᾖρα τὴν ψυχήν μου, ὁ Θεός μου.
2 Ἐπὶ σοὶ πέποιθα· μὴ καταισχυνθείην, μηδὲ καταγελασάτωσαν με οἱ ἐχθροί μου.
3 Καὶ γὰρ πάντες οἱ ὑπομένοντές σε οὐ μὴ καταισχυνθῶσιν· αἰσχυνθήτωσαν οἱ ἀνομοῦντες διακενῆς.
4 Τὰς ὁδούς σου, Κύριε, γνώρισόν μοι καὶ τὰς τρίβους σου δίδαξόν με.
5 Ὁδήγησόν με ἐπὶ τὴν ἀλήθειάν σου καὶ δίδαξόν με, ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεός ὁ σωτήρ μου, καὶ σὲ ὑπέμεινα ὅλην τὴν ἡμέραν.
6 Μνήσθητι τῶν οἰκτιρμῶν σου, Κύριε, καὶ τὰ ἐλέη σου, ὅτι ἀπὸ τοῦ αἰῶνος εἰσιν.
7 Ἁμαρτίας νεότητός μου καὶ ἀγνοίας μου μὴ μνησθῇς· κατὰ τὸ ἔλεός σου μνήσθητί μου ἕνεκεν τῆς χρηστότητός σου, Κύριε.
8 Χρηστὸς καὶ εὐθὺς ὁ Κύριος· διὰ τοῦτο νομοθετήσει ἁμαρτάνοντας ἐν ὁδῷ.
9 Ὁδηγήσει πρᾳεῖς ἐν κρίσει, διδάξει πρᾳεῖς ὁδοὺς αὐτοῦ.
10 Πᾶσαι αἱ ὁδοὶ Κυρίου ἔλεος καὶ ἀλήθεια τοῖς ἐκζητοῦσι τὴν διαθήκην αὐτοῦ καὶ τὰ μαρτύρια αὐτοῦ.
11 Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, καὶ ἱλάσῃ τῇ ἁμαρτίᾳ μου, πολλὴ γάρ ἐστι.
12 Τίς ἐστιν ἄνθρωπος ὁ φοβούμενος τὸν Κύριον; Νομοθετήσει αὐτῷ ἐν ὁδῷ ᾗ ᾑρετίσατο.
13 Ἡ ψυχὴ αὐτοῦ ἐν ἀγαθοῖς αὐλισθήσεται, καὶ τὸ σπέρμα αὐτοῦ κληρονομήσει γῆν.
14 Κραταίωμα Κύριος τῶν φοβουμένων αὐτόν, καὶ ἡ διαθήκη αὐτοῦ δηλώσει αὐτοῖς.
15 Οἱ ὀφθαλμοί μου διαπαντὸς πρὸς τὸν Κύριον, ὅτι αὐτὸς ἐκσπάσει ἐκ παγίδος τοὺς πόδας μου.
16 Ἐπίβλεψον ἐπ' ἐμὲ καὶ ἐλέησόν με, ὅτι μονογενὴς καὶ πτωχός εἰμι ἐγώ.
17 Αἱ θλίψεις τῆς καρδίας μου ἐπληθύνθησαν· ἐκ τῶν ἀναγκῶν μου ἐξάγαγέ με.
18 Ἴδε τὴν ταπείνωσίν μου καὶ τὸν κόπον μου καὶ ἄφες πάσας τὰς ἁμαρτίας μου.
19 ῎Ιδε τοὺς ἐχθρούς μου, ὅτι ἐπληθύνθησαν καὶ μῖσος ἄδικον ἐμίσησάν με.
20 Φύλαξον τὴν ψυχήν μου καὶ ρῦσαί με· μὴ καταισχυνθείην, ὅτι ἤλπισα ἐπὶ σέ.
21 Ἄκακοι καὶ εὐθεῖς ἐκολλῶντό μοι, ὅτι ὑπέμεινά σε, Κύριε.
22 Λύτρωσαι, ὁ Θεός, τὸν Ἰσραὴλ ἐκ πασῶν τῶν θλίψεων αὐτοῦ.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

ρὸς σέ, Κύριε, ποὺ εἶσαι ὁ Θεός μου, ἀνύψωσα τὸν νοῦν καὶ τὴν καρδίαν μου, ἀφοῦ τὰ ἀπέσπασα ἀπὸ τὰς ματαιότητας τοῦ κόσμου τούτου.
2 Εἰς σὲ ἔχω στηρίξει τὴν πεποίθησίν μου. Μὴ ἐπιτρέψῃς ποτέ, Κύριε, καὶ παρασυρθῶ εἰς ἁμαρτίαν καὶ κατεξευτελισθῶ εἰς τὴν παροῦσαν ζωήν. Οὔτε καὶ νὰ γίνω ἀντικείμενον χλευασμοῦ καὶ ὀνειδισμοῦ ἐκ μέρους τῶν ἐχθρῶν μου.
3 Ζητῶ αὐτὴν τὴν χάριν ἀπὸ σέ, διότι βλέπω ὅτι ὅλοι ὅσοι ὑπομένουν δοκιμασίας καὶ περιμένουν μὲ πίστιν ἀπὸ σὲ τὴν βοήθειαν, δὲν θὰ καταισχυνθοῦν. Ἐξ ἀντιθέτου θὰ κατεντροπιασθοῦν ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι ἐκτρέπονται εἰς παρανομίας, χωρὶς μάλιστα καὶ νὰ ἀποκομίζουν κανένα κέρδος ἀπὸ αὐτάς.
4 Κάμε γνωστάς, Κύριε, εἰς ἐμὲ τὰς ὁδοὺς τῶν ἐντολῶν σου, δίδαξέ με μὲ τὸν ἰδικόν σου φωτισμὸν καὶ μὲ τὴν ἰδικήν σου παιδαγωγίαν τοὺς δρόμους τῆς θεαρέστου ζωῆς.
5 Ὁδήγησέ με εἰς τὸ νὰ γνωρίσω καὶ νὰ δεχθῶ τὴν ἀλήθειάν σου. Δίδαξέ με, ὥστε νὰ ἐννοήσω βαθύτατα καὶ νὰ παραδεχθῶ ἀκλόνητα, ὅτι σὺ εἶσαι ὁ Θεός μου καὶ ὁ σωτήρ μου. Δι' αὐτὸ καὶ ὅλην τὴν ἡμέραν καὶ ὅλας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς μου ἐλπίζω καὶ περιμένω ἀπὸ σὲ βοήθειαν.
6 Ἐνθυμήσου, Κύριε, καὶ στεῖλε καὶ πρὸς ἐμὲ τοὺς οἰκτιρμούς σου καὶ τὰ ἐλέη σου. Ἀνεξάντλητα καὶ αἰώνια εἶναι τὰ ἐλέη σου, τὰ ὁποῖα ἔδειξες εἰς τοὺς προγόνους μας, εἰς τὸν λαὸν τοῦ Ἰσραήλ.
7 Τῆς νεότητός μας τὰς ἁμαρτίας, ὅπως καὶ τὰς ἄλλας, τὰς ὁποίας ἐξ ἀγνοίας διέπραξα, μὴ τὰς ἐνθυμηθῇς, Κύριε. Νὰ μὲ ἐνθυμηθῇς σύμφωνα μὲ τὸ ἄπειρον ἔλεός σου, διότι εἶναι ἀπέραντος ἡ καλωσύνη σου, Κύριε.
8 Ἀγαθὸς καὶ εὐεργετικὸς καὶ δίκαιος πρὸς ὅλους εἶναι ὁ Κύριος. Δι' αὐτὸ θὰ διδάσκῃ καὶ θὰ καθοδηγῇ μὲ τὸν Νόμον του τοὺς ἁμαρτάνοντας, διὰ νὰ ἐπιστρέψουν εἰς τὸν δρόμον τῆς ἀρετῆς.
9 Θὰ ὁδηγῇ πάντοτε ὁ Κύριος τοὺς πράους καὶ εὐθεῖς εἰς τὸν δρόμον τῆς ἀρετῆς καὶ εἰς φωτισμένην ζωήν. Θὰ διδάξῃ τοὺς πράους καὶ ταπεινοὺς τὰς ὁδοὺς τῶν ἐντολῶν του.
10 Ὅλαι αἱ ἐντολαὶ τοῦ Κυρίου, αἱ ὁποῖαι ἀναφέρονται εἰς ρύθμισιν τῆς ζωῆς μας, εἶναι γεμᾶται ἀπὸ τὴν εὐσπλαγχνίαν του καὶ τὴν ἀξιοπιστίαν του εἰς ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ἐνδιαφέρονται καὶ ζητοῦν νὰ μάθουν τὸ θέλημά του καὶ ὅλας τὰς ἐντολάς του.
11 Διὰ τὸ Ὄνομά σου, ἐλεήμων Κύριε, καὶ πρὸς δόξαν τῆς ἀγαθότητός σου συγχώρησε τὰς ἁμαρτίας μου, αἱ ὁποῖαι εἶναι πολλαὶ καὶ μεγάλαι.
12 Ποιὸς εἶναι ὁ ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος πράγματι εὐλαβεῖται καὶ σέβεται τὸν Κύριον; Εἰς αὐτὸν θὰ δώσῃ Νόμον ὁ Κύριος, διὰ νὰ καθοδηγῆται εἰς τὸν δρόμον, τὸν ὁποῖον ἔχει ἐκλέξει.
13 Ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου αὐτοῦ θὰ ἀναπαύεται ἀνάμεσα εἰς πλούσια ἀγαθὰ καὶ οἱ ἀπόγονοί του θὰ κληρονομοῦν καὶ θὰ κατέχουν πάντοτε τὴν γῆν τῶν προγόνων των.
14 Ὁ Κύριος εἶναι ἡ κραταιὰ καὶ ἀκατανίκητος δύναμις αὐτῶν, ποὺ τὸν φοβοῦνται. Αὐτὴν τὴν ἀλήθειαν μαρτυρεῖ καὶ θὰ μαρτυρῇ ἡ διαθήκη, τὴν ὁποίαν ἔκαμε πρὸς αὐτούς.
15 Διὰ τοῦτο οἱ ὀφθαλμοί μου εἶναι πάντοτε ἐστραμμένοι πρὸς τὸν Κύριον, διότι αὐτὸς θὰ ἀποσπάσῃ καὶ θὰ ἐλευθερώσῃ τὰ πόδια μου ἀπὸ τὴν παγίδα.
16 Κύριε, ρῖψε εὐσπλαγχνικὸν τὸ βλέμμα σου πρὸς ἐμὲ καὶ ἐλέησέ με, διότι εἶμαι μόνος καὶ ταλαιπωρημένος εἰς τὴν ζωήν.
17 Αἱ θλίψεις τῆς καρδίας μου ἔχουν πληθυνθῆ καὶ βαρυνθῆ. Βγάλε με καὶ λύτρωσέ με ἀπὸ τὰς στενοχώρους αὐτὰς περιστάσεις.
18 Ἴδε, Κύριε, τὴν ταπείνωσιν, εἰς τὴν ὁποίαν ἔχω καταπέσει καὶ τὸν μόχθον, ἀπὸ τὸν ὁποῖον βαρύνομαι, καὶ συγχώρησε ὅλας μου τὰς ἁμαρτίας.
19 ῎Ιδε ἀκόμη, Κύριε, καὶ τοὺς ἐχθρούς μου, διότι πάρα πολὺ ἐπληθύνθησαν, καὶ μὲ ἕνα ἄδικον φοβερὸν μῖσος μὲ ἔχουν μισήσει.
20 Φύλαξε τὴν ζωήν μου ἀπὸ τὰς ἐπιβουλὰς αὐτῶν τῶν ἐχθρῶν καὶ γλύτωσέ με. Μὴ ἐπιτρέψῃς νὰ ἐντροπιασθῶ καὶ κατεξευτελισθῶ ἀπὸ αὐτούς, διότι ἐγὼ ἔχω στηρίξει εἰς σὲ τὴν ἐλπίδα τῆς βοηθείας μου.
21 Ἀπονήρευτοι καὶ εὐθεῖς ἄνθρωποι, ξένοι πρὸς κάθε δολιότητα καὶ κακίαν μὲ ἀκολουθοῦσαν πιστῶς, διότι ἐγώ, Κύριε, ὑπέμεινα καὶ ἐπέμεινα ἐλπίζων εἰς σέ.
22 Δία νὰ ἐνθαρρυνθοῦν καὶ στερεωθοῦν καὶ αὐτοὶ εἰς τὴν πρὸς σὲ πίστιν, γλύτωσέ με, Κύριε, ἀπὸ θλίψεις καὶ κινδύνους καὶ ὄχι μόνον ἐμὲ ἀλλὰ ὁλόκληρον τὸν ἰσραηλιτικὸν λαὸν ἀπὸ ὅλας τὰς θλίψεις του.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

ρὸς σέ, Κύριε, ὕψωσα τὴν ψυχήν μου, ἀφοῦ ἀπέσπασα αὐτὴν ἀπὸ τὰ γήϊνα· πρὸς σὲ ἀνέτεινα τὰς πνευματικάς μου δυνάμεις, διότι σὺ εἶσαι ἀληθὴς Θεὸς καὶ ὁ Θεὸς ὁ ἰδικός μου.
2 Εἰς σὲ ἐστήριξα τὴν ὅλην πεποίθησίν μου· Σὲ παρακαλῶ προστάτευσέ με καὶ μὴ ἐπιτρέψῃς νὰ ἐντροπιασθῶ ποτὲ εἰς τὴν ζωήν μου, οὔτε να καταστῶ περίγελως τῶν ἐχθρῶν μου.
3 Καὶ ζητῶ ταῦτα ἀπὸ σέ, διότι ὅλοι ὅσοι καρτερικῶς καὶ ἐν ὑπομονῇ ἀναμένουν εἰς τὰς ἀνάγκας καὶ περιστάσεις των τὴν βοήθειάν σου, εἶναι ἀδύνατον νὰ ἐντροπιασθοῦν διὰ τῆς διαψεύσεως τῶν ἐλπίδων ποὺ ἐστήριξαν εἰς σέ· ἂς ἐντροπιασθοῦν, ὄχι ἐγὼ καὶ οἱ στηρίζοντες τὴν πεποίθησίν των εἰς σέ, ἀλλ’ ἐκεῖνοι οἰ ὁποῖοι μὲ δόλους καὶ ψεύδη παρανομοῦν ματαίως, χωρὶς εἰς τὸ τέλος τίποτε νὰ ὠφελοῦνται ἀπὸ αὐτά.
4 Κατάστησόν μου, Κύριε, γνωστοὺς τοὺς δρόμους τῶν ἐντολῶν σου καὶ τοῦ θελήματός σου, οἱ ὁποῖοι ὁδηγοῦν τοὺς ἀνθρώπους εἰς σέ, καὶ δίδαξέ με διὰ τοῦ φωτισμοῦ καὶ τῆς παιδαγωγίας σου τοὺς τρόπους τῆς ἁγιοπρεποῦς πολιτείας, ἵνα συμπεριφέρωμαι ἀπαρεγκλίτως εἰς πᾶσαν περίστασιν κατ’ αὐτούς.
5 Ὁδήγησέ με εἰς τὸ νὰ γνωρίσω καὶ ἐγκολπωθῶ τὴν ἐν τῷ νόμῳ σου ἀλήθειαν καὶ δίδαξόν με εἰς κατανόησιν καὶ ἐφαρμογὴν αὐτῆς, διότι σὺ εἶσαι ὁ Θεός, ποὺ μὲ σώζεις ἀπὸ πάντα κίνδυνον σωματικὸν καὶ πνευματικόν, καὶ δι' αὐτὸ μετὰ καρτερίας σὲ περιμένω καθ’ ὅλην τὴν ἡμέραν, μὴ ἀμφιβάλλων, ὅτι θὰ σπεύσῃς καὶ τώρα εἰς βοήθειάν μου.
6 Ἐνθυμήσου τοὺς οἰκτιρμούς σου, Κύριε, καὶ τὰ ἐλέη, τὰ ὁποῖα ἐπέδειξες πλούσια εἰς τοὺς προγόνους μας. Δὲν εἶναι χθεσινὰ ταῦτα, ἀλλὰ πρὸ αἰώνων πολλῶν δεικνύεσαι εὔσπλαγχνος καὶ ἐλεήμων πρὸς τὸν λαόν σου, τὸν Ἰσραήλ.
7 Μὴ ἐνθυμηθῇς τὰς ἁμαρτίας, ὅσας ἀπὸ κουφότητα καὶ ἀπειρίαν νεανικήν, καθὼς καὶ ὅσας ἐξ ἐνόχου ἀγνοίας διέπραξα· σύμφωνα μὲ τὸ ἔλεος τὸ ὁποῖον πρὸς ὅλους τοὺς μετανοοῦντας ἁμαρτωλοὺς δεικνύεις, ἐνθυμήσου καὶ ἐμέ, Κύριε, διὰ τὴν καλωσύνην καὶ ἀγαθότητα, μὲ τὴν ὁποίαν καὶ αὐτοὺς τοὺς ἁμαρτωλοὺς εὐεργετεῖς.
8 Εὐεργετικὸς πρὸς ὅλους καὶ δίκαιος εἶναι ὁ Κύριος· δι’αὐτὸ θὰ διδάσκῃ καὶ θὰ καθοδηγῇ διὰ τοῦ νόμου του τοὺς ἁμαρτάνοντας, ὅπως ἐπιστρέψουν εἰς τὴν εὐθεῖαν τῆς ἀρετῆς καὶ τῶν ἐντολῶν του ὁδόν.
9 Θὰ ὁδηγῇ πάντοτε τοὺς πράους καὶ ταπεινοὺς ἀνθρώπους νὰ πολιτεύωνται μὲ σύνεσιν καὶ διαυγῆ σκέψιν, θὰ διδάξῃ τοὺς πράους τὸν δρόμον τῶν ἐντολῶν του, καθὼς καὶ τὰς πανσόφους μεθόδους, τὰς ὁποίας χρησιμοποιεῖ πρὸς σωτηρίαν τῶν ἀνθρώπων.
10 Γεμᾶται εὐσπλαγχνίαν, ἔλεος καὶ οἰκτιρμοὺς εἶναι αἱ μέθοδοι, τὰς ὁποίας ὁ Κύριος μεταχειρίζεται πρὸς ἐπιστροφήν τοῦ ἁμαρτωλοῦ· αὐτὴ ἡ ἀλάθεια ἐνσωματοῦται εἰς τὸν νόμον, τὸν ὁποῖον ὁ Θεὸς ἔδωκεν εἰς τοὺς ἀνθρώπους. Καὶ πληροφοροῦνται διὰ τῆς πείρας περὶ τούτου ὅσοι μὲ πόθον καὶ εἰλικρίνειαν ψυχῆς ἐρευνοῦν τὴν διαθήκην καὶ τὰς μαρτυρίας τοῦ Κυρίου, προσπαθοῦντες νὰ συμμορφωθοῦν πρὸς αὐτά.
11 Διὰ τὸ ὄνομά σου, Κύριε, πρὸς δόξαν τῆς χρηστότητος καὶ τῆς φιλανθρωπίας, μὲ τὰ ὁποῖα εἶσαι γνωστὸς εἰς τοὺς ἀνθρώπους, φανοῦ ἵλεως καὶ συγχώρησον τὸ πλῆθος τῶν ἁμαρτιῶν μου, τὸ ὁποῖον ἀληθῶς εἶναι πολύ.
12 Ποῖος ἄνθρωπος φοβεῖται καὶ σέβεται ἐκ καρδίας τὸν Κύριον; Θὰ δώσῃ εἰς αὐτὸν ὁ Κύριος νόμον καὶ κανόνα, ἀπὸ τὸν ὁποῖον θὰ ὁδηγῆται, διὰ ν' ἀκολουθῇ τὸν δρόμον καὶ τὴν ζωήν, μὲ τὴν ὁποίαν θὰ καταστῇ εὐάρεστος πρὸς αὐτόν.
13 Ἡ ζωὴ καὶ ἡ ὕπαρξίς του θὰ καταυλισθῇ καὶ θὰ ἀναπαυθῇ εἰς ἀγαθὰ καὶ εἰς εὐτυχίαν, καὶ οἱ ἀπόγονοί του θὰ κληρονομήσουν τὴν εὐλογημένην γῆν τῆς ἐπαγγελίας.
14 Ὁ Κύριος γίνεται κραταιὰ ἐνίσχυσις τῶν φοβουμένων αὐτὸν καὶ ἀποδεικνύει τοῦτο φανερὰ ἡ διαθήκη, τὴν ὁποίαν ἔκαμε πρὸς αὐτοὺς καὶ διὰ τῆς ὁποίας μὲ ρητὰς καὶ ἀδιαψεύστους ὑποσχέσεις ἀνέλαβε τὴν προστασίαν αὐτῶν.
15 Οἱ ὀφθαλμοί μου εἶναι διαρκῶς ἐστραμμένοι πρὸς τὸν Κύριον, τὸν ὁποῖον γεμᾶτος ἐλπίδα ἱκετεύω καὶ παρακαλῶ, διότι αὐτὸς θὰ ἐκμηδενίσῃ τὰς κατ’ ἐμοῦ ἐπιβουλὰς καὶ θὰ ἀποσπάσῃ ἐξ οἰασδήποτε παγίδος τοὺς πόδας μου, ὥστε οὔτε νὰ κινδυνεύσω σωματικῶς, οὔτε εἰς τὸ κακὸν νὰ συλληφθῶ.
16 Ρῖψε τὸ βλέμμα σου σπλαγχνικὸν καὶ προστατευτικὸν πρὸς ἐμὲ καὶ ἐλέησόν με, διότι εἶμαι ἐγκαταλελειμμένος καὶ ἀπομονωμένος, ὡς πτωχὸς δὲ καὶ ἔρημος στεροῦμαι πάσης βοηθείας, μόνην ἐλπίδα ἔχων σέ.
17 Αἱ θλίψεις, ποὺ καταπληγώνουν τὴν καρδίαν μου, ἐπλήθυναν καὶ ἔγιναν πολλαί· ἀπὸ τὰς στενοχωρίας μου βγάλε με καὶ ὁδήγησέ με εἰς ἄνεσιν καὶ ἀναψυχήν.
18 Ἴδε πόσον ἐταπεινώθην· ἴδε τὸν μόχθον καὶ τοὺς στεναγμούς μου· καὶ διὰ τὴν ταπείνωσιν καὶ τὸν κόπον μου αὐτὸν συγχώρησε, σὲ παρακαλῶ, ὅλας τὰς ἁμαρτίας μου, ξ αἰτίας τῶν ὁποίων τιμωροῦμαι.
19 Ἴδε ὅτι ηὐξήθησαν εἰς μέγα πλῆθος οἱ ἐχθροί μου καὶ χωρὶς ἐγὼ νὰ τοὺς βλάψω εἰς τίποτε μὲ μισοῦν ἀδίκως.
20 Φύλαξε τὴν ψυχήν μου ἀπὸ τὰς ἐπιβουλάς των καὶ γλύτωσέ με· μὴ ἐπιτρέψῃς, σὲ παρακαλῶ, νὰ ἐντροπιασθῶ ἀπὸ αὐτούς, διὸ εἰς σέ, τοῦ ὁποίου ἡ βοήθεια εἶναι ἀκαταγώνιστος καὶ κραταιά, ἐστήριξα τὰς ἐλπίδας μου.
21 Ἀπονήρευτοι καὶ εὐθεῖς ἄνθρωποι, ξένοι πρὸς τοὺς δόλους, τὴν κακίαν καὶ τὰς ἀδικίας, μὲ ἠκολούθουν καὶ συνεδέοντο μαζί μου στενῶς, διότι ἐπέμεινα μεθ' ὑπομονῆς πολλῆς ἐλπίζων εἰς σέ. Ἂς μὴ ἀποθαρρυνθοῦν καὶ ἂς μὴ ἐντροπιασθοῦν μαζί μου καὶ οἱ δοῦλοι σου αὐτοί, διὰ τῆς διαψεύσεως τῶν ἐλπίδων μας.
22 Ἐλευθέρωσε, Θεέ μου, μαζὶ μὲ ἡμᾶς καὶ ὁλόκληρον τὸν ἰσραηλιτικὸν λαὸν ἀπὸ ὅλας τὰς θλίψεις του.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
ρός σε, Κύριε, ᾖρα τὴν ψυχήν μου, ὁ Θεός μου.	ρὸς σέ, Κύριε, ποὺ εἶσαι ὁ Θεός μου, ἀνύψωσα τὸν νοῦν καὶ τὴν καρδίαν μου, ἀφοῦ τὰ ἀπέσπασα ἀπὸ τὰς ματαιότητας τοῦ κόσμου τούτου.	ρὸς σέ, Κύριε, ὕψωσα τὴν ψυχήν μου, ἀφοῦ ἀπέσπασα αὐτὴν ἀπὸ τὰ γήϊνα· πρὸς σὲ ἀνέτεινα τὰς πνευματικάς μου δυνάμεις, διότι σὺ εἶσαι ἀληθὴς Θεὸς καὶ ὁ Θεὸς ὁ ἰδικός μου.
2 Ἐπὶ σοὶ πέποιθα· μὴ καταισχυνθείην, μηδὲ καταγελασάτωσαν με οἱ ἐχθροί μου.	2 Εἰς σὲ ἔχω στηρίξει τὴν πεποίθησίν μου. Μὴ ἐπιτρέψῃς ποτέ, Κύριε, καὶ παρασυρθῶ εἰς ἁμαρτίαν καὶ κατεξευτελισθῶ εἰς τὴν παροῦσαν ζωήν. Οὔτε καὶ νὰ γίνω ἀντικείμενον χλευασμοῦ καὶ ὀνειδισμοῦ ἐκ μέρους τῶν ἐχθρῶν μου.	2 Εἰς σὲ ἐστήριξα τὴν ὅλην πεποίθησίν μου· Σὲ παρακαλῶ προστάτευσέ με καὶ μὴ ἐπιτρέψῃς νὰ ἐντροπιασθῶ ποτὲ εἰς τὴν ζωήν μου, οὔτε να καταστῶ περίγελως τῶν ἐχθρῶν μου.
3 Καὶ γὰρ πάντες οἱ ὑπομένοντές σε οὐ μὴ καταισχυνθῶσιν· αἰσχυνθήτωσαν οἱ ἀνομοῦντες διακενῆς.	3 Ζητῶ αὐτὴν τὴν χάριν ἀπὸ σέ, διότι βλέπω ὅτι ὅλοι ὅσοι ὑπομένουν δοκιμασίας καὶ περιμένουν μὲ πίστιν ἀπὸ σὲ τὴν βοήθειαν, δὲν θὰ καταισχυνθοῦν. Ἐξ ἀντιθέτου θὰ κατεντροπιασθοῦν ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι ἐκτρέπονται εἰς παρανομίας, χωρὶς μάλιστα καὶ νὰ ἀποκομίζουν κανένα κέρδος ἀπὸ αὐτάς.	3 Καὶ ζητῶ ταῦτα ἀπὸ σέ, διότι ὅλοι ὅσοι καρτερικῶς καὶ ἐν ὑπομονῇ ἀναμένουν εἰς τὰς ἀνάγκας καὶ περιστάσεις των τὴν βοήθειάν σου, εἶναι ἀδύνατον νὰ ἐντροπιασθοῦν διὰ τῆς διαψεύσεως τῶν ἐλπίδων ποὺ ἐστήριξαν εἰς σέ· ἂς ἐντροπιασθοῦν, ὄχι ἐγὼ καὶ οἱ στηρίζοντες τὴν πεποίθησίν των εἰς σέ, ἀλλ’ ἐκεῖνοι οἰ ὁποῖοι μὲ δόλους καὶ ψεύδη παρανομοῦν ματαίως, χωρὶς εἰς τὸ τέλος τίποτε νὰ ὠφελοῦνται ἀπὸ αὐτά.
4 Τὰς ὁδούς σου, Κύριε, γνώρισόν μοι καὶ τὰς τρίβους σου δίδαξόν με.	4 Κάμε γνωστάς, Κύριε, εἰς ἐμὲ τὰς ὁδοὺς τῶν ἐντολῶν σου, δίδαξέ με μὲ τὸν ἰδικόν σου φωτισμὸν καὶ μὲ τὴν ἰδικήν σου παιδαγωγίαν τοὺς δρόμους τῆς θεαρέστου ζωῆς.	4 Κατάστησόν μου, Κύριε, γνωστοὺς τοὺς δρόμους τῶν ἐντολῶν σου καὶ τοῦ θελήματός σου, οἱ ὁποῖοι ὁδηγοῦν τοὺς ἀνθρώπους εἰς σέ, καὶ δίδαξέ με διὰ τοῦ φωτισμοῦ καὶ τῆς παιδαγωγίας σου τοὺς τρόπους τῆς ἁγιοπρεποῦς πολιτείας, ἵνα συμπεριφέρωμαι ἀπαρεγκλίτως εἰς πᾶσαν περίστασιν κατ’ αὐτούς.
5 Ὁδήγησόν με ἐπὶ τὴν ἀλήθειάν σου καὶ δίδαξόν με, ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεός ὁ σωτήρ μου, καὶ σὲ ὑπέμεινα ὅλην τὴν ἡμέραν.	5 Ὁδήγησέ με εἰς τὸ νὰ γνωρίσω καὶ νὰ δεχθῶ τὴν ἀλήθειάν σου. Δίδαξέ με, ὥστε νὰ ἐννοήσω βαθύτατα καὶ νὰ παραδεχθῶ ἀκλόνητα, ὅτι σὺ εἶσαι ὁ Θεός μου καὶ ὁ σωτήρ μου. Δι' αὐτὸ καὶ ὅλην τὴν ἡμέραν καὶ ὅλας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς μου ἐλπίζω καὶ περιμένω ἀπὸ σὲ βοήθειαν.	5 Ὁδήγησέ με εἰς τὸ νὰ γνωρίσω καὶ ἐγκολπωθῶ τὴν ἐν τῷ νόμῳ σου ἀλήθειαν καὶ δίδαξόν με εἰς κατανόησιν καὶ ἐφαρμογὴν αὐτῆς, διότι σὺ εἶσαι ὁ Θεός, ποὺ μὲ σώζεις ἀπὸ πάντα κίνδυνον σωματικὸν καὶ πνευματικόν, καὶ δι' αὐτὸ μετὰ καρτερίας σὲ περιμένω καθ’ ὅλην τὴν ἡμέραν, μὴ ἀμφιβάλλων, ὅτι θὰ σπεύσῃς καὶ τώρα εἰς βοήθειάν μου.
6 Μνήσθητι τῶν οἰκτιρμῶν σου, Κύριε, καὶ τὰ ἐλέη σου, ὅτι ἀπὸ τοῦ αἰῶνος εἰσιν.	6 Ἐνθυμήσου, Κύριε, καὶ στεῖλε καὶ πρὸς ἐμὲ τοὺς οἰκτιρμούς σου καὶ τὰ ἐλέη σου. Ἀνεξάντλητα καὶ αἰώνια εἶναι τὰ ἐλέη σου, τὰ ὁποῖα ἔδειξες εἰς τοὺς προγόνους μας, εἰς τὸν λαὸν τοῦ Ἰσραήλ.	6 Ἐνθυμήσου τοὺς οἰκτιρμούς σου, Κύριε, καὶ τὰ ἐλέη, τὰ ὁποῖα ἐπέδειξες πλούσια εἰς τοὺς προγόνους μας. Δὲν εἶναι χθεσινὰ ταῦτα, ἀλλὰ πρὸ αἰώνων πολλῶν δεικνύεσαι εὔσπλαγχνος καὶ ἐλεήμων πρὸς τὸν λαόν σου, τὸν Ἰσραήλ.
7 Ἁμαρτίας νεότητός μου καὶ ἀγνοίας μου μὴ μνησθῇς· κατὰ τὸ ἔλεός σου μνήσθητί μου ἕνεκεν τῆς χρηστότητός σου, Κύριε.	7 Τῆς νεότητός μας τὰς ἁμαρτίας, ὅπως καὶ τὰς ἄλλας, τὰς ὁποίας ἐξ ἀγνοίας διέπραξα, μὴ τὰς ἐνθυμηθῇς, Κύριε. Νὰ μὲ ἐνθυμηθῇς σύμφωνα μὲ τὸ ἄπειρον ἔλεός σου, διότι εἶναι ἀπέραντος ἡ καλωσύνη σου, Κύριε.	7 Μὴ ἐνθυμηθῇς τὰς ἁμαρτίας, ὅσας ἀπὸ κουφότητα καὶ ἀπειρίαν νεανικήν, καθὼς καὶ ὅσας ἐξ ἐνόχου ἀγνοίας διέπραξα· σύμφωνα μὲ τὸ ἔλεος τὸ ὁποῖον πρὸς ὅλους τοὺς μετανοοῦντας ἁμαρτωλοὺς δεικνύεις, ἐνθυμήσου καὶ ἐμέ, Κύριε, διὰ τὴν καλωσύνην καὶ ἀγαθότητα, μὲ τὴν ὁποίαν καὶ αὐτοὺς τοὺς ἁμαρτωλοὺς εὐεργετεῖς.
8 Χρηστὸς καὶ εὐθὺς ὁ Κύριος· διὰ τοῦτο νομοθετήσει ἁμαρτάνοντας ἐν ὁδῷ.	8 Ἀγαθὸς καὶ εὐεργετικὸς καὶ δίκαιος πρὸς ὅλους εἶναι ὁ Κύριος. Δι' αὐτὸ θὰ διδάσκῃ καὶ θὰ καθοδηγῇ μὲ τὸν Νόμον του τοὺς ἁμαρτάνοντας, διὰ νὰ ἐπιστρέψουν εἰς τὸν δρόμον τῆς ἀρετῆς.	8 Εὐεργετικὸς πρὸς ὅλους καὶ δίκαιος εἶναι ὁ Κύριος· δι’αὐτὸ θὰ διδάσκῃ καὶ θὰ καθοδηγῇ διὰ τοῦ νόμου του τοὺς ἁμαρτάνοντας, ὅπως ἐπιστρέψουν εἰς τὴν εὐθεῖαν τῆς ἀρετῆς καὶ τῶν ἐντολῶν του ὁδόν.
9 Ὁδηγήσει πρᾳεῖς ἐν κρίσει, διδάξει πρᾳεῖς ὁδοὺς αὐτοῦ.	9 Θὰ ὁδηγῇ πάντοτε ὁ Κύριος τοὺς πράους καὶ εὐθεῖς εἰς τὸν δρόμον τῆς ἀρετῆς καὶ εἰς φωτισμένην ζωήν. Θὰ διδάξῃ τοὺς πράους καὶ ταπεινοὺς τὰς ὁδοὺς τῶν ἐντολῶν του.	9 Θὰ ὁδηγῇ πάντοτε τοὺς πράους καὶ ταπεινοὺς ἀνθρώπους νὰ πολιτεύωνται μὲ σύνεσιν καὶ διαυγῆ σκέψιν, θὰ διδάξῃ τοὺς πράους τὸν δρόμον τῶν ἐντολῶν του, καθὼς καὶ τὰς πανσόφους μεθόδους, τὰς ὁποίας χρησιμοποιεῖ πρὸς σωτηρίαν τῶν ἀνθρώπων.
10 Πᾶσαι αἱ ὁδοὶ Κυρίου ἔλεος καὶ ἀλήθεια τοῖς ἐκζητοῦσι τὴν διαθήκην αὐτοῦ καὶ τὰ μαρτύρια αὐτοῦ.	10 Ὅλαι αἱ ἐντολαὶ τοῦ Κυρίου, αἱ ὁποῖαι ἀναφέρονται εἰς ρύθμισιν τῆς ζωῆς μας, εἶναι γεμᾶται ἀπὸ τὴν εὐσπλαγχνίαν του καὶ τὴν ἀξιοπιστίαν του εἰς ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ἐνδιαφέρονται καὶ ζητοῦν νὰ μάθουν τὸ θέλημά του καὶ ὅλας τὰς ἐντολάς του.	10 Γεμᾶται εὐσπλαγχνίαν, ἔλεος καὶ οἰκτιρμοὺς εἶναι αἱ μέθοδοι, τὰς ὁποίας ὁ Κύριος μεταχειρίζεται πρὸς ἐπιστροφήν τοῦ ἁμαρτωλοῦ· αὐτὴ ἡ ἀλάθεια ἐνσωματοῦται εἰς τὸν νόμον, τὸν ὁποῖον ὁ Θεὸς ἔδωκεν εἰς τοὺς ἀνθρώπους. Καὶ πληροφοροῦνται διὰ τῆς πείρας περὶ τούτου ὅσοι μὲ πόθον καὶ εἰλικρίνειαν ψυχῆς ἐρευνοῦν τὴν διαθήκην καὶ τὰς μαρτυρίας τοῦ Κυρίου, προσπαθοῦντες νὰ συμμορφωθοῦν πρὸς αὐτά.
11 Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, καὶ ἱλάσῃ τῇ ἁμαρτίᾳ μου, πολλὴ γάρ ἐστι.	11 Διὰ τὸ Ὄνομά σου, ἐλεήμων Κύριε, καὶ πρὸς δόξαν τῆς ἀγαθότητός σου συγχώρησε τὰς ἁμαρτίας μου, αἱ ὁποῖαι εἶναι πολλαὶ καὶ μεγάλαι.	11 Διὰ τὸ ὄνομά σου, Κύριε, πρὸς δόξαν τῆς χρηστότητος καὶ τῆς φιλανθρωπίας, μὲ τὰ ὁποῖα εἶσαι γνωστὸς εἰς τοὺς ἀνθρώπους, φανοῦ ἵλεως καὶ συγχώρησον τὸ πλῆθος τῶν ἁμαρτιῶν μου, τὸ ὁποῖον ἀληθῶς εἶναι πολύ.
12 Τίς ἐστιν ἄνθρωπος ὁ φοβούμενος τὸν Κύριον; Νομοθετήσει αὐτῷ ἐν ὁδῷ ᾗ ᾑρετίσατο.	12 Ποιὸς εἶναι ὁ ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος πράγματι εὐλαβεῖται καὶ σέβεται τὸν Κύριον; Εἰς αὐτὸν θὰ δώσῃ Νόμον ὁ Κύριος, διὰ νὰ καθοδηγῆται εἰς τὸν δρόμον, τὸν ὁποῖον ἔχει ἐκλέξει.	12 Ποῖος ἄνθρωπος φοβεῖται καὶ σέβεται ἐκ καρδίας τὸν Κύριον; Θὰ δώσῃ εἰς αὐτὸν ὁ Κύριος νόμον καὶ κανόνα, ἀπὸ τὸν ὁποῖον θὰ ὁδηγῆται, διὰ ν' ἀκολουθῇ τὸν δρόμον καὶ τὴν ζωήν, μὲ τὴν ὁποίαν θὰ καταστῇ εὐάρεστος πρὸς αὐτόν.
13 Ἡ ψυχὴ αὐτοῦ ἐν ἀγαθοῖς αὐλισθήσεται, καὶ τὸ σπέρμα αὐτοῦ κληρονομήσει γῆν.	13 Ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου αὐτοῦ θὰ ἀναπαύεται ἀνάμεσα εἰς πλούσια ἀγαθὰ καὶ οἱ ἀπόγονοί του θὰ κληρονομοῦν καὶ θὰ κατέχουν πάντοτε τὴν γῆν τῶν προγόνων των.	13 Ἡ ζωὴ καὶ ἡ ὕπαρξίς του θὰ καταυλισθῇ καὶ θὰ ἀναπαυθῇ εἰς ἀγαθὰ καὶ εἰς εὐτυχίαν, καὶ οἱ ἀπόγονοί του θὰ κληρονομήσουν τὴν εὐλογημένην γῆν τῆς ἐπαγγελίας.
14 Κραταίωμα Κύριος τῶν φοβουμένων αὐτόν, καὶ ἡ διαθήκη αὐτοῦ δηλώσει αὐτοῖς.	14 Ὁ Κύριος εἶναι ἡ κραταιὰ καὶ ἀκατανίκητος δύναμις αὐτῶν, ποὺ τὸν φοβοῦνται. Αὐτὴν τὴν ἀλήθειαν μαρτυρεῖ καὶ θὰ μαρτυρῇ ἡ διαθήκη, τὴν ὁποίαν ἔκαμε πρὸς αὐτούς.	14 Ὁ Κύριος γίνεται κραταιὰ ἐνίσχυσις τῶν φοβουμένων αὐτὸν καὶ ἀποδεικνύει τοῦτο φανερὰ ἡ διαθήκη, τὴν ὁποίαν ἔκαμε πρὸς αὐτοὺς καὶ διὰ τῆς ὁποίας μὲ ρητὰς καὶ ἀδιαψεύστους ὑποσχέσεις ἀνέλαβε τὴν προστασίαν αὐτῶν.
15 Οἱ ὀφθαλμοί μου διαπαντὸς πρὸς τὸν Κύριον, ὅτι αὐτὸς ἐκσπάσει ἐκ παγίδος τοὺς πόδας μου.	15 Διὰ τοῦτο οἱ ὀφθαλμοί μου εἶναι πάντοτε ἐστραμμένοι πρὸς τὸν Κύριον, διότι αὐτὸς θὰ ἀποσπάσῃ καὶ θὰ ἐλευθερώσῃ τὰ πόδια μου ἀπὸ τὴν παγίδα.	15 Οἱ ὀφθαλμοί μου εἶναι διαρκῶς ἐστραμμένοι πρὸς τὸν Κύριον, τὸν ὁποῖον γεμᾶτος ἐλπίδα ἱκετεύω καὶ παρακαλῶ, διότι αὐτὸς θὰ ἐκμηδενίσῃ τὰς κατ’ ἐμοῦ ἐπιβουλὰς καὶ θὰ ἀποσπάσῃ ἐξ οἰασδήποτε παγίδος τοὺς πόδας μου, ὥστε οὔτε νὰ κινδυνεύσω σωματικῶς, οὔτε εἰς τὸ κακὸν νὰ συλληφθῶ.
16 Ἐπίβλεψον ἐπ' ἐμὲ καὶ ἐλέησόν με, ὅτι μονογενὴς καὶ πτωχός εἰμι ἐγώ.	16 Κύριε, ρῖψε εὐσπλαγχνικὸν τὸ βλέμμα σου πρὸς ἐμὲ καὶ ἐλέησέ με, διότι εἶμαι μόνος καὶ ταλαιπωρημένος εἰς τὴν ζωήν.	16 Ρῖψε τὸ βλέμμα σου σπλαγχνικὸν καὶ προστατευτικὸν πρὸς ἐμὲ καὶ ἐλέησόν με, διότι εἶμαι ἐγκαταλελειμμένος καὶ ἀπομονωμένος, ὡς πτωχὸς δὲ καὶ ἔρημος στεροῦμαι πάσης βοηθείας, μόνην ἐλπίδα ἔχων σέ.
17 Αἱ θλίψεις τῆς καρδίας μου ἐπληθύνθησαν· ἐκ τῶν ἀναγκῶν μου ἐξάγαγέ με.	17 Αἱ θλίψεις τῆς καρδίας μου ἔχουν πληθυνθῆ καὶ βαρυνθῆ. Βγάλε με καὶ λύτρωσέ με ἀπὸ τὰς στενοχώρους αὐτὰς περιστάσεις.	17 Αἱ θλίψεις, ποὺ καταπληγώνουν τὴν καρδίαν μου, ἐπλήθυναν καὶ ἔγιναν πολλαί· ἀπὸ τὰς στενοχωρίας μου βγάλε με καὶ ὁδήγησέ με εἰς ἄνεσιν καὶ ἀναψυχήν.
18 Ἴδε τὴν ταπείνωσίν μου καὶ τὸν κόπον μου καὶ ἄφες πάσας τὰς ἁμαρτίας μου.	18 Ἴδε, Κύριε, τὴν ταπείνωσιν, εἰς τὴν ὁποίαν ἔχω καταπέσει καὶ τὸν μόχθον, ἀπὸ τὸν ὁποῖον βαρύνομαι, καὶ συγχώρησε ὅλας μου τὰς ἁμαρτίας.	18 Ἴδε πόσον ἐταπεινώθην· ἴδε τὸν μόχθον καὶ τοὺς στεναγμούς μου· καὶ διὰ τὴν ταπείνωσιν καὶ τὸν κόπον μου αὐτὸν συγχώρησε, σὲ παρακαλῶ, ὅλας τὰς ἁμαρτίας μου, ξ αἰτίας τῶν ὁποίων τιμωροῦμαι.
19 ῎Ιδε τοὺς ἐχθρούς μου, ὅτι ἐπληθύνθησαν καὶ μῖσος ἄδικον ἐμίσησάν με.	19 ῎Ιδε ἀκόμη, Κύριε, καὶ τοὺς ἐχθρούς μου, διότι πάρα πολὺ ἐπληθύνθησαν, καὶ μὲ ἕνα ἄδικον φοβερὸν μῖσος μὲ ἔχουν μισήσει.	19 Ἴδε ὅτι ηὐξήθησαν εἰς μέγα πλῆθος οἱ ἐχθροί μου καὶ χωρὶς ἐγὼ νὰ τοὺς βλάψω εἰς τίποτε μὲ μισοῦν ἀδίκως.
20 Φύλαξον τὴν ψυχήν μου καὶ ρῦσαί με· μὴ καταισχυνθείην, ὅτι ἤλπισα ἐπὶ σέ.	20 Φύλαξε τὴν ζωήν μου ἀπὸ τὰς ἐπιβουλὰς αὐτῶν τῶν ἐχθρῶν καὶ γλύτωσέ με. Μὴ ἐπιτρέψῃς νὰ ἐντροπιασθῶ καὶ κατεξευτελισθῶ ἀπὸ αὐτούς, διότι ἐγὼ ἔχω στηρίξει εἰς σὲ τὴν ἐλπίδα τῆς βοηθείας μου.	20 Φύλαξε τὴν ψυχήν μου ἀπὸ τὰς ἐπιβουλάς των καὶ γλύτωσέ με· μὴ ἐπιτρέψῃς, σὲ παρακαλῶ, νὰ ἐντροπιασθῶ ἀπὸ αὐτούς, διὸ εἰς σέ, τοῦ ὁποίου ἡ βοήθεια εἶναι ἀκαταγώνιστος καὶ κραταιά, ἐστήριξα τὰς ἐλπίδας μου.
21 Ἄκακοι καὶ εὐθεῖς ἐκολλῶντό μοι, ὅτι ὑπέμεινά σε, Κύριε.	21 Ἀπονήρευτοι καὶ εὐθεῖς ἄνθρωποι, ξένοι πρὸς κάθε δολιότητα καὶ κακίαν μὲ ἀκολουθοῦσαν πιστῶς, διότι ἐγώ, Κύριε, ὑπέμεινα καὶ ἐπέμεινα ἐλπίζων εἰς σέ.	21 Ἀπονήρευτοι καὶ εὐθεῖς ἄνθρωποι, ξένοι πρὸς τοὺς δόλους, τὴν κακίαν καὶ τὰς ἀδικίας, μὲ ἠκολούθουν καὶ συνεδέοντο μαζί μου στενῶς, διότι ἐπέμεινα μεθ' ὑπομονῆς πολλῆς ἐλπίζων εἰς σέ. Ἂς μὴ ἀποθαρρυνθοῦν καὶ ἂς μὴ ἐντροπιασθοῦν μαζί μου καὶ οἱ δοῦλοι σου αὐτοί, διὰ τῆς διαψεύσεως τῶν ἐλπίδων μας.
22 Λύτρωσαι, ὁ Θεός, τὸν Ἰσραὴλ ἐκ πασῶν τῶν θλίψεων αὐτοῦ.	22 Δία νὰ ἐνθαρρυνθοῦν καὶ στερεωθοῦν καὶ αὐτοὶ εἰς τὴν πρὸς σὲ πίστιν, γλύτωσέ με, Κύριε, ἀπὸ θλίψεις καὶ κινδύνους καὶ ὄχι μόνον ἐμὲ ἀλλὰ ὁλόκληρον τὸν ἰσραηλιτικὸν λαὸν ἀπὸ ὅλας τὰς θλίψεις του.	22 Ἐλευθέρωσε, Θεέ μου, μαζὶ μὲ ἡμᾶς καὶ ὁλόκληρον τὸν ἰσραηλιτικὸν λαὸν ἀπὸ ὅλας τὰς θλίψεις του.