Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
γαλλιᾶσθε,
δίκαιοι, ἐν Κυρίῳ· τοῖς
εὐθέσι πρέπει αἴνεσις. |
κιρτήσατε
ἀπὸ ἀγαλλίασιν σεῖς οἱ
δίκαιοι, μὲ χαράν ποὺ προέρχεται
ἀπὸ τὸν Κύριον. Εἰς σᾶς
τοὺς εὐθεῖς καὶ
εἰλικρινεῖς ἀπέναντι Θεοῦ καὶ
ἀνθρώπων εἶναι πρέπον καὶ ἁρμόζον
νὰ δοξολογῆτε μὲ ἀγαλλίασιν
τὸν Κύριον. |
νακράξατε
μετ’ ἐνθουσιασμοῦ καὶ σκιρτήσατε ἀπὸ
ἁγίαν χαρὰν διὰ τὸν Κύριον, τὸν
προστάτην καὶ θριαμβευτήν σας, σεῖς οἱ
δίκαιοι, ποὺ πιστεύετε καὶ ἐλπίζετε εἰς
αὐτόν· εἰς σᾶς τοὺς εὐθεῖς
καὶ εἰλικρινῶς ἀφωσιωμένους
εἰς αὐτὸν ἁρμόζει νὰ ὑμνήσετε
τὸν Κύριον. |
2
Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ ἐν
κιθάρᾳ, ἐν ψαλτηρίῳ δεκαχόρδῳ
ψάλατε αὐτῷ. |
2
Δοξολογήσατε τὸν Κύριον μὲ κιθάραν,
μὲ δεκάχορδον ψαλτήριον παίξατε ἁρμονικοὺς
ὕμνους πρὸς χάριν
αὐτοῦ. |
2
Δοξολογήσατε τὸν Κύριον μὲ κιθάραν, μὲ ψαλτήριον
τέλειον ἔχον δέκα χορδάς, ψάλατε ὕμνους εἰς
αὐτόν. |
3
Ἄσατε αὐτῷ ᾆσμα καινόν, καλῶς
ψάλατε αὐτῷ ἐν ἀλαλαγμῷ.
|
3
Ὑμνήσατέ τον μὲ ᾆσμα νέον.
Παίξατε πρὸς χάριν αὐτοῦ μὲ
μεγάλον ἐνθουσιασμὸν ἁρμονικὰ
μέλη μὲ τὰ μουσικά
σας ὄργανα. |
3
Ὑμνήσατέ τον μὲ ὕμνον νέον,
εἰδικῶς διὰ τὴν νέαν θαυμαστὴν
ἐπέμβασιν καὶ προστασίαν του τονισμένον, ἐπιμελῶς
καὶ ὁλοψύχως ψάλατε ὕμνον πρὸς αὐτὸν
μὲ φωνὴν ἐνθουσιώδη, ἐπινίκειον καὶ
πανηγυρικήν. |
4
Ὅτι εὐθὺς ὁ λόγος τοῦ
Κυρίου, καὶ πάντα τὰ ἔργα αὐτοῦ
ἐν πίστει· |
4
Ὑμνήσατέ τον, διότι ὁ λόγος
τοῦ Κυρίου εἶναι εὐθὺς καὶ
ἀληθινός. Ὅλα τὰ
ἔργα του ἔχουν
ἀποδειχθῆ ἀξιόπιστα
σύμφωνα μὲ τὰς ὑποσχέσεις,
ποὺ ἔχει δώσει.
|
4
Ἁρμόζει σεὶς οἱ εὐθεῖς να τὸν
ἀνυμνῆτε, διότι ὁ λόγος τοῦ Κυρίου
εἶναι δίκαιος καὶ πλήρης εὐθύτητος· αἱ
ὑποσχέσεις του εἶναι βέβαιαι καὶ ἀμετάθετοι
καὶ δὲν διαψεύδονταί ποτέ, καὶ ὅλα
ὅσα πράττει ἀνταποκρίνονται πιστῶς
πρὸς ὅσα ὑπεσχέθη· |
5
ἀγαπᾷ ἐλεημοσύνην καὶ κρίσιν,
τοῦ ἐλέους Κυρίου πλήρης ἡ
γῆ. |
5
Ὁ Κύριος ἀγαπᾷ καὶ ἐφαρμόζει
τὴν δικαιοσύνην του ἀλλὰ καὶ
τὸ ἔλεός του. Ἡ γῆ εἶναι
γεμάτη ἀπὸ τὸ
ἔλεος τῆς ἀγαθότητός του.
|
5
εἶναι δὲ φυσικὸν ὁ Κύριος νὰ
τηροῦν τὰς ὑποσχέσεις αὐτοῦ.
Διότι ἀγαπᾷ να ἐκχύνῃ τὸ
ἔλεός του εἰς τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ
καὶ νὰ κρίνῃ ἐν δικαιοσύνῃ αὐτούς,
ἕνεκα δὲ τούτου δὲν λησμονεῖ ποτὲ
τὰς ὑποσχέσεις του, ἀλλὰ συμφώνως
πρὸς αὐτὰς πατάσσει τοὺς ἀδικοῦντας
καὶ καταπιέζοντας πάντα ἐλπίζοντα ἐπ' αὐτόν.
Διότι διατηρεῖ τὰς ὑποσχέσεις του πιστῶς,
δι’αὐτο καὶ ἡ γῆ εἶναι γεμάτη
ἀπὸ τὸ ἔλεος καὶ τὰς δωρεὰς
τοῦ Κυρίου. |
6
Τῷ λόγῳ τοῦ Κυρίου οἱ
οὐρανοὶ ἐστερεώθησαν καὶ τῷ
πνεύματι τοῦ στόματος αὐτοῦ
πᾶσα ἡ δύναμις αὐτῶν·
|
6
Μὲ μόνον τὸν λόγον του ἔγιναν
καὶ ἐστερεώθησαν οἱ οὐρανοί.
Μὲ ἁπλῆν πνοὴν τοῦ στόματός
του ἐδημιουργήθησαν τὰ ἀπειροπληθῆ
ἄστρα καὶ ἡ συνεκτικὴ
μεταξύ των καὶ ἡ ἐντὸς
ἑνὸς ἑκάστου ἀπὸ αὐτά,
ἀπεριόριστος δύναμις. |
6
Μὲ μόνον τὸν λόγον καὶ τὴν προσταγὴν
τοῦ Κυρίου ἐστηρίχθησαν στερεὶ οἱ
οὐρανοί· καὶ μὲ τὸ ἁπλοῦν
φύσημα τοῦ στόματός του ἐδημιουργήθησαν τὰ
ἀπειροπληθῆ ἄστρα ὡς στρατιὰ
δυνατή, ἁρμονικῶς συντεταγμένη. Ποῖος εἶναι
τόσον δυνατὸς ὅσον ὁ παντοδύναμος Κύριος;
|
7
συνάγων ὡσεὶ ἀσκόν ὕδατα
θαλάσσης, τιθεὶς ἐν θησαυροῖς ἀβύσσους.
|
7
Συγκεντρώνει ὁ Θεός καὶ περικλείει
τὰ ὕδατα εἰς
τὰς κοίτας τῶν θαλασσῶν μὲ ὅσην
εὐκολίαν ὁ ἄνθρωπος βάζει ὕδωρ
εἰς τὸ ἀσκί. Αὐτὸς θέτει
καὶ ἀσφαλίζει
τὰ ἀπύθμενα ὕδατα τῶν ὠκεανῶν
εἰς τὰς ἀπεράντους ἀβύσσους,
ὅπως μέσα εἰς τὰ θησαυροφυλάκια
ἀσφαλίζονται οἱ θησαυροὶ τῶν
ἀνθρώπων. |
7
Συνάζει καὶ περιορίζει τὰ ὕδατα τῶν
θαλασσῶν μὲ ὅσην εὐκολίαν καὶ
ὁ ἄνθρωπος ἐγκλείει ἐντὸς
ἀσκοῦ ὕδωρ, καὶ ἐνέκλεισεν
εἰς ἀποθήκας τὰ νερὰ τῶν ὠκεανῶν
καὶ τῶν ἀπεράντων θαλασσῶν, ὅπως
μέσα εἰς ταμεῖον κλείονται ὑπὸ τῶν
ἀνθρώπων θησαυροί. |
8
Φοβηθήτω τὸν Κύριον πᾶσα ἡ γῆ,
ἀπ' αὐτοῦ δὲ σαλευθήτωσαν πάντες
οἱ κατοικοῦντες τὴν οἰκουμένην·
|
8
Τὸν παντοδύναμον, λοιπόν, αὐτὸν
Κύριον ἂς φοβηθῇ ὅλος ὁ
κόσμος. Ἐνώπιόν του
ἂς συγκλονισθοῦν
καὶ ἂς συγκινηθοῦν βαθύτατα
ὅλοι οἱ κάτοικοι τῆς οἰκουμένης.
|
8
Τὸν παντοδύναμον Κύριον, ὁ ὁποῖος
τόσα θαυμαστὰ καὶ καταπληκτικὰ ἐργάζεται,
ἂς φοβηθῇ πᾶσα ἡ γῆ, πρὸ
αὐτοῦ δὲ ἂς σαλευθοῦν ἐν
τρόμῳ καὶ εὐλαβείᾳ ὅλοι ὅσοι
κατοικοῦν εἰς τὴν οἰκουμένην.
|
9
ὅτι αὐτὸς εἶπε καὶ ἐγενήθησαν.
Αὐτὸς ἐνετείλατο καὶ ἐκτίσθησαν.
|
9
Διότι αὐτὸς λόγον εἶπε μόνον,
καὶ ἔγιναν ὅλα ἐκ τοῦ μηδενός.
Αὐτὸς ἔδωσεν ἐντολὴν καὶ
ἐκτίσθησαν τόσον στερεὰ καὶ
ὡραία ὅλα τὰ δημιουργήματά
του. |
9
Διότι αὐτὸς εἶπε λόγον μόνον, καὶ
ὅλα ἔγιναν ἐκ τοῦ μηδενός·
αὐτὸς ἔδωκε ἐντολήν, καὶ ἀμέσως
ἐπὶ τῷ προστάγματι αὐτοῦ ἐκτίσθησαν
τὰ πάντα. |
10
Κύριος διασκεδάζει βουλὰς ἐθνῶν,
ἀθετεῖ δὲ λογισμοὺς λαῶν καὶ
ἀθετεῖ βουλὰς ἀρχόντων·
|
10
Ὁ Κύριος διαλύει καὶ ἐκμηδενίζει
τὰς σκέψεις καὶ τὰς ἀποφάσεις
τῶν ἁμαρτωλῶν ἐθνῶν καὶ
ματαιώνει τὰ κακόβουλα σχέδια τῶν
πονηρῶν ἀρχόντων.
|
10
Καὶ ἐὰν ἔθνη εἰδωλολατρικὰ
λάβουν ἀποφάσεις κακάς, ὁ Κύριος ματαιώνει καὶ
διασκορπίζει αὐτὰς ὡς ἄχυρον καὶ
ὡς καπνόν, ἐκμηδενίζει δὲ καὶ
ματαιώνει τὰ μεθ' ὑπολογισμοῦ καὶ
σκέψεως πολλῆς καταστρωθέντα ἐπίβουλα καὶ
ὀλέθρια σχέδια λαῶν καὶ τὰς
ἀποφάσεις, ποὺ ἔλαβον ἄρχοντες στηριχθέντες
ἐπὶ τῆς ἰσχύος καὶ τῆς
δυνάμεως αὐτῶν. |
11
ἡ δὲ βουλὴ τοῦ Κυρίου εἰς
τὸν αἰῶνα μένει, λογισμοὶ τῆς
καρδίας αὐτοῦ εἰς γενεὰν καὶ
γενεάν. |
11
Τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου παραμένει
πάντοτε ἰσχυρὸν καὶ ἀκλόνητον.
Καὶ τὰ πάνσοφα σχέδια τῆς θείας
βουλῆς του πραγματοποιοῦνται εἰς τὰς
γενεὰς τῶν γενεῶν,
|
11
Ἡ ἀπόφασις ὅμως καὶ τὸ θέλημα
τοῦ προστάτου παντὸς ἐλπίζοντος εἰς
αὐτὸν Κυρίου παραμένει ἀπρόσβλητον καὶ
ἀδιάσειστον εἰς τὸν αἰῶνα,
χωρὶς να εἶναι δυνατὸν να ἀνατραπῇ
ἡ ἐμποδισθῇ παρ’ οὐδενός·
καὶ οἱ ἀπόκρυφοι λογισμοὶ τοῦ
ἀπείρου του νοῦ, οἱ σχεδιάζοντες τὴν
σωτηρίαν τῶν ἐκλεκτῶν του, πραγματοποιοῦνται
εἰς γενεᾶς γενεῶν, χωρὶς κανεὶς
νὰ δύναται νὰ ἀντισταθῇ εἰς
αὐτούς. |
12
Μακάριον τὸ ἔθνος, οὗ ἐστι Κύριος
ὁ Θεὸς αὐτοῦ, λαός, ὃν
ἐξελέξατο εἰς κληρονομίαν ἑαυτῷ.
|
12
Τρισευτυχισμένον καὶ εὐλογημένον ἀπὸ
τὸν Θεὸν εἶναι τὸ ἔθνος ἐκεῖνο,
τὸ ὁποῖον ἔχει ὡς Κύριόν
του τὸν ἀληθινὸν Θεόν. Μακάριος
ὁ λαός, τὸν ὁποῖον ἐξέλεξεν
ὁ Κύριος ὡς ἰδικήν του κληρονομία.
|
12
Μακάριον διὰ τοῦτο εἶναι τὸ ἰσραηλιτικὸν
ἔθνος, τοῦ ὁποίου ὁ Κύριος εἶναι
ὁ λατρευόμενος ὑπ’ αὐτοῦ Θεός, μακάριος
εἶναι ὁ λαός, τὸν ὁποῖον ἐξέλεξεν
ὁ Κύριος ὡς κληρονομίαν καὶ λαὸν ἰδικόν
του, διὰ νὰ προνοῇ ἰδιαιτέρως δι’
αὐτὸν καὶ νὰ τὸν χρησιμοποιῇ
ὡς ὄργανον τῶν σωτηρίων βουλῶν του.
|
13
Ἐξ οὐρανοῦ ἐπέβλεψεν ὁ
Κύριος, εἶδε πάντας τοὺς υἱοὺς
τῶν ἀνθρώπων· |
13
Ὁ Κύριος ἀπὸ τὸν οὐρανὸν
ἔρριψε καὶ ρίπτει τὰ βλέμματά
του ἐπάνω εἰς τὴν γῆν καὶ
βλέπει ὅλους τοὺς ἀνθρώπους,
οἱ ὁποῖοι κατοικοῦν εἰς αὐτήν.
|
13
Ἀπὸ τὸ ὕψος τοῦ οὐρανοῦ
ἔρριψεν ὁ Κύριος τὸ βλέμμα του πρὸς
τὰ κάτω, εἶδεν ὡς παντεπόπτης ὅλους
τοὺς ἀνθρώπους καὶ ἀπὸ τὸ
ὄμμα του οὐδὲν εἶναι δυνατὸν
νὰ διαφύγῃ. |
14
ἐξ ἑτοίμου κατοικητηρίου αὐτοῦ
ἐπέβλεψεν ἐπὶ πάντας τοὺς
κατοικοῦντας τὴν γῆν, |
14
Ἀπὸ τὸ μεγαλοπρεπὲς οὐράνιον
κατοικητήριόν του ἔρριψε
τὸ βλέμμα του καὶ εἶδεν ὅλους
τοὺς κατοίκους τῆς
γῆς. |
14
Ἀπὸ τῆς μεγαλοπρεπῶς καὶ ἀσαλεύτως
ἐτοιμασμένης ἐν οὐρανοῖς κατοικίας
του ἔρριψε τὸ παντέφορον βλέμμα του εἰς
ὅλους τοὺς κατοίκους τῆς γῆς καὶ
παρακολουθεῖ τούτους καὶ πάντα τὰ ἔργα
αὐτῶν. |
15
ὁ πλάσας κατὰ μόνας τὰς καρδίας
αὐτῶν, ὁ συνιεὶς πάντα τὰ
ἔργα αὐτῶν. |
15
Αὐτὸς μόνος, χωρὶς τὴν βοήθειαν
κανενός, ἔπλασε τὰς καρδίας των. Αὐτὸς
κατανοεῖ εἰς ὅλον τὸ
βάθος καὶ πλάτος τὰ ἔργα
τῶν ἀνθρώπων καὶ τὰ κίνητρα
αὐτῶν. |
15
Τὰ παρακολουθεῖ ἀλανθάστως, Αὐτὸς
ποὺ μόνος καὶ χωρὶς τὴν βοήθειαν οὐδενὸς
ἔπλασε τὰς καρδίας αὐτῶν καὶ
ὁ ὁποῖος κατανοεῖ τὰ ἔργα
των γνωρίζων καὶ αὐτὰ τὰ μυστικὰ
ἐλατήρια, ἀπὸ τὰ ὁποῖα
προῆλθον ταῦτα. |
16
Οὐ σῴζεται βασιλεὺς διὰ πολλὴν
δύναμιν, καὶ γίγας οὐ σωθήσεται
ἐν πλήθει ἰσχύος αὐτοῦ.
|
16
Κανεὶς βασιλεὺς δὲν σώζεται μὲ
τὴν μεγάλην του στρατιωτικὴν δύναμιν
καὶ κανεὶς γίγας δὲν ἠμπορεῖ
ποτὲ νὰ σωθῇ μὲ τὴν μεγάλην
του σωματικὴν ἰσχύν.
|
16
Τοιοῦτος Θεὸς παντεπόπτης, παγγνώστης καὶ
παντοδύναμος, εἶναι ὁ μόνος δυνατὸς νὰ
σώζῃ καὶ νὰ νικᾷ. Βασιλεὺς
δὲν σώζεται διὰ τὴν πολλήν του
στρατιωτικὴν δύναμιν, καὶ οἱοσδήποτε
ἐμπειροπόλεμος γίγας δὲν θὰ
σωθῇ ἀπὸ τὴν μεγάλην σωματικήν
του ρώμην καὶ ἀντοχήν, ἐὰν δὲν
σώσῃ αὐτοὺς ὁ Θεός. |
17
Ψευδὴς ἵππος εἰς σωτηρίαν, ἐν
δὲ πλήθει δυνάμεως αὐτοῦ οὐ
σωθήσεται. |
17
Τὸ ἱππικὸν εἶναι ἀνίκανον
καὶ μάταιον νὰ σώσῃ
ἄλλους, ἀλλὰ καὶ κανεὶς
δὲν ἠμπορεῖ νὰ
σωθῇ ὅσην μεγάλην δύναμιν καὶ
ἂν διαθέτῃ.
|
17
Ψευδὴς καὶ ἀπατηλὴ ἀποδεικνύεται
ἡ ἐλπίς, τὴν ὁποίαν στηρίζει
τις ἐπὶ τοῦ ἱππικοῦ, καὶ
δὲν θὰ σωθῇ ὁ παλαιῶν καὶ
ἀγωνιζόμενος διὰ τοῦ πλήθους τῆς δυνάμεώς
του. |
18
Ἰδοὺ οἱ ὀφθαλμοὶ Κυρίου
ἐπ' τοὺς φοβουμένους αὐτὸν τοὺς
ἐλπίζοντας ἐπὶ τὸ ἔλεος
αὐτοῦ |
18
Ἡ σωτηρία ἀπὸ τὸν Κύριον
μόνον προέρχεται. Ἰδοὺ οἱ ὀφθαλμοὶ
τοῦ Κυρίου βλέπουν
στοργικῶς ὅλους,
ὅσοι τὸν σέβονται, ὅλους ὅσοι
ἐλπίζουν εἰς τὸ ἔλεός
του, |
18
Μόνος σωτὴρ καὶ ρύστης εἶναι ὁ Θεός.
Ἰδοὺ δὲ οἱ ὀφθαλμοὶ τοῦ
Κυρίου διευθύνονται μετ’ ἀγρύπνου στοργῆς ἐπ’
ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι φοβοῦνται
αὐτὸν καὶ ἐλπίζουν εἰς
τὸ ἔλεός του. |
19
ρύσασθαι ἐκ θανάτου τὰς ψυχὰς
αὐτῶν καὶ διαθρέψαι αὐτοὺς
ἐν λιμῷ. |
19
διὰ νὰ γλυτώσῃ ἀπὸ πρόωρον
ἢ ἄδικον θάνατον τὴν ζωήν των
καὶ νὰ τοὺς τροφοδοτήσῃ καὶ
τοὺς θρέψῃ εἰς περίοδον λιμοῦ.
|
19
Παρακολουθεῖ τούτους ὁ Κύριος ἕτοῖμος
νὰ γλυτώσῃ τὴν ζωήν των ἀπὸ
βίαιον καὶ ἄδικον θάνατον καὶ νὰ τοὺς
διαθρέψῃ εἰς καιρὸν στερήσεως καὶ
πείνης. |
20
Ἡ ψυχὴ ἡμῶν ὑπομενεῖ τῷ
Κυρίῳ, ὅτι βοηθὸς καὶ ὑπερασπιστὴς
ἡμῶν ἐστιν· |
20
Ἡ ψυχή μας, λοιπόν, μὲ ὑπομονὴν
καὶ ἐλπίδα ἀκλόνητον θὰ
περιμένῃ τὴν προστασίαν τοῦ
Κυρίου, διότι αὐτὸς εἶναι ὁ
βοηθὸς καὶ ὑπερασπιστής
μας. |
20
Αἱ ψυχαί μας λοιπὸν μεθ' ὑπομονῆς
καὶ ἐλπίδος ἀκλονήτου θὰ ἀναμείνουν
τὴν προστασίαν τοῦ Κυρίου, διότι αὐτὸς
εἶναι βοηθὸς καὶ ὑπερασπιστής
μας. |
21
ὅτι ἐν αὐτῷ εὐφρανθήσεται
ἡ καρδία ἡμῶν, καὶ ἐν
τῷ ὀνόματι τῷ ἁγίῳ
αὐτοῦ ἠλπίσαμεν. |
21
Διότι εἰς αὐτὸν
τὸν στοργικὸν ὑπερασπιστὴν
καὶ σωτῆρα θὰ εὐφρανθῇ ἡ
καρδία μας καὶ εἰς τὸ Ὄνομά
του τὸ ἅγιον, ποὺ ἔχομεν ἐλπίσει
καὶ θὰ ἐξακολουθοῦμεν νὰ ἐλπίζωμεν.
|
21
Διότι λόγῳ τῆς βοηθείας ποὺ μᾶς παρέχει
καὶ τῆς προνοίας ποὺ λαμβάνει δι’ ἠμᾶς,
θὰ εὐφρανθοῦν αἱ καρδίαι μας, καὶ
εἰς τὸ ὄνομά του τὸ ἅγιον ἠλπίσαμεν
καὶ θὰ ἑξακολουθῶμεν νὰ ἐλπίζωμεν.
|
22
Γένοιτο, Κύριε, τὸ ἔλεός σου
ἐφ' ἡμᾶς, καθάπερ ἠλπίσαμεν
ἐπὶ σέ. |
22
Εἴθε, Κύριε, νὰ ἐκχυθῇ καὶ
νὰ μείνῃ πλούσιον εἰς ἡμᾶς
τὸ ἔλεός σου, ὅπως καὶ ἡμεῖς
μὲ ἀκλόνητον πίστιν καὶ πεποίθησιν
ἔχομεν ἐλπίσει εἰς σέ.
|
22
Εἴθε, Κύριε, νὰ ἐκχυθῇ ἐφ’ ἡμᾶς
τὸ ἔλεός σου δαψιλὲς καὶ ἄφθονον,
καθὼς ἀκλονήτως καὶ μετὰ πόθου
ἠλπίσαμεν εἰς σέ, χωρὶς νὰ ἀποκάμωμεν
ἀναμένοντες τὴν βοήθειάν σου. |