Ψαλμοί : Κεφάλαιον ΝΔ'

Πρωτότυπο Κείμενο

νώτισαι, ὁ Θεός, τὴν προσευχήν μου καὶ μὴ ὑπερίδῃς τὴν δέησίν μου,
3 πρόσχες μοι καὶ εἰσάκουσόν μου. Ἐλυπήθην ἐν τῇ ἀδολεσχίᾳ μου καὶ ἐταράχθην
4 ἀπὸ φωνῆς ἐχθροῦ καὶ ἀπὸ θλίψεως ἁμαρτωλοῦ, ὅτι ἐξέκλιναν ἐπ' ἐμὲ ἀνομίαν καὶ ἐν ὀργῇ ἐνεκότουν μοι.
5 Ἡ καρδία μου ἐταράχθη ἐν ἐμοί, καὶ δειλία θανάτου ἐπέπεσεν ἐπ' ἐμέ·
6 φόβος καὶ τρόμος ἦλθεν ἐπ' ἐμέ, καὶ ἐκάλυψέ με σκότος.
7 Καὶ εἶπα· τίς δώσει μοι πτέρυγας ὡσεὶ περιστερᾶς καὶ πετασθήσομαι καὶ καταπαύσω;
8 Ἰδοὺ ἐμάκρυνα φυγαδεύων καὶ ηὐλίσθην ἐν τῇ ἐρήμῳ. (διάψαλμα).
9 Προσεδεχόμην τὸν σῴζοντά με, ἀπὸ ὀλιγοψυχίας καὶ ἀπὸ καταιγίδος.
10 Καταπόντισον, Κύριε, καὶ καταδίελε τὰς γλώσσας αὐτῶν, ὅτι εἶδον ἀνομίαν καὶ ἀντιλογίαν ἐν τῇ πόλει.
11 Ἡμέρας καὶ νυκτὸς κυκλώσει αὐτὴν ἐπὶ τὰ τείχη αὐτῆς, καὶ ἀνομία καὶ κόπος ἐν μέσῳ αὐτῆς
12 καὶ ἀδικία, καὶ οὐκ ἐξέλιπεν ἐκ τῶν πλατειῶν αὐτῆς τόκος καὶ δόλος.
13 Ὅτι εἰ ἐχθρὸς ὠνείδισέ με, ὑπήνεγκα ἄν, καὶ εἰ ὁ μισῶν ἐπ' ἐμὲ ἐμεγαλορρημόνησεν, ἐκρύβην ἂν ἀπ' αὐτοῦ.
14 Σὺ δέ, ἄνθρωπε ἰσόψυχε, ἡγεμών μου καὶ γνωστέ μου,
15 ὃς ἐπὶ τὸ αὐτῷ ἐγλύκανάς μοι ἐδέσματα, ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Θεοῦ ἐπορεύθημεν ἐν ὁμονοίᾳ.
16 Ἐλθέτω δὴ θάνατος ἐπ' αὐτούς, καὶ καταβήτωσαν εἰς ᾅδου ζῶντες, ὅτι πονηρία ἐν ταῖς παροικίαις αὐτῶν ἐν μέσῳ αὐτῶν.
17 Ἐγὼ πρὸς τὸν Θεὸν ἐκέκραξα, καὶ ὁ Κύριος εἱσήκουσέ μου.
18 Ἑσπέρας καὶ πρωῒ καὶ μεσημβρίας δηγήσομαι καὶ ἀπαγγελῶ, καὶ εἰσακούσεται τῆς φωνῆς μου.
19 Λυτρώσεται ἐν εἰρήνῃ τὴν ψυχήν μου ἀπὸ τῶν ἐγγιζόντων μοι, ὅτι ἐν πολλοῖς ἦσαν σὺν ἐμοί.
20 Εἰσακούσεται ὁ Θεὸς καὶ ταπεινώσει αὐτοὺς ὁ ὑπάρχων πρὸ τῶν αἰώνων. (διάψαλμα). Οὐ γάρ ἐστιν αὐτοῖς ἀντάλλαγμα, ὅτι οὐκ ἐφοβήθησαν τὸν Θεόν.
21 Ἐξέτεινε τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἐν τῷ ἀποδιδόναι· ἐβεβήλωσαν τὴν διαθήκην αὐτοῦ.
22 Διεμερίσθησαν ἀπὸ ὀργῆς τοῦ προσώπου αὐτοῦ, καὶ ἤγγισεν ἡ καρδία αὐτῶν· ἠπαλύνθησαν οἱ λόγοι αὐτοῦ ὑπὲρ ἔλαιον, καὶ αὐτοὶ εἰσι βολίδες.
23 Ἐπίρριψον ἐπὶ Κύριον τὴν μέριμνάν σου, καὶ αὐτὸς σὲ διαθρέψει· οὐ δώσει εἰς τὸν αἰῶνα σάλον τῷ δικαίῳ.
24 Σὺ δέ, ὁ Θεός, κοιτάξεις αὐτοὺς εἰς φρέαρ διαφθοράς· ἄνδρες αἱμάτων καὶ δολιότητος οὐ μὴ ἠμισεύσωσι τὰς ἡμέρας αὐτῶν, ἐγὼ δέ, Κύριε, ἐλπιῶ ἐπὶ σέ.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

κουσε, ὦ Θεέ μου, τὴν προσευχήν μου, μὴ καταφρόνησῃς τὴν δέησίν μου.
3 Δῶσε εἰς ἐμὲ προσοχὴν καὶ ἄκουσέ με. Ἡ συνεχὴς σκέψις καὶ μελέτη τῆς θλιβερᾶς μου καταστάσεως μὲ ἔχει γεμίσει, ἀπὸ λύπην.
4 Συνεκλονίσθην καὶ ἐταράχθην ἀπὸ τὰς ἀπειλητικὰς κραυγὰς τῶν ἐχθρῶν μου, ἀπὸ τὴν κατάθλιψιν καὶ καταπίεσιν, ποὺ οἱ ἁμαρτωλοὶ ἀσκοῦν ἐναντίον μου. Διότι αὐτοὶ ἔρριψαν καὶ ἐπεσώρευσαν ἐναντίον μου κάθε παρανομίαν τῶν καὶ κυριευμένοι ἀπὸ μοχθηρὰν ὀργὴν ἔτρεφαν καὶ τρέφουν φοβερὸν μῖσος ἐναντίον μου.
5 Ἡ καρδία μου συνεταράχθη ἐντός μου. Ἀνίκητος φόβος θανάτου ἔπεσεν ἐπάνω μου.
6 Φόβος καὶ τρόμος ἐπλημμύρισε τὸ ἐσωτερικόν μου καὶ σκοτάδι ἀθυμίας καὶ ἀπογοητεύσεως μὲ ἐσκέπασεν ὁλόκληρον.
7 Καὶ εἶπα ἀπὸ μέσα μου· ποιὸς ἠμπορεῖ νὰ μοῦ δώσῃ πτέρυγας ὡσὰν αὐτὰς τῆς ἀγρίας περιστερᾶς, διὰ νὰ πετάξω ταχέως καὶ νὰ φύγω ἀμέσως εἰς τόπον ἥσυχον καὶ ἀσφαλῆ;
8 Ἰδού, ἐὰν εἶχα τέτοιες πτέρυγες, θὰ ἀπεμακρυνόμην ἀπὸ τὸν τόπον αὐτόν, θὰ ἔφευγα· θὰ κατοικοῦσα εἰς ἕνα ἔρημον καὶ ἥσυχον τόπον.
9 Ἐκεῖ θὰ ἐπερίμενα τὸν σωτῆρα καὶ Θεόν μου, διὰ νὰ μὲ ἀπαλλάξῃ ἀπὸ τὴν λιποψυχίαν μου αὐτὴν καὶ ἀπὸ τὴν μαινομένην ἐναντίον μου καταιγίδα τῶν ἐχθρῶν μου.
10 Καταπόντισέ τοὺς καὶ ἐξαφάνισέ τοὺς, Κύριε, εἰς τὰ βάθη τῆς θαλάσσης. Φέρε σύγχυσιν καὶ ἀντιλογίαν εἰς τὰς γλώσσας των, διότι ἐγὼ εἶδα ὅτι ἐξ αἰτίας των εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ ὑπάρχουν παρανομίαι, φιλονεικίαι καὶ διαπληκτισμοί.
11 Ἡμέραν καὶ νύκτα μαίνεται ἡ παρανομία γύρω ἀπὸ τὰ τείχη τῆς Ἱερουσαλήμ. Ἐντὸς δὲ τῆς πόλεως ἐπικρατεῖ τέτοια καταπίεσις καὶ μόχθος καὶ παρανομία
12 καὶ ἀδικία, ὥστε καὶ εἰς αὐτὰς τὰς δημοσίας πλατείας δὲν ἔλειψεν ὁ παράνομος τόκος καὶ ἡ δολιότης, ἀλλὰ διενεργεῖται μὲ θρασύτητα.
13 Ἡ κατάθλιψίς μου εἶναι πολὺ μεγάλη, διότι ἐὰν ἐπὶ τέλους ἔνας ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς μου μὲ ὕβριζε, θὰ ὑπέφερα μὲ ὑπομονὴν τὴν ὕβριν. Καὶ ἂν ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος μὲ μισεῖ, ἐξανίστατο μὲ θρασύτητα ἐναντίον μου καὶ ἐκομπορρημονοῦσε, ἐγὼ θὰ ἐκρυπτόμην ἀπὸ αὐτόν.
14 Αὐτοὶ εἶναι ἐχθροί μου. Σὺ ὅμως, ὦ ἄνθρωπε, τὸν ὁποῖον ἐθεωροῦσα καὶ ἀγαποῦσα ὡσὰν τὸν ἑαυτόν μου, ἄρχοντά μου καὶ σύμβουλέ μου, φίλε μου καὶ γνωστέ μου,
15 σὺ ὁ ὁποῖος συνέτρωγες μαζῆ μου καὶ μὲ τὴν παρουσίαν σου ἐγλύκαινες τὰ φαγητά μου, σὺ μὲ τὸν ὁποῖον ἀνέβαινα εἰς τὸν οἶκον τοῦ Θεοῦ μὲ τόσην ἀγάπτην καὶ ὁμόνοιαν, ἔπραξες αὐτό;
16 Ἂς πέσῃ, λοιπόν, ἐναντίον αὐτῶν ὁ θάνατος. Ἂς ἀνοίξῃ ὁ ᾅδης τὸ στόμα του καὶ ἂς καταβοῦν, καὶ αὐτοὶ καὶ ὁ προδότης, ζωντανοὶ εἰς τὸν τάφον. Διότι μόνον πονηρία καὶ κακία ὑπάρχει ἀνάμεσά των καὶ εἰς τὰς κατοικίας των.
17 Ἐγὼ ὅμως πρὸς τὸν Θεὸν μὲ πίστιν ἔκραξα καὶ ὁ Κύριος ἤκουσε τὴν προσευχήν μου.
18 Τὴν ἑσπέραν καὶ τὸ πρωῒ καὶ τὴν μεσημβρίαν, καθ' ὅλην τὴν ἡμέραν, ἐγὼ θὰ διηγοῦμαι πρὸς τὸν Κύριον τὰς συμφοράς μου. Θὰ ἀναγγέλλω εἰς αὐτὸν τὴν θλιβερὰν κατάστασίν μου μὲ τὴν προσευχήν μου καὶ πιστεύω ὅτι θὰ προσέξῃ τὴν φωνήν μου.
19 Πιστεύω δὲ ἀπολύτως, ὅτι ὁ Θεὸς θὰ ἀπαλλάξῃ τὴν ζωήν μου ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους αὐτούς, οἱ ὁποῖοι μὲ πλησιάζουν μὲ ἐχθρικὰς διαθέσεις, ὅσον πολλοὶ καὶ ἂν εἶναι ἐναντίον μου καὶ θὰ μοῦ χαρίσῃ εἰρήνην καὶ ἀσφάλειαν.
20 Ὁ Θεὸς θὰ ἀκούσῃ μὲ εὐμένειαν τὴν δέησίν μου. Αὐτὸς ὁ προαιώνιος Κύριος, θὰ κατεξευτελίσῃ   τοὺς ἐχθρούς μου, θὰ τοὺς ταπεινώσῃ, διότι καμμία ἀλλαγὴ καὶ μεταβολὴ πρὸς τὸ καλύτερον δὲν ὑπάρχει εἰς αὐτούς. Καμμία διόρθωσις δὲν παρατηρεῖται, διότι δὲν ἐφοβήθησαν οὔτε καὶ φοβοῦνται τὸν Κύριον.
21 Ὁ Κύριος ἄπλωσε τὴν παντοδύναμον δεξιάν του, διὰ νὰ ἀποδώσῃ εἰς αὐτοὺς τὴν δικαίαν τιμωρίαν, διότι κατεφρόνησαν καὶ κατεπάτησαν ἀναιδῶς τὴν διαθήκην του.
22 Ἐξέσπασεν ὅμως ἡ ὀργὴ τοῦ προσώπου τοῦ Κυρίου ἐναντίον των. Διεμελίσθησαν καὶ ἐξεσχίσθησαν εἰς κομμάτια ἐκεῖνοι, τῶν ὁποίων ἡ καρδία εἶχεν ἐνωθῆ εἰς συνωμοσίαν ἐναντίον μου. Οἱ λόγοι τοῦ ἀρχηγοῦ των καὶ προδότου ἦσαν γλυκεῖς, ἁπαλοὶ περισσότερον ἀπὸ τὸ ἔλαιον. Εἰς τὴν πραγματικότητα ὅμως ἦσαν φαρμακερὰ βέλη.
23 Ρίψε, ὦ ψυχή μου, τὴν φροντίδα σου καὶ τὴν μέριμνάν σου διὰ τὴν σωτηρίαν καὶ ἀσφάλειάν σου εἰς τὸν Κύριον καὶ αὐτὸς θὰ σὲ διαθρέψῃ καὶ θὰ συντηρήσῃ τὴν ζωήν σου. Αὐτὸς δὲν θὰ ἐπιτρέψῃ νὰ ἐπιπέσῃ εἰς τὸν δίκαιον ἀδιάκοπος καὶ συνεχὴς ταραχὴ σὰν τὰ κύματα τῆς τρικυμισμένης θαλάσσης. Ἀλλὰ θὰ δώσῃ αἰσίαν ἔκβασιν εἰς τὴν περιπέτειάν του.
24 Σὺ δέ, ὦ Θεέ μου, θὰ κατακρημνίσῃς καὶ θὰ καταθάψῃς τοὺς δολίους ἐχθρούς μου εἰς φρέαρ καταστροφῆς καὶ ἀφανισμοῦ. Ἄνθρωποι, ποὺ χύνουν αἵματα ἀθώων καὶ σκέπτονται συνεχῶς δολιότητας εἰς βάρος τῶν ἄλλων, δὲν θὰ φθάσουν οὔτε εἰς τὸ ἥμισυ τῶν ἡμερῶν τῆς ζωῆς των. Ἐγὼ ὅμως, Κύριε, ἔχω καὶ θὰ ἔχω στηριγμένας εἰς σὲ τὰς ἐλπίδας μου πάντοτε.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

ὐδόκησον, Θεέ μου, νὰ δεχθῇς τὴν προσευχήν μου εἰς τὰ ὦτα σου καὶ νὰ μὴ παραβλέψῃς τὴν δέησίν μου καταφρονῶν αὐτήν.
3 Προσεξέ με εἰς ὅσα σὲ ἐπικαλοῦμαι καὶ εἰσάκουσόν με· λύπην μεγάλην μου προεκάλεσεν ἡ ἀνήσυχος σκέψις καὶ μελέτη τῶν συνεχόντων με δεινῶν, καὶ ἐταράχθην
4 ἀπὸ τὰς ὑβριστικὰς φωνάς, τὰς ὁποίας κάθε ἐχθρὸς ἐκβάλλει κατ’ ἐμοῦ καὶ ἀπὸ τὴν καταπίεσιν καὶ θλῖψιν ἁμαρτωλῶν ἀνθρώπων, διότι διηύθυναν καὶ ἔρριψαν κατ' ἐμοῦ τὴν ἀνομίαν καὶ ἀδικίαν των, καὶ βράζοντες ἀπὸ ὀργὴν ἐμνησικάκουν καὶ ἔτρεφον δόλιον μίσος κατ’ ἐμοῦ.
5 Ἡ καρδία μου κατελήφθη ὑπὸ ἐσωτερικῆς ταραχῆς καὶ ἀγωνίας, καὶ ἔπεσεν ἐπ’ ἐμοῦ δειλία καὶ φόβος, τὸν ὁποῖον μοῦ προεκάλει ὁ δεινὸς κίνδυνος τοῦ θανάτου, εἰς τὸν ὁποῖον ἤμην ἐκτεθειμένος.
6 Φόβος καὶ τρόμος ἦλθεν ἐπ’ ἐμοῦ καὶ μὲ ἐσκέπασεν ὁλόκληρον τὸ σκότος τῆς ἀθυμίας καὶ τῆς φρίκης.
7 Καὶ εἶπα· Ποῖος θὰ μοῦ δώσῃ πτερὰ σὰν ἐκεῖνα τῆς ἀγρίας περιστερᾶς, διὰ νὰ πετάξω ὡς ἐκείνη μακρὰν τοῦ ἀκαθάρτου καὶ μοχθηροῦ κόσμου καὶ νὰ εὕρω τόπον ἡσυχίας καὶ ἀναπαύσεως ἀπὸ τοὺς φόβους καὶ τοὺς κινδύνους;
8 Ἐὰν τῷ ὄντι εἶχον τοιαύτας πτέρυγας, ἰδοὺ θὰ ἀπεμακρυνόμην φεύγων μακρὰν τῶν ἐπιβουλευόντων με ἐχθρῶν καὶ θὰ κατῴκουν εἰς τὸ ὕπαιθρον καὶ εἰς ἔρημον τόπον.
9 Καὶ ἐκεῖ θὰ ἀνέμενα εἰρηνικῶς καὶ μετὰ πόθου τὸν Θεόν, ὁ ὁποῖος μὲ σώζει ἀπὸ τὴν ὀλιγοψυχίαν ποὺ μὲ κατέλαβε, καὶ ἀπὸ τὴν σφοδρότητα τῶν πειρασμῶν καὶ τῶν κινδύνων, ἡ ὁποία ὡς ἄλλη καταιγὶς μὲ συγκλονίζει.
10 Καταπόντισε, Κύριε, ὡς εἰς βυθὸν θαλάσσης τὰς συκοφαντικάς των γλώσσας, καὶ φέρε διαίρεσιν καὶ πλήρη σύγχυσιν εἰς αὐτούς, ὥστε νὰ διασπασθῇ ἡ εἰς τὸ κακὸν ἐγκληματικὴ συμφωνία τῶν παρανόμων τούτων ἀνθρώπων, διότι αὐτοὶ μὲ τὰς διαβολάς των διέφθειραν τὴν πόλιν, καὶ βλέπω τώρα ἐν αὐτῇ νὰ ἐπικρατῇ παρανομία καὶ ἡ παραβίασις τῶν νόμων καὶ ὁ ἐκ τῆς ἀντιλογίας διχασμὸς καὶ διαπληκτισμός.
11 Ἡμέραν καὶ νύκτα ὁ διαπληκτισμὸς καὶ ἡ ἀντιλογία αὐτὴ τὴν κυκλώνει καὶ κάμνει τὸν γῦρον της ἐπὶ τῶν τειχῶν της, ὡς ἄλλο ἐχθρικὸν στράτευμα πολιορκοῦν αὐτήν, καθ’ ὃν χρόνον εἰς τὸ ἐσωτερικὸν καὶ τὸ κέντρον τῆς πόλεως κυριαρχεῖ ἡ παραβίασις τῶν νόμων καὶ ἡ καταπίεσις τῶν φιλησύχων καὶ ὁ ἐκβιασμὸς αὐτῶν καὶ πᾶν εἶδος ἀδικίας.
12 Καὶ δὲν ἔλειψεν ἀπὸ τὰς πλατείας τῆς ἀναφανδὸν καὶ ἀναιδῶς διεξαγομένη ἡ τοκογλυφία καὶ ἡ ἀπάτη.
13 Βλέπω αὐτὰ καὶ θλίβομαι. Ἀλλ’ ἀδημονῶ ἀκόμη περισσότερον, διότι ἐὰν ὁ ἀπ’ ἀρχῆς καὶ φανερὰ κεκηρυγμένος ἐχθρός μου μὲ ὕβριζε καὶ μὲ περιεφρόνει, θὰ τὸ ὑπέφερα εὐκόλως· καὶ ἐὰν ἐκεῖνος, ποὺ πρὸ πολλοῦ μὲ μισεῖ, ἐξανίστατο κατ’ ἐμοῦ θρασὺς καὶ μὲ γλῶσσαν ἀσυγκράτητον ἐξεστόμιζε χυδαίας φράσεις ἐναντίον μου, θὰ ἐκρυπτόμην ἀπ’ αὐτοῦ.
14 Ἀλλ’ αὐτός, ποὺ ἔκαμεν αὐτά, ἦσο σύ, ὦ ἄνθρωπε, ὁ ὁποῖος ἀπήλαυες τῆς μεγίστης ἐκτιμήσεώς μου, μέχρι σημείου νὰ σὲ θεωρῶ ἴσον πρὸς τὸν ἑαυτόν μου καὶ νὰ σὲ ἔχω σύμβουλον καὶ ὁδηγόν μου εἰς τὰς ὑποθέσεις τοῦ κράτους μου, φίλον μου στενὸν καὶ ἐπιστήθιον.
15 Ἦσο σύ, ὁ ὁποῖος συνέτρωγες μαζί μου ἐπὶ τῆς τραπέζης καὶ μοῦ ἐγλύκαινες τὰ φαγητὰ μὲ τὴν εὐχάριστον καὶ πολυπόθητόν μοι παρουσίαν σου. Καὶ εἰς αὐτὸν τὸν οἶκον τοῦ Θεοῦ ἐπηγαίναμεν, ὡς ἀχώριστοι καὶ ὁμονοοῦντες φίλοι, διὰ να λατρεύσωμεν ἀπὸ συμφώνου αὐτόν.
16 Ἂς ἔλθῃ λοιπὸν θάνατος ἐπὶ τῶν ἀποστατῶν τούτων, ποὺ ἀκολουθοῦν τὸν ἐπαίσχυντον αὐτὸν προδότην μου, καὶ ἂς καταβοῦν ζωντανοὶ εἰς τὸν Ἅδην, ὅπως ἄλοτε ὁ Κορὲ καὶ οἱ μετ’ αὐτοῦ. Διότι εἰς τὰς κατοικία των δὲν κυριαρχεῖ ἄλλο τι μεταξύ των παρὰ ἡ πονηρία.
17 Ἐγὼ ὅμως δὲν ἐζήτησα μὲ ἄλλας πονηρίας νὰ ἀνταπεξέλθω κατὰ τῆς κακίας καὶ ἁμαρτίας των, ἀλλ’ ἐφώναξα διὰ θερμῆς προσευχῆς πρὸς τὸν Θεόν, καὶ ὁ Κύριος, ἔχω πεποίθησιν, ὅτι θὰ μὲ εἰσακούσῃ.
18 Καθ’ ὅλον τὸ εἰκοσιτετράωρον τῆς ἡμέρας, ἀφ’ ὅτου κατὰ τὸ ἑσπέρας ἀρχίζει αὕτη καὶ μέχρι τοῦ νὰ ξημερώσῃ κατὰ τὴν πρωΐαν καὶ κατὰ τὴν μεσημβρίαν, θὰ διηγοῦμαι εἰς τὸν Κύριον τὰ δεινά μου καὶ τὰς δολοπλοκίας των καὶ θὰ ἀναγγέλλω εἰς αὐτὸν ταῦτα, ἱκετεύων τὴν βοήθειάν του, καὶ ὁ Κύριος θὰ εἰσακούσῃ τὴν φωνήν μου καὶ θὰ κάμῃ δέκτην τὴν προσευχήν μου.
19 Καὶ θὰ ἐλευθερώσῃ τὴν ψυχήν μου ἀπὸ τοὺς ἐχθροὺς ποὺ μὲ ἐπλησίασαν καὶ ἀπὸ κοντὰ πλέον μὲ προσβάλλουν, χαρίζων εἰρήνην εἰς ἐμέ· ναί· αὐτὸς καὶ μόνος θὰ τὴν ἐλευθερώσῃ, διότι εἶναι πολυάριθμοι καὶ μετὰ πολλῶν συμμάχων οἱ κατ’ ἐμοῦ πολεμοῦντες.
20 Θὰ εἰσακούσῃ ὁ Θεὸς τὴν δέησίν μου καὶ θὰ ταπεινώσῃ αὐτοὺς ὁ Κύριος, ὁ ὁποῖος ὑπάρχει καὶ βασιλεύει πρὸ τῶν αἰώνων, χωρὶς να δύναται κανεὶς νὰ διαταράξῃ καὶ νὰ προσβάλῃ τὸ κράτος του. Ναί· θὰ ταπεινώσῃ αὐτοὺς ὁ Κύριος, διότι δὲν ὑπάρχει εἰς αὐτοὺς ἠθικὴ βελτίωσις ἢ ἀλλαγὴ καὶ μεταβολὴ τῶν πονηρῶν διαθέσεων καὶ τῆς κακοτρόπου διαγωγῆς των, ἐπειδὴ δὲν ἐφοβήθησαν ποτὲ τὸν Θεόν.
21 Ἐξήπλωσεν ὁ Θεὸς τὴν πανίσχυρον χεῖρα τοὑ, διὰ νὰ δώσῃ τὴν πρέπουσαν εἰς αὐτοὺς ἀνταπόδοσιν καὶ τιμωρίαν. Ἠσέβησαν πρὸς τὴν διαθήκην του καὶ ἠθέτησαν αὐτήν.
22 Διεμελίσθησαν καὶ ἐσχίσθησαν εἰς κομμάτια ἀπὸ τὴν ὀργὴν τοῦ προσώπου του. Καὶ ὅμως εἶχον προσεγγίσει μεταξύ των αἱ καρδίαι των, καὶ ὅταν ἐπρόκειτο νὰ διαπράξουν τὸ κακόν, ἐφαίνοντο ἀδιάσπαστοι. Οἱ λόγοι τοῦ ἐπὶ κεφαλῆς των προδότου ἦσαν ἁπαλοὶ καὶ ἱλαροὶ σὰν ἔλαιον, κατὰ βάθος ὅμως ἦσαν βολίδες καὶ φαρμακερὰ βέλη.
23 Ρίψε, ὦ ψυχή μου, ἐπὶ τοῦ Κυρίου τὴν φροντίδα καὶ μέριμναν περὶ τῆς ἀσφαλείας καὶ σωτηρίας σου, καὶ αὐτὸς θὰ σὲ διαθρέψῃ· δὲν θὰ ἐπιτρέψῃ ἐκεῖνος νὰ καταλάβῃ τὸν δίκαιον ταραχὴ καὶ δοκιμασία μὴ ἔχουσα τέλος καὶ αἰσίαν ἔκβασιν.
24 Σὺ δέ, ὦ Θεέ, θὰ καταρρίψῃς καὶ θὰ καταθάψῃς τοὺς ἐπιβούλους καὶ δολίους τούτους εἰς φρέαρ ὀλέθρου καὶ φθορᾶς. Ἄνθρωποι ποὺ ἀρέσκονται εἰς τὸ νὰ χύνουν αἵματα καὶ νὰ χρησιμοποιοῦν δόλια μέσα πρὸς καταστροφὴν τοῦ πλησίον, θὰ εὔρουν βίαιον θάνατον καὶ δὲν θὰ προφθάσουν οὔτε τὰς ἡμισείας ἡμέρας τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς νὰ ζήσουν. Ἐγὼ δέ, Κύριε, θὰ ἔχω τὰς ἐλπίδας μου πάντοτε ἐστηριγμένας εἰς σέ.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
νώτισαι, ὁ Θεός, τὴν προσευχήν μου καὶ μὴ ὑπερίδῃς τὴν δέησίν μου,	κουσε, ὦ Θεέ μου, τὴν προσευχήν μου, μὴ καταφρόνησῃς τὴν δέησίν μου.	ὐδόκησον, Θεέ μου, νὰ δεχθῇς τὴν προσευχήν μου εἰς τὰ ὦτα σου καὶ νὰ μὴ παραβλέψῃς τὴν δέησίν μου καταφρονῶν αὐτήν.
3 πρόσχες μοι καὶ εἰσάκουσόν μου. Ἐλυπήθην ἐν τῇ ἀδολεσχίᾳ μου καὶ ἐταράχθην	3 Δῶσε εἰς ἐμὲ προσοχὴν καὶ ἄκουσέ με. Ἡ συνεχὴς σκέψις καὶ μελέτη τῆς θλιβερᾶς μου καταστάσεως μὲ ἔχει γεμίσει, ἀπὸ λύπην.	3 Προσεξέ με εἰς ὅσα σὲ ἐπικαλοῦμαι καὶ εἰσάκουσόν με· λύπην μεγάλην μου προεκάλεσεν ἡ ἀνήσυχος σκέψις καὶ μελέτη τῶν συνεχόντων με δεινῶν, καὶ ἐταράχθην
4 ἀπὸ φωνῆς ἐχθροῦ καὶ ἀπὸ θλίψεως ἁμαρτωλοῦ, ὅτι ἐξέκλιναν ἐπ' ἐμὲ ἀνομίαν καὶ ἐν ὀργῇ ἐνεκότουν μοι.	4 Συνεκλονίσθην καὶ ἐταράχθην ἀπὸ τὰς ἀπειλητικὰς κραυγὰς τῶν ἐχθρῶν μου, ἀπὸ τὴν κατάθλιψιν καὶ καταπίεσιν, ποὺ οἱ ἁμαρτωλοὶ ἀσκοῦν ἐναντίον μου. Διότι αὐτοὶ ἔρριψαν καὶ ἐπεσώρευσαν ἐναντίον μου κάθε παρανομίαν τῶν καὶ κυριευμένοι ἀπὸ μοχθηρὰν ὀργὴν ἔτρεφαν καὶ τρέφουν φοβερὸν μῖσος ἐναντίον μου.	4 ἀπὸ τὰς ὑβριστικὰς φωνάς, τὰς ὁποίας κάθε ἐχθρὸς ἐκβάλλει κατ’ ἐμοῦ καὶ ἀπὸ τὴν καταπίεσιν καὶ θλῖψιν ἁμαρτωλῶν ἀνθρώπων, διότι διηύθυναν καὶ ἔρριψαν κατ' ἐμοῦ τὴν ἀνομίαν καὶ ἀδικίαν των, καὶ βράζοντες ἀπὸ ὀργὴν ἐμνησικάκουν καὶ ἔτρεφον δόλιον μίσος κατ’ ἐμοῦ.
5 Ἡ καρδία μου ἐταράχθη ἐν ἐμοί, καὶ δειλία θανάτου ἐπέπεσεν ἐπ' ἐμέ·	5 Ἡ καρδία μου συνεταράχθη ἐντός μου. Ἀνίκητος φόβος θανάτου ἔπεσεν ἐπάνω μου.	5 Ἡ καρδία μου κατελήφθη ὑπὸ ἐσωτερικῆς ταραχῆς καὶ ἀγωνίας, καὶ ἔπεσεν ἐπ’ ἐμοῦ δειλία καὶ φόβος, τὸν ὁποῖον μοῦ προεκάλει ὁ δεινὸς κίνδυνος τοῦ θανάτου, εἰς τὸν ὁποῖον ἤμην ἐκτεθειμένος.
6 φόβος καὶ τρόμος ἦλθεν ἐπ' ἐμέ, καὶ ἐκάλυψέ με σκότος.	6 Φόβος καὶ τρόμος ἐπλημμύρισε τὸ ἐσωτερικόν μου καὶ σκοτάδι ἀθυμίας καὶ ἀπογοητεύσεως μὲ ἐσκέπασεν ὁλόκληρον.	6 Φόβος καὶ τρόμος ἦλθεν ἐπ’ ἐμοῦ καὶ μὲ ἐσκέπασεν ὁλόκληρον τὸ σκότος τῆς ἀθυμίας καὶ τῆς φρίκης.
7 Καὶ εἶπα· τίς δώσει μοι πτέρυγας ὡσεὶ περιστερᾶς καὶ πετασθήσομαι καὶ καταπαύσω;	7 Καὶ εἶπα ἀπὸ μέσα μου· ποιὸς ἠμπορεῖ νὰ μοῦ δώσῃ πτέρυγας ὡσὰν αὐτὰς τῆς ἀγρίας περιστερᾶς, διὰ νὰ πετάξω ταχέως καὶ νὰ φύγω ἀμέσως εἰς τόπον ἥσυχον καὶ ἀσφαλῆ;	7 Καὶ εἶπα· Ποῖος θὰ μοῦ δώσῃ πτερὰ σὰν ἐκεῖνα τῆς ἀγρίας περιστερᾶς, διὰ νὰ πετάξω ὡς ἐκείνη μακρὰν τοῦ ἀκαθάρτου καὶ μοχθηροῦ κόσμου καὶ νὰ εὕρω τόπον ἡσυχίας καὶ ἀναπαύσεως ἀπὸ τοὺς φόβους καὶ τοὺς κινδύνους;
8 Ἰδοὺ ἐμάκρυνα φυγαδεύων καὶ ηὐλίσθην ἐν τῇ ἐρήμῳ. (διάψαλμα).	8 Ἰδού, ἐὰν εἶχα τέτοιες πτέρυγες, θὰ ἀπεμακρυνόμην ἀπὸ τὸν τόπον αὐτόν, θὰ ἔφευγα· θὰ κατοικοῦσα εἰς ἕνα ἔρημον καὶ ἥσυχον τόπον.	8 Ἐὰν τῷ ὄντι εἶχον τοιαύτας πτέρυγας, ἰδοὺ θὰ ἀπεμακρυνόμην φεύγων μακρὰν τῶν ἐπιβουλευόντων με ἐχθρῶν καὶ θὰ κατῴκουν εἰς τὸ ὕπαιθρον καὶ εἰς ἔρημον τόπον.
9 Προσεδεχόμην τὸν σῴζοντά με, ἀπὸ ὀλιγοψυχίας καὶ ἀπὸ καταιγίδος.	9 Ἐκεῖ θὰ ἐπερίμενα τὸν σωτῆρα καὶ Θεόν μου, διὰ νὰ μὲ ἀπαλλάξῃ ἀπὸ τὴν λιποψυχίαν μου αὐτὴν καὶ ἀπὸ τὴν μαινομένην ἐναντίον μου καταιγίδα τῶν ἐχθρῶν μου.	9 Καὶ ἐκεῖ θὰ ἀνέμενα εἰρηνικῶς καὶ μετὰ πόθου τὸν Θεόν, ὁ ὁποῖος μὲ σώζει ἀπὸ τὴν ὀλιγοψυχίαν ποὺ μὲ κατέλαβε, καὶ ἀπὸ τὴν σφοδρότητα τῶν πειρασμῶν καὶ τῶν κινδύνων, ἡ ὁποία ὡς ἄλλη καταιγὶς μὲ συγκλονίζει.
10 Καταπόντισον, Κύριε, καὶ καταδίελε τὰς γλώσσας αὐτῶν, ὅτι εἶδον ἀνομίαν καὶ ἀντιλογίαν ἐν τῇ πόλει.	10 Καταπόντισέ τοὺς καὶ ἐξαφάνισέ τοὺς, Κύριε, εἰς τὰ βάθη τῆς θαλάσσης. Φέρε σύγχυσιν καὶ ἀντιλογίαν εἰς τὰς γλώσσας των, διότι ἐγὼ εἶδα ὅτι ἐξ αἰτίας των εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ ὑπάρχουν παρανομίαι, φιλονεικίαι καὶ διαπληκτισμοί.	10 Καταπόντισε, Κύριε, ὡς εἰς βυθὸν θαλάσσης τὰς συκοφαντικάς των γλώσσας, καὶ φέρε διαίρεσιν καὶ πλήρη σύγχυσιν εἰς αὐτούς, ὥστε νὰ διασπασθῇ ἡ εἰς τὸ κακὸν ἐγκληματικὴ συμφωνία τῶν παρανόμων τούτων ἀνθρώπων, διότι αὐτοὶ μὲ τὰς διαβολάς των διέφθειραν τὴν πόλιν, καὶ βλέπω τώρα ἐν αὐτῇ νὰ ἐπικρατῇ παρανομία καὶ ἡ παραβίασις τῶν νόμων καὶ ὁ ἐκ τῆς ἀντιλογίας διχασμὸς καὶ διαπληκτισμός.
11 Ἡμέρας καὶ νυκτὸς κυκλώσει αὐτὴν ἐπὶ τὰ τείχη αὐτῆς, καὶ ἀνομία καὶ κόπος ἐν μέσῳ αὐτῆς	11 Ἡμέραν καὶ νύκτα μαίνεται ἡ παρανομία γύρω ἀπὸ τὰ τείχη τῆς Ἱερουσαλήμ. Ἐντὸς δὲ τῆς πόλεως ἐπικρατεῖ τέτοια καταπίεσις καὶ μόχθος καὶ παρανομία	11 Ἡμέραν καὶ νύκτα ὁ διαπληκτισμὸς καὶ ἡ ἀντιλογία αὐτὴ τὴν κυκλώνει καὶ κάμνει τὸν γῦρον της ἐπὶ τῶν τειχῶν της, ὡς ἄλλο ἐχθρικὸν στράτευμα πολιορκοῦν αὐτήν, καθ’ ὃν χρόνον εἰς τὸ ἐσωτερικὸν καὶ τὸ κέντρον τῆς πόλεως κυριαρχεῖ ἡ παραβίασις τῶν νόμων καὶ ἡ καταπίεσις τῶν φιλησύχων καὶ ὁ ἐκβιασμὸς αὐτῶν καὶ πᾶν εἶδος ἀδικίας.
12 καὶ ἀδικία, καὶ οὐκ ἐξέλιπεν ἐκ τῶν πλατειῶν αὐτῆς τόκος καὶ δόλος.	12 καὶ ἀδικία, ὥστε καὶ εἰς αὐτὰς τὰς δημοσίας πλατείας δὲν ἔλειψεν ὁ παράνομος τόκος καὶ ἡ δολιότης, ἀλλὰ διενεργεῖται μὲ θρασύτητα.	12 Καὶ δὲν ἔλειψεν ἀπὸ τὰς πλατείας τῆς ἀναφανδὸν καὶ ἀναιδῶς διεξαγομένη ἡ τοκογλυφία καὶ ἡ ἀπάτη.
13 Ὅτι εἰ ἐχθρὸς ὠνείδισέ με, ὑπήνεγκα ἄν, καὶ εἰ ὁ μισῶν ἐπ' ἐμὲ ἐμεγαλορρημόνησεν, ἐκρύβην ἂν ἀπ' αὐτοῦ.	13 Ἡ κατάθλιψίς μου εἶναι πολὺ μεγάλη, διότι ἐὰν ἐπὶ τέλους ἔνας ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς μου μὲ ὕβριζε, θὰ ὑπέφερα μὲ ὑπομονὴν τὴν ὕβριν. Καὶ ἂν ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος μὲ μισεῖ, ἐξανίστατο μὲ θρασύτητα ἐναντίον μου καὶ ἐκομπορρημονοῦσε, ἐγὼ θὰ ἐκρυπτόμην ἀπὸ αὐτόν.	13 Βλέπω αὐτὰ καὶ θλίβομαι. Ἀλλ’ ἀδημονῶ ἀκόμη περισσότερον, διότι ἐὰν ὁ ἀπ’ ἀρχῆς καὶ φανερὰ κεκηρυγμένος ἐχθρός μου μὲ ὕβριζε καὶ μὲ περιεφρόνει, θὰ τὸ ὑπέφερα εὐκόλως· καὶ ἐὰν ἐκεῖνος, ποὺ πρὸ πολλοῦ μὲ μισεῖ, ἐξανίστατο κατ’ ἐμοῦ θρασὺς καὶ μὲ γλῶσσαν ἀσυγκράτητον ἐξεστόμιζε χυδαίας φράσεις ἐναντίον μου, θὰ ἐκρυπτόμην ἀπ’ αὐτοῦ.
14 Σὺ δέ, ἄνθρωπε ἰσόψυχε, ἡγεμών μου καὶ γνωστέ μου,	14 Αὐτοὶ εἶναι ἐχθροί μου. Σὺ ὅμως, ὦ ἄνθρωπε, τὸν ὁποῖον ἐθεωροῦσα καὶ ἀγαποῦσα ὡσὰν τὸν ἑαυτόν μου, ἄρχοντά μου καὶ σύμβουλέ μου, φίλε μου καὶ γνωστέ μου,	14 Ἀλλ’ αὐτός, ποὺ ἔκαμεν αὐτά, ἦσο σύ, ὦ ἄνθρωπε, ὁ ὁποῖος ἀπήλαυες τῆς μεγίστης ἐκτιμήσεώς μου, μέχρι σημείου νὰ σὲ θεωρῶ ἴσον πρὸς τὸν ἑαυτόν μου καὶ νὰ σὲ ἔχω σύμβουλον καὶ ὁδηγόν μου εἰς τὰς ὑποθέσεις τοῦ κράτους μου, φίλον μου στενὸν καὶ ἐπιστήθιον.
15 ὃς ἐπὶ τὸ αὐτῷ ἐγλύκανάς μοι ἐδέσματα, ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Θεοῦ ἐπορεύθημεν ἐν ὁμονοίᾳ.	15 σὺ ὁ ὁποῖος συνέτρωγες μαζῆ μου καὶ μὲ τὴν παρουσίαν σου ἐγλύκαινες τὰ φαγητά μου, σὺ μὲ τὸν ὁποῖον ἀνέβαινα εἰς τὸν οἶκον τοῦ Θεοῦ μὲ τόσην ἀγάπτην καὶ ὁμόνοιαν, ἔπραξες αὐτό;	15 Ἦσο σύ, ὁ ὁποῖος συνέτρωγες μαζί μου ἐπὶ τῆς τραπέζης καὶ μοῦ ἐγλύκαινες τὰ φαγητὰ μὲ τὴν εὐχάριστον καὶ πολυπόθητόν μοι παρουσίαν σου. Καὶ εἰς αὐτὸν τὸν οἶκον τοῦ Θεοῦ ἐπηγαίναμεν, ὡς ἀχώριστοι καὶ ὁμονοοῦντες φίλοι, διὰ να λατρεύσωμεν ἀπὸ συμφώνου αὐτόν.
16 Ἐλθέτω δὴ θάνατος ἐπ' αὐτούς, καὶ καταβήτωσαν εἰς ᾅδου ζῶντες, ὅτι πονηρία ἐν ταῖς παροικίαις αὐτῶν ἐν μέσῳ αὐτῶν.	16 Ἂς πέσῃ, λοιπόν, ἐναντίον αὐτῶν ὁ θάνατος. Ἂς ἀνοίξῃ ὁ ᾅδης τὸ στόμα του καὶ ἂς καταβοῦν, καὶ αὐτοὶ καὶ ὁ προδότης, ζωντανοὶ εἰς τὸν τάφον. Διότι μόνον πονηρία καὶ κακία ὑπάρχει ἀνάμεσά των καὶ εἰς τὰς κατοικίας των.	16 Ἂς ἔλθῃ λοιπὸν θάνατος ἐπὶ τῶν ἀποστατῶν τούτων, ποὺ ἀκολουθοῦν τὸν ἐπαίσχυντον αὐτὸν προδότην μου, καὶ ἂς καταβοῦν ζωντανοὶ εἰς τὸν Ἅδην, ὅπως ἄλοτε ὁ Κορὲ καὶ οἱ μετ’ αὐτοῦ. Διότι εἰς τὰς κατοικία των δὲν κυριαρχεῖ ἄλλο τι μεταξύ των παρὰ ἡ πονηρία.
17 Ἐγὼ πρὸς τὸν Θεὸν ἐκέκραξα, καὶ ὁ Κύριος εἱσήκουσέ μου.	17 Ἐγὼ ὅμως πρὸς τὸν Θεὸν μὲ πίστιν ἔκραξα καὶ ὁ Κύριος ἤκουσε τὴν προσευχήν μου.	17 Ἐγὼ ὅμως δὲν ἐζήτησα μὲ ἄλλας πονηρίας νὰ ἀνταπεξέλθω κατὰ τῆς κακίας καὶ ἁμαρτίας των, ἀλλ’ ἐφώναξα διὰ θερμῆς προσευχῆς πρὸς τὸν Θεόν, καὶ ὁ Κύριος, ἔχω πεποίθησιν, ὅτι θὰ μὲ εἰσακούσῃ.
18 Ἑσπέρας καὶ πρωῒ καὶ μεσημβρίας δηγήσομαι καὶ ἀπαγγελῶ, καὶ εἰσακούσεται τῆς φωνῆς μου.	18 Τὴν ἑσπέραν καὶ τὸ πρωῒ καὶ τὴν μεσημβρίαν, καθ' ὅλην τὴν ἡμέραν, ἐγὼ θὰ διηγοῦμαι πρὸς τὸν Κύριον τὰς συμφοράς μου. Θὰ ἀναγγέλλω εἰς αὐτὸν τὴν θλιβερὰν κατάστασίν μου μὲ τὴν προσευχήν μου καὶ πιστεύω ὅτι θὰ προσέξῃ τὴν φωνήν μου.	18 Καθ’ ὅλον τὸ εἰκοσιτετράωρον τῆς ἡμέρας, ἀφ’ ὅτου κατὰ τὸ ἑσπέρας ἀρχίζει αὕτη καὶ μέχρι τοῦ νὰ ξημερώσῃ κατὰ τὴν πρωΐαν καὶ κατὰ τὴν μεσημβρίαν, θὰ διηγοῦμαι εἰς τὸν Κύριον τὰ δεινά μου καὶ τὰς δολοπλοκίας των καὶ θὰ ἀναγγέλλω εἰς αὐτὸν ταῦτα, ἱκετεύων τὴν βοήθειάν του, καὶ ὁ Κύριος θὰ εἰσακούσῃ τὴν φωνήν μου καὶ θὰ κάμῃ δέκτην τὴν προσευχήν μου.
19 Λυτρώσεται ἐν εἰρήνῃ τὴν ψυχήν μου ἀπὸ τῶν ἐγγιζόντων μοι, ὅτι ἐν πολλοῖς ἦσαν σὺν ἐμοί.	19 Πιστεύω δὲ ἀπολύτως, ὅτι ὁ Θεὸς θὰ ἀπαλλάξῃ τὴν ζωήν μου ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους αὐτούς, οἱ ὁποῖοι μὲ πλησιάζουν μὲ ἐχθρικὰς διαθέσεις, ὅσον πολλοὶ καὶ ἂν εἶναι ἐναντίον μου καὶ θὰ μοῦ χαρίσῃ εἰρήνην καὶ ἀσφάλειαν.	19 Καὶ θὰ ἐλευθερώσῃ τὴν ψυχήν μου ἀπὸ τοὺς ἐχθροὺς ποὺ μὲ ἐπλησίασαν καὶ ἀπὸ κοντὰ πλέον μὲ προσβάλλουν, χαρίζων εἰρήνην εἰς ἐμέ· ναί· αὐτὸς καὶ μόνος θὰ τὴν ἐλευθερώσῃ, διότι εἶναι πολυάριθμοι καὶ μετὰ πολλῶν συμμάχων οἱ κατ’ ἐμοῦ πολεμοῦντες.
20 Εἰσακούσεται ὁ Θεὸς καὶ ταπεινώσει αὐτοὺς ὁ ὑπάρχων πρὸ τῶν αἰώνων. (διάψαλμα). Οὐ γάρ ἐστιν αὐτοῖς ἀντάλλαγμα, ὅτι οὐκ ἐφοβήθησαν τὸν Θεόν.	20 Ὁ Θεὸς θὰ ἀκούσῃ μὲ εὐμένειαν τὴν δέησίν μου. Αὐτὸς ὁ προαιώνιος Κύριος, θὰ κατεξευτελίσῃ τοὺς ἐχθρούς μου, θὰ τοὺς ταπεινώσῃ, διότι καμμία ἀλλαγὴ καὶ μεταβολὴ πρὸς τὸ καλύτερον δὲν ὑπάρχει εἰς αὐτούς. Καμμία διόρθωσις δὲν παρατηρεῖται, διότι δὲν ἐφοβήθησαν οὔτε καὶ φοβοῦνται τὸν Κύριον.	20 Θὰ εἰσακούσῃ ὁ Θεὸς τὴν δέησίν μου καὶ θὰ ταπεινώσῃ αὐτοὺς ὁ Κύριος, ὁ ὁποῖος ὑπάρχει καὶ βασιλεύει πρὸ τῶν αἰώνων, χωρὶς να δύναται κανεὶς νὰ διαταράξῃ καὶ νὰ προσβάλῃ τὸ κράτος του. Ναί· θὰ ταπεινώσῃ αὐτοὺς ὁ Κύριος, διότι δὲν ὑπάρχει εἰς αὐτοὺς ἠθικὴ βελτίωσις ἢ ἀλλαγὴ καὶ μεταβολὴ τῶν πονηρῶν διαθέσεων καὶ τῆς κακοτρόπου διαγωγῆς των, ἐπειδὴ δὲν ἐφοβήθησαν ποτὲ τὸν Θεόν.
21 Ἐξέτεινε τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἐν τῷ ἀποδιδόναι· ἐβεβήλωσαν τὴν διαθήκην αὐτοῦ.	21 Ὁ Κύριος ἄπλωσε τὴν παντοδύναμον δεξιάν του, διὰ νὰ ἀποδώσῃ εἰς αὐτοὺς τὴν δικαίαν τιμωρίαν, διότι κατεφρόνησαν καὶ κατεπάτησαν ἀναιδῶς τὴν διαθήκην του.	21 Ἐξήπλωσεν ὁ Θεὸς τὴν πανίσχυρον χεῖρα τοὑ, διὰ νὰ δώσῃ τὴν πρέπουσαν εἰς αὐτοὺς ἀνταπόδοσιν καὶ τιμωρίαν. Ἠσέβησαν πρὸς τὴν διαθήκην του καὶ ἠθέτησαν αὐτήν.
22 Διεμερίσθησαν ἀπὸ ὀργῆς τοῦ προσώπου αὐτοῦ, καὶ ἤγγισεν ἡ καρδία αὐτῶν· ἠπαλύνθησαν οἱ λόγοι αὐτοῦ ὑπὲρ ἔλαιον, καὶ αὐτοὶ εἰσι βολίδες.	22 Ἐξέσπασεν ὅμως ἡ ὀργὴ τοῦ προσώπου τοῦ Κυρίου ἐναντίον των. Διεμελίσθησαν καὶ ἐξεσχίσθησαν εἰς κομμάτια ἐκεῖνοι, τῶν ὁποίων ἡ καρδία εἶχεν ἐνωθῆ εἰς συνωμοσίαν ἐναντίον μου. Οἱ λόγοι τοῦ ἀρχηγοῦ των καὶ προδότου ἦσαν γλυκεῖς, ἁπαλοὶ περισσότερον ἀπὸ τὸ ἔλαιον. Εἰς τὴν πραγματικότητα ὅμως ἦσαν φαρμακερὰ βέλη.	22 Διεμελίσθησαν καὶ ἐσχίσθησαν εἰς κομμάτια ἀπὸ τὴν ὀργὴν τοῦ προσώπου του. Καὶ ὅμως εἶχον προσεγγίσει μεταξύ των αἱ καρδίαι των, καὶ ὅταν ἐπρόκειτο νὰ διαπράξουν τὸ κακόν, ἐφαίνοντο ἀδιάσπαστοι. Οἱ λόγοι τοῦ ἐπὶ κεφαλῆς των προδότου ἦσαν ἁπαλοὶ καὶ ἱλαροὶ σὰν ἔλαιον, κατὰ βάθος ὅμως ἦσαν βολίδες καὶ φαρμακερὰ βέλη.
23 Ἐπίρριψον ἐπὶ Κύριον τὴν μέριμνάν σου, καὶ αὐτὸς σὲ διαθρέψει· οὐ δώσει εἰς τὸν αἰῶνα σάλον τῷ δικαίῳ.	23 Ρίψε, ὦ ψυχή μου, τὴν φροντίδα σου καὶ τὴν μέριμνάν σου διὰ τὴν σωτηρίαν καὶ ἀσφάλειάν σου εἰς τὸν Κύριον καὶ αὐτὸς θὰ σὲ διαθρέψῃ καὶ θὰ συντηρήσῃ τὴν ζωήν σου. Αὐτὸς δὲν θὰ ἐπιτρέψῃ νὰ ἐπιπέσῃ εἰς τὸν δίκαιον ἀδιάκοπος καὶ συνεχὴς ταραχὴ σὰν τὰ κύματα τῆς τρικυμισμένης θαλάσσης. Ἀλλὰ θὰ δώσῃ αἰσίαν ἔκβασιν εἰς τὴν περιπέτειάν του.	23 Ρίψε, ὦ ψυχή μου, ἐπὶ τοῦ Κυρίου τὴν φροντίδα καὶ μέριμναν περὶ τῆς ἀσφαλείας καὶ σωτηρίας σου, καὶ αὐτὸς θὰ σὲ διαθρέψῃ· δὲν θὰ ἐπιτρέψῃ ἐκεῖνος νὰ καταλάβῃ τὸν δίκαιον ταραχὴ καὶ δοκιμασία μὴ ἔχουσα τέλος καὶ αἰσίαν ἔκβασιν.
24 Σὺ δέ, ὁ Θεός, κοιτάξεις αὐτοὺς εἰς φρέαρ διαφθοράς· ἄνδρες αἱμάτων καὶ δολιότητος οὐ μὴ ἠμισεύσωσι τὰς ἡμέρας αὐτῶν, ἐγὼ δέ, Κύριε, ἐλπιῶ ἐπὶ σέ.	24 Σὺ δέ, ὦ Θεέ μου, θὰ κατακρημνίσῃς καὶ θὰ καταθάψῃς τοὺς δολίους ἐχθρούς μου εἰς φρέαρ καταστροφῆς καὶ ἀφανισμοῦ. Ἄνθρωποι, ποὺ χύνουν αἵματα ἀθώων καὶ σκέπτονται συνεχῶς δολιότητας εἰς βάρος τῶν ἄλλων, δὲν θὰ φθάσουν οὔτε εἰς τὸ ἥμισυ τῶν ἡμερῶν τῆς ζωῆς των. Ἐγὼ ὅμως, Κύριε, ἔχω καὶ θὰ ἔχω στηριγμένας εἰς σὲ τὰς ἐλπίδας μου πάντοτε.	24 Σὺ δέ, ὦ Θεέ, θὰ καταρρίψῃς καὶ θὰ καταθάψῃς τοὺς ἐπιβούλους καὶ δολίους τούτους εἰς φρέαρ ὀλέθρου καὶ φθορᾶς. Ἄνθρωποι ποὺ ἀρέσκονται εἰς τὸ νὰ χύνουν αἵματα καὶ νὰ χρησιμοποιοῦν δόλια μέσα πρὸς καταστροφὴν τοῦ πλησίον, θὰ εὔρουν βίαιον θάνατον καὶ δὲν θὰ προφθάσουν οὔτε τὰς ἡμισείας ἡμέρας τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς νὰ ζήσουν. Ἐγὼ δέ, Κύριε, θὰ ἔχω τὰς ἐλπίδας μου πάντοτε ἐστηριγμένας εἰς σέ.