Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
λέησόν
με, ὁ Θεός, ἐλέησόν μέ,
ὅτι ἐπὶ σοὶ πέποιθεν ἡ
ψυχή μου καὶ ἐν τῇ σκιᾷ τῶν
πτερύγων σου ἐλπιῶ, ἕως οὗ παρέλθῃ
ἡ ἀνομία. |
λέησέ
με, Κύριε καὶ Θεέ μου. Δεῖξε τὴν
εὐσπλαγχνίαν σου καὶ τὸ ἔλεός
σου εἰς ἐμέ, διότι ἐγὼ
εἰς σὲ ἔχω στηρίξει τὴν πεποίθησίν
μου καὶ κάτω ἀπὸ τὴν προστατευτικὴν
σκιὰν τῶν παντοδυνάμων πτερύγων σου
ἐλπίζω ὅτι θὰ διαφυλαχθῶ ἀσφαλής,
ἕως ὅτου παρέλθῃ ὁ κίνδυνος,
τὸν ὁποῖον οἱ ἄνομοι ἔχουν
στήσει ἐναντίον μου. |
λέησόν
με, ὦ Θεέ μου, ἐλήησόν με, διότι ἐπὶ
σοῦ ἐστήριξε πᾶσαν τὴν πεποίθησίν
της ἡ ψυχή μου καὶ εἰς τὴν δύσκολον
αὐτὴν περίστασιν, ποὺ μὲ εὗρε,
θὰ ἐλπίσω εἰς τὴν κραταιὰν σκέπην
καὶ προστασίαν τῆς προνοίας σου, ὅπως οἱ
νεοσσοὶ τῶν ὀρνίθων κάτω ἀπὸ
τὰς πτέρυγας τῶν μητέρων των ζητοῦν τὴν
ἀσφάλειάν των. Εἰς αὐτὴν θὰ
ἐλπίσω, ἕως ὅτου παρέλθῃ ὁ κίνδυνος,
τὸν ὁποῖον ἡ ἄνομος ἐπιβουλὴ
τῶν ἐχθρῶν μου δημιουργεῖ.
|
3
Κεκράξομαι πρὸς τὸν Θεὸν τὸν
Ὕψιστον, τὸν Θεὸν τὸν εὐεργετήσαντά
με. |
3
Ἔκραξα καὶ κράζω ἀπὸ τὰ
βάθη τῆς ψυχῆς μου πρὸς τὸν
Θεὸν τὸν ὕψιστον, ὁ ὁποῖος
πολλὲς φορὲς ἕως τώρα μὲ ἔχει
εὐεργετήσει.
|
3
Πρὸς τὸν Θεὸν τὸν Ὕψιστον θὰ
κράξω ἀπὸ τὰ βάθη τῆς ψυχῆς
μου, πρὸς τὸν Θεόν, ὁ ὁποῖος
τοσάκις εἰς τὸ παρελθὸν μὲ εὐηργέτησε.
|
4
Ἐξαπέστειλεν ἐξ οὐρανοῦ καὶ
ἔσωσέ με, ἔδωκεν εἰς ὄνειδος
τοὺς καταπατοῦντάς με. (διάψαλμα). Ἐξαπέστειλεν
ὁ Θεὸς τὸ ἔλεος αὐτοῦ
καὶ τὴν ἀλήθειαν αὐτοῦ
|
4
Ἔστειλεν ἀπὸ τὸν οὐρανὸν
τὴν βοήθειάν του καὶ μὲ ἔσωσε.
Θὰ κατεντροπιάσῃ καὶ θὰ κατεξευτελίσῃ
καὶ τώρα ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι
θέλουν νὰ μὲ ποδοπατήσουν ὡς
σκουλήκι. Ὁ Κύριος ἔστειλε καὶ
θὰ στείλῃ τὸ ἔλεός του
εἰς ἐμὲ καὶ θὰ φανῇ κατὰ
πάντα ἀληθὴς καὶ ἀξιόπιστος
εἰς τὰς ὑποσχέσεις του. |
4
Καὶ τώρα ὄχι ἐκ τῆς γῆς ἀλλ’
ἀπ' αὐτὸν τὸν οὐρανὸν
ἀπέστειλε τὴν βοήθειάν του καὶ ἐξησφάλισε
τὴν σωτηρίαν μου· παρέδωκεν εἰς τὸ
ὄνειδος καὶ εἰς τὴν κα ταισχύνην τῆς
ἤττης αὐτοὺς ποὺ μὲ καταπατοῦν.
Ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸ ἔλεός
του καὶ τὴν ἀλήθειάν του, ἡ ὁποία
διαλάμπει εἰς τὴν πιστὴν τήρησιν τῶν
ὑποσχέσεών του. |
5
καὶ ἐρρύσατο τὴν ψυχήν μου ἐκ
μέσου σκύμνων. Ἐκοιμήθην τεταραγμένος·
υἱοὶ ἀνθρώπων, οἱ ὀδόντες
αὐτῶν ὄπλα καὶ βέλη, καὶ
ἡ γλῶσσα αὐτῶν μάχαιρα ὀξεῖα.
|
5
Ἐγλύτωσε καὶ θὰ γλυτώσῃ
τὴν ζωήν μου ἀπὸ ἐχθρούς,
οἱ ὁποῖοι ὁμοιάζουν μὲ
ἀγρίους νεαροὺς λέοντας. Ἐκοιμήθην
μὲ φόβον καὶ ταραχήν, διότι
οἱ ἄνθρωποι αὐτοί, οἱ ἐχθροί
μου, ἔχουν, ὡσὰν δόντια λεόντων,
ὅπλα καὶ βέλη καὶ ἡ γλῶσσα
των εἶναι ἀκονισμένη, κοπτερὴ μάχαιρα
ἐναντίον μου. |
5
Καὶ ἐγλύτωσε τὴν ζωήν μου ἀπὸ
ἐχθροὺς δεινοὺς καὶ θρασεῖς
σὰν τοὺς νεαροὺς λέοντας, ἐν μέσῳ
τῶν ὁποίων εὑρέθην. Ἐκοιμύηθην
καθ’ ὅλην τὴν νύκτα ἐν φόβῳ καὶ
ἐν ταραχῇ. Διότι αὐτοὶ εἶναι
ἄνθρωποι, τῶν ὁποίων οἱ ὀδόντες
εἶναι ὅπλα καὶ βέλη, καὶ ἡ γλῶσσα
των μάχαιρα κοπτερὰ καὶ ἠκονισμένη,
καὶ ἐκινδύνευον νὰ κατασπαραχθῶ καὶ
κατασφαγῶ ὑπ’ αὐτῶν.
|
6
Ὑψώθητι ἐπὶ τοὺς οὐρανούς,
ὁ Θεός, καὶ ἐπὶ πᾶσαν
τὴν γῆν ἡ δόξα σου. |
6
Ἂς φανῇ καὶ πάλιν τὸ μεγαλεῖον
σου, Κύριε, εἰς τὸν οὐρανὸν
ἄνω καὶ ἡ δόξα σου κάτω εἰς
ὅλην τὴν γῆν. |
6
Παρουσιάσθητι καὶ ἐμφανίσου μέγας καὶ
ὑψηλὸς ἐπὶ τοῦ οὐρανοῦ,
ὦ Θεέ, καὶ ἂς ἐκλάμψῃ
ἡ ἔνδοξος δύναμις καὶ τὸ ἀκατανίκητον
μεγαλεῖον σου ἐφ' ὅλης τῆς γῆς,
ἵνα τιμωρηθοῦν οἱ κακοὶ καὶ
ἐπικρατήσῃ καὶ ἐπὶ τῆς
γῆς τὸ θέλημά σου. |
7
Παγίδα ἡτοίμασαν τοῖς ποσί μου
καὶ κατέκαμψαν τὴν ψυχήν μου·
ὤρυξαν πρὸ προσώπου μου βόθρον καὶ
ἐνέπεσαν εἰς αὐτόν. (διάψαλμα).
|
7
Οἱ ἐχθροί μου ἔστησαν παγίδα
εἰς τὸν δρόμον μου καὶ μὲ τὰς
ἐπιβουλάς των κατέκαμψαν καὶ ἀπεθάρρυναν
τὴν ψυχήν μου. Ἤνοιξαν ἐνώπιόν
μου βορβορώδη λάκκον, διὰ νὰ πέσω
εἰς αὐτόν. Ἀλλὰ ἔπεσαν
οἱ ἴδιοι ἐντὸς αὐτοῦ.
|
7
Παγίδα παρεσκεύασαν διὰ τοὺς πόδας μου, διὰ
νὰ σκοντάψω καὶ συλληφθῶ ἐν αὐτῇ.
Καὶ πρὸς καιρὸν ἐλύγισαν καὶ
ἀπεθάρρυναν τὴν ψυχήν μου· ἔκαμαν πρὸ
ἐμοῦ βαθὺν καὶ ὀλέθριον λάκκον,
γεμᾶτον ἀπὸ λάσπην, ἀλλ’ ἔπεσαν
αὐτοὶ καὶ ὄχι ἐγὼ μέσα
εἰς αὐτόν. |
8
Ἑτοίμη ἡ καρδία μου, ὁ Θεός,
ἑτοίμη ἡ καρδία μου, ᾄσομαι
καὶ ψάλω ἐν τῇ δόξῃ μου.
|
8
Καὶ τώρα ἡ καρδία μου μὲ τὴν
πίστιν καὶ τὸ θάρρος της εἰς
σέ, εἶναι ἑτοίμη νὰ νικήσῃ
τοὺς πειρασμούς, νὰ ἀντιμετωπίσῃ
τοὺς κινδύνους. Ἐγὼ θὰ σὲ
δοξολογῶ μὲ τὸ στόμα μου καὶ
θὰ συνθέτω ὕμνους μὲ τὰ μουσικὰ
ὄργανα εἰς δόξαν σου.
|
8
Καὶ τώρα, ὦ Θεέ μου, ἡ καρδία μου ἀνέλαβε
καὶ εἶναι ἑτοίμη καὶ ἀκλονήτως
ἐστηριγμένη ἐπὶ σοῦ. Εἶναι
ἀκλόνητος πλέον καὶ ἑδραία ἡ καρδία
μου. Θὰ ἀναπέμψω ᾆσμα εὐχαριστίας
καὶ θὰ ψάλω μὲ τὴν ψυχήν μου, ἥτις
εἶναι ἡ δόξα καὶ τὸ πολυτιμότερον
συστατικὸν τῆς ὑπάρξεώς μου.
|
9
Ἐξεγέρθητι, ἡ δόξα μου· ἐξεγέρθητι,
ψαλτήριον καὶ κιθάρα· ἐξεγερθήσομαι
ὄρθρου.
|
9
Σήκω ἐπάνω, ὦ ψυχή μου. Σηκωθῆτε
καὶ σεῖς τὰ μουσικὰ ὄργανα,
ψαλτήριον καὶ κιθάρα. Πολὺ πρωῒ
θὰ σηκωθῶ, θὰ σὲ δοξολογήσω,
Κύριε, |
9
Σήκω ἐπάνω ἄγρυπνος καὶ πρόθυμος,
ὦ ψυχή μου· παύσατε νὰ σιγᾶτε καὶ
σεῖς, ὦ ὄργανά μου· τὸ
ψαλτήριον καὶ ἡ κιθάρα μου. Θὰ σηκωθῶ
πολὺ πρωΐ, προτοῦ ὁ ἥλιος ἀνατείλῃ.
|
10
Ἐξομολογήσομαί σοι ἐν λαοῖς,
Κύριε, ψαλῶ σοι ἐν ἔθνεσιν, |
10
ἀνάμεσα εἰς πολλοὺς λαούς, θὰ
ψάλλω εἰς σὲ ἀνάμεσα εἰς
πολλὰ ἔθνη, |
10
Θὰ σὲ δοξολογήσω μεταξὺ λαῶν, Κύριε,
θὰ ψάλω μελῳδικῶς πρὸς δόξαν σου ἐν
μέσῳ τῶν ἐθνῶν.
|
11
ὅτι ἐμεγαλύνθη ἕως τῶν οὐρανῶν
τὸ ἔλεός σου καὶ ἕως τῶν
νεφελῶν ἡ ἀλήθειά σου.
|
11
διότι ἡ εὐσπλαγχνία σου καὶ
τὸ ἔλεός σου ἐμεγαλύνθησαν καὶ
ὑψώθησαν ἕως εἰς τοὺς οὐρανούς,
καὶ ἡ ἀξιοπιστία τῶν ὑποσχέσεών
σου καὶ ἡ ἀλήθειά σου ἀνέβη
ἕως τὰ νέφη τοῦ οὐρανοῦ.
|
11
Διότι εἶναι μέγα τό ἔλεός σου καὶ ὑψοῦται
μέχρι τῶν οὐρανῶν ὑπερπληροῦν
τὰ σύμπαντα, καὶ ἡ φιλαλήθειά σου καὶ
ἢ ἀξιοπιστία σου φθάνει ἕως τὰ συννεφα.
|
12
Ὑψώθητι ἐπὶ τοὺς οὐρανούς,
ὁ Θεός, καὶ ἐπὶ πᾶσαν
τὴν γῆν ἡ δόξα σου. |
12
Ἄς ὑψωθῇ καὶ ἂς λάμψῃ
τὸ μεγαλεῖον σου, ὦ Θεέ, ὑπεράνω
ἀπὸ τοὺς οὐρανοὺς καὶ
ἡ δόξα σου ἂς ἁπλωθῇ εἰς
ὅλην τὴν γῆν. |
12
Ἐμφανίσου ὅπως εἶσαι μέγας καὶ ὑψηλὸς
ἐπὶ τοῦ οὐρανοῦ, ὦ Θεέ,
καὶ ἂς ἐκλάμψῃ ἡ ἔνδοξος
δύναμις καὶ τὸ ἀκατανίκητον μεγαλεῖον
σου ἐφ’ ὅλης τῆς γῆς, ἵνα καὶ
ἐπ’ αὐτῆς ἔλθῃ ἡ βασιλεία
σου. |