Ψαλμοί : Κεφάλαιον Ξ'

Πρωτότυπο Κείμενο

ἰσάκουσον, ὁ Θεός, τῆς δεήσεώς μου, πρόσχες τῇ προσευχῇ μου.
3 Ἀπὸ τῶν περάτων τῆς γῆς πρὸς σὲ ἐκέκραξα ἐν τῷ ἀκηδιάσαι τὴν καρδίαν μου· ἐν πέτρᾳ ὕψωσάς με, ὠδηγήσάς με,
4 ὅτι ἐγενήθης ἐλπίς μου, πύργος ἰσχύος ἀπὸ προσώπου ἐχθροῦ.
5 Παροικήσω ἐν τῷ σκηνώματί σου εἰς τοὺς αἰῶνας, σκεπασθήσομαι ἐν σκέπῃ τῶν πτερύγων σου. (διάψαλμα).
6 Ὅτι σύ, ὁ Θεός, εἱσήκουσας τῶν εὐχῶν μου, ἔδωκας κληρονομίαν τοῖς φοβουμένοις τὸ ὄνομά σου.
7 Ἡμέρας ἐφ' ἡμέρας τοῦ βασιλέως προσθήσεις, τὰ ἔτη αὐτοῦ ἕως ἡμέρας γενεᾶς καὶ γενεᾶς.
8 Διαμενεῖ εἰς τὸν αἰῶνα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ· ἔλεος καὶ ἀλήθειαν αὐτοῦ τίς ἐκζητήσει;
9 Οὕτως ψαλῶ τῷ ὀνόματί σου εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος τοῦ ἀποδοῦναί με τὰς εὐχάς μου ἡμέραν ἐξ ἡμέρας.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

κουσε, ὦ Θεέ μου, καὶ κάμε δεκτὴν τὴν δέησίν μου. Δῶσε προσοχὴν εἰς τὴν προσευχήν μου.
3 Ἀπὸ τὰ πέρατα τῆς γῆς, μακρὰν ἀπὸ τὴν Σιών, κράζω πρὸς σὲ εἰς περίοδον, κατὰ τὴν ὁποίαν ἡ καρδία μου ἔχει καταληφθῇ ἀπὸ μεγάλην λύπην καὶ ἀτονίαν. Καὶ σύ, Κύριε, ὅπως εἰς τὸ παρελθὸν ἔτσι καὶ τώρα, μὲ ὕψωσες καὶ μὲ ἐστήριξες εἰς ἀπρόσιτους ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς μου βράχους. Ἐκεῖ, σὺ ὁ ἴδιος μὲ ὁδήγησες ἀσφαλῆ.
4 Διότι ἐγὼ καὶ εἰς τὸ παρελθὸν εἰς σὲ εἶχα στηρίξει τὰς ἐλπίδας μου καὶ μὲ ἐπροστάτευσες ὡς πύργον καὶ φρούριον ἀπόρθητον ἐναντίον τοῦ οἰουδήποτε ἐχθροῦ μου.
5 Πιστεύω, ὅτι καὶ τώρα θὰ εὐδοκήσῃς νὰ κατοικήσω παντοτεινὰ πλησίον τοῦ ἱεροῦ σου σκηνώματος εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ, ὥστε νὰ εὑρίσκωμαι ὑπὸ τὴν ἀκατανίκητον σκέπην τῶν πτερύγων τῆς θείας σου προστασίας.
6 Διότι σύ, ὦ Θεέ μου, ἤκουσες καὶ ἔκαμες εὐμενῶς δεκτὰς τὰς προσευχάς μου καὶ τὰ τάματά μου, καὶ ἔδωσες εἰς ἡμᾶς, ποὺ σὲ εὐλαβούμεθα, τὴν γῆν τῆς Ἐπαγγελίας ὡς κληρονομίαν.
7 Ἡμέρας εἰς τὰς ἡμέρας τοῦ βασιλέως θὰ προσθέσῃς, ὥστε τὰ ἔτη του διὰ τῶν ἀπογόνων του, καὶ μάλιστα διὰ τοῦ Μεσσίου, νὰ συνεχισθοῦν αἰωνίως ἀπὸ τῶν ἡμερῶν τῆς μιᾶς γενεᾶς μέχρι καὶ τῶν ἡμερῶν τῆς ἄλλης εἰς αἰῶνας αἰώνων.
8 Καὶ ἔτσι θὰ παραμένῃ αὐτὸς αἰώνιος βασιλεὺς ἐνώπιόν σου. Ποιὸς ἀπὸ τοὺς θνητοὺς θὰ ἡμπορέσῃ ποτὲ νὰ ἐρευνήσῃ καὶ νὰ κατανοήσῃ τὸ βάθος τοῦ ἐλέους καὶ τὴν πιστότητα τῶν ὑποσχέσεών σου;
9 Γεμᾶτος θαυμασμὸν πρὸ τοῦ ἀπείρου μεγαλείου σου θὰ ψάλλω ὕμνον εἰς δόξαν τοῦ Ὀνόματός σου διὰ μέσου ὅλων τῶν αἰώνων καὶ ὡσὰν χρέος ὀφειλόμενον θὰ ἀποδίδω εἰς σὲ τὰ τάματά μου καθημερινῶς ἀπὸ τὴν μίαν ἡμέραν εἰς τὴν ἄλλην.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

ἰσάκουσε, ὦ Θεέ, τὴν δέησίν μου, εὐδόκησον νὰ προσέξῃς εἰς τὴν προσευχήν μου.
3 Ἀπὸ τὰς ἐσχατιὰς τῆς γῆς μακρὰν ἀπὸ τὴν ποθητὴν Σιών, πρὸς σὲ ἐβόησα, ὅταν ἡ καρδία μου κατελήφθη ἀπὸ βαρεῖαν λύπην καὶ παρέλυσεν· ἀλλ’ αὐτοστιγμεὶ ἦλθες εἰς βοήθειάν μου καὶ μὲ ἀνύψωσες εἰς πέτραν καὶ εἰς βραχῶδες ἄσυλον, ἀπλησίαστον εἰς τοὺς ἐχθρούς μου. Σὺ μὲ ὠδήγησας ἐκεῖ, ὅπου ἐγὼ μόνος ἦτο ἀδύνατον νὰ ἔλθω.
4 Διότι καὶ κατὰ τὸ παρελθὸν ἔγινες καὶ ἀπεδείχθης ἐλπίς μου, καὶ μὲ ἐπροστάτευσες ὡς πύργος καὶ φρούριον ἰσχυρὸν καὶ ἀπόρθητον ἔναντι οἰουδήποτε ἐχθροῦ μου.
5 Τὸ ἐπιθυμῶ καὶ τὸ εὔχομαι, εἶμαι δὲ βέβαιος, ὅτι θὰ μοῦ τὸ δώσῃς, νὰ κατοικήσω δηλαδὴ πλησίον τοῦ σκηνώματός σου διαπαντός, πλησίον τῆς ἐν τῇ Σιὼν ἁγίας σου σκηνῆς καὶ νὰ σκεπασθῶ ὑπὸ τὴν σκέπην τῶν πτερύγων σου, προστατευόμενος ὑπὸ σοῦ, οὐ μόνον ἰσχυρούς, ἀλλὰ καὶ στοργικῶς.
6 Διότι σύ, Θεέ μου, εἰσήκουσες καὶ ἔκαμες δεκτὰς τὰς εὐχὰς καὶ τὰ ταξίματά μου. Ἔδωκες τὴν κληρονομίαν τῆς ἁγίας γῆς εἰς τοὺς φοβουμένους τὸ ὄνομά σου καὶ τοῦτο ἀποτελεῖ ἐγγύησιν περὶ τοῦ ὅτι καὶ πᾶσαν προστασίαν καὶ εὐλογίαν εἶσαι ἕτοιμος νὰ ἐπιδαψιλεύσῃς εἰς αὐτούς.
7 Ἡμέρας εἰς τὰς ἡμέρας τοῦ βασιλέως θὰ προσθέσῃς, τὰ ἔτη του διὰ τῶν ἀπογόνων του καὶ μάλιστα διὰ τοῦ Μεσσίου θὰ συνεχισθοῦν αἰωνίως, ἀπὸ τῶν ἡμερῶν τῆς μιᾶς γενεᾶς μέχρι τῶν ἡμερῶν τῆς ἄλλης γενεᾶς,
8 εἰς τρόπον ὥστε θὰ διαμείνῃ βασιλεύων αἰωνίως ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Ποῖος ἐκ τῶν θνητῶν θὰ δυνηθῇ νὰ ἐρευνήσῃ καὶ νὰ κατανοήσῃ καθ’ ὅλον τὸ βάθος των τὸ ἔλεος καὶ τὴν ἐν ταῖς ἐπαγγελίαις πιστότητα καὶ φιλαλήθειαν τοῦ Θεοῦ;
9 Οὕτω θὰ ψάλω ὕμνον εἰς τὸ ὄνομά σου ἀτελευτήτως, διὰ μέσου πάντων τῶν αἰώνων, ἵνα ἀπὸ τοῦδε ἀποδίδω ὡς χρέος ὀφειλόμενον εἰς σὲ τὰς εὐχὰς καὶ τὰ ταξίματα καθημερινῶς, ἀπὸ τὴν μίαν ἡμέραν εἰς τὴν ἄλλην.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
ἰσάκουσον, ὁ Θεός, τῆς δεήσεώς μου, πρόσχες τῇ προσευχῇ μου.	κουσε, ὦ Θεέ μου, καὶ κάμε δεκτὴν τὴν δέησίν μου. Δῶσε προσοχὴν εἰς τὴν προσευχήν μου.	ἰσάκουσε, ὦ Θεέ, τὴν δέησίν μου, εὐδόκησον νὰ προσέξῃς εἰς τὴν προσευχήν μου.
3 Ἀπὸ τῶν περάτων τῆς γῆς πρὸς σὲ ἐκέκραξα ἐν τῷ ἀκηδιάσαι τὴν καρδίαν μου· ἐν πέτρᾳ ὕψωσάς με, ὠδηγήσάς με,	3 Ἀπὸ τὰ πέρατα τῆς γῆς, μακρὰν ἀπὸ τὴν Σιών, κράζω πρὸς σὲ εἰς περίοδον, κατὰ τὴν ὁποίαν ἡ καρδία μου ἔχει καταληφθῇ ἀπὸ μεγάλην λύπην καὶ ἀτονίαν. Καὶ σύ, Κύριε, ὅπως εἰς τὸ παρελθὸν ἔτσι καὶ τώρα, μὲ ὕψωσες καὶ μὲ ἐστήριξες εἰς ἀπρόσιτους ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς μου βράχους. Ἐκεῖ, σὺ ὁ ἴδιος μὲ ὁδήγησες ἀσφαλῆ.	3 Ἀπὸ τὰς ἐσχατιὰς τῆς γῆς μακρὰν ἀπὸ τὴν ποθητὴν Σιών, πρὸς σὲ ἐβόησα, ὅταν ἡ καρδία μου κατελήφθη ἀπὸ βαρεῖαν λύπην καὶ παρέλυσεν· ἀλλ’ αὐτοστιγμεὶ ἦλθες εἰς βοήθειάν μου καὶ μὲ ἀνύψωσες εἰς πέτραν καὶ εἰς βραχῶδες ἄσυλον, ἀπλησίαστον εἰς τοὺς ἐχθρούς μου. Σὺ μὲ ὠδήγησας ἐκεῖ, ὅπου ἐγὼ μόνος ἦτο ἀδύνατον νὰ ἔλθω.
4 ὅτι ἐγενήθης ἐλπίς μου, πύργος ἰσχύος ἀπὸ προσώπου ἐχθροῦ.	4 Διότι ἐγὼ καὶ εἰς τὸ παρελθὸν εἰς σὲ εἶχα στηρίξει τὰς ἐλπίδας μου καὶ μὲ ἐπροστάτευσες ὡς πύργον καὶ φρούριον ἀπόρθητον ἐναντίον τοῦ οἰουδήποτε ἐχθροῦ μου.	4 Διότι καὶ κατὰ τὸ παρελθὸν ἔγινες καὶ ἀπεδείχθης ἐλπίς μου, καὶ μὲ ἐπροστάτευσες ὡς πύργος καὶ φρούριον ἰσχυρὸν καὶ ἀπόρθητον ἔναντι οἰουδήποτε ἐχθροῦ μου.
5 Παροικήσω ἐν τῷ σκηνώματί σου εἰς τοὺς αἰῶνας, σκεπασθήσομαι ἐν σκέπῃ τῶν πτερύγων σου. (διάψαλμα).	5 Πιστεύω, ὅτι καὶ τώρα θὰ εὐδοκήσῃς νὰ κατοικήσω παντοτεινὰ πλησίον τοῦ ἱεροῦ σου σκηνώματος εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ, ὥστε νὰ εὑρίσκωμαι ὑπὸ τὴν ἀκατανίκητον σκέπην τῶν πτερύγων τῆς θείας σου προστασίας.	5 Τὸ ἐπιθυμῶ καὶ τὸ εὔχομαι, εἶμαι δὲ βέβαιος, ὅτι θὰ μοῦ τὸ δώσῃς, νὰ κατοικήσω δηλαδὴ πλησίον τοῦ σκηνώματός σου διαπαντός, πλησίον τῆς ἐν τῇ Σιὼν ἁγίας σου σκηνῆς καὶ νὰ σκεπασθῶ ὑπὸ τὴν σκέπην τῶν πτερύγων σου, προστατευόμενος ὑπὸ σοῦ, οὐ μόνον ἰσχυρούς, ἀλλὰ καὶ στοργικῶς.
6 Ὅτι σύ, ὁ Θεός, εἱσήκουσας τῶν εὐχῶν μου, ἔδωκας κληρονομίαν τοῖς φοβουμένοις τὸ ὄνομά σου.	6 Διότι σύ, ὦ Θεέ μου, ἤκουσες καὶ ἔκαμες εὐμενῶς δεκτὰς τὰς προσευχάς μου καὶ τὰ τάματά μου, καὶ ἔδωσες εἰς ἡμᾶς, ποὺ σὲ εὐλαβούμεθα, τὴν γῆν τῆς Ἐπαγγελίας ὡς κληρονομίαν.	6 Διότι σύ, Θεέ μου, εἰσήκουσες καὶ ἔκαμες δεκτὰς τὰς εὐχὰς καὶ τὰ ταξίματά μου. Ἔδωκες τὴν κληρονομίαν τῆς ἁγίας γῆς εἰς τοὺς φοβουμένους τὸ ὄνομά σου καὶ τοῦτο ἀποτελεῖ ἐγγύησιν περὶ τοῦ ὅτι καὶ πᾶσαν προστασίαν καὶ εὐλογίαν εἶσαι ἕτοιμος νὰ ἐπιδαψιλεύσῃς εἰς αὐτούς.
7 Ἡμέρας ἐφ' ἡμέρας τοῦ βασιλέως προσθήσεις, τὰ ἔτη αὐτοῦ ἕως ἡμέρας γενεᾶς καὶ γενεᾶς.	7 Ἡμέρας εἰς τὰς ἡμέρας τοῦ βασιλέως θὰ προσθέσῃς, ὥστε τὰ ἔτη του διὰ τῶν ἀπογόνων του, καὶ μάλιστα διὰ τοῦ Μεσσίου, νὰ συνεχισθοῦν αἰωνίως ἀπὸ τῶν ἡμερῶν τῆς μιᾶς γενεᾶς μέχρι καὶ τῶν ἡμερῶν τῆς ἄλλης εἰς αἰῶνας αἰώνων.	7 Ἡμέρας εἰς τὰς ἡμέρας τοῦ βασιλέως θὰ προσθέσῃς, τὰ ἔτη του διὰ τῶν ἀπογόνων του καὶ μάλιστα διὰ τοῦ Μεσσίου θὰ συνεχισθοῦν αἰωνίως, ἀπὸ τῶν ἡμερῶν τῆς μιᾶς γενεᾶς μέχρι τῶν ἡμερῶν τῆς ἄλλης γενεᾶς,
8 Διαμενεῖ εἰς τὸν αἰῶνα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ· ἔλεος καὶ ἀλήθειαν αὐτοῦ τίς ἐκζητήσει;	8 Καὶ ἔτσι θὰ παραμένῃ αὐτὸς αἰώνιος βασιλεὺς ἐνώπιόν σου. Ποιὸς ἀπὸ τοὺς θνητοὺς θὰ ἡμπορέσῃ ποτὲ νὰ ἐρευνήσῃ καὶ νὰ κατανοήσῃ τὸ βάθος τοῦ ἐλέους καὶ τὴν πιστότητα τῶν ὑποσχέσεών σου;	8 εἰς τρόπον ὥστε θὰ διαμείνῃ βασιλεύων αἰωνίως ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Ποῖος ἐκ τῶν θνητῶν θὰ δυνηθῇ νὰ ἐρευνήσῃ καὶ νὰ κατανοήσῃ καθ’ ὅλον τὸ βάθος των τὸ ἔλεος καὶ τὴν ἐν ταῖς ἐπαγγελίαις πιστότητα καὶ φιλαλήθειαν τοῦ Θεοῦ;
9 Οὕτως ψαλῶ τῷ ὀνόματί σου εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος τοῦ ἀποδοῦναί με τὰς εὐχάς μου ἡμέραν ἐξ ἡμέρας.	9 Γεμᾶτος θαυμασμὸν πρὸ τοῦ ἀπείρου μεγαλείου σου θὰ ψάλλω ὕμνον εἰς δόξαν τοῦ Ὀνόματός σου διὰ μέσου ὅλων τῶν αἰώνων καὶ ὡσὰν χρέος ὀφειλόμενον θὰ ἀποδίδω εἰς σὲ τὰ τάματά μου καθημερινῶς ἀπὸ τὴν μίαν ἡμέραν εἰς τὴν ἄλλην.	9 Οὕτω θὰ ψάλω ὕμνον εἰς τὸ ὄνομά σου ἀτελευτήτως, διὰ μέσου πάντων τῶν αἰώνων, ἵνα ἀπὸ τοῦδε ἀποδίδω ὡς χρέος ὀφειλόμενον εἰς σὲ τὰς εὐχὰς καὶ τὰ ταξίματα καθημερινῶς, ἀπὸ τὴν μίαν ἡμέραν εἰς τὴν ἄλλην.