Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
Θεός,
ἤλθοσαν ἔθνη εἰς τὴν κληρονομίαν
σου, ἐμίαναν τὸν ναὸν τὸν ἅγιόν
σου, ἔθεντο Ἱερουσαλὴμ ὡς
ὀπωροφυλάκιον. |
Θεέ,
εἰδωλολατρικὰ ἔθνη ἐπῆλθον,
ἐναντίον τῆς ἰδικῆς σου
κληρονομίας καὶ κατεπλημμύρισαν τὴν
γῆν, ἐβεβήλωσαν τὸν ἅγιόν
σου ναὸν καὶ μετέβαλαν τὴν Ἱερουσαλὴμ
εἰς ἐρείπια, ὠσὰν μὶαν
ἀχυροκαλύβην, ἡ ὁποῖα εἶχε
χρησιμεύσει διὰ τὴν πρόχειρον συγκέντρωσιν
τῶν ὀπωρικῶν. |
Θεέ, ἔθνη εἰδωλολατρικα ἦλθον καὶ
ἐπέδραμον κατὰ τῆς κληρονομίας σου, ἐμόλυναν
καὶ ἐβεβήλωσαν τὸν ἅγιον ναόν σου,
διὰ τῶν καταστροφῶν των ἔκαμαν τὴν
Ἱερουσαλὴμ ὁμοίαν πρὸς πρόχειρον καλύβην
ὀπωρικῶν καὶ φρούτων, σὰν ἐκείνας
αἵτινες ἐγκαταλειπόμεναι μετὰ τὸ θέρος
ἐρημοῦνται. |
2
Ἔθεντο τὰ θνησιμαῖα τῶν δούλων
σου βρώματα τοῖς πετεινοῖς τοῦ οὐρανοῦ,
τὰς σάρκας τῶν ὁσίων σου τοῖς
θηρίοις τῆς γῆς·
|
2
Ἀφῆκαν ἄταφα τὰ πτώματα τῶν
δούλων σου, τροφὴν εἰς τὰ πτηνὰ
τοῦ οὐρανοῦ, καὶ τὰς σάρκας
τῶν ἀνθρώπων τῶν ἀφωσιωμένων
εἰς σέ, ὡς βορὰν εἰς τὰ
θηρία τῆς γῆς. |
2
Ἀφῆκαν ἄταφα τὰ σώματά των ὑπ’
αὐτῶν κατασφαγέντων δούλων σου καὶ τὰ
ἐξέθεσαν πρὸς βρῶσιν εἰς τὰ
πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ· ἔρριψαν
τὰς σάρκας των εἰς σὲ ἀφωσιωμένων
εἰς τὰ θηρία τῆς γῆς, ἵνα καταβροχθισθοῦν
ὑπ’ αὐτῶν. |
3
ἐξέχεαν τὸ αἷμα αὐτῶν
ὡσεὶ ὕδωρ κύκλῳ Ἱερουσαλήμ,
καὶ οὐκ ἦν ὁ θάπτων.
|
3
Ἄφθονον ἔχυσαν τὸ αἷμα των, ὠσὰν
τὸ νερὸ κύκλῳ ἀπὸ τὴν
Ἱερουσαλὴμ καὶ κανεὶς δὲν ὑπῆρξε
νὰ τοὺς θάψῃ. |
3
Ἔχυσαν ἀφθόνως τὸ αἷμα των καὶ
ἔρρευσε τοῦτο γύρω ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ
σὰν νὰ ἦτο νερόν, καὶ δὲν ἔμεινε
κανείς, ὅπως θάψῃ τοὺς κατασφαγέντας.
|
4
Ἐγενήθημεν ὄνειδος τοῖς γείτοσιν
ἡμῶν, μυκτηρισμὸς καὶ χλευασμὸς
τοῖς κύκλῳ ἡμῶν.
|
4
Ἐγίναμεν περίγελως καὶ ἐξευτελισμὸς
εἰς τοὺς γειτονικούς μας εἰδωλολατρικοὺς
λαούς, τοὺς Μωαβίτας, τοὺς Ἀμμωνίτας
καὶ τοὺς Ἰδουμαίους. Ἐγίναμεν
χλευασμὸς καὶ ἐμπαιγμὸς εἰς
τοὺς περικυκλοῦντας τὴν χώραν μας
ἀλλοφύλους. |
4
Ἐγίναμεν ὄνειδος καὶ περίγελως εἰς
τοὺς γείτονάς μας λαούς, τοὺς Μωαβίτας, Ἀμμωνίτας
καὶ Ἰδουμαίους, ἐγίναμεν περιπαιγμὸς
καὶ χλευασμὸς εἰς τοὺς περικυκλοῦντας
τὴν χώραν μας ἀλλοφύλους. |
5
Ἕως πότε, Κύριε, ὀργισθήσῃ
εἰς τέλος, ἐκκαυθήσεται ὡς πῦρ
ὁ ζῆλός σου; |
5
Ἕως πότε, Κύριε, θὰ ὀργίζεσαι
ἐναντίον μας, χωρὶς καὶ νὰ ἔχῃ
τελειωμὸν ἡ ὀργή σου; Ἕως πότε
θὰ ἀναρριπίζεται ὡς φοβερὰ πυρκαϊὰ
ἐναντίον μας ἡ ζηλοτυπία σου;
|
5
Ἕως πότε, Κύριε, θὰ ὀργίζεσαι καθ’ ἠμῶν,
χωρὶς νὰ ἔχῃ τελειωμὸν ἡ
ὀργή σου; Καὶ ἕως πότε θὰ ἀνάπτῃ
ὡς πῦρ ἢ ζηλοτυπία, τὴν ὁποίαν
σοῦ διηγείραμεν προσκυνήσαντες θεοὺς ἀλλοτρίους;
|
6
῎Εκχεον τὴν ὀργήν σου ἐπὶ
ἔθνη τὰ μὴ γινώσκοντά σε καὶ
ἐπὶ βασιλείας, αἳ τὸ ὄνομά
σου οὐκ ἐπεκαλέσαντο,
|
6
Στρέψε ὁρμητικὴν τὴν ὀργήν
σου ἐναντίον τῶν εἰδωλολατρικῶν
ἐθνῶν, τὰ ὁποῖα δὲν σὲ
ἀναγνωρίζουν ὡς Θεόν των, ἐναντίον
τῶν βασιλείων, τὰ ὁποῖα ποτὲ
δὲν ἐπεκαλέσθησαν τὸ Ὄνομά
σου. |
6
Ἔκχυσον τὴν ὀργήν σου κατὰ τῶν
ἐθνῶν, τὰ ὁποῖα δὲν σὲ
γνωρίζουν καὶ λατρεύουν ἀντὶ σοῦ τὰ
εἴδωλα· ἔκχυσον τὴν ὀργήν σου
ἐναντίον βασιλείων, τὰ ὁποῖα δὲν
ἐπεκαλέσθησαν ποτὲ τὸ ὄνομά σου.
|
7
ὅτι κατέφαγον τὸν Ἰακώβ, καὶ
τὸν τόπον αὐτοῦ ἠρήμωσαν.
|
7
Τὰ ἔθνη καὶ αἱ βασιλεῖαι αὐταὶ
κατέφαγαν τοὺς ἀπογόνους τοῦ
Ἰακώβ, ἐρήμωσαν τὴν χώραν
των. |
7
Διότι τὰ ἔθνη καὶ τὰ βασίλεια αὐτὰ
κατέφαγον τοὺς ἀπογόνους τοῦ εὐλογημένου
σου Ἰακώβ, καὶ μετέβαλον μὲ τὰς δῃώσεις
των εἰς ἔρημον τὴν χώραν αὐτοῦ.
|
8
Μὴ μνησθῇς ἡμῶν ἀνομιῶν
ἀρχαίων· ταχὺ προκαταλαβέτωσαν
ἡμᾶς οἱ οἰκτιρμοί σου, Κύριε,
ὅτι ἐπτωχεύσαμεν σφόδρα.
|
8
Μὴ ἐνθυμηθῇς, Κύριε, τὰς ἀπὸ
ἀρχαιότατα χρόνια καὶ μέχρι
σήμερον συνεχιζομένας ἁμαρτίας μας.
Ταχέως, πρὶν καταστραφῶμεν, Κύριε,
ἄς μᾶς προλάβουν τὰ ἐλέη
σου, διότι ἔχομεν περιπέσει εἰς ἀθλιωτάτην
κατάστασιν |
8
Μὴ ἐνθυμηθῇς καθ’ ἡμῶν τὰς
παλαιὰς ἁμαρτίας τῶν προπατόρων μας·
ταχέως καὶ ἄνευ ἀργοπορίας ἂς μᾶς
προφθάσουν οἱ οἰκτιρμοί σου, Κύριε, διότι ἐχάσαμεν
τὸ πᾶν καὶ κατηντήσαμεν εἰς ἐσχάτην
ἔνδειαν, ταπείνωσιν καὶ ἀθλιότητα.
|
9
Βοήθησον ἡμῖν, ὁ Θεός, ὁ
σωτὴρ ἡμῶν· ἕνεκεν τῆς
δόξης τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε,
ρῦσαι ἡμᾶς καὶ ἱλάσθητι
ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν ἕνεκα
τοῦ ὀνόματός σου,
|
9
Ὦ Θεέ, σὺ ὁ ὁποῖος εἶσαι
ὁ Θεός μας, ὁ σωτήρ μας, βοήθησέ
μας. Πρὸς δόξαν τοῦ ἁγίου Ὀνόματός
σου, Κύριε, γλύτωσέ μας ἀπὸ
τοὺς ἐχθρούς μας, συγχώρησε τὰς
ἀμαρτίας μας διὰ τὸ Ὄνομά
σου, τὸ ὁποῖον διαλαλεῖ πάντοτε
ἔλεος καὶ εὐσπλαγχνίαν.
|
9
Ὦ Θεέ, ὅστις εἶσαι ὁ Σωτήρ μας, βοήθησέ
μας, διὰ τὴν δόξαν τοῦ ὀνόματός σου,
τὸ ὁποῖον λαμβάνουν ἀφορμὴν
ἀπὸ τὴν ἰδικήν μας ταπείνωσιν καὶ
ἐγκατάλειψιν νὰ βλασφημοῦν οἱ κατακτηταὶ
καὶ οἱ γείτονές μας. Κύριε, σῶσε μας καὶ
συγχώρησε τὰς ἁμαρτίας μας διὰ τὸ
ὄνομά σου, τὸ ὁποῖον ὑπενθυμίζει
πάντοτε εὐσπλαγχνίαν καὶ ἔλεος.
|
10
μή ποτε εἴπωσι τὰ ἔθνη· ποῦ
ἐστιν ὁ Θεὸς αὐτῶν; Καὶ
γνωσθήτω ἐν τοῖς ἔθνεσιν ἐνώπιον
τῶν ὀφθαλμῶν ἡμῶν ἡ ἐκδίκησις
τοῦ αἵματος τῶν δούλων σου τοῦ
ἐκκεχυμένου. |
10
Σῶσε μας, διὰ νὰ μὴ καταστραφῶμεν
καὶ ἔπειτα οἱ εἰδωλολατρικοὶ
λαοὶ εἴπουν: Ποῦ εἶναι ὁ Θεός
των; Ἂς γίνῃ φανερὰ καὶ πασίγνωστος
εἰς τὰ εἰδωλολατρικὰ ἔθνη, διὰ
νὰ τὴν ἴδωμεν μὲ τοὺς ὀφθαλμούς
μας τώρα ποὺ ζῶμεν, ἡ ἐκ μέρους
σου δικαία τιμωρία των διὰ τὸ χυθὲν
ἀπὸ αὐτοὺς αἷμα τῶν δούλων
σου. |
10
Σῶσε μας· μήπως εἴπουν οἱ ἐθνικοί·
ποὺ εἶναι ὁ Θεός των; Καὶ ἂς
γίνῃ φανερὰ καὶ γνωστὴ εἰς τὰ
ἔθνη ὑπὸ τὰ ὄμματα ἠμῶν,
τώρα ποὺ ζῶμεν καὶ θὰ τὴν βλέπωμεν
μὲ τὰ μάτια μας, ἡ ἐκδίκησις, τὴν
ὁποίαν θὰ κάμῃς διὰ τὸ αἷμα
τῶν δούλων σου, τὸ ὁποῖον τόσον ἀσπλάγχνως
καὶ ἀφθόνως ἔχει χυθῇ.
|
11
Εἰσελθέτω ἐνώπιόν σου ὁ
στεναγμὸς τῶν πεπεδημένων, κατὰ τὴν
μεγαλωσύνην τοῦ βραχίονάς σου περιποίησαι
τοὺς υἱοὺς τῶν τεθανατωμένων.
|
11
Ὁ στεναγμὸς τῶν ἁλυσοδεμένων
αἰχμαλώτων Ἰουδαίων ἂς φθάσῃ
ἐνώπιόν σου, Κύριε. Καὶ σύμφωνα
μὲ τὴν μεγαλειώδη καὶ παντοδύναμον
ἰσχὺν τοῦ βραχίονός σου, λάβε
ὑπὸ τὴν προστασίαν σου, σῶσε
καὶ περιποιήσου τὰ παιδιὰ τῶν
φονευθέντων. |
11
Ἂς εἰσχωρήσῃ καὶ ἂς φθάσῃ
μέχρι σοῦ ὁ στεναγμὸς τῶν ἁλυσοδεμένων
αἰχμαλώτων μως, σύμφωνα δὲ μὲ τὴν
μεγάλην καὶ ἀκατανίκητον δύναμιν τοῦ βραχίονός
σου λάβε ὑπὸ τὴν κτῆσιν καὶ
προστασίαν σου τοὺς υἱοὺς ἐκείνων
οἱ ὁποῖοι ἔχουν θανατωθῆ.
|
12
Ἀπόδος τοῖς γείτοσιν ἡμῶν
ἑπταπλασίονα εἰς τὸν κόλπον
αὐτῶν τὸν ὀνειδισμόν αὐτῶν,
ὃν ὠνείδισάν σε, Κύριε.
|
12
Ἀνταπόδωσε εἰς τοὺς γειτονικούς
μας λαοὺς τιμωρίαν πολλαπλασίαν εἰς
τὰς καρδίας των καὶ τὸν ὀνειδισμόν,
μὲ τὸν ὁποῖον αὐτοὶ σὲ
ὠνείδισαν, Κύριε. |
12
Ἀνταπόδοσε εἰς τοὺς γείτονάς μας λαοὺς
τὸν ὀνειδισμόν, μὲ τὸν ὁποῖον
σὲ ὠνείδισαν, Κύριε, ἑπταπλάσιον καὶ
μυριοπλάσιον μέσα εἰς τοὺς κόλπους των, μέχρι
σημείου ποὺ νὰ γεμίσουν καὶ νὰ ἐκχειλίσουν
οὗτοι. |
13
Ἡμεῖς δὲ λαός σου καὶ πρόβατα
νομῆς σου ἀνθομολογησόμεθά σοι εἰς
τὸν αἰῶνα, εἰς γενεὰν καὶ
γενεὰν ἐξαγγελοῦμεν τὴν αἴνεσίν
σου. |
13
Ἡμεῖς δέ, οἱ ὁποῖοι εἴμεθα
ἰδικός σου λαὸς καὶ πρόβατα
τῆς ἰδικῆς σου ποίμνης, θὰ σὲ
εὐχαριστοῦμεν καὶ θὰ σὲ δοξάζωμεν
πάντοτε, διὰ τὰς εὐεργεσίας
σου. Θὰ ἀναγγέλλωμεν εἰς ὅλας
τὰς γενεὰς τὴν δόξαν σου. |
13
Ἀντιθέτως πρὸς αὐτοὺς ἡμεῖς
εἴμεθα λαός σου καὶ πρόβατα τῆς βοσκῆς
σου. Θὰ σὲ εὐχαριστήσωμεν καὶ μετ’
εὐγνωμοσύνης θὰ σὲ δοξολογήσωμεν διὰ
τὰς δωρεάς σου ἀπαύστως καὶ αἰωνίως,
καὶ θὰ ἐξαγγείλωμεν τὴν αἴνεσίν
σου ἀπὸ τῆς μιᾶς γενεᾶς εἰς
τὴν ἄλλην, ὥστε ἀκαταπαύστως διὰ
μέσου τῶν γενεῶν νὰ ὑμνῆσαι
καὶ νὰ δοξάζεσαι. |