Ψαλμοί : Κεφάλαιον ΠΑ'

Πρωτότυπο Κείμενο

Θεὸς ἔστη ἐν συναγωγῇ θεῶν, ἐν μέσῳ δὲ θεοὺς διακρινεῖ.
2 Ἕως πότε κρίνετε ἀδικίαν καὶ πρόσωπα ἁμαρτωλῶν λαμβάνετε; (διάψαλμα).
3 Κρίνατε ὀρφανῷ καὶ πτωχῷ, ταπεινὸν καὶ πένητα δικαιώσατε·
4 ἐξέλεσθε πένητα καὶ πτωχόν, ἐκ χειρὸς ἁμαρτωλοῦ ρύσασθε αὐτόν.
5 Οὐκ ἔγνωσαν οὐδὲ συνῆκαν, ἐν σκότει διαπορεύονται· σαλευθήσονται πάντα τὰ θεμέλια τῆς γῆς.
6 Ἐγὼ εἶπα· θεοὶ ἐστε καὶ υἱοὶ Ὑψίστου πάντες·
7 ὑμεῖς δὲ ὡς ἄνθρωποι ἀποθνήσκετε καὶ ὡς εἶς τῶν ἀρχόντων πίπτετε.
8 Ἀνάστα, ὁ Θεός, κρῖνον τὴν γῆν, ὅτι σὺ κατακληρονομήσεις ἐν πᾶσι τοῖς ἔθνεσιν.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

Θεὸς ἐστάθη ἀνάμεσα εἰς συγκέντρωσιν τῶν κριτῶν καὶ ἀρχόντων τῆς Ἰουδαίας. Ἐν μέσῳ δὲ αὐτῶν ὡς ὑπέρτατος Θεός - κριτὴς θὰ κρίνῃ αὐτούς, ποὺ ἔχουν ἀναλάβει καὶ διαχειρίζονται θείαν ἐξουσίαν. Θὰ τοὺς ἐρωτήσῃ καὶ θὰ τοὺς ἐλέγξῃ λέγων·
2 Ἕως πότε θὰ δικάζετε ἀδίκως καὶ θὰ λαμβάνετε ὑπ' ὄψιν πρόσωπα χαριζόμενοι εἰς ἁμαρτωλούς, πλουσίους καὶ ἰσχυρούς;
3 Φροντίσατε νὰ ἐκδίδετε δικαίας ἀποφάσεις ὑπὲρ τοῦ ὀρφανοῦ καὶ τοῦ πτωχοῦ νὰ ἀποδίδετε τὸ δίκαιον εἰς τὸν ἀθῶον, εἰς τὸν ταπεινὸν καὶ πτωχὸν ἄνθρωπον.
4 Ἐλευθερώσατε τὸν ἀξιοδάκρυτον καὶ πτωχὸν ἀπὸ τοὺς ἐκμεταλλευομένους αὐτόν, γλυτώσατέ τον ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ ἀδίκου καὶ ἁμαρτωλοῦ.
5 Οἱ ἄδικοι ὅμως κριταί, σκοτισμένοι εἰς τὴν ἠθικὴν ἀναλγησίαν των, δὲν εἶχαν καὶ δὲν ἠθέλησαν νὰ ἔχουν ἐπίγνωσιν τῶν καθηκόντων, ποὺ τοὺς ἐπιβάλλει τὸ ἀξίωμά των. Οὔτε ἀντελήφθησαν μὲ ποίαν σύνεσιν πρέπει νὰ ἀσκοῦν τὸ ἔργον των. Περιπατοῦν εἰς τὰ σκοτάδια τῶν ἀδίκων κρίσεων. Ἐξ αἰτίας τῶν ἀδίκων ἀποφάσεών των συνεκλονίσθησαν τὰ θεμέλια τῆς κοινωνίας των.
6 Ἐγὼ δὲ εἶπα πρὸς σᾶς, ὦ δικασταί. Ὅλοι σεῖς εἶσθε ἀντιπρόσωποι τοῦ δικαίου Θεοῦ, υἱοὶ τοῦ Ὑψίστου, τοῦ ἑνὸς καὶ μοναδικοῦ Θεοῦ.
7 Σεῖς ὅμως, ἀναίσθητοι εἰς τὴν τιμὴν τοῦ ἀξιώματός σας, ἀδικεῖτε, δι' αὐτὸ καὶ θὰ ἀποθάνετε ὠσὰν ἕνας ἀπὸ τοὺς κοινοὺς καὶ συνήθεις καὶ χωρὶς ὑπόληψιν ἄρχοντας.
8 Ἀκούων αὐτὰ ἐγώ, ὁ ἐμπνευσμένος ποιητής, κράζω πρὸς τὸν Θεόν: Σήκω, λοιπόν, ὦ Θεέ, καὶ ἐφάρμοσε τὴν δικαίαν σου κρίσιν καὶ ἀπόφασιν ἐπὶ τῆς γῆς, διότι κάτω ἀπὸ τὴν ἰδικήν σου κυριότητα καὶ κατοχὴν εὑρίσκονται ὅλα τὰ ἔθνη.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

Θεὸς ἐστάθη ἐν μέσῳ συνάξεως κριτῶν καὶ ἀρχόντων, τοὺς ὁποίους ὡς ἀντιπροσώπους του ἐγκατέστησε καὶ διὰ θείου κύρους περιέβαλεν, ἐν τῇ ἀπονομῇ τῆς δικαιοσύνης, ἐν μέσῳ δὲ αὐτῶν καταλαβὼν τὴν πρέπουσαν εἰς αὐτὸν θέσιν, θὰ κρίνῃ τοὺς περιβεβλημένους θείαν ἐξουσίαν καὶ διαχειριζομένους αὐτήν.
2 Ἕως πότε θὰ δικάζετε ἀδίκως καὶ θὰ προσωποληπτῆτε, χαριζόμενοι εἰς πρόσωπα ἁμαρτωλῶν πλουσίων καὶ ἰσχυρῶν;
3 Ἐκδώσατε δικαίαν κρίσιν ὑπὲρ τοῦ ὀρφανοῦ καὶ πτωχοῦ, ἀποδώσατε τὸ δίκαιόν του εἰς τὸν ταπεινὸν καὶ τὸν διατελοῦντα εἰς ἐσχάτην ἔνδειαν.
4 Ἐλευθερώσατε τὸν ἐλεεινὸν καὶ πτωχὸν ἀπὸ τοὺς καταπιέζοντας αὐτὸν ἐκμεταλλευτάς, γλυτώσατε τὸν ἀπὸ τὰς χεῖρας τοῦ ἀδίκου καὶ ἁμαρτωλοῦ.
5 Οἱ ἄδικοι ὅμως κριταὶ πάσχουν ἀπὸ ἠθικὴν τύφλωσιν καὶ ἀγνωσίαν. Δὲν ἐγνώρισαν ποία καθήκοντα τοὺς ἐπιβάλλει τὸ ἀξίωμά των· οὔτε ἐκατάλαβαν μὲ ποίαν σύνεσιν πρέπει νὰ ἀσκοῦν τὸ ἔργον των. Εἶναι τυφλωμένοι καὶ θὰ συμπεριφέρωνται μὲ πλήρη ἀγνωσίαν τοῦ δικαίου καὶ ἐξ ὁλοκλήρου βυθισμένοι εἰς τὴν πλάνην. Καὶ ποῖον θὰ εἶναι τὸ ἀποτέλεσμα; Θὰ σαλευθοῦν ὅλα τὰ θεμέλια τῆς γῆς. Ὅταν ἡ δικαιοσύνη διαφθείρεται καὶ διασαλεύονται αἱ ἠθικαὶ βάσεις, ἄρδην καὶ ἐκ θεμελίων ἀνατρέπεται πᾶσα κοινωνία.
6 Ἐγώ, ὅταν σᾶς ἐγκαθίστων εἰς τὸ ἀξίωμα, εἶπον· Ὡς ἀντιπρόσωποί μου καὶ ὡς διαχειριζόμενοι τὴν ἐξουσίαν μου εἶσθε θεοὶ καὶ ὅλοι εἶσθε υἱοὶ ἐμοῦ τοῦ Ὑψίστου.
7 Σεῖς ὅμως, ἐπειδὴ δὲν συνησθάνθητε τὰς εὐθύνας καὶ ὑποχρεώσεις σας, θὰ ἀποστερηθῆτε τῆς τιμῆς καὶ τοῦ ἀξιώματός σας, καὶ θὰ ἀποθάνετε ὡς κοινοὶ καὶ ἄσημοι ἄνθρωποι καὶ θὰ πέσετε ὡς ἕνας ἀπὸ τοὺς συνήθεις ἄρχοντας, τοὺς ὁποίους δὲν περιέβαλον ἐγὼ μὲ τὸ κῦρος μου.
8 Καὶ ταῦτα μὲν κραυγάζει ὁ Θεὸς πρὸς τοὺς ἀνόμους κριτάς. Ἐγὼ δὲ ἀναβοῶ· ἐγέρθητι, ὦ Θεέ, καὶ διὰ νὰ ἐξαλειφθῇ πᾶσα ἀδικία κρῖνε σὺ τὴν γῆν. Ἁρμόζει τοῦτο εἰς σὲ καὶ εἶναι δικαίωμά σου, διότι ὅλα τὰ ἔθνη σου ἀνήκουν καὶ θὰ κληρονομήσεις αὐτὰ ἐξ ὁλοκλήρου διὰ τῆς μεταξὺ αὐτῶν ἐπικρατήσεως τῆς βασιλείας σου.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
Θεὸς ἔστη ἐν συναγωγῇ θεῶν, ἐν μέσῳ δὲ θεοὺς διακρινεῖ.	Θεὸς ἐστάθη ἀνάμεσα εἰς συγκέντρωσιν τῶν κριτῶν καὶ ἀρχόντων τῆς Ἰουδαίας. Ἐν μέσῳ δὲ αὐτῶν ὡς ὑπέρτατος Θεός - κριτὴς θὰ κρίνῃ αὐτούς, ποὺ ἔχουν ἀναλάβει καὶ διαχειρίζονται θείαν ἐξουσίαν. Θὰ τοὺς ἐρωτήσῃ καὶ θὰ τοὺς ἐλέγξῃ λέγων·	Θεὸς ἐστάθη ἐν μέσῳ συνάξεως κριτῶν καὶ ἀρχόντων, τοὺς ὁποίους ὡς ἀντιπροσώπους του ἐγκατέστησε καὶ διὰ θείου κύρους περιέβαλεν, ἐν τῇ ἀπονομῇ τῆς δικαιοσύνης, ἐν μέσῳ δὲ αὐτῶν καταλαβὼν τὴν πρέπουσαν εἰς αὐτὸν θέσιν, θὰ κρίνῃ τοὺς περιβεβλημένους θείαν ἐξουσίαν καὶ διαχειριζομένους αὐτήν.
2 Ἕως πότε κρίνετε ἀδικίαν καὶ πρόσωπα ἁμαρτωλῶν λαμβάνετε; (διάψαλμα).	2 Ἕως πότε θὰ δικάζετε ἀδίκως καὶ θὰ λαμβάνετε ὑπ' ὄψιν πρόσωπα χαριζόμενοι εἰς ἁμαρτωλούς, πλουσίους καὶ ἰσχυρούς;	2 Ἕως πότε θὰ δικάζετε ἀδίκως καὶ θὰ προσωποληπτῆτε, χαριζόμενοι εἰς πρόσωπα ἁμαρτωλῶν πλουσίων καὶ ἰσχυρῶν;
3 Κρίνατε ὀρφανῷ καὶ πτωχῷ, ταπεινὸν καὶ πένητα δικαιώσατε·	3 Φροντίσατε νὰ ἐκδίδετε δικαίας ἀποφάσεις ὑπὲρ τοῦ ὀρφανοῦ καὶ τοῦ πτωχοῦ νὰ ἀποδίδετε τὸ δίκαιον εἰς τὸν ἀθῶον, εἰς τὸν ταπεινὸν καὶ πτωχὸν ἄνθρωπον.	3 Ἐκδώσατε δικαίαν κρίσιν ὑπὲρ τοῦ ὀρφανοῦ καὶ πτωχοῦ, ἀποδώσατε τὸ δίκαιόν του εἰς τὸν ταπεινὸν καὶ τὸν διατελοῦντα εἰς ἐσχάτην ἔνδειαν.
4 ἐξέλεσθε πένητα καὶ πτωχόν, ἐκ χειρὸς ἁμαρτωλοῦ ρύσασθε αὐτόν.	4 Ἐλευθερώσατε τὸν ἀξιοδάκρυτον καὶ πτωχὸν ἀπὸ τοὺς ἐκμεταλλευομένους αὐτόν, γλυτώσατέ τον ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ ἀδίκου καὶ ἁμαρτωλοῦ.	4 Ἐλευθερώσατε τὸν ἐλεεινὸν καὶ πτωχὸν ἀπὸ τοὺς καταπιέζοντας αὐτὸν ἐκμεταλλευτάς, γλυτώσατε τὸν ἀπὸ τὰς χεῖρας τοῦ ἀδίκου καὶ ἁμαρτωλοῦ.
5 Οὐκ ἔγνωσαν οὐδὲ συνῆκαν, ἐν σκότει διαπορεύονται· σαλευθήσονται πάντα τὰ θεμέλια τῆς γῆς.	5 Οἱ ἄδικοι ὅμως κριταί, σκοτισμένοι εἰς τὴν ἠθικὴν ἀναλγησίαν των, δὲν εἶχαν καὶ δὲν ἠθέλησαν νὰ ἔχουν ἐπίγνωσιν τῶν καθηκόντων, ποὺ τοὺς ἐπιβάλλει τὸ ἀξίωμά των. Οὔτε ἀντελήφθησαν μὲ ποίαν σύνεσιν πρέπει νὰ ἀσκοῦν τὸ ἔργον των. Περιπατοῦν εἰς τὰ σκοτάδια τῶν ἀδίκων κρίσεων. Ἐξ αἰτίας τῶν ἀδίκων ἀποφάσεών των συνεκλονίσθησαν τὰ θεμέλια τῆς κοινωνίας των.	5 Οἱ ἄδικοι ὅμως κριταὶ πάσχουν ἀπὸ ἠθικὴν τύφλωσιν καὶ ἀγνωσίαν. Δὲν ἐγνώρισαν ποία καθήκοντα τοὺς ἐπιβάλλει τὸ ἀξίωμά των· οὔτε ἐκατάλαβαν μὲ ποίαν σύνεσιν πρέπει νὰ ἀσκοῦν τὸ ἔργον των. Εἶναι τυφλωμένοι καὶ θὰ συμπεριφέρωνται μὲ πλήρη ἀγνωσίαν τοῦ δικαίου καὶ ἐξ ὁλοκλήρου βυθισμένοι εἰς τὴν πλάνην. Καὶ ποῖον θὰ εἶναι τὸ ἀποτέλεσμα; Θὰ σαλευθοῦν ὅλα τὰ θεμέλια τῆς γῆς. Ὅταν ἡ δικαιοσύνη διαφθείρεται καὶ διασαλεύονται αἱ ἠθικαὶ βάσεις, ἄρδην καὶ ἐκ θεμελίων ἀνατρέπεται πᾶσα κοινωνία.
6 Ἐγὼ εἶπα· θεοὶ ἐστε καὶ υἱοὶ Ὑψίστου πάντες·	6 Ἐγὼ δὲ εἶπα πρὸς σᾶς, ὦ δικασταί. Ὅλοι σεῖς εἶσθε ἀντιπρόσωποι τοῦ δικαίου Θεοῦ, υἱοὶ τοῦ Ὑψίστου, τοῦ ἑνὸς καὶ μοναδικοῦ Θεοῦ.	6 Ἐγώ, ὅταν σᾶς ἐγκαθίστων εἰς τὸ ἀξίωμα, εἶπον· Ὡς ἀντιπρόσωποί μου καὶ ὡς διαχειριζόμενοι τὴν ἐξουσίαν μου εἶσθε θεοὶ καὶ ὅλοι εἶσθε υἱοὶ ἐμοῦ τοῦ Ὑψίστου.
7 ὑμεῖς δὲ ὡς ἄνθρωποι ἀποθνήσκετε καὶ ὡς εἶς τῶν ἀρχόντων πίπτετε.	7 Σεῖς ὅμως, ἀναίσθητοι εἰς τὴν τιμὴν τοῦ ἀξιώματός σας, ἀδικεῖτε, δι' αὐτὸ καὶ θὰ ἀποθάνετε ὠσὰν ἕνας ἀπὸ τοὺς κοινοὺς καὶ συνήθεις καὶ χωρὶς ὑπόληψιν ἄρχοντας.	7 Σεῖς ὅμως, ἐπειδὴ δὲν συνησθάνθητε τὰς εὐθύνας καὶ ὑποχρεώσεις σας, θὰ ἀποστερηθῆτε τῆς τιμῆς καὶ τοῦ ἀξιώματός σας, καὶ θὰ ἀποθάνετε ὡς κοινοὶ καὶ ἄσημοι ἄνθρωποι καὶ θὰ πέσετε ὡς ἕνας ἀπὸ τοὺς συνήθεις ἄρχοντας, τοὺς ὁποίους δὲν περιέβαλον ἐγὼ μὲ τὸ κῦρος μου.
8 Ἀνάστα, ὁ Θεός, κρῖνον τὴν γῆν, ὅτι σὺ κατακληρονομήσεις ἐν πᾶσι τοῖς ἔθνεσιν.	8 Ἀκούων αὐτὰ ἐγώ, ὁ ἐμπνευσμένος ποιητής, κράζω πρὸς τὸν Θεόν: Σήκω, λοιπόν, ὦ Θεέ, καὶ ἐφάρμοσε τὴν δικαίαν σου κρίσιν καὶ ἀπόφασιν ἐπὶ τῆς γῆς, διότι κάτω ἀπὸ τὴν ἰδικήν σου κυριότητα καὶ κατοχὴν εὑρίσκονται ὅλα τὰ ἔθνη.	8 Καὶ ταῦτα μὲν κραυγάζει ὁ Θεὸς πρὸς τοὺς ἀνόμους κριτάς. Ἐγὼ δὲ ἀναβοῶ· ἐγέρθητι, ὦ Θεέ, καὶ διὰ νὰ ἐξαλειφθῇ πᾶσα ἀδικία κρῖνε σὺ τὴν γῆν. Ἁρμόζει τοῦτο εἰς σὲ καὶ εἶναι δικαίωμά σου, διότι ὅλα τὰ ἔθνη σου ἀνήκουν καὶ θὰ κληρονομήσεις αὐτὰ ἐξ ὁλοκλήρου διὰ τῆς μεταξὺ αὐτῶν ἐπικρατήσεως τῆς βασιλείας σου.