Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
ὰ
ἐλέη σου, Κύριε, εἰς τὸν αἰῶνα
ᾄσομαι, εἰς γενεὰν καὶ γενεὰν
ἀπαγγελῶ τὴν ἀλήθειάν
σοι ἐν τῷ στόματί μου,
|
ὰ
ἐλέη σου, Κύριε, θὰ ὑμνολογῶ
ἐγὼ παντοτεινά· εἰς γενεὰν
καὶ γενεὰν θα διαλαλῶ με τὸ
στόμα μου τὴν ἀλήθειάν
σου. |
ὰ
ἐλέη σου, Κύριε, θὰ ψάλλω πάντοτε καὶ ἀπαύστως·
εἰς τὸν αἰῶνα, διὰ μέσου ὅλων
τῶν γενεῶν θὰ διακηρύττω καὶ θὰ
ἀναγγέλλω μὲ τὸ στόμα μου τὴν πιστότητα
καὶ φιλαλήθειάν σου, ἡ ὁποία διαλάμπει εἰς
τὴν τήρησιν τῶν ὑποσχέσεών σου.
|
3
ὅτι εἶπας· εἰς τὸν αἰῶνα
ἔλεος οἰκοδομηθήσεται· ἐν τοῖς
οὐρανοῖς ἑτοιμασθήσεται ἡ ἀλήθειά
σου· |
3
Διότι σὺ εἶπες·
τὸ οἰκοδόμημα τοῦ ἐλέους
μου θα ὀρθώνεται καὶ συνεχῶς
θα ἀνοικοδομῆται εἰς τοὺς αἰῶνας
τῶν αἰώνων. Εἰς τοὺς
αἰωνίους καὶ ἀδιασείστους οὐρανοὺς
ἐστηρίχθη καὶ στερεώνεται ἡ
ἀλήθεια καὶ ἡ ἀξιοπιστία
σου. |
3
Διότι εἶπας· ὡς ἄλλο στερεὸν
καὶ ὁλονὲν ὑψούμενον οἰκοδόμημα,
οὕτω καὶ τὸ ἔλεός μου δι’ ἀλλεπαλλήλων
χαρίτων διὰ μέσου τῶν γενεῶν θὰ αὐξάνῃ
καὶ θὰ πλεονάζῃ, μέχρι πλήρους πραγματοποιήσεως
τῶν ἐπαγγελιῶν μου· εἰς τοὺς
οὐρανούς, οἵτινες εἶναι ἀδιάσειστοι
καὶ αἰώνιοι, ἐστηρίχθη καὶ ἡδράσθη
ἡ ἀλήθεια καὶ ὑη ἀξιοπιστία
σου. |
4
διεθέμην διαθήκην τοῖς
ἐκλεκτοῖς μου, ὤμοσα Δαυὶδ
τῷ δούλῳ μου· |
4
Σὺ εἶπες· Ἔκαμα συμφωνίαν μὲ
τοὺς ἐκλεκτοὺς ἀνθρώπους τοῦ
λαοῦ μου, ἔδωσα ὑπόσχεσιν
μὲ ὅρκον
εἰς τὸν δοῦλον
μου τὸν Δαυὶδ καὶ εἶπα·
|
4
Συνῆψα μὲ τὸν ἐκλεκτὸν λαόν
μου συμφωνίαν καὶ διαθήκην· ἔδωκα ἔνορκον
ὑπόσχεσιν εἰς τὸν δοῦλον μου Δαβὶδ
καὶ τοῦ εἶπα· |
5
ἕως τοῦ αἰῶνος ἑτοιμάσω
σπέρμα σου καὶ οἰκοδομήσω εἰς
γενεὰν καὶ γενεὰν
τὸν θρόνον σου.(διάψαλμα),
|
5
μέχρι τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος
θὰ στερεώσω καὶ
θὰ ἐνισχύσω τοὺς ἀπογόνους
σου. Ὡς στερεὸν καὶ ἀκλόνητον
οἰκοδόμημα θὰ θεμελιώσω καὶ
θα ἀνεγείρω τὸν βασιλικόν σου θρόνον
ἀπὸ γενεᾶς εἰς γενεάν.
|
5
Μέχρι συντελείας τοῦ αἰῶνος θὰ στερεώνω
καὶ θὰ στηρίζω τοὺς ἀπογόνους σου
καὶ θὰ θεμελιώσω ὡς οἰκοδόμημα λαμπρὸν
καὶ ἀδιάσειστον εἰς ὅλας τὰς
γενεᾶς τὸν βασιλικόν σου θρόνον.
|
6
ἐξομολογήσονται οἱ οὐρανοὶ τὰ
θαυμάσιά σου, Κύριε, καὶ τὴν
ἀλήθειάν σου ἐν ἐκκλησίᾳ
ἁγίων. |
6
Αἱ οὐράνιαι ἀγγελικαὶ
δυνάμεις θα ἀνυμνολογήσουν τὰ
θαυμάσια ἔργα σου, Κύριε, καὶ τὴν
ἀξιοπιστίαν τῶν λόγων σου θὰ
δοξολογήσουν εἰς τὴν
ἐπουράνιον ἐκκλησίαν
τῶν ἀγγέλων καὶ τῶν ἁγίων
σου.
|
6
Ἔχεις δὲ σὺ τὴν θέλησιν καὶ
τὴν ἰσχὺν ὅπως ἐκτελέσῃς
τὰ ὅσα ὑπεσχέθης. Αἱ ἐν
οὐρανοῖς διαμένουσαι ἀγγελικαὶ δυνάμεις
θὰ ἀνυμνήσουν τὰ θαυμάσιά σου, Κύριε·
καὶ θὰ δοξολογήσουν τὴν ἀλήθειαν καὶ
ἀξιοπιστίαν σου ἐν τῇ ἐπουρανίῳ
Ἐκκλησίᾳ τῶν ἀγγέλων καὶ τῶν
ἁγίων σου. |
7
ὅτι τίς ἐν νεφέλαις ἰσωθήσεται
τῷ Κυρίῳ; Καὶ τίς ὀμοιωθήσεται
τῷ Κυρίῳ ἐν υἱοῖς Θεοῦ;
|
7
Διότι ποιὸς καὶ ἀπὸ ἐκείνους,
ποὺ ὑπάρχουν ὑπεράνω ἀπὸ
τὰς νεφέλας εἰς τοὺς οὐρανούς,
δύναται να ἐξισωθῇ
καὶ ἀντιπαραβληθῇ
πρὸς τὸν Κύριον;
Ἢ ποιὸς ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους
τοῦ οὐρανοῦ ἢ τοὺς κατὰ
χάριν υἱοὺς τοῦ Θεοῦ εἶναι
δυνατὸν νὰ ὁμοιωθῇ πρὸς τὸν
Κύριον;
|
7
Διότι ποῖος εἰς τὰς νεφέλας καὶ εἰς
τοῦ οὐρανοῦ τὰ ὑπερνέφελα ὕψη
ἄγγελος ἢ ἀρχάγγελος θὰ ἐξισωθῇ
ἢ θὰ τολμήσῃ νὰ παραβληθῇ πρὸς
τὸν Κύριον; Ἢ ποῖος μεταξὺ τῶν
ἐν οὐρανοῖς ἀγγέλων καὶ
τῶν κατὰ χάριν υἱῶν τοῦ Θεοῦ
θὰ ἐμφανίσῃ ἑαυτὸν ὅμοιον
πρὸς τὸν Κύριον; |
8
Ὁ Θεὸς ἐνδοξαζόμενος
ἐν βουλῇ ἁγίων, μέγας καὶ
φοβερὸς ἐπὶ πάντας τοὺς περικύκλῳ
αὐτοῦ. |
8
Ὁ Θεός, αὐτὸς δοξάζεται ἀκσπαπαύστως
ἐν μέσῳ
συγκεντρώσεων τῶν ἁγίων ἀγγέλων
του εἰς τοὺς οὐρανούς· εἶναι
μέγας, θαυμαστὸς καὶ φοβερὸς εἰς
ὅλους ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι
τὸν περικυκλώνουν.
|
8
Ὁ Θεός, ποὺ ἀνυμνεῖται καὶ δοξάζεται
ἐν μέσῳ τοῦ ἐν οὐρανοῖς
συμβουλίου τῶν ἁγίων ἀγγέλων, εἰς
τοὺς ὁποίους ἀνακοινώνει τὰς θαυμαστὰς
καὶ ἐνδόξους βουλάς του, εἶναι μέγας
καὶ φοβερὸς εἰς ὅλους, ὅσοι
ἵστανται πέριξ αὐτοῦ κυκλοῦντες τὸν
θρόνον του. |
9
Κύριε ὁ Θεὸς τῶν δυνάμεων, τίς
ὅμοιός σοι; Δυνατὸς εἶ, Κύριε,
καὶ ἡ ἀλήθειά σου κύκλῳ
σου. |
9
Ὦ Κύριε καὶ Θεὲ τῶν ἐν
οὐρανοῖς ἀγγελικῶν δυνάμεων,
ποιὸς εἶναι δυνατὸν να συγκριθῇ πρὸς
σέ; Σύ Κύριε, εἶσαι παντοδύναμος
καὶ ἡ ἀλήθειά σου σὲ περιβάλλει
καὶ ἀκτινοβολεῖται γύρω σου.
|
9
Κύριε, ὁ Θεὸς τῶν ἐν οὐρανοῖς
ἀγγελικῶν δυνάμεων, ποῖος εἶναι ὅμοιός
σου; Κανείς. Εἶσαι, Κύριε, δυνατὸς καὶ ἡ
ἀλήθεια καὶ ἡ ἀξιοπιστία σου
ἐκτείνεται τριγύρω σου, διότι πάντοτε ἀποδεικνύεσαι
ἀληθὴς καὶ ἀξιόπιστος.
|
10
Σὺ δεσπόζεις τοῦ κράτους τῆς
θαλάσσης, τὸν δὲ σάλον τῶν κυμάτων
αὐτῆς σὺ καταπραΐνεις.
|
10
Σὺ κυριαρχεῖς ἀπολύτως εἰς τὴν
δύναμιν τῆς θαλάσσης τὴν δὲ
ἀναταραχὴν τῶν κυμάτων της σὺ
τὴν καταπραΰνεις καὶ τὴν γαληνεύεις.
|
10
Σὺ κυριαρχεῖς ἀπολύτως ἐπὶ τῆς
ἀδαμάστου δυνάμεως τῆς θαλάσσης, τὴν ταραχὴν
δὲ τῶν κυμάτων τῆς σὺ καταπραΰνεις
καὶ κατηρεμεῖς. |
11
Σὺ ἐταπείνωσας ὡς τραυματίαν
ὑπερήφανον, ἐν τῷ βραχίονι τῆς
δυνάμεώς σου διεσκόρπισας τοὺς ἐχθρούς
σου. |
11
Σὺ ἐταπείνωσες τὸν ὑπερήφανον
Φαραὼ ὡς τραυματίαν πολέμου, καὶ
μὲ τὸν ἀκατανίκητον βραχίονά
σου διεσκόρπισες τοὺς ἐχθρούς σου
ἐκεῖ, παρὰ τὴν Ἐρυθρὰν
Θάλασσαν.
|
11
Σὺ ἐν Αἰγύπτῳ κατέρριψας τεταπεινωμένον
ὡς τραυματίαν, εἰς τὴν διάκρισιν τῶν
ἀντιπάλων του κατακείμενον, τὸν ὑπερήφανον,
καὶ μὲ τὸν πανίσχυρον βραχίονά σου διεσκόρπισας
τοὺς ἐχθρούς σου. |
12
Σοί εἰσιν οἱ οὐρανοί, καὶ
σή ἐστιν ἡ γῆ· τὴν οἰκουμένην
καὶ τὸ πλήρωμα αὐτῆς σὺ
ἐθεμελίωσας. |
12
Ἰδικοί σου εἶναι οἱ οὐρανοί,
ἰδική σου εἶναι ἡ γῆ. Τὴν
οἰκουμένην καὶ ὅλα, ὅσα γεμίζουν
ἀπ' ἄκρου εἰς ἄκρον τὴν γῆν,
σὺ ἐθεμελίωσες ἐπὶ ἀσφαλῶν
βάσεων.
|
12
Ἰδικοί σου εἶναι οἱ οὐρανοὶ
καὶ ἰδική σου εἶναι ἡ γῆ· τὴν
κατοικουμένην ἔκτασιν τῆς γῆς καὶ
ὅλα μὲ ὅσα εἶναι γεμάτη, σὺ
ἐπὶ θεμελίων ἀσφαλῶς τὰ ἔκτισας.
|
13
Τὸν βορρᾶν καὶ τὴν θάλασσαν
σὺ ἔκτισας, Θαβὼρ καὶ Ἑρμὼν
ἐν τῷ ὀνόματί σου ἀγαλλιάσονται.
|
13
Τὴν πρὸς βορρᾶν ἔκτασιν καὶ
τὴν Μεσόγειον Θάλασσαν σὺ ἐδημιούργησες.
Τὸ καταπράσινον Θαβὼρ καὶ τὸ
χιονισμένον Ἑρμών, ὅταν ἀκούουν
τὸ ὄνομά σου, σκιρτοῦν ἀπὸ
ἀγαλλίασιν καὶ δοξολογοῦν σέ,
τὸν δημιουργόν των. |
13
Τὸν Βορρᾶν καὶ τὴν κατὰ τὸν
Νότον θάλασσαν, σὺ ἐδημιούργησας, τὸ καταπράσινον
ἀπὸ φυτείας Θαβὼρ καὶ τὸ χιονοσκεπὲς
Ἑρμὼν ἐπὶ τῷ ἀκούσματι
τοῦ ὀνόματός σου ἀνασκιρτοῦν ἀγαλλόμενα
καὶ σὲ ὡς ποιητὴν τῶν ἐπευφημοῦν.
|
14
Σὸς ὁ βραχίων μετὰ δυναστείας·
κραταιωθήτω ἡ χείρ σου, ὑψωθήτω
ἡ δεξιά σου. |
14
Ὁ ἰδικός σου βραχίων ἐνεργεῖ
μὲ ἀκατανίκητον δύναμιν. Ἂς
εἶναι λοιπὸν πάντοτε πανίσχυρος ἡ
χείρ σου, διὰ να ὑπερασπίζῃ
τοὺς δικαίους καὶ παρέχῃ τὰς
εὐλογίας σου. Ἂς μεγαλύνεται αὐτὴ
μὲ τὰ θαυμαστά της ἔργα.
|
14
Ἰδικός σου εἶναι ὁ βραχίων ὁ μετὰ
δυνάμεως ἀκατανικήτου καὶ ἀπεριορίστου κινούμενος
καὶ ἐνεργῶν. Ἂς ἐπιτελῇ
πάντοτε τὰ κραταιά της ἔργα ἡ ἀήττητος
χείρ σου· ἂς μεγαλύνεται πάντοτε ἡ ὑψηλὴ
καὶ ἔνδοξος δεξιά σου.
|
15
Δικαιοσύνη καὶ κρίμα ἐτοιμασία
τοῦ θρόνου σου, ἔλεος καὶ ἀλήθεια
προπορεύσονται πρὸ προσώπου σου.
|
15
Ἡ δικαιοσύνη σου καὶ αἱ ὀρθαὶ
καὶ δίκαιαι πάντοτε ἀποφάσεις
σου ἀναδεικνύουν ἔνδοξον τὸν θρόνον
σου. Ἡ δὲ εὐσπλαγχνία σου καὶ
ἡ ἀλήθειά σου εἰς τὰ λόγια
σου, εἰς τὰς ἀποφάσεις σου, εἰς
τὰς ὑποσχέσεις σου, ὡς ἄλλοι
ἄγγελοι, προπορεύονται ἐνώπιόν
σου, διὰ νὰ ἐξαγγέλλουν τὸ μεγαλεῖον
σου. |
15
Ἡ δικαιοσύνη καὶ αἱ εὐθεῖαι
ἀποφάσεις, τὰς ὁποίας αὕτη ἐκφέρει
καὶ πραγματοποιεῖ, εἶναι τὰ θεμέλια
τοῦ θρόνου σου, τὸ ἔλεος καὶ ἡ
ἀξιοπιστία εἰς τὰς ὑποσχέσεις σου
εἶναι πρόδρομοι τῆς παρουσίας σου καὶ ὡς
ἄλλοι ἄγγελοι προπορεύονται πρὸ τοῦ
προσώπου σου καλοῦντα τὰ ἔθνη εἰς
ὑποδοχὴν καὶ προσκύνησίν σου.
|
16
Μακάριος ὁ λαὸς ὁ γινώσκων ἀλαλαγμόν·
Κύριε, ἐν τῷ φωτὶ τοῦ προσώπου
σου πορεύσονται |
16
Εὐτυχὴς καὶ εὐλογημένος εἶναι
ὁ λαὸς ἐκεῖνος, ποὺ ἔμαθε
μὲ ἀλαλαγμοὺς να δοξολογῇ τὸν
Κύριον κατὰ τὰς ἑορτάς. Κύριε,
μὲ τὸ φῶς τῆς ἰδικῆς σου
παρουσίας θὰ πορεύωνται τὸν ὀρθὸν
δρόμον οἱ ἄνθρωποι αὐτοί.
|
16
Μακάριος ὁ λαός, ὁ ὁποῖος γνωρίζει
μετ’ εὐγνώμονος ἐνθουσιασμοῦ νὰ ἀνευφημῇ
καὶ νὰ ἀνυψώνῃ πρὸς δόξαν τοῦ
Κυρίου εἰς τὰς πρὸς λατρείαν του συνάξεις
τὴν φωνήν του· Κύριε, μὲ τὸ φῶς
τῆς ἀληθείας καὶ τοῦ ἐλέους,
τὸ ὁποῖον ἐκπέμπεται ἀπὸ
τὸ πρόσωπόν σου, ὁ λαὸς αὐτὸς
θὰ σταδιοδρομῇ. |
17
Καὶ ἐν τῷ ὀνόματί σου
ἀγαλλιάσονται ὅλην τὴν ἡμέραν
καὶ ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ὑψωθήσονται.
|
17
Μὲ τὴν πίστιν καὶ τὴν ἐλπίδα
εἰς τὸ πάντιμον καὶ σεβαστὸν
Ὄνομά σου θα χαίρουν καὶ θα ἀγάλλωνται
ὅλας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς
των, καὶ με τὴν ἰδικήν σου προστατευτικὴν
δικαιοσύνην θὰ ὑψωθοῦν καὶ θὰ
δοξασθοῦν. |
17
Καὶ μὲ τὴν ἐλπίδα καὶ πεποίθησίν
του εἰς τὸ ὄνομά σου διαρκῶς καὶ
κατὰ πᾶσαν ἡμέραν θὰ χαίρῃ καὶ
θὰ ἀγάλλεται, καὶ διὰ τῆς
δικαιοσύνης σου ἡ ὁποία θὰ τὸν προστατεύῃ,
ἀλλὰ καὶ θὰ βασιλεύῃ ἐν
αὐτῷ, θὰ ὑψωθῇ καὶ θὰ
δοξασθῇ. |
18
Ὅτι καύχημα τῆς δυνάμεως αὐτῶν
σὺ εἶ, καὶ ἐν τῇ εὐδοκίᾳ
σου ὑψωθήσεται τὸ κέρας ἡμῶν.
|
18
Διότι σὺ εἶσαι τὸ καύχημα τῆς
δυνάμεώς των καὶ μὲ τὴν ἰδικήν
σου εὐμένειαν καὶ προστασίαν θα ἀναδειχθῇ
ἔνδοξος ἡ παράταξις μας.
|
18
Διότι σὺ τοὺς δίδεις τὴν δύναμιν καὶ
ἰσχύν, καὶ χάρις εἰς τὴν προστασίαν
σου καυχῶνται διὰ τὰς νίκας των, καὶ
ἕνεκα τῆς πρὸς ἡμᾶς εὐνοίας
καὶ εὐαρεσκείας σου, θὰ ὑψωθῇ
καὶ θὰ δοξασθῇ τὸ κέρας τῆς
δυνάμεώς μας. |
19
Ὅτι τοῦ Κυρίου ἡ ἀντίληψις
καὶ τοῦ ἁγίου Ἰσραὴλ βασιλέως
ἡμῶν. |
19
Ὁ Κύριος εἶναι ὁ προστάτης καὶ
σωτὴρ εἰς τὰς δυσκόλους περιστάσεις
τῆς ζωῆς μας. Αὐτός, ὁ ἅγιος
Θεὸς τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ,
ὁ βασιλεύς μας. |
19
Διότι τοῦ Κυρίου δῶρον εἶναι ἡ ἐν
τοθις κινδύνοις προστασία μας καὶ ὑποστήριξίς
μας, καὶ ἀπὸ τὸν ἅγιον τοῦ
Ἰσραὴλ προστάτην, ὁ ὁποῖος εἶναι
καὶ αἰώνιος βασιλεύς μας, μᾶς παρέχεται
αὕτη. |
20
Τότε ἐλάλησας ἐν
ὁράσει τοῖς υἱοῖς σου καὶ
εἶπας· ἐθέμην βοήθειαν
ἐπὶ δυνατόν, ὕψωσα ἐκλεκτὸν
ἐκ τοῦ λαοῦ μου·
|
20
Εἰς τὸν κατάλληλον τότε καὶ
ὡρισμένον χρόνον μὲ ὁράματα
σὺ ἀπεκάλυψες τὸ θέλημά
σου εἰς τοὺς υἱούς σου, τοὺς
προφήτας, καὶ εἶπες· Ἔδωσα τὴν
βοήθειάν μου εἰς ἕνα ἄνθρωπον,
τὸν ἀνέδειξα ἰσχυρόν, τὸν
ὕψωσα ὡς τὸν ἐκλεκτόν μου μεταξὺ
τοῦ λαοῦ,
|
20
Τότε, ὅτε ἦλθεν ὁ ὡρισμένος καὶ
κατάλληλος χρόνος, ἐλάλησας διὰ θείου ὁράματος
εἰς τοὺς υἱούς σου τοὺς προφήτας καὶ
εἶπας· Ἔθεσα καὶ παρέσχον τὴν
βοήθειάν μου εἰς ἄνθρωπον, τὸν ὁποῖον
δι' αὐτῆς κατέστησα δυνατὸν ἐπὶ
προστασίᾳ τοῦ λαοῦ μου· ὕψωσα
αὐτὸν ποὺ ἐξέλεξα ἀπὸ
τὸν λαόν μου καὶ κατέστησα αὐτὸν βασιλέα.
|
21
εὖρον Δαυὶδ τὸν δοῦλόν μου,
ἐν ἐλέει ἁγίῳ μου ἔχρισα
αὐτόν. |
21
εὑρῆκα, δηλαδή, ἐκ μέσου τοῦ
ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ τὸν Δαυίδ,
τὸν δοῦλον μου, καὶ με ἅγιον ἔλαιον
ἔχρισα αὐτὸν βασιλέα.
|
21
Εὖρον τὸν Δαβὶδ τὸν δοῦλον μου
καὶ διὰ τοῦ ἁγίου μου ἐλαίου
τὸν ἔχρισα βασιλέα. |
22
Ἡ γὰρ χείρ μου συναντιλήψεται αὐτῷ
καὶ ὁ βραχίων μου κατισχύσει αὐτόν·
|
22
Ἡ παντοδύναμος δεξιά μου θὰ βοηθῇ
καὶ θα προστατεύῃ αὐτόν, καὶ
ὁ βραχίων τῆς δυνάμεώς μου θα
τὸν ἐνδυναμώνῃ πάντοτε.
|
22
Τὸν ὕψωσα, διότι ἡ ἀκαταγώνιστος χείρ
μου θὰ εἶναι παντοτεινὸς συμβοηθός
του, καὶ ὁ βραχίων μου θὰ τὸν ἐνδυναμώνῃ
καὶ θὰ τὸν ἐνισχύῃ.
|
23
οὐκ ὠφελήσει ἐχθρὸς ἐν
αὐτῷ, καὶ υἱὸς ἀνομίας
οὐ προσθήσει τοῦ κακῶσαι αὐτόν.
|
23
Ὁ ἐχθρός του δεν ἔχει τίποτε
να ἐπιτύχῃ εἰς βάρος του, νὰ
ὠφεληθῇ καὶ κερδίσῃ ἀπὸ
αὐτόν. Καὶ κανεὶς κακοποιὸς
ποτὲ δὲν θὰ κατορθώσῃ καὶ
δὲν θα ἐπιχειρήσῃ πάλιν νὰ
τοῦ κάμῃ κάτι κακόν.
|
23
Δὲν θὰ τὸν ἐκμεταλλευθῇ καὶ
δὲν θὰ ἀποσπάσῃ ἀπὸ αὐτὸν
ὠφελήματα καὶ φόρους ὁ ἐχθρός, καὶ
ἄνομος ἄνθρωπος δὲν θὰ ἠμπορέσῃ
νὰ τὸν κακοποιήσῃ. |
24
Καὶ συγκόψω ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ
τοὺς ἐχθροὺς αὐτοῦ καὶ
τοὺς μισοῦντας αὐτὸν τροπώσομαι.
|
24
Ἐνώπιόν του θα κατακόψω ὅλους
τοὺς ἐχθρούς του καὶ ἐκείνους,
οἱ ὁποῖοι τὸν μισοῦν, θα τοὺς
κατατροπώσω, θὰ τοὺς τρέψω πανικόβλητους
εἰς φυγήν. |
24
καὶ θὰ κατακόψω ἐνώπιόν του ὅλους
μαζὶ τοὺς ἐχθρούς του, καὶ ἐκείνους
ποὺ τὸν μισοῦν θὰ τοὺς τρέψω
εἰς ἐπονείδιστον φυγήν. |
25
Καὶ ἡ ἀλήθειά μου καὶ
τὸ ἔλεός μου μετ' αὐτοῦ, καὶ
ἐν τῷ ὀνόματί μου ὑψωθήσεται
τὸ κέρας αὐτοῦ. |
25
Ἡ ἀλήθειά μου καὶ ἡ εὐσπλαγχνία
μου θὰ εἶναι πάντοτε μαζῆ του. Δι'
ἐμοῦ θὰ ἐξυψωθῇ καὶ θὰ
δοξασθῇ ἡ δύναμίς του.
|
25
Καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἀξιοπιστία
μου ἐν τῇ τηρήσει τῶν πρὸς αὐτὸν
ὑποσχέσεών μου, καὶ αἱ χάριτες τοῦ
ἐλέους μου θὰ εἶναι μαζί του, καὶ
διὰ τοῦ ὀνόματός μου θὰ ἐξυψωθῇ
καὶ θὰ δοξασθῇ ἡ δύναμίς του.
|
26
Καὶ θήσομαι ἐν θαλάσσῃ χεῖρα
αὐτοῦ καὶ ἐν ποταμοῖς δεξιὰν
αὐτοῦ. |
26
Θὰ θεμελιώσω τὴν κυριαρχίαν του μέχρι
καὶ τῆς Μεσογείου Θαλάσσης καὶ
τὴν δύναμιν τῆς δεξιᾶς του μέχρι
καὶ τῶν ποταμῶν Εὐφράτου καὶ
Τίγρητος.
|
26
Καὶ θὰ ἐπιβάλω τὸ κράτος τῆς
χειρός του μέχρι τῆς Μεσογείου θαλάσσης, καὶ
τὴν κυριαρχίαν τῆς δεξιᾶς του μέχρις αὐτῶν
τῶν ἐκροῶν τοῦ Εὐφράτου ποταμοῦ.
|
27
Αὐτὸς ἐπικαλέσεταί με·
πατήρ μου εἶ σύ, Θεός μου καὶ
ἀντιλήπτωρ τῆς σωτηρίας μου·
|
27
Αὐτὸς μὲ πίστιν θα μὲ ἐπικαλεσθῇ
καὶ θὰ μοῦ πῇ: Σὺ εἶσαι
ὁ πατήρ μου, ὁ Θεός μου, ὁ προστάτης
καὶ σωτήρ μου.
|
27
Αὐτὸς θὰ μὲ ἐπικαλεσθῇ
μετὰ πίστεως καὶ θὰ μοῦ εἴπῃ·
εἶσαι σὺ Πατήρ μου, Θεός μου καὶ βοηθὸς
ἐξασφαλίζων εἰς ἐμὲ τὴν
σωτηρίαν. |
28
κἀγὼ πρωτότοκον θήσομαι αὐτόν,
ὑψηλὸν παρὰ τοῖς βασιλεῦσι τῆς
γῆς. |
28
Καὶ ἐγώ, ὡς ἄλλον προνομιοῦχον
πρωτότοκον υἱόν μου, θὰ τὸν
ἀναδείξω, θὰ τὸν κάμω ἐνδοξότατον
μεταξὺ ὅλων τῶν βασιλέων τῆς
γῆς. |
28
Καὶ ἐγὼ θὰ τὸν καταστήσω πρωτότοκον
ἀπολαύοντα ἐξαιρετικὰ προνόμια καὶ
θὰ τὸν ἀναδείξω ἐνδοξότατον καὶ
μέγαν μεταξὺ τῶν βασιλέων τῆς γῆς.
|
29
Εἰς τὸν αἰῶνα φυλάξω αὐτῷ
τὸ ἔλεός μου, καὶ ἡ διαθήκη
μου πιστὴ αὐτῷ·
|
29
Αἰωνία θὰ εἶναι ἡ πρὸς
αὐτὸν εὐσπλαγχνία μου καὶ ἡ
μετ' αὐτοῦ διαθήκη μου θὰ παραμένῃ
πάντοτε ἀξιόπιστος καὶ βεβαία
εἰς ὄφελός του.
|
29
Παντοτεινὸν καὶ αἰώνιον θὰ τηρήσω
δι’ αὐτὸν τὸ ἔλεός μου, καὶ
ἡ μετ’ αὐτοῦ διαθήκη μου θὰ παραμένῃ
ὑπὲρ αὐτοῦ ἀξιόπιστος καὶ
ἀδιάψευστος. |
30
καὶ θήσομαι εἰς τὸν αἰῶνα
τοῦ αἰῶνος τὸ σπέρμα αὐτοῦ
καὶ τὸν θρόνον αὐτοῦ ὡς
τὰς ἡμέρας τοῦ οὐρανοῦ.
|
30
Θα ἀναδεικνύω πάντοτε τοὺς ἀπογόνους
καὶ διαδόχους του, ὥστε ὁ βασιλικὸς
του θρόνος να διαρκῇ ὅσον καὶ ὁ
οὐρανός· νὰ μείνῃ αἰώνιος.
|
30
Καὶ θὰ καταστήσω αἰώνιον εἰς γενεᾶς
γενεῶν τὸ σπέρμα καὶ τοὺς ἀπογόνούς
του, οἱ ὁποῖοι οὕτω δὲν θὰ
ἐκλείψουν ποτέ, καὶ τὸν θρόνον
του θὰ τὸν διατηρήσω σὰν τὰς ἡμέρας
τοῦ οὐρανοῦ, ὁ ὁποῖος
δὲν γηράσκει ποτέ. |
31
Ἐὰν ἐγκαταλίπωσιν οἱ υἱοὶ
αὐτοῦ τὸν νόμον μου καὶ τοῖς
κρίμασί μου μὴ πορευθῶσιν,
|
31
Ἐὰν ὅμως οἱ ἀπόγονοί
του ἐγκαταλείψουν τὸν Νόμον μου καὶ
δὲν ζήσουν σύμφωνα μὲ τὰς ἐντολάς
μου, |
31
Ἐὰν δὲ οἱ ἀπόγονοί του ἐγκαταλίπουν
τὸν νόμον μου καὶ ἐὰν δὲν πολιτευθοῦν
σύμφωνα μὲ τὰ παραγγέλματα καὶ κρίματά μου,
|
32
ἐὰν τὰ δικαιώματά μου βεβηλώσωσι
καὶ τὰς ἐντολάς μου μὴ φυλάξωσιν,
|
32
ἐὰν βεβηλώσουν τὰ προστάγματά
μου καὶ δὲν τηρήσουν τὰς ἐντολάς
μου, |
32
ἐὰν ποδοπατήσουν τὰ προστάγματα, τὰ
ὁποῖα δικαιωματικῶς ἀξιῶ ἀπὸ
τὰ πλάσματά μου νὰ τηροῦν, καὶ δὲν
φυλάξουν τὰς ἐντολάς μου, |
33
ἐπισκέψομαι ἐν ράβδῳ τὰς
ἀνομίας αὐτῶν καὶ ἐν μάστιξι
τὰς ἀδικίας αὐτῶν·
|
33
τότε ἐγὼ θὰ τοὺς ἐπισκεφθῶ
μὲ ράβδον τιμωρίας διὰ τὰς παρανομίας
των καὶ μὲ μαστιγώσεις διὰ τὰς
ἀδικίας, τὰς ὁποίας θὰ
διαπράττουν.
|
33
τότε θὰ ἐπισκεφθῶ μὲ ράβδον παιδεύσεως
τὰς ἀνομίας των καὶ μὲ τιμωρητικὰς
μάστιγας τὰς ἀδικίας των. |
34
τὸ δὲ ἔλεός μου οὐ μὴ
διασκεδάσω ἀπ' αὐτῶν, οὐδ' οὐ
μὴ ἀδικήσω ἐν τῇ ἀληθείᾳ
μου, |
34
Παρ' ὅλον τοῦτο ὅμως δὲν θὰ
ἀπομακρύνω ἐγὼ τὸ ἔλεός
μου ἀπὸ αὐτούς, οὔτε καὶ
θὰ ἀθετήσω τὰς ὑποσχέσεις,
ποὺ τοὺς ἔχω δώσει.
|
34
Δὲν θὰ ἀπομακρύνω ὅμως τὸ ἔλεός
μου ἀπὸ αὐτούς, οὔτε θὰ διαπράξω
ἀδίκημα κατὰ τῆς ἀληθείας μου καὶ
ἀξιοπιστίας μου, |
35
οὐδ οὐ μὴ βεβηλώσω τὴν διαθήκην
μου καὶ τὰ ἐκπορευόμενα διὰ
τῶν χειλέων μου οὐ μὴ ἀθετήσω.
|
35
Δὲν θὰ καταπατήσω ἐγὼ τὴν
ἔνορκον ὑπόσχεσίν μου καὶ δὲν
θὰ ἀθετήσω τὰ λόγια, τὰ
ὁποῖα ἐξῆλθον ἀπὸ τὸ
στόμα μου.
|
35
οὔτε θὰ παραβιάσω τὴν διαθήκην μου βεβηλώνων
τοὺς ὄρους αὐτῆς, καὶ τὰ
λόγια ποὺ ἐξέρχονται ἀπὸ τὰ
χείλη μου δὲν θὰ τὰ ἀθετήσω.
|
36
Ἅπαξ ὤμοσα ἐν τῷ ἁγίῳ
μου, εἰ τῷ Δαυὶδ ψεύσομαι·
|
36
Μιὰ φορὰ ὡρκίσθην εἰς τὴν
ἁγιότητά μου· δὲν θὰ ψευσθῶ,
λοιπόν, πρὸς τὸν Δαυὶδ σχετικῶς
μὲ τὰς ὑποσχέσεις μου.
|
36
Ἅπαξ διὰ παντὸς ὡρκίσθην ἐπὶ
τῆς ἁγιωσύνης μου καὶ ἐπὶ τῆς
ἀποστρεφομένης τὸ ψεῦδος φύσεώς μου, κατ’
οὐδένα λόγον δὲν θὰ ψευσθῶ εἰς
τὸν Δαβὶδ καὶ δὲν θὰ ἀπατήσω
αὐτὸν μὴ τηρῶν τὰς πρὸς
αὐτὸν ὑποσχέσεις μου.
|
37
τὸ σπέρμα αὐτοῦ εἰς τὸν
αἰῶνα μενεῖ καὶ ὁ θρόνος
αὐτοῦ ὡς ὁ ἥλιος ἐναντίον
μου |
37
Οἱ ἀπόγονοι καὶ διάδοχοι τοῦ
θρόνου του θὰ ὑπάρχουν πάντοτε
καὶ ὁ βασιλικός του θρόνος θὰ
παραμένῃ ἐνώπιόν μου ὅπως
ὁ φωτεινὸς ἥλιος,
|
37
Οἱ ἀπόγονοί του θὰ παραμείνουν αἰωνίως,
καὶ δὲν θὰ σβήσῃ τὸ ὄνομά
του καὶ ἡ γενεά του ποτὲ καὶ
ὁ βασιλικός του θρόνος θὰ εἶναι ἔνδοξος
καὶ διαρκὴς ἐνώπιόν μου, λαμπρὸς καὶ
ἀδιάσειστος, ὅπως ὁ ἥλιος,
|
38
καὶ ὡς ἡ σελήνη κατηρτισμένη
εἰς τὸν αἰῶνα· καὶ ὁ
μάρτυς ἐν οὐρανῷ πιστός. (διάψαλμα).
|
38
καὶ ὅπως ἡ σελήνη, ἡ ὁποία
ἔχει δημιουργηθῆ διὰ νὰ ὑπάρχῃ
αἰωνίως. Ὁ μάρτυς δὲ ὁ
ἀξιόπιστος καὶ φιλαλήθης εἶμαι
ἐγώ, ὁ ὁποῖος κατοικῶ
εἰς τὸν οὐρανόν.
|
38
καὶ ὅπως ἡ σελήνη ποὺ ἔχει δημιουργηθῇ,
διὰ να παραμένῃ φωτίζουσα αἰωνίως. Καὶ
ὁ μάρτυς ὁ ἀξιόπιστος καὶ φιλαλήθης,
ὁ ἐν τῷ οὐρανῷ διαμένων εἶμαι
ἐγώ. |
39
Σὺ δὲ ἀπώσω καὶ
ἐξουδένωσας, ἀνεβάλου τὸν χριστόν
σου· |
39
Σὺ ὅμως, Κύριε, ποὺ τόσας καὶ
τόσας ὑποσχέσεις ἔδωκες διὰ
τὸν Δαυίδ, ἀπώθησες, ἐξηυτέλισες,
καὶ ἀπέβαλες καὶ δὲν θέλεις
να ἴδῃς τὸν καταγόμενον ἀπὸ
τὸν Δαυὶδ χρισμένον βασιλέα τοῦ
Ἰσραὴλ τὸν Ροβοάμ.
|
39
Σὺ ὅμως, ποὺ τόσας καὶ τέτοιας ὑποσχέσεις
ἔδωκας διὰ τὸν Δαβίδ, ἀπωθήσας καὶ
ἐξεμηδενίσας, ἀπέβαλες καὶ δὲν
θέλεις νὰ ἴδῃς τὸν ἀπὸ
τοῦ Δαβὶδ καταγόμενον κεχρισμένον βασιλέα Ροβοάμ.
|
40
κατέστρεψας τὴν διαθήκην τοῦ δούλου
σου, ἐβεβήλωσας εἰς τὴν γῆν
τὸ ἁγίασμα αὐτοῦ.
|
40
Ἠκύρωσες καὶ κατέλυσες τὴν διαθήκην
σου πρὸς τὸν δοῦλον σου Δαυὶδ καὶ
παρεχώρησες νὰ βεβηλωθῇ καὶ ποδοπατηθῇ
εἰς τὴν γῆν τὸ ἱερὸν τοῦ
βασιλέως μας στέμμα καὶ ἀνάκτορον.
|
40
Ἠθέτησες καὶ κατήργησες τὴν μετὰ
τοῦ δούλου σου συναφθεῖσαν διαθήκην, ἐπέτρεψας
νὰ ποδοπατηθῇ εἰς τὴν γῆν καὶ
νὰ βεβηλωθῇ τὸ στέμμα, τὸ ὁποῖον
ἐφόρει ὡς χρισμένος καὶ ἠγιασμένος
ἀπὸ σέ. |
41
Καθεῖλες πάντας τοὺς φραγμοὺς αὐτοῦ,
ἔθου τὰ ὀχυρώματα αὐτοῦ
δειλίαν. |
41
Ἐκρήμνισες καὶ μετέβαλες εἰς
ἐρείπια τὰ τείχη τῆς πόλεώς
του. Τὰ ὀχυρωματικά του ἔργα τὰ
ἔκαμες ἀσθενῆ καὶ μηδαμινά,
ὥστε νὰ φέρουν δειλίαν εἰς τοὺς
στρατιώτας.
|
41
Κατέρριψας εἰς ἐρείπια ὅλα τὰ τείχη
αὐτοῦ, μετέβαλες τὰ ὀχυρώματά του
εἰς τόπους ἐμπνέοντας δειλίαν καὶ
ἀπεστέρησας οὕτως αὐτὸν πάσης ἀσφαλείας.
|
42
Διήρπασαν αὐτὸν πάντες οἱ διοδεύοντες
ὁδόν, ἐγενήθη ὄνειδος τοῖς
γείτοσιν αὐτοῦ. |
42
Ἐλεηλάτησαν καὶ λεηλατοῦν τὴν
χώραν του ὅλοι οἱ διαβάται καὶ
ὁ λαός σου ἔγινεν ἐμπαιγμὸς
καὶ περίγελως εἰς τὰ γειτονικὰ
εἰδωλολατρικὰ ἔθνη.
|
42
Διήρπαζον αὐτὸν ὅλοι οἱ ἄοπλοι
διαβάται, ὅσοι συμβαίνει να περνοῦν ἀπὸ
τὴν ὁδόν, ἔγινε περίγελως καὶ
περιφρόνησις εἰς τὰ γειτονικὰ ἔθνη.
|
43
Ὕψωσας τὴν δεξιὰν τῶν θλιβόντων
αὐτόν, εὔφρανας πάντας τοὺς
ἐχθροὺς αὐτοῦ.
|
43
Ἐνίσχυσες τὴν δεξιὰν χεῖρα καὶ
τὴν δύναμιν τῶν ἀνθρώπων, οἱ
ὁποῖοι τὸν καταπιέζουν, καὶ
ἔτσι παρεχώρησες να εὐφρανθοῦν ὅλοι
οἱ ἐχθροί του.
|
43
Ἀνύψωσας τὴν δεξιὰν αὐτῶν, οἱ
ὁποῖοι τὸν καταπιέζουν, καὶ ἀνέδειξας
τούτους νικητάς, ἐχαροποίησας καὶ ηὔφρανας
ὅλους τοὺς ἐχθρούς του.
|
44
Ἀπέστρεψας τὴν βοήθειαν τῆς
ρομφαίας αὐτοῦ καὶ οὐκ ἀντελάβου
αὐτοῦ ἐν τῷ πολέμῳ.
|
44
Ἀπεμάκρυνες τὴν βοήθειάν σου
ἀπὸ τὰ στρατεύματά του καὶ
δὲν τὸν ἐβοήθησες εἰς ὥραν
πολέμου.
|
44
Ἔστρεψας εἰς τὰ ὀπίσω καὶ ἔκαμψας
τὴν βοήθειαν ποὺ τοῦ παρεῖχεν ἡ
σπάθη του, καὶ δὲν τὸν ἐβοήθησες
οὐδὲ τὸν ἐπροστάτευσες κατὰ
τὸν πρὸς τοὺς ἐχθροὺς πόλεμόν
του. |
45
Κατέλυσας ἀπὸ καθαρισμοῦ αὐτοῦ,
τὸν θρόνον αὐτοῦ εἰς τὴν
γῆν κατέρραξας. |
45
Κατήργησες τὴν ὑπὸ τοῦ Νόμου
σου προβλεπομένην τελετουργικὴν κάθαρσιν,
καὶ τὸν θρόνον του τὸν συνέτριψες
καὶ ἐρείπια τὸν ἐρριψες κάτω
εἰς τὴν γῆν.
|
45
Κατέπαυσες τὸν διὰ τῶν τελετῶν τοῦ
νόμου καθαρισμόν του καὶ δὲν δύναται
πλέον νὰ καθαρίζεται διὰ τὰς ἁμαρτίας
του, μὲ τὰς θυσίας καὶ τοὺς καθωρισμένους
ραντισμούς, τὸν δὲ θρόνον του κατέρριψας συντετριμμένον
ἐπὶ τοῦ ἐδάφους.
|
46
Ἐσμίκρυνας τὰς ἡμέρας τοῦ
χρόνου αὐτοῦ, κατέχεας αὐτοῦ
αἰσχύνην. (διάψαλμα).
|
46
Περιώρισες καὶ ἐμΊκρυνες τὰς
ἡμέρας τῆς ζωῆς του καὶ τὸν
περιέλουσες μὲ καταισχύνην.
|
46
Ὠλιγόστευσας τὰς ἡμέρας τῆς
ζωῆς του καὶ τὸν περιέλουσας μὲ
καταισχύνην. |
47
῞Εως πότε, Κύριε, ἀποστρέφῃ
εἰς τέλος, ἐκκαυθήσεται ὡς πῦρ
ἡ ὀργή σου; |
47
Ἕως πότε, Κύριε, θὰ ἀποστρέφῃς
τελείως ἀπὸ ἡμᾶς τὸ πρόσωπόν
σου καὶ ἡ ὀργή σου θα ἀνάπτῃ
ὁλονὲν καὶ περισσότερον ὡς πυρκαϊά;
|
47
Ἕως πότε, Κύριε, θὰ ἐπιμένῃς καὶ
θὰ ἑξακολουθῇς ἄνευ διακοπῆς
τινος νὰ ἀποστρέφῃς τὸ πρόσωπόν σου
καὶ ἕως πότε θὰ ἐκκαίεται σὰν
φωτιὰ ὅλονεν καὶ περισσότερον ἀνάπτουσα
ἡ καθ’ ἡμῶν ὀργή σου;
|
48
Μνήσθητι τίς μου ἡ ὑπόστασις·
μὴ γὰρ ματαίως ἔκτισας πάντας
τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων;
|
48
Ἐνθυμήσου πόσον βραχεῖα καὶ
παροδικὴ εἶναι ἡ ζωὴ ἐμοῦ
καὶ ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Μήπως,
Κύριε, ματαίως καὶ χωρὶς κανένα
σκοπὸν ἔπλασες ὅλους τοὺς ἀνθρώπους;
|
48
Ἐνθυμήθητι, πόσον βραχεῖα καὶ παροδικὴ
εἶναι ἐμοῦ τοῦ ἀνθρώπου καὶ
ὅλων τῶν ὁμοίων μου ἡ ζωή. Μήπως ἔκτισας
ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, διὰ νὰ
ταλαιπωροῦνται εἰς μάτην καὶ χωρὶς
κανὲν ὄφελος, μὲ τὴν δυστυχίαν παντοτεινὸν
κλῆρον; |
49
Τίς ἐστιν ἄνθρωπος, ὃς ζήσεται
καὶ οὐκ ὄψεται θάνατον; Ρύσεται
τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἐκ χειρὸς
ᾅδου; (διάψαλμα). |
49
Ποιὸς εἶναι ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος,
ὁ ὁποῖος θὰ ζήσῃ καὶ
δὲν θὰ ἴδῃ τὸν θάνατον;
Θὰ εὑρεθῇ, τάχα, ποτὲ κανείς,
να ἀπαλλάξῃ τὸν ἀποθανόντα
ἄνθρωπον ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ
ᾅδου;
|
49
Ὑπάρχει κανεὶς ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος
θὰ ζήσῃ ἐπὶ τῆς γῆς καὶ
δὲν θὰ ἀποθάνῃ; Ποῖος
θὰ ἠμπορέσῃ νὰ γλυτώσῃ
τὴν ζωήν του ἀπὸ τὸ κράτος καὶ
τὴν δύναμιν τοῦ θανάτου; Αὐτὸς λοιπὸν
εἶναι ὁ σκοπὸς τῆς ὑπάρξεώς
μας, νὰ τροφοδοτῶμεν διαρκῶς τὸν Ἅδην,
χωρὶς καμμίαν παρηγορίαν καὶ προστασίαν ἐκ
μέρους σου; |
50
Ποῦ ἐστι τὰ ἐλέη σου τὰ
ἀρχαῖα, Κύριε, ἃ ὤμοσας τῷ
Δαυὶδ ἐν τῇ ἀληθεία σου;
|
50
Ποῦ εἶναι, λοιπόν, Κύριε, τὰ
ἀρχαῖα ἐλέη σου, τὰ ὁποῖα
μὲ ὅρκον ὑπεσχέθης ἐν τῇ
φιλαληθείᾳ σου πρὸς τὸν Δαυίδ;
|
50
Ποὺ εἶναι, Κύριε, τὰ παλαιά σου ἐλεῇ,
τὰ ὁποῖα μεθ' ὅρκου ὑπεσχέθης
εἰς τὸν Δαβίδ, ἐν τῇ φιλαληθείᾳ
καὶ ἀξιοπιστίᾳ σου;
|
51
Μνήσθητι, Κύριε, τοῦ ὀνειδισμοῦ
τῶν δούλων σου, οὗ ὑπέσχον ἐν
τῷ κόλπῳ πολλῶν ἐθνῶν,
|
51
Ἐνθυμήσου, Κύριε, καὶ ἰδὲ
τὸν ἐξευτελισμὸν καὶ τὴν καταισχύνην
τῶν δούλων σου, τῶν ὁμοεθνῶν
μου, τὴν ὁποίαν ὑπέστησαν μέχρι
εἰς τὰ κατάβαθα τῆς καρδίας
των ἐκ μέρους πολλῶν ἐθνῶν.
|
51
Ἐνθυμήσου, Κύριε, τὸν ὀνειδισμὸν
καὶ τὴν καταφρόνησιν τῶν δούλων σου
τῶν ὁμοεθνῶν μου, τὸν ὁποῖον
οὖτοι ὑφίστανται ἐκ μέρους πολλῶν
ἐθνῶν, καὶ τὸν ὁποῖον
ἐγὼ ὡς προφήτης καὶ ἀντιπρόσωπός
των εἶμαι ἠναγκασμένος νὰ βαστάζω εἰς
τὸν κόλπον μου. |
52
οὗ ὠνείδισαν οἱ ἐχθροί
σου, Κύριε, οὗ ὠνείδισαν τὸ
ἀντάλλαγμα τοῦ χριστοῦ σου.
|
52
Ἰδὲ τὸν χλευασμόν, με τὸν ὁποῖον
μᾶς περιύβρισαν οἱ ἐχθροί σου,
Κύριε, καὶ κατεξηυτέλισαν ἔτσι τὸν
βασιλέα, αὐτὸν τὸν ὁποῖον
σὺ εἰς ἀντικατάστασιν τοῦ χρισθέντος
ὑπὸ σοῦ Δαυὶδ μᾶς ἔδωκες.
|
52
Λάβε ὑπ’ ὄψει σου τὸν ὀνειδισμόν,
μὲ τὸν ὁποῖον μᾶς περιύβρισαν
οἱ ἐχθροί σου, Κύριε· μὲ τὸν
ὁποῖον ἐξηυτέλισαν τὸν βασιλέα
αὐτόν, τὸν ὁποῖον εἰς ἀνταλλαγὴν
καὶ ἀντικατάστασιν τοῦ χρισθέντος ὑπὸ
σοῦ Δαβὶδ μᾶς ἔδωκας καὶ ὁ
ὁποῖος κατήντησε νὰ εἶναι διακωμώδησις
καὶ ὑποκατάστασις Χριστοῦ, ἀλλ’ ὄχι
πραγματικὸς Χριστός σου. |
53
Εὐλογητὸς Κύριος εἰς τὸν αἰῶνα.
Γένοιτο γένοιτο. |
53
Παρ' ὅλας ὅμως αὐτὰς τὰς δοκιμασίας
καὶ ταπεινώσεις, ποὺ ὑφιστάμεθα,
ἂς εἶναι δοξασμένος ὁ Κύριος
εἰς τοὺς αἰῶνας. Διότι καὶ
πάλιν θὰ μᾶς ἐπισκεφθῇ μὲ
τὸ ἔλεός του καὶ μὲ τὰς
δωρεάς του. Γένοιτο, γένοιτο. |
53
Ἀλλ’ ὅσον καὶ ἂν ἀποστρέφῃ
τώρα ὁ Κύριος τὸ πρόσωπόν του, ἂς εἶναι
δοξασμένος εἰς τὸν αἰῶνα, διότι θὰ
μᾶς ἐπισκεφθῇ καὶ πάλιν καὶ
θὰ μᾶς ἐλεήσῃ. Γένοιτο, γένοιτο.
|