Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
ὐλόγει,
ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον καί,
πάντα τὸ ἐντός μου, τὸ ὄνομα
τὸ ἅγιον αὐτοῦ |
ψυχή
μου, δοξολόγει ἀκατάπαυστα τὸν Κύριον,
καὶ ὅλαι αἱ ἐσωτερικαί μου δυνάμεις,
ὁ νοῦς καὶ ἡ καρδία μου, ἂς
δοξολογοῦν τὸ ἅγιον ὄνομά του,
διὰ τὰ μεγαλεῖα καὶ τὰς πολλάς
του εὐεργεσίας. |
ὐλόγει,
ὦ ψυχή μου, τὸν Κύριον· καὶ πᾶσαι
αἱ ἐσωτερικαί μου ἠθικαὶ καὶ
λογικαὶ δυνάμεις, εὐλογεῖτε τὸ ἅγιον
ὄνομά του. |
2
εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον
καὶ μὴ ἐπιλανθάνου πάσας τὰς
ἀνταποδόσεις (Κατὰ τὸν Β αἰνέσεις)
αὐτοῦ· |
2
Δοξολόγει, ὦ ψυχή μου, τὸν Κύριον
καὶ μὴ λησμονῇς ποτὲ καμμίαν
ἀπὸ τὰς εὐεργεσίας του πρὸς
σέ. |
2
Εὐλόγει, ὦ ψυχή μου, τὸν Κύριον, καὶ
μὴ λοσμονῇς καμμίαν ἀπὸ ὅλας
τὰς πρὸς σὲ εὐεργεσίας του.
|
3
τὸν εὐιλατεύοντα πάσας τὰς ἀνομίας
σου, τὸν ἰώμενον πάσας τὰς νόσους
σου· |
3
Δοξολόγει τὸν Θεόν σου, ὁ ὁποῖος
σοῦ συγχωρεῖ ὅλας τὰς ἀνομίας,
θεραπεύει ὅλας τὰς σωματικὰς καὶ
πνευματικὰς ἀσθενείας σου.
|
3
Εὐλόγει ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος
σοῦ συγχωρεῖ ὅλας τὰς ἀνομίας
σου καὶ ὁ ὁποῖος σοῦ ἰατρεύει
ὅλας τὰς ἀσθενείας τοῦ σώματός σου.
|
4
τὸν λυτρούμενον ἐκ φθορᾶς τὴν
ζωήν σου, τὸν στεφανοῦντά σε ἐν
ἐλέει καὶ οἰκτιρμοῖς·
|
4
Αὐτόν, ποὺ λυτρώνει καὶ ἀπαλλάσσει
τὴν ζωήν σου, πολλὲς φορές, ἀπὸ
τὴν φθορὰν τοῦ θανάτου καὶ τοῦ
ᾅδου καὶ περικοσμεῖ πάντοτε τὴν
κεφαλήν σου, ὡσὰν μὲ λαμπρὸν
στέφανον, μὲ τὸ πλῆθος τοῦ ἐλέους
καὶ τῶν οἰκτιρμῶν του.
|
4
Ὁ ὁποῖος ἀπολυτρώνει τὴν ζωήν
σου ἀπὸ τὴν φθορὰν τοῦ τάφου
καὶ σὲ περικοσμεῖ μὲ τὸν στέφανον
τοῦ ἐλέους καὶ τῶν οἰκτιρμῶν
του. |
5
τὸν ἐμπιπλῶντα ἐν ἀγαθοῖς
τὴν ἐπιθυμίαν σου, ἀνακαινισθήσεται
ὡς ἀετοῦ ἡ νεότης σου.
|
5
Δοξολόγησε τὸν Κύριον, ὁ ὁποῖος
χορταίνει μὲ ὅλα τὰ ἀγαθὰ
τὰς εὐγενεῖς ἐπιθυμίας σου,
ὥστε ἡ νεανική σου ἡλικία καὶ
ἀκμὴ νὰ ἀνανεώνεται πάντοτε,
ὅπως τοῦ ἀετοῦ.
|
5
Ὁ ὁποῖος γεμίζει μὲ ἀγαθὰ
καὶ χορτάζει τὰς ἐπιθυμίας σου, θὰ
ἀνανεωθῇ διὰ τῶν ἀγαθῶν
τούτων καὶ θὰ γίνῃ πάλιν καινούργια
ἡ νεότης σου, ὅπως κατ' ἔτος ἀνανεοῦνται
μαζὶ μὲ τὸ πτέρωμά του καὶ αἱ
δυνάμεις τοῦ μακροβιωτάτου ἀετοῦ.
|
6
Ποιῶν ἐλεημοσύνας ὁ Κύριος καὶ
κρῖμα πᾶσι τοῖς ἀδικουμένοις.
|
6
Ὁ Κύριος εἶναι ἐκεῖνος, ποὺ
πάντοτε κάνει ἔργα ἐλέους καὶ
εὐσπλαγχνίας καὶ ἀποδίδει τὸ
δίκαιον εἰς ὅλους τοὺς ἀθώους
ἀνθρώπους, ποὺ ἀδικοῦνται.
|
6
Ποιεῖ ἔργα ἐλέους, ὁ Κύριος, καὶ
ἐκδίδει ἀποφάσεις δικαίας, διὰ τῶν
ὁποίων ἀποδίδεται τὸ δίκαιον εἰς ὅλους
τοὺς ἀδικουμένους. |
7
Ἐγνώρισε τὰς ὁδοὺς αὐτοῦ
τῷ Μωυσῇ, τοῖς υἱοῖς Ἰσραὴλ
τὰ θελήματα αὐτοῦ.
|
7
Αὐτὸς κατέστησεν εἰς τὸν Μωϋσῆν
γνωστοὺς ὅλους τοὺς τρόπους τῆς
ἐνεργείας του διὰ τὴν ἀπελευθέρωσιν
τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, εἰς δὲ
τὸν ἰσραηλιτικὸν λαὸν ἐφανέρωσε
τὸ θέλημά του. |
7
Κατέστησε γνωστὸς εἰς τὸν Μωϋσῆν τὰς
περὶ τοῦ λαοῦ του βουλὰς καὶ
τὰ περὶ ἀπελευθερώσεως καὶ ἀποκαταστάσεως
αὐτοῦ σχέδιά του, εἰς δὲ τοὺς
Ἰσραηλίτας ἐγνώρισε διὰ τοῦ νόμου
του τὰς ἐντολὰς καὶ τὰ θελήματά
του. |
8
Οἰκτίρμων καὶ ἐλεήμων ὁ
Κύριος, μακρόθυμος καὶ πολυέλεος·
|
8
Ὁ Κύριος εἶναι οἰκτίρμων καὶ
ἐλεήμων, μακρόθυμος καὶ γεμᾶτος
ἀπὸ ἐλέη. |
8
Εἶναι οἰκτίρμων καὶ ἐλεήμων
ὁ Κύριος, μακρόθυμος καὶ πολυέλεος.
|
9
οὐκ εἰς τέλος ὀργισθήσεται,
οὐδὲ εἰς τὸν αἰῶνα μηνιεῖ·
|
9
Δὲν ὀργίζεται, διὰ νὰ μᾶς
καταστρέψῃ τελείως, οὔτε κρατεῖ
αἰωνίαν τὴν ὀργήν του.
|
9
Δὲν παρατείνεται διηνεκῶς καὶ ἀπαύστως
ἡ κατὰ τῶν ἁμαρτιῶν μας ὀργή
του, οὔτε μνησικακεῖ κατὰ τῶν παρεκτροπῶν
μας αἰωνίως. |
10
οὐ κατὰ τὰς ἀνομίας ἡμῶν
ἐποίησεν ἡμῖν, οὐδὲ κατὰ
τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν ἀνταπέδωκεν
ἡμῖν, |
10
Δὲν μᾶς ἐτιμώρησε ποτὲ ἀνάλογα
μὲ τὴν βαρύτητα καὶ τὸ πλῆθος
τῶν ἀνομιῶν μας, οὔτε καὶ σύμφωνα
μὲ τὰς ἁμαρτίας μας ἀνταπέδωκεν
εἰς ἡμᾶς τὴν πρέπουσαν τιμωρίαν.
|
10
Δὲν ἐνήργησε καθ’ ἠμῶν σύμφωνα
πρὸς τὸ πλῆθος καὶ τὸ μέγεθος
τῶν ἀνομιῶν μας, οὐδὲ μᾶς
ἀνταπέδωκε τὰς τιμωρίας του σύμφωνα πρὸς
τὸ μέτρον τῶν ἁμαρτιῶν μας.
|
11
ὅτι κατὰ τὸ ὕψος τοῦ οὐρανοῦ
ἀπὸ τῆς γῆς ἐκραταίωσε
Κύριος τὸ ἔλεος αὐτοῦ ἐπὶ
τοὺς φοβουμένους αὐτόν·
|
11
Διότι, ὅσον ἀπροσμέτρητον εἶναι
τὸ ὕψος τοῦ οὐρανοῦ ἀπὸ
τὴν γῆν, τόσον μέγα καὶ κραταιόν,
τόσον ἀμέτρητον εἶναι τὸ ἔλεος
τοῦ Θεοῦ πρὸς ἐκείνους ποὺ
τὸν φοβοῦνται καὶ τὸν εὐλαβοῦνται.
|
11
Διότι ὅσον ἀκαταμέτρητος εἰς ὕψος
εἶναι ἡ ἀπόστασις τοῦ οὐρανοῦ
ἀπὸ τὴν γῆν, τόσον καὶ ὁ
Κύριος ὕψωσε κραταιὸν καὶ μέγα τὸ
ἔλεος καὶ τὴν εὐσπλαγχνίαν του ἐπὶ
τῶν φοβουμένων αὐτόν. |
12
καθόσον ἀπέχουσιν ἀνατολαὶ ἀπὸ
δυσμῶν, ἐμάκρυνεν ἀφ' ἡμῶν
τὰς ἀνομίας ἡμῶν.
|
12
Ὅσον ἀπροσμέτρητος εἶναι ἡ ἀπόστασις
τῆς ἀνατολῆς ἀπὸ τὴν δύσιν,
τόσον ἀπεμάκρυνεν ἀπὸ ἡμᾶς
ὁ Θεὸς τὰς ἁμαρτίας μας, ὥστε
νὰ εἴμεθα ἀπηλλαγμένοι ἀπὸ
αὐτάς. |
12
Ὅσον τεραστία εἶναι ἡ ἀπόστασις τῶν
ἀνατολῶν ἀπὸ τὰς δυσμάς, τόσον
ἀπεμάκρυνεν ἀπὸ ἡμᾶς τὰς
ἀνομίας μας, ὥστε νὰ μὴ φαίνωνται
αὗται καὶ νὰ εἴμεθα ὅλως ἀπηλλαγμένοι
ἀπ’ αὐτῶν. |
13
Καθὼς οἰκτείρει πατὴρ υἱούς,
ᾠκτείρησε Κύριος τοὺς φοβουμένους
αὐτόν. |
13
῞Οπως εὐσπλαγχνίζεται ὁ στοργικὸς
πατὴρ τὰ παιδιά του, ἔτσι καὶ
ὁ Κύριος σπλαγχνίζεται πάντοτε ἐκείνους,
ποὺ τὸν φοβοῦνται. |
13
Καθὼς εὐσπλαγχνίζεται καὶ συγχωρεῖ
ὁ πατὴρ τοὺς υἱούς του, οὕτω
καὶ ὁ Κύριος, ὡς πατὴρ φιλόστοργος
εὐσπλαγχνίζεται ἀνέκαθεν ἐκείνους
ποὺ τὸν εὐλαβοῦνται καὶ μὲ
φόβον ζητοῦν παρ’ αὐτοῦ συγχώρησιν.
|
14
Ὅτι αὐτὸς ἔγνω τὸ πλάσμα
ἡμῶν, ἐμνήσθη ὅτι χοῦς
ἐσμεν. |
14
Διότι αὐτὸς γνωρίζει ἀπὸ
τί ἐπλάσθημεν, ἔχει πάντοτε
ὑπ' ὄψιν του, ὅτι εἴμεθα πλασμένοι
ἀπὸ τὸ εὐτελὲς χῶμα τῆς
γῆς. |
14
Μᾶς σπλαγχνίζεται ὁ Κύριος, διότι αὐτὸς
γνωρίζει ἀπὸ τί ἐπλάσθημεν καὶ
πάντοτε ἐνθυμεῖται, ὅτι εἴμεθα χῶμα,
παρασυρόμενοι διὰ τοῦτο πρὸς τὰ φθαρτὰ
καὶ μάταια. |
15
Ἄνθρωπος, ὡσεὶ χόρτος αἱ ἡμέραι
αὐτοῦ· ὡσεὶ ἄνθος τοῦ
ἀγροῦ, οὕτως ἐξανθήσει·
|
15
Αἱ ἡμέραι τοῦ ἀνθρώπου
ὁμοιάζουν μὲ τὸ ἐφήμερον
χόρτον τοῦ ἀγροῦ. Ἔτσι καὶ
αὐτὸς σὰν τὸ ἄνθος τοῦ
ἀγροῦ ἀνθίζει καὶ φαίνεται
ἐπ' ὀλίγον εἰς τὴν γῆν.
|
15
Τοῦ ἀνθρώπου αἱ ἡμέραι εἶναι
ὅμοιαι πρὸς τὸ χόρτον. Σὰν τὸ
ἄνθος τοῦ ἀγροῦ, τὸ ὁποῖον
θάλλει ἐπ’ ὀλίγον, ἔτσι ἀνθίζει ἐπ’
ὀλίγον καὶ ὁ ἄνθρωπος.
|
16
ὅτι πνεῦμα διῆλθεν ἐν αὐτῷ,
καὶ οὐχ ὑπάρξει καὶ οὐκ
ἐπιγνώσεται ἔτι τὸν τόπον αὐτοῦ.
|
16
Ὅταν δὲ καυστικὸς ἄνεμος περάσῃ
ἀπὸ τὸ ἄνθος, τὸ καταστρέφει,
τὸ ἐξαφανίζει καὶ ἔτσι αὐτὸ
δὲν ὑπάρχει πλέον, δὲν ἀφήνει
κανένα ἴχνος εἰς τὸν τόπον του,
ὥστε κανεὶς νὰ μὴ ξέρῃ,
ποὺ εἶχε αὐτὸ προηγουμένως φυτρώσει.
Ἔτσι καὶ ὁ ἄνθρωπος ἔρχεται
καὶ παρέρχεται καὶ γρήγορα λησμονεῖται.
|
16
Διότι ἄνεμος καυστικὸς διῆλθεν ἐπὶ
τοῦ ἄνθους καὶ δὲν θὰ ὑπάρχῃ
ὁλοτελῶς καὶ δὲν θὰ εἶναι
δυνατὸν πλέον νὰ γνωρίσῃ τις τὸν τόπον,
εἰς τὸν ὁποῖον πρὸ ὁλίγου
ἐφύετο. Οὕτω καὶ ὁ βραχὺς βίος
τοῦ ἀνθρώπου καθίσταται βραχύτερος ὑπὸ
ἀπροσδοκήτων ἀσθενειῶν, καὶ φεύγει
ὁ ἄνθρωπος, βαθμηδὸν λησμονούμενος ὁλοσχερῶς.
|
17
Τὸ δὲ ἔλεος τοῦ Κυρίου ἀπὸ
τοῦ αἰῶνος καὶ ἕως τοῦ
αἰῶνος ἐπὶ τοὺς φοβουμένους
αὐτόν, καὶ ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ
ἐπὶ υἱοῖς υἱῶν
|
17
Ἡ εὐσπλαγχνία ὅμως τοῦ Κυρίου
ἀπλώνεται εἰς αἰῶνας αἰώνων
πρὸς τοὺς ἀνθρώπους ἐκείνους,
οἱ ὁποῖοι τὸν φοβοῦνται. Καὶ
ἡ δικαιοσύνη του, φρουρὸς ἀσφαλής,
παραμένει εἰς ὅλας τὰς γενεὰς
τῶν ἀνθρώπων. |
17
Τὸ ἔλεος ὅμως τοῦ Κυρίου ἐκτείνεται
συνεχὲς καὶ ἀπέραντον ἀπὸ τοῦ
ἑνὸς αἰῶνος εἰς τὸν ἄλλον
αἰῶνα ἐπὶ τῶν φοβουμένων αὐτόν,
καὶ ἡ δικαιοσύνη του, ἡ διακρατοῦσα
τὴν ἀσθένειαν τοῦ ἀνθρώπου καὶ
τηροῦσα τὰς πρὸς αὐτὸν θείας
ὑποσχέσεις, διατηρεῖται ἀπαραμείωτος εἰς
μακρὰν διαδοχὴν γενεῶν καὶ παρέχει
τὴν προστασίαν της εἰς τὰ τέκνα τῶν
τέκνων καὶ εἰς τοὺς ἀπογόνους
|
18
τοῖς φυλάσσουσι τὴν διαθήκην αὐτοῦ
καὶ μεμνημένοις τῶν ἐντολῶν
αὐτοῦ τοῦ ποιῆσαι αὐτάς.
|
18
Τῶν ἀνθρώπων ἐκείνων, οἱ
ὁποῖοι φυλάσσουν τὸν Νόμον του
καὶ ἔχουν πάντοτε εἰς τὸν νοῦν
καὶ τὴν καρδίαν των τὰς ἐντολάς
του, διὰ νὰ τὰς τηροῦν καὶ συμμορφώνωνται
πρὸς αὐτάς. |
18
ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι φυλάττουν τὴν
διαθήκην του καὶ ἐνθυμοῦνται πάντοτε τὰς
ἐντολάς του διὰ νὰ ποιοῦν ταύτας καὶ
συμμορφούνται πρὸς αὐτάς. |
19
Κύριος ἐν τῷ οὐρανῷ ἡτοίμασε
τὸν θρόνον αὐτοῦ, καὶ ἡ
βασιλεία αὐτοῦ πάντων δεσπόζει.
|
19
Ὁ Κύριος ἡτοίμασε καὶ ἐστερέωσε
τὸν θρόνον του ὑψηλὰ εἰς τὸν
οὐρανὸν καὶ ἡ βασιλεία του κυριαρχεῖ
ἐπὶ τοῦ σύμπαντος.
|
19
Ὁ Κύριος ἐστερέωσε καὶ ηὐτρέπισε
τὸν θρόνον αὐτοῦ ἐν τῷ οὐρανῷ,
μακρὰν πάσης μεταβολῆς ἢ προσβολῆς
ἀνθρώπων, καὶ ἡ βασιλεία του δεσπόζει πάντων
τῶν λαῶν καὶ πάντων τῶν αἰώνων.
|
20
Εὐλογεῖτε τὸν Κύριον, πάντες
οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ, δυνατοὶ ἰσχύϊ
ποιοῦντες τὸν λόγον αὐτοῦ τοῦ
ἀκοῦσαι τῆς φωνῆς τῶν λόγων
αὐτοῦ. |
20
Δοξολογεῖτε, λοιπόν, τὸν Κύριον ὅλοι
οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ, σεῖς οἱ
ὁποῖοι εἶσθε ἰσχυροί, ὥστε
νὰ πράττετε τὸ θέλημά του, πρόθυμοι
νὰ ἀκούετε καὶ νὰ ἐκτελῆτε
τὴν διαταγὴν τῶν λόγων του.
|
20
Εὐλογεῖτε καὶ ὑμνεῖτε τὸν
Κύριον ὅλοι οἱ ἄγγελοί του, οἱ δυνατοὶ
καὶ κραταιοὶ εἰς ἰσχύν, οἱ ἐκτελοῦντες
πάντα λόγον προστάγματός του καὶ προθύμως ἀκούοντες
τὴν φωνὴν τῶν λόγων του.
|
21
Ευλογεῖτε τὸν Κύριον, πᾶσαι αἱ
δυνάμεις αὐτοῦ, λειτουργοὶ αὐτοῦ
ποιοῦντες τὸ θέλημα αὐτοῦ·
|
21
Εὐλογεῖτε τὸν Κύριον ὅλαι αἱ
στρατιαὶ τῶν ἀγγελικῶν δυνάμεων,
οἱ λειτουργοῖ αὐτοῦ, ὅλοι ὅσοι
τηροῦν τὸ θέλημά του.
|
21
Εὐλογεῖτε τὸν Κύριον ὅλαι αἱ
στρατιαὶ τῶν οὐρανίων δυνάμεών του,
λειτουργοῖ καὶ διάκονοί του, οἱ ὁποῖοι
ποιεῖτε τὸ θέλημά του. |
22
εὐλογεῖτε τὸν Κύριον, πάντα
τὰ ἔργα αὐτοῦ, ἐν παντὶ
τόπῳ τῆς δεσποτείας αὐτοῦ·
εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον.
|
22
Εὐλογεῖτε τὸν Κύριον ὅλα τὰ
ἔργα, τὰ ὁποῖα ὑπάρχουν
εἰς κάθε τόπον τῆς κυριαρχίας
του. Ὦ ψυχή μου, δοξολόγει πάντοτε
τὸν Κύριον. |
22
Εὐλογεῖτε τὸν Κύριον ὅλα τὰ
ἔργα του, τὰ οὐράνια καὶ ἐπίγεια,
ὅσα ὑπάρχετε εἰς πάντα τόπον τοῦ κράτους
καὶ τῆς κυριαρχίας του. Εὐλόγει, ὦ
ψυχή μου, τὸν Κύριον. |