Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
ξομολογεῖσθε
τῷ Κυρίῳ, ὅτι χρηστός, ὅτι
εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος
αὐτοῦ· |
οξολογεῖτε
καὶ εὐχαριστεῖτε τὸν Κύριον
διὰ τὸ ἄπειρον αὐτοῦ μεγαλεῖον
καὶ τὰς ἀναριθμήτους εὐεργεσίας
του, διότι εἶναι ἀγαθὸς καὶ
εὐεργετικός, ἡ δὲ εὐσπλαγχνία
του παραμένει ἀνεξάντλητος εἰς τοὺς
αἰῶνας τῶν αἰώνων. |
μνεῖτε
καὶ δοξολογεῖτε τὸν Κύριον, διότι εἶναι
ἀγαθὸς καὶ εὐεργετικός, διότι τὸ
ἔλεός του εἶναι ἀνεξάντλητον καὶ μένει
ἄστείρευτον αἰωνίως. |
2
εἰπάτωσαν οἱ λελυτρωμένοι ὑπὸ
Κυρίου, οὓς ἐλυτρώσατο ἐκ χειρὸς
ἐχθροῦ. |
2
Ἂς διαλαλήσουν ἐκεῖνοι, ποὺ
ἔχουν λυτρωθῆ ὑπὸ τοῦ Κυρίου,
αὐτοὶ τοὺς ὁποίους ἀπηλευθέρωσεν
ὁ Κύριος ἀπὸ τὴν ἐξουσίαν
τοῦ ἐχθροῦ, |
2
Ἂς τὸ εἴπουν καὶ ἂς τὸ
διακηρύξουν αὐτοὶ ποὺ ἔχουν ἐλευθερωθῆ
ὑπὸ τοῦ Κυρίου ἀπὸ τὴν
βαβυλωνιακὴν αἰχμαλωσίαν, αὐτοὶ ποὺ
τοὺς ἐλύτρωσεν ἀπὸ τὴν
χεῖρα καὶ τὴν ἐξουσίαν τοῦ ἐχθροῦ,
καὶ ἀπὸ τὰς διαφόρους χώρας, εἰς
τὰς ὁποίας εἶχον διασπαρῇ, τοὺς
συνήθροισε πάλιν εἰς τὴν πατρίδα των,
|
3
Ἐκ τῶν χωρῶν συνήγαγον αὐτούς,
ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν
καὶ βορρᾶ καὶ θαλάσσης.
|
3
καὶ ἀπὸ τὰς διαφόρους ξένας
χώρας τοὺς ἐπανέφερεν εἰς τὴν
πατρίδα των, ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ
δυσμῶν, ἀπὸ βορρᾶ καὶ νότου.
|
3
ἐξ ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν καὶ
βορρᾶ καὶ νότου. |
4
Ἐπλανήθησαν ἐν τῇ ἐρήμῳ
ἐν γῇ ἀνύδρῳ ὁδὸν
πόλεως κατοικητηρίου οὐχ εὗρον,
|
4
Περιεπλανήθησαν εἰς τὴν ἔρημον, εἰς
περιοχήν, ἡ ὁποία ἦτο ἄνυδρος
καὶ δὲν ἔβρισκαν δρόμον, ποὺ
θὰ τοὺς ὠδηγοῦσεν εἰς πόλιν
κατοικουμένην, διὰ νὰ
εὔρουν στέγην καὶ τροφήν.
|
4
Ἀπεπλανήθησαν εἰς τὴν ἔρημον, εἰς
γῆν ποὺ ἐστερεῖτο ὕδωρ, δὲν
εὗρον δρόμον, ποὺ θὰ τοὺς ὡδηγεῖ
εἰς πόλιν κατοικουμένην, ἔνθα θὰ εὕρισκον
στέγην καὶ τροφήν. |
5
πεινῶντες καὶ διψῶντες, ἡ ψυχὴ
αὐτῶν ἐν αὐτοῖς ἐξέλιπε·
|
5
Πεινῶντες καὶ διψῶντες περιπλανῶντο
εἰς τὴν ἔρημον,
ἡ δὲ ζωή των ἐκινδύνευε νὰ
σβήσῃ καὶ νὰ λείψῃ.
|
5
Διετέλουν πεινῶντες καὶ διψῶντες· ἡ
ζωή των μέσα των ἐκινδύνευε νὰ σβήσῃ.
|
6
καὶ ἐκέκραξαν πρὸς Κύριον ἐν
τῷ θλίβεσθαι αὐτούς, καὶ ἐκ
τῶν ἀναγκῶν αὐτῶν ἐρρύσατο
αὐτοὺς |
6
Μέσα εἰς τὴν θλῖψιν των αὐτὴν
ἔκραξαν διὰ τῆς προσευχῆς των πρὸς
τὸν Κύριον καὶ τοὺς ἐγλύτωσεν
ἀπὸ τὰς συμφορὰς ἐκείνας.
|
6
Καὶ ὅταν ἐθλίβοντο, ἐβόησαν
μετὰ προσευχῆς θερμῆς πρὸς τὸν
Κύριον, καὶ τοὺς ἐγλύτωσεν ἀπὸ
τὰς ἀνάγκας των. |
7
καὶ ὡδήγησεν αὐτοὺς εἰς
ὁδὸν εὐθεῖαν τοῦ πορευθῆναι
εἰς πόλιν κατοικητηρίου.
|
7
Τοὺς ὡδήγησεν εἰς τὸν εὐθὺν
δρόμον, διὰ νὰ μεταβοῦν εἰς
πάλιν κατοικουμένην.
|
7
Καὶ τοὺς ὠδήγησεν εἰς ἴσιον
δρόμον διὰ νὰ πορευθοῦν εἰς πόλιν
ἥτις κατῳκεῖτο. |
8
Ἐξομολογησάσθωσαν τῷ Κυρίῳ τὰ
ἐλέη αὐτοῦ καὶ τὰ θαυμάσια
αὐτοῦ τοῖς υἱοῖς τῶν ἀνθρώπων,
|
8
Ἂς δοξολογήσουν, λοιπόν,
αὐτοὶ τὸν Κύριον διὰ
τὰς πολυαρίθμους πρὸς αὐτοὺς
εὐεργεσίας του καὶ ἂς διακηρύξουν
τὰ θαυμαστὰ αὐτοῦ ἔργα εἰς
τοὺς ἄλλους
ἀνθρώπους.
|
8
Ἂς δοξολογήσουν τὸν Κύριον διὰ τὰ
σωτήρια ἐλέη του, καὶ ἂς διακηρύξουν
τὰς θαυμασίας του λυτρώσεις εἰς τοὺς υἱοὺς
τῶν ἀνθρώπων. |
9
ὅτι ἐχόρτασε ψυχὴν κενὴν καὶ
πεινῶσαν ἐνέπλησεν ἀγαθῶν.
|
9
Διότι ὁ Κύριος ἐχόρτασε ψυχήν,
ποὺ εἶχεν ἀδειάσει καὶ ἐξαντληθῆ
ἀπὸ τὴν στέρησιν,
καὶ τοὺς πεινῶντας τοὺς ἐγέμισεν
ἀπὸ ἀγαθά. |
9
Διότι ἐχόρτασε ψυχὴν ποὺ ἦτο
ἐξηντλημένη ἀπὸ τὴν στέρησιν,
καὶ ἐγέμισεν ἀπὸ ἀγαθὰ
ψυχὴν ποὺ ὑπέφερεν ἀπὸ πεῖναν.
|
10
Καθημένους ἐν σκότει καὶ σκιᾷ
θανάτου, πεπεδημένους ἐν πτωχείᾳ
καὶ σιδήρῳ, |
10
Τὸ ἴδιον ἔκαμε καὶ
εἰς τοὺς φυλακισμένους,
ποὺ εὑρίσκοντο εἰς σκοτεινὴν
φυλακήν, ἐκεῖ ὅπου
τοὺς ἐβάρυνεν
ἡ σκιὰ τοῦ θανάτου.
Ἦσαν αὐτοὶ δεμένοι χέρια καὶ
πόδια μὲ σιδηρᾶ δεσμά. Ἐζοῦσαν
μὲ στερήσεις καὶ ταλαιπωρίας.
|
10
Τοὺς ἔβλεπαν να κάθηνται μέσα εἰς σκοτεινὴν
φυλακὴν καὶ εἰς δεσμωτήριον ὅπου ἐπλανᾶτο
ἡ σκιὰ τοῦ θανάτου καὶ τὸ ὁποῖον
δὲν διέφερε πολὺ ἀπὸ βρωμερὸν
καὶ ὀλέθριον τάφον· νὰ εἶναι
δεμένοι μὲ τὰς στερήσεις τῆς πτωχείας καὶ
μὲ σιδηρᾶς ἁλύσεις δικαίως τιμωρούμενοι
διὰ τὰ ὅσα εἶχον πράξει.
|
11
ὅτι παρεπίκραναν τὰ λόγια τοῦ
Θεοῦ, καὶ τὴν βουλὴν τοῦ Ὑψίστου
παρώξυναν, |
11
Τοῦτο δέ, διότι εἶχαν
πικράνει τὸν Κύριόν
μὲ τὰς παραβάσεις τῶν ἁγίων
ἐντολῶν του. Ἐξώργισαν τὸν Ὕψιστον
καὶ ἀντετάχθησαν εἰς τὰ ἀγαθὰ
αὐτοῦ δι' ἐκείνους σχέδια.
|
11
Διότι διὰ τῆς περιφρονήσεως τῶν λόγων τοῦ
Θεοῦ τὸν παρεπίκραναν καὶ διὰ τῆς
ἀντιστρατεύσεώς των εἰς τὴν βουλὴν
καὶ τὰ ἀγαθὰ σχέδια τοῦ Ὑψίστου
τὸν παρώργισαν. |
12
καὶ ἐταπεινώθη ἐν κόποις ἡ
καρδία αὐτῶν, ἠσθένησαν, καὶ
οὐκ ἦν ὁ βοηθῶν·
|
12
Ἀπὸ τοὺς πολλοὺς κόπους καὶ
τὰς ταλαιπωρίας τῆς δουλείας ἐταπεινώθη
καὶ ἔχασε κάθε θάρρος ἡ καρδία
των, ἐξηντλήθησαν καὶ παρέλυσαν, χωρὶς
νὰ ὑπάρχῃ κανείς, διὰ
νὰ τοὺς βοηθήσῃ.
|
12
Καὶ ἀπὸ τοὺς πολλοὺς κόπους
τῆς δουλείας ἐταπεινώθη καὶ ἔχασε
κάθε ἐλπίδα καὶ θάρρος ἡ καρδία των, ἐξηντλήθησαν
καὶ παρέλυσαν, καὶ δὲν ὑπῆρχε
κανεὶς νὰ τοὺς βοηθήσῃ.
|
13
καὶ ἐκέκραξαν πρὸς Κύριον ἐν
τῷ θλίβεσθαι αὐτούς, καὶ ἐκ
τῶν ἀναγκῶν αὐτῶν ἔσωσεν
αὐτοὺς |
13
Ὑπὸ τὸ κράτος ὅμως
τῆς τρομερᾶς αὐτῆς
καταθλίψεως ἔκραξαν διὰ τῆς
προσευχῆς των πρὸς τὸν Κύριον καὶ
ὁ σπλαγχνικὸς Κύριος
τοὺς ἔσωσεν ἀπὸ
τὰς ταλαιπωρίας των.
|
13
Καὶ ἐβόησαν διὰ θερμῆς προσευχῆς
εἰς τὸν Κύριον, καθ’ ὃν χρόνον ἐθλίβοντο,
καὶ ἔσωσεν αὐτοὺς ἀπὸ
τὰς ἀνάγκας των. |
14
καὶ ἐξήγαγεν αὐτοὺς ἐκ
σκότους καὶ σκιᾶς θανάτου καὶ
τοὺς δεσμοὺς αὐτῶν διέρρηξεν.
|
14
Τοὺς ἔβγαζεν ἔξω ἀπὸ τὴν
σκοτεινὴν φυλακήν,
ἀπὸ τὴν καταθλιπτικὴν σκιὰν
τοῦ θανάτου. Ἔσπασε τὰ δεσμὰ
ἀπὸ τὰ χέρια καὶ τὰ πόδια
των καὶ τοὺς ἠλευθέρωσε.
|
14
Καὶ τοὺς ἔβγαλεν ἔξω ἀπὸ
τὴν σκοτεινὴν φυλακὴν καὶ τὸ
δεσμωτήριον ποὺ δὲν διέφερεν ἀπὸ τάφον
καὶ ἔθραυσε τὰ σιδηρᾶ δεσμά
των. |
15
Ἐξομολογησάσθωσαν τῷ Κυρίῳ τὰ
ἐλέη αὐτοῦ καὶ τὰ θαυμάσια
αὐτοῦ τοῖς υἱοῖς τῶν ἀνθρώπων.
|
15
Ἂς δοξολογήσουν,
λοιπόν, αὐτοὶ μὲ
εὐγνωμοσύνην τὸν
Κύριον διὰ τὰ ἐλέη
καὶ τὰς εὐεργεσίας του
καὶ ἂς διαλαλήσουν εἰς
τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους τὸ
θαυμάσια ἔργα τοῦ Θεοῦ.
|
15
Ἂς δοξολογήσουν τὸν Κύριον διὰ τὰ
σωτήρια ἐλέη του καὶ ἂς διακηρύξουν
τὰς θαυμασίας λυτρώσεις του εἰς τοὺς υἱοὺς
τῶν ἀνθρώπων, |
16
Ὅτι συνέτριψε πύλας χαλκᾶς καὶ
μοχλοὺς σιδηροῦς συνέθλασεν.
|
16
Διότι ὁ Κύριος, ἐν τῇ ἀγαθότητί
του, συνέτριψε τὰς χαλκίνας πύλας
τῶν φυλακῶν των καὶ τοὺς σιδηροῦς
μοχλοὺς τοὺς ἐθρυμμάτισε.
|
16
διότι συνέτριψε τὰς χαλκίνας πύλας τῆς φυλακῆς
των καὶ ἔθραυσε τοὺς μοχλοὺς τοὺς
σιδηροῦς, μὲ τοὺς ὁποίους αὐταὶ
ἐτηροῦντο κατάκλειστοι, ὥστε κανεὶς
ἄνθρωπος νὰ μὴ δύναται να τὰς παραβιάσῃ.
|
17
Ἀντελάβετο αὐτῶν ἐξ ὁδοῦ
ἀνομίας αὐτῶν, διὰ γὰρ
τὰς ἀνομίας αὐτῶν ἐταπεινώθησαν·
|
17
Τοὺς ἀνέσυρεν ὁ Κύριος μὲ
τὴν παντοδύναμον δεξιάν του ἀπὸ
τὸν δρόμον τῶν παρανομιῶν των, διότι
αὐτοὶ ἐξ αἰτίας τῶν παρανομιῶν
των ὑπέστησαν αὐτὰς τὰς ταπεινώσεις.
|
17
Τοὺς ἐβοήθησε καὶ καθ’ ὃν χρόνον ἡμάρτανον
διὰ τῆς πανισχύρου του χειρὸς τοὺς
ἀνέσυρεν ἀπὸ τὸν δρόμον τῆς
ἀνομίας των, διότι ἐξ αἰτίας τῶν ἀνομιῶν
των κατήντησαν εἰς τοιαύτην ταπείνωσιν.
|
18
πᾶν βρῶμα ἐβδελύξατο ἡ ψυχὴ
αὐτῶν, καὶ ἤγγισαν ἕως τῶν
πυλῶν τοῦ θανάτου·
|
18
Ἐξ αἰτίας τῶν φοβερῶν ταλαιπωριῶν
των ἐκόπηκεν ἡ ὄρεξίς των. Ἀπεστρέφοντο
μὲ ἀηδίαν κάθε φαγητὸν καὶ
ἔφθασαν ἔτσι ἕως εἰς τὰς πύλας
τοῦ ᾅδου. |
18
Ἔγιναν ὅμοιοι πρὸς ἀρρώστους, οἱ
ὁποῖοι κατελήφθησαν ἀπὸ ἀνορεξίαν
καὶ ἀηδίασεν ἡ ψυχή των κάθε
φαγητόν. Καὶ ἐπλησίασαν ἕως τὰς πύλας
τοῦ θανάτου καὶ ὀλίγον ἔλειψε νὰ
ἀποθάνουν. |
19
καὶ ἐκέκραξαν πρὸς Κύριον ἐν
τῷ θλίβεσθαι αὐτούς, καὶ ἐκ
τῶν ἀναγκῶν αὐτῶν ἔσωσεν
αὐτούς. |
19
Ἀλλὰ καθ' ὃν χρόνον τόσον πολὺ
ἐθλίβοντο, ἔκραξαν μὲ θερμὴν
προσευχὴν πρὸς τὸν Κύριον καὶ
ὁ Κύριος τοὺς ἀπήλλαξεν ἀπὸ
τὰς φοβερὰς αὐτὰς ἀνάγκας
των. |
19
Καὶ ἐβόησαν διὰ τῆς προσευχῆς
των πρὸς τὸν Κύριον, καθ’ ὃν χρόνον οὗτοι
ἐθλίβοντο, καὶ ἔσωσεν αὐτοὺς
ἀπὸ τὰς ἀνάγκας των.
|
20
Ἀπέστειλε τὸν λόγον αὐτοῦ
καὶ ἰάσατο αὐτοὺς καὶ
ἐρρύσατο αὐτοὺς ἐκ τῶν
διαφθορῶν αὐτῶν. |
20
Ὡς διαταγὴν ἔστειλε τὸν λόγον
του, ὁ ὁποῖος καὶ τοὺς ἐθεράπευσε.
Τοὺς ἔσωσεν ἀπὸ τὰ κακά,
τὰ ὁποῖα τοὺς ἔφθειραν καὶ
τοὺς ἔλυωναν. |
20
Ἀπέστειλε τὸν ζῶντα καὶ πανίσχυρον
λόγον του καὶ τοὺς ἰάτρευσε καὶ
ἔσωσεν αὐτοὺς ἀπὸ τὰ κακὰ
ποὺ τοὺς ἔφθειρον καὶ τοὺς ἔλυωναν.
|
21
Ἐξομολογησάσθωσαν τῷ Κυρίῳ τὰ
ἐλέη αὐτοῦ καὶ τὰ θαυμάσια
αὐτοῦ τοῖς υἱοῖς τῶν ἀνθρώπων
|
21
Ἂς δοξολογήσουν, λοιπόν, καὶ αὐτοὶ
μὲ εὐγνωμοσύνην τὰς ἀμετρήτους
εὐεργεσίας τοῦ Θεοῦ καὶ ἂς
διαλαλήσουν εἰς τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους
τὰς θαυματουργικὰς ἐνεργείας ἐκείνου.
|
21
Ἂς δοξολογήσουν τὸν Κύριον διὰ τὰ
σωτήρια ἐλέη του καὶ ἂς διακηρύξουν
τὰς θαυμασίας λυτρώσεις του εἰς τοὺς υἱοὺς
τῶν ἀνθρώπων. |
22
καὶ θυσάτωσαν αὐτῷ θυσίαν αἰνέσεως
καὶ ἐξαγγειλάτωσαν τὰ ἔργα αὐτοῦ
ἐν ἀγαλλιάσει. |
22
Ἂς προσφέρουν πρὸς αὐτὸν θυσίαν
δοξολογίας καὶ ἂς βροντοφωνήσουν τὰ
ἔργα του γεμᾶτοι ἀγαλλίασιν καὶ
εὐφροσύνην. |
22
Καὶ ἂς θυσιάσουν εἰς αὐτὸν θυσίαν
ὕμνου καὶ εὐχαριστιῶν, καὶ ἂς
ἐξαγγείλουν ἀφηγούμενοι μετ’ εὐγνώμονος
χαρᾶς καὶ ἀγαλλιάσεως τὰ ἔργα
τῆς δυνάμεώς του. |
23
Οἱ καταβαίνοντες εἰς θάλασσαν ἐν
πλοίοις, ποιοῦντες ἐργασίαν ἐν
ὕδασι πολλοῖς, |
23
Ἐπίσης αὐτοί, ποὺ κατεβαίνουν
εἰς τὴν θάλασσαν καὶ ταξιδεύουν
μὲ πλοῖα καὶ διασχίζουν πελάγη
μεγάλα, ὅπου ἡ ἐργασία των τοὺς
καλεῖ, |
23
Εἶδον καὶ οἱ Ἰουδαῖοι εἰς
τὴν θάλασσαν τῶν συμφορῶν των τὴν
δύναμιν τοῦ Θεοῦ νὰ ἐκδηλοῦται
πρὸς προστασίαν τῶν θαυμαστῶς, ὅπως
καὶ οἱ διαπλέοντες τὴν θάλασσαν μὲ
πλοῖα καὶ διασχίζοντες πελάγη μεγάλα πρὸς
ἐπιτέλεσιν ἔργων μεταφορᾶς.
|
24
αὐτοὶ εἶδον τὰ ἔργα Κυρίου
καὶ τὰ θαυμάσια αὐτοῦ ἐν
τῷ βυθῷ. |
24
αὐτοὶ εἶδαν τὰ ἔργα τοῦ
Κυρίου καὶ τὰ θαυμάσια αὐτοῦ
εἰς τὰς βαθείας θαλάσσας.
|
24
Αὐτοὶ εἶδον τὰ ἔργα τοῦ
Κυρίου, καὶ τὰ θαυμάσια αὐτοῦ ἐν
τῷ βαθεῖ πόντῳ, πῶς ἐξαίφνης
ὁ Κύριος διεγείρει σφοδρὰς τρικυμίας καὶ
πῶς καταπραΰνει αὐτὰς καὶ πῶς
ἐν μέσῳ τεραστίων κυμάτων κινδυνεύοντας σώζει
αὐτούς. |
25
Εἶπε, καὶ ἔστη πνεῦμα καταιγίδος,
καὶ ὑψώθη τὰ κύματα αὐτῆς·
|
25
Εἶδον ὅτι ὁ Κύριος διέταξε καὶ
ἀμέσως ἐσηκώθη σφοδρὸς καταιγίδος
ἄνεμος καὶ ἀνυψώθησαν τὰ κύματα
τῆς θαλάσσης. |
25
Διέταξεν αὐτός· καὶ ἐσηκώθη
ἀσυγκράτητος ἄνεμος σφοδρὸς ἀγρίας
καταιγίδος καὶ ὑψώθησαν τεράστια τὰ
κύματα τῆς θαλάσσης. |
26
ἀναβαίνουσιν ἕως τῶν οὐρανῶν
καὶ καταβαίνουσιν ἕως τῶν ἀβύσσων,
ἡ ψυχὴ αὐτῶν ἐν κακοῖς
ἐτήκετο· |
26
Ἀνεβαίνουν μὲ τὰ πλοῖα των ἐπάνω
εἰς τὴν κορυφὴν τῶν κυμάτων
ἕως εἰς τὰ νέφη τοῦ οὐρανοῦ
καὶ καταβαίνουν ἕως εἰς τὰ βάθη
τῶν θαλασσίων ἀβύσσων. Ἡ ψυχὴ
των ἔλυωνε ἀπὸ φόβον ἐμπρὸς
εἰς τὰ φοβερὰ αὐτὰ σημεῖα.
|
26
Ἀναβαίνουν μὲ τὸ πλοῖον των συρόμενον
ὑπὸ τῶν κυμάτων μέχρι τῶν νεφῶν
τοῦ οὐρανοῦ καὶ καταβαίνουν μέχρι
τοῦ βάθους τῶν θαλασσίων ἀβύσσων· ἡ
ψυχή των ἀπὸ τὰ κακὰ τοῦ
φόβου καὶ τῆς ἀγωνίας, τὰ ὁποῖα
τοὺς προεκάλει ὁ τρομερὸς κίνδυνος τοῦ
ναυαγίου, ἐτήκετο σὰν κηρὸς καὶ
παρέλυε. |
27
ἐταράχθησαν, ἐσαλεύθησαν ὡς
ὁ μεθύων, καὶ πᾶσα ἡ σοφία
αὐτῶν κατεπόθη· |
27
Κατελήφθησαν ἀπὸ ζάλην, ἐτρίκλιζαν
ἐξ αἰτίας τῆς τρικυμίας ὡσὰν
μεθυσμένοι, ὅλη δὲ ἡ ναυτική
των γνῶσις καὶ πεῖρα ἀπεδείχθη
ἄχρηστος, ἐξηφανίσθη.
|
27
Ἐταράχθησαν, ἐζαλίσθησαν ἀπὸ
τὴν τρικυμίαν καὶ ἐτρίκλιζαν ὅπως
ὁ μεθυσμένος, καὶ ὅλη ἡ τέχνη των
καὶ ἡ πεῖρα των ἡ ναυτικὴ ἠφανίσθη.
|
28
καὶ ἐκέκραξαν πρὸς Κύριον ἐν
τῷ θλίβεσθαι αὐτούς, καὶ ἐκ
τῶν ἀναγκῶν αὐτῶν ἐξήγαγεν
αὐτοὺς |
28
Ἔκραξαν καὶ αὐτοὶ πρὸς τὸν
Κύριον, καθ' ὃν χρόνον ἐταλαιπωροῦντο
ἀπὸ τὴν τρικυμίαν, καὶ ὁ
Κύριος τοὺς ἔβγαλεν ἀπὸ τὴν
ἐπικίνδυνον αὐτὴν περιπέτειάν
των. |
28
Καὶ καθ’ ὃν χρόνον ἐθλίβοντο, ἐβόησαν
διὰ τῆς προσευχῆς των πρὸς τὸν
Κύριον, καὶ τοὺς ἐξήγαγεν ἐκ τῆς
στενοχώρου καὶ ἀπελπιστικῆς ἀνάγκης
των. |
29
καὶ ἐπέταξε τῇ καταιγίδι, καὶ
ἔστη εἰς αὔραν, καὶ ἐσίγησαν
τὰ κύματα αὐτῆς·
|
29
Διότι διέταξε τὴν καταιγίδα τῆς
θαλάσσης καὶ ἐσταμάτησε καὶ
μετεβλήθη εἰς λεπτὴν εὐχάριστον
αὔραν. Καὶ ἠρέμησαν τὰ κύματα
τῆς θαλάσσης. |
29
Καὶ διέταξε τὴν καταιγίδα νὰ καταπαύσῃ
καὶ αὐτὴ μετεστράφη εἰς αὔραν
καὶ εἰς ἄνεμον ἥσυχον καὶ δροσιστικὸν
καὶ κατεσιγάσθησαν τὰ κύματά της.
|
30
καὶ εὐφράνθησαν ὅτι ἡσύχασαν,
καὶ ὡδήγησεν αὐτοὺς ἐπὶ
λιμένα θελήματος αὐτοῦ (Ἄλλη
γρ. αὐτῶν). |
30
Οἱ ναῦται καὶ ὅσοι ἄλλοι ἦσαν
εἰς τὰ πλοῖα ἐγέμισαν ἀπὸ
χαρὰν καὶ εὐφροσύνην, διότι
ἡσύχασαν ἀπὸ τὴν ταραχὴν
τῆς τρικυμίας. Καὶ ὁ Κύριος
τοὺς ὡδήγησεν ἀσφαλεῖς εἰς
τὸν λιμένα, ποὺ ἤθελε.
|
30
Καὶ ἐπληρώθησαν χαρᾶς καὶ εὐφροσύνης,
διότι ἡσύχασαν ἀπὸ τὴν ταραχὴν
τῶν κυμάτων. Καὶ τοὺς ὠδήγησεν
εἰς τὸν λιμένα ποὺ ἤθελεν.
|
31
Ἐξομολογησάσθωσαν τῷ Κυρίῳ τὰ
ἐλέη αὐτοῦ καὶ τὰ θαυμάσια
αὐτοῦ τοῖς υἱοῖς τῶν ἀνθρώπων.
|
31
Ἂς δοξολογήσουν, λοιπόν, καὶ αὐτοὶ
τὸν Κύριον διὰ τὰ πολυάριθμα
ἐλέη του. Ἂς διαλαλήσουν καὶ
εἰς τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους τὰ
θαυμάσια αὐτοῦ ἔργα.
|
31
Ἂς δοξολογήσουν τὸν Κύριον διὰ τὰ
σωτήρια ἐλέη του καὶ ἂς διακηρύξουν
τὰς θαυμαστὰς λυτρώσεις του εἰς τοὺς
υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων.
|
32
Ὑψωσάτωσαν αὐτὸν ἐν ἐκκλησίᾳ
λαοῦ καὶ ἐν καθέδρᾳ πρεσβυτέρων
αἰνεσάτωσαν αὐτόν.
|
32
Ἂς τὸν μεγαλύνουν καὶ ἂς τὸν
ἐξυψώσουν εἰς συγκέντρωσιν πλήθους
λαοῦ καὶ ἂς ψάλουν πρὸς αὐτὸν
αἶνον καὶ ᾠδὴν δοξολογίας, εἰς
τόπον ὀποῦ συνεδριάζουν οἱ πρεσβύτεροι
καὶ οἱ ἄρχοντες. |
32
Ἂς ὑψώσουν αὐτὸν ὑμνοῦντες
τὸ μεγαλεῖον του καὶ τὸ ὕψος
τῆς δυνάμεως καὶ δόξης του ἐν μέσῳ
παμπληθοῦς συνάξεως λαοῦ καὶ ἂς ψάλουν
εἰς αὐτὸν αἶνον καὶ ᾠδὴν
δοξολογίας εἰς τὸν τόπον, ὅπου θὰ
κάθηνται συνεδριάζοντες πρεσβύτεροι καὶ ἄρχοντες.
|
33
Ἔθετο ποταμοὺς εἰς
ἔρημον καὶ διεξόδους ὑδάτων
εἰς δίψαν, |
33
Αὐτὸς ἐξήρανε ποταμοὺς καὶ
μετέβαλε τὰς κοίτας αὐτῶν εἰς
ἔρημον περιοχήν, καὶ τὰς πηγάς,
ἀπὸ ὅπου ἀνέβλυζαν ἄφθονα
ὕδατα, μετέβαλεν εἰς ἔκτασιν ἄνυδρον
καὶ διψασμένην. |
33
Ἀπεξήρανε ποταμοὺς καὶ μετέτρεψεν
αὐτοὺς εἰς ἄνυδρον ἔρημον, καὶ
πηγάς, ἀπὸ τὰς ὁποίας ἐξήρχοντο
ἀφθόνως ὕδατα, μετέβαλεν εἰς ἔκτασιν
διψῶσαν καὶ στερουμένην ὕδατος.
|
34
γῆν καρποφόρον εἰς ἅλμην ἀπὸ
κακίας τῶν κατοικούντων ἐν αὐτῇ·
|
34
Μετέβαλε γῆν εὔφορον καὶ καρποφόρον
εἰς ἁλμυρὸν βάλτον ἐξ αἰτίας
τῆς κακίας τῶν κατοίκων της.
|
34
Μετεποίησε γῆν εὔφορον καὶ καρποφόρον εἰς
ἁλμυρὸν τέλμα ἕνεκα τῆς κακίας τῶν
κατοίκων της. |
35
ἔθετο ἔρημον εἰς λίμνας ὑδάτων
καὶ γῆν ἄνυδρον εἰς διεδόξους
ὑδάτων. |
35
Ἐξ ἀντιθέτου μετέβαλε χώραν
ἄνυδρον, ἔρημον καὶ ἄγονον, εἰς
λίμνας ὑδάτων καὶ χώραν διψασμένην
εἰς πηγὰς ὑδάτων.
|
35
Μετέτρεψε γῆν ἀμμώδη καὶ ἔρημον εἰς
λίμνας ὑδάτων, καὶ γῆν στερουμένην ὕδατος
εἰς πηγὰς ἐκβαλλούσας ἄφθονον ὕδωρ.
|
36
Καὶ κατῴκισεν ἐκεῖ πεινῶντας,
καὶ συνεστήσαντο πόλεις κατοικεσίας
|
36
Ἐκεῖ ὁ Κύριος ἐγκατέστησεν
ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ἐπεινοῦσαν
καὶ οἱ ὁποῖοι ἔκτισαν πόλεις,
διὰ νὰ κατοικοῦν. |
36
Καὶ τὴν ἔρημον ποὺ διεβρέχετο τώρα
ἀπὸ ποταμοὺς καὶ ἔγινεν εὔφορος
γῆ, ἔδωκεν εἰς κατοικίαν πρὸς ἀνθρώπους,
οἱ ὁποῖοι ἐπείνων καὶ ἐστεροῦντο
τῶν πάντων. Καὶ συνέστησαν οὖτοι ἐκεῖ
πόλεις κατοικουμένας. |
37
καὶ ἔσπειραν ἀγροὺς καὶ ἐφύτευσαν
ἀμπελῶνας καὶ ἐποίησαν καρπὸν
γεννήματος, |
37
Ἔσπειραν ἐκεῖ ἀγρούς, ἐφύτευσαν
ἀμπέλια, παρήγαγαν γεννήματα καὶ
καρποὺς ἀπὸ τὰ καλλιεργηθέντα
ἐδάφη. |
37
Καὶ ἔσπειραν ἐκεῖ ἀγροὺς
καὶ ἐφύτευσαν ἀμπέλους· καὶ ἐποίησαν
καρπὸν παραχθέντα καὶ γεννηθέντα ἀπὸ
τὴν καλλιεργηθεῖσαν γῆν.
|
38
καὶ εὐλόγησεν αὐτούς, καὶ
ἐπληθύνθησαν σφόδρα, καὶ τὰ
κτήνη αὐτῶν οὐκ ἐσμίκρυνε.
|
38
Ὁ Κύριος τοὺς ηὐλόγησε καὶ
ἐπληθύνθησαν αὐτοὶ πάρα πολύ,
καὶ τὰ κατοικίδια ζῶα των ἔγιναν
πολυάριθμα. |
38
Καὶ εὐλόγησεν αὐτούς, καὶ ηὐξήθησαν
εἰς μέγα πλῆθος καὶ δὲν περιώρισεν
εἰς μικρὸν ἀριθμὸν τὰ κτήνη
των, τὰ ἄλογα ζῶα τουτέστι καὶ τὰ
ποίμνιά των καὶ τὰς ἀγέλας τῶν
βοῶν των. |
39
Καὶ ὠλιγώσθησαν καὶ ἐκακώθησαν
ἀπὸ θλίψεως κακῶν καὶ ὀδύνης.
|
39
Ἐν τῷ μεταξὺ ὠλιγόστευσαν εἰς
ἀριθμόν, διότι ἐκακοπάθησαν
καὶ ἐδεινοπάθησαν, ἀπὸ τοὺς
πόνους καὶ τὰς συμφοράς, τὰς
ὁποίας κακοὶ ἄνθρωποι, ποὺ ἐπῆλθον
ἐναντίον των, τοὺς ἐπροκάλεσαν.
|
39
Καὶ ἐν τῷ μεταξὺ ὠλιγόστευσαν
καὶ ἐκακοποιήθησαν ἀπὸ τὴν
καταπίεσιν καὶ ἀπὸ τοὺς πόνους καὶ
ἀπὸ τὴν ὀδύνην, τὰ ὁποῖα
ἄνθρωποι κακοί, ποὺ ἐπῆλθον κατ’ αὐτῶν,
τοὺς ἐπροκάλεσαν. |
40
Ἐξεχύθη ἐξουδένωσις ἐπ' ἄρχοντας
αὐτῶν, καὶ ἐπλάνησεν αὐτοὺς
ἐν ἀβάτῳ καὶ οὐχ ὁδῷ.
|
40
Ἀλλὰ ἀπὸ τὸν Θεὸν ἐξαπεστάλη
ἐκμηδένισις καὶ ἐξευτελισμὸς
ἐναντίον τῶν ἀρχόντων·
τοὺς ἠνάγκασε νὰ πλανῶνται εἰς
μέρη ἄβατα καὶ ὄχι εἰς δρόμον
βατὸν καὶ γνωστόν. |
40
Ἀλλ’ ἀπὸ τὸν Θεὸν ἐξαπελύθη
ὄλεθρος καὶ ἐκμηδένισις κατὰ
τῶν ἀρχόντων τῶν κακῶν τούτων ἐπιδρομέων
καὶ τοὺς ἠνάγκασε νὰ πλανῶνται
εἰς μέρη ἀπάτητα καὶ ὄχι εἰς
δρόμον βατὸν καὶ γνωστόν. |
41
Καὶ ἐβοήθησε πένητι ἐκ πτωχείας
καὶ ἔθετο ὡς πρόβατα πατριάς.
|
41
Ἐβοήθησεν ὁ Θεὸς τὸν πτωχὸν
λαόν, διὰ νὰ ἀπαλλαγῇ ἀπὸ
τὴν πτωχείαν, ἡ ὁποία τὸν
ἐμάστιζεν, καὶ ἀποκατέστησε
τὰς οἰκογενείας τῶν πολυπληθεῖς
ὡσὰν ποίμνια προβάτων.
|
41
Καὶ ἐβοήθησεν ὁ Θεὸς τὸν πένητα
λαόν του, ἵνα ἀπαλλαγῇ ἐκ τῆς
πτωχείας καὶ τῆς ἐθνικῆς καταπτώσεώς
του, καὶ κατέστησε τὰς οἰκογενείας
καὶ τὰς πατριάς του πολυπληθεῖς ὡς
ποίμνια προβάτων. |
42
Ὄψονται εὐθεῖς καὶ εὐφρανθήσονται,
καὶ πᾶσα ἀνομία ἐμφράξει
τὸ στόμα αὐτῆς.
|
42
Οἱ δίκαιοι ἄνθρωποι θὰ ἴδουν
ὅλα αὐτὰ τὰ θαυμάσια ἔργα
τῆς ἀγαθότητας, τῆς δικαιοσύνης
καὶ τῆς παντοδυναμίας τοῦ Θεοῦ
καὶ θὰ εὐφρανθοῦν. Ἐξ ἀντιθέτου
ὅμως κάθε παράνομος θὰ κλείσῃ
τὸ στόμα του κατεντροπιασμένος.
|
42
Θὰ βλέπουν ταῦτα οἱ εὐθεῖς καὶ
οἱ δίκαιοι καὶ θὰ εὐφραίνωνται διὰ
τὴν προστασίαν αὐτὴν καὶ φιλανθρωπίαν
τοῦ Θεοῦ, καὶ πᾶς ἄνομος καὶ
ἀσεβὴς θὰ φράξῃ καὶ θὰ
βουλλώσῃ τὸ στόμα του καταισχυνόμενος καὶ
μὴ τολμῶν νὰ καυχηθῇ εἰς βάρος
τοῦ δικαίου. |
43
Τίς σοφὸς καὶ φυλάξει ταῦτα
καὶ συνήσει τὰ
ἐλέη τοῦ Κυρίου; |
43
Ποιὸς εἶναι σοφὸς καὶ συνετὸς
ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος θὰ τηρήσῃ
αὐτὰ καὶ θὰ κατανοήσῃ
τὴν ἄπειρον εὐσπλαγχνίαν τοῦ
Κυρίου; |
43
Τίς εἶναι ὁ σοφὸς ἀνὴρ
ὅστις θὰ προσέξῃ εἰς αὐτὰ
καὶ φυλάττων ταῦτα εἰς τὴν μνήμην
του θὰ ἐμβαθύνῃ καὶ θὰ
κατανοήσῃ τὰ ἄπειρα ἐλέη καὶ
τὴν ἀπέραντον εὐσπλαγχνίαν τοῦ Κυρίου;
|