Ψαλμοί : Κεφάλαιον ΡΙΒ'

Πρωτότυπο Κείμενο

ἰνεῖτε, παῖδες, Κύριον, αἰνεῖτε τὸ ὄνομα Κυρίου·
2 εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ ἕως τοῦ αἰῶνος.
3 Ἀπὸ ἀνατολῶν ἡλίου μέχρι δυσμῶν αἰνετὸν τὸ ὄνομα Κυρίου.
4 Ὑψηλὸς ἐπὶ πάντα τὰ ἔθνη ὁ Κύριος, ἐπὶ τοὺς οὐρανοὺς ἡ δόξα αὐτοῦ.
5 Τίς ὡς Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν; ῾Ὁ ἐν ὑψηλοῖς κατοικῶν
6 καὶ τὰ ταπεινὰ ἐφορῶν ἐν τῷ οὐρανῷ καὶ ἐν τῇ γῇ,
7 ὁ ἐγείρων ἀπὸ γῆς πτωχὸν καὶ ἀπὸ κοπρίας ἀνυψῶν πένητα
8 τοῦ καθίσαι αὐτὸν μετὰ ἀρχόντων, μετὰ ἀρχόντων λαοῦ αὐτοῦ·
9 ὁ κατοικίζων στεῖραν ἐν οἴκῳ, μητέρα ἐπὶ τέκνοις εὐφραινομένην.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

οξολογεῖτε, παῖδες, πάντοτε τὸν Κύριον. Ὑμνολογήσατε τὸ πάντιμον ὄνομα τοῦ Κυρίου.
2 Ἂς εἶναι τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου πάντοτε δοξασμένον ἀπὸ τώρα καὶ ἕως εἰς τοὺς ἀπεράντους αἰῶνας τῶν αἰώνων.
3 Δοξασμένον ἂς εἶναι τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου ἀπὸ τῶν ἀνατολῶν ἡλίου μέχρι καὶ τῶν δυσμῶν, εἰς ὅλην τὴν ἔκτασιν τῆς οἰκουμένης καὶ τῆς γῆς.
4 Μέγας, κυρίαρχος καὶ ἔνδοξος ὁ Κύριος ἐπάνω εἰς ὅλα τὰ ἔθνη. Ἡ δόξα του ξεπερνᾷ τὰ ὕψη τῶν οὐρανῶν.
5 Ποιὸς ἄλλος εἶναι τόσον μέγας καὶ ἔνδοξος, ὅσον εἶναι ὁ Κύριος καὶ Θεός μας; Κανείς. Αὐτὸς εἶναι ποὺ κατοικεῖ εἰς τὰ ὕψη τῶν οὐρανῶν.
6 Αὐτὸς ρίπτει ἕνα βλέμμα εὐμενείας καὶ καλωσύνης εἰς τοὺς ταπεινούς, ποὺ ὑπάρχουν εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ εἰς τὴν γῆν.
7 Αὐτὸς ἀνασηκώνει ἀπὸ τὸ χῶμα ἰσχυρὸν καὶ πλούσιον τὸν πεσμένον ἐκεῖ πτωχόν, τὸν δὲ δυστυχῆ καὶ πεινασμένον, ποὺ κάθεται ἐπάνω εἰς τὴν κοπριάν, τὸν ἀνυψώνει καὶ τὸν δοξάζει,
8 διὰ νὰ τὸν βάλῃ νὰ καθήσῃ μαζῆ με τοὺς ἐπισήμους ἀνθρώπους, μὲ τοὺς ἄρχοντας τοῦ ἐκλεκτοῦ του λαοῦ.
9 Αὐτὸς ἐγκαθιστᾷ μόνιμον καὶ ἀμετακίνητον εἰς τὸν οἶκον της τὴν πρώην στεῖραν, διότι τὴν ἀναδεικνύει μητέρα εὐφραινομένην εἰς τὰ πολλὰ παιδιά της.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

ἰνεῖτε, δοῦλοι Θεοῦ, τὸν Κύριον· αἰνεῖτε τὸ ὄνομα Κυρίου. Δοξολογήσατε τὸν Κύριον διὰ τὰς ἀπείρους τελειότητας, αἱ ὁποῖαι σημαίνονται διὰ τοῦ ὀνόματός του.
2 Ἂς εἶναι τὸ ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον καὶ δοξασμένον ἀπὸ τώρα καὶ πάντοτε, διὰ μέσου πάντων τῶν αἰώνων.
3 Ἀπὸ ἀνατολῶν ἡλίου μέχρι δυσμῶν, καθ’ ὅλην τὴν γῆν, εἶναι πρέπον νὰ ἀνυμνῆται τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου καὶ ἂς μὴ μείνῃ οὔτε σπιθαμὴ γῆς, εἰς τὴν ὁποίαν νὰ μὴ ἀντηχοῦν ὕμνοι δοξολογίας πρὸς τὸν Κύριον.
4 Ὑψηλότερος καὶ ὑπέρτερος ἀπὸ ὅλα τὰ ἔθνη εἶναι ὁ Κύριος· ὑπερβαίνει τὴν μεγαλοπρέπειαν τῶν οὐρανῶν ἡ δόξα του.
5 Ποῖος εἶναι σὰν τὸν Κύριον, τὸν ὁποῖον λατρεύομεν ὡς τὸν μόνον Θεόν μας; Ποῖος εἶναι τόσον μέγας καὶ ὑψηλός, ἀλλὰ καὶ τόσον συμπαθὴς καὶ συγκαταβατικὸς πρὸς τοὺς πτωχοὺς καὶ ταπεινούς; Αὐτὸς εἶναι ποὺ κατοικεῖ εἰς τὰ ὕψη τῶν οὐρανῶν ὡς μόνος Ὕψιστος.
6 Καὶ ὅμως πάντοτε ρίπτει συμπαθές, καταδεκτικὸν καὶ εὐμενὲς τὸ βλέμμα του εἰς τὰ ταπεινά, ὁπουδήποτε καὶ ἂν ὑπάρχουν, ὄχι μόνον ἐν τῷ οὐρανῷ, ἀλλὰ καὶ ἐν τῇ γῇ·
7 Αὐτὸς σηκώνει τὸν πτωχὸν ἀπὸ τὸ χῶμα, εἰς τὸ ὁποῖον γυμνὸς σχεδὸν κατάκειται· καὶ αὐτὸς ἀνυψώνει τὸν πένητα ἀπὸ τὰ σκύβαλα καὶ τὴν κοινωνικὴν αὐτοῦ ἀθλιότητα καὶ καταφρόνησιν,
8 διὰ νὰ τὸν βάλῃ νὰ καθίσῃ μὲ ἄρχοντας, μὲ τοὺς ἄρχοντας τοῦ λαοῦ του, τοὺς ὁποίους αὐτὸς ἐξέλεξε καὶ ἀνέδειξε τοιούτους.
9 Αὐτὸς ἐγκαθιστᾲ εἰς οἶκον τὴν στεῖραν καὶ τὴν εὐλογεῖ, ὥστε νὰ γίνῃ μήτηρ καὶ νὰ εὐφραίνεται διὰ τὰ ἀποκτηθέντα ὑπ’ αὐτῆς τέκνα.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
ἰνεῖτε, παῖδες, Κύριον, αἰνεῖτε τὸ ὄνομα Κυρίου·	οξολογεῖτε, παῖδες, πάντοτε τὸν Κύριον. Ὑμνολογήσατε τὸ πάντιμον ὄνομα τοῦ Κυρίου.	ἰνεῖτε, δοῦλοι Θεοῦ, τὸν Κύριον· αἰνεῖτε τὸ ὄνομα Κυρίου. Δοξολογήσατε τὸν Κύριον διὰ τὰς ἀπείρους τελειότητας, αἱ ὁποῖαι σημαίνονται διὰ τοῦ ὀνόματός του.
2 εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ ἕως τοῦ αἰῶνος.	2 Ἂς εἶναι τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου πάντοτε δοξασμένον ἀπὸ τώρα καὶ ἕως εἰς τοὺς ἀπεράντους αἰῶνας τῶν αἰώνων.	2 Ἂς εἶναι τὸ ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον καὶ δοξασμένον ἀπὸ τώρα καὶ πάντοτε, διὰ μέσου πάντων τῶν αἰώνων.
3 Ἀπὸ ἀνατολῶν ἡλίου μέχρι δυσμῶν αἰνετὸν τὸ ὄνομα Κυρίου.	3 Δοξασμένον ἂς εἶναι τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου ἀπὸ τῶν ἀνατολῶν ἡλίου μέχρι καὶ τῶν δυσμῶν, εἰς ὅλην τὴν ἔκτασιν τῆς οἰκουμένης καὶ τῆς γῆς.	3 Ἀπὸ ἀνατολῶν ἡλίου μέχρι δυσμῶν, καθ’ ὅλην τὴν γῆν, εἶναι πρέπον νὰ ἀνυμνῆται τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου καὶ ἂς μὴ μείνῃ οὔτε σπιθαμὴ γῆς, εἰς τὴν ὁποίαν νὰ μὴ ἀντηχοῦν ὕμνοι δοξολογίας πρὸς τὸν Κύριον.
4 Ὑψηλὸς ἐπὶ πάντα τὰ ἔθνη ὁ Κύριος, ἐπὶ τοὺς οὐρανοὺς ἡ δόξα αὐτοῦ.	4 Μέγας, κυρίαρχος καὶ ἔνδοξος ὁ Κύριος ἐπάνω εἰς ὅλα τὰ ἔθνη. Ἡ δόξα του ξεπερνᾷ τὰ ὕψη τῶν οὐρανῶν.	4 Ὑψηλότερος καὶ ὑπέρτερος ἀπὸ ὅλα τὰ ἔθνη εἶναι ὁ Κύριος· ὑπερβαίνει τὴν μεγαλοπρέπειαν τῶν οὐρανῶν ἡ δόξα του.
5 Τίς ὡς Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν; ῾Ὁ ἐν ὑψηλοῖς κατοικῶν	5 Ποιὸς ἄλλος εἶναι τόσον μέγας καὶ ἔνδοξος, ὅσον εἶναι ὁ Κύριος καὶ Θεός μας; Κανείς. Αὐτὸς εἶναι ποὺ κατοικεῖ εἰς τὰ ὕψη τῶν οὐρανῶν.	5 Ποῖος εἶναι σὰν τὸν Κύριον, τὸν ὁποῖον λατρεύομεν ὡς τὸν μόνον Θεόν μας; Ποῖος εἶναι τόσον μέγας καὶ ὑψηλός, ἀλλὰ καὶ τόσον συμπαθὴς καὶ συγκαταβατικὸς πρὸς τοὺς πτωχοὺς καὶ ταπεινούς; Αὐτὸς εἶναι ποὺ κατοικεῖ εἰς τὰ ὕψη τῶν οὐρανῶν ὡς μόνος Ὕψιστος.
6 καὶ τὰ ταπεινὰ ἐφορῶν ἐν τῷ οὐρανῷ καὶ ἐν τῇ γῇ,	6 Αὐτὸς ρίπτει ἕνα βλέμμα εὐμενείας καὶ καλωσύνης εἰς τοὺς ταπεινούς, ποὺ ὑπάρχουν εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ εἰς τὴν γῆν.	6 Καὶ ὅμως πάντοτε ρίπτει συμπαθές, καταδεκτικὸν καὶ εὐμενὲς τὸ βλέμμα του εἰς τὰ ταπεινά, ὁπουδήποτε καὶ ἂν ὑπάρχουν, ὄχι μόνον ἐν τῷ οὐρανῷ, ἀλλὰ καὶ ἐν τῇ γῇ·
7 ὁ ἐγείρων ἀπὸ γῆς πτωχὸν καὶ ἀπὸ κοπρίας ἀνυψῶν πένητα	7 Αὐτὸς ἀνασηκώνει ἀπὸ τὸ χῶμα ἰσχυρὸν καὶ πλούσιον τὸν πεσμένον ἐκεῖ πτωχόν, τὸν δὲ δυστυχῆ καὶ πεινασμένον, ποὺ κάθεται ἐπάνω εἰς τὴν κοπριάν, τὸν ἀνυψώνει καὶ τὸν δοξάζει,	7 Αὐτὸς σηκώνει τὸν πτωχὸν ἀπὸ τὸ χῶμα, εἰς τὸ ὁποῖον γυμνὸς σχεδὸν κατάκειται· καὶ αὐτὸς ἀνυψώνει τὸν πένητα ἀπὸ τὰ σκύβαλα καὶ τὴν κοινωνικὴν αὐτοῦ ἀθλιότητα καὶ καταφρόνησιν,
8 τοῦ καθίσαι αὐτὸν μετὰ ἀρχόντων, μετὰ ἀρχόντων λαοῦ αὐτοῦ·	8 διὰ νὰ τὸν βάλῃ νὰ καθήσῃ μαζῆ με τοὺς ἐπισήμους ἀνθρώπους, μὲ τοὺς ἄρχοντας τοῦ ἐκλεκτοῦ του λαοῦ.	8 διὰ νὰ τὸν βάλῃ νὰ καθίσῃ μὲ ἄρχοντας, μὲ τοὺς ἄρχοντας τοῦ λαοῦ του, τοὺς ὁποίους αὐτὸς ἐξέλεξε καὶ ἀνέδειξε τοιούτους.
9 ὁ κατοικίζων στεῖραν ἐν οἴκῳ, μητέρα ἐπὶ τέκνοις εὐφραινομένην.	9 Αὐτὸς ἐγκαθιστᾷ μόνιμον καὶ ἀμετακίνητον εἰς τὸν οἶκον της τὴν πρώην στεῖραν, διότι τὴν ἀναδεικνύει μητέρα εὐφραινομένην εἰς τὰ πολλὰ παιδιά της.	9 Αὐτὸς ἐγκαθιστᾲ εἰς οἶκον τὴν στεῖραν καὶ τὴν εὐλογεῖ, ὥστε νὰ γίνῃ μήτηρ καὶ νὰ εὐφραίνεται διὰ τὰ ἀποκτηθέντα ὑπ’ αὐτῆς τέκνα.