Ψαλμοί : Κεφάλαιον ΡΙΔ'

Πρωτότυπο Κείμενο

γάπησα, ὅτι εἰσακούσεται Κύριος τῆς φωνῆς τῆς δεήσεώς μου,
2 ὅτι ἔκλινε τὸ οὖς αὐτοῦ ἐμοί, καὶ ἐν ταῖς ἡμέραις μου ἐπικαλέσομαι.
3 Περιέσχον με ὠδῖνες θανάτου, κίνδυνοι ᾅδου εὕροσάν με· θλῖψιν καὶ ὀδύνην εὗρον,
4 καὶ τὸ ὄνομά Κυρίου ἐπεκαλεσάμην· ὦ Κύριε, ρῦσαι τὴν ψυχήν μου.
5 Ἐλεήμων ὁ Κύριος καὶ δίκαιος, καὶ ὁ Θεὸς ἡμῶν ἐλεεῖ.
6 Φυλάσσων τὰ νήπια ὁ Κύριος· ἐταπεινώθην καὶ ἔσωσέ με.
7 Ἐπίστρεψον, ψυχή μου, εἰς τὴν ἀνάπαυσίν σου, ὅτι Κύριος εὐηργέτησέ σε,
8 ὅτι ἐξείλατο τὴν ψυχήν μου ἐκ θανάτου, τοὺς ὀφθαλμούς μου ἀπὸ δακρύων καὶ τοὺς πόδας μου ἀπὸ ὀλισθήματος.
9 Εὐαρεστήσω ἐνώπιον Κυρίου ἐν χώρᾳ ζώντων.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

γάπησα μὲ ὅλην μου τὴν καρδιὰ τὸν Κύριον, διότι ἔκαμε δεκτὴν καὶ θὰ κάμνῃ καὶ εἰς τὸ μέλλον δεκτὴν τὴν θερμὴν προσευχήν μου.
2 Διότι ἔκλινε τὸ αὐτί του πρὸς ἐμέ, καὶ ἐγὼ θὰ τὸν ἐπικαλοῦμαι εἰς ὅλας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς μου.
3 Θανάσιμοι πόνοι καὶ ἀγωνίαι θανάτου μὲ ἔχουν περικυκλώσει. Φοβεροὶ κίνδυνοι μὲ εὑρῆκαν, οἱ ὁποῖοι ἀπειλοῦν νὰ μὲ κρημνίσουν εἰς τὸν ᾅδην. Θλῖψιν καὶ ὀδύνην συνήντησα εἰς τὴν πορείαν τῆς ζωῆς μου.
4 Ὑπὸ τὸ κράτος τῶν ἀγωνιωδῶν αὐτῶν περιστάσεων ἐπεκαλέσθην διὰ τῆς προσευχῆς τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου καὶ εἶπα: Ὦ Κύριε, σῶσε τὴν ζωήν μου ἀπὸ τοὺς τρομεροὺς κινδύνους.
5 Ὁ Κύριος εἶναι εὔσπλαγχνος καὶ δίκαιος. Αὐτὸς στέλλει πλούσια τὰ ἐλέη του πρὸς ἡμᾶς.
6 Ὁ Κύριος φυλάσσει τὰ νήπια, τοὺς ἀδυνάτους, τοὺς ἀκάκους καὶ ἀδόλους κατὰ τὴν καρδίαν ἀνθρώπους. Ἐγὼ ἐταπεινώθην ὡς ἕνα νήπιον ἐνώπιόν του καὶ ὁ Κύριος διὰ τὴν ταπείνωσίν μου αὐτὴν μὲ ἔσωσε.
7 Ὦ ψυχή μου, σύνελθε ἀπὸ τὴν ταραχὴν καὶ ἀτονίαν, εἰς τὴν ὁποίαν ἔχεις περιπέσει. Ξαναγύρισε εἰς τὴν προτέραν σου ἀνάπαυσιν καὶ εἰρήνην, διότι ὁ Κύριος σὲ ἔχει πλέον εὐεργετήσει.
8 Πράγματι ὁ Κύριος ἐγλύτωσε τὴν ζωήν μου ἀπὸ τὸν θάνατον, τοὺς ὀφθαλμούς μου τοὺς ἀπήλλαξεν ἀπὸ τὰ δάκρυα καὶ τοὺς πόδας μου τοὺς διεφύλαξεν ἀπὸ ὀλισθήματα.
9 Διὰ τοῦτο, ἐφ' ὅσον θὰ ζῶ, ἐφ' ὅσον θὰ ὑπάρχω εἰς τὴν γῆν τῶν ζώντων ἀνθρώπων, θὰ προσπαθῶ νὰ πράττω πάντοτε τὸ εὐάρεστον ἐνώπιον Κυρίου.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

γάπησα τὸν Κύριον, διότι καὶ τώρα καὶ εἰς τὸ μέλλον θὰ εἰσακούσῃ τὴν φωνὴν τῆς δεήσεώς μου.
2 Διότι ηὐδόκησε νὰ κλίνῃ εἰς ἐμὲ εὐμενὲς τὸ οὖς αὐτοῦ· ὅθεν καὶ ἐγὼ θὰ τὸν ἐπικαλοῦμαι καθ’ ὅλας τὰς ἡμέρας μου, ἐφ’ ὅσον θὰ ζῶ.
3 Μὲ ἐκύκλωσαν ἀγωνιώδεις φόβοι θανάτου, κίνδυνοι ἐπαπειλοῦντες νὰ μὲ στείλουν εἰς τὸν Ἅδην μὲ εὗρον θλῖψιν καὶ ὀδύνην συνήντησα.
4 Καὶ ἐν μέσῳ τῶν κινδύνων τούτων ποὺ ἠπείλουν τὴν ζωήν μου, ἐπεκαλέσθην τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου καὶ εἶπον: Ὦ Κύριε, γλύτωσε τὴν ζωὴν καὶ τὴν ψυχήν μου ἀπὸ τοὺς κινδύνους καὶ τὰς στενοχωρίας της.
5 Εἶναι ἐλεήμων ὁ Κύριος καὶ δίκαιος, δι' αὐτὸ δὲ καὶ εὐσπλαγχνίζεται τοὺς ἐπικαλουμένους αὐτόν, καὶ θέλει νὰ βλέπῃ τὸ δίκαιον θριαμβεῦον. Μολονότι δὲ ἡ δικαιοσύνη του ἀπαιτεῖ τὴν τιμωρίαν μας, τὸ ἔλεός του νικᾷ καὶ ὁ Θεὸς μᾶς ἐλεεῖ.
6 Φυλάσσει ὁ Κύριος τοὺς ταπεινοὺς καὶ ἀκάκους καὶ ἀπονηρεύτους, οἱ ὁποῖοι μόνοι των δὲν δύνανται νὰ προστατεύσουν ἑαυτούς, σὰν τὰ νήπια. Ἐταπεινώθην καὶ ἐγὼ καὶ ἔγινα ὡς νήπιον καὶ μὲ ἔσωσε.
7 Σύνελθε εἰς ἑαυτήν, ὦ ψυχή μου· ἀνάλαβε ἐκ τῆς καταπτώσεώς σου καὶ ἐπάνελθε νὰ ἀπολαύσῃς τὴν ἀνάπαυσιν τῆς θείας προστασίας. Παῦσε νὰ ἀδημονῇς καὶ νὰ θρηνῇς, διότι ὁ Κύριος σὲ εὐηργέτησε.
8 Διότι ἀπηλευθέρωσε τὴν ψυχήν μου ἀπὸ τὸν τρομερὸν κίνδυνον τοῦ θανάτου, ποὺ ἀντιμετώπισα, ἐσφόγγισε τοὺς ὀφθαλμούς μου ἀπὸ τὰ δάκρυα, καὶ ἐπρόλαβε τοὺς πόδας μου ἀπὸ τοῦ νὰ ὀλισθήσουν καὶ σκοντάψουν.
9 Δι’ αὐτὸ καὶ ἐγὼ λυτρωθεῖς ἐκ τοῦ θανάτου θὰ διάγω ἐν τῇ χώρᾳ τῶν ζώντων, ὅπου ὁ Κύριος μὲ διετήρησε, ζωὴν εὐάρεστον καὶ εὐγνώμονα εἰς αὐτόν.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
γάπησα, ὅτι εἰσακούσεται Κύριος τῆς φωνῆς τῆς δεήσεώς μου,	γάπησα μὲ ὅλην μου τὴν καρδιὰ τὸν Κύριον, διότι ἔκαμε δεκτὴν καὶ θὰ κάμνῃ καὶ εἰς τὸ μέλλον δεκτὴν τὴν θερμὴν προσευχήν μου.	γάπησα τὸν Κύριον, διότι καὶ τώρα καὶ εἰς τὸ μέλλον θὰ εἰσακούσῃ τὴν φωνὴν τῆς δεήσεώς μου.
2 ὅτι ἔκλινε τὸ οὖς αὐτοῦ ἐμοί, καὶ ἐν ταῖς ἡμέραις μου ἐπικαλέσομαι.	2 Διότι ἔκλινε τὸ αὐτί του πρὸς ἐμέ, καὶ ἐγὼ θὰ τὸν ἐπικαλοῦμαι εἰς ὅλας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς μου.	2 Διότι ηὐδόκησε νὰ κλίνῃ εἰς ἐμὲ εὐμενὲς τὸ οὖς αὐτοῦ· ὅθεν καὶ ἐγὼ θὰ τὸν ἐπικαλοῦμαι καθ’ ὅλας τὰς ἡμέρας μου, ἐφ’ ὅσον θὰ ζῶ.
3 Περιέσχον με ὠδῖνες θανάτου, κίνδυνοι ᾅδου εὕροσάν με· θλῖψιν καὶ ὀδύνην εὗρον,	3 Θανάσιμοι πόνοι καὶ ἀγωνίαι θανάτου μὲ ἔχουν περικυκλώσει. Φοβεροὶ κίνδυνοι μὲ εὑρῆκαν, οἱ ὁποῖοι ἀπειλοῦν νὰ μὲ κρημνίσουν εἰς τὸν ᾅδην. Θλῖψιν καὶ ὀδύνην συνήντησα εἰς τὴν πορείαν τῆς ζωῆς μου.	3 Μὲ ἐκύκλωσαν ἀγωνιώδεις φόβοι θανάτου, κίνδυνοι ἐπαπειλοῦντες νὰ μὲ στείλουν εἰς τὸν Ἅδην μὲ εὗρον θλῖψιν καὶ ὀδύνην συνήντησα.
4 καὶ τὸ ὄνομά Κυρίου ἐπεκαλεσάμην· ὦ Κύριε, ρῦσαι τὴν ψυχήν μου.	4 Ὑπὸ τὸ κράτος τῶν ἀγωνιωδῶν αὐτῶν περιστάσεων ἐπεκαλέσθην διὰ τῆς προσευχῆς τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου καὶ εἶπα: Ὦ Κύριε, σῶσε τὴν ζωήν μου ἀπὸ τοὺς τρομεροὺς κινδύνους.	4 Καὶ ἐν μέσῳ τῶν κινδύνων τούτων ποὺ ἠπείλουν τὴν ζωήν μου, ἐπεκαλέσθην τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου καὶ εἶπον: Ὦ Κύριε, γλύτωσε τὴν ζωὴν καὶ τὴν ψυχήν μου ἀπὸ τοὺς κινδύνους καὶ τὰς στενοχωρίας της.
5 Ἐλεήμων ὁ Κύριος καὶ δίκαιος, καὶ ὁ Θεὸς ἡμῶν ἐλεεῖ.	5 Ὁ Κύριος εἶναι εὔσπλαγχνος καὶ δίκαιος. Αὐτὸς στέλλει πλούσια τὰ ἐλέη του πρὸς ἡμᾶς.	5 Εἶναι ἐλεήμων ὁ Κύριος καὶ δίκαιος, δι' αὐτὸ δὲ καὶ εὐσπλαγχνίζεται τοὺς ἐπικαλουμένους αὐτόν, καὶ θέλει νὰ βλέπῃ τὸ δίκαιον θριαμβεῦον. Μολονότι δὲ ἡ δικαιοσύνη του ἀπαιτεῖ τὴν τιμωρίαν μας, τὸ ἔλεός του νικᾷ καὶ ὁ Θεὸς μᾶς ἐλεεῖ.
6 Φυλάσσων τὰ νήπια ὁ Κύριος· ἐταπεινώθην καὶ ἔσωσέ με.	6 Ὁ Κύριος φυλάσσει τὰ νήπια, τοὺς ἀδυνάτους, τοὺς ἀκάκους καὶ ἀδόλους κατὰ τὴν καρδίαν ἀνθρώπους. Ἐγὼ ἐταπεινώθην ὡς ἕνα νήπιον ἐνώπιόν του καὶ ὁ Κύριος διὰ τὴν ταπείνωσίν μου αὐτὴν μὲ ἔσωσε.	6 Φυλάσσει ὁ Κύριος τοὺς ταπεινοὺς καὶ ἀκάκους καὶ ἀπονηρεύτους, οἱ ὁποῖοι μόνοι των δὲν δύνανται νὰ προστατεύσουν ἑαυτούς, σὰν τὰ νήπια. Ἐταπεινώθην καὶ ἐγὼ καὶ ἔγινα ὡς νήπιον καὶ μὲ ἔσωσε.
7 Ἐπίστρεψον, ψυχή μου, εἰς τὴν ἀνάπαυσίν σου, ὅτι Κύριος εὐηργέτησέ σε,	7 Ὦ ψυχή μου, σύνελθε ἀπὸ τὴν ταραχὴν καὶ ἀτονίαν, εἰς τὴν ὁποίαν ἔχεις περιπέσει. Ξαναγύρισε εἰς τὴν προτέραν σου ἀνάπαυσιν καὶ εἰρήνην, διότι ὁ Κύριος σὲ ἔχει πλέον εὐεργετήσει.	7 Σύνελθε εἰς ἑαυτήν, ὦ ψυχή μου· ἀνάλαβε ἐκ τῆς καταπτώσεώς σου καὶ ἐπάνελθε νὰ ἀπολαύσῃς τὴν ἀνάπαυσιν τῆς θείας προστασίας. Παῦσε νὰ ἀδημονῇς καὶ νὰ θρηνῇς, διότι ὁ Κύριος σὲ εὐηργέτησε.
8 ὅτι ἐξείλατο τὴν ψυχήν μου ἐκ θανάτου, τοὺς ὀφθαλμούς μου ἀπὸ δακρύων καὶ τοὺς πόδας μου ἀπὸ ὀλισθήματος.	8 Πράγματι ὁ Κύριος ἐγλύτωσε τὴν ζωήν μου ἀπὸ τὸν θάνατον, τοὺς ὀφθαλμούς μου τοὺς ἀπήλλαξεν ἀπὸ τὰ δάκρυα καὶ τοὺς πόδας μου τοὺς διεφύλαξεν ἀπὸ ὀλισθήματα.	8 Διότι ἀπηλευθέρωσε τὴν ψυχήν μου ἀπὸ τὸν τρομερὸν κίνδυνον τοῦ θανάτου, ποὺ ἀντιμετώπισα, ἐσφόγγισε τοὺς ὀφθαλμούς μου ἀπὸ τὰ δάκρυα, καὶ ἐπρόλαβε τοὺς πόδας μου ἀπὸ τοῦ νὰ ὀλισθήσουν καὶ σκοντάψουν.
9 Εὐαρεστήσω ἐνώπιον Κυρίου ἐν χώρᾳ ζώντων.	9 Διὰ τοῦτο, ἐφ' ὅσον θὰ ζῶ, ἐφ' ὅσον θὰ ὑπάρχω εἰς τὴν γῆν τῶν ζώντων ἀνθρώπων, θὰ προσπαθῶ νὰ πράττω πάντοτε τὸ εὐάρεστον ἐνώπιον Κυρίου.	9 Δι’ αὐτὸ καὶ ἐγὼ λυτρωθεῖς ἐκ τοῦ θανάτου θὰ διάγω ἐν τῇ χώρᾳ τῶν ζώντων, ὅπου ὁ Κύριος μὲ διετήρησε, ζωὴν εὐάρεστον καὶ εὐγνώμονα εἰς αὐτόν.