Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
ξομολογεῖσθε
τῷ Κυρίῳ, ὅτι
ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα
τὸ ἔλεος αὐτοῦ.
|
οξολογεῖτε
συνεχῶς καὶ εὐχαριστεῖτε τὸν
Κύριον, διότι εἶναι πανάγαθος, διότι
αἰώνιον καὶ πλουσιόδωρον εἶναι
τὸ ἔλεός του. |
οξολογήσατε
καὶ εὐχαριστήσατε τὸν Κύριον, διότι
εἶναι ἀγαθός, διότι πάντοτε καὶ διαρκῶς
ἐλεεῖ καὶ ἡ εὐσπλαγχνία του
εἶναι ἀστείρευτος πηγὴ ἐλέους, ὥστε
τὸ ἔλεός του να μένῃ ἀνεξάντλητον
εἰς τὸν αἰῶνα. |
2
Εἰπάτω δὴ οἶκος Ἰσραὴλ
ὅτι ἀγαθός. Ὅτι εἰς τὸν
αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ·
|
2
Ἂς διακηρύξῃ ὅλος ὁ ἰσραηλιτικὸς
λαός, ὅτι εἶναι πανάγαθος, διότι
εἶναι αἰώνιον καὶ πλουσιόδωρον
τὸ ἔλεός του. |
2
Ἂς εἴπῃ λοιπὸν καὶ ἂς
διακηρύξῃ ὁ οἶκος τοῦ Ἰσραήλ,
ὅλοι γενικῶς οἱ Ἰσραηλῖται,
ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι ἀγαθός, διότι
τὸ ἔλεός του εἶναι ἀστείρευτον
καὶ μένει εἰς τὸν αἰῶνα.
|
3
εἰπάτω δὴ οἶκος Ἀαρὼν
ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν
αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ·
|
3
Ἂς διαλαλήσῃ τὸ ἱερατικὸν
γένος τοῦ Ἀαρών, ὅτι εἶναι
πανάγαθος, ὅτι αἰώνιον καὶ πλουσιόδωρον
εἶναι τὸ ἔλεός του. |
3
Ἂς εἴπῃ τώρα καὶ τὸ ἀπὸ
τοῶ Ἀαρὼν καταγόμενον ἱερατικὸν
γένος, ὅτι ὁ Κύριος εἶναι ἀγαθός,
διότι τὸ ἔλεός του παραμένει αἰώνιον.
|
4
εἰπάτωσαν δὴ πάντες οἱ φοβούμενοι
τὸν Κύριον ὅτι ἀγαθός, ὅτι
εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος
αὐτοῦ. |
4
Ἂς διαλαλήσουν, λοιπόν, ὅλοι ὅσοι
εὐλαβοῦνται τὸν Κύριον, οἱ προσήλυτοι
ἐκ τῶν ἐθνῶν, ὅτι ὁ Κύριος
εἶναι πανάγαθος, ὅτι αἰώνιον
καὶ πλουσιόδωρον εἶναι τὸ ἔλεός
του. |
4
Ἂς διακηρύξουν καὶ ἂς τὸ φωνάξουν
ὅλοι οἱ ἐξ ἐθνῶν προσήλυτοι,
ὅσοι φοβοῦνται τὸν Κύριον, ὅτι εἶναι
ἀγαθός, διότι δὲν παύει ποτὲ ἀπὸ
τοῦ να ἐλεῇ διὰ μέσου πάντων τῶν
αἰώνων. |
5
Ἐκ θλίψεως ἐπεκαλεσάμην τὸν
Κύριον, καὶ ἑπήκουσέ μου εἰς
πλατυσμόν. |
5
Ὅταν εὑρισκόμην εἰς μεγάλην
θλῖψιν, παρεκάλεσα τὸν Κύριον καὶ
ὁ Κύριος ἔκαμε δεκτὴν τὴν προσευχήν
μου καί μοῦ ἔστειλεν ἄνεσιν.
|
5
Ἐκ μέσου τῆς κυκλωσάσης μὲ θλίψεως ἐπεκαλέσθην
τὸν Κύριον καὶ ἑπήκουσε τῆς προσευχῆς
μου καὶ ἐκ τῆς στενοχώρίας μου μὲ
ὠδήγησεν εἰς εὐρυχωρίαν καὶ
ἀνακούφισιν. |
6
Κύριος ἐμοὶ βοηθός, καὶ οὐ
φοβηθήσομαι τί ποιήσει μοι ἄνθρωπος.
|
6
Ὅταν ὁ Κύριος εἶναι βοηθὸς καὶ
συμπαραστάτης μου, δὲν θὰ φοβηθῶ ποτὲ
ἀπὸ τὰς ἀπειλὰς καὶ τὰς
κακότητας τοῦ οἰουδήποτε ἀνθρώπου.
|
6
Ὁ Κύριος ἐγένετο εἰς ἐμὲ βοηθὸς
καὶ δὲν θὰ φοβηθῶ τί θὰ
μοῦ κάμῃ οἰοσδήποτε ἄνθρωπος.
|
7
Κύριος ἐμοὶ βοηθός, κἀγὼ
ἐπόψομαι τοὺς ἐχθρούς μου.
|
7
Ὁ Κύριος εἶναι ὁ παντοδύναμος
βοηθός μου, διὰ τοῦτο καὶ θὰ
ἴδω ταπεινωμένους πρὸ τῶν ποδῶν
μου τοὺς ἐχθρούς μου.
|
7
Ὃ Κύριος εἶναι βοηθὸς καὶ σύμμαχός
μου, δι’ αὐτὸ δὲ καὶ ἐγὼ
θὰ ἴδω τοὺς ἐχθρούς μου πρὸ
τῶν ποδῶν μου ἡττημένους καὶ κατησχυμμένους.
|
8
Ἀγαθὸν πεποιθέναι ἐπὶ Κύριον
ἢ πεποιθέναι ἐπ'
ἄνθρωπον· |
8
Εἶναι ἀσυγκρίτως προτιμότερον καὶ
ἐπωφελέστερον νὰ ἔχῃ κανεὶς
στηριγμένην τὴν πεποίθησίν του εἰς
τὸν Κύριον ἢ νὰ ἐμπιστεύεται
τὸν ἑαυτόν του εἰς τοὺς ἀνθρώπους.
|
8
Ἀσυγκρίτως καλύτερον καὶ ἀσφαλέστερον
νὰ στηρίζῃ τις τὴν ἐλπίδα καὶ
πεποίθησή του εἰς τὸν Κύριον, παρὰ νὰ
βασίζεται εἰς τὴν βοήθειαν καὶ συμμαχίαν
ἀνθρώπου. |
9
ἀγαθὸν ἐλπίζειν ἐπὶ Κύριον
ἢ ἐλπίζειν ἐπ' ἄρχουσι.
|
9
Προτιμότερον καὶ ἐπωφελέστερον εἶναι
νὰ ἐλπίζῃ κανεὶς εἰς τὸν
Κύριον, παρὰ νὰ ἐλπίζῃ
εἰς τὴν βοήθειαν τῶν ἀρχόντων.
|
9
Εἶναι ἀσυγκρίτως προτιμότερον νὰ ἐλπίῃ
τις εἰς τὸν Κύριον, παρὰ νὰ ἐλπίζῃ
εἰς ἄρχοντας καὶ ἡγεμόνας.
|
10
Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν
με, καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην
αὐτούς· |
10
Ὅλα τὰ γύρω ἔθνη ἐχθρικῶς
μὲ περιεκύκλωσαν, ἐγὼ ὅμως μὲ
τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου, τὸ ὁποῖον
καὶ ἐπεκαλέσθην, τοὺς ἀπέκρουσα
καὶ ὑπερήσπισα τὸν ἑαυτόν
μου. |
10
Ὅλα τὰ γειτονικὰ ἔθνη μὲ περιεκύκλωσαν
καὶ ὐμύνθην κατ’ αὐτῶν ἐπικαλεσθεὶς
τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου καὶ τὴν
βοήθειαν αὐτοῦ. |
11
κυκλώσαντες ἐκύκλωσάν με, καὶ
τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην
αὐτούς. |
11
Μὲ πολλὴν ὁρμὴν καὶ μανίαν
μὲ περιεκύκλωσαν, καὶ ἐγὼ ἐν
ὀνόματι Κυρίου τοὺς ἀπέκρουσα.
|
11
Μὲ πολλὴν ὁρμὴν μὲ περιεκύκλωσαν
καὶ μὲ τὴν ἐπίκλησιν τοῦ ὀνόματος
τοῦ Κυρίου ἀντεπεξῆλθον καὶ ἠμύνθην
νικηφόρως κατ’ αὐτῶν. |
12
Ἐκύκλωσάν με ὡσεὶ μέλισσαι
κηρίον καὶ ἐξεκαύθησαν ὡς πῦρ
ἐν ἀκάνθαις, καὶ τῷ ὀνόματι
Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.
|
12
Μὲ περιεκύκλωσαν, ὅπως περικυκλώνουν
αἱ μέλισσαι τὴν κηρήθραν, ἤναψε
πυρκαϊὰ μανίας μέσα των ἐναντίον
μου, ὡσὰν ἡ φωτιὰ εἰς τὰ
ἀγκάθια. Καὶ ἐγὼ ἐν ὀνόματι
Κυρίου τοὺς ἀπέκρουσα.
|
12
Ἔπεσαν ἐπάνω μου καὶ μὲ περιεκύκλωσαν,
ὅπως κυκλώνουν καὶ σωρεύονται εἰς τὴν
κηρήθραν αἱ μέλισσαι, καὶ ἤναψαν ὅπως
ἡ φωτιά, ὅταν κατακαίῃ ἀκάνθας καὶ
φρύγανα. Λάβρως ἐπέπεσαν κατ’ ἐμοῦ. Καὶ
διὰ τῆς ἐπικλήσεως τοῦ ὀνόματος
τοῦ Κυρίου ἠμύνθην νικηφόρως κατ’ αὐτῶν.
|
13
Ὠσθεὶς ἀνετράπην τοῦ πεσεῖν,
καὶ ὁ Κύριος ἀντελάβετό
μου. |
13
Μὲ ἔσπρωξαν ἐχθρικαὶ χεῖρες,
ἔχασα τὴν ἰσορροπίαν μου καὶ
ἐκινδύνευσα νὰ πέσω κάτω, ἀλλὰ
ὁ Κύριος μὲ ἔπιασε μὲ τὸ
χέρι του καὶ μὲ ἐστήριξε.
|
13
Μὲ ἔσπρωξαν χωρὶς νὰ τὸ περιμένω
χεῖρες ἐχθρικαὶ καὶ ὀλίγον ἔλειψε
νὰ πέσω. Καὶ ὁ Κύριος μὲ ὑπεστήριξε
διὰ τῆς χειρός του καὶ μὲ ἐβοήθησε.
|
14
Ἰσχύς μου καὶ ὕμνησίς μου ὁ
Κύριος καὶ ἐγένετό μοι εἰς
σωτηρίαν. |
14
Ὁ Κύριος εἶναι ἡ δύναμίς
μου, εἶναι ἡ δοξολογία μου, αὐτὸς
πάντοτε ὑπῆρξε δι' ἐμὲ σωτήρ.
|
14
Διὰ τῆς ἐνισχύσεως καὶ προστασίας,
τὴν ὁποίαν μοῦ παρέχει ὁ Κύριος, γίνεται
αὐτὸς ἰσχὺς καὶ δύναμίς μου,
ἀλλὰ καὶ δόξα μου καὶ ὕμνησίς
μου, θρίαμβος καὶ κλέος μου, καὶ ἡ βοήθειά
του μοῦ ἐξησφάλισε τὴν σωτηρίαν.
|
15
Φωνὴ ἀγαλλιάσεως καὶ σωτηρίας
ἐν σκηναῖς δικαίων· δεξιὰ Κυρίου
ἐποίησε δύναμιν, |
15
Φωναὶ χαρᾶς καὶ ἀγαλλιάσεως,
λόγῳ τῆς σωτηρίας μας, ἀκούονται
εἰς τὰς κατοικίας τῶν δικαίων
Ἰσραηλιτῶν. Ἡ παντοδύναμος δεξιὰ
τοῦ Κυρίου ἐπραγματοποίησεν ἔργα
δυνατὰ καὶ ἀξιοθαύμαστα.
|
15
Καὶ τώρα ἐκεῖ ὅπου λυτρωμένοι καὶ
νικηταὶ ἔχουν κατασκηνώσει οἱ δίκαιοι, ἀκούεται
πανηγυρικὴ φωνὴ χαρᾶς καὶ ἀγαλλιάσεως,
καὶ ὕμνοι σωτηρίας ἀντηχοῦν. Ἡ
δεξιὰ τοῦ Κυρίου συνετέλεσεν ἔργα δυνατὰ
καὶ ἀξιοθαυμάστοὺς θριάμβους.
|
16
δεξιὰ Κυρίου ὕψωσέ με, δεξιὰ
Κυρίου ἐποίησε δύναμιν.
|
16
Ἡ παντοδύναμος δεξιὰ τοῦ Κυρίου
μὲ ὕψωσε και μὲ ἐδόξασε, ἡ
δεξιὰ τοῦ Κυρίου ἐπραγματοποίησεν
ἔργα δυνατὰ καὶ θαυμαστά.
|
16
Ἡ δεξιὰ Κυρίου μὲ ἀνύψωσε καὶ
μὲ ἀνέδειξε νικητὴν κατὰ τῶν
ἐχθρῶν μου. Ἡ δεξιὰ Κυρίου κατειργάσθη
δυνάμεις. |
17
Οὐκ ἀποθανοῦμαι, ἀλλὰ ζήσομαι
καὶ διηγήσομαι τὰ ἔργα Κυρίου.
|
17
Πιστεύω ἀπολύτως εἰς τὴν παντοδύναμον
βοήθειάν του καὶ διαλαλῶ, ὅτι
δὲν θὰ ἀποθάνω ἐγὼ καὶ
ὁ λαός μου, ἀλλὰ θὰ ζήσωμεν
καὶ θὰ διηγούμεθα τὰ θαυμαστὰ
καὶ καταπληκτικὰ αὐτὰ ἔργα τοῦ
Κυρίου. |
17
Δὲν θὰ ἀποθάνω καὶ δὲν θὰ
ἐκλείψω ἐγὼ ὁ λαὸς τοῦ
Κυρίου, ἀλλὰ θὰ ζήσω καὶ θὰ
διηγοῦμαι τὰ θαυμάσια ἔργα τοῦ Κυρίου.
|
18
Παιδεύων ἐπαίδευσέ με ὁ Κύριος
καὶ τῷ θανάτῳ οὐ παρέδωκέ
με. |
18
Διὰ μέσου πολλῶν δοκιμασιῶν καὶ
παιδαγωγικῶν θλίψεων μὲ ἐπαιδαγώγησε
καὶ μὲ ἐτιμώρησεν ὁ Κύριος,
ἀλλὰ δὲν μὲ παρέδωκεν εἰς
τὸν θάνατον καὶ τὸν ἀφανισμόν.
|
18
Δι' ἐθνικῶν συμφορῶν καὶ δοκιμασιῶν
μὲ ἐπαιδαγώγησε καὶ μὲ ἐτιμώρησεν
ὁ Κύριος, δὲν μὲ παρέδωκεν ὅμως εἰς
τὸν θάνατον καὶ τὸν παντελῆ ἀφανισμόν.
|
19
Ἀνοίξατέ μοι πύλας δικαιοσύνης·
εἰσελθὼν ἐν αὐταῖς ἐξομολογήσομαι
τῷ Κυρίῳ. |
19
Καὶ τώρα σεῖς, ἱερεῖς, ἀνοίξατέ
μου τὰς πύλας τοῦ ναοῦ τοῦ Θεοῦ.
Θὰ εἰσέλθω εἰς τὰς αὐλὰς
τοῦ ναοῦ καὶ θὰ δοξολογήσω τὸν
Κύριον. |
19
Καὶ τώρα ποὺ ἡ λιτανεία μας κατέφθασεν εἰς
τὸν ναόν, ἀνοίξατέ μου σεῖς οἱ ἱερεῖς
τὰς πύλας τοῦ ναοῦ, εἰς τὸν
ὁποῖον κατοικεῖ ὁ δίκαιος καὶ
ἐν δικαιοσύνῃ κρίνων Θεός. Ἀφοῦ δι’
αὐτῶν εἰσέλθω εἰς τὸν ναόν,
θὰ ὑμνήσω καὶ θὰ εὐχαριστήσω
μετὰ θερμῆς εὐγνωμοσύνης τὸν Κύριον.
|
20
Αὕτη ἡ πύλη τοῦ Κυρίου, δίκαιοι
εἰσελεύσοναι ἐν αὐτῇ.
|
20
Αὐτὴ εἶναι ἡ πύλη τοῦ
ναοῦ τοῦ Κυρίου καὶ μόνον δίκαιοι
καὶ ἐνάρετοι ἔχουν τὸ δικαίωμα
νὰ διέλθουν δι' αὐτῆς πρὸς τὸν
ναόν. |
20
Αὕτη ἡ πύλη, τὴν ὁποίαν ἀπὸ
ἡμᾶς τοὺς ἱερεῖς ζητεῖτε
να ἀνοίξωμεν, εἶναι ἡ πύλη τοῦ Κυρίου.
Καὶ μόνον ὅσοι εἶναι δίκαιοι καὶ ἐνάρετοι
ἔχουν δικαίωμα νὰ εἰσέλθουν καὶ
νὰ διαβοῦν αὐτήν. |
21
Ἐξομολογήσομαί σοι, ὅτι ἑπήκουσάς
μου καὶ ἐγένου μοι εἰς σωτηρίαν.
|
21
Ἐγώ, Κύριε, θὰ σὲ δοξολογήσω
διὰ τὰ μεγαλεῖα σου, θὰ ἐκφράσω
τὴν εὐγνωμοσύνην μου διὰ τὰς
εὐεργεσίας σου, διότι ἤκουσες εὐμενῶς
καὶ ἐδέχθης τὴν προσευχήν μου
καὶ ἀνεδείχθης σωτήρ μου.
|
21
Θὰ σὲ εὐχαριστήσω καὶ θὰ σὲ
ὑμνήσω εὐγνωμόνως, διότι μὲ
ἤκουσες καὶ ἔγινες σωτήρ μου.
|
22
Λίθον, ὃν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες,
οὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλὴν γωνίας·
|
22
Ἐγώ, ποὺ εἰς τὴν περίστασιν
αὐτὴν προεικονίζω καὶ προαναγγέλλω
τὸν σωτῆρα, ὁμοιάζω μὲ λίθον,
τὸν ὁποῖον κατεφρόνησαν ὀκνηροὶ
καὶ ἀνίκανοι οἰκοδόμοι. Αὐτὸς
ὅμως ὁ λίθος ἔγινεν εἰς τὰς
χεῖρας τοῦ ἐμπείρου οἰκοδόμου
θεμέλιος καὶ ἀκρογωνιαῖος λίθος
τοῦ θείου οἰκοδομήματος.
|
22
Ἐγὼ ὁ Ἰσραήλ, προτυπῶν καὶ
τὸν Μεσσίαν, εἶμαι ὁ λίθος, τὸν ὁποῖον
ἀπέρριψαν ὡς ἀκατάλληλον καὶ ἄχρηστον
οἱ κτίσται, οἱ ῥυθμίζοντες διὰ τῆς
σπάθης καὶ τῶν συμμαχιῶν των τὰς τύχας
τῶν ἀσημοτέρων λαῶν. Ἀλλ’ ὁ
λίθος αὐτὸς ἔγινε τῆς ὅλης οἰκοδομῆς
κεφαλὴ καὶ ἀκρογωνιαῖος λίθος. Οὕτω
καὶ ὁ Χριστός, μολονότι ἀπερρίφθη ὡς
ἄχρηστος ἀπὸ τοὺς οἰκοδόμους
τῆς συναγωγῆς, συνήνωσε τοὺς δύο λαούς,
Ἰουδαίους καὶ ἐθνικούς, εἰς μίαν Ἐκκλησίαν
καὶ ἐγένετο ταύτης ἀρχηγὸς καὶ
κεφαλὴ καὶ ποιμήν. |
23
παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη καὶ
ἔστι θαυμαστὴ ἐν
ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
|
23
Αὐτὴ ἡ πνευματικὴ οἰκοδομή,
ἡ Ἐκκλησία τῆς λυτρώσεως καὶ
σωτηρίας, ἐθεμελιώθη καὶ οἰκοδομήθη
ἐκ μέρους τοῦ Κυρίου καὶ εἶναι
ἀξιοθαύμαστος εἰς τοὺς ὀφθαλμούς
μας. |
23
Ὑπὸ τοῦ Κυρίου ἐγένετο τοῦτο
καὶ εἶναι θαυμαστὸν εἰς τοὺς
ὀφθαλμοὺς ἠμῶν τῶν πιστευόντων.
|
24
Αὕτη ἡ ἥμερα, ἣν ἐποίησεν
ὁ Κύριος· ἀγαλλιασώμεθα καὶ
εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῇ.
|
24
Αὐτὴ εἶναι ἡ πανηγυρικὴ καὶ
χαρμόσυνος ἡμέρα, τὴν ὁποίαν
ὁ Κύριος ἔκαμε. Ἂς ἀγαλιασθῶμεν
καὶ ἂς εὐφρανθῶμεν κατ' αὐτήν.
|
24
Αὐτὴ ἡ λαμπρὰ καὶ πανηγυρικὴ
ἡμέρα, καθ’ ἢν ἀνυψώθη ὁ Ἰσραήλ,
πολὺ δὲ περισσότερον ἡ ἡμέρα τῆς
ἀνυψώσεως τοῦ Μεσαίου, εἶναι ἡμέρα
τὴν ὁποίαν ἐποίησεν ὁ Κύριος. Ἂς
χαρῶμεν καὶ ἂς εὐφρανθῶμεν κατ’
αὐτήν. |
25
Ὦ Κύριε, σῶσον δή, ὦ Κύριε,
εὐόδωσον δή. |
25
Ὦ Κύριε, σῶσον λοιπὸν τὸν λαόν
σου. Κατευόδωσον αὐτόν, εἰς τὸ
νὰ ἐπιτύχῃ τὸν προορισμόν
του. |
25
Ὦ Κύριε, σῶσον μας λοιπὸν τώρα· ὦ
Κύριε, καθοδήγησέ μας ἀσφαλῶς πρὸς
αἴσιον καὶ εὐτυχὲς τέρμα.
|
26
Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν
ὀνόματι Κυρίου· εὐλογήκαμεν
ὑμᾶς ἐξ οἴκου Κυρίου.
|
26
Εὐλογημένος ἂς εἶσαι σύ, ὁ
εὐσεβὴς ἰσραηλιτικὸς λαός, ὁ
ὁποῖος ἔρχεσαι εἰς τὸν ναὸν
τοῦ Κυρίου. Εἰς σᾶς τοὺς εὐλαβεῖς
δίδομεν τὰς εὐλογίας, αἱ ὁποῖαι
ἀναβλύζουν ἀπὸ τὸν ναὸν
τοῦ Κυρίου. |
26
Εὐλογημένος ἐσο σύ, ὦ Ἰσραήλ,
ὁ ὁποῖος ἔρχεσαι εἰς τὸν
ναόν, καὶ διαβαίνεις τὰς πύλας του ἐν ὀνόματι
τοῦ Κυρίου· σοῦ ἀπενείμαμεν τὰς
εὐλογίας, αἱ ὁποῖαι ἀναβρύουν
ἀπὸ τὸν οἶκον τοῦ Κυρίου. Ἀλλ’
εὐλογημένος ἐσο καὶ ὁ ὑπὸ
τοῦ Ἰσραὴλ προτυπούμενος Μεσσίας, ὁ
ὁποῖος ἔρχεσαι σταλμένος ἀπὸ
τὸν Κύριον ὡς ἀντιπρόσωπος αὐτοῦ.
|
27
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν·
συστήσασθε ἑορτὴν ἐν τοῖς πυκάζουσιν
ἕως τῶν κεράτων τοῦ θυσιαστηρίου.
|
27
Ὁ Θεὸς καὶ Κύριός μας μᾶς
ἐφώτισε μὲ τὸ φῶς τῆς
θείας του παρουσίας· Ὀργανώσατε
καὶ εὐτρεπίσατε ἐορταστικὴν
πομπήν, κρατοῦντες πυκνοφύλλους κλάδους
καὶ προχωροῦντες μέχρι τῶν κεράτων
τοῦ θυσιαστηρίου τῶν ὁλοκαυτωμάτων.
|
27
Θεὸς εἶναι ὁ Κύριός μας, πλήρης ἰσχύος
καὶ δυνάμεως, καὶ ἐφανερώθη ἔνδοξος
καὶ εὐμενὴς πρὸς ἡμᾶς·
τακτοποιήσατε ἐορταστικὴν πομπὴν σείοντες
τοὺς πυκνοὺς κλάδους τῶν φοινίκων καὶ
προχωροῦντες εὐλαβῶς καὶ χαρμοσύνως
μέχρι τῶν κεράτων τοῦ θυσιαστηρίου τῶν ὁλοκαυτωμάτων.
|
28
Θεός μου εἶ σύ, καὶ ἐξομολογήσομαί
σοι· Θεός μου εἶ
σύ, καὶ ὑψώσω σε· ἐξομολογήσομαί
σοι, ὅτι ἑπήκουσάς μου καὶ ἐγένου
μοι εἰς σωτηρίαν. |
28
Καὶ ὁ λαὸς ἀπαντᾷ: Σύ,
Κύριε, εἶσαι ὁ Θεός μου, καὶ
σὲ ἐγὼ θὰ δοξολογῶ πάντοτε.
Σὺ εἶσαι ὁ Θεός μου καὶ ἐγὼ
θὰ ἀνυμνῶ τὸ μεγαλεῖον καὶ
τὴν δόξαν σου. Θὰ σὲ δοξολογῶ
διὰ τὸ μεγαλεῖον σου, θὰ σὲ
εὐγνωμονῶ διὰ τὰς εὐεργεσίας
σου, διότι, Κύριε, ἔκαμες δεκτὴν τὴν
προσευχήν μου καὶ ἔγινες ὁ σωτήρ
μου. |
28
Θεός μου εἶσαι σὺ καὶ θὰ σὲ
εὐχαριστήσω ἐγκωμιάζων σέ· Θεός
μου εἶσαι σὺ καὶ θὰ σὲ ἀνευφημήσω
καὶ θὰ διακηρύξω τὸ μεγαλεῖον καὶ
τὸ ὕψος σου. Θὰ σὲ ἀνυμνήσω
καὶ θὰ διαλαλήσω τὴν πρὸς σὲ
εὐγνωμοσύνην μου, διότι εἱσήκουσας τὴν προσευχήν
μου καὶ ἀνεδείχθης σωτήρ μου.
|
29
Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι
ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα
τὸ ἔλεος αὐτοῦ. |
29
Δοξολογεῖτε, λοιπὸν τὸν Κύριον, διότι
εἶναι πανάγαθος, διότι εἶναι αἰώνιον
καὶ πλουσιόδωρον τὸ ἔλεός του.
|
29
Εὐχαριστεῖτε καὶ δοξολογεῖτε τὸν
Κύριον, διότι εἶναι ἀγαθὸς καὶ μᾶς
εὐεργετεῖ· διότι ἀνεξάντλητον καὶ
αἰώνιον εἶναι τὸ ἔλεός του.
|