Ψαλμοί : Κεφάλαιον ΡΙΘ'

Πρωτότυπο Κείμενο

ρὸς Κύριον ἐν τῷ θλίβεσθαί με ἐκέκραξα, καὶ εἱσήκουσέ μου.
2 Κύριε, ρῦσαι τὴν ψυχήν μου ἀπὸ χειλέων ἀδίκων καὶ ἀπὸ γλώσσης δολίας.
3 Τί δοθείη σοι καὶ τί προστεθείη σοι πρὸς γλῶσσαν δολίαν;
4 Τὰ βέλη τοῦ δυνατοῦ ἠκονημένα σὺν τοῖς ἄνθραξι τοῖς ἐρημικοῖς.
5 Οἴμοι, ὅτι ἡ παροικία μου ἐμακρύνθη, κατεσκήνωσα μετὰ τῶν σκηνωμάτων Κηδάρ.
6 Πολλὰ παρῴκησεν ἡ ψυχή μου.
7 Μετὰ τῶν μισούντων τὴν εἰρήνην ἤμην εἰρηνικός· ὅταν ἐλάλουν αὐτοῖς, ἐπολέμουν με δωρεάν.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

ρὸς τὸν Κύριον εἰς περιστάσεις θλίψεων ἔκραξα διὰ τῆς προσευχῆς καὶ μὲ εἱσήκουσε·
2 καὶ τώρα, Κύριε, γλύτωσε τὴν ψυχήν μου ἀπὸ χείλη, τὰ ὁποῖα ὁμιλοῦν ἐναντίον μου ἀδικίας καὶ συκοφαντίας, ἀπὸ γλῶσσαν, ἡ ὁποία ἐξυφαίνει δολοπλοκίας.
3 Ποία βοήθεια πρέπει νὰ σοῦ δοθῇ, ποία ἐνίσχυσις πρέπει νὰ προστεθῇ ἐπὶ πλέον εἰς σέ, διὰ νὰ ἀποκρούσῃς τὴν δολοπλόκον γλῶσσαν;
4 Θὰ σοῦ δοθοῦν τὰ ἀκονισμένα βέλη τοῦ παντοδυνάμου Θεοῦ, τὰ ὡπλισμένα μὲ ἄνθρακας πυρός, τὰ ὁποῖα κατακαίουν καὶ ἐρημώνουν.
5 Ἀλλοίμονον! Διότι ἡ παραμονή μου εἰς τὴν ξένην γῆν παρετάθη ἐπὶ μακρόν. Κατεσκήνωσα μαζῆ μὲ τοὺς σκηνίτας Κηδάρ, μὲ τοὺς βαρβάρους ἀπογόνους τοῦ Ἰσμαήλ.
6 Ἐπὶ πολὺν χρόνον παρετάθη ἡ ξενητειά μου.
7 Μὲ τοὺς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ἐμισοῦσαν τὴν εἰρήνην, ἐγὼ ἥμην πάντοτε εἰρηνικός. Ὅταν συνωμιλοῦσα μὲ αὐτούς, ἐκεῖνοι μὲ ἐπολεμοῦσαν χωρὶς λόγον καὶ ἀφορμήν. Σῶσέ με, Κύριε.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

ρὸς τὸν Κύριον πολλάκις κατὰ τὸ παρελθόν, ὅταν ἐθλιβόμην, ἐφώναξα διὰ τῶν πρὸς αὐτὸν προσευχῶν μου καὶ μὲ εἰσήκουσε.
2 Κύριε, καθὼς ἄλλοτε, οὕτω καὶ τώρα λύτρωσε τὴν ψυχήν μου ἀπὸ χείλη ἄδικα καὶ συκοφαντικὰ καὶ ἀπὸ γλῶσσαν πλέκουσαν δόλους.
3 Τί ἠμπορεῖ νὰ σοῦ δοθῇ καὶ τί νὰ σοῦ προστεθῇ ὡς ἀνταπόδομα ἔναντι τῆς δολίας γλώσσης σου;
4 Τίποτε ἄλλο ἀπὸ τὰ βέλη τὰ ἀκονισμένα τοῦ Δυνατοῦ Θεοῦ μαζὶ μὲ τοὺς ἄνθρακας ἐκ ξύλων ἀγρίων τῆς ἐρήμου, ἐκ τῶν ὁποίων ἰσχυρότεροι καὶ διαρκέστεροι πυραὶ δημιουργοῦνται.
5 Ἀλλοίμονον, διότι ἡ μακρὰν τῆς πολυποθήτου μου καὶ φιλειρηνικῆς Σιὼν ξενητεία μου παρετάθη ἐπὶ μακράν, κατεσκήνωσα καὶ ἔστησα τὴν ἀθλίαν σκηνὴν τοῦ μετανάστου μετὰ τῶν σκηνῶν τῶν βαρβάρων καὶ ἐχθρευομένων τὴν εἰρήνην Κηδαρινῶν, τῶν περιφερομένων εἰς τὴν ἔρημον τῆς Ἀραβίας.
6 Ἐπὶ πολὺν χρόνον παρέμεινε ξενητευμένη ἡ ψυχή μου. Φθάνουν πλέον τὰ βάσανα τοῦ ἐκπατρισμοῦ μου.
7 Προσπαθῶν νὰ συνεννοηθῶ μὲ ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι μισοῦν τὴν εἰρήνην, εἶμαι εἰρηνικὸς πρὸς αὐτούς. Ἀλλ’ εἰς μάτην, ὅταν ὁμιλῶ πρὸς αὐτούς, μὲ πολεμοῦν ἀδίκως καὶ χωρὶς ἀφορμήν.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
ρὸς Κύριον ἐν τῷ θλίβεσθαί με ἐκέκραξα, καὶ εἱσήκουσέ μου.	ρὸς τὸν Κύριον εἰς περιστάσεις θλίψεων ἔκραξα διὰ τῆς προσευχῆς καὶ μὲ εἱσήκουσε·	ρὸς τὸν Κύριον πολλάκις κατὰ τὸ παρελθόν, ὅταν ἐθλιβόμην, ἐφώναξα διὰ τῶν πρὸς αὐτὸν προσευχῶν μου καὶ μὲ εἰσήκουσε.
2 Κύριε, ρῦσαι τὴν ψυχήν μου ἀπὸ χειλέων ἀδίκων καὶ ἀπὸ γλώσσης δολίας.	2 καὶ τώρα, Κύριε, γλύτωσε τὴν ψυχήν μου ἀπὸ χείλη, τὰ ὁποῖα ὁμιλοῦν ἐναντίον μου ἀδικίας καὶ συκοφαντίας, ἀπὸ γλῶσσαν, ἡ ὁποία ἐξυφαίνει δολοπλοκίας.	2 Κύριε, καθὼς ἄλλοτε, οὕτω καὶ τώρα λύτρωσε τὴν ψυχήν μου ἀπὸ χείλη ἄδικα καὶ συκοφαντικὰ καὶ ἀπὸ γλῶσσαν πλέκουσαν δόλους.
3 Τί δοθείη σοι καὶ τί προστεθείη σοι πρὸς γλῶσσαν δολίαν;	3 Ποία βοήθεια πρέπει νὰ σοῦ δοθῇ, ποία ἐνίσχυσις πρέπει νὰ προστεθῇ ἐπὶ πλέον εἰς σέ, διὰ νὰ ἀποκρούσῃς τὴν δολοπλόκον γλῶσσαν;	3 Τί ἠμπορεῖ νὰ σοῦ δοθῇ καὶ τί νὰ σοῦ προστεθῇ ὡς ἀνταπόδομα ἔναντι τῆς δολίας γλώσσης σου;
4 Τὰ βέλη τοῦ δυνατοῦ ἠκονημένα σὺν τοῖς ἄνθραξι τοῖς ἐρημικοῖς.	4 Θὰ σοῦ δοθοῦν τὰ ἀκονισμένα βέλη τοῦ παντοδυνάμου Θεοῦ, τὰ ὡπλισμένα μὲ ἄνθρακας πυρός, τὰ ὁποῖα κατακαίουν καὶ ἐρημώνουν.	4 Τίποτε ἄλλο ἀπὸ τὰ βέλη τὰ ἀκονισμένα τοῦ Δυνατοῦ Θεοῦ μαζὶ μὲ τοὺς ἄνθρακας ἐκ ξύλων ἀγρίων τῆς ἐρήμου, ἐκ τῶν ὁποίων ἰσχυρότεροι καὶ διαρκέστεροι πυραὶ δημιουργοῦνται.
5 Οἴμοι, ὅτι ἡ παροικία μου ἐμακρύνθη, κατεσκήνωσα μετὰ τῶν σκηνωμάτων Κηδάρ.	5 Ἀλλοίμονον! Διότι ἡ παραμονή μου εἰς τὴν ξένην γῆν παρετάθη ἐπὶ μακρόν. Κατεσκήνωσα μαζῆ μὲ τοὺς σκηνίτας Κηδάρ, μὲ τοὺς βαρβάρους ἀπογόνους τοῦ Ἰσμαήλ.	5 Ἀλλοίμονον, διότι ἡ μακρὰν τῆς πολυποθήτου μου καὶ φιλειρηνικῆς Σιὼν ξενητεία μου παρετάθη ἐπὶ μακράν, κατεσκήνωσα καὶ ἔστησα τὴν ἀθλίαν σκηνὴν τοῦ μετανάστου μετὰ τῶν σκηνῶν τῶν βαρβάρων καὶ ἐχθρευομένων τὴν εἰρήνην Κηδαρινῶν, τῶν περιφερομένων εἰς τὴν ἔρημον τῆς Ἀραβίας.
6 Πολλὰ παρῴκησεν ἡ ψυχή μου.	6 Ἐπὶ πολὺν χρόνον παρετάθη ἡ ξενητειά μου.	6 Ἐπὶ πολὺν χρόνον παρέμεινε ξενητευμένη ἡ ψυχή μου. Φθάνουν πλέον τὰ βάσανα τοῦ ἐκπατρισμοῦ μου.
7 Μετὰ τῶν μισούντων τὴν εἰρήνην ἤμην εἰρηνικός· ὅταν ἐλάλουν αὐτοῖς, ἐπολέμουν με δωρεάν.	7 Μὲ τοὺς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ἐμισοῦσαν τὴν εἰρήνην, ἐγὼ ἥμην πάντοτε εἰρηνικός. Ὅταν συνωμιλοῦσα μὲ αὐτούς, ἐκεῖνοι μὲ ἐπολεμοῦσαν χωρὶς λόγον καὶ ἀφορμήν. Σῶσέ με, Κύριε.	7 Προσπαθῶν νὰ συνεννοηθῶ μὲ ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι μισοῦν τὴν εἰρήνην, εἶμαι εἰρηνικὸς πρὸς αὐτούς. Ἀλλ’ εἰς μάτην, ὅταν ὁμιλῶ πρὸς αὐτούς, μὲ πολεμοῦν ἀδίκως καὶ χωρὶς ἀφορμήν.