Ψαλμοί : Κεφάλαιον ΡΚΒ'

Πρωτότυπο Κείμενο

ρὸς σὲ ᾖρα τοὺς ὀφθαλμούς μου τὸν κατοικοῦντα ἐν τῷ οὐρανῷ.
2 ἰδοὺ ὡς ὀφθαλμοὶ δούλων εἰς χεῖρας τῶν κυρίων αὐτῶν, ὡς ὀφθαλμοὶ παιδίσκης εἰς χεῖρας τῆς κυρίας αὐτῆς, οὕτως οἱ ὀφθαλμοὶ ἡμῶν πρὸς Κύριον τὸν Θεὸν ἡμῶν, ἕως οὐ οἰκτειρῆσαι ἡμᾶς.
3 Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, ὅτι ἐπὶ πολὺ ἐπλήσθημεν ἐξουδενώσεως,
4 ἐπὶ πλεῖον ἐπλήσθη ἡ ψυχὴ ἡμῶν. Τὸ ὄνειδος τοῖς εὐθηνοῦσι, καὶ ἡ ἐξουδένωσις τοῖς ὑπερηφάνοις.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

ρὸς σὲ καὶ μόνον ἔχω ὑψωμένα τὰ μάτια μου, Κύριε, ὁ ὁποῖος κατοικεῖς εἰς τὸν οὐρανόν.
2 Ἰδού, ὅπως τὰ μάτια τῶν δούλων εἶναι προσηλωμένα εἰς τὰ χέρια τῶν κυρίων των, καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ τῆς δούλης εἰς τὰ χέρια τῆς κυρίας της, περιμένοντες ἀπὸ ἐκείνους ἀγαθά, ἔτσι καὶ τὰ μάτια μας στρέφονται πρὸς Κύριον, τὸν Θεὸν μας καὶ τὸν παρακαλοῦν, μέχρις ὅτου πλούσιον ἐκδηλώσῃ πρὸς ἡμᾶς τὸ ἔλεός του.
3 Ἐλέησέ μας, Κύριε, ἐλέησέ μας, διότι ἐπὶ μακρὸν χρόνον ἐγεμίσαμεν ἀπὸ καταφρόνησιν καὶ ἐξουθένωσιν.
4 Ἐγέμισε μὲ τὸ παραπάνω ἡ ψυχή μας. Εἴθε ἡ καταισχύνη νὰ ἔλθῃ ἐναντίον τῶν πλουσίων καὶ ἀλαζονικῶν τυράννων μας, ὁ ἐξευτελισμὸς καὶ ἡ ἐξουθένωσις ἐναντίον τῶν ὑπερηφάνων, οἱ ὁποῖοι μᾶς κατατυραννοῦν.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

ρὸς σὲ καὶ ὄχι πρὸς ἄλλον ἔχω ὑψωμένους τοὺς ὀφθαλμούς μου, ὁ ὁποῖος κατοικεῖς εἰς τὸν οὐρανόν.
2 Ἰδού, καθὼς οἱ ὀφθαλμοὶ δούλων εἶναι προσηλωμένοι εἰς χεῖρας τῶν κυρίων των, καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ δούλης εἰς χεῖρας τῆς κυρίας της, ἵνα λάβουν ἐξ αὐτῶν τὸ σύνθημα τῆς ἐργασίας, ἀλλὰ καὶ τὰ ἀγαθὰ τῆς προστασίας των, οὕτω καὶ οἱ ἰδικοί μας ὀφθαλμοὶ εἶναι ἐστραμμένοι μετ’ ἐμπιστοσύνης καὶ εὐπειθοῦς ἐγκαρτερήσεως πρὸς τὸν Κύριον καὶ Θεόν μας, Ἕως ὅτου μᾶς εὐσπλαγχνισθῇ καὶ μᾶς ἐλεήσῃ.
3 Ἐλέησόν μας, Κύριε, ἐπιμόνως σὲ ἱκετεύομεν· ἐλέησόν μας. Διότι καθ’ ὑπερβολὴν ἐχορτάσθημεν ἀπὸ καταφρόνησιν.
4 Ὑπερεγέμισε καὶ ὑπερεχορτάσθη ἡ ψυχή μας. Εἴθε ἡ ἐντροπὴ νὰ ἔλθῃ εἰς τοὺς εὐδαιμονοῦντας τυράννους μας καὶ ὁ ἐξευτελισμὸς εἰς τοὺς ὑπερηφάνους καταδυναστευτάς μας.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
ρὸς σὲ ᾖρα τοὺς ὀφθαλμούς μου τὸν κατοικοῦντα ἐν τῷ οὐρανῷ.	ρὸς σὲ καὶ μόνον ἔχω ὑψωμένα τὰ μάτια μου, Κύριε, ὁ ὁποῖος κατοικεῖς εἰς τὸν οὐρανόν.	ρὸς σὲ καὶ ὄχι πρὸς ἄλλον ἔχω ὑψωμένους τοὺς ὀφθαλμούς μου, ὁ ὁποῖος κατοικεῖς εἰς τὸν οὐρανόν.
2 ἰδοὺ ὡς ὀφθαλμοὶ δούλων εἰς χεῖρας τῶν κυρίων αὐτῶν, ὡς ὀφθαλμοὶ παιδίσκης εἰς χεῖρας τῆς κυρίας αὐτῆς, οὕτως οἱ ὀφθαλμοὶ ἡμῶν πρὸς Κύριον τὸν Θεὸν ἡμῶν, ἕως οὐ οἰκτειρῆσαι ἡμᾶς.	2 Ἰδού, ὅπως τὰ μάτια τῶν δούλων εἶναι προσηλωμένα εἰς τὰ χέρια τῶν κυρίων των, καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ τῆς δούλης εἰς τὰ χέρια τῆς κυρίας της, περιμένοντες ἀπὸ ἐκείνους ἀγαθά, ἔτσι καὶ τὰ μάτια μας στρέφονται πρὸς Κύριον, τὸν Θεὸν μας καὶ τὸν παρακαλοῦν, μέχρις ὅτου πλούσιον ἐκδηλώσῃ πρὸς ἡμᾶς τὸ ἔλεός του.	2 Ἰδού, καθὼς οἱ ὀφθαλμοὶ δούλων εἶναι προσηλωμένοι εἰς χεῖρας τῶν κυρίων των, καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ δούλης εἰς χεῖρας τῆς κυρίας της, ἵνα λάβουν ἐξ αὐτῶν τὸ σύνθημα τῆς ἐργασίας, ἀλλὰ καὶ τὰ ἀγαθὰ τῆς προστασίας των, οὕτω καὶ οἱ ἰδικοί μας ὀφθαλμοὶ εἶναι ἐστραμμένοι μετ’ ἐμπιστοσύνης καὶ εὐπειθοῦς ἐγκαρτερήσεως πρὸς τὸν Κύριον καὶ Θεόν μας, Ἕως ὅτου μᾶς εὐσπλαγχνισθῇ καὶ μᾶς ἐλεήσῃ.
3 Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, ὅτι ἐπὶ πολὺ ἐπλήσθημεν ἐξουδενώσεως,	3 Ἐλέησέ μας, Κύριε, ἐλέησέ μας, διότι ἐπὶ μακρὸν χρόνον ἐγεμίσαμεν ἀπὸ καταφρόνησιν καὶ ἐξουθένωσιν.	3 Ἐλέησόν μας, Κύριε, ἐπιμόνως σὲ ἱκετεύομεν· ἐλέησόν μας. Διότι καθ’ ὑπερβολὴν ἐχορτάσθημεν ἀπὸ καταφρόνησιν.
4 ἐπὶ πλεῖον ἐπλήσθη ἡ ψυχὴ ἡμῶν. Τὸ ὄνειδος τοῖς εὐθηνοῦσι, καὶ ἡ ἐξουδένωσις τοῖς ὑπερηφάνοις.	4 Ἐγέμισε μὲ τὸ παραπάνω ἡ ψυχή μας. Εἴθε ἡ καταισχύνη νὰ ἔλθῃ ἐναντίον τῶν πλουσίων καὶ ἀλαζονικῶν τυράννων μας, ὁ ἐξευτελισμὸς καὶ ἡ ἐξουθένωσις ἐναντίον τῶν ὑπερηφάνων, οἱ ὁποῖοι μᾶς κατατυραννοῦν.	4 Ὑπερεγέμισε καὶ ὑπερεχορτάσθη ἡ ψυχή μας. Εἴθε ἡ ἐντροπὴ νὰ ἔλθῃ εἰς τοὺς εὐδαιμονοῦντας τυράννους μας καὶ ὁ ἐξευτελισμὸς εἰς τοὺς ὑπερηφάνους καταδυναστευτάς μας.