Ψαλμοί : Κεφάλαιον ΡΚΓ'

Πρωτότυπο Κείμενο

ἰ μὴ ὅτι Κύριος ἦν ἐν ἡμῖν, εἰπάτω δὴ Ἰσραήλ·
2 εἰ μὴ ὅτι Κύριος ἦν ἐν ἡμῖν ἐν τῷ ἐπαναστῆναι ἀνθρώπους ἐφ' ἡμᾶς,
3 ἄρα ζῶντας ἂν κατέπιον ἡμᾶς ἐν τῷ ὀργισθῆναι τὸν θυμὸν αὐτῶν ἐφ' ἡμᾶς·
4 ἄρα τὸ ὕδωρ ἂν κατεπόντισεν ἡμᾶς, χείμαρρον διῆλθεν ἡ ψυχὴ ἡμῶν·
5 ἄρα διῆλθεν ἡ ψυχὴ ἡμῶν τὸ ὕδωρ τὸ ἀνυπόστατον.
6 Εὐλογητὸς Κύριος, ὃς οὐκ ἔδωκεν ἡμᾶς εἰς θήραν τοῖς ὀδοῦσιν αὐτῶν.
7 Ἡ ψυχὴ ἡμῶν ὡς στρουθίον ἐρρύσθη ἐκ τῆς παγίδος τῶν θηρευόντων· ἡ παγὶς συνετρίβη, καὶ ἡμεῖς ἐρρύσθημεν.
8 Ἡ βοήθεια ἡμῶν ἐν ὀνόματι Κυρίου τοῦ ποιήσαντος τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

ὰν ὁ Κύριος δὲν ἦτο μαζῆ μας, βοηθὸς καὶ ὑπερασπιστής μας, ἂς τὸ ὁμολογήσῃ λοιπὸν ὅλος ὁ ἰσραηλιτικὸς λαός,
2 ἐὰν ὁ Κύριος δὲν εὑρίσκετο μαζῆ μας, ὅταν οἱ ἐχθροί μας πάνοπλοι καὶ ἰσχυροὶ ἐξηγέρθησαν ἐναντίον μας,
3 ἀσφαλῶς καὶ βεβαίως ζωντανοὺς θὰ μὰς κατέπιναν, ὅταν ἡ ὀργή των εἶχεν ἀνάψει ἐναντίον μας.
4 Τὸ ὁρμητικὸν ρεῦμα τοῦ μίσους καὶ τῆς κακίας των θὰ μᾶς κατεπόντιζε καὶ θὰ μᾶς κατέπνιγε. Ποταμὸν ὁρμητικὸν ἀπὸ ἐκείνους, ποὺ σχηματίζονται τὸν χειμῶνα, θὰ διήρχετο ἡ ψυχή μας.
5 Ἀσφαλῶς θὰ διήρχετο ἡ ψυχή μας βαθύτατον ὕδωρ, ὅπου πυθμὴν δὲν ὑπάρχει, καὶ θὰ κατεποντίζετο.
6 Ἂς εἶναι ὅμως εὐλογημένον καὶ δοξασμένον τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος δὲν μᾶς ἀφῆκε νὰ γίνωμεν θήραμα καὶ τροφὴ εἰς τοὺς ὀδόντας τῶν ἀγρίων αὐτῶν θηρίων, τῶν ἐχθρῶν μας.
7 Ἡ ζωή μας ἐγλύτωσεν ἀπὸ τὰ χέρια των, ὅπως τὸ στρουθίον διαφεύγει τὴν παγίδα τῶν κυνηγῶν. Ἡ παγὶς τῶν ἐχθρῶν μας συνετρίβη καὶ ἡμεῖς διεσώθημεν.
8 Ἡ βοήθεια καὶ ἡ σωτηρία μας ὀφείλεται εἰς τὸν παντοδύναμον Κύριόν μας, ὁ ὁποῖος ἐδημιούργησε τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

ὰν δὲν ἦτο ὁ Κύριος μαζί μας - ἂς τὸ ὁμολογήσῃ ὁλόκληρος ὁ Ἰσραήλ -
2 ἐὰν δὲν ἦτο ὁ Κύριος ἐν μέσῳ ἡμῶν προστάτης καὶ ὑπερασπιστής μας, ὅταν ἐξηγέρθησαν ἄνθρωποι ἐναντίον μας,
3 βεβαίως θὰ μᾶς κατέπιναν ζωντανούς· ὅταν ἤναψεν ὁ θυμός των ἐναντίον μας,
4 ἀσφαλῶς ὁ κατακλυσμὸς τοῦ μίσους των καὶ ἡ ὁρμὴ τῆς παραφορᾶς των, ποὺ ὡμοίαζε πρὸς ἀσυγκράτητον ρεῦμα ὕδατος ὑπερεκχειλίσαντος ποταμοῦ, θὰ μᾶς κατεπόντιζε καὶ θὰ μᾶς ἀπέπνιγε· ποταμὸν σφοδρὸν καὶ ὁρμητικὸν ἀπὸ ἐκείνους ποὺ σχηματίζονται τὸν χειμῶνα, θὰ διήρχετο ἡ ψυχή μας.
5 Ἀσφαλῶς θὰ διήρχετο ἡ ψυχή μας τὸ ὕδωρ τὸ ἀπύθμενον, ὅπου οὐδὲν στήριγμα θὰ ἠδύναντο νὰ εὕρουν οἱ πόδες μας.
6 Ἂς ἔχῃ δόξαν ὁ Κύριος, ὁ ὁποῖος δὲν μᾶς παρέδωκεν ὡς κυνήγιον καὶ θήραμα εἰς τοὺς ὀδόντας των, ἀπὸ τοὺς ὁποίους θὰ κατεσπαρασσόμεθα.
7 Ἡ ψυχή μας σὰν στρουθίον ἐγλύτωσεν ἀπὸ τὴν παγίδα τῶν παραμονευόντων νὰ τὴν συλλάβουν ὡς θήραμα. Ἡ παγίς, τὴν ὁποίαν εἶχαν στήσει, συνετρίβη καὶ ἡμεῖς ἐσώθημεν.
8 Ἡ βοήθειά μας βασίζεται εἰς τὴν ἐπίκλησιν τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος ἐποίησε τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
ἰ μὴ ὅτι Κύριος ἦν ἐν ἡμῖν, εἰπάτω δὴ Ἰσραήλ·	ὰν ὁ Κύριος δὲν ἦτο μαζῆ μας, βοηθὸς καὶ ὑπερασπιστής μας, ἂς τὸ ὁμολογήσῃ λοιπὸν ὅλος ὁ ἰσραηλιτικὸς λαός,	ὰν δὲν ἦτο ὁ Κύριος μαζί μας - ἂς τὸ ὁμολογήσῃ ὁλόκληρος ὁ Ἰσραήλ -
2 εἰ μὴ ὅτι Κύριος ἦν ἐν ἡμῖν ἐν τῷ ἐπαναστῆναι ἀνθρώπους ἐφ' ἡμᾶς,	2 ἐὰν ὁ Κύριος δὲν εὑρίσκετο μαζῆ μας, ὅταν οἱ ἐχθροί μας πάνοπλοι καὶ ἰσχυροὶ ἐξηγέρθησαν ἐναντίον μας,	2 ἐὰν δὲν ἦτο ὁ Κύριος ἐν μέσῳ ἡμῶν προστάτης καὶ ὑπερασπιστής μας, ὅταν ἐξηγέρθησαν ἄνθρωποι ἐναντίον μας,
3 ἄρα ζῶντας ἂν κατέπιον ἡμᾶς ἐν τῷ ὀργισθῆναι τὸν θυμὸν αὐτῶν ἐφ' ἡμᾶς·	3 ἀσφαλῶς καὶ βεβαίως ζωντανοὺς θὰ μὰς κατέπιναν, ὅταν ἡ ὀργή των εἶχεν ἀνάψει ἐναντίον μας.	3 βεβαίως θὰ μᾶς κατέπιναν ζωντανούς· ὅταν ἤναψεν ὁ θυμός των ἐναντίον μας,
4 ἄρα τὸ ὕδωρ ἂν κατεπόντισεν ἡμᾶς, χείμαρρον διῆλθεν ἡ ψυχὴ ἡμῶν·	4 Τὸ ὁρμητικὸν ρεῦμα τοῦ μίσους καὶ τῆς κακίας των θὰ μᾶς κατεπόντιζε καὶ θὰ μᾶς κατέπνιγε. Ποταμὸν ὁρμητικὸν ἀπὸ ἐκείνους, ποὺ σχηματίζονται τὸν χειμῶνα, θὰ διήρχετο ἡ ψυχή μας.	4 ἀσφαλῶς ὁ κατακλυσμὸς τοῦ μίσους των καὶ ἡ ὁρμὴ τῆς παραφορᾶς των, ποὺ ὡμοίαζε πρὸς ἀσυγκράτητον ρεῦμα ὕδατος ὑπερεκχειλίσαντος ποταμοῦ, θὰ μᾶς κατεπόντιζε καὶ θὰ μᾶς ἀπέπνιγε· ποταμὸν σφοδρὸν καὶ ὁρμητικὸν ἀπὸ ἐκείνους ποὺ σχηματίζονται τὸν χειμῶνα, θὰ διήρχετο ἡ ψυχή μας.
5 ἄρα διῆλθεν ἡ ψυχὴ ἡμῶν τὸ ὕδωρ τὸ ἀνυπόστατον.	5 Ἀσφαλῶς θὰ διήρχετο ἡ ψυχή μας βαθύτατον ὕδωρ, ὅπου πυθμὴν δὲν ὑπάρχει, καὶ θὰ κατεποντίζετο.	5 Ἀσφαλῶς θὰ διήρχετο ἡ ψυχή μας τὸ ὕδωρ τὸ ἀπύθμενον, ὅπου οὐδὲν στήριγμα θὰ ἠδύναντο νὰ εὕρουν οἱ πόδες μας.
6 Εὐλογητὸς Κύριος, ὃς οὐκ ἔδωκεν ἡμᾶς εἰς θήραν τοῖς ὀδοῦσιν αὐτῶν.	6 Ἂς εἶναι ὅμως εὐλογημένον καὶ δοξασμένον τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος δὲν μᾶς ἀφῆκε νὰ γίνωμεν θήραμα καὶ τροφὴ εἰς τοὺς ὀδόντας τῶν ἀγρίων αὐτῶν θηρίων, τῶν ἐχθρῶν μας.	6 Ἂς ἔχῃ δόξαν ὁ Κύριος, ὁ ὁποῖος δὲν μᾶς παρέδωκεν ὡς κυνήγιον καὶ θήραμα εἰς τοὺς ὀδόντας των, ἀπὸ τοὺς ὁποίους θὰ κατεσπαρασσόμεθα.
7 Ἡ ψυχὴ ἡμῶν ὡς στρουθίον ἐρρύσθη ἐκ τῆς παγίδος τῶν θηρευόντων· ἡ παγὶς συνετρίβη, καὶ ἡμεῖς ἐρρύσθημεν.	7 Ἡ ζωή μας ἐγλύτωσεν ἀπὸ τὰ χέρια των, ὅπως τὸ στρουθίον διαφεύγει τὴν παγίδα τῶν κυνηγῶν. Ἡ παγὶς τῶν ἐχθρῶν μας συνετρίβη καὶ ἡμεῖς διεσώθημεν.	7 Ἡ ψυχή μας σὰν στρουθίον ἐγλύτωσεν ἀπὸ τὴν παγίδα τῶν παραμονευόντων νὰ τὴν συλλάβουν ὡς θήραμα. Ἡ παγίς, τὴν ὁποίαν εἶχαν στήσει, συνετρίβη καὶ ἡμεῖς ἐσώθημεν.
8 Ἡ βοήθεια ἡμῶν ἐν ὀνόματι Κυρίου τοῦ ποιήσαντος τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν.	8 Ἡ βοήθεια καὶ ἡ σωτηρία μας ὀφείλεται εἰς τὸν παντοδύναμον Κύριόν μας, ὁ ὁποῖος ἐδημιούργησε τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν.	8 Ἡ βοήθειά μας βασίζεται εἰς τὴν ἐπίκλησιν τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος ἐποίησε τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν.