Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
νήσθητι,
Κύριε, τοῦ Δαυὶδ
καὶ πάσης τῆς πρᾳότητος αὐτοῦ,
|
νθυμήσου,
Κύριε, τὸν Δαυὶδ καὶ ὅλην αὐτοῦ
τὴν ἀνεξικακίαν, τὴν μακροθυμίαν
καὶ τὴν ταπεινοφροσύνην, διὰ τῶν
ὁποίων εὐηρέστησεν εἰς σέ.
|
νθυμήσου,
Κύριε, τὸν Δαβίδ, καὶ ὅλην τὴν ἀνεξικακίαν
καὶ εὐσέβειάν του, διὰ τῶν ὁποίων
εὐηρέστησεν εἰς σέ. |
2
ὡς ὤμοσε τῷ Κυρίῳ, ηὔξατο
τῷ Θεῷ Ἰακώβ·
|
2
Ἐνθυμήσου ὅτι ἔνορκον ἔδωκεν
ὑπόσχεσιν εἰς σὲ τὸν Κύριον,
ἔκαμε τάξιμον εἰς σὲ τὸν Θεὸν
τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ.
|
2
Ἐνθυμήσου πῶς ἔδωκεν ἔνορκον ὑπόσχεσιν
εἰς τὸν Κύριον, πῶς ἔκαμεν εὐχὴν
καὶ τάξιμον εἰς τὸν Θεὸν τοῦ
Ἰακὼβ λέγων· |
3
εἰ εἰσελεύσομαι εἰς σκήνωμα
οἴκου μου, εἰ ἀναβήσομαι ἐπὶ
κλίνης στρωμνῆς μου, |
3
Εἶπε: Δὲν θὰ εἰσέλθω εἰς
τὴν σκηνὴν ποὺ κατοικῶ, οὔτε
θὰ ἀνεβῶ εἰς τὸ στρωμένο
κρεββάτι μου, |
3
Δὲν θὰ εἰσέλθω εἰς τὴν σκηνήν,
ἐντὸς τῆς ὁποίας κατοικῶ, οὔτε
θὰ ἀναβῶ εἰς τὴν κλίνην, τὴν
ὁποίαν χρησιμοποιῶ ὡς στρωμνήν μου,
|
4
εἰ δώσω ὕπνον τοῖς ὀφθαλμοῖς
μου καὶ τοῖς βλεφάροις μου νυσταγμὸν
καὶ ἀνάπαυσιν τοῖς κροτάφοις
μου, |
4
οὔτε θὰ παραδώσω τὰ μάτια μου
εἰς τὸν ὕπνον καὶ τὰ βλέφαρά
μου εἰς τὸν νυσταγμόν· δὲν θὰ
δώσω ἀνάπαυσιν εἰς τοὺς κροτάφους
μου, |
4
οὔτε θὰ παραδώσω τοὺς ὀφθαλμούς μου
εἰς ὕπνον καὶ τὰ βλέφαρά μου εἰς
νυσταγμόν, οὔτε θὰ δώσω ἀνάπαυσιν εἰς
τοὺς κροτάφους μου, |
5
ἕως οὗ εὕρω τόπον τῷ Κυρίῳ,
σκήνωμα τῷ Θεῷ Ἰακώβ.
|
5
μέχρις ὅτου εὕρω κατάλληλον τόπον
διὰ τὸν Κύριον, διὰ τὴν κατοικίαν
τοῦ Θεοῦ τοῦ Ἰακώβ. |
5
ἕως ὅτου εὕρω τόπον κατάλληλον διὰ
τὸν Κύριον, κατοικίαν διὰ τὸν Θεὸν
τοῦ Ἰακώβ. |
6
Ἰδοὺ ἠκούσαμεν αὐτὴν ἐν
Ἐφραθᾷ, εὕρομεν αὐτὴν ἐν
τοῖς πεδίοις τοῦ
δρυμοῦ· |
6
Αὐτὰ εἶπεν ἐκεῖνος, ἡμεῖς
δὲ τὸ ἔθνος τοῦ Ἰσραήλ,
ἰδοὺ ἠκούσαμεν ὅτι ἡ Κιβωτὸς
τῆς Διαθήκης εὐρίσκετο εἰς Ἐφραθά,
τὴν εὑρήκαμεν εἰς τὰς δασώδεις
περιοχὰς τῆς Καριαθιαρείμ.
|
6
Ταῦτα ἐκεῖνος ηὔχετο μεθ’ ὅρκου.
Ἠμεῖς δέ, τὸ ἔθνος τῶν Ἰουδαίων,
ἰδοὺ ἠκούσαμεν ὅτι ἦτο ἡ
κιβωτὸς αὕτη τῆς διαθήκης εἰς Ἐφραθᾶ
καὶ τὴν εὕρομεν εἰς τὰς δασώδεις
πεδιάδας τῆς Καριαθιαρείμ. |
7
εἰσελευσόμεθα εἰς τὰ σκηνώματα
αὐτοῦ, προσκυνήσωμεν εἰς τὸν
τόπον, οὗ ἔστησαν οἱ πόδες αὐτοῦ.
|
7
Τώρα ὅμως θὰ εἰσέλθωμεν εἰς
τὴν Ἱερουσαλήμ, εἰς τὰ σκηνώματα
τοῦ Θεοῦ. Θὰ προσκυνήσωμεν εἰς
τὸν τόπον, ὅπου ἐστάθησαν οἱ
πόδες του, ὅπου ὑπάρχει ἡ ἱερὰ
Κιβωτὸς τῆς Διαθήκης. |
7
Τώρα ὅμως θὰ εἰσέλθωμεν εἰς τὰ
ἐν Σιὼν σκηνώματα τοῦ Θεοῦ καὶ
θὰ προσκυνήσωμεν εἰς τὸν τόπον ὅπου
ἐστάθησάν οἱ πόδες του καὶ ὅπου ὑπάρχει
τὸ ὑποπόδιον τῶν ποδῶν του, ἡ
ἱερὰ τῆς διαθήκης κιβωτός.
|
8
Ἀνάστηθι, Κύριε, εἰς τὴν ἀνάπαυσίν
σου, σὺ καὶ ἡ κιβωτὸς τοῦ ἁγιάσματός
σου· |
8
Σήκω, λοιπόν, Κύριε, καὶ ἀναπαύσου
μονίμως πλέον εἰς τὸν λαόν σου·
σὺ καὶ ἡ ἱερὰ Κιβωτός
σου, ἡ ὁποία ἕως τώρα περιεπλανᾶτο
ἀπὸ τόπου εἰς τόπον.
|
8
Ἐγέρθητι, Κύριε, ἵνα ὑπάγῃς εἰς
τὸν τόπον τῆς μονίμου κατοικίας σου, εἰς
τὸν ἅγιον ναὸν τῆς Σιών, τὸν
τόπον τῆς ἀναπαύσεώς σου, σὺ καὶ ἡ
μέχρι τοῦδε μὴ ἀναπαυομένη, ἀλλὰ
διαρκῶς μετατοπισμένη κιβωτός, τὴν ὁποίαν
ἁγιάζει ἡ παρουσία σου. |
9
οἱ ἱερεῖς σου ἐνδύσονται δικαιοσύνην,
καὶ οἱ ὅσιοί σου ἀγαλλιάσονται.
|
9
Οἱ ἱερεῖς σου ὡς ἔνδυμά
των θὰ ἔχουν τὴν δικαιοσύνην καὶ
οἱ ἄλλοι, οἱ ἀφωσιωμένοι εἰς
σὲ Ἱσραηλῖται, θὰ σκιρτοῦν ἀπὸ
ἀγαλλίασιν καὶ χαράν.
|
9
Οἱ ἱερεῖς σου ἂς ἐνδυθοῦν
τὴν ἀρετὴν τῆς δικαιοσύνης, τῆς
ὁποίας σύμβολα εἶναι αἱ στολαί των,
καὶ οἱ ἀφωσιωμένοι εἰς σὲ
εἴθε νὰ σκιρτοῦν ψάλλοντες ἐν χαρᾷ
καὶ ἀγαλλιάσει τοὺς πρὸς λατρείαν
σου ὕμνους. |
10
Ἕνεκεν Δαυὶδ τοῦ δούλου σου μὴ
ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπον τοῦ
χριστοῦ σου. |
10
Χάριν τοῦ πιστοῦ δούλου σου Δαυὶδ
μὴ ἀποκρούσῃς καὶ μὴ ἀποστροφῆς
τὸ πρόσωπον τοῦ ἑκάστοτε χρισμένου
ἀπὸ σὲ βασιλέως τοῦ Ἰσραήλ.
|
10
Χάριν τοῦ Δαβίδ, τοῦ πιστοῦ δούλου σου,
μὴ ἀποκρούσῃς καὶ μὴ ἀποστραφῇς
τὸ πρόσωπον τοῦ διαδόχου του, τὸν ὁποῖον
σὺ ἔχρισας βασιλέα. |
11
Ὤμοσε Κύριος τῷ Δαυὶδ ἀλήθειαν
καὶ οὐ μὴ ἀθετήσει αὐτήν·
ἐκ καρποῦ τῆς κοιλίας σου θήσομαι
ἐπὶ τοῦ θρόνου σου·
|
11
Ἔνορκον καὶ ἀμετάθετον ὑπόσχεσιν
ἔδωκεν ὁ
Κύριος εἰς τὸν Δαυὶδ καὶ
δὲν θὰ τὴν παραβῇ. Ἀπὸ
τοὺς ἀπογόνους σου εἶπε, θὰ
ἀναβιβάζω διαδόχους εἰς τὸν
θρόνον σου.
|
11
Ἔδωκεν ἔνορκον καὶ ἀληθῆ ὑπόσχεσιν
ὁ Κύριος εἰς τὸν Δαβὶδ καὶ δὲν
θὰ παραβῇ αὐτήν. Ἰδοὺ αὕτη·
ἐκ τῶν ἀπογόνων σου θὰ ἀναβιβάζω
διαδόχους ἐπὶ τοῦ θρόνου σου.
|
12
ἐὰν φυλάξωνται οἱ υἱοί
σου τὴν διαθήκην μου καὶ τὰ μαρτύριά
μου ταῦτα, ἃ διδάξω αὐτούς,
καὶ οἱ υἱοὶ αὐτῶν ἕως
τοῦ αἰῶνος καθιοῦνται ἐπὶ
τοῦ θρόνου σου. |
12
Ἐὰν δὲ οἱ ἀπόγονοί
σου τηρήσουν τὴν διαθήκην μου, τὰς
σαφεῖς καὶ ρητὰς ἐντολάς, τὰς
ὁποίας ἐγὼ θὰ διδάξω εἰς
αὐτούς, τότε αὐτοὶ καὶ
οἱ ἀπόγονοί των θὰ καθήσουν
αἰωνίως ἐπὶ τοῦ βασιλικοῦ
θρόνου σου. |
12
Ἐὰν φυλάξουν οἱ ἀπόγονοί σου
τὴν διαθήκην μου καὶ τὰς μεμαρτυρημένας
ὑπ’ ἐμοῦ ἐντολὰς ταύτας, τὰς
ὁποίας θὰ τοὺς διδάξω, τότε καὶ οἱ
ἀπόγονοί των θὰ κάθηνται αἰωνίως ἐπὶ
τοῦ θρόνου σου. |
13
Ὅτι ἐξελέξατο Κύριος τὴν Σιών,
ᾑρετίσατο αὐτὴν εἰς κατοικίαν
ἑαυτῷ· |
13
Αὐτὰ εἶπεν ὁ Κύριος, διότι
ἐξέλεξε διὰ τὸν ἑαυτόν
του καὶ ἠγάπησε τὴν Σιὼν ὡς
μόνιμον κατοικίαν του καὶ διεκήρυξε
ρητῶς:
|
13
Διότι ὁ Κύριος ἐξέλεξε δι' ἑαυτὸν
τὴν Σιών, προετίμησεν αὐτὴν διὰ να
εἶναι κατοικία του. |
14
αὕτη ἡ κατάπαυσίς μου εἰς αἰῶνα
αἰῶνος, ὧδε κατοικήσω, ὅτι ᾑρετισάμην
αὐτήν· |
14
Αὐτὴ ἡ Ἱερουσαλὴμ εἶναι
ἡ μόνιμος κατοικία μου εἰς αἰῶνας
αἰώνων. Ἐδῶ
θὰ κατοικήσω, διότι
αὐτὴν ἐγὼ ἐξέλεξα καὶ
ἐπροτίμησα. |
14
Αὕτη εἶναι ὁ τόπος τῆς παντοτεινῆς
μου καταπαύσεως, εἰς τὸν ὁποῖον θὰ
παραμείνω αἰωνίως. Ἐδῶ θὰ κατοικήσω
διότι τὴν ἐξέλεξα καὶ τὴν ἠγάπησα.
|
15
τὴν θήραν αὐτῆς
εὐλογῶν εὐλογήσω, τοὺς πτωχοὺς
αὐτῆς χορτάσω ἄρτων,
|
15
Τὰ πρὸς διατροφὴν τῶν κατοίκων
της θηράματα καὶ τὰ ἄλλα ὑλικὰ
ἀγαθὰ ἐγὼ θὰ εὐλογήσω
πλουσίως. Τοὺς πτωχούς της θὰ τοὺς
χορτάσω μὲ
ἄρτους καὶ μὲ ποικίλας τροφάς.
|
15
Τὰ πρὸς διατροφήν της θηράματα καὶ
ὑλικὰ ἀγαθά της θὰ εὐλογῶ
ἀφθόνως, τοὺς πτωχοὺς αὐτῆς
θὰ τοὺς χορτάζω μὲ ἄρτους.
|
16
τοὺς ἱερεῖς αὐτῆς ἐνδύσω
σωτηρίαν, καὶ οἱ ὅσιοι αὐτῆς
ἀγαλλιάσει ἀγαλλιάσονται.
|
16
Τοὺς ἱερεῖς της θὰ τοὺς ἐνδύσω
μὲ δύναμιν σωτηριώδη, καὶ οἱ
ἀφωσιωμένοι εἰς αὐτὴν ἄνθρωποι
θὰ σκιρτοῦν μὲ χαρὰν καὶ ἀγαλλίασιν.
|
16
Τοὺς ἱερεῖς της θὰ περιβάλλω μὲ
σωτηρίαν καὶ οἱ ἀφωσιωμένοι εἰς
ἐμὲ ἐκ τῶν κατοίκων της θὰ σκιρτοῦν
ἐκ μεγάλης ἀγαλλιάσεως. |
17
ἐκεῖ ἐξανατελῶ κέρας τῷ
Δαυίδ, ἡτοίμασα λύχνον τῷ χριστῷ
μου· |
17
Ἐκεῖ, εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ,
θὰ ἀναδείξω μὲ λαμπρότητα τὴν
βασιλικὴν δύναμιν τοῦ Δαυίδ. Ἔχω
δὲ προετοιμάσει ἐκεῖ ὡς λαμπρότατον
ἀνέσπερον φῶς αἰώνιον βασιλέα,
ἔνα ἀπὸ τοὺς ἀπογόνους
τοῦ Δαυίδ, τὸν Μεσσίαν.
|
17
Ἐκεῖ ἐπὶ τῆς Σιὼν θὰ
κάμω νὰ ἀνατείλῃ καὶ να ἀναφανῇ
μετὰ λαμπρότητος δύναμις ἀκατάλυτος χάριν τοῦ
Δαβίδ, ἡτοίμασα λύχνον λαμπρὸν δόξης καὶ
διαδοχῆς διαρκοῦς εἰς τὸν ὑπ’
ἐμοῦ χρισθέντα βασιλέα, διότι ἐκεῖ
θὰ λάμψη ὡς ἀνέσπερος ἥλιος δικαιοσύνης
ὁ ἐκ τοῦ Δαβὶδ καταγόμενος κατὰ
σάρκα Μεσσίας. |
18
τοὺς ἐχθροὺς αὐτοῦ ἐνδύσω
αἰσχύνην, ἐπὶ δὲ αὐτὸν
ἐξανθήσει τὸ ἁγίασμά μου.
|
18
Τοὺς ἐχθροὺς τοῦ χρισθέντος
αὐτοῦ αἰωνίου βασιλέως, θὰ
τοὺς περιβάλω μὲ καταισχύνην. Εἰς
αὐτὸν δὲ τὸν ἴδιον θὰ
ἀνθῇ καὶ θὰ εὐωδιάζῃ
τὸ ἁγίασμά μου. |
18
Τοὺς ἐχθροὺς τοῦ Δαβὶδ καὶ
τῶν διαδόχων του θὰ ἐνδύσω μὲ
ἐντροπήν, ἐπάνω δὲ εἰς αὐτὸν
θὰ ἐκλάμψῃ ὡς λαμπρὸν
καὶ ἀειθαλὲς φυτὸν ἡ ἁγιωσύνη
τοῦ χρίσματός μου. |