Ψαλμοί : Κεφάλαιον ΡΜΒ'

Πρωτότυπο Κείμενο

ύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τὴν δέησίν μου ἐν τῇ ἀλήθείᾳ σου, εἰσάκουσόν μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου·
2 καὶ μὴ εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετὰ τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν.
3 Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς τὴν γῆν τὴν ζωήν μου, ἐκάθισέ με ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκροὺς αἰῶνος·
4 καὶ ἠκηδίασεν ἀπ' ἐμὲ τὸ πνεῦμά μου, ἐν ἐμοὶ ἐταράχθη ἡ καρδία μου.
5 Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων.
6 Διεπέτασα πρὸς σὲ τὰς χεῖράς μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός σοι· (διάψαλμα).
7 Ταχὺ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τὸ πνεῦμά μου· μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπ' ἐμοῦ, καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον.
8 Ἀκουστὸν ποίησόν μοι τὸ πρωῒ τὸ ἔλεός σου, ὅτι ἐπὶ σοὶ ἤλπισα· γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδόν, ἐν ᾗ πορεύσομαι, ὅτι πρὸς σὲ ᾖρα τὴν ψυχήν μου·
9 ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, ὅτι πρὸς σὲ κατέφυγον.
10 Δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου, ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεός μου· τὸ πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθεῖᾳ.
11 Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις με, ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου·
12 καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου καὶ ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἐγὼ δοῦλός σού εἰμι.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

ύριε, ἄκουσε καὶ κάμε δεκτὴν τὴν προσευχήν μου. Ἄκουσε τὴν ἰκετευτικὴν παράκλησίν μου ἐν ὀνόματι τῆς φιλαληθείας σου καὶ τῶν ὑποσχέσεων, ποὺ μᾶς ἔχεις δώσει. Εἰσάκουσόν μου ἐν ὀνόματι τῆς δικαιοσύνης σου, ἡ ὁποία ἀπαιτεῖ τὴν προστασίαν τοῦ κάθε ἀθῴου.
2 Μὴ θελήσῃς ὅμως νὰ προβῇς εἰς λεπτομερῆ ἐξέτασιν τῆς ζωῆς ἐμοῦ τοῦ δούλου σου, διότι κανεὶς ἀπὸ τοὺς ζῶντας ἀνθρώπους ἐπὶ τῆς γῆς δὲν θὰ εὑρεθῇ τελείως ἀθῶος καὶ ἀναμάρτητος ἐνώπιόν σου.
3 Ἄκουσε, λοιπόν, Κύριε, τὸ δίκαιον αἴτημά μου, διότι ἐχθρὸς ἀδίστακτος μὲ καταδιώκει ζητῶν νὰ μοῦ ἀφαιρέσῃ τὴν ζωήν. Μὲ ἐποδοπάτησε κάτω εἰς τὸ χῶμα, μὲ ἐξηυτέλισε, μὲ ἔχει καθίσει εἰς τὸ χεῖλος τοῦ τάφου. Μὲ ἔχει ὁδηγήσει εἰς τὸ στόμα τοῦ σκοτεινοῦ ᾅδου, ὅπου εὑρίσκονται οἱ ἀπὸ ἀρχαιότατα χρόνια νεκροί.
4 Ἀπὸ τὰς βαρείας αὐτὰς θλίψεις ἔχει καταληφθῇ ἀπὸ ἀθυμίαν τὸ πνεῦμα μου. Ἡ καρδία μου ἐντός μου συνεχῶς ταράσσεται.
5 Εἰς αὐτὴν τὴν πολυώδυνον κατάστασιν εὑρισκόμενος ἐνεθυμήθην παλαιὰς ἡμέρας εἰρήνης καὶ ἀσφαλείας. Ἐβύθισα τὴν σκέψιν μου εἰς τὰ ἔργα τῆς ἰδικῆς σου προστασίας, ἐμελέτησα καλῶς τὰ ἔργα τῶν χειρῶν σου.
6 Ἀπὸ τὴν μελέτην αὐτὴν τονωθεὶς εἰς τὴν πίστιν καὶ τὴν ἐλπίδα πρὸς σέ, ὕψωσα ἰκετευτικὰς τὰς χεῖρας μου πρὸς σὲ καὶ ἡ ψυχή μου, ὡσὰν γῆ κατάξηρος, ἐζήτησε δρόσον καὶ ἀναψυχὴν ἀπὸ σέ.
7 Ὅσον τὸ δυνατὸν ταχύτερον κάμε δεκτήν, Κύριε, τὴν προσευχήν μου. Ἀπέκαμα πλέον, ὠλιγοψύχησε καὶ κινδυνεύει νὰ σβήσῃ τὸ πνεῦμα μου. Μὴ γυρίσῃς ἀλλοῦ τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ ἐμέ. Διότι τότε θὰ ὁμοιάσω πλέον μὲ τοὺς νεκρούς, οἱ ὁποῖοι κατεβαίνουν ὁριστικῶς εἰς τὸν τάφον.
8 Εὐδόκησε, Κύριε, νὰ ἀκούσω καὶ νὰ αἰσθανθῶ λίαν πρωΐ, συντόμως, τὸ ἔλεός σου, διότι ἐγὼ εἰς σὲ μόνον ἔχω στηρίξει τὰς ἐλπίδας μου. Κάμε γνωστὴν εἰς ἐμέ, Κύριε, τὴν ὁδόν, τὸ ἅγιόν σου θέλημα, σύμφωνα πρὸς τὸ ὁποῖον νὰ ρυθμίσω τὴν πορείαν τῆς ζωῆς μου. Διότι πρὸς σὲ ὑψώνω καὶ παραδίδω ὁλόκληρον τὴν ψυχήν μου.
9 Βγάλε με καὶ ἐλευθέρωσέ με, Κύριε, ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς μου, διότι ἐγὼ πρὸς σὲ ἀπ' ἀρχῆς καὶ μέχρι σήμερον καταφεύγω.
10 Δίδαξέ με, ποῖον εἶναι τὸ θέλημά σου καὶ δός μου τὴν ἀγαθὴν διάθεσιν νὰ τὸ ἐφαρμόζω πάντοτε, διότι σὺ εἶσαι ὁ Θεός μου. Τὸ Πνεῦμα σου τὸ ἀγαθὸν αὐτὸ θὰ μὲ ὁδηγήσῃ εἰς τὴν εὐθεῖαν καὶ εὐάρεστον εἰς σὲ ὁδόν.
11 Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, ποὺ σημαίνει ἔλεος καὶ ἀγάπην, θὰ περιφρουρήσῃς καὶ θὰ παρατείνῃς τὴν ζωήν μου. Ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου θὰ βγάλῃς τὴν ψυχήν μου ἀπὸ τὴν βαρεῖαν θλῖψιν, ποὺ οἱ ἐχθροί μου ἔχουν ἐπιφέρει.
12 Μὲ τὸ ἔλεός σου αὐτό, ποὺ θὰ δείξῃς πρὸς ἐμέ, θὰ ἐξολοθρεύσῃς τοὺς ἐχθρούς μου, θὰ καταστρέψῃς ὅλους ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι θλίβουν τὴν ζωήν μου, διότι ἐγὼ εἶμαι ἰδικός σου δοῦλος.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

ύριε, εἰσάκουσον τὴν προσευχήν μου, εὐδόκησον νὰ δεχθῇς εἰς τὰ ὦτα σου τὴν ἱκετευτικὴν παράκλησίν μου ἐν ὀνόματι τῆς φιλαληθείας σου καὶ τῆς πιστῆς τηρήσεως τῶν ὑποσχέσεών σου, εἰσάκουσόν με ἐν ὀνόματι τῆς δικαιοσύνης σου, ἡ ὁποία ἀπαιτεῖ τὴν προστασίαν παντὸς ἀθώου κατὰ τῶν ἀδικούντων αὐτόν.
2 Καὶ μὴ ἔμβῃς εἰς ἀκριβῆ ἐξέτασιν καὶ κρίσιν μετὰ τοῦ δούλου σου, διότι ἂν θελήσῃς νὰ κρίνῃς ἐν δικαιοσύνῃ τὰς πράξεις μας, δὲν θὰ ἐξέλθῃ δεδικαιωμένος ἐνώπιον σου οὐδεὶς ἀπὸ τοὺς ἐν τῇ γῇ ζῶντας.
3 Παραβλέπων λοιπὸν τὰς ἁμαρτίας μου, εἰσάκουσόν με, Κύριε, διότι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρὸς τὴν ὕπαρξίν μου, κατέρριψεν ἐπὶ τοῦ ἐδάφους τεταπεινωμένην καὶ ἐξηυτελισμένην τὴν ζωήν μου, μὲ ἔκαμε νὰ καθήσω εἰς τὸν σκοτεινὸν τῆς μαύρης συμφορᾶς Ἅδην, ἕνεκα τῆς ὁποίας κινδυνεύω νὰ ἀποθάνω καὶ εἶμαι λησμονημένος καὶ ἐγκαταλελειμμένος, ὅπως οἱ ἀπ’ αἰῶνος καὶ ἀπὸ μακροῦ χρόνου νεκροί, τοὺς ὁποίους κανεὶς πλέον δὲν ἐνθυμεῖται.
4 Καὶ ἐπειδὴ τὸ πνεῦμα μου ἐκυριεύθη ἀπὸ ἀθυμίαν καὶ κατάπτωσιν, κατεβλήθη καὶ τὸ αἰσθάνομαι μέσα μου πολὺ βαρύ· ἡ καρδία μου εἰς τὰ βάθη τοῦ ἐσωτερικοῦ μου κατελήφθη ὑπὸ ταραχῆς.
5 Καὶ ἐν μέσῳ τῆς ψυχικῆς μου ταύτης καταπτώσεως, ἐνεθυμήθην ἡμέρας παλαιάς, κατὰ τὰς ὁποίας ἀπήλαυσα τῆς προστασίας σου· ἐμελέτησα καὶ ἐβύθισα τὴν σκέψιν μου εἰς ὅλα τὰ ἔργα τῆς πρὸς ἐμὲ καὶ πρὸς τὸ ὅλον ἔθνος μας προνοίας σου· ὅλα ἐν γένει τὰ ποιήματα τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων καὶ ἐσκεπτόμην.
6 Ἐκ τῆς μελέτης ταύτης ἀναθαρρήσας ἀνύψωσα μετὰ βαθείας ἐλπίδος πρὸς σὲ τὰς χείραςμου, ἡ ψυχή μου δὲ γεμάτη πόθον σὲ ἐδίψησε καὶ ἐξεζήτησε τὴν βοήθειάν σου ὡς γῆ κατάξηρος καὶ ἄνυδρος ἔχουσα ἄμεσον ἀνάγκην να ποτισθῇ.
7 Γρήγορα, Κύριε, εἰσάκουσον τὴν προσευχήν μου· διατρέχω τὸν κίνδυνον νὰ μὲ ἐγκαταλείψῃ τὸ πνεῦμα μου καὶ νὰ ἀποθάνω· μὴ στρέψῃς μακρὰν ἀπὸ ἐμὲ τὸ πρόσωπόν σου, διότι ἄλλως θὰ γίνω ὅμοιος πρὸς τοὺς νεκρούς, οἱ ὁποῖοι κατέρχονται εἰς τὸν λάκκον τοῦ τάφου.
8 Δὸς νὰ ἀκούσω καὶ νὰ αἰσθανθῶ γρήγορα καὶ πολὺ πρωῒ τὸ ἔλεός σου, διότι ἐπὶ σοῦ ἐστήριξα τὴν ὅλην ἐλπίδα μου· γενοῦ ὁδηγός μου, Κύριε, καὶ γνώρισον εἰς ἐμὲ τὴν ὁδόν, τὴν ὁποίαν πρέπει νὰ βαδίζω, ὥστε νὰ εὐαρεστῶ ἐνώπιόν σου, διότι πρὸς σὲ ὕψωσα τὴν ψυχήν μου καὶ δὲν θέλω ποτὲ αὕτη νὰ χωρισθῇ ἀπὸ σοῦ.
9 Ἐλευθέρωσέ με, Κύριε, ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς μου, διότι εἰς σὲ πλήρης ἐμπιστοσύνης καὶ ἐλπίδος κατέφυγον.
10 Διὰ τοῦ φωτισμοῦ τοῦ νοός μου καὶ τῆς ἐνισχύσεως τῆς θελήσεώς μου, δίδαξέ με, Κύριε, νὰ πράττω πάντοτε τὸ θέλημά σου, διότι σὺ εἶσαι ὁ Θεός μου καὶ εἰς σὲ ὀφείλω πάντοτε νὰ ὑποτάσσωμαι. Τὸ Πνεῦμα σου τὸ ἀγαθὸν ἄς μου γίνῃ διδάσκαλος καὶ ἂς μὲ ὁδηγήσῃ εἰς ὁδὸν εὐθεῖαν ἀπηλλαγμένην ἀπὸ πᾶσαν πλάνην καὶ ἀπὸ κάθε ἐμπόδιον πρὸς ἄσκησιν τῆς ἀρετῆς.
11 Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, τὸ ὁποῖον σημαίνει ἔλεος, φιλανθρωπίαν καὶ ἀγάπην, θὰ μοῦ δώσῃς ζωὴν καὶ θὰ μὲ ἀναζωογονήσῃς, Κύριε· καὶ ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου θὰ ἐξαγάγῃς τὴν ψυχήν μου ἀπὸ τὴν θλῖψιν τὴν ὁποίαν ἐν ἀδικίᾳ πολλῇ μοῦ ἐδημιούργησαν.
12 Καὶ διὰ τοῦ ἐλέους, τὸ ὁποῖον θὰ δείξῃς εἰς ἐμέ, θὰ ἐξολοθρεύσῃς τοὺς ἐχθρούς μου καὶ θὰ παραδώσῃς εἰς ἀπώλειαν ὅλους ὅσοι θλίβουν τὴν ψυχήν μου, διότι ἐγὼ εἶμαι δοῦλος καὶ κτῆμα ἰδικόν σου.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
ύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τὴν δέησίν μου ἐν τῇ ἀλήθείᾳ σου, εἰσάκουσόν μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου·	ύριε, ἄκουσε καὶ κάμε δεκτὴν τὴν προσευχήν μου. Ἄκουσε τὴν ἰκετευτικὴν παράκλησίν μου ἐν ὀνόματι τῆς φιλαληθείας σου καὶ τῶν ὑποσχέσεων, ποὺ μᾶς ἔχεις δώσει. Εἰσάκουσόν μου ἐν ὀνόματι τῆς δικαιοσύνης σου, ἡ ὁποία ἀπαιτεῖ τὴν προστασίαν τοῦ κάθε ἀθῴου.	ύριε, εἰσάκουσον τὴν προσευχήν μου, εὐδόκησον νὰ δεχθῇς εἰς τὰ ὦτα σου τὴν ἱκετευτικὴν παράκλησίν μου ἐν ὀνόματι τῆς φιλαληθείας σου καὶ τῆς πιστῆς τηρήσεως τῶν ὑποσχέσεών σου, εἰσάκουσόν με ἐν ὀνόματι τῆς δικαιοσύνης σου, ἡ ὁποία ἀπαιτεῖ τὴν προστασίαν παντὸς ἀθώου κατὰ τῶν ἀδικούντων αὐτόν.
2 καὶ μὴ εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετὰ τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν.	2 Μὴ θελήσῃς ὅμως νὰ προβῇς εἰς λεπτομερῆ ἐξέτασιν τῆς ζωῆς ἐμοῦ τοῦ δούλου σου, διότι κανεὶς ἀπὸ τοὺς ζῶντας ἀνθρώπους ἐπὶ τῆς γῆς δὲν θὰ εὑρεθῇ τελείως ἀθῶος καὶ ἀναμάρτητος ἐνώπιόν σου.	2 Καὶ μὴ ἔμβῃς εἰς ἀκριβῆ ἐξέτασιν καὶ κρίσιν μετὰ τοῦ δούλου σου, διότι ἂν θελήσῃς νὰ κρίνῃς ἐν δικαιοσύνῃ τὰς πράξεις μας, δὲν θὰ ἐξέλθῃ δεδικαιωμένος ἐνώπιον σου οὐδεὶς ἀπὸ τοὺς ἐν τῇ γῇ ζῶντας.
3 Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς τὴν γῆν τὴν ζωήν μου, ἐκάθισέ με ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκροὺς αἰῶνος·	3 Ἄκουσε, λοιπόν, Κύριε, τὸ δίκαιον αἴτημά μου, διότι ἐχθρὸς ἀδίστακτος μὲ καταδιώκει ζητῶν νὰ μοῦ ἀφαιρέσῃ τὴν ζωήν. Μὲ ἐποδοπάτησε κάτω εἰς τὸ χῶμα, μὲ ἐξηυτέλισε, μὲ ἔχει καθίσει εἰς τὸ χεῖλος τοῦ τάφου. Μὲ ἔχει ὁδηγήσει εἰς τὸ στόμα τοῦ σκοτεινοῦ ᾅδου, ὅπου εὑρίσκονται οἱ ἀπὸ ἀρχαιότατα χρόνια νεκροί.	3 Παραβλέπων λοιπὸν τὰς ἁμαρτίας μου, εἰσάκουσόν με, Κύριε, διότι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρὸς τὴν ὕπαρξίν μου, κατέρριψεν ἐπὶ τοῦ ἐδάφους τεταπεινωμένην καὶ ἐξηυτελισμένην τὴν ζωήν μου, μὲ ἔκαμε νὰ καθήσω εἰς τὸν σκοτεινὸν τῆς μαύρης συμφορᾶς Ἅδην, ἕνεκα τῆς ὁποίας κινδυνεύω νὰ ἀποθάνω καὶ εἶμαι λησμονημένος καὶ ἐγκαταλελειμμένος, ὅπως οἱ ἀπ’ αἰῶνος καὶ ἀπὸ μακροῦ χρόνου νεκροί, τοὺς ὁποίους κανεὶς πλέον δὲν ἐνθυμεῖται.
4 καὶ ἠκηδίασεν ἀπ' ἐμὲ τὸ πνεῦμά μου, ἐν ἐμοὶ ἐταράχθη ἡ καρδία μου.	4 Ἀπὸ τὰς βαρείας αὐτὰς θλίψεις ἔχει καταληφθῇ ἀπὸ ἀθυμίαν τὸ πνεῦμα μου. Ἡ καρδία μου ἐντός μου συνεχῶς ταράσσεται.	4 Καὶ ἐπειδὴ τὸ πνεῦμα μου ἐκυριεύθη ἀπὸ ἀθυμίαν καὶ κατάπτωσιν, κατεβλήθη καὶ τὸ αἰσθάνομαι μέσα μου πολὺ βαρύ· ἡ καρδία μου εἰς τὰ βάθη τοῦ ἐσωτερικοῦ μου κατελήφθη ὑπὸ ταραχῆς.
5 Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων.	5 Εἰς αὐτὴν τὴν πολυώδυνον κατάστασιν εὑρισκόμενος ἐνεθυμήθην παλαιὰς ἡμέρας εἰρήνης καὶ ἀσφαλείας. Ἐβύθισα τὴν σκέψιν μου εἰς τὰ ἔργα τῆς ἰδικῆς σου προστασίας, ἐμελέτησα καλῶς τὰ ἔργα τῶν χειρῶν σου.	5 Καὶ ἐν μέσῳ τῆς ψυχικῆς μου ταύτης καταπτώσεως, ἐνεθυμήθην ἡμέρας παλαιάς, κατὰ τὰς ὁποίας ἀπήλαυσα τῆς προστασίας σου· ἐμελέτησα καὶ ἐβύθισα τὴν σκέψιν μου εἰς ὅλα τὰ ἔργα τῆς πρὸς ἐμὲ καὶ πρὸς τὸ ὅλον ἔθνος μας προνοίας σου· ὅλα ἐν γένει τὰ ποιήματα τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων καὶ ἐσκεπτόμην.
6 Διεπέτασα πρὸς σὲ τὰς χεῖράς μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός σοι· (διάψαλμα).	6 Ἀπὸ τὴν μελέτην αὐτὴν τονωθεὶς εἰς τὴν πίστιν καὶ τὴν ἐλπίδα πρὸς σέ, ὕψωσα ἰκετευτικὰς τὰς χεῖρας μου πρὸς σὲ καὶ ἡ ψυχή μου, ὡσὰν γῆ κατάξηρος, ἐζήτησε δρόσον καὶ ἀναψυχὴν ἀπὸ σέ.	6 Ἐκ τῆς μελέτης ταύτης ἀναθαρρήσας ἀνύψωσα μετὰ βαθείας ἐλπίδος πρὸς σὲ τὰς χείραςμου, ἡ ψυχή μου δὲ γεμάτη πόθον σὲ ἐδίψησε καὶ ἐξεζήτησε τὴν βοήθειάν σου ὡς γῆ κατάξηρος καὶ ἄνυδρος ἔχουσα ἄμεσον ἀνάγκην να ποτισθῇ.
7 Ταχὺ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τὸ πνεῦμά μου· μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπ' ἐμοῦ, καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον.	7 Ὅσον τὸ δυνατὸν ταχύτερον κάμε δεκτήν, Κύριε, τὴν προσευχήν μου. Ἀπέκαμα πλέον, ὠλιγοψύχησε καὶ κινδυνεύει νὰ σβήσῃ τὸ πνεῦμα μου. Μὴ γυρίσῃς ἀλλοῦ τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ ἐμέ. Διότι τότε θὰ ὁμοιάσω πλέον μὲ τοὺς νεκρούς, οἱ ὁποῖοι κατεβαίνουν ὁριστικῶς εἰς τὸν τάφον.	7 Γρήγορα, Κύριε, εἰσάκουσον τὴν προσευχήν μου· διατρέχω τὸν κίνδυνον νὰ μὲ ἐγκαταλείψῃ τὸ πνεῦμα μου καὶ νὰ ἀποθάνω· μὴ στρέψῃς μακρὰν ἀπὸ ἐμὲ τὸ πρόσωπόν σου, διότι ἄλλως θὰ γίνω ὅμοιος πρὸς τοὺς νεκρούς, οἱ ὁποῖοι κατέρχονται εἰς τὸν λάκκον τοῦ τάφου.
8 Ἀκουστὸν ποίησόν μοι τὸ πρωῒ τὸ ἔλεός σου, ὅτι ἐπὶ σοὶ ἤλπισα· γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδόν, ἐν ᾗ πορεύσομαι, ὅτι πρὸς σὲ ᾖρα τὴν ψυχήν μου·	8 Εὐδόκησε, Κύριε, νὰ ἀκούσω καὶ νὰ αἰσθανθῶ λίαν πρωΐ, συντόμως, τὸ ἔλεός σου, διότι ἐγὼ εἰς σὲ μόνον ἔχω στηρίξει τὰς ἐλπίδας μου. Κάμε γνωστὴν εἰς ἐμέ, Κύριε, τὴν ὁδόν, τὸ ἅγιόν σου θέλημα, σύμφωνα πρὸς τὸ ὁποῖον νὰ ρυθμίσω τὴν πορείαν τῆς ζωῆς μου. Διότι πρὸς σὲ ὑψώνω καὶ παραδίδω ὁλόκληρον τὴν ψυχήν μου.	8 Δὸς νὰ ἀκούσω καὶ νὰ αἰσθανθῶ γρήγορα καὶ πολὺ πρωῒ τὸ ἔλεός σου, διότι ἐπὶ σοῦ ἐστήριξα τὴν ὅλην ἐλπίδα μου· γενοῦ ὁδηγός μου, Κύριε, καὶ γνώρισον εἰς ἐμὲ τὴν ὁδόν, τὴν ὁποίαν πρέπει νὰ βαδίζω, ὥστε νὰ εὐαρεστῶ ἐνώπιόν σου, διότι πρὸς σὲ ὕψωσα τὴν ψυχήν μου καὶ δὲν θέλω ποτὲ αὕτη νὰ χωρισθῇ ἀπὸ σοῦ.
9 ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, ὅτι πρὸς σὲ κατέφυγον.	9 Βγάλε με καὶ ἐλευθέρωσέ με, Κύριε, ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς μου, διότι ἐγὼ πρὸς σὲ ἀπ' ἀρχῆς καὶ μέχρι σήμερον καταφεύγω.	9 Ἐλευθέρωσέ με, Κύριε, ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς μου, διότι εἰς σὲ πλήρης ἐμπιστοσύνης καὶ ἐλπίδος κατέφυγον.
10 Δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου, ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεός μου· τὸ πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθεῖᾳ.	10 Δίδαξέ με, ποῖον εἶναι τὸ θέλημά σου καὶ δός μου τὴν ἀγαθὴν διάθεσιν νὰ τὸ ἐφαρμόζω πάντοτε, διότι σὺ εἶσαι ὁ Θεός μου. Τὸ Πνεῦμα σου τὸ ἀγαθὸν αὐτὸ θὰ μὲ ὁδηγήσῃ εἰς τὴν εὐθεῖαν καὶ εὐάρεστον εἰς σὲ ὁδόν.	10 Διὰ τοῦ φωτισμοῦ τοῦ νοός μου καὶ τῆς ἐνισχύσεως τῆς θελήσεώς μου, δίδαξέ με, Κύριε, νὰ πράττω πάντοτε τὸ θέλημά σου, διότι σὺ εἶσαι ὁ Θεός μου καὶ εἰς σὲ ὀφείλω πάντοτε νὰ ὑποτάσσωμαι. Τὸ Πνεῦμα σου τὸ ἀγαθὸν ἄς μου γίνῃ διδάσκαλος καὶ ἂς μὲ ὁδηγήσῃ εἰς ὁδὸν εὐθεῖαν ἀπηλλαγμένην ἀπὸ πᾶσαν πλάνην καὶ ἀπὸ κάθε ἐμπόδιον πρὸς ἄσκησιν τῆς ἀρετῆς.
11 Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις με, ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου·	11 Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, ποὺ σημαίνει ἔλεος καὶ ἀγάπην, θὰ περιφρουρήσῃς καὶ θὰ παρατείνῃς τὴν ζωήν μου. Ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου θὰ βγάλῃς τὴν ψυχήν μου ἀπὸ τὴν βαρεῖαν θλῖψιν, ποὺ οἱ ἐχθροί μου ἔχουν ἐπιφέρει.	11 Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, τὸ ὁποῖον σημαίνει ἔλεος, φιλανθρωπίαν καὶ ἀγάπην, θὰ μοῦ δώσῃς ζωὴν καὶ θὰ μὲ ἀναζωογονήσῃς, Κύριε· καὶ ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου θὰ ἐξαγάγῃς τὴν ψυχήν μου ἀπὸ τὴν θλῖψιν τὴν ὁποίαν ἐν ἀδικίᾳ πολλῇ μοῦ ἐδημιούργησαν.
12 καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου καὶ ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἐγὼ δοῦλός σού εἰμι.	12 Μὲ τὸ ἔλεός σου αὐτό, ποὺ θὰ δείξῃς πρὸς ἐμέ, θὰ ἐξολοθρεύσῃς τοὺς ἐχθρούς μου, θὰ καταστρέψῃς ὅλους ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι θλίβουν τὴν ζωήν μου, διότι ἐγὼ εἶμαι ἰδικός σου δοῦλος.	12 Καὶ διὰ τοῦ ἐλέους, τὸ ὁποῖον θὰ δείξῃς εἰς ἐμέ, θὰ ἐξολοθρεύσῃς τοὺς ἐχθρούς μου καὶ θὰ παραδώσῃς εἰς ἀπώλειαν ὅλους ὅσοι θλίβουν τὴν ψυχήν μου, διότι ἐγὼ εἶμαι δοῦλος καὶ κτῆμα ἰδικόν σου.