Ψαλμοί : Κεφάλαιον ΡΜΖ'

Πρωτότυπο Κείμενο

παίνει, Ἱερουσαλήμ, τὸν Κύριον, αἴνει τὸν Θεόν σου, Σιών,
2 ὅτι ἐνίσχυσε τοὺς μοχλοὺς τῶν πυλῶν σου, εὐλόγησε τοὺς υἱούς σου ἐν σοί·
3 ὁ τιθεὶς τὰ ὅριά σου εἰρήνην καὶ στέαρ πυροῦ ἐμπιπλῶν σε·
4 ὁ ἀποστέλλων τὸ λόγιον αὐτοῦ τῇ γῇ, ἕως τάχους δραμεῖται ὁ λόγος αὐτοῦ·
5 διδόντος χιόνα ὡσεὶ ἔριον, ὁμίχλην ὡσεὶ σποδὸν πάσσοντος·
6 βάλλοντος κρύσταλλον αὐτοῦ ὡσεὶ ψωμούς, κατὰ πρόσωπον ψύχους αὐτοῦ τίς ὑποστήσεται;
7 Ἐξαποστελεῖ τὸν λόγον αὐτοῦ καὶ τήξει αὐτά· πνεύσει τὸ πνεῦμα αὐτοῦ, καὶ ρυήσεται ὕδατα.
8 Ὁ ἀπαγγέλλων τὸν λόγον αὐτοῦ τῷ Ἰακώβ, δικαιώματα καὶ κρίματα αὐτοῦ τῷ Ἰσραήλ.
9 Οὐκ ἐποίησεν οὕτως παντὶ ἔθνει καὶ τὰ κρίματα αὐτοῦ οὐκ ἐδήλωσεν αὐτοῖς.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

Ἱερουσαλήμ, ψάλλε ὕμνους καὶ ἐγκώμια πρὸς τὸν Κύριον! Δοξολόγει τὸν Θεόν σου, Σιών.
2 Διότι ἐστερέωσε καὶ ἔκαμε ἰσχυροὺς τοὺς μοχλούς, μὲ τοὺς ὁποίους κλείονται ἀσφαλῶς αἱ πύλαι τῶν νεοκτισμένων τειχῶν σου. Ὁ Κύριος ηὐλόγησε τοὺς υἱούς σου, οἱ ὁποῖοι εὑρίσκονται ἐντὸς τῆς περιοχῆς σου.
3 Αὐτὸς ἐγκατέστησεν εἰρήνην εἰς τὰ ὅριά σου, σὲ περιφρουρεῖ ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς σου καὶ χορταίνει μὲ ἐκλεκτὸν σῖτον τὰ τέκνα σου.
4 Αὐτὸς ἀποστέλλει τὴν παντοδύναμον εὐεργετικὴν προσταγήν του διὰ τὴν καρποφορίαν τῆς γῆς. Καὶ ἡ προσταγή του ταχύτατα θὰ τρέξῃ πρὸς τὴν γῆν καὶ θὰ γίνῃ ἀμέσως ἔργον.
5 Αὐτὸς εἶναι ποὺ δίδει χιόνι ὁλόλευκο, ὡσὰν τὸ μαλλὶ τοῦ προβάτου, ὁ ὁποῖος σκορπίζει σὰν στάκτην τὴν ὁμίχλην.
6 Ρίπτει τὴν χάλαζαν μὲ ὅσην εὐκολίαν ἡμεῖς ρίπτομεν τὰ ψιχία τοῦ ψωμιοῦ. Ποιὸς ἠμπορεῖ νὰ ὑποστῇ καὶ ἀνθέξῃ ἐμπρὸς εἰς τὸ ψῦχος τῶν πάγων καὶ τῶν χιόνων καὶ τῶν παγωμένων ὁρμητικῶν ἀνέμων;
7 Αὐτὸς μόνος θὰ δώσῃ προσταγὴν καὶ θὰ λυώσουν οἱ πάγοι καὶ τὰ χιόνια, θὰ πνεύσῃ δηλαδὴ ὁ εὐεργετικὸς ἄνεμός του, θὰ λυώσουν τὰ χιόνια καὶ οἱ πάγοι καὶ θὰ ρεύσουν ὕδατα, διὰ νὰ ποτίσουν ὄρη καὶ πεδιάδας.
8 Αὐτὸς ἀπεκάλυψε καὶ κατέστησε γνωστὸν τὸ ἅγιον θέλημά του εἰς τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ἰακώβ, τὰς ἐντολάς του καὶ τὰ δίκαια προστάγματά του εἰς τὸν ἰσραηλιτικὸν λαόν.
9 Δὲν ἔπραξεν ὅμως τὸ ἴδιον καὶ διὰ κάθε ἄλλο ἔθνος. Δὲν ἐφανέρωσε εἰς ὅλα τὰ ἔθνη τὰ παραγγέλματά του καὶ τὰς ἐντολάς του.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

μνους ἐπαινετικοὺς ἀνάπεμπε, ὦ Ἱερουσαλήμ, πρὸς τὸν Κύριον· ἀνύμνει τὸν Θεόν σου, ὦ Σιών.
2 Διότι εὐδόκησε νὰ κτισθοῦν καὶ πάλιν τὰ κατεστραμμένα τείχη σου, ἐστερέωσε καὶ κατέστησεν ἰσχυροὺς τοὺς μοχλούς, μὲ τοὺς ὁποίους διατηροῦνται κλεισταὶ καὶ ἀπαραβίαστοι αἱ πύλαι σου καὶ ἀφοῦ οὕτω τοὺς ἠσφάλισεν, ηὐλόγησε τοὺς διαμένοντας ἐντὸς τῶν τειχῶν σου υἱούς σου.
3 Αὐτὸς ἐξεδίωξεν ἀπὸ τὰ σύνορα σου τὸν πόλεμον καὶ ἐγκαθίδρυσεν εἰς αὐτὰ τὴν εἰρήνην, σὲ γεμίζει δὲ καὶ σὲ χορταίνει μὲ ἄφρωτον καὶ ἐκλεκτὸν σῖτον.
4 Αὐτὸς ἀποστέλλει εἰς τὴν γῆν τὴν περὶ καρποφορίας αὐτῆς θείαν προσταγήν του, τάχιστα καὶ ἐν ριπῇ ὀφθαλμοῦ θὰ τρέξῃ ὁ λόγος του δραστικὸς καὶ δημιουργικός.
5 Εἶναι ὁ λόγος ἐκείνου, ὁ ὁποῖος δίδει τὴν χιόνα λευκὴν καὶ μαλακὴν σὰν τὸ μαλλίον, ὁ ὁποῖος σκορπίζει καὶ ἐπιπάσσει σὰν στάκτην τὴν ὁμίχλην μετατρεπομένην εἰς πάχνην,
6 ὁ ὁποῖος ρίπτει τὴν χάλαζαν καὶ τοὺς ὀγκώδεις πάγους τῶν ποταμῶν καὶ τῶν ὠκεανῶν, μεθ' ὅσης εὐκολίας καὶ ἠμεῖς σκορπίζομεν ἐπὶ γῆς ψιχία ἢ καὶ ὁλόκληρα τεμάχια ἄρτου πρὸς διατροφὴν τῶν κατοικιδίων πτηνῶν καὶ ζώων μας. Ἐμπρὸς εἰς τὸ ψῦχος τῶν πάγων καὶ τῶν χιόνων του ποῖος δύναται να ἀνθέξῃ, ἐὰν ταῦτα παρετείνοντο ἐπὶ μακράν;
7 Ἀλλ’ αὐτὸς θὰ στείλῃ τὸν λόγον καὶ τὴν προσταγήν του καὶ θὰ τὰ λειώσῃ· θὰ πνεύσῃ ὁ ἄνεμός του καὶ θὰ ρεύσουν ἐκ τῶν πάγων καὶ τῶν χιόνων νερά, τὰ ὁποῖα θὰ ποτίσουν τὰ ὅρη καὶ τὰς πεδιάδας.
8 Αὐτὸς εἶναι ὁ ὁποῖος κατέστησε γνωστὸν τὸν λόγον του εἰς τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ἰακώβ, τὰς ἐντολάς του καὶ τὰ δίκαια προστάγματά του εἰς τοὺς Ἰσραηλίτας.
9 Καὶ ἀπεκάλυψε ταῦτα προνομιακῶς εἰς τὸν Ἰσραήλ. Δὲν ἐποίησε οὐδὲ συμπεριεφέρθη ὁ Θεὸς κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον εἰς κάθε ἔθνος καὶ δὲν ἐφανέρωσεν εἰς ὅλα τὰ ἔθνη ταῦτα τὰ παραγγέλματά του.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
παίνει, Ἱερουσαλήμ, τὸν Κύριον, αἴνει τὸν Θεόν σου, Σιών,	Ἱερουσαλήμ, ψάλλε ὕμνους καὶ ἐγκώμια πρὸς τὸν Κύριον! Δοξολόγει τὸν Θεόν σου, Σιών.	μνους ἐπαινετικοὺς ἀνάπεμπε, ὦ Ἱερουσαλήμ, πρὸς τὸν Κύριον· ἀνύμνει τὸν Θεόν σου, ὦ Σιών.
2 ὅτι ἐνίσχυσε τοὺς μοχλοὺς τῶν πυλῶν σου, εὐλόγησε τοὺς υἱούς σου ἐν σοί·	2 Διότι ἐστερέωσε καὶ ἔκαμε ἰσχυροὺς τοὺς μοχλούς, μὲ τοὺς ὁποίους κλείονται ἀσφαλῶς αἱ πύλαι τῶν νεοκτισμένων τειχῶν σου. Ὁ Κύριος ηὐλόγησε τοὺς υἱούς σου, οἱ ὁποῖοι εὑρίσκονται ἐντὸς τῆς περιοχῆς σου.	2 Διότι εὐδόκησε νὰ κτισθοῦν καὶ πάλιν τὰ κατεστραμμένα τείχη σου, ἐστερέωσε καὶ κατέστησεν ἰσχυροὺς τοὺς μοχλούς, μὲ τοὺς ὁποίους διατηροῦνται κλεισταὶ καὶ ἀπαραβίαστοι αἱ πύλαι σου καὶ ἀφοῦ οὕτω τοὺς ἠσφάλισεν, ηὐλόγησε τοὺς διαμένοντας ἐντὸς τῶν τειχῶν σου υἱούς σου.
3 ὁ τιθεὶς τὰ ὅριά σου εἰρήνην καὶ στέαρ πυροῦ ἐμπιπλῶν σε·	3 Αὐτὸς ἐγκατέστησεν εἰρήνην εἰς τὰ ὅριά σου, σὲ περιφρουρεῖ ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς σου καὶ χορταίνει μὲ ἐκλεκτὸν σῖτον τὰ τέκνα σου.	3 Αὐτὸς ἐξεδίωξεν ἀπὸ τὰ σύνορα σου τὸν πόλεμον καὶ ἐγκαθίδρυσεν εἰς αὐτὰ τὴν εἰρήνην, σὲ γεμίζει δὲ καὶ σὲ χορταίνει μὲ ἄφρωτον καὶ ἐκλεκτὸν σῖτον.
4 ὁ ἀποστέλλων τὸ λόγιον αὐτοῦ τῇ γῇ, ἕως τάχους δραμεῖται ὁ λόγος αὐτοῦ·	4 Αὐτὸς ἀποστέλλει τὴν παντοδύναμον εὐεργετικὴν προσταγήν του διὰ τὴν καρποφορίαν τῆς γῆς. Καὶ ἡ προσταγή του ταχύτατα θὰ τρέξῃ πρὸς τὴν γῆν καὶ θὰ γίνῃ ἀμέσως ἔργον.	4 Αὐτὸς ἀποστέλλει εἰς τὴν γῆν τὴν περὶ καρποφορίας αὐτῆς θείαν προσταγήν του, τάχιστα καὶ ἐν ριπῇ ὀφθαλμοῦ θὰ τρέξῃ ὁ λόγος του δραστικὸς καὶ δημιουργικός.
5 διδόντος χιόνα ὡσεὶ ἔριον, ὁμίχλην ὡσεὶ σποδὸν πάσσοντος·	5 Αὐτὸς εἶναι ποὺ δίδει χιόνι ὁλόλευκο, ὡσὰν τὸ μαλλὶ τοῦ προβάτου, ὁ ὁποῖος σκορπίζει σὰν στάκτην τὴν ὁμίχλην.	5 Εἶναι ὁ λόγος ἐκείνου, ὁ ὁποῖος δίδει τὴν χιόνα λευκὴν καὶ μαλακὴν σὰν τὸ μαλλίον, ὁ ὁποῖος σκορπίζει καὶ ἐπιπάσσει σὰν στάκτην τὴν ὁμίχλην μετατρεπομένην εἰς πάχνην,
6 βάλλοντος κρύσταλλον αὐτοῦ ὡσεὶ ψωμούς, κατὰ πρόσωπον ψύχους αὐτοῦ τίς ὑποστήσεται;	6 Ρίπτει τὴν χάλαζαν μὲ ὅσην εὐκολίαν ἡμεῖς ρίπτομεν τὰ ψιχία τοῦ ψωμιοῦ. Ποιὸς ἠμπορεῖ νὰ ὑποστῇ καὶ ἀνθέξῃ ἐμπρὸς εἰς τὸ ψῦχος τῶν πάγων καὶ τῶν χιόνων καὶ τῶν παγωμένων ὁρμητικῶν ἀνέμων;	6 ὁ ὁποῖος ρίπτει τὴν χάλαζαν καὶ τοὺς ὀγκώδεις πάγους τῶν ποταμῶν καὶ τῶν ὠκεανῶν, μεθ' ὅσης εὐκολίας καὶ ἠμεῖς σκορπίζομεν ἐπὶ γῆς ψιχία ἢ καὶ ὁλόκληρα τεμάχια ἄρτου πρὸς διατροφὴν τῶν κατοικιδίων πτηνῶν καὶ ζώων μας. Ἐμπρὸς εἰς τὸ ψῦχος τῶν πάγων καὶ τῶν χιόνων του ποῖος δύναται να ἀνθέξῃ, ἐὰν ταῦτα παρετείνοντο ἐπὶ μακράν;
7 Ἐξαποστελεῖ τὸν λόγον αὐτοῦ καὶ τήξει αὐτά· πνεύσει τὸ πνεῦμα αὐτοῦ, καὶ ρυήσεται ὕδατα.	7 Αὐτὸς μόνος θὰ δώσῃ προσταγὴν καὶ θὰ λυώσουν οἱ πάγοι καὶ τὰ χιόνια, θὰ πνεύσῃ δηλαδὴ ὁ εὐεργετικὸς ἄνεμός του, θὰ λυώσουν τὰ χιόνια καὶ οἱ πάγοι καὶ θὰ ρεύσουν ὕδατα, διὰ νὰ ποτίσουν ὄρη καὶ πεδιάδας.	7 Ἀλλ’ αὐτὸς θὰ στείλῃ τὸν λόγον καὶ τὴν προσταγήν του καὶ θὰ τὰ λειώσῃ· θὰ πνεύσῃ ὁ ἄνεμός του καὶ θὰ ρεύσουν ἐκ τῶν πάγων καὶ τῶν χιόνων νερά, τὰ ὁποῖα θὰ ποτίσουν τὰ ὅρη καὶ τὰς πεδιάδας.
8 Ὁ ἀπαγγέλλων τὸν λόγον αὐτοῦ τῷ Ἰακώβ, δικαιώματα καὶ κρίματα αὐτοῦ τῷ Ἰσραήλ.	8 Αὐτὸς ἀπεκάλυψε καὶ κατέστησε γνωστὸν τὸ ἅγιον θέλημά του εἰς τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ἰακώβ, τὰς ἐντολάς του καὶ τὰ δίκαια προστάγματά του εἰς τὸν ἰσραηλιτικὸν λαόν.	8 Αὐτὸς εἶναι ὁ ὁποῖος κατέστησε γνωστὸν τὸν λόγον του εἰς τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ἰακώβ, τὰς ἐντολάς του καὶ τὰ δίκαια προστάγματά του εἰς τοὺς Ἰσραηλίτας.
9 Οὐκ ἐποίησεν οὕτως παντὶ ἔθνει καὶ τὰ κρίματα αὐτοῦ οὐκ ἐδήλωσεν αὐτοῖς.	9 Δὲν ἔπραξεν ὅμως τὸ ἴδιον καὶ διὰ κάθε ἄλλο ἔθνος. Δὲν ἐφανέρωσε εἰς ὅλα τὰ ἔθνη τὰ παραγγέλματά του καὶ τὰς ἐντολάς του.	9 Καὶ ἀπεκάλυψε ταῦτα προνομιακῶς εἰς τὸν Ἰσραήλ. Δὲν ἐποίησε οὐδὲ συμπεριεφέρθη ὁ Θεὸς κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον εἰς κάθε ἔθνος καὶ δὲν ἐφανέρωσεν εἰς ὅλα τὰ ἔθνη ταῦτα τὰ παραγγέλματά του.