Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
δελφοί,
ἡ μὲν εὐδοκία τῆς ἐμῆς
καρδίας καὶ ἡ δέησις ἡ πρὸς
τὸν Θεὸν ὑπὲρ τοῦ Ἰσραήλ
ἐστιν εἰς σωτηρίαν·
|
δελφοί,
παρ' ὅλην τὴν ἀπιστίαν ποὺ μέχρι
σήμερον ἔχουν δείξει οἱ Ἰσραηλῖται,
ἡ θερμὴ ἐπιθυμία μου καὶ ἡ
εὐμενὴς διάθεσις τῆς καρδίας
μου καὶ ἡ δέησίς μου πρὸς τὸν
Θεὸν εἶναι ὑπὲρ τῶν Ἰσραηλιτῶν,
διὰ νὰ δεχθοῦν καὶ αὐτοὶ
τὴν σωτηρίαν. |
αρ’
ὅλον ὅμως, ἀδελφοί, ποὺ οἱ Ἰσραηλῖται
ἀπίστησαν καὶ ἀπεξενώθησαν ἀπὸ
τὴν σωτηρίαν τοῦ Μεσσίου, ἡ μὲν σφοδρὰ
ἐπιθυμία καὶ εὐαρέσκεια τῆς καρδίας
μου καὶ ἡ δέησις, ποὺ ἀπευθύνω εἰς
τὸν Θεόν, εἶναι ὑπὲρ τῶν Ἰσραηλιτῶν,
διὰ νὰ ἐπιτύχουν τὴν σωτηρίαν.
|
2
μαρτυρῶ γὰρ αὐτοῖς ὅτι ζῆλον
Θεοῦ ἔχουσιν, ἀλλ' οὐ κατ' ἐπίγνωσιν.
|
2
Διότι γνωρίζω καὶ δίδω μαρτυρίαν
δι' αὐτοὺς ὅτι ἔχουν ζῆλον Θεοῦ,
ἀλλὰ ὄχι μὲ φωτισμένην τὴν
γνῶσιν καὶ σύμφωνον πρὸς τὸ
θέλημα τοῦ Θεοῦ.
|
2
Ἐπιθυμῶ δὲ νὰ σωθοῦν, διότι
δίδω μαρτυρίαν δι’ αὐτούς, ὅτι ἔχουν ζῆλον
διὰ τὸν Θεόν, ἀλλὰ δὲν διευθύνεται
οὗτος ἀπὸ ὀρθὴν καὶ πλήρη
περὶ Θεοῦ καὶ τῶν πρὸς αὐτὸν
καθηκόντων μας γνῶσιν. |
3
Ἀγνοοῦντες γὰρ τὴν τοῦ Θεοῦ
δικαιοσύνην, καὶ τὴν ἰδίαν δικαιοσύνην
ζητοῦντες στῆσαι, τῇ δικαιοσύνῃ
τοῦ Θεοῦ οὐχ ὑπετάγησαν.
|
3
Διότι αὐτοὶ ἠγνόησαν μὲν
καὶ περεμέρισαν τὴν δικαίωσιν, ποὺ
παρέχει ὁ Θεός, ζητοῦν δὲ νὰ
στήσουν τὰς ἰδικάς των ἀντιλήψεις
περὶ δικαιώσεως καὶ ἔτσι δὲν
ὑπετάχθησαν εἰς τὴν δικαίωσιν
τοῦ Θεοῦ. |
3
Δὲν ἐφρόντισαν δηλαδὴ νὰ γνωρίσουν
τὴν δικαίωσιν, τὴν ὁποίαν ἐξ ἀγαθότητος
δίδει ὁ Θεός, καὶ ζητοῦν νὰ στήσουν
τὴν ἰδικήν τους ἀντίληψιν περὶ δικαιώσεως.
Δι’ αὐτὸ δὲ δὲν ὑπέταξαν τὸν
ἑαυτόν τους εἰς τὴν δικαίωσιν τοῦ
Θεοῦ. |
4
Τέλος γὰρ νόμου Χριστὸς εἰς
δικαιοσύνην παντὶ τῷ πιστεύοντι.
|
4
Διότι σκοπὸς τοῦ Νόμου ἀλλὰ
καὶ τέρμα τῆς ἀποστολῆς τοῦ
Νόμου εἶναι ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος
δίδει τὴν δικαίωσιν εἰς τὸν
καθένα, ποὺ πιστεύει εἰς αὐτόν.
|
4
Διότι ὁ Χριστὸς ἔδωκε τέλος εἰς τὴν
ἀποστολὴν καὶ τὴν ἰσχὺν
τοῦ νόμου, ὥστε τώρα ἐπιτυγχάνει τὴν
δικαίωσιν καθένας ποὺ πιστεύει εἰς τὸν Χριστόν,
καὶ ὄχι ἐκεῖνος ποὺ ἐξαρτᾷ
τὴν δικαίωσίν του ἀπὸ τὸν νόμον, ὅπως
τὴν ἐξαρτοῦν οἱ ἀπιστήσαντες
Ἰσραηλῖται. |
5
Μωϋσῆς γὰρ γράφει τὴν δικαιοσύνην
τὴν ἐκ τοῦ νόμου, ὅτι ὁ
ποιήσας αὐτὰ ἄνθρωπος ζήσεται
ἐν αὐτοῖς·
|
5
Διότι ὁ Μωϋσῆς γράφει σχετικῶς
μὲ τὴν δικαίωσιν, ἡ ὁποία
προέρχεται ἀπὸ τὸν νόμον ὅτι·
<ὁ ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος θὰ
τηρήσῃ ὅλα ὅσα διατάσσει ὁ
Νόμος, αὐτὸς θὰ ζήσῃ δι'
αὐτῶν>. |
5
Δίδεται δὲ ἡ δικαίωσις μόνον διὰ τῆς
πίστεως, διότι ὁ Μωϋσῆς γράφει διὰ τὴν
δικαίωσιν, ἡ ὁποία προέρχεται ἀπὸ
τὸν μωσαϊκὸν νόμον, ὅτι ὁ ἄνθρωπος
ποὺ θὰ τηρήσῃ ὅλα ἀνεξαιρέτως,
ὅσα ὁ νόμος διατάσσει, θὰ ζήσῃ δι’
αὐτῶν καὶ συνεπῶς αὐτὸς
καὶ μόνος θὰ δικαιωθῇ. Ἡ ἀκριβὴς
ὅμως τήρησις τοῦ νόμου ἦτο ἀδύνατος.
|
6
ἡ δὲ ἐκ πίστεως δικαιοσύνη οὕτω
λέγει· μὴ εἴπῃς ἐν τῇ
καρδίᾳ σου, τίς ἀναβήσεται εἰς
τὸν οὐρανόν; Τουτ' ἔστι Χριστὸν
καταγαγεῖν· |
6
Διὰ δὲ τὴν ἐκ πίστεως δικαίωσιν
λέγει πάλιν ὁ Μωϋσῆς· <μὴ
ἀφήσῃς νὰ εἰσχωρήσῃ
λογισμὸς ἀμφιβολίας εἰς τὴν
καρδίαν σου, καὶ εἴπῃς· ποιὸς
θ' ἀνεβῇ εἰς τὸν οὐρανόν;>
διὰ νὰ κατεβάσῃ, δηλαδή, ἀπὸ
ἐκεῖ τὸν Χριστόν, ποὺ θὰ
μοῦ δώσῃ τὴν σωτηρίαν.
|
6
Τουναντίον διὰ τὴν ἐκ πίστεως δικαίωσιν
λέγει ὁ Μωϋσῆς εἰς τὸ Δευτερονόμιον·
Μὴ εἰσχωρήσῃ εἰς τὴν καρδίαν
σου ὁ λογισμός: Ποῖος θὰ ἀναβῇ
εἰς τὸν οὐρανόν; Διὰ νὰ κατεβάσῃ
τουτέστι ἀπ’ ἐκεῖ τὸν Χριστόν, ποὺ
θὰ μὲ ὁδηγήσῃ εἰς τὴν
σωηρίαν. |
7
ἢ τίς καταβήσεται εἰς τὴν ἄβυσσον;
Τουτ' ἔστιν Χριστὸν ἐκ νεκρῶν ἀναγαγεῖν.
|
7
Ἢ <ποιὸς θὰ κατεβῇ εἰς τὴν
ἄβυσσον τοῦ Ἅδου;> διὰ νὰ
ἀναστήσῃ δηλαδὴ τὸν Χριστόν,
ποὺ θὰ μᾶς δώσῃ τὴν δικαίωσιν.
|
7
Ἢ ποῖος θὰ κατεβῇ εἰς τὰ
σκοτεινὰ καὶ βαθειὰ μέρη τοῦ Ἅδου;
Διὰ νὰ ἀναστήσῃ τουτέστι τὸν
Χριστὸν ἐκ νεκρῶν, ποὺ θὰ μᾶς
δώσῃ τὴν δικαίωσιν καὶ τὴν ζωήν.
|
8
Ἀλλὰ τί λέγει; Ἐγγύς σου
τὸ ρῆμά ἐστιν, ἐν τῷ στόματί
σου καὶ ἐν τῇ καρδίᾳ σου·
τουτ' ἔστι τὸ ρῆμα τῆς πίστεως
ὃ κηρύσσομεν. |
8
Ἀλλὰ τί λέγει ὁ Θεὸς διὰ
τῆς Γραφῆς; Λέγει ὅτι <κοντά
σου εἶναι ὁ λόγος, εἰς τὸ στόμα
καὶ εἰς τὴν καρδίαν σου>, δηλαδὴ
τὸ Εὐαγγέλιον τῆς πίστεως, τὸ
ὁποῖον ἡμεῖς οἱ Ἀπόστολοι
κηρύσσομεν. |
8
Ἀλλὰ τί λέγει ἡ Γραφὴ διὰ τὴν
ἐκ πίστεως δικαίωσιν; Λέγει τὰ ἑξῆς·
Εἶναι πλησίον σου ὁ λόγος, κοντὰ εἰς
τὸ στόμα σου καὶ εἰς τὴν καρδίαν σου.
Τουτέστι εἶναι πλησίον σου ὁ λόγος, ποὺ
πρέπει νὰ πιστεύσῃς, καὶ τὸν ὁποῖον
ἡμεῖς οἱ Ἀπόστολοι κηρύττομεν.
|
9
Ὅτι ἐὰν ὁμολογήσῃς ἐν
τῷ στόματί σου Κύριον Ἰησοῦν,
καὶ πιστεύσῃς ἐν τῇ καρδίᾳ
σου ὅτι ὁ Θεὸς αὐτὸν ἤγειρεν
ἐκ νεκρῶν, σωθήσῃ·
|
9
Διότι, ἐὰν μὲ τὸ στόμα
σου ὁμολογήσῃς τὸν Ἰησοῦν
ὡς ὕψιστον Κύριον, καὶ μὲ ὅλην
σου τὴν καρδίαν ἐσωτερικῶς πιστεύσῃς
ὅτι ὁ Θεὸς τὸν ἀνέστησε
ἐκ νεκρῶν, θὰ σωθῇς.
|
9
Εἶναι δὲ κοντὰ εἰς τὸ στόμα
σου καὶ εἰς τὴν καρδίαν σου ὁ λόγος
αὐτός, διότι, ἐὰν ὁμολογήσῃς
μὲ τὸ στόμα σου τὸν Ἰησοῦν ὡς
ὑπέρτατον Κύριον καὶ ἐὰν πιστεύσῃς
μὲ τὴν καρδίαν σου, ὅτι ὁ Θεὸς
ἀνέστησεν αὐτὸν ἐκ νεκρῶν, θὰ
σωθῇς. |
10
καρδίᾳ γὰρ πιστεύεται εἰς δικαιοσύνην,
στόματι δὲ ὁμολογεῖται εἰς σωτηρίαν.
|
10
Διότι μὲ τὴν καρδίαν του πιστεύει
κανεὶς εἰς τὸν Χριστὸν καὶ ὡς
συνέπειαν αὐτῆς τῆς πίστεώς
του ἔχει τὴν δικαίωσιν· μὲ τὸ
στόμα του δὲ ὁμολογεῖ τὸν Χριστὸν
ἐμπρὸς εἰς τοὺς ἀνθρώπους
καὶ λαμβάνει ἔτσι τὴν σωτηρίαν.
|
10
Θὰ σωθῇς δέ, διότι μὲ τὴν καρδία του
καὶ ὅλην τὴν ψυχήν του πιστεύει κανεὶς
καὶ ὡς καρπὸν τῆς πίστεως ταύτης ἔχει
τὴν δικαίωσίν του, μὲ τὸ στόμα του δὲ
ὁμολόγει τὴν πίστιν καὶ ὡς καρπὸν
αὐτῆς ἔχει τὴν σωτηρίαν του.
|
11
Λέγει γὰρ ἡ γραφή· πᾶς
ὁ πιστεύων ἐπ' αὐτῷ οὐ
καταισχυνθήσεται. |
11
Ἄλλωστε καὶ ἡ Ἁγία Γραφὴ
λέγει· <καθένας, ποὺ πιστεύει
εἰς αὐτόν, εἴτε Ἰουδαῖος
εἶναι εἴτε ἐθνικός, δὲν θὰ
ἐντροπιασθῇ οὔτε θὰ ἴδῃ
νὰ διαψεύδεται ἡ πίστις του>.
|
11
Καὶ ἐπιτυγχάνει τὴν σωτηρίαν του, διότι
λέγει ἡ Γραφή· Καθένας ποὺ πιστεύει εἰς
αὐτόν, δὲν θὰ ἐντροπιασθῇ.
|
12
Οὐ γάρ ἐστι διαστολὴ Ἰουδαίου
τε καὶ Ἕλληνος· ὁ γὰρ αὐτὸς
Κύριος πάντων, πλουτῶν εἰς πάντας
τοὺς ἐπικαλουμένους αὐτόν·
|
12
Ναί, καθένας ποὺ πιστεύει, διότι
δὲν ὑπάρχει καμμία διάκρισις
μεταξὺ Ἰουδαίου καὶ Ἕλληνος,
ἐπειδὴ ὁ αὐτὸς Κύριος
εἶναι Κύριος καὶ Θεὸς ὅλων,
προσφέρων πλουσίας τὰς δωρεάς του εἰς
ὅλους ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι
τὸν ἐπικαλοῦνται. |
12
Ναί· καθένας ποὺ πιστεύει. Διότι δὲν ὑπάρχει
διάκρισις μεταξὺ Ἰουδαίου καὶ Ἕλληνος,
διότι ὁ αὐτὸς Κύριος εἶναι Κύριος
ὅλων. Ὄχι μόνον Κύριος τῶν Ἰουδαίων,
ἀλλὰ καὶ Κύριος τῶν ἐθνικῶν.
Καὶ ὁ Κύριος αὐτὸς εἶναι πλούσιος
εἰς ἀγαθότητα καὶ ἔλεος δι’ ὅλους,
ὥστε νὰ παρέχῃ ἀφθόνως τὰς δωρεὰς
τῆς σωτηρίας πρὸς ἐκείνους, ποὺ ἐπικαλοῦνται
αὐτόν. |
13
πᾶς γὰρ ὃς ἂν ἐπικαλέσηται
τὸ ὄνομα Κυρίου σωθήσεται.
|
13
Αὐτὸ προλέγει καὶ ὁ προφήτης
Ἰωήλ· <καθένας ποὺ θὰ
ἐπικαλεσθῇ μὲ πίστιν τὸ ὄνομα
τοῦ Κυρίου, θὰ σωθῇ>.
|
13
Ὅτι δὲ ὅσοι ἐπικαλοῦνται αὐτὸν
σώζονται, ἀποδεικνύεται ἀπὸ τὴν προφητείαν
τοῦ Ἰωήλ, ὁ ὁποῖος βέβαιοῖ,
ὅτι καθένας ποὺ θὰ ἐπικαλεσθῇ
τὸ ὅνομα τοῦ Κυρίου, θὰ σωθῇ.
|
14
Πῶς οὖν ἐπικαλέσονται εἰς ὃν
οὐκ ἐπίστευσαν; Πῶς δὲ πιστεύσουσιν
οὗ οὐκ ἤκουσαν; πῶς δὲ ἀκούσουσι
χωρὶς κηρύσσοντος; |
14
Οἱ Ἑβραῖοι ὅμως δὲν ἐπίστευσαν
εἰς τὸν Χριστόν. Πῶς, λοιπόν,
θὰ ἐπικαλεσθοῦν Ἐκεῖνον, εἰς
τὸν ὁποῖον δὲν ἐπίστευσαν;
Πῶς δὲ θὰ πιστεύσουν εἰς Ἐκεῖνον,
διὰ τὸν ὁποῖον δὲν ἤκουσαν
κήρυγμα καὶ διδασκαλίαν; Πῶς δὲ
εἶναι δυνατὸν νὰ ἀκούσουν, χωρὶς
νὰ ὑπάρχῃ δι' αὐτοὺς ὁ
κῆρυξ, ὁ διδάσκαλος τῆς ἀληθείας;
|
14
Ἰδοὺ λοιπὸν διατὶ οἱ Ἰσραηλῖται
ἀπεξενώθησαν ἀπὸ τὴν σωτηρίαν καὶ
δὲν ἐπέτυχαν τὴν δικαίωσιν. Διὰ νὰ
δικαιωθοῦν καὶ σωθοῦν, πρέπει νὰ ἐπικαλεσθοῦν
τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου. Ἀλλὰ πῶς
θὰ ἐπικαλεσθοῦν ἐκεῖνον, εἰς
τὸν ὁποῖον δὲν ἐπίστευσαν; Πῶς
δὲ θὰ πιστεύσουν εἰς ἐκεῖνον,
τὸν ὁποῖον δὲν ἤκουσαν νὰ
κηρύττεται; Πῶς δὲ θὰ ἀκούσουν, χωρὶς
νὰ ὑπάρχῃ κάποιος ποὺ νὰ κηρύττῃ;
|
15
Πῶς δὲ κηρύξουσιν ἐὰν μὴ
ἀποσταλῶσι; Καθὼς γέγραπται·
ὡς ὡραῖοι οἱ πόδες τῶν
εὐαγγελιζομένων εἰρήνην, τῶν
εὐαγγελιζομένων τὰ ἀγαθά!
|
15
Πῶς δὲ θὰ κηρύξουν ἐπιτυχῶς
τὴν ἀλήθειαν τοῦ Εὐαγγελίου
οἱ κήρυκες, ἐὰν δὲν ἀποσταλοῦν
εἰς τὴν ὑπηρεσίαν αὐτήν;
Πρέπει δὲ νὰ λάβουν, ὅπως καὶ
ἔλαβαν, πρὸς τοῦτο ἐντολὴν ἀπὸ
τὸν Θεόν, καθὼς ἔχει γραφῆ καὶ
εἰς τὸν προφήτην Ἡσαΐαν· <πόσον
ὡραῖοι εἶναι οἱ πόδες ἐκείνων,
ποὺ κηρύττουν τὸ χαρμόσυνον μήνυμα
τῆς εἰρήνης τοῦ Θεοῦ πρὸς
τοὺς ἀνθρώπους, αὐτῶν ποὺ
ἀναγγέλουν τὰ ἀγαθὰ καὶ
τὰς δωρεάς>, ποὺ μᾶς προσφέρει
διὰ τῆς θυσίας του ὁ λυτρωτής!
|
15
Πῶς δὲ θὰ διεξαγάγουν ἐπιτυχῶς
τὴν διακονίαν τοῦ κηρύγματος, ἐὰν
δὲν ἀποσταλοῦν διὰ τὴν διακονίαν
αὐτὴν ἀπὸ τὸν Θεόν; Γίνεται
δὲ ἡ ἀποστολὴ αὐτὴ τῶν
διακόνων τοῦ κηρύγματος σύμφωνα μὲ ἐκεῖνο,
ποὺ ἔχει γραφῆ ἀπὸ τὸν
Ἡσαΐαν: Πόσον ὡραῖα εἶναι τὰ
πόδια ἐκείνων, ποὺ ἀναγγέλλουν τὸ
χαρμόσυνον ἄγγελμα τῆς εἰρήνης, τὴν
ὁποίαν μὲ τὸ αἷμα του ἀποκατέστησε
μεταξὺ τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν ἀνθρώπων
ὁ Χριστός· τὰ πόδια ἐκείνων, οἱ
ὁποῖοι εὐαγγελίζονται τὰ ἀγαθὰ
καὶ τὰς εὐλογίας, ποὺ μᾶς ἐξησφάλισεν
ὁ Λυτρωτής! |
16
Ἀλλ' οὐ πάντες ὑπήκουσαν τῷ
εὐαγγελίῳ· Ἡσαῒας γὰρ
λέγει· Κύριε, τίς ἐπίστευσε τῇ
ἀκοῇ ἡμῶν;
|
16
Ἀλλά, μολονότι ὁ Θεὸς ἔστειλε
τοὺς κήρυκάς του, δὲν ὑπήκουσαν
ὅλοι οἱ Ἑβραῖοι εἰς τὸ
Εὐαγγέλιον. Αὐτὴν τὴν ἀπιστίαν
προεῖπε καὶ ὁ Ἡσαΐας, λέγων·
<Κύριε, ποιὸς ἐπίστευσεν εἰς
ὅσα ἤκουσεν ἀπὸ ἡμᾶς νὰ
κηρύττωμεν;> |
16
Ἀλλὰ καίτοι ὁ Θεὸς ἀπέστειλε
κήρυκας, δὲν ὑπήκουσαν ὅλοι εἰς τὸ
κήρυγμα τοῦ εὐαγγελίου. Ἡ ἀπιστία
τους ὅμως ἦτο πρὸ πολλοῦ γνωστή·
διότι ὁ Ἡσαΐας λέγει προφητικῶς ἐξ
ὀνόματος τῶν ἀπεσταλμένων τοῦ Θεοῦ·
Κύριε, ποῖος ἐπίστευσεν εἰς ὅσα ἤκουσεν
ἀπὸ ἡμᾶς νὰ κηρύττωνται; Πολὺ
ὀλίγοι. |
17
Ἄρα ἡ πίστις ἐξ ἀκοῆς,
ἡ δὲ ἀκοὴ διὰ ρήματος
Θεοῦ. |
17
Ἄρα ἡ πίστις γεννᾶται μέσα εἰς
τὴν καρδίαν ἀπὸ τὴν ἀκρόασιν
τοῦ κηρύγματος· τὸ δὲ κήρυγμα
ἔχει ὡς περιεχόμενον καὶ σκοπὸν
τὴν ἀνάπτυξιν καὶ γνωστοποίησιν
τῶν λόγων τοῦ Θεοῦ.
|
17
Ἐξάγεται λοιπὸν ἀπὸ τὰ λεχθέντα
ὡς συμπέρασμα, ὅτι ἡ πίστις γεννᾶται
ἀπὸ τὸ ἀκουόμενον κήρυγμα, τὸ
δὲ κήρυγμα γίνεται διὰ τῆς ἀναπτύξεως
καὶ γνωστοποιήσεως τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ.
|
18
Ἀλλὰ λέγω, μὴ οὐκ ἤκουσαν;
Μενοῦνγε εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν
ὁ φθόγγος αὐτῶν, καὶ εἰς
τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης τὰ
ρήματα αὐτῶν.
|
18
Ἀλλὰ λέγω, ὅτι ἴσως θὰ
ἠμποροῦσε νὰ ἰσχυρισθῇ κανείς·
μήπως τάχα οἱ Ἰουδαῖοι δὲν
ἤκουσαν τὸ κήρυγμα; Κάθε ἄλλο,
διότι βεβαιότατα <εἰς ὅλην τὴν
γῆν ἐξῆλθε καὶ διεδόθη φωτεινὸν
καὶ ἔντονον τὸ κήρυγμα τῶν Ἀποστόλων,
καὶ εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης
ἔχουν φθάσει καὶ ἔχουν ἀκουσθῇ
οἱ λόγοι των>. |
18
Ἀλλὰ λέγω ἐξετάζων ἐνδεχομένην ἔνστασιν:
Μήπως οἱ Ἰουδαῖοι δὲν ἤκουσαν
θεῖον κήρυγμα; Βεβαίως ἤκουσαν, διότι ἡ
φωνὴ τῶν κηρύκων τοῦ εὐαγγελίου, ὅμοια
πρὸς τὴν φωνήν, μὲ τὴν ὁποίαν
τὰ ἔργα τῆς δημιουργίας ἑξαγγέλλουν
τὸν Ποιητήν τους, ἐβγῆκεν εἰς ὅλην
τὴν γῆν καὶ οἱ λόγοι τους ἀκούσθησαν
εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης.
|
19
Ἀλλὰ λέγω, μὴ οὐκ ἔγνω
Ἰσραήλ; Πρῶτος Μωϋσῆς λέγει·
ἐγὼ παραζηλώσω ὑμᾶς ἐπ'
οὐκ ἔθνει, ἐπὶ ἔθνει ἀσυνέτῳ
παροργιῶ ὑμᾶς.
|
19
Ἀλλὰ πάλιν λέγω, ὅτι θὰ
ἠμποροῦσε νὰ ἐρωτήσῃ κανείς·
Μήπως δὲν ἐγνώρισαν καὶ δὲν
ἐνόησαν καλὰ τὸν λόγον τοῦ
Θεοῦ οἱ Ἰσραηλῖται; Ὄχι, διότι
ἀπ' ἀρχῆς αὐτοὶ ἦσαν σκληρόκαρδοι
καὶ κωφοὶ εἰς τὸ θέλημα τοῦ
Θεοῦ. Πρῶτος ὁ Μωϋσῆς λέγει,
ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ, δι' αὐτούς·
<ἐγὼ θὰ σᾶς κάμω νὰ
καταληφθῆτε ἀπὸ ζήλειαν δι' ἔθνος,
ποὺ δὲν τὸ θεωρεῖτε ἔθνος, καὶ
θὰ σᾶς ἐξερεθίσω ἕνεκα τοῦ
φθόνου σας ἐναντίον εἰδωλολατρικοῦ
ἔθνους, τὸ ὁποῖον σεῖς θεωρεῖτε
ἀσύνετον καὶ τὸ ὁποῖον
ἐν τούτοις ἐγὼ διὰ τὴν
καλήν του διάθεσιν θὰ ἐλεήσω>.
|
19
Ἀλλὰ καὶ νέαν ἔνστασιν ἐξετάζων
λέγω: Μήπως δὲν ἐκατάλαβεν ὁ Ἰσραηλιτικὸς
λαὸς τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ; Ὄχι.
Διότι, καθὼς καταφαίνεται ἀπὸ τὰς
προφητείας τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὁ Ἰσραηλιτικὸς
λαὸς ἦτο ἀνέκαθεν σκληροκάρδιος. Πρῶτος
ὁ Μωϋσῆς λέγει ἐξ ὀνόματος τοῦ
Θεοῦ· Ἐγὼ θὰ σᾶς κάμω νὰ
κυριευθῆτε ἀπὸ ζήλειαν δι’ ἔθνος,
ποὺ σεῖς δὲν τὸ λογαριάζετε γιὰ
ἔθνος· διὰ τοὺς ἀσυνέτους εἰδωλολάτρας,
τοὺς ὁποίους ἐγὼ θὰ ἐλεήσω
καὶ θὰ τιμήσω, θὰ φθάσῃ ἡ ζήλεια
σας μέχρις ὀργῆς. |
20
Ἡσαΐας δὲ ἀποτολμᾷ καὶ
λέγει· εὑρέθην τοῖς ἐμὲ
μὴ ζητοῦσιν, ἐμφανὴς ἐγενόμην
τοῖς ἐμὲ μὴ ἐπερωτῶσι.
|
20
Ὁ δὲ προφήτης Ἡσαΐας τολμᾷ
καὶ λέγει ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ
πρὸς τοὺς Ἰσραηλίτας· ἀπεκαλύφθην
ἐγὼ καὶ ἔγινα γνωστὸς ἀπὸ
τοὺς ἐθνικούς, ποὺ δὲν μὲ
ζητοῦν, ἔγινα φανερὸς εἰς ἐκείνους,
οἱ ὁποῖοι λόγῳ τῆς ἀγνοίας
των δὲν μὲ ἐρωτοῦν>.
|
20
Ὁ Ἡσαΐας δὲ ἐν μέσῳ τῶν
Ἰσραηλιτῶν, ποὺ ἐπεριφρόνουν τοὺς
εἰδωλολάτρας, λαμβάνει τὴν τόλμην καὶ λέγει
ἐξ ὀνόματος τοῦ Θεοῦ: Εὑρέθην
ἐγώ, ὁ ἀληθινὸς Θεός, ἀπὸ
ἐθνικοὺς ποὺ δὲν μὲ ζητοῦν,
ἔγινα φανερὸς εἰς ἐκείνους ποὺ
δὲν μὲ ἐρωτοῦν, διότι δὲν μὲ
ἡξεύρουν. |
21
Πρὸς δὲ τὸν Ἰσραὴλ λέγει·
ὅλην τὴν ἡμέραν ἐξεπέτασα
τὰς χεῖράς μου πρὸς λαὸν ἀπειθοῦντα
καὶ ἀντιλέγοντα. |
21
Πρὸς δὲ τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαὸν
λέγει· <ὅλας τὰς ἡμέρας
συνεχῶς ἄπλωσα μὲ στοργὴν τὰ
χέρια μου, διὰ νὰ ἀγκαλιάσω
ἕνα λαόν, ὁ ὁποῖος ἀπειθεῖ
καὶ ἀντιλέγει>. |
21
Πρὸς δὲ τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαὸν
λέγει: Διαρκῶς σὰν πατέρας στοργικὸς ἑξάπλωσα
τὰ χέρια μου διὰ νὰ ἀγκαλιάσω λαόν,
ὁ ὁποῖος ἀπειθεῖ καὶ ἀντιλέγει.
|