Σχόλιον Τῆς Ρούθ
ὸ λίαν ἐλκυστικὸν μὲ τὴν τερπνὴν καὶ διδακτικὴν ἱστορίαν του βιβλίον τοῦτο ὀφείλει τὸ ὄνομά του εἰς τὸ κύριον πρόσωπον, τὴν Μωαβίτιδα Ρούθ, περὶ τὴν ὁποίαν ἀνελίσσεται τὸ περιεχόμενόν του.
Ἐκ παραλλήλου πρὸς τὴν Ρούθ δρῶντα πρόσωπα εἶναι ἡ πενθερά της ἡ Νωεμίν, ὁ Βοὸζ καὶ μερικὰ ἀλλὰ δευτερευούσης σημασίας.
Τὸ βιβλίον λαμβάνει ἀφορμὴν ἀπὸ τὰς ταλαιπωρίας τοῦ Ἰσραὴλ κατὰ τὴν ἐποχὴν τῶν Κριτῶν, δὲν κάμνει ὅμως κανένα λόγον περὶ γενικοτέρων γεγονότων τῆς ζωῆς τῶν Ἰσραηλιτῶν, περὶ λατρείας καὶ νομοθεσίας, περὶ ὑποδουλώσεων τοῦ λαοῦ, περὶ πολεμικῶν γεγονότων καὶ ἐπαναστάσεων.
Εἶναι βιβλίον, θὰ ἐλέγομεν, οἰκογενειακοῦ περιεχομένου.
Ἀναφέρεται εἰς τὴν ἱστορίαν μιᾶς ταλαιπωρημένης οἰκογενείας, τῆς ὁποίας τὰ δύο περισωθέντα μέλη, ἡ Ροὺθ καὶ ἡ πενθερά της Νωεμίν, ηὐλογήθησαν παρὰ τοῦ Θεοῦ διὰ τὴν πίστιν καὶ τὴν ἀρετήν των. Εἰδικώτερον ἡ Ρούθ, καίτοι Μωαβῖτις, κόρη δηλαδὴ ἑνὸς κατηραμένου ἀπὸ τὸν Θεὸν εἰδωλολατρικοῦ λαοῦ, διὰ τὴν ἀφοσίωσιν τὴν ὁποίαν ἰδίως μετὰ τὴν χηρείαν της ἔδειξε πρὸς τὴν πενθεράν τῆς Νωεμίν, διὰ τὴν μετὰ πίστεως ἀποδοχὴν καὶ τήρησιν τῆς θρησκείας τοῦ Ἰσραήλ, διὰ τὴν πρόθυμον συμμόρφωσίν της πρὸς ὅσα ἡ συνετὴ πενθερά της τῆς ὑπεδείκνυεν, ἠξιώθη τῆς μεγάλης τιμῆς νὰ γίνῃ σύζυγος τοῦ ἐναρέτου Βοόζ, ἀπὸ τὸν ὁποῖον ἐγέννησε τὸν Ὠβήδ, πατέρα κατόπιν τοῦ Ἰεσσαί, ἐκ τοῦ ὁποίου ἐγεννήθη ὁ Δαυΐδ, ὁ κατὰ σάρκα πρόγονος τοῦ Χριστοῦ.
Ἔτσι δὲ ἡ Ρούθ, διὰ τὴν ὑπομονὴν καὶ αὐταπάρνησίν της, διὰ τὴν σεμνότητα καὶ ὑπακοήν της, διὰ τὴν ζωντανὴν πίστιν πρὸς τὸν Θεὸν καὶ τὴν ἀρετήν της γενικῶς ἀνεδείχθη προμήτωρ τοῦ Λυτρωτοῦ.
Τὸ βιβλίον τοῦτο, ὅπως φαίνεται ἀπὸ ἐσωτερικὰς μαρτυρίας, πρέπει νὰ ἔχῃ γραφῆ τὸ βραδύτερον μέχρι τῆς ἐποχῆς, ποὺ ἀνηγορεύθη βασιλεὺς ὁ Δαυΐδ. Συγγραφεύς του, ὅπως μαρτυρεῖ ἀρχαιοτάτη ἑβραϊκὴ παράδοσις, τὴν ὁποίαν παρεδέχθησαν παλαιοὶ καὶ σύγχρονοι Χριστιανοὶ ἐρμηνευταί, εἶναι ὁ Σαμουήλ.