Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
ὕτη
πρωτόπλαστον πατέρα κόσμου μόνον κτισθέντα
διεφύλαξε καὶ ἐξείλατο αὐτὸν
ἐκ παραπτώματος ἰδίου |
θεία
σοφία διεφύλαξε τὸν πρωτόπλαστον,
τὸν Ἀδάμ, ἐκεῖνον τὸν
ὁποῖον ὁ Θεὸς
ἔπλασε, διὰ νὰ εἶναι
ὁ πρῶτος μέσα εἰς τὸν
κόσμον. Τὸν διεφύλαξεν ἀπὸ τὴν
πλήρη καταστροφὴν καὶ τὸν ἔβγαλεν
ἀπὸ τὴν ἰδικήν του πτῶσιν.
|
ὐτή,
ἡ τοῦ Θεοῦ Σοφία, διεφύλαξεν ἀπὸ
πλήρους ὀλέθρου τὸν πρωτόπλαστον Ἀδάμ,
τὸν πατέρα τοῦ κόσμου τῶν ἀνθρώπων,
ὁ ὁποῖος μόνος ἐκτίσθη καὶ κατάμονος
σχεδὸν ἐπὶ ἀρκετὸν εὑρέθη,
καὶ τὸν ἀπήλλαξεν ἀπὸ τὸ
παράπτωμά του |
2
ἔδωκέ τε αὐτῷ ἰσχὺν κρατῆσαι
ἁπάντων. |
2
Ἔδωκεν εἰς αὐτὸν
τὴν δύναμιν, νὰ
κυριαρχῇ καὶ νὰ ἐξουσίαζῃ
ἐπὶ ὅλων τῶν δημιουργημάτων
τῆς γῆς. |
2
καὶ ἔδωκεν εἰς αὐτὸν δύναμιν
διὰ νὰ κυριαρχήσῃ ἐπὶ ὅλων
τῶν δημιουργημάτων, τὰ ὁποῖα θὰ
ἐπανεστάτουν κατ’ αὐτοῦ ἕνεκα τῆς
παραβάσεώς του. |
3
Ἀποστὰς δὲ ἀπ' αὐτῆς ἄδικος
ἐν ὀργῇ αὐτοῦ, ἀδελφοκτόνοις
συναπώλετο θυμοῖς· |
3
Ὅταν δὲ ὁ ἁμαρτωλός,
ὁ ἀδελφοκτόνος Κάϊν, κυριαρχούμενος
ἀπὸ τὴν
θανάσιμον αὐτοῦ
ὀργήν, ἀπεμακρύνθη
ἀπὸ τὴν θείαν
σοφίαν καὶ
ἐφόνευσε τὸν ἀδελφόν του, ἐξ
αἰτίας τῆς ἀδελφοκτόνου αὐτῆς
ὀργῆς του κατεστράφη ὁ ἴδιος.
|
3
Ὁ ἄδικος ὅμως Κάϊν, ὅταν ἐπάνω
εἰς τὴν ὀργήν του ἀπεμακρύνθη
ἀπὸ τὴν Σοφίαν, συναπωλέσθη μὲ τοὺς
θυμούς του, ποὺ τὸν ὤθησαν νὸ
φονεύσῃ τὸν ἀδελφόν του.
|
4
δι' ὃν κατακλυζομένην γῆν πάλιν διέσωσε
σοφία, δι' εὐτελοῦς ξύλου τὸν
δίκαιον κυβερνήσασα. |
4
Ὅταν δὲ ἐξ αἰτίας αὐτοῦ
καὶ τῶν ἀπογόνων του ἡ γῆ
κατεκλύσθη ἀπὸ τὰ
ὕδατα τοῦ κατακλυσμοῦ, πάλιν
ἡ σοφία διέσωσε τὸν ἄνθρωπον.
Κατηύθυνε, δι' ἑνὸς εὐτελοῦς
ξύλου, τὸν δίκαιον Νῶε εἰς σωτηρίαν.
|
4
Ὅταν δὲ δι’ αὐτὸν καὶ τοὺς
κακοὺς ἀπογόνους του ὑπέστη ἡ γῆ
κατακλυσμόν, πάλιν ἔσωσεν αὐτὴν ἡ
Σοφία, ἡ ὁποία ὡς πολύπειρος καὶ ἀλάνθαστος
ναυτικὸς ἐκυβέρνησε τὸν δίκαιον ἐπὶ
τιποτένιου ξύλου. |
5
Αὕτη καὶ ἐν ὁμονοίᾳ πονηρίας
ἐθνῶν συγχυθέντων ἔγνω τὸν δίκαιον
καὶ ἐτήρησεν αὐτὸν ἄμεμπτὸν
Θεῷ καὶ ἐπὶ τέκνου σπλάγχνοις
ἰσχυρὸν ἐφύλαξεν.
|
5
Αὐτή, ὅταν ἀπὸ συμφώνου
τὰ ἔθνη ἐξέκλιναν εἰς τὰς
πονηρίας καὶ ἐπῆλθε
πλήρης σύγχυσις μεταξύ των, ἐξεχώρισε
καὶ διετήρησε τὸν δίκαιον, τὸν
Ἀβραάμ, ἄμεμπτον ἐνώπιον τοῦ
Θεοῦ καὶ τοῦ ἔδωσεν ἰσχὺν
καρδίας, ὅταν ἐπρόκειτο νὰ θυσιάσῃ
τὸ τέκνον του, τὸν Ἰσαάκ, τὸν
καρπὸν τῶν σπλάγχνων του.
|
5
Αὐτὴ καὶ κατὰ τὴν συμφωνίαν
εἰς τὸ κακὸν καὶ εἰς τὴν
πονηρίαν τῶν ἐθνῶν, τῶν ὁποίων
αἱ γλῶσσαι ἐσυγχύσθησαν ἐπὶ
τῆς ἀνεγέρσεως τοῦ πύργου Βαβέλ, διέκρινε
τὸν δίκαιον Ἀβραὰμ καὶ τὸν διετήρησεν
ἄμεμπτον ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ
ἐπὶ τῆς θυσίας τοῦ τέκνου τοῦ
Ἰσαὰκ τὸν διεφύλαξεν ἰσχυρὸν
ἔναντι τῶν πατρικῶν σπλάγχνων του, ὥστε
νὰ μὴ νικηθῇ ὑπὸ τοῦ φίλτρου
αὐτῶν. |
6
Αὕτη δίκαιον ἐξαπολλυμένων ἀσεβῶν
ἐρρύσατο φυγόντα πῦρ καταβάσιον
Πενταπόλεως· |
6
Αὐτή, ὅταν κατεστρέφοντο
οἱ ἀσεβεῖς Σοδομῖται, διεφύλαξε
τὸν δίκαιον Λώτ, ὁ ὁποῖος
ἔτσι διέφυγε τὸ πῦρ, ποὺ εἶχε
κατεβῆ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἐναντίον
τῶν πέντε ἐκείνων ἁμαρτωλῶν
πόλεων.
|
6
Αὐτή, ὅταν ἐξωλοθρεύοντο τελείως
οἱ ἀσεβεῖς, ἐγλύτωσε τὸν
δίκαιον Λώτ, ὁ ὁποῖος ἔφυγε σῶος
τὸ καταβὰν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ
πῦρ ἐπὶ τῆς Πενταπόλεως.
|
7
ἧς ἔτι μαρτύριον τῆς πονηρίας
καπνιζομένη καθέστηκε χέρσος, καὶ
ἀτελέσιν ὥραις καρποφοροῦντα φυτά,
ἀπιστούσης ψυχῆς μνημεῖον ἑστηκυῖα
στήλη ἁλός. |
7
Εἰς παντοτεινὸν δὲ μαρτύριον τῆς
πονηρίας τῶν πέντε
ἐκείνων πόλεων,
εἶναι ἡ ἔρημος χώρα των, ἡ
ὁποία καὶ καπνίζει ἀκόμη.
Τὰ θαμνώδη δὲ αὐτῆς φυτά,
μάρτυρες τῆς καταστροφῆς της, καρποφοροῦν
προώρως εἰς ἀκαταλλήλους ἐποχάς,
στήλη ἅλατος ὑψώνεται εἰς ἀνάμνησιν
μιᾶς ψυχῆς ἡ
ὁποία ἔδειξεν ἀπιστίαν καὶ
ἀνυπακοὴν εἰς τὸν Θεόν.
|
7
Τῆς ὁποίας Πενταπόλεως μαρτύριον, ἐπιβεβαιοῦν
ἀκόμη καὶ τώρα τὴν πονηρίαν της, εἶναι
ὅτι ἔχει καταστῆ ἔρημος καὶ
χέρσος, ἐκπέμπουσα ἠφαιστειώδεις καπνούς·
τὰ δένδρα δὲ καὶ φυτά της παράγουν
καρποὺς εἰς ἀκατάλληλον ἐποχὴν
καὶ παράωρα, ὥστε, ἐνῷ ἐξωτερικῶς
φαίνονται ὥριμα, τὸ ἐσωτερικόν των
εἶναι ὅλως ἀκατάλληλον πρὸς βρῶσιν.
Ἐπὶ πλέον μνημεῖον ἀπιστησάσης ψυχῆς,
τῆς συζύγου δηλαδὴ τοῦ Λώτ, ὑπάρχει
ὄρθια στήλη ἐξ ἅλατος, εἰς τὴν
ὁποίαν μετεβλήθη τὸ σῶμα της.
|
8
Σοφίαν γὰρ παροδεύσαντες οὐ μόνον
ἐβλάβησαν τοῦ μὴ γνῶναι τὰ
καλὰ, ἀλλὰ καὶ τῆς ἀφροσύνης
ἀπέλιπον τῷ βίῳ μνημόσυνον,
ἵνα ἐν οἷς ἐσφάλησαν μηδὲ
λαθεῖν δυνηθῶσι. |
8
Διότι ὅσοι κατεφρόνησαν καὶ παρεμέρισαν
τὴν σοφίαν, ὄχι μόνον ἐτιμωρήθησαν,
ὥστε νὰ μὴ γνωρίσουν τὰ καλά
της, ἀλλὰ ἀφῆκαν
εἰς τοὺς ἀπαγόνους
των τέτοιαν ἀνάμνησιν τῆς ἀφροσύνης
των, ὥστε νὰ μὴ μείνουν
ἄγνωστοι αὐτοὶ καὶ τὰ σφάλματα,
τὰ ὁποῖα διέπραξαν.
|
8
Τοὺς συνέβησαν δὲ αὐτά, διότι ἐκεῖνοι
ποὺ παρέτρεξαν τὴν Σοφίαν μὲ ἀδιαφορίαν,
ὄχι μόνον ὑπέστησαν τὴν βλάβην του
νὰ μὴ γνωρίσουν τὰ καλά, ποὺ προέρχονται
ἀπὸ αὐτήν, ἀλλὰ καὶ μετὰ
τὸν θάνατόν των ἀφῆκαν τῆς ἀφροσύνης
τῶν μνημεῖον, ὑπενθυμίζον τὰ
σφάλματά των εἰς τοὺς ἔτι παραμένοντας
ἐν τῷ βίῳ, ὥστε νὰ μὴ
εἶναι δυνατὸν ὅπως ἀποκρυβοῦν
ταῦτα ἀπ’ αὐτῶν.
|
9
Σοφία δὲ τοὺς θεραπεύσαντας αὐτὴν
ἐκ πόνων ἐρρύσατο.
|
9
Ἡ σοφία ἔχει ἁπαλάξει ἀπὸ
τοὺς μόχθους καὶ τὰς
ταλαιπωρίας ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι
τὴν ἐδέχθησαν καὶ τὴν ὑπηρέτησαν.
|
9
Τοὐναντίον δὲ ἡ Σοφία ἐγλύτωσεν
ἀπὸ πόνους καὶ ταλαιπωρίας ἐκείνους,
οἱ ὁποῖοι τὴν σέβονται καὶ τὴν
ὑπηρετοῦν. |
10
Αὕτη φυγάδα ὀργῆς ἀδελφοῦ
δίκαιον ὠδήγησεν ἐν τρίβοις
εὐθείαις· ἔδειξεν αὐτῷ
βασιλείαν Θεοῦ καὶ ἔδωκεν αὐτῷ
γνῶσιν ἁγίων· εὐπόρησεν
αὐτὸν ἐν μόχθοις καὶ ἐπλήθυνη
τοὺς πόνους αὐτοῦ·
|
10
Αὐτὴ τὸν δίκαιον Ἰακὼβ
φεύγοντα εἰς ξένην χώραν, διὰ
νὰ διαφύγῃ τὴν
ὀργὴν τοῦ ἀδελφοῦ του
Ἡσαῦ, τὸν ὠδήγησεν εἰς
εὐθεῖς δρόμους. Τοῦ ἔδειξε τὴν
βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, τοῦ ἔδωσε
γνῶσιν ἁγίων πραγμάτων. Εὐλόγησε
μὲ πλούσια ἀγαθὰ τοὺς μόχθους
του καὶ ἐπλήθυνε τὰ προϊόντα
τῶν κόπων του.
|
10
Αὐτὴ τὸν δίκαιον Ἰακώβ, φεύγοντα τὴν
ὀργὴν τοῦ ἀδελφοῦ του Ἡσαῦ,
τὸν ὠδήγησεν εἰς δρόμους ἴσιους·
ἔδειξεν εἰς αὐτὸν ἐν Βαιθὴλ
διὰ θείου ὀνείρου τὴν βασιλείαν τοῦ
Θεοῦ καὶ τοῦ κατέστησε γνωστὰ ἅγια
καὶ ὑπερουράνια μυστήρια. Τὸν ἐπλούτισεν
εἰς τοὺς μόχθους καὶ τὰ ἔργα
του καὶ ἐπολλαπλασίασε τοὺς καρποὺς
τῶν κόπων του. |
11
ἐν πλεονεξίᾳ κατισχυόντων αὐτὸν
παρέστη καὶ ἐπλούτισεν αὐτόν·
|
11
Αὐτὴ τοῦ παρεστάθη προστάτις
καὶ τὸν ἐπροφύλαξεν ἀπὸ
τὴν πλεονεξίαν ἰσχυρῶν ἀνθρώπων,
τοῦ Λάβαν καὶ τῶν περὶ αὐτόν,
καὶ τὸν κατέστησε πλούσιον.
|
11
Κατὰ τὴν πλεονεξίαν ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι
διὰ τῆς ἰσχύος των τὸν κατεπίεζαν,
τοῦ παρεστάθη προστάτης καὶ τὸν ἔκαμε
πλούσιον. |
12
διεφύλαξεν αὐτὸν ἀπὸ ἐχθρῶν
καὶ ἀπὸ ἐνεδρευόντων ἠσφαλίσατο
καὶ ἀγῶνα ἰσχυρὸν ἐβράβευσεν
αὐτῷ, ἵνα γνῷ, ὅτι παντὸς
δυνατωτέρα ἐστὶν εὐσέβεια.
|
12
Τὸν διεφύλαξεν ἀπὸ τὰς ἐπιθέσεις
τῶν ἐχθρῶν του, τὸν ἔσωσεν ἀσφαλῆ
ἀπὸ ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι
τοῦ ἔστησαν παγίδας εἰς τὸν
δρόμον του. Καὶ εἰς κάποιον μεγάλον
ἀγῶνα, ποὺ ἐνίκησε, τὸν
ἐβράβευσε, διὰ νὰ μάθῃ,
ὅτι ἡ εὐσέβεια εἶναι ἰσχυροτέρα
ἀπὸ ὅλα.
|
12
Τὸν ἐπροφύλαξε ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς
του καὶ τὸν ἐπροστάτευσεν ἐν ἀσφαλείᾳ
ἀπὸ ἐκείνους, ποὺ τοῦ ἔστηναν
ἐνέδραν, καὶ εἰς τὸν ἰσχυρὸν
ἀγῶνα μὲ τὸν ἄγγελον τοῦ
Κυρίου τὸν ἐβράβευσε, διὰ νὰ
γνωρίσῃ διὰ τῆς πείρας, ὅτι ἀπὸ
κάθε τι ἄλλο δυνατώτερη εἶναι ἡ εὐσέβεια.
|
13
Αὕτη πραθέντα δίκαιον οὐκ ἐγκατέλιπεν,
ἀλλὰ ἐξ ἁμαρτίας ἐρρύσατο
αὐτόν· |
13
Ἡ σοφία δὲν ἐγκατέλειψε τὸν
δίκαιον Ἰωσήφ, ὅταν ἐπωλήθη
ἀπὸ τοὺς ἀδελφοὺς του ὡς
δοῦλος, ἀλλὰ τοὐναντίον τὸν
ἐγλύτωσε καὶ ἀπὸ τὴν ἁμαρτίαν
τῆς συζύγου τοῦ Πετεφρῆ. |
13
Αὐτὴ τὸν πωληθέντα ἀπὸ τοὺς
ἀδελφούς του εἰς Μαδιανίτας ἐμπόρους δίκαιον
Ἰωσὴφ δὲν ἐγκατέλιπεν, ἀλλὰ
τὸν ἐγλύτωσεν ἀπὸ τὴν
ἁμαρτίαν τῆς Αἰγυπτίας συζύγου τοῦ
Πετεφρῆ. |
14
συγκατέβη αὐτῷ εἰς λάκκον καὶ
ἐν δεσμοῖς οὐκ ἀφῆκεν αὐτόν,
ἕως ἤνεγκεν αὐτῷ σκήπτρα βασιλείας
καὶ ἐξουσίαν τυραννούντων αὐτοῦ·
ψευδεῖς τε ἔδειξε τοὺς μωμησαμένους
αὐτὸν καὶ ἔδωκεν αὐτῷ
δόξαν αἰώνιον. |
14
Ἡ σοφία κατέβη μαζῆ του εἰς
τὴν φυλακήν, καὶ εἰς τὰ δεσμὰ
αὐτὰ τῆς φυλακῆς δὲν τὸν
ἐγκατέλειψε· μέχρις ὅτου ἔδωσεν
εἰς αὐτὸν βασιλικὰ σκῆπτρα,
ἐξουσίαν ἐπὶ ἐκείνων,
οἱ ὁποῖοι προηγουμένως τὸν ἐτυραννοῦσαν.
Ἡ σοφία ἀπέδειξε ψεύστας ἐκείνους,
οἱ ὁποῖοι τὸν εἶχαν κατηγορήσει,
καὶ ἔδωκεν εἰς αὐτὸν δόξαν
αἰωνίαν. |
14
Κατέβη ἡ Σοφία μαζὶ μὲ τὸν Ἰωσὴφ
καὶ εἰς τὸν λάκκον τῆς φυλακῆς,
εἰς τὴν ὁποίαν τὸν ἔρριψαν μετὰ
τὴν συκοφαντίαν τῆς Αἰγυπτίας, καὶ
δὲν τὸν ἀφῆκεν ἀπροστάτευτον
εἰς τὰ δεσμά, ποὺ τὸν κατεδίκασαν,
ἕως ὅτου τοῦ ἔφερε σκῆπτρα βασιλικὰ
καὶ τοῦ ἔδωκε τὴν ἐξουσίαν ἐκείνων
ποὺ τὸν ἐτυράννουν· ἀπέδειξε
δὲ καὶ ψεύστας ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι
τοῦ ἐπέρριψαν βαρεῖαν κατηγορίαν, καὶ
ἔδωκεν εἰς αὐτὸν δόξαν αἰωνίαν.
|
15
Αὕτη λαὸν ὅσιον καὶ σπέρμα ἄμεμπτον
ἐρρύσατο ἐξ ἔθνους θλιβόντων·
|
15
Αὐτὴ ἕνα λαὸν ὅσιον καὶ
ἀκατηγόρητον τὸν ἀπήλλαξεν ἀπὸ
τὸ ἔθνος τῶν Αἰγυπτίων, οἱ
ὁποῖοι τοὺς κατατυραννοῦσαν.
|
15
Αὐτὴ λαὸν ἀφωσιωμένον καὶ
ἀφιερωμένον εἰς τὸν Θεόν, ξεχωρισμένον
ἀπὸ τοὺς ἄλλους λαοὺς διὰ
νὰ ἀνήκῃ εἰς Αὐτόν, καὶ
ἀπογόνους τῶν Πατριαρχῶν μὲ ἰδανικὰ
καὶ προθέσεις ἀμέμπτους, ἐγλύτωσεν
ἀπὸ τὸ ἔθνος τῶν Αἰγυπτίων,
οἱ ὁποῖοι τὸν κατεπίεζαν καὶ
τὸν ἐτυράννουν. |
16
εἰσῆλθεν εἰς ψυχὴν θεράποντος
Κυρίου καὶ ἀντέστη βασιλεῦσι
φοβεροῖς ἐν τέρασι καὶ σημείοις.
|
16
Ἡ σοφία εἰσῆλθε καὶ κατῴκησεν
εἰς τὴν ψυχὴν τοῦ Μωϋσέως, τοῦ
δούλου τοῦ Κυρίου, καὶ αὐτὴ
ἀντεστάθη ἐναντίον τοῦ τρομεροῦ
Φαραώ μὲ πλῆθος φοβερῶν σημείων
καὶ τεράτων.
|
16
Εἰσῆλθεν ἡ Σοφία αὕτη εἰς τὴν
ψυχὴν τοῦ Μωϋσέως, τοῦ ὑπηρέτου τοῦ
Κυρίου, καὶ ἀντεστάθη οὗτος μὲ καταπληκτικὰ
καὶ σημαδιακὰ θαύματα εἰς βασιλεῖς,
ποὺ ἐνέπνεον εἰς πάντας τρόμον.
|
17
Ἀπέδωκεν ὁσίοις μισθὸν κόπων
αὐτῶν, ὠδήγησεν αὐτοὺς
ἐν ὁδῷ θαυμαστῇ καὶ ἐγένετο
αὐτοῖς εἰς σκέπην ἡμέρας
καὶ εἰς φλόγα ἄστρων τὴν νύκτα.
|
17
Ἔδωκεν εἰς τοὺς ἁγίους, εἰς
τοὺς Ἰσραηλίτας, τὸν μισθὸν
τῶν κόπων των καὶ τοὺς ὠδήγησε
θαυματουργικῶς καθ' ὅλην τὴν πορείαν
των ἀπὸ τὴν Γεσὲμ ἕως τὴν
Χαναάν. Ἔγινε σκέπη καὶ προφύλαξις
δι' αὐτοὺς καθ' ὅλην τὴν ἡμέραν
ἀπὸ τὰς φλογερὰς ἀκτῖνας
τοῦ ἡλίου, φῶς δὲ ἀστρικὸν
κατὰ τὸ διάστημα τῆς νυκτός.
|
17
Αὐτὴ ἔδωκεν εἰς τὸν ἀφιερωμένον
τοῦ Κυρίου λαὸν τὴν ἀνταμοιβὴν
τῶν κόπων των μὲ τὰ πολύτιμα σκεύη, τὰ
ὁποῖα οἱ Αἰγύπτιοι τοὺς ἔδωκαν·
αὐτὴ ὠδήγησεν αὐτοὺς διὰ
θαυμαστὴς ὁδοῦ ἀπὸ τῆς
Γεσὲμ εἰς τὴν Χαναὰν ἐπὶ
τεσσαράκοντα ὅλα ἔτη· καὶ αὐτὴ
τοὺς ἔγινε διὰ τῆς θαυμασίας νεφέλης
σκέπασμα, ποὺ μὲ τὴν σκιάν του τοὺς
ἐδρόσιζε τὴν ἡμέραν, καὶ φλόγα
ἄστρων φωτεινὴ κατὰ τὴν νύκτα.
|
18
Διεβίβασεν αὐτοὺς θάλασσαν ἐρυθρὰν
καὶ διήγαγεν αὐτοὺς δι' ὕδατος
πολλοῦ· |
18
Αὐτὴ τοὺς ἐπέρασε διὰ
μέσου τῆς Ἐρυθρᾶς Θαλάσσης καὶ
τοὺς ὠδήγησε διὰ μέσου πολλῶν
ὑδάτων. |
18
Τοὺς ἐπέρασε διὰ μέσου τῆς Ἐρυθρᾶς
θαλάσσης καὶ τοὺς ἔβγαλε ἀσφαλῶς
μέσα ἀπὸ βαθιὰ νερά. |
19
τοὺς δὲ ἐχθροὺς αὐτῶν
κατέκλυσε καὶ ἐκ βάθους ἀβύσσου
ἀνέβρασεν αὐτούς. |
19
Τοὺς δὲ ἐχθρούς των, τοὺς Αἰγυπτίους,
τοὺς ἔπνιξε μέσα εἰς τὸν κατακλυσμὸν
τῶν ὑδάτων καὶ κατόπιν ἀπὸ
τὰ βάθη τῶν θαλασσῶν τοὺς ἐξέβρασε.
|
19
Τοὺς δὲ ἐχθρούς των ἔπνιξε διὰ
κατακλυσμοῦ καὶ ἀπὸ τὸ βάθος
τῆς θαλάσσης ἐξέβρασε τὰ πτώματά
των εἰς τὴν ξηράν. |
20
Διὰ τοῦτο δίκαιοι ἐσκύλευσαν
ἀσεβεῖς καὶ ὕμνησαν, Κύριε,
τὸ ὄνομα τὸ ἅγιόν σου, τήν
τε ὑπέρμαχόν σου χεῖρα
ᾔνεσαν ὁμοθυμαδόν·
|
20
Χάρις εἰς τὴν θαυματουργικὴν αὐτὴν
ἀπόφασιν τῆς θείας σοφίας, οἱ
δίκαιοι Ἰσραηλῖται ἐλεηλάτησαν
τοὺς ἀσεβεῖς ἐχθρούς των καὶ
ἐδοξολόγησαν, Κύριε, τὸ ἅγιόν
σου Ὄνομα, καὶ τὴν ἀκατανίκητον
δεξιάν σου ὑμνολόγησαν ὅλοι μαζῆ.
|
20
Διότι δὲ ἐξεβράσθησαν τὰ πτώματά
των εἰς τὴν ξηράν, δι’ αὐτὸ καὶ
οἱ δίκαιοι καὶ ἀφιερωμένοι εἰς τὸν
Θεὸν Ἰσραηλῖται ἐλαφυραγώγησαν
τοὺς ἀσεβεῖς τούτους καὶ ἀνέπεμψαν
εὐχαριστήριον ᾠδὴν εἰς τὸ ἅγιον
Ὄνομά Σου, Κύριε, καὶ ὅλοι μαζὶ ἐδοξολόγησαν
τὴν προστατευτικὴν χεῖρα σου, ἡ ὁποία
τοὺς ὑπερήσπισε καὶ ἐπολέμησεν ὑπὲρ
αὐτῶν. |
21
ὅτι ἡ σοφία ἤνοιξε στόμα κωφῶν
καὶ γλώσσας νηπίων
ἔθηκε τρανάς. |
21
Διότι ἡ σοφία ἤνοιξε τὸ στόμα
καὶ τὰ αὐτιὰ τῶν κωφαλάλων
καὶ κατέστησε ρήτορας τὰς γλώσσας
τῶν νηπίων ἀνθρώπων. |
21
Καὶ σὲ ἐδοξολόγησαν ὅλοι μαζί,
διότι ἡ Σοφία ἤνοιξε καὶ στόματα κωφαλάλων
καὶ βραδυγλώσσων, ὅπως τοῦ Μωϋσέως,
καθὼς κατέστησεν εὐγλώττους καὶ τρανὰς
καὶ γλώσσας νηπίων, ποὺ φυσικῶς ἀδυνατοῦν
νὰ ἀρθρώσουν καὶ μίαν λέξιν. |