Επιστολαί : Επιστολή Πρός Θεσσαλονικείς Β' : Κεφάλαιον Β'

Πρωτότυπο Κείμενο

ρωτῶμεν δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί, ὑπὲρ τῆς παρουσίας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἡμῶν ἐπισυναγωγῆς ἐπ' αὐτόν,
2 εἰς τὸ μὴ ταχέως σαλευθῆναι ὑμᾶς ἀπὸ τοῦ νοὸς μῆτε θροεῖσθαι μῆτε διὰ πνεύματος μῆτε διὰ λόγου μῆτε δι' ἐπιστολῆς ὡς δι' ἡμῶν, ὡς ὅτι ἐνέστηκεν ἡ ἡμέρα τοῦ Χριστοῦ.
3 Μή τις ὑμᾶς ἐξαπατήσῃ κατὰ μηδένα τρόπον· ὅτι ἐὰν μὴ ἔλθῃ ἡ ἀποστασία πρῶτον καὶ ἀποκαλυφθῇ ὁ ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας, ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας,
4 ὁ ἀντικείμενος καὶ ὑπεραιρόμενος ἐπὶ πάντα λεγόμενον Θεὸν ἢ σέβασμα, ὥστε αὐτὸν εἰς τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ ὡς Θεὸν καθίσαι, ἀποδεικνύντα ἑαυτὸν ὅτι ἐστὶ Θεός.
5 Οὐ μνημονεύετε ὅτι ἔτι ὢν πρὸς ὑμᾶς ταῦτα ἔλεγον ὑμῖν;
6 Καὶ νῦν τὸ κατέχον οἴδατε, εἰς τὸ ἀποκαλυφθῆναι αὐτὸν ἐν τῷ ἑαυτοῦ καιρῷ·
7 τὸ γὰρ μυστήριον ἤδη ἐνεργεῖται τῆς ἀνομίας, μόνον ὁ κατέχων ἄρτι ἕως ἐκ μέσου γένηται·
8 καὶ τότε ἀποκαλυφθήσεται ὁ ἄνομος, ὃν ὁ Κύριος ἀναλώσει τῷ πνεύματι τοῦ στόματος αὐτοῦ καὶ καταργήσει τῇ ἐπιφανείᾳ τῆς παρουσίας αὐτοῦ·
9 οὗ ἐστιν ἡ παρουσία κατ' ἐνέργειαν τοῦ σατανᾶ ἐν πάσῃ δυνάμει καὶ σημείοις καὶ τέρασι ψεύδους
10 καὶ ἐν πάσῃ ἀπάτῃ τῆς ἀδικίας ἐν τοῖς ἀπολλυμένοις, ἀνθ' ὧν τὴν ἀγάπην τῆς ἀληθείας οὐκ ἐδέξαντο εἰς τὸ σωθῆναι αὐτούς·
11 καὶ διὰ τοῦτο πέμψει αὐτοῖς ὁ Θεὸς ἐνέργειαν πλάνης εἰς τὸ πιστεύσαι αὐτοὺς τῷ ψεύδει,
12 ἵνα κριθῶσι πάντες οἱ μὴ πιστεύσαντες τῇ ἀληθείᾳ, ἀλ' εὐδοκήσαντες ἐν τῇ ἀδικίᾳ.
13 Ἡμεῖς δὲ ὀφείλομεν εὐχαριστεῖν τῷ Θεῷ πάντοτε περὶ ὑμῶν, ἀδελφοὶ ἠγαπημένοι ὑπὸ Κυρίου, ὅτι εἵλετο ὑμᾶς ὁ Θεὸς ἀπ' ἀρχῆς εἰς σωτηρίαν ἐν ἁγιασμῷ Πνεύματος καὶ πίστει ἀληθείας,
14 εἰς ὃ ἐκάλεσεν ὑμᾶς διὰ τοῦ εὐαγγελίου ἡμῶν εἰς περιποίησιν δόξης τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
15 Ἄρα οὖν, ἀδελφοί, στήκετε, καὶ κρατεῖτε τὰς παραδόσεις ἃς ἐδιδάχθητε εἴτε διὰ λόγου εἴτε δι' ἐπιστολῆς ἡμῶν.
16 Αὐτὸς δὲ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ ὁ Θεὸς καὶ πατὴρ ἡμῶν, ὁ ἀγαπήσας ἡμᾶς καὶ δοὺς παράκλησιν αἰωνίαν καὶ ἐλπίδα ἀγαθὴν ἐν χάρητι,
17 παρακαλέσαι ὑμῶν τὰς καρδίας καὶ στηρίξαι ὑμᾶς ἐν παντὶ λόγῳ καὶ ἔργῳ ἀγαθῷ.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

ᾶς παρακαλοῦμεν δέ, ἀδελφοί, ὡς πρὸς τὴν Δευτέραν Παρουσίαν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς συγκεντρώσεως ἡμῶν πλησίον του,
2 νὰ μὴ συναρπασθῆτε ταχέως καὶ σαλευθῆτε ἀπὸ τὴν λογικὴν καὶ ἀντικειμενικὴν σκέψιν τοῦ νοῦ σας οὔτε νὰ ταράσσεσθε καὶ ἀνησυχῆτε οὔτε ἀπὸ προφητικὸν τάχα χάρισμα τοῦ πνεύματος, οὔτε ἀπὸ λόγον οὔτε ἀπὸ ἐπιστολήν, διὰ τὰ ὁποῖα θὰ προσπαθήσουν νὰ σᾶς πείσουν, ὅτι τάχα προέρχονται ἀπὸ ἡμᾶς καὶ διὰ τῶν ὁποίων σᾶς εἰδοποιοῦμεν τάχα ἡμεῖς, ὅτι ἔχει φθάσει ἡ ἡμέρα τοῦ Χριστοῦ.
3 Λάβετε τὰ μέτρα σας νὰ μὴ σᾶς ἐξαπατήσῃ κανεὶς κατὰ κανένα τρόπον· διότι ἡ Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου δὲν θὰ ἔλθῃ, ἐὰν προηγουμένως δὲν ἔλθῃ ἡ ἀποσκίρτησις πολλῶν ἀπὸ τὴν πίστιν, συνέπεια τῆς σκληρύνσεώς των ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν των καὶ δὲν φανερωθῇ ὁ ἄνθρωπος, ὁ κατ' ἐξοχὴν ἁμαρτωλὸς καὶ ὑποκινητὴς πρὸς κάθε ἁμαρτίαν, ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας,
4 ὁ ἐχθρὸς καὶ ἀντίπαλος τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς ἀληθείας καὶ ὁ ὁποῖος θὰ ἐξιψώνῃ τὸν εὐατόν του καὶ θὰ τὸν θέτῃ παραπάνω ἀπὸ κάθε ἄλλον, ποὺ ὀνομάζεται Θεὸς ἢ ἀπὸ κάθε ἄλλον ποὺ θὰ ἀπολαμβάνῃ σεβασμὸν καὶ λατρείαν ἐκ μέρους τῶν ἀνθρώπων. Τόσον δὲ πολὺ θὰ ἀλαζονευθῇ αὐτός, ὥστε θὰ καθίσῃ ὡς Θεὸς εἰς τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ καὶ θὰ προσπαθῇ μὲ πονηρὰ καὶ δόλια τεχνάσματα νὰ ἀποδείξῃ τὸν εὐατόν του, ὅτι εἶναι Θεός.
5 Δὲν ἐνθυμεῖσθε, ὅτι σᾶς τὰ ἔλεγα αὐτά, ὅταν άκόμα ἤμουν μεταξύ σας;
6 Καὶ γνωρίζετε τώρα, ποῖον εἶναι ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον συγκρατεῖ καὶ ἐμποδίζει τὸν ἄνομον νὰ ἀποκαλυφθῇ ἐνωρίτερα, διὰ νὰ φανερωθῇ αὐτὸς εἰς τὸν καιρόν, ποὺ τοῦ ἔχει καθορισθῆ ἀπὸ τὸν Θεόν.
7 Διότι τώρα ἡ δρᾶσις καὶ τὸ ἔργον τῆς ἀνομίας ἐνεργεῖται καὶ ἐπεκτείνεται κατὰ τρόπον ἀκόμη μυστικόν, ὥστε νὰ μὴ εἶναι ἐξ ὁλοκλήρου φανερόν. Καὶ τοῦτο διότι ὑπάρχει κάποιος, ποὺ ἐμποδίζει τὸν ἄνομον νὰ ἐκδηλωθῇ μὲ ὅλην αὐτοῦ τὴν θρασύτητα καὶ ἀναισχυντίαν. Καὶ ἔτσι ἡ πλήρης ἐμφάνισις τοῦ ἀνόμου θὰ γίνῃ, ὅταν τὸ ἐμπόδιον αὐτὸ λείψῃ ἀπὸ τὸ μέσον.
8 Καὶ τότε θὰ ξεσκεπασθῇ καὶ θὰ φανερωθῇ ὁ ἄνομος, τὸν ὁποῖον ὁ Κύριος θὰ ἐξολοθρεύσῃ καὶ θὰ ἀφανίσῃ τόσον εὔκολα, σὰν μὲ ἕνα φύσημα ἁπλῶς τοῦ στόματός του καὶ θὰ τὸν ἐξουδετερώσῃ μὲ τὴν ἔνδοξον ἐμφάνισιν τῆς παρουσίας του.
9 Αὐτοῦ δὲ τοῦ ἀνθρώπου τῆς ἀνομίας ἡ παρουσία καὶ ἡ ἐμφάνισις θὰ γίνεται τότε μὲ κάθε δύναμιν, μὲ σημεῖα καὶ τέρατα ψευδῆ καὶ διαβολικά, τὰ ὁποῖα θὰ ἐνεργῇ ὁ διάβολος, ποὺ θὰ χρησιμοποιῇ αὐτὸν σὰν ὄργανόν του.
10 Θὰ γίνῃ ἀκόμη ἡ ἐμφάνισίς του μὲ κάθε μέσον καὶ εἶδος ἀπάτης, ποὺ θὰ εἶναι καρπὸς τῆς ἀδικίας, ποὺ θὰ ἐπικρατήσῃ μεταξὺ ἐκείνων ποὺ θὰ εἶναι προωρισμένοι ἐξ αἰτίας των διὰ τὴν ἀπώλειαν, ἐπειδὴ δὲν ἐδέχθησαν νὰ ἀγαπήσουν καὶ κάμουν κτῆμα των τὴν ἀλήθειαν, διὰ νὰ σωθοῦν.
11 Καὶ διὰ τοῦτο θὰ παραχωρήσῃ ὁ Θεὸς νὰ ἔλθῃ καὶ ἐκδηλωθῇ εἰς αὐτοὺς ἐνέργεια πονηρά, διὰ νὰ πιστεύσουν αὐτοὶ εἰς τὸ ψεῦδος,
12 καὶ ἔτσι νὰ κατακριθοῦν ὅλοι ὅσοι δὲν ἐπίστευσαν εἰς τὴν ἀλήθειαν, ἀλλ' ἐδέχθησαν καὶ ἠκολούθησαν μὲ εὐχαρίστησιν καὶ προθυμίαν τὴν ἀδικίαν.
13 Ἡμεῖς ὅμως, ἀδελφοί, ὀφείλομεν νὰ εὐχαριστοῦμεν τὸν Θεὸν πάντοτε διὰ σᾶς, ποὺ ἔχετε ἀγαπηθῇ ἀπὸ τὸν Κύριον, διότι σᾶς ἐξέλεξεν ὁ Θεὸς ἀπ' ἀρχῆς, διὰ νὰ δεχθῆτε τὴν σωτηρίαν μὲ τὸν ἁγιασμόν, ποὺ χορηγεῖ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, καὶ τὴν πίστιν καὶ τὴν παραδοχὴν τῆς ἀληθείας τοῦ Θεοῦ.
14 Εἰς τὴν σωτηρίαν δὲ αὐτὴν σᾶς ἐκάλεσε μὲ τὸ Εὐαγγέλιον ποὺ ἡμεῖς κηρύττομεν, διὰ νὰ ἀποκτήσετε ἔτσι ὡς μόνιμον ἰδικόν σας θησαυρὸν τὴν δόξαν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
15 Ἄρα, λοιπόν, ἀδελφοί, σταθῆτε στερεοὶ καὶ ἀμετακίνητοι καὶ κρατεῖτε σφικτὰ τὰς παραδόσεις, ποὺ ἔχετε διδαχθῆ εἴτε μὲ τὸ προφορικόν μας κήρυγμα, εἴτε μὲ ἐπιστολήν μας.
16 Αὐτὸς δὲ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ ὁ Θεὸς καὶ Πατὴρ ἡμῶν, ὁ ὁποῖος τόσον πολὺ μᾶς ἠγάπησε καὶ ἔδωκε παρηγορίαν αἰωνίαν καὶ ἀνεξάντλητον καὶ μᾶς ἐχορήγησε μὲ τὴν χάριν του τὴν ἐλπίδα τῶν ἀγαθῶν τοῦ οὐρανοῦ,
17 εἴθε νὰ παρηγορήσῃ τὰς καρδίας σας καὶ νὰ στηρίξῃ εἰς κάθε διδασκαλίαν του καὶ εἰς κάθε ἔργον ἀγαθόν.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

ᾶς παρακαλοῦμεν δέ, ἀδελφοί, διὰ τὴν δευτέραν παρουσίαν τοῦ Κυρίου μᾶς Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν σύναξίν μας πλησίον του,
2 νὰ μὴ σαλευθῆτε εὔκολα καὶ ἐπιπόλαια ἀπὸ τὴν ψύχραιμον σκέψιν τῆς διανοίας σας· οὔτε νὰ θορυβῆσθε καὶ ταράσσεσθε οὔτε ἀπὸ προφητικὸν δῆθεν χάρισμα, οὔτε ἀπὸ λόγον, οὔτε ἀπὸ ἐπιστολήν, διὰ τὰ ὁποῖα σᾶς παριστάνουν, ὅτι τάχα προέρχονται ἀπὸ ἡμᾶς καὶ δῆθεν σᾶς εἰδοποιοῦμεν ἠμεῖς ὅτι ἔφθασεν ἡ ἡμέρα τοῦ Χριστοῦ.
3 Προσέξατε νὰ μὴ σᾶς ἐξαπατήσῃ μὲ κανένα τρόπον κανείς. Ὅταν δὲ σᾶς λέγουν, ὅτι ἐπλησίασεν ἡ ἡμέρα τοῦ Χριστοῦ, σᾶς ἑξαπατοῦν. Διότι δὲν θὰ ἔλθῃ ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου καὶ ἡ δευτέρα παρουσία Του, ἐὰν δὲν ἔλθῃ πρῶτον ἡ ἀποστασία πολλῶν καὶ ἡ ἀπομάκρυνσις των ἀπὸ τὴν πίστιν καὶ δὲν φανερωθῇ ὁ ἄνθρωπος, ποὺ περισσότερον ἀπὸ κάθε ἄλλον θὰ εἶναι ὑποκινητὴς καὶ ὄργανον τῆς ἁμαρτίας καὶ γέννημα καὶ θρέμμα τῆς ἀπωλείας.
4 Αὐτὸς θὰ εἶναι ἀντίπαλος τῆς ἀληθείας καὶ θὰ ὑπερυψώνῃ τὸν ἑαυτόν του παραπάνω ἀπὸ κάθε ἄλλον, ποὺ θὰ φέρῃ τὸ ὄνομα Θεὸς ἢ θὰ προσκυνῆται μὲ σεβασμὸν καὶ λατρείαν. Καὶ θὰ ὑψώσῃ τόσον πολὺ τὸν ἑαυτόν του, ὥστε θὰ καθίσῃ ὡς Θεὸς εἰς τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ καὶ θὰ προσπαθῇ μὲ διαβολικὰ σημεῖα καὶ ἀγυρτείας νὰ ἀποδείξῃ τὸν ἑαυτόν του, ὅτι εἶναι θεός. Πρέπει λοιπὸν νὰ φανερωθῇ πρῶτον αὐτός.
5 Δὲν ἐνθυμεῖσθε, ὅτι σᾶς ἔκανα λόγον περὶ αὐτῶν, ὅταν ἀκόμη ἤμην μεταξύ σας;
6 Καὶ ἐπειδὴ τότε σᾶς τὰ εἶπα, γνωρίζετε τώρα ἐκεῖνο, ποὺ ἐμποδίζει τὸν ἄνομον, ὥστε νὰ μὴ ἐμφανισθῇ αὐτὸς προτήτερα, ἀλλ’ εἰς τὸν καιρὸν ποὺ τοῦ ἔχει ὡρίσθῆ ἀπὸ τὸν Θεόν.
7 Δὲν ἦλθεν ὅμως ἀκόμη ὁ ὡρισμένος καιρός του. Διότι τώρα εἶναι εἰς ἐνέργειαν ἡ δύναμις τοῦ κακοῦ καὶ τῆς ἀνομίας, ἡ ὁποία εἰς μεγάλον βαθμὸν παραμένει κρυμμένη καὶ δὲν ἐφανερώθη ἀκόμη ὁλόκληρος, ὑπάρχει δὲ κάποιος ποὺ ἐμποδίζει τὸν ἄνομον νὰ φανερωθῇ. Καὶ ἡ φανέρωσις τοῦ ἀνόμου θὰ ἀναβληθῇ μόνον μέχρις ὅτου αὐτός, ποὺ κατὰ θείαν πρόνοιαν παρεμποδίζει τὴν ἐμφάνισίν του, φύγῃ ἀπὸ τὸ μέσον.
8 Καὶ τότε θὰ φανερωθῇ ὁ ἄνομος, τὸν ὁποῖον ὁ Κύριος θὰ ἑξαφανίσῃ μὲ τὸ φύσημα τοῦ στόματός του καὶ θὰ τὸν ἐκμηδενίσῃ μὲ τὴν ἔνδοξον ἐμφάνισιν τῆς παρουσίας του.
9 Τοῦ ἀνόμου αὐτοῦ ἡ παρουσία θὰ γίνῃ μὲ πᾶσαν δύναμιν καὶ μὲ σημεῖα καὶ τέρατα ἀγυρτικά, ποὺ θὰ τὰ ἐνεργῇ ὁ βοηθὸς καὶ συνεργάτης του σατανᾶς.
10 Θὰ γίνῃ ἡ ἐμφάνισίς του μὲ κάθε εἶδος ἀπάτης ποὺ θὰ στηρίζεται ἐπὶ τῆς ἀδικίας καὶ ἀσυνειδησίας. Ἀλλ’ ἡ ἀπάτη αὐτὴ θὰ ἐπικρατήσῃ μόνον μεταξὺ ἐκείνων, ποὺ θὰ ἀπολεσθοῦν, ἐπειδὴ δὲν ἐδέχθησαν νὰ ἀγαπήσουν καὶ νὰ ἐγκολπωθοῦν τὴν ἀλήθειαν διὰ νὰ σωθοῦν.
11 Καὶ διὰ τοῦτο θὰ παραχωρήσῃ ὁ Θεὸς νὰ τοὺς ἔλθῃ ἐνέργεια πονηρά, ποὺ θὰ τοὺς σπρώχνῃ εἰς τὴν πλάνην, διὰ νὰ πιστεύσουν οὗτοι εἰς τὸ ψεῦδος,
12 καὶ ἔτσι νὰ κατακριθοῦν ὅλοι ὅσοι δὲν ἐπίστευσαν εἰς τὴν ἀλήθειαν, ἀλλ’ ἠσπάσθησαν μὲ εὐχαρίστησιν τὴν ἀδικίαν.
13 Ἡμεῖς δὲ ὀφείλομεν νὰ εὐχαριστῶμεν τὸν Θεόν πάντοτε διὰ σᾶς, ἀδελφοί, ποὺ ἔχετε ἀγαπηθῇ ἀπὸ τὸν Κύριον, διότι σᾶς ἐξέλεξεν ὁ Θεὸς ἀπ’ ἀρχῆς, πρὸ πάντων τῶν αἰώνων, διὰ νὰ σωθῆτε μὲ τὸν ἁγιασμόν, ποὺ μεταδίδει τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, καὶ μὲ τὴν πίστιν εἰς τὴν ἀλήθειαν τοῦ εὐαγγελίου.
14 Εἰς τὴν σωτηρίαν δὲ αὐτὴν τοῦ ἁγιασμοῦ καὶ τῆς πίστεως σᾶς ἐκάλεσεν ὁ Θεὸς μὲ τὸ εὐαγγέλιον, ποὺ κηρύττομεν, διὰ νὰ ἀποκτήσετε διὰ τῆς ὑπακοῆς εἰς αὐτὸ τὴν δόξαν τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.
15 Σύμφωνα λοιπὸν μὲ ὅσα εἴπομεν, ἀδελφοί, μένετε ἀμετακίνητοι καὶ κρατεῖτε τὰς παραδόσεις, ποὺ ἐδιδάχθητε εἴτε μὲ προφορικόν μας λόγον εἴτε μὲ ἐπιστολήν μας.
16 Αὐτὸς δὲ ὁ Κύριος μας Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ ὁ Θεὸς καὶ πατήρ μας, ὁ ὁποῖος μᾶς ἠγάπησε καὶ μᾶς ἔδωκε παρηγορίαν, ποὺ δὲν θὰ ἔχῃ τέλος, ἀλλὰ θὰ εἶναι αἰωνία, καὶ μᾶς ἐχάρισεν ἐλπίδα ἀγαθῶν οὐρανίων,
17 εἴθε νὰ παρηγορήσῃ τὰς καρδίας σας καὶ νὰ σᾶς στηρίξῃ εἰς κάθε ὀρθὴν διδασκαλίαν καὶ εἰς κάθε ἔργον ἀγαθόν.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
ρωτῶμεν δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί, ὑπὲρ τῆς παρουσίας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἡμῶν ἐπισυναγωγῆς ἐπ' αὐτόν,	ᾶς παρακαλοῦμεν δέ, ἀδελφοί, ὡς πρὸς τὴν Δευτέραν Παρουσίαν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς συγκεντρώσεως ἡμῶν πλησίον του,	ᾶς παρακαλοῦμεν δέ, ἀδελφοί, διὰ τὴν δευτέραν παρουσίαν τοῦ Κυρίου μᾶς Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν σύναξίν μας πλησίον του,
2 εἰς τὸ μὴ ταχέως σαλευθῆναι ὑμᾶς ἀπὸ τοῦ νοὸς μῆτε θροεῖσθαι μῆτε διὰ πνεύματος μῆτε διὰ λόγου μῆτε δι' ἐπιστολῆς ὡς δι' ἡμῶν, ὡς ὅτι ἐνέστηκεν ἡ ἡμέρα τοῦ Χριστοῦ.	2 νὰ μὴ συναρπασθῆτε ταχέως καὶ σαλευθῆτε ἀπὸ τὴν λογικὴν καὶ ἀντικειμενικὴν σκέψιν τοῦ νοῦ σας οὔτε νὰ ταράσσεσθε καὶ ἀνησυχῆτε οὔτε ἀπὸ προφητικὸν τάχα χάρισμα τοῦ πνεύματος, οὔτε ἀπὸ λόγον οὔτε ἀπὸ ἐπιστολήν, διὰ τὰ ὁποῖα θὰ προσπαθήσουν νὰ σᾶς πείσουν, ὅτι τάχα προέρχονται ἀπὸ ἡμᾶς καὶ διὰ τῶν ὁποίων σᾶς εἰδοποιοῦμεν τάχα ἡμεῖς, ὅτι ἔχει φθάσει ἡ ἡμέρα τοῦ Χριστοῦ.	2 νὰ μὴ σαλευθῆτε εὔκολα καὶ ἐπιπόλαια ἀπὸ τὴν ψύχραιμον σκέψιν τῆς διανοίας σας· οὔτε νὰ θορυβῆσθε καὶ ταράσσεσθε οὔτε ἀπὸ προφητικὸν δῆθεν χάρισμα, οὔτε ἀπὸ λόγον, οὔτε ἀπὸ ἐπιστολήν, διὰ τὰ ὁποῖα σᾶς παριστάνουν, ὅτι τάχα προέρχονται ἀπὸ ἡμᾶς καὶ δῆθεν σᾶς εἰδοποιοῦμεν ἠμεῖς ὅτι ἔφθασεν ἡ ἡμέρα τοῦ Χριστοῦ.
3 Μή τις ὑμᾶς ἐξαπατήσῃ κατὰ μηδένα τρόπον· ὅτι ἐὰν μὴ ἔλθῃ ἡ ἀποστασία πρῶτον καὶ ἀποκαλυφθῇ ὁ ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας, ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας,	3 Λάβετε τὰ μέτρα σας νὰ μὴ σᾶς ἐξαπατήσῃ κανεὶς κατὰ κανένα τρόπον· διότι ἡ Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου δὲν θὰ ἔλθῃ, ἐὰν προηγουμένως δὲν ἔλθῃ ἡ ἀποσκίρτησις πολλῶν ἀπὸ τὴν πίστιν, συνέπεια τῆς σκληρύνσεώς των ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν των καὶ δὲν φανερωθῇ ὁ ἄνθρωπος, ὁ κατ' ἐξοχὴν ἁμαρτωλὸς καὶ ὑποκινητὴς πρὸς κάθε ἁμαρτίαν, ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας,	3 Προσέξατε νὰ μὴ σᾶς ἐξαπατήσῃ μὲ κανένα τρόπον κανείς. Ὅταν δὲ σᾶς λέγουν, ὅτι ἐπλησίασεν ἡ ἡμέρα τοῦ Χριστοῦ, σᾶς ἑξαπατοῦν. Διότι δὲν θὰ ἔλθῃ ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου καὶ ἡ δευτέρα παρουσία Του, ἐὰν δὲν ἔλθῃ πρῶτον ἡ ἀποστασία πολλῶν καὶ ἡ ἀπομάκρυνσις των ἀπὸ τὴν πίστιν καὶ δὲν φανερωθῇ ὁ ἄνθρωπος, ποὺ περισσότερον ἀπὸ κάθε ἄλλον θὰ εἶναι ὑποκινητὴς καὶ ὄργανον τῆς ἁμαρτίας καὶ γέννημα καὶ θρέμμα τῆς ἀπωλείας.
4 ὁ ἀντικείμενος καὶ ὑπεραιρόμενος ἐπὶ πάντα λεγόμενον Θεὸν ἢ σέβασμα, ὥστε αὐτὸν εἰς τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ ὡς Θεὸν καθίσαι, ἀποδεικνύντα ἑαυτὸν ὅτι ἐστὶ Θεός.	4 ὁ ἐχθρὸς καὶ ἀντίπαλος τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς ἀληθείας καὶ ὁ ὁποῖος θὰ ἐξιψώνῃ τὸν εὐατόν του καὶ θὰ τὸν θέτῃ παραπάνω ἀπὸ κάθε ἄλλον, ποὺ ὀνομάζεται Θεὸς ἢ ἀπὸ κάθε ἄλλον ποὺ θὰ ἀπολαμβάνῃ σεβασμὸν καὶ λατρείαν ἐκ μέρους τῶν ἀνθρώπων. Τόσον δὲ πολὺ θὰ ἀλαζονευθῇ αὐτός, ὥστε θὰ καθίσῃ ὡς Θεὸς εἰς τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ καὶ θὰ προσπαθῇ μὲ πονηρὰ καὶ δόλια τεχνάσματα νὰ ἀποδείξῃ τὸν εὐατόν του, ὅτι εἶναι Θεός.	4 Αὐτὸς θὰ εἶναι ἀντίπαλος τῆς ἀληθείας καὶ θὰ ὑπερυψώνῃ τὸν ἑαυτόν του παραπάνω ἀπὸ κάθε ἄλλον, ποὺ θὰ φέρῃ τὸ ὄνομα Θεὸς ἢ θὰ προσκυνῆται μὲ σεβασμὸν καὶ λατρείαν. Καὶ θὰ ὑψώσῃ τόσον πολὺ τὸν ἑαυτόν του, ὥστε θὰ καθίσῃ ὡς Θεὸς εἰς τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ καὶ θὰ προσπαθῇ μὲ διαβολικὰ σημεῖα καὶ ἀγυρτείας νὰ ἀποδείξῃ τὸν ἑαυτόν του, ὅτι εἶναι θεός. Πρέπει λοιπὸν νὰ φανερωθῇ πρῶτον αὐτός.
5 Οὐ μνημονεύετε ὅτι ἔτι ὢν πρὸς ὑμᾶς ταῦτα ἔλεγον ὑμῖν;	5 Δὲν ἐνθυμεῖσθε, ὅτι σᾶς τὰ ἔλεγα αὐτά, ὅταν άκόμα ἤμουν μεταξύ σας;	5 Δὲν ἐνθυμεῖσθε, ὅτι σᾶς ἔκανα λόγον περὶ αὐτῶν, ὅταν ἀκόμη ἤμην μεταξύ σας;
6 Καὶ νῦν τὸ κατέχον οἴδατε, εἰς τὸ ἀποκαλυφθῆναι αὐτὸν ἐν τῷ ἑαυτοῦ καιρῷ·	6 Καὶ γνωρίζετε τώρα, ποῖον εἶναι ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον συγκρατεῖ καὶ ἐμποδίζει τὸν ἄνομον νὰ ἀποκαλυφθῇ ἐνωρίτερα, διὰ νὰ φανερωθῇ αὐτὸς εἰς τὸν καιρόν, ποὺ τοῦ ἔχει καθορισθῆ ἀπὸ τὸν Θεόν.	6 Καὶ ἐπειδὴ τότε σᾶς τὰ εἶπα, γνωρίζετε τώρα ἐκεῖνο, ποὺ ἐμποδίζει τὸν ἄνομον, ὥστε νὰ μὴ ἐμφανισθῇ αὐτὸς προτήτερα, ἀλλ’ εἰς τὸν καιρὸν ποὺ τοῦ ἔχει ὡρίσθῆ ἀπὸ τὸν Θεόν.
7 τὸ γὰρ μυστήριον ἤδη ἐνεργεῖται τῆς ἀνομίας, μόνον ὁ κατέχων ἄρτι ἕως ἐκ μέσου γένηται·	7 Διότι τώρα ἡ δρᾶσις καὶ τὸ ἔργον τῆς ἀνομίας ἐνεργεῖται καὶ ἐπεκτείνεται κατὰ τρόπον ἀκόμη μυστικόν, ὥστε νὰ μὴ εἶναι ἐξ ὁλοκλήρου φανερόν. Καὶ τοῦτο διότι ὑπάρχει κάποιος, ποὺ ἐμποδίζει τὸν ἄνομον νὰ ἐκδηλωθῇ μὲ ὅλην αὐτοῦ τὴν θρασύτητα καὶ ἀναισχυντίαν. Καὶ ἔτσι ἡ πλήρης ἐμφάνισις τοῦ ἀνόμου θὰ γίνῃ, ὅταν τὸ ἐμπόδιον αὐτὸ λείψῃ ἀπὸ τὸ μέσον.	7 Δὲν ἦλθεν ὅμως ἀκόμη ὁ ὡρισμένος καιρός του. Διότι τώρα εἶναι εἰς ἐνέργειαν ἡ δύναμις τοῦ κακοῦ καὶ τῆς ἀνομίας, ἡ ὁποία εἰς μεγάλον βαθμὸν παραμένει κρυμμένη καὶ δὲν ἐφανερώθη ἀκόμη ὁλόκληρος, ὑπάρχει δὲ κάποιος ποὺ ἐμποδίζει τὸν ἄνομον νὰ φανερωθῇ. Καὶ ἡ φανέρωσις τοῦ ἀνόμου θὰ ἀναβληθῇ μόνον μέχρις ὅτου αὐτός, ποὺ κατὰ θείαν πρόνοιαν παρεμποδίζει τὴν ἐμφάνισίν του, φύγῃ ἀπὸ τὸ μέσον.
8 καὶ τότε ἀποκαλυφθήσεται ὁ ἄνομος, ὃν ὁ Κύριος ἀναλώσει τῷ πνεύματι τοῦ στόματος αὐτοῦ καὶ καταργήσει τῇ ἐπιφανείᾳ τῆς παρουσίας αὐτοῦ·	8 Καὶ τότε θὰ ξεσκεπασθῇ καὶ θὰ φανερωθῇ ὁ ἄνομος, τὸν ὁποῖον ὁ Κύριος θὰ ἐξολοθρεύσῃ καὶ θὰ ἀφανίσῃ τόσον εὔκολα, σὰν μὲ ἕνα φύσημα ἁπλῶς τοῦ στόματός του καὶ θὰ τὸν ἐξουδετερώσῃ μὲ τὴν ἔνδοξον ἐμφάνισιν τῆς παρουσίας του.	8 Καὶ τότε θὰ φανερωθῇ ὁ ἄνομος, τὸν ὁποῖον ὁ Κύριος θὰ ἑξαφανίσῃ μὲ τὸ φύσημα τοῦ στόματός του καὶ θὰ τὸν ἐκμηδενίσῃ μὲ τὴν ἔνδοξον ἐμφάνισιν τῆς παρουσίας του.
9 οὗ ἐστιν ἡ παρουσία κατ' ἐνέργειαν τοῦ σατανᾶ ἐν πάσῃ δυνάμει καὶ σημείοις καὶ τέρασι ψεύδους	9 Αὐτοῦ δὲ τοῦ ἀνθρώπου τῆς ἀνομίας ἡ παρουσία καὶ ἡ ἐμφάνισις θὰ γίνεται τότε μὲ κάθε δύναμιν, μὲ σημεῖα καὶ τέρατα ψευδῆ καὶ διαβολικά, τὰ ὁποῖα θὰ ἐνεργῇ ὁ διάβολος, ποὺ θὰ χρησιμοποιῇ αὐτὸν σὰν ὄργανόν του.	9 Τοῦ ἀνόμου αὐτοῦ ἡ παρουσία θὰ γίνῃ μὲ πᾶσαν δύναμιν καὶ μὲ σημεῖα καὶ τέρατα ἀγυρτικά, ποὺ θὰ τὰ ἐνεργῇ ὁ βοηθὸς καὶ συνεργάτης του σατανᾶς.
10 καὶ ἐν πάσῃ ἀπάτῃ τῆς ἀδικίας ἐν τοῖς ἀπολλυμένοις, ἀνθ' ὧν τὴν ἀγάπην τῆς ἀληθείας οὐκ ἐδέξαντο εἰς τὸ σωθῆναι αὐτούς·	10 Θὰ γίνῃ ἀκόμη ἡ ἐμφάνισίς του μὲ κάθε μέσον καὶ εἶδος ἀπάτης, ποὺ θὰ εἶναι καρπὸς τῆς ἀδικίας, ποὺ θὰ ἐπικρατήσῃ μεταξὺ ἐκείνων ποὺ θὰ εἶναι προωρισμένοι ἐξ αἰτίας των διὰ τὴν ἀπώλειαν, ἐπειδὴ δὲν ἐδέχθησαν νὰ ἀγαπήσουν καὶ κάμουν κτῆμα των τὴν ἀλήθειαν, διὰ νὰ σωθοῦν.	10 Θὰ γίνῃ ἡ ἐμφάνισίς του μὲ κάθε εἶδος ἀπάτης ποὺ θὰ στηρίζεται ἐπὶ τῆς ἀδικίας καὶ ἀσυνειδησίας. Ἀλλ’ ἡ ἀπάτη αὐτὴ θὰ ἐπικρατήσῃ μόνον μεταξὺ ἐκείνων, ποὺ θὰ ἀπολεσθοῦν, ἐπειδὴ δὲν ἐδέχθησαν νὰ ἀγαπήσουν καὶ νὰ ἐγκολπωθοῦν τὴν ἀλήθειαν διὰ νὰ σωθοῦν.
11 καὶ διὰ τοῦτο πέμψει αὐτοῖς ὁ Θεὸς ἐνέργειαν πλάνης εἰς τὸ πιστεύσαι αὐτοὺς τῷ ψεύδει,	11 Καὶ διὰ τοῦτο θὰ παραχωρήσῃ ὁ Θεὸς νὰ ἔλθῃ καὶ ἐκδηλωθῇ εἰς αὐτοὺς ἐνέργεια πονηρά, διὰ νὰ πιστεύσουν αὐτοὶ εἰς τὸ ψεῦδος,	11 Καὶ διὰ τοῦτο θὰ παραχωρήσῃ ὁ Θεὸς νὰ τοὺς ἔλθῃ ἐνέργεια πονηρά, ποὺ θὰ τοὺς σπρώχνῃ εἰς τὴν πλάνην, διὰ νὰ πιστεύσουν οὗτοι εἰς τὸ ψεῦδος,
12 ἵνα κριθῶσι πάντες οἱ μὴ πιστεύσαντες τῇ ἀληθείᾳ, ἀλ' εὐδοκήσαντες ἐν τῇ ἀδικίᾳ.	12 καὶ ἔτσι νὰ κατακριθοῦν ὅλοι ὅσοι δὲν ἐπίστευσαν εἰς τὴν ἀλήθειαν, ἀλλ' ἐδέχθησαν καὶ ἠκολούθησαν μὲ εὐχαρίστησιν καὶ προθυμίαν τὴν ἀδικίαν.	12 καὶ ἔτσι νὰ κατακριθοῦν ὅλοι ὅσοι δὲν ἐπίστευσαν εἰς τὴν ἀλήθειαν, ἀλλ’ ἠσπάσθησαν μὲ εὐχαρίστησιν τὴν ἀδικίαν.
13 Ἡμεῖς δὲ ὀφείλομεν εὐχαριστεῖν τῷ Θεῷ πάντοτε περὶ ὑμῶν, ἀδελφοὶ ἠγαπημένοι ὑπὸ Κυρίου, ὅτι εἵλετο ὑμᾶς ὁ Θεὸς ἀπ' ἀρχῆς εἰς σωτηρίαν ἐν ἁγιασμῷ Πνεύματος καὶ πίστει ἀληθείας,	13 Ἡμεῖς ὅμως, ἀδελφοί, ὀφείλομεν νὰ εὐχαριστοῦμεν τὸν Θεὸν πάντοτε διὰ σᾶς, ποὺ ἔχετε ἀγαπηθῇ ἀπὸ τὸν Κύριον, διότι σᾶς ἐξέλεξεν ὁ Θεὸς ἀπ' ἀρχῆς, διὰ νὰ δεχθῆτε τὴν σωτηρίαν μὲ τὸν ἁγιασμόν, ποὺ χορηγεῖ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, καὶ τὴν πίστιν καὶ τὴν παραδοχὴν τῆς ἀληθείας τοῦ Θεοῦ.	13 Ἡμεῖς δὲ ὀφείλομεν νὰ εὐχαριστῶμεν τὸν Θεόν πάντοτε διὰ σᾶς, ἀδελφοί, ποὺ ἔχετε ἀγαπηθῇ ἀπὸ τὸν Κύριον, διότι σᾶς ἐξέλεξεν ὁ Θεὸς ἀπ’ ἀρχῆς, πρὸ πάντων τῶν αἰώνων, διὰ νὰ σωθῆτε μὲ τὸν ἁγιασμόν, ποὺ μεταδίδει τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, καὶ μὲ τὴν πίστιν εἰς τὴν ἀλήθειαν τοῦ εὐαγγελίου.
14 εἰς ὃ ἐκάλεσεν ὑμᾶς διὰ τοῦ εὐαγγελίου ἡμῶν εἰς περιποίησιν δόξης τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.	14 Εἰς τὴν σωτηρίαν δὲ αὐτὴν σᾶς ἐκάλεσε μὲ τὸ Εὐαγγέλιον ποὺ ἡμεῖς κηρύττομεν, διὰ νὰ ἀποκτήσετε ἔτσι ὡς μόνιμον ἰδικόν σας θησαυρὸν τὴν δόξαν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.	14 Εἰς τὴν σωτηρίαν δὲ αὐτὴν τοῦ ἁγιασμοῦ καὶ τῆς πίστεως σᾶς ἐκάλεσεν ὁ Θεὸς μὲ τὸ εὐαγγέλιον, ποὺ κηρύττομεν, διὰ νὰ ἀποκτήσετε διὰ τῆς ὑπακοῆς εἰς αὐτὸ τὴν δόξαν τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.
15 Ἄρα οὖν, ἀδελφοί, στήκετε, καὶ κρατεῖτε τὰς παραδόσεις ἃς ἐδιδάχθητε εἴτε διὰ λόγου εἴτε δι' ἐπιστολῆς ἡμῶν.	15 Ἄρα, λοιπόν, ἀδελφοί, σταθῆτε στερεοὶ καὶ ἀμετακίνητοι καὶ κρατεῖτε σφικτὰ τὰς παραδόσεις, ποὺ ἔχετε διδαχθῆ εἴτε μὲ τὸ προφορικόν μας κήρυγμα, εἴτε μὲ ἐπιστολήν μας.	15 Σύμφωνα λοιπὸν μὲ ὅσα εἴπομεν, ἀδελφοί, μένετε ἀμετακίνητοι καὶ κρατεῖτε τὰς παραδόσεις, ποὺ ἐδιδάχθητε εἴτε μὲ προφορικόν μας λόγον εἴτε μὲ ἐπιστολήν μας.
16 Αὐτὸς δὲ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ ὁ Θεὸς καὶ πατὴρ ἡμῶν, ὁ ἀγαπήσας ἡμᾶς καὶ δοὺς παράκλησιν αἰωνίαν καὶ ἐλπίδα ἀγαθὴν ἐν χάρητι,	16 Αὐτὸς δὲ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ ὁ Θεὸς καὶ Πατὴρ ἡμῶν, ὁ ὁποῖος τόσον πολὺ μᾶς ἠγάπησε καὶ ἔδωκε παρηγορίαν αἰωνίαν καὶ ἀνεξάντλητον καὶ μᾶς ἐχορήγησε μὲ τὴν χάριν του τὴν ἐλπίδα τῶν ἀγαθῶν τοῦ οὐρανοῦ,	16 Αὐτὸς δὲ ὁ Κύριος μας Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ ὁ Θεὸς καὶ πατήρ μας, ὁ ὁποῖος μᾶς ἠγάπησε καὶ μᾶς ἔδωκε παρηγορίαν, ποὺ δὲν θὰ ἔχῃ τέλος, ἀλλὰ θὰ εἶναι αἰωνία, καὶ μᾶς ἐχάρισεν ἐλπίδα ἀγαθῶν οὐρανίων,
17 παρακαλέσαι ὑμῶν τὰς καρδίας καὶ στηρίξαι ὑμᾶς ἐν παντὶ λόγῳ καὶ ἔργῳ ἀγαθῷ.	17 εἴθε νὰ παρηγορήσῃ τὰς καρδίας σας καὶ νὰ στηρίξῃ εἰς κάθε διδασκαλίαν του καὶ εἰς κάθε ἔργον ἀγαθόν.	17 εἴθε νὰ παρηγορήσῃ τὰς καρδίας σας καὶ νὰ σᾶς στηρίξῃ εἰς κάθε ὀρθὴν διδασκαλίαν καὶ εἰς κάθε ἔργον ἀγαθόν.