Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
ὺ
οὖν, τέκνον μου, ἐνδυναμοῦ ἐν
τῇ χάριτι τῇ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ,
|
ὺ
λοιπόν, τέκνον μου, νὰ ἐνδυναμώνεσαι
μὲ τὴν χάριν, ποὺ δίδει ὁ
Ἰησοῦς Χριστὸς (διὰ νὰ μένῃς
πιστὸς εἰς αὐτὸν καὶ εἰς
ἐμέ, χωρὶς νὰ ἐπηρεάζεσαι
ἀπὸ τὸ παράδειγμα ἐκείνων,
ποὺ μὲ ἐγκατέλειψαν).
|
ὺ
λοιπόν, τέκνον μου, ἀντιθέτως πρὸς αὐτοὺς
ποὺ μὲ ἀρνήθησαν, νὰ ἐνδυναμώνεσαι
μὲ τὴν χάριν, ποὺ μᾶς δίδεται ἀπὸ
τὴν σχέσιν καὶ ἕνωσίν μας μὲ
τὸν Ἰησοῦν Χριστόν. |
2
καὶ ἃ ἤκουσας παρ' ἐμοῦ διὰ
πολλῶν μαρτύρων, ταῦτα παράθου πιστοῖς
ἀνθρώποις, οἵτινες ἱκανοὶ ἔσονται
καὶ ἑτέρους διδάξαι.
|
2
Καὶ αὐτὰ ποὺ ἔχεις ἀκούσει
καὶ διδαχθῇ ἀπὸ ἐμέ, παρουσίᾳ
πολλῶν μαρτύρων, αὐτὰ νὰ τὰ
ἐμπιστευθῇς ὡς ἀνεκτίμητον θησαυρὸν
εἰς πιστοὺς καὶ ἀξιοπίστους
ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι θὰ
εἶναι ἱκανοὶ καὶ ἄλλους νὰ
διδάξουν τὰς ἀληθείας τοῦ Εὐαγγελίου.
|
2
Καὶ ἐκεῖνα, ποὺ ἤκουσες ἀπὸ
ἑμὲ ἐμπρὸς εἰς πολλοὺς
μάρτυρας, ταῦτα νὰ ἐμπιστευθῇς ὡς
πολύτιμον θησαυρὸν εἰς ἀνθρώπους πιστούς,
ποὺ δὲν θὰ τὰ νοθεύουν, οὔτε
θὰ τὰ προδίδουν, ἀλλ’ οἱ ὁποῖοι
θὰ εἶναι ἱκανοὶ νὰ διδάξουν
καὶ ἄλλους. |
3
Σὺ οὖν κακοπάθησον ὡς καλὸς
στρατιώτης Ἰησοῦ Χριστοῦ.
|
3
Σὺ λοιπὸν κακοπάθησε σὰν καλὸς
στρατιώτης τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
|
3
Σὺ λοιπὸν κακοπάθησε σὰν καλὸς στρατιώτης
τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
|
4
Οὐδεὶς στρατευόμενος ἐμπλέκεται
ταῖς τοῦ βίου πραγματείας, ἵνα
τῷ στρατολογήσαντι ἀρέσῃ.
|
4
Ἔχε δὲ ὑπ' ὄψιν σου, ὅτι κανείς,
καθ' ὅν χρόνον ὑπηρετεῖ στρατιώτης,
δὲν περιπλέκεται εἰς τὰς μερίμνας
καὶ φροντίδας τοῦ βίου, διὰ
νὰ ὑπηρετῇ ἔτσι καὶ νὰ
ἀρέσῃ εἰς ἐκεῖνον, ποὺ
τὸν ἐστρατολόγησε. |
4
Ὅταν κανεὶς ὑπηρετῇ ὡς στρατιώτης,
δὲν ἐμπλέκεται εἰς τὰς ὑποθέσεις
καὶ φροντίδας τοῦ βίου, διὰ νὰ ἀρέσῃ
εἰς ἐκεῖνον, ποὺ τὸν ἐστρατολογησεν.
|
5
Ἐὰν δὲ καὶ ἀθλῇ τις, οὐ
στεφανοῦται, ἐὰν μὴ νομίμως
ἀθλήσῃ. |
5
Ἐὰν δὲ καὶ συμμετέχῃ κανεὶς
εἰς ἀθλητικοὺς ἀγῶνας, δὲν
παίρνει ὡς βραβεῖον τὸν στέφανον,
ἐὰν δὲν ἀγωνισθῇ κατὰ
τρόπον νόμιμον. |
5
Ἐὰν δὲ κανεὶς λαμβάνῃ μέρος
καὶ εἰς ἀθλητικοὺς ἀγῶνας,
δὲν στεφανώνεται, ἐὰν δὲν ἀγωνισθῇ
σύμφωνα μὲ τοὺς νόμους τῆς ἀθλήσεως.
|
6
Τὸν κοπιῶντα γεωργὸν δεῖ πρῶτον
τῶν καρπῶν μεταλαμβάνειν. |
6
Ὁ γεωργός, ποὺ κοπιάζει διὰ
τὴν καλλιέργειαν τοῦ ἀγροῦ καὶ
τὴν συγκομιδὴν τῶν προϊόντων, πρῶτος
αὐτὸς πρέπει ν' ἀπολαμβάνῃ
τοὺς καρποὺς τῶν κόπων του. (Ἔτσι
καὶ σὺ ἀπὸ τὸν πνευματικὸν
ἀγρόν, εἰς τὸν ὁποῖον
κατ' ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ ἐργάζεσαι,
πρέπει νὰ ἀπολαμβάνῃς ὄχι
μόνον τὴν πρέπουσα ὑπόληψιν
καὶ τιμήν, ἀλλὰ καὶ τὰ
μέσα τῆς συντηρήσεώς σου).
|
6
Ὁ γεωργός, ποὺ κοπιάζει διὰ νὰ καλλιεργήσῃ
τὸν ἀγρόν του, πρέπει πρῶτος νὰ ἀπολαμβάνῃ
τοὺς καρπούς, ποὺ θὰ παραχθοῦν. Ἔτσι
καὶ σὺ ἀπὸ τὸν πνευματικὸν
ἀγρόν, ποὺ καλλιεργεῖς καρποφόρως, πρέπει
νὰ ἀπολαμβάνῃς πρῶτος τὴν παρηγορίαν
καὶ τὴν τιμὴν καὶ τὴν συντήρησίν
σου. |
7
Νόει ἃ λέγω· δῴη γάρ σοι
ὁ Κύριος σύνεσιν ἐν πᾶσι.
|
7
Ἐνόησε αὐτὰ ποὺ σοῦ λέγω.
Εἴθε δὲ νὰ σοῦ δίδῃ πάντοτε
ὁ Θεὸς σύνεσιν καὶ σοφίαν, ὥστε
νὰ κατανοῇς ὅλα. |
7
Καταλάβαινε τὴν ἀλληγορικὴν σημασίαν αὐτῶν,
ποὺ λέγω. Θὰ τὴν ἐννοήσῃς δέ,
διότι εὔχομαι νά σου δώσῃ ὁ Κύριος σύνεσιν,
ὥστε νὰ διακρίνῃς ὅλα.
|
8
Μνημόνευε Ἰησοῦ Χριστὸν ἐγυγερμένον
ἐκ νεκρῶν, ἐκ σπέρματος Δαυΐδ,
κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου,
|
8
Νὰ ἐνθυμῆσαι τὸν Ἰησοῦν
Χριστόν, ὁ ὁποῖος ἔχει ἀναστηθῆ
ἐκ νεκρῶν καὶ κατάγεται κατὰ
τὸ ἀνθρώπινον ἀπὸ τὸν
Δαυΐδ, σύμφωνα μὲ τὸ Εὐαγγέλιόν
μου, |
8
Ἐνθυμοῦ τὸν Ἰησοῦν Χριστόν,
ποὺ ἔχει ἀναστηθῆ ἐκ νεκρῶν
καὶ κατάγεται ἀπὸ τὸν Δαβὶδ
σύμφωνα μὲ τὸ εὐαγγέλιον,
|
9
ἐν ᾧ κακοπαθῶ μέχρι δεσμῶν ὡς
κακοῦργος· ἀλλ' ὁ λόγος τοῦ
Θεοῦ οὐ δέδεται. |
9
πρὸς χάριν τοῦ ὁποίου εὐαγγελίου
ἐγὼ ταλαιπωροῦμαι καὶ πάσχω,
ὥστε νὰ εἶμαι φυλακισμένος καὶ
δεμένος μὲ ἁλυσίδες σὰν κακοῦργος·
ἀλλὰ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ
δὲν ἔχει δεθῆ (ἀπὸ τίποτε
δὲν ἐμποδίζεται εἰς τὸ νὰ
διαδίδεται καὶ νὰ κατακτᾷ ψυχάς).
|
9
τὸ ὁποῖον κηρύττω καὶ διὰ τὸ
ὁποῖον κακοπαθῶ μέχρι σημείου, ὥστε
νὰ εἶμαι ἁλυσοδεμένος, σὰν νὰ
ἤμουν κακοῦργος. Ἀλλ’ ὁ λόγος τοῦ
Θεοῦ δὲν εἶναι δεμένος.
|
10
Διὰ τοῦτο πάντα ὑπομένω διὰ
τοὺς ἐκλεκτούς, ἵνα καὶ αὐτοὶ
σωτηρίας τύχωσι τῆς ἐν Χριστῷ
Ἰησοῦ μετὰ δόξης αἰωνίου.
|
10
Διὰ τοῦτο ὑπομένω ὅλα αὐτὰ
πρὸς χάριν ἐκείνων, ποὺ ἔχει
ἐκλέξει ὁ Θεός, διὰ νὰ
ἐπιτύχουν καὶ αὐτοὶ τὴν
σωτηρίαν, ποὺ προσφέρει ὁ Χριστὸς
μαζῆ μὲ τὴν αἰωνίαν δόξαν.
|
10
Διὰ πάντα ταῦτα καὶ διότι τὸ εὐαγγέλιον
προοδεύει καὶ δὲν εἶναι δεμένον, μὲ
ὑπομονὴν ὑποφέρω ὅλα χάριν ἐκείνων,
τοὺς ὁποίους ἐξέλεξεν ὁ Θεός. Καὶ
τὰ ὑποφέρω διὰ νὰ ἐπιτύχουν
καὶ αὐτοὶ τὴν σωτηρίαν, τὴν
ὁποίαν μᾶς ἑξασφαλίζει ἡ μετὰ
τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ κοινωνία καὶ
ἡ ὁποία συνοδεύεται μὲ δόξαν αἰώνιον.
|
11
Πιστὸς ὁ λόγος· εἰ γὰρ
συναπεθάνομεν, καὶ συζήσομεν·
|
11
Ἀξιόπιστος εἶναι αὐτὸς ὁ
λόγος· διότι ἐὰν ἀπεθάναμεν,
διὰ τοῦ βαπτίσματος, μαζῆ μὲ
τὸν Χριστόν, μαζῆ του καὶ θὰ
ζήσωμεν αἰωνίως καὶ εἰς τὴν
μέλλουσαν ζωήν. |
11
Τὸ ὅτι δὲ οἱ πιστοὶ θὰ
ἀπολαύσουν αἰώνιον καὶ ἔνδοξον σωτηρίαν,
εἶναι λόγος ἀξιόπιστος. Διότι, ἐὰν
ἀπεθάναμεν μαζὶ μὲ τὸν Χριστὸν
διὰ τοῦ βαπτίσματος καὶ διὰ τῶν
θλίψεων, ποὺ ὑποφέρομεν δι’ αὐτόν, μαζί
του καὶ θὰ ζήσωμεν εἰς τὴν μέλλουσαν
ζωήν. |
12
εἰ ὑπομένομεν, καὶ συβασιλεύσομεν·
εἰ ἀρνούμεθα, κἀκεῖνος ἀρνήσεται
ἡμᾶς·
|
12
Ἐὰν ὑπομένωμεν τὰς θλίψεις,
ὅπως εἰς τὸν τέλειον βαθμὸν
τὰς ὑπέμεινεν Ἐκεῖνος, καὶ
θὰ βασιλεύσωμεν μαζῆ μὲ αὐτόν.
Ἐὰν ὅμως τὸν ἀρνούμεθα
καὶ Ἐκεῖνος θὰ μᾶς ἀρνηθῇ.
|
12
Ἐὰν δεικνύωμεν ὑπομονήν, τότε καὶ
θὰ βασιλεύσωμεν μαζὶ μὲ αὐτόν. Ἐὰν
τὸν ἀρνούμεθα, καὶ ἐκεῖνος θὰ
μᾶς ἀρνηθῇ. |
13
εἰ ἀπιστοῦμεν, ἐκεῖνος πιστὸς
μένει· ἀρνήσασθαι ἑαυτὸν
οὐ δύναται. |
13
Ἐὰν ἡμεῖς δεικνύωμεν ἀπιστίαν
καὶ ἀμφιβολίαν εἰς ὅσα μᾶς
ἔχει ὑποσχεθῆ, Ἐκεῖνος ὅμως
μένει πιστὸς εἰς τὰς ὑποσχέσεις
του. Δὲν ἠμπορεῖ ποτὲ νὰ ἀρνηθῇ
τὸν ἑαυτόν του καὶ νὰ ἀθετήσῃ
τὰς ὑποσχέσεις του. |
13
Ἐὰν ἡμεῖς δεικνύωμεν ἀπιστίαν,
ἐκεῖνος μένει πιστὸς εἰς ὅσα
ὑπόσχεται. Δὲν ἠμπορεῖ νὰ
ἀρνηθῇ τὸν ἑαυτόν του καὶ νὰ
ἀθετήσῃ τοὺς λόγους του.
|
14
Ταῦτα ὑπομίμνησκε, διαμαρτυρόμενος
ἐνώπιον τοῦ Κυρίου μὴ λογομαχεῖν
εἰς οὐδὲν χρήσιμον, ἐπὶ
καταστροφῇ τῶν ἀκουόντων.
|
14
Αὐτὰ νὰ ὑπενθυμίζῃς εἰς
τοὺς πιστούς, ἐξορκίζων αὐτοὺς
ἐνώπιον τοῦ Κυρίου νὰ μὴ
λογομαχοῦν καὶ φιλονεικοῦν, διότι
αἱ φιλονεικίαι αὐταὶ ὄχι μόνον
χρήσιμοι δὲν εἶναι, ἀλλὰ φέρουν
καταστροφὴν εἰς τοὺς ἀκούοντας.
|
14
Ταῦτα ὑπενθύμιζε εἰς τοὺς πιστοὺς
καὶ ἐξόρκιζέ τους ἐνώπιον τοῦ
Κυρίου νὰ μὴ λογομαχοῦν, πρᾶγμα ποὺ
δὲν ὠφελεῖ εἰς τίποτε, ἀλλὰ
φέρει καταστροφὴν εἰς τοὺς ἀκούοντας.
|
15
Σπούδασον σεαυτὸν δόκιμον παραστῆσαι
τῷ Θεῷ, ἐργάτην ἀνεπαίσχυντον,
ὀρθατομοῦντα τὸν λόγον τῆς ἀληθείας.
|
15
Προσπάθησε μὲ ζῆλον καὶ δραστηριότητα
νὰ ἀναδείξῃς καὶ νὰ παραστήσῃς
τὸν ἑαυτόν σου ἐνώπιον τοῦ
Θεοῦ ἄμεμπτον καὶ τέλειον, ἐργάτην
ποὺ δὲν φοβᾶται μήπως ἐντροπιασθῇ
δι' ἀμέλειαν ἢ ἀτέλειαν τοῦ
ἔργου του, καὶ ὁ ὁποῖος ἀκολουθεῖ
τὸν ὀρθὸν δρόμον εἰς τὸ
κήρυγμα τῆς ἀληθείας τοῦ Εὐαγγελίου.
|
15
Προσπάθησε νὰ παραστήσῃς τὸν ἑαυτόν
σου εἰς τὸν Θεόν δοκιμασμένον καὶ τέλειον
ἐργάτην, ποὺ δὲν τὸν ἐντροπιάζει
τὸ καλοφτιαγμένον ἔργον του, καὶ διδάσκει
ὀρθῶς τὸν λόγον τῆς ἀληθείας.
|
16
Τὰς δὲ βεβήλους κενοφωνίας περιίστασο·
ἐπὶ πλεῖον γὰρ προκόψουσιν ἀσεβείας,
|
16
Ἀπόφευγε δὲ τὰς ἀσεβεῖς
ματαιολογίας, ποὺ δὲν ἔχουν ὑγιὲς
καὶ οὐσιαστικὸν περιεχόμενον, διότι
αὐτοί, ποὺ τὰς λέγουν καὶ
τὰς ἀκολουθοῦν, θὰ προχωρήσουν
καὶ θὰ περιπέσουν εἰς μεγαλυτέραν
ἀσέβειαν. |
16
Ἀπόφευγε δὲ τοὺς λόγους, ποὺ εἶναι
φωνὲς ἀδειανὲς ἀπὸ οὐσιαστικὸν
περιεχόμενον καὶ βεβηλώνουν τὴν ἁπλότητα
τῆς ἀληθείας. Διότι αὐτοί, ποὺ κηρύττουν
καὶ ἀκολουθοῦν τοὺς λόγους αὐτούς,
θὰ προχωρήσουν εἰς μεγαλύτερον βαθμὸν ἀσεβείας.
|
17
καὶ ὁ λόγος αὐτῶν ὡς γάγγραινα
νομὴν ἕξει· ὧν ἐστιν Ὑμέναιος
καὶ Φιλητός, |
17
Καὶ ἡ διδασκαλία αὐτῶν σὰν
γάγγραινα θὰ ἀπλωθῇ καὶ θὰ
καταφάγῃ καρδίας. Μεταξὺ αὐτῶν
τῶν ψευδοδιδασκάλων εἶναι ὁ Ὑμέναιος
καὶ ὁ Φιλητός, |
17
Καὶ ἡ διδασκαλία των θὰ ἐξαπλωθῇ
σὰν γάγγραινα. Δύο δὲ ἀπὸ αὐτοὺς
τοὺς ψευδοδιδασκάλους εἶναι ὁ Ὑμέναιος
καὶ ὁ Φιλητός, |
18
οἵτινες περὶ τὴν ἀλήθειαν ἠστόχησαν,
λέγοντες τὴν ἀνάστασιν ἤδη γεγονέναι,
καὶ ἀνατρέπουσι τήν τινων πίστιν.
|
18
οἱ ὁποῖοι ἐξέπεσαν καὶ
ἀπεπλανήθησαν ἀπὸ τὴν ἀλήθειαν,
μὲ τὸ νὰ λέγουν ὅτι τάχα
ἡ ἀνάστασις ἔχει πλέον γίνει
καὶ κρημνίζουν ἔτσι τὴν πίστιν
μερικῶν. |
18
οἱ ὁποῖοι ἔπεσαν ἔξω ἀπὸ
τὴν ἀλήθειαν λέγοντες, ὅτι ἔχει γίνει
πλέον ἡ ἀνάστασις, καὶ ἀνατρέπουν
τὴν πίστιν μερικῶν. |
19
Ὁ μέντοι στερεὸς θεμέλιος τοῦ
Θεοῦ ἕστηκεν, ἔχων τὴν σφραγῖδα
ταύτην· ἔγνω Κύριος τοὺς ὄντας
αὐτοῦ· καὶ ἀποστήτω ἀπὸ
ἀδικίας πᾶς ὁ ὀνομάζων
τὸ ὄνομα Κυρίου.
|
19
Ὁ στερεὸς ὅμως καὶ θεμελιωμένος
εἰς τὴν ὀρθὴν πίστιν τοῦ
Θεοῦ, στέκει ἀκλόνητος, ἔχων
αὐτὴν τὴν σφραγῖδα καὶ ἐπιγραφήν·
<Ἐγνώρισε ὁ Κύριος ἐκείνους,
οἱ ὁποῖοι εἶναι ἰδικοί
του>. Καὶ <ἂς φύγῃ μακρυὰ
ἀπὸ κάθε ἀδικίαν ἐκεῖνος,
ποὺ ὁμολογεῖ καὶ ἐπικαλεῖται
τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου>.
|
19
Ὁ στερεὸς ὅμως θεμέλιος, τὸν ὁποῖον
ἐστηριξεν ὁ Θεός, ἡ Ἐκκλησία δηλαδή,
ποὺ κρατεῖ τὴν θείαν ἀλήθειαν, στέκει
ἀκλόνητος καὶ ἔχει αὐτὴν τὴν
σφραγῖδα καὶ ἐπιγραφήν· Ἐγνώρισεν
ὁ Κύριος ἐκείνους, ποὺ εἶναι ἰδικοί
του· καί· Ἂς ἀπομακρυνθῇ ἀπὸ
ἀδικίαν καθένας, ποὺ ὀνομάζει καὶ
ὁμολογεῖ τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου.
|
20
Ἐν μεγάλῃ δὲ οἰκίᾳ
οὐκ ἔστι μόνον σκεύη χρυσᾶ καὶ
ἀργυρᾶ, ἀλλὰ καὶ ξύλινα
καὶ ὀστράκινα, καὶ ἃ μὲν
εἰς τιμήν, ἃ δὲ εἰς ἀτιμίαν.
|
20
Εἰς ἕνα δὲ μεγάλο σπίτι δὲν
ὑπάρχουν μόνον σκεύη χρυσᾶ καὶ
ἀργυρᾶ, ἀλλὰ καὶ σκεύη
ξύλινα καὶ πήλινα· καὶ ἄλλα
μὲν εἶναι προωρισμένα διὰ χρῆσιν
τιμητικήν, ἀλλὰ δὲ δι' ἀσήμαντον
καὶ εὐτελῆ. |
20
Εἰς ἕνα δὲ σπίτι μεγάλο, ὅπως εἶναι
ἡ Ἐκκλησία, δὲν ὑπάρχουν μόνον σκεύη
χρυσὰ καὶ ἄργυρο, ἀλλὰ καὶ
ξύλινα καὶ πήλινα. Καὶ ἄλλα μὲν
εἶναι διὰ χρῆσιν τιμητικήν, ἀλλὰ
δὲ διὰ χρῆσιν ἐξευτελισμένην.
|
21
Ἐὰν οὖν τις ἐκκαθάρῃ ἑαυτὸν
ἀπὸ τούτων, ἔσται σκεῦος εἰς
τιμήν, ἠγιασμένον καὶ εὔχρηστον
τῷ δεσπότῃ, εἰς πᾶν ἔργον
ἀγαθὸν ἡτοιμασμένον.
|
21
Ἐάν, λοιπόν, καθαρίσῃ κανεὶς
τὸν ἑαυτόν του καὶ τὸν προφυλάξῃ
ἀπὸ τὰς πλάνας καὶ τὰ
πάθη, ποὺ εἶπα παραπάνω, θὰ
εἶναι σκεῦος εἰς τιμητικὴν χρῆσιν,
ἁγιασμένον καὶ εὔχρηστον εἰς
τὸν δεσπότην, ἐτοιμασμένον διὰ
κάθε ἀγαθὸν ἔργον.
|
21
Ἐὰν λοιπὸν κανεὶς καθαρίσῃ τὸν
ἑαυτόν του καὶ τὸν ξεχωρίσῃ ἀπὸ
τὰ ἄτιμα αὐτὰ σκεύη, θὰ εἶναι
σκεῦος, ποὺ θὰ χρησιμοποιηθῇ διὰ
τιμητικὸν σκοπόν, ἁγιασμένον καὶ εὐμεταχείριστον
εἰς τὸν δεσπότην, ἐτοιμασμένον διὰ
κάθε ἔργον ἀγαθόν. |
22
Τὰς δὲ νεωτερικὰς ἐπιθυμίας
φεῦγε, δίωκε δὲ δικαιοσύνην, πίστιν,
ἀγάπην, εἰρήνην μετὰ τῶν
ἐπικαλουμένων τὸν Κύριον ἐκ
καθαρᾶς καρδίας. |
22
Τὰς δὲ ἀκρίτους καὶ ἐπιβλαβεῖς
ἐπιθυμίας, αἱ ὁποῖαι παρατηροῦνται
συνήθως μεταξὺ τῶν νεωτέρων κατὰ
τὴν ἡλικίαν, ἀπόφευγέ
τας. Ἐπεδίωκε δὲ νὰ ἀποκτήσῃς
δικαιοσύνην, πίστιν, ἀγάπην, εἰρήνην
μὲ ἐκείνους ποὺ ἐπικαλοῦνται
τὸν Κύριον μὲ καθαρὰν καὶ ἁγνὴν
καρδίαν. |
22
Ἀπὸ τὰς ἐπιθυμίας δέ, ποὺ ἐπικρατοῦν
κυρίως εἰς τοὺς νεωτέρους κατὰ τὴν
ἡλικίαν, φεῦγε μακράν. Ἐπιδίωκε δὲ
τὴν δικαιοσύνην, τὴν πίστιν, τὴν ἀγάπην,
τὴν εἰρήνην μὲ ἐκείνους, ποὺ
ἐπικαλοῦνται τὸν Κύριον μὲ καθαρὰν
καρδίαν καὶ ἀνυπόκριτον εὐλάβειαν.
|
23
Τὰς μωρὰς καὶ ἀπαιδεύτους ζητήσεις
παραιτοῦ, εἰδὼς ὅτι γεννῶσι
μάχας·
|
23
Μὴ δίνῃς σημασίαν, ἀλλὰ
ἀπόφευγε τὰς ἀνοήτους καὶ
ἀνικάνους νὰ μορφώσουν τὸν ἄνθρωπον
συζητήσεις, γνωρίζων, ὅτι αὐταὶ
δημιουργοῦν καὶ ἀναπτύσσουν φιλονεικίας
καὶ ἀντιπαθείας. |
23
Ἀπόφευγε δὲ τὰς ἀνοήτους ἐρεύνας
καὶ συζητήσεις, ποὺ δὲν συντελοῦν
εἰς τὴν χριστιανικὴν παιδαγωγίαν. Γνωρίζε
ὅτι αὐτὶι προκαλοῦν φιλονεικίας καὶ
ἐχθρότητας. |
24
δοῦλον δὲ Κυρίου οὐ δεῖ μάχεσθαι,
ἀλλ' ἤπιον εἶναι πρὸς πάντας,
διδακτικόν, ἀνεξίκακον,
|
24
Ὁ δοῦλος δὲ τοῦ Κυρίου δὲν
πρέπει νὰ φιλονεικῇ καὶ νὰ ἐρίζῃ,
ἀλλὰ νὰ εἶναι ἤπιος πρὸς
ὅλους, διδακτικός, ἀνεξίκακος,
|
24
Ὁ δοῦλος δὲ τοῦ Κυρίου δὲν πρέπει
νὰ φιλονεικῇ, ἀλλ’ ὀφείλει νὰ
εἶναι ἤπιος καὶ γλυκὺς πρὸς
ὅλους, ἱκανὸς εἰς τὸ νὰ
διδάσκῃ, νὰ εἶναι ἀνεξίκακος,
|
25
ἐν πρᾳότητι παιδεύοντα τοὺς
ἀντιδιατιθεμένους, μήποτε δῷ αὐτοῖς
ὁ Θεὸς μετάνοιαν εἰς ἐπίγνωσιν
ἀληθείας, |
25
καὶ νὰ παιδαγωγῇ μὲ πρᾳότητα
ἐκείνους, ποὺ ἀντιτίθενται εἰς
τὴν ἀλήθειαν, μήπως καὶ ὁ
Θεὸς τοὺς δώσῃ κάποτε μετάνοιαν,
διὰ νὰ γνωρίσουν ἔτσι καλὰ τὴν
ἀλήθειαν,
|
25
καὶ νὰ σωφρονίζῃ μὲ πρᾳότητα
ἐκείνους, ποὺ ἔχουν ἐναντία φρονήματα.
Ποῖος ἠξεύρει, μήπως καμμιὰ φορὰ
τοὺς δώσῃ ὁ Θεὸς μετάνοιαν καὶ
ὁδηγηθοῦν εἰς τὴν πλήρη καὶ
ὀρθὴν γνῶσιν τῆς ἀληθείας,
|
26
καὶ ἀνανήψωσιν ἐκ τῆς τοῦ
διαβόλου παγίδας, ἐζωγρημένοι ὑπ'
αὐτοῦ εἰς τὸ ἐκείνου θέλημα.
|
26
καὶ ἐξυπνήσουν καὶ συνέλθουν
ἀπὸ τὴν παγίδα τοῦ διαβόλου,
ἀπὸ τὸν ὁποῖον ἔχουν συλληφθῇ
ὡς δοῦλοι, διὰ νὰ πράττουν τὸ
θέλημά του.
|
26
καὶ συνέλθουν ἀπὸ τὴν μέθην, ποὺ
τοὺς ἔχει φέρει ἡ παγίδα τῆς πλάνης,
εἰς τὴν ὁποίαν τοὺς ἔπιασεν
ὁ διάβολος, τοὺς συλλάβῃ δὲ
τώρα ὡς αἰχμαλώτους ὁ δοῦλος τοῦ
Θεοῦ, διὰ νὰ πράττουν τὸ θέλημα Ἐκείνου!
|