Τωβίτ : Κεφάλαιον ΙΔ'

Πρωτότυπο Κείμενο

αὶ ἐπαύσατο ἐξομολογούμενος Τωβίτ.
2 Καὶ ἦν ἐτῶν πεντηκανταοκτώ, ὅτε ἀπώλεσε τὰς ὄψεις, καὶ μετὰ ἔτη ὀκτὼ ἀνέβλεψε. Καὶ ἐποίει ἐλεημοσύνας καὶ προσέθετο φοβεῖσθαι Κύριον τὸν Θεὸν καὶ ἐξωμολογεῖτο αὐτῷ.
3 Μεγάλως δὲ ἐγήρασε· καὶ ἐκάλεσε τὸν υἱὸν αὐτοῦ καὶ τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ καὶ εἶπεν αὐτῷ· τέκνον, λάβε τοὺς υἱούς σου· ἰδοὺ γεγήρακα καὶ πρὸς τὸ ἀποτρέχειν ἐκ τοῦ ζῆν εἰμι.
4 Ἄπελθε εἰς τὴν Μηδίαν, τέκνον, ὅτι πέπεισμαι ὅσα ἐλάλησεν Ἰωνᾶς ὁ προφήτης περὶ Νινευῆ, ὅτι καταστραφήσεται, ἐν δὲ τῇ Μηδίᾳ ἔσται εἰρήνῃ μᾶλλον ἕως καιροῦ, καὶ ὅτι οἱ ἀδελφοὶ ἡμῶν ἐν τῇ γῇ σκορπισθήσονται ἀπὸ τῆς ἀγαθῆς γῆς, καὶ Ἱεροσόλυμα ἔσται ἔρημος, καὶ ὁ οἶκος τοῦ Θεοῦ ἐν αὐτῇ κατακαήσεται καὶ ἔρημος ἔσται μέχρι χρόνου.
5 Καὶ πάλιν ἐλεήσει αὐτοὺς ὁ Θεός καὶ ἐπιστρέψει αὐτοὺς εἰς τὴν γῆν, καὶ οἰκοδομήσουσι τὸν οἶκον, οὐχ οἷος ὁ πρότερος, ἕως πληρωθῶσι καιροὶ τοῦ αἰῶνος. Καὶ μετὰ ταῦτα ἐπιστρέψουσιν ἐκ τῶν αἰχμαλωσιῶν καὶ οἰκοδομήσουσιν Ἱερουσαλὴμ ἐντίμως, καὶ ὁ οἶκος τοῦ Θεοῦ ἐν αὐτῇ οἰκοδομηθήσεται εἰς πάσας τὰς γενεὰς τοῦ αἰῶνος οἰκοδομῇ ἐνδόξῳ, καθὼς ἐλάλησαν περὶ αὐτῆς οἱ προφῆται
6 καὶ πάντα τὰ ἔθνη ἐπιστρέψουσιν ἀληθινῶς φοβεῖσθαι Κύριον τὸν Θεὸν καὶ κατορύξουσι τὰ εἴδωλα αὐτῶν, καὶ εὐλογήσουσι πάντα τὰ ἔθνη Κύριον.
7 Καὶ ὁ λαὸς αὐτοῦ ἐξομολογήσεται τῷ Θεῷ, καὶ ὑψώσει Κύριος τὸν λαὸν αὐτοῦ, καὶ χαρήσονται πάντες οἱ ἀγαπῶντες Κύριον τὸν Θεὸν ἐν ἀληθείᾳ καὶ δικαιοσύνῃ, ποιοῦντες ἔλεος τοῖς ἀδελφοῖς ἡμῶν.
8 Καὶ νῦν τέκνον, ἄπελθε ἀπὸ Νινευῆ, ὅτι πάντως ἔσται ἃ ἐλάλησεν ὁ προφήτης Ἰωνᾶς.
9 Σὺ δὲ τήρησον τὸν νόμον καὶ τὰ προστάγματα καὶ γενοῦ φιλελεήμων καὶ δίκαιος, ἵνα σοι καλῶς ᾖ καὶ θάψον με καλῶς καὶ τὴν μητέρα σου μετ' ἐμοῦ, καὶ μηκέτι αὐλισθῆτε εἰς Νινευῆ.
10 Τέκνον, ἰδὲ τί ἐποίησεν Ἀμὰν Ἀχιαχάρῳ τῷ θρέψαντι αὐτόν, ὡς ἐκ τοῦ φωτὸς ἤγαγεν αὐτὸν εἰς τὸ σκότος, καὶ ὅσα ἀνταπέδωκεν αὐτῷ· καὶ Ἀχιάχαρος μὲν ἐσώθη, ἐκείνῳ δὲ τὸ ἀνταπόδομα ἀπεδόθη, καὶ αὐτὸς κατέβη εἰς τὸ σκότος. Μανασσῆς ἐποίησεν ἐλεημοσύνην καὶ ἐσώθη ἐκ παγίδος θανάτου, ἧς ἔπηξεν αὐτῷ, Ἀμὰν δὲ ἐνέπεσεν εἰς τὴν παγίδα καὶ ἀπώλετο.
11 Καὶ νῦν, παιδία, ἴδετε τί ἐλεημοσύνη ποιεῖ, καὶ τί δικαιοσύνη ρύεται.
Καὶ τούτα αὐτοῦ λέγοντος, ἐξέλιπεν ἡ ψυχὴ αὐτοῦ ἐπὶ τῆς κλίνης· ἦν δὲ ἐτῶν ἑκατὸν πεντηκονταοκτώ, καὶ ἔθαψαν αὐτὸν ἐνδόξως,
12 καὶ ὅτε ἀπέθανεν Ἄννα, ἔθαψεν αὐτὴν μετὰ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ. Ἀπῆλθε δὲ Τωβίας μετὰ τῆς γυναικὸς αὐτοῦ καὶ τῶν υἱῶν αὐτοῦ εἰς Ἐκβάτανα πρὸς Ραγουὴλ τὸν πενθερὸν αὐτοῦ,
13 καὶ ἐγήρασεν ἐντίμως καὶ ἔθαψε τοὺς πενθεροὺς αὐτοῦ ἐνδόξως καὶ ἐκληρονόμησε τὴν οὐσίαν αὐτῶν καὶ Τωβὶτ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ.
14 Καὶ ἀπέθανεν ἐτῶν ἑκατὸν εἰκοσιεπτὰ ἐν Ἐκβατάνοις τῆς Μηδίας.
15 Καὶ ἤκουσε πρὶν ἢ ἀποθανεῖν αὐτὸν τὴν ἀπώλειαν Νινευῆ, ἣν ᾐχμαλώτισε Ναβουχοδονόσορ καὶ Ἀσύηρος, καὶ ἐχάρη πρὸ τοῦ ἀποθανεῖν ἐπὶ Νινευῆ.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

Τωβίας ἐπεράτωσε τὸν ὕμνον τῆς δοξολογίας πρὸς τὸν Θεόν.
2 Αὐτός, ὅταν ἔχασε τοὺς ὀφθαλμούς του, ἦτο πεντήκοντα ὀκτὼ ἐτῶν. Ἔπειτα ἀπὸ ὀκτὼ ἔτη ἀνέκτησε τὴν ὅρασίν του. ῎Εκαμνε ἐλεημοσύνας, συνείχετο δὲ πάντοτε ἀπὸ εὐλαβῆ φόβον πρὸς Κύριον τὸν Θεόν, τὸν ὁποῖον καὶ ἐδοξολογοῦσε καὶ εὐχαριστοῦσε.
3 Ἦλθεν εἰς βαθὺ γῆρας. Προσεκάλεσε τότε τὸν υἱόν του καὶ τὰ παιδιὰ τοῦ υἱοῦ του καὶ εἶπεν εἰς αὐτόν· <τέκνον, πάρε τοὺς υἱούς σου· ἰδοὺ ἔχω γηράσει καὶ προχωρῶ ταχέως πρὸς τὸ τέρμα τῆς ζωῆς.
4 Πήγαινε, παιδί μου, εἰς τὴν Μηδίαν, διότι ἔχω πεισθῇ ὅτι ὅσα προεφήτευσεν ὁ Ἰωνᾶς ὁ προφήτης διὰ τὴν Νινευῆ, εἶναι ἀληθινὰ καὶ αὐτὴ θὰ καταστραφῇ. Εἰς τὴν Μηδίαν ὅμως θὰ ἐπικρατῇ μᾶλλον εἰρήνη ἕως ὡρισμένον καιρόν. Οἱ ἀδελφοί μας Ἰουδαῖοι, ποὺ εὑρίσκονται εἰς τὴν χώραν τῆς Ἰουδαίας, θὰ διασκορπισθοῦν ἀπὸ τὴν εὐλογημένην ἐκείνην γῆν. Ἡ Ἱερουσαλὴμ θὰ ἐρημωθῇ, ὁ ναὸς τοῦ Θεοῦ, ποὺ ὑπάρχει εἰς αὐτήν, θὰ κατακαῇ καὶ θὰ μείνῃ ἔρημος μέχρις ὡρισμένου καιροῦ.
5 Ἀλλὰ καὶ πάλιν ὁ Θεός θὰ τοὺς ἐλεήσῃ, θὰ τοὺς ἐπαναφέρῃ εἰς τὴν χώραν τῆς Ἰουδαίας καὶ θὰ ἀνοικοδομήσουν αὐτοὶ τὸν ναόν. Δὲν θὰ εἶναι ὅμως αὐτὸς τόσον λαμπρός, ὅπως ἦτο ὁ προηγούμενος. Αὐτὰ ὅλα θὰ πραγματοποιηθοῦν, ἕως ὅτου συμπληρωθοῦν οἱ ὁρισμένοι χρόνοι. Μετὰ ταῦτα θὰ ἐπανέλθουν ἀπὸ τὰς αἰχμαλωσίας των καὶ κατὰ τρόπον λαμπρὸν θὰ ἀνοικοδομήσουν πάλιν τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ εἰς τὴν πόλιν Ἱερουσαλήμ, ὥστε νὰ μένῃ εἰς ὅλας τὰς γενεὰς τοῦ αἰῶνος. Ἔτσιν ἀκριβῶς, ὅπως ἐλάλησαν δι' αὐτὴν οἱ προφῆται.
6 Θὰ ἔλθῃ καιρός, κατὰ τὸν ὁποῖον ὅλα τὰ εἰδωλολατρικὰ ἔθνη θὰ ἐπανέλθουν πρὸς τὸν Θεόν, διὰ νὰ λατρεύουν αὐτὸν κατ' ἀλήθειαν καὶ θὰ θάψουν τὰ εἴδωλά των εἰς τὴν γῆν. Ὅλα τὰ ἔθνη θὰ δοξολογήσουν τὸν Κύριον.
7 Τότε ὁ λαός Του θὰ δοξολογῇ καὶ θὰ εὐχαριστῇ τὸν ἀληθινὸν Θεὸν καὶ ὁ Κύριος θὰ ἀναδείξῃ τὸν λαὸν αὐτόν. Θὰ χαροῦν ὅλοι ὅσοι ἀγαποῦν Κύριον τὸν Θεὸν μὲ εἰλικρίνειαν καὶ δικαιοσύνην, αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι κάμνουν ἐλεημοσύνας εἰς τοὺς ἀδελφούς μας.
8 Καὶ τώρα, παιδί μου, φύγε ἀπὸ τὴν Νινευῆ, διότι πάντως θὰ πραγματοποιηθοῦν ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα προεῖπεν ὁ προφήτης Ἰωνᾶς.
9 Σὺ ὅμως νὰ τηρῇς τὸν νόμον καὶ τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ, νὰ εἶσαι ἐλεήμων καὶ δίκαιος, διὰ νὰ εὐτυχήσῃς. Μὲ τὴν πρέπουσαν τιμὴν θάψε ἐμὲ καὶ μαζῆ μὲ ἐμὲ τὴν μητέρα σου. Μὴ μείνετε πλέον εἰς τὴν Νινευῆ.
10 Τέκνον μου, ἰδὲ τί ἔκαμεν ὁ Ἀμὰν εἰς τὸν Ἀχιάχαρον, ὁ ὁποῖος τὸν εἶχεν ἀναθρέψει καὶ πῶς ὁ εὐεργετηθεὶς αὐτὸς Ἀμὰν τὸν ὠδήγησεν ἀπὸ τὸ φῶς εἰς τὸ σκότος. Καὶ πόσα κακὰ ἀντὶ τῆς εὐεργεσίας ἀνταπέδωσεν εἰς αὐτόν. Καὶ ὁ Ἀχιάχαρος μὲν διεσώθη, εἰς ἐκεῖνον δὲ ἐδόθη ἡ δικαία ἀνταπόδοσις καὶ κατέβη εἰς τὸ σκότος τοῦ ᾅδου. Ὁ Μανασσῆς ἐποίησεν ἐλεημοσύνας καὶ ἐσώθη ἀπὸ τὴν παγίδα τοῦ θανάτου, τὴν ὁποίαν εἶχε στήσει εἰς αὐτὸν ὁ Ἀμάν. Ὁ Ἀμὰν δὲ ἐνέπεσεν εἰς αὐτὴν τὴν παγίδα καὶ ἐχάθη.
11 Καὶ τώρα, παιδιά μου, ἴδετε τί κατορθώνει ἡ ἐλεημοσύνη καὶ ἀπὸ ποῖα κακὰ μᾶς ἀπαλλάσσει ἡ δικαιοσύνη>.
Ἐνῷ δὲ ἔλεγεν αὐτὰ ὁ Τωβίτ, ἔσβησεν ἤρεμα ἡ ζωή του ἐπάνω εἰς τὴν κλίνην του. Ἦτο δὲ τότε ἑκατὸν πεντήκοντα ὀκτὼ ἐτῶν. Τὸν ἔθαψαν μετὰ μεγάλης τιμῆς.
12 Ὅταν δὲ ἀπέθανε καὶ ἡ Ἄννα, τὴν ἔθαψεν ὁ Τωβίας κοντὰ εἰς τὸν πατέρα του. Ὁ Τωβίας ἔφυγε μαζῆ μὲ τὴν γυναῖκα του καὶ τὰ παιδιά του εἰς τὰ Ἐκβάτανα πρὸς τὸν πενθερόν του τὸν Ραγουήλ.
13 Ἔφθασε καὶ αὐτὸς εἰς βαθὺ καὶ ἔντιμον γῆρας, ἔθαψε τοὺς πενθερούς του μετὰ μεγάλης τιμῆς καὶ ἐκληρονόμησε τὴν περιουσίαν αὐτῶν, ὅπως καὶ τὴν περιουσίαν τοῦ Τωβὶτ τοῦ πατρός του.
14 Ὁ Τωβίας ἀπέθανεν εἰς τὰ Ἐκβάτανα τῆς Μηδίας εἰς ἡλικίαν ἑκατὸν εἴκοσι ἑπτὰ ἐτῶν.
15 Πρὶν δὲ ἀποθάνῃ, ἔμαθε τὴν καταστροφὴν τῆς Νινευῆ καὶ τὴν αἰχμαλωσίαν τῶν κατοίκων της ἀπὸ τὸν Ναβουχοδονόσορα καὶ τὸν Ἀσύηρον. Ἐχάρη δέ, πρὶν ἀποθάνῃ διὰ τὴν δικαίαν αὐτὴν τιμωρίαν τῆς Νινευῆ.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

αὶ μὲ τὸ <Ἀλληλούϊα> ἐτελείωσε τὴν δοξολογητικὴν προσευχήν του ὁ Τωβίτ.
2 Ὅταν ἔχασε τὸ φῶς του, ἦτο ἡλικίας πενῆντα ὀκτὼ ἐτῶν. Μετὰ δὲ ἀπὸ ὀκτῶ χρόνια εἶδε καὶ πάλιν τὸ φῶς τοῦ ἡλίου. Ἔκαμνε δὲ συνεχῶς ἐλεημοσύνας καὶ συνέχισε νὰ εὐλαβῆται καὶ νὰ ὑπολογίζῃ τὸν Κύριον καὶ Θεὸν καὶ νὰ Τὸν δοξολογῇ.
3 Ὅταν δὲ ἔφθασεν εἰς βαθειὰ γηρατειά, ἐκάλεσε τὸν υἱόν του Τωβίαν καὶ τοὺς ἐγγονούς του καὶ εἶπεν εἰς τὸν υἱόν του: <Παιδί μου, πάρε καὶ προστάτευσε τὰ παιδιά σου. Ὅπως βλέπεις, ἐγὼ ἔχω γηράσει καὶ βαδίζω γρήγορα πρὸς τὸν τάφον.
4 Φύγε λοιπόν, παιδί μου, ἀπὸ τὴν Νινευῆ καὶ πήγαινε εἰς τὴν Μηδίαν, διότι εἶμαι βέβαιος ὅτι, ὅσα ἐπροφήτευσεν ὁ προφήτης Ἰωνᾶς διὰ τὴν Νινευῆ, θὰ βγοῦν ἀληθινὰ καὶ ἡ πόλις αὐτὴ θὰ καταστροφῇ. Ἀντιθέτως εἰς τὴν Μηδίαν θὰ ὑπάρξῃ περισσοτέρα εἰρήνη καὶ ἀσφάλεια δι' ἀρκετὸν χρονικὸν διάστημα. Σοῦ λέγω ἐπίσης ὅτι οἰ συμπατριῶται μας εἰς τὴν Πατρίδα μας, τὴν Ἰουδαίαν, θὰ διασκορπισθοῦν ἀπὸ τὴν εὐλογημένην ἐκείνην χώραν. Τὰ δὲ Ἱεροσόλυμα θὰ ἐρημωθοῦν καὶ ὁ Ναὸς τοῦ Θεοῦ, ποὺ εὑρίσκεται εἰς αὐτὴν τὴν πόλιν, θὰ κατακαῇ καὶ θὰ μείνῃ ἔρημος δι' ὡρισμένον καιρόν.
5 Ὁ Θεὸς ὅμως θὰ τοὺς εὐσπλαγχνισθῇ καὶ πάλιν καὶ θὰ τοὺς ἐπαναφέρῃ εἰς τὴν γῆν μας. Θὰ κτίσουν δὲ τὸν Ναὸν τοῦ Κυρίου, ἀλλ' ὅμως δὲν θὰ εἶναι τόσον λαμπρός, ὅπως ὁ προηγούμενος. Ὅλα αὐτὰ θὰ γίνουν, ἕως ὅτου συμπληρωθοῦν οἱ καιροί, ποὺ καθώρισεν εἰς τοὺς αἰῶνας ὁ Θεός. Μετὰ ταῦτα ὅμως θὰ ἐπιστρέφουν εἰς τὴν Πατρίδα οἱ συμπατριῶται μας, ποὺ ζοῦν αἰχμάλωτοι εἰς διαφόρους χώρας, καὶ θὰ κτίσουν τὴν Ἱερουσαλὴμ μεγαλοπρεπῶς, ὅπως πρέπει εἰς τὴν ἀξίαν της. Ὁ δὲ Ναὸς τοῦ Θεοῦ, ποὺ εὑρίσκεται εἰς αὐτήν, θὰ κτισθῇ διὰ νὰ ὑπάρχῃ εἰς ὅλας τὰς γενεᾶς αἰωνίως. Ἡ οἰκοδομὴ ἐκείνη τοῦ Ναοῦ θὰ εἶναι μεγαλοπρεπής, ὅπως ὡμίλησαν δι’ αὐτήν οἱ Προφῆται.
6 Ὅλα δὲ τὰ ἔθνη θὰ ἐπιστρέψουν μὲ εἰλικρινῆ μετάνοιαν εἰς τὸν Κύριον, ὥστε νὰ σέβωνται καὶ νὰ ὑπολογίζουν εἰς τὸ ἑξῆς τὸν ἀληθινὸν Θεόν. Θὰ κρημνίσουν μάλιστα καὶ θὰ χώσουν εἰς τὴν γῆν τὰ εἴδωλά των καὶ θὰ δοξολογοῦν ὅλα τὰ ἔθνη τὸν Κύριον.
7 Καὶ ὁ ἐκλεκτὸς λαὸς Τοῦ Ἰσραὴλ θὰ ἀνυμνῇ τὸν Θεόν. Ὁ δὲ Κύριος θὰ δοξάσῃ τὸν λαόν Του. Καὶ θὰ εὐφρανθοῦν ὅλοι, ὅσοι ἀγαποῦν εἰλικρινῶς τὸν Θεὸν καὶ ζοῦν μὲ ἀρετὴν καὶ δικαιοσύνην καὶ ἐλεοῦν τοὺς ἀδελφούς μας.
8 Καὶ τώρα, παιδί μου, σοῦ λέγω καὶ πάλιν ὅτι πρέπει να φύγῃς ἀπὸ τὴν Νινευῆ, διότι θὰ γίνουν ὁπωσδήποτε αὐτά, ποὺ ἐπροφήτευσεν ὁ προφήτης Ἰωνᾶς.
9 Σὺ δὲ νὰ τηρῇς τὸν Νόμον καὶ τὰ προστάγματα τοῦ Κυρίου καὶ νὰ εἶσαι φιλάνθρωπος καὶ δίκαιος, διὰ νὰ εὐτυχῇς εἰς τὴν ζωήν σου. Φρόντισε δὲ νὰ μὲ θάψῃς, ὅπως πρέπει. Νὰ θάψῃς ἐπίσης κοντά μου καὶ τὴν μητέρα σου. Ἐπαναλαμβάνω καὶ τονίζω ὅτι δὲν πρέπει νὰ παραμείνετε περισσότερον εἰς τὴν Νινευῆ.
10 Σκέψου ἐπίσης, παιδί μου, τί ἔκαμεν ὁ Ἀμὰν εἰς τὸν Ἀχιάχαρον, ὁ ὁποῖος ἦτο εὐεργέτης του καὶ τὸν ἀνέθρεψε. Θυμήσου πῶς τὸν ὠδήγησεν ἀπὸ τὸ φῶς εἰς τὸ σκοτάδι, καὶ πόσα ἄλλα φοβερὰ τοῦ ἐπροξένησεν, ἀντὶ τῶν εὐεργεσιῶν ποὺ ἐδέχθη ἀπὸ αὐτόν. Τελικῶς ὅμως ἐσώθη ὁ Ἀχιάχαρος καὶ ἐτιμωρήθη δικαίως καὶ ὅπως τοῦ ἔπρεπεν ὁ Ἀμάν. Κατέβη δηλαδὴ ὁ ἴδιος εἰς τὸ σκοτάδι τοῦ τάφου. Ἀλλὰ καὶ ὁ Μανασσῆς, ὅπως ξεύρεις, ἐπειδὴ ἦτο ἄνθρωπος ἐλεήμων, ἐσώθη ἀπὸ τὴν παγίδα, ποὺ τοῦ ἔστησεν ὁ Ἀμάν. Ἔπεσε δὲ εἰς τὴν παγίδα ἐκείνην ὁ ἴδιος ὁ Ἀμὰν καὶ ἐχάθη.
11 Ἔτσι λοιπόν, παιδιά μου, σκεφθῆτε καὶ προσέξατε καὶ τώρα τί χαρίζει ἡ ἐλεημοσύνη καὶ ἀπὸ ποίας συμφορᾶς λυτρώνει τὸν ἄνθρωπον ἡ δικαιοσύνη καὶ ἀρετή>.
Καὶ ἐνῷ ἔλεγεν αὐτὰ ὁ Τωβὶτ πρὸς τοὺς ἀπογόνους του, ἐξεψύχησεν ἤρεμος εἰς τὸ κρεββάτι του. Ἦτο δὲ τότε ἡλικίας ἑκατὸν πενῆντα ὀκτὼ ἐτῶν. Καὶ τὸν ἔθαψαν μὲ μεγάλας τιμάς.
12 Ὅταν δὲ κατόπιν πέθανε καὶ ἡ σύζυγος τοῦ Τωβὶτ Ἄννα, τὴν ἔθαψεν ὁ υἱός της Τωβίας καὶ τὴν ἔβαλε δίπλα εἰς τὸν πατέρα του. Μετὰ ταῦτα ἐπῆρεν ὁ Τωβίας τὴν γυναῖκα του καὶ τὰ παιδιά του καὶ ἔφυγαν ἀπὸ τὴν Νινευῆ καὶ ἦλθαν εἰς τὸν πενθερόν του, τὸν Ραγουήλ, ποὺ διέμενεν εἰς τὰ Ἐκβάτανα.
13 Ἔζησε δὲ ἕως τὰ βαθειὰ γεράματά του ζωὴν ἔντιμον καὶ ἀπελάμβανε τὴν ὑπόληψιν τῶν συνανθρώπων του. Καὶ ἀφοῦ ἔθαψε μὲ δόξαν καὶ τιμὴν καὶ τοὺς πενθερούς του, ἐκληρονόμησε τὴν περιουσίαν των, ὅπως καὶ τὴν περιουσίαν τοῦ πατρός του Τωβίτ.
14 Ὅταν δὲ ἦλθε καὶ ἡ ἰδική του ὥρα καὶ πέθανε εἰς τὰ Ἐκβάτανα τῆς Μηδίας, ἦτο ἡλικίας ἑκατὸν εἴκοσι ἑπτὰ ἐτῶν.
15 Πρὶν πεθάνη μάλιστα ὁ Τωβίας, ἐπρόλαβε καὶ ἐπληροφορήθη διὰ τὴν καταστροφὴν τῆς Νινευῆ, περὶ τῆς ὁποίας τοῦ εἶχεν εἰπεῖ ὁ πατέρας του. Ἔμαθε δηλαδὴ πῶς αἰχμαλώτισαν τοὺς κατοίκους της ὁ Ναβουχοδονόσορ καὶ ὁ Ἀσύηρος. Καὶ ἔτσι ἐχάρη πρὶν πεθάνῃ διὰ τὴν ἐκπλήρωσιν τῆς προφητείας ὡς πρὸς τὴν δικαίαν τιμωρίαν, ποὺ ἐπέβαλεν εἰς τὴν Νινευῆ ὁ Κύριος.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
αὶ ἐπαύσατο ἐξομολογούμενος Τωβίτ.	Τωβίας ἐπεράτωσε τὸν ὕμνον τῆς δοξολογίας πρὸς τὸν Θεόν.	αὶ μὲ τὸ <Ἀλληλούϊα> ἐτελείωσε τὴν δοξολογητικὴν προσευχήν του ὁ Τωβίτ.
2 Καὶ ἦν ἐτῶν πεντηκανταοκτώ, ὅτε ἀπώλεσε τὰς ὄψεις, καὶ μετὰ ἔτη ὀκτὼ ἀνέβλεψε. Καὶ ἐποίει ἐλεημοσύνας καὶ προσέθετο φοβεῖσθαι Κύριον τὸν Θεὸν καὶ ἐξωμολογεῖτο αὐτῷ.	2 Αὐτός, ὅταν ἔχασε τοὺς ὀφθαλμούς του, ἦτο πεντήκοντα ὀκτὼ ἐτῶν. Ἔπειτα ἀπὸ ὀκτὼ ἔτη ἀνέκτησε τὴν ὅρασίν του. ῎Εκαμνε ἐλεημοσύνας, συνείχετο δὲ πάντοτε ἀπὸ εὐλαβῆ φόβον πρὸς Κύριον τὸν Θεόν, τὸν ὁποῖον καὶ ἐδοξολογοῦσε καὶ εὐχαριστοῦσε.	2 Ὅταν ἔχασε τὸ φῶς του, ἦτο ἡλικίας πενῆντα ὀκτὼ ἐτῶν. Μετὰ δὲ ἀπὸ ὀκτῶ χρόνια εἶδε καὶ πάλιν τὸ φῶς τοῦ ἡλίου. Ἔκαμνε δὲ συνεχῶς ἐλεημοσύνας καὶ συνέχισε νὰ εὐλαβῆται καὶ νὰ ὑπολογίζῃ τὸν Κύριον καὶ Θεὸν καὶ νὰ Τὸν δοξολογῇ.
3 Μεγάλως δὲ ἐγήρασε· καὶ ἐκάλεσε τὸν υἱὸν αὐτοῦ καὶ τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ καὶ εἶπεν αὐτῷ· τέκνον, λάβε τοὺς υἱούς σου· ἰδοὺ γεγήρακα καὶ πρὸς τὸ ἀποτρέχειν ἐκ τοῦ ζῆν εἰμι.	3 Ἦλθεν εἰς βαθὺ γῆρας. Προσεκάλεσε τότε τὸν υἱόν του καὶ τὰ παιδιὰ τοῦ υἱοῦ του καὶ εἶπεν εἰς αὐτόν· <τέκνον, πάρε τοὺς υἱούς σου· ἰδοὺ ἔχω γηράσει καὶ προχωρῶ ταχέως πρὸς τὸ τέρμα τῆς ζωῆς.	3 Ὅταν δὲ ἔφθασεν εἰς βαθειὰ γηρατειά, ἐκάλεσε τὸν υἱόν του Τωβίαν καὶ τοὺς ἐγγονούς του καὶ εἶπεν εἰς τὸν υἱόν του: <Παιδί μου, πάρε καὶ προστάτευσε τὰ παιδιά σου. Ὅπως βλέπεις, ἐγὼ ἔχω γηράσει καὶ βαδίζω γρήγορα πρὸς τὸν τάφον.
4 Ἄπελθε εἰς τὴν Μηδίαν, τέκνον, ὅτι πέπεισμαι ὅσα ἐλάλησεν Ἰωνᾶς ὁ προφήτης περὶ Νινευῆ, ὅτι καταστραφήσεται, ἐν δὲ τῇ Μηδίᾳ ἔσται εἰρήνῃ μᾶλλον ἕως καιροῦ, καὶ ὅτι οἱ ἀδελφοὶ ἡμῶν ἐν τῇ γῇ σκορπισθήσονται ἀπὸ τῆς ἀγαθῆς γῆς, καὶ Ἱεροσόλυμα ἔσται ἔρημος, καὶ ὁ οἶκος τοῦ Θεοῦ ἐν αὐτῇ κατακαήσεται καὶ ἔρημος ἔσται μέχρι χρόνου.	4 Πήγαινε, παιδί μου, εἰς τὴν Μηδίαν, διότι ἔχω πεισθῇ ὅτι ὅσα προεφήτευσεν ὁ Ἰωνᾶς ὁ προφήτης διὰ τὴν Νινευῆ, εἶναι ἀληθινὰ καὶ αὐτὴ θὰ καταστραφῇ. Εἰς τὴν Μηδίαν ὅμως θὰ ἐπικρατῇ μᾶλλον εἰρήνη ἕως ὡρισμένον καιρόν. Οἱ ἀδελφοί μας Ἰουδαῖοι, ποὺ εὑρίσκονται εἰς τὴν χώραν τῆς Ἰουδαίας, θὰ διασκορπισθοῦν ἀπὸ τὴν εὐλογημένην ἐκείνην γῆν. Ἡ Ἱερουσαλὴμ θὰ ἐρημωθῇ, ὁ ναὸς τοῦ Θεοῦ, ποὺ ὑπάρχει εἰς αὐτήν, θὰ κατακαῇ καὶ θὰ μείνῃ ἔρημος μέχρις ὡρισμένου καιροῦ.	4 Φύγε λοιπόν, παιδί μου, ἀπὸ τὴν Νινευῆ καὶ πήγαινε εἰς τὴν Μηδίαν, διότι εἶμαι βέβαιος ὅτι, ὅσα ἐπροφήτευσεν ὁ προφήτης Ἰωνᾶς διὰ τὴν Νινευῆ, θὰ βγοῦν ἀληθινὰ καὶ ἡ πόλις αὐτὴ θὰ καταστροφῇ. Ἀντιθέτως εἰς τὴν Μηδίαν θὰ ὑπάρξῃ περισσοτέρα εἰρήνη καὶ ἀσφάλεια δι' ἀρκετὸν χρονικὸν διάστημα. Σοῦ λέγω ἐπίσης ὅτι οἰ συμπατριῶται μας εἰς τὴν Πατρίδα μας, τὴν Ἰουδαίαν, θὰ διασκορπισθοῦν ἀπὸ τὴν εὐλογημένην ἐκείνην χώραν. Τὰ δὲ Ἱεροσόλυμα θὰ ἐρημωθοῦν καὶ ὁ Ναὸς τοῦ Θεοῦ, ποὺ εὑρίσκεται εἰς αὐτὴν τὴν πόλιν, θὰ κατακαῇ καὶ θὰ μείνῃ ἔρημος δι' ὡρισμένον καιρόν.
5 Καὶ πάλιν ἐλεήσει αὐτοὺς ὁ Θεός καὶ ἐπιστρέψει αὐτοὺς εἰς τὴν γῆν, καὶ οἰκοδομήσουσι τὸν οἶκον, οὐχ οἷος ὁ πρότερος, ἕως πληρωθῶσι καιροὶ τοῦ αἰῶνος. Καὶ μετὰ ταῦτα ἐπιστρέψουσιν ἐκ τῶν αἰχμαλωσιῶν καὶ οἰκοδομήσουσιν Ἱερουσαλὴμ ἐντίμως, καὶ ὁ οἶκος τοῦ Θεοῦ ἐν αὐτῇ οἰκοδομηθήσεται εἰς πάσας τὰς γενεὰς τοῦ αἰῶνος οἰκοδομῇ ἐνδόξῳ, καθὼς ἐλάλησαν περὶ αὐτῆς οἱ προφῆται	5 Ἀλλὰ καὶ πάλιν ὁ Θεός θὰ τοὺς ἐλεήσῃ, θὰ τοὺς ἐπαναφέρῃ εἰς τὴν χώραν τῆς Ἰουδαίας καὶ θὰ ἀνοικοδομήσουν αὐτοὶ τὸν ναόν. Δὲν θὰ εἶναι ὅμως αὐτὸς τόσον λαμπρός, ὅπως ἦτο ὁ προηγούμενος. Αὐτὰ ὅλα θὰ πραγματοποιηθοῦν, ἕως ὅτου συμπληρωθοῦν οἱ ὁρισμένοι χρόνοι. Μετὰ ταῦτα θὰ ἐπανέλθουν ἀπὸ τὰς αἰχμαλωσίας των καὶ κατὰ τρόπον λαμπρὸν θὰ ἀνοικοδομήσουν πάλιν τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ εἰς τὴν πόλιν Ἱερουσαλήμ, ὥστε νὰ μένῃ εἰς ὅλας τὰς γενεὰς τοῦ αἰῶνος. Ἔτσιν ἀκριβῶς, ὅπως ἐλάλησαν δι' αὐτὴν οἱ προφῆται.	5 Ὁ Θεὸς ὅμως θὰ τοὺς εὐσπλαγχνισθῇ καὶ πάλιν καὶ θὰ τοὺς ἐπαναφέρῃ εἰς τὴν γῆν μας. Θὰ κτίσουν δὲ τὸν Ναὸν τοῦ Κυρίου, ἀλλ' ὅμως δὲν θὰ εἶναι τόσον λαμπρός, ὅπως ὁ προηγούμενος. Ὅλα αὐτὰ θὰ γίνουν, ἕως ὅτου συμπληρωθοῦν οἱ καιροί, ποὺ καθώρισεν εἰς τοὺς αἰῶνας ὁ Θεός. Μετὰ ταῦτα ὅμως θὰ ἐπιστρέφουν εἰς τὴν Πατρίδα οἱ συμπατριῶται μας, ποὺ ζοῦν αἰχμάλωτοι εἰς διαφόρους χώρας, καὶ θὰ κτίσουν τὴν Ἱερουσαλὴμ μεγαλοπρεπῶς, ὅπως πρέπει εἰς τὴν ἀξίαν της. Ὁ δὲ Ναὸς τοῦ Θεοῦ, ποὺ εὑρίσκεται εἰς αὐτήν, θὰ κτισθῇ διὰ νὰ ὑπάρχῃ εἰς ὅλας τὰς γενεᾶς αἰωνίως. Ἡ οἰκοδομὴ ἐκείνη τοῦ Ναοῦ θὰ εἶναι μεγαλοπρεπής, ὅπως ὡμίλησαν δι’ αὐτήν οἱ Προφῆται.
6 καὶ πάντα τὰ ἔθνη ἐπιστρέψουσιν ἀληθινῶς φοβεῖσθαι Κύριον τὸν Θεὸν καὶ κατορύξουσι τὰ εἴδωλα αὐτῶν, καὶ εὐλογήσουσι πάντα τὰ ἔθνη Κύριον.	6 Θὰ ἔλθῃ καιρός, κατὰ τὸν ὁποῖον ὅλα τὰ εἰδωλολατρικὰ ἔθνη θὰ ἐπανέλθουν πρὸς τὸν Θεόν, διὰ νὰ λατρεύουν αὐτὸν κατ' ἀλήθειαν καὶ θὰ θάψουν τὰ εἴδωλά των εἰς τὴν γῆν. Ὅλα τὰ ἔθνη θὰ δοξολογήσουν τὸν Κύριον.	6 Ὅλα δὲ τὰ ἔθνη θὰ ἐπιστρέψουν μὲ εἰλικρινῆ μετάνοιαν εἰς τὸν Κύριον, ὥστε νὰ σέβωνται καὶ νὰ ὑπολογίζουν εἰς τὸ ἑξῆς τὸν ἀληθινὸν Θεόν. Θὰ κρημνίσουν μάλιστα καὶ θὰ χώσουν εἰς τὴν γῆν τὰ εἴδωλά των καὶ θὰ δοξολογοῦν ὅλα τὰ ἔθνη τὸν Κύριον.
7 Καὶ ὁ λαὸς αὐτοῦ ἐξομολογήσεται τῷ Θεῷ, καὶ ὑψώσει Κύριος τὸν λαὸν αὐτοῦ, καὶ χαρήσονται πάντες οἱ ἀγαπῶντες Κύριον τὸν Θεὸν ἐν ἀληθείᾳ καὶ δικαιοσύνῃ, ποιοῦντες ἔλεος τοῖς ἀδελφοῖς ἡμῶν.	7 Τότε ὁ λαός Του θὰ δοξολογῇ καὶ θὰ εὐχαριστῇ τὸν ἀληθινὸν Θεὸν καὶ ὁ Κύριος θὰ ἀναδείξῃ τὸν λαὸν αὐτόν. Θὰ χαροῦν ὅλοι ὅσοι ἀγαποῦν Κύριον τὸν Θεὸν μὲ εἰλικρίνειαν καὶ δικαιοσύνην, αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι κάμνουν ἐλεημοσύνας εἰς τοὺς ἀδελφούς μας.	7 Καὶ ὁ ἐκλεκτὸς λαὸς Τοῦ Ἰσραὴλ θὰ ἀνυμνῇ τὸν Θεόν. Ὁ δὲ Κύριος θὰ δοξάσῃ τὸν λαόν Του. Καὶ θὰ εὐφρανθοῦν ὅλοι, ὅσοι ἀγαποῦν εἰλικρινῶς τὸν Θεὸν καὶ ζοῦν μὲ ἀρετὴν καὶ δικαιοσύνην καὶ ἐλεοῦν τοὺς ἀδελφούς μας.
8 Καὶ νῦν τέκνον, ἄπελθε ἀπὸ Νινευῆ, ὅτι πάντως ἔσται ἃ ἐλάλησεν ὁ προφήτης Ἰωνᾶς	8 Καὶ τώρα, παιδί μου, φύγε ἀπὸ τὴν Νινευῆ, διότι πάντως θὰ πραγματοποιηθοῦν ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα προεῖπεν ὁ προφήτης Ἰωνᾶς.	8 Καὶ τώρα, παιδί μου, σοῦ λέγω καὶ πάλιν ὅτι πρέπει να φύγῃς ἀπὸ τὴν Νινευῆ, διότι θὰ γίνουν ὁπωσδήποτε αὐτά, ποὺ ἐπροφήτευσεν ὁ προφήτης Ἰωνᾶς.
9 Σὺ δὲ τήρησον τὸν νόμον καὶ τὰ προστάγματα καὶ γενοῦ φιλελεήμων καὶ δίκαιος, ἵνα σοι καλῶς ᾖ καὶ θάψον με καλῶς καὶ τὴν μητέρα σου μετ' ἐμοῦ, καὶ μηκέτι αὐλισθῆτε εἰς Νινευῆ.	9 Σὺ ὅμως νὰ τηρῇς τὸν νόμον καὶ τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ, νὰ εἶσαι ἐλεήμων καὶ δίκαιος, διὰ νὰ εὐτυχήσῃς. Μὲ τὴν πρέπουσαν τιμὴν θάψε ἐμὲ καὶ μαζῆ μὲ ἐμὲ τὴν μητέρα σου. Μὴ μείνετε πλέον εἰς τὴν Νινευῆ.	9 Σὺ δὲ νὰ τηρῇς τὸν Νόμον καὶ τὰ προστάγματα τοῦ Κυρίου καὶ νὰ εἶσαι φιλάνθρωπος καὶ δίκαιος, διὰ νὰ εὐτυχῇς εἰς τὴν ζωήν σου. Φρόντισε δὲ νὰ μὲ θάψῃς, ὅπως πρέπει. Νὰ θάψῃς ἐπίσης κοντά μου καὶ τὴν μητέρα σου. Ἐπαναλαμβάνω καὶ τονίζω ὅτι δὲν πρέπει νὰ παραμείνετε περισσότερον εἰς τὴν Νινευῆ.
10 Τέκνον, ἰδὲ τί ἐποίησεν Ἀμὰν Ἀχιαχάρῳ τῷ θρέψαντι αὐτόν, ὡς ἐκ τοῦ φωτὸς ἤγαγεν αὐτὸν εἰς τὸ σκότος, καὶ ὅσα ἀνταπέδωκεν αὐτῷ· καὶ Ἀχιάχαρος μὲν ἐσώθη, ἐκείνῳ δὲ τὸ ἀνταπόδομα ἀπεδόθη, καὶ αὐτὸς κατέβη εἰς τὸ σκότος. Μανασσῆς ἐποίησεν ἐλεημοσύνην καὶ ἐσώθη ἐκ παγίδος θανάτου, ἧς ἔπηξεν αὐτῷ, Ἀμὰν δὲ ἐνέπεσεν εἰς τὴν παγίδα καὶ ἀπώλετο.	10 Τέκνον μου, ἰδὲ τί ἔκαμεν ὁ Ἀμὰν εἰς τὸν Ἀχιάχαρον, ὁ ὁποῖος τὸν εἶχεν ἀναθρέψει καὶ πῶς ὁ εὐεργετηθεὶς αὐτὸς Ἀμὰν τὸν ὠδήγησεν ἀπὸ τὸ φῶς εἰς τὸ σκότος. Καὶ πόσα κακὰ ἀντὶ τῆς εὐεργεσίας ἀνταπέδωσεν εἰς αὐτόν. Καὶ ὁ Ἀχιάχαρος μὲν διεσώθη, εἰς ἐκεῖνον δὲ ἐδόθη ἡ δικαία ἀνταπόδοσις καὶ κατέβη εἰς τὸ σκότος τοῦ ᾅδου. Ὁ Μανασσῆς ἐποίησεν ἐλεημοσύνας καὶ ἐσώθη ἀπὸ τὴν παγίδα τοῦ θανάτου, τὴν ὁποίαν εἶχε στήσει εἰς αὐτὸν ὁ Ἀμάν. Ὁ Ἀμὰν δὲ ἐνέπεσεν εἰς αὐτὴν τὴν παγίδα καὶ ἐχάθη.	10 Σκέψου ἐπίσης, παιδί μου, τί ἔκαμεν ὁ Ἀμὰν εἰς τὸν Ἀχιάχαρον, ὁ ὁποῖος ἦτο εὐεργέτης του καὶ τὸν ἀνέθρεψε. Θυμήσου πῶς τὸν ὠδήγησεν ἀπὸ τὸ φῶς εἰς τὸ σκοτάδι, καὶ πόσα ἄλλα φοβερὰ τοῦ ἐπροξένησεν, ἀντὶ τῶν εὐεργεσιῶν ποὺ ἐδέχθη ἀπὸ αὐτόν. Τελικῶς ὅμως ἐσώθη ὁ Ἀχιάχαρος καὶ ἐτιμωρήθη δικαίως καὶ ὅπως τοῦ ἔπρεπεν ὁ Ἀμάν. Κατέβη δηλαδὴ ὁ ἴδιος εἰς τὸ σκοτάδι τοῦ τάφου. Ἀλλὰ καὶ ὁ Μανασσῆς, ὅπως ξεύρεις, ἐπειδὴ ἦτο ἄνθρωπος ἐλεήμων, ἐσώθη ἀπὸ τὴν παγίδα, ποὺ τοῦ ἔστησεν ὁ Ἀμάν. Ἔπεσε δὲ εἰς τὴν παγίδα ἐκείνην ὁ ἴδιος ὁ Ἀμὰν καὶ ἐχάθη.
11 Καὶ νῦν, παιδία, ἴδετε τί ἐλεημοσύνη ποιεῖ, καὶ τί δικαιοσύνη ρύεται. Καὶ τούτα αὐτοῦ λέγοντος, ἐξέλιπεν ἡ ψυχὴ αὐτοῦ ἐπὶ τῆς κλίνης· ἦν δὲ ἐτῶν ἑκατὸν πεντηκονταοκτώ, καὶ ἔθαψαν αὐτὸν ἐνδόξως,	11 Καὶ τώρα, παιδιά μου, ἴδετε τί κατορθώνει ἡ ἐλεημοσύνη καὶ ἀπὸ ποῖα κακὰ μᾶς ἀπαλλάσσει ἡ δικαιοσύνη>. Ἐνῷ δὲ ἔλεγεν αὐτὰ ὁ Τωβίτ, ἔσβησεν ἤρεμα ἡ ζωή του ἐπάνω εἰς τὴν κλίνην του. Ἦτο δὲ τότε ἑκατὸν πεντήκοντα ὀκτὼ ἐτῶν. Τὸν ἔθαψαν μετὰ μεγάλης τιμῆς.	11 Ἔτσι λοιπόν, παιδιά μου, σκεφθῆτε καὶ προσέξατε καὶ τώρα τί χαρίζει ἡ ἐλεημοσύνη καὶ ἀπὸ ποίας συμφορᾶς λυτρώνει τὸν ἄνθρωπον ἡ δικαιοσύνη καὶ ἀρετή>. Καὶ ἐνῷ ἔλεγεν αὐτὰ ὁ Τωβὶτ πρὸς τοὺς ἀπογόνους του, ἐξεψύχησεν ἤρεμος εἰς τὸ κρεββάτι του. Ἦτο δὲ τότε ἡλικίας ἑκατὸν πενῆντα ὀκτὼ ἐτῶν. Καὶ τὸν ἔθαψαν μὲ μεγάλας τιμάς.
12 καὶ ὅτε ἀπέθανεν Ἄννα, ἔθαψεν αὐτὴν μετὰ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ. Ἀπῆλθε δὲ Τωβίας μετὰ τῆς γυναικὸς αὐτοῦ καὶ τῶν υἱῶν αὐτοῦ εἰς Ἐκβάτανα πρὸς Ραγουὴλ τὸν πενθερὸν αὐτοῦ,	12 Ὅταν δὲ ἀπέθανε καὶ ἡ Ἄννα, τὴν ἔθαψεν ὁ Τωβίας κοντὰ εἰς τὸν πατέρα του. Ὁ Τωβίας ἔφυγε μαζῆ μὲ τὴν γυναῖκα του καὶ τὰ παιδιά του εἰς τὰ Ἐκβάτανα πρὸς τὸν πενθερόν του τὸν Ραγουήλ.	12 Ὅταν δὲ κατόπιν πέθανε καὶ ἡ σύζυγος τοῦ Τωβὶτ Ἄννα, τὴν ἔθαψεν ὁ υἱός της Τωβίας καὶ τὴν ἔβαλε δίπλα εἰς τὸν πατέρα του. Μετὰ ταῦτα ἐπῆρεν ὁ Τωβίας τὴν γυναῖκα του καὶ τὰ παιδιά του καὶ ἔφυγαν ἀπὸ τὴν Νινευῆ καὶ ἦλθαν εἰς τὸν πενθερόν του, τὸν Ραγουήλ, ποὺ διέμενεν εἰς τὰ Ἐκβάτανα.
13 καὶ ἐγήρασεν ἐντίμως καὶ ἔθαψε τοὺς πενθεροὺς αὐτοῦ ἐνδόξως καὶ ἐκληρονόμησε τὴν οὐσίαν αὐτῶν καὶ Τωβὶτ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ.	13 Ἔφθασε καὶ αὐτὸς εἰς βαθὺ καὶ ἔντιμον γῆρας, ἔθαψε τοὺς πενθερούς του μετὰ μεγάλης τιμῆς καὶ ἐκληρονόμησε τὴν περιουσίαν αὐτῶν, ὅπως καὶ τὴν περιουσίαν τοῦ Τωβὶτ τοῦ πατρός του.	13 Ἔζησε δὲ ἕως τὰ βαθειὰ γεράματά του ζωὴν ἔντιμον καὶ ἀπελάμβανε τὴν ὑπόληψιν τῶν συνανθρώπων του. Καὶ ἀφοῦ ἔθαψε μὲ δόξαν καὶ τιμὴν καὶ τοὺς πενθερούς του, ἐκληρονόμησε τὴν περιουσίαν των, ὅπως καὶ τὴν περιουσίαν τοῦ πατρός του Τωβίτ.
14 Καὶ ἀπέθανεν ἐτῶν ἑκατὸν εἰκοσιεπτὰ ἐν Ἐκβατάνοις τῆς Μηδίας.	14 Ὁ Τωβίας ἀπέθανεν εἰς τὰ Ἐκβάτανα τῆς Μηδίας εἰς ἡλικίαν ἑκατὸν εἴκοσι ἑπτὰ ἐτῶν.	14 Ὅταν δὲ ἦλθε καὶ ἡ ἰδική του ὥρα καὶ πέθανε εἰς τὰ Ἐκβάτανα τῆς Μηδίας, ἦτο ἡλικίας ἑκατὸν εἴκοσι ἑπτὰ ἐτῶν.
15 Καὶ ἤκουσε πρὶν ἢ ἀποθανεῖν αὐτὸν τὴν ἀπώλειαν Νινευῆ, ἣν ᾐχμαλώτισε Ναβουχοδονόσορ καὶ Ἀσύηρος, καὶ ἐχάρη πρὸ τοῦ ἀποθανεῖν ἐπὶ Νινευῆ.	15 Πρὶν δὲ ἀποθάνῃ, ἔμαθε τὴν καταστροφὴν τῆς Νινευῆ καὶ τὴν αἰχμαλωσίαν τῶν κατοίκων της ἀπὸ τὸν Ναβουχοδονόσορα καὶ τὸν Ἀσύηρον. Ἐχάρη δέ, πρὶν ἀποθάνῃ διὰ τὴν δικαίαν αὐτὴν τιμωρίαν τῆς Νινευῆ.	15 Πρὶν πεθάνη μάλιστα ὁ Τωβίας, ἐπρόλαβε καὶ ἐπληροφορήθη διὰ τὴν καταστροφὴν τῆς Νινευῆ, περὶ τῆς ὁποίας τοῦ εἶχεν εἰπεῖ ὁ πατέρας του. Ἔμαθε δηλαδὴ πῶς αἰχμαλώτισαν τοὺς κατοίκους της ὁ Ναβουχοδονόσορ καὶ ὁ Ἀσύηρος. Καὶ ἔτσι ἐχάρη πρὶν πεθάνῃ διὰ τὴν ἐκπλήρωσιν τῆς προφητείας ὡς πρὸς τὴν δικαίαν τιμωρίαν, ποὺ ἐπέβαλεν εἰς τὴν Νινευῆ ὁ Κύριος.