Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
αὶ
ἐγένετο ἐν τῷ τετάρτῳ
ἔτει, ἐπὶ Δαρείου τοῦ βασιλέως
ἐγένετο λόγος Κυρίου πρὸς Ζαχαρίαν
τετράδι τοῦ
μηνὸς τοῦ
ἐνάτου, ὅς ἐστι
Χασελεῦ· |
ατὰ
τὸ τέταρτον ἔτος τῆς βασιλείας
τοῦ Δαρείου, τὴν τετάρτην ἡμέραν
του ἐνάτου μηνός, ὁ ὁποῖος
ὀνομάζεται Χασελεῦ, ὡμίλησεν
ὁ Κύριος πρὸς τὸν Ζαχαρίαν,
ὅταν |
ατὰ
τὸ τέταρτον ἔτος τῆς βασιλείας τοῦ
βασιλιᾶ τῶν Περσῶν Δαρείου Α' <τοῦ
Ὑστάσπους> συνέβη τοῦτο: Ὁ Κύριος
ὡμίλησε πρὸς τὸν Ζαχαρίαν κατὰ τὴν
τετάρτην ἡμέραν τοῦ ἐνάτου μηνός
<τοῦ Ἰουδαϊκοῦ θρησκευτικοῦ ἔτους>,
τοῦ Χασελεῦ, ἐξ ἀφορμῆς τοῦ
ἀκολούθου περιστατικοῦ. |
2
καὶ ἐξαπέστειλεν εἰς Βαιθὴλ
Σαρασὰρ καὶ Ἀρβεσεὲρ ὁ βασιλεὺς
καὶ οἱ ἄνδρες αὐτοῦ τοῦ
ἐξιλάσασθαι τὸν Κύριον
|
2
ὁ Σαρασὰρ καὶ ὁ βασιλεὺς Ἀρβεσεὲρ
καὶ οἱ ἄνδρες του, ἔστειλαν εἰς
τὴν Βαιθήλ, διὰ νὰ ἐξιλεώσουν
τὸν Κύριον
|
2
Ὁ Σαρασὰρ καὶ ὁ βασιλιᾶς Ἀρβεσεὲρ
καὶ οἱ ἄνδρες τοῦ ἀπέστειλαν
πρεσβείαν <ἐπιτροπήν> εἰς τὴν
Βαιθήλ <ὀρθότερον: Εἰς τὸν
οἶκον Κυρίου, τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ>
διὰ νὰ ἐξιλεώσουν τὸν Θεὸν
καὶ ζητήσουν τὴν εὐμένειάν του·
|
3
λέγων πρὸς τοὺς ἱερεῖς τοὺς
ἐν τῷ οἴκῳ Κυρίου παντοκράτορος
καὶ πρὸς τοὺς προφήτας λέγων·
εἰσελήλυθεν ὧδε ἐν τῷ μηνὶ
τῷ πέμπτῳ τὸ ἁγίασμα,
καθότι ἐποίησα ἤδη ἱκανὰ
ἔτη. |
3
καὶ νὰ ἐρωτήσουν τοὺς ἱερεῖς,
ποὺ ὑπηρετοῦσαν εἰς τὸν ναὸν
Κυρίου τοῦ παντοκράτορος καὶ τοὺς
προφήτας ὡς ἐξῆς· Ἡ ἁγία
προσφορὰ προσεφέρθη πρὸς τὸν Κύριον
κατὰ τὸν πέμπτον αὐτὸν μῆνα,
ὅπως ἐγίνετο καὶ προηγουμένως
ἐπὶ ἔτη πολλά;
|
3
καὶ ἐπὶ πλέον διὰ νὰ ἐρωτήσουν
τοὺς ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι
ὑπηρετοῦσαν εἰς τὸν ναὸν τοῦ
Κυρίου παντοκράτορος, καὶ τοὺς προφήτας τὰ
ἀκόλουθα: <Εἰσερχόμεθα τώρα εἰς τὴν
νηστείαν τοῦ πέμπτου μηνός· θὰ συνεχίζωμεν
λοιπὸν νὰ κάμνωμεν, ὅ,τι ἐκάμναμε
ἤδη σχετικῶς μὲ τὸ θέμα τῆς
νηστείας ἐπὶ πολλὰ χρόνια;>
|
4
Καὶ ἐγένετο λόγος Κυρίου τῶν
δυνάμεων πρὸς ἐμὲ λέγων·
|
4
Ὁ προφήτης λέγει· Μοῦ ὡμίλησεν
ὁ Κύριος τῶν δυνάμεων, τοῦ οὐρανοῦ
καὶ τῆς γῆς καὶ μοῦ εἶπε·
|
4
Τότε ὁ Κύριος τῶν οὐρανίων δυνάμεων ὡμίλησε
πρὸς ἐμέ <τὸν προφήτην Ζαχαρίαν>
καὶ εἶπεν: |
5
εἰπὸν πρὸς ἅπαντα τὸν λαὸν
ἐπὶ γῆς καὶ πρὸς τοὺς
ἱερεῖς λέγων· ἐὰν νηστεύσητε
ἢ κόψησθε ἐν ταῖς πέμπταις ἢ
ἐν ταῖς ἑβδόμαις, καὶ ἰδοὺ
ἑβδομήκοντα ἔτη μὴ νηστείαν
νενηστεύκατέ μοι; |
5
<εἰπὲ πρὸς ὅλον τὸν λαὸν
τῆς χώρας καὶ πρὸς τοὺς ἱερεῖς,
ἐὰν νηστεύσετε, ἐὰν ἀρχίσετε
καὶ συνεχίσετε κοπετοὺς καὶ θρήνους
κατὰ τὸν πέμπτον ἢ τὸν ἕβδομον
μῆνα, τί ἔχετε νὰ ὠφεληθῆτε;
Ἰδοὺ ἑβδομήκοντα ἔτη ἐνηστεύσατε
καὶ ἐκόπτεσθε, ὄχι ὅμως δι'
ἐμέ.
|
5
<Εἰπὲ πρὸς ὅλον τὸν λαὸν
τῆς χώρας καὶ εἰς τοὺς ἱερεῖς
τὰ ἀκόλουθα: <Ἐὰν νηστεύσετε ἢ
ἐὰν ἀρχίσετε ὀδυρμοὺς
καὶ θρήνους κατὰ τὸν πέμπτον ἢ τὸν
ἕβδομον μῆνα, δὲν ἔχετε νὰ ὠφεληθῆτε
τίποτε. Νά· ἐπὶ ἑβδομῆντα
ἔτη ἔχετε νηστεύσει ἐνηστεύατε ὅμως
μήπως δι' ἐμὲ τὸν Κύριον;
|
6
Καὶ ἐὰν φάγητε ἢ πίετε,
οὐχ ὑμεῖς ἔσθετε καὶ πίνετε;
|
6
Ὅταν πάλιν τρώγετε ἢ πίνετε,
δὲν τρώγετε καὶ δὲν πίνετε διὰ
τὸν ἑαυτόν σας μόνον, λησμονοῦντες
ἐμὲ τὸν Θεόν σας;>
|
6
Καὶ ὅταν πάλιν ἐτρώγατε ἢ ἐπίνατε,
διὰ τὸν ἑαυτόν σας δὲν ἐτρώγατε
καὶ δὲν ἐπίνατε, χωρὶς νὰ
ἐνθυμῆσθε Ἐμέ, τὸν Θεόν σας;>
|
7
Οὐχ οὗτοι οἱ λόγοι, οὓς ἐλάλησε
Κύριος ἐν χερσὶ τῶν προφητῶν
τῶν ἔμπροσθεν, ὅτε ἦν Ἱερουσαλὴμ
κατοικουμένη καὶ εὐθηνοῦσα καὶ
αἱ πόλεις κυκλόθεν αὐτῆς καὶ
ἡ ὀρεινὴ καὶ ἡ πεδινὴ
κατῳκεῖτο; |
7
Τὰ ἴδια λόγια δὲν σᾶς ἔλεγεν
ὁ Κύριος διὰ μέσου τῶν προγενεστέρων
προφητῶν, ὅταν ἡ Ἱερουσαλὴμ
κατῳκεῖτο καὶ ἦτο πλουσία καὶ
εὐημεροῦσα, ὅπως ἐπίσης καὶ
αἱ γύρω της πόλεις, κατῳκεῖτο
δὲ ἡ ὀρεινὴ καὶ ἡ πεδινὴ
περιοχή της; |
7
Τὰ ἴδια μήπως λόγια <μὲ τὰ ἀνωτέρω>
δὲν σᾶς ἐκήρυξεν ὁ Κύριος διὰ
τῶν προηγουμένων Προφητῶν, ὅταν ἀκόμη
ἡ Ἱερουσαλὴμ ἦταν πόλις κατοικημένη
<καὶ ὄχι ἐρήμη>, ἀσφαλής, εὐτυχὴς
καὶ δοξασμένη, ὅπως καὶ οἱ γύρω -
γύρω ἀπὸ αὐτὴν πόλεις; Καὶ ὅταν
τόσον ἡ ὀρεινή, ὅσον καὶ ἡ πεδινή,
ἦσαν περιοχὲς ὄχι ἔρημες, ἀλλὰ
κατοικημένες;> |
8
Καὶ ἐγένετο λόγος Κυρίου πρὸς
Ζαχαρίαν λέγων· |
8
Ὁ Κύριος ὡμίλησε καὶ πάλιν
πρὸς τὸν Ζαχαρίαν καὶ εἶπε·
|
8
Ὁ Κύριος ὡμίλησε πάλιν πρὸς τὸν προφήτην
Ζαχαρίαν καὶ τοῦ εἶπεν:
|
9
τάδε λέγει Κύριος παντοκράτωρ·
κρίμα δίκαιον κρίνετε καὶ ἔλεος
καὶ οἰκτιρμὸν ποιεῖτε ἕκαστος
πρὸς τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ
|
9
αὐτὰ λέγει Κύριος ὁ παντοκράτωρ·
<κρίνατε μὲ δικαιοσύνην καὶ ὁ
καθένας σας ἂς δείχνῃ ἔμπρακτον
τὴν ἐλεημοσύνην καὶ τὴν συμπάθειάν
του πρὸς τὸν ἀδελφόν
του.
|
9
<Αὐτὰ λέγει ὁ παντοκράτωρ Κύριος: <Κρίνετε
μὲ δικαιοσύνην καὶ ὁ καθένας ἂς
προσφέρῃ ἐλεημοσύνην καὶ ἂς
φέρεται μὲ εὐσπλαγχνίαν καὶ συμπάθειαν πρὸς
τὸν ἀδελφόν του. |
10
καὶ χήραν καὶ ὀρφανὸν καὶ
προσήλυτον καὶ πένητα μὴ καταδυναστεύετε,
καὶ κακίαν ἕκαστος τοῦ ἀδελφοῦ
αὐτοῦ μὴ μνησικακείτω ἐν ταῖς
καρδίαις ὑμῶν. |
10
Μὴ καταδυναστεύετε καὶ μὴ ἐκμεταλλεύεστε
τὴν χήραν, τὸν ὀρφανόν, τὸν
ξένον καὶ τὸν πτωχόν. Ἄς μὴ
μνησικακῆτε, ἂς μὴ κρατῆτε μέσα
εἰς τὶς καρδιές σας τὸ ἀδίκημα,
τὸ ὁποῖον τυχὸν σᾶς ἔκαμε
κάποιος ἀδελφός σας.
|
10
Καὶ μὴ καταπιέζετε ὡς δυνάσται τὴν
χήραν, τὸν ὀρφανόν, τὸν ξένον <πάροικον>
καὶ τὸν πτωχόν· κανεὶς δὲ
ἀπὸ σᾶς ἂς μὴ κρατῇ εἰς
τὴν καρδία του καὶ ἂς μὴ ἐνθυμῆται
τὸ κακόν, τὸ ὁποῖον τυχὸν τοῦ
ἐπροξένησε κάποιος ἀπὸ τοὺς ἀδελφούς
του. |
11
Καὶ ἠπείθησαν τοῦ προσέχειν
καὶ ἔδωκαν νῶτον παραφρονοῦντα καὶ
τὰ ὦτα αὐτῶν ἐβάρυναν
τοῦ μὴ εἰσακούειν
|
11
Ἐκεῖνοι ὅμως ἠπείθησαν, δὲν
ἐπρόσεξαν, ἐν τῇ παραφροσύνῃ
των ἔστρεψαν τὰ νῶτα των πρὸς ἐμέ,
ἐδείχθησαν βαρήκοοι, δὲν ὑπήκουσαν
εἰς τὰς ἐντολάς μου,
|
11
Ἐκεῖνοι ὅμως ἀρνήθηκαν νὰ
πειθαρχήσουν καὶ δὲν ἠθέλησαν νὰ προσέξουν
ἐπάνω δὲ εἰς τὴν παραφροσύνην των
ἐγύρισαν περιφρονητικῶς τὴν πλάτην
των πρὸς Ἐμέ, ἔκλεισαν καὶ κατέστησαν
βαριὰ τὰ αὐτιά των, διὰ νὰ
μὴ ἀκούσουν τὰ παραγγέλματά μου καὶ
ὑπακούσουν εἰς τὶς συμβουλές μου.
|
12
καὶ τὴν καρδίαν αὐτῶν ἔταξαν
ἀπειθῆ τοῦ μὴ εἰσακούειν
τοῦ νόμου μου καὶ τοὺς λόγους,
οὓς ἐξαπέστειλε Κύριος παντοκράτωρ
ἐν πνεύματι αὐτοῦ ἐν χερσὶ
τῶν προφητῶν τῶν ἔμπροσθεν· καὶ
ἐγένετο ὀργὴ μεγάλη παρὰ
Κυρίου παντοκράτορος. |
12
ἐσκλήρυναν τὴν καρδίαν των καὶ
τὴν ἔκαμαν ἀπειθῇ, ὥστε νὰ
μὴ ὑπακούουν εἰς τὸν Νόμον
μου καὶ εἰς τοὺς λόγους μου, τοὺς
ὁποίους ἐγώ, ὁ Κύριος,
ὁ παντοκράτωρ, διὰ τοῦ Πνεύματός
μου, μέσῳ τῶν προηγουμένων προφητῶν
εἶχα διατάξει>. Διὰ τοῦτο καὶ
ἐξέσπασεν ἡ μεγάλη ὀργὴ
ἀπὸ Κύριον τὸν παντοκράτορα.
|
12
Καὶ τὴν καρδιά των ἐσκλήρυναν
<ἔγιναν ἀπειθεῖς>, ὥστε νὰ
μὴ ὑπακούουν εἰς τὸν ἅγιον Νόμον
μου καὶ εἰς τοὺς λόγους μου, τοὺς
ὁποίους Ἐγώ, ὁ Κύριος ὁ παντοκράτωρ,
εἶχα νομοθετήσει καὶ διατάξει διὰ τοῦ
πνεύματός μου μέσῳ τῶν προφητῶν, ποὺ
προηγήθησαν>. Ἕνεκα δὲ τῆς συμπεριφορᾶς
των αὐτῆς ἐξέσπασε θυμὸς καὶ
μεγάλη ἀγανάκτησις ἐκ μέρους τοῦ παντοκράτορος
Κυρίου ἐναντίον των>. |
13
Καὶ ἔσται ὃν τρόπον εἶπε καὶ
οὐκ εἰσήκουσαν, οὕτως κεκράξονται
καὶ οὐ μὴ εἰσακούσω, λέγει
Κύριος παντοκράτωρ. |
13
<Ὅπως δὲ αὐτοὶ δὲν ἄκουσαν
τὰς ἐντολὰς τοῦ Κυρίου, ἔτσι
καὶ ἐγὼ ὁ Κύριος δὲν θὰ
τοὺς εἰσακούσω, ὅταν ἐπάνω
εἰς τὴν θλῖψιν των θὰ κράξουν
πρὸς ἐμέ, λέγει Κύριος ὁ
παντοκράτωρ. |
13
Καὶ συνέβη τοῦτο: <Ὅπως, ὅταν ὠμιλοῦσε
ὁ Κύριος, αὐτοὶ δὲν ὑπήκουσαν,
ἔτσι καὶ ὅταν αὐτοὶ ἐφώναξαν
δυνατὰ ἐπάνω εἰς τὴν θλῖψιν
των, καὶ Ἐγὼ δὲν εἰσήκουσα τὴν
ἱκεσίαν των>, λέγει ὁ Κύριος ὁ παντοκράτωρ.
|
14
Καὶ ἐκβαλῶ αὐτοὺς εἰς
πάντα τὰ ἔθνη, ἃ οὐκ ἔγνωσαν,
καὶ ἡ γῆ ἀφανισθήσεται κατόπισθεν
αὐτῶν ἐκ διοδεύοντος καὶ ἐξ
ἀναστρέφοντος· καὶ ἔταξαν γῆν
ἐκλεκτὴν εἰς ἀφανισμόν.
|
14
Τοὺς εἶχα προαναγγείλει, ὅτι θὰ
τοὺς ἐκδιώξω καὶ
θὰ τοὺς διασκορπίσω εἰς ὅλα
τὰ ἔθνη, τὰ ὁποῖα τοὺς
ἦσαν προηγουμένως ἄγνωστα· ὅτι
ἡ γῆ των θὰ ἐρημωθῇ ἀπὸ
κατοίκους· ὅτι δὲν θὰ ὑπάρχουν
οἱ διερχόμενοι καὶ ἐπιστρέφοντες
διὰ μέσου αὐτῆς. Αὐτοὶ
μὲ τὸν τρόπον τῆς ζωῆς των παρέδωσαν
τὴν ἐκλεκτὴν χώραν εἰς ἐξαφανισμόν>.
|
14
<Τοὺς εἶχα διώξει καὶ διασκορπίσει εἰς
ὅλα τὰ ἔθνη, τὰ ὁποῖα
δὲν ἐγνώριζαν. Τοιουτοτρόπως δὲ μετὰ
τὴν ἐκδίωξίν των ἡ χώρα των
ἔμεινεν ἔρημος ἀπὸ κατοίκους καὶ
κανεὶς δὲν διήρχετο, οὔτε ἐπέστρεφε
διὰ μέσου αὐτῆς. Καὶ μὲ τὴν
συμπεριφοράν των αὐτὴν ὠδήγησαν
τὴν ὡραίαν καὶ ὑπέροχον χώραν των
εἰς ἐρήμωσιν καὶ ἐξαφανισμόν>.
|