Οι Αριθμοί : Κεφάλαιον ΙΒ'

Πρωτότυπο Κείμενο

αὶ ἐλάλησε Μαριὰμ καὶ Ἀαρὼν κατὰ Μωυσῆ, ἕνεκεν τῆς γυναικὸς τῆς Αἰθιοπίσσης ἣν ἔλαβε Μωυσῆς, ὅτι γυναῖκα Αἰθιόπισσαν ἔλαβε,
2 καὶ εἶπαν· μὴ Μωυσῇ μόνω λελάληκε Κύριος; Οὐχὶ καὶ ἡμῖν ἐλάλησε; Καὶ ἤκουσε Κύριος.
3 Καὶ ὁ ἄνθρωπος Μωυσῆς πραῢς σφόδρα παρὰ πάντας τοὺς ἀνθρώπους τοὺς ὄντας ἐπὶ τῆς γῆς.
4 Καὶ εἶπε Κύριος παραχρῆμα πρὸς Μωυσῆν καὶ Ἀαρὼν καὶ Μαριάμ· ἐξέλθετε ὑμεῖς οἱ τρεῖς εἰς τὴν σκηνὴν τοῦ μαρτυρίου.
5 Καὶ ἐξῆλθον οἱ τρεῖς εἰς τὴν σκηνὴν τοῦ μαρτυρίου, καὶ κατέβη Κύριος ἐν στύλῳ νεφέλης καὶ ἔστη ἐπὶ θύρας τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου, καὶ ἐκλήθησαν Ἀαρὼν καὶ Μαριὰμ καὶ ἐξήλθοσαν ἀμφότεροι.
6 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· ἀκούσατε τῶν λόγων μου· ἐὰν γένηται προφήτης ὑμῶν Κυρίῳ, ἐν ὁράματι αὐτῷ γνωσθήσομαι καὶ ἐν ὕπνῳ λαλήσω αὐτῷ.
7 Οὐχ οὕτως ὁ θεράπων μου Μωυσῆς· ἐν ὅλῳ τῷ οἴκῳ μου πιστός ἐστι·
8 στόμα κατὰ στόμα λαλήσω αὐτῷ, ἐν εἴδει καὶ οὐ δι' αἰνιγμάτων, καὶ τὴν δόξαν Κυρίου εἶδε· καὶ διατὶ οὐκ ἐφοβήθητε καταλαλῆσαι κατὰ τοῦ θεράποντός μου Μωυσῇ;
9 Καὶ ὀργὴ θυμοῦ Κυρίου ἐπ' αὐτοῖς, καὶ ἀπῆλθε.
10 Καὶ ἡ νεφέλη ἀπέστη ἀπὸ τῆς σκηνῆς, καὶ ἰδοὺ Μαριὰμ λεπρῶσα ὡσεὶ χιών· καὶ ἐπέβλεψεν Ἀαρὼν ἐπὶ Μαριάμ, καὶ ἰδοὺ λεπρῶσα.
11 Καὶ εἶπεν Ἀαρὼν πρὸς Μωυσῆν· δέομαι, κύριε, μὴ συνεπιθῇ ἡμῖν ἁμαρτίαν, διότι ἠγνοήσαμεν καθ' ὅτι ἡμάρτομεν·
12 μὴ γένηται ὡσεὶ ἴσον θανάτῳ, ὡσεὶ ἔκτρωμα ἐκπορευόμενον ἐκ μήτρας μητρὸς καὶ κατεσθίει τὸ ἥμισυ τῶν σαρκῶν αὐτῆς.
13 Καὶ ἐβόησε Μωυσῆς πρὸς Κυρίον λέγων· ὁ Θεὸς δέομαί σου, ἴασαι αὐτήν.
14 Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς Μωυσῆν· εἰ ὁ πατὴρ αὐτῆς πτύων ἐνέπτυσεν εἰς τὸ πρόσωπον αὐτῆς, οὐκ ἐντραπήσεται ἑπτὰ ἡμέρας; Ἀφορισθήτω ἑπτὰ ἡμέρας ἔξω τῆς παρεμβολῆς καὶ μετὰ ταῦτα εἰσελεύσεται.
15 Καὶ ἀφωρίσθη Μαριὰμ ἔξω τῆς παρεμβολῆς ἑπτὰ ἡμέρας· καὶ ὁ λαὸς οὐκ ἐξῇρεν, ἕως ἐκαθαρίσθη Μαριάμ.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

ἰς Ἀσηρώθ ὡμίλησεν ἡ Μαριὰμ καὶ ὁ Ἀαρὼν ἀπρεπῶς κατὰ τοῦ Μωϋσέως ἕνεκα τῆς Αἰθιοπίσσης συζύγου του, τὴν ὁποίαν αὐτὸς εἶχε λάβει ὡς σύζυγον, διότι πράγματι εἶχε λάβει γυναῖκα Αἰθιόπισσαν.
2 Καὶ εἶπαν· <μήπως εἰς τὸν Μωϋσῆν μόνον ὡμίλησεν ὁ Θεός; Δὲν ὡμίλησε καὶ εἰς ἡμᾶς;> Ἤκουσεν ὁ Θεὸς αὐτὸν τὸν γογγυσμόν.
3 Ὁ Μωϋσῆς ὅμως ἦτο ἄνθρωπος πολὺ πρᾶος, πραότερος ἀπὸ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους ποὺ εὑρίσκοντο εἰς τὴν γῆν, καὶ δὲν ἐθύμωσε δι' ὅσα ἔλεγον ἐναντίον του οἱ ἀδελφοί του.
4 Ὁ Κύριος ὅμως εἶπεν ἀμέσως πρὸς τὸν Μωϋσῆν, τὸν Ἀαρὼν καὶ τὴν Μαριάμ· <πηγαίνετε καὶ οἱ τρεῖς σας εἰς τὴν Σκηνὴν τοῦ Μαρτυρίου>.
5 Ἐκεῖνοι μετέβησαν εἰς τὴν Σκηνὴν τοῦ Μαρτυρίου. Κατέβη ὁ Κύριος εἰς νεφέλην, ποὺ εἶχε τὴν μορφὴν στύλου, ἐστάθη εἰς τὴν θύραν τῆς Σκηνῆς τοῦ Μαρτυρίου καὶ ἐκάλεσε τὸν Ἀαρὼν καὶ τὴν Μαριάμ, οἱ ὁποῖοι καὶ προσῆλθον.
6 Εἶπεν ὁ Κύριος πρὸς αὐτούς· <ἀκούσατε προσεκτικὰ τοὺς λόγους μου· ἐὰν κανεὶς ἀπὸ σᾶς γίνῃ προφήτης Κυρίου, ἐγὼ ὁ Κύριος θὰ γίνω γνωστὸς καὶ θὰ ὁμιλήσω πρὸς αὐτὸν ἢ ἐν ὁράματι ἢ κατὰ τὸν ὕπνον του.
7 Δὲν ἔγινεν ὅμως τὸ ἴδιον καὶ διὰ τὸν ὑπηρέτην μου τὸν Μωϋσῆν. Αὐτὸς εἶναι ὁ ἔμπιστός μου δι' ὅλον τὸν ἰσραηλιτικὸν λαόν μου.
8 Στόμα μὲ στόμα ὡμίλησα πρὸς αὐτόν, κατὰ πρόσωπον καὶ ὄχι μὲ παραβολὰς καὶ σύμβολα. Αὐτὸς εἶδε τὴν δόξαν Κυρίου. Σεῖς διατὶ δὲν ἐφοβηθήκατε νὰ καταλαλήσετε ἕνα τέτοιον ὑπηρέτην μου, ὅπως εἶναι ὁ Μωϋσῆς;>
9 Ὠργίσθη καὶ ἠγανάκτησεν ἐναντίον αὐτῶν ὁ Κύριος, καὶ πλήρης θυμοῦ ἀπῆλθεν.
10 Ἡ νεφέλη ἀπεμακρύνθη τότε ἀπὸ τὴν Σκηνὴν καὶ ἰδοὺ ἡ Μαριὰμ ἐγέμισε λέπραν καὶ ἔγινε λευκὴ ὠσὰν τὸ χιόνι. Ἔρριψε τὸ βλέμμα του ὁ Ἀαρὼν εἰς τὴν Μαριὰμ καὶ τὴν εἶδε γεμάτην λέπραν.
11 Ἔντρομος τότε εἶπε πρὸς τὸν Μωυσῆν· <κύριε, σὲ παρακαλῶ νὰ μὴ μᾶς ἀποδώσῃ ὁ Θεὸς κατὰ τὴν ἁμαρτίαν, τὴν ὁποίαν χωρὶς ἐπίγνωσιν τοῦ βάρους της διεπράξαμεν·
12 ἂς μὴ καταντήσῃ ἡ Μαριὰμ ἐξ αἰτίας τῆς λέπρας της ὠσὰν νεκρά, ὠσὰν ἕνα ἔκτρωμα, τὸ ὁποῖον ἐξέρχεται ἀπὸ τὴν κοιλίαν τῆς μητρός του παράκαιρα μὲ φαγωμένον τὸ ἥμισυ ἀπὸ τὰς σάρκας του>.
13 Καὶ ὁ ἀνεξίκακος Μωϋσῆς ἐβόησε πρὸς τὸν Κύριον λέγων· <ὦ! Θεέ μου! Σὲ θερμοπαρακαλῶ θεράπευσε αὐτήν>!
14 Εἶπεν ὁ Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν· <ἐὰν ὁ πατέρας της τὴν ἔφτυνεν εἰς τὸ πρόσωπον, δὲν θὰ ἐντρέπετο; Καὶ ἐπὶ ἑπτὰ ἡμέρας δὲν θὰ ἔμενεν ἀπομονωμένη λόγω ἐντροπῆς; Πρὸς τιμωρίαν της ἂς ἀπαμακρυνθῇ ἔξω ἀπὸ τὴν κατασκήνωσιν ἑπτὰ ἡμέρας καὶ μετὰ ταῦτα θὰ ἐπανέλθῃ>.
15 Καὶ ἐχωρίσθη ἡ Μαριὰμ καὶ ἔμεινεν ἔξω ἀπὸ τὴν κατασκήνωσιν ἑπτὰ ἡμέρας. Ὁ δὲ λαὸς δὲν ἀνεχώρησεν ἀπὸ τὴν Ἀσηρώθ, ἕως ὅτου ἐκαθαρίσθη ἡ Μαριὰμ ἀπὸ τὴν λέπραν.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

Μαριὰμ καὶ ὁ Ἀαρὼν ἐμίλησαν ἐναντίον τοῦ ἀδελφοῦ των Μωϋσῆ καὶ τὸν ἐκακολόγησαν, ἕνεκα τῆς Αἰθιόπισσας γυναίκας, τὴν ὁποίαν ἐνυμφευθη ὁ Μωϋσῆς· διότι εἶχε νυμφευθῆ πράγματι γυναῖκα Αἰθιόπισσαν, τὴν κόρην τοῦ ἱερέως Ἰοθόρ·
2 καὶ εἶπαν: <Μήπως εἰς τὸν Μωϋσῆν μόνον ἐμίλησε ὁ Κύριος; Δεν ἐμίλησε ἐπίσης καὶ εἰς ἐμᾶς;> Καὶ τὰ λόγια αὐτὰ τὰ ἄκουσε ὁ Κύριος καὶ ἀνέλαβεν αὐτὸς νὰ ἀποδώσῃ τὸ δίκαιον εἰς τὸν Μωϋσῆν.
3 Ἄλλα ὁ Μωϋσῆς ἦταν ἄνθρωπος πάρα πολὺ πρᾶος, πραότατος, περισσότερον ἀπὸ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, ποὺ κατοικοῦσαν εἰς τὴν γῆν· δι’ αὐτὸ δὲν ἐθύμωσε ἐναντίον τῶν ἀδελφῶν του.
4 Ὁ Κύριος ὅμως ἐμίλησε ἔξαφνα, εὐθὺς ἀμέσως, τὴν ἰδίαν στιγμήν, χωρὶς νὰ τὸ περιμένουν, εἰς τὸν Μωϋσῆν καὶ τὸν Ἀαρὼν καὶ τὴν Μαριὰμ καὶ τοὺς εἶπε: <Ἐβγᾶτε ἀπὸ τὶς σκηνές σας καὶ πηγαίνετε καὶ οἱ τρεῖς σας εἰς τὴν Σκηνὴν τοῦ Μαρτυρίου>.
5 Πράγματι ἐβγῆκαν καὶ ἐπῆγαν καὶ οἱ τρεῖς εἰς τὴν Σκηνὴν τοῦ Μαρτυρίου. Καὶ ὁ Κύριος κατέβη καὶ ἔκαμε αἰσθητὴν τὴν παρουσίαν του εἰς τὸ ὑπερφυσικὸν σύννεφον μὲ τὴν μορφὴν στύλου καὶ ἐστάθη εἰς τὴν πόρταν τῆς Σκηνῆς τοῦ Μαρτυρίου. Καὶ ἐκλήθησαν ὁ Ἀαρὼν καὶ ἡ Μαριὰμ καὶ ἐπἡγαν καὶ οἱ δύο ἐκεῖ.
6 Καὶ ὁ Κύριος εἶπε πρὸς αὐτούς: <Ἀκοῦστε τὰ λόγια μου· ἐὰν γίνῃ κανεὶς ἀπὸ σᾶς προφήτης τοῦ Κυρίου, θὰ γνωρίσω τὸν ἑαυτόν μου εἰς αὐτὸν μὲ ὀπτασίαν, ὅταν εἶναι ξύπνιος, ἢ θὰ τοῦ ὁμιλήσω μὲ ὄνειρα, ὄταν κοιμᾶται.
7 Δὲν ἔγινε ὅμως ἔτσι διὰ τὸν ὑπηρέτην μου Μωϋσῆν· αὐτὸς ἀπεδείχθη πιστὸς εἰς ὅλον τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν, ποὺ εἶναι σπίτι ἰδικόν μου· δι’ αὐτὸ ἀπολαμβάνει ὅλην τὴν ἐμπιστοσύνην μου καὶ κατέχει κοντά μου θέσιν ἑξαρετικὰ τιμητικήν.
8 Τοῦ ἐμίλησα ἐπάνω εἰς τὸ Σινᾶ· θὰ τοῦ ὁμιλῶ ὅμως καὶ εἰς τὸ μέλλον κατ' εὐθεῖαν, στόμα μὲ στόμα καὶ θὰ φανερώνωμαι εἰς αὐτὸν μὲ τὴν δόξαν μου, ὁλοκάθαρα, φανερά, μὲ τρόπον κατανοητὸν καὶ ὄχι μὲ σκοτεινὰ αἰνίγματα καὶ εἰκόνες. Αὐτὸς εἶδε τὴν δόξαν μου· δεν ἠμπορεῖτε νὰ συγκριθῆτε καθόλου μὲ αὐτὸν τὸν μεγάλον καὶ μοναδικὸν προφήτην. Διατὶ λοιπὸν δὲν ἐφοβηθήκατε τὴν ὀργήν μου καὶ ἐτολμήσατε νὰ κακολογήσετε αὐτόν, τὸν τόσον πιστὸν ὑπηρέτην μου Μωϋσῆν;>
9 Καὶ χωρὶς ὁ Κύριος νὰ περιμένῃ νὰ ἀκούσῃ τὴν ἀπολογίαν των, ἀφῆκε νὰ ξεσπάσῃ ὁ θυμὸς καὶ ἡ ὀργή του ἀπὸ τὸ ὑπερφυσικὸν σύννεφον καὶ ὁ Κύριος ἔφυγεν (ὀργισμένος καὶ οἱ δύο ἔνοχοι ἔμειναν μόνοι.
10 Καὶ τὸ ὑπερφυσικὸν συννεφον, ὁ στῦλος, ἀπεμακρύνθη ἀπὸ τὴν Σκηνὴν τοῦ Μαρτυρίου· καὶ ἀμέσως ὑη Μαριὰμ ἐγέμισεν ἀπὸ λέπραν βαρυτάτης μορφῆς, ὥστε καὶ τὸ πρόσωπον καὶ τὰ χέρια της καὶ ὅλον τὸ σῶμα της νὰ γίνουν ἄσπρα καὶ εὐδιάλυτα καὶ μαλακὰ ὅπως τὸ χιόνι. Καὶ ὁ ἀδελφός της Ἀαρών, ὁ ἀρχιερεύς, ἐκύτταξε τὴν Μαριὰμ καὶ νά, αὐτὴ ἦταν γεμᾶτη ἀπὸ φοβερὰν λέπραν!
11 Καὶ ὁ Ἀαρών, γεμᾶτος λύπην καὶ φόβον διὰ τὴν ἀδελφήν του, εἶπε μὲ ταπείνωσιν καὶ συντριβὴν εἰς τὸν Μωϋσῆν: <Ἀλλοίμονον, ἐγὼ ὡς παραβάτης δὲν ἔχω θάρρος νὰ ἱκετεύσω τὸν Θεόν. Δι' αὐτό, κύριέ μου, παρακάλεσέ τον σὺ καὶ καταπράϋνέ τον νὰ μὴ μᾶς τιμωρήσῃ, διότι ἀπὸ ἄγνοιαν καὶ ἀπερισκεψίαν ἐκάμαμεν μεγάλην ἁμαρτίαν
12 ἂς μὴ ἀποθάνῃ ἢ ἀδελφή μας Μαριὰμ καὶ ἂς μὴ γίνῃ τὸ λεπρὸν σῶμα της ὅπως τὸ ἄσπρο ἔμβρυον, ποὺ ἀπορρίχνεται σὰν ἔκτρωμα καὶ παράκαιρα ἀπὸ τὴν κοιλία τῆς μητέρας του, καὶ τοῦ ὁποίου οἰ μισὲς σάρκες εἶναι καταφαγωμένες καὶ σαπισμένες>:
13 Ὁ πρᾶος καὶ ἀνεξίκακος Μωϋσῆς, ποὺ ἐδοκίμασε πολλὴν θλῖψιν καὶ πόνον διὰ τὴν τιμωρίαν καὶ τὴν ἀρρώστιαν τῆς Μαριάμ, χωρὶς καθυστέρησιν ἐφώναξε μὲ δυνατὴν φωνὴν πρὸς τὸν Κύριον καὶ εἶπε: <Θεέ μου, σὲ παρακαλῶ, θεράπευσέ την>.
14 Ὁ εὐσπλαγχνικὸς Κύριος ἀπάντησε ἀμέσως εἰς τὴν προσευχὴν τοῦ Μωϋσῆ καὶ τοῦ εἶπε: <Ὑπόθεσε ὅτι ὁ πατέρας της τὴν ἐμάλλωνε, τὴν ἐπέπληττε διὰ κάποιαν παρεκτροπήν της καὶ τὴν ἔφτυνε δημοσίᾳ εἰς τὸ πρόσωπον· δὲν θὰ ἐντροπιάζετο διὰ τὴν ἐπίπληξιν καὶ ἀπὸ ἐντροπὴν δὲν θὰ ἀπεμακρύνετο ἀπὸ τὸν πατέρα της ἑπτὰ ἡμέρες; Τώρα ποὺ ὁ Θεὸς τὴν ἐτιμώρησε καὶ ἐφανέρωσε τὴν δυσαρέσκειάν του, διὰ νὰ καταλάβῃ τὴν ἐνοχήν της καὶ μετανοήσῃ, ἂς χωρισθῇ ἀπὸ τὸ στρατόπεδον τοῦ Ἰσραὴλ ἐπὶ ἑπτὰ ἡμέρες καὶ ἂς μείνῃ ἔξω καὶ μακριὰ ἀπὸ αὐτὸ χωρὶς νὰ τὴν πλησιάζῃ κανένας. Καὶ ἀφοῦ διδαχθῇ ἀπὸ τὸ πάθημά της, κατόπιν νὰ ἐπιστρέψῃ πάλιν ὑγιὴς εἰς τὸ στρατόπεδον τοῦ Ἰσραήλ>.
15 Ἔτσι ἡ Μαριὰμ ἐχωρίσθη καὶ ἔφυγεν ἔξω ἀπὸ τὸ στρατόπεδον τοῦ Ἰσραὴλ ἐπὶ ἑπτὰ ἡμέρες. Καὶ κατὰ τὶς ἑπτὰ ἡμέρες, ποὺ ἔμεινε χωρισμένη ἀπὸ τὸ στρατόπεδον, ὁ Ἰουδαϊκὸς λαὸς δὲν μετεκινήθη ἀπὸ τὸν τόπον ἐκεῖνον, μέχρις ὅτου ἐκαθαρίσθη ἡ Μαριὰμ ἀπὸ τὴν λέπραν.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
αὶ ἐλάλησε Μαριὰμ καὶ Ἀαρὼν κατὰ Μωυσῆ, ἕνεκεν τῆς γυναικὸς τῆς Αἰθιοπίσσης ἣν ἔλαβε Μωυσῆς, ὅτι γυναῖκα Αἰθιόπισσαν ἔλαβε,	ἰς Ἀσηρώθ ὡμίλησεν ἡ Μαριὰμ καὶ ὁ Ἀαρὼν ἀπρεπῶς κατὰ τοῦ Μωϋσέως ἕνεκα τῆς Αἰθιοπίσσης συζύγου του, τὴν ὁποίαν αὐτὸς εἶχε λάβει ὡς σύζυγον, διότι πράγματι εἶχε λάβει γυναῖκα Αἰθιόπισσαν.	Μαριὰμ καὶ ὁ Ἀαρὼν ἐμίλησαν ἐναντίον τοῦ ἀδελφοῦ των Μωϋσῆ καὶ τὸν ἐκακολόγησαν, ἕνεκα τῆς Αἰθιόπισσας γυναίκας, τὴν ὁποίαν ἐνυμφευθη ὁ Μωϋσῆς· διότι εἶχε νυμφευθῆ πράγματι γυναῖκα Αἰθιόπισσαν, τὴν κόρην τοῦ ἱερέως Ἰοθόρ·
2 καὶ εἶπαν· μὴ Μωυσῇ μόνω λελάληκε Κύριος; Οὐχὶ καὶ ἡμῖν ἐλάλησε; Καὶ ἤκουσε Κύριος.	2 Καὶ εἶπαν· <μήπως εἰς τὸν Μωϋσῆν μόνον ὡμίλησεν ὁ Θεός; Δὲν ὡμίλησε καὶ εἰς ἡμᾶς;> Ἤκουσεν ὁ Θεὸς αὐτὸν τὸν γογγυσμόν.	2 καὶ εἶπαν: <Μήπως εἰς τὸν Μωϋσῆν μόνον ἐμίλησε ὁ Κύριος; Δεν ἐμίλησε ἐπίσης καὶ εἰς ἐμᾶς;> Καὶ τὰ λόγια αὐτὰ τὰ ἄκουσε ὁ Κύριος καὶ ἀνέλαβεν αὐτὸς νὰ ἀποδώσῃ τὸ δίκαιον εἰς τὸν Μωϋσῆν.
3 Καὶ ὁ ἄνθρωπος Μωυσῆς πραῢς σφόδρα παρὰ πάντας τοὺς ἀνθρώπους τοὺς ὄντας ἐπὶ τῆς γῆς.	3 Ὁ Μωϋσῆς ὅμως ἦτο ἄνθρωπος πολὺ πρᾶος, πραότερος ἀπὸ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους ποὺ εὑρίσκοντο εἰς τὴν γῆν, καὶ δὲν ἐθύμωσε δι' ὅσα ἔλεγον ἐναντίον του οἱ ἀδελφοί του.	3 Ἄλλα ὁ Μωϋσῆς ἦταν ἄνθρωπος πάρα πολὺ πρᾶος, πραότατος, περισσότερον ἀπὸ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, ποὺ κατοικοῦσαν εἰς τὴν γῆν· δι’ αὐτὸ δὲν ἐθύμωσε ἐναντίον τῶν ἀδελφῶν του.
4 Καὶ εἶπε Κύριος παραχρῆμα πρὸς Μωυσῆν καὶ Ἀαρὼν καὶ Μαριάμ· ἐξέλθετε ὑμεῖς οἱ τρεῖς εἰς τὴν σκηνὴν τοῦ μαρτυρίου.	4 Ὁ Κύριος ὅμως εἶπεν ἀμέσως πρὸς τὸν Μωϋσῆν, τὸν Ἀαρὼν καὶ τὴν Μαριάμ· <πηγαίνετε καὶ οἱ τρεῖς σας εἰς τὴν Σκηνὴν τοῦ Μαρτυρίου>.	4 Ὁ Κύριος ὅμως ἐμίλησε ἔξαφνα, εὐθὺς ἀμέσως, τὴν ἰδίαν στιγμήν, χωρὶς νὰ τὸ περιμένουν, εἰς τὸν Μωϋσῆν καὶ τὸν Ἀαρὼν καὶ τὴν Μαριὰμ καὶ τοὺς εἶπε: <Ἐβγᾶτε ἀπὸ τὶς σκηνές σας καὶ πηγαίνετε καὶ οἱ τρεῖς σας εἰς τὴν Σκηνὴν τοῦ Μαρτυρίου>.
5 Καὶ ἐξῆλθον οἱ τρεῖς εἰς τὴν σκηνὴν τοῦ μαρτυρίου, καὶ κατέβη Κύριος ἐν στύλῳ νεφέλης καὶ ἔστη ἐπὶ θύρας τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου, καὶ ἐκλήθησαν Ἀαρὼν καὶ Μαριὰμ καὶ ἐξήλθοσαν ἀμφότεροι.	5 Ἐκεῖνοι μετέβησαν εἰς τὴν Σκηνὴν τοῦ Μαρτυρίου. Κατέβη ὁ Κύριος εἰς νεφέλην, ποὺ εἶχε τὴν μορφὴν στύλου, ἐστάθη εἰς τὴν θύραν τῆς Σκηνῆς τοῦ Μαρτυρίου καὶ ἐκάλεσε τὸν Ἀαρὼν καὶ τὴν Μαριάμ, οἱ ὁποῖοι καὶ προσῆλθον.	5 Πράγματι ἐβγῆκαν καὶ ἐπῆγαν καὶ οἱ τρεῖς εἰς τὴν Σκηνὴν τοῦ Μαρτυρίου. Καὶ ὁ Κύριος κατέβη καὶ ἔκαμε αἰσθητὴν τὴν παρουσίαν του εἰς τὸ ὑπερφυσικὸν σύννεφον μὲ τὴν μορφὴν στύλου καὶ ἐστάθη εἰς τὴν πόρταν τῆς Σκηνῆς τοῦ Μαρτυρίου. Καὶ ἐκλήθησαν ὁ Ἀαρὼν καὶ ἡ Μαριὰμ καὶ ἐπἡγαν καὶ οἱ δύο ἐκεῖ.
6 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· ἀκούσατε τῶν λόγων μου· ἐὰν γένηται προφήτης ὑμῶν Κυρίῳ, ἐν ὁράματι αὐτῷ γνωσθήσομαι καὶ ἐν ὕπνῳ λαλήσω αὐτῷ.	6 Εἶπεν ὁ Κύριος πρὸς αὐτούς· <ἀκούσατε προσεκτικὰ τοὺς λόγους μου· ἐὰν κανεὶς ἀπὸ σᾶς γίνῃ προφήτης Κυρίου, ἐγὼ ὁ Κύριος θὰ γίνω γνωστὸς καὶ θὰ ὁμιλήσω πρὸς αὐτὸν ἢ ἐν ὁράματι ἢ κατὰ τὸν ὕπνον του.	6 Καὶ ὁ Κύριος εἶπε πρὸς αὐτούς: <Ἀκοῦστε τὰ λόγια μου· ἐὰν γίνῃ κανεὶς ἀπὸ σᾶς προφήτης τοῦ Κυρίου, θὰ γνωρίσω τὸν ἑαυτόν μου εἰς αὐτὸν μὲ ὀπτασίαν, ὅταν εἶναι ξύπνιος, ἢ θὰ τοῦ ὁμιλήσω μὲ ὄνειρα, ὄταν κοιμᾶται.
7 Οὐχ οὕτως ὁ θεράπων μου Μωυσῆς· ἐν ὅλῳ τῷ οἴκῳ μου πιστός ἐστι·	7 Δὲν ἔγινεν ὅμως τὸ ἴδιον καὶ διὰ τὸν ὑπηρέτην μου τὸν Μωϋσῆν. Αὐτὸς εἶναι ὁ ἔμπιστός μου δι' ὅλον τὸν ἰσραηλιτικὸν λαόν μου.	7 Δὲν ἔγινε ὅμως ἔτσι διὰ τὸν ὑπηρέτην μου Μωϋσῆν· αὐτὸς ἀπεδείχθη πιστὸς εἰς ὅλον τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν, ποὺ εἶναι σπίτι ἰδικόν μου· δι’ αὐτὸ ἀπολαμβάνει ὅλην τὴν ἐμπιστοσύνην μου καὶ κατέχει κοντά μου θέσιν ἑξαρετικὰ τιμητικήν.
8 στόμα κατὰ στόμα λαλήσω αὐτῷ, ἐν εἴδει καὶ οὐ δι' αἰνιγμάτων, καὶ τὴν δόξαν Κυρίου εἶδε· καὶ διατὶ οὐκ ἐφοβήθητε καταλαλῆσαι κατὰ τοῦ θεράποντός μου Μωυσῇ;	8 Στόμα μὲ στόμα ὡμίλησα πρὸς αὐτόν, κατὰ πρόσωπον καὶ ὄχι μὲ παραβολὰς καὶ σύμβολα. Αὐτὸς εἶδε τὴν δόξαν Κυρίου. Σεῖς διατὶ δὲν ἐφοβηθήκατε νὰ καταλαλήσετε ἕνα τέτοιον ὑπηρέτην μου, ὅπως εἶναι ὁ Μωϋσῆς;>	8 Τοῦ ἐμίλησα ἐπάνω εἰς τὸ Σινᾶ· θὰ τοῦ ὁμιλῶ ὅμως καὶ εἰς τὸ μέλλον κατ' εὐθεῖαν, στόμα μὲ στόμα καὶ θὰ φανερώνωμαι εἰς αὐτὸν μὲ τὴν δόξαν μου, ὁλοκάθαρα, φανερά, μὲ τρόπον κατανοητὸν καὶ ὄχι μὲ σκοτεινὰ αἰνίγματα καὶ εἰκόνες. Αὐτὸς εἶδε τὴν δόξαν μου· δεν ἠμπορεῖτε νὰ συγκριθῆτε καθόλου μὲ αὐτὸν τὸν μεγάλον καὶ μοναδικὸν προφήτην. Διατὶ λοιπὸν δὲν ἐφοβηθήκατε τὴν ὀργήν μου καὶ ἐτολμήσατε νὰ κακολογήσετε αὐτόν, τὸν τόσον πιστὸν ὑπηρέτην μου Μωϋσῆν;>
9 Καὶ ὀργὴ θυμοῦ Κυρίου ἐπ' αὐτοῖς, καὶ ἀπῆλθε.	9 Ὠργίσθη καὶ ἠγανάκτησεν ἐναντίον αὐτῶν ὁ Κύριος, καὶ πλήρης θυμοῦ ἀπῆλθεν.	9 Καὶ χωρὶς ὁ Κύριος νὰ περιμένῃ νὰ ἀκούσῃ τὴν ἀπολογίαν των, ἀφῆκε νὰ ξεσπάσῃ ὁ θυμὸς καὶ ἡ ὀργή του ἀπὸ τὸ ὑπερφυσικὸν σύννεφον καὶ ὁ Κύριος ἔφυγεν (ὀργισμένος καὶ οἱ δύο ἔνοχοι ἔμειναν μόνοι.
10 Καὶ ἡ νεφέλη ἀπέστη ἀπὸ τῆς σκηνῆς, καὶ ἰδοὺ Μαριὰμ λεπρῶσα ὡσεὶ χιών· καὶ ἐπέβλεψεν Ἀαρὼν ἐπὶ Μαριάμ, καὶ ἰδοὺ λεπρῶσα.	10 Ἡ νεφέλη ἀπεμακρύνθη τότε ἀπὸ τὴν Σκηνὴν καὶ ἰδοὺ ἡ Μαριὰμ ἐγέμισε λέπραν καὶ ἔγινε λευκὴ ὠσὰν τὸ χιόνι. Ἔρριψε τὸ βλέμμα του ὁ Ἀαρὼν εἰς τὴν Μαριὰμ καὶ τὴν εἶδε γεμάτην λέπραν.	10 Καὶ τὸ ὑπερφυσικὸν συννεφον, ὁ στῦλος, ἀπεμακρύνθη ἀπὸ τὴν Σκηνὴν τοῦ Μαρτυρίου· καὶ ἀμέσως ὑη Μαριὰμ ἐγέμισεν ἀπὸ λέπραν βαρυτάτης μορφῆς, ὥστε καὶ τὸ πρόσωπον καὶ τὰ χέρια της καὶ ὅλον τὸ σῶμα της νὰ γίνουν ἄσπρα καὶ εὐδιάλυτα καὶ μαλακὰ ὅπως τὸ χιόνι. Καὶ ὁ ἀδελφός της Ἀαρών, ὁ ἀρχιερεύς, ἐκύτταξε τὴν Μαριὰμ καὶ νά, αὐτὴ ἦταν γεμᾶτη ἀπὸ φοβερὰν λέπραν!
11 Καὶ εἶπεν Ἀαρὼν πρὸς Μωυσῆν· δέομαι, κύριε, μὴ συνεπιθῇ ἡμῖν ἁμαρτίαν, διότι ἠγνοήσαμεν καθ' ὅτι ἡμάρτομεν·	11 Ἔντρομος τότε εἶπε πρὸς τὸν Μωυσῆν· <κύριε, σὲ παρακαλῶ νὰ μὴ μᾶς ἀποδώσῃ ὁ Θεὸς κατὰ τὴν ἁμαρτίαν, τὴν ὁποίαν χωρὶς ἐπίγνωσιν τοῦ βάρους της διεπράξαμεν·	11 Καὶ ὁ Ἀαρών, γεμᾶτος λύπην καὶ φόβον διὰ τὴν ἀδελφήν του, εἶπε μὲ ταπείνωσιν καὶ συντριβὴν εἰς τὸν Μωϋσῆν: <Ἀλλοίμονον, ἐγὼ ὡς παραβάτης δὲν ἔχω θάρρος νὰ ἱκετεύσω τὸν Θεόν. Δι' αὐτό, κύριέ μου, παρακάλεσέ τον σὺ καὶ καταπράϋνέ τον νὰ μὴ μᾶς τιμωρήσῃ, διότι ἀπὸ ἄγνοιαν καὶ ἀπερισκεψίαν ἐκάμαμεν μεγάλην ἁμαρτίαν
12 μὴ γένηται ὡσεὶ ἴσον θανάτῳ, ὡσεὶ ἔκτρωμα ἐκπορευόμενον ἐκ μήτρας μητρὸς καὶ κατεσθίει τὸ ἥμισυ τῶν σαρκῶν αὐτῆς.	12 ἂς μὴ καταντήσῃ ἡ Μαριὰμ ἐξ αἰτίας τῆς λέπρας της ὠσὰν νεκρά, ὠσὰν ἕνα ἔκτρωμα, τὸ ὁποῖον ἐξέρχεται ἀπὸ τὴν κοιλίαν τῆς μητρός του παράκαιρα μὲ φαγωμένον τὸ ἥμισυ ἀπὸ τὰς σάρκας του>.	12 ἂς μὴ ἀποθάνῃ ἢ ἀδελφή μας Μαριὰμ καὶ ἂς μὴ γίνῃ τὸ λεπρὸν σῶμα της ὅπως τὸ ἄσπρο ἔμβρυον, ποὺ ἀπορρίχνεται σὰν ἔκτρωμα καὶ παράκαιρα ἀπὸ τὴν κοιλία τῆς μητέρας του, καὶ τοῦ ὁποίου οἰ μισὲς σάρκες εἶναι καταφαγωμένες καὶ σαπισμένες>:
13 Καὶ ἐβόησε Μωυσῆς πρὸς Κυρίον λέγων· ὁ Θεὸς δέομαί σου, ἴασαι αὐτήν.	13 Καὶ ὁ ἀνεξίκακος Μωϋσῆς ἐβόησε πρὸς τὸν Κύριον λέγων· <ὦ! Θεέ μου! Σὲ θερμοπαρακαλῶ θεράπευσε αὐτήν>!	13 Ὁ πρᾶος καὶ ἀνεξίκακος Μωϋσῆς, ποὺ ἐδοκίμασε πολλὴν θλῖψιν καὶ πόνον διὰ τὴν τιμωρίαν καὶ τὴν ἀρρώστιαν τῆς Μαριάμ, χωρὶς καθυστέρησιν ἐφώναξε μὲ δυνατὴν φωνὴν πρὸς τὸν Κύριον καὶ εἶπε: <Θεέ μου, σὲ παρακαλῶ, θεράπευσέ την>.
14 Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς Μωυσῆν· εἰ ὁ πατὴρ αὐτῆς πτύων ἐνέπτυσεν εἰς τὸ πρόσωπον αὐτῆς, οὐκ ἐντραπήσεται ἑπτὰ ἡμέρας; Ἀφορισθήτω ἑπτὰ ἡμέρας ἔξω τῆς παρεμβολῆς καὶ μετὰ ταῦτα εἰσελεύσεται.	14 Εἶπεν ὁ Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν· <ἐὰν ὁ πατέρας της τὴν ἔφτυνεν εἰς τὸ πρόσωπον, δὲν θὰ ἐντρέπετο; Καὶ ἐπὶ ἑπτὰ ἡμέρας δὲν θὰ ἔμενεν ἀπομονωμένη λόγω ἐντροπῆς; Πρὸς τιμωρίαν της ἂς ἀπαμακρυνθῇ ἔξω ἀπὸ τὴν κατασκήνωσιν ἑπτὰ ἡμέρας καὶ μετὰ ταῦτα θὰ ἐπανέλθῃ>.	14 Ὁ εὐσπλαγχνικὸς Κύριος ἀπάντησε ἀμέσως εἰς τὴν προσευχὴν τοῦ Μωϋσῆ καὶ τοῦ εἶπε: <Ὑπόθεσε ὅτι ὁ πατέρας της τὴν ἐμάλλωνε, τὴν ἐπέπληττε διὰ κάποιαν παρεκτροπήν της καὶ τὴν ἔφτυνε δημοσίᾳ εἰς τὸ πρόσωπον· δὲν θὰ ἐντροπιάζετο διὰ τὴν ἐπίπληξιν καὶ ἀπὸ ἐντροπὴν δὲν θὰ ἀπεμακρύνετο ἀπὸ τὸν πατέρα της ἑπτὰ ἡμέρες; Τώρα ποὺ ὁ Θεὸς τὴν ἐτιμώρησε καὶ ἐφανέρωσε τὴν δυσαρέσκειάν του, διὰ νὰ καταλάβῃ τὴν ἐνοχήν της καὶ μετανοήσῃ, ἂς χωρισθῇ ἀπὸ τὸ στρατόπεδον τοῦ Ἰσραὴλ ἐπὶ ἑπτὰ ἡμέρες καὶ ἂς μείνῃ ἔξω καὶ μακριὰ ἀπὸ αὐτὸ χωρὶς νὰ τὴν πλησιάζῃ κανένας. Καὶ ἀφοῦ διδαχθῇ ἀπὸ τὸ πάθημά της, κατόπιν νὰ ἐπιστρέψῃ πάλιν ὑγιὴς εἰς τὸ στρατόπεδον τοῦ Ἰσραήλ>.
15 Καὶ ἀφωρίσθη Μαριὰμ ἔξω τῆς παρεμβολῆς ἑπτὰ ἡμέρας· καὶ ὁ λαὸς οὐκ ἐξῇρεν, ἕως ἐκαθαρίσθη Μαριάμ.	15 Καὶ ἐχωρίσθη ἡ Μαριὰμ καὶ ἔμεινεν ἔξω ἀπὸ τὴν κατασκήνωσιν ἑπτὰ ἡμέρας. Ὁ δὲ λαὸς δὲν ἀνεχώρησεν ἀπὸ τὴν Ἀσηρώθ, ἕως ὅτου ἐκαθαρίσθη ἡ Μαριὰμ ἀπὸ τὴν λέπραν.	15 Ἔτσι ἡ Μαριὰμ ἐχωρίσθη καὶ ἔφυγεν ἔξω ἀπὸ τὸ στρατόπεδον τοῦ Ἰσραὴλ ἐπὶ ἑπτὰ ἡμέρες. Καὶ κατὰ τὶς ἑπτὰ ἡμέρες, ποὺ ἔμεινε χωρισμένη ἀπὸ τὸ στρατόπεδον, ὁ Ἰουδαϊκὸς λαὸς δὲν μετεκινήθη ἀπὸ τὸν τόπον ἐκεῖνον, μέχρις ὅτου ἐκαθαρίσθη ἡ Μαριὰμ ἀπὸ τὴν λέπραν.