Οι Αριθμοί : Κεφάλαιον ΚΓ'

Πρωτότυπο Κείμενο

αὶ εἶπε Βαλαὰμ τῷ Βαλάκ· οἰκοδόμησόν μοι ἐνταῦθα ἑπτὰ βωμοὺς καὶ ἐτοίμασόν μοι ἐνταῦθα ἑπτὰ μόσχους καὶ ἑπτὰ κριούς.
2 Καὶ ἐποίησε Βαλὰκ ὃν τρόπον εἶπεν αὐτῷ Βαλαάμ, καὶ ἀνήνεγκε μόσχον καὶ κριὸν ἐπὶ τὸν βωμόν.
3 Καὶ εἶπε Βαλαὰμ πρὸς Βαλάκ· παράστηθι ἐπὶ τῆς θυσίας σου, καὶ πορεύσομαι εἴ μοι φανεῖται ὁ Θεὸς ἐν συναντήσει, καὶ ρῆμα, ὃ ἐάν μοι δείξῃ, ἀναγγελῶ σοι. Καὶ παρέστη Βαλὰκ ἐπὶ τῆς θυσίας αὐτοῦ, καὶ Βαλαὰμ ἐπορεύθη ἐπερωτῆσαι τὸν Θεὸν καὶ ἐπορεύθη εὐθείαν.
4 Καὶ ἐφάνη ὁ Θεὸς τῷ Βαλαάμ, καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν Βαλαάμ· τοὺς ἑπτὰ βωμοὺς ἡτοίμασα καὶ ἀνεβίβασα μόσχον καὶ κριὸν ἐπὶ τὸν βωμόν.
5 Καὶ ἐνέβαλεν ὁ Θεὸς ρῆμα εἰς τὸ στόμα Βαλαὰμ καὶ εἶπεν· ἐπιστραφεὶς πρὸς Βαλὰκ οὕτω λαλήσεις.
6 Καὶ ἀπεστράφη πρὸς αὐτόν, καὶ ὅδε ἐφειστήκει ἐπὶ τῶν ὁλοκαυτωμάτων αὐτοῦ, καὶ πάντες οἱ ἄρχοντες Μωὰβ μετ' αὐτοῦ. Καὶ ἐγενήθη πνεῦμα Θεοῦ ἐπ' αὐτῷ,
7 καὶ ἀναλαβὼν τὴν παραβολὴν αὐτοῦ εἶπεν· ἐκ Μεσοποταμίας μετεπέμψατό με Βαλάκ, βασιλεὺς Μωάβ, ἐξ ὀρέων ἀπ' ἀνατολῶν λέγων· δεῦρο ἄρασαί μοι τὸν ᾿Ιακὼβ καὶ δεῦρο ἐπικατάρασαί μοι τὸν Ἰσραήλ.
8 Τί ἀράσωμαι ὅν μὴ ἀρᾶται Κύριος, ἢ τί καταράσωμαι ὃν μὴ καταρᾶται ὁ Θεός;
9 ῞Οτι ἀπὸ κορυφῆς ὀρέων ὄψομαι αὐτὸν καὶ ἀπὸ βουνῶν προσνοήσω αὐτόν. ᾿Ιδοὺ λαὸς μόνος κατοικήσει καὶ ἐν ἔθνεσιν οὐ συλλογισθήσεται.
10 Τίς ἐξηκριβάσατο τὸ σπέρμα Ἰακώβ, καὶ τίς ἐξαριθμήσεται δήμους Ἰσραήλ; Ἀποθάνοι ἡ ψυχή μου ἐν ψυχαῖς δικαίων, καὶ γένοιτο τὸ σπέρμα μου ὡς τὸ σπέρμα τούτων.
11 Καὶ εἶπε Βαλὰκ πρὸς Βαλαάμ· τί πεποίηκάς μοι; Εἰς κατάρασιν ἐχθρῶν κέκληκά σε, καὶ ἰδοὺ εὐλόγηκας εὐλογίαν.
12 Καὶ εἶπε Βαλαὰμ πρὸς Βαλάκ· οὐχὶ ὅσα ἂν ἐμβάλῃ ὁ Θεὸς εἰς τὸ στόμα μου, τοῦτο φυλάξω λαλῆσαι;
13 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν Βαλάκ· δεῦρο ἔτι μετ' ἐμοῦ εἰς τόπον ἄλλον, ἐξ οὗ οὐκ ὄψει αὐτὸν ἐκεῖθεν, ἀλλ' ἢ μέρος τι αὐτοῦ ὄψει, πάντας δὲ οὐ μὴ ἴδῃς, καὶ κατάρασαί μοι αὐτὸν ἐκεῖθεν.
14 Καὶ παρέλαβεν αὐτὸν εἰς ἀγροῦ σκοπιὰν ἐπὶ κορυφὴν λελαξευμένου καὶ ᾠκοδόμησεν ἐκεῖ ἑπτὰ βωμοὺς καὶ ἀνεβίβασε μόσχον καὶ κριὸν ἐπὶ τὸν βωμόν.
15 Καὶ εἶπε Βαλαὰμ πρὸς Βαλάκ· παράστηθι ἐπὶ τῆς θυσίας σου, ἐγὼ δὲ πορεύσομαι ἐπερωτῆσαι τὸν Θεόν.
16 Καὶ συνήντησεν ὁ Θεὸς τῷ Βαλαὰμ καὶ ἐνέβαλε ρῆμα εἰς τὸ στόμα αὐτοῦ καὶ εἶπεν· ἀποστράφηθι πρὸς Βαλὰκ καὶ τάδε λαλήσεις.
17 Καὶ ἀπεστράφη πρὸς αὐτόν, καὶ ὅδε ἐφειστήκει ἐπὶ τῆς ὁλοκαυτώσεως αὐτοῦ, καὶ πάντες οἱ ἄρχοντες Μωὰβ μετ' αὐτοῦ. Καὶ εἶπεν αὐτῷ Βαλάκ· τί ἐλάλησε Κύριος;
18 Καὶ ἀναλαβὼν τὴν παραβολὴν αὐτοῦ εἶπεν· ἀνάστηθι Βαλάκ, καὶ ἄκουε· ἐνώτισαι μάρτυς, υἱὸς Σεπφώρ.
19 Οὐχ ὡς ἄνθρωπος ὁ Θεὸς διαρτηθῆναι, οὐδ' ὡς υἱὸς ἀνθρώπου ἀπειληθῆναι· αὐτὸς εἴπας, οὐχὶ ποιήσει; Λαλήσει, καὶ οὐχὶ ἐμμενεῖ;
20 Ἰδοὺ εὐλογεῖν παρείλημμαι· εὐλογήσω καὶ οὐ μὴ ἀποστρέψω.
21 Οὐκ ἔσται μόχθος ἐν Ἰακώβ, οὐδὲ ὀφθήσεται πόνος ἐν Ἰσραήλ· Κύριος ὁ Θεὸς αὐτοῦ μετ' αὐτοῦ, τὰ ἔνδοξα ἀρχόντων ἐν αὐτῷ.
22 Θεὸς ὁ ἐξαγαγὼν αὐτοὺς ἐξ Αἰγύπτου· ὡς δόξα μονοκέρωτος αὐτῷ.
23 Οὐ γὰρ ἐστιν οἰωνισμὸς ἐν Ἰακώβ, οὐδὲ μαντεῖα ἐν Ἰσραήλ· κατὰ καιρὸν ρηθήσεται Ἰακὼβ καὶ τῷ Ἰσραήλ, τί ἐπιτελέσει ὁ Θεός.
24 Ἰδοὺ λαὸς ὡς σκύμνος ἀναστήσεται καὶ ὡς λέων γαυρωθήσεται· οὐ κοιμηθήσεται, ἕως φάγῃ θήραν, καὶ αἷμα τραυματιῶν πίεται.
25 Καὶ εἶπε Βαλὰκ πρὸς Βαλαάμ· οὔτε κατάραις καταράσῃ μοι αὐτὸν οὔτε εὐλογῶν μὴ εὐλογήσῃς αὐτόν.
26 Καὶ ἀποκριθεὶς Βαλαὰμ εἶπε τῷ Βαλάκ· οὐκ ἐλάλησά σοι λέγων, τὸ ρῆμα, ὃ ἐὰν λαλήσῃ ὁ Θεός, τοῦτο ποιήσω;
27 Καὶ εἶπε Βαλὰκ πρὸς Βαλαάμ· δεῦρο παραλάβω σε εἰς τόπον ἄλλον, εἰ ἀρέσει τῷ Θεῷ, καὶ κατάρασαί μοι αὐτὸν ἐκεῖθεν.
28 Καὶ παρέλαβε Βαλὰκ τὸν Βαλαὰμ ἐπὶ κορυφὴν τοῦ Φογὼρ τὸ παρατεῖναν εἰς τὴν ἔρημον.
29 Καὶ εἶπε Βαλαὰμ πρὸς Βαλάκ· οἰκοδόμησόν μοι ὧδε ἑπτὰ βωμοὺς καὶ ἐτοίμασόν μοι ὧδε ἑπτὰ μόσχους καὶ ἑπτὰ κριούς.
30 Καὶ ἐποίησε Βαλὰκ καθάπερ εἶπεν αὐτῷ Βαλαάμ, καὶ ἀνήνεγκε μόσχον καὶ κριὸν ἐπὶ τὸν βωμόν.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

Βαλαὰμ εἶπεν εἰς τὸν Βαλάκ· <κτίσε μου ἐδῶ ἑπτὰ βωμοὺς καὶ ἐτοίμασέ μου ἑπτὰ μοσχάρια καὶ ἑπτὰ κριούς>.
2 Ὁ Βαλὰκ ἔκαμε ὅπως τοῦ εἶπεν ὁ Βαλαὰμ καὶ ἔφερεν ἕνα μοσχάρι καὶ ἕνα κριὸν διὰ τὸν κάθε βωμόν.
3 Τοῦ εἶπε δὲ ὁ Βαλαάμ· <στάσου ἐδῶ κοντὰ εἰς τὴν θυσίαν σου, καὶ ἐγὼ θὰ προχωρήσω μήπως τυχὸν καὶ φανῇ ὁ Θεὸς εἰς συνάντησίν μου. Ἐὰν ναί, τὸν λόγον τὸν ὁποῖον θὰ μοῦ φανερώσῃ, θὰ σοῦ τὸν γνωστοποιήσω>. Ὁ Βαλὰκ ἐστάθη πράγματι κοντὰ εἰς τὸν βωμὸν τῆς θυσίας, ἐνῶ ὁ Βαλαὰμ ἐπροχώρησε νὰ ἐρωτήσῃ τὸν Θεόν. Κατ' εὐθείαν ἐμπρὸς ἐβάδισε.
4 Παρουσιάσθη ὄντως ὁ Θεὸς εἰς τὸν Βαλαάμ, καὶ πρὸς Αὐτὸν εἶπεν ὁ Βαλαάμ· <ἡτοίμασα ἑπτὰ βωμούς, ἔθεσα ἐπάνω εἰς τὸν καθένα ἀπὸ αὐτοὺς ἕνα μοσχάρι καὶ ἕνα κριόν>.
5 Ὁ Θεὸς ἔβαλεν εἰς τὸ στόμα τοῦ Βαλαὰμ τὸν λόγον, ποὺ ἔπρεπε νὰ πῇ, καὶ τοῦ εἶπε· <γύρισε πρὸς τὸν Βαλὰκ καὶ θὰ ὁμιλήσῃς πρὸς αὐτόν, ὅπως ἐγὼ σὲ ὡδήγησα>.
6 Ἐπέστρεψεν ὁ Βαλαὰμ πρὸς τὸν Βαλάκ.᾿Εκεῖνος δὲ ἦτο ὄρθιος κοντὰ εἰς τὰ ὁλοκαυτώματα, μαζῆ δὲ μὲ αὐτὸν καὶ οἱ Μωαβῖται ἄρχοντες. Πνεῦμα Θεοῦ ἦλθεν εἰς τὸν Βαλαάμ,
7 ὁ ὁποῖος ἤρχισε παραβολικὸν λόγον καὶ εἶπεν· <ὁ Βαλάκ, ὁ βασιλεὺς τῶν Μωαβιτῶν, ἔστειλε καὶ μὲ ἐκάλεσε ἀπὸ τὴν Μεσοποταμίαν, ἀπὸ τὰ ὄρη τῆς Ἀνοτολῆς, καὶ μοῦ εἶπε· Ἔλα ἐδῶ καὶ πρὸς χάριν μου καταράσου τὸν ἰσραηλιτικὸν λαόν.
8 Πῶς ὅμως ἐγὼ θὰ καταρασσθῶ ἐκεῖνον, τὸν ὁποῖον ὁ Κύριος δὲν καταρᾶται; Τί εἶδος κατάρας θὰ εἴπω ἐναντίον ἐκείνου, τὸν ὁποῖον ὁ Θεὸς δὲν καταρᾶται;
9 Διότι βλέπω τὸν λαὸν αὐτὸν ἀπὸ τὴν κορυφὴν τῶν ὀρέων, τὸν ἐννοῶ πολὺ καλὰ ἀπὸ τὰ βουνά, ἐπὶ τῶν ὁποίων εὑρίσκομαι. Καὶ ἰδοὺ ὅτι ὁ λαὸς αὐτὸς θὰ κατοικῇ μόνος του, δὲν θὰ σαγκαταριθμῆται καὶ δὲν θὰ κατατάσσεται μεταξὺ τῶν ἄλλων λαῶν.
10 Ποιὸς ἐξηκρίβωσε τὸ πλῆθος τῶν ἀπογόνων του Ἰακὼβ καὶ ποιὸς θὰ ἠμπορέσῃ νὰ μετρήσῃ τὰς φυλάς τοῦ Ἰσραήλ; Κανείς. Εἴθε δὲ νὰ ἀπέθνησκα καὶ ἐγὼ μαζῆ μὲ τοὺς δικαίους αὐτοὺς ἀνθρώπους καὶ οἱ ἀπόγονοί μου νὰ γίνουν πολυάριθμοι καὶ ἰσχυροί, ὅπως εἶναι οἱ ἀπόγονοι αὐτῶν>.
11 Ὁ Βαλὰκ εἶπε τότε πρὸς τὸν Βαλαάμ· <τί μοῦ ἔκαμες; Ἐγὼ σὲ ἐκάλεσα νὰ καταρασθῇς τοὺς ἐχθρούς μου καὶ ἰδοὺ ὅτι σὺ τοὺς εὐλόγησες εὐλογίαν μεγάλην>.
12 Εἶπεν ὁ Βαλαὰμ πρὸς τὸν Βαλάκ· <δὲν σοῦ εἶπα, ὅτι ὅσα θὰ βάλῃ ὁ Θεὸς εἰς τὸ στόμα μου, αὐτὰ θὰ προσέξω νὰ σοῦ εἴπω;>
13 Ὁ Βαλὰκ εἶπε πρὸς τὸν Βαλαάμ· <ἔλα καὶ πάλιν μαζῆ μου εἰς ἄλλον τόπον, ἀπὸ τὸν ὁποῖον δὲν θὰ ἴδῃς ὅλους τοὺς Ἰσραηλίτας, ἀλλὰ ἕνα μέρος ἀπὸ τὸν λαὸν αὐτῶν. Δὲν θὰ τοὺς ἴδῃς ὅλους. Ἀπὸ ἐκεῖ καταράσου αὐτὸν τὸν λαὸν πρὸς χάριν μου>.
14 Παρέλαβεν αὐτὸν καὶ τὸν ὠδήγησεν εἰς ὑψηλὸν μέρος ἕνος ὀρεινοῦ ἀγροῦ εἰς τὴν κορυφὴν τοῦ <Λελαξευμένου>, τοῦ ὄρους δηλ. Ναβαῦ. Ἔκτισεν ἐκεῖ ἑπτὰ βωμοὺς καὶ ἐπάνω εἰς τὸν κάθε βωμὸν ἔθεσεν ἀνὰ ἕνα μοσχάρι καὶ ἀνὰ ἕνα κριόν.
15 Ὁ Βαλαὰμ εἶπε πρὸς τὸν Βαλάκ· <στάσου κοντὰ εἰς τὴν θυσίαν σου καὶ ἐγὼ θὰ προχωρήσω νὰ ἐρωτήσω τὸν Θεόν>.
16 Ὁ Θεὸς συνήντησε τὸν Βαλαάμ, ἔβαλε λόγον εἰς τὸ στόμα του καὶ τοῦ εἶπε· <γύρισε πρὸς τὸν Βαλὰκ καὶ θὰ τοῦ εἴπῃς, ὅ,τι ἐγὼ θὰ θέσω εἰς τὸ στόμα σου>.
17 Ἐπέστρεψεν ὁ Βαλαὰμ πρὸς αὐτόν, ποὺ ἦτο ὄρθιος κοντὰ εἰς τὰ ὁλοκαυτώματά του· μαζῆ του δὲ ἦσαν καὶ ὅλοι οἱ ἄρχοντες τῶν Μωαβιτῶν. Ἠρώτησε δὲ αὐτὸν ὁ Βαλάκ· <τί σοῦ εἶπεν ὁ Κύριος;>
18 Ὁ Βαλαὰμ ἤρχισε τὸν ἀλληγορικόν του λόγον καὶ εἶπε· <σήκω, Βαλάκ, καὶ ἄκουε· παιδὶ τοῦ Σεπφώρ, ἄνοιξε τὰ αὐτιά σου νὰ ἀκούσῃς ὁ ἴδιος.
19 Ὁ ἀληθινὸς Θεὸς δὲν εἶναι ὅπως ὁ ἄνθρωπος, ὥστε νὰ ἐξαπατηθῇ, δὲν εἶναι ὅπως οἱ υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων, ὥστε νὰ φοβηθῇ ἀπειλάς. Αὐτὸς εἶπε καὶ δὲν θὰ τὸ ἐκτελέσῃ; Θὰ ὁμιλήσῃ αὐτὸς καὶ δὲν θὰ ἐπιμείνῃ μέχρι τέλους εἰς αὐτὸ ποὺ εἶπε;
20 Ἰδοὺ ἐγὼ ἔλαβα τὴν διαταγὴν νὰ εὐλογήσω, θὰ εὐλογήσω καὶ δὲν θὰ κάμω διαφορετικά.
21 Δὲν θὰ ὑπάρχῃ κατάθλιψις καὶ βαρὺς σωματικὸς κόπος εἰς τους ἀπογόνους του Ἰακώβ, καμμία λύπη καὶ ἀγωνία δὲν θὰ παρουσιασθῇ εἰς τους Ἰσραηλίτας. Κύριος ὁ Θεὸς αὐτῶν εἶναι μαζῆ των, ὅλαι αἱ τιμαὶ καὶ αἱ δόξαι τῶν ἀρχόντων ὑπάρχουν εἰς τὸν λαὸν αὐτόν.
22 Ὁ Θεὸς εἶναι ἐκεῖνος, ποὺ ἔβγαλεν αὐτοὺς ἐλευθέρους ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον. Ἡ δύναμις τοῦ λαοῦ αὐτοῦ εἶναι ὅμοια πρὸς τὴν δύναμιν τοῦ ἰσχυροῦ ρινοκέρωτος.
23 Δὲν ἰσχύει διὰ τους ἀπογόνους τοῦ Ἰακὼβ κανένας εἰδωλολατρικὸς οἰωνός, οὔτε μαγεία καὶ μαντεία, διότι ὁ Θεὸς κατὰ τὸν κατάλληλον καιρὸν ἀποκαλύπτει εἰς τους Ἰσραηλίτας τί θὰ κάμῃ.
24 Ἰδοὺ ὁ λαὸς αὐτὸς θὰ ἐγερθῇ ὠσὰν νεαρὸς λέων, θὰ καμαρώσῃ τὴν μεγαλοπρέπειάν του ὡς μεγάλος λέων. Δὲν θὰ κοιμηθῇ πρὶν κατασπαράξῃ τὴν λεία του καὶ πρὶν πίῃ τὸ αἷμα ἐκείνων, ποὺ θὰ φονεύσῃ>.
25 Καταστενοχωρημένος ὁ Βαλὰκ εἶπε πρὸς τὸν Βαλαάμ· <οὔτε μὲ κατάρες θὰ μοῦ καταρασθῇς αὐτὸν τὸν λαόν, ἀλλ' οὔτε πάλιν μὲ εὐλογίας θὰ τὸν εὐλογήσῃς>.
26 Ἀπεκρίθη ὁ Βαλαὰμ καὶ τοῦ εἶπεν· <δὲν ὡμίλησα καὶ δὲν σοῦ εἶπα, ὅτι ἐγὼ θὰ κάμω σύμφωνα μὲ ἐκεῖνο ποὺ θὰ μοῦ εἴπῃ ὁ Θεός;>
27 Εἶπε ὁ Βαλὰκ πρὸς τὸν Βαλαάμ· <ἔλα θὰ σὲ πάρω καὶ θὰ σὲ ὁδηγήσω εἰς ἄλλον τόπον· μήπως τυχὸν καὶ ἀρέσει αὐτὸ εἰς τὸν Θεὸν καὶ ἀπὸ ἐκεῖ μοῦ καταρασθῇς τὸν ἰσραηλιτικὸν λαόν>.
28 Παρέλαβε, λοιπόν, ὁ Βαλὰκ τὸν Βαλαὰμ καὶ τὸν ὡδήγησεν εἰς τὴν κορυφήν τοῦ ὄρους Φογώρ, τὸ ὁποῖον ἐκτείνεται εἰς τὴν ἔρημον.
29 Εἶπεν ὁ Βαλαὰμ πρὸς τὸν Βαλάκ· <κτίσε μου πάλιν ἐδῶ ἑπτὰ βωμοὺς καὶ ἐτοίμασέ μου ἑπτὰ μοσχάρια καὶ ἑπτὰ κριούς>.
30 Ὁ Βαλὰκ ἔκαμεν, ὅπως ἀκριβῶς τοῦ εἶπεν ὁ Βαλαάμ, καὶ ἔθεσεν ἐπάνω εἰς τὸν κάθε βωμὸν ἀνὰ ἕνα μοσχάρι καὶ ἀνὰ ἕνα κριόν.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

Βαλαὰμ εἶπεν εἰς τὸν Βαλάκ: <Κτίσε μου εἰς τὸν ὑψηλὸν αὐτὸν τόπον ἑπτὰ θυσιαστήρια· φέρε καὶ ἐτοίμασέ μου ἐδῶ ἑπτὰ μοσχάρια καὶ ἑπτὰ κριάρια>.
2 Ὁ βασιλιᾶς Βαλὰκ ἔκαμεν, ὅπως τοῦ εἶπεν ὁ μάντις Βαλαάμ, καὶ ἔφερε καὶ ἐθυσίασε ἕνα μοσχάρι καὶ ἕνα κριάρι εἰς κάθε θυσιαστήριον.
3 Καὶ ὁ Βαλαὰμ εἶπε πρὸς τὸν Βαλάκ: <Στάσου ἐδῶ πλάϊ ἀπὸ τὴν θυσίαν σου καὶ ἐγὼ θὰ προχωρήσω, μήπως τυχὸν παρουσιασθῇ εἰς ἐμὲ ὁ Θεὸς ἐρχόμενος εἰς συνάντησίν μου, καὶ τὸν λόγον, ποὺ θὰ μοῦ ἀποκαλύψῃ (μὲ λόγια ἤ μἐ σημεῖα), θὰ σοῦ τὸν γνωστοποιήσω>. Ὁ Βαλὰκ ἐστάθη κοντὰ εἰς τὴν θυσίαν του καί, ἐνῷ τὰ ζῶα ἐκαίοντο εἰς τὸ θυσιαστήριον, ὁ Βαλαὰμ ἐπροχώρησε μόνος νὰ ἐρωτήσῃ τὸν Θεὸν ἐπῆγε διὰ νὰ μάθῃ πράγματι τὶ ἔπρεπε νὰ κάμῃ.
4 Καὶ ὁ Θεὸς ἐφανερώθη (μὲ μορφὴν ἀγγέλου ἤ μὲ ἐσωτερικὴν ἔλλαμψιν) εἰς τὸν Βαλαάμ· καὶ ὁ Βαλαὰμ εἶπεν εἰς τὸν Θεόν: <Ἐτοίμασα τὰ ἑπτὰ θυσιαστήρια καὶ ἔβαλα εἰς κάθε θυσιαστήριον ἀπὸ ἕνα μοσχάρι καὶ ἀπὸ ἕνα κριάρι>.
5 Καὶ ὁ Θεὸς ἔβαλε εἰς τὸ στόμα τοῦ Βαλαὰμ τὸν λόγον αὐτὸν καὶ εἶπε: <Ἀφοῦ γυρίσῃς πίσω εἰς τὸν βασιλιᾶ Βαλάκ, νὰ τοῦ ὁμιλήσῃς ἔτσι>.
6 Ὁ Βαλαὰμ ἐγύρισε πίσω εἰς τὸν Βαλάκ. Καὶ νά· ἐκεῖνος ἐστέκετο κοντὰ εἰς τὰ ζῶα, ποὺ ἐθυσιάζοντο ὡς ἰδικά του ὁλοκαυτώματα, μαζί του δὲ ἐστέκοντο ἐκεῖ καὶ οἱ ἄρχοντες τῆς Μωάβ. Καὶ ἦλθε ἐπάνω εἰς τὸν Βαλαὰμ πνεῦμα Θεοῦ·
7 καὶ ἀφοῦ ἄρχισε τὸν λόγον του μὲ μορφὴν ἀποφθεγματικὴν καὶ παραβολικήν, ποὺ κρύπτει σωτήρια μαθήματα, εἶπε: <Ὁ Βαλάκ, ὁ βασιλιᾶς τῆς Μωάβ, ἔστειλε καὶ μὲ ἐκάλεσε ἀπὸ τὴν Μεσοποταμίαν, ἀπὸ τὰ βουνὰ τῆς Ἀνατολῆς καὶ μοῦ εἶπε· ἔλα ἐδῶ καὶ καταράσου πρὸς χάριν μου τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ἰακώβ· ἔλα ἐδῶ καὶ ἀναθεμάτισε πρὸς χάριν μου τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν.
8 Ἀλλὰ πῶς ἠμπορῶ νὰ καταρασθῶ αὐτόν, τὸν ὁποῖον δὲν καταρᾶται ὁ Κύριος; Ἢ πῶς ἠμπορῶ νὰ ἀναθεματίσω ἐκεῖνον, τὸν ὁποῖον δὲν ἀναθεματίζει ὁ Θεός;
9 Διότι ἀπὸ τὴν κορυφὴν αὐτὴν τῶν βουνῶν βλέπω τὸν λαὸν τοῦτον καὶ ἀπὸ τὴν κορυφὴν τῶν λόφων, ὅπου εὑρίσκομαι, τὸν παρατηρῶ καὶ τὸν καταλαβαίνω πολὺ καλά. Νά· εἶναι λαὸς μοναδικός, ὁ ὁποῖος θὰ κατοικήσει μόνος καὶ δὲν θὰ ἀναμιχθῇ οὔτε θὰ συνενωθῇ μὲ τοὺς εἰδωλολατρικοὺς λαούς.
10 Ποῖος ἠμπορεῖ νὰ ἑξακριβώσῃ πόσοι εἶναι οἱ ἀπόγονοι τοῦ Ἰακὼβ καὶ ποῖος ἠμπορεῖ νὰ ἀριθμήσῃ ἔστω τοὺς δήμους τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ; Ἀσφαλῶς κανείς. Εἴθε καὶ ἐγὼ νὰ ἀποθάνω εἰρηνικὰ μὲ τοὺς δικαίους αὐτοὺς ἀνθρώπους· εἴθε καὶ οἱ ἀπόγονοι οἱ ἰδικοί μου νὰ αὐξηθοῦν, νὰ πληθύνουν καὶ νὰ εὐτυχήσουν σὰν τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ἰσραήλ>.
11 Καὶ ὁ Βαλὰκ εἶπε πρὸς τὸν Βαλαάμ: <Τί μοῦ ἔκαμες; Ἐγὼ σὲ ἐκάλεσα διὰ νὰ καταρασθῇς τοὺς ἐχθρούς μου καὶ νά· ἐσὐ εὐλόγησες ὅλους μὲ τελείαν εὐλογίαν!
12 Ὁ Βαλαὰμ ἀπάντησε εἰς τὸν Βαλάκ: <Δεν σοῦ τὸ εἶπα ἀπὸ τὴν ἀρχὴν καὶ δὲν σοῦ τὸ προανήγγειλα ὅτι μόνον ὅσα θὰ βάλῃ εἰς τὸ στόμα μου ὁ Θεός, αὐτὰ θὰ προσέξω νὰ σοῦ εἰπῶ;>
13 Ὁ Βαλὰκ εἶπε πρὸς τὸν Βαλαάμ: <Ἔλα καὶ πάλιν, σὲ παρακαλῶ, μαζί μου εἰς ἄλλον τόπον, ἀπὸ τὸν ὁποῖον δὲν θὰ βλέπῃς ὁλόκληρον τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν, παρὰ ἕνα μόνον μέρος τοῦ λαοῦ. Ὅλους δὲν θὰ τοὺς ἰδῇς· σὺ ὅμως θὰ καταρασθῇς ὅλους πρὸς χάριν μου ἀπὸ ἐκεῖ>.
14 Ὁ βασιλιᾶς Βαλὰκ παρέλαβε τὸν μάντιν Βαλαὰμ καὶ τὸν ὠδήγησε εἰς ὑηλὸν μέρος ἐνὸς χωραφιοῦ, ποὺ εὑρίσκετο εἰς τὴν κορυφὴν τοῦ ὄρους <Λαξευμένου>, δηλαδὴ τοῦ ὅρους Ναβαῦ. Ἐκεῖ ὁ Βαλὰκ ἔκτισε ἑπτὰ θυσιαστήρια καὶ ἔφερε καὶ ἐθυσίασε ἕνα μοσχάρι καὶ ἕνα κριάρι εἰς κάθε θυσιαστήριον.
15 Ὁ Βαλαὰμ εἶπε πρὸς τὸν Βαλάκ: <Στάσου ἐδῶ πλάι ἀπὸ τὴν θυσίαν σου καὶ ἐγὼ θὰ προχωρήσω διὰ νὰ ἐρωτήσω τὸν Θεόν>.
16 Καὶ ὁ Θεὸς συνήντησε (μὲ μορφὴν ἀγγέλου ἢ με ἐσωτερικὴν ἔλλαμψιν) τὸν Βαλαὰμ καὶ ἔβαλε εἰς τὸ στόμα του τὸν λόγον αὐτὸν καὶ εἶπε: <Γύρισε πίσω τὸν Βαλὰκ καὶ νὰ τοῦ εἰπῇς αὐτὰ ποὺ θὰ σοῦ εἰπῶ ἐγώ>.
17 Ὁ Βαλαὰμ ἐγύρισε πίσω εἰς τὸν Βαλάκ. Καὶ νά· ἐκεῖνος ἐστέκετο κοντὰ εἰς τὰ ζῶα, ποὺ ἐθυσιάζοντο ἰδικά του ὁλοκαυτώματα, μαζί του δὲ ἐστέκοντο ἐκεῖ καὶ οἱ ἄρχοντες τῆς Μωάβ. Ὁ Βαλάκ, ὅταν εἶδε τὸν Βαλαάμ, τὸν ἐρώτησε: <Τί σοῦ εἶπε καὶ τί σοῦ ἀπεκάλυψε ὁ Κύριος;>
18 Ὁ Βαλαάμ, ἀφοῦ ἄρχισε τὸν λόγον του μὲ μορφὴν ἀποφθεγματικὴν καὶ παραβολικήν, ποὺ κρύπτει σωτήρια μαθήματα, εἶπε: <Σήκω ἐπάνω, πρόσεξε, βασιλιᾶ Βαλάκ, καὶ ἄκουε· ἄκουέ μου, υἱὲ τοῦ Σεπφώρ, καὶ γίνε αὐτήκοος μάρτυρας τῶν ὅσων θὰ σοῦ εἰπῶ.
19 Δὲν εἶναι ὁ Θεὸς σὰν τὸν ἄνθρωπον, ὥστε νὰ ἀπατηθῇ καὶ νὰ μεταβάλῃ γνώμην ἀπὸ τὴν μίαν στιγμὴν εἰς τὴν ἄλλην· οὔτε εἶναι σὰν τοὺς ἀνθρώπους, ὥστε νὰ καμφθῇ ἀπὸ φοβέρες καὶ ἀπειλές. Αὐτὸς τὸ εἶπε καὶ τὸ ὑπεσχέθη· εἶναι δυνατὸν νὰ μὴ τὸ κάμῃ; Θὰ εἴπῃ κάτι καὶ δὲν θὰ ἐπιμείνῃ εἰς αὐτὸ ποὺ εἶπε; Εἶναι δυνατὸν νὰ τὸ ἀθετήσῃ καὶ νὰ μὴ τὸ ἐκτελέση;
20 Νά· ἐγὼ ἔλαβα ἀπὸ τὸν Θεὸν ἐντολὴν νὰ εὐλογήσω τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν. Τὸν εὐλόγησα λοιπὸν καὶ δὲν ἠμπορῶ νὰ ἀκυρώσω καὶ νὰ ἀποσύρω τὴν εὐλογίαν.
21 Δὲν θὰ ὑπάρχῃ κακοπάθεια, δυστυχία, ταραχὴ καὶ κόπος σωματικὸς εἰς τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ἰακώβ· οὔτε θλῖψις, ἀγωνία καὶ ψυχικὴ λύπη εἰς τοὺς Ἰσραηλῖτες. Κύριος ὁ Θεός των εἶναι μαζὶ μὲ τὸν λαὸν αὐτὸν καὶ οἱ χαρές, οἱ ἐπευφημίες καὶ οἱ δόξες ὅλων τῶν ἀρχόντων εὑρίσκονται μεταξὺ τοῦ λαοῦ αὐτοῦ.
22 Ὁ Θεὸς εἶναι ἐκεῖνος, ποὺ ἐλευθέρωσε τοὺς Ἰσραηλῖτες ἀπὸ τὴν δουλείαν καὶ τοὺς ἔβγαλε ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον. Ἡ δύναμις τοῦ λαοῦ αὐτοῦ εἶναι σὰν τὴν δύναμιν τοῦ ἀγρίου ἐκείνου ζώου, τοῦ ὁποίου ὃλη ἡ δύναμις συγκεντρώνεται εἰς ἕνα καὶ μόνον κέρας.
23 Ἀσφαλῶς δὲν ἰσχύει εἰδωλολατρικὴ μαντεία ἐναντίον τῶν ἀπογόνων τοῦ Ἰακὼβ οὔτε μαγεία ἐναντίον τῶν Ἰσραηλιτῶν· διότι καὶ τώρα καὶ εἰς κάθε ἐποχὴν ὁ Θεὸς ἀποκαλύπτεται εἰς τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ἰακώβ, εἰς τοὺς Ἰσραηλῖτες, καὶ τοὺς πληροφορεῖ τί θὰ κάμῃ.
24 Νά, λαός, ποὺ θὰ σηκωθῇ καὶ θὰ ἀναφανῇ σὰν μικρὸ σφριγηλὸ λιοντάρι καὶ θὰ αὐξηθῇ δυνατὸς σὰν μεγαλόπρεπο, ὑπερήφανο λιοντάρι. Δὲν θὰ κοιμηθῇ, προτοῦ νὰ καταβροχθίσῃ θήραμα καὶ προτοῦ νὰ πίῇη τὸ αἷμα ἐκείνων, τοὺς ὁποίους θὰ τραυματίσῃ καὶ θὰ θανατώσῃ>.
25 Ὁ Βαλὰκ εἶπε τότε πρὸς τὸν Βαλαάμ: <Σταμάτα· τί κάνεις ἐκεῖ; Ἐπὶ τέλους μὴ καταρᾶσαι τοὺς Ἰσραηλῖτες μὲ κατάρες, ἀλλὰ καὶ μὴ τοὺς εὐλογῇς μὲ εὐλογίες!>
26 Ὁ Βαλαὰμ ὅμως ἀπεκρίθη καὶ εἶπε πρὸς τὸν Βαλάκ: <Δὲν σοῦ εἶπα εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς, ὅτι θὰ εἴπω τοὺς λόγους ἐκείνους, ποὺ θὰ μὲ διατάξῃ ὁ Θεὸς νὰ εἴπω; Ὅτι θὰ κάμω ὅ,τι μοῦ εἰπῇ ὁ Θεός;>
27 Ὁ Βαλὰκ εἶπε πρὸς τὸν Βαλαάμ: <Ἔλα, σὲ παρακαλῶ, νὰ σὲ ὁδηγήσω εἰς ἄλλον τόπον, μήπως ὁ τόπος αὐτὸς ἀρέσῃ εἰς τὸν Θεὸν καὶ κατορθώσῃς ἀπὸ ἐκεῖ νὰ καταρασθῇς πρὸς χάριν μου τὸν λαὸν αὐτὸν (τὸν Ἰσραηλιτικόν)>.
28 Ὁ Βαλὰκ ὠδήγησε καὶ ἀνέβασε τὸν Βαλαὰμ εἰς τήν (ὑψηλοτέραν) κορυφὴν τοῦ ὅρους τῆς χώρας του, τοῦ Φογώρ (ἢ Φεγὼρ ἢ Βεέλ - Φεγώρ), τὸ ὁποῖον δεσπόζει καὶ βλέπει πρὸς τὴν ἔρημον.
29 Καὶ ὁ Βαλαὰμ εἶπε πρὸς τὸν Βαλάκ: <Κτίσε μου ἐδῶ ἑπτὰ θυσιαστήρια καὶ φέρε μου ἐδῶ ἑπτὰ μοσχάρια καὶ ἑπτὰ κριάρια>.
30 Ὁ βασιλιᾶς Βαλὰκ ἔκαμε, ὅπως ἀκριβῶς τοῦ εἶπε ὃ μάντις Βαλαάμ· ἔφερε καὶ ἐθυσίασε ἕνα μοσχάρι καὶ ἕνα κριάρι εἰς κάθε θυσιαστήριον.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
αὶ εἶπε Βαλαὰμ τῷ Βαλάκ· οἰκοδόμησόν μοι ἐνταῦθα ἑπτὰ βωμοὺς καὶ ἐτοίμασόν μοι ἐνταῦθα ἑπτὰ μόσχους καὶ ἑπτὰ κριούς.	Βαλαὰμ εἶπεν εἰς τὸν Βαλάκ· <κτίσε μου ἐδῶ ἑπτὰ βωμοὺς καὶ ἐτοίμασέ μου ἑπτὰ μοσχάρια καὶ ἑπτὰ κριούς>.	Βαλαὰμ εἶπεν εἰς τὸν Βαλάκ: <Κτίσε μου εἰς τὸν ὑψηλὸν αὐτὸν τόπον ἑπτὰ θυσιαστήρια· φέρε καὶ ἐτοίμασέ μου ἐδῶ ἑπτὰ μοσχάρια καὶ ἑπτὰ κριάρια>.
2 Καὶ ἐποίησε Βαλὰκ ὃν τρόπον εἶπεν αὐτῷ Βαλαάμ, καὶ ἀνήνεγκε μόσχον καὶ κριὸν ἐπὶ τὸν βωμόν.	2 Ὁ Βαλὰκ ἔκαμε ὅπως τοῦ εἶπεν ὁ Βαλαὰμ καὶ ἔφερεν ἕνα μοσχάρι καὶ ἕνα κριὸν διὰ τὸν κάθε βωμόν.	2 Ὁ βασιλιᾶς Βαλὰκ ἔκαμεν, ὅπως τοῦ εἶπεν ὁ μάντις Βαλαάμ, καὶ ἔφερε καὶ ἐθυσίασε ἕνα μοσχάρι καὶ ἕνα κριάρι εἰς κάθε θυσιαστήριον.
3 Καὶ εἶπε Βαλαὰμ πρὸς Βαλάκ· παράστηθι ἐπὶ τῆς θυσίας σου, καὶ πορεύσομαι εἴ μοι φανεῖται ὁ Θεὸς ἐν συναντήσει, καὶ ρῆμα, ὃ ἐάν μοι δείξῃ, ἀναγγελῶ σοι. Καὶ παρέστη Βαλὰκ ἐπὶ τῆς θυσίας αὐτοῦ, καὶ Βαλαὰμ ἐπορεύθη ἐπερωτῆσαι τὸν Θεὸν καὶ ἐπορεύθη εὐθείαν.	3 Τοῦ εἶπε δὲ ὁ Βαλαάμ· <στάσου ἐδῶ κοντὰ εἰς τὴν θυσίαν σου, καὶ ἐγὼ θὰ προχωρήσω μήπως τυχὸν καὶ φανῇ ὁ Θεὸς εἰς συνάντησίν μου. Ἐὰν ναί, τὸν λόγον τὸν ὁποῖον θὰ μοῦ φανερώσῃ, θὰ σοῦ τὸν γνωστοποιήσω>. Ὁ Βαλὰκ ἐστάθη πράγματι κοντὰ εἰς τὸν βωμὸν τῆς θυσίας, ἐνῶ ὁ Βαλαὰμ ἐπροχώρησε νὰ ἐρωτήσῃ τὸν Θεόν. Κατ' εὐθείαν ἐμπρὸς ἐβάδισε.	3 Καὶ ὁ Βαλαὰμ εἶπε πρὸς τὸν Βαλάκ: <Στάσου ἐδῶ πλάϊ ἀπὸ τὴν θυσίαν σου καὶ ἐγὼ θὰ προχωρήσω, μήπως τυχὸν παρουσιασθῇ εἰς ἐμὲ ὁ Θεὸς ἐρχόμενος εἰς συνάντησίν μου, καὶ τὸν λόγον, ποὺ θὰ μοῦ ἀποκαλύψῃ (μὲ λόγια ἤ μἐ σημεῖα), θὰ σοῦ τὸν γνωστοποιήσω>. Ὁ Βαλὰκ ἐστάθη κοντὰ εἰς τὴν θυσίαν του καί, ἐνῷ τὰ ζῶα ἐκαίοντο εἰς τὸ θυσιαστήριον, ὁ Βαλαὰμ ἐπροχώρησε μόνος νὰ ἐρωτήσῃ τὸν Θεὸν ἐπῆγε διὰ νὰ μάθῃ πράγματι τὶ ἔπρεπε νὰ κάμῃ.
4 Καὶ ἐφάνη ὁ Θεὸς τῷ Βαλαάμ, καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν Βαλαάμ· τοὺς ἑπτὰ βωμοὺς ἡτοίμασα καὶ ἀνεβίβασα μόσχον καὶ κριὸν ἐπὶ τὸν βωμόν.	4 Παρουσιάσθη ὄντως ὁ Θεὸς εἰς τὸν Βαλαάμ, καὶ πρὸς Αὐτὸν εἶπεν ὁ Βαλαάμ· <ἡτοίμασα ἑπτὰ βωμούς, ἔθεσα ἐπάνω εἰς τὸν καθένα ἀπὸ αὐτοὺς ἕνα μοσχάρι καὶ ἕνα κριόν>.	4 Καὶ ὁ Θεὸς ἐφανερώθη (μὲ μορφὴν ἀγγέλου ἤ μὲ ἐσωτερικὴν ἔλλαμψιν) εἰς τὸν Βαλαάμ· καὶ ὁ Βαλαὰμ εἶπεν εἰς τὸν Θεόν: <Ἐτοίμασα τὰ ἑπτὰ θυσιαστήρια καὶ ἔβαλα εἰς κάθε θυσιαστήριον ἀπὸ ἕνα μοσχάρι καὶ ἀπὸ ἕνα κριάρι>.
5 Καὶ ἐνέβαλεν ὁ Θεὸς ρῆμα εἰς τὸ στόμα Βαλαὰμ καὶ εἶπεν· ἐπιστραφεὶς πρὸς Βαλὰκ οὕτω λαλήσεις.	5 Ὁ Θεὸς ἔβαλεν εἰς τὸ στόμα τοῦ Βαλαὰμ τὸν λόγον, ποὺ ἔπρεπε νὰ πῇ, καὶ τοῦ εἶπε· <γύρισε πρὸς τὸν Βαλὰκ καὶ θὰ ὁμιλήσῃς πρὸς αὐτόν, ὅπως ἐγὼ σὲ ὡδήγησα>.	5 Καὶ ὁ Θεὸς ἔβαλε εἰς τὸ στόμα τοῦ Βαλαὰμ τὸν λόγον αὐτὸν καὶ εἶπε: <Ἀφοῦ γυρίσῃς πίσω εἰς τὸν βασιλιᾶ Βαλάκ, νὰ τοῦ ὁμιλήσῃς ἔτσι>.
6 Καὶ ἀπεστράφη πρὸς αὐτόν, καὶ ὅδε ἐφειστήκει ἐπὶ τῶν ὁλοκαυτωμάτων αὐτοῦ, καὶ πάντες οἱ ἄρχοντες Μωὰβ μετ' αὐτοῦ. Καὶ ἐγενήθη πνεῦμα Θεοῦ ἐπ' αὐτῷ,	6 Ἐπέστρεψεν ὁ Βαλαὰμ πρὸς τὸν Βαλάκ.᾿Εκεῖνος δὲ ἦτο ὄρθιος κοντὰ εἰς τὰ ὁλοκαυτώματα, μαζῆ δὲ μὲ αὐτὸν καὶ οἱ Μωαβῖται ἄρχοντες. Πνεῦμα Θεοῦ ἦλθεν εἰς τὸν Βαλαάμ,	6 Ὁ Βαλαὰμ ἐγύρισε πίσω εἰς τὸν Βαλάκ. Καὶ νά· ἐκεῖνος ἐστέκετο κοντὰ εἰς τὰ ζῶα, ποὺ ἐθυσιάζοντο ὡς ἰδικά του ὁλοκαυτώματα, μαζί του δὲ ἐστέκοντο ἐκεῖ καὶ οἱ ἄρχοντες τῆς Μωάβ. Καὶ ἦλθε ἐπάνω εἰς τὸν Βαλαὰμ πνεῦμα Θεοῦ·
7 καὶ ἀναλαβὼν τὴν παραβολὴν αὐτοῦ εἶπεν· ἐκ Μεσοποταμίας μετεπέμψατό με Βαλάκ, βασιλεὺς Μωάβ, ἐξ ὀρέων ἀπ' ἀνατολῶν λέγων· δεῦρο ἄρασαί μοι τὸν ᾿Ιακὼβ καὶ δεῦρο ἐπικατάρασαί μοι τὸν Ἰσραήλ.	7 ὁ ὁποῖος ἤρχισε παραβολικὸν λόγον καὶ εἶπεν· <ὁ Βαλάκ, ὁ βασιλεὺς τῶν Μωαβιτῶν, ἔστειλε καὶ μὲ ἐκάλεσε ἀπὸ τὴν Μεσοποταμίαν, ἀπὸ τὰ ὄρη τῆς Ἀνοτολῆς, καὶ μοῦ εἶπε· Ἔλα ἐδῶ καὶ πρὸς χάριν μου καταράσου τὸν ἰσραηλιτικὸν λαόν.	7 καὶ ἀφοῦ ἄρχισε τὸν λόγον του μὲ μορφὴν ἀποφθεγματικὴν καὶ παραβολικήν, ποὺ κρύπτει σωτήρια μαθήματα, εἶπε: <Ὁ Βαλάκ, ὁ βασιλιᾶς τῆς Μωάβ, ἔστειλε καὶ μὲ ἐκάλεσε ἀπὸ τὴν Μεσοποταμίαν, ἀπὸ τὰ βουνὰ τῆς Ἀνατολῆς καὶ μοῦ εἶπε· ἔλα ἐδῶ καὶ καταράσου πρὸς χάριν μου τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ἰακώβ· ἔλα ἐδῶ καὶ ἀναθεμάτισε πρὸς χάριν μου τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν.
8 Τί ἀράσωμαι ὅν μὴ ἀρᾶται Κύριος, ἢ τί καταράσωμαι ὃν μὴ καταρᾶται ὁ Θεός;	8 Πῶς ὅμως ἐγὼ θὰ καταρασσθῶ ἐκεῖνον, τὸν ὁποῖον ὁ Κύριος δὲν καταρᾶται; Τί εἶδος κατάρας θὰ εἴπω ἐναντίον ἐκείνου, τὸν ὁποῖον ὁ Θεὸς δὲν καταρᾶται;	8 Ἀλλὰ πῶς ἠμπορῶ νὰ καταρασθῶ αὐτόν, τὸν ὁποῖον δὲν καταρᾶται ὁ Κύριος; Ἢ πῶς ἠμπορῶ νὰ ἀναθεματίσω ἐκεῖνον, τὸν ὁποῖον δὲν ἀναθεματίζει ὁ Θεός;
9 ῞Οτι ἀπὸ κορυφῆς ὀρέων ὄψομαι αὐτὸν καὶ ἀπὸ βουνῶν προσνοήσω αὐτόν. ᾿Ιδοὺ λαὸς μόνος κατοικήσει καὶ ἐν ἔθνεσιν οὐ συλλογισθήσεται.	9 Διότι βλέπω τὸν λαὸν αὐτὸν ἀπὸ τὴν κορυφὴν τῶν ὀρέων, τὸν ἐννοῶ πολὺ καλὰ ἀπὸ τὰ βουνά, ἐπὶ τῶν ὁποίων εὑρίσκομαι. Καὶ ἰδοὺ ὅτι ὁ λαὸς αὐτὸς θὰ κατοικῇ μόνος του, δὲν θὰ σαγκαταριθμῆται καὶ δὲν θὰ κατατάσσεται μεταξὺ τῶν ἄλλων λαῶν.	9 Διότι ἀπὸ τὴν κορυφὴν αὐτὴν τῶν βουνῶν βλέπω τὸν λαὸν τοῦτον καὶ ἀπὸ τὴν κορυφὴν τῶν λόφων, ὅπου εὑρίσκομαι, τὸν παρατηρῶ καὶ τὸν καταλαβαίνω πολὺ καλά. Νά· εἶναι λαὸς μοναδικός, ὁ ὁποῖος θὰ κατοικήσει μόνος καὶ δὲν θὰ ἀναμιχθῇ οὔτε θὰ συνενωθῇ μὲ τοὺς εἰδωλολατρικοὺς λαούς.
10 Τίς ἐξηκριβάσατο τὸ σπέρμα Ἰακώβ, καὶ τίς ἐξαριθμήσεται δήμους Ἰσραήλ; Ἀποθάνοι ἡ ψυχή μου ἐν ψυχαῖς δικαίων, καὶ γένοιτο τὸ σπέρμα μου ὡς τὸ σπέρμα τούτων.	10 Ποιὸς ἐξηκρίβωσε τὸ πλῆθος τῶν ἀπογόνων του Ἰακὼβ καὶ ποιὸς θὰ ἠμπορέσῃ νὰ μετρήσῃ τὰς φυλάς τοῦ Ἰσραήλ; Κανείς. Εἴθε δὲ νὰ ἀπέθνησκα καὶ ἐγὼ μαζῆ μὲ τοὺς δικαίους αὐτοὺς ἀνθρώπους καὶ οἱ ἀπόγονοί μου νὰ γίνουν πολυάριθμοι καὶ ἰσχυροί, ὅπως εἶναι οἱ ἀπόγονοι αὐτῶν>.	10 Ποῖος ἠμπορεῖ νὰ ἑξακριβώσῃ πόσοι εἶναι οἱ ἀπόγονοι τοῦ Ἰακὼβ καὶ ποῖος ἠμπορεῖ νὰ ἀριθμήσῃ ἔστω τοὺς δήμους τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ; Ἀσφαλῶς κανείς. Εἴθε καὶ ἐγὼ νὰ ἀποθάνω εἰρηνικὰ μὲ τοὺς δικαίους αὐτοὺς ἀνθρώπους· εἴθε καὶ οἱ ἀπόγονοι οἱ ἰδικοί μου νὰ αὐξηθοῦν, νὰ πληθύνουν καὶ νὰ εὐτυχήσουν σὰν τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ἰσραήλ>.
11 Καὶ εἶπε Βαλὰκ πρὸς Βαλαάμ· τί πεποίηκάς μοι; Εἰς κατάρασιν ἐχθρῶν κέκληκά σε, καὶ ἰδοὺ εὐλόγηκας εὐλογίαν.	11 Ὁ Βαλὰκ εἶπε τότε πρὸς τὸν Βαλαάμ· <τί μοῦ ἔκαμες; Ἐγὼ σὲ ἐκάλεσα νὰ καταρασθῇς τοὺς ἐχθρούς μου καὶ ἰδοὺ ὅτι σὺ τοὺς εὐλόγησες εὐλογίαν μεγάλην>.	11 Καὶ ὁ Βαλὰκ εἶπε πρὸς τὸν Βαλαάμ: <Τί μοῦ ἔκαμες; Ἐγὼ σὲ ἐκάλεσα διὰ νὰ καταρασθῇς τοὺς ἐχθρούς μου καὶ νά· ἐσὐ εὐλόγησες ὅλους μὲ τελείαν εὐλογίαν!
12 Καὶ εἶπε Βαλαὰμ πρὸς Βαλάκ· οὐχὶ ὅσα ἂν ἐμβάλῃ ὁ Θεὸς εἰς τὸ στόμα μου, τοῦτο φυλάξω λαλῆσαι;	12 Εἶπεν ὁ Βαλαὰμ πρὸς τὸν Βαλάκ· <δὲν σοῦ εἶπα, ὅτι ὅσα θὰ βάλῃ ὁ Θεὸς εἰς τὸ στόμα μου, αὐτὰ θὰ προσέξω νὰ σοῦ εἴπω;>	12 Ὁ Βαλαὰμ ἀπάντησε εἰς τὸν Βαλάκ: <Δεν σοῦ τὸ εἶπα ἀπὸ τὴν ἀρχὴν καὶ δὲν σοῦ τὸ προανήγγειλα ὅτι μόνον ὅσα θὰ βάλῃ εἰς τὸ στόμα μου ὁ Θεός, αὐτὰ θὰ προσέξω νὰ σοῦ εἰπῶ;>
13 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν Βαλάκ· δεῦρο ἔτι μετ' ἐμοῦ εἰς τόπον ἄλλον, ἐξ οὗ οὐκ ὄψει αὐτὸν ἐκεῖθεν, ἀλλ' ἢ μέρος τι αὐτοῦ ὄψει, πάντας δὲ οὐ μὴ ἴδῃς, καὶ κατάρασαί μοι αὐτὸν ἐκεῖθεν.	13 Ὁ Βαλὰκ εἶπε πρὸς τὸν Βαλαάμ· <ἔλα καὶ πάλιν μαζῆ μου εἰς ἄλλον τόπον, ἀπὸ τὸν ὁποῖον δὲν θὰ ἴδῃς ὅλους τοὺς Ἰσραηλίτας, ἀλλὰ ἕνα μέρος ἀπὸ τὸν λαὸν αὐτῶν. Δὲν θὰ τοὺς ἴδῃς ὅλους. Ἀπὸ ἐκεῖ καταράσου αὐτὸν τὸν λαὸν πρὸς χάριν μου>.	13 Ὁ Βαλὰκ εἶπε πρὸς τὸν Βαλαάμ: <Ἔλα καὶ πάλιν, σὲ παρακαλῶ, μαζί μου εἰς ἄλλον τόπον, ἀπὸ τὸν ὁποῖον δὲν θὰ βλέπῃς ὁλόκληρον τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν, παρὰ ἕνα μόνον μέρος τοῦ λαοῦ. Ὅλους δὲν θὰ τοὺς ἰδῇς· σὺ ὅμως θὰ καταρασθῇς ὅλους πρὸς χάριν μου ἀπὸ ἐκεῖ>.
14 Καὶ παρέλαβεν αὐτὸν εἰς ἀγροῦ σκοπιὰν ἐπὶ κορυφὴν λελαξευμένου καὶ ᾠκοδόμησεν ἐκεῖ ἑπτὰ βωμοὺς καὶ ἀνεβίβασε μόσχον καὶ κριὸν ἐπὶ τὸν βωμόν.	14 Παρέλαβεν αὐτὸν καὶ τὸν ὠδήγησεν εἰς ὑψηλὸν μέρος ἕνος ὀρεινοῦ ἀγροῦ εἰς τὴν κορυφὴν τοῦ <Λελαξευμένου>, τοῦ ὄρους δηλ. Ναβαῦ. Ἔκτισεν ἐκεῖ ἑπτὰ βωμοὺς καὶ ἐπάνω εἰς τὸν κάθε βωμὸν ἔθεσεν ἀνὰ ἕνα μοσχάρι καὶ ἀνὰ ἕνα κριόν.	14 Ὁ βασιλιᾶς Βαλὰκ παρέλαβε τὸν μάντιν Βαλαὰμ καὶ τὸν ὠδήγησε εἰς ὑηλὸν μέρος ἐνὸς χωραφιοῦ, ποὺ εὑρίσκετο εἰς τὴν κορυφὴν τοῦ ὄρους <Λαξευμένου>, δηλαδὴ τοῦ ὅρους Ναβαῦ. Ἐκεῖ ὁ Βαλὰκ ἔκτισε ἑπτὰ θυσιαστήρια καὶ ἔφερε καὶ ἐθυσίασε ἕνα μοσχάρι καὶ ἕνα κριάρι εἰς κάθε θυσιαστήριον.
15 Καὶ εἶπε Βαλαὰμ πρὸς Βαλάκ· παράστηθι ἐπὶ τῆς θυσίας σου, ἐγὼ δὲ πορεύσομαι ἐπερωτῆσαι τὸν Θεόν.	15 Ὁ Βαλαὰμ εἶπε πρὸς τὸν Βαλάκ· <στάσου κοντὰ εἰς τὴν θυσίαν σου καὶ ἐγὼ θὰ προχωρήσω νὰ ἐρωτήσω τὸν Θεόν>.	15 Ὁ Βαλαὰμ εἶπε πρὸς τὸν Βαλάκ: <Στάσου ἐδῶ πλάι ἀπὸ τὴν θυσίαν σου καὶ ἐγὼ θὰ προχωρήσω διὰ νὰ ἐρωτήσω τὸν Θεόν>.
16 Καὶ συνήντησεν ὁ Θεὸς τῷ Βαλαὰμ καὶ ἐνέβαλε ρῆμα εἰς τὸ στόμα αὐτοῦ καὶ εἶπεν· ἀποστράφηθι πρὸς Βαλὰκ καὶ τάδε λαλήσεις.	16 Ὁ Θεὸς συνήντησε τὸν Βαλαάμ, ἔβαλε λόγον εἰς τὸ στόμα του καὶ τοῦ εἶπε· <γύρισε πρὸς τὸν Βαλὰκ καὶ θὰ τοῦ εἴπῃς, ὅ,τι ἐγὼ θὰ θέσω εἰς τὸ στόμα σου>.	16 Καὶ ὁ Θεὸς συνήντησε (μὲ μορφὴν ἀγγέλου ἢ με ἐσωτερικὴν ἔλλαμψιν) τὸν Βαλαὰμ καὶ ἔβαλε εἰς τὸ στόμα του τὸν λόγον αὐτὸν καὶ εἶπε: <Γύρισε πίσω τὸν Βαλὰκ καὶ νὰ τοῦ εἰπῇς αὐτὰ ποὺ θὰ σοῦ εἰπῶ ἐγώ>.
17 Καὶ ἀπεστράφη πρὸς αὐτόν, καὶ ὅδε ἐφειστήκει ἐπὶ τῆς ὁλοκαυτώσεως αὐτοῦ, καὶ πάντες οἱ ἄρχοντες Μωὰβ μετ' αὐτοῦ. Καὶ εἶπεν αὐτῷ Βαλάκ· τί ἐλάλησε Κύριος;	17 Ἐπέστρεψεν ὁ Βαλαὰμ πρὸς αὐτόν, ποὺ ἦτο ὄρθιος κοντὰ εἰς τὰ ὁλοκαυτώματά του· μαζῆ του δὲ ἦσαν καὶ ὅλοι οἱ ἄρχοντες τῶν Μωαβιτῶν. Ἠρώτησε δὲ αὐτὸν ὁ Βαλάκ· <τί σοῦ εἶπεν ὁ Κύριος;>	17 Ὁ Βαλαὰμ ἐγύρισε πίσω εἰς τὸν Βαλάκ. Καὶ νά· ἐκεῖνος ἐστέκετο κοντὰ εἰς τὰ ζῶα, ποὺ ἐθυσιάζοντο ἰδικά του ὁλοκαυτώματα, μαζί του δὲ ἐστέκοντο ἐκεῖ καὶ οἱ ἄρχοντες τῆς Μωάβ. Ὁ Βαλάκ, ὅταν εἶδε τὸν Βαλαάμ, τὸν ἐρώτησε: <Τί σοῦ εἶπε καὶ τί σοῦ ἀπεκάλυψε ὁ Κύριος;>
18 Καὶ ἀναλαβὼν τὴν παραβολὴν αὐτοῦ εἶπεν· ἀνάστηθι Βαλάκ, καὶ ἄκουε· ἐνώτισαι μάρτυς, υἱὸς Σεπφώρ.	18 Ὁ Βαλαὰμ ἤρχισε τὸν ἀλληγορικόν του λόγον καὶ εἶπε· <σήκω, Βαλάκ, καὶ ἄκουε· παιδὶ τοῦ Σεπφώρ, ἄνοιξε τὰ αὐτιά σου νὰ ἀκούσῃς ὁ ἴδιος.	18 Ὁ Βαλαάμ, ἀφοῦ ἄρχισε τὸν λόγον του μὲ μορφὴν ἀποφθεγματικὴν καὶ παραβολικήν, ποὺ κρύπτει σωτήρια μαθήματα, εἶπε: <Σήκω ἐπάνω, πρόσεξε, βασιλιᾶ Βαλάκ, καὶ ἄκουε· ἄκουέ μου, υἱὲ τοῦ Σεπφώρ, καὶ γίνε αὐτήκοος μάρτυρας τῶν ὅσων θὰ σοῦ εἰπῶ.
19 Οὐχ ὡς ἄνθρωπος ὁ Θεὸς διαρτηθῆναι, οὐδ' ὡς υἱὸς ἀνθρώπου ἀπειληθῆναι· αὐτὸς εἴπας, οὐχὶ ποιήσει; Λαλήσει, καὶ οὐχὶ ἐμμενεῖ;	19 Ὁ ἀληθινὸς Θεὸς δὲν εἶναι ὅπως ὁ ἄνθρωπος, ὥστε νὰ ἐξαπατηθῇ, δὲν εἶναι ὅπως οἱ υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων, ὥστε νὰ φοβηθῇ ἀπειλάς. Αὐτὸς εἶπε καὶ δὲν θὰ τὸ ἐκτελέσῃ; Θὰ ὁμιλήσῃ αὐτὸς καὶ δὲν θὰ ἐπιμείνῃ μέχρι τέλους εἰς αὐτὸ ποὺ εἶπε;	19 Δὲν εἶναι ὁ Θεὸς σὰν τὸν ἄνθρωπον, ὥστε νὰ ἀπατηθῇ καὶ νὰ μεταβάλῃ γνώμην ἀπὸ τὴν μίαν στιγμὴν εἰς τὴν ἄλλην· οὔτε εἶναι σὰν τοὺς ἀνθρώπους, ὥστε νὰ καμφθῇ ἀπὸ φοβέρες καὶ ἀπειλές. Αὐτὸς τὸ εἶπε καὶ τὸ ὑπεσχέθη· εἶναι δυνατὸν νὰ μὴ τὸ κάμῃ; Θὰ εἴπῃ κάτι καὶ δὲν θὰ ἐπιμείνῃ εἰς αὐτὸ ποὺ εἶπε; Εἶναι δυνατὸν νὰ τὸ ἀθετήσῃ καὶ νὰ μὴ τὸ ἐκτελέση;
20 Ἰδοὺ εὐλογεῖν παρείλημμαι· εὐλογήσω καὶ οὐ μὴ ἀποστρέψω.	20 Ἰδοὺ ἐγὼ ἔλαβα τὴν διαταγὴν νὰ εὐλογήσω, θὰ εὐλογήσω καὶ δὲν θὰ κάμω διαφορετικά.	20 Νά· ἐγὼ ἔλαβα ἀπὸ τὸν Θεὸν ἐντολὴν νὰ εὐλογήσω τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν. Τὸν εὐλόγησα λοιπὸν καὶ δὲν ἠμπορῶ νὰ ἀκυρώσω καὶ νὰ ἀποσύρω τὴν εὐλογίαν.
21 Οὐκ ἔσται μόχθος ἐν Ἰακώβ, οὐδὲ ὀφθήσεται πόνος ἐν Ἰσραήλ· Κύριος ὁ Θεὸς αὐτοῦ μετ' αὐτοῦ, τὰ ἔνδοξα ἀρχόντων ἐν αὐτῷ.	21 Δὲν θὰ ὑπάρχῃ κατάθλιψις καὶ βαρὺς σωματικὸς κόπος εἰς τους ἀπογόνους του Ἰακώβ, καμμία λύπη καὶ ἀγωνία δὲν θὰ παρουσιασθῇ εἰς τους Ἰσραηλίτας. Κύριος ὁ Θεὸς αὐτῶν εἶναι μαζῆ των, ὅλαι αἱ τιμαὶ καὶ αἱ δόξαι τῶν ἀρχόντων ὑπάρχουν εἰς τὸν λαὸν αὐτόν.	21 Δὲν θὰ ὑπάρχῃ κακοπάθεια, δυστυχία, ταραχὴ καὶ κόπος σωματικὸς εἰς τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ἰακώβ· οὔτε θλῖψις, ἀγωνία καὶ ψυχικὴ λύπη εἰς τοὺς Ἰσραηλῖτες. Κύριος ὁ Θεός των εἶναι μαζὶ μὲ τὸν λαὸν αὐτὸν καὶ οἱ χαρές, οἱ ἐπευφημίες καὶ οἱ δόξες ὅλων τῶν ἀρχόντων εὑρίσκονται μεταξὺ τοῦ λαοῦ αὐτοῦ.
22 Θεὸς ὁ ἐξαγαγὼν αὐτοὺς ἐξ Αἰγύπτου· ὡς δόξα μονοκέρωτος αὐτῷ.	22 Ὁ Θεὸς εἶναι ἐκεῖνος, ποὺ ἔβγαλεν αὐτοὺς ἐλευθέρους ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον. Ἡ δύναμις τοῦ λαοῦ αὐτοῦ εἶναι ὅμοια πρὸς τὴν δύναμιν τοῦ ἰσχυροῦ ρινοκέρωτος.	22 Ὁ Θεὸς εἶναι ἐκεῖνος, ποὺ ἐλευθέρωσε τοὺς Ἰσραηλῖτες ἀπὸ τὴν δουλείαν καὶ τοὺς ἔβγαλε ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον. Ἡ δύναμις τοῦ λαοῦ αὐτοῦ εἶναι σὰν τὴν δύναμιν τοῦ ἀγρίου ἐκείνου ζώου, τοῦ ὁποίου ὃλη ἡ δύναμις συγκεντρώνεται εἰς ἕνα καὶ μόνον κέρας.
23 Οὐ γὰρ ἐστιν οἰωνισμὸς ἐν Ἰακώβ, οὐδὲ μαντεῖα ἐν Ἰσραήλ· κατὰ καιρὸν ρηθήσεται Ἰακὼβ καὶ τῷ Ἰσραήλ, τί ἐπιτελέσει ὁ Θεός.	23 Δὲν ἰσχύει διὰ τους ἀπογόνους τοῦ Ἰακὼβ κανένας εἰδωλολατρικὸς οἰωνός, οὔτε μαγεία καὶ μαντεία, διότι ὁ Θεὸς κατὰ τὸν κατάλληλον καιρὸν ἀποκαλύπτει εἰς τους Ἰσραηλίτας τί θὰ κάμῃ.	23 Ἀσφαλῶς δὲν ἰσχύει εἰδωλολατρικὴ μαντεία ἐναντίον τῶν ἀπογόνων τοῦ Ἰακὼβ οὔτε μαγεία ἐναντίον τῶν Ἰσραηλιτῶν· διότι καὶ τώρα καὶ εἰς κάθε ἐποχὴν ὁ Θεὸς ἀποκαλύπτεται εἰς τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ἰακώβ, εἰς τοὺς Ἰσραηλῖτες, καὶ τοὺς πληροφορεῖ τί θὰ κάμῃ.
24 Ἰδοὺ λαὸς ὡς σκύμνος ἀναστήσεται καὶ ὡς λέων γαυρωθήσεται· οὐ κοιμηθήσεται, ἕως φάγῃ θήραν, καὶ αἷμα τραυματιῶν πίεται.	24 Ἰδοὺ ὁ λαὸς αὐτὸς θὰ ἐγερθῇ ὠσὰν νεαρὸς λέων, θὰ καμαρώσῃ τὴν μεγαλοπρέπειάν του ὡς μεγάλος λέων. Δὲν θὰ κοιμηθῇ πρὶν κατασπαράξῃ τὴν λεία του καὶ πρὶν πίῃ τὸ αἷμα ἐκείνων, ποὺ θὰ φονεύσῃ>.	24 Νά, λαός, ποὺ θὰ σηκωθῇ καὶ θὰ ἀναφανῇ σὰν μικρὸ σφριγηλὸ λιοντάρι καὶ θὰ αὐξηθῇ δυνατὸς σὰν μεγαλόπρεπο, ὑπερήφανο λιοντάρι. Δὲν θὰ κοιμηθῇ, προτοῦ νὰ καταβροχθίσῃ θήραμα καὶ προτοῦ νὰ πίῇη τὸ αἷμα ἐκείνων, τοὺς ὁποίους θὰ τραυματίσῃ καὶ θὰ θανατώσῃ>.
25 Καὶ εἶπε Βαλὰκ πρὸς Βαλαάμ· οὔτε κατάραις καταράσῃ μοι αὐτὸν οὔτε εὐλογῶν μὴ εὐλογήσῃς αὐτόν.	25 Καταστενοχωρημένος ὁ Βαλὰκ εἶπε πρὸς τὸν Βαλαάμ· <οὔτε μὲ κατάρες θὰ μοῦ καταρασθῇς αὐτὸν τὸν λαόν, ἀλλ' οὔτε πάλιν μὲ εὐλογίας θὰ τὸν εὐλογήσῃς>.	25 Ὁ Βαλὰκ εἶπε τότε πρὸς τὸν Βαλαάμ: <Σταμάτα· τί κάνεις ἐκεῖ; Ἐπὶ τέλους μὴ καταρᾶσαι τοὺς Ἰσραηλῖτες μὲ κατάρες, ἀλλὰ καὶ μὴ τοὺς εὐλογῇς μὲ εὐλογίες!>
26 Καὶ ἀποκριθεὶς Βαλαὰμ εἶπε τῷ Βαλάκ· οὐκ ἐλάλησά σοι λέγων, τὸ ρῆμα, ὃ ἐὰν λαλήσῃ ὁ Θεός, τοῦτο ποιήσω;	26 Ἀπεκρίθη ὁ Βαλαὰμ καὶ τοῦ εἶπεν· <δὲν ὡμίλησα καὶ δὲν σοῦ εἶπα, ὅτι ἐγὼ θὰ κάμω σύμφωνα μὲ ἐκεῖνο ποὺ θὰ μοῦ εἴπῃ ὁ Θεός;>	26 Ὁ Βαλαὰμ ὅμως ἀπεκρίθη καὶ εἶπε πρὸς τὸν Βαλάκ: <Δὲν σοῦ εἶπα εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς, ὅτι θὰ εἴπω τοὺς λόγους ἐκείνους, ποὺ θὰ μὲ διατάξῃ ὁ Θεὸς νὰ εἴπω; Ὅτι θὰ κάμω ὅ,τι μοῦ εἰπῇ ὁ Θεός;>
27 Καὶ εἶπε Βαλὰκ πρὸς Βαλαάμ· δεῦρο παραλάβω σε εἰς τόπον ἄλλον, εἰ ἀρέσει τῷ Θεῷ, καὶ κατάρασαί μοι αὐτὸν ἐκεῖθεν.	27 Εἶπε ὁ Βαλὰκ πρὸς τὸν Βαλαάμ· <ἔλα θὰ σὲ πάρω καὶ θὰ σὲ ὁδηγήσω εἰς ἄλλον τόπον· μήπως τυχὸν καὶ ἀρέσει αὐτὸ εἰς τὸν Θεὸν καὶ ἀπὸ ἐκεῖ μοῦ καταρασθῇς τὸν ἰσραηλιτικὸν λαόν>.	27 Ὁ Βαλὰκ εἶπε πρὸς τὸν Βαλαάμ: <Ἔλα, σὲ παρακαλῶ, νὰ σὲ ὁδηγήσω εἰς ἄλλον τόπον, μήπως ὁ τόπος αὐτὸς ἀρέσῃ εἰς τὸν Θεὸν καὶ κατορθώσῃς ἀπὸ ἐκεῖ νὰ καταρασθῇς πρὸς χάριν μου τὸν λαὸν αὐτὸν (τὸν Ἰσραηλιτικόν)>.
28 Καὶ παρέλαβε Βαλὰκ τὸν Βαλαὰμ ἐπὶ κορυφὴν τοῦ Φογὼρ τὸ παρατεῖναν εἰς τὴν ἔρημον.	28 Παρέλαβε, λοιπόν, ὁ Βαλὰκ τὸν Βαλαὰμ καὶ τὸν ὡδήγησεν εἰς τὴν κορυφήν τοῦ ὄρους Φογώρ, τὸ ὁποῖον ἐκτείνεται εἰς τὴν ἔρημον.	28 Ὁ Βαλὰκ ὠδήγησε καὶ ἀνέβασε τὸν Βαλαὰμ εἰς τήν (ὑψηλοτέραν) κορυφὴν τοῦ ὅρους τῆς χώρας του, τοῦ Φογώρ (ἢ Φεγὼρ ἢ Βεέλ - Φεγώρ), τὸ ὁποῖον δεσπόζει καὶ βλέπει πρὸς τὴν ἔρημον.
29 Καὶ εἶπε Βαλαὰμ πρὸς Βαλάκ· οἰκοδόμησόν μοι ὧδε ἑπτὰ βωμοὺς καὶ ἐτοίμασόν μοι ὧδε ἑπτὰ μόσχους καὶ ἑπτὰ κριούς.	29 Εἶπεν ὁ Βαλαὰμ πρὸς τὸν Βαλάκ· <κτίσε μου πάλιν ἐδῶ ἑπτὰ βωμοὺς καὶ ἐτοίμασέ μου ἑπτὰ μοσχάρια καὶ ἑπτὰ κριούς>.	29 Καὶ ὁ Βαλαὰμ εἶπε πρὸς τὸν Βαλάκ: <Κτίσε μου ἐδῶ ἑπτὰ θυσιαστήρια καὶ φέρε μου ἐδῶ ἑπτὰ μοσχάρια καὶ ἑπτὰ κριάρια>.
30 Καὶ ἐποίησε Βαλὰκ καθάπερ εἶπεν αὐτῷ Βαλαάμ, καὶ ἀνήνεγκε μόσχον καὶ κριὸν ἐπὶ τὸν βωμόν.	30 Ὁ Βαλὰκ ἔκαμεν, ὅπως ἀκριβῶς τοῦ εἶπεν ὁ Βαλαάμ, καὶ ἔθεσεν ἐπάνω εἰς τὸν κάθε βωμὸν ἀνὰ ἕνα μοσχάρι καὶ ἀνὰ ἕνα κριόν.	30 Ὁ βασιλιᾶς Βαλὰκ ἔκαμε, ὅπως ἀκριβῶς τοῦ εἶπε ὃ μάντις Βαλαάμ· ἔφερε καὶ ἐθυσίασε ἕνα μοσχάρι καὶ ἕνα κριάρι εἰς κάθε θυσιαστήριον.