Βασιλειών Α : Κεφάλαιον Δ'

Πρωτότυπο Κείμενο

αὶ ἐγενήθη ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις καὶ συναθροίζονται ἀλλόφυλοι ἐπὶ Ἰσραὴλ εἰς πόλεμον· καὶ ἐξῆλθεν Ἰσραὴλ εἰς ἀπάντησιν αὐτοῖς εἰς πόλεμον καὶ παρεμβάλλουσιν ἐπὶ Ἀβενέζερ, καὶ οἱ ἀλλόφυλοι παρεμβάλλουσιν ἐν Ἀφέκ.
2 Καὶ παρατάσσονται ἀλλόφυλοι εἰς πόλεμον ἐπὶ Ἰσραήλ· καὶ ἔκλινεν ὁ πόλεμος, καὶ ἔπταισεν ἀνὴρ Ἰσραὴλ ἐνώπιον ἀλλοφύλων, καὶ ἐπλήγησαν ἐν τῇ παρατάξει ἐν ἀγρῷ τέσσαρες χιλιάδες ἀνδρῶν.
3 Καὶ ἦλθεν ὁ λαὸς εἰς τὴν παρεμβολήν, καὶ εἶπαν οἱ πρεσβύτεροι Ἰσραήλ· κατὰ τί ἔπταισεν ἡμᾶς Κύριος σήμερον ἐνώπιον ἀλλοφύλων; Λάβωμεν τὴν κιβωτὸν τοῦ Θεοῦ ἡμῶν ἐκ Σηλώμ, καὶ ἐξελθέτω ἐκ μέσου ἡμῶν, καὶ σώσει ἡμᾶς ἐκ χειρὸς ἐχθρῶν ἡμῶν.
4 Καὶ ἀπέστειλεν ὁ λαὸς εἰς Σηλώμ, αἱ αἴρουσιν ἐκεῖθεν τὴν κιβωτὸν Κυρίου καθημένου Χερουβίμ· καὶ ἀμφότεροι οἱ υἱοὶ Ἡλί μετὰ τῆς κιβωτοῦ, Ὀφνὶ καὶ Φινεές.
5 Καὶ ἐγενήθη ὡς ἦλθεν ἡ κιβωτὸς Κυρίου εἰς τὴν παρεμβολήν, καὶ ἀνέκραξε πᾶς Ἰσραὴλ φωνῇ μεγάλῃ, καὶ ἤχησεν ἡ γῆ.
6 Καὶ ἤκουσαν οἱ ἀλλόφυλοι τῆς κραυγῆς, καὶ εἶπον οἱ ἀλλόφυλοι· τίς ἡ κραυγὴ ἡ μεγάλη αὕτη ἐν τῇ παρεμβολῇ τῶν Ἑβραίων; Καὶ ἔγνωσαν ὅτι κιβωτὸς Κυρίου ἥκει εἰς τὴν παρεμβολήν.
7 Καὶ ἐφοβήθησαν οἱ ἀλλόφυλοι καὶ εἶπον· οὗτοι οἱ θεοὶ ἥκασι πρὸς αὐτοὺς εἰς τὴν παρεμβολήν· οὐαὶ ἡμῖν· ἐξελοῦ ἡμᾶς, κύριε, σήμερον, ὅτι οὐ γέγονε τοιαύτη ἐχθὲς καὶ τρίτην.
8 Οὐαὶ ἡμῖν· τίς ἐξελεῖται ἡμᾶς ἐκ χειρὸς τῶν θεῶν τῶν στερεῶν τούτων; Οὗτοι οἱ θεοί, οἱ πατάξαντες τὴν Αἴγυπτον ἐν πάσῃ πληγῇ καὶ ἐν τῇ ἐρήμῳ.
9 Κραταιοῦσθε καὶ γίνεσθε εἰς ἄνδρας ἀλλόφυλοι, ὅπως μὴ δουλεύσητε τοῖς Ἑβραίοις, καθὼς ἐδούλευσαν ἡμῖν, καὶ ἔσεσθε εἰς ἄνδρας καὶ πολεμήσατε αὐτούς.
10 Καὶ ἐπολέμησαν αὐτούς· καὶ πταίει ἀνὴρ Ἰσραήλ. Καὶ ἔφυγεν ἕκαστος εἰς σκήνωμα αὐτοῦ· καὶ ἐγένετο πληγὴ μεγάλη σφόδρα, καὶ ἔπεσον ἐξ Ἰσραὴλ τριάκοντα χιλιάδες ταγμάτων.
11 Καὶ κιβωτὸς τοῦ Θεοῦ ἐλήφθη, καὶ ἀμφότεροι οἱ υἱοὶ Ἡλὶ ἀπέθανον, Ὀφνὶ καὶ Φινεές.
12 Καὶ ἔδραμεν ἀνὴρ Ἰεμιναῖος ἐκ τῆς παρατάξεως καὶ ἦλθεν εἰς Σηλὼμ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ, καὶ τὰ ἱμάτια αὐτοῦ διερρωγότα, καὶ γῆ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ.
13 Καὶ ἦλθε, καὶ ἰδοὺ Ἡλὶ ἐπὶ τοῦ δίφρου παρὰ τὴν πύλην σκοπεύων τὴν ὁδόν, ὅτι ἦν καρδία αὐτοῦ ἐξεστηκυῖα περὶ τῆς κιβωτοῦ τοῦ Θεοῦ· καὶ ὁ ἄνθρωπος εἰσῆλθεν εἰς τὴν πόλιν ἀπαγγεῖλαι, καὶ ἀνεβόησεν ἡ πόλις.
14 Καὶ ἤκουσεν Ἡλὶ τὴν φωνὴν τῆς βοῆς καὶ εἶπε· τίς ἡ φωνὴ τῆς βοῆς ταύτης; Καὶ ὁ ἄνθρωπος σπεύσας εἰσῆλθε καὶ ἀπήγγειλε τῷ Ἡλί.
15 Καὶ Ἡλὶ υἱὸς ἐνενήκοντα ἐτῶν, καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ ἐπανέστησαν καὶ οὐκ ἐπέβλεπε·
16 καὶ εἶπεν Ἡλὶ τοῖς ἀνδράσι τοῖς περιεστηκόσιν αὐτῷ· τίς ἡ φωνὴ τοῦ ἤχου τούτου; Καὶ ὁ ἀνὴρ σπεύσας προσῆλθε πρὸς Ἡλὶ καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἐγὼ εἰμι ὁ ἥκων ἐκ τῆς παρεμβολῆς, κἀγὼ πέφευγα ἐκ τῆς παρατάξεως σήμερον. Καὶ εἶπεν Ἡλί· τί τὸ γεγονὸς ρῆμα, τέκνον;
17 Καὶ ἀπεκρίθη τὸ παιδάριον καὶ εἶπε· πέφευγεν ἀνὴρ Ἰσραὴλ ἐκ προσώπου ἀλλοφύλων, καὶ ἐγένετο πληγὴ μεγάλη ἐν τῷ λαῷ, καὶ ἀμφότεροι οἱ υἱοί σου τεθνήκασι, καὶ ἡ κιβωτὸς τοῦ Θεοῦ ἐλήφθη.
18 Καὶ ἐγένετο ὡς ἐμνήσθη τῆς κιβωτοῦ τοῦ Θεοῦ, καὶ ἔπεσεν ἀπὸ τοῦ δίφρου ὀπισθίως ἐχόμενος τῆς πύλης, καὶ συνετρίβη ὁ νῶτος αὐτοῦ καὶ ἀπέθανεν, ὅτι πρεσβύτης ὁ ἄνθρωπος καὶ βαρύς· καὶ αὐτὸς ἔκρινε τὸν Ἰσραὴλ εἴκοσιν ἔτη.
19 Καὶ νύμφη αὐτοῦ γυνὴ Φινεὲς συνειληφυῖα τοῦ τεκεῖν· καὶ ἤκουσε τὴν ἀγγελίαν ὅτι ἐλήφθη ἡ κιβωτὸς τοῦ Θεοῦ καὶ ὅτι τέθνηκεν ὁ πενθερὸς αὐτῆς καὶ ὁ ἀνὴρ αὐτῆς, καὶ ἔκλαυσε καὶ ἔτεκεν, ὅτι ἐπεστράφησαν ἐπ' αὐτὴν ὠδῖνες αὐτῆς.
20 Καὶ ἐν τῷ καιρῷ αὐτῆς ἀποθνήσκει, καὶ εἶπον αὐτῇ αἱ γυναῖκες αἱ παρεστηκυῖαι αὐτῇ· μὴ φοβοῦ, ὅτι υἱὸν τέτοκας· καὶ οὐκ ἀπεκρίθη, καὶ οὐκ ἐνόησεν ἡ καρδία αὐτῆς.
21 Καὶ ἐκάλεσε τὸ παιδάριον Οὐαὶ Βαρχαβὼθ ὑπὲρ τῆς κιβωτοῦ τοῦ Θεοῦ καὶ ὑπὲρ τοῦ πενθεροῦ αὐτῆς καὶ ὑπὲρ τοῦ ἀνδρὸς αὐτῆς.
22 Καὶ εἶπαν· ἀπῴκισται δόξα Ἰσραὴλ ἐν τῷ ληφθῆναι τὴν κιβωτὸν Κυρίου.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

ατὰ τὰς ἡμέρας ἐκείνας οἱ Φιλισταῖοι συνεκεντρώθησαν, διὰ νὰ πολεμήσουν ἐναντίον τῶν Ἰσραηλιτῶν. Οἱ Ἰσραηλῖται ἐξῆλθον ἀπὸ τὰς πόλεις των, διὰ νὰ ἀντιπαραταχθοῦν καὶ πολεμήσουν τοὺς Φιλισταίους. Ἦλθον καὶ ἐστρατοπέδευσαν εἰς Ἀβενέζερ, ἐνῶ οἱ Φιλισταῖοι εἶχον στρατοπεδεύσει εἰς Ἀφέκ.
2 Παρετάχθησαν οἱ ἀλλόφυλοι, οἱ Φιλισταῖοι, εἰς μάχην ἐναντίον τῶν Ἰσραηλιτῶν. Κατὰ τὴν μάχην οἱ Ἰσραηλῖται ἐνικήθησαν ἀπὸ τοὺς ἀλλοφύλους καὶ κατὰ τὴν σύγκρουσιν, ἡ ὁποία ἔγινεν εἰς τὴν πεδιάδα, ἐφονεύθησαν τέσσαρες χιλιάδες ἄνδρες ἀπὸ αὐτούς.
3 Ὁ ὑπόλοιπος στρατὸς τῶν Ἰσραηλιτῶν ἐπανῆλθεν εἰς τὸ στρατόπεδόν του. Οἱ γεροντότεροι Ἰσραηλῖται διηρωτήθησαν ἀναμεταξύ των καὶ εἶπαν· <διατὶ παρεχώρησεν ὁ Κύριος σήμερον νὰ νικηθῶμεν ἀπὸ τοὺς Φιλισταίους; Ἄς πάρωμεν ἀπὸ τὴν Σηλὼμ τὴν ἱερὰν Κιβωτὸν τοῦ Θεοῦ μας καὶ μαζῆ μὲ ἡμᾶς καὶ ἐν μέσῳ ἡμῶν ἂς ἐξέλθῃ καὶ αὐτὴ εἰς τὴν μάχην κατὰ τῶν Φιλισταίων. Αὐτὴ θὰ μᾶς σώσῃ ἀπὸ τὰ χέρια τῶν ἐχθρῶν μας>.
4 Ἀπέστειλαν λοιπὸν οἱ Ἰσροηλῖται ἀνθρώπους εἰς Σηλὼμ καὶ μετέφεραν ἀπὸ ἐκεῖ τὴν κιβωτὸν τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος ἐκάθητο ἐπάνω εἰς τὰ Χερουβὶμ τὰ εὑρισκόμενα ἐπὶ τῆς Κιβωτοῦ. Μαζῆ μὲ τὴν Κιβωτὸν ἠκολούθησαν καὶ οἱ δύο υἱοὶ τοῦ Ἡλί, ὁ Ὀφνὶ καὶ ὁ Φινεές.
5 Συνέβη δὲ τοῦτο τὸ γεγονός. Ὅταν ἔφθασεν ἡ Κιβωτὸς τοῦ Κυρίου εἰς τὸ στρατόπεδον τῶν Ἰσραηλιτῶν, ὅλοι οἱ Ἰσραηλῖται ἐκραύγασαν μὲ φωνὴν μεγάλην, ἀπὸ τὴν ὁποίαν ἀντήχησεν ὅλη ἡ γύρω περιοχή.
6 Οἱ ἀλλόφυλοι, οἱ Φιλισταῖοι, ὅταν ἤκουσαν τοὺς ἀλαλαγμοὺς ἐκείνους διηρωτήθησαν μεταξύ των λέγοντες· <ποῦ ὀφείλεται αὐτὴ ἡ μεγάλη κραυγὴ εἰς τὸ στρατόπεδον τῶν Ἑβραίων; Ἔμαθον δὲ ὅτι ἡ Κιβωτὸς τοῦ Κυρίου εἶχεν ἔλθει εἰς τὸ στρατόπεδον ἐκείνων.
7 Ἐφοβήθησαν οἱ ἀλλόφυλοι καὶ εἶπον ἀναμεταξύ των· <αὐτοὶ εἶναι οἱ θεοί, οἱ ὁποῖοι ἦλθον πρὸς αὐτοὺς εἰς τὸ στρατόπεδόν των. Ἀλλοίμονον εἰς ἡμᾶς. Γλύτωσέ μας, Κύριε, ἀπὸ τὴν σημερινὴν συμφοράν, ὅμοια τῆς ὁποίας δὲν ἔχει γίνει εἰς ἡμᾶς κατὰ τὸν προηγούμενον καιρόν!
8 Ἀλλοίμονον εἰς ἡμᾶς· ποιὸς θὰ μᾶς ἀπαλλάξῃ ἀπὸ τὰ παντοδύναμα χέρια τῶν ἰσχυρῶν αὐτῶν θεῶν; Αὐτοὶ οἱ θεοὶ εἶναι ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι ἐκτύπησαν μὲ κάθε εἰδὸς πληγῆς τὴν Αἴγυπτον καὶ ἐβοήθησαν τοὺς Ἰσραηλίτας εἰς τὴν ἔρημον.
9 Ἀλλὰ πάρετε θάρρος, ὦ Φιλισταῖοι. Φανῆτε πραγματικοὶ ἄνδρες, διὰ νὰ μὴ νικηθῆτε καὶ ὑποδουλωθῆτε εἰς τοὺς Ἑβραίους, ὅπως ἐκεῖνοι εἶχον ὑποδουλωθῆ εἰς ἡμᾶς. Φανῆτε ἄνδρες καὶ πολεμήσατε γενναίως ἐναντίον αὐτῶν>!
10 Οἱ Φιλισταῖοι ἐπολέμησαν πράγματι μὲ ἀνδρείαν ἐναντίον τῶν Ἰσραηλιτῶν. Οἱ Ἰσραηλῖται ἐνικήθησαν καὶ ὁ καθένας ἀπὸ αὐτοὺς ἐτράπη εἰς πανικόβλητον φυγὴν διὰ τὸ σπίτι του. Οἱ Ἰσραηλῖται ὑπέστησαν πολὺ μεγάλην συμφοράν, διότι εἰς τὸ πεδίον τῆς μάχης ἔπεσαν τριάκοντα χιλιάδες πεζοί.
11 Ἡ δὲ Κιβωτὸς τοῦ Θεοῦ ἔπεσεν εἰς τὰ χέρια τῶν Φιλισταίων. Καὶ οἱ δύο δὲ υἱοὶ τοῦ Ἡλί, ὁ Ὀφνὶ καὶ ὁ Φινεές, ἐφονεύθησαν.
12 Ἔνας δὲ ἀνὴρ Ἰσραηλίτης, ἀνήκων εἰς τὴν φυλὴν τοῦ Βενιαμίν, ἔτρεξεν ἀπὸ τὸ πεδίον τῆς μάχης καὶ ἦλθεν εἰς Σηλὼμ κατὰ τὴν ἰδίαν ἐκείνην ἡμέραν. Τὰ ἐνδύματά του ἦσαν σχισμένα καὶ χῶμα ἦτο ἐπάνω εἰς τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ.
13 Ὅταν ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς ἔφθασε, τὴν ὥραν ἐκείνην ὁ Ἡλὶ ἐκάθητο ἐπάνω εἰς ἕνα κάθισμα πλησίον τῆς πύλης τῆς Σκηνῆς, παρατηρῶν τὴν ὁδόν, ἀπὸ ὅπου ἐπερίμενεν ἀγγελίαν διὰ τὴν ἔκβασιν τῆς μάχης. Τὸν κατεῖχεν ἀγωνία, διότι ἡ καρδία του ἐφοβεῖτο διὰ τὴν Κιβωτὸν τοῦ Κυρίου. Ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος εἰσῆλθεν εἰς τὴν πόλιν, διὰ νὰ ἀναγγείλῃ τὰ γεγονότα· καὶ ἀνήγγειλε τὴν συμφοράν. Ὅλοι οἱ κάτοικοι ἐξέβαλον γοερὰς κραυγάς.
14 Ὁ Ἡλὶ ἤκουσε τὴν βοὴν τῶν κραυγῶν καὶ ἠρώτησεν· εἰς ποίαν αἰτίαν ὀφείλεται ὁ θόρυβος αὐτὸς τῶν κραυγῶν>; Ἀμέσως ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος ἔσπευσεν, ἦλθε καὶ ἀνεκοίνωσεν εἰς τὸν Ἡλὶ τὰ συμβάντα.
15 Ἦτο τότε ὁ Ἡλὶ ἐνενήκοντα ἐτῶν. Οἱ ὀφθαλμοί του ἦσαν ἀπλανεῖς· εἶχεν ἄκαμπτον τὸ βλέμμα καὶ δὲν ἔβλεπε.
16 Ἠρώτησε λοιπὸν ὁ Ἡλὶ πάλιν τοὺς ἄνδρας, οἱ ὁποῖοι ἦσαν γύρω του· <ποῦ ὀφείλεται ὁ θόρυβος αὐτῶν τῶν κραυγῶν;> Ὁ ἀγγελιαφόρος ἐκεῖνος ἔσπευσεν, ἐπλησίασε τὸν Ἡλί καὶ τοῦ εἶπε· <ἐγὼ εἶμαι ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ἔχω ἔλθει ἀπὸ τὸ στρατόπεδον, καὶ ἐγὼ κατώρθωσα νὰ φύγω σήμερον ἀπὸ τὴν μάχην>. Τὸν ἠρώτησεν ὁ Ἡλί· <τί λοιπὸν συνέβη, παιδί μου;>
17 Ὁ νεαρὸς ἐκεῖνος Ἰσραηλίτης ἀπήντησεν· <οἱ Ἰσραηλῖται ἐνικήθησαν, κατελήφθησαν ἀπὸ πανικὸν καὶ ἐτράπησαν εἰς φυγὴν ἐνώπιον τῶν ἀλλοφύλων. Ἔγινε μεγάλη συμφορὰ εἰς τὸν στρατόν, οἱ δύο υἱοί σου ἀπέθανον, ἡ δὲ Κιβωτὸς περιῆλθεν εἰς χεῖρας τῶν ἐχθρῶν>.
18 Ἀμέσως μόλις ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος ἀνέφερε τὴν ἀπώλειαν τῆς Κιβωτοῦ τοῦ Θεοῦ, ὁ Ἡλί κατελήφθη ἀπὸ τοιαύτην ὀδύνην, ὥστε ἔπεσεν ἀπὸ τὸ κάθισμά του πρὸς τὰ ὀπίσω πλησίον τῆς πύλης καὶ συνετρίβη ὁ νῶτος του καὶ ἀπέθανε, διότι ὁ Ἡλὶ ἦτο γέρων πλέον καὶ βαρύς. Αὐτὸς ὑπῆρξε Κριτὴς τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ ἐπὶ εἴκοσιν ἔτη.
19 Ἡ νύμφη τοῦ Ἡλί, ἡ σύζυγος τοῦ Φινεές, ἦτο ἔγκυος, ἔτοιμη νὰ γεννήσῃ. ῞Οταν ἤκουσε τὴν ἀγγελίαν, ὅτι ἡ Κιβωτὸς εἶχε κυριευθῇ ἀπὸ τοὺς ἐχθροὺς καὶ ὅτι ὁ πενθερός της ἀπέθανεν, ὁ δὲ σύζυγός της ἐφονεύθη, ἔκλαυσε καὶ ἐγέννησε, διότι τότε τῆς ἦλθαν ἀπότομα αἱ ὠδῖνες τοῦ τοκετοῦ.
20 Ὅταν δὲ ἐγέννησε περιῆλθεν εἰς κατάστασιν θανάτου. Αἱ παρευρισκόμενοι ἐκεῖ γυναῖκες εἶπαν εἰς αὐτήν· <μὴ φοβῆσαι διότι ἐγέννησες υἱόν>. Ἐκείνη δὲν ἀπήντησε, διότι εὑρίσκετο εἰς τὴν ἐπιθανάτιον ἀγωνίαν. Δὲν ἐκατάλαβε τίποτε.
21 Ἐπρόλαβεν ὅμως καὶ ὠνόμασε τὸ νεογέννητον παιδὶ <Οὐαὶ Βαρχαβώθ>, δηλαδὴ <ἔχάθη ἡ δόξα>! Τοῦ ἔδωσε δὲ αὐτὸ τὸ ὄνομα διὰ τὴν αἰχμαλωσίαν τῆς Κιβωτοῦ, διὰ τὸν θάνατον τοῦ πενθεροῦ της καὶ διὰ τὸν φόνον τοῦ συζύγου της.
22 Οἱ Ἰσραηλῖται κατόπιν αὐτῶν τῶν συμφορῶν εἶπαν· <ἡ δόξα τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ ἔφυγε πλέον λόγῳ τῆς αἰχμαλωσίας τῆς Κιβωτοῦ τοῦ Κυρίου!>

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

ατὰ δὲ τὴν ἐποχὴν ἐκείνην συνεκεντρώθησαν οἱ ἀλλόφυλοι Φιλισταῖοι, διὰ νὰ πολεμήσουν ἐναντίον τῶν Ἰσραηλιτῶν. Ἐβγῆκαν δὲ οἱ Ἰσραηλῖται διὰ νὰ τοὺς ἀντιμετωπίσουν καὶ νὰ πολεμήσουν. Καὶ ἐστρατοπέδευσαν εἰς τὴν πόλιν Ἀβενέζερ, ἐνῷ οἱ Φιλισταῖοι ἐστρατοπέδευσαν εἰς τὴν Ἀφέκ.
2 Καὶ παρετάχθησαν οἱ Φιλισταῖοι εἰς θέσιν μάχης ἐναντίον τῶν Ἰσραηλιτῶν. Καὶ ἐτελείωσεν ὁ πόλεμος μὲ νίκην τῶν Φιλισταῖων. Ἔκαναν σφάλματα ὁ Ἰσραηλῖται ἐμπρὸς εἰς τοὺς ἀλλοφύλους καὶ ἐνικήθησαν καὶ ἐσκοτώθηκαν ἐκεῖ, ὅπως ἦσαν παρατεταγμένοι εἰς τὴν πεδιάδα, τέσσαρες χιλιάδες ἄνδρες των.
3 Ὅσοι δὲ στρατιῶται τοῦ Ἰσραὴλ διεσώθησαν, ἐπέστρεψαν εἰς τὸν τόπον, ὅπου ἦτο ὁ καταυλισμός των. Καὶ εἶπαν μεταξύ των οἱ προεστοὶ τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ: <Διατὶ ἄραγε μᾶς ἄφησε σήμερα ὁ Κύριος νὰ κάνωμεν σφάλματα ἐμπρὸς εἰς τοὺς ἀλλοφύλους καὶ νὰ νικηθῶμεν; Ἂς πάρωμεν τὴν Κιβωτὸν τῆς Διαθήκης τοῦ Θεοῦ μας ἀπὸ τὴν Σηλὼμ καὶ ἂς βγῇ ἀνάμεσά μας εἰς τὸ πεδίον τῆς μάχης καὶ θὰ μᾶς σώσῃ ἀπὸ τὰ χέρια τῶν ἐχθρῶν μας>.
4 Καὶ ἔστειλαν ἀμέσως οἱ Ἰσραηλῖται ἀνθρώπους των εἰς τὴν Σηλὼμ καὶ ἐπῆραν καὶ ἔφεραν ἀπὸ ἐκεῖ τὴν Κιβωτὸν τῆς Διαθήκης τοῦ Κυρίου, ὁ Ὁποῖος ἐκάθητο εἰς τὰ πτερὰ τῶν Χερουβίμ, ποὺ ἦσαν στερεωμένα εἰς τὰ δύο ἄκρα τοῦ καλύμματος τῆς Κιβωτοῦ. Μαζὶ μὲ τὴν Κιβωτόν, σὰν συνοδοί της, ἦλθαν ἀπὸ τὴν Σηλὼμ καὶ οἱ δύο υἱοὶ τοῦ Ἡλί, ὁ Ὀφνὶ καὶ ὁ Φινεές.
5 Μόλις λοιπὸν ἔφθασεν ἡ Κιβωτὸς τῆς Διαθήκης τοῦ Κυρίου εἰς τὸ στρατόπεδον, ἐνθουσιάσθηκαν καὶ ἐφώναξαν μὲ μεγάλην φωνὴν ὅλοι οἱ Ἰσραηλῖται καὶ ἀντήχησεν ὁ τόπος.
6 Ἄκουσαν δὲ οἱ Φιλισταῖοι τὴν κραυγὴν καὶ εἶπαν μεταξύ των οἱ ἀλλόφυλοι: <Τί σημαίνει ἄραγε ἡ μεγάλη αὐτὴ κραυγή, ποὺ ἀκούεται εἰς τὸ στρατόπεδον τῶν Ἑβραίων;> Καὶ ἔμαθαν ὅτι ἔφθασεν εἰς τὸ στρατόπεδον τῶν Ἰσραηλιτῶν ἡ Κιβωτὸς τῆς Διαθήκης τὸν Κυρίου.
7 Καὶ ἐφοβήθησάν οἱ ἀλλόφυλοι Φιλισταῖοι καὶ εἶπαν: >Οἱ θεοὶ οἱ ἴδιοι ἦλθαν εἰς τὸ στρατόπεδον, διὰ νὰ πολεμήσουν εἰς τὸ πλευρόν των. Ἀλλοίμονό μας! Σῶσε μας, κύριε, σήμερον, διότι ποτὲ ἄλλοτε δὲν μᾶς συνέβη κάτι παρόμοιον.
8 Ἀλλοίμονό μας! Ποῖος θὰ μᾶς γλυτώσῃ ἀπὸ τὰ χέρια αὐτῶν τῶν δυνατῶν θεῶν; Οἱ θεοὶ αὐτοὶ εἶναι ἐκεῖνοι, ποὺ ἐκτύπησαν μὲ κάθε εἴδους τιμωρίαν τοὺς Αἰγυπτίους καὶ ἔδειξαν τὴν δύναμίν των ὑπὲρ τῶν Ἰσραηλιτῶν εἰς τὴν ἔρημον>.
9 Οἱ ἀξιωματικοί των ὅμως τοὺς ἔδωσαν θάρρος καὶ εἶπαν: <Μὴ τὰ χάνετε, Φιλισταῖοι! Σταθῆτε γενναῖοι καὶ φερθῆτε σὰν ἄνδρες, διὰ νὰ μὴ γίνετε δοῦλοι τῶν Ἑβραίων, ὅπως ἔγιναν ἐκεῖνοι ἄλλοτε δοῦλοι μας. Δείξατε ἀνδρείαν καὶ πολεμήσατε ἐναντίον των!>
10 Καὶ ἐπολέμησαν πράγματι μὲ γενναιότητα ἐναντίον τῶν Ἰσραηλιτῶν οἱ Φιλισταῖοι καὶ ἔσφαλε καὶ ἐνικήθη ὁ στρατὸς τοῦ Ἰσραήλ. Καὶ ἔφυγε διὰ νὰ κρυβῇ καθένας εἰς τὸ σπίτι του. Καθὼς δὲ ἔφευγαν πανικόβλητοι, ἔγινε πολὺ μεγάλη συμφορά. Καὶ ἐσκοτώθηκαν ἀπὸ τὸ πεζικὸν τῶν Ἰσραηλιτῶν τριάντα χιλιάδες ἄνδρες.
11 Ἡ δὲ Κιβωτὸς τῆς Διαθήκης τοῦ Θεοῦ ἡρπάγη σὰν λάφυρον ἀπὸ τοὺς Φιλισταίους. Ἐσκοτώθηκαν δὲ ἐκεῖ καὶ οἱ δύο υἱοὶ τοῦ Ἡλί, ὁ Ὀφνὶ καὶ ὁ Φινεές.
12 Κάποιος δὲ ἄνδρας Ἰσραηλίτης Ἰεμιναῖος, δηλαδὴ μέλος τῆς φυλῆς Βενιαμίν, ἔτρεξεν ἀπὸ τὸν τόπον τῆς μάχης καὶ ἦλθεν εἰς τὴν Σηλὼμ κατὰ τὴν ἰδίαν ἡμέραν τῆς μάχης. Σὰν ἔνδειξιν πένθους εἶχε σχισμένα τὰ ροῦχα του καὶ χῶμα ἐπάνω εἰς τὸ κεφάλι του.
13 Καὶ ἔφθασεν εἰς τὴν Σηλώμ, ἐνῷ ὁ Ἡλὶ ἦτο καθισμένος εἰς τὸν δίφρον, δηλαδὴ εἰς τὸ εἰδικὸν κάθισμά του (σκαμνί), δίπλα εἰς τὴν εἴσοδον τῆς Σκηνῆς τοῦ Μαρτυρίου. Εἶχε δὲ τὸ βλέμμα του διαρκῶς προσηλωμένον πρὸς τὸν δρόμον, διότι ἡ καρδία του ἦτο γεμάτη ἀπὸ ἀνησυχίαν διὰ τὴν Κιβωτὸν τῆς Διαθήκης τοῦ Θεοῦ. Ὁ δὲ ἀγγελιαφόρος ἐκεῖνος ἐμβῆκε εἰς τὴν πόλιν, διὰ νὰ ἀνακοινώσῃ τὸ ἀποτέλεσμα τοῦ πολέμου. Ἀπὸ δὲ τὰ δυσάρεστα νέα, ποὺ ἔφερεν, ἀντήχησε πένθιμη κραυγὴ εἰς ὅλην τὴν πόλιν.
14 Καὶ ἄκουσε ὁ Ἡλὶ τὸν θόρυβον ἀπὸ τὰς κραυγὰς τῶν κατοίκων καὶ διερωτήθη: <Τί νὰ σημαίνῃ ἄραγε ὁ θόρυβος αὐτός;> Καὶ ὁ ἀγγελιαφόρος ἦλθε βιαστικὸς καὶ ἐμβῆκε εἰς τὴν αὐλὴν τῆς Σκηνῆς τοῦ Μαρτυρίου καὶ ἀνεκοίνωσε τὰ καθέκαστα εἰς τὸν Ἡλί.
15 Ὁ δὲ Ἡλὶ ἦτο τότε γέρων ἡλικίας ἐνενήντα ἐτῶν. Τὰ μάτια του δὲν ἐκινοῦντο πλέον καὶ δὲν ἔβλεπε σχεδὸν καθόλου.
16 Καὶ ἐρώτησε ὁ Ἡλὶ τοὺς ἄνδρας, ποὺ ἔστεκαν γύρω του: <Τί σημαίνει αὐτὸς ὁ θόρυβος;> Καὶ ὁ ἄνδρας, ποὺ ἔφερε τὸ δυσάρεστον νέον, ἔσπευσε καὶ ἐπλησίασε τὸν Ἤλι καὶ τοῦ εἶπε: <Ἐγὼ εἶμαι ὁ ἀγγελιαφόρος, ποὺ ἦλθα ἀπὸ τὸ μέτωπον καὶ διέφυγα ἀπὸ τὸ πεδίον τῆς μάχης σήμερα>. Καὶ εἶπεν ὁ Ἡλί: <Τί ἀκριβῶς συνέβη, παιδί μου;>
17 Καὶ ἀπεκρίθη ὁ νεαρὸς καὶ εἶπε: <Οἱ Ἰσραηλῖται τὸ ἔβαλαν εἰς τὰ πόδια ἐμπρὸς εἰς τοὺς ἀλλοφύλους καὶ ἔγινε μεγάλη συμφορὰ εἰς τὸν στρατόν μας. Ἐσκοτώθηκαν δὲ καὶ οἱ δύο υἱοί σου, ἡ δὲ Κιβωτὸς τῆς Διαθήκης τοῦ Κυρίου ἡρπάγη ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς>.
18 Μόλις ἀνέφερεν ὁ ἀγγελιαφόρος τὴν εἴδησιν αὐτὴν διὰ τὴν Κιβωτὸν τῆς Διαθήκης τοῦ Κυρίου, ἔπεσεν ὁ Ἡλὶ ἀπὸ τὸ κάθισμά του πρὸς τὰ πίσω, πλησίον τῆς πύλης τῆς Σκηνῆς τοῦ Μαρτυρίου, καὶ ἔσπασεν ἡ ράχη του καὶ πέθανε ἀμέσως, διότι ὁ ἄνθρωπος ἦτο ἠλικιωμένος καὶ βαρύς. Ἦτο δὲ ὁ Ἡλὶ Κριτὴς τοῦ Ἰσραὴλ ἐπὶ εἴκοσι χρόνια.
19 Ἡ δὲ νύφη τοῦ Ἡλί, ἡ γυναῖκα τοῦ Φινεές, ἦτο ἔγκυος καὶ ἐπλησίαζεν ὁ καιρὸς νὰ γεννήσῃ. Μόλις λοιπὸν ἄκουσε τὴν εἴδησιν ὅτι ἔχει ἁρπαγὴ ἡ Κιβωτὸς τῆς Διαθήκης τοῦ Θεοῦ καὶ ὅτι πέθανε ὁ πεθερός της καὶ ὁ ἄνδρας της, ἔκλαυσε καὶ ἐγέννησε, διότι τὴν ἔπιασαν ξαφνικὰ οἱ πόνοι τοῦ τοκετοῦ.
20 Καὶ μόλις ἐγέννησεν, ἔγινε ὅπως ὁ ἐτοιμοθάνατος ἄνθρωπος. Τῆς εἶπαν τότε οἱ γυναῖκες, ποὺ ἦσαν δίπλα της: <Μὴ φοβᾶσαι, διότι ἐγέννησες ἀγόρι>. Ἐκείνη ὅμως δὲν ἔδωσεν ἀπάντησιν καὶ οὔτε ἔνοιωσε τίποτε.
21 Πρὶν ξεψυχήσῃ ὅμως ἐπρόλαβε καὶ ὠνόμασε τὸ βρέφος της: <Οὐαὶ Βαρχαβώθ>, δηλαδή <Ἀλλοίμονον, ἐχάθη ἡ δόξα>. Τὸ ὠνόμασε δὲ ἔτσι ἐξ αἰτίας τῆς ἁρπαγῆς τῆς Κιβωτοῦ τῆς Διαθήκης τοῦ Κυρίου καὶ τοῦ θανάτου τοῦ πεθεροῦ της καὶ τοῦ ἀνδρός της.
22 Καὶ ὅσοι ἔμαθαν τὰ συμβάντα εἶπαν: <Ἔχει ἐγκαταλείψει πλέον ἡ δόξα τὸν Ἰσραήλ, ἐφ’ ὅσον ἔφυγεν ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἀνεπαύετο εἰς τὴν Κιβωτόν, ἀφ' ὅτου ἔπεσεν αὐτὴ εἰς τὰ χέρια τῶν ἀλλοφύλων>.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
αὶ ἐγενήθη ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις καὶ συναθροίζονται ἀλλόφυλοι ἐπὶ Ἰσραὴλ εἰς πόλεμον· καὶ ἐξῆλθεν Ἰσραὴλ εἰς ἀπάντησιν αὐτοῖς εἰς πόλεμον καὶ παρεμβάλλουσιν ἐπὶ Ἀβενέζερ, καὶ οἱ ἀλλόφυλοι παρεμβάλλουσιν ἐν Ἀφέκ.	ατὰ τὰς ἡμέρας ἐκείνας οἱ Φιλισταῖοι συνεκεντρώθησαν, διὰ νὰ πολεμήσουν ἐναντίον τῶν Ἰσραηλιτῶν. Οἱ Ἰσραηλῖται ἐξῆλθον ἀπὸ τὰς πόλεις των, διὰ νὰ ἀντιπαραταχθοῦν καὶ πολεμήσουν τοὺς Φιλισταίους. Ἦλθον καὶ ἐστρατοπέδευσαν εἰς Ἀβενέζερ, ἐνῶ οἱ Φιλισταῖοι εἶχον στρατοπεδεύσει εἰς Ἀφέκ.	ατὰ δὲ τὴν ἐποχὴν ἐκείνην συνεκεντρώθησαν οἱ ἀλλόφυλοι Φιλισταῖοι, διὰ νὰ πολεμήσουν ἐναντίον τῶν Ἰσραηλιτῶν. Ἐβγῆκαν δὲ οἱ Ἰσραηλῖται διὰ νὰ τοὺς ἀντιμετωπίσουν καὶ νὰ πολεμήσουν. Καὶ ἐστρατοπέδευσαν εἰς τὴν πόλιν Ἀβενέζερ, ἐνῷ οἱ Φιλισταῖοι ἐστρατοπέδευσαν εἰς τὴν Ἀφέκ.
2 Καὶ παρατάσσονται ἀλλόφυλοι εἰς πόλεμον ἐπὶ Ἰσραήλ· καὶ ἔκλινεν ὁ πόλεμος, καὶ ἔπταισεν ἀνὴρ Ἰσραὴλ ἐνώπιον ἀλλοφύλων, καὶ ἐπλήγησαν ἐν τῇ παρατάξει ἐν ἀγρῷ τέσσαρες χιλιάδες ἀνδρῶν.	2 Παρετάχθησαν οἱ ἀλλόφυλοι, οἱ Φιλισταῖοι, εἰς μάχην ἐναντίον τῶν Ἰσραηλιτῶν. Κατὰ τὴν μάχην οἱ Ἰσραηλῖται ἐνικήθησαν ἀπὸ τοὺς ἀλλοφύλους καὶ κατὰ τὴν σύγκρουσιν, ἡ ὁποία ἔγινεν εἰς τὴν πεδιάδα, ἐφονεύθησαν τέσσαρες χιλιάδες ἄνδρες ἀπὸ αὐτούς.	2 Καὶ παρετάχθησαν οἱ Φιλισταῖοι εἰς θέσιν μάχης ἐναντίον τῶν Ἰσραηλιτῶν. Καὶ ἐτελείωσεν ὁ πόλεμος μὲ νίκην τῶν Φιλισταῖων. Ἔκαναν σφάλματα ὁ Ἰσραηλῖται ἐμπρὸς εἰς τοὺς ἀλλοφύλους καὶ ἐνικήθησαν καὶ ἐσκοτώθηκαν ἐκεῖ, ὅπως ἦσαν παρατεταγμένοι εἰς τὴν πεδιάδα, τέσσαρες χιλιάδες ἄνδρες των.
3 Καὶ ἦλθεν ὁ λαὸς εἰς τὴν παρεμβολήν, καὶ εἶπαν οἱ πρεσβύτεροι Ἰσραήλ· κατὰ τί ἔπταισεν ἡμᾶς Κύριος σήμερον ἐνώπιον ἀλλοφύλων; Λάβωμεν τὴν κιβωτὸν τοῦ Θεοῦ ἡμῶν ἐκ Σηλώμ, καὶ ἐξελθέτω ἐκ μέσου ἡμῶν, καὶ σώσει ἡμᾶς ἐκ χειρὸς ἐχθρῶν ἡμῶν.	3 Ὁ ὑπόλοιπος στρατὸς τῶν Ἰσραηλιτῶν ἐπανῆλθεν εἰς τὸ στρατόπεδόν του. Οἱ γεροντότεροι Ἰσραηλῖται διηρωτήθησαν ἀναμεταξύ των καὶ εἶπαν· <διατὶ παρεχώρησεν ὁ Κύριος σήμερον νὰ νικηθῶμεν ἀπὸ τοὺς Φιλισταίους; Ἄς πάρωμεν ἀπὸ τὴν Σηλὼμ τὴν ἱερὰν Κιβωτὸν τοῦ Θεοῦ μας καὶ μαζῆ μὲ ἡμᾶς καὶ ἐν μέσῳ ἡμῶν ἂς ἐξέλθῃ καὶ αὐτὴ εἰς τὴν μάχην κατὰ τῶν Φιλισταίων. Αὐτὴ θὰ μᾶς σώσῃ ἀπὸ τὰ χέρια τῶν ἐχθρῶν μας>.	3 Ὅσοι δὲ στρατιῶται τοῦ Ἰσραὴλ διεσώθησαν, ἐπέστρεψαν εἰς τὸν τόπον, ὅπου ἦτο ὁ καταυλισμός των. Καὶ εἶπαν μεταξύ των οἱ προεστοὶ τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ: <Διατὶ ἄραγε μᾶς ἄφησε σήμερα ὁ Κύριος νὰ κάνωμεν σφάλματα ἐμπρὸς εἰς τοὺς ἀλλοφύλους καὶ νὰ νικηθῶμεν; Ἂς πάρωμεν τὴν Κιβωτὸν τῆς Διαθήκης τοῦ Θεοῦ μας ἀπὸ τὴν Σηλὼμ καὶ ἂς βγῇ ἀνάμεσά μας εἰς τὸ πεδίον τῆς μάχης καὶ θὰ μᾶς σώσῃ ἀπὸ τὰ χέρια τῶν ἐχθρῶν μας>.
4 Καὶ ἀπέστειλεν ὁ λαὸς εἰς Σηλώμ, αἱ αἴρουσιν ἐκεῖθεν τὴν κιβωτὸν Κυρίου καθημένου Χερουβίμ· καὶ ἀμφότεροι οἱ υἱοὶ Ἡλί μετὰ τῆς κιβωτοῦ, Ὀφνὶ καὶ Φινεές.	4 Ἀπέστειλαν λοιπὸν οἱ Ἰσροηλῖται ἀνθρώπους εἰς Σηλὼμ καὶ μετέφεραν ἀπὸ ἐκεῖ τὴν κιβωτὸν τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος ἐκάθητο ἐπάνω εἰς τὰ Χερουβὶμ τὰ εὑρισκόμενα ἐπὶ τῆς Κιβωτοῦ. Μαζῆ μὲ τὴν Κιβωτὸν ἠκολούθησαν καὶ οἱ δύο υἱοὶ τοῦ Ἡλί, ὁ Ὀφνὶ καὶ ὁ Φινεές.	4 Καὶ ἔστειλαν ἀμέσως οἱ Ἰσραηλῖται ἀνθρώπους των εἰς τὴν Σηλὼμ καὶ ἐπῆραν καὶ ἔφεραν ἀπὸ ἐκεῖ τὴν Κιβωτὸν τῆς Διαθήκης τοῦ Κυρίου, ὁ Ὁποῖος ἐκάθητο εἰς τὰ πτερὰ τῶν Χερουβίμ, ποὺ ἦσαν στερεωμένα εἰς τὰ δύο ἄκρα τοῦ καλύμματος τῆς Κιβωτοῦ. Μαζὶ μὲ τὴν Κιβωτόν, σὰν συνοδοί της, ἦλθαν ἀπὸ τὴν Σηλὼμ καὶ οἱ δύο υἱοὶ τοῦ Ἡλί, ὁ Ὀφνὶ καὶ ὁ Φινεές.
5 Καὶ ἐγενήθη ὡς ἦλθεν ἡ κιβωτὸς Κυρίου εἰς τὴν παρεμβολήν, καὶ ἀνέκραξε πᾶς Ἰσραὴλ φωνῇ μεγάλῃ, καὶ ἤχησεν ἡ γῆ.	5 Συνέβη δὲ τοῦτο τὸ γεγονός. Ὅταν ἔφθασεν ἡ Κιβωτὸς τοῦ Κυρίου εἰς τὸ στρατόπεδον τῶν Ἰσραηλιτῶν, ὅλοι οἱ Ἰσραηλῖται ἐκραύγασαν μὲ φωνὴν μεγάλην, ἀπὸ τὴν ὁποίαν ἀντήχησεν ὅλη ἡ γύρω περιοχή.	5 Μόλις λοιπὸν ἔφθασεν ἡ Κιβωτὸς τῆς Διαθήκης τοῦ Κυρίου εἰς τὸ στρατόπεδον, ἐνθουσιάσθηκαν καὶ ἐφώναξαν μὲ μεγάλην φωνὴν ὅλοι οἱ Ἰσραηλῖται καὶ ἀντήχησεν ὁ τόπος.
6 Καὶ ἤκουσαν οἱ ἀλλόφυλοι τῆς κραυγῆς, καὶ εἶπον οἱ ἀλλόφυλοι· τίς ἡ κραυγὴ ἡ μεγάλη αὕτη ἐν τῇ παρεμβολῇ τῶν Ἑβραίων; Καὶ ἔγνωσαν ὅτι κιβωτὸς Κυρίου ἥκει εἰς τὴν παρεμβολήν.	6 Οἱ ἀλλόφυλοι, οἱ Φιλισταῖοι, ὅταν ἤκουσαν τοὺς ἀλαλαγμοὺς ἐκείνους διηρωτήθησαν μεταξύ των λέγοντες· <ποῦ ὀφείλεται αὐτὴ ἡ μεγάλη κραυγὴ εἰς τὸ στρατόπεδον τῶν Ἑβραίων; Ἔμαθον δὲ ὅτι ἡ Κιβωτὸς τοῦ Κυρίου εἶχεν ἔλθει εἰς τὸ στρατόπεδον ἐκείνων.	6 Ἄκουσαν δὲ οἱ Φιλισταῖοι τὴν κραυγὴν καὶ εἶπαν μεταξύ των οἱ ἀλλόφυλοι: <Τί σημαίνει ἄραγε ἡ μεγάλη αὐτὴ κραυγή, ποὺ ἀκούεται εἰς τὸ στρατόπεδον τῶν Ἑβραίων;> Καὶ ἔμαθαν ὅτι ἔφθασεν εἰς τὸ στρατόπεδον τῶν Ἰσραηλιτῶν ἡ Κιβωτὸς τῆς Διαθήκης τὸν Κυρίου.
7 Καὶ ἐφοβήθησαν οἱ ἀλλόφυλοι καὶ εἶπον· οὗτοι οἱ θεοὶ ἥκασι πρὸς αὐτοὺς εἰς τὴν παρεμβολήν· οὐαὶ ἡμῖν· ἐξελοῦ ἡμᾶς, κύριε, σήμερον, ὅτι οὐ γέγονε τοιαύτη ἐχθὲς καὶ τρίτην.	7 Ἐφοβήθησαν οἱ ἀλλόφυλοι καὶ εἶπον ἀναμεταξύ των· <αὐτοὶ εἶναι οἱ θεοί, οἱ ὁποῖοι ἦλθον πρὸς αὐτοὺς εἰς τὸ στρατόπεδόν των. Ἀλλοίμονον εἰς ἡμᾶς. Γλύτωσέ μας, Κύριε, ἀπὸ τὴν σημερινὴν συμφοράν, ὅμοια τῆς ὁποίας δὲν ἔχει γίνει εἰς ἡμᾶς κατὰ τὸν προηγούμενον καιρόν!	7 Καὶ ἐφοβήθησάν οἱ ἀλλόφυλοι Φιλισταῖοι καὶ εἶπαν: >Οἱ θεοὶ οἱ ἴδιοι ἦλθαν εἰς τὸ στρατόπεδον, διὰ νὰ πολεμήσουν εἰς τὸ πλευρόν των. Ἀλλοίμονό μας! Σῶσε μας, κύριε, σήμερον, διότι ποτὲ ἄλλοτε δὲν μᾶς συνέβη κάτι παρόμοιον.
8 Οὐαὶ ἡμῖν· τίς ἐξελεῖται ἡμᾶς ἐκ χειρὸς τῶν θεῶν τῶν στερεῶν τούτων; Οὗτοι οἱ θεοί, οἱ πατάξαντες τὴν Αἴγυπτον ἐν πάσῃ πληγῇ καὶ ἐν τῇ ἐρήμῳ.	8 Ἀλλοίμονον εἰς ἡμᾶς· ποιὸς θὰ μᾶς ἀπαλλάξῃ ἀπὸ τὰ παντοδύναμα χέρια τῶν ἰσχυρῶν αὐτῶν θεῶν; Αὐτοὶ οἱ θεοὶ εἶναι ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι ἐκτύπησαν μὲ κάθε εἰδὸς πληγῆς τὴν Αἴγυπτον καὶ ἐβοήθησαν τοὺς Ἰσραηλίτας εἰς τὴν ἔρημον.	8 Ἀλλοίμονό μας! Ποῖος θὰ μᾶς γλυτώσῃ ἀπὸ τὰ χέρια αὐτῶν τῶν δυνατῶν θεῶν; Οἱ θεοὶ αὐτοὶ εἶναι ἐκεῖνοι, ποὺ ἐκτύπησαν μὲ κάθε εἴδους τιμωρίαν τοὺς Αἰγυπτίους καὶ ἔδειξαν τὴν δύναμίν των ὑπὲρ τῶν Ἰσραηλιτῶν εἰς τὴν ἔρημον>.
9 Κραταιοῦσθε καὶ γίνεσθε εἰς ἄνδρας ἀλλόφυλοι, ὅπως μὴ δουλεύσητε τοῖς Ἑβραίοις, καθὼς ἐδούλευσαν ἡμῖν, καὶ ἔσεσθε εἰς ἄνδρας καὶ πολεμήσατε αὐτούς.	9 Ἀλλὰ πάρετε θάρρος, ὦ Φιλισταῖοι. Φανῆτε πραγματικοὶ ἄνδρες, διὰ νὰ μὴ νικηθῆτε καὶ ὑποδουλωθῆτε εἰς τοὺς Ἑβραίους, ὅπως ἐκεῖνοι εἶχον ὑποδουλωθῆ εἰς ἡμᾶς. Φανῆτε ἄνδρες καὶ πολεμήσατε γενναίως ἐναντίον αὐτῶν>!	9 Οἱ ἀξιωματικοί των ὅμως τοὺς ἔδωσαν θάρρος καὶ εἶπαν: <Μὴ τὰ χάνετε, Φιλισταῖοι! Σταθῆτε γενναῖοι καὶ φερθῆτε σὰν ἄνδρες, διὰ νὰ μὴ γίνετε δοῦλοι τῶν Ἑβραίων, ὅπως ἔγιναν ἐκεῖνοι ἄλλοτε δοῦλοι μας. Δείξατε ἀνδρείαν καὶ πολεμήσατε ἐναντίον των!>
10 Καὶ ἐπολέμησαν αὐτούς· καὶ πταίει ἀνὴρ Ἰσραήλ. Καὶ ἔφυγεν ἕκαστος εἰς σκήνωμα αὐτοῦ· καὶ ἐγένετο πληγὴ μεγάλη σφόδρα, καὶ ἔπεσον ἐξ Ἰσραὴλ τριάκοντα χιλιάδες ταγμάτων.	10 Οἱ Φιλισταῖοι ἐπολέμησαν πράγματι μὲ ἀνδρείαν ἐναντίον τῶν Ἰσραηλιτῶν. Οἱ Ἰσραηλῖται ἐνικήθησαν καὶ ὁ καθένας ἀπὸ αὐτοὺς ἐτράπη εἰς πανικόβλητον φυγὴν διὰ τὸ σπίτι του. Οἱ Ἰσραηλῖται ὑπέστησαν πολὺ μεγάλην συμφοράν, διότι εἰς τὸ πεδίον τῆς μάχης ἔπεσαν τριάκοντα χιλιάδες πεζοί.	10 Καὶ ἐπολέμησαν πράγματι μὲ γενναιότητα ἐναντίον τῶν Ἰσραηλιτῶν οἱ Φιλισταῖοι καὶ ἔσφαλε καὶ ἐνικήθη ὁ στρατὸς τοῦ Ἰσραήλ. Καὶ ἔφυγε διὰ νὰ κρυβῇ καθένας εἰς τὸ σπίτι του. Καθὼς δὲ ἔφευγαν πανικόβλητοι, ἔγινε πολὺ μεγάλη συμφορά. Καὶ ἐσκοτώθηκαν ἀπὸ τὸ πεζικὸν τῶν Ἰσραηλιτῶν τριάντα χιλιάδες ἄνδρες.
11 Καὶ κιβωτὸς τοῦ Θεοῦ ἐλήφθη, καὶ ἀμφότεροι οἱ υἱοὶ Ἡλὶ ἀπέθανον, Ὀφνὶ καὶ Φινεές.	11 Ἡ δὲ Κιβωτὸς τοῦ Θεοῦ ἔπεσεν εἰς τὰ χέρια τῶν Φιλισταίων. Καὶ οἱ δύο δὲ υἱοὶ τοῦ Ἡλί, ὁ Ὀφνὶ καὶ ὁ Φινεές, ἐφονεύθησαν.	11 Ἡ δὲ Κιβωτὸς τῆς Διαθήκης τοῦ Θεοῦ ἡρπάγη σὰν λάφυρον ἀπὸ τοὺς Φιλισταίους. Ἐσκοτώθηκαν δὲ ἐκεῖ καὶ οἱ δύο υἱοὶ τοῦ Ἡλί, ὁ Ὀφνὶ καὶ ὁ Φινεές.
12 Καὶ ἔδραμεν ἀνὴρ Ἰεμιναῖος ἐκ τῆς παρατάξεως καὶ ἦλθεν εἰς Σηλὼμ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ, καὶ τὰ ἱμάτια αὐτοῦ διερρωγότα, καὶ γῆ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ.	12 Ἔνας δὲ ἀνὴρ Ἰσραηλίτης, ἀνήκων εἰς τὴν φυλὴν τοῦ Βενιαμίν, ἔτρεξεν ἀπὸ τὸ πεδίον τῆς μάχης καὶ ἦλθεν εἰς Σηλὼμ κατὰ τὴν ἰδίαν ἐκείνην ἡμέραν. Τὰ ἐνδύματά του ἦσαν σχισμένα καὶ χῶμα ἦτο ἐπάνω εἰς τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ.	12 Κάποιος δὲ ἄνδρας Ἰσραηλίτης Ἰεμιναῖος, δηλαδὴ μέλος τῆς φυλῆς Βενιαμίν, ἔτρεξεν ἀπὸ τὸν τόπον τῆς μάχης καὶ ἦλθεν εἰς τὴν Σηλὼμ κατὰ τὴν ἰδίαν ἡμέραν τῆς μάχης. Σὰν ἔνδειξιν πένθους εἶχε σχισμένα τὰ ροῦχα του καὶ χῶμα ἐπάνω εἰς τὸ κεφάλι του.
13 Καὶ ἦλθε, καὶ ἰδοὺ Ἡλὶ ἐπὶ τοῦ δίφρου παρὰ τὴν πύλην σκοπεύων τὴν ὁδόν, ὅτι ἦν καρδία αὐτοῦ ἐξεστηκυῖα περὶ τῆς κιβωτοῦ τοῦ Θεοῦ· καὶ ὁ ἄνθρωπος εἰσῆλθεν εἰς τὴν πόλιν ἀπαγγεῖλαι, καὶ ἀνεβόησεν ἡ πόλις.	13 Ὅταν ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς ἔφθασε, τὴν ὥραν ἐκείνην ὁ Ἡλὶ ἐκάθητο ἐπάνω εἰς ἕνα κάθισμα πλησίον τῆς πύλης τῆς Σκηνῆς, παρατηρῶν τὴν ὁδόν, ἀπὸ ὅπου ἐπερίμενεν ἀγγελίαν διὰ τὴν ἔκβασιν τῆς μάχης. Τὸν κατεῖχεν ἀγωνία, διότι ἡ καρδία του ἐφοβεῖτο διὰ τὴν Κιβωτὸν τοῦ Κυρίου. Ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος εἰσῆλθεν εἰς τὴν πόλιν, διὰ νὰ ἀναγγείλῃ τὰ γεγονότα· καὶ ἀνήγγειλε τὴν συμφοράν. Ὅλοι οἱ κάτοικοι ἐξέβαλον γοερὰς κραυγάς.	13 Καὶ ἔφθασεν εἰς τὴν Σηλώμ, ἐνῷ ὁ Ἡλὶ ἦτο καθισμένος εἰς τὸν δίφρον, δηλαδὴ εἰς τὸ εἰδικὸν κάθισμά του (σκαμνί), δίπλα εἰς τὴν εἴσοδον τῆς Σκηνῆς τοῦ Μαρτυρίου. Εἶχε δὲ τὸ βλέμμα του διαρκῶς προσηλωμένον πρὸς τὸν δρόμον, διότι ἡ καρδία του ἦτο γεμάτη ἀπὸ ἀνησυχίαν διὰ τὴν Κιβωτὸν τῆς Διαθήκης τοῦ Θεοῦ. Ὁ δὲ ἀγγελιαφόρος ἐκεῖνος ἐμβῆκε εἰς τὴν πόλιν, διὰ νὰ ἀνακοινώσῃ τὸ ἀποτέλεσμα τοῦ πολέμου. Ἀπὸ δὲ τὰ δυσάρεστα νέα, ποὺ ἔφερεν, ἀντήχησε πένθιμη κραυγὴ εἰς ὅλην τὴν πόλιν.
14 Καὶ ἤκουσεν Ἡλὶ τὴν φωνὴν τῆς βοῆς καὶ εἶπε· τίς ἡ φωνὴ τῆς βοῆς ταύτης; Καὶ ὁ ἄνθρωπος σπεύσας εἰσῆλθε καὶ ἀπήγγειλε τῷ Ἡλί.	14 Ὁ Ἡλὶ ἤκουσε τὴν βοὴν τῶν κραυγῶν καὶ ἠρώτησεν· εἰς ποίαν αἰτίαν ὀφείλεται ὁ θόρυβος αὐτὸς τῶν κραυγῶν>; Ἀμέσως ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος ἔσπευσεν, ἦλθε καὶ ἀνεκοίνωσεν εἰς τὸν Ἡλὶ τὰ συμβάντα.	14 Καὶ ἄκουσε ὁ Ἡλὶ τὸν θόρυβον ἀπὸ τὰς κραυγὰς τῶν κατοίκων καὶ διερωτήθη: <Τί νὰ σημαίνῃ ἄραγε ὁ θόρυβος αὐτός;> Καὶ ὁ ἀγγελιαφόρος ἦλθε βιαστικὸς καὶ ἐμβῆκε εἰς τὴν αὐλὴν τῆς Σκηνῆς τοῦ Μαρτυρίου καὶ ἀνεκοίνωσε τὰ καθέκαστα εἰς τὸν Ἡλί.
15 Καὶ Ἡλὶ υἱὸς ἐνενήκοντα ἐτῶν, καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ ἐπανέστησαν καὶ οὐκ ἐπέβλεπε·	15 Ἦτο τότε ὁ Ἡλὶ ἐνενήκοντα ἐτῶν. Οἱ ὀφθαλμοί του ἦσαν ἀπλανεῖς· εἶχεν ἄκαμπτον τὸ βλέμμα καὶ δὲν ἔβλεπε.	15 Ὁ δὲ Ἡλὶ ἦτο τότε γέρων ἡλικίας ἐνενήντα ἐτῶν. Τὰ μάτια του δὲν ἐκινοῦντο πλέον καὶ δὲν ἔβλεπε σχεδὸν καθόλου.
16 καὶ εἶπεν Ἡλὶ τοῖς ἀνδράσι τοῖς περιεστηκόσιν αὐτῷ· τίς ἡ φωνὴ τοῦ ἤχου τούτου; Καὶ ὁ ἀνὴρ σπεύσας προσῆλθε πρὸς Ἡλὶ καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἐγὼ εἰμι ὁ ἥκων ἐκ τῆς παρεμβολῆς, κἀγὼ πέφευγα ἐκ τῆς παρατάξεως σήμερον. Καὶ εἶπεν Ἡλί· τί τὸ γεγονὸς ρῆμα, τέκνον;	16 Ἠρώτησε λοιπὸν ὁ Ἡλὶ πάλιν τοὺς ἄνδρας, οἱ ὁποῖοι ἦσαν γύρω του· <ποῦ ὀφείλεται ὁ θόρυβος αὐτῶν τῶν κραυγῶν;> Ὁ ἀγγελιαφόρος ἐκεῖνος ἔσπευσεν, ἐπλησίασε τὸν Ἡλί καὶ τοῦ εἶπε· <ἐγὼ εἶμαι ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ἔχω ἔλθει ἀπὸ τὸ στρατόπεδον, καὶ ἐγὼ κατώρθωσα νὰ φύγω σήμερον ἀπὸ τὴν μάχην>. Τὸν ἠρώτησεν ὁ Ἡλί· <τί λοιπὸν συνέβη, παιδί μου;>	16 Καὶ ἐρώτησε ὁ Ἡλὶ τοὺς ἄνδρας, ποὺ ἔστεκαν γύρω του: <Τί σημαίνει αὐτὸς ὁ θόρυβος;> Καὶ ὁ ἄνδρας, ποὺ ἔφερε τὸ δυσάρεστον νέον, ἔσπευσε καὶ ἐπλησίασε τὸν Ἤλι καὶ τοῦ εἶπε: <Ἐγὼ εἶμαι ὁ ἀγγελιαφόρος, ποὺ ἦλθα ἀπὸ τὸ μέτωπον καὶ διέφυγα ἀπὸ τὸ πεδίον τῆς μάχης σήμερα>. Καὶ εἶπεν ὁ Ἡλί: <Τί ἀκριβῶς συνέβη, παιδί μου;>
17 Καὶ ἀπεκρίθη τὸ παιδάριον καὶ εἶπε· πέφευγεν ἀνὴρ Ἰσραὴλ ἐκ προσώπου ἀλλοφύλων, καὶ ἐγένετο πληγὴ μεγάλη ἐν τῷ λαῷ, καὶ ἀμφότεροι οἱ υἱοί σου τεθνήκασι, καὶ ἡ κιβωτὸς τοῦ Θεοῦ ἐλήφθη.	17 Ὁ νεαρὸς ἐκεῖνος Ἰσραηλίτης ἀπήντησεν· <οἱ Ἰσραηλῖται ἐνικήθησαν, κατελήφθησαν ἀπὸ πανικὸν καὶ ἐτράπησαν εἰς φυγὴν ἐνώπιον τῶν ἀλλοφύλων. Ἔγινε μεγάλη συμφορὰ εἰς τὸν στρατόν, οἱ δύο υἱοί σου ἀπέθανον, ἡ δὲ Κιβωτὸς περιῆλθεν εἰς χεῖρας τῶν ἐχθρῶν>.	17 Καὶ ἀπεκρίθη ὁ νεαρὸς καὶ εἶπε: <Οἱ Ἰσραηλῖται τὸ ἔβαλαν εἰς τὰ πόδια ἐμπρὸς εἰς τοὺς ἀλλοφύλους καὶ ἔγινε μεγάλη συμφορὰ εἰς τὸν στρατόν μας. Ἐσκοτώθηκαν δὲ καὶ οἱ δύο υἱοί σου, ἡ δὲ Κιβωτὸς τῆς Διαθήκης τοῦ Κυρίου ἡρπάγη ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς>.
18 Καὶ ἐγένετο ὡς ἐμνήσθη τῆς κιβωτοῦ τοῦ Θεοῦ, καὶ ἔπεσεν ἀπὸ τοῦ δίφρου ὀπισθίως ἐχόμενος τῆς πύλης, καὶ συνετρίβη ὁ νῶτος αὐτοῦ καὶ ἀπέθανεν, ὅτι πρεσβύτης ὁ ἄνθρωπος καὶ βαρύς· καὶ αὐτὸς ἔκρινε τὸν Ἰσραὴλ εἴκοσιν ἔτη.	18 Ἀμέσως μόλις ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος ἀνέφερε τὴν ἀπώλειαν τῆς Κιβωτοῦ τοῦ Θεοῦ, ὁ Ἡλί κατελήφθη ἀπὸ τοιαύτην ὀδύνην, ὥστε ἔπεσεν ἀπὸ τὸ κάθισμά του πρὸς τὰ ὀπίσω πλησίον τῆς πύλης καὶ συνετρίβη ὁ νῶτος του καὶ ἀπέθανε, διότι ὁ Ἡλὶ ἦτο γέρων πλέον καὶ βαρύς. Αὐτὸς ὑπῆρξε Κριτὴς τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ ἐπὶ εἴκοσιν ἔτη.	18 Μόλις ἀνέφερεν ὁ ἀγγελιαφόρος τὴν εἴδησιν αὐτὴν διὰ τὴν Κιβωτὸν τῆς Διαθήκης τοῦ Κυρίου, ἔπεσεν ὁ Ἡλὶ ἀπὸ τὸ κάθισμά του πρὸς τὰ πίσω, πλησίον τῆς πύλης τῆς Σκηνῆς τοῦ Μαρτυρίου, καὶ ἔσπασεν ἡ ράχη του καὶ πέθανε ἀμέσως, διότι ὁ ἄνθρωπος ἦτο ἠλικιωμένος καὶ βαρύς. Ἦτο δὲ ὁ Ἡλὶ Κριτὴς τοῦ Ἰσραὴλ ἐπὶ εἴκοσι χρόνια.
19 Καὶ νύμφη αὐτοῦ γυνὴ Φινεὲς συνειληφυῖα τοῦ τεκεῖν· καὶ ἤκουσε τὴν ἀγγελίαν ὅτι ἐλήφθη ἡ κιβωτὸς τοῦ Θεοῦ καὶ ὅτι τέθνηκεν ὁ πενθερὸς αὐτῆς καὶ ὁ ἀνὴρ αὐτῆς, καὶ ἔκλαυσε καὶ ἔτεκεν, ὅτι ἐπεστράφησαν ἐπ' αὐτὴν ὠδῖνες αὐτῆς.	19 Ἡ νύμφη τοῦ Ἡλί, ἡ σύζυγος τοῦ Φινεές, ἦτο ἔγκυος, ἔτοιμη νὰ γεννήσῃ. ῞Οταν ἤκουσε τὴν ἀγγελίαν, ὅτι ἡ Κιβωτὸς εἶχε κυριευθῇ ἀπὸ τοὺς ἐχθροὺς καὶ ὅτι ὁ πενθερός της ἀπέθανεν, ὁ δὲ σύζυγός της ἐφονεύθη, ἔκλαυσε καὶ ἐγέννησε, διότι τότε τῆς ἦλθαν ἀπότομα αἱ ὠδῖνες τοῦ τοκετοῦ.	19 Ἡ δὲ νύφη τοῦ Ἡλί, ἡ γυναῖκα τοῦ Φινεές, ἦτο ἔγκυος καὶ ἐπλησίαζεν ὁ καιρὸς νὰ γεννήσῃ. Μόλις λοιπὸν ἄκουσε τὴν εἴδησιν ὅτι ἔχει ἁρπαγὴ ἡ Κιβωτὸς τῆς Διαθήκης τοῦ Θεοῦ καὶ ὅτι πέθανε ὁ πεθερός της καὶ ὁ ἄνδρας της, ἔκλαυσε καὶ ἐγέννησε, διότι τὴν ἔπιασαν ξαφνικὰ οἱ πόνοι τοῦ τοκετοῦ.
20 Καὶ ἐν τῷ καιρῷ αὐτῆς ἀποθνήσκει, καὶ εἶπον αὐτῇ αἱ γυναῖκες αἱ παρεστηκυῖαι αὐτῇ· μὴ φοβοῦ, ὅτι υἱὸν τέτοκας· καὶ οὐκ ἀπεκρίθη, καὶ οὐκ ἐνόησεν ἡ καρδία αὐτῆς.	20 Ὅταν δὲ ἐγέννησε περιῆλθεν εἰς κατάστασιν θανάτου. Αἱ παρευρισκόμενοι ἐκεῖ γυναῖκες εἶπαν εἰς αὐτήν· <μὴ φοβῆσαι διότι ἐγέννησες υἱόν>. Ἐκείνη δὲν ἀπήντησε, διότι εὑρίσκετο εἰς τὴν ἐπιθανάτιον ἀγωνίαν. Δὲν ἐκατάλαβε τίποτε.	20 Καὶ μόλις ἐγέννησεν, ἔγινε ὅπως ὁ ἐτοιμοθάνατος ἄνθρωπος. Τῆς εἶπαν τότε οἱ γυναῖκες, ποὺ ἦσαν δίπλα της: <Μὴ φοβᾶσαι, διότι ἐγέννησες ἀγόρι>. Ἐκείνη ὅμως δὲν ἔδωσεν ἀπάντησιν καὶ οὔτε ἔνοιωσε τίποτε.
21 Καὶ ἐκάλεσε τὸ παιδάριον Οὐαὶ Βαρχαβὼθ ὑπὲρ τῆς κιβωτοῦ τοῦ Θεοῦ καὶ ὑπὲρ τοῦ πενθεροῦ αὐτῆς καὶ ὑπὲρ τοῦ ἀνδρὸς αὐτῆς.	21 Ἐπρόλαβεν ὅμως καὶ ὠνόμασε τὸ νεογέννητον παιδὶ <Οὐαὶ Βαρχαβώθ>, δηλαδὴ <ἔχάθη ἡ δόξα>! Τοῦ ἔδωσε δὲ αὐτὸ τὸ ὄνομα διὰ τὴν αἰχμαλωσίαν τῆς Κιβωτοῦ, διὰ τὸν θάνατον τοῦ πενθεροῦ της καὶ διὰ τὸν φόνον τοῦ συζύγου της.	21 Πρὶν ξεψυχήσῃ ὅμως ἐπρόλαβε καὶ ὠνόμασε τὸ βρέφος της: <Οὐαὶ Βαρχαβώθ>, δηλαδή <Ἀλλοίμονον, ἐχάθη ἡ δόξα>. Τὸ ὠνόμασε δὲ ἔτσι ἐξ αἰτίας τῆς ἁρπαγῆς τῆς Κιβωτοῦ τῆς Διαθήκης τοῦ Κυρίου καὶ τοῦ θανάτου τοῦ πεθεροῦ της καὶ τοῦ ἀνδρός της.
22 Καὶ εἶπαν· ἀπῴκισται δόξα Ἰσραὴλ ἐν τῷ ληφθῆναι τὴν κιβωτὸν Κυρίου.	22 Οἱ Ἰσραηλῖται κατόπιν αὐτῶν τῶν συμφορῶν εἶπαν· <ἡ δόξα τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ ἔφυγε πλέον λόγῳ τῆς αἰχμαλωσίας τῆς Κιβωτοῦ τοῦ Κυρίου!>	22 Καὶ ὅσοι ἔμαθαν τὰ συμβάντα εἶπαν: <Ἔχει ἐγκαταλείψει πλέον ἡ δόξα τὸν Ἰσραήλ, ἐφ’ ὅσον ἔφυγεν ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἀνεπαύετο εἰς τὴν Κιβωτόν, ἀφ' ὅτου ἔπεσεν αὐτὴ εἰς τὰ χέρια τῶν ἀλλοφύλων>.