Βασιλειών Α : Κεφάλαιον ΙΣΤ'

Πρωτότυπο Κείμενο

αὶ εἶπε Κύριος πρὸς Σαμουήλ· ἕως πότε σὺ πενθεῖς ἐπὶ Σαούλ κἀγὼ ἐξουδένωκα αὐτὸν μὴ βασιλεύειν ἐπὶ Ἰσραήλ; Πλῆσον τὸ κέρας σου ἐλαίου, καὶ δεῦρο ἀποστείλω σε πρὸς Ἰεσσαὶ ἕως Βηθλεέμ, ὅτι ἑώρακα ἐν τοῖς υἱοῖς αὐτοῦ ἐμοὶ βασιλέα.
2 Καὶ εἶπε Σαμουήλ· πῶς πορευθῶ; Καὶ ἀκούσεται Σαοὺλ καὶ ἀποκτενεῖ με. Καὶ εἶπε Κύριος· δάμαλιν βοῶν λαβὲ ἐν τῇ χειρί σου καὶ ἐρεῖς· θῦσαι τῷ Κυρίῳ ἥκω·
3 καὶ καλέσεις τὸν Ἰεσσαὶ εἰς τὴν θυσίαν, καὶ γνωριῶ σοι ἃ ποιήσεις, καὶ χρίσεις ὃν ἂν εἴπω πρός σε.
4 Καὶ ἐποίησε Σαμουὴλ πάντα, ἃ ἐλάλησεν αὐτῷ Κύριος, καὶ ἦλθεν εἰς Βηθλεέμ, καὶ ἐξέστησαν οἱ πρεσβύτεροι τῆς πόλεως τῇ ἀπαντήσει αὐτοῦ καὶ εἶπαν· εἰρήνη ἡ εἴσοδός σου, ὁ βλέπων;
5 Καὶ εἶπεν· εἰρήνη· θῦσαι τῷ Κυρίῳ ἥκω, ἁγιάσθητε καὶ εὐφράνθητε μετ' ἐμοῦ σήμερον. Καὶ ἡγίασε τὸν Ἰεσσαὶ καὶ τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ καὶ ἐκάλεσεν αὐτοὺς εἰς τὴν θυσίαν.
6 Καὶ ἐγενήθη ἐν τῷ εἰσιέναι αὐτοὺς καὶ εἶδε τὸν Ἐλιὰβ καὶ εἶπεν· ἀλλὰ καὶ ἐνώπιον Κυρίου χριστὸς αὐτοῦ.
7 Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς Σαμουήλ· μὴ ἐπιβλέψῃς ἐπὶ τὴν ὄψιν αὐτοῦ μηδὲ εἰς τὴν ἕξιν μγέθους αὐτοῦ, ὅτι ἐξουδένωκα αὐτόν· ὅτι οὐχ ὡς ἐμβλέψεται ἄνθρωπος, ὄψεται ὁ Θεός, ὅτι ἂνθρωπος ὄψεται εἰς πρόσωπον, ὁ δὲ Θεὸς ὄψεται εἰς καρδίαν.
8 Καὶ ἐκάλεσεν Ἰεσσαὶ τὸν Ἀμιναδάβ, καὶ παρῆλθε κατὰ πρόσωπον Σαμουήλ, καὶ εἶπεν· οὐδὲ τοῦτον ἐξελέξατο ὁ Θεός.
9 Καὶ παρήγαγεν Ἰεσσαὶ τὸν Σαμά· καὶ εἶπε· καὶ ἐν τούτῳ οὐκ ἐξελέξατο Κύριος.
10 Καὶ παρήγαγεν Ἰεσσαὶ τοὺς ἑπτὰ υἱοὺς αὐτοῦ ἐνώπιον Σαμουήλ· καὶ εἶπε Σαμουήλ· οὐκ ἐξελέξατο Κύριος ἐν τούτοις.
11 Καὶ εἶπε Σαμουὴλ πρὸς Ἰεσσαί· ἐκλελοίπασι τὰ παιδάρια; Καὶ εἶπεν· ἔτι ὁ μικρὸς ἰδοὺ ποιμαίνει ἐν τῷ ποιμνίῳ. Καὶ εἶπε Σαμουὴλ πρὸς Ἰεσσαί· ἀπόστειλαν καὶ λαβὲ αὐτόν, ὅτι οὐ μὴ κατακλιθῶμεν ἕως τοῦ ἐλθεῖν αὐτόν.
12 Καὶ ἀπέστειλε καὶ εἰσήγαγεν αὐτόν· καὶ αὐτὸς πυρράκης μετὰ κάλλους ὀφθαλμῶν καὶ ἀγαθὸς ὁράσει Κυρίῳ. Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς Σαμουήλ· ἀνάστα καὶ χρῖσον τὸν Δαυΐδ, ὅτι οὗτός ἐστιν ἀγαθός.
13 Καὶ ἔλαβε Σαμουὴλ τὸ κέρας τοῦ ἐλαίου καὶ ἔχρισεν αὐτὸν ἐν μέσῳ τῶν ἀδελφῶν αὐτοῦ, καὶ ἐφήλατο πνεῦμα Κυρίου ἐπὶ Δαυὶδ ἀπὸ τῆς ἡμέρας ἐκείνης καὶ ἐπάνω. Καὶ ἀνέστη Σαμουὴλ καὶ ἀπῆλθεν εἰς Ἀρμαθαίμ.
14 Καὶ πνεῦμα Κυρίου ἀπέστη ἀπὸ Σαούλ, καὶ ἔπνιγεν αὐτὸν πνεῦμα πονηρὸν παρὰ Κυρίου.
15 Καὶ εἶπαν οἱ παῖδες Σαοὺλ πρὸς αὐτόν· ἰδοὺ δὴ πνεῦμα Κυρίου πονηρὸν πνίγει σε·
16 εἰπάτωσαν δὴ οἱ δοῦλοί σου ἐνώπιόν σου, καὶ ζητησάτωσαν τῷ Κυρίῳ ἡμῶν ἄνδρα εἰδότα ψάλλειν ἐν κινύρᾳ, καὶ ἔσται ἐν τῷ εἶναι πνεῦμα πονηρὸν ἐπὶ σοὶ καὶ ψαλῇ ἐν τῇ κινύρᾳ αὐτοῦ καὶ ἀγαθόν σοι ἔσται καὶ ἀναπαύσει σε.
17 Καὶ εἶπε Σαοὺλ πρὸς τοὺς παῖδας αὐτοῦ· ἴδετε δή μοι ἄνδρα ὀρθῶς ψάλλοντα καὶ εἰσαγάγετε αὐτὸν πρός με.
18 Καὶ ἀπεκρίθη εἰς τῶν παιδαρίων αὐτοῦ καὶ εἶπεν· ἰδοὺ ἑώρακα υἱὸν τῷ Ἰεσσαί Βηθλεεμίτην καὶ αὐτὸν εἰδότα ψαλμόν, καὶ ὁ ἀνὴρ συνετὸς καὶ πολεμιστὴς καὶ σοφὸς λόγῳ, καὶ ὁ ἀνὴρ ἀγαθὸς τῷ εἴδει, καὶ Κύριος μετ' αὐτοῦ.
19 Καὶ ἀπέστειλε Σαοὺλ ἀγγέλους πρὸς Ἰεσσαὶ λέγων· ἀπόστειλον πρός με τὸν υἱόν σου Δαυὶδ τὸν ἐν τῷ ποιμνίῳ σου.
20 Καὶ ἔλαβεν Ἰεσσαὶ γομὸρ ἄρτων καὶ ἀσκὸν οἴνου καὶ ἔριφον αἰγῶν ἕνα καὶ ἐξαπέστειλεν ἐν χειρὶ Δαυΐδ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ πρὸς Σαούλ.
21 Καὶ εἰσῆλθε Δαυῒδ πρὸς Σαοὺλ καὶ παρειστήκει ἐνώπιον αὐτοῦ· καὶ ἠγάπησεν αὐτὸν σφόδρα, καὶ ἐγενήθη αὐτῷ αἴρων τὰ σκεύη αὐτοῦ.
22 Καὶ ἀπέστειλε Σαοὺλ πρὸς Ἰεσσαὶ λέγων· παριστάσθω δὴ Δαυῒδ ἐνώπιον ἐμοῦ, ὅτι εὗρε χάριν ἐν ὀφθαλμοῖς μου.
23 Καὶ ἐγενήθη ἐν τῷ εἶναι πνεῦμα πονηρὸν ἐπὶ Σαοὺλ καὶ ἐλάμβανε Δαυῒδ τὴν κινύραν καὶ ἔψαλλεν ἐν χειρὶ αὐτοῦ. Καὶ ἀνέψυχε Σαούλ, καὶ ἀγαθὸν αὐτῷ. Καὶ ἀφίστατο ἀπ' αὐτοῦ τὸ πνεῦμα τὸ πονηρόν.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

ἶπε δὲ ὁ Κύριος πρὸς τὸν Σαμουήλ· <ἕως πότε σὺ θὰ πενθῇς διὰ τὸν Σαούλ; Ἐγὼ ἐξουθένωσα καὶ ἀπέρριψα αὐτόν, ὥστε νὰ μὴ εἶναι πλέον βασιλεὺς εἰς τὸν ἰσραηλιτικὸν λαόν. Γέμισε τὸ δοχεῖον σου μὲ ἔλαιον καὶ ἔλα, διότι θὰ σὲ στείλω   πρὸς τὸν Ἰεσσαὶ ἕως τὴν Βηθλεέμ, ἐπειδὴ εἶδα μεταξὺ τῶν υἱῶν του ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος θὰ εἶναι βασιλεὺς ὅπως ἐγὼ τὸν θέλω>.
2 Ὁ Σαμουὴλ ἀπήντησε· <πῶς νὰ πορευθῶ; Ὁ Σαοὺλ θὰ πληροφορηθῇ τὸ γεγονὸς αὐτὸ καὶ θὰ μὲ φονεύσῃ>. Ὁ Κύριος ἀπήντησε· <πάρε μίαν δάμαλιν ἀπὸ τὰ βόδια, τὴν ὁποίαν θὰ ὁδηγήσῃς μέχρι τῆς Βηθλεέμ, καὶ ἐκεῖ θὰ πῇς· Ἦλθα νὰ θυσιάσω αὐτὴν εἰς τὸν Κύριον.
3 Κατὰ δὲ τὴν θυσίαν θὰ προσκαλέσῃς τὸν Ἰεσσαὶ καὶ ἐκεῖ ἐγὼ θὰ σοῦ ἀποκαλύψω, τί πρέπει νὰ κάμῃς. Θὰ χρίσῃς δηλαδὴ βασιλέα ἐκεῖνον, τὸν ὁποῖον ἐγὼ θὰ σοῦ ὑποδείξω>.
4 Ὁ Σαμουὴλ ἔκαμεν ὅλα ὅσα διέταξεν αὐτὸν ὁ Κύριος. Καὶ ἦλθεν εἰς τὴν Βηθλεέμ. Οἱ πρεσβύτεροι τῆς Βηθλεέμ, ὅταν τὸν εἶδαν ἐκεῖ, ἐξεπλάγησαν καὶ εἶπαν· <ὁ ἐρχομός σου εἶναι εἰρηνικὸς καὶ εὐχάριστος δι' ἡμᾶς, ὦ προφῆτα;>
5 Ὁ Σαμουὴλ ἀπήντησε· <ναί, εἰρηνικὸς   καὶ εὐχάριστος εἶναι. Ἦλθα νὰ θυσιάσω πρὸς τὸν Κύριον. Ἐτοιμασθῆτε νὰ λάβετε μέρος καὶ σεῖς μαζῆ μου εἰς τὴν θυσίαν σήμερον>. Ὁ Σαμουὴλ ἐξήγνισε, σύμφωνα μὲ τὸν Νόμον, τὸν Ὶεσσαὶ καὶ τὰ παιδιά του καὶ ἔπειτα προσεκάλεσε καὶ αὐτοὺς εἰς τὴν θυσίαν.
6 Μετὰ τὴν θυσίαν, ὅταν ὁ Σαμουὴλ μαζῆ μὲ τὸν Ἰεσσαὶ καὶ τὰ παιδιά του εἰσῆλθαν εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ Ἰεσσαί, εἶδε τὸν μεγαλύτερον υἱὸν τοῦ Ἰεσσαὶ τὸν Ἐλιάβ, καὶ ἐσκέφθη ἀπὸ μέσα του καὶ εἶπε· <αὐτὸς εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἐνώπιον τοῦ Κυρίου θὰ εἶναι ἄξιος νὰ χρισθῇ βασιλεύς>.
7 Ὁ Κύριος ὅμως εἶπεν εἰς τὸν Σαμουήλ· <μὴ προσέχῃς καὶ μὴ παρασύρεσαι ἀπὸ τὴν ἐξωτερικήν του ὄψιν, ἀπὸ τὴν ὡραιότητά του, οὔτε ἀπὸ τὸ ἀνάστημά του, διότι ἐγὼ ἀπέρριψα αὐτόν. Ὁ Θεὸς δὲν βλέπει, ὅπως βλέπουν οἱ ἄνθρωποι. Ὁ ἄνθρωπος βλέπει τὸ πρόσωπον. Ὁ Θεὸς βλέπει τὴν καρδίαν>.
8 Ὁ Ἰεσσαί ἐκάλεσε κατόπιν τὸν ἄλλον υἱόν του τὸν Ἀμιναδάβ, ὁ ὁποῖος προσῆλθεν ἐνώπιον τοῦ Σαμουήλ. Ὁ Σαμουὴλ εἶπεν· <οὔτε αὐτὸν ἐξέλεξεν ὁ Θεὸς ὡς βασιλέα>.
9 Κατόπιν ὁ Ἰεσσαὶ ὡδήγησεν ἐνώπιον τοῦ Σαμουὴλ τὸν τρίτον υἱόν του, τὸν Σαμά. Ὁ Σαμουὴλ εἶπεν ἀπὸ μέσα του· <οὔτε αὐτὸν ἐξέλεξεν ὁ Κύριος ὡς βασιλέα>.
10 Ὁ Ἰεσσαὶ ὡδήγησεν ἐνώπιον τοῦ Σαμουὴλ καὶ τοὺς ἄλλους τέσσαρας υἱοὺς του, ἐν ὅλῳ ἑπτά. Ὁ Σαμουὴλ εἶπε· <κανένα ἀπὸ αὐτοὺς δὲν ἐξέλεξεν ὁ Κύριος ὡς βασιλέα>.
11 Ἡρώτησε τότε ὁ Σαμουὴλ τὸν Ἰεσσαί· <δὲν ἔχεις ἄλλα παιδιά;> Ὁ Ἰεσαὶ ἀπήντησεν· <ἔχω καὶ κάποιον νεαρόν, ὁ ὁποῖος βόσκει τὰ πρόβατα>. Τοῦ εἶπεν ὁ Σαμουήλ· <στεῖλε ἄνθρωπον καὶ φέρε τον ἐδῶ, διότι δὲν θὰ καθήσωμεν εἰς τὴν τράπεζαν τοῦ φαγητοῦ, πρὶν ἔλθῃ καὶ αὐτός>.
12 Ὁ Ἰεσσαὶ ἔστειλε καὶ ἔφερεν αὐτὸν καὶ τὸν παρουσίασεν εἰς τὸν Σαμουήλ. Ὁ νεαρὸς αὐτὸς υἱὸς τοῦ Ἰεσσαὶ ἦτο ξανθός, εἶχεν ὡραία μάτια καὶ ἦτα ἀγαθὸς ἐνώπιον τοῦ Κυρίου. Εἶπε τότε ὁ Κύριος πρὸς τὸν Σαμουήλ· <σήκω καὶ χρῖσε ὡς βασιλέα τὸν Δαυίδ, διότι αὐτὸς εἶναι ἀγαθὸς καὶ ἄξιος ἐνώπιόν μου>.
13 Ὁ Σαμουὴλ ἐπῆρε τὸ δοχεῖον μὲ τὸ ἔλαιον καὶ ἀπὸ ὅλους τοὺς ἄλλους ἀδελφοὺς αὐτὸν ἔχρισεν ὡς βασιλέα. Ἀπὸ δὲ τὴν ἡμέραν ἐκείνην καὶ ἔπειτα Πνεῦμα Κυρίου ἐπλημμύρισε τὸν Δαυὶδ καὶ τὸν καθωδηγοῦσε. Κατόπιν αὐτῶν ὁ Σαμουὴλ ἐσηκώθη καὶ ἀνεχώρησε διὰ τὴν πατρίδα του τὴν Ἀρμαθαίμ.
14 Κατὰ τὸν καιρὸν ἐκεῖνον τὸ Πνεῦμα τοῦ Κυρίου εἶχεν ἀπομακρυνθῆ ἀπὸ τὸν Σαούλ. Ἕνα δὲ ἄλλο πνεῦμα, κατὰ παραχώρησιν Θεοῦ, πνεῦμα πονηρὸν ἐτάρασσεν αὐτόν.
15 Οἱ δοῦλοι τοῦ Σαοὺλ τοῦ εἶπαν· <ἰδού, λοιπόν, ὅτι ἕνα πνεῦμα πονηρὸν κατὰ παραχώρησιν τοῦ Κυρίου σὲ πνίγει.
16 Καὶ τώρα ἄκουσε καὶ τὴν γνώμην ἡμῶν τῶν δούλων σου. Ἐπίτρεψόν μας νὰ ζητήσωμεν διά σὲ τὸν κύριόν μας ἕνα ἄνδρα, ποὺ νὰ γνωρίζῃ νὰ παίζῃ κιθάραν, ὥστε, ὅταν τὸ πονηρὸν πνεῦμα σὲ καταλαμβάνῃ, νὰ παίζῃ αὐτὸς τὴν κιθάραν του καὶ τὸ παίξιμόν του θὰ σοῦ κάμνῃ καλόν, διότι θὰ σοῦ φέρῃ ἀνάπαυσιν καὶ ἠρεμίαν>.
17 Εἶπε τότε ὁ Σαουλ πρὸς τοὺς δούλους του· <ἐρευνήσατε, λοιπόν, καὶ εὕρετε ἕνα τέτοιον ἄνδρα, ὁ ὁποῖος νὰ παίζῃ καλὰ τὴν κιθάραν καὶ φέρετέ τον πρὸς ἐμέ>.
18 Ἕνας ἀπὸ τοὺς νεαροὺς δούλους του εἶπε πρὸς τὸν Σαούλ· <ἰδού, ἐγὼ γνωρίζω τὸν υἱὸν τοῦ Ἰεσσαὶ τοῦ Βηθλεεμίτου, ὁ ὁποῖος γνωρίζει νὰ παίζῃ κιθάραν. Ἐπὶ πλέον ὁ ἀνὴρ αὐτὸς εἶναι συνετός, πολεμιστής, σοφὸς εἰς τὰ λόγια του, ἀνὴρ ὡραῖος κατὰ τὴν ὄψιν ὁ δὲ Κύριος εἶναι μαζῆ του>.
19 Ὁ Σαοὺλ ἔστειλεν ἀγγελιαφόρους πρὸς τὸν Ἰεσσαὶ καὶ τοῦ εἶπαν· <στεῖλε μου τὸ παιδί σου, τὸν Δαυίδ, ὁ ὁποῖος τώρα φυλάσσει τὰ πρόβατά σου>.
20 Ὁ Ιεσσαί ἐπῆρε δύο περίπου κιλὰ ἄρτους, ἕνα ἀσκὶ κρασὶ ἕνα ἐρίφιον ἀπὸ τὰ γίδια του καὶ ἔστειλεν αὐτὰ διὰ τοῦ Δαυὶδ ὡς δῶρα πρὸς τὸν Σαούλ.
21 Ὁ Δαυὶδ εἰσῆλθεν εἰς τὰ ἀνάκτορα τοῦ Σαοὺλ καὶ παρουσιάσθη ἐνώπιόν του. Ὁ Σαοὺλ τὸν ἠγάπησε πάρα πολὺ καὶ τὸν ἔκαμε ὁπλοφόρον του.
22 Ἔστειλε δὲ ὁ Σαοὺλ πρὸς τὸν Ἰεσσαὶ ἀνθρώπους, διὰ νὰ τοῦ εἴπουν· <ἂς παραμένῃ κοντά μου ὁ Δαυίδ, διότι τὸν ἔχω ἐκτιμήσει καὶ ἀγαπήσει πολύ>.
23 Ὅταν λοιπὸν τὸ πονηρὸν πνεῦμα κατελάμβανε καὶ συνετάρασσε τὸν Σαούλ, ὁ Δαυὶδ ἔπαιρνε τὴν κιθάραν, ἔπαιζεν αὐτὴν μὲ τὰ δάκτυλά του καὶ ἔφερεν ἀναψυχὴν καὶ ἀνακούφισιν εἰς τὸν Σαούλ, ὁ ὁποῖος καὶ ἐγαλήνευσε, διότι τὸ πονηρὸν πνεῦμα ἀπεμακρύνετο ἀπὸ αὐτόν.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

αὶ εἶπεν ὁ Κύριος εἰς τὸν Σαμουήλ: <Ἕως πότε θὰ πενθῇς σὺ διὰ τὸν Σαούλ; Τὸν ἄνθρωπον αὐτὸν τὸν ἀπέρριψα ἐγὼ ὁ Ἴδιος, ὥστε νὰ μὴ εἶναι πλέον βασιλεὺς τῶν Ἰσραηλιτῶν. Ἄφησέ τον καὶ γέμισε τὸ δοχεῖον σου μὲ τὸ εἰδικὸ λάδι διὰ τὰς χρίσεις καὶ ἔλα νὰ σὲ στείλω εἰς τὴν Βηθλεὲμ πρὸς τὸν Ἰεσσαί, διότι ἀνάμεσα εἰς τοὺς υἱοὺς τοῦ ἔχω ἴδει κάποιον, ποὺ εἶναι δπως τὸν θέλω διὰ νὰ γίνῃ βασιλεύς>.
2 Καὶ εἶπεν ὁ Σαμουήλ: <Πῶς θὰ πάω; Θὰ τὸ μάθῃ ὁ Σαοὺλ καὶ θὰ μὲ σκοτώσῃ!> Καὶ ἀπεκρίθη ὁ Κύριος: <Πάρε μαζί σου ἕνα δάμαλι ἀπὸ τὰ βόδια καί, ὅταν φθάσῃς ἐκεῖ, νὰ εἰπῇς: Ἦλθα νὰ προσφέρω θυσίαν εἰς τὸν Κύριον.
3 Θὰ καλέσῃς δὲ εἰς τὴν θυσίαν τὸν Ἰεσσαὶ καὶ θὰ σοῦ εἰπῶ τότε τί θὰ κάνῃς. Καὶ θὰ χρίσῃς ἐκεῖ αὐτόν, ποὺ θὰ σοῦ εἰπῶ>.
4 Καὶ ἔκανε ὁ Σαμουὴλ ὅλα, ὅσα τοῦ εἶπεν ὁ Κύριος, καὶ ἦλθεν εἰς τὴν Βηθλεέμ. Ἐξεπλάγησαν δὲ καὶ ἐφοβήθησαν οἱ προεστοὶ τῆς πόλεως, μόλις τὸν ἀντίκρυσαν, καὶ εἶπαν: <Εἶναι ἄραγε εἰρηνικὸς ὁ σκοπὸς τῆς ἐπισκέψεώς σου εἰς τὴν πόλιν μας, Προφῆτα καὶ ἐκπρόσωπε τοῦ Θεοῦ;>
5 Καὶ ἀπεκρίθη ὁ Σαμουήλ: <Μὴ ἀνησυχῆτε, εἰρηνικὸς εἶναι ὁ σκοπός μου. Ἦλθα διὰ νὰ προσφέρω θυσίαν εἰς τὸν Κύριον. Καθαρισθῆτε λοιπὸν καὶ ἐλᾶτε νὰ εὐφρανθῆτε μαζί μου σήμερον εἰς τὴν θυσίαν>. Καὶ ἐξεχώρισε ἰδιαιτέρως τὸν Ἰεσσαὶ καὶ τοὺς υἱούς του καί, ἀφοῦ τοὺς προετοίμασε, τοὺς ἐκάλεσεν εἰς τὴν θυσίαν.
6 Ὅταν λοιπὸν ἐμβῆκαν αὐτοὶ εἰς τὴν οἰκίαν μετὰ τὴν θυσίαν, εἶδεν ὁ Σαμουὴλ τὸν μεγαλύτερον υἱὸν τοῦ Ἰεσσαί, ποὺ ἐλέγετο Ἐλιάβ, καὶ εἶπε μέσα του: <Αὐτὸς ἀσφαλῶς εἶναι ἐκεῖνος, ποὺ τὸν θεωρεῖ ἄξιον ὁ Κύριος διὰ νὰ χρισθῇ βασιλεύς>.
7 Εἶπεν ὅμως ὁ Κύριος εἰς τὸν Σαμουήλ: <Μὴ ἐπηρεάζεσαι ἀπὸ τὴν ὄψιν τοῦ προσώπου του, οὔτε ἀπὸ τὴν κορμοστασιά του, διότι ἐγὼ ἀπέρριψα αὐτόν, ποὺ θεωρεῖς σὺ σπουδαῖον. Ὁ Θεὸς δὲν βλέπει, ὅπως βλέπει ὁ ἄνθρωπος. Ὁ ἄνθρωπος βλέπει μόνον τὸ πρόσωπον, τὴν ἐξωτερικὴν ἐμφάνισιν. Ὁ Θεὸς ὅμως βλέπει τὴν καρδιά, τὸ βάθος τοῦ ἀνθρώπου>.
8 Καὶ ἐφώναξεν ὁ Ἰεσσαὶ τὸν ἄλλον υἱόν του, τὸν Ἀμιναδάβ· καὶ ἐπέρασε ἐμπρὸς ἀπὸ τὸν Σαμουὴλ καὶ εἶπεν ὁ προφήτης: <Δὲν εἶναι οὔτε αὐτὸς ὁ ἔκλεκτὸς τοῦ Θεοῦ>.
9 Καὶ ἐπαρουσίασε ὁ Ἰεσσαὶ τὸν ἄλλον υἱόν του, ποὺ ἐλέγετο Σαμά, καὶ ὁ Σαμουὴλ εἶπε: <Οὔτε αὐτὸν ἐδιάλεξε ὁ Κύριος>.
10 Ἔφερε λοιπὸν ὁ Ἰεσσαὶ ἐμπρὸς εἰς τὸν Σαμουὴλ ἕνα πρὸς ἕνα καὶ τοὺς ἑπτὰ υἱούς του· καὶ εἶπεν ὁ Σαμουήλ: <Δὲν ἐδιάλεξε κανένα ἀπὸ αὐτοὺς ὁ Κύριος>.
11 Καὶ εἶπεν ὁ Σαμουὴλ εἰς τὸν Ἰεσσαί: <Ἐτελειώσαμεν μὲ τὰ παιδιά σου; Μήπως ὑπάρχει καὶ κανένα ἄλλο;> Καὶ ὁ Ἰεσσαὶ ἀπεκρίθη: <Ὑπάρχει ἀκόμη ἕνας, ὁ μικρότερος, ποὺ τώρα βόσκει τὰ πρόβατα>. Εἶπε τότε ὁ Σαμουὴλ εἰς τὸν Ἰεσσαί: <Στεῖλε κάποιον καὶ φέρε τον ἐδῶ, διότι δὲν πρόκειται νὰ ξαπλώσωμεν διὰ φαγητὸν καὶ ὕπνον, ἕως ὅτου ἔλθῃ καὶ αὐτός>.
12 Ἔστειλε λοιπὸν ἀμέσως ὁ Ἰεσσαὶ κάποιον καὶ τὸν ἔφερε μέσα εἰς τὸ σπίτι. Ὁ υἱὸς αὐτὸς τοῦ Ἰεσσαὶ ἦτο κοκκινωπός, μὲ ὡραία μάτια καὶ ἀγαθὸς ἐνώπιον τοῦ Κυρίου. Καὶ εἶπεν ὁ Κύριος εἰς τὸν Σαμουήλ: <Σήκω καὶ χρίσε αὐτόν, τὸν Δαβίδ, διότι εἶναι ὁ πλέον κατάλληλος διὰ νὰ γίνῃ βασιλεύς>.
13 Καὶ ἐπῆρε ὁ Σαμουὴλ τὸ δοχεῖον μὲ τὸ λάδι διὰ τὰς χρίσεις καὶ τὸν ἔχρισε βασιλέα ἐκεῖ, ἀνάμεσα εἰς τοὺς ἀδελφούς του. Καὶ ἀμέσως ἦλθεν ἐπάνω του μὲ ὁρμὴν τὸ Πνεῦμα τοῦ Κυρίου καὶ ἐκυρίευσε τὸν Δαβίδ, καὶ ἀπὸ τότε καὶ εἰς τὸ ἑξῆς ἦτο μαζί του συνεχῶς καὶ τὸν καθωδηγοῦσε. Μετὰ ταῦτα ἐσηκώθη ὁ Σαμουὴλ καὶ ἀνεχώρησε διὰ τὴν Ἀρμαθαίμ, ὅπου διέμενε.
14 Ἔφυγεν ἐν τῷ μεταξὺ τὸ Πνεῦμα τοῦ Κυρίου ἀπὸ τὸν Σαοὺλ καὶ τὸν ἐκυρίευσε, κατὰ παραχώρησιν Κυρίου, πνεῦμα πονηρόν, ποὺ τὸν ἐβασάνιζε.
15 Καὶ εἶπαν οἰ ὑπηρέται τοῦ Σαούλ: <Ὅπως βλέπεις, σὲ κυριεύει καὶ σὲ πνίγει πονηρὸν πνεῦμα, ποὺ ἐπέτρεψεν ὁ Κύριος νὰ ἔλθῃ ἐπάνω σου.
16 Ἄφησε λοιπὸν νὰ ὁμιλήσωμεν οἱ δοῦλοι σου, ποὺ ἐνδιαφερόμεθα διὰ τὸ καλόν σου. Καὶ δός μας τὴν ἄδειαν ν' ἀναζητήσωμεν καὶ νὰ εὕρωμεν διὰ σέ, τὸν κύριόν μας, κάποιον ἄνδρα, ποὺ νὰ ξέρῃ νὰ ψάλλῃ μὲ κιθάραν, ὥστε, ὅταν θὰ σὲ κυριεύῃ καὶ θὰ σὲ βασανίζῃ τὸ πονηρὸν πνεῦμα, νὰ παίζῃ αὐτὸς μὲ τὴν κιθάραν του, διὰ νὰ εὐχαριστῆσαι νὰ ἠρεμῇς καὶ νὰ ἀναπαύεσαι>.
17 Καὶ εἶπεν ὁ Σαοὺλ πρὸς τοὺς ὑπηρέτας του: <Βρῆτε κάποιον ἄνδρα, ποὺ νὰ ψάλλῃ καλά, καὶ φέρετέ τον ἐδῶ μέσα κοντά μου>.
18 Καὶ ἀπεκρίθη ἕνας ἀπὸ τοὺς μικροὺς ὑπηρέτας του καὶ εἶπεν: <Ἐγὼ ἔχω ὑπ’ ὅψιν μου κάποιον υἱὸν τοῦ Ἰεσσαὶ ἀπὸ τὴν Βηθλεέμ, ὁ ὁποῖος γνωρίζει νὰ παίζῃ ὄργανον καὶ νὰ ψάλλη. Εἶναι μάλιστα ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς συνετὸς καὶ γενναῖος πολεμιστὴς καὶ σοφὸς εἰς τὰ λόγια του καὶ ἄνδρας ὠραῖος καὶ ἔχει μαζί του τὸν Κύριον>.
19 Κατόπιν τούτου ἀπέστειλεν ὁ Σαοὺλ ἀγγελιαφόρους του πρὸς τὸν Ἰεσσαὶ καὶ τοῦ εἶπε: <Νὰ μοῦ στείλῃς ἐδῶ τὸν υἱόν σου Δαβίδ, ποὺ τώρα βόσκει τὰ πρόβατά σου>.
20 Καὶ ἐπῆρεν ὁ Ἰεσσαὶ 4 περίπου κιλὰ ψωμιά, ἕνα ἀσκὶ κρασὶ καὶ ἕνα κατσίκι ἀπὸ τὰ γίδια καὶ τὰ ἔστειλεν εἰς τὸν Σαοὺλ μὲ τὰ χέρια τοῦ υἱοῦ του Δαβίδ, ὡς δῶρα πρὸς τὸν βασιλέα.
21 Καὶ ἐμβῆκε ὁ Δαβὶδ εἰς τὸ ἀνάκτορον τοῦ Σαοὺλ καὶ παρουσιάσθη καὶ παρέμεινεν ἐνώπιόν του. Ὁ δὲ Σαοὺλ τὸν συνεπάθησε πολὺ καὶ τὸν ἔκανε βοηθόν του, διὰ νὰ μεταφέρῃ τὸν ὁπλισμόν του.
22 Ἔστειλε δὲ ὁ Σαοὺλ ἀγγελιαφόρους του πρὸς τὸν Ἰεσσαὶ καὶ τοῦ εἶπε: <Θέλω νὰ μένῃ εἰς τὸ ἑξῆς ὁ Δαβὶδ ἐδῶ κοντά μου, διότι τὸν ἐξετίμησα καὶ τὸν ἀγάπησα>.
23 Ὅταν λοιπὸν ἐκυρίευε τὸ πονηρὸν πνεῦμα τὸν Σαούλ, ἔπαιρνε ὁ Δαβὶδ τὴν κιθάραν του καὶ ἔπαιζε μὲ τὸ χέρι του καὶ ἀνεκούφιζε τὸν Σαούλ. Μὲ τὸν τρόπον αὐτὸν ἠρεμοῦσε ὁ βασιλεὺς καὶ ἔφευγε προσωρινῶς ἀπὸ ἐπάνω του τὸ πονηρὸν πνεῦμα.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
αὶ εἶπε Κύριος πρὸς Σαμουήλ· ἕως πότε σὺ πενθεῖς ἐπὶ Σαούλ κἀγὼ ἐξουδένωκα αὐτὸν μὴ βασιλεύειν ἐπὶ Ἰσραήλ; Πλῆσον τὸ κέρας σου ἐλαίου, καὶ δεῦρο ἀποστείλω σε πρὸς Ἰεσσαὶ ἕως Βηθλεέμ, ὅτι ἑώρακα ἐν τοῖς υἱοῖς αὐτοῦ ἐμοὶ βασιλέα.	ἶπε δὲ ὁ Κύριος πρὸς τὸν Σαμουήλ· <ἕως πότε σὺ θὰ πενθῇς διὰ τὸν Σαούλ; Ἐγὼ ἐξουθένωσα καὶ ἀπέρριψα αὐτόν, ὥστε νὰ μὴ εἶναι πλέον βασιλεὺς εἰς τὸν ἰσραηλιτικὸν λαόν. Γέμισε τὸ δοχεῖον σου μὲ ἔλαιον καὶ ἔλα, διότι θὰ σὲ στείλω πρὸς τὸν Ἰεσσαὶ ἕως τὴν Βηθλεέμ, ἐπειδὴ εἶδα μεταξὺ τῶν υἱῶν του ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος θὰ εἶναι βασιλεὺς ὅπως ἐγὼ τὸν θέλω>.	αὶ εἶπεν ὁ Κύριος εἰς τὸν Σαμουήλ: <Ἕως πότε θὰ πενθῇς σὺ διὰ τὸν Σαούλ; Τὸν ἄνθρωπον αὐτὸν τὸν ἀπέρριψα ἐγὼ ὁ Ἴδιος, ὥστε νὰ μὴ εἶναι πλέον βασιλεὺς τῶν Ἰσραηλιτῶν. Ἄφησέ τον καὶ γέμισε τὸ δοχεῖον σου μὲ τὸ εἰδικὸ λάδι διὰ τὰς χρίσεις καὶ ἔλα νὰ σὲ στείλω εἰς τὴν Βηθλεὲμ πρὸς τὸν Ἰεσσαί, διότι ἀνάμεσα εἰς τοὺς υἱοὺς τοῦ ἔχω ἴδει κάποιον, ποὺ εἶναι δπως τὸν θέλω διὰ νὰ γίνῃ βασιλεύς>.
2 Καὶ εἶπε Σαμουήλ· πῶς πορευθῶ; Καὶ ἀκούσεται Σαοὺλ καὶ ἀποκτενεῖ με. Καὶ εἶπε Κύριος· δάμαλιν βοῶν λαβὲ ἐν τῇ χειρί σου καὶ ἐρεῖς· θῦσαι τῷ Κυρίῳ ἥκω·	2 Ὁ Σαμουὴλ ἀπήντησε· <πῶς νὰ πορευθῶ; Ὁ Σαοὺλ θὰ πληροφορηθῇ τὸ γεγονὸς αὐτὸ καὶ θὰ μὲ φονεύσῃ>. Ὁ Κύριος ἀπήντησε· <πάρε μίαν δάμαλιν ἀπὸ τὰ βόδια, τὴν ὁποίαν θὰ ὁδηγήσῃς μέχρι τῆς Βηθλεέμ, καὶ ἐκεῖ θὰ πῇς· Ἦλθα νὰ θυσιάσω αὐτὴν εἰς τὸν Κύριον.	2 Καὶ εἶπεν ὁ Σαμουήλ: <Πῶς θὰ πάω; Θὰ τὸ μάθῃ ὁ Σαοὺλ καὶ θὰ μὲ σκοτώσῃ!> Καὶ ἀπεκρίθη ὁ Κύριος: <Πάρε μαζί σου ἕνα δάμαλι ἀπὸ τὰ βόδια καί, ὅταν φθάσῃς ἐκεῖ, νὰ εἰπῇς: Ἦλθα νὰ προσφέρω θυσίαν εἰς τὸν Κύριον.
3 καὶ καλέσεις τὸν Ἰεσσαὶ εἰς τὴν θυσίαν, καὶ γνωριῶ σοι ἃ ποιήσεις, καὶ χρίσεις ὃν ἂν εἴπω πρός σε.	3 Κατὰ δὲ τὴν θυσίαν θὰ προσκαλέσῃς τὸν Ἰεσσαὶ καὶ ἐκεῖ ἐγὼ θὰ σοῦ ἀποκαλύψω, τί πρέπει νὰ κάμῃς. Θὰ χρίσῃς δηλαδὴ βασιλέα ἐκεῖνον, τὸν ὁποῖον ἐγὼ θὰ σοῦ ὑποδείξω>.	3 Θὰ καλέσῃς δὲ εἰς τὴν θυσίαν τὸν Ἰεσσαὶ καὶ θὰ σοῦ εἰπῶ τότε τί θὰ κάνῃς. Καὶ θὰ χρίσῃς ἐκεῖ αὐτόν, ποὺ θὰ σοῦ εἰπῶ>.
4 Καὶ ἐποίησε Σαμουὴλ πάντα, ἃ ἐλάλησεν αὐτῷ Κύριος, καὶ ἦλθεν εἰς Βηθλεέμ, καὶ ἐξέστησαν οἱ πρεσβύτεροι τῆς πόλεως τῇ ἀπαντήσει αὐτοῦ καὶ εἶπαν· εἰρήνη ἡ εἴσοδός σου, ὁ βλέπων;	4 Ὁ Σαμουὴλ ἔκαμεν ὅλα ὅσα διέταξεν αὐτὸν ὁ Κύριος. Καὶ ἦλθεν εἰς τὴν Βηθλεέμ. Οἱ πρεσβύτεροι τῆς Βηθλεέμ, ὅταν τὸν εἶδαν ἐκεῖ, ἐξεπλάγησαν καὶ εἶπαν· <ὁ ἐρχομός σου εἶναι εἰρηνικὸς καὶ εὐχάριστος δι' ἡμᾶς, ὦ προφῆτα;>	4 Καὶ ἔκανε ὁ Σαμουὴλ ὅλα, ὅσα τοῦ εἶπεν ὁ Κύριος, καὶ ἦλθεν εἰς τὴν Βηθλεέμ. Ἐξεπλάγησαν δὲ καὶ ἐφοβήθησαν οἱ προεστοὶ τῆς πόλεως, μόλις τὸν ἀντίκρυσαν, καὶ εἶπαν: <Εἶναι ἄραγε εἰρηνικὸς ὁ σκοπὸς τῆς ἐπισκέψεώς σου εἰς τὴν πόλιν μας, Προφῆτα καὶ ἐκπρόσωπε τοῦ Θεοῦ;>
5 Καὶ εἶπεν· εἰρήνη· θῦσαι τῷ Κυρίῳ ἥκω, ἁγιάσθητε καὶ εὐφράνθητε μετ' ἐμοῦ σήμερον. Καὶ ἡγίασε τὸν Ἰεσσαὶ καὶ τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ καὶ ἐκάλεσεν αὐτοὺς εἰς τὴν θυσίαν.	5 Ὁ Σαμουὴλ ἀπήντησε· <ναί, εἰρηνικὸς καὶ εὐχάριστος εἶναι. Ἦλθα νὰ θυσιάσω πρὸς τὸν Κύριον. Ἐτοιμασθῆτε νὰ λάβετε μέρος καὶ σεῖς μαζῆ μου εἰς τὴν θυσίαν σήμερον>. Ὁ Σαμουὴλ ἐξήγνισε, σύμφωνα μὲ τὸν Νόμον, τὸν Ὶεσσαὶ καὶ τὰ παιδιά του καὶ ἔπειτα προσεκάλεσε καὶ αὐτοὺς εἰς τὴν θυσίαν.	5 Καὶ ἀπεκρίθη ὁ Σαμουήλ: <Μὴ ἀνησυχῆτε, εἰρηνικὸς εἶναι ὁ σκοπός μου. Ἦλθα διὰ νὰ προσφέρω θυσίαν εἰς τὸν Κύριον. Καθαρισθῆτε λοιπὸν καὶ ἐλᾶτε νὰ εὐφρανθῆτε μαζί μου σήμερον εἰς τὴν θυσίαν>. Καὶ ἐξεχώρισε ἰδιαιτέρως τὸν Ἰεσσαὶ καὶ τοὺς υἱούς του καί, ἀφοῦ τοὺς προετοίμασε, τοὺς ἐκάλεσεν εἰς τὴν θυσίαν.
6 Καὶ ἐγενήθη ἐν τῷ εἰσιέναι αὐτοὺς καὶ εἶδε τὸν Ἐλιὰβ καὶ εἶπεν· ἀλλὰ καὶ ἐνώπιον Κυρίου χριστὸς αὐτοῦ.	6 Μετὰ τὴν θυσίαν, ὅταν ὁ Σαμουὴλ μαζῆ μὲ τὸν Ἰεσσαὶ καὶ τὰ παιδιά του εἰσῆλθαν εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ Ἰεσσαί, εἶδε τὸν μεγαλύτερον υἱὸν τοῦ Ἰεσσαὶ τὸν Ἐλιάβ, καὶ ἐσκέφθη ἀπὸ μέσα του καὶ εἶπε· <αὐτὸς εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἐνώπιον τοῦ Κυρίου θὰ εἶναι ἄξιος νὰ χρισθῇ βασιλεύς>.	6 Ὅταν λοιπὸν ἐμβῆκαν αὐτοὶ εἰς τὴν οἰκίαν μετὰ τὴν θυσίαν, εἶδεν ὁ Σαμουὴλ τὸν μεγαλύτερον υἱὸν τοῦ Ἰεσσαί, ποὺ ἐλέγετο Ἐλιάβ, καὶ εἶπε μέσα του: <Αὐτὸς ἀσφαλῶς εἶναι ἐκεῖνος, ποὺ τὸν θεωρεῖ ἄξιον ὁ Κύριος διὰ νὰ χρισθῇ βασιλεύς>.
7 Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς Σαμουήλ· μὴ ἐπιβλέψῃς ἐπὶ τὴν ὄψιν αὐτοῦ μηδὲ εἰς τὴν ἕξιν μγέθους αὐτοῦ, ὅτι ἐξουδένωκα αὐτόν· ὅτι οὐχ ὡς ἐμβλέψεται ἄνθρωπος, ὄψεται ὁ Θεός, ὅτι ἂνθρωπος ὄψεται εἰς πρόσωπον, ὁ δὲ Θεὸς ὄψεται εἰς καρδίαν.	7 Ὁ Κύριος ὅμως εἶπεν εἰς τὸν Σαμουήλ· <μὴ προσέχῃς καὶ μὴ παρασύρεσαι ἀπὸ τὴν ἐξωτερικήν του ὄψιν, ἀπὸ τὴν ὡραιότητά του, οὔτε ἀπὸ τὸ ἀνάστημά του, διότι ἐγὼ ἀπέρριψα αὐτόν. Ὁ Θεὸς δὲν βλέπει, ὅπως βλέπουν οἱ ἄνθρωποι. Ὁ ἄνθρωπος βλέπει τὸ πρόσωπον. Ὁ Θεὸς βλέπει τὴν καρδίαν>.	7 Εἶπεν ὅμως ὁ Κύριος εἰς τὸν Σαμουήλ: <Μὴ ἐπηρεάζεσαι ἀπὸ τὴν ὄψιν τοῦ προσώπου του, οὔτε ἀπὸ τὴν κορμοστασιά του, διότι ἐγὼ ἀπέρριψα αὐτόν, ποὺ θεωρεῖς σὺ σπουδαῖον. Ὁ Θεὸς δὲν βλέπει, ὅπως βλέπει ὁ ἄνθρωπος. Ὁ ἄνθρωπος βλέπει μόνον τὸ πρόσωπον, τὴν ἐξωτερικὴν ἐμφάνισιν. Ὁ Θεὸς ὅμως βλέπει τὴν καρδιά, τὸ βάθος τοῦ ἀνθρώπου>.
8 Καὶ ἐκάλεσεν Ἰεσσαὶ τὸν Ἀμιναδάβ, καὶ παρῆλθε κατὰ πρόσωπον Σαμουήλ, καὶ εἶπεν· οὐδὲ τοῦτον ἐξελέξατο ὁ Θεός.	8 Ὁ Ἰεσσαί ἐκάλεσε κατόπιν τὸν ἄλλον υἱόν του τὸν Ἀμιναδάβ, ὁ ὁποῖος προσῆλθεν ἐνώπιον τοῦ Σαμουήλ. Ὁ Σαμουὴλ εἶπεν· <οὔτε αὐτὸν ἐξέλεξεν ὁ Θεὸς ὡς βασιλέα>.	8 Καὶ ἐφώναξεν ὁ Ἰεσσαὶ τὸν ἄλλον υἱόν του, τὸν Ἀμιναδάβ· καὶ ἐπέρασε ἐμπρὸς ἀπὸ τὸν Σαμουὴλ καὶ εἶπεν ὁ προφήτης: <Δὲν εἶναι οὔτε αὐτὸς ὁ ἔκλεκτὸς τοῦ Θεοῦ>.
9 Καὶ παρήγαγεν Ἰεσσαὶ τὸν Σαμά· καὶ εἶπε· καὶ ἐν τούτῳ οὐκ ἐξελέξατο Κύριος.	9 Κατόπιν ὁ Ἰεσσαὶ ὡδήγησεν ἐνώπιον τοῦ Σαμουὴλ τὸν τρίτον υἱόν του, τὸν Σαμά. Ὁ Σαμουὴλ εἶπεν ἀπὸ μέσα του· <οὔτε αὐτὸν ἐξέλεξεν ὁ Κύριος ὡς βασιλέα>.	9 Καὶ ἐπαρουσίασε ὁ Ἰεσσαὶ τὸν ἄλλον υἱόν του, ποὺ ἐλέγετο Σαμά, καὶ ὁ Σαμουὴλ εἶπε: <Οὔτε αὐτὸν ἐδιάλεξε ὁ Κύριος>.
10 Καὶ παρήγαγεν Ἰεσσαὶ τοὺς ἑπτὰ υἱοὺς αὐτοῦ ἐνώπιον Σαμουήλ· καὶ εἶπε Σαμουήλ· οὐκ ἐξελέξατο Κύριος ἐν τούτοις.	10 Ὁ Ἰεσσαὶ ὡδήγησεν ἐνώπιον τοῦ Σαμουὴλ καὶ τοὺς ἄλλους τέσσαρας υἱοὺς του, ἐν ὅλῳ ἑπτά. Ὁ Σαμουὴλ εἶπε· <κανένα ἀπὸ αὐτοὺς δὲν ἐξέλεξεν ὁ Κύριος ὡς βασιλέα>.	10 Ἔφερε λοιπὸν ὁ Ἰεσσαὶ ἐμπρὸς εἰς τὸν Σαμουὴλ ἕνα πρὸς ἕνα καὶ τοὺς ἑπτὰ υἱούς του· καὶ εἶπεν ὁ Σαμουήλ: <Δὲν ἐδιάλεξε κανένα ἀπὸ αὐτοὺς ὁ Κύριος>.
11 Καὶ εἶπε Σαμουὴλ πρὸς Ἰεσσαί· ἐκλελοίπασι τὰ παιδάρια; Καὶ εἶπεν· ἔτι ὁ μικρὸς ἰδοὺ ποιμαίνει ἐν τῷ ποιμνίῳ. Καὶ εἶπε Σαμουὴλ πρὸς Ἰεσσαί· ἀπόστειλαν καὶ λαβὲ αὐτόν, ὅτι οὐ μὴ κατακλιθῶμεν ἕως τοῦ ἐλθεῖν αὐτόν.	11 Ἡρώτησε τότε ὁ Σαμουὴλ τὸν Ἰεσσαί· <δὲν ἔχεις ἄλλα παιδιά;> Ὁ Ἰεσαὶ ἀπήντησεν· <ἔχω καὶ κάποιον νεαρόν, ὁ ὁποῖος βόσκει τὰ πρόβατα>. Τοῦ εἶπεν ὁ Σαμουήλ· <στεῖλε ἄνθρωπον καὶ φέρε τον ἐδῶ, διότι δὲν θὰ καθήσωμεν εἰς τὴν τράπεζαν τοῦ φαγητοῦ, πρὶν ἔλθῃ καὶ αὐτός>.	11 Καὶ εἶπεν ὁ Σαμουὴλ εἰς τὸν Ἰεσσαί: <Ἐτελειώσαμεν μὲ τὰ παιδιά σου; Μήπως ὑπάρχει καὶ κανένα ἄλλο;> Καὶ ὁ Ἰεσσαὶ ἀπεκρίθη: <Ὑπάρχει ἀκόμη ἕνας, ὁ μικρότερος, ποὺ τώρα βόσκει τὰ πρόβατα>. Εἶπε τότε ὁ Σαμουὴλ εἰς τὸν Ἰεσσαί: <Στεῖλε κάποιον καὶ φέρε τον ἐδῶ, διότι δὲν πρόκειται νὰ ξαπλώσωμεν διὰ φαγητὸν καὶ ὕπνον, ἕως ὅτου ἔλθῃ καὶ αὐτός>.
12 Καὶ ἀπέστειλε καὶ εἰσήγαγεν αὐτόν· καὶ αὐτὸς πυρράκης μετὰ κάλλους ὀφθαλμῶν καὶ ἀγαθὸς ὁράσει Κυρίῳ. Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς Σαμουήλ· ἀνάστα καὶ χρῖσον τὸν Δαυΐδ, ὅτι οὗτός ἐστιν ἀγαθός.	12 Ὁ Ἰεσσαὶ ἔστειλε καὶ ἔφερεν αὐτὸν καὶ τὸν παρουσίασεν εἰς τὸν Σαμουήλ. Ὁ νεαρὸς αὐτὸς υἱὸς τοῦ Ἰεσσαὶ ἦτο ξανθός, εἶχεν ὡραία μάτια καὶ ἦτα ἀγαθὸς ἐνώπιον τοῦ Κυρίου. Εἶπε τότε ὁ Κύριος πρὸς τὸν Σαμουήλ· <σήκω καὶ χρῖσε ὡς βασιλέα τὸν Δαυίδ, διότι αὐτὸς εἶναι ἀγαθὸς καὶ ἄξιος ἐνώπιόν μου>.	12 Ἔστειλε λοιπὸν ἀμέσως ὁ Ἰεσσαὶ κάποιον καὶ τὸν ἔφερε μέσα εἰς τὸ σπίτι. Ὁ υἱὸς αὐτὸς τοῦ Ἰεσσαὶ ἦτο κοκκινωπός, μὲ ὡραία μάτια καὶ ἀγαθὸς ἐνώπιον τοῦ Κυρίου. Καὶ εἶπεν ὁ Κύριος εἰς τὸν Σαμουήλ: <Σήκω καὶ χρίσε αὐτόν, τὸν Δαβίδ, διότι εἶναι ὁ πλέον κατάλληλος διὰ νὰ γίνῃ βασιλεύς>.
13 Καὶ ἔλαβε Σαμουὴλ τὸ κέρας τοῦ ἐλαίου καὶ ἔχρισεν αὐτὸν ἐν μέσῳ τῶν ἀδελφῶν αὐτοῦ, καὶ ἐφήλατο πνεῦμα Κυρίου ἐπὶ Δαυὶδ ἀπὸ τῆς ἡμέρας ἐκείνης καὶ ἐπάνω. Καὶ ἀνέστη Σαμουὴλ καὶ ἀπῆλθεν εἰς Ἀρμαθαίμ.	13 Ὁ Σαμουὴλ ἐπῆρε τὸ δοχεῖον μὲ τὸ ἔλαιον καὶ ἀπὸ ὅλους τοὺς ἄλλους ἀδελφοὺς αὐτὸν ἔχρισεν ὡς βασιλέα. Ἀπὸ δὲ τὴν ἡμέραν ἐκείνην καὶ ἔπειτα Πνεῦμα Κυρίου ἐπλημμύρισε τὸν Δαυὶδ καὶ τὸν καθωδηγοῦσε. Κατόπιν αὐτῶν ὁ Σαμουὴλ ἐσηκώθη καὶ ἀνεχώρησε διὰ τὴν πατρίδα του τὴν Ἀρμαθαίμ.	13 Καὶ ἐπῆρε ὁ Σαμουὴλ τὸ δοχεῖον μὲ τὸ λάδι διὰ τὰς χρίσεις καὶ τὸν ἔχρισε βασιλέα ἐκεῖ, ἀνάμεσα εἰς τοὺς ἀδελφούς του. Καὶ ἀμέσως ἦλθεν ἐπάνω του μὲ ὁρμὴν τὸ Πνεῦμα τοῦ Κυρίου καὶ ἐκυρίευσε τὸν Δαβίδ, καὶ ἀπὸ τότε καὶ εἰς τὸ ἑξῆς ἦτο μαζί του συνεχῶς καὶ τὸν καθωδηγοῦσε. Μετὰ ταῦτα ἐσηκώθη ὁ Σαμουὴλ καὶ ἀνεχώρησε διὰ τὴν Ἀρμαθαίμ, ὅπου διέμενε.
14 Καὶ πνεῦμα Κυρίου ἀπέστη ἀπὸ Σαούλ, καὶ ἔπνιγεν αὐτὸν πνεῦμα πονηρὸν παρὰ Κυρίου.	14 Κατὰ τὸν καιρὸν ἐκεῖνον τὸ Πνεῦμα τοῦ Κυρίου εἶχεν ἀπομακρυνθῆ ἀπὸ τὸν Σαούλ. Ἕνα δὲ ἄλλο πνεῦμα, κατὰ παραχώρησιν Θεοῦ, πνεῦμα πονηρὸν ἐτάρασσεν αὐτόν.	14 Ἔφυγεν ἐν τῷ μεταξὺ τὸ Πνεῦμα τοῦ Κυρίου ἀπὸ τὸν Σαοὺλ καὶ τὸν ἐκυρίευσε, κατὰ παραχώρησιν Κυρίου, πνεῦμα πονηρόν, ποὺ τὸν ἐβασάνιζε.
15 Καὶ εἶπαν οἱ παῖδες Σαοὺλ πρὸς αὐτόν· ἰδοὺ δὴ πνεῦμα Κυρίου πονηρὸν πνίγει σε·	15 Οἱ δοῦλοι τοῦ Σαοὺλ τοῦ εἶπαν· <ἰδού, λοιπόν, ὅτι ἕνα πνεῦμα πονηρὸν κατὰ παραχώρησιν τοῦ Κυρίου σὲ πνίγει.	15 Καὶ εἶπαν οἰ ὑπηρέται τοῦ Σαούλ: <Ὅπως βλέπεις, σὲ κυριεύει καὶ σὲ πνίγει πονηρὸν πνεῦμα, ποὺ ἐπέτρεψεν ὁ Κύριος νὰ ἔλθῃ ἐπάνω σου.
16 εἰπάτωσαν δὴ οἱ δοῦλοί σου ἐνώπιόν σου, καὶ ζητησάτωσαν τῷ Κυρίῳ ἡμῶν ἄνδρα εἰδότα ψάλλειν ἐν κινύρᾳ, καὶ ἔσται ἐν τῷ εἶναι πνεῦμα πονηρὸν ἐπὶ σοὶ καὶ ψαλῇ ἐν τῇ κινύρᾳ αὐτοῦ καὶ ἀγαθόν σοι ἔσται καὶ ἀναπαύσει σε.	16 Καὶ τώρα ἄκουσε καὶ τὴν γνώμην ἡμῶν τῶν δούλων σου. Ἐπίτρεψόν μας νὰ ζητήσωμεν διά σὲ τὸν κύριόν μας ἕνα ἄνδρα, ποὺ νὰ γνωρίζῃ νὰ παίζῃ κιθάραν, ὥστε, ὅταν τὸ πονηρὸν πνεῦμα σὲ καταλαμβάνῃ, νὰ παίζῃ αὐτὸς τὴν κιθάραν του καὶ τὸ παίξιμόν του θὰ σοῦ κάμνῃ καλόν, διότι θὰ σοῦ φέρῃ ἀνάπαυσιν καὶ ἠρεμίαν>.	16 Ἄφησε λοιπὸν νὰ ὁμιλήσωμεν οἱ δοῦλοι σου, ποὺ ἐνδιαφερόμεθα διὰ τὸ καλόν σου. Καὶ δός μας τὴν ἄδειαν ν' ἀναζητήσωμεν καὶ νὰ εὕρωμεν διὰ σέ, τὸν κύριόν μας, κάποιον ἄνδρα, ποὺ νὰ ξέρῃ νὰ ψάλλῃ μὲ κιθάραν, ὥστε, ὅταν θὰ σὲ κυριεύῃ καὶ θὰ σὲ βασανίζῃ τὸ πονηρὸν πνεῦμα, νὰ παίζῃ αὐτὸς μὲ τὴν κιθάραν του, διὰ νὰ εὐχαριστῆσαι νὰ ἠρεμῇς καὶ νὰ ἀναπαύεσαι>.
17 Καὶ εἶπε Σαοὺλ πρὸς τοὺς παῖδας αὐτοῦ· ἴδετε δή μοι ἄνδρα ὀρθῶς ψάλλοντα καὶ εἰσαγάγετε αὐτὸν πρός με.	17 Εἶπε τότε ὁ Σαουλ πρὸς τοὺς δούλους του· <ἐρευνήσατε, λοιπόν, καὶ εὕρετε ἕνα τέτοιον ἄνδρα, ὁ ὁποῖος νὰ παίζῃ καλὰ τὴν κιθάραν καὶ φέρετέ τον πρὸς ἐμέ>.	17 Καὶ εἶπεν ὁ Σαοὺλ πρὸς τοὺς ὑπηρέτας του: <Βρῆτε κάποιον ἄνδρα, ποὺ νὰ ψάλλῃ καλά, καὶ φέρετέ τον ἐδῶ μέσα κοντά μου>.
18 Καὶ ἀπεκρίθη εἰς τῶν παιδαρίων αὐτοῦ καὶ εἶπεν· ἰδοὺ ἑώρακα υἱὸν τῷ Ἰεσσαί Βηθλεεμίτην καὶ αὐτὸν εἰδότα ψαλμόν, καὶ ὁ ἀνὴρ συνετὸς καὶ πολεμιστὴς καὶ σοφὸς λόγῳ, καὶ ὁ ἀνὴρ ἀγαθὸς τῷ εἴδει, καὶ Κύριος μετ' αὐτοῦ.	18 Ἕνας ἀπὸ τοὺς νεαροὺς δούλους του εἶπε πρὸς τὸν Σαούλ· <ἰδού, ἐγὼ γνωρίζω τὸν υἱὸν τοῦ Ἰεσσαὶ τοῦ Βηθλεεμίτου, ὁ ὁποῖος γνωρίζει νὰ παίζῃ κιθάραν. Ἐπὶ πλέον ὁ ἀνὴρ αὐτὸς εἶναι συνετός, πολεμιστής, σοφὸς εἰς τὰ λόγια του, ἀνὴρ ὡραῖος κατὰ τὴν ὄψιν ὁ δὲ Κύριος εἶναι μαζῆ του>.	18 Καὶ ἀπεκρίθη ἕνας ἀπὸ τοὺς μικροὺς ὑπηρέτας του καὶ εἶπεν: <Ἐγὼ ἔχω ὑπ’ ὅψιν μου κάποιον υἱὸν τοῦ Ἰεσσαὶ ἀπὸ τὴν Βηθλεέμ, ὁ ὁποῖος γνωρίζει νὰ παίζῃ ὄργανον καὶ νὰ ψάλλη. Εἶναι μάλιστα ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς συνετὸς καὶ γενναῖος πολεμιστὴς καὶ σοφὸς εἰς τὰ λόγια του καὶ ἄνδρας ὠραῖος καὶ ἔχει μαζί του τὸν Κύριον>.
19 Καὶ ἀπέστειλε Σαοὺλ ἀγγέλους πρὸς Ἰεσσαὶ λέγων· ἀπόστειλον πρός με τὸν υἱόν σου Δαυὶδ τὸν ἐν τῷ ποιμνίῳ σου.	19 Ὁ Σαοὺλ ἔστειλεν ἀγγελιαφόρους πρὸς τὸν Ἰεσσαὶ καὶ τοῦ εἶπαν· <στεῖλε μου τὸ παιδί σου, τὸν Δαυίδ, ὁ ὁποῖος τώρα φυλάσσει τὰ πρόβατά σου>.	19 Κατόπιν τούτου ἀπέστειλεν ὁ Σαοὺλ ἀγγελιαφόρους του πρὸς τὸν Ἰεσσαὶ καὶ τοῦ εἶπε: <Νὰ μοῦ στείλῃς ἐδῶ τὸν υἱόν σου Δαβίδ, ποὺ τώρα βόσκει τὰ πρόβατά σου>.
20 Καὶ ἔλαβεν Ἰεσσαὶ γομὸρ ἄρτων καὶ ἀσκὸν οἴνου καὶ ἔριφον αἰγῶν ἕνα καὶ ἐξαπέστειλεν ἐν χειρὶ Δαυΐδ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ πρὸς Σαούλ.	20 Ὁ Ιεσσαί ἐπῆρε δύο περίπου κιλὰ ἄρτους, ἕνα ἀσκὶ κρασὶ ἕνα ἐρίφιον ἀπὸ τὰ γίδια του καὶ ἔστειλεν αὐτὰ διὰ τοῦ Δαυὶδ ὡς δῶρα πρὸς τὸν Σαούλ.	20 Καὶ ἐπῆρεν ὁ Ἰεσσαὶ 4 περίπου κιλὰ ψωμιά, ἕνα ἀσκὶ κρασὶ καὶ ἕνα κατσίκι ἀπὸ τὰ γίδια καὶ τὰ ἔστειλεν εἰς τὸν Σαοὺλ μὲ τὰ χέρια τοῦ υἱοῦ του Δαβίδ, ὡς δῶρα πρὸς τὸν βασιλέα.
21 Καὶ εἰσῆλθε Δαυῒδ πρὸς Σαοὺλ καὶ παρειστήκει ἐνώπιον αὐτοῦ· καὶ ἠγάπησεν αὐτὸν σφόδρα, καὶ ἐγενήθη αὐτῷ αἴρων τὰ σκεύη αὐτοῦ.	21 Ὁ Δαυὶδ εἰσῆλθεν εἰς τὰ ἀνάκτορα τοῦ Σαοὺλ καὶ παρουσιάσθη ἐνώπιόν του. Ὁ Σαοὺλ τὸν ἠγάπησε πάρα πολὺ καὶ τὸν ἔκαμε ὁπλοφόρον του.	21 Καὶ ἐμβῆκε ὁ Δαβὶδ εἰς τὸ ἀνάκτορον τοῦ Σαοὺλ καὶ παρουσιάσθη καὶ παρέμεινεν ἐνώπιόν του. Ὁ δὲ Σαοὺλ τὸν συνεπάθησε πολὺ καὶ τὸν ἔκανε βοηθόν του, διὰ νὰ μεταφέρῃ τὸν ὁπλισμόν του.
22 Καὶ ἀπέστειλε Σαοὺλ πρὸς Ἰεσσαὶ λέγων· παριστάσθω δὴ Δαυῒδ ἐνώπιον ἐμοῦ, ὅτι εὗρε χάριν ἐν ὀφθαλμοῖς μου.	22 Ἔστειλε δὲ ὁ Σαοὺλ πρὸς τὸν Ἰεσσαὶ ἀνθρώπους, διὰ νὰ τοῦ εἴπουν· <ἂς παραμένῃ κοντά μου ὁ Δαυίδ, διότι τὸν ἔχω ἐκτιμήσει καὶ ἀγαπήσει πολύ>.	22 Ἔστειλε δὲ ὁ Σαοὺλ ἀγγελιαφόρους του πρὸς τὸν Ἰεσσαὶ καὶ τοῦ εἶπε: <Θέλω νὰ μένῃ εἰς τὸ ἑξῆς ὁ Δαβὶδ ἐδῶ κοντά μου, διότι τὸν ἐξετίμησα καὶ τὸν ἀγάπησα>.
23 Καὶ ἐγενήθη ἐν τῷ εἶναι πνεῦμα πονηρὸν ἐπὶ Σαοὺλ καὶ ἐλάμβανε Δαυῒδ τὴν κινύραν καὶ ἔψαλλεν ἐν χειρὶ αὐτοῦ. Καὶ ἀνέψυχε Σαούλ, καὶ ἀγαθὸν αὐτῷ. Καὶ ἀφίστατο ἀπ' αὐτοῦ τὸ πνεῦμα τὸ πονηρόν.	23 Ὅταν λοιπὸν τὸ πονηρὸν πνεῦμα κατελάμβανε καὶ συνετάρασσε τὸν Σαούλ, ὁ Δαυὶδ ἔπαιρνε τὴν κιθάραν, ἔπαιζεν αὐτὴν μὲ τὰ δάκτυλά του καὶ ἔφερεν ἀναψυχὴν καὶ ἀνακούφισιν εἰς τὸν Σαούλ, ὁ ὁποῖος καὶ ἐγαλήνευσε, διότι τὸ πονηρὸν πνεῦμα ἀπεμακρύνετο ἀπὸ αὐτόν.	23 Ὅταν λοιπὸν ἐκυρίευε τὸ πονηρὸν πνεῦμα τὸν Σαούλ, ἔπαιρνε ὁ Δαβὶδ τὴν κιθάραν του καὶ ἔπαιζε μὲ τὸ χέρι του καὶ ἀνεκούφιζε τὸν Σαούλ. Μὲ τὸν τρόπον αὐτὸν ἠρεμοῦσε ὁ βασιλεὺς καὶ ἔφευγε προσωρινῶς ἀπὸ ἐπάνω του τὸ πονηρὸν πνεῦμα.