Βασιλειών Α : Κεφάλαιον ΙΗ'

Πρωτότυπο Κείμενο

αὶ ἐγένετο ὡς συνετέλεσε λαλῶν πρὸς Σαούλ, καὶ ἡ ψυχὴ Ἰωνάθαν συνεδέθη τῇ ψυχῇ Δαυῒδ καὶ ἠγάπησεν αὐτὸν Ἰωνάθαν κατὰ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ.
2 Καὶ ἔλαβεν αὐτὸν Σαοὺλ εἰς τῇ ἡμέρα ἐκείνῃ καὶ οὐκ ἔδωκεν αὐτὸν ἐπιστρέψαι ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ.
3 Καὶ διέθετο Ἰωνάθαν καὶ Δαυῒδ ἐν τῷ ἀγαπᾶν αὐτὸν κατὰ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ.
4 Καὶ ἐξεδύσατο Ἰωνάθαν τὸν ἐπενδύτην τὸν ἐπάνω καὶ ἔδωκεν αὐτὸν τῷ Δαυῒδ καὶ τὸν μανδύαν αὐτοῦ καὶ ἕως τῆς ρομφαίας αὐτοῦ καὶ ἕως τοῦ τόξου αὐτοῦ καὶ ἕως τῆς ζώνης αὐτοῦ.
5 Καὶ ἐξεπορεύετο Δαυίδ, ἐν πᾶσιν, οἷς ἀπέστειλεν αὐτὸν Σαούλ, συνῆκε· καὶ κατέστησεν αὐτὸν Σαοὺλ ἐπὶ τοὺς ἄνδρας τοῦ πολέμου, καὶ ἤρεσεν ἐν ὀφθαλμοῖς παντὸς τοῦ λαοῦ καί γε ἐν ὀφθαλμοῖς δούλων Σαούλ.
6 Καὶ ἐξῆλθον αἱ χορεύουσαι εἰς συνάντησιν Δαυῒδ ἐκ πασῶν πόλεων Ἰσραὴλ ἐν τυμπάνοις καὶ ἐν χαρμοσύνῃ καὶ ἐν κυμβάλοις.
7 Καὶ ἐξῆρχον αἱ γυναῖκες καὶ ἔλεγον· ἐπάταξε Σαοὺλ ἐν χιλιάσιν αὐτοῦ καὶ Δαυῒδ ἐν μυριάσιν αὐτοῦ.
8 Καὶ πονηρὸν ἐφάνη τὸ ρῆμα ἐν ὀφθαλμοῖς Σαοὺλ περὶ τοῦ λόγου τούτου, καὶ εἶπε· τῷ Δαυῒδ ἔδωκαν τὰς μυριάδας καὶ ἐμοὶ ἔδωκαν τὰς χιλιάδας.
9 Καὶ ἦν Σαοὺλ ὑποβλεπόμενος τὸν Δαυῒδ ἀπὸ τῆς ἡμέρας ἐκείνης καὶ ἐπἐκεινα.
10 Καὶ ἐγενήθη ἀπὸ τῆς ἐπαύριον καὶ ἔπεσε πνεῦμα θεοῦ πονηρὸν ἐπὶ Σαοὺλ καὶ προεφήτευσεν ἐν μέσῳ οἴκου αὐτοῦ. Καὶ Δαυῒδ ἔψαλλεν ἐν χειρὶ αὐτοῦ ὡς καθ' ἔκαστην ἡμέραν, καὶ τὸ δόρυ ἐν τῇ χειρὶ Σαούλ.
11 Καὶ ἦρε Σαοὺλ τὸ δόρυ καὶ εἶπε· πατάξω ἐν Δαυῒδ καὶ ἐν τῷ τοίχῳ· καὶ ἐξέκλινε Δαυῒδ ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ δίς.
12 Καὶ ἐφοβήθη Σαοὺλ ἀπὸ προσώπου Δαυΐδ,
13 καὶ ἀπέστησεν αὐτὸν ἀπ' αὐτοῦ καὶ κατέστησεν αὐτὸν ἑαυτῷ χιλίαρχον, καὶ ἐξεπορεύετο καὶ εἰσεπορεύετο ἔμπροσθεν τοῦ λαοῦ.
14 Καὶ ἦν Δαυῒδ ἐν πάσαις ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ συνιῶν, καὶ Κύριος ἦν μετ' αὐτοῦ.
15 Καὶ εἶδε Σαοὺλ ὡς αὐτὸς συνιεῖ σφόδρα, καὶ εὐλαβεῖτο ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ.
16 Καὶ πᾶς Ἰσραὴλ καὶ Ἰούδας ἠγάπα τὸν Δαυΐδ, ὅτι αὐτὸς εἰσεπορεύετο καὶ ἐξεπορεύετο πρὸ προσώπου τοῦ λαοῦ.
17 Καὶ εἰπὲ Σαοὺλ πρὸς Δαυΐδ· ἰδοὺ ἡ θυγάτηρ μου ἡ μείζων Μερόβ, αὐτὴν δώσω σοι εἰς γυναῖκα, καὶ πλὴν γίνου μοι εἰς υἱὸν δυνάμεως καὶ πολέμει τοὺς πολέμους Κυρίου. Καὶ Σαοὺλ εἶπε· μὴ ἔστω χείρ μου ἐπ' αὐτῷ, καὶ ἔσται ἐπ' αὐτὸν χεὶρ ἀλλοφύλων.
18 Καὶ εἰπὲ Δαυῒδ πρὸς Σαούλ· τίς ἐγώ εἰμι καὶ τίς ἡ ζωὴ τῆς συγγενείας τοῦ πατρός μου ἐν Ἰσραήλ, ὅτι ἔσομαι γαμβρὸς τοῦ βασιλέως;
19 Καὶ ἐγενήθη ἐν τῷ καιρῷ τοῦ δοθῆναι τὴν Μερὸβ θυγατέρα Σαοὺλ τῷ Δαυΐδ, καὶ αὐτὴ ἐδόθη τῷ Ἰσραὴλ τῷ Μοθυλαθείτῃ εἰς γυναῖκα.
20 Καὶ ἠγάπησε Μελχὸλ ἡ θυγάτηρ Σαοὺλ τὸν Δαυΐδ, καὶ ἀπηγγέλη τῷ Σαούλ, καὶ ηὐθύνθη ἐν τοῖς ὀφθαλμοῖς αὐτοῦ.
21 Καὶ εἶπε Σαούλ· δώσω αὐτὴν αὐτῷ, καὶ ἔσται αὐτῷ εἰς σκάνδαλον. Καὶ ἦν ἐπὶ Σαοὺλ χεὶρ ἀλλοφύλων.
22 Καὶ ἐνετείλατο Σαοὺλ τοῖς παισὶν αὐτοῦ λέγων· λαλήσετε ὑμεῖς λάθρα τῷ Δαυῒδ λέγοντες· ἰδοὺ θέλει ἐν σοὶ ὁ βασιλεύς, καὶ πάντες οἱ παῖδες αὐτοῦ ἀγαπῶσί σε, καὶ σὺ ἐπιγάμβρευσον τῷ βασιλεῖ.
23 Καὶ ἐλάλησαν οἱ παῖδες Σαοὺλ εἰς τὰ ὦτα Δαυῒδ τὰ ρήματα ταῦτα, καὶ εἶπε Δαυΐδ· εἰ κοῦφον ἐν ὀφθαλμοῖς ὑμῶν ἐπιγαμβρεῦσαι βασιλεῖ; Κἀγὼ ἀνὴρ ταπεινὸς καὶ οὐχὶ ἔνδοξος.
24 Καὶ ἀπήγγειλαν οἱ παῖδες Σαοὺλ αὐτῷ κατὰ τὰ ρήματα ταῦτα, ἃ ἐλάλησε Δαυΐδ.
25 Καὶ εἶπε Σαούλ· τάδε ἐρεῖτε τῷ Δαυΐδ· οὐ βούλεται ὁ βασιλεὺς ἐν δόματι, ἀλλ' ἢ ἐν ἑκατὸν ἀκροβυστίαις ἀλλοφύλων ἐκδικῆσαι ἐχθροὺς τοῦ βασιλέως· καὶ Σαοὺλ ἐλογίσατο ἐμβαλεῖν αὐτὸν εἰς χεῖρας τῶν ἀλλοφύλων.
26 Καὶ ἀπαγγέλλουσιν οἱ παῖδες Σαοὺλ τῷ Δαυῒδ τὰ ρήματα ταῦτα, καὶ ηὐθύνθη ὁ λόγος ἐν ὀφθαλμοῖς Δαυὶδ ἐπιγαμβρεῦσαι τῷ βασιλεῖ.
27 Καὶ ἀνέστη Δαυὶδ καὶ ἐπορεύθη αὐτὸς καὶ οἱ ἄνδρες αὐτοῦ καὶ ἐπάταξεν ἐν τοῖς ἀλλοφύλοις ἑκατὸν ἄνδρας καὶ ἀνήνεγκε τὰς ἀκροβυστίας αὐτῶν, καὶ ἐπιγαμβρεύεται τῷ βασιλεῖ καὶ δίδωσιν αὐτῷ τὴν Μελχὸλ θυγατέρα αὐτοῦ αὐτῷ εἰς γυναῖκα.
28 Καὶ εἶδε Σαοὺλ ὅτι Κύριος μετὰ Δαυῒδ καὶ πᾶς Ἰσραὴλ ἠγάπα αὐτόν,
29 καὶ προσέθετο εὐλαβεῖσθαι ἀπὸ Δαυῒδ ἔτι.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

ταν ὁ Δαυὶδ ἐτελείωσε τὴν συνομιλίαν του μὲ τὸν Σαούλ, ἡ ψυχὴ τοῦ Ἰωνάθαν συνεδέθη μὲ στενὴν φιλίαν μὲ τὴν ψυχὴν τοῦ Δαυίδ. Ὁ Ἰωνάθαν τὸν ἠγάπησεν, ὅπως καὶ τὸν ἑαυτόν του.
2 Ἐπῆρεν ὁ Σαοὺλ τὸν Δαυὶδ κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην μαζῆ του καὶ δὲν τὸν ἀφῆκε νὰ ἐπιστρέψῃ εἰς τὴν οἰκογένειαν τοῦ πατρός του.
3 Ὁ Ἰωνάθαν συνεδέθη διὰ στενῆς φιλίας μὲ τὸν Δαυίδ, διότι τὸν ἠγάπα ὅπως καὶ τὸν ἑαυτόν του.
4 Καί, ἐπάνω εἰς τὴν μεγάλην του αὐτὴν πρὸς αὐτὸν ἀγάπην, ἔβγαλεν ὁ Ἰωνάθαν τὸ ἐπανωφόρι του καὶ τὸ ἔδωκεν εἰς τὸν Δαυίδ, ὅπως ἐπίσης τὸν στρατιωτικὸν μανδύαν του, τὴν ρομφαίαν, τὸ τόξον του καὶ τὴν ζώνην του.
5 Ὁ Δαυὶδ ἀνελάμβανε προθύμως κάθε ἐπιχείρησιν, πρὸς τὴν ὁποίαν τὸν ἔστελλεν ὁ Σαούλ, καὶ τὴν ἔφερε πάντοτε εἰς πέρας. Διὰ τοῦτο ὁ Σαοὺλ διώρισεν αὐτὸν ἀρχηγὸν τοῦ στρατοῦ του. Ἡ πρᾶξις αὐτὴ ἤρεσεν εἰς ὅλον τὸν ἰσραηλιτικὸν λαὸν καὶ εἰς αὐτοὺς ἀκόμη τοὺς αὐλικοὺς τοῦ Σαούλ.
6 Ὅταν ὁ Δαυὶδ ἐπέστρεψε μετὰ τὸν φόνον τοῦ Φιλισταίου, αἱ γυναῖκες ἐβγῆκαν ἀπὸ ὅλας τὰς πόλεις τῶν Ἰσραηλιτῶν, χορεύουσαι καὶ τραγουδοῦσαι, εἰς συνάντησιν τοῦ Δαυὶδ μὲ τύμπανα καὶ κύμβαλα καὶ μὲ χαρὰν μεγάλην.
7 Αἱ δὲ γυναῖκες, ποὺ διηύθυναν τὸν χορὸν τῶν γυναικῶν, ἔλεγαν· <ὁ Σαοὺλ ἐφόνευσε χιλιάδες ἐχθρῶν, ὁ δὲ Δαυὶδ ἐφόνευσε μυριάδες ἐχθρῶν>.
8 Τὸ ἐγκώμιον αὐτὸ τῶν γυναικῶν πρὸς τὸν Δαυὶδ δὲν ἤρεσεν εἰς τὸν Σαούλ. Αὐτὸς δὲ παραπονούμενος ἔλεγεν· <εἰς τὸν Δαυὶδ ἀπέδωκαν τὰς μυριάδας, εἰς ἐμὲ δὲ τὰς χιλιάδας>.
9 Ἀπὸ τὴν ἡμέραν ἐκείνην καὶ ἐντεῦθεν ὁ Σαοὺλ ὑπέβλεπε τὸν Δαυίδ.
10 Διὰ τοῦτο τὴν ἑπομένην ἡμέραν κατέλαβε τὸν Σαούλ, κατὰ παραχώρησιν Θεοῦ, ἕνα πονηρὸν πνεῦμα καὶ τὸν περιέφερεν εἰς ἔκστασιν μέσα εἰς τὸν οἶκον του. Ὁ Δαυὶδ ἔπαιζε μὲ τὰ χέρια του κιθάραν, ὅπως συνήθως, τὸ δὲ δόρυ εὑρίσκετο εἰς τὸ χέρι τοῦ Σαούλ.
11 Ἐσήκωσε ὁ Σαοὺλ τὸ δόρυ του καὶ εἶπε ἀπὸ μέσα του· <θὰ καρφώσω τὸν Δαυὶδ εἰς τὸν τοῖχον>. Ὁ Δαυὶδ ὅμως δύο φορὰς ἐφυλάχθη καὶ ἐσώθη.
12 Ὁ Σαοὺλ ἐφοβήθη καὶ δὲν ἤθελε πλέον νὰ βλέπῃ τὸν Δαυίδ.
13 Τὸν ἀπεμάκρυνεν ἀπὸ ἐμπρός του καὶ τὸν διώρισεν ἀρχηγὸν χιλίων μόνον ἀνδρῶν. Ὁ Δαυὶδ πηγαινοήρχετο ἀνάμεσα εἰς τὸν λαόν.
14 Ὁ Δαυὶδ ὑπῆρξε συνετὸς εἰς ὅλας τὰς ἐνεργείας του, διότι ὁ Κύριος ἦτο μαζῆ του.
15 Εἶδεν ὁ Σαούλ, ὅτι ὁ Δαυὶδ ἐνεργεῖ μὲ πολλὴν σύνεσιν καὶ κατελήφθη ἀπὸ ἕνα δέος πρὸς αὐτόν.
16 Ὁλοι ὅμως οἱ Ἰσραηλῖται καὶ μάλιστα οἱ Ἰουδαῖοι ἀγαποῦσαν τὸν Δαυίδ, ὁ ὁποῖος ἐπικοινωνοῦσε μὲ τὸν λαὸν καὶ πηγαινοήρχετο ἀνάμεσα ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους.
17 Ὁ Σαοὺλ εἶπε κάποιαν ἡμέραν πρὸς τὸν Δαυίδ· <ἡ μεγαλυτέρα μου κόρη εἶναι ἡ Μερόβ. Αὐτὴν θὰ σοῦ δώσω ὡς σύζυγον ὑπὸ τὸν ὅρον ὅτι σὺ θὰ ἀναδειχθῇς γενναῖος πολεμιστὴς καὶ θὰ λαμβάνῃς μέρος εἰς τοὺς πολέμους, τοὺς ὁποίους ὁρίζει ὁ Κύριος>. Ἐπρότεινε δὲ αὐτὸ ὁ Σαοὺλ συλλογιζόμενος καθ' ἑαυτὸν καὶ λέγων· <ἂς μὴν ἀπλώσω ἐγὼ φονικὸν τὸ χέρι μου ἐναντίον του. Ἂς ἀφήσω νὰ φονευθῇ ἀπὸ τὰ χέρια τῶν ἀλλοφύλων>.
18 Ὁ Δαυὶδ ὅμως εἶπε   πρὸς τὸν Σαούλ· <ποιὸς εἶμαι ἐγὼ καὶ ποιὰ εἶναι ἡ ζωὴ καὶ ἡ ἀξία τῆς συγγενείας τοῦ πατρός μου μεταξὺ τῶν Ἰσραηλιτῶν, ὥστε ἐγὼ νὰ γίνω γαμβρὸς τοῦ βασιλέως; Εἶναι δι' ἐμὲ αὐτὸ πάρα πολύ>.
19 Ὁταν ὅμως ἦλθεν ὁ καιρὸς νὰ δοθῇ ἡ κόρη τοῦ Σαοὺλ ἡ Μερὸβ ὡς σύζυγος εἰς τὸν Δαυὶδ ἐδόθη αὐτὴ εἰς ἕνα Ἰσραηλίτην Μοθυλαθείτην.
20 Ἡ Μελχὸλ ὅμως, ἡ ἄλλη κόρη τοῦ Σαούλ, ἠγάπησε τὸν Δαυὶδ καὶ ἔγινεν αὐτὸ γνωστὸν εἰς τὸν Σαούλ, πρᾶγμα τὸ ὁποῖον ἰδιαιτέρως τὸν ηὐχαρίστησε.
21 Ὁ Σαοὺλ εἶπεν ἀπὸ μέσα του· <θὰ δώσω τὴν Μελχὸλ ὡς σύζυγον εἰς τὸν Δαυὶδ καὶ αὐτὴ θὰ γίνῃ δι' αὐτὸν πρόσκομμα καὶ πειρασμός>. Κατὰ τὴν ἐποχὴν ἐκείνην οἱ Φιλισταῖοι ἐπίεζαν πάλιν τοὺς Ἰσραηλίτας.
22 Ὁ Σαοὺλ διέταξε τοὺς δούλους του καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· <εἴπατε εἰς τὸν Δαυὶδ ἐμπιστευτικῶς ὅτι νά, ὁ βασιλεὺς θέλει νὰ σοῦ δώσῃ τὴν κόρην του ὡς σύζυγον. Ὅλοι δὲ οἱ αὐλικοὶ σὲ ἀγαποῦν. Γίνε λοιπὸν γαμβρὸς τοῦ βασιλέως>.
23 Οἱ αὐλικοὶ τοῦ Σαοὺλ εἶπαν αὐτὰ ἐμπιστευτικῶς εἰς τὸν Δαυίδ. Ὁ Δαυὶδ ἀπήντησε· <καὶ εἰς σᾶς τοὺς ἰδίους δὲν φαίνεται ἀνόητον νὰ θελήσω ἐγὼ νὰ γίνω γαμβρὸς τοῦ βασιλέως; Ἐγὼ εἶμαι ἄσημος καὶ πτωχὸς ἄνθρωπος. Ἐπομένως δὲν ἔχω νὰ προσφέρω εἰς τὸν βασιλέα ὡς δῶρον κάτι, ποὺ νὰ ἀξίζῃ>.
24 Οἱ δοῦλοι τοῦ Σαοὺλ ἀνήγγειλαν εἰς αὐτὸν τὴν ἀπάντησιν, τὴν ὁποίαν τοὺς εἶχε δώσει ὁ Δαυίδ.
25 Ὁ Σαοὺλ εἶπε τότε· <αὐτὰ θὰ πῆτε εἰς τὸν Δαυίδ· Ὁ βασιλεὺς δὲν θέλει κανένα γαμήλιον δῶρον. Ἕνα μόνον θέλει. Ἑκατὸν ἀκροβυστίας ἀλλοφύλων, διὰ νὰ ἐκδικηθῇς ἔτσι τοὺς ἐχθροὺς τοῦ βασιλέως>. Ὁ Σαοὺλ εἶπεν αὐτὰ σκεπτόμενος νὰ ρίψῃ τὸν Δαυὶδ εἰς τὰ χέρια τῶν Φιλισταίων.
26 Οἱ δοῦλοι τοῦ Σαοὺλ ἐγνωστοποίησαν εἰς τὸν Δαυὶδ αὐτὰ τὰ λόγια τοῦ βασιλέως καὶ ἤρεσεν εἰς τὸν Δαυὶδ νὰ γίνῃ κατ' αὐτὸν τὸν τρόπον γαμβρὸς τοῦ βασιλέως.
27 Ὁ Δαυὶδ ἡτοιμάσθη, μετέβη αὐτὸς καὶ οἱ ἄνδρες του ἐναντίον τῶν Φιλισταίων. Ἐφόνευσαν πράγματι ἑκατὸν Φιλισταίους καὶ ἔφερε τὰς ἀκροβιστίας των εἰς τὸν Σαούλ. Ἔγινε τότε γαμβρὸς τοῦ βασιλέως, διότι ὁ βασιλεὺς τοῦ ἔδωσε τὴν θυγατέρα του Μελχὸλ ὡς σύζυγον.
28 Ὁ Σαοὺλ εἶδεν ὅτι ὁ Κύριος ἦτο μαζῆ με τὸν Δαυὶδ καὶ ὅτι ὅλος ὁ Ἰσραηλιτικὸς λαὸς τὸν ἀγαποῦσε.
29 Αὐτὸ δὲ τὸ γεγονὸς τοῦ ἐνέβαλε ἀκόμη μεγαλύτερον δέος ἀπέναντι τοῦ Δαυίδ.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

αὶ μόλις ἐτελειωσεν ὁ Δαβὶδ αὐτά, ποὺ εἶχε νὰ εἰπῇ εἰς τὸν Σαούλ, τὸν συνεπάθησε πολὺ ὁ Ἰωναθαν, ὁ υἱὸς τοῦ Σαούλ, καὶ τὸν ἀγάπησε ὅπως καὶ τὸν ἑαυτόν του.
2 Ὁ δὲ Σαοὺλ τὸν προσέλαβε κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην εἰς τὴν αὐλήν του καὶ δὲν τοῦ ἔδωσεν ἄδειαν νὰ ἐπιστρέψῃ εἰς τὸ πατρικόν του σπίτι.
3 Ἔκανε δὲ ὁ Ἰωνάθαν συμφωνίαν στενῆς φιλίας μὲ τὸν Δαβίδ, ἐπειδὴ τὸν ἀγαποῦσε ὅπως καὶ τὸν ἑαυτόν του.
4 Ἔβγαλε μάλιστα ὁ Ἰωνάθαν τὸ ἐπανωφόρι του καὶ τὸ ἐχάρισεν εἰς τὸν Δαβίδ. Τοῦ ἔδωσεν ἐπίσης καὶ τὸν μανδύαν του, ἀκόμη δὲ καὶ τὴν ρομφαίαν του, τὸ τόξον του καὶ τὴν ζώνην του.
5 Καὶ ἐπήγαινε ὁ Δαβὶδ παντοῦ, ὅπου τὸν ἀπέστελλεν ὁ Σαούλ, καὶ μὲ τὰς ἱκανότητας καὶ τὴν σύνεσίν του ἐπετύγχανε πάντοτε. Τὸν ἐγκατέστησε δὲ ὁ Σαοὺλ ἐπὶ κεφαλῆς τῶν πολεμιστῶν του καὶ ἐφάνη αὐτὸ καλὸν εἰς ὅλον τὸν λαόν, ἀκόμη καὶ εἰς τὰ μάτια τῶν ἀνθρώπων τῆς αὐλῆς τοῦ Σαούλ.
6 Ὅταν δὲ ἐγύριζε ὁ Δαβὶδ μὲ τὸ κεφάλι τοῦ Γολιὰθ εἰς τὰ χέρια του, ἐβγῆκαν νὰ τὸν προϋπαντήσουν γυναῖκες ἀπὸ ὅλας τὰς πόλεις τῶν Ἰσραηλιτῶν, ποὺ ἐχόρευαν μὲ τύμπανα καὶ κύμβαλα καὶ μὲ πανηγυρικὰς φωνάς.
7 Ἔψαλλαν δὲ εἰς δύο χοροὺς οἱ γυναῖκες κατὰ τρόπον ἀντιφωνικόν, ἐφώναζαν δηλαδὴ ἀπὸ τὸ ἕνα μέρος καὶ ἐπανελάμβαναν τὰ ἴδια ἀπὸ τὸ ἄλλο, καὶ ἔλεγαν: <Ὁ Σαοὺλ ἐνίκησε χιλιάδας ἐχθρῶν του, ὁ δὲ Δαβὶδ ἐνίκησε μυριάδας>.
8 Αὐτὰ ὅμως τὰ γυναικεῖα λόγια δὲν ἔγιναν εὐχαρίστως ἀκουστὰ ἀπὸ τὸν Σαούλ. Καὶ εἶπε μέσα του: <Διὰ τὸν Δαβὶδ εἶπαν ὅτι ἐνίκησε μυριάδας, ἐνῷ δι' ἐμὲ εἶπαν ὅτι ἐνίκησα ἁπλῶς χιλιάδας>.
9 Ἀπὸ τὴν ἡμέραν λοιπὸν ἐκείνην καὶ ἐξῆς ὁ Σαοὺλ δὲν ἔβλεπε μὲ καλὸ μάτι τὸν Δαβίδ.
10 Συνέβη μάλιστα καὶ τὸ ἑξῆς κατὰ τὴν ἑπομένην ἡμέραν: Ἔπεσεν ἐπάνω εἰς τὸν Σαοὺλ κατὰ παραχώρησιν Θεοῦ πνεῦμα πονηρὸν καὶ ἄρχισε νὰ προφητεύῃ, νὰ ψάλλῃ δηλαδὴ καὶ νὰ προφέρῃ λόγια Θεοῦ μέσα εἰς τὸ ἀνάκτορόν του. Ὁ δὲ Δαβίδ, ὅπως κάθε ἡμέραν, ἔπαιζε μὲ τὸ χέρι του τὴν κιθάραν του ἐμπρός του, ἐνῷ εἰς τὸ χέρι τοῦ Σαοὺλ ὑπῆρχε τὸ δόρυ του.
11 Ἐσήκωσε λοιπὸν ξαφνικὰ ὁ Σαοὺλ τὸ δόρυ καὶ τὸ ἔστρεψε πρὸς τὸν Δαβὶδ καὶ εἶπε μέσα του: <Θὰ χτυπήσω τὸν Δαβὶδ ἔτσι, ποὺ νὰ τρυπήσω καὶ τὸν τοῖχον>. Ὁ Δαβὶδ ὅμως ἐξέφυγεν ἀπὸ ἐμπρός του δύο φορές.
12 Ἐπειδὴ δὲ δὲν εἶχεν ἤρεμον τὴν συνείδησίν του ὁ Σαοὺλ καὶ εἶχε χάσει τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, ἔνοιωθε φόβον ἐμπρὸς εἰς τὸν Δαβίδ.
13 Δι' αὐτὸ τὸν μετέθεσεν εἰς ἄλλην θέσιν, ἔξω ἀπὸ τὴν αὐλήν του, καὶ τὸν ἔκανε ἀξιωματικόν του ἐπὶ κεφαλῆς χιλίων ἀνδρῶν. Ἔτσι εἰς τὸ ἑξῆς ὁ Δαβὶδ ἐνεφανίζετο δημοσίως ἐμπρὸς εἰς τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαὸν καὶ ἐπήγαινε καὶ ἤρχετο παντοῦ ὡς ἀξιωματικὸς τοῦ βασιλέως.
14 Ἐφέρετο δὲ ὁ Δαβὶδ εἰς ὅλας τὰς ἐνεργείας του μὲ σύνεσιν καὶ εἶχε πάντοτε μαζί του τὸν Κύριον καὶ τὴν εὐλογίαν Του.
15 Τὸ ἀντελήφθη μάλιστα καὶ ὁ Σαούλ, ὅτι ὁ Δαβὶδ ἐφέρετο μὲ πολὺ μεγάλην σύνεσιν, καὶ δι' αὐτὸ τὸν ὑπελόγιζε καὶ τὸν ἐφοβεῖτο.
16 Ὅλοι δὲ οἱ Ἰσραηλῖται καὶ ἰδιαιτέρως οἱ Ἰουδαῖοι, ἐπειδὴ κατήγετο ἀπὸ τὴν φυλήν των, ἀγαποῦσαν τὸν Δαβίδ, διότι τὸν ἔβλεπαν νὰ πηγαίνῃ καὶ νὰ ἔρχεται νικητὴς ἀπὸ τὰς ἐκστρατείας καὶ νὰ ζῇ ἐνώπιον τοῦ λαοῦ μὲ καλὴν συμπεριφοράν.
17 Καὶ εἶπεν ὁ Σαοὺλ εἰς τὸν Δαβίδ: <Νά, ἡ μεγαλύτερη κόρη μου, ἡ Μερόβ. Θὰ σοῦ τὴν δώσω γυναῖκα σου, μὲ τὴν συμφωνίαν ὅμως νὰ εἶσαι ὁ ἀτρόμητος πολεμιστής μου, ποὺ θὰ πολεμῇς δι' ἐμέ, σὰν νὰ εἶμαι πατέρας σου, εἰς ὅλους τοὺς πολέμους, ποὺ θὰ διατάσσῃ ὁ Κύριος>. Ἔκανε δὲ τὴν πρότασιν αὐτὴν ὁ Σαούλ, διότι εἶπε μέσα του: <Ἂς μὴ βάλω ἐγὼ τὸ χέρι μου ἐπάνω του· καλύτερα ἂς πέσῃ ἐπάνω του τὸ χέρι τῶν ἀλλοφύλων, ὥστε νὰ ἐξοντωθῇ>.
18 Καὶ εἶπεν ὁ Δαβὶδ εἰς τὸν Σαούλ: <Ποιὸς εἶμαι ἐγὼ καὶ ποία εἶναι ἡ μέχρι τώρα τιμὴ καὶ ὑπόληψις τῆς πατρικῆς μου οἰκογενείας ἀνάμεσα εἰς τοὺς Ἰσμαηλίτας, ὥστε νὰ θεωρηθῶ ἄξιος νὰ γίνω γαμβρὸς τοῦ βασιλεώς; Δὲν ἀξίζω αὐτὴν τὴν τιμήν>.
19 Ὅταν ὅμως ἔφθασεν ὁ καιρός, διὰ νὰ δοθῇ ὡς σύζυγος εἰς τὸν Δαβὶδ ἡ Μερόβ, ἡ κόρη τοῦ Σαούλ, ἐδόθη αὐτὴ ὡς σύζυγος εἰς κάποιον Ἰσραηλίτην, ποὺ κατήγετο ἀπὸ τὴν Μοθυλαθά.
20 Ἒν τῷ μεταξὺ ἡ ἄλλη κόρη τοῦ Σαούλ, ποὺ ὠνομάζετο Μελχόλ, ἀγάπησε τὸν Δαβίδ, καὶ ὅταν τὸ ἔμαθεν ὁ Σαούλ, ἰκανοποιήθη πολύ.
21 Ἐσκέφθη δὲ ὁ Σαούλ: <Θὰ τοῦ δώσω αὐτὴν ὡς γυναῖκα του καὶ θὰ τοῦ γίνῃ αὐτὴ πειρασμὸς καὶ παγίδα>. Ἐν τῷ μεταξύ, τότε ποὺ συνέβαιναν αὐτά, εἶχαν στραφῇ ἐναντίον τοῦ Σαοὺλ καὶ πάλιν οἱ ἀλλόφυλοι Φιλισταῖοι.
22 Διέταξε λοιπὸν ὀ Σαοὺλ τοὺς δούλους του καὶ εἶπε: <Νὰ μιλήσετε σεῖς μὲ τρόπον ἐμπιστευτικόν, κρυφά, εἰς τὸν Δαβὶδ καὶ νὰ τοῦ εἰπῆτε τὰ ἑξῆς: <Σὲ βεβαιώνομεν ὅτι εἶναι πολὺ εὐχαριστημένος μαζί σου ὁ βασιλεὺς καὶ σὲ ἀγαποῦν ὅλοι οἱ αὐλικοί του. Δέξου λοιπὸν νὰ γίνῃς γαμβρὸς τοῦ βασιλέως>.
23 Μετέφεραν πράγματι τὰ λόγια αὐτὰ οἱ δοῦλοι τοῦ βασιλέως κατ' εὐθεῖαν καὶ κρυφὰ εἰς τὸν Δαβὶδ καὶ ἐκεῖνος ἀπεκρίθη: <Δὲν τὸ βλέπετε καὶ σεῖς οἱ ἴδιοι ὅτι εἶναι πολὺ ἐγωϊστικὸν καὶ ἀνόητον ἐκ μέρους μου τὸ νὰ θελήσω ἐγώ, ὁ ταπεινὸς καὶ ἄσημος ἄνθρωπος, νὰ γίνω γαμβρὸς τοῦ βασιλέως;>
24 Καὶ διεβίβασαν εἰς τὸν Σαοὺλ οἱ δοῦλοι του ὅσα ἀκριβῶς τοὺς εἶπεν ὁ Δαβίδ.
25 Καὶ εἶπεν ὁ Σαούλ: <Αὐτὰ θὰ εἰπῆτε εἰς τὸν Δαβίδ: <Μὴ διστάζῃς λόγῳ τῆς πτωχείας σου. Δὲν θέλει δῶρα πλούσια διὰ τὸν γάμον ὁ βασιλεύς. Τὸ μόνον ποὺ ζητεῖ νὰ κάνῃς, εἶναι νὰ κόψῃς τὰς ἀκροβυστίας ἑκατὸν Φιλισταίων καὶ νὰ τοῦ τὰς φέρῃς ὡς ἐκδίκησιν πρὸς τοὺς ἐχθροὺς τοῦ βασιλέως>. Ἡ πρότασις αὐτὴ τοῦ Σαοὺλ ἐξεκινοῦσε ἀπὸ τὴν διάθεσίν του νὰ ρίξῃ τὸν Δαβὶδ μέσα εἰς τὰ φονικὰ χέρια τῶν ἀλλοφύλων.
26 Ἀνεκοίνωσαν λοιπὸν οἱ δοῦλοι τοῦ Σαοὺλ τὰ λόγια αὐτὰ εἰς τὸν Δαβὶδ καὶ τοῦ ἄρεσε ἡ πρότασις τοῦ βασιλέως, νὰ γίνῃ γαμβρός του.
27 Καὶ ἐσηκώθη ὁ Δαβὶδ καὶ ἐπῆγε ἀμέσως μὲ τοὺς ἄνδρας του εἰς τὴν περιοχήν, ὅπου εὑρίσκοντο οἱ ἀλλόφυλοι, καὶ ἐσκότωσε ἑκατὸν ἄνδρας ἀπὸ αὐτοὺς καὶ ἔφερε τὰς ἀκροβυστίας των εἰς τὸν Σαούλ. Κατόπιν τούτου ἔγινε γαμβρὸς τοῦ βασιλέως καὶ τοῦ ἔδωσεν ὁ Σαοὺλ ὡς σύζυγόν του τὴν θυγατέρα του, ποὺ ὠνομάζετο Μελχόλ.
28 Καὶ ἀντελήφθη ὁ Σαοὺλ ὅτι ὁ Κύριος ἦτο μαζὶ μὲ τὸν Δαβὶδ καὶ τὸν εὐλογοῦσε εἰς ὅλα καὶ ὅτι τὸν ἀγαποῦσε ὅλος ὁ Ἰσραηλιτικὸς λαός.
29 Καὶ ἀπὸ τότε ἄρχισε ὁ βασιλεὺς νὰ ὑπολογίζῃ καὶ νὰ φοβᾶται ἀκόμη πιὸ πολὺ τὸν Δαβίδ.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
αὶ ἐγένετο ὡς συνετέλεσε λαλῶν πρὸς Σαούλ, καὶ ἡ ψυχὴ Ἰωνάθαν συνεδέθη τῇ ψυχῇ Δαυῒδ καὶ ἠγάπησεν αὐτὸν Ἰωνάθαν κατὰ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ.	ταν ὁ Δαυὶδ ἐτελείωσε τὴν συνομιλίαν του μὲ τὸν Σαούλ, ἡ ψυχὴ τοῦ Ἰωνάθαν συνεδέθη μὲ στενὴν φιλίαν μὲ τὴν ψυχὴν τοῦ Δαυίδ. Ὁ Ἰωνάθαν τὸν ἠγάπησεν, ὅπως καὶ τὸν ἑαυτόν του.	αὶ μόλις ἐτελειωσεν ὁ Δαβὶδ αὐτά, ποὺ εἶχε νὰ εἰπῇ εἰς τὸν Σαούλ, τὸν συνεπάθησε πολὺ ὁ Ἰωναθαν, ὁ υἱὸς τοῦ Σαούλ, καὶ τὸν ἀγάπησε ὅπως καὶ τὸν ἑαυτόν του.
2 Καὶ ἔλαβεν αὐτὸν Σαοὺλ εἰς τῇ ἡμέρα ἐκείνῃ καὶ οὐκ ἔδωκεν αὐτὸν ἐπιστρέψαι ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ.	2 Ἐπῆρεν ὁ Σαοὺλ τὸν Δαυὶδ κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην μαζῆ του καὶ δὲν τὸν ἀφῆκε νὰ ἐπιστρέψῃ εἰς τὴν οἰκογένειαν τοῦ πατρός του.	2 Ὁ δὲ Σαοὺλ τὸν προσέλαβε κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην εἰς τὴν αὐλήν του καὶ δὲν τοῦ ἔδωσεν ἄδειαν νὰ ἐπιστρέψῃ εἰς τὸ πατρικόν του σπίτι.
3 Καὶ διέθετο Ἰωνάθαν καὶ Δαυῒδ ἐν τῷ ἀγαπᾶν αὐτὸν κατὰ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ.	3 Ὁ Ἰωνάθαν συνεδέθη διὰ στενῆς φιλίας μὲ τὸν Δαυίδ, διότι τὸν ἠγάπα ὅπως καὶ τὸν ἑαυτόν του.	3 Ἔκανε δὲ ὁ Ἰωνάθαν συμφωνίαν στενῆς φιλίας μὲ τὸν Δαβίδ, ἐπειδὴ τὸν ἀγαποῦσε ὅπως καὶ τὸν ἑαυτόν του.
4 Καὶ ἐξεδύσατο Ἰωνάθαν τὸν ἐπενδύτην τὸν ἐπάνω καὶ ἔδωκεν αὐτὸν τῷ Δαυῒδ καὶ τὸν μανδύαν αὐτοῦ καὶ ἕως τῆς ρομφαίας αὐτοῦ καὶ ἕως τοῦ τόξου αὐτοῦ καὶ ἕως τῆς ζώνης αὐτοῦ.	4 Καί, ἐπάνω εἰς τὴν μεγάλην του αὐτὴν πρὸς αὐτὸν ἀγάπην, ἔβγαλεν ὁ Ἰωνάθαν τὸ ἐπανωφόρι του καὶ τὸ ἔδωκεν εἰς τὸν Δαυίδ, ὅπως ἐπίσης τὸν στρατιωτικὸν μανδύαν του, τὴν ρομφαίαν, τὸ τόξον του καὶ τὴν ζώνην του.	4 Ἔβγαλε μάλιστα ὁ Ἰωνάθαν τὸ ἐπανωφόρι του καὶ τὸ ἐχάρισεν εἰς τὸν Δαβίδ. Τοῦ ἔδωσεν ἐπίσης καὶ τὸν μανδύαν του, ἀκόμη δὲ καὶ τὴν ρομφαίαν του, τὸ τόξον του καὶ τὴν ζώνην του.
5 Καὶ ἐξεπορεύετο Δαυίδ, ἐν πᾶσιν, οἷς ἀπέστειλεν αὐτὸν Σαούλ, συνῆκε· καὶ κατέστησεν αὐτὸν Σαοὺλ ἐπὶ τοὺς ἄνδρας τοῦ πολέμου, καὶ ἤρεσεν ἐν ὀφθαλμοῖς παντὸς τοῦ λαοῦ καί γε ἐν ὀφθαλμοῖς δούλων Σαούλ.	5 Ὁ Δαυὶδ ἀνελάμβανε προθύμως κάθε ἐπιχείρησιν, πρὸς τὴν ὁποίαν τὸν ἔστελλεν ὁ Σαούλ, καὶ τὴν ἔφερε πάντοτε εἰς πέρας. Διὰ τοῦτο ὁ Σαοὺλ διώρισεν αὐτὸν ἀρχηγὸν τοῦ στρατοῦ του. Ἡ πρᾶξις αὐτὴ ἤρεσεν εἰς ὅλον τὸν ἰσραηλιτικὸν λαὸν καὶ εἰς αὐτοὺς ἀκόμη τοὺς αὐλικοὺς τοῦ Σαούλ.	5 Καὶ ἐπήγαινε ὁ Δαβὶδ παντοῦ, ὅπου τὸν ἀπέστελλεν ὁ Σαούλ, καὶ μὲ τὰς ἱκανότητας καὶ τὴν σύνεσίν του ἐπετύγχανε πάντοτε. Τὸν ἐγκατέστησε δὲ ὁ Σαοὺλ ἐπὶ κεφαλῆς τῶν πολεμιστῶν του καὶ ἐφάνη αὐτὸ καλὸν εἰς ὅλον τὸν λαόν, ἀκόμη καὶ εἰς τὰ μάτια τῶν ἀνθρώπων τῆς αὐλῆς τοῦ Σαούλ.
6 Καὶ ἐξῆλθον αἱ χορεύουσαι εἰς συνάντησιν Δαυῒδ ἐκ πασῶν πόλεων Ἰσραὴλ ἐν τυμπάνοις καὶ ἐν χαρμοσύνῃ καὶ ἐν κυμβάλοις.	6 Ὅταν ὁ Δαυὶδ ἐπέστρεψε μετὰ τὸν φόνον τοῦ Φιλισταίου, αἱ γυναῖκες ἐβγῆκαν ἀπὸ ὅλας τὰς πόλεις τῶν Ἰσραηλιτῶν, χορεύουσαι καὶ τραγουδοῦσαι, εἰς συνάντησιν τοῦ Δαυὶδ μὲ τύμπανα καὶ κύμβαλα καὶ μὲ χαρὰν μεγάλην.	6 Ὅταν δὲ ἐγύριζε ὁ Δαβὶδ μὲ τὸ κεφάλι τοῦ Γολιὰθ εἰς τὰ χέρια του, ἐβγῆκαν νὰ τὸν προϋπαντήσουν γυναῖκες ἀπὸ ὅλας τὰς πόλεις τῶν Ἰσραηλιτῶν, ποὺ ἐχόρευαν μὲ τύμπανα καὶ κύμβαλα καὶ μὲ πανηγυρικὰς φωνάς.
7 Καὶ ἐξῆρχον αἱ γυναῖκες καὶ ἔλεγον· ἐπάταξε Σαοὺλ ἐν χιλιάσιν αὐτοῦ καὶ Δαυῒδ ἐν μυριάσιν αὐτοῦ.	7 Αἱ δὲ γυναῖκες, ποὺ διηύθυναν τὸν χορὸν τῶν γυναικῶν, ἔλεγαν· <ὁ Σαοὺλ ἐφόνευσε χιλιάδες ἐχθρῶν, ὁ δὲ Δαυὶδ ἐφόνευσε μυριάδες ἐχθρῶν>.	7 Ἔψαλλαν δὲ εἰς δύο χοροὺς οἱ γυναῖκες κατὰ τρόπον ἀντιφωνικόν, ἐφώναζαν δηλαδὴ ἀπὸ τὸ ἕνα μέρος καὶ ἐπανελάμβαναν τὰ ἴδια ἀπὸ τὸ ἄλλο, καὶ ἔλεγαν: <Ὁ Σαοὺλ ἐνίκησε χιλιάδας ἐχθρῶν του, ὁ δὲ Δαβὶδ ἐνίκησε μυριάδας>.
8 Καὶ πονηρὸν ἐφάνη τὸ ρῆμα ἐν ὀφθαλμοῖς Σαοὺλ περὶ τοῦ λόγου τούτου, καὶ εἶπε· τῷ Δαυῒδ ἔδωκαν τὰς μυριάδας καὶ ἐμοὶ ἔδωκαν τὰς χιλιάδας.	8 Τὸ ἐγκώμιον αὐτὸ τῶν γυναικῶν πρὸς τὸν Δαυὶδ δὲν ἤρεσεν εἰς τὸν Σαούλ. Αὐτὸς δὲ παραπονούμενος ἔλεγεν· <εἰς τὸν Δαυὶδ ἀπέδωκαν τὰς μυριάδας, εἰς ἐμὲ δὲ τὰς χιλιάδας>.	8 Αὐτὰ ὅμως τὰ γυναικεῖα λόγια δὲν ἔγιναν εὐχαρίστως ἀκουστὰ ἀπὸ τὸν Σαούλ. Καὶ εἶπε μέσα του: <Διὰ τὸν Δαβὶδ εἶπαν ὅτι ἐνίκησε μυριάδας, ἐνῷ δι' ἐμὲ εἶπαν ὅτι ἐνίκησα ἁπλῶς χιλιάδας>.
9 Καὶ ἦν Σαοὺλ ὑποβλεπόμενος τὸν Δαυῒδ ἀπὸ τῆς ἡμέρας ἐκείνης καὶ ἐπἐκεινα.	9 Ἀπὸ τὴν ἡμέραν ἐκείνην καὶ ἐντεῦθεν ὁ Σαοὺλ ὑπέβλεπε τὸν Δαυίδ.	9 Ἀπὸ τὴν ἡμέραν λοιπὸν ἐκείνην καὶ ἐξῆς ὁ Σαοὺλ δὲν ἔβλεπε μὲ καλὸ μάτι τὸν Δαβίδ.
10 Καὶ ἐγενήθη ἀπὸ τῆς ἐπαύριον καὶ ἔπεσε πνεῦμα θεοῦ πονηρὸν ἐπὶ Σαοὺλ καὶ προεφήτευσεν ἐν μέσῳ οἴκου αὐτοῦ. Καὶ Δαυῒδ ἔψαλλεν ἐν χειρὶ αὐτοῦ ὡς καθ' ἔκαστην ἡμέραν, καὶ τὸ δόρυ ἐν τῇ χειρὶ Σαούλ.	10 Διὰ τοῦτο τὴν ἑπομένην ἡμέραν κατέλαβε τὸν Σαούλ, κατὰ παραχώρησιν Θεοῦ, ἕνα πονηρὸν πνεῦμα καὶ τὸν περιέφερεν εἰς ἔκστασιν μέσα εἰς τὸν οἶκον του. Ὁ Δαυὶδ ἔπαιζε μὲ τὰ χέρια του κιθάραν, ὅπως συνήθως, τὸ δὲ δόρυ εὑρίσκετο εἰς τὸ χέρι τοῦ Σαούλ.	10 Συνέβη μάλιστα καὶ τὸ ἑξῆς κατὰ τὴν ἑπομένην ἡμέραν: Ἔπεσεν ἐπάνω εἰς τὸν Σαοὺλ κατὰ παραχώρησιν Θεοῦ πνεῦμα πονηρὸν καὶ ἄρχισε νὰ προφητεύῃ, νὰ ψάλλῃ δηλαδὴ καὶ νὰ προφέρῃ λόγια Θεοῦ μέσα εἰς τὸ ἀνάκτορόν του. Ὁ δὲ Δαβίδ, ὅπως κάθε ἡμέραν, ἔπαιζε μὲ τὸ χέρι του τὴν κιθάραν του ἐμπρός του, ἐνῷ εἰς τὸ χέρι τοῦ Σαοὺλ ὑπῆρχε τὸ δόρυ του.
11 Καὶ ἦρε Σαοὺλ τὸ δόρυ καὶ εἶπε· πατάξω ἐν Δαυῒδ καὶ ἐν τῷ τοίχῳ· καὶ ἐξέκλινε Δαυῒδ ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ δίς.	11 Ἐσήκωσε ὁ Σαοὺλ τὸ δόρυ του καὶ εἶπε ἀπὸ μέσα του· <θὰ καρφώσω τὸν Δαυὶδ εἰς τὸν τοῖχον>. Ὁ Δαυὶδ ὅμως δύο φορὰς ἐφυλάχθη καὶ ἐσώθη.	11 Ἐσήκωσε λοιπὸν ξαφνικὰ ὁ Σαοὺλ τὸ δόρυ καὶ τὸ ἔστρεψε πρὸς τὸν Δαβὶδ καὶ εἶπε μέσα του: <Θὰ χτυπήσω τὸν Δαβὶδ ἔτσι, ποὺ νὰ τρυπήσω καὶ τὸν τοῖχον>. Ὁ Δαβὶδ ὅμως ἐξέφυγεν ἀπὸ ἐμπρός του δύο φορές.
12 Καὶ ἐφοβήθη Σαοὺλ ἀπὸ προσώπου Δαυΐδ,	12 Ὁ Σαοὺλ ἐφοβήθη καὶ δὲν ἤθελε πλέον νὰ βλέπῃ τὸν Δαυίδ.	12 Ἐπειδὴ δὲ δὲν εἶχεν ἤρεμον τὴν συνείδησίν του ὁ Σαοὺλ καὶ εἶχε χάσει τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, ἔνοιωθε φόβον ἐμπρὸς εἰς τὸν Δαβίδ.
13 καὶ ἀπέστησεν αὐτὸν ἀπ' αὐτοῦ καὶ κατέστησεν αὐτὸν ἑαυτῷ χιλίαρχον, καὶ ἐξεπορεύετο καὶ εἰσεπορεύετο ἔμπροσθεν τοῦ λαοῦ.	13 Τὸν ἀπεμάκρυνεν ἀπὸ ἐμπρός του καὶ τὸν διώρισεν ἀρχηγὸν χιλίων μόνον ἀνδρῶν. Ὁ Δαυὶδ πηγαινοήρχετο ἀνάμεσα εἰς τὸν λαόν.	13 Δι' αὐτὸ τὸν μετέθεσεν εἰς ἄλλην θέσιν, ἔξω ἀπὸ τὴν αὐλήν του, καὶ τὸν ἔκανε ἀξιωματικόν του ἐπὶ κεφαλῆς χιλίων ἀνδρῶν. Ἔτσι εἰς τὸ ἑξῆς ὁ Δαβὶδ ἐνεφανίζετο δημοσίως ἐμπρὸς εἰς τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαὸν καὶ ἐπήγαινε καὶ ἤρχετο παντοῦ ὡς ἀξιωματικὸς τοῦ βασιλέως.
14 Καὶ ἦν Δαυῒδ ἐν πάσαις ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ συνιῶν, καὶ Κύριος ἦν μετ' αὐτοῦ.	14 Ὁ Δαυὶδ ὑπῆρξε συνετὸς εἰς ὅλας τὰς ἐνεργείας του, διότι ὁ Κύριος ἦτο μαζῆ του.	14 Ἐφέρετο δὲ ὁ Δαβὶδ εἰς ὅλας τὰς ἐνεργείας του μὲ σύνεσιν καὶ εἶχε πάντοτε μαζί του τὸν Κύριον καὶ τὴν εὐλογίαν Του.
15 Καὶ εἶδε Σαοὺλ ὡς αὐτὸς συνιεῖ σφόδρα, καὶ εὐλαβεῖτο ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ.	15 Εἶδεν ὁ Σαούλ, ὅτι ὁ Δαυὶδ ἐνεργεῖ μὲ πολλὴν σύνεσιν καὶ κατελήφθη ἀπὸ ἕνα δέος πρὸς αὐτόν.	15 Τὸ ἀντελήφθη μάλιστα καὶ ὁ Σαούλ, ὅτι ὁ Δαβὶδ ἐφέρετο μὲ πολὺ μεγάλην σύνεσιν, καὶ δι' αὐτὸ τὸν ὑπελόγιζε καὶ τὸν ἐφοβεῖτο.
16 Καὶ πᾶς Ἰσραὴλ καὶ Ἰούδας ἠγάπα τὸν Δαυΐδ, ὅτι αὐτὸς εἰσεπορεύετο καὶ ἐξεπορεύετο πρὸ προσώπου τοῦ λαοῦ.	16 Ὁλοι ὅμως οἱ Ἰσραηλῖται καὶ μάλιστα οἱ Ἰουδαῖοι ἀγαποῦσαν τὸν Δαυίδ, ὁ ὁποῖος ἐπικοινωνοῦσε μὲ τὸν λαὸν καὶ πηγαινοήρχετο ἀνάμεσα ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους.	16 Ὅλοι δὲ οἱ Ἰσραηλῖται καὶ ἰδιαιτέρως οἱ Ἰουδαῖοι, ἐπειδὴ κατήγετο ἀπὸ τὴν φυλήν των, ἀγαποῦσαν τὸν Δαβίδ, διότι τὸν ἔβλεπαν νὰ πηγαίνῃ καὶ νὰ ἔρχεται νικητὴς ἀπὸ τὰς ἐκστρατείας καὶ νὰ ζῇ ἐνώπιον τοῦ λαοῦ μὲ καλὴν συμπεριφοράν.
17 Καὶ εἰπὲ Σαοὺλ πρὸς Δαυΐδ· ἰδοὺ ἡ θυγάτηρ μου ἡ μείζων Μερόβ, αὐτὴν δώσω σοι εἰς γυναῖκα, καὶ πλὴν γίνου μοι εἰς υἱὸν δυνάμεως καὶ πολέμει τοὺς πολέμους Κυρίου. Καὶ Σαοὺλ εἶπε· μὴ ἔστω χείρ μου ἐπ' αὐτῷ, καὶ ἔσται ἐπ' αὐτὸν χεὶρ ἀλλοφύλων.	17 Ὁ Σαοὺλ εἶπε κάποιαν ἡμέραν πρὸς τὸν Δαυίδ· <ἡ μεγαλυτέρα μου κόρη εἶναι ἡ Μερόβ. Αὐτὴν θὰ σοῦ δώσω ὡς σύζυγον ὑπὸ τὸν ὅρον ὅτι σὺ θὰ ἀναδειχθῇς γενναῖος πολεμιστὴς καὶ θὰ λαμβάνῃς μέρος εἰς τοὺς πολέμους, τοὺς ὁποίους ὁρίζει ὁ Κύριος>. Ἐπρότεινε δὲ αὐτὸ ὁ Σαοὺλ συλλογιζόμενος καθ' ἑαυτὸν καὶ λέγων· <ἂς μὴν ἀπλώσω ἐγὼ φονικὸν τὸ χέρι μου ἐναντίον του. Ἂς ἀφήσω νὰ φονευθῇ ἀπὸ τὰ χέρια τῶν ἀλλοφύλων>.	17 Καὶ εἶπεν ὁ Σαοὺλ εἰς τὸν Δαβίδ: <Νά, ἡ μεγαλύτερη κόρη μου, ἡ Μερόβ. Θὰ σοῦ τὴν δώσω γυναῖκα σου, μὲ τὴν συμφωνίαν ὅμως νὰ εἶσαι ὁ ἀτρόμητος πολεμιστής μου, ποὺ θὰ πολεμῇς δι' ἐμέ, σὰν νὰ εἶμαι πατέρας σου, εἰς ὅλους τοὺς πολέμους, ποὺ θὰ διατάσσῃ ὁ Κύριος>. Ἔκανε δὲ τὴν πρότασιν αὐτὴν ὁ Σαούλ, διότι εἶπε μέσα του: <Ἂς μὴ βάλω ἐγὼ τὸ χέρι μου ἐπάνω του· καλύτερα ἂς πέσῃ ἐπάνω του τὸ χέρι τῶν ἀλλοφύλων, ὥστε νὰ ἐξοντωθῇ>.
18 Καὶ εἰπὲ Δαυῒδ πρὸς Σαούλ· τίς ἐγώ εἰμι καὶ τίς ἡ ζωὴ τῆς συγγενείας τοῦ πατρός μου ἐν Ἰσραήλ, ὅτι ἔσομαι γαμβρὸς τοῦ βασιλέως;	18 Ὁ Δαυὶδ ὅμως εἶπε πρὸς τὸν Σαούλ· <ποιὸς εἶμαι ἐγὼ καὶ ποιὰ εἶναι ἡ ζωὴ καὶ ἡ ἀξία τῆς συγγενείας τοῦ πατρός μου μεταξὺ τῶν Ἰσραηλιτῶν, ὥστε ἐγὼ νὰ γίνω γαμβρὸς τοῦ βασιλέως; Εἶναι δι' ἐμὲ αὐτὸ πάρα πολύ>.	18 Καὶ εἶπεν ὁ Δαβὶδ εἰς τὸν Σαούλ: <Ποιὸς εἶμαι ἐγὼ καὶ ποία εἶναι ἡ μέχρι τώρα τιμὴ καὶ ὑπόληψις τῆς πατρικῆς μου οἰκογενείας ἀνάμεσα εἰς τοὺς Ἰσμαηλίτας, ὥστε νὰ θεωρηθῶ ἄξιος νὰ γίνω γαμβρὸς τοῦ βασιλεώς; Δὲν ἀξίζω αὐτὴν τὴν τιμήν>.
19 Καὶ ἐγενήθη ἐν τῷ καιρῷ τοῦ δοθῆναι τὴν Μερὸβ θυγατέρα Σαοὺλ τῷ Δαυΐδ, καὶ αὐτὴ ἐδόθη τῷ Ἰσραὴλ τῷ Μοθυλαθείτῃ εἰς γυναῖκα.	19 Ὁταν ὅμως ἦλθεν ὁ καιρὸς νὰ δοθῇ ἡ κόρη τοῦ Σαοὺλ ἡ Μερὸβ ὡς σύζυγος εἰς τὸν Δαυὶδ ἐδόθη αὐτὴ εἰς ἕνα Ἰσραηλίτην Μοθυλαθείτην.	19 Ὅταν ὅμως ἔφθασεν ὁ καιρός, διὰ νὰ δοθῇ ὡς σύζυγος εἰς τὸν Δαβὶδ ἡ Μερόβ, ἡ κόρη τοῦ Σαούλ, ἐδόθη αὐτὴ ὡς σύζυγος εἰς κάποιον Ἰσραηλίτην, ποὺ κατήγετο ἀπὸ τὴν Μοθυλαθά.
20 Καὶ ἠγάπησε Μελχὸλ ἡ θυγάτηρ Σαοὺλ τὸν Δαυΐδ, καὶ ἀπηγγέλη τῷ Σαούλ, καὶ ηὐθύνθη ἐν τοῖς ὀφθαλμοῖς αὐτοῦ.	20 Ἡ Μελχὸλ ὅμως, ἡ ἄλλη κόρη τοῦ Σαούλ, ἠγάπησε τὸν Δαυὶδ καὶ ἔγινεν αὐτὸ γνωστὸν εἰς τὸν Σαούλ, πρᾶγμα τὸ ὁποῖον ἰδιαιτέρως τὸν ηὐχαρίστησε.	20 Ἒν τῷ μεταξὺ ἡ ἄλλη κόρη τοῦ Σαούλ, ποὺ ὠνομάζετο Μελχόλ, ἀγάπησε τὸν Δαβίδ, καὶ ὅταν τὸ ἔμαθεν ὁ Σαούλ, ἰκανοποιήθη πολύ.
21 Καὶ εἶπε Σαούλ· δώσω αὐτὴν αὐτῷ, καὶ ἔσται αὐτῷ εἰς σκάνδαλον. Καὶ ἦν ἐπὶ Σαοὺλ χεὶρ ἀλλοφύλων.	21 Ὁ Σαοὺλ εἶπεν ἀπὸ μέσα του· <θὰ δώσω τὴν Μελχὸλ ὡς σύζυγον εἰς τὸν Δαυὶδ καὶ αὐτὴ θὰ γίνῃ δι' αὐτὸν πρόσκομμα καὶ πειρασμός>. Κατὰ τὴν ἐποχὴν ἐκείνην οἱ Φιλισταῖοι ἐπίεζαν πάλιν τοὺς Ἰσραηλίτας.	21 Ἐσκέφθη δὲ ὁ Σαούλ: <Θὰ τοῦ δώσω αὐτὴν ὡς γυναῖκα του καὶ θὰ τοῦ γίνῃ αὐτὴ πειρασμὸς καὶ παγίδα>. Ἐν τῷ μεταξύ, τότε ποὺ συνέβαιναν αὐτά, εἶχαν στραφῇ ἐναντίον τοῦ Σαοὺλ καὶ πάλιν οἱ ἀλλόφυλοι Φιλισταῖοι.
22 Καὶ ἐνετείλατο Σαοὺλ τοῖς παισὶν αὐτοῦ λέγων· λαλήσετε ὑμεῖς λάθρα τῷ Δαυῒδ λέγοντες· ἰδοὺ θέλει ἐν σοὶ ὁ βασιλεύς, καὶ πάντες οἱ παῖδες αὐτοῦ ἀγαπῶσί σε, καὶ σὺ ἐπιγάμβρευσον τῷ βασιλεῖ.	22 Ὁ Σαοὺλ διέταξε τοὺς δούλους του καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· <εἴπατε εἰς τὸν Δαυὶδ ἐμπιστευτικῶς ὅτι νά, ὁ βασιλεὺς θέλει νὰ σοῦ δώσῃ τὴν κόρην του ὡς σύζυγον. Ὅλοι δὲ οἱ αὐλικοὶ σὲ ἀγαποῦν. Γίνε λοιπὸν γαμβρὸς τοῦ βασιλέως>.	22 Διέταξε λοιπὸν ὀ Σαοὺλ τοὺς δούλους του καὶ εἶπε: <Νὰ μιλήσετε σεῖς μὲ τρόπον ἐμπιστευτικόν, κρυφά, εἰς τὸν Δαβὶδ καὶ νὰ τοῦ εἰπῆτε τὰ ἑξῆς: <Σὲ βεβαιώνομεν ὅτι εἶναι πολὺ εὐχαριστημένος μαζί σου ὁ βασιλεὺς καὶ σὲ ἀγαποῦν ὅλοι οἱ αὐλικοί του. Δέξου λοιπὸν νὰ γίνῃς γαμβρὸς τοῦ βασιλέως>.
23 Καὶ ἐλάλησαν οἱ παῖδες Σαοὺλ εἰς τὰ ὦτα Δαυῒδ τὰ ρήματα ταῦτα, καὶ εἶπε Δαυΐδ· εἰ κοῦφον ἐν ὀφθαλμοῖς ὑμῶν ἐπιγαμβρεῦσαι βασιλεῖ; Κἀγὼ ἀνὴρ ταπεινὸς καὶ οὐχὶ ἔνδοξος.	23 Οἱ αὐλικοὶ τοῦ Σαοὺλ εἶπαν αὐτὰ ἐμπιστευτικῶς εἰς τὸν Δαυίδ. Ὁ Δαυὶδ ἀπήντησε· <καὶ εἰς σᾶς τοὺς ἰδίους δὲν φαίνεται ἀνόητον νὰ θελήσω ἐγὼ νὰ γίνω γαμβρὸς τοῦ βασιλέως; Ἐγὼ εἶμαι ἄσημος καὶ πτωχὸς ἄνθρωπος. Ἐπομένως δὲν ἔχω νὰ προσφέρω εἰς τὸν βασιλέα ὡς δῶρον κάτι, ποὺ νὰ ἀξίζῃ>.	23 Μετέφεραν πράγματι τὰ λόγια αὐτὰ οἱ δοῦλοι τοῦ βασιλέως κατ' εὐθεῖαν καὶ κρυφὰ εἰς τὸν Δαβὶδ καὶ ἐκεῖνος ἀπεκρίθη: <Δὲν τὸ βλέπετε καὶ σεῖς οἱ ἴδιοι ὅτι εἶναι πολὺ ἐγωϊστικὸν καὶ ἀνόητον ἐκ μέρους μου τὸ νὰ θελήσω ἐγώ, ὁ ταπεινὸς καὶ ἄσημος ἄνθρωπος, νὰ γίνω γαμβρὸς τοῦ βασιλέως;>
24 Καὶ ἀπήγγειλαν οἱ παῖδες Σαοὺλ αὐτῷ κατὰ τὰ ρήματα ταῦτα, ἃ ἐλάλησε Δαυΐδ.	24 Οἱ δοῦλοι τοῦ Σαοὺλ ἀνήγγειλαν εἰς αὐτὸν τὴν ἀπάντησιν, τὴν ὁποίαν τοὺς εἶχε δώσει ὁ Δαυίδ.	24 Καὶ διεβίβασαν εἰς τὸν Σαοὺλ οἱ δοῦλοι του ὅσα ἀκριβῶς τοὺς εἶπεν ὁ Δαβίδ.
25 Καὶ εἶπε Σαούλ· τάδε ἐρεῖτε τῷ Δαυΐδ· οὐ βούλεται ὁ βασιλεὺς ἐν δόματι, ἀλλ' ἢ ἐν ἑκατὸν ἀκροβυστίαις ἀλλοφύλων ἐκδικῆσαι ἐχθροὺς τοῦ βασιλέως· καὶ Σαοὺλ ἐλογίσατο ἐμβαλεῖν αὐτὸν εἰς χεῖρας τῶν ἀλλοφύλων.	25 Ὁ Σαοὺλ εἶπε τότε· <αὐτὰ θὰ πῆτε εἰς τὸν Δαυίδ· Ὁ βασιλεὺς δὲν θέλει κανένα γαμήλιον δῶρον. Ἕνα μόνον θέλει. Ἑκατὸν ἀκροβυστίας ἀλλοφύλων, διὰ νὰ ἐκδικηθῇς ἔτσι τοὺς ἐχθροὺς τοῦ βασιλέως>. Ὁ Σαοὺλ εἶπεν αὐτὰ σκεπτόμενος νὰ ρίψῃ τὸν Δαυὶδ εἰς τὰ χέρια τῶν Φιλισταίων.	25 Καὶ εἶπεν ὁ Σαούλ: <Αὐτὰ θὰ εἰπῆτε εἰς τὸν Δαβίδ: <Μὴ διστάζῃς λόγῳ τῆς πτωχείας σου. Δὲν θέλει δῶρα πλούσια διὰ τὸν γάμον ὁ βασιλεύς. Τὸ μόνον ποὺ ζητεῖ νὰ κάνῃς, εἶναι νὰ κόψῃς τὰς ἀκροβυστίας ἑκατὸν Φιλισταίων καὶ νὰ τοῦ τὰς φέρῃς ὡς ἐκδίκησιν πρὸς τοὺς ἐχθροὺς τοῦ βασιλέως>. Ἡ πρότασις αὐτὴ τοῦ Σαοὺλ ἐξεκινοῦσε ἀπὸ τὴν διάθεσίν του νὰ ρίξῃ τὸν Δαβὶδ μέσα εἰς τὰ φονικὰ χέρια τῶν ἀλλοφύλων.
26 Καὶ ἀπαγγέλλουσιν οἱ παῖδες Σαοὺλ τῷ Δαυῒδ τὰ ρήματα ταῦτα, καὶ ηὐθύνθη ὁ λόγος ἐν ὀφθαλμοῖς Δαυὶδ ἐπιγαμβρεῦσαι τῷ βασιλεῖ.	26 Οἱ δοῦλοι τοῦ Σαοὺλ ἐγνωστοποίησαν εἰς τὸν Δαυὶδ αὐτὰ τὰ λόγια τοῦ βασιλέως καὶ ἤρεσεν εἰς τὸν Δαυὶδ νὰ γίνῃ κατ' αὐτὸν τὸν τρόπον γαμβρὸς τοῦ βασιλέως.	26 Ἀνεκοίνωσαν λοιπὸν οἱ δοῦλοι τοῦ Σαοὺλ τὰ λόγια αὐτὰ εἰς τὸν Δαβὶδ καὶ τοῦ ἄρεσε ἡ πρότασις τοῦ βασιλέως, νὰ γίνῃ γαμβρός του.
27 Καὶ ἀνέστη Δαυὶδ καὶ ἐπορεύθη αὐτὸς καὶ οἱ ἄνδρες αὐτοῦ καὶ ἐπάταξεν ἐν τοῖς ἀλλοφύλοις ἑκατὸν ἄνδρας καὶ ἀνήνεγκε τὰς ἀκροβυστίας αὐτῶν, καὶ ἐπιγαμβρεύεται τῷ βασιλεῖ καὶ δίδωσιν αὐτῷ τὴν Μελχὸλ θυγατέρα αὐτοῦ αὐτῷ εἰς γυναῖκα.	27 Ὁ Δαυὶδ ἡτοιμάσθη, μετέβη αὐτὸς καὶ οἱ ἄνδρες του ἐναντίον τῶν Φιλισταίων. Ἐφόνευσαν πράγματι ἑκατὸν Φιλισταίους καὶ ἔφερε τὰς ἀκροβιστίας των εἰς τὸν Σαούλ. Ἔγινε τότε γαμβρὸς τοῦ βασιλέως, διότι ὁ βασιλεὺς τοῦ ἔδωσε τὴν θυγατέρα του Μελχὸλ ὡς σύζυγον.	27 Καὶ ἐσηκώθη ὁ Δαβὶδ καὶ ἐπῆγε ἀμέσως μὲ τοὺς ἄνδρας του εἰς τὴν περιοχήν, ὅπου εὑρίσκοντο οἱ ἀλλόφυλοι, καὶ ἐσκότωσε ἑκατὸν ἄνδρας ἀπὸ αὐτοὺς καὶ ἔφερε τὰς ἀκροβυστίας των εἰς τὸν Σαούλ. Κατόπιν τούτου ἔγινε γαμβρὸς τοῦ βασιλέως καὶ τοῦ ἔδωσεν ὁ Σαοὺλ ὡς σύζυγόν του τὴν θυγατέρα του, ποὺ ὠνομάζετο Μελχόλ.
28 Καὶ εἶδε Σαοὺλ ὅτι Κύριος μετὰ Δαυῒδ καὶ πᾶς Ἰσραὴλ ἠγάπα αὐτόν,	28 Ὁ Σαοὺλ εἶδεν ὅτι ὁ Κύριος ἦτο μαζῆ με τὸν Δαυὶδ καὶ ὅτι ὅλος ὁ Ἰσραηλιτικὸς λαὸς τὸν ἀγαποῦσε.	28 Καὶ ἀντελήφθη ὁ Σαοὺλ ὅτι ὁ Κύριος ἦτο μαζὶ μὲ τὸν Δαβὶδ καὶ τὸν εὐλογοῦσε εἰς ὅλα καὶ ὅτι τὸν ἀγαποῦσε ὅλος ὁ Ἰσραηλιτικὸς λαός.
29 καὶ προσέθετο εὐλαβεῖσθαι ἀπὸ Δαυῒδ ἔτι.	29 Αὐτὸ δὲ τὸ γεγονὸς τοῦ ἐνέβαλε ἀκόμη μεγαλύτερον δέος ἀπέναντι τοῦ Δαυίδ.	29 Καὶ ἀπὸ τότε ἄρχισε ὁ βασιλεὺς νὰ ὑπολογίζῃ καὶ νὰ φοβᾶται ἀκόμη πιὸ πολὺ τὸν Δαβίδ.