Βασιλειών Α : Κεφάλαιον ΙΘ'

Πρωτότυπο Κείμενο

αὶ ἐλάλησε Σαοὺλ πρὸς Ἰωνάθαν τὸν υἱὸν αὐτοῦ καὶ πρὸς πάντας τοὺς παῖδας αὐτοῦ θανατῶσαι τὸν Δαυΐδ.
2 Καὶ Ἰωνάθαν ὁ υἱὸς Σαοὺλ ᾑρεῖτο τὸν Δαυῒδ σφόδρα, καὶ ἀπήγγειλεν Ἰωνάθαν τῷ Δαυῒδ λέγων· Σαοὺλ ζητεῖ θανατῶσαί σε· φύλαξαι οὖν αὔριον πρωῒ καὶ κρύβηθι καὶ κάθισον κρυφῇ,
3 καὶ ἐγὼ ἐξελεύσομαι καὶ στήσομαι ἐχόμενος τοῦ πατρός μου ἐν ἀγρῷ, οὖ ἐὰν ᾖς ἐκεῖ, καὶ ἐγὼ λαλήσω περὶ σοῦ πρὸς τὸν πατέρα μου καὶ ὄψομαι ὅ,τι ἐὰν ᾖ, καὶ ἀπαγγελῶ σοι.
4 Καὶ ἐλάλησεν Ἰωνάθαν περὶ Δαυῒδ ἀγαθὰ πρὸς Σαοὺλ τὸν πατέρα αὐτοῦ καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· μὴ ἁμαρτησάτω ὁ βασιλεὺς εἰς τὸν δοῦλόν σου Δαυΐδ, ὅτι οὐχ ἡμάρτηκεν εἰς σέ, καὶ τὰ ποιήματα αὐτοῦ ἀγαθὰ σφόδρα,
5 Καὶ ἔθετο τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ καὶ ἐπάταξε τὸν ἀλλόφυλον, καὶ ἐποίησε Κύριος σωτηρίαν μεγάλην, καὶ πᾶς Ἰσραὴλ εἶδον καὶ ἐχάρησαν· καὶ ἱνατὶ ἁμαρτάνεις εἰς αἷμα ἀθῶον θανατῶσαι τὸν Δαυῒδ δωρεάν;
6 Καὶ ἤκουσε Σαοὺλ τῆς φωνῆς Ἰωνάθαν, καὶ ὤμοσε Σαοὺλ λέγων· ζῇ Κύριος, εἰ ἀποθανεῖται.
7 Καὶ ἐκάλεσεν Ἰωνάθαν τὸν Δαυΐδ, καὶ ἀπήγγειλεν αὐτῷ πάντα τὰ ρήματα ταῦτα, καὶ εἰσήγαγεν Ἰωνάθαν τὸν Δαυὶδ πρὸς Σαούλ, καὶ ἦν ἐνώπιον αὐτοῦ ὡς ἐχθὲς καὶ τρίτην ἡμέραν.
8 Καὶ προσέθετο ὁ πόλεμος γενέσθαι πρὸς Σαούλ, καὶ κατίσχυσε Δαυΐδ καὶ ἐπολέμησε τοὺς ἀλλοφύλους καὶ ἐπάταξεν ἐν αὐτοῖς πληγὴν μεγάλην σφόδρα, καὶ ἔφυγον ἐκ προσώπου αὐτοῦ.
9 Καὶ ἐγένετο πνεῦμα Θεοῦ πονηρὸν ἐπὶ Σαούλ, καὶ αὐτὸς ἐν οἴκῳ καθεύδων, καὶ δόρυ ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ, καὶ Δαυῒδ ἔψαλλε ταῖς χερσὶν αὐτοῦ.
10 Καὶ ἐζήτει Σαοὺλ πατάξαι τὸ δόρυ εἰς Δαυΐδ, καὶ ἀπέστη Δαυῒδ ἐκ προσώπου Σαοὺλ καὶ ἐπάταξε τὸ δόρυ εἰς τὸν τοῖχον, καὶ Δαυῒδ ἀνεχώρησε καὶ διεσώθη.
11 Καὶ ἐγενήθη ἐν τῇ νυκτὶ ἐκείνῃ καὶ ἀπέστειλε Σαοὺλ ἀγγέλους εἰς οἶκον Δαυῒδ φυλάξαι αὐτὸν τοῦ θανατῶσαι αὐτὸν πρωΐ· καὶ ἀπήγγειλε τῷ Δαυῒδ Μελχὸλ ἡ γυνὴ αὐτοῦ λέγουσα· ἐὰν μὴ σὺ σώσῃς τὴν ψυχὴν σαυτοῦ τὴν νύκτα ταύτην, αὔριον θανατωθήσῃ.
12 Καὶ κατάγει ἡ Μελχὸλ τὸν Δαυῒδ διὰ τῆς θυρίδος, καὶ ἀπῆλθε καὶ ἔφυγε καὶ σῷζεται.
13 Καὶ ἔλαβεν ἡ Μελχὸλ τὰ κενοτάφια καὶ ἔθετο ἐπὶ τὴν κλίνην καὶ ἧπαρ τῶν αἰγῶν ἔθετο πρὸς κεφαλῆς αὐτοῦ καὶ ἐκάλυψεν αὐτὰ ἱματίῳ.
14 Καὶ ἀπέστειλε Σαοὺλ ἀγγέλους λαβεῖν τὸν Δαυΐδ, καὶ λέγουσιν ἐνοχλεῖσθαι αὐτόν·
15 καὶ ἀποστέλλει ἐπὶ τὸν Δαυῒδ λέγων· ἀγάγετε αὐτὸν ἐπὶ τῆς κλίνης πρός με τοῦ θανατῶσαι αὐτόν.
16 Καὶ ἔρχονται οἱ ἄγγελοι, καὶ ἰδοὺ τὰ κενοτάφια ἐπὶ τῆς κλίνης, καὶ ἧπαρ τῶν αἰγῶν πρὸς κεφαλῆς αὐτοῦ.
17 Καὶ εἶπε Σαοὺλ τῇ Μελχόλ· ἱνατί οὕτως παρελογίσω με καὶ ἐξαπέστειλας τὸν ἐχθρόν μου καὶ διεσώθη; Καὶ εἶπε Μελχὸλ τῷ Σαούλ· αὐτὸς εἶπεν· ἐξαπόστειλόν με, εἰ δὲ μή, θανατώσω σε.
18 Καὶ Δαυῒδ ἔφυγε καὶ διεσώθη καὶ παραγίνεται πρὸς Σαμουὴλ εἰς Ἀρμαθαὶμ καὶ ἀπαγγέλλει αὐτῷ πάντα, ὅσα ἐποίησεν αὐτῷ Σαούλ, καὶ ἐπορεύθη Σαμουὴλ καὶ Δαυῒδ καὶ ἐκάθισαν ἐν Ναυὰθ ἐν Ραμά.
19 Καὶ ἀπηγγέλη τῷ Σαοὺλ λέγοντες· ἰδοὺ Δαυῒδ ἐν Ναυὰθ ἐν Ραμά.
20 Καὶ ἀπέστειλε Σαοὺλ ἀγγέλους λαβεῖν τὸν Δαυΐδ, καὶ εἶδαν τὴν ἐκκλησίαν τῶν προφητῶν καὶ Σαμουὴλ εἱστήκει καθεστηκὼς ἐπ' αὐτῶν, καὶ ἐγενήθη ἐπὶ τοὺς ἀγγέλους τοῦ Σαοὺλ πνεῦμα Θεοῦ, καὶ προφητεύουσι.
21 Καὶ ἀπηγγέλη τῷ Σαούλ, καὶ ἀπέστειλεν ἀγγέλους ἑτέρους, καὶ ἐπροφήτευσαν καὶ αὐτοί, καὶ προσέθετο Σαοὺλ ἀποστεῖλαι ἀγγέλους τρίτους, καὶ ἐπροφήτευσαν καὶ αὐτοί.
22 Καὶ ἐθυμώθη ὀργῇ Σαοὺλ καὶ ἐπορεύθη καὶ αὐτὸς εἰς Ἀρμαθαὶμ καὶ ἔρχεται ἕως τοῦ φρέατος τοῦ ἅλω τοῦ ἐν τῷ Σεφὶ καὶ ἡρώτησε καὶ εἶπε· ποῦ Σαμουὴλ καὶ Δαυΐδ; Καὶ εἶπαν· ἰδοὺ ἐν Ναυὰθ ἐν Ραμά.
23 Καὶ ἐπορεύθη ἐκεῖθεν εἰς Ναυὰθ ἐν Ραμά, καὶ ἐγενήθη καὶ ἐπ' αὐτῷ πνεῦμα Θεοῦ, καὶ ἐπορεύετο προφητεύων ἕως τοῦ ἐλθεῖν αὐτὸν εἰς Ναυὰθ ἐν Ραμά.
24 Καὶ ἐξεδύσατο τὰ ἰμάτια αὐτοῦ καὶ ἐπροφήτευσεν ἐνώπιον αὐτῶν καὶ ἔπεσε γυμνὸς ὅλην τὴν ἡμέραν ἐκείνην καὶ ὅλην τὴν νύκτα· διὰ τοῦτο ἔλεγον· εἰ καὶ Σαοὺλ ἐν προφήταις;

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

Σαούλ, εἰς στιγμὴν παροξυσμοῦ τοῦ φθόνου του, ὡμίλησε πρὸς τὸν Ἰωνάθαν, τὸν υἱόν του, καὶ πρὸς ὅλους τοὺς δούλους του καὶ συνέστησεν εἰς αὐτοὺς νὰ θανατώσουν τὸν Δαυίδ.
2 Ὁ Ἰωνάθαν ὅμως, ὁ υἱὸς τοῦ Σαούλ, εἶχε πολὺ μεγάλην φιλίαν πρὸς τὸν Δαυίδ. Διὰ τοῦτο καὶ ἐπληροφόρησεν αὐτὸν λέγων <ὁ Σαοὺλ ζητεῖ νὰ σὲ φονεύσῃ. Φυλάξου αὔριον τὸ πρωΐ. Κρύψου, μεῖνε εἰς ἄγνωστον μέρος, εἰς κάποιαν κρύπτην.
3 Ἐγὼ δὲ θὰ ἐξέλθω εἰς τὸν ἀγρόν, ὅπου θὰ ἔχῃς κρυβῆ, θὰ σταθῶ ὄρθιος πλησίον τοῦ πατρός μου. Ἐκεῖ θὰ τοῦ ὁμιλήσω διὰ σὲ καὶ θὰ ἴδω, τί θὰ μοῦ εἴπῃ. Αὐτὸ δὲ θὰ σοῦ τὸ καταστήσω γνωστόν>.
4 Πράγματι ὁ Ἰωνάθαν, εἰς τὸν τόπον ἐκεῖνον, ὡμίλησεν εὐνοϊκὰ ὑπὲρ τοῦ Δαυὶδ πρὸς τὸν πατέρα του τὸν Σαοὺλ καὶ εἶπε μεταξὺ τῶν ἄλλων εἰς αὐτόν· <ὁ βασιλεὺς ἂς μὴ ἁμαρτήσῃ φονεύων τὸν δοῦλον τοῦ Δαυίδ, διότι ποτὲ αὐτὸς δὲν ἔπταισεν ἀπέναντι τοῦ βασιλέως, ἄλλα καὶ τὰ κατορθώματά του εἶναι πάρα πολὺ ὠφέλιμα.
5 Ὁ Δαυὶδ αὐτὸς ἐξέθεσε τὴν ζωήν του εἰς κίνδυνον καὶ ἐφόνευσε τὸν ἀλλόφυλον Γολιάθ. Ἔτσι δὲ ὁ Κύριος διὰ τοῦ Δαυὶδ ἔσωσε τὸν ἰσραηλιτικὸν λαὸν ἀπὸ μεγάλον ὄλεθρον. Ὅλοι δὲ οἱ Ἰσραηλῖται εἶδον τὴν νίκην αὐτὴν καὶ ἐχάρησαν. Διατὶ λοιπὸν ἁμαρτάνεις ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ ἐπιθυμεῖς νὰ χύσῃς αἷμα ἀθῶον χωρὶς λόγον;>
6 Ὁ Σαοὺλ ἤκουσε καὶ παρεδέχθη τὰ ὀρθὰ λόγια τοῦ Ἰωνάθαν καὶ ὡρκίσθη λέγων· <ὁρκίζομαι ἐνώπιον τοῦ ζῶντος Κυρίου ὅτι ὁ Δαυὶδ δὲν θὰ φονευθῇ>.
7 Ὁ Ἰωνάθαν ἐκάλεσε τότε τὸν Δαυίδ, κατέστησεν εἰς αὐτὸν γνωστὰ τὰ λόγια, τὰ ὁποῖα ἀντήλλαξε καὶ τὸν παρουσίασεν εἰς τὸν Σαούλ. Ὁ δὲ Δαυὶδ ὑπηρετοῦσε πιστῶς τὸν Σαοὺλ ὅπως καὶ κατὰ τὸ παρελθόν.
8 Νέος πόλεμος ἔγινε τότε ἐκ μέρους τῶν Φιλισταίων κατὰ τοῦ Σαούλ. Ὁ Δαυὶδ καὶ πάλιν κατὰ τὰς μάχας αὐτὰς ἀνεδείχθη νικητής. Ἐπολέμησε καὶ ἐπέφερε πολὺ μεγάλην καταστροφὴν εἰς τοὺς Φιλισταίους. Οἱ δὲ Φιλισταῖοι πανικόβλητοι ἐτράπησαν εἰς φυγὴν ἔμπροσθέν του
9 Ἀλλὰ ἕνα πνεῦμα πονηρόν, κατὰ παραχώρησιν Θεοῦ, κατέλαβε πάλιν τὸν Σαούλ. Καὶ ὅταν αὐτὸς ἔπεφτε νὰ κοιμηθῇ τὸ δόρυ του εὑρίσκετο πάντοτε εἰς τὸ χέρι του. Τότε ὁ Δαυὶδ ἔπαιζε τὴν κιθάραν μὲ τὰ δάκτυλά του, διὰ νὰ κατευνάζῃ τὴν μελαγχολίαν τοῦ Σαούλ.
10 ἐν τούτοις ὁ Σαοὺλ ἐπεζήτησε νὰ φονεύσῃ τὸν Δαυίδ μὲ τὸ δόρυ του. ὁ Δαυὶδ ὅμως ἀπεμακρύνθη ἀπὸ τὸν Σαοὺλ καὶ ἔτσι τὸ δόρυ ἐκτύπησε τὸν τοῖχον.Ὁὁ Δαυὶδ πρὸ τοῦ φανεροῦ πλέον αὐτοῦ κινδύνου ἔφυγε καὶ ἐσώθη.
11 Κατὰ τὴν ἰδίαν ἐκείνην νύκτα ὁ Σαούλ ἔστειλεν ἀνθρώπους του εἰς τὸν οἶκον τοῦ Δαυὶδ νὰ παραφυλάξουν, διὰ νὰ φονεύσουν αὐτὸν τὴν πρωΐαν, ὅταν θὰ ἔβγαινε ἀπὸ τὸν οἶκον του. Ἡ Μελχολ ὅμως, ἡ σύζυγος τοῦ Δαυίδ, κατέστησε εἰς αὐτὸν γνωστὸν τὸ γεγονὸς τοῦτο καὶ τοῦ ὑπέδειξεν ὅτι, ἂν δὲν διαφύγῃ ἐκείνην τὴν νύκτα, τὸ πρωῒ θὰ φονευθῇ.
12 Ὁ Δαυὶδ ἐδέχθη τὴν ὑπόδειξιν τῆς Μελχόλ. Ἐπειδὴ ὅμως αἱ θύραι ἐφρουροῦντο ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους τοῦ Σαούλ, ἡ Μελχὸλ κατεβίβασε τὸν Δαυὶδ ἀπὸ κάποιο παράθυρον τῆς οἰκίας. Ὁ Δαυὶδ τοιουτοτρόπως ἔφυγεν ἀπὸ τὴν οἰκίαν καὶ ἐσώθη.
13 Ἡ Μελχὸλ ἐπῆρε κάτι σὰν ὁμοίωμα ἀνθρώπου καὶ ἔθεσεν αὐτὸ εἰς τὴν κλίνην του. Εἰς τὴν θέσιν δὲ τῆς κεφαλῆς ἔβαλε ἕνα συκότι αἰγῶν. Ἐσκέπασε καὶ τὰ δύο μὲ τὸ ἐπανωφόρι τοῦ Δαυίδ, ὥστε νὰ φαίνεται ὅτι ὁ Δαυὶδ κοιμᾶται.
14 Ὁ Σαοὺλ εἶχεν ἀποστείλει ἀνθρώπους νὰ συλλάβουν τὸν Δαυίδ. Οὗτοι ἐπανῆλθον καὶ εἶπον εἰς τὸν Σαούλ, ὅτι ὁ Δαυὶδ εἶναι ἀδιάθετος εἰς τὴν κλίνην.
15 Ὁ Σαοὺλ ἀπέστειλε καὶ πάλιν τοὺς ἀνθρώπους του καὶ τοὺς εἶπε· <φέρετε τὸν Δαυὶδ πρὸς ἐμὲ ἐπάνω εἰς τὴν κλίνην του διὰ νὰ τὸν φονεύσω>.
16 Οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ εἰσῆλθον αἰφνιδίως εἰς τὴν οἰκίαν καὶ εἰς τὸ δωμάτιον τοῦ Δαυὶδ καὶ αἴφνης βλέπουν ἐπάνω εἰς τὴν κλίνην σὰν ὁμοίωμα ἀνθρώπου καὶ συκότι αἰγῶν εἰς τὸ μέρος τῆς κεφαλῆς.
17 Ἀνεκοίνωσαν αὐτὰ εἰς τὸν Σαοὺλ ὁ δὲ Σαουλ εἶπεν εἰς τὴν Μελχόλ· <διατὶ μὲ ἐνέπαιξες ἔτσι καὶ ἔδωσες καιρὸν εἰς τὸν ἐχθρόν μου νὰ φύγῃ καὶ νὰ σωθῇ;> Ἡ Μελχὸλ ἀπήντησεν· <αὐτὸς μοῦ εἶπε· Βοήθησέ με νὰ φύγω, εἰδ' ἄλλως θὰ σὲ θανατώσω>.
18 Ὁ Δαυὶδ ἔφυγε καὶ ἔτσι διεσώθη. Ἦλθε πρὸς τὸν Σαμουήλ, ποὺ εὑρίσκετο εἰς τὴν Ἀρμαθαίμ, καὶ τοῦ ἀνήγγειλεν ὅλα ὅσα ἔκαμε ἐναντίον του ὁ Σαούλ. Ὁ Σαμουὴλ καὶ ὁ Δαυὶδ ἐπορεύθησαν καὶ ἐκάθισαν εἰς Ναυὰθ Ραμά.
19 Μερικοὶ ὅμως καταδόται ἀνέφεραν εἰς τὸν Σαοὺλ καὶ εἶπαν· <ἰδού, ὁ Δαυὶδ εὑρίσκεται εἰς Ναυὰθ ἐν Ραμά>.
20 Ὁ Σαοὺλ ἀμέσως ἀπέστειλεν ἐκεῖ ἄνδρας, διὰ νὰ συλλάβουν τὸν Δαυίδ. Ἐκεῖνοι ὅταν ἦλθαν, εἶδαν μίαν συγκέντρωσιν προφητῶν καὶ τὸν Σαμουὴλ νὰ ἵσταται ἐν μέσῳ αὐτῶν, διὰ νὰ τοὺς καθοδηγῇ. Ἦλθεν ὅμως καὶ εἰς τοὺς ἀνθρώπους τοῦ Σαοὺλ πνεῦμα Θεοῦ καὶ ἤρχισαν νὰ ψάλλουν ἱερὰ ἄσματα.
21 Αὐτὸ ἔγινε γνωστὸν εἰς τὸν Σαούλ, ὁ ὁποῖος ἔστειλεν ἄλλους ἀνθρώπους, ἀλλὰ καὶ ἐκεῖνοι διὰ πνεύματος Θεοῦ ἤρχισαν νὰ ψάλλουν ἱερὰ ἄσματα. Ὁ Σαοὺλ ἀπέστειλε καὶ τρίτην ὁμάδα ἀνθρώπων, εἰς τοὺς ὁποίους συνέβησαν τὰ ἴδια, διότι καὶ αὐτοὶ ἤρχισαν νὰ ψάλλουν ἱερὰ ἄσματα.
22 Ὁ Σαοὺλ κατελήφθη ἀπὸ μεγάλην ὀργὴν καὶ ἐπορεύθη αὐτοπροσώπως εἰς Ἀρμαθαίμ. Ὅταν ἔφθασε ἕως τὸ φρέαρ τοῦ ἁλωνίου, ποὺ εὑρίσκεται εἰς Σεφί, ἠρώτησε καὶ εἶπε· <ποῦ εἶναι ὁ Σαμουὴλ καὶ ὁ Δαυίδ;> Ἐκεῖνοι δὲ τοῦ εἶπαν· <ἰδού, εὑρίσκεται εἰς Ναυὰθ Ραμά>.
23 Μετέβη ἀπὸ ἐκεῖ εἰς Ναυὰθ Ραμά. Ἦλθεν ὅμως καὶ εἰς αὐτὸν καθ' ὁδὸν πνεῦμα Θεοῦ καὶ ἐβάδιζεν ἀπαγγέλλων ἱερὰ ἄσματα, μέχρις ὅτου ἔφθασεν εἰς Ναυὰθ Ραμά.
24 Ἐκεῖ ἀφήρεσε τὰ ἐνδύματά του καὶ ἀπήγγειλεν ἱερὰ ἄσματα ἐνώπιον τοῦ Σαμουὴλ καὶ τοῦ Δαυίδ. Ἔπεσε γυμνὸς ὅλην ἐκείνην τὴν ἡμέραν καὶ ὅλην τὴν νύκτα. Οἱ ἄνθρωποι ἔκπληκτοι δι' αὐτό, ἔλεγαν· <ἀλήθεια ὁ Σαοὺλ εἶναι μεταξὺ τῶν προφητῶν;>

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

αὶ μίλησε κάποτε ἀνοικτὰ ὁ Σαοὺλ πρὸς τὸν υἱόν του τὸν Ἰωνάθαν καὶ πρὸς ὅλους τοὺς δούλους του καὶ τοὺς εἶπεν ὅτι ἔπρεπε νὰ θανατωθῇ ὁ Δαβίδ.
2 Ὁ Ἰωνάθαν ὅμως, ὁ υἱὸς τοῦ Σαούλ, εἶχε πολὺ μεγάλην ἀγάπην πρὸς τὸν Δαβίδ· καὶ δι’ αὐτὸ εἰδοποίησε τὸν Δαβὶδ ὁ Ἰωνάθαν καὶ τοῦ εἶπε: <Ὁ Σαοὺλ ἐπιδιώκει νὰ σὲ σκοτώσῃ. Φρόντισε λοιπὸν νὰ φυλαχθῇς αὔριον τὸ πρωΐ. Κρύψου καὶ μεῖνε κρυμμένος ὅπου ἠμπορεῖς.
3 Ἔχε δὲ ὑπ’ ὄψιν σου ὅτι μαζὶ μὲ τὸν πατέρα μου, ποὺ θὰ ψάχνῃ νὰ σὲ βρῇ, θὰ βγῶ καὶ ἐγὼ καὶ θὰ σταθῶ δίπλα του εἰς τὸ χωράφι, ὅπου θὰ εἶσαι κρυμμένος. Θὰ μιλήσω δὲ διὰ σὲ εἰς τὸν πατέρα μου, θὰ ἰδῶ τί θὰ μοῦ εἰπῇ καὶ θὰ σοῦ τὸ ἀνακοινώσω>.
4 Καὶ μίλησε πράγματι ὁ Ἰωνάθαν εἰς τὸν πατέρα τοῦ Σαοὺλ εὐνοϊκὰ ὑπὲρ τοῦ Δαβὶδ καὶ τοῦ εἶπε: <Ἂς μὴ διαπράξῃ ἁμάρτημα ὁ βασιλεύς, μὲ αὐτὸ ποὺ σκέπτεται νὰ κάνῃ ἐναντίον τοῦ Δαβίδ· διότι ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς δὲν ἔκανε κανένα κακὸν εἰς βάρος σου. Ἀντιθέτως ὅσα ἔκανε ἕως τώρα, εἶναι πολὺ καλά.
5 Διεκινδύνευσεν ὁ ἴδιος τὴν ζωήν του καὶ ἐσκότωσε τὸν ἀλλόφυλον Γολιὰθ καὶ μᾶς ἐχάρισεν ἔτσι ὁ Κύριος τὴν μεγάλην ἐκείνην σωτηρίαν ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς, πρᾶγμα ποὺ τὸ εἶδαν ὅλοι οἱ Ἰσραηλῖται καὶ ἐγέμισαν ἀπὸ χαράν. Διατὶ λοιπὸν ἁμαρτάνεις καὶ παίρνεις αἷμα ἀθῶον καὶ θέλεις νὰ σκοτώσῃς ἀδίκως τὸν Δαβίδ;>
6 Ἐπρόσεξε δὲ ὁ Σαοὺλ τὰ λόγια τοῦ Ἰωνάθαν καὶ ὡρκίσθη καὶ εἶπε: <Ὁρκίζομαι εἰς τὸν Κύριον, ποὺ ζῇ καὶ βλέπει τὰ πάντα, ὅτι δέν θὰ σκοτωθῇ>.
7 Κατόπιν τούτου ἐκάλεσεν ὁ Ἰωνάθαν τὸν Δαβὶδ καὶ τοῦ ἀνεκοίνωσεν ὅλα, ὅσα ἐλέχθησαν· καὶ ὠδήγησεν ὁ Ἰωνάθαν τὸν Δαβὶδ εἰς τὸ ἀνάκτορον τοῦ Σαούλ. Καὶ διέμενεν ἐκεῖ, εἰς τὴν διάθεσιν πάντοτε τοῦ βασιλέως, ὅπως καὶ προηγουμένως.
8 Κατ' ἐκεῖνον δὲ τὸν καιρὸν οἱ Φιλισταῖοι ἐτιετέθησαν καὶ πάλιν ἐναντίον τοῦ Σαοὺλ καὶ ἄρχισαν τὸν πόλεμον. Ἔλαμψεν ὅμως τότε ἡ ἀνδρεία τοῦ Δαβίδ, ὁ ὁποῖος κατενίκησε τοὺς ἀλλοφύλους καὶ ἐπροξένησε εἰς αὐτοὺς πολὺ μεγάλην καταστροφήν. Διαῦτο ἀναγκάσθηκαν νὰ φύγουν νικημένοι ἀπὸ ἐμπρός του.
9 Μετὰ ταῦτα κατὰ παραχώρησιν τοῦ Θεοῦ τὸ πονηρὸν πνεῦμα ἐκυρίευσε καὶ πάλιν τὸν Σαούλ. Ἐνῷ δὲ κοιμόταν εἰς τὸ σπίτι του, ἐκρατοῦσε εἰς τὸ χέρι του τὸ δόρυ, ὁ δὲ Δαβὶδ ἔπαιζε μὲ τὰ χέρια του τὴν κιθάραν του.
10 Καὶ ἐπεχείρησεν ὁ Σαοὺλ νὰ καρφώσῃ τὸ δόρυ του εἰς τὸν Δαβίδ. Ἐκεῖνος ὅμως ἐξέφυγεν ἀπὸ ἐμπρός του καὶ τὸ δόρυ ἐκτύπησε τὸν τοῖχον. Κατόπιν αὐτοῦ ἀνεχώρησεν ὁ Δαβὶδ ἀπὸ ἐκεῖ καὶ διεσώθη.
11 Κατὰ τὴν ἰδίαν ὅμως νύκτα ἔστειλεν ὁ Σαοὺλ ἰδικούς του ἀνθρώπους εἰς τὸ σπίτι τοῦ Δαβίδ, διὰ νὰ τὸν παραμονεύσουν, μὲ σκοπὸν νὰ τὸν σκοτώσουν τὸ πρωΐ. Εἰδοποίησεν ὅμως τὸν Δαβὶδ ἡ γυναῖκα του, ἡ Μελχόλ, ποὺ τὸ εἶχε μάθει, καὶ τοῦ εἶπεν: <Ἐὰν δὲν φροντίσῃς νὰ ξεφύγῃς ἀπόψε καὶ νὰ γλυτώσῃς τὴν ζωήν σου, αὔριον τὸ πρωῒ πεθαίνεις>.
12 Κατέβασε δὲ ἀμέσως ἡ Μελχὸλ τὸν Δαβὶδ ἀπὸ ἕνα παράθυρον καὶ ἀνεχώρησεν ἀπὸ ἐκεῖ καὶ διέφυγε τὸν κίνδυνον καὶ διεσώθη.
13 Ἐπῆρε κατόπιν ἡ Μελχὸλ ἕνα ἀπὸ τὰ ἀγάλματα, ποὺ εἶχαν μορφὴν ἀνθρώπου, καὶ τὸ ἔβαλεν εἰς τὸ κρεββάτι τοῦ Δαβίδ. Εἰς τὴν θέσιν μάλιστα τῆς κεφαλῆς του ἔβαλε συκώτι ἀπὸ κατσίκια καὶ τὰ ἐσκέπασε ολα μὲ ἕνα ἐπανωφόρι.
14 Καὶ ἔστειλεν ὁ Σαοὺλ ἀνθρώπούς του νὰ συλλάβουν τὸν Δαβὶδ καὶ ἐπέστρεψαν καὶ τοῦ εἶπαν: <Μᾶς εἶπαν ὅτι εἶναι ἄρρωστος εἰς τὸ κρεββάτι>.
15 Ὅταν τὸ ἄκουσε αὐτὸ ὁ Σαούλ, στέλλει ὠργισμένος καὶ πάλιν τοὺς ἀνθρώπούς του εἰς τὸ σπίτι τοῦ Δαβὶδ μὲ τὴν ἑξῆς διαταγήν: <Νὰ μοῦ τὸν φέρετε ἐδῶ, ὅπως εἶναι ἐπάνω εἰς τὸ κρεββάτι του, διὰ νὰ τὸν σκοτώσω ὁ ἴδιος>.
16 Ἔρχονται λοιπὸν οἱ ἀπεσταλμένοι τοῦ Σαοὺλ καὶ βλέπουν τὸ ἄγαλμα ἐπάνω εἰς τὸ κρεββάτι καὶ τὸ συκώτι ἀπὸ κατσίκια εἰς τὴν θέσιν τῆς κεφαλῆς του.
17 Μόλις τὸ ἔμαθε αὐτὸ ὁ Σαούλ, εἶπεν εἰς τὴν Μελχόλ: <Διατὶ μὲ ξεγέλασες καὶ ἀπεμάκρυνες τὸν ἐχθρόν μου καὶ ἐγλύτωσε ἀπὸ τὰ χέρια μου;> Καὶ ἀπεκρίθη ἡ Μελχὸλ εἰς τὸν Σαούλ: <Μὲ ἐπίεσεν ἐκεῖνος καὶ μοῦ εἶπε: Φρόντισε νὰ μὲ ἀπομακρύνῃς καὶ νὰ μὲ γλυτώσῃς, διότι διαφορετικὰ θὰ σὲ σκοτώσω>.
18 Ἔφυγε λοιπὸν ὁ Δαβὶδ καὶ ἐσώθη καὶ ἔφθασεν εἰς τὴν Ἀρμαθαίμ. Εὑρῆκε δὲ ἐκεῖ τὸν Σαμουὴλ καὶ τοῦ ἀνεκοίνωσεν ὅλα, ὅσα τοῦ ἔκανε ὁ Σαούλ. Ἀνεχώρησαν δὲ ἀπὸ ἐκεῖ ὁ Σαμουὴλ καὶ ὁ Δαβὶδ καὶ ἦλθαν καὶ διέμειναν εἰς τὴν περιοχὴν τῆς Ραμᾶ, ποὺ ἐλέγετο Ναυάθ.
19 Ἔφθασαν τότε πληροφοριοδόται εἰς τὸν Σαοὺλ καὶ τοῦ λέγουν: <Ὁ Δαβὶδ εὑρίσκεται εἰς τὴν Ναυὰθ τῆς Ραμᾶ>.
20 Ὅταν τὸ ἄκουσε ὁ Σαούλ, στέλλει ἀμέσως ἀνθρώπους του διὰ νὰ συλλάβουν τὸν Δαβίδ. Μόλις δὲ ἔφθασαν ἐκεῖνοι ἐπὶ τόπου, εἶδαν συγκεντρωμένους προφήτας καὶ τὸν Σαμουὴλ νὰ στέκεται ἐπὶ κεφαλῆς των. Καὶ κατὰ τὴν στιγμὴν ἐκείνην ἔπνευσε καὶ εἰς τοὺς ἀπεσταλμένους αὐτοὺς τοῦ Σαοὺλ πνεῦμα Θεοῦ καὶ ἄρχισαν καὶ ἐκεῖνοι νὰ προφητεύουν, νὰ ψάλλουν δηλαδὴ καὶ νὰ προφέρουν λόγια Θεοῦ.
21 Ἀνεκοίνωσαν δὲ τὸ γεγονὸς εἰς τὸν Σαοὺλ καὶ ἐκεῖνος ἔστειλεν ἀμέσως ἄλλους ἀνθρώπους του, ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ ἐπροφήτευσαν μὲ τὸν ἴδιον τρόπον. Ἔστειλε μάλιστα καὶ τρίτην ὁμάδα ἀνθρώπων του ὁ Σαούλ, ποὺ καὶ αὐτοὶ ὅμως ἐπροφήτευσαν ὅπως οἱ ἄλλοι.
22 Κατόπιν τούτου ἐθύμωσε πολὺ ὁ Σαοὺλ καὶ ἐπῆγε καὶ ὁ ἴδιος εἰς τὴν Ἀρμαθαίμ. Ὅταν δὲ ἔφθασεν εἰς τὸ πηγάδι ποὺ εἶναι εἰς τὸ ἁλῶνι, ποὺ εὑρίσκεται εἰς τὴν θέσιν Σεφί, ἐρώτησε καὶ εἶπε: <Ποὺ εἶναι ὁ Σαμουὴλ καὶ ὁ Δαβίδ;> Καὶ τοῦ ἀπήντησαν: <Νά, ἐκεῖ εἰς τὴν Ναυὰθ τῆς Ραμᾶ>.
23 Ἀνεχώρησε λοιπὸν ἀπὸ ἐκεῖ διὰ τὴν Ναυὰθ τῆς Ραμᾶ καί, καθὼς ἐβάδιζεν, ἔπνευσε καὶ εἰς αὐτὸν πνεῦμα Θεοῦ καὶ ἐπροχωροῦσε καὶ ἐπροφήτευε, ὅπως οἱ ἄλλοι, μέχρις ὅτου νὰ ἔλθῃ εἰς τὴν Ναυὰθ τῆς Ραμᾶ.
24 Ἔβγαλε μάλιστα καὶ τὰ ἐνδύματά του καὶ ἐπροφὴτευσεν ἐμπρὸς εἰς αὐτοὺς καὶ ἔπεσεν εἰς τὸ ἔδαφος γυμνὸς ὅλην ἐκείνην τὴν ἡμέραν καὶ ὅλην τὴν νύκτα. Δι' αὐτὸ καὶ ἔλεγαν μὲ ἀπορίαν ὅσοι τὸ ἔμαθαν: <Ἔγινε λοιπὸν καὶ Σαοὺλ προφήτης;>

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
αὶ ἐλάλησε Σαοὺλ πρὸς Ἰωνάθαν τὸν υἱὸν αὐτοῦ καὶ πρὸς πάντας τοὺς παῖδας αὐτοῦ θανατῶσαι τὸν Δαυΐδ.	Σαούλ, εἰς στιγμὴν παροξυσμοῦ τοῦ φθόνου του, ὡμίλησε πρὸς τὸν Ἰωνάθαν, τὸν υἱόν του, καὶ πρὸς ὅλους τοὺς δούλους του καὶ συνέστησεν εἰς αὐτοὺς νὰ θανατώσουν τὸν Δαυίδ.	αὶ μίλησε κάποτε ἀνοικτὰ ὁ Σαοὺλ πρὸς τὸν υἱόν του τὸν Ἰωνάθαν καὶ πρὸς ὅλους τοὺς δούλους του καὶ τοὺς εἶπεν ὅτι ἔπρεπε νὰ θανατωθῇ ὁ Δαβίδ.
2 Καὶ Ἰωνάθαν ὁ υἱὸς Σαοὺλ ᾑρεῖτο τὸν Δαυῒδ σφόδρα, καὶ ἀπήγγειλεν Ἰωνάθαν τῷ Δαυῒδ λέγων· Σαοὺλ ζητεῖ θανατῶσαί σε· φύλαξαι οὖν αὔριον πρωῒ καὶ κρύβηθι καὶ κάθισον κρυφῇ,	2 Ὁ Ἰωνάθαν ὅμως, ὁ υἱὸς τοῦ Σαούλ, εἶχε πολὺ μεγάλην φιλίαν πρὸς τὸν Δαυίδ. Διὰ τοῦτο καὶ ἐπληροφόρησεν αὐτὸν λέγων <ὁ Σαοὺλ ζητεῖ νὰ σὲ φονεύσῃ. Φυλάξου αὔριον τὸ πρωΐ. Κρύψου, μεῖνε εἰς ἄγνωστον μέρος, εἰς κάποιαν κρύπτην.	2 Ὁ Ἰωνάθαν ὅμως, ὁ υἱὸς τοῦ Σαούλ, εἶχε πολὺ μεγάλην ἀγάπην πρὸς τὸν Δαβίδ· καὶ δι’ αὐτὸ εἰδοποίησε τὸν Δαβὶδ ὁ Ἰωνάθαν καὶ τοῦ εἶπε: <Ὁ Σαοὺλ ἐπιδιώκει νὰ σὲ σκοτώσῃ. Φρόντισε λοιπὸν νὰ φυλαχθῇς αὔριον τὸ πρωΐ. Κρύψου καὶ μεῖνε κρυμμένος ὅπου ἠμπορεῖς.
3 καὶ ἐγὼ ἐξελεύσομαι καὶ στήσομαι ἐχόμενος τοῦ πατρός μου ἐν ἀγρῷ, οὖ ἐὰν ᾖς ἐκεῖ, καὶ ἐγὼ λαλήσω περὶ σοῦ πρὸς τὸν πατέρα μου καὶ ὄψομαι ὅ,τι ἐὰν ᾖ, καὶ ἀπαγγελῶ σοι.	3 Ἐγὼ δὲ θὰ ἐξέλθω εἰς τὸν ἀγρόν, ὅπου θὰ ἔχῃς κρυβῆ, θὰ σταθῶ ὄρθιος πλησίον τοῦ πατρός μου. Ἐκεῖ θὰ τοῦ ὁμιλήσω διὰ σὲ καὶ θὰ ἴδω, τί θὰ μοῦ εἴπῃ. Αὐτὸ δὲ θὰ σοῦ τὸ καταστήσω γνωστόν>.	3 Ἔχε δὲ ὑπ’ ὄψιν σου ὅτι μαζὶ μὲ τὸν πατέρα μου, ποὺ θὰ ψάχνῃ νὰ σὲ βρῇ, θὰ βγῶ καὶ ἐγὼ καὶ θὰ σταθῶ δίπλα του εἰς τὸ χωράφι, ὅπου θὰ εἶσαι κρυμμένος. Θὰ μιλήσω δὲ διὰ σὲ εἰς τὸν πατέρα μου, θὰ ἰδῶ τί θὰ μοῦ εἰπῇ καὶ θὰ σοῦ τὸ ἀνακοινώσω>.
4 Καὶ ἐλάλησεν Ἰωνάθαν περὶ Δαυῒδ ἀγαθὰ πρὸς Σαοὺλ τὸν πατέρα αὐτοῦ καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· μὴ ἁμαρτησάτω ὁ βασιλεὺς εἰς τὸν δοῦλόν σου Δαυΐδ, ὅτι οὐχ ἡμάρτηκεν εἰς σέ, καὶ τὰ ποιήματα αὐτοῦ ἀγαθὰ σφόδρα,	4 Πράγματι ὁ Ἰωνάθαν, εἰς τὸν τόπον ἐκεῖνον, ὡμίλησεν εὐνοϊκὰ ὑπὲρ τοῦ Δαυὶδ πρὸς τὸν πατέρα του τὸν Σαοὺλ καὶ εἶπε μεταξὺ τῶν ἄλλων εἰς αὐτόν· <ὁ βασιλεὺς ἂς μὴ ἁμαρτήσῃ φονεύων τὸν δοῦλον τοῦ Δαυίδ, διότι ποτὲ αὐτὸς δὲν ἔπταισεν ἀπέναντι τοῦ βασιλέως, ἄλλα καὶ τὰ κατορθώματά του εἶναι πάρα πολὺ ὠφέλιμα.	4 Καὶ μίλησε πράγματι ὁ Ἰωνάθαν εἰς τὸν πατέρα τοῦ Σαοὺλ εὐνοϊκὰ ὑπὲρ τοῦ Δαβὶδ καὶ τοῦ εἶπε: <Ἂς μὴ διαπράξῃ ἁμάρτημα ὁ βασιλεύς, μὲ αὐτὸ ποὺ σκέπτεται νὰ κάνῃ ἐναντίον τοῦ Δαβίδ· διότι ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς δὲν ἔκανε κανένα κακὸν εἰς βάρος σου. Ἀντιθέτως ὅσα ἔκανε ἕως τώρα, εἶναι πολὺ καλά.
5 Καὶ ἔθετο τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ καὶ ἐπάταξε τὸν ἀλλόφυλον, καὶ ἐποίησε Κύριος σωτηρίαν μεγάλην, καὶ πᾶς Ἰσραὴλ εἶδον καὶ ἐχάρησαν· καὶ ἱνατὶ ἁμαρτάνεις εἰς αἷμα ἀθῶον θανατῶσαι τὸν Δαυῒδ δωρεάν;	5 Ὁ Δαυὶδ αὐτὸς ἐξέθεσε τὴν ζωήν του εἰς κίνδυνον καὶ ἐφόνευσε τὸν ἀλλόφυλον Γολιάθ. Ἔτσι δὲ ὁ Κύριος διὰ τοῦ Δαυὶδ ἔσωσε τὸν ἰσραηλιτικὸν λαὸν ἀπὸ μεγάλον ὄλεθρον. Ὅλοι δὲ οἱ Ἰσραηλῖται εἶδον τὴν νίκην αὐτὴν καὶ ἐχάρησαν. Διατὶ λοιπὸν ἁμαρτάνεις ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ ἐπιθυμεῖς νὰ χύσῃς αἷμα ἀθῶον χωρὶς λόγον;>	5 Διεκινδύνευσεν ὁ ἴδιος τὴν ζωήν του καὶ ἐσκότωσε τὸν ἀλλόφυλον Γολιὰθ καὶ μᾶς ἐχάρισεν ἔτσι ὁ Κύριος τὴν μεγάλην ἐκείνην σωτηρίαν ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς, πρᾶγμα ποὺ τὸ εἶδαν ὅλοι οἱ Ἰσραηλῖται καὶ ἐγέμισαν ἀπὸ χαράν. Διατὶ λοιπὸν ἁμαρτάνεις καὶ παίρνεις αἷμα ἀθῶον καὶ θέλεις νὰ σκοτώσῃς ἀδίκως τὸν Δαβίδ;>
6 Καὶ ἤκουσε Σαοὺλ τῆς φωνῆς Ἰωνάθαν, καὶ ὤμοσε Σαοὺλ λέγων· ζῇ Κύριος, εἰ ἀποθανεῖται.	6 Ὁ Σαοὺλ ἤκουσε καὶ παρεδέχθη τὰ ὀρθὰ λόγια τοῦ Ἰωνάθαν καὶ ὡρκίσθη λέγων· <ὁρκίζομαι ἐνώπιον τοῦ ζῶντος Κυρίου ὅτι ὁ Δαυὶδ δὲν θὰ φονευθῇ>.	6 Ἐπρόσεξε δὲ ὁ Σαοὺλ τὰ λόγια τοῦ Ἰωνάθαν καὶ ὡρκίσθη καὶ εἶπε: <Ὁρκίζομαι εἰς τὸν Κύριον, ποὺ ζῇ καὶ βλέπει τὰ πάντα, ὅτι δέν θὰ σκοτωθῇ>.
7 Καὶ ἐκάλεσεν Ἰωνάθαν τὸν Δαυΐδ, καὶ ἀπήγγειλεν αὐτῷ πάντα τὰ ρήματα ταῦτα, καὶ εἰσήγαγεν Ἰωνάθαν τὸν Δαυὶδ πρὸς Σαούλ, καὶ ἦν ἐνώπιον αὐτοῦ ὡς ἐχθὲς καὶ τρίτην ἡμέραν.	7 Ὁ Ἰωνάθαν ἐκάλεσε τότε τὸν Δαυίδ, κατέστησεν εἰς αὐτὸν γνωστὰ τὰ λόγια, τὰ ὁποῖα ἀντήλλαξε καὶ τὸν παρουσίασεν εἰς τὸν Σαούλ. Ὁ δὲ Δαυὶδ ὑπηρετοῦσε πιστῶς τὸν Σαοὺλ ὅπως καὶ κατὰ τὸ παρελθόν.	7 Κατόπιν τούτου ἐκάλεσεν ὁ Ἰωνάθαν τὸν Δαβὶδ καὶ τοῦ ἀνεκοίνωσεν ὅλα, ὅσα ἐλέχθησαν· καὶ ὠδήγησεν ὁ Ἰωνάθαν τὸν Δαβὶδ εἰς τὸ ἀνάκτορον τοῦ Σαούλ. Καὶ διέμενεν ἐκεῖ, εἰς τὴν διάθεσιν πάντοτε τοῦ βασιλέως, ὅπως καὶ προηγουμένως.
8 Καὶ προσέθετο ὁ πόλεμος γενέσθαι πρὸς Σαούλ, καὶ κατίσχυσε Δαυΐδ καὶ ἐπολέμησε τοὺς ἀλλοφύλους καὶ ἐπάταξεν ἐν αὐτοῖς πληγὴν μεγάλην σφόδρα, καὶ ἔφυγον ἐκ προσώπου αὐτοῦ.	8 Νέος πόλεμος ἔγινε τότε ἐκ μέρους τῶν Φιλισταίων κατὰ τοῦ Σαούλ. Ὁ Δαυὶδ καὶ πάλιν κατὰ τὰς μάχας αὐτὰς ἀνεδείχθη νικητής. Ἐπολέμησε καὶ ἐπέφερε πολὺ μεγάλην καταστροφὴν εἰς τοὺς Φιλισταίους. Οἱ δὲ Φιλισταῖοι πανικόβλητοι ἐτράπησαν εἰς φυγὴν ἔμπροσθέν του	8 Κατ' ἐκεῖνον δὲ τὸν καιρὸν οἱ Φιλισταῖοι ἐτιετέθησαν καὶ πάλιν ἐναντίον τοῦ Σαοὺλ καὶ ἄρχισαν τὸν πόλεμον. Ἔλαμψεν ὅμως τότε ἡ ἀνδρεία τοῦ Δαβίδ, ὁ ὁποῖος κατενίκησε τοὺς ἀλλοφύλους καὶ ἐπροξένησε εἰς αὐτοὺς πολὺ μεγάλην καταστροφήν. Διαῦτο ἀναγκάσθηκαν νὰ φύγουν νικημένοι ἀπὸ ἐμπρός του.
9 Καὶ ἐγένετο πνεῦμα Θεοῦ πονηρὸν ἐπὶ Σαούλ, καὶ αὐτὸς ἐν οἴκῳ καθεύδων, καὶ δόρυ ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ, καὶ Δαυῒδ ἔψαλλε ταῖς χερσὶν αὐτοῦ.	9 Ἀλλὰ ἕνα πνεῦμα πονηρόν, κατὰ παραχώρησιν Θεοῦ, κατέλαβε πάλιν τὸν Σαούλ. Καὶ ὅταν αὐτὸς ἔπεφτε νὰ κοιμηθῇ τὸ δόρυ του εὑρίσκετο πάντοτε εἰς τὸ χέρι του. Τότε ὁ Δαυὶδ ἔπαιζε τὴν κιθάραν μὲ τὰ δάκτυλά του, διὰ νὰ κατευνάζῃ τὴν μελαγχολίαν τοῦ Σαούλ.	9 Μετὰ ταῦτα κατὰ παραχώρησιν τοῦ Θεοῦ τὸ πονηρὸν πνεῦμα ἐκυρίευσε καὶ πάλιν τὸν Σαούλ. Ἐνῷ δὲ κοιμόταν εἰς τὸ σπίτι του, ἐκρατοῦσε εἰς τὸ χέρι του τὸ δόρυ, ὁ δὲ Δαβὶδ ἔπαιζε μὲ τὰ χέρια του τὴν κιθάραν του.
10 Καὶ ἐζήτει Σαοὺλ πατάξαι τὸ δόρυ εἰς Δαυΐδ, καὶ ἀπέστη Δαυῒδ ἐκ προσώπου Σαοὺλ καὶ ἐπάταξε τὸ δόρυ εἰς τὸν τοῖχον, καὶ Δαυῒδ ἀνεχώρησε καὶ διεσώθη.	10 ἐν τούτοις ὁ Σαοὺλ ἐπεζήτησε νὰ φονεύσῃ τὸν Δαυίδ μὲ τὸ δόρυ του. ὁ Δαυὶδ ὅμως ἀπεμακρύνθη ἀπὸ τὸν Σαοὺλ καὶ ἔτσι τὸ δόρυ ἐκτύπησε τὸν τοῖχον.Ὁὁ Δαυὶδ πρὸ τοῦ φανεροῦ πλέον αὐτοῦ κινδύνου ἔφυγε καὶ ἐσώθη.	10 Καὶ ἐπεχείρησεν ὁ Σαοὺλ νὰ καρφώσῃ τὸ δόρυ του εἰς τὸν Δαβίδ. Ἐκεῖνος ὅμως ἐξέφυγεν ἀπὸ ἐμπρός του καὶ τὸ δόρυ ἐκτύπησε τὸν τοῖχον. Κατόπιν αὐτοῦ ἀνεχώρησεν ὁ Δαβὶδ ἀπὸ ἐκεῖ καὶ διεσώθη.
11 Καὶ ἐγενήθη ἐν τῇ νυκτὶ ἐκείνῃ καὶ ἀπέστειλε Σαοὺλ ἀγγέλους εἰς οἶκον Δαυῒδ φυλάξαι αὐτὸν τοῦ θανατῶσαι αὐτὸν πρωΐ· καὶ ἀπήγγειλε τῷ Δαυῒδ Μελχὸλ ἡ γυνὴ αὐτοῦ λέγουσα· ἐὰν μὴ σὺ σώσῃς τὴν ψυχὴν σαυτοῦ τὴν νύκτα ταύτην, αὔριον θανατωθήσῃ.	11 Κατὰ τὴν ἰδίαν ἐκείνην νύκτα ὁ Σαούλ ἔστειλεν ἀνθρώπους του εἰς τὸν οἶκον τοῦ Δαυὶδ νὰ παραφυλάξουν, διὰ νὰ φονεύσουν αὐτὸν τὴν πρωΐαν, ὅταν θὰ ἔβγαινε ἀπὸ τὸν οἶκον του. Ἡ Μελχολ ὅμως, ἡ σύζυγος τοῦ Δαυίδ, κατέστησε εἰς αὐτὸν γνωστὸν τὸ γεγονὸς τοῦτο καὶ τοῦ ὑπέδειξεν ὅτι, ἂν δὲν διαφύγῃ ἐκείνην τὴν νύκτα, τὸ πρωῒ θὰ φονευθῇ.	11 Κατὰ τὴν ἰδίαν ὅμως νύκτα ἔστειλεν ὁ Σαοὺλ ἰδικούς του ἀνθρώπους εἰς τὸ σπίτι τοῦ Δαβίδ, διὰ νὰ τὸν παραμονεύσουν, μὲ σκοπὸν νὰ τὸν σκοτώσουν τὸ πρωΐ. Εἰδοποίησεν ὅμως τὸν Δαβὶδ ἡ γυναῖκα του, ἡ Μελχόλ, ποὺ τὸ εἶχε μάθει, καὶ τοῦ εἶπεν: <Ἐὰν δὲν φροντίσῃς νὰ ξεφύγῃς ἀπόψε καὶ νὰ γλυτώσῃς τὴν ζωήν σου, αὔριον τὸ πρωῒ πεθαίνεις>.
12 Καὶ κατάγει ἡ Μελχὸλ τὸν Δαυῒδ διὰ τῆς θυρίδος, καὶ ἀπῆλθε καὶ ἔφυγε καὶ σῷζεται.	12 Ὁ Δαυὶδ ἐδέχθη τὴν ὑπόδειξιν τῆς Μελχόλ. Ἐπειδὴ ὅμως αἱ θύραι ἐφρουροῦντο ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους τοῦ Σαούλ, ἡ Μελχὸλ κατεβίβασε τὸν Δαυὶδ ἀπὸ κάποιο παράθυρον τῆς οἰκίας. Ὁ Δαυὶδ τοιουτοτρόπως ἔφυγεν ἀπὸ τὴν οἰκίαν καὶ ἐσώθη.	12 Κατέβασε δὲ ἀμέσως ἡ Μελχὸλ τὸν Δαβὶδ ἀπὸ ἕνα παράθυρον καὶ ἀνεχώρησεν ἀπὸ ἐκεῖ καὶ διέφυγε τὸν κίνδυνον καὶ διεσώθη.
13 Καὶ ἔλαβεν ἡ Μελχὸλ τὰ κενοτάφια καὶ ἔθετο ἐπὶ τὴν κλίνην καὶ ἧπαρ τῶν αἰγῶν ἔθετο πρὸς κεφαλῆς αὐτοῦ καὶ ἐκάλυψεν αὐτὰ ἱματίῳ.	13 Ἡ Μελχὸλ ἐπῆρε κάτι σὰν ὁμοίωμα ἀνθρώπου καὶ ἔθεσεν αὐτὸ εἰς τὴν κλίνην του. Εἰς τὴν θέσιν δὲ τῆς κεφαλῆς ἔβαλε ἕνα συκότι αἰγῶν. Ἐσκέπασε καὶ τὰ δύο μὲ τὸ ἐπανωφόρι τοῦ Δαυίδ, ὥστε νὰ φαίνεται ὅτι ὁ Δαυὶδ κοιμᾶται.	13 Ἐπῆρε κατόπιν ἡ Μελχὸλ ἕνα ἀπὸ τὰ ἀγάλματα, ποὺ εἶχαν μορφὴν ἀνθρώπου, καὶ τὸ ἔβαλεν εἰς τὸ κρεββάτι τοῦ Δαβίδ. Εἰς τὴν θέσιν μάλιστα τῆς κεφαλῆς του ἔβαλε συκώτι ἀπὸ κατσίκια καὶ τὰ ἐσκέπασε ολα μὲ ἕνα ἐπανωφόρι.
14 Καὶ ἀπέστειλε Σαοὺλ ἀγγέλους λαβεῖν τὸν Δαυΐδ, καὶ λέγουσιν ἐνοχλεῖσθαι αὐτόν·	14 Ὁ Σαοὺλ εἶχεν ἀποστείλει ἀνθρώπους νὰ συλλάβουν τὸν Δαυίδ. Οὗτοι ἐπανῆλθον καὶ εἶπον εἰς τὸν Σαούλ, ὅτι ὁ Δαυὶδ εἶναι ἀδιάθετος εἰς τὴν κλίνην.	14 Καὶ ἔστειλεν ὁ Σαοὺλ ἀνθρώπούς του νὰ συλλάβουν τὸν Δαβὶδ καὶ ἐπέστρεψαν καὶ τοῦ εἶπαν: <Μᾶς εἶπαν ὅτι εἶναι ἄρρωστος εἰς τὸ κρεββάτι>.
15 καὶ ἀποστέλλει ἐπὶ τὸν Δαυῒδ λέγων· ἀγάγετε αὐτὸν ἐπὶ τῆς κλίνης πρός με τοῦ θανατῶσαι αὐτόν.	15 Ὁ Σαοὺλ ἀπέστειλε καὶ πάλιν τοὺς ἀνθρώπους του καὶ τοὺς εἶπε· <φέρετε τὸν Δαυὶδ πρὸς ἐμὲ ἐπάνω εἰς τὴν κλίνην του διὰ νὰ τὸν φονεύσω>.	15 Ὅταν τὸ ἄκουσε αὐτὸ ὁ Σαούλ, στέλλει ὠργισμένος καὶ πάλιν τοὺς ἀνθρώπούς του εἰς τὸ σπίτι τοῦ Δαβὶδ μὲ τὴν ἑξῆς διαταγήν: <Νὰ μοῦ τὸν φέρετε ἐδῶ, ὅπως εἶναι ἐπάνω εἰς τὸ κρεββάτι του, διὰ νὰ τὸν σκοτώσω ὁ ἴδιος>.
16 Καὶ ἔρχονται οἱ ἄγγελοι, καὶ ἰδοὺ τὰ κενοτάφια ἐπὶ τῆς κλίνης, καὶ ἧπαρ τῶν αἰγῶν πρὸς κεφαλῆς αὐτοῦ.	16 Οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ εἰσῆλθον αἰφνιδίως εἰς τὴν οἰκίαν καὶ εἰς τὸ δωμάτιον τοῦ Δαυὶδ καὶ αἴφνης βλέπουν ἐπάνω εἰς τὴν κλίνην σὰν ὁμοίωμα ἀνθρώπου καὶ συκότι αἰγῶν εἰς τὸ μέρος τῆς κεφαλῆς.	16 Ἔρχονται λοιπὸν οἱ ἀπεσταλμένοι τοῦ Σαοὺλ καὶ βλέπουν τὸ ἄγαλμα ἐπάνω εἰς τὸ κρεββάτι καὶ τὸ συκώτι ἀπὸ κατσίκια εἰς τὴν θέσιν τῆς κεφαλῆς του.
17 Καὶ εἶπε Σαοὺλ τῇ Μελχόλ· ἱνατί οὕτως παρελογίσω με καὶ ἐξαπέστειλας τὸν ἐχθρόν μου καὶ διεσώθη; Καὶ εἶπε Μελχὸλ τῷ Σαούλ· αὐτὸς εἶπεν· ἐξαπόστειλόν με, εἰ δὲ μή, θανατώσω σε.	17 Ἀνεκοίνωσαν αὐτὰ εἰς τὸν Σαοὺλ ὁ δὲ Σαουλ εἶπεν εἰς τὴν Μελχόλ· <διατὶ μὲ ἐνέπαιξες ἔτσι καὶ ἔδωσες καιρὸν εἰς τὸν ἐχθρόν μου νὰ φύγῃ καὶ νὰ σωθῇ;> Ἡ Μελχὸλ ἀπήντησεν· <αὐτὸς μοῦ εἶπε· Βοήθησέ με νὰ φύγω, εἰδ' ἄλλως θὰ σὲ θανατώσω>.	17 Μόλις τὸ ἔμαθε αὐτὸ ὁ Σαούλ, εἶπεν εἰς τὴν Μελχόλ: <Διατὶ μὲ ξεγέλασες καὶ ἀπεμάκρυνες τὸν ἐχθρόν μου καὶ ἐγλύτωσε ἀπὸ τὰ χέρια μου;> Καὶ ἀπεκρίθη ἡ Μελχὸλ εἰς τὸν Σαούλ: <Μὲ ἐπίεσεν ἐκεῖνος καὶ μοῦ εἶπε: Φρόντισε νὰ μὲ ἀπομακρύνῃς καὶ νὰ μὲ γλυτώσῃς, διότι διαφορετικὰ θὰ σὲ σκοτώσω>.
18 Καὶ Δαυῒδ ἔφυγε καὶ διεσώθη καὶ παραγίνεται πρὸς Σαμουὴλ εἰς Ἀρμαθαὶμ καὶ ἀπαγγέλλει αὐτῷ πάντα, ὅσα ἐποίησεν αὐτῷ Σαούλ, καὶ ἐπορεύθη Σαμουὴλ καὶ Δαυῒδ καὶ ἐκάθισαν ἐν Ναυὰθ ἐν Ραμά.	18 Ὁ Δαυὶδ ἔφυγε καὶ ἔτσι διεσώθη. Ἦλθε πρὸς τὸν Σαμουήλ, ποὺ εὑρίσκετο εἰς τὴν Ἀρμαθαίμ, καὶ τοῦ ἀνήγγειλεν ὅλα ὅσα ἔκαμε ἐναντίον του ὁ Σαούλ. Ὁ Σαμουὴλ καὶ ὁ Δαυὶδ ἐπορεύθησαν καὶ ἐκάθισαν εἰς Ναυὰθ Ραμά.	18 Ἔφυγε λοιπὸν ὁ Δαβὶδ καὶ ἐσώθη καὶ ἔφθασεν εἰς τὴν Ἀρμαθαίμ. Εὑρῆκε δὲ ἐκεῖ τὸν Σαμουὴλ καὶ τοῦ ἀνεκοίνωσεν ὅλα, ὅσα τοῦ ἔκανε ὁ Σαούλ. Ἀνεχώρησαν δὲ ἀπὸ ἐκεῖ ὁ Σαμουὴλ καὶ ὁ Δαβὶδ καὶ ἦλθαν καὶ διέμειναν εἰς τὴν περιοχὴν τῆς Ραμᾶ, ποὺ ἐλέγετο Ναυάθ.
19 Καὶ ἀπηγγέλη τῷ Σαοὺλ λέγοντες· ἰδοὺ Δαυῒδ ἐν Ναυὰθ ἐν Ραμά.	19 Μερικοὶ ὅμως καταδόται ἀνέφεραν εἰς τὸν Σαοὺλ καὶ εἶπαν· <ἰδού, ὁ Δαυὶδ εὑρίσκεται εἰς Ναυὰθ ἐν Ραμά>.	19 Ἔφθασαν τότε πληροφοριοδόται εἰς τὸν Σαοὺλ καὶ τοῦ λέγουν: <Ὁ Δαβὶδ εὑρίσκεται εἰς τὴν Ναυὰθ τῆς Ραμᾶ>.
20 Καὶ ἀπέστειλε Σαοὺλ ἀγγέλους λαβεῖν τὸν Δαυΐδ, καὶ εἶδαν τὴν ἐκκλησίαν τῶν προφητῶν καὶ Σαμουὴλ εἱστήκει καθεστηκὼς ἐπ' αὐτῶν, καὶ ἐγενήθη ἐπὶ τοὺς ἀγγέλους τοῦ Σαοὺλ πνεῦμα Θεοῦ, καὶ προφητεύουσι.	20 Ὁ Σαοὺλ ἀμέσως ἀπέστειλεν ἐκεῖ ἄνδρας, διὰ νὰ συλλάβουν τὸν Δαυίδ. Ἐκεῖνοι ὅταν ἦλθαν, εἶδαν μίαν συγκέντρωσιν προφητῶν καὶ τὸν Σαμουὴλ νὰ ἵσταται ἐν μέσῳ αὐτῶν, διὰ νὰ τοὺς καθοδηγῇ. Ἦλθεν ὅμως καὶ εἰς τοὺς ἀνθρώπους τοῦ Σαοὺλ πνεῦμα Θεοῦ καὶ ἤρχισαν νὰ ψάλλουν ἱερὰ ἄσματα.	20 Ὅταν τὸ ἄκουσε ὁ Σαούλ, στέλλει ἀμέσως ἀνθρώπους του διὰ νὰ συλλάβουν τὸν Δαβίδ. Μόλις δὲ ἔφθασαν ἐκεῖνοι ἐπὶ τόπου, εἶδαν συγκεντρωμένους προφήτας καὶ τὸν Σαμουὴλ νὰ στέκεται ἐπὶ κεφαλῆς των. Καὶ κατὰ τὴν στιγμὴν ἐκείνην ἔπνευσε καὶ εἰς τοὺς ἀπεσταλμένους αὐτοὺς τοῦ Σαοὺλ πνεῦμα Θεοῦ καὶ ἄρχισαν καὶ ἐκεῖνοι νὰ προφητεύουν, νὰ ψάλλουν δηλαδὴ καὶ νὰ προφέρουν λόγια Θεοῦ.
21 Καὶ ἀπηγγέλη τῷ Σαούλ, καὶ ἀπέστειλεν ἀγγέλους ἑτέρους, καὶ ἐπροφήτευσαν καὶ αὐτοί, καὶ προσέθετο Σαοὺλ ἀποστεῖλαι ἀγγέλους τρίτους, καὶ ἐπροφήτευσαν καὶ αὐτοί.	21 Αὐτὸ ἔγινε γνωστὸν εἰς τὸν Σαούλ, ὁ ὁποῖος ἔστειλεν ἄλλους ἀνθρώπους, ἀλλὰ καὶ ἐκεῖνοι διὰ πνεύματος Θεοῦ ἤρχισαν νὰ ψάλλουν ἱερὰ ἄσματα. Ὁ Σαοὺλ ἀπέστειλε καὶ τρίτην ὁμάδα ἀνθρώπων, εἰς τοὺς ὁποίους συνέβησαν τὰ ἴδια, διότι καὶ αὐτοὶ ἤρχισαν νὰ ψάλλουν ἱερὰ ἄσματα.	21 Ἀνεκοίνωσαν δὲ τὸ γεγονὸς εἰς τὸν Σαοὺλ καὶ ἐκεῖνος ἔστειλεν ἀμέσως ἄλλους ἀνθρώπους του, ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ ἐπροφήτευσαν μὲ τὸν ἴδιον τρόπον. Ἔστειλε μάλιστα καὶ τρίτην ὁμάδα ἀνθρώπων του ὁ Σαούλ, ποὺ καὶ αὐτοὶ ὅμως ἐπροφήτευσαν ὅπως οἱ ἄλλοι.
22 Καὶ ἐθυμώθη ὀργῇ Σαοὺλ καὶ ἐπορεύθη καὶ αὐτὸς εἰς Ἀρμαθαὶμ καὶ ἔρχεται ἕως τοῦ φρέατος τοῦ ἅλω τοῦ ἐν τῷ Σεφὶ καὶ ἡρώτησε καὶ εἶπε· ποῦ Σαμουὴλ καὶ Δαυΐδ; Καὶ εἶπαν· ἰδοὺ ἐν Ναυὰθ ἐν Ραμά.	22 Ὁ Σαοὺλ κατελήφθη ἀπὸ μεγάλην ὀργὴν καὶ ἐπορεύθη αὐτοπροσώπως εἰς Ἀρμαθαίμ. Ὅταν ἔφθασε ἕως τὸ φρέαρ τοῦ ἁλωνίου, ποὺ εὑρίσκεται εἰς Σεφί, ἠρώτησε καὶ εἶπε· <ποῦ εἶναι ὁ Σαμουὴλ καὶ ὁ Δαυίδ;> Ἐκεῖνοι δὲ τοῦ εἶπαν· <ἰδού, εὑρίσκεται εἰς Ναυὰθ Ραμά>.	22 Κατόπιν τούτου ἐθύμωσε πολὺ ὁ Σαοὺλ καὶ ἐπῆγε καὶ ὁ ἴδιος εἰς τὴν Ἀρμαθαίμ. Ὅταν δὲ ἔφθασεν εἰς τὸ πηγάδι ποὺ εἶναι εἰς τὸ ἁλῶνι, ποὺ εὑρίσκεται εἰς τὴν θέσιν Σεφί, ἐρώτησε καὶ εἶπε: <Ποὺ εἶναι ὁ Σαμουὴλ καὶ ὁ Δαβίδ;> Καὶ τοῦ ἀπήντησαν: <Νά, ἐκεῖ εἰς τὴν Ναυὰθ τῆς Ραμᾶ>.
23 Καὶ ἐπορεύθη ἐκεῖθεν εἰς Ναυὰθ ἐν Ραμά, καὶ ἐγενήθη καὶ ἐπ' αὐτῷ πνεῦμα Θεοῦ, καὶ ἐπορεύετο προφητεύων ἕως τοῦ ἐλθεῖν αὐτὸν εἰς Ναυὰθ ἐν Ραμά.	23 Μετέβη ἀπὸ ἐκεῖ εἰς Ναυὰθ Ραμά. Ἦλθεν ὅμως καὶ εἰς αὐτὸν καθ' ὁδὸν πνεῦμα Θεοῦ καὶ ἐβάδιζεν ἀπαγγέλλων ἱερὰ ἄσματα, μέχρις ὅτου ἔφθασεν εἰς Ναυὰθ Ραμά.	23 Ἀνεχώρησε λοιπὸν ἀπὸ ἐκεῖ διὰ τὴν Ναυὰθ τῆς Ραμᾶ καί, καθὼς ἐβάδιζεν, ἔπνευσε καὶ εἰς αὐτὸν πνεῦμα Θεοῦ καὶ ἐπροχωροῦσε καὶ ἐπροφήτευε, ὅπως οἱ ἄλλοι, μέχρις ὅτου νὰ ἔλθῃ εἰς τὴν Ναυὰθ τῆς Ραμᾶ.
24 Καὶ ἐξεδύσατο τὰ ἰμάτια αὐτοῦ καὶ ἐπροφήτευσεν ἐνώπιον αὐτῶν καὶ ἔπεσε γυμνὸς ὅλην τὴν ἡμέραν ἐκείνην καὶ ὅλην τὴν νύκτα· διὰ τοῦτο ἔλεγον· εἰ καὶ Σαοὺλ ἐν προφήταις;	24 Ἐκεῖ ἀφήρεσε τὰ ἐνδύματά του καὶ ἀπήγγειλεν ἱερὰ ἄσματα ἐνώπιον τοῦ Σαμουὴλ καὶ τοῦ Δαυίδ. Ἔπεσε γυμνὸς ὅλην ἐκείνην τὴν ἡμέραν καὶ ὅλην τὴν νύκτα. Οἱ ἄνθρωποι ἔκπληκτοι δι' αὐτό, ἔλεγαν· <ἀλήθεια ὁ Σαοὺλ εἶναι μεταξὺ τῶν προφητῶν;>	24 Ἔβγαλε μάλιστα καὶ τὰ ἐνδύματά του καὶ ἐπροφὴτευσεν ἐμπρὸς εἰς αὐτοὺς καὶ ἔπεσεν εἰς τὸ ἔδαφος γυμνὸς ὅλην ἐκείνην τὴν ἡμέραν καὶ ὅλην τὴν νύκτα. Δι' αὐτὸ καὶ ἔλεγαν μὲ ἀπορίαν ὅσοι τὸ ἔμαθαν: <Ἔγινε λοιπὸν καὶ Σαοὺλ προφήτης;>