Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
αὶ
ἀπῆλθεν ἐκεῖθεν Δαυὶδ καὶ
διεσώθη καὶ ἔρχεται εἰς τὸ σπήλαιον
τὸ Ὀδολλάμ. Καὶ ἀκούουσιν
οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ καὶ ὁ
οἶκος τοῦ πατρὸς αὐτοῦ καὶ
καταβαίνουσι πρὸς αὐτὸν ἐκεῖ.
|
Δαυὶδ
ἔφυγεν ἀπὸ τὴν Γὲθ καὶ
ἦλθε σῶος καὶ ἀβλαβὴς εἰς
τὸ σπήλαιον τῆς Ὀδολλάμ. Οἱ
ἀδελφοί του καὶ ὅλοι οἱ ἄλλοι
ἄνθρωποι τοῦ σπιτιοῦ του, ὅταν ἐπληροφορήθησαν
αὐτό, κατῆλθον ἀπὸ τὴν
Βηθλεὲμ εἰς τὸ σπήλαιον, πλησίον
τῆς πόλεως, πρὸς αὐτόν.
|
ιεσώθη
λοιπὸν ἀπὸ τοὺς Φιλισταίους ὁ
Δαβὶδ καὶ ἔφυγεν ἀπὸ τὴν
πόλιν Γὲθ καὶ ἦλθεν εἰς τὸ σπήλαιον
Ὀδολλαμ, ποὺ εὑρίσκετο νοτιοδυτικῶς
τῆς Ἱερουσαλήμ. Μόλις τὸ ἔμαθαν οἱ
ἀδελφοὶ τοῦ καὶ ὅλη ἡ
πατρική του οἰκογένεια, κατέβηκαν ἐκεῖ
κοντά του. |
2
Καὶ συνήγοντο πρὸς αὐτὸν πᾶς
ἐν ἀνάγκῃ καὶ πᾶς ὑπόχρεως
καὶ πᾶς κατώδυνος ψυχῇ, καὶ
ἦν ἐπ' αὐτῶν ἡγούμενος·
καὶ ἦσαν μετ' αὐτοῦ ὡς τετρακόσιοι
ἄνδρες. |
2
Συνεκεντρώθησαν γύρω ἀπὸ τὸν
Δαυὶδ καὶ πολλοὶ ἐνδεεῖς χρεωφειλέται
καὶ καθένας, ὁ ὁποῖος ἦτο
λυπημένος κατὰ τὴν καρδίαν. Εἰς
ὅλους αὐτοὺς ἀρχηγὸς ἦτο
ὁ Δαυίδ. Ὅλοι αὐτοί, οἱ
ὁποῖοι ἦσαν μαζῆ του, ἀνήρχοντο
εἰς τετρακοσίους περίπου ἄνδρας.
|
2
Ἐμαζεύοντο δὲ πλησίον του ὅλοι, ὅσοι
ἦσαν πτωχοὶ
καὶ
καταχρεωμένοι, καὶ κάθε πονεμένος ψυχικῶς λόγῳ
τῆς διαγωγῆς τοῦ Σαούλ, καὶ ἐγινεν
ἔτσι ὁ Δαβὶδ ἀρχηγὸς ὅλων
αὐτῶν. Καὶ ἔφθασαν ὅλοι αὐτοί,
ποὺ ἦσαν μαζί του, περίπου τοὺς τετρακοσίους
ἄνδρας. |
3
Καὶ ἀπῆλθε Δαυὶδ ἐκεῖθεν
εἰς Μασσηφὰθ τῆς Μωὰβ καὶ εἶπε
πρὸς βασιλέα Μωάβ· γινέσθωσαν
δὴ ὁ πατήρ μου καὶ ἡ μήτηρ
μου παρὰ σοί, ἕως ὅτου γνῶ τί
ποιήσει μοι ὁ Θεός.
|
3
Ὁ Δαυὶδ ἔφυγεν ἀπὸ τὸ
σπήλαιον τῆς Ὀδολλὰμ καὶ ἦλθεν
εἰς τὴν πόλιν Μασσηφὰθ τῆς χώρας
Μωάβ. Εἶπε δὲ πρὸς τὸν βασιλέα
τῶν Μωαβιτῶν· <ἂς παραμείνουν,
σὲ παρακαλῶ, κοντά σου ὁ πατέρας
μου καὶ ἡ μητέρα μου, μέχρις ὅτου
ἰδῶ τί θὰ κάμῃ δι' ἐμὲ
ὁ Θεός>. |
3
Ἀνεχώρησε κατόπιν ἀπὸ ἐκεῖ ὁ
Δαβὶδ καὶ ἦλθεν εἰς τὴν Μασσηφὰθ
τῆς Μωὰβ καὶ εἶπεν εἰς τὸν
βασιλέα τῆς Μωάβ: <Δῶσε τὴν ἄδειαν
νὰ μείνουν ἐδῶ, κοντά σου, ὁ
πατέρας μου καὶ ἡ μητέρα μου, ἕως ὅτου
ἰδῶ τί θὰ κάνῃ δι’ ἐμὲ
ὁ Θεός>. |
4
Καὶ παρεκάλεσε τὸ πρόσωπον τοῦ
βασιλέως Μωάβ, καὶ κατῴκουν μετ' αὐτοῦ
πάσας τὰς ἡμέρας ὄντος τοῦ
Δαυὶδ ἐν τῇ περιοχῇ.
|
4
Αὐτὰ παρεκάλεσεν ὁ Δαυὶδ τὸν
βασιλέα τῶν Μωαβιτῶν. Ἐκεῖνος
ἐδέχθη τὴν παράκλησιν τοῦ Δαυὶδ
καὶ ἔτσι οἱ γονεῖς αὐτοῦ
ἔμειναν εἰς τὴν χώραν Μωὰβ καθ'
ὅλον τὸ διάστημα, κατὰ τὸ ὁποῖον
ὁ Δαυὶδ εὑρίσκετο εἰς τὴν
περιοχὴν ἐκείνην. |
4
Καὶ παρεκάλεσε καὶ συνεκίνησε τὸν βασιλέα
τῆς Μωὰβ καὶ ἐδέχθη αὐτὸς
νὰ μείνουν οἱ γονεῖς του μαζί του
καθ' ὅλον τὸ χρονικὸν διάστημα, ποὺ
εὑρίσκετο ὁ Δαβὶδ εἰς τὴν περιοχὴν
ἐκείνην. |
5
Καὶ εἶπε Γὰδ ὁ προφήτης πρὸς
Δαυίδ· μὴ κάθου ἐν τῇ περιοχῇ,
πορεύου καὶ ἥξεις εἰς γῆν Ἰούδα.
Καὶ ἐπορεύθη Δαυὶδ καὶ ἦλθε
καὶ ἐκάθισεν ἐν πόλει Σαρίχ.
|
5
Ὁ προφήτης Γὰδ εἶπε πρὸς τὸν
Δαυίδ· <μὴ κάθεσαι εἰς τὴν
περιοχὴν αὐτήν, ἀλλὰ φύγε
καὶ πήγαινε εἰς τὴν χώραν τῆς
Ἰουδαίας>. Ὁ Δαυὶδ πράγματι
μετέβη καὶ ἦλθεν εἰς τὴν χώραν
τῆς Ἰουδαίας καὶ ἐκάθισεν
εἰς τὴν πόλιν Σαρίχ.
|
4
Καὶ παρεκάλεσε καὶ συνεκίνησε τὸν βασιλέα
τῆς Μωὰβ καὶ ἐδέχθη αὐτὸς
νὰ μείνουν οἱ γονεῖς του μαζί του
καθ' ὅλον τὸ χρονικὸν διάστημα, ποὺ
εὑρίσκετο ὁ Δαβὶδ εἰς τὴν περιοχὴν
ἐκείνην. |
6
Καὶ ἤκουσε Σαούλ, ὅτι ἔγνωσται
Δαυὶδ καὶ οἱ ἄνδρες οἱ μετ'
αὐτοῦ· καὶ Σαοὺλ ἐκάθητο
ἐν τῷ βουνῷ ὑπὸ τὴν ἄρουραν
τὴν ἐν Ραμά, καὶ τὸ δόρυ
ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ, καὶ
πάντες οἱ παῖδες αὐτοῦ παρειστήκεισαν
αὐτῷ. |
6
Ὁ Σαοὺλ ἐπληροφορήθη τὸ γεγονός,
διότι εἶχε γίνει πλέον γνωστὸς
ὁ τόπος, ὅπου εὑρίσκετο ὁ
Δαυὶδ καὶ οἱ ἄνδρες, οἱ ὁποῖοι
ἦσαν μαζῆ του. Ὁ Σαοὺλ ἐκάθισεν
εἰς κάποιον ὕψωμα ἐπάνω ἀπὸ
ἕνα χωράφι εἰς τὴν Ραμά. Εἰς
τὰ χέρια του δὲ ἐκρατοῦσε τὸ
δόρυ καὶ ὅλοι οἱ δοῦλοι του
ἵσταντο ὄρθιοι πλησίον του.
|
6
Τὸ γεγονὸς ὅμως ἔγινε συντόμως γνωστὸν
εἰς τὸν Σαούλ, διότι ἀνεγνωρίσθησαν εὔκολα
ἀπὸ ἀνθρώπούς του ὁ Δαβὶδ καὶ
οἱ ἄνδρες, ποὺ ἦσαν μαζί του.
Κατὰ τὸν καιρὸν δὲ ἐκεῖνον
ὁ Σαοὺλ εὑρίσκετο εἰς τὸ βουνὸ
καὶ ἐκάθητο εἰς τὸ ὕψωμα Ραμὰ
κάτω ἀπὸ ἕνα θάμνον μυρίκης, ἀπὸ
αὐτοὺς ποὺ ὑπῆρχαν ἐκεῖ
εἰς τὸ χωράφι. Ἐβάσταζε δὲ εἰς
τὸ χέρι του τὸ δόρυ καὶ δίπλα του
ἔστεκαν οἱ δοῦλοι του.
|
7
Καὶ εἶπε Σαοὺλ πρὸς τοὺς παῖδας
αὐτοῦ τοὺς παρεστηκότας αὐτῷ·
ἀκούσατε δὴ υἱοὶ Βενιαμίν·
εἰ ἀληθῶς πᾶσιν ὑμῖν δώσει
ὁ υἱὸς Ἰεσσαὶ ἀγροὺς
καὶ ἀμπελῶνας καὶ πάντας ὑμᾶς
τάξει ἑκατοντάρχους χιλιάρχους;
|
7
Εἶπε ὁ Σαοὺλ πρὸς τοὺς δούλους
του, οἱ ὁποῖοι τὸν περιεστοίχιζαν·
<ἀκούσατε, λοιπόν, σεῖς ποὺ
ἀνήκετε εἰς τὴν φυλὴν Βενιαμίν.
Ὁ υἱὸς τοῦ Ἰεσσαὶ θὰ
σᾶς δώσῃ πράγματι ἀγροὺς
καὶ ἀμπελῶνας καὶ θὰ διορίσῃ
ὅλους σας ἑκατοντάρχους καὶ χιλιάρχους;
Πιστεύετε εἰς τέτοιες ὑποσχέσεις;
|
7
Καὶ εἶπεν ὁ Σαοὺλ εἰς τοὺς
δούλους του, ποὺ ἔστεκαν κοντά του: <Ἀκούσατέ
με σεῖς, οἱ ἀπόγονοι τοῦ Βενιαμίν:
Εἶναι ἀλήθεια ὅτι θὰ δώσῃ
εἰς ὅλους σας ὁ υἱὸς τοῦ
Ἰεσσαὶ χωράφια καὶ ἀμπέλια καὶ
θὰ σᾶς κάνῃ ὅλους σας ἑκατοντάρχους
καὶ χιλιάρχους; |
8
Ὅτι σύγκεισθε πάντες ὑμεῖς ἐπ'
ἐμέ, καὶ οὐκ ἔστιν ἀποκαλύπτων
τὸ ὠτίον μου ἐν τῷ διαθέσθαι
τὸν υἱόν μου διαθήκην μετὰ τοῦ
υἱοῦ Ἰεσσαί, καὶ οὐκ ἔστι
πονῶν περὶ ἐμοῦ ἐξ ὑμῶν
καὶ ἀποκαλύπτων τὸ ὠτίον
μου, ὅτι ἐπήγειρεν ὁ υἱός
μου τὸν δοῦλόν μου ἐπ' ἐμὲ
εἰς ἐχθρόν, ὡς ἡ ἡμέρα
αὕτη. |
8
Καὶ ὅμως ὅλοι σεῖς, σὰν νὰ
ἔχετε συνωμοτήσει ἐναντίον μου, διότι
κανεὶς ἀπὸ σᾶς δὲν μοῦ
ἀνέφερεν ὅτι ὁ υἱός μου
ἔκαμε ἔνορκον συμφωνίαν φιλίας μὲ
τὸν υἱὸν τοῦ Ἰεσσαί. Κανεὶς
ἀπὸ σᾶς δὲν ἐνδιαφέρεται
καὶ δὲν πονεῖ γιὰ μένα, διότι
ἄλλως θὰ μοῦ εἶχεν ἀναφέρει
ὅτι τὸ παιδί μου ἐξήγειρεν αὐτὸν
τὸν δοῦλον μου καὶ τὸν ἔκαμε
ἐχθρὸν ἐναντίον μου μέχρι τῆς
σημερινῆς ἡμέρας>.
|
8
Διότι βλέπω ὅτι ἔχετε συσπειρωθῆ ὅλοι
ἐναντίον μου καὶ δὲν ἦλθε κανείς
σας νὰ μοῦ τὸ φανερώσῃ, ὅταν
ἔκαναν συμφωνίαν συμμαχίας ὁ υἱός μου μὲ
τὸν υἱὸν τοῦ Ἰεσσαί. Δὲν
ὑπάρχει δὲ ἀνάμεσά σας κανείς, ποὺ
νὰ μὲ πονῇ καὶ ποὺ νὰ
ἐφρόντισε νὰ μοῦ εἰπῇ κρυφὰ
ὅτι ὁ υἱός μου ἦτο ἐκεῖνος,
ποὺ ἐξεσήκωσε τὸν δοῦλον μου
ἐνάντιον μου καὶ τὸν ἔκανε ἐχθρόν
μου, ὅπως φαίνεται πλέον καθαρὰ σήμερα>.
|
9
Καὶ ἀποκρίνεται Δωὴκ ὁ Σύρος
ὁ καθεστηκὼς ἐπὶ τὰς ἡμιόνους
Σαοὺλ καὶ εἶπεν· ἑώρακα
τὸν υἱὸν Ἰεσσαὶ παραγινόμενον
εἰς Νομβὰ πρὸς Ἀβιμέλεχ υἱὸν
Ἀχιτὼβ τὸν ἱερέα,
|
9
Ὁ Δωήκ, ὁ Σύρος, ὁ ὁποῖος
ἦτο ἀρχηγὸς ἐπὶ τῶν ἀνθρώπων
ποὺ ἐφύλασσαν τὰς ἡμιόνους
τοῦ Σαούλ, ἐσηκώθη καὶ εἶπεν·
<ἐγὼ εἶδα τὸν υἱὸν
τοῦ Ἰεσσαί, ὅτι ἦλθεν εἰς
Νομβὰ πρὸς τὸν ἀρχιερέα Ἀβιμέλεχ,
τὸν υἱὸν τοῦ Ἀχιτώβ.
|
9
Ἐπῆρε τότε τὸν λόγον ὁ Δωὴκ
ὁ Σύρος, ποὺ ἦτο ὑπεύθυνος διὰ
τοὺς ἡμιόνους τοῦ Σαούλ, καὶ τοῦ
εἶπεν: <Ἔχω ἰδεῖ ἐγὼ
τὸν υἱὸν τοῦ Ἰεσσαί, ποὺ
εἶχεν ἔλθει εἰς τὴν Νομβὰ καὶ
συνήντησε τὸν ἀρχιερέα Ἀβιμέλεχ, τὸν
υἱὸν τοῦ Ἀχιτώβ.
|
10
καὶ ἠρώτα αὐτῷ διὰ τοῦ
Θεοῦ καὶ ἐπισιτισμὸν ἔδωκεν
αὐτῷ καὶ τὴν ρομφαίαν Γολιὰθ
τοῦ ἀλλοφυφύλου ἔδωκεν αὐτῷ.
|
10
Ὁ ἀρχιερεὺς δὲ ἠρώτησε
χάριν αὐτοῦ τὸν Θεὸν καὶ
ἔδωκεν εἰς αὐτὸν τροφάς. Καὶ
τὴν ρομφαίαν τοῦ Γολιὰθ τοῦ
ἀλλοφύλου τοῦ ἔδωκεν>.
|
10
Ὁ Ἀβιμέλεχ μάλιστα ἐζήτησε χάριν αὐτοῦ
ὁδηγίας ἀπὸ τὸν Θεὸν καὶ
τοῦ ἔδωσε καὶ τρόφιμα. Τοῦ ἔδωσεν
ἐπίσης καὶ τὴν ρομφαίαν τοῦ Φιλισταίου
Γολιάθ>. |
11
Καὶ ἀπέστειλεν ὁ βασιλεὺς καλέσαι
τὸν Ἀβιμέλεχ υἱὸν Ἀχιτὼβ
καὶ πάντας τοὺς υἱοὺς τοῦ
πατρὸς αὐτοῦ τοὺς ἱερεῖς
τοὺς ἐν Νομβά, καὶ παρεγένοντο
πάντες πρὸς τὸν βασιλέα.
|
11
Ὁ βασιλεὺς ἔστειλε τότε ἀνθρώπους
του καὶ ἐκάλεσαν τὸν Ἀβιμέλεχ,
τὸν υἱὸν τοῦ Ἀχιτώβ, καὶ
ὅλους τοὺς υἱοὺς τοῦ πατρός
του, τοὺς ἱερεῖς ποὺ εὑρίσκοντο
εἰς Νομβά. Ὅλοι δὲ αὐτοὶ
ἦλθον καὶ παρουσιάσθησαν εἰς τὸν
βασιλέα. |
11
Μόλις τὸ ἄκουσε αὐτὸ ὁ βασιλεὺς
Σαούλ, ἔστειλεν ἀγγελιαφόρους νὰ καλέσουν
τὸν Ἀβιμέλεχ, τὸν υἱὸν
τοῦ Ἀχιτώβ, καὶ ὅλους τοὺς
υἱοὺς τοῦ πατρός του, ποὺ ἦσαν
ἱερεῖς καὶ εὑρίσκοντο εἰς τὴν
Νομβά. Καὶ ἀμέσως ὅλοι αὐτοὶ
ἦλθαν ἐμπρὸς εἰς τὸν βασιλέα.
|
12
Καὶ εἶπε Σαούλ· ἄκουε δή,
υἱὲ Ἀχιτώβ· καὶ εἶπεν·
ἰδοὺ ἐγώ, λάλει κύριε.
|
12
Εἶπεν ὁ Σαούλ· <ἄκουσε, λοιπόν,
παιδὶ τοῦ Ἀχιτώβ>. Ἐκεῖνος
ἀπήντησεν· <ἰδοὺ ἐγώ,
λαλεῖ, Κύριε>. |
12
Καὶ εἶπεν ὁ Σαούλ: <Ἄκουσε αὐτά,
ποὺ ἔχω νὰ σοῦ εἰπῶ, υἱὲ
τοῦ Ἀχιτώβ>. Καὶ ἀπεκρίθη
ὁ ἀρχιερεύς: <Εἶμαι ἐμπρός σου
καὶ ἀκούω, κύριε. Λέγε ὅ,τι θέλεις>.
|
13
Καὶ εἶπεν αὐτῷ Σαούλ· ἱνατί
συνέθου κατ' ἐμοῦ σὺ καὶ ὁ
υἱὸς Ἰεσσαὶ δοῦναί σε
αὐτῷ ἄρτον καὶ ρομφαίαν καὶ
ἐρωτᾶν αὐτῷ διὰ τοῦ Θεοῦ
θέσθαι αὐτὸν ἐπ' ἐμὲ εἰς
ἐχθρόν ὡς ἡ ἡμέρα αὕτη;
|
13
Ὁ Σαοὺλ εἶπε· <διατὶ ἔχετε
συνωμοτήσει ἐναντίον μου σὺ καὶ
ὁ υἱὸς τοῦ Ἰεσσαί, ὥστε
νὰ δώσῃς εἰς αὐτὸν ἄρτον
καὶ νὰ δώσῃς τὴν ρομφαίαν
τοῦ Γολιὰθ καὶ νὰ συμβουλευθῇς
δι' αὐτὸν τὸν Θεὸν καὶ ἔτσι
νὰ γίνῃ αὐτὸς ἐχθρός
μου μέχρι τῆς ἡμέρας αὐτῆς;>
|
13
Καὶ ὁ Σαοὺλ τοῦ εἶπε: <Διατὶ
ἔχεις συνωμοτήσει ἐναντίον μου καὶ
σὺ μαζὶ μὲ τὸν υἱὸν τοῦ
Ἰεσσαί; Διατὶ ἐδέχθης νὰ τοῦ
δώσῃς τρόφιμα καὶ ρομφαίαν καὶ νὰ
ζητήσῃς ὑπὲρ αὐτοῦ τὴν
γνώμην τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ τὸν βοηθήσῃς,
ὥστε νὰ στραφῇ ἐναντίον μου ὡς
ἐχθρός, ὅπως γίνεται πλέον σήμερα;>
|
14
Καὶ ἀπεκρίθη τῷ βασιλεῖ καὶ
εἶπε· καὶ τίς ἐν πᾶσι τοῖς
δούλοις σου ὡς Δαυὶδ πιστὸς καὶ
γαμβρὸς τοῦ βασιλέως καὶ ἄρχων
παντὸς παραγγέλματός σου καὶ ἔνδοξος
ἐν τῷ οἴκῳ σου;
|
14
Ὁ ἀρχιερεὺς ἀπήντησεν εἰς
τὸν βασιλέα καὶ εἶπε· <ποιὸς
ἄλλος ἀπὸ ὅλους τοὺς δούλους
σου εἶναι τόσον πιστὸς εἰς σέ,
ὅσον ὁ Δαυίδ, ὁ γαμβρὸς τοῦ
βασιλέως ὁ προεξάρχων πάντοτε εἰς
τὴν ἐκτέλεσιν κάθε ἐντολῆς
σου, ἔνδοξος μεταξὺ ὅλων τῶν αὐλικῶν
σου; |
14
Καὶ ἀπεκρίθη ὁ Ἀβιμέλεχ εἰς
τὸν βασιλέα καὶ εἶπε: <Ὑπάρχει
ἄραγε κανεὶς ἄλλος μέσα εἰς ὅλους
τοὺς δούλους σου τόσον ἀφωσιωμένος εἰς
σέ, ὅπως ὁ Δαβίδ, ποὺ εἶναι μάλιστα
γαμβρὸς τοῦ βασιλέως καὶ ἐπὶ
κεφαλῆς ὅλης τῆς φρουρᾶς σου καὶ
πρωτοστατεῖ εἰς τὴν ἐφαρμογὴν
κάθε προσταγῆς σου; Ὑπάρχει ἄλλος τόσον
ἔνδοξος μέσα εἰς τὸ ἀνάκτορόν σου;
|
15
Ἦ σήμερον ἦργμαι ἐρωτᾶν αὐτῷ
διὰ τοῦ Θεοῦ; Μηδαμῶς. Μὴ δότω
ὁ βασιλεὺς κατὰ τοῦ δούλου αὐτοῦ
λόγον καὶ ἐφ' ὅλον τὸν οἶκον
τοῦ πατρός μου, ὅτι οὐκ ᾔδει
ὁ δοῦλός σου ἐν πᾶσι τούτοις
ρῆμα μικρὸν ἢ μέγα.
|
15
Μήπως, τάχα, σήμερον ἔκαμα ἀρχὴν
νὰ ἐρωτῶ δι' αὐτὸν τὸν
Θεόν; Καθόλου. Μὴ θελήσῃ ὁ
βασιλεὺς νὰ καταλογίσῃ εὐθύνην
εἰς ἐμὲ καὶ εἰς ὅλους
τοὺς ἀνθρώπους τοῦ σπιτιοῦ μου
διὰ τὴν διαγωγήν μου πρὸς τὸν
Δαυίδ, διότι ἐγὼ ὁ δοῦλος
σου οὔτε ὅλην τὴν ὑπόθεσιν γνωρίζω
οὔτε κἂν μικρὰν γνῶσιν αὐτῆς
ἔχω>. |
15
Τώρα μήπως ἄρχισα νὰ ζητῶ τὴν γνώμην
τοῦ Θεοῦ δι’ αὐτόν; Κάθε ἄλλο! Ἂς
μὴ ρίξῃ λοιπὸν ὁ βασιλεὺς ἐνοχὴν
εἰς ἐμέ, τὸν δοῦλον του, καὶ
εἰς ὅλην τὴν πατρικήν μου οἰκογένειαν,
διότι ἐγώ, ὁ δοῦλος σου, δὲν ἤξευρα
τίποτε ἀπὸ ὅλα αὐτὰ ποὺ
εἶπες, οὔτε σπουδαῖον οὔτε ἀσήμαντον>.
|
16
Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς Σαούλ·
θανάτῳ ἀποθανῇ, Ἀβιμέλεχ,
σὺ καὶ ὁ οἶκος τοῦ πατρός
σου. |
16
Εἶπεν ὁ βασιλεὺς Σαούλ· <θὰ
ἐκτελεσθῇς σύ, Ἀβιμέλεχ, καὶ
ὅλη ἡ οἰκογένεια τοῦ πατρός
σου>. |
16
Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς Σαούλ: <Θὰ
τιμωρηθῇς ὁπωσδήποτε μὲ θάνατον, Ἀβιμέλεχ,
καὶ σὺ καὶ ὅλη ἡ πατρική
σου οἰκογένεια>. |
17
Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς τοῖς παρατρέχουσι
τοῖς ἐφεστηκόσι πρὸς αὐτόν·
προσαγάγετε καὶ θανατοῦτε τοὺς ἱερεῖς
τοῦ Κυρίου, ὅτι ἡ χεὶρ αὐτῶν
μετὰ Δαυίδ, καὶ ὅτι ἔγνωσαν
ὅτι φεύγει αὐτός, καὶ οὐκ
ἀπεκάλυψαν τὸ ὠτίον μου. Καὶ
οὐκ ἐβουλήθην οἱ παῖδες τοῦ
βασιλέως ἐπενεγκεῖν τὰς χεῖρας
αὐτῶν ἀπαντῆσαι τοὺς ἱερεῖς
Κυρίου. |
17
Διέταξεν ὁ βασιλεὺς ἀμέσως τοὺς
ἄνδρας τῆς σωματοφυλακῆς του, ποὺ
ἵσταντο πλησίον του, καὶ εἶπε·
<φέρετε ἐδῶ καὶ ἐκτελέσατε
τοὺς ἱερεῖς τοῦ Κυρίου, διότι
αὐτοὶ ἔχουν συμμαχήσει μὲ τὸν
Δαυίδ. Ἐνῷ δὲ ἐγνώριζαν
ὅτι ὁ Δαυὶδ εἶχε δραπετεύσει
ἀπὸ ἐμὲ διὰ νὰ μὴ
τιμωρηθῇ, δὲν μοῦ ἀπεκάλυψαν
τὸ γεγονός>. Οἱ ἄνδρες τῆς
σωματοφυλακῆς τοῦ βασιλέως, δὲν ἐτόλμησαν
νὰ σηκώσουν τὰ χέρια των καὶ
νὰ φονεύσουν τοὺς ἱερεῖς τοῦ
Κυρίου. |
17
Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς εἰς τοὺς
φρουρούς του, ποὺ τὸν συνώδευαν καὶ
ἔστεκαν δίπλα του: <Νὰ φέρετε ἐδῶ
καὶ νὰ σκοτώσετε τοὺς ἱερεῖς
τοῦ Κυρίου, διότι ἔδωσαν χέρι βοηθείας εἰς
τὸν Δαβὶδ καὶ μολονότι ἤξεραν ὅτι
ἦτο δραπέτης, δέν μου τὸ ἐφανερωσαν». Οἱ
δοῦλοι ὅμως τοῦ βασιλέως δὲν ἠθέλησαν
νὰ βάλουν τὰ χέρια των εἰς τοὺς
ἱερεῖς τοῦ Κυρίου καὶ νὰ τοὺς
σκοτώσουν. |
18
Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς τῷ Δωήκ·
ἐπιστρέφου οὐ καὶ ἀπάντα
εἰς τοὺς ἱερεῖς. Καὶ ἐπεστράφη
Δωὴκ ὁ Σύρος καὶ ἐθανάτωσε
τοὺς ἱερεῖς τοῦ Κυρίου ἐν
τῇ ἡμέρα ἐκείνῃ, τριακοσίους
καὶ πέντε ἄνδρας, πάντας αἴροντας
ἐφούδ. |
18
Εἶπε τότε ὁ βασιλεὺς πρὸς τὸν
Δωήκ· <γύρισε σὺ καὶ κτύπα
τοὺς ἱερεῖς>. Ὁ Δωὴκ ὁ
Σύρος ἐγύρισε πράγματι καὶ ἐθανάτωσε
τοὺς ἱερεῖς τοῦ Κυρίου κατὰ
τὴν ἡμέραν ἐκείνην. Τριακοσίους
καὶ πέντε ἄνδρας ἐφόνευσε, ὅλους
ἔχοντας τὸ ἱερατικὸν ἔνδυμα
ἐφούδ. |
18
Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς εἰς τὸν
Δωήκ: <Ἔλα, γύρισε σὺ πρὸς τοὺς
ἱερεῖς καὶ κτύπησέ τους διὰ
νὰ τοὺς σκοτώσῃς>. Καὶ ἐστράφη
πράγματι ἐναντίον των ὁ Δωὴκ ὁ Σύρος
καὶ ἐσκότωσε κατὰ τὴν ἡμέραν
ἐκείνην τοὺς ἱερεῖς τοῦ
Κυρίου, ποὺ ἦσαν τριακόσιοι πέντε ἄνδρες.
Ἐφοροῦσαν δὲ ὅλοι αὐτοὶ
καὶ τὸ ἄμφιον ἐφούδ.
|
19
Καὶ τὴν Νομβὰ τὴν πόλιν τῶν
ἱερέων ἐπάταξεν ἐν στόματι
ρομφαίας ἀπ' ἀνδρὸς ἕως γυναικός,
ἀπὸ νηπίου ἕως θηλάζοντος καὶ
μόσχου καὶ ὄνου καὶ προβάτου.
|
19
Ὁ δὲ Σαοὺλ ἐν στόματι μαχαίρας
ἐπέρασε τὴν πόλιν Νομβά, ὅλους
τοὺς κατοίκους τῆς πόλεως αὐτῆς
τῶν ἱερέων ἀπὸ ἀνδρὸς
ἕως γυναικός, ἀπὸ νηπίου μέχρι
θηλάζοντος, ἀπὸ μόσχου μέχρι
ὄνου καὶ προβάτου. |
19
Διέταξε δὲ ἐπὶ πλέον ὁ Σαοὺλ
καὶ ἐσκότωσαν μὲ μαχαίρι ὅλους,
ὅσοι εὑρίσκοντο εἰς τὴν πόλιν τῶν
ἱερέων, ποὺ ἐλέγετο Νομβά, ἄνδρας
καὶ γυναῖκας, νήπια καὶ βρέφη ποὺ
ἐθήλαζαν, μέχρι καὶ μοσχάρια καὶ ὄνους
καὶ πρόβατα. |
20
Καὶ διασώζεται υἱὸς εἰς τῷ
Ἀβιμέλεχ υἱῷ Ἀχιτώβ, καὶ
ὄνομα αὐτῷ Ἀβιάθαρ, καὶ
ἔφυγεν ὀπίσω Δαυίδ.
|
20
Ἀπὸ δὲ τὴν σφαγὴν αὐτὴν
διεσώθη ἔνας μόνον υἱὸς τοῦ
Ἀβιμέλεχ, υἱοῦ τοῦ Ἀχιτώβ.
Τὸ ὄνομα τοῦ διασωθέντος ἦτο
Ἀβιάθαρ. Αὐτὸς ἔσπευσε καὶ
κατέφυγε πλησίον τοῦ Δαυίδ.
|
20
Διεσώθη δὲ μόνον ἕνας υἱὸς τοῦ
Ἀβιμέλεχ, τοῦ υἱοῦ τοῦ Ἀχιτώβ,
ποὺ ὠνομάζετο Ἀβιάθαρ καὶ ὁ
ὁποῖος κατέφυγεν εἰς τὸν Δαβίδ.
|
21
Καὶ ἀπήγγειλεν Ἀβιάθαρ τῷ
Δαυίδ, ὅτι ἐθανάτωσε Σαοὺλ πάντας
τοὺς ἱερεῖς τοῦ Κυρίου.
|
21
Ὁ Ἀβιάθαρ ἀνήγγειλεν εἰς
τὸν Δαυὶδ ὅτι ὁ Σαοὺλ ἐθανάτωσεν
ὅλους τοὺς ἱερεῖς τοῦ Κυρίου.
|
21
Καὶ ἀνήγγειλεν ὁ Ἀβιάθαρ εἰς
τὸν Δαβὶδ ὅτι ὁ Σαοὺλ ἐσκότωσε
ὅλους τοὺς ἱερεῖς τοῦ Κυρίου.
|
22
Καὶ εἶπε Δαυὶδ τῷ Ἀβιάθαρ·
ᾔδειν ὅτι ἐν τῇ ἡμέρᾳ
ἐκείνῃ ὅτι Δωὴκ ὁ Σύρος
ὅτι ἀπαγγέλλων ἀπαγγελεῖ τῷ
Σαούλ· ἐγὼ εἰμι αἴτιος
τῶν ψυχῶν οἴκου τοῦ πατρός σου·
|
22
Ὁ δὲ Δαυὶδ ἀπήντησεν εἰς
τὸν Ἀβιάθαρ· <καλὰ τὸ
εἶχα ἀντιληφθῆ κατὰ τὴν ἡμέραν
ἐκείνην ὅτι ὁ Δωὴκ ὁ Σύρος
θὰ ἔσπευδε νὰ ἀναγγείλῃ
ὅλα εἰς τὸν Σαούλ. Ἐγὼ
εἶμαι ἡ αἰτία τοῦ φόνου
τῶν ἀνθρώπων τῆς πατρικῆς σου
οἰκογενείας. |
22
Καὶ εἶπεν ὁ Δαβὶδ εἰς τὸν
Ἀβιάθαρ: <Τὸ ἤξερα καὶ τὸ
ἐπερίμενα ἀπὸ τὴν ἡμέραν ἐκείνην,
ποὺ μὲ εἶδεν ὁ Δωὴκ ὁ
Σύρος, ὅτι θὰ τὰ ἐφανέρωνεν
ὁπωσδήποτε ὅλα εἰς τὸν Σαούλ. Ἐγὼ
εἶμαι ὁ αἴτιος τοῦ θανάτου τῶν
μελῶν τῆς πατρικῆς σου οἰκογενείας.
|
23
κάθου μετ' ἐμοῦ, μὴ φόβου, ὅτι
οὗ ἐὰν ζητῶ τῇ ψυχῇ μου
τόπον, ζητήσω καὶ τῇ ψυχῇ σου,
ὅτι πεφύλαξαι σὺ παρ' ἐμοί.
|
23
Κάθισε μαζῆ μου καὶ μὴ φοβῆσαι.
Διότι ἐγώ, ὅπως φροντίζω διὰ
τὸν ἑαυτόν μου, θὰ φροντίσω
καὶ διὰ τὴν ἰδικήν σου ζωήν.
Μεινε πλησίον μου καὶ θὰ εὐρίσκεσαι
ἐν ἀσφαλείᾳ>. |
23
Κάθησε τώρα μαζί μου καὶ μὴ φοβᾶσαι. Σὲ
βεβαιώνω ὅτι ὅπου θὰ καταφεύγω, διὰ
νὰ ἀσφαλίζω τὸν ἑαυτόν μου,
θὰ φροντίζω καὶ διὰ τὴν ζωήν σου.
Κοντά μου θὰ προστατευθῇς καὶ θὰ εἶσαι
ἀσφαλής>. |