Βασιλειών Α : Κεφάλαιον ΚΣΤ'

Πρωτότυπο Κείμενο

αὶ ἔρχονται οἱ Ζιφαῖοι ἐκ τῆς αὐχμώδους πρὸς τὸν Σαοὺλ εἰς τὸν βουνὸν λέγοντες· ἰδοὺ Δαυὶδ σκεπάζεται μεθ' ἡμῶν ἐν τῷ βουνῷ τοῦ Ἐχελὰ τοῦ κατὰ πρόσωπον τοῦ Ἰεσσαιμοῦν.
2 Καὶ ἀνέστη Σαοὺλ καὶ κατέβη τὴν ἔρημον Ζὶφ καὶ μετ' αὐτοῦ τρεῖς χιλιάδες ἀνδρῶν ἐκλεκτοὶ ἐξ Ἰσραὴλ ζητεῖν τὸν Δαυὶδ ἐν τῇ ἐρήμῳ Ζίφ.
3 Καὶ παρενέβαλε Σαοὺλ ἐν τῷ βουνῷ τοῦ Ἐχελὰ τῷ ἐπὶ προσώπου τοῦ Ἰεσσαιμοῦν ἐπὶ τῆς ὁδοῦ, καὶ Δαυὶδ ἐκάθισεν ἐν τῇ ἐρήμῳ. Καὶ εἶδε Δαυὶδ ὅτι ἥκει Σαοὺλ ὀπίσω αὐτοῦ εἰς τὴν ἔρημον,
4 καὶ ἀπέστειλε Δαυὶδ κατασκόπους καὶ ἔγνω ὅτι ἥκει Σαοὺλ ἕτοιμος ἐκ Κεϊλά.
5 Καὶ ἀνέστη Δαυὶδ λάθρα καὶ εἰσπορεύεται εἰς τὸν τόπον, οὗ ἐκάθευδεν ἐκεῖ Σαούλ, καὶ ἐκεῖ Ἀβεννὴρ υἱὸς Νὴρ ἀρχιστράτηγος αὐτοῦ, καὶ Σαοὺλ ἐκάθευδεν ἐν λαμπήνῃ, καὶ ὁ λαὸς παρεμβεβληκὼς κύκλῳ αὐτοῦ.
6 Καὶ ἀπεκρίθη Δαυὶδ καὶ εἶπε πρὸς Ἀβιμέλεχ τὸν Χετταῖον καὶ πρὸς Ἀβεσσὰ υἱὸν Σαρουΐας ἀδελφὸν Ἰωὰβ λέγων· τίς εἰσελεύσεται μετ' ἐμοῦ πρὸς Σαοὺλ εἰς τὴν παρεμβολήν; Καὶ εἶπεν Ἀβεσσά· ἐγὼ εἰσελεύσομαι μετὰ σοῦ.
7 Καὶ εἰσπορεύεται Δαυὶδ καὶ Ἀβεσσὰ εἰς τὸν λαὸν τὴν νύκτα, καὶ ἰδοὺ Σαοὺλ καθεύδων ὕπνῳ ἐν λαμπήνῃ, καὶ τὸ δόρυ αὐτοῦ ἐμπεπηγὸς εἰς τὴν γῆν πρὸς κεφαλῆς αὐτοῦ, καὶ Ἀβεννὴρ καὶ ὁ λαὸς αὐτοῦ ἐκάθευδε κύκλῳ αὐτοῦ.
8 Καὶ εἶπεν Ἀβεσσὰ πρὸς Δαυίδ· ἀπέκλεισε Κύριος σήμερον τὸν ἐχθρόν σου εἰς χεῖράς σου, καὶ νῦν πατάξω αὐτὸν τῷ δόρατι εἰς τὴν γῆν ἅπαξ καὶ οὐ δευτερώσω αὐτῷ.
9 Καὶ εἶπε Δαυὶδ πρὸς Ἀβεσσά· μὴ ταπεινώσῃς αὐτόν, ὅτι τίς ἐποίσει χεῖρα αὐτοῦ ἐπὶ χριστὸν Κυρίου καὶ ἀθωωθήσεται;
10 Καὶ εἰπὲ Δαυίδ· ζῇ Κύριος, ἐὰν μὴ Κύριος παίσῃ αὐτόν, ἢ ἡ ἡμέρα αὐτοῦ ἔλθῃ καὶ ἀποθάνῃ, ἢ εἰς πόλεμον καταβῇ καὶ προστεθῇ·
11 μηδαμῶς μοι παρὰ Κυρίου ἐπενεγκεῖν χεῖρά μου ἐπὶ χριστὸν Κυρίου· καὶ νῦν λαβὲ δὴ τὸ δόρυ ἀπὸ προσκεφαλῆς αὐτοῦ καὶ τὸν φακὸν τοῦ ὕδατος, καὶ ἀπέλθωμεν ἡμεῖς καθ' ἑαυτούς.
12 Καὶ ἔλαβε Δαυὶδ τὸ δόρυ καὶ τὸν φακὸν τοῦ ὕδατος ἀπὸ προσκεφαλῆς αὐτοῦ, καὶ ἀπῆλθον καθ' ἑαυτούς· καὶ οὐκ ἦν ὁ βλέπων καὶ οὐκ ἦν ὁ γινώσκων καὶ οὐκ ἦν ὁ ἐξεγειρόμενος, πάντες ὑπνοῦντες, ὅτι θάμβος Κυρίου ἐπέπεσεν ἐπ' αὐτούς.
13 Καὶ διέβη Δαυὶδ εἰς τὸ πέραν καὶ ἔστη εἰς τὴν κορυφὴν τοῦ ὄρους μακρόθεν, καὶ πολλὴ ἡ ὁδὸς ἀνὰ μέσον αὐτῶν.
14 Καὶ προσεκαλέσατο Δαυὶδ τὸν λαὸν καὶ τῷ Ἀβεννὴρ ἐλάλησε λέγων· οὐκ ἀποκριθήσῃ Ἀβεννήρ; Καὶ ἀπεκρίθη Ἀβεννὴρ καὶ εἶπε· τίς εἶ σὺ ὁ καλῶν με;
15 Καὶ εἶπε Δαυὶδ πρὸς Ἀβεννήρ· οὐκ ἀνὴρ σύ; Καὶ τίς ὡς σὺ ἐν Ἰσραήλ; Καὶ διατὶ οὐ φυλάσσεις τὸν κύριόν σου τὸν βασιλέα; Ὅτι εἰατελθεν εἰς ἐκ τοῦ λαοῦ διαφθείραι τὸν κύριόν σου τὸν βασιλέα; Ὅτι εἰσῆλθεν εἶς ἐκ τοῦ λαοῦ διαφθεῖραι τν κύριόν σου τὸν βασιλέα.
16 Καὶ οὐκ ἀγαθὸν τὸ ρῆμα τοῦτο, ὃ πεποίηκας· ζῇ Κύριος, ὅτι υἱοὶ θανατώσεως ὑμεῖς οἱ φυλάσσοντες τὸν βασιλέα τὸν κύριον ὑμῶν τὸν χριστὸν Κυρίου. Καὶ νῦν ἰδὲ δή· τὸ δόρυ τοῦ βασιλέως καὶ ὁ φακὸς τοῦ ὕδατος ποῦ ἐστι τὰ πρὸς κεφαλῆς αὐτοῦ;
17 Καὶ ἐπέγνω Σαοὺλ τὴν φωνὴν Δαυὶδ καὶ εἶπεν· ἡ φωνὴ σου αὕτη, τέκνον Δαυίδ; Καὶ εἶπε Δαυίδ· δοῦλός σου, κύριε βασιλεῦ.
18 Καὶ εἶπεν· ἱνατὶ τοῦτο καταδιώκει ὁ κύριος ὀπίσω τοῦ δούλου αὐτοῦ; Ὅτι τί ἡμάρτηκα καὶ τί εὑρέθη ἐν ἐμοὶ ἀδίκημα;
19 Καὶ νῦν ἀκουσάτω ὁ κύριός μου ὁ βασιλεὺς τὸ ρῆμα τοῦ δούλου αὐτοῦ· εἰ ὁ Θεὸς ἐπισείει σε ἐπ' ἐμέ, ὀσφρανθείη θυσίας σου· καὶ εἰ υἱοὶ ἀνθρώπων, ἐπικατάρατοι οὗτοι ἐνώπιον Κυρίου, ὅτι ἐξέβαλόν με σήμερον μὴ ἐστηρίχθαι ἐν κληρονομίᾳ Κυρίου λέγοντες· πορεύου, δούλευε θεοῖς ἑτέροις.
20 Καὶ νῦν μὴ πέσοι τὸ αἷμά μου ἐπὶ τὴν γῆν ἐξεναντίας προσώπου Κυρίου, ὅτι ἐξελήλυθεν ὁ βασιλεὺς Ἰσραὴλ ζητεῖν ψυχήν μου, καθὼς καταδιώκει ὁ νυκτικόραξ ἐν τοῖς ὅρεσι.
21 Καὶ εἶπε Σοούλ· ἡμάρτηκα· ἐπίστρεφε τέκνον Δαυίδ, ὅτι οὐ κακοποιήσω σε ἀνθ' ὧν ἔντιμος ψυχή μου ἐν ὀφθαλμοῖς σου καὶ ἐν τῇ σήμερον· μεματαίωμαι καὶ ἠγνόηκα πολλὰ σφόδρα.
22 Καὶ ἀπεκρίθη Δαυὶδ καὶ εἶπεν· ἰδοὺ τὸ δόρυ τοῦ βασιλέως· διελθέτω εἰς τῶν παιδαρίων καὶ λαβέτω αὐτό.
23 Καὶ Κύριος ἐπιστρέψει ἑκάστῳ κατὰ τὰς δικαιοσύνας αὐτοῦ καὶ τὴν πίστιν αὐτοῦ, ὡς παρέδωκέ σε Κύριος σήμερον εἰς χεῖράς μου καὶ οὐκ ἠθέλησα ἐπενεγκεῖν χεῖρά μου ἐπὶ χριστὸν Κυρίου.
24 Καὶ ἰδοὺ καθὼς ἐμεγαλύνθη ἡ ψυχή σου σήμερον ἐν ταύτῃ ἐν ὀφθαλμοῖς μου, οὕτως μεγαλυνθείη ἡ ψυχή μου ἐνώπιον Κυρίου καὶ σκεπάσαι με καὶ ἐξελεῖταί με ἐκ πάσης θλίψεως.
25 Καὶ εἶπε Σαοὺλ πρὸς Δαυίδ· εὐλογημένος σύ, τέκνον, καὶ ποιῶν ποιήσεις καὶ δυνάμενος δυνήσῃ. Καὶ ἀπῆλθε Δαυὶδ εἰς τὴν ὁδὸν αὐτοῦ, καὶ Σαοὺλ ἀνέστρεψεν εἰς τὸν τόπον αὐτοῦ.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

ἱ Ζιφαῖοι ἦλθον ἀπὸ τὴν ξηρὰν καὶ τραχεῖαν χώραν των εἰς Γαβαά, ὅπου ἦτο ὁ Σαούλ, καὶ τοῦ εἶπαν· <ἰδού, ὁ Δαυὶδ κρύπτεται εἰς τὴν χώραν μας, εἰς τὸν λόφον Ἐχελά, ὁ ὁποῖος εὑρίσκεται ἀπέναντι τοῦ Ἰεσσαιμοῦν>.
2 Ἠγέρθη ὁ Σαοὺλ καὶ κατέβη εἰς τὴν ἔρημον Ζὶφ ἔχων μαζῆ του τρεῖς χιλιάδας ἄνδρας ἐκλεκτοὺς ἀπὸ ὅλους τοὺς Ἰσραηλίτας, διὰ νὰ ἀναζητήσῃ τὸν Δαυὶδ εἰς τὴν ἔρημον Ζίφ.
3 Ὁ Σαοὺλ ἦλθε καὶ ἐστρατοπέδευσεν εἰς τὸν λόφον Ἐχελά, ὁ ὁποῖος εὑρίσκετο ἀπέναντι τοῦ Ἰεσσαμοῦν· ἐστρατοπέδευσεν εἰς τὴν ὁδόν. Ὁ Δαυὶδ εὑρίσκετο εἰς τὴν ἔρημον. Ἔμαθε δὲ ὅτι ὁ Σαοὺλ ἦλθε πίσω ἀπὸ αὐτὸν εἰς τὴν ἔρημον.
4 Ἀπέστειλε κατασκόπους καὶ ἐβεβαιώθη ὅτι πράγματι ὁ Σαοὺλ εἶχεν ἔλθει ἀπὸ τὴν Κεϊλὰ ἕτοιμος μὲ στρατὸν, διὰ νὰ τὸν συλλάβῃ.
5 Ὁ Δαυὶδ ἠγέρθη καὶ ἀπεφάσισε νὰ εἰσδύσῃ κρυφίως εἰς τὸν τόπον, ὅπου ἐκοιμᾶτο ὁ Σαούλ. Ἐκεῖ δὲ ἐκοιμᾶτο καὶ ὁ ἀρχιστράτηγος τοῦ Σαούλ, ὁ Ἀβεννήρ, ὁ υἱὸς τοῦ Νήρ. Ὁ Σαοὺλ ἐκοιμᾶτο εἰς τὴν σκηνήν του, οἱ δὲ στρατιῶται ἐκοιμῶντο κύκλῳ ἀπὸ τὴν σκηνήν του.
6 Ὁ Δαυὶδ εἶπε πρὸς τὸν Ἀβιμέλεχ, ὁ ὁποῖος κατήγετο ἀπὸ τὴν φυλὴν τῶν Χετταίων, καὶ πρὸς τὸν ἀνεψιόν του τὸν Ἀβεσσά, υἱὸν τῆς ἀδελφῆς του τῆς Σαρουΐας καὶ ἀδελφὸν τοὺ Ἰωάβ, καὶ εἶπε· <ποιὸς θάρθῃ μαζῆ μου, διὰ νὰ εἰσχωρήσωμεν κρυφίως εἰς τὸ στρατόπεδον τοῦ Σαούλ;> Ὁ Ἀβεσσὰ ἀπήντησεν· <ἐγὼ θὰ ἔλθω μαζῆ σου>.
7 Ὁ Δαυὶδ πράγματι εἰσεχώρησε μαζῆ μὲ τὸν Ἀβεσσὰ ἀνάμεσα ἀπὸ τοὺς στρατιώτας τοῦ Σαοὺλ κατὰ τὴν νύκτα. Καὶ ἰδοὺ ὁ Σαοὺλ ἐκοιμᾶτο βαθέως εἰς τὴν σκηνήν του, τὸ δὲ βασιλικὸν δόρυ του ἦτο μπηγμένον εἰς τὸ χῶμα, κοντὰ εἰς τὸ κεφάλι του. Ὁ Ἀβεννὴρ καὶ ὁ στρατός του ἐκοιμῶντο γύρω ἀπὸ αὐτόν.
8 Ὁ Ἀβεσσὰ εἶπε τότε πρὸς τὸν Δαυίδ· <ὁ Θεὸς σήμερον σοῦ ἔχει παραδώσει εἰς τὰ χέρια σου τὸν ἐχθρόν σου. Καὶ τώρα ἄφησέ με νὰ κτυπήσω αὐτὸν μὲ τὸ δόρυ μου μίαν μόνην φορὰν καὶ τὸ δόρυ μου θὰ φθάσῃ εἰς τὴν γῆν, χωρὶς νὰ παραστῇ ἀνάγκη νὰ κτυπήσω δεύτερη φορά>.
9 Ὁ Δαυὶδ ἀπήντησε πρὸς τὸν Ἀβεσσά· <μὴ φονεύσῃς καὶ μὴ ἐξευτελίσῃς αὐτόν, διότι ποιὸς θὰ τολμήσῃ νὰ ἁπλώσῃ τὸ χέρι του ἐναντίον βασιλέως, τὸν ὁποῖον ἔχρισεν ὁ Θεὸς καὶ θὰ θεωρηθῇ ἀθῶος καὶ ἀνένοχος;>
10 Ὁ Δαυὶδ προσέθεσεν· <ὁρκίζομαι εἰς τὸν Κύριον ὅτι δὲν πρέπει νὰ γίνῃ κάτι τέτοιο. Ὁ Κύριος μόνον δύναται νὰ κτυπήσῃ τὸν Σαοὺλ ἢ νὰ τὸν ἀφήσῃ ἐν τῇ ζωῇ ἕως τὴν ἡμέραν κατὰ τὴν ὁποίαν θὰ ἔλθῃ ἡ ὥρα νὰ ἀποθάνῃ εἰρηνικῶς ἢ ὅταν μεταβῇ εἰς πόλεμον καὶ φονευθῇ ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς του.
11 Ὁ Κύριος νὰ μὴ δώσῃ ποτὲ καὶ ἀπλώσω τὸ χέρι μου ἐναντίον βασιλέως, τὸν ὁποῖον Αὐτὸς ἔχρισε. Καὶ τώρα πάρε τὸ δόρυ, ποὺ εὑρίσκεται κοντὰ εἰς τὴν κεφαλήν του, καὶ τὸ δοχεῖον τοῦ ὕδατος καὶ ἂς φύγωμεν ἀπ' ἐδῶ, διὰ νὰ ἐπανέλθωμεν εἰς τὸ στρατόπεδόν μας>.
12 Ὁ Δαυὶδ ἐπῆρε τὸ δόρυ καὶ τὸ φακοειδὲς δοχεῖον τοῦ ὕδατος ποὺ εὑρίσκοντο κοντὰ εἰς τὴν κεφαλὴν τοῦ Σαούλ, καὶ ἔφυγαν διὰ τὸ στρατόπεδόν των. Κανεὶς δὲν τοὺς εἶδε, κανεὶς δὲν τοὺς ἀντελήφθη, κανεὶς δὲν ἐσηκώθη, ὅλοι ἐκοιμῶντο βαθειά, διότι ὁ Κύριος τοὺς ἐθάμπωσε.
13 Κατόπιν ὁ Δαυὶδ ἐπέρασε εἰς τὴν ἀπέναντι πλευρὰν τοῦ ὅρους, ἀνέβη καὶ ἐστάθη ὄρθιος ἀπὸ μακρυὰ εἰς τὴν κορυφήν. Ἡ δὲ ἀπόστασις μεταξὺ τοῦ στρατοπέδου τοῦ Σαοὺλ καὶ αὐτοῦ ἦτο μεγάλη.
14 Ὁ Δαυὶδ ἐφώναξε τὸν λαὸν καὶ ὡμίλησε πρὸς τὸν Ἀβεννὴρ λέγων· <Ἀβεννήρ, δὲν θὰ μοῦ ἀπαντήσῃς;> Ὁ Ἀβεννὴρ ἀπήντησε καὶ εἶπε· <ποιὸς εἶσαι σύ,ὁ ὁποῖος μὲ φωνάζεις;>
15 Ὁ Δαυὶδ εἰπὲ πρὸς τὸν Ἀβεννήρ· <δὲν εἶσαι σὺ πράγματι γενναῖος ἀνήρ; Ποιὸς ἄλλος εἶναι τόσον ἀνδρεῖος μεταξὺ τῶν Ἰσραηλιτῶν, ὅσον σύ; Διατὶ λοιπὸν δὲν φρουρεῖς καὶ δὲν προφυλάσσεις τὸν κύριόν σου καὶ βασιλέα; Αὐτὸ σοῦ τὸ λέγω, διότι κάποιος Ἰσραηλίτης εἰσῆλθεν εἰς τὸ στρατόπεδόν σου, διὰ νὰ φονεύσῃ τὸν βασιλέα.
16 Ἡ ἀμέλεια, τὴν ὁποίαν ἔδειξες, δὲν εἶναι καθόλου καλή. Ὁρκίζομαι εἰς τὸν Θεὸν ὅτι σὺ καὶ ὅσοι ἄλλοι φυλάσσουν τὸν βασιλέα καὶ κύριόν σου τὸν χριστὸν Κυρίου εἶσθε ἄξιοι θανάτου. Καὶ τώρα ἰδοὺ ἡ ἀπόδειξις ὅτι δὲν φρουρεῖτε τὸν βασιλέα σας. Τὸ βασιλικὸν δόρυ καὶ τὸ δοχεῖον τοῦ ὕδατος, τὰ ὁποῖα ἦσαν κοντὰ εἰς τὴν κεφαλὴν τοῦ βασιλέως, ποῦ εὑρίσκονται τώρα;>
17 Ὁ Σαοὺλ ἀνεγνώρισε τὴν φωνὴν τοῦ Δαυὶδ καὶ εἶπε· <παιδί μου Δαυίδ, ἡ φωνή σου εἶναι αὐτή;> Ὁ Δαυὶδ ἀπήντησεν· <ναί, ἐγὼ εἶμαι, ὁ δοῦλος σου, κύριε βασιλεῦ>.
18 Καὶ προσέθεσε· <διατὶ ἐμὲ τὸν δοῦλον σου καταδιώκεις πάντοτε; Εἰς τί ἔχω πταίσει ἀπέναντί σου καὶ ποῖον εἶναι τὸ ἀδίκημά μου;
19 Καὶ τώρα ὁ κύριός μου καὶ ὁ βασιλεύς μου ἂς καταδεχθῇ νὰ ἀκούσῃ τὰ λόγια ἐμοῦ τοῦ δούλου του· Ἐὰν μὲν ὁ Θεὸς σὲ ἀποστέλλῃ ἐναντίον μου, διὰ νὰ μὲ φονεύσῃς, ἂς προσφερθῇ ἡ ζωή μου ὡς εὐάρεστος θυσία εἰς τὸν Θεόν. Ἐὰν ὅμως πονηροὶ ἄνθρωποι σὲ ἐξερεθίζουν ἐναντίον μου, ἂς εἶναι κατηραμένοι ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, διότι σήμερον μὲ ἔχουν ἐκδιώξει καὶ δὲν μὲ ἀφήνουν νὰ ζήσω εἰς τὴν κληρονομίαν τοῦ Θεοῦ, τὴν γῆν τῆς ἐπαγγελίας, καὶ μοῦ λέγουν· Φύγε, πήγαινε νὰ λατρεύσῃς ἄλλους θεούς.
20 Καὶ τώρα εἴθε νὰ μὴ χυθῇ τὸ αἷμά μου εἰς ξένην γῆν, μακρὰν ἀπὸ τὸ πρόσωπον τοῦ Κυρίου μου, διότι ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰσραηλιτῶν ἔχει ἐξέλθει καὶ μὲ ἀναζητεῖ, διὰ νὰ μὲ θανατώσῃ. Μὲ καταδιώκει ὅπως καταδιώκουν τὸν νυκτοκόρακα εἰς τὰ βουνά>.
21 Ἀπήντησεν ὁ Σαοὺλ καὶ εἶπεν· <ἔσφαλα ἀπέναντί σου. Γύρισε πίσω, παιδί μου Δαυὶδ καὶ δὲν θὰ σὲ κακοποιήσω, διότι ἐσεβάσθης σήμερον τὴν ζωήν μου. Ἐγὼ ἐφέρθην κατὰ τρόπον ἀνόητον ἀπέναντί σου καὶ ἔχω παραπλανηθῆ καὶ ἐξαπατηθῆ πάρα πολύ>.
22 Ἀπήντησεν ὁ Δαυὶδ καὶ εἶπεν· <ἰδού, τὸ δόρυ τοῦ βασιλέως εὑρίσκεται ἐδῶ. Ἂς ἔλθῃ ἔνας ἀπὸ τοὺς νεαροὺς δούλους καὶ ἂς τὸ πάρῃ.
23 Ὁ δὲ Θεὸς θὰ ἀνταποδώσῃ εἰς τὸν καθένα ἀναλόγως τῶν ἔργων του καὶ τῆς πίστεως ποὺ ἔδειξεν ἀπέναντι τοῦ Θεοῦ. Διότι ὁ Κύριος σὲ παρέδωκε σήμερα εἰς τὰ χέρια μου καὶ δὲν ἠθέλησα νὰ ἀπλώσω τὸ χέρι μου ἐναντίον τοῦ βασιλέως, τὸν ὁποῖον ὁ Θεὸς ἔχρισε.
24 Ἰδού, ὅπως ἐγὼ σήμερον εἰς τὸν τόπον τοῦτον, ἐθεώρησα ἀξίαν πολλοῦ σεβασμοῦ τὴν ζωήν σου, εἴθε καὶ ὁ Κύριος κατὰ παρόμοιον τρόπον νὰ θεωρήσῃ ἀξίαν τὴν ζωήν μου καὶ νὰ μὲ σκεπάσῃ, νὰ μὲ προφυλάξῃ καὶ νὰ μὲ ἁπαλλάξῃ ἀπὸ κάθε κίνδυνον καὶ περιπέτειαν>.
25 Ὁ Σαοὺλ εἶπεν εἰς τὸν Δαυίδ· <τέκνον μου, σὺ εἶσαι εὐλογημένος. Θὰ πραγματοποιήσῃς μεγάλα ἔργα καὶ μὲ δύναμιν πολλὴν θὰ ἐπικρατήσῃς>. Ὁ Δαυὶδ συνέχισε τὸν δρόμον του καὶ ὁ Σαοὺλ ἐπέστρεψεν εἰς τὸν τόπον του.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

ετὰ ταῦτα ἦλθαν οἱ κάτοικοι τῆς Ζὶφ ἀπὸ τὴν ξηρὰν καὶ ἄγονον χώραν των πρὸς τὸν Σαούλ, ποὺ ἦτο εἰς τὸ βουνὸ τῆς Γαβαὰβ καὶ τοῦ εἶπαν: <Νά, ὁ Δαβὶδ κρύβεται εἰς τὴν περιοχήν μας, εἰς τὸ βουνὸ τοῦ Ἐχελά, ἀπέναντι ἀπὸ τὴν ἔρημον τοῦ Ἰεσσαιμοῦν>.
2 Ἐσηκώθη λοιπὸν ἀμέσως ὁ Σαοὺλ καὶ κατέβη εἰς τὴν ἔρημον Ζίφ, μαζὶ μὲ τρεῖς χιλιάδες ἐκλεκτοὺς στρατιώτας τοῦ Ἰσραήλ, διὰ νὰ ἀναζητήσῃ καὶ εὕρῃ τὸν Δαβὶδ εἰς τὴν ἔρημον Ζίφ.
3 Καὶ ἐστρατοπέδευσεν ὁ Σαοὺλ εἰς τὸ βουνὸ τοῦ Ἐχελά, ποὺ εἶναι ἀπέναντι τοῦ Ἰεσσαιμοῦν, εἰς τὸν κεντρικὸν δρόμον τῆς νοτίου Παλαιστίνης. Ἐν τῷ μεταξὺ ὁ Δαβὶδ παρέμενεν εἰς τὴν ἔρημον. Ἔμαθε δὲ ὁ Δαβὶδ ὅτι ἔφθασεν ὁ Σαοὺλ εἰς τὴν ἔρημον διὰ νὰ τὸν καταδιώξῃ.
4 Καὶ ἀπέστειλε κατασκόπους του καὶ ἐπληροφορήθη ὁ Δαβὶδ ὅτι ὁ Σαοὺλ ἦλθεν ἀπὸ τὴν Κεϊλὰ πάνοπλος καὶ ἕτοιμος νὰ πολεμήσῃ ἐναντίον του.
5 Ἐσηκώθη δὲ ὁ Δαβὶδ καὶ χωρὶς νὰ γίνῃ ἀντιληπτὸς ἦλθε μέσα εἰς τὸν τόπον, ὅπου κοιμόταν ὁ Σαούλ. Ἐκεῖ εὑρίσκετο καὶ ὁ ἀρχιστράτηγός του, ὁ Ἀβεννήρ, ὁ υἱὸς τοῦ Νήρ. Ὁ Σαοὺλ κοιμόταν εἰς τὸ ἅρμα του, ποὺ ἦτο εἰς τὸ κέντρον τοῦ στρατοπέδου, ὁ δὲ στρατὸς κοιμόταν γύρω του.
6 Καὶ ἐστράφη ὁ Δαβὶδ πρὸς τὸν Ἀβιμέλεχ τὸν Χετταῖον καὶ πρὸς τὸν Ἀβεσσά, τὸν υἱὸν τῆς ἀδελφής του τῆς Σαρουΐας καὶ ἀδελφὸν τοῦ Ἰωάβ, καὶ τοὺς ἔκανε τὴν ἑξῆς ἐρώτησιν: <Ποιὸς θὰ ἔλθῃ μαζί μου, διὰ νὰ εἰσέλθωμεν εἰς τὸ στρατόπεδον τοῦ Σαούλ;> Καὶ ἀπεκρίθη ὁ Ἀβεσσά: <Ἐγὼ θὰ προχωρήσω μαζί σου μέσα εἰς τὰς τάξεις τοῦ ἐχθροῦ>.
7 Καὶ εἰσῆλθαν ἀμέσως ὁ Δαβὶδ μὲ τὸν Ἀβεσσὰ εἰς τὸ στρατόπεδον τοῦ Σαοὺλ κατὰ τὴν νύκτα. Τὴν στιγμὴν ἐκείνην ὁ Σαοὺλ κοιμόταν ὕπνον βαθὺν εἰς τὸ ἅρμα του, τὸ δὲ δόρυ του ἦτο καρφωμένον εἰς τὴν γῆν, δίπλα εἰς τὸ κεφάλι του. Γύρω του ἐκοιμῶντο ὁ ἀρχιστράτηγός του Ἀβεννὴρ καὶ οἱ στρατιῶται του.
8 Καὶ εἶπεν ὁ Ἀβεσσὰ εἰς τὸν Δαβίδ: <Ἔκλεισε σήμερα ὁ Κύριος τὸν ἐχθρόν σου εἰς τὰ χέρια σου! Καὶ τώρα εἶναι εὐκαιρία να τὸν χτυπήσω μὲ τὸ δόρυ μου ἔτσι, ὥστε νὰ τὸν διαπεράσῃ καὶ να καρφωθῇ εἰς τὸ χῶμα, διὰ νὰ πεθάνῃ ἀμέσως καὶ νὰ μὴ χρειασθῇ καὶ δεύτερον κτύπημα>.
9 Καὶ εἶπεν ὁ Δαβὶδ εἰς τὸν Ἀβεσσά: <Μὴ τὸν ταπεινώσῃς μὲ τὸν θάνατον ποὺ σχεδιάζεις, διότι ποιὸς εἶναι αὐτὸς ποὺ θὰ σηκώσῃ τὸ χέρι του εἰς ἄνθρωπον, ποὺ τὸν ἐδιάλεξεν ὁ Κύριος καὶ τὸν ἔχρισε βασιλέα, καὶ θὰ ἀθωωθῆ; Θὰ εἶσαι ἔνοχος ἁμαρτίας μεγάλης>.
10 Καὶ ὁ Δαβὶδ ἐπρόσθεσε: <Ὁρκίζομαι εἰς τὸν Θεόν, ποὺ ζῇ καὶ βλέπει καὶ ἀκούει: Ἐὰν δὲν τὸν θανατώσῃ ὁ Κύριος, ἢ ἐὰν δὲν ἔλθῃ ἡ ἡμέρα του διὰ νὰ πεθάνῃ, ἢ ἐὰν δὲν σκοτωθῇ ἐνῷ θὰ εὑρίσκεται εἰς τὸν πόλεμον, ἐγὼ δὲν πρόκειται νὰ τὸν ἐγγίσω.
11 Νὰ μὴ ἐπιτρέψῃ ποτὲ ὁ Κύριος νὰ σηκώσω τὸ χέρι μου, διὰ νὰ σκοτωθῇ ἀπὸ ἐμὲ αὐτὸς ποὺ ἔχει χρισθῆ ἀπὸ τὸν Κύριον. Τώρα λοιπὸν πάρε τὸ δόρυ του, ποὺ εἶναι δίπλα εἰς τὸ κεφάλι του, καὶ τὸ παγούρι του καὶ ἂς γυρίσωμεν εἰς τὸ στρατόπεδόν μας>.
12 Καὶ ἐπῆρε ὁ Δαβὶδ τὸ δόρυ καὶ τὸ δοχεῖον τοῦ νεροῦ δίπλα ἀπὸ τὸ κεφάλι τοῦ Σαοὺλ καὶ ἐπέστρεψαν εἰς τὸ στρατόπεδόν των. Δὲν τοὺς εἶδε δὲ κανείς, οὔτε τοὺς ἀντελήφθη. Δὲν ἐξύπνησε κανεὶς ἀπολύτως. Ὅλοι ἦσαν βυθισμένοι εἰς ὕπνον βαθύν, ποὺ τὸν ἔστειλεν εἰς αὐτοὺς ὁ Κύριος.
13 Καὶ διεπέρασεν ὁ Δαβὶδ εἰς τὴν ἀπέναντι περιοχὴν καὶ ἐστάθη μακρυὰ ἀπὸ ἐκεῖ, ὅπου ἦτο ὁ Σαούλ, εἰς τὴν κορυφὴν τοῦ βουνοῦ. Τὸ δὲ διάστημα, ποὺ τὸν ἐχώριζεν ἀπὸ τὸ στρατόπεδον τοῦ Σαούλ, ἦτο πολὺ μεγάλο.
14 Ἔβγαλε λοιπὸν τότε φωνὴν πρὸς τοὺς στρατιώτας τοῦ Σαοὺλ ὁ Δαβὶδ καὶ ἰδιαιτέρως ἐφώναξεν ὀνομαστικῶς τὸν Ἀβεννὴρ καὶ εἶπε: <Ἔχεις νὰ πῇς τίποτε, Ἀβεννήρ;> Καὶ ἀπεκρίθη ὁ Ἀβεννὴρ καὶ εἶπε: <Ποιὸς εἶσαι σύ, ποὺ μὲ φωνάζεις μὲ τὸ ὄνομά μου;>
15 Καὶ εἶπεν ὁ Δαβὶδ πρὸς τὸν Ἀβεννήρ: <Δὲν εἶσαι ἄνδρας γενναῖος; Καὶ δὲν εἶσαι ἄφθαστος εἰς τὴν ἀνδρείαν ἀνάμεσα εἰς τοὺς Ἰσμαηλίτας; Διατὶ λοιπὸν δὲν φρουρεῖς μὲ προσοχὴν τὸν κύριον σου, τὸν βασιλέα; Διότι κάποιος ἀπὸ τὸν λαὸν τοῦ Ἰσραὴλ ἦλθε μέσα εἰς τὸ στρατόπεδόν σας, διὰ νὰ σκοτώσῃ τὸν κύριον σου, τὸν βασιλέα.
16 Δὲν εἶναι καθόλου καλὸ αὐτό, ποὺ ἔκανες. Δὲν δικαιολογεῖται ἡ ἀδιαφορία σου. Ὁ Κύριος ζῇ καὶ βλέπει καὶ ἀκούει. Σεῖς ποὺ φυλάσσετε τὸν βασιλέα, τὸν κύριον σας, ποὺ τὸν ἔχρισεν ὁ Κύριος, εἶσθε ἔνοχοι θανάτου. Διὰ νὰ βεβαιωθῇς δὲ δι’ ὅσα σοῦ λέγω, κοίταξε τώρα καὶ ψάξε νὰ εὕρῃς ποὺ εἶναι τὸ δόρυ καὶ τὸ παγούρι, ποὺ ἦσαν δίπλα εἰς τὸ κεφάλι του>.
17 Ἐξύπνησεν ἐν τῷ μεταξὺ καὶ ὁ Σαοὺλ καὶ ἀνεγνώρισεν ἀμέσως τὴν φωνὴν τοῦ Δαβὶδ καὶ εἶπεν: <Εἶναι δική σου ἡ φωνῇ αὐτή, παιδί μου Δαβίδ;> Καὶ ἀπεκρίθη ὁ Δαβίδ: <Μάλιστα! Εἶμαι ὁ δοῦλος σου, κύριε, βασιλεῦ>.
18 Καὶ εἶπεν ἀκόμη ὁ Δαβίδ: <Διατὶ ἄραγε καταδιώκει ἔτσι ὁ κύριος τὸν δοῦλον του; Τί κακὸ ἔκανα καὶ ποία εἶναι ἡ ἀδικία μου;
19 Ἔστω καὶ αὐτὴν τὴν στιγμὴν ἂς θελήσῃ ὁ κύριός μου, ὁ βασιλεύς, νὰ ἀκούσῃ τὰ λόγια τοῦ δούλου του. Ἐάν, βασιλεῦ, σὲ παρακινῇ ὁ Θεὸς ἐναντίον μου, ἂς δεχθῇ Ἐκεῖνος τὸν θάνατόν μου σὰν ἄλλην εὐπρόσδεκτον θυσίαν σου. Ἐὰν ὅμως σὲ παρακινοῦν ἄνθρωποι, ἂς εἶναι αὐτοὶ καταράμενοι ἐνώπιον Κυρίου. Τοὺς καταρῶμαι, διότι μὲ ἔβγαλαν σήμερα ἔξω ἀπὸ τὸν λαὸν τοῦ Κυρίου, διὰ νὰ μὴ σταθῶ καὶ ζήσω εἰς τὸν τόπον, ποὺ ἐκληρονομήσαμεν ἀπὸ τὸν Κύριον. Μὲ αὐτὸ ποὺ ἔκαναν, εἶναι σὰν νὰ μοῦ λέγουν: <Πήγαινε νὰ λατρεύσῃς ἄλλους θεούς>.
20 Τώρα λοιπὸν ἂς μὴ χυθῇ ἀδίκως τὸ αἷμα μου εἰς τὴν γῆν ἐμπρὸς εἰς τὸν Κύριον καὶ μάλιστα μακρυὰ ἀπὸ τὸν ἱερὸν τόπον τῆς κατοικίας Του. Τὸ λέγω αὐτό, διότι βλέπω ὅτι ἐβγῆκε ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραὴλ διὰ νά μὲ σκοτώσῃ καὶ μὲ καταδιώκει σὰν νυκτοκόρακα εἰς τὰ βουνά>.
21 Καὶ εἶπεν ὁ Σαούλ: <Ὁμολογῶ ὅτι διέπραξα ἁμαρτίαν. Γύρισε πίσω, παιδί μου Δαβίδ, καὶ σὲ βεβαιώνω ὅτι δὲν θὰ σοῦ προξενήσω κακόν, ἐπειδὴ μὲ ἐτίμησες καὶ ἐσεβάσθης τὴν ζωήν μου καὶ σήμερα. Ἔκανα κάτι ἀνόητον καὶ τὸ λάθος μου εἶναι πολὺ μεγάλο>.
22 Καὶ ἀπεκρίθη ὁ Δαβὶδ καὶ εἶπε: <Νά, ἐδῶ εὑρίσκεται τὸ δόρυ τοῦ βασιλέως. Ἂς ἔλθῃ ἐδῶ ἕνας ἀπὸ τοὺς νεαροὺς δούλους καὶ ἂς τὸ πάρῃ.
23 Καὶ ὁ Κύριος θὰ ἀνταποδώσῃ εἰς τὸν καθένα ἀναλόγως πρὸς τὰ ἔργα τῆς ἀρετῆς του καὶ πρὸς τὴν πίστιν του. Καὶ μὴ ξεχνᾷς ὅτι, ἐνῷ σὲ παρέδωσε σήμερα ὁ Κύριος εἰς τὰ χέριά μου, δὲν ἠθέλησα νὰ σηκώσω τὸ χέρι μου ἐναντίον τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ ἔχρισεν ὁ Κύριος.
24 Καὶ κάτι ἀκόμη: Ὅπως σεβάσθηκα ἐγὼ σήμερα τὴν ζωήν σου καὶ τὴν ἐθεώρησα ἀξίαν τιμῆς, ἔτσι εὔχομαι νὰ ἰδῇ καὶ νὰ τιμήσῃ ὁ Κύριος καὶ τὴν ἰδικήν μου ζωὴν καὶ νὰ μὲ προστατεύσῃ καὶ νὰ μὲ γλυτώσῃ ἀπὸ κάθε θλῖψιν>.
25 Καὶ εἶπεν ὁ Σαουλ πρὸς τὸν Δαβίδ: <Σὺ εἶσαι εὐλογημένος ἄνθρωπος, παιδί μου. Θὰ κατορθώσῃς πολλὰ καὶ θὰ ἀποκτήσῃς δύναμιν καὶ ἐξουσίαν μεγάλην>. Μετὰ ταῦτα ἀνεχώρησεν ὁ Δαβὶδ καὶ ἐσυνέχισε τὴν πορείαν του, ὁ δὲ Σαοὺλ ἐπανῆλθεν εἰς τὸν τόπον του.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
αὶ ἔρχονται οἱ Ζιφαῖοι ἐκ τῆς αὐχμώδους πρὸς τὸν Σαοὺλ εἰς τὸν βουνὸν λέγοντες· ἰδοὺ Δαυὶδ σκεπάζεται μεθ' ἡμῶν ἐν τῷ βουνῷ τοῦ Ἐχελὰ τοῦ κατὰ πρόσωπον τοῦ Ἰεσσαιμοῦν.	ἱ Ζιφαῖοι ἦλθον ἀπὸ τὴν ξηρὰν καὶ τραχεῖαν χώραν των εἰς Γαβαά, ὅπου ἦτο ὁ Σαούλ, καὶ τοῦ εἶπαν· <ἰδού, ὁ Δαυὶδ κρύπτεται εἰς τὴν χώραν μας, εἰς τὸν λόφον Ἐχελά, ὁ ὁποῖος εὑρίσκεται ἀπέναντι τοῦ Ἰεσσαιμοῦν>.	ετὰ ταῦτα ἦλθαν οἱ κάτοικοι τῆς Ζὶφ ἀπὸ τὴν ξηρὰν καὶ ἄγονον χώραν των πρὸς τὸν Σαούλ, ποὺ ἦτο εἰς τὸ βουνὸ τῆς Γαβαὰβ καὶ τοῦ εἶπαν: <Νά, ὁ Δαβὶδ κρύβεται εἰς τὴν περιοχήν μας, εἰς τὸ βουνὸ τοῦ Ἐχελά, ἀπέναντι ἀπὸ τὴν ἔρημον τοῦ Ἰεσσαιμοῦν>.
2 Καὶ ἀνέστη Σαοὺλ καὶ κατέβη τὴν ἔρημον Ζὶφ καὶ μετ' αὐτοῦ τρεῖς χιλιάδες ἀνδρῶν ἐκλεκτοὶ ἐξ Ἰσραὴλ ζητεῖν τὸν Δαυὶδ ἐν τῇ ἐρήμῳ Ζίφ.	2 Ἠγέρθη ὁ Σαοὺλ καὶ κατέβη εἰς τὴν ἔρημον Ζὶφ ἔχων μαζῆ του τρεῖς χιλιάδας ἄνδρας ἐκλεκτοὺς ἀπὸ ὅλους τοὺς Ἰσραηλίτας, διὰ νὰ ἀναζητήσῃ τὸν Δαυὶδ εἰς τὴν ἔρημον Ζίφ.	2 Ἐσηκώθη λοιπὸν ἀμέσως ὁ Σαοὺλ καὶ κατέβη εἰς τὴν ἔρημον Ζίφ, μαζὶ μὲ τρεῖς χιλιάδες ἐκλεκτοὺς στρατιώτας τοῦ Ἰσραήλ, διὰ νὰ ἀναζητήσῃ καὶ εὕρῃ τὸν Δαβὶδ εἰς τὴν ἔρημον Ζίφ.
3 Καὶ παρενέβαλε Σαοὺλ ἐν τῷ βουνῷ τοῦ Ἐχελὰ τῷ ἐπὶ προσώπου τοῦ Ἰεσσαιμοῦν ἐπὶ τῆς ὁδοῦ, καὶ Δαυὶδ ἐκάθισεν ἐν τῇ ἐρήμῳ. Καὶ εἶδε Δαυὶδ ὅτι ἥκει Σαοὺλ ὀπίσω αὐτοῦ εἰς τὴν ἔρημον,	3 Ὁ Σαοὺλ ἦλθε καὶ ἐστρατοπέδευσεν εἰς τὸν λόφον Ἐχελά, ὁ ὁποῖος εὑρίσκετο ἀπέναντι τοῦ Ἰεσσαμοῦν· ἐστρατοπέδευσεν εἰς τὴν ὁδόν. Ὁ Δαυὶδ εὑρίσκετο εἰς τὴν ἔρημον. Ἔμαθε δὲ ὅτι ὁ Σαοὺλ ἦλθε πίσω ἀπὸ αὐτὸν εἰς τὴν ἔρημον.	3 Καὶ ἐστρατοπέδευσεν ὁ Σαοὺλ εἰς τὸ βουνὸ τοῦ Ἐχελά, ποὺ εἶναι ἀπέναντι τοῦ Ἰεσσαιμοῦν, εἰς τὸν κεντρικὸν δρόμον τῆς νοτίου Παλαιστίνης. Ἐν τῷ μεταξὺ ὁ Δαβὶδ παρέμενεν εἰς τὴν ἔρημον. Ἔμαθε δὲ ὁ Δαβὶδ ὅτι ἔφθασεν ὁ Σαοὺλ εἰς τὴν ἔρημον διὰ νὰ τὸν καταδιώξῃ.
4 καὶ ἀπέστειλε Δαυὶδ κατασκόπους καὶ ἔγνω ὅτι ἥκει Σαοὺλ ἕτοιμος ἐκ Κεϊλά.	4 Ἀπέστειλε κατασκόπους καὶ ἐβεβαιώθη ὅτι πράγματι ὁ Σαοὺλ εἶχεν ἔλθει ἀπὸ τὴν Κεϊλὰ ἕτοιμος μὲ στρατὸν, διὰ νὰ τὸν συλλάβῃ.	4 Καὶ ἀπέστειλε κατασκόπους του καὶ ἐπληροφορήθη ὁ Δαβὶδ ὅτι ὁ Σαοὺλ ἦλθεν ἀπὸ τὴν Κεϊλὰ πάνοπλος καὶ ἕτοιμος νὰ πολεμήσῃ ἐναντίον του.
5 Καὶ ἀνέστη Δαυὶδ λάθρα καὶ εἰσπορεύεται εἰς τὸν τόπον, οὗ ἐκάθευδεν ἐκεῖ Σαούλ, καὶ ἐκεῖ Ἀβεννὴρ υἱὸς Νὴρ ἀρχιστράτηγος αὐτοῦ, καὶ Σαοὺλ ἐκάθευδεν ἐν λαμπήνῃ, καὶ ὁ λαὸς παρεμβεβληκὼς κύκλῳ αὐτοῦ.	5 Ὁ Δαυὶδ ἠγέρθη καὶ ἀπεφάσισε νὰ εἰσδύσῃ κρυφίως εἰς τὸν τόπον, ὅπου ἐκοιμᾶτο ὁ Σαούλ. Ἐκεῖ δὲ ἐκοιμᾶτο καὶ ὁ ἀρχιστράτηγος τοῦ Σαούλ, ὁ Ἀβεννήρ, ὁ υἱὸς τοῦ Νήρ. Ὁ Σαοὺλ ἐκοιμᾶτο εἰς τὴν σκηνήν του, οἱ δὲ στρατιῶται ἐκοιμῶντο κύκλῳ ἀπὸ τὴν σκηνήν του.	5 Ἐσηκώθη δὲ ὁ Δαβὶδ καὶ χωρὶς νὰ γίνῃ ἀντιληπτὸς ἦλθε μέσα εἰς τὸν τόπον, ὅπου κοιμόταν ὁ Σαούλ. Ἐκεῖ εὑρίσκετο καὶ ὁ ἀρχιστράτηγός του, ὁ Ἀβεννήρ, ὁ υἱὸς τοῦ Νήρ. Ὁ Σαοὺλ κοιμόταν εἰς τὸ ἅρμα του, ποὺ ἦτο εἰς τὸ κέντρον τοῦ στρατοπέδου, ὁ δὲ στρατὸς κοιμόταν γύρω του.
6 Καὶ ἀπεκρίθη Δαυὶδ καὶ εἶπε πρὸς Ἀβιμέλεχ τὸν Χετταῖον καὶ πρὸς Ἀβεσσὰ υἱὸν Σαρουΐας ἀδελφὸν Ἰωὰβ λέγων· τίς εἰσελεύσεται μετ' ἐμοῦ πρὸς Σαοὺλ εἰς τὴν παρεμβολήν; Καὶ εἶπεν Ἀβεσσά· ἐγὼ εἰσελεύσομαι μετὰ σοῦ.	6 Ὁ Δαυὶδ εἶπε πρὸς τὸν Ἀβιμέλεχ, ὁ ὁποῖος κατήγετο ἀπὸ τὴν φυλὴν τῶν Χετταίων, καὶ πρὸς τὸν ἀνεψιόν του τὸν Ἀβεσσά, υἱὸν τῆς ἀδελφῆς του τῆς Σαρουΐας καὶ ἀδελφὸν τοὺ Ἰωάβ, καὶ εἶπε· <ποιὸς θάρθῃ μαζῆ μου, διὰ νὰ εἰσχωρήσωμεν κρυφίως εἰς τὸ στρατόπεδον τοῦ Σαούλ;> Ὁ Ἀβεσσὰ ἀπήντησεν· <ἐγὼ θὰ ἔλθω μαζῆ σου>.	6 Καὶ ἐστράφη ὁ Δαβὶδ πρὸς τὸν Ἀβιμέλεχ τὸν Χετταῖον καὶ πρὸς τὸν Ἀβεσσά, τὸν υἱὸν τῆς ἀδελφής του τῆς Σαρουΐας καὶ ἀδελφὸν τοῦ Ἰωάβ, καὶ τοὺς ἔκανε τὴν ἑξῆς ἐρώτησιν: <Ποιὸς θὰ ἔλθῃ μαζί μου, διὰ νὰ εἰσέλθωμεν εἰς τὸ στρατόπεδον τοῦ Σαούλ;> Καὶ ἀπεκρίθη ὁ Ἀβεσσά: <Ἐγὼ θὰ προχωρήσω μαζί σου μέσα εἰς τὰς τάξεις τοῦ ἐχθροῦ>.
7 Καὶ εἰσπορεύεται Δαυὶδ καὶ Ἀβεσσὰ εἰς τὸν λαὸν τὴν νύκτα, καὶ ἰδοὺ Σαοὺλ καθεύδων ὕπνῳ ἐν λαμπήνῃ, καὶ τὸ δόρυ αὐτοῦ ἐμπεπηγὸς εἰς τὴν γῆν πρὸς κεφαλῆς αὐτοῦ, καὶ Ἀβεννὴρ καὶ ὁ λαὸς αὐτοῦ ἐκάθευδε κύκλῳ αὐτοῦ.	7 Ὁ Δαυὶδ πράγματι εἰσεχώρησε μαζῆ μὲ τὸν Ἀβεσσὰ ἀνάμεσα ἀπὸ τοὺς στρατιώτας τοῦ Σαοὺλ κατὰ τὴν νύκτα. Καὶ ἰδοὺ ὁ Σαοὺλ ἐκοιμᾶτο βαθέως εἰς τὴν σκηνήν του, τὸ δὲ βασιλικὸν δόρυ του ἦτο μπηγμένον εἰς τὸ χῶμα, κοντὰ εἰς τὸ κεφάλι του. Ὁ Ἀβεννὴρ καὶ ὁ στρατός του ἐκοιμῶντο γύρω ἀπὸ αὐτόν.	7 Καὶ εἰσῆλθαν ἀμέσως ὁ Δαβὶδ μὲ τὸν Ἀβεσσὰ εἰς τὸ στρατόπεδον τοῦ Σαοὺλ κατὰ τὴν νύκτα. Τὴν στιγμὴν ἐκείνην ὁ Σαοὺλ κοιμόταν ὕπνον βαθὺν εἰς τὸ ἅρμα του, τὸ δὲ δόρυ του ἦτο καρφωμένον εἰς τὴν γῆν, δίπλα εἰς τὸ κεφάλι του. Γύρω του ἐκοιμῶντο ὁ ἀρχιστράτηγός του Ἀβεννὴρ καὶ οἱ στρατιῶται του.
8 Καὶ εἶπεν Ἀβεσσὰ πρὸς Δαυίδ· ἀπέκλεισε Κύριος σήμερον τὸν ἐχθρόν σου εἰς χεῖράς σου, καὶ νῦν πατάξω αὐτὸν τῷ δόρατι εἰς τὴν γῆν ἅπαξ καὶ οὐ δευτερώσω αὐτῷ.	8 Ὁ Ἀβεσσὰ εἶπε τότε πρὸς τὸν Δαυίδ· <ὁ Θεὸς σήμερον σοῦ ἔχει παραδώσει εἰς τὰ χέρια σου τὸν ἐχθρόν σου. Καὶ τώρα ἄφησέ με νὰ κτυπήσω αὐτὸν μὲ τὸ δόρυ μου μίαν μόνην φορὰν καὶ τὸ δόρυ μου θὰ φθάσῃ εἰς τὴν γῆν, χωρὶς νὰ παραστῇ ἀνάγκη νὰ κτυπήσω δεύτερη φορά>.	8 Καὶ εἶπεν ὁ Ἀβεσσὰ εἰς τὸν Δαβίδ: <Ἔκλεισε σήμερα ὁ Κύριος τὸν ἐχθρόν σου εἰς τὰ χέρια σου! Καὶ τώρα εἶναι εὐκαιρία να τὸν χτυπήσω μὲ τὸ δόρυ μου ἔτσι, ὥστε νὰ τὸν διαπεράσῃ καὶ να καρφωθῇ εἰς τὸ χῶμα, διὰ νὰ πεθάνῃ ἀμέσως καὶ νὰ μὴ χρειασθῇ καὶ δεύτερον κτύπημα>.
9 Καὶ εἶπε Δαυὶδ πρὸς Ἀβεσσά· μὴ ταπεινώσῃς αὐτόν, ὅτι τίς ἐποίσει χεῖρα αὐτοῦ ἐπὶ χριστὸν Κυρίου καὶ ἀθωωθήσεται;	9 Ὁ Δαυὶδ ἀπήντησε πρὸς τὸν Ἀβεσσά· <μὴ φονεύσῃς καὶ μὴ ἐξευτελίσῃς αὐτόν, διότι ποιὸς θὰ τολμήσῃ νὰ ἁπλώσῃ τὸ χέρι του ἐναντίον βασιλέως, τὸν ὁποῖον ἔχρισεν ὁ Θεὸς καὶ θὰ θεωρηθῇ ἀθῶος καὶ ἀνένοχος;>	9 Καὶ εἶπεν ὁ Δαβὶδ εἰς τὸν Ἀβεσσά: <Μὴ τὸν ταπεινώσῃς μὲ τὸν θάνατον ποὺ σχεδιάζεις, διότι ποιὸς εἶναι αὐτὸς ποὺ θὰ σηκώσῃ τὸ χέρι του εἰς ἄνθρωπον, ποὺ τὸν ἐδιάλεξεν ὁ Κύριος καὶ τὸν ἔχρισε βασιλέα, καὶ θὰ ἀθωωθῆ; Θὰ εἶσαι ἔνοχος ἁμαρτίας μεγάλης>.
10 Καὶ εἰπὲ Δαυίδ· ζῇ Κύριος, ἐὰν μὴ Κύριος παίσῃ αὐτόν, ἢ ἡ ἡμέρα αὐτοῦ ἔλθῃ καὶ ἀποθάνῃ, ἢ εἰς πόλεμον καταβῇ καὶ προστεθῇ·	10 Ὁ Δαυὶδ προσέθεσεν· <ὁρκίζομαι εἰς τὸν Κύριον ὅτι δὲν πρέπει νὰ γίνῃ κάτι τέτοιο. Ὁ Κύριος μόνον δύναται νὰ κτυπήσῃ τὸν Σαοὺλ ἢ νὰ τὸν ἀφήσῃ ἐν τῇ ζωῇ ἕως τὴν ἡμέραν κατὰ τὴν ὁποίαν θὰ ἔλθῃ ἡ ὥρα νὰ ἀποθάνῃ εἰρηνικῶς ἢ ὅταν μεταβῇ εἰς πόλεμον καὶ φονευθῇ ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς του.	10 Καὶ ὁ Δαβὶδ ἐπρόσθεσε: <Ὁρκίζομαι εἰς τὸν Θεόν, ποὺ ζῇ καὶ βλέπει καὶ ἀκούει: Ἐὰν δὲν τὸν θανατώσῃ ὁ Κύριος, ἢ ἐὰν δὲν ἔλθῃ ἡ ἡμέρα του διὰ νὰ πεθάνῃ, ἢ ἐὰν δὲν σκοτωθῇ ἐνῷ θὰ εὑρίσκεται εἰς τὸν πόλεμον, ἐγὼ δὲν πρόκειται νὰ τὸν ἐγγίσω.
11 μηδαμῶς μοι παρὰ Κυρίου ἐπενεγκεῖν χεῖρά μου ἐπὶ χριστὸν Κυρίου· καὶ νῦν λαβὲ δὴ τὸ δόρυ ἀπὸ προσκεφαλῆς αὐτοῦ καὶ τὸν φακὸν τοῦ ὕδατος, καὶ ἀπέλθωμεν ἡμεῖς καθ' ἑαυτούς.	11 Ὁ Κύριος νὰ μὴ δώσῃ ποτὲ καὶ ἀπλώσω τὸ χέρι μου ἐναντίον βασιλέως, τὸν ὁποῖον Αὐτὸς ἔχρισε. Καὶ τώρα πάρε τὸ δόρυ, ποὺ εὑρίσκεται κοντὰ εἰς τὴν κεφαλήν του, καὶ τὸ δοχεῖον τοῦ ὕδατος καὶ ἂς φύγωμεν ἀπ' ἐδῶ, διὰ νὰ ἐπανέλθωμεν εἰς τὸ στρατόπεδόν μας>.	11 Νὰ μὴ ἐπιτρέψῃ ποτὲ ὁ Κύριος νὰ σηκώσω τὸ χέρι μου, διὰ νὰ σκοτωθῇ ἀπὸ ἐμὲ αὐτὸς ποὺ ἔχει χρισθῆ ἀπὸ τὸν Κύριον. Τώρα λοιπὸν πάρε τὸ δόρυ του, ποὺ εἶναι δίπλα εἰς τὸ κεφάλι του, καὶ τὸ παγούρι του καὶ ἂς γυρίσωμεν εἰς τὸ στρατόπεδόν μας>.
12 Καὶ ἔλαβε Δαυὶδ τὸ δόρυ καὶ τὸν φακὸν τοῦ ὕδατος ἀπὸ προσκεφαλῆς αὐτοῦ, καὶ ἀπῆλθον καθ' ἑαυτούς· καὶ οὐκ ἦν ὁ βλέπων καὶ οὐκ ἦν ὁ γινώσκων καὶ οὐκ ἦν ὁ ἐξεγειρόμενος, πάντες ὑπνοῦντες, ὅτι θάμβος Κυρίου ἐπέπεσεν ἐπ' αὐτούς.	12 Ὁ Δαυὶδ ἐπῆρε τὸ δόρυ καὶ τὸ φακοειδὲς δοχεῖον τοῦ ὕδατος ποὺ εὑρίσκοντο κοντὰ εἰς τὴν κεφαλὴν τοῦ Σαούλ, καὶ ἔφυγαν διὰ τὸ στρατόπεδόν των. Κανεὶς δὲν τοὺς εἶδε, κανεὶς δὲν τοὺς ἀντελήφθη, κανεὶς δὲν ἐσηκώθη, ὅλοι ἐκοιμῶντο βαθειά, διότι ὁ Κύριος τοὺς ἐθάμπωσε.	12 Καὶ ἐπῆρε ὁ Δαβὶδ τὸ δόρυ καὶ τὸ δοχεῖον τοῦ νεροῦ δίπλα ἀπὸ τὸ κεφάλι τοῦ Σαοὺλ καὶ ἐπέστρεψαν εἰς τὸ στρατόπεδόν των. Δὲν τοὺς εἶδε δὲ κανείς, οὔτε τοὺς ἀντελήφθη. Δὲν ἐξύπνησε κανεὶς ἀπολύτως. Ὅλοι ἦσαν βυθισμένοι εἰς ὕπνον βαθύν, ποὺ τὸν ἔστειλεν εἰς αὐτοὺς ὁ Κύριος.
13 Καὶ διέβη Δαυὶδ εἰς τὸ πέραν καὶ ἔστη εἰς τὴν κορυφὴν τοῦ ὄρους μακρόθεν, καὶ πολλὴ ἡ ὁδὸς ἀνὰ μέσον αὐτῶν.	13 Κατόπιν ὁ Δαυὶδ ἐπέρασε εἰς τὴν ἀπέναντι πλευρὰν τοῦ ὅρους, ἀνέβη καὶ ἐστάθη ὄρθιος ἀπὸ μακρυὰ εἰς τὴν κορυφήν. Ἡ δὲ ἀπόστασις μεταξὺ τοῦ στρατοπέδου τοῦ Σαοὺλ καὶ αὐτοῦ ἦτο μεγάλη.	13 Καὶ διεπέρασεν ὁ Δαβὶδ εἰς τὴν ἀπέναντι περιοχὴν καὶ ἐστάθη μακρυὰ ἀπὸ ἐκεῖ, ὅπου ἦτο ὁ Σαούλ, εἰς τὴν κορυφὴν τοῦ βουνοῦ. Τὸ δὲ διάστημα, ποὺ τὸν ἐχώριζεν ἀπὸ τὸ στρατόπεδον τοῦ Σαούλ, ἦτο πολὺ μεγάλο.
14 Καὶ προσεκαλέσατο Δαυὶδ τὸν λαὸν καὶ τῷ Ἀβεννὴρ ἐλάλησε λέγων· οὐκ ἀποκριθήσῃ Ἀβεννήρ; Καὶ ἀπεκρίθη Ἀβεννὴρ καὶ εἶπε· τίς εἶ σὺ ὁ καλῶν με;	14 Ὁ Δαυὶδ ἐφώναξε τὸν λαὸν καὶ ὡμίλησε πρὸς τὸν Ἀβεννὴρ λέγων· <Ἀβεννήρ, δὲν θὰ μοῦ ἀπαντήσῃς;> Ὁ Ἀβεννὴρ ἀπήντησε καὶ εἶπε· <ποιὸς εἶσαι σύ,ὁ ὁποῖος μὲ φωνάζεις;>	14 Ἔβγαλε λοιπὸν τότε φωνὴν πρὸς τοὺς στρατιώτας τοῦ Σαοὺλ ὁ Δαβὶδ καὶ ἰδιαιτέρως ἐφώναξεν ὀνομαστικῶς τὸν Ἀβεννὴρ καὶ εἶπε: <Ἔχεις νὰ πῇς τίποτε, Ἀβεννήρ;> Καὶ ἀπεκρίθη ὁ Ἀβεννὴρ καὶ εἶπε: <Ποιὸς εἶσαι σύ, ποὺ μὲ φωνάζεις μὲ τὸ ὄνομά μου;>
15 Καὶ εἶπε Δαυὶδ πρὸς Ἀβεννήρ· οὐκ ἀνὴρ σύ; Καὶ τίς ὡς σὺ ἐν Ἰσραήλ; Καὶ διατὶ οὐ φυλάσσεις τὸν κύριόν σου τὸν βασιλέα; Ὅτι εἰατελθεν εἰς ἐκ τοῦ λαοῦ διαφθείραι τὸν κύριόν σου τὸν βασιλέα; Ὅτι εἰσῆλθεν εἶς ἐκ τοῦ λαοῦ διαφθεῖραι τν κύριόν σου τὸν βασιλέα.	15 Ὁ Δαυὶδ εἰπὲ πρὸς τὸν Ἀβεννήρ· <δὲν εἶσαι σὺ πράγματι γενναῖος ἀνήρ; Ποιὸς ἄλλος εἶναι τόσον ἀνδρεῖος μεταξὺ τῶν Ἰσραηλιτῶν, ὅσον σύ; Διατὶ λοιπὸν δὲν φρουρεῖς καὶ δὲν προφυλάσσεις τὸν κύριόν σου καὶ βασιλέα; Αὐτὸ σοῦ τὸ λέγω, διότι κάποιος Ἰσραηλίτης εἰσῆλθεν εἰς τὸ στρατόπεδόν σου, διὰ νὰ φονεύσῃ τὸν βασιλέα.	15 Καὶ εἶπεν ὁ Δαβὶδ πρὸς τὸν Ἀβεννήρ: <Δὲν εἶσαι ἄνδρας γενναῖος; Καὶ δὲν εἶσαι ἄφθαστος εἰς τὴν ἀνδρείαν ἀνάμεσα εἰς τοὺς Ἰσμαηλίτας; Διατὶ λοιπὸν δὲν φρουρεῖς μὲ προσοχὴν τὸν κύριον σου, τὸν βασιλέα; Διότι κάποιος ἀπὸ τὸν λαὸν τοῦ Ἰσραὴλ ἦλθε μέσα εἰς τὸ στρατόπεδόν σας, διὰ νὰ σκοτώσῃ τὸν κύριον σου, τὸν βασιλέα.
16 Καὶ οὐκ ἀγαθὸν τὸ ρῆμα τοῦτο, ὃ πεποίηκας· ζῇ Κύριος, ὅτι υἱοὶ θανατώσεως ὑμεῖς οἱ φυλάσσοντες τὸν βασιλέα τὸν κύριον ὑμῶν τὸν χριστὸν Κυρίου. Καὶ νῦν ἰδὲ δή· τὸ δόρυ τοῦ βασιλέως καὶ ὁ φακὸς τοῦ ὕδατος ποῦ ἐστι τὰ πρὸς κεφαλῆς αὐτοῦ;	16 Ἡ ἀμέλεια, τὴν ὁποίαν ἔδειξες, δὲν εἶναι καθόλου καλή. Ὁρκίζομαι εἰς τὸν Θεὸν ὅτι σὺ καὶ ὅσοι ἄλλοι φυλάσσουν τὸν βασιλέα καὶ κύριόν σου τὸν χριστὸν Κυρίου εἶσθε ἄξιοι θανάτου. Καὶ τώρα ἰδοὺ ἡ ἀπόδειξις ὅτι δὲν φρουρεῖτε τὸν βασιλέα σας. Τὸ βασιλικὸν δόρυ καὶ τὸ δοχεῖον τοῦ ὕδατος, τὰ ὁποῖα ἦσαν κοντὰ εἰς τὴν κεφαλὴν τοῦ βασιλέως, ποῦ εὑρίσκονται τώρα;>	16 Δὲν εἶναι καθόλου καλὸ αὐτό, ποὺ ἔκανες. Δὲν δικαιολογεῖται ἡ ἀδιαφορία σου. Ὁ Κύριος ζῇ καὶ βλέπει καὶ ἀκούει. Σεῖς ποὺ φυλάσσετε τὸν βασιλέα, τὸν κύριον σας, ποὺ τὸν ἔχρισεν ὁ Κύριος, εἶσθε ἔνοχοι θανάτου. Διὰ νὰ βεβαιωθῇς δὲ δι’ ὅσα σοῦ λέγω, κοίταξε τώρα καὶ ψάξε νὰ εὕρῃς ποὺ εἶναι τὸ δόρυ καὶ τὸ παγούρι, ποὺ ἦσαν δίπλα εἰς τὸ κεφάλι του>.
17 Καὶ ἐπέγνω Σαοὺλ τὴν φωνὴν Δαυὶδ καὶ εἶπεν· ἡ φωνὴ σου αὕτη, τέκνον Δαυίδ; Καὶ εἶπε Δαυίδ· δοῦλός σου, κύριε βασιλεῦ.	17 Ὁ Σαοὺλ ἀνεγνώρισε τὴν φωνὴν τοῦ Δαυὶδ καὶ εἶπε· <παιδί μου Δαυίδ, ἡ φωνή σου εἶναι αὐτή;> Ὁ Δαυὶδ ἀπήντησεν· <ναί, ἐγὼ εἶμαι, ὁ δοῦλος σου, κύριε βασιλεῦ>.	17 Ἐξύπνησεν ἐν τῷ μεταξὺ καὶ ὁ Σαοὺλ καὶ ἀνεγνώρισεν ἀμέσως τὴν φωνὴν τοῦ Δαβὶδ καὶ εἶπεν: <Εἶναι δική σου ἡ φωνῇ αὐτή, παιδί μου Δαβίδ;> Καὶ ἀπεκρίθη ὁ Δαβίδ: <Μάλιστα! Εἶμαι ὁ δοῦλος σου, κύριε, βασιλεῦ>.
18 Καὶ εἶπεν· ἱνατὶ τοῦτο καταδιώκει ὁ κύριος ὀπίσω τοῦ δούλου αὐτοῦ; Ὅτι τί ἡμάρτηκα καὶ τί εὑρέθη ἐν ἐμοὶ ἀδίκημα;	18 Καὶ προσέθεσε· <διατὶ ἐμὲ τὸν δοῦλον σου καταδιώκεις πάντοτε; Εἰς τί ἔχω πταίσει ἀπέναντί σου καὶ ποῖον εἶναι τὸ ἀδίκημά μου;	18 Καὶ εἶπεν ἀκόμη ὁ Δαβίδ: <Διατὶ ἄραγε καταδιώκει ἔτσι ὁ κύριος τὸν δοῦλον του; Τί κακὸ ἔκανα καὶ ποία εἶναι ἡ ἀδικία μου;
19 Καὶ νῦν ἀκουσάτω ὁ κύριός μου ὁ βασιλεὺς τὸ ρῆμα τοῦ δούλου αὐτοῦ· εἰ ὁ Θεὸς ἐπισείει σε ἐπ' ἐμέ, ὀσφρανθείη θυσίας σου· καὶ εἰ υἱοὶ ἀνθρώπων, ἐπικατάρατοι οὗτοι ἐνώπιον Κυρίου, ὅτι ἐξέβαλόν με σήμερον μὴ ἐστηρίχθαι ἐν κληρονομίᾳ Κυρίου λέγοντες· πορεύου, δούλευε θεοῖς ἑτέροις.	19 Καὶ τώρα ὁ κύριός μου καὶ ὁ βασιλεύς μου ἂς καταδεχθῇ νὰ ἀκούσῃ τὰ λόγια ἐμοῦ τοῦ δούλου του· Ἐὰν μὲν ὁ Θεὸς σὲ ἀποστέλλῃ ἐναντίον μου, διὰ νὰ μὲ φονεύσῃς, ἂς προσφερθῇ ἡ ζωή μου ὡς εὐάρεστος θυσία εἰς τὸν Θεόν. Ἐὰν ὅμως πονηροὶ ἄνθρωποι σὲ ἐξερεθίζουν ἐναντίον μου, ἂς εἶναι κατηραμένοι ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, διότι σήμερον μὲ ἔχουν ἐκδιώξει καὶ δὲν μὲ ἀφήνουν νὰ ζήσω εἰς τὴν κληρονομίαν τοῦ Θεοῦ, τὴν γῆν τῆς ἐπαγγελίας, καὶ μοῦ λέγουν· Φύγε, πήγαινε νὰ λατρεύσῃς ἄλλους θεούς.	19 Ἔστω καὶ αὐτὴν τὴν στιγμὴν ἂς θελήσῃ ὁ κύριός μου, ὁ βασιλεύς, νὰ ἀκούσῃ τὰ λόγια τοῦ δούλου του. Ἐάν, βασιλεῦ, σὲ παρακινῇ ὁ Θεὸς ἐναντίον μου, ἂς δεχθῇ Ἐκεῖνος τὸν θάνατόν μου σὰν ἄλλην εὐπρόσδεκτον θυσίαν σου. Ἐὰν ὅμως σὲ παρακινοῦν ἄνθρωποι, ἂς εἶναι αὐτοὶ καταράμενοι ἐνώπιον Κυρίου. Τοὺς καταρῶμαι, διότι μὲ ἔβγαλαν σήμερα ἔξω ἀπὸ τὸν λαὸν τοῦ Κυρίου, διὰ νὰ μὴ σταθῶ καὶ ζήσω εἰς τὸν τόπον, ποὺ ἐκληρονομήσαμεν ἀπὸ τὸν Κύριον. Μὲ αὐτὸ ποὺ ἔκαναν, εἶναι σὰν νὰ μοῦ λέγουν: <Πήγαινε νὰ λατρεύσῃς ἄλλους θεούς>.
20 Καὶ νῦν μὴ πέσοι τὸ αἷμά μου ἐπὶ τὴν γῆν ἐξεναντίας προσώπου Κυρίου, ὅτι ἐξελήλυθεν ὁ βασιλεὺς Ἰσραὴλ ζητεῖν ψυχήν μου, καθὼς καταδιώκει ὁ νυκτικόραξ ἐν τοῖς ὅρεσι.	20 Καὶ τώρα εἴθε νὰ μὴ χυθῇ τὸ αἷμά μου εἰς ξένην γῆν, μακρὰν ἀπὸ τὸ πρόσωπον τοῦ Κυρίου μου, διότι ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰσραηλιτῶν ἔχει ἐξέλθει καὶ μὲ ἀναζητεῖ, διὰ νὰ μὲ θανατώσῃ. Μὲ καταδιώκει ὅπως καταδιώκουν τὸν νυκτοκόρακα εἰς τὰ βουνά>.	20 Τώρα λοιπὸν ἂς μὴ χυθῇ ἀδίκως τὸ αἷμα μου εἰς τὴν γῆν ἐμπρὸς εἰς τὸν Κύριον καὶ μάλιστα μακρυὰ ἀπὸ τὸν ἱερὸν τόπον τῆς κατοικίας Του. Τὸ λέγω αὐτό, διότι βλέπω ὅτι ἐβγῆκε ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραὴλ διὰ νά μὲ σκοτώσῃ καὶ μὲ καταδιώκει σὰν νυκτοκόρακα εἰς τὰ βουνά>.
21 Καὶ εἶπε Σοούλ· ἡμάρτηκα· ἐπίστρεφε τέκνον Δαυίδ, ὅτι οὐ κακοποιήσω σε ἀνθ' ὧν ἔντιμος ψυχή μου ἐν ὀφθαλμοῖς σου καὶ ἐν τῇ σήμερον· μεματαίωμαι καὶ ἠγνόηκα πολλὰ σφόδρα.	21 Ἀπήντησεν ὁ Σαοὺλ καὶ εἶπεν· <ἔσφαλα ἀπέναντί σου. Γύρισε πίσω, παιδί μου Δαυὶδ καὶ δὲν θὰ σὲ κακοποιήσω, διότι ἐσεβάσθης σήμερον τὴν ζωήν μου. Ἐγὼ ἐφέρθην κατὰ τρόπον ἀνόητον ἀπέναντί σου καὶ ἔχω παραπλανηθῆ καὶ ἐξαπατηθῆ πάρα πολύ>.	21 Καὶ εἶπεν ὁ Σαούλ: <Ὁμολογῶ ὅτι διέπραξα ἁμαρτίαν. Γύρισε πίσω, παιδί μου Δαβίδ, καὶ σὲ βεβαιώνω ὅτι δὲν θὰ σοῦ προξενήσω κακόν, ἐπειδὴ μὲ ἐτίμησες καὶ ἐσεβάσθης τὴν ζωήν μου καὶ σήμερα. Ἔκανα κάτι ἀνόητον καὶ τὸ λάθος μου εἶναι πολὺ μεγάλο>.
22 Καὶ ἀπεκρίθη Δαυὶδ καὶ εἶπεν· ἰδοὺ τὸ δόρυ τοῦ βασιλέως· διελθέτω εἰς τῶν παιδαρίων καὶ λαβέτω αὐτό.	22 Ἀπήντησεν ὁ Δαυὶδ καὶ εἶπεν· <ἰδού, τὸ δόρυ τοῦ βασιλέως εὑρίσκεται ἐδῶ. Ἂς ἔλθῃ ἔνας ἀπὸ τοὺς νεαροὺς δούλους καὶ ἂς τὸ πάρῃ.	22 Καὶ ἀπεκρίθη ὁ Δαβὶδ καὶ εἶπε: <Νά, ἐδῶ εὑρίσκεται τὸ δόρυ τοῦ βασιλέως. Ἂς ἔλθῃ ἐδῶ ἕνας ἀπὸ τοὺς νεαροὺς δούλους καὶ ἂς τὸ πάρῃ.
23 Καὶ Κύριος ἐπιστρέψει ἑκάστῳ κατὰ τὰς δικαιοσύνας αὐτοῦ καὶ τὴν πίστιν αὐτοῦ, ὡς παρέδωκέ σε Κύριος σήμερον εἰς χεῖράς μου καὶ οὐκ ἠθέλησα ἐπενεγκεῖν χεῖρά μου ἐπὶ χριστὸν Κυρίου.	23 Ὁ δὲ Θεὸς θὰ ἀνταποδώσῃ εἰς τὸν καθένα ἀναλόγως τῶν ἔργων του καὶ τῆς πίστεως ποὺ ἔδειξεν ἀπέναντι τοῦ Θεοῦ. Διότι ὁ Κύριος σὲ παρέδωκε σήμερα εἰς τὰ χέρια μου καὶ δὲν ἠθέλησα νὰ ἀπλώσω τὸ χέρι μου ἐναντίον τοῦ βασιλέως, τὸν ὁποῖον ὁ Θεὸς ἔχρισε.	23 Καὶ ὁ Κύριος θὰ ἀνταποδώσῃ εἰς τὸν καθένα ἀναλόγως πρὸς τὰ ἔργα τῆς ἀρετῆς του καὶ πρὸς τὴν πίστιν του. Καὶ μὴ ξεχνᾷς ὅτι, ἐνῷ σὲ παρέδωσε σήμερα ὁ Κύριος εἰς τὰ χέριά μου, δὲν ἠθέλησα νὰ σηκώσω τὸ χέρι μου ἐναντίον τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ ἔχρισεν ὁ Κύριος.
24 Καὶ ἰδοὺ καθὼς ἐμεγαλύνθη ἡ ψυχή σου σήμερον ἐν ταύτῃ ἐν ὀφθαλμοῖς μου, οὕτως μεγαλυνθείη ἡ ψυχή μου ἐνώπιον Κυρίου καὶ σκεπάσαι με καὶ ἐξελεῖταί με ἐκ πάσης θλίψεως.	24 Ἰδού, ὅπως ἐγὼ σήμερον εἰς τὸν τόπον τοῦτον, ἐθεώρησα ἀξίαν πολλοῦ σεβασμοῦ τὴν ζωήν σου, εἴθε καὶ ὁ Κύριος κατὰ παρόμοιον τρόπον νὰ θεωρήσῃ ἀξίαν τὴν ζωήν μου καὶ νὰ μὲ σκεπάσῃ, νὰ μὲ προφυλάξῃ καὶ νὰ μὲ ἁπαλλάξῃ ἀπὸ κάθε κίνδυνον καὶ περιπέτειαν>.	24 Καὶ κάτι ἀκόμη: Ὅπως σεβάσθηκα ἐγὼ σήμερα τὴν ζωήν σου καὶ τὴν ἐθεώρησα ἀξίαν τιμῆς, ἔτσι εὔχομαι νὰ ἰδῇ καὶ νὰ τιμήσῃ ὁ Κύριος καὶ τὴν ἰδικήν μου ζωὴν καὶ νὰ μὲ προστατεύσῃ καὶ νὰ μὲ γλυτώσῃ ἀπὸ κάθε θλῖψιν>.
25 Καὶ εἶπε Σαοὺλ πρὸς Δαυίδ· εὐλογημένος σύ, τέκνον, καὶ ποιῶν ποιήσεις καὶ δυνάμενος δυνήσῃ. Καὶ ἀπῆλθε Δαυὶδ εἰς τὴν ὁδὸν αὐτοῦ, καὶ Σαοὺλ ἀνέστρεψεν εἰς τὸν τόπον αὐτοῦ.	25 Ὁ Σαοὺλ εἶπεν εἰς τὸν Δαυίδ· <τέκνον μου, σὺ εἶσαι εὐλογημένος. Θὰ πραγματοποιήσῃς μεγάλα ἔργα καὶ μὲ δύναμιν πολλὴν θὰ ἐπικρατήσῃς>. Ὁ Δαυὶδ συνέχισε τὸν δρόμον του καὶ ὁ Σαοὺλ ἐπέστρεψεν εἰς τὸν τόπον του.	25 Καὶ εἶπεν ὁ Σαουλ πρὸς τὸν Δαβίδ: <Σὺ εἶσαι εὐλογημένος ἄνθρωπος, παιδί μου. Θὰ κατορθώσῃς πολλὰ καὶ θὰ ἀποκτήσῃς δύναμιν καὶ ἐξουσίαν μεγάλην>. Μετὰ ταῦτα ἀνεχώρησεν ὁ Δαβὶδ καὶ ἐσυνέχισε τὴν πορείαν του, ὁ δὲ Σαοὺλ ἐπανῆλθεν εἰς τὸν τόπον του.