Βασιλειών Α : Κεφάλαιον ΚΘ'

Πρωτότυπο Κείμενο

αὶ συναθροίζουσιν ἀλλόφυλοι πάσας τὰς παρεμβολὰς αὐτῶν εἰς Ἀφέκ, καὶ Ἰσραὴλ παρενέβαλεν ἐν Ἀενδὼρ τὴν ἐν Ἰεζραέλ.
2 Καὶ οἱ σατράπαι τῶν ἀλλοφύλων παρεπορεύοντο εἰς ἑκατοντάδας καὶ χιλιάδας, καὶ Δαυὶδ καὶ οἱ ἄνδρες αὐτοῦ παρεπορεύοντο ἐπ' ἐσχάτων μετὰ Ἀγχοῦς.
3 Καὶ εἶπον οἱ σατράπαι τῶν ἀλλοφύλων· τίνες οἱ διαπορευόμενοι οὗτοι; Καὶ εἶπεν Ἀγχοῦς πρὸς τοὺς στρατηγοὺς τῶν ἀλλοφύλων· οὐχ οὗτος Δαυὶδ ὁ δοῦλος Σαοὺλ βασιλέως Ἰσραήλ; Γέγονε μεθ' ἡμῶν ἡμέρας τοῦτο δεύτερον ἔτος, καὶ οὐχ εὕρηκα ἐν αὐτῷ οὐθὲν ἀφ' ἧς ἡμέρας ἐνέπεσε πρός με καὶ ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης.
4 Καὶ ἐλυπήθησαν ἐπ' αὐτῷ οἱ στρατηγοὶ τῶν ἀλλοφύλων καὶ λέγουσιν αὐτῷ· ἀπόστρεψον τὸν ἄνδρα καὶ ἀποστραφήτω εἰς τὸν τόπον αὐτοῦ, οὗ κατέστησας αὐτὸν ἐκεῖ, καὶ μὴ ἐρχέσθω μεθ' ἡμῶν εἰς τὸν πόλεμον καὶ μὴ γινέσθω ἐπίβουλος τῆς παρεμβολῆς· καὶ ἐν τίνι διαλλαγήσεται οὗτος τῷ κυρίῳ αὐτοῦ; Οὐχὶ ἐν ταῖς κεφαλαῖς τῶν ἀνδρῶν ἐκείνων;
5 Οὐχ οὗτος Δαυίδ, ᾧ ἐξῆρχον ἐν χοροῖς λέγοντες· ἐπάταξε Σαοὺλ ἐν χιλιάσιν αὐτοῦ καὶ Δαυὶδ ἐν μυριάσιν αὐτοῦ;
6 Καὶ ἐκάλεσεν Ἀγχοῦς τὸν Δαυὶδ καὶ εἶπεν αὐτῷ· ζῇ Κύριος, ὅτι εὐθὺς σὺ καὶ ἀγαθὸς ἐν ὀφθαλμοίς μου, καὶ ἡ ἔξοδός σου καὶ ἡ εἴσοδός μου μετ' ἐμοῦ ἐν τῇ παρεμβολῇ, ὅτι οὐχ εὕρηκα κατᾲ σοῦ κακίαν ἀφ' ἧς ἡμέρας ἥκεις πρός με ἕως τῆς σήμερον ἡμέρας· καὶ ἐν ὀφθαλμοῖς τῶν σατραπῶν οὐκ ἀγαθὸς σύ.
7 καὶ νῦν ἀνάστρεφε καὶ πορεύου εἰς εἰρήνην, καὶ οὐ μὴ ποιήσῃς κακίαν ἐν ὀφθαλμοῖς τῶν σατραπῶν τῶν ἀλλοφύλων.
8 Καὶ εἶπε Δαυὶδ πρὸς Ἀγχοῦς· τί πεποίηκά σοι καὶ τί εὗρες ἐν τῷ δούλῳ σου ἀφ' ἧς ἡμέρας ἥμην ἐνώπιόν σου καὶ ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης, ὅτι οὐ μὴ ἔλθω πολεμήσας τοὺς ἐχθροὺς τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως;
9 Καὶ ἀπεκρίθη Ἀγχοῦς πρὸς Δαυίδ· οἶδα ὅτι ἀγαθὸς σὺ ἐν ὀφθαλμοῖς μου, ἀλλ οἱ σατράπαι τῶν ἀλλοφύλων λέγουσιν· οὐχ ἥξει μεθ' ἡμῶν εἰς πόλεμον.
10 Καὶ νῦν ὄρθρισον τὸ πρωῒ σὺ καὶ οἱ παῖδες τοῦ κυρίου σου οἱ ἥκοντες μετὰ σοῦ, καὶ πορεύεσθε εἰς τὸν τόπον, οὗ κατέστησα ὑμᾶς ἐκεῖ, καὶ λόγον λοιμὸν μὴ θῇς ἐν καρδίᾳ σου, ὅτι ἀγαθὸς σὺ ἐνώπιόν μου· καὶ ὀρθρίσατε ἐν τῇ ὁδῷ, καὶ φωτισάτω ὑμῖν, καὶ πορεύθητε.
11 Καὶ ὤρθρισε Δαυὶδ αὐτὸς καὶ οἱ ἄνδρες αὐτοῦ ἀπελθεῖν καὶ φυλάσσειν τὴν γῆν τῶν ἀλλοφύλων, καὶ οἱ ἀλλόφυλοι ἀνέβησαν πολεμεῖν ἐπὶ Ἰσραήλ.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

ἱ Φιλισταῖοι συνεκέντρωσαν ὅλα τὰ στρατεύματά των εἰς Ἀφέκ, οἱ δὲ Ἰσραηλῖται ἐστρατοπέδευσαν εἰς Ἀενδώρ, εἰς τὴν κοιλάδα τῆς Ἰεζραέλ.
2 Οἱ σατράπαι τῶν Φιλισταίων ἐπροπορεύοντο ἐπὶ κεφαλῆς στρατιωτικῶν τμημάτων ἑκατὸν καὶ χιλίων ἀνδρῶν, ὁ δὲ Δαυὶδ καὶ οἱ ἄνδρες του ἀκολουθοῦσαν τελευταῖοι μαζῆ μὲ τὸν Ἀγχοῦς.
3 Οἱ σατράπαι τῶν Φιλισταίων, ὅταν εἶδαν τὸν Δαυίδ, εἶπαν πρὸς τὸν Ἀγχοῦς· <ποῖοι εἶναι αὐτοί, οἱ ὁποῖοι προχωροῦν μαζῆ μας;> Ὁ Ἀγχοῦς ἀπήντησεν εἰς τοὺς στρατηγοὺς τούτους τῶν Φιλισταίων· <δὲν τὸν γνωρίζετε; Αὐτὸς εἶναι ὁ Δαυίδ, ὁ δοῦλος τοῦ βασιλέως τῶν Ἰσραηλιτῶν, τοῦ Σαούλ. Εὑρίσκεται μαζῆ μας δεύτερον τοῦτο ἔτος. Τίποτε κατὰ τὸ διάστημα αὐτὸ ἄξιον μομφῆς δὲν εὑρῆκα εἰς αὐτὸν ἀπὸ τὴν ἡμέραν, ποὺ ἔπεσεν εἰς τὰ χέρια μου μέχρι τῆς σημερινῆς ἡμέρας>.
4 Οἱ στρατηγοὶ τῶν ἀλλοφύλων ἐπικράνθησαν ἐναντίον τοῦ Ἀγχοῦς καὶ τοῦ εἶπαν· <πὲς εἰς τὸν ἄνδρα αὐτὸν νὰ ἐπιστρέψῃ εἰς τὸν τόπον του, ἐκεῖ ὅπου σὺ τὸν ἔχεις ἐγκαταστήσει καὶ νὰ μὴ ἔλθῃ μαζῆ μας εἰς τὸν πόλεμον, διότι ὑπάρχει φόβος νὰ γίνῃ προδότης τῶν στρατευμάτων μας. Καὶ ποιὸς ἠμπορεῖ νὰ γνωρίζῃ τὸν τρόπον, μὲ τὸν ὁποῖον ὁ Δαυὶδ θὰ ἤθελε νὰ συνδιαλλαγῇ μὲ τὸν κύριόν του; Πιθανὸν νὰ προτείνῃ εἰς αὐτὸν τὰς κεφαλὰς τῶν ἀνδρῶν τοῦ στρατεύματός μας.
5 Αὐτὸς δὲν εἶναι ὁ Δαυίδ, πρὸς χάριν τοῦ ὁποίου ἔσυραν τὸν χορὸν αἱ γυναῖκες καὶ ἔψαλλαν· Ἐφόνευσεν ὁ Σαοὺλ χιλιάδας καὶ ὁ Δαυὶδ ἐφόνευσε μυριάδας;
6 Ὁ Ἀγχοῦς ἐκάλεσε τὸν Δαυὶδ καὶ τοῦ εἶπεν· <ὁρκίζομαι εἰς τὸν ζῶντα Θεόν, ὅτι σὺ ὑπῆρξες ἔντιμος καὶ εἰλικρινὴς ἐνώπιόν μου καὶ γενικῶς ἡ συμπεριφορά σου εἰς τὸ στράτευμα ἦτο τέτοια, ὥστε τίποτε τὸ ἀξιοκατάκριτον δὲν ἔχω νὰ σοῦ κατηγορήσω ἀπὸ τὴν ἡμέραν, ποὺ ἔχεις ἔλθει μαζῆ μου μέχρι σήμερα. Εἰς τὰ μάτια ὅμως τῶν σατραπῶν δὲν εἶσαι εὐάρεστος.
7 Τώρα λοιπὸν γύρισε πίσω, πήγαινε εἰς ὁδὸν εἰρήνης, διὰ νὰ μὴ τυχὸν καὶ ἰδῇς τὴν κακίαν τῶν σατραπῶν νὰ ἐκσπᾷ ἐναντίον σου>.
8 Εἶπεν ὁ Δαυὶδ πρὸς τὸν Ἀγχοῦς· <τί κακὸν ἔκαμα εἰς σὲ καὶ τί ἀδίκημα εὑρῆκες εἰς ἐμὲ τὸν δοῦλον σου, ἀπὸ τὴν ἡμέραν κατὰ τὴν ὁποίαν παρουσιάσθην ἐνώπιόν σου μέχρι τῆς ἡμέρας αὐτῆς, ὥστε νὰ μὴ λάβω μέρος εἰς τὸν πόλεμον τοῦ κυρίου μου, τοῦ βασιλέως, ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν του;>
9 Ὁ Ἀγχοῦς ἀπήντησε πρὸς τὸν Δαυίδ· <γνωρίζω πολὺ καλὰ ὅτι σὺ ἐφάνης ἔντιμος καὶ καλὸς ἐνώπιόν μου, ἀλλὰ οἱ σατράπαι τῶν ἀλλοφύλων λέγουν καὶ ἐπιμένουν: Αὐτὸς δὲν θὰ ἔλθῃ μαζῆ μας εἰς τὸν πόλεμον.
10 Καὶ τώρα, λοιπόν, σηκωθῆτε λίαν πρωί, σὺ καὶ οἱ ἄνδρες ποὺ σὲ ἀκολουθοῦν, οἱ δοῦλοι αὐτοὶ τοῦ πρώην κυρίου σου τοῦ Σαούλ, καὶ ἐπανέλθετε εἰς τὸν τόπον, ὅπου ἐγὼ σᾶς ἔχω ἐγκαταστήσει. Καμμίαν δὲ κακὴν σκέψιν μὴ βάλῃς εἰς τὸ μυαλό σου, ὅτι τάχα, ἐγὼ ἔχω κάτι ἐναντίον σου, διότι σὺ ἀπεδείχθης ἀγαθὸς καὶ καλὸς ἐνώπιόν μου. Σηκωθῆτε, λοιπὸν, σὺ καὶ οἱ ἄνδρες σου πρωῒ καὶ μόλις φωτίσῃ ἀναχωρήσατε>.
11 Ὁ Δαυὶδ καὶ οἱ μετ' αὐτοῦ ἄνδρες ἠγέρθησαν λίαν πρωΐ, διὰ νὰ ἀναχωρήσουν καὶ νὰ ἐπιστρέψουν καὶ φυλάξουν τὴν χώραν τῶν ἀλλοφύλων. Οἱ ἀλλόφυλοι ἀνέβησαν καὶ ἤρχισαν τὸν πόλεμόν των ἐναντίον τῶν Ἰσραηλιτῶν.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

μάζευσαν λοιπὸν οἱ ἀλλόφυλοι Φιλισταῖοι ὅλην τὴν στρατιωτικήν των δύναμιν εἰς τὴν περιοχὴν τῆς πόλεως Ἀφέκ, οἱ δὲ Ἰσραηλῖται ἐστρατοπέδευσαν εἰς τὴν Ἀενδώρ, ποὺ εὑρίσκετο εἰς τὴν περιοχὴν Ἰεζραέλ.
2 Ἐπροχωροῦσαν δὲ οἱ σατράπαι καὶ ἄρχοντες τῶν Φιλισταίων μὲ τοὺς ἄνδρας των εἰς παράταξιν κατὰ ἑκατοντάδας καὶ χιλιάδας καὶ μαζὶ μὲ τοὺς τελευταίους, ὅπου ἦτο καὶ ὁ βασιλεὺς Ἀγχοῦς, ἐπροχωροῦσαν εἰς παράταξιν καὶ ὁ Δαβὶδ μὲ τοὺς ἄνδρας του.
3 Καὶ ἐρώτησαν οἱ σατράπαι τῶν Φιλισταῖων τὸν Ἀγχοῦς: <Ποιοὶ εἶναι αὐτοί, ποὺ προχωροῦν μαζί μας, ἕτοιμοι διὰ πόλεμον; Καὶ ἀπεκρίθη ἐκεῖνος εἰς τοὺς στρατηγοὺς τῶν Φιλισταίων: <Ὥστε δὲν ξέρετε ὅτι αὐτὸς εἶναι ὁ Δαβίδ, ὁ δοῦλος τοῦ Σαούλ, τοῦ βασιλέως τοῦ Ἰσραήλ; Εἶναι τώρα δεύτερος χρόνος ἀπὸ τότε ποὺ ἐγκατεστάθη εἰς τὴν χώραν μας καὶ δὲν διεπίστωσα νὰ ἔκανε κάτι τὸ ἀνησυχητικὸν ἀπὸ τὴν ἡμέραν ποὺ ἦλθε κοντά μου μέχρι σήμερα>.
4 Οἱ στρατηγοὶ ὅμως τῶν Φιλισταίων ἐχολώθηκαν ἐναντίον του καὶ τοῦ εἶπαν: <Διῶξε ἀμέσως αὐτὸν τὸν ἄνθρωπον καὶ νὰ ἐπιστρέψῃ εἰς τὸν τόπον του, ἐκεῖ ὅπου τοῦ ἐπέτρεψες νὰ ἐγκατασταθῇ. Ἂς μὴ ἔλθῃ μαζί μας εἰς τὸν πόλεμον καὶ ἂς μὴ τοῦ δώσωμεν τὴν εὐκαιρίαν νὰ στραφῇ ἐναντίον μας καὶ νὰ βλάψῃ τὸ στρατόπεδόν μας. Διότι μὲ ποῖον ἄλλον ἄραγε τρόπον θὰ ἐπιχειρήση αὐτὸς νὰ συμφιλιωθῶ μὲ τὸν κύριόν του, τὸν Σαούλ, παρὰ μὲ τὸ νὰ κόψῃ καὶ νὰ τοῦ προσφέρῃ τὰ κεφάλια τῶν ἀνδρῶν μας;
5 Αὐτὸς δὲν εἶναι ὁ Δαβίδ, διὰ τὸν ὁποῖον ἐχόρευαν οἱ γυναῖκες καὶ ἔψαλλαν ὁμαδικῶς: <Ὁ Σαοὺλ ἐξώντωσε χιλιάδας καὶ ὁ Δαβὶδ μυριάδας>;>
6 Ἐκάλεσε τότε ὁ Ἀγχοῦς τὸν Δαβὶδ καὶ τοῦ εἶπε: <Ὁ Κύριος ζῇ καὶ βλέπει καὶ ἀκούει αὐτά, ποὺ σοῦ λέγω: Δι' ἐμὲ προσωπικῶς σὺ εἶσαι ἄνθρωπος εὐθὺς καὶ καλός. Ἡ ὅλη σου συμπεριφορὰ καὶ ἀναστροφὴ εἰς τὸ στράτευμα μαζί μου ἦτο καλή. Ἀπὸ τὴν ἡμέραν ποὺ ἦλθες κοντά μου μέχρι σήμερα δὲν διεπίστωσα νὰ ἔκανες κάτι κακόν, ὥστε νὰ ἠμπορῶ νὰ σὲ κατηγορήσω. Οἱ σατράπαι μας ὅμως δὲν σὲ βλέπουν μὲ καλὸ μάτι.
7 Δι' αὐτὸ λοιπὸν γύρισε τώρα πίσω εἰς τὸν τόπον, ποὺ σοῦ ἔδωσα, καὶ πήγαινε εἰς ὁδὸν εἰρήνης. Ἔτσι δὲν πρόκειται νὰ κάνῃς κάτι, ποὺ θὰ δυσαρεστήσῃ τοὺς ἄρχοντας τῶν Φιλισταίων>.
8 Καὶ εἶπεν ὁ Δαβὶδ εἰς τὸν Ἀγχοῦς: <Τί σοῦ ἔκανα καὶ τί κακὸν εὑρῆκες εἰς ἐμὲ τὸν δοῦλον σου, ἀπὸ τὴν ἡμέραν ποὺ ἦλθα ἐμπρός σου καὶ μέχρι σήμερα; Διὰ ποῖον λόγον νὰ μὴ ἔλθω νὰ πολεμήσω καὶ ἐγὼ τοὺς ἐχθρούς σου μὲ σέ, τὸν κύριον καὶ βασιλέα μου;>
9 Καὶ ἀπεκρίθη ὁ Ἀγχοῦς εἰς τὸν Δαβίδ: <Τὸ ξέρω ὅτι σὺ ἐφέρθης πολὺ καλὰ ἀπεναντί μου. Οἱ σατράπαι ὅμως τῶν Φιλισταίων λέγουν καὶ ἐπαναλαμβάνουν: <Δὲν θὰ ἔλθῃ αὐτὸς μαζί μας εἰς τὴν μάχην>.
10 Σήκω λοιπὸν πρωΐ- πρωῒ σὺ καὶ πάρε καὶ τοὺς δούλους τοῦ κυρίου σου, τοῦ Σαούλ, ποὺ ἦλθαν μαζί σου, καὶ πηγαίνετε εἰς τὸν τόπον, ὅπου σᾶς ἐγκατέστησα διὰ νὰ μένετε ἐκεῖ. Καὶ μὴ βάλῃς εἰς τὴν καρδιάν σου κάτι κακὸν ἐναντίον μου, διότι σοῦ τὸ εἶπα ὅτι σὲ θεωρῶ καλὸν ἄνθρωπον καὶ σὲ ἐκτιμῶ. Νὰ σᾶς εὕρῃ λοιπὸν αὔριον ἡ αὐγὴ πρωΐ-πρωῒ εἰς τὸν δρόμον καί, μόλις σᾶς φωτίσῃ ὁ ἥλιος, νὰ φύγετε>.
11 Καὶ πράγματι ἐξύπνησε πρωΐ - πρωῒ ὁ Δαβὶδ μαζὶ μὲ τοὺς ἄνδρας του καὶ ἐξεκίνησαν διὰ νὰ ἐπιστρέψουν εἰς τὴν Σεκελὰκ καὶ νὰ φυλάσσουν τὴν χώραν τῶν Ἀλλοφύλων Φιλισταίων. Οἱ δὲ Φιλισταῖοι ἐπροχώρησαν καὶ ἀνέβηκαν διὰ νὰ πολεμήσουν μὲ τοὺς Ἰσραηλίτας.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
αὶ συναθροίζουσιν ἀλλόφυλοι πάσας τὰς παρεμβολὰς αὐτῶν εἰς Ἀφέκ, καὶ Ἰσραὴλ παρενέβαλεν ἐν Ἀενδὼρ τὴν ἐν Ἰεζραέλ.	ἱ Φιλισταῖοι συνεκέντρωσαν ὅλα τὰ στρατεύματά των εἰς Ἀφέκ, οἱ δὲ Ἰσραηλῖται ἐστρατοπέδευσαν εἰς Ἀενδώρ, εἰς τὴν κοιλάδα τῆς Ἰεζραέλ.	μάζευσαν λοιπὸν οἱ ἀλλόφυλοι Φιλισταῖοι ὅλην τὴν στρατιωτικήν των δύναμιν εἰς τὴν περιοχὴν τῆς πόλεως Ἀφέκ, οἱ δὲ Ἰσραηλῖται ἐστρατοπέδευσαν εἰς τὴν Ἀενδώρ, ποὺ εὑρίσκετο εἰς τὴν περιοχὴν Ἰεζραέλ.
2 Καὶ οἱ σατράπαι τῶν ἀλλοφύλων παρεπορεύοντο εἰς ἑκατοντάδας καὶ χιλιάδας, καὶ Δαυὶδ καὶ οἱ ἄνδρες αὐτοῦ παρεπορεύοντο ἐπ' ἐσχάτων μετὰ Ἀγχοῦς.	2 Οἱ σατράπαι τῶν Φιλισταίων ἐπροπορεύοντο ἐπὶ κεφαλῆς στρατιωτικῶν τμημάτων ἑκατὸν καὶ χιλίων ἀνδρῶν, ὁ δὲ Δαυὶδ καὶ οἱ ἄνδρες του ἀκολουθοῦσαν τελευταῖοι μαζῆ μὲ τὸν Ἀγχοῦς.	2 Ἐπροχωροῦσαν δὲ οἱ σατράπαι καὶ ἄρχοντες τῶν Φιλισταίων μὲ τοὺς ἄνδρας των εἰς παράταξιν κατὰ ἑκατοντάδας καὶ χιλιάδας καὶ μαζὶ μὲ τοὺς τελευταίους, ὅπου ἦτο καὶ ὁ βασιλεὺς Ἀγχοῦς, ἐπροχωροῦσαν εἰς παράταξιν καὶ ὁ Δαβὶδ μὲ τοὺς ἄνδρας του.
3 Καὶ εἶπον οἱ σατράπαι τῶν ἀλλοφύλων· τίνες οἱ διαπορευόμενοι οὗτοι; Καὶ εἶπεν Ἀγχοῦς πρὸς τοὺς στρατηγοὺς τῶν ἀλλοφύλων· οὐχ οὗτος Δαυὶδ ὁ δοῦλος Σαοὺλ βασιλέως Ἰσραήλ; Γέγονε μεθ' ἡμῶν ἡμέρας τοῦτο δεύτερον ἔτος, καὶ οὐχ εὕρηκα ἐν αὐτῷ οὐθὲν ἀφ' ἧς ἡμέρας ἐνέπεσε πρός με καὶ ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης.	3 Οἱ σατράπαι τῶν Φιλισταίων, ὅταν εἶδαν τὸν Δαυίδ, εἶπαν πρὸς τὸν Ἀγχοῦς· <ποῖοι εἶναι αὐτοί, οἱ ὁποῖοι προχωροῦν μαζῆ μας;> Ὁ Ἀγχοῦς ἀπήντησεν εἰς τοὺς στρατηγοὺς τούτους τῶν Φιλισταίων· <δὲν τὸν γνωρίζετε; Αὐτὸς εἶναι ὁ Δαυίδ, ὁ δοῦλος τοῦ βασιλέως τῶν Ἰσραηλιτῶν, τοῦ Σαούλ. Εὑρίσκεται μαζῆ μας δεύτερον τοῦτο ἔτος. Τίποτε κατὰ τὸ διάστημα αὐτὸ ἄξιον μομφῆς δὲν εὑρῆκα εἰς αὐτὸν ἀπὸ τὴν ἡμέραν, ποὺ ἔπεσεν εἰς τὰ χέρια μου μέχρι τῆς σημερινῆς ἡμέρας>.	3 Καὶ ἐρώτησαν οἱ σατράπαι τῶν Φιλισταῖων τὸν Ἀγχοῦς: <Ποιοὶ εἶναι αὐτοί, ποὺ προχωροῦν μαζί μας, ἕτοιμοι διὰ πόλεμον; Καὶ ἀπεκρίθη ἐκεῖνος εἰς τοὺς στρατηγοὺς τῶν Φιλισταίων: <Ὥστε δὲν ξέρετε ὅτι αὐτὸς εἶναι ὁ Δαβίδ, ὁ δοῦλος τοῦ Σαούλ, τοῦ βασιλέως τοῦ Ἰσραήλ; Εἶναι τώρα δεύτερος χρόνος ἀπὸ τότε ποὺ ἐγκατεστάθη εἰς τὴν χώραν μας καὶ δὲν διεπίστωσα νὰ ἔκανε κάτι τὸ ἀνησυχητικὸν ἀπὸ τὴν ἡμέραν ποὺ ἦλθε κοντά μου μέχρι σήμερα>.
4 Καὶ ἐλυπήθησαν ἐπ' αὐτῷ οἱ στρατηγοὶ τῶν ἀλλοφύλων καὶ λέγουσιν αὐτῷ· ἀπόστρεψον τὸν ἄνδρα καὶ ἀποστραφήτω εἰς τὸν τόπον αὐτοῦ, οὗ κατέστησας αὐτὸν ἐκεῖ, καὶ μὴ ἐρχέσθω μεθ' ἡμῶν εἰς τὸν πόλεμον καὶ μὴ γινέσθω ἐπίβουλος τῆς παρεμβολῆς· καὶ ἐν τίνι διαλλαγήσεται οὗτος τῷ κυρίῳ αὐτοῦ; Οὐχὶ ἐν ταῖς κεφαλαῖς τῶν ἀνδρῶν ἐκείνων;	4 Οἱ στρατηγοὶ τῶν ἀλλοφύλων ἐπικράνθησαν ἐναντίον τοῦ Ἀγχοῦς καὶ τοῦ εἶπαν· <πὲς εἰς τὸν ἄνδρα αὐτὸν νὰ ἐπιστρέψῃ εἰς τὸν τόπον του, ἐκεῖ ὅπου σὺ τὸν ἔχεις ἐγκαταστήσει καὶ νὰ μὴ ἔλθῃ μαζῆ μας εἰς τὸν πόλεμον, διότι ὑπάρχει φόβος νὰ γίνῃ προδότης τῶν στρατευμάτων μας. Καὶ ποιὸς ἠμπορεῖ νὰ γνωρίζῃ τὸν τρόπον, μὲ τὸν ὁποῖον ὁ Δαυὶδ θὰ ἤθελε νὰ συνδιαλλαγῇ μὲ τὸν κύριόν του; Πιθανὸν νὰ προτείνῃ εἰς αὐτὸν τὰς κεφαλὰς τῶν ἀνδρῶν τοῦ στρατεύματός μας.	4 Οἱ στρατηγοὶ ὅμως τῶν Φιλισταίων ἐχολώθηκαν ἐναντίον του καὶ τοῦ εἶπαν: <Διῶξε ἀμέσως αὐτὸν τὸν ἄνθρωπον καὶ νὰ ἐπιστρέψῃ εἰς τὸν τόπον του, ἐκεῖ ὅπου τοῦ ἐπέτρεψες νὰ ἐγκατασταθῇ. Ἂς μὴ ἔλθῃ μαζί μας εἰς τὸν πόλεμον καὶ ἂς μὴ τοῦ δώσωμεν τὴν εὐκαιρίαν νὰ στραφῇ ἐναντίον μας καὶ νὰ βλάψῃ τὸ στρατόπεδόν μας. Διότι μὲ ποῖον ἄλλον ἄραγε τρόπον θὰ ἐπιχειρήση αὐτὸς νὰ συμφιλιωθῶ μὲ τὸν κύριόν του, τὸν Σαούλ, παρὰ μὲ τὸ νὰ κόψῃ καὶ νὰ τοῦ προσφέρῃ τὰ κεφάλια τῶν ἀνδρῶν μας;
5 Οὐχ οὗτος Δαυίδ, ᾧ ἐξῆρχον ἐν χοροῖς λέγοντες· ἐπάταξε Σαοὺλ ἐν χιλιάσιν αὐτοῦ καὶ Δαυὶδ ἐν μυριάσιν αὐτοῦ;	5 Αὐτὸς δὲν εἶναι ὁ Δαυίδ, πρὸς χάριν τοῦ ὁποίου ἔσυραν τὸν χορὸν αἱ γυναῖκες καὶ ἔψαλλαν· Ἐφόνευσεν ὁ Σαοὺλ χιλιάδας καὶ ὁ Δαυὶδ ἐφόνευσε μυριάδας;	5 Αὐτὸς δὲν εἶναι ὁ Δαβίδ, διὰ τὸν ὁποῖον ἐχόρευαν οἱ γυναῖκες καὶ ἔψαλλαν ὁμαδικῶς: <Ὁ Σαοὺλ ἐξώντωσε χιλιάδας καὶ ὁ Δαβὶδ μυριάδας>;>
6 Καὶ ἐκάλεσεν Ἀγχοῦς τὸν Δαυὶδ καὶ εἶπεν αὐτῷ· ζῇ Κύριος, ὅτι εὐθὺς σὺ καὶ ἀγαθὸς ἐν ὀφθαλμοίς μου, καὶ ἡ ἔξοδός σου καὶ ἡ εἴσοδός μου μετ' ἐμοῦ ἐν τῇ παρεμβολῇ, ὅτι οὐχ εὕρηκα κατᾲ σοῦ κακίαν ἀφ' ἧς ἡμέρας ἥκεις πρός με ἕως τῆς σήμερον ἡμέρας· καὶ ἐν ὀφθαλμοῖς τῶν σατραπῶν οὐκ ἀγαθὸς σύ.	6 Ὁ Ἀγχοῦς ἐκάλεσε τὸν Δαυὶδ καὶ τοῦ εἶπεν· <ὁρκίζομαι εἰς τὸν ζῶντα Θεόν, ὅτι σὺ ὑπῆρξες ἔντιμος καὶ εἰλικρινὴς ἐνώπιόν μου καὶ γενικῶς ἡ συμπεριφορά σου εἰς τὸ στράτευμα ἦτο τέτοια, ὥστε τίποτε τὸ ἀξιοκατάκριτον δὲν ἔχω νὰ σοῦ κατηγορήσω ἀπὸ τὴν ἡμέραν, ποὺ ἔχεις ἔλθει μαζῆ μου μέχρι σήμερα. Εἰς τὰ μάτια ὅμως τῶν σατραπῶν δὲν εἶσαι εὐάρεστος.	6 Ἐκάλεσε τότε ὁ Ἀγχοῦς τὸν Δαβὶδ καὶ τοῦ εἶπε: <Ὁ Κύριος ζῇ καὶ βλέπει καὶ ἀκούει αὐτά, ποὺ σοῦ λέγω: Δι' ἐμὲ προσωπικῶς σὺ εἶσαι ἄνθρωπος εὐθὺς καὶ καλός. Ἡ ὅλη σου συμπεριφορὰ καὶ ἀναστροφὴ εἰς τὸ στράτευμα μαζί μου ἦτο καλή. Ἀπὸ τὴν ἡμέραν ποὺ ἦλθες κοντά μου μέχρι σήμερα δὲν διεπίστωσα νὰ ἔκανες κάτι κακόν, ὥστε νὰ ἠμπορῶ νὰ σὲ κατηγορήσω. Οἱ σατράπαι μας ὅμως δὲν σὲ βλέπουν μὲ καλὸ μάτι.
7 καὶ νῦν ἀνάστρεφε καὶ πορεύου εἰς εἰρήνην, καὶ οὐ μὴ ποιήσῃς κακίαν ἐν ὀφθαλμοῖς τῶν σατραπῶν τῶν ἀλλοφύλων.	7 Τώρα λοιπὸν γύρισε πίσω, πήγαινε εἰς ὁδὸν εἰρήνης, διὰ νὰ μὴ τυχὸν καὶ ἰδῇς τὴν κακίαν τῶν σατραπῶν νὰ ἐκσπᾷ ἐναντίον σου>.	7 Δι' αὐτὸ λοιπὸν γύρισε τώρα πίσω εἰς τὸν τόπον, ποὺ σοῦ ἔδωσα, καὶ πήγαινε εἰς ὁδὸν εἰρήνης. Ἔτσι δὲν πρόκειται νὰ κάνῃς κάτι, ποὺ θὰ δυσαρεστήσῃ τοὺς ἄρχοντας τῶν Φιλισταίων>.
8 Καὶ εἶπε Δαυὶδ πρὸς Ἀγχοῦς· τί πεποίηκά σοι καὶ τί εὗρες ἐν τῷ δούλῳ σου ἀφ' ἧς ἡμέρας ἥμην ἐνώπιόν σου καὶ ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης, ὅτι οὐ μὴ ἔλθω πολεμήσας τοὺς ἐχθροὺς τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως;	8 Εἶπεν ὁ Δαυὶδ πρὸς τὸν Ἀγχοῦς· <τί κακὸν ἔκαμα εἰς σὲ καὶ τί ἀδίκημα εὑρῆκες εἰς ἐμὲ τὸν δοῦλον σου, ἀπὸ τὴν ἡμέραν κατὰ τὴν ὁποίαν παρουσιάσθην ἐνώπιόν σου μέχρι τῆς ἡμέρας αὐτῆς, ὥστε νὰ μὴ λάβω μέρος εἰς τὸν πόλεμον τοῦ κυρίου μου, τοῦ βασιλέως, ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν του;>	8 Καὶ εἶπεν ὁ Δαβὶδ εἰς τὸν Ἀγχοῦς: <Τί σοῦ ἔκανα καὶ τί κακὸν εὑρῆκες εἰς ἐμὲ τὸν δοῦλον σου, ἀπὸ τὴν ἡμέραν ποὺ ἦλθα ἐμπρός σου καὶ μέχρι σήμερα; Διὰ ποῖον λόγον νὰ μὴ ἔλθω νὰ πολεμήσω καὶ ἐγὼ τοὺς ἐχθρούς σου μὲ σέ, τὸν κύριον καὶ βασιλέα μου;>
9 Καὶ ἀπεκρίθη Ἀγχοῦς πρὸς Δαυίδ· οἶδα ὅτι ἀγαθὸς σὺ ἐν ὀφθαλμοῖς μου, ἀλλ οἱ σατράπαι τῶν ἀλλοφύλων λέγουσιν· οὐχ ἥξει μεθ' ἡμῶν εἰς πόλεμον.	9 Ὁ Ἀγχοῦς ἀπήντησε πρὸς τὸν Δαυίδ· <γνωρίζω πολὺ καλὰ ὅτι σὺ ἐφάνης ἔντιμος καὶ καλὸς ἐνώπιόν μου, ἀλλὰ οἱ σατράπαι τῶν ἀλλοφύλων λέγουν καὶ ἐπιμένουν: Αὐτὸς δὲν θὰ ἔλθῃ μαζῆ μας εἰς τὸν πόλεμον.	9 Καὶ ἀπεκρίθη ὁ Ἀγχοῦς εἰς τὸν Δαβίδ: <Τὸ ξέρω ὅτι σὺ ἐφέρθης πολὺ καλὰ ἀπεναντί μου. Οἱ σατράπαι ὅμως τῶν Φιλισταίων λέγουν καὶ ἐπαναλαμβάνουν: <Δὲν θὰ ἔλθῃ αὐτὸς μαζί μας εἰς τὴν μάχην>.
10 Καὶ νῦν ὄρθρισον τὸ πρωῒ σὺ καὶ οἱ παῖδες τοῦ κυρίου σου οἱ ἥκοντες μετὰ σοῦ, καὶ πορεύεσθε εἰς τὸν τόπον, οὗ κατέστησα ὑμᾶς ἐκεῖ, καὶ λόγον λοιμὸν μὴ θῇς ἐν καρδίᾳ σου, ὅτι ἀγαθὸς σὺ ἐνώπιόν μου· καὶ ὀρθρίσατε ἐν τῇ ὁδῷ, καὶ φωτισάτω ὑμῖν, καὶ πορεύθητε.	10 Καὶ τώρα, λοιπόν, σηκωθῆτε λίαν πρωί, σὺ καὶ οἱ ἄνδρες ποὺ σὲ ἀκολουθοῦν, οἱ δοῦλοι αὐτοὶ τοῦ πρώην κυρίου σου τοῦ Σαούλ, καὶ ἐπανέλθετε εἰς τὸν τόπον, ὅπου ἐγὼ σᾶς ἔχω ἐγκαταστήσει. Καμμίαν δὲ κακὴν σκέψιν μὴ βάλῃς εἰς τὸ μυαλό σου, ὅτι τάχα, ἐγὼ ἔχω κάτι ἐναντίον σου, διότι σὺ ἀπεδείχθης ἀγαθὸς καὶ καλὸς ἐνώπιόν μου. Σηκωθῆτε, λοιπὸν, σὺ καὶ οἱ ἄνδρες σου πρωῒ καὶ μόλις φωτίσῃ ἀναχωρήσατε>.	10 Σήκω λοιπὸν πρωΐ- πρωῒ σὺ καὶ πάρε καὶ τοὺς δούλους τοῦ κυρίου σου, τοῦ Σαούλ, ποὺ ἦλθαν μαζί σου, καὶ πηγαίνετε εἰς τὸν τόπον, ὅπου σᾶς ἐγκατέστησα διὰ νὰ μένετε ἐκεῖ. Καὶ μὴ βάλῃς εἰς τὴν καρδιάν σου κάτι κακὸν ἐναντίον μου, διότι σοῦ τὸ εἶπα ὅτι σὲ θεωρῶ καλὸν ἄνθρωπον καὶ σὲ ἐκτιμῶ. Νὰ σᾶς εὕρῃ λοιπὸν αὔριον ἡ αὐγὴ πρωΐ-πρωῒ εἰς τὸν δρόμον καί, μόλις σᾶς φωτίσῃ ὁ ἥλιος, νὰ φύγετε>.
11 Καὶ ὤρθρισε Δαυὶδ αὐτὸς καὶ οἱ ἄνδρες αὐτοῦ ἀπελθεῖν καὶ φυλάσσειν τὴν γῆν τῶν ἀλλοφύλων, καὶ οἱ ἀλλόφυλοι ἀνέβησαν πολεμεῖν ἐπὶ Ἰσραήλ.	11 Ὁ Δαυὶδ καὶ οἱ μετ' αὐτοῦ ἄνδρες ἠγέρθησαν λίαν πρωΐ, διὰ νὰ ἀναχωρήσουν καὶ νὰ ἐπιστρέψουν καὶ φυλάξουν τὴν χώραν τῶν ἀλλοφύλων. Οἱ ἀλλόφυλοι ἀνέβησαν καὶ ἤρχισαν τὸν πόλεμόν των ἐναντίον τῶν Ἰσραηλιτῶν.	11 Καὶ πράγματι ἐξύπνησε πρωΐ - πρωῒ ὁ Δαβὶδ μαζὶ μὲ τοὺς ἄνδρας του καὶ ἐξεκίνησαν διὰ νὰ ἐπιστρέψουν εἰς τὴν Σεκελὰκ καὶ νὰ φυλάσσουν τὴν χώραν τῶν Ἀλλοφύλων Φιλισταίων. Οἱ δὲ Φιλισταῖοι ἐπροχώρησαν καὶ ἀνέβηκαν διὰ νὰ πολεμήσουν μὲ τοὺς Ἰσραηλίτας.