Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
αὶ
ἐγενήθη εἰσελθόντος Δαυὶδ καὶ
τῶν ἀνδρῶν αὐτοῦ τὴν Σεκελὰκ
τῇ ἡμέρα τῇ τρίτῃ, καὶ
Ἀμαλὴκ ἐπέθετο ἐπὶ τὸν
νότον καὶ ἐπὶ τὴν τὴν
Σεκελὰκ καὶ ἐνεπύρισαν αὐτὴν
ἐν πυρί· |
Δαυὶδ
κατὰ τὴν τρίτην ἡμέραν ἀπὸ
τῆς ἀναχωρήσεώς του ἐπέστρεψε
μαζῆ μὲ τοὺς ἄνδρας του εἰς
τὴν Σεκελάκ. Οἱ Ἀμαληκῖται ἐν
τῷ μεταξὺ εἶχαν ἐπιτεθῇ νοτίως
τῆς Παλαιστίνης ἐναντίον τῆς
Σεκελάκ, τὴν κατέλαβαν καὶ τὴν
παρέδωσαν εἰς τὸ πῦρ.
|
αὶ
ὅταν ἐπέστρεψεν ὁ Δαβὶδ καὶ
εἰσῆλθε μὲ τοὺς ἄνδρας του εἰς
τὴν πόλιν Σεκελάκ, κατὰ τὴν τρίτην ἡμέραν
ἀφ’ ὅτου ἔφυγαν ἀπὸ τὸ
πεδίον τῆς μάχης τοῦ Γελβουέ, εἶχαν ἤδη
ἐπιτεθῇ οἱ Ἀμαληκῖται εἰς
τὴν νοτίαν περιοχὴν τῆς χώρας καὶ
ἰδιαιτέρως ἐναντίον τῆς Σεκελὰκ
καὶ τὴν ἐπυρπόλησαν. |
2
καὶ τὰς γυναῖκας καὶ πάντα τὰ
ἐν αὐτῇ ἀπὸ μικροῦ ἕως
μεγάλου οὐκ ἐθανάτωσαν ἄνδρα
καὶ γυναῖκα, ἀλλ' ἠχμαλώτευσαν
καὶ ἀπῆλθον εἰς τὴν ὁδὸν
αὐτῶν. |
2
Κανένα ὅμως ἀπὸ τοὺς κατοίκους
δὲν ἐφόνευσαν, ἀλλὰ ὅλους
ὅσοι εὑρίσκοντο εἰς αὐτήν,
ἀπὸ μικροῦ ἕως μεγάλου, ἄνδρας
καὶ γυναῖκας, τοὺς ἐπῆραν αἰχμαλώτους
καὶ ἐπανῆλθον εἰς τὴν πατρίδα
των. |
2
Δὲν ἐσκότωσαν ὅμως τὰς γυναῖκας
καὶ ὅλους, ὅσοι εὑρίσκοντο εἰς
τὴν πόλιν ἀπὸ μικροῦ ἕως μεγάλου,
ἄνδρας καὶ γυναῖκας, ἀλλὰ τοὺς
ἐπῆραν αἰχμαλώτους καὶ ἔφυγαν
εἰς τὴν χώραν των. |
3
Καὶ ἦλθε Δαυὶδ καὶ οἱ ἄνδρες
αὐτοῦ εἰς τὴν πόλιν, καὶ
ἰδοὺ ἐμπεπύρισται ἐν πυρί,
αἱ δὲ γυναῖκες αὐτῶν καὶ
οἱ υἱοὶ αὐτῶν καὶ αἱ
θυγατέρες αὐτῶν ᾐχμαλωτευμένοι.
|
3
Ἔφθασεν ὁ Δαυίδ μὲ τοὺς ἄνδρας
του εἰς τὴν πόλιν Σεκελὰκ καὶ
ἰδού, ἦτο ὁλόκληρος παραδεδομένη
εἰς τὰς φλόγας, αἱ δὲ γυναῖκες
αὐτῶν καὶ τὰ παιδιά των καὶ
αἱ θυγατέρες των εἶχαν αἰχμαλωτισθῆ.
|
3
Μόλις λοιπὸν ἦλθεν ὁ Δαβίδ μὲ τοὺς
ἄνδρας του εἰς τὴν πόλιν, εἶδαν ὅτι
ἡ μὲν πόλις εἶχε κατακαῇ, οἱ
δὲ γυναῖκες τῶν καὶ οἱ υἱοὶ
τῶν καὶ οἱ θυγατέρες τῶν εἶχαν
αἰχμαλωτισθῇ. |
4
Καὶ ᾖρε Δαυὶδ καὶ οἱ ἄνδρες
αὐτοῦ τὴν φωνὴν αὐτῶν
καὶ ἔκλαυσαν, ἕως ὅτου οὐκ ἦν
ἐν αὐτοῖς ἰσχὺς ἔτι τοῦ
κλαίειν. |
4
Ὁ Δαυὶδ καὶ ὅλοι οἱ ἄνδρες,
ποὺ ἦσαν μαζῆ του, ἔβγαλαν μεγάλην
κραυγὴν καὶ ἔκλαυσαν τόσον πολύ,
ὥστε δὲν τοὺς εἶχεν ἀπομείνει
πλέον ἰσχὺς νὰ κλαύσουν περισσότερον.
|
4
Καὶ ἐβόησαν ὁ Δαβὶδ καὶ
οἱ ἄνδρες του καὶ ἔκλαυσαν, μέχρι
ποὺ ἔπαυσαν νὰ τρέχουν δάκρυα ἀπὸ
τὰ μάτια των καὶ δὲν εἶχαν πλέον δύναμιν
διὰ νὰ κλαύσουν. |
5
Καὶ ἀμφότεραι αἱ γυναῖκες Δαυὶδ
ἠχμαλωτεύθησαν, Ἀχινόομ ἡ Ἰεζραηλῖτις
καὶ Ἀβιγαία ἡ γυνὴ Νάβαλ
τοῦ Καρμηλίου. |
5
Καὶ αἱ δύο γυναῖκες τοῦ Δαυὶδ
εἶχον ἐπίσης αἰχμαλωτισθῆ, ἡ
Ἀχινόομ ἡ Ἰσραηλῖτις καὶ
ἡ Ἀβιγαία ἡ σύζυγος τοῦ
Νάβαλ τοῦ Καρμηλίου.
|
5
Μεταξὺ τῶν αἰχμαλώτων ἦσαν καὶ
οἱ δύο γυναῖκες τοῦ Δαβίδ· ἡ
Ἀχινόομ δηλαδὴ ἡ Ἰεζραηλῖτις
καὶ ἡ Ἀβιγαία, ποὺ ἦτο
προηγουμένως γυναῖκα τοῦ Νάβαλ, ποὺ κατήγετο
ἀπὸ τὸ Κάρμηλον. |
6
Καὶ ἐθλίβη Δαυὶδ σφόδρα, ὅτι
εἶπεν ὁ λαὸς λιβοβολῆσαι αὐτόν,
ὅτι κατώδυνος ψυχὴ παντὸς τοῦ
λαοῦ, ἑκάστου ἐπὶ τοὺς
υἱοὺς αὐτοῦ καὶ ἐπὶ
τὰς θυγατέρας αὐτοῦ· καὶ
ἐκραταιώθη Δαυὶδ ἐν Κυρίω Θεῷ
αὐτοῦ. |
6
Ὁ Δαυὶδ ἐλυπήθη πάρα πολὺ
δι' αὐτὰ καὶ διότι ὁ λαός
του εἶχεν ἀποφασίσει νὰ τὸν
λιθοβολήσῃ. Ἡ ψυχὴ ὅλων ἐπονοῦσε
βαθύτατα, διότι τὰ παιδιὰ καὶ
αἱ θυγατέρες ἑνὸς ἑκάστου
ἀπὸ αὐτούς, εἶχαν αἰχμαλωτισθῆ.
Ὁ Δαυὶδ μέσα εἰς τὴν μεγάλην
του αὐτὴν ὀδύνην ἐνισχύθη
ἀπὸ τὸν Κύριον καὶ Θεόν
του. |
6
Ἐπὶ πλέον αὐτῆς τῆς συμφορᾶς
ὁ Δαβὶδ ἐδοκίμασε τότε καὶ ἄλλην
μεγάλην θλῖψιν, διότι ὁ λαὸς ἐσχεδίαζε
νὰ τὸν λιθοβολήσω. Τὸν ἐθεώρησαν αἴτιον
τῆς καταστροφῆς, διότι ὅλοι οἱ ἄνδρες
του ἦσαν καταπικραμμένοι καθένας διὰ τοὺς
υἱούς του καὶ διὰ τὰς θυγατέρας
του. Εἰς τὴν δύσκολον ὅμως αὐτὴν
ὥραν ἐνεδυναμώθη ὁ Δαβὶδ ἀπὸ
τὸν Κύριον καὶ Θεόν του.
|
7
Καὶ εἰπὲ Δαυὶδ πρὸς Ἀβιάθαρ
τὸν ἱερέα υἱὸν Ἀχιμέλεχ·
προσάγαγε τὸ ἐφούδ.
|
7
Εἶπε τότε ὁ Δαυὶδ πρὸς τὸν
ἀρχιερέα Ἀβιάθαρ, τὸν υἱὸν
τοῦ Ἀχιμέλεχ· <φέρε ἐδῶ
καὶ φόρεσε τὸ ἐφούδ>.
|
7
Καὶ εἶπεν ὁ Δαβὶδ εἰς τὸν
ἀρχιερέα Ἀβιάθαρ, τὸν υἱὸν τοῦ
Ἀχιμέλεχ: <Φέρε ἐδῶ τὸ ἐφούδ>.
|
8
Καὶ ἐπηρώτησε Δαυὶδ διὰ τοῦ
Κυρίου λέγων· εἰ καταδιώξω ὀπίσω
τοῦ γεδδοὺρ τούτου, εἰ καταλήψομαι
αὐτούς; Καὶ εἶπεν αὐτῷ·
καταδίωκε, ὅτι καταλαμβάνων καταλήψῃ
αὐτοὺς καὶ ἑξαιρούμενος ἐξελῇ.
|
8
Ἀφοῦ ὁ ἀρχιερεὺς ἐφόρεσε
τὸ ἐφούδ, ὁ Δαυὶδ ἠρώτησε
τὸν Κύριον μέσῳ τοῦ ἐφούδ
καὶ εἶπε· <νὰ ἐπιτεθῶ
ἐναντίον αὐτῶν τῶν ληστῶν;
Θὰ τοὺς καταβάλω;> Ὁ Κύριος
ἀπήντησε πρὸς αὐτόν· <καταδίωξέ
τους διότι ἀσφαλῶς θὰ τοὺς καταβάλῃς
καὶ θὰ ἀπελευθερώσῃς τοὺς
αἰχμαλώτους>. |
8
Καὶ μέσῳ τοῦ ἐφούδ, ποὺ
περιελαμβάνετο εἰς τὰ ἄμφια τοῦ ἀρχιερέως,
ἐρώτησε ὁ Δαβὶδ τὸν Κύριον καὶ
εἶπε: <Νὰ καταδιώξω αὐτὴν τὴν
συμμορίαν τῶν ληστῶν; Θὰ τοὺς προφθάσω
ἄραγε καὶ θὰ τοὺς νικήσω;> Καὶ
ἐπῆρε τὴν ἀπάντησιν: <Καταδίωξέ
τους, διότι θὰ τοὺς προλάβῃς καὶ θὰ
τοὺς νικήσῃς ὁπωσδήποτε καὶ θὰ
ἐλευθερώσῃς τοὺς αἰχμαλώτους>.
|
9
Καὶ ἐπορεύθη Δαυίδ, αὐτὸς
καὶ οἱ ἑξακόσιοι ἄνδρες μετ'
αὐτοῦ, καὶ ἔρχονται ἕως τοῦ
χειμάρρου Βοσόρ, καὶ οἱ περισσοὶ
ἔστησαν. |
9
Ὁ Δαυὶδ ἐβάδισεν αὐτὸς
καὶ οἱ ἑξακόσιοι ἄνδρες του
καὶ ἔφθασαν μέχρι τοῦ χειμάρρου
Βοσόρ. Ἐκεῖ οἱ βραδυπορήσαντες
ἔμειναν πίσω. |
9
Κατόπιν τούτου ἐπροχώρησε ὁ Δαβὶδ μαζὶ
μὲ τοὺς ἑξακοσίους ἄνδρας του καὶ
ἦλθαν ἕως τὸν χείμαρρον Βοσόρ, ποὺ
χύνεται εἰς τὴν Μεσόγειον. Εἰς τὸν
χείμαρρον αὐτὸν ἐστάθηκαν ὅσοι
ἐβάδιζαν ἀργὰ κατὰ τὴν
πορείαν καὶ εἶχαν ἀποκοπὴ κάπως ἀπὸ
τοὺς ἄλλους σὰν περίσσευμα.
|
10
Καὶ κατεδίωξεν ἐν τετρακοσίοις ἀνδράσιν,
ὑπέστησαν δὲ διακόσιοι ἄνδρες,
οἵτινες ἐκάθισαν πέραν τοῦ χειμάρρου
τοῦ Βοσόρ. |
10
Ὁ Δαυίδ μὲ τοὺς ὑπολοίπους
τετρακοσίους ἄνδρας συνέχισε τὴν πορείαν
εἰς καταδίωξιν τῶν Ἀμαληκιτῶν,
ἐνῶ οἱ ἄλλοι διακόσιοι ἄνδρες
ἐκάθισαν πέραν ἀπὸ τὸν
χείμαρρον Βοσόρ. |
10
Μὲ τετρακοσίους λοιπὸν ἄνδρας ὁ Δαβὶδ
ἐσυνέχισε τὴν καταδίωξιν, ἐνῷ
οἱ ὑπόλοιποι διακόσιοι ἄνδρες ἔμειναν
πίσω καὶ ἐκάθισαν πέραν ἀπὸ τὸν
χείμαρρον τοῦ Βοσόρ. |
11
Καὶ εὐρίσκουσιν ἄνδρα Αἰγύπτιον
ἐν ἀγρῷ καὶ λαμβάνουσιν αὐτὸν
καὶ ἄγουσιν αὐτὸν πρὸς Δαυίδ·
|
11
Καθὼς προχωροῦσαν οἱ τετρακόσιοι μὲ
τὸν Δαυίδ, εὑρῆκαν εἰς κάποιον
ἀγρὸν ἕνα ἄνδρα Αἰγύπτιον,
τὸν συνέλαβαν καὶ τὸν ὠδήγησαν
ἐνώπιον τοῦ Δαυίδ.
|
11
Καθὼς δὲ ἐβάδιζαν, εὑρῆκαν
εἰς κάποιο χωράφι ἕνα ἐξηντλημένον
Αἰγύπτιον ἄνδρα καὶ τὸν ἐπῆραν
καὶ τὸν ὠδήγησαν εἰς τὸν
Δαβίδ, |
12
καὶ διδόασιν αὐτῷ ἄρτον, καὶ
ἔφαγε, καὶ ἐπότισαν αὐτὸν
ὕδωρ· καὶ διδόασιν αὐτῷ
κλάσμα παλάθης, καὶ ἔφαγε, καὶ
κατέστη τὸ πνεῦμα αὐτοῦ ἐν
αὐτῷ, ὅτι οὐ βεβρώκει ἄρτον
καὶ οὐ πεπώκει ὕδωρ τρεῖς ἡμέρας
καὶ τρεῖς νύκτας.
|
12
Ἔδωσαν εἰς αὐτὸν τροφὴν καὶ
ἔφαγε, ἔδωσαν νερὸ καὶ ἔπιε.
Τοῦ ἔδωσαν ἐπίσης μερικὰ σῦκα,
τὰ ὁποῖα ἔφαγε, καὶ τοιουτοτρόπως
αὐτὸς συνῆλθεν ἀπὸ τὴν
λιποθυμίαν του, διότι εἶχε τρεῖς ἡμέρας
καὶ τρεῖς νύκτας νὰ φάγῃ
ἄρτον καὶ νὰ πίῃ νερό.
|
12
Καὶ τοῦ ἔδωσαν ἐκεῖ ψωμὶ
καὶ ἔφαγε καὶ νερὸ διὰ νὰ
ξεδιψάσῃ. Τοῦ ἔδωσαν ἐπίσης καὶ
ἕνα κομμάτι πίττα ἀπὸ σύκο. Καὶ
ἔφαγε καὶ συνῆλθε καὶ ἀνέλαβε
τὰς δυνάμεις του, διότι δὲν εἶχε φάγει ψωμὶ
καὶ δὲν εἶχε πιεῖ νερὸ τρεῖς
ἡμέρας καὶ τρεῖς νύκτας.
|
13
Καὶ εἶπεν αὐτῷ Δαυίδ· τίνος
σὺ εἶ καὶ πόθεν εἶ; Καὶ
εἶπε τὸ παιδάριον τὸ Αἰγύπτιον·
ἐγώ εἰμι δοῦλος ἀνδρὸς
Ἀμαληκίτου, καὶ κατέλιπέ με
ὁ κύριός μου, ὅτι ἠνωχλήθην
ἐγὼ σήμερον τριταῖος.
|
13
Τὸν ἠρώτησεν ὁ Δαυίδ· <τίνος
εἶσαι σύ; Ἀπὸ ποῦ κατάγεσαι;>
Καὶ ὁ νεαρὸς ἐκεῖνος Αἰγύπτιος
εἶπεν· <ἐγὼ εἶμαι δοῦλος
ἑνὸς Ἀμαληκίτου καὶ ὁ
κύριός μου μὲ ἐγκατέλιπε, διότι
τρίτην αὐτὴν ἡμέραν ἐγὼ
ἤμην ἀσθενής. |
13
Καὶ μόλις συνῆλθε, τὸν ἐρώτησε
ὁ Δαβίδ: <Εἰς ποῖον ἀνήκεις
καὶ ἀπὸ ποὺ εἶσαι;> Καὶ
ἀπεκρίθη ὁ νεαρὸς Αἰγύπτιος: <Εἶμαι
δοῦλος ἐνὸς Ἀμαληκίτου ἀνδρός.
Μὲ ἐγκατέλειψε ὅμως ὁ κύριός μου,
ἐπειδὴ ἀρρώστησα ἐδῶ καὶ
τρεῖς ἡμέρας. |
14
Καὶ ἡμεῖς ἐπεθέμεθα ἐπὶ
τὸν νότον τοῦ Χολθὶ καὶ ἐπὶ
τὰ τῆς Ἰουδαίας μέρη καὶ
ἐπὶ νότον Χελοὺβ καὶ τὴν
Σεκελὰκ ἐνεπυρίσαμεν ἐν πυρί.
|
14
Ἡμεῖς εἴμεθα ἐκεῖνοι, οἱ
ὁποῖοι εἴχομεν ἐπιτεθῇ πρὸς
τὰς νοτίας περιοχὰς τῆς Παλαιστίνης,
ἐναντίον τῶν φυλῶν Χολθί, εἰς
τὰ μέρη τῆς Ἰουδαίας πρὸς
νότον, εἰς τὴν περιοχὴν ἐκείνην,
ἡ ὁποία ἀνήκει εἰς τὸν
Χάλεβ καὶ ἡμεῖς ἐπίσης
παρεδώσαμεν εἰς τὸ πῦρ τὴν Σεκελάκ>.
|
14
Εἴχαμε δὲ ἐπιτεθῇ εἰς τὰ
νότια ἐδάφη τῆς φυλῆς τοῦ Χολθὶ
καὶ εἰς τὰ μέρη τῆς Ἰουδαίας
καὶ εἰς τὰς νοτίους περιοχὰς τῆς
φυλῆς Χάλεβ (τμῆμα τῆς φυλῆς Ἰούδα)
καὶ ἐβάλαμε φωτιὰ εἰς τὴν
Σεκελάκ>. |
15
Καὶ εἶπεν αὐτῷ Δαυίδ· εἰ
κατάξεις με ἐπὶ τὸ γεδδοὺρ τοῦτο;
Καὶ εἶπεν· ὄμοσον δή μοι κατὰ
τοῦ Θεοῦ μὴ θανατώσειν με καὶ
μὴ παραδοῦναί με εἰς χεῖρας
τοῦ κυρίου μου, καὶ κατάξω σε ἐπὶ
τὸ γεδδοὺρ τοῦτο.
|
15
Τοῦ εἶπεν ὁ Δαυίδ· <ἠμπορεῖς
νὰ μὲ ὁδηγήσῃς εἰς αὐτὴν
τὴν συμμορίαν;> Ὁ δὲ Αἰγύπτιος
ἀπήντησεν· <ὁρκίσου μου ἐνώπιον
τοῦ Θεοῦ ὅτι δὲν θὰ μὲ
φονεύσῃς ἢ δὲν θὰ μὲ παραδώσῃς
εἰς τὰ χέρια τοῦ κυρίου μου,
καὶ ἐγὼ ἀναλαμβάνω νὰ
σὲ ὁδηγήσω ἐναντίον αὐτῆς
τῆς συμμορίας>. |
15
Τοῦ εἶπε τότε ὁ Δαβίδ: <Ἀντέχεις
νὰ μὲ ὁδηγήσῃς εἰς αὐτὴν
τὴν συμμορίαν τῶν ληστῶν;> Καὶ
ὁ Αἰγύπτιος ἀπεκρίθη: <Νὰ μοῦ
ὁρκισθῇς προηγουμένως ὅτι δὲν θὰ
μὲ σκοτώσῃς καὶ δὲν θὰ μὲ
παραδώσῃς εἰς τὰ χέρια τοῦ κυρίου
μου, καὶ θὰ σὲ ὁδηγήσω εἰς
τὴν συμμορίαν αὐτήν>. |
16
Καὶ κατήγαγεν αὐτὸν ἐκεῖ,
καὶ ἰδοὺ οὖτοι διακεχυμένοι
ἐπὶ πρόσωπον πάσης τῆς γῆς
ἐσθίοντες καὶ πίνοντες καὶ ἐορτάζοντες
ἐν πᾶσι τοῖς σκύλοις τοῖς μεγάλοις
οἷς ἔλαβον ἐκ γῆς ἀλλοφύλων
καὶ ἐκ γῆς Ἰούδα.
|
16
Πράγματι ὁ νεαρὸς ἐκεῖνος Αἰγύπτιος
δοῦλος, ὠδήγησε τὸν Δαυὶδ εἰς
τὸ μέρος, ὅπου εὑρίσκετο ἡ
συμμορία τῶν Ἀμαληκιτῶν. Καὶ
ἰδού, οἱ Ἀμαληκῖται εἶχαν
διασκορπισθῆ εἰς τὴν περιοχὴν ἐκείνην
τρώγοντες καὶ πίνοντες καὶ πανηγυρίζοντες
διὰ τὰ πολλὰ καὶ μεγάλα λάφυρα,
τὰ ὁποῖα εἶχαν πάρει ἀπὸ
τὴν γῆν τῶν ἀλλοφύλων καὶ
ἀπὸ τὴν γῆν τοῦ Ἰούδα.
|
16
Καὶ τὸν ἔφερε πράγματι ἐκεῖ,
ὅπου ἦσαν οἱ Ἀμαληκῖται, οἱ
ὁποῖοι κατὰ τὴν ὥραν ἐκείνην
ἦσαν διεσκορπισμένοι εἰς ὅλην τὴν
γύρω περιοχήν, χωρὶς νὰ ἔχουν πάρει προστατευτικὰ
μέτρα. Καὶ ἔτρωγαν καὶ ἔπιναν καὶ
ἐώρταζαν μὲ ὅλα τὰ πλούσια λάφυρα,
ποὺ ἐπῆραν ἀπὸ τὴν χώραν
τῶν Φιλισταίων καὶ ἀπὸ τὴν περιοχὴν
τῶν Ἰουδαίων. |
17
Καὶ ἦλθεν ἐπ' αὐτοὺς Δαυὶδ
καὶ ἐπάταξεν αὐτοὺς ἀπὸ
ἑωσφόρου ἕως δείλης καὶ τῇ
ἐπαύριον, καὶ οὐκ ἐσώθη
ἐξ αὐτῶν ἀνὴρ ὅτι ἀλλ'
ἢ τετρακόσια παιδάρια, ἃ ἦν
ἐπιβεβηκότα ἐπὶ τὰς καμήλους
καὶ ἔφυγον. |
17
Ὁ Δαυὶδ ἐπετέθη αἰφνιδίως
ἐναντίον των καὶ τοὺς ἐκτύπα
ἀπὸ τὸ πρωῒ ἕως τὸ βράδυ
καὶ ἕως τὴν ἄλλην ἡμέραν.
Κανεὶς ἀπὸ αὐτοὺς δὲν
ἐσώθη εἰ μὴ μόνον τετρακόσιοι
νέοι, οἱ ὁποῖοι εἶχον καβαλικεύσει
καμήλας καὶ ἔφυγαν ὁλοταχῶς.
|
17
Καὶ ὥρμησεν ἐναντίον τῶν ὁ Δαβὶδ
καὶ τοὺς ἐθανάτωνε ἀπὸ
τὴν ὥραν τῆς αὐγῆς ἕως
τὸ δειλινὸν τῆς ἡμέρας ἐκείνης,
ἀλλὰ καὶ κατὰ τὴν ἑπομένην.
Δὲν διεσώθη δὲ ἀπὸ αὐτοὺς
κανεὶς ἄνδρας, ἐκτὸς ἀπὸ
τετρακόσια νέα παιδιά, ποὺ ἦσαν ἀνεβασμένα
εἰς τὶς καμῆλες καὶ κατόρθωσαν
καὶ ἔφυγαν. |
18
Καὶ ἀφείλατο Δαυὶδ πάντα, ἃ
ἔλαβον οἱ Ἀμαληκῖται, καὶ ἀμφοτέρας
τὰς γυναῖκας αὐτοῦ ἐξείλατο.
|
18
Ὁ Δαυὶδ ξαναπῆρε πάλιν καὶ διέσωσεν
ὅλα ὅσα εἶχαν λαφυραγωγήσει οἱ
Ἀμαληκῖται, διέσωσε δὲ καὶ τὰς
δύο γυναῖκας του. |
18
Καὶ ἐπῆρε ὁ Δαβὶδ ὅλα,
ὅσα εἶχαν ἁρπάξει οἱ Ἀμαληκῖται,
καὶ ἐλευθέρωσε καὶ τὶς δύο γυναῖκες
του. |
19
Καὶ οὐ διεφώνησεν αὐτοῖς ἀπὸ
μικροῦ ἕως μεγάλου καὶ ἀπὸ
τῶν σκύλων καὶ ἕως υἱῶν
καὶ θυγατέρων καὶ ἕως πάντων,
ὧν ἔλαβον αὐτῶν· τὰ πάντα
ἐπέστρεψε Δαυίδ.
|
19
Τίποτε ἀπὸ ὅσα εἶχαν οἱ
Ἰσραηλῖται δὲν ἐχάθηκε οὔτε
μικρὸν οὔτε μεγάλον ἀπὸ τὰ
λάφυρα οὔτε φυσικὰ οἱ αἰχμαλωτισθέντες
υἱοὶ καὶ αἱ θυγατέρες των. Γενικῶς
ὅλα ὅσα εἶχαν λαφυραγωγήσει οἱ
Ἀμαληκῖται, ὁ Δαυὶδ τὰ ἐπῆρε
πίσω καὶ ἐπέστρεφεν εἰς τὴν
Σεκελάκ. |
19
Ἔτσι δὲν ἐχάθη τίποτε, ἀπὸ
ὅσα εἶχαν οἱ πολεμισταὶ τοῦ
Δαβίδ, μικρὸν ἢ μεγάλον, ἀπὸ τὰ
λάφυρα ποὺ εἶχαν πάρει εἰς διαφόρους πολέμους,
καὶ ἀπὸ τοὺς υἱοὺς καὶ
τὰς θυγατέρας των καὶ ὅλα γενικῶς,
ὅσα διέθεταν καὶ τοὺς τὰ εἶχαν
ἁρπάξει οἱ Ἀμαληκῖται. Ὅλα ἀνεξαιρέτως
τὰ ἔφερε πίσω εἰς τὴν θέσιν των ὁ
Δαβίδ. |
20
Καὶ ἔλαβε πάντα τὰ ποίμνια καὶ
τὰ βουκόλια καὶ ἀπήγαγεν ἔμπροσθεν
τῶν σκύλων, καὶ τοῖς σκύλοις
ἐκείνοις ἐλέγετο· ταῦτα
τὰ σκῦλα Δαυίδ.
|
20
Ἐπῆρεν ὁ Δαυὶδ τὰ πρόβατα
καὶ τὰ βόδια· ὠδηγοῦσαν
δὲ αὐτὰ ἐμπρὸς ἀπὸ
τὰ ἄλλα λάφυρα καὶ διαλαλοῦσαν·
<αὐτὰ εἶναι τὰ λάφυρα τοῦ
Δαυίδ>. |
20
Καὶ ἐπῆρε ὅλα τὰ κοπάδια τὰ
πρόβατα καὶ τὰ βόδια καὶ τὰ ἔβαλεν
ἐμπρὸς ἀπὸ τὰ λάφυρα. Ὅσοι
δὲ ἔβλεπαν τὰ λάφυρα ἐκεῖνα,
ἔλεγαν: <Αὐτὰ εἶναι τὰ λάφυρα
τοῦ Δαβίδ>. |
21
Καὶ παραγίνεται Δαυὶδ πρὸς τοὺς
διακοσίους ἄνδρας τοὺς ὑπολειφθέντας
τοῦ πορεύεσθαι ὀπίσω Δαυὶδ καὶ
ἐκάθισεν αὐτοὺς ἐν τῷ
χειμάρρῳ τοῦ Βοσόρ, καὶ ἐξῆλθον
εἰς ἀπάντησιν Δαυὶδ καὶ εἰς
ἀπάντησιν τοῦ λαοῦ τοῦ μετ'
αὐτοῦ, καὶ προσήγαγε Δαυὶδ ἕως
τοῦ λαοῦ, καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν
τὰ εἰς εἰρήνην.
|
21
Ὁ Δαυὶδ μαζῆ μὲ τοὺς τετρακοσίους
ἄνδρας του, ἦλθεν εἰς τοὺς διακοσίους
ἄλλους ἄνδρας, οἱ ὁποῖοι βραδυποροῦντες
εἶχον ὑπολειφθῆ πίσω ἀπὸ
τὸν Δαυὶδ καὶ εἶχαν παραμείνει
εἰς τὸν χείμαρρον Βοσόρ. Αὐτοὶ
ἐξῆλθον εἰς προυπάντησιν τοῦ
Δαυὶδ καὶ εἰς προυπάντησιν τῶν
ἄλλων στρατιωτῶν ποὺ ἦσαν μαζῆ
μὲ αὐτόν. Ὅταν ἐπλησίασεν
ὁ Δαυὶδ ἕως αὐτούς, ἐκεῖνοι
τὸν ἐχαιρέτησαν εἰρηνικῶς καὶ
τὸν ἠρώτησαν διὰ τὰ συμβάντα.
|
21
Καὶ ἔφθασεν ὁ Δαβὶδ εἰς τοὺς
διακοσίους ἄνδρας ποὺ ἔμειναν πίσω καὶ
δὲν ἀκολούθησαν τὸν Δαβίδ, ἀλλὰ
τοὺς ἄφησε νὰ καθήσουν εἰς τὸν
χείμαρρον τοῦ Βοσόρ. Ἐβγῆκαν λοιπὸν
ἐκεῖνοι διὰ νὰ προϋπαντήσουν τὸν
Δαβὶδ καὶ νὰ συναντήσουν καὶ τοὺς
πολεμιστάς, ποὺ ἦσαν μαζί του. Καὶ
ἐπλησίασε τοὺς ἄνδρας αὐτοὺς
ὁ Δαβὶδ καὶ ἐκεῖνοι τὸν
καλωσώρισαν μὲ χαράν. |
22
Καὶ ἀπεκρίθη πᾶς ἀνὴρ
λοιμὸς καὶ πονηρὸς τῶν ἀνδρῶν
τῶν πολεμιστῶν τῶν πορευθέντων μετὰ
Δαυὶδ καὶ εἶπον, ὅτι οὐ κατεδίωξαν
μεθ' ἡμῶν, οὐ δώσομεν αὐτοῖς
ἐκ τῶν σκύλων, ὧν ἐξειλόμεθα,
ὅτι ἀλλ' ἢ ἕκαστος τὴν γυναῖκα
αὐτοῦ καὶ τὰ τέκνα αὐτοῦ
ἀπαγέσθωσαν καὶ ἀποστρεφέτωσαν.
|
22
Ἀπὸ τὸν στρατὸν τοῦ Δαυὶδ
μερικοὶ φαῦλοι καὶ πονηροὶ ἄνδρες,
ἀπὸ ἐκείνους τοὺς πολεμιστὰς
ποὺ εἶχαν πορευθῆ μαζῆ μὲ τὸν
Δαυίδ, εἶπαν· <αὐτοὶ οἱ
βραδυπορήσαντες δὲν μᾶς ἠκολούθησαν
εἰς τὴν ἐκστρατείαν· λοιπὸν
δὲν θὰ δώσωμεν εἰς αὐτοὺς
τίποτε ἀπὸ τὰ λάφυρα, τὰ
ὁποῖα ἐπήραμεν. Εἰμὴ μόνον
ὁ καθένας των θὰ πάρῃ τὴν
γυναῖκα του καὶ τὰ παιδιά του καὶ
ἂς γυρίσουν πίσω>.
|
22
Ἐπῆραν τότε τὸν λόγον ὅσοι ἦσαν
κακοήθεις καὶ πονηροὶ ἄνθρωποι ἀνάμεσα
εἰς τοὺς πολεμιστάς, ποὺ εἶχαν ἀκολουθήσει
τὸν Δαβίδ, καὶ εἶπαν: <Ἐφ’ ὅσον
δὲν ἦλθαν αὐτοὶ μαζί μας εἰς
τὴν καταδίωξιν τῶν Ἀμαληκιτῶν, δὲν
θὰ τοὺς δώσωμεν ἀπὸ τὰ λάφυρα,
ποὺ ἐπήραμε. Ἂς πάρουν ὁ καθένας
μόνον τὴν γυναῖκα του καὶ τὰ παιδιά
του καὶ ἂς γυρίσουν πίσω εἰς τὰ σπίτια
των>. |
23
Καὶ εἶπε Δαυίδ· οὐ ποιήσετε
οὕτως μετὰ τὸ παραδοῦναι τὸν
Κύριον ἡμῖν καὶ φυλάξαι ἡμᾶς
καὶ παρέδωκε Κύριος τὸν γεδδοὺρ
τὸν ἐπερχόμενον ἐφ' ἡμᾶς
εἰς χεῖρας ἡμῶν.
|
23
Ὁ Δαυὶδ ἀπήντησε· <δὲν
θὰ κάμετε ἔτσι, διότι ὁ Κύριος
παρέδωσε τοὺς ἐχθρούς μας εἰς
τὰ χέρια μας. Ὁ Κύριος μᾶς διεφύλαξεν
ἀπὸ τὴν ἐπιδρομὴν τῶν
ληστῶν τοὺς ὁποίους καὶ παρέδωκεν
εἰς τὰ χέρια μας. |
23
Εἶπεν ὅμως ὁ Δαβίδ: <Δὲν πρέπει
νὰ φερθῆτε ἔτσι ὕστερα μάλιστα ἀπὸ
τὴν ἐπέμβασιν τοῦ Κυρίου, ποὺ μᾶς
ἐχάρισε ὅλα αὐτὰ ποὺ βλέπετε.
Μὴ λησμονεῖτε ὅτι ὁ Κύριος εἶναι
Ἐκεῖνος, ποὺ μᾶς ἐπροστάτευσε
καὶ παρέδωσεν εἰς τὰ χέρια μας τὴν
συμμορίαν τῶν ληστῶν, ποὺ ἐπετέθη
ἐναντίον μας. |
24
Καὶ τίς ἐπακούσεται ὑμῶν
τῶν λόγων τούτων; Ὅτι οὐχ ἦττον
ἡμῶν εἰσι· διότι κατὰ τὴν
μερίδα τοῦ καταβαίνοντος εἰς τὸν
πόλεμον, οὕτως ἔσται ἡ μερὶς
τοῦ καθημένου ἐπὶ τὰ σκεύη·
κατὰ τὸ αὐτὸ μεριοῦνται.
|
24
Ποιὸς δὲ ποτὲ θὰ ἀκούσῃ
αὐτὰ τὰ λόγια σας καὶ θὰ
τὰ ἐγκρίνῃ; Αὐτοί ποὺ,
βραδυποροῦντες ἔμειναν πίσω, δὲν εἶναι
καθόλου κατώτεροι ἀπὸ ἡμᾶς.
Δι' αὐτὸ ὅποια μερίδα θὰ πάρῃ
ἐκεῖνος, ποὺ ἔλαβε μέρος εἰς
τὸν πόλεμον, τὴν ἴδια μερίδα
ἀπὸ τὰ λάφυρα θὰ πάρῃ
καὶ ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἑκάθισε
καὶ ἐφύλασσε τὰς ἀποσκευὰς
τῶν πολεμούντων. Ἡ αὐτὴ μερὶς
θὰ δοθῇ εἰς ὅλους>.
|
24
Ποιὸς ἄραγε θὰ ἀκούσῃ καὶ
θὰ ἐγκρίνῃ αὐτὰ τὰ
λόγια σας; Διότι αὐτοὶ δὲν εἶναι κατώτεροί
μας. Ἡ μερίδα ποὺ ἀνήκει εἰς
αὐτόν, ποὺ παίρνει μέρος εἰς τὴν μάχην,
θὰ εἶναι ἴση μὲ τὴν μερίδα ἐκείνου,
ποὺ κάθεται διὰ νὰ φυλάγῃ τὰ
ὅπλα καὶ τὰς ἀποσκευάς. Θὰ μοιρασθοῦν
τὰ λάφυρα ἐξ ἴσου>.
|
25
Καὶ ἐγενήθη ἀπὸ τῆς ἡμέρας
ἐκείνης καὶ ἐπάνω, καὶ
ἐγένετο εἰς πρόσταγμα καὶ εἰς
δικαίωμα τῷ Ἰσραὴλ ἕως τῆς
σήμερον. |
25
Ἀπὸ τὴν ἡμέραν ἐκείνην
καὶ ἔπειτα ἔγινε αὐτὸ ἐντολὴ
καὶ νόμος εἰς τὸν ἰσραηλιτικὸν
λαὸν μέχρι τῆς ἡμέρας αὐτῆς.
|
25
Καὶ ἀπὸ τὴν ἡμέραν ἐκείνην
καὶ ἐξῇς αὐτό, ποὺ εἶπεν
ὁ Δαβίδ, ἔγινε νόμος καὶ διάταγμα διὰ
τοὺς Ἰσραηλίτας μέχρι σήμερα.
|
26
Καὶ ἦλθε Δαυὶδ εἰς Σεκελὰκ καὶ
ἀπέστειλε τοῖς πρεσβυτέροις τῶν
σκύλων Ἰούδα καὶ τοῖς πλησίον
αὐτοῦ λέγων· ἰδοὺ ἀπὸ
τῶν σκύλων τῶν ἐχθρῶν Κυρίου·
|
26
Ὁ Δαυὶδ ἦλθεν εἰς τὴν Σεκελὰκ
καὶ ἔστειλεν ἀπὸ τὰ λάφυρα
εἰς τοὺς πρεσβυτέρους τῆς φυλῆς
Ἰούδα καὶ εἰς τοὺς συνδεομένους
μὲ αὐτὸν διὰ φιλίας λέγων·
<ἰδού, ἕνα δῶρον ἀπὸ
τὰ λάφυρα τῶν ἐχθρῶν τοῦ
Θεοῦ>. |
26
Καὶ ἦλθεν ὁ Δαβὶδ εἰς τὴν
πόλιν Σεκελὰκ καὶ ἀπέστειλεν ἀπὸ
τὰ λάφυρα εἰς τοὺς προκρίτους τῶν
Ἰουδαίων, καθὼς καὶ εἰς τοὺς
φίλους του καὶ ἔλεγεν εἰς τὸν καθένα:
<Αὐτὰ ποὺ σᾶς στέλλω, εἶναι
ἀπὸ τὰ λάφυρα τῶν ἐχθρῶν
τοῦ Κυρίου>. |
27
τοῖς ἐν Βαιθσοὺρ καὶ τοῖς ἐν
Ραμὰ νότου καὶ τοῖς ἐν Ἰεθθὸρ
|
27
Τὰ δῶρα αὐτὰ ἐδόθησαν
εἰς αὐτούς, ποὺ κατοικοῦσαν
τὴν Βαιθσούρ, εἰς αὐτούς ποὺ
κατοικοῦσαν τὴν Ραμά, πρὸς νότον
τῆς Παλαιστίνης, καὶ εἰς ἐκείνους
ποὺ κατοικοῦσαν εἰς τὴν Ἰεθθόρ.
|
27
Ἔστειλε λάφυρα εἰς ὅσους ἔμεναν εἰς
τὴν Βαιθσοὺρ καὶ εἰς τὴν Ραμᾶ,
ποὺ εὑρίσκετο εἰς τὰ νότια τῆς
Παλαιστίνης, καὶ εἰς τὴν Ἰεθθόρ.
|
28
καὶ τοῖς ἐν Ἀροὴρ καὶ
τοῖς ἐν Ἀμμαδὶ καὶ τοῖς
ἐν Σαφὶ καὶ τοῖς ἐν Ἐσθιὲ
|
28
Ἀκόμη δὲ καὶ εἰς ἐκείνους
οἱ ὁποῖοι ἦσαν εἰς τὴν
Ἀροήρ, εἰς τὴν Ἀμμαδί,
εἰς τὴν Σαφὶ καὶ εἰς τὴν
Ἐσθιέ. |
28
Ἔστειλε καὶ εἰς τοὺς φίλους του, ποὺ
ἔμεναν εἰς τὴν Ἀροὴρ καὶ
εἰς τὴν Ἀμμαδὶ καὶ εἰς
τὴν Σαφὶ καὶ εἰς τὴν Ἐσθίε
|
29
καὶ τοῖς ἐν Γὲθ καὶ τοῖς
ἐν Κινὰν καὶ τοῖς ἐν Σαφὲκ
καὶ τοῖς ἐν Θιμὰθ καὶ τοῖς
ἐν Καρμήλῳ καὶ τοῖς ἐν
ταῖς πόλεσι τοῦ Ἱεραμηλὶ καὶ
τοῖς ἐν ταῖς πόλεσι τοῦ Κενεζὶ
|
29
Καὶ εἰς ἐκείνους οἱ ὁποῖοι
κατοικοῦσαν τὴν Γέθ, τὴν Κινάν,
τὴν Σαφέκ, εἰς αὐτούς ποὺ
κατοικοῦσαν εἰς Θιμάθ, εἰς τὸ
Κάρμηλον, εἰς τὴν πόλιν Ἱεραμηλὶ
καὶ εἰς τοὺς κατοίκους τῶν πόλεων
Κενεζί. |
29
Ἔστειλε καὶ εἰς ὅσους εὑρίσκοντο
εἰς τὴν Γὲθ καὶ εἰς τὴν
Κινὰν καὶ εἰς τὴν Σαφὲκ καὶ
εἰς τὴν Θιμὰθ καὶ εἰς τὸ
Κάρμηλον καὶ εἰς ὅσους ἦσαν εἰς
τὰς πόλεις τῆς περιοχῆς τοῦ Ἱεραμηλὶ
καὶ εἰς αὐτοὺς ποὺ διέμεναν
εἰς τὰς πόλεις τοῦ συμμάχου τῶν Ἑβραίων
Κενεζί. |
30
καὶ τοῖς ἐν Ἱεριμοὺθ καὶ
τοῖς ἐν Βηρσαβεὲ καὶ τοῖς ἐν
Νομβὲ |
30
Ἐπίσης ἔδωκεν εἰς ὅσους κατοικοῦσαν
εἰς Ἱεριμούθ, εἰς Βηρσαβεὲ καὶ
εἰς Νομβέ. |
30
Ἔστειλεν ἐπίσης λάφυρα καὶ εἰς τοὺς
γνωστούς του, ποὺ εὑρίσκοντο εἰς τὴν
Ἱεριμοὺθ καὶ εἰς τὴν Βηρσαβεὲ
καὶ εἰς τὴν Νομβέ, |
31
καὶ τοῖς ἐν Χεβρὼν καὶ εἰς
πάντας τοὺς τόπους, οὓς διῆλθε
Δαυὶδ ἐκεῖ, αὐτὸς καὶ
οἱ ἄνδρες αὐτοῦ. |
31
Ἔδωσεν εἰς τοὺς κατοίκους τῆς
Χεβρὼν καὶ γενικῶς ἔστειλε δῶρα
εἰς ὅλους τοὺς τόπους ἀπὸ
τοὺς ὁποίους ἐπέρασαν αὐτὸς
καὶ οἱ ἄνδρες του. |
31
καὶ εἰς ὅσους διέμεναν εἰς τὴν
Χεβρὼν καὶ εἰς ὅλους γενικῶς
τοὺς τόπους, ἀπὸ ὅπου ἐπέρασεν
ὁ ἴδιος ὁ Δαβὶδ καὶ οἱ
ἄνδρες του καὶ εὑρῆκαν ἐκεῖ
συμπαράστασιν καὶ βοήθειαν. Τὰ ἔστειλεν
ὡς ἐκδήλωσιν εὐγνωμοσύνης καὶ
ἀγάπης. |