Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
αὶ
συνήγαγεν ἔτι Δαυὶδ πάντα νεανίαν
ἐξ Ἰσραήλ, ὡς ἑβδομήκοντα
χιλιάδας. |
Δαυὶδ
προσεκάλεσε καὶ πάλιν ὅλους τοὺς
νεαροὺς ἄνδρας τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ
λαοῦ, ἑβδομήκοντα περίπου χιλιάδες
ἄνδρας. |
υνεκάλεσε
δὲ καὶ πάλιν ὁ Δαβὶδ τοὺς νεαροὺς
Ἰσραηλίτας καὶ ἐμαζεύθηκαν περίπου
ἑβδομῆντα χιλιάδες ἄνδρες.
|
2
Καὶ ἀνέστη καὶ ἐπορεύθη
Δαυὶδ καὶ πᾶς ὁ λαὸς ὁ
μετ' αὐτοῦ καὶ ἀπὸ τῶν
ἀρχόντων Ἰούδα ἐν ἀναβάσει
τοῦ ἀναγαγεῖν ἐκεῖθεν τὴν
κιβωτὸν τοῦ Θεοῦ, ἐφ' ἣν ἐπεκλήθη
τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου τῶν δυνάμεων
καθημένου ἐπὶ τῶν Χερουβὶν ἐπ'
αὐτῆς. |
2
Ἡτοιμάσθη ὁ Δαυὶδ καὶ ὅλος
ὁ λαός, ποὺ ἦτο μαζῆ του, μαζῆ
μὲ τοὺς ἀρχηγοὺς τῆς φυλῆς
Ἰούδα καὶ ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ
ἐπορεύθησαν, διὰ νὰ μεταφέρουν
τὴν Κιβωτὸν τῆς Διαθήκης τοῦ
Θεοῦ ἀπὸ τὸν τόπον, εἰς
τὸν ὁποῖον αὐτὴ εὑρίσκετο.
Ἐπάνω δὲ εἰς τὴν Κιβωτὸν
αὐτὴν εἶχε γραφῆ τὸ ὄνομα
τοῦ Θεοῦ, τοῦ Κυρίου τῶν ἀγγελικῶν
δυνάμεων, ὁ ὁποῖος ἀναπαύεται
ἐπὶ τῶν Χερουβίμ.
|
2
Καὶ ἐσηκώθη καὶ ἐπροχώρησεν
ἐν πομπῇ ὁ Δαβὶδ μαζὶ μὲ
ὅλον τὸν λαόν, ποὺ εἶχε συγκεντρωθῆ
πλησίον του, καὶ μὲ τοὺς ἄρχοντας
τῆς φυλῆς Ἰούδα, διὰ νὰ ὑπάγουν
εἰς τὴν Καριαθιαρὶμ καὶ νὰ μεταφέρουν
ἀπὸ ἐκεῖ τὴν Κιβωτὸν τῆς
Διαθήκης τοῦ Θεοῦ. Ἡ Κιβωτὸς ἔφερε
τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου τῶν ἀγγελικῶν
δυνάμεων, ὁ ὁποῖος ἐκάθητο σὰν
εἰς ἄλλον θρόνον ἐπάνω εἰς τὰ
πτερὰ τῶν Χερουβίμ, ποὺ εὑρίσκοντο
εἰς τὴν Κιβωτόν, καὶ ἔκαμνε ἀπὸ
ἐκεῖ αἰσθητὴν τὴν παρουσίαν
Του. |
3
Καὶ ἐπεβίβασαν τὴν κιβωτὸν Κυρίου
ἐφ' ἅμαξαν καινὴν καὶ ἦραν αὐτὴν
ἐξ οἴκου Ἀμιναδὰβ τοῦ ἐν
τῷ βουνῷ· καὶ Ὀζὰ καὶ
οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ υἱοὶ
Ἀμιναδάβ ἦγον τὴν ἅμαξαν σὺν
τῇ κιβωτῷ, |
3
Ἐτοποθέτησαν τὴν Κιβωτὸν ἐπάνω
εἰς μίαν καινουργῆ ἅμαξαν. Ἐπῆραν
δὲ τὴν Κιβωτὸν ἀπὸ τὴν
οἰκίαν τοῦ Ἀμιναδάβ, ὁ
ὁποῖος κατοικοῦσεν εἰς κάποιον
ἐκεῖ λόφον. Μεταξὺ δὲ ἐκείνων,
ποὺ ἀκολουθοῦσαν, ἦσαν ὁ Ὀζὰ
καὶ οἱ ἀδελφοί του, παιδιὰ τοῦ
Ἀμιναδάβ. Ὁ Ὀζὰ ὠδηγοῦσε
τὴν ἅμαξαν, ἐπὶ τῆς ὁποίας
ἦτο ἡ Κιβωτός. |
3
Ἐπῆγαν λοιπὸν καὶ ἐσήκωσαν
τὴν Κιβωτὸν ἀπὸ τὴν οἰκίαν
τοῦ Ἀμιναδάβ, ποὺ εὑρίσκετο
εἰς τὸ βουνό, καὶ τὴν ἀνέβασαν
εἰς ἕνα ἁμάξι, ποὺ μόλις εἶχε
κατασκευασθῆ. Ὠδηγοῦσαν δὲ τὸ
ἁμάξι αὐτὸ μὲ τὴν Κιβωτὸν
ὁ Ὀζὰ καὶ οἱ ἀδελφοί του,
οἱ υἱοὶ τοῦ Ἀμιναδάβ.
|
4
καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ ἐπορεύοντο
ἔμπροσθεν τῆς κιβωτοῦ.
|
4
Οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ ἐβάδιζαν
μὲ σεβασμὸν ἐμπρὸς ἀπὸ
τὴν Κιβωτόν. |
4
Οἱ ἀδελφοὶ τοῦ Ὀζὰ μάλιστα
ἐβάδιζαν ἐμπρὸς ἀπὸ τὴν
Κιβωτὸν τῆς Διαθήκης. |
5
Καὶ Δαυὶδ καὶ υἱοὶ Ἰσραὴλ
παίζοντες ἐνώπιον Κυρίου ἐν
ὀργάνοις ἡρμοσμένοις ἐν ἰσχύϊ,
καὶ ἐν ᾠδαῖς καὶ ἐν κινύραις
καὶ ἐν νάβλαις καὶ ἐν τυμπάνοις
καὶ ἐν κυμβάλοις καὶ ἐν αὐλοῖς.
|
5
Ὁ Δαυὶδ καὶ οἱ ἄλλοι Ἰσραιλῖται
ἐπανηγύριζαν, παίζοντες ἐνώπιον
τῆς Κιβωτοῦ ὄργανα μουσικά, κατάλληλα
διὰ ἰσχυροὺς τόνους, καὶ ἄδοντες
ὠδάς. Τὰ δὲ μουσικὰ ὄργανα
ἦσαν κινύραι, νάβλαι, τύμπανα, κύμβαλα
καὶ αὐλοί. |
5
Καὶ καθὼς ἐπροχωροῦσε ἡ πομπή,
ὁ Δαβὶδ καὶ οἱ Ἰσραηλῖται
ἐχόρευαν καὶ ἐτραγουδοῦσαν δυνατὰ
παίζοντας ὄργανα κατάλληλα διὰ ἰσχυροὺς
ἤχους. Καὶ ἐπανηγύριζαν μὲ ᾠδὰς
καὶ μὲ διάφορα μουσικὰ ὄργανα, μὲ
κινύρας δηλαδή, μὲ νάβλας, μὲ τύμπανα, μὲ
κύμβαλα καὶ μὲ αὐλούς.
|
6
Καὶ παραγίνονται ἕως ἅλω Ναχών,
καὶ ἐξέτεινεν Ὀζὰ τὴν
χεῖρα αὐτοῦ ἐπὶ τὴν κιβωτὸν
τοῦ Θεοῦ κατασχεῖν αὐτὴν καὶ
ἐκράτησεν αὐτήν, ὅτι περιέσπασεν
αὐτὴν ὁ μόσχος.
|
6
Ἡ ἱερὰ αὐτὴ πομπὴ ἔφθασεν
εἰς τὸ ἁλῶνι τοῦ Ναχών.
Ἐκεῖ ὁ Ὀζᾶς ἅπλωσε τὸ
χέρι του ἐπάνω εἰς τὴν Κιβωτὸν
τοῦ Θεοῦ, νὰ τὴν κρατήσῃ·
καὶ τὴν, ἐκράτησε, διότι τὰ
βόϊδια, ποὺ ἔσυραν τὴν Κιβωτόν,
τὴν ἐταλάντευσαν καὶ ὑπῆρχε
φόβος νὰ πέσῃ.
|
6
Μόλις ὅμως ἔφθασαν εἰς τὸ ἁλῶνι
τοῦ Ναχών, ἅπλωσε ὁ Ὀζὰ τὸ
χέρι του ἐπάνω εἰς τὴν Κιβωτὸν τῆς
Διαθήκης διὰ νὰ τὴν συγκρατήσῃ καὶ
νὰ μὴ πέσῃ. Καὶ πράγματι τὴν
σννεκράτησε, διότι ἀπὸ κάποιαν ἀπότομον
κίνησιν, ποὺ ἔκανε τὸ μοσχάρι, μετεκινήθη
καὶ ἐκινδύνευσε νὰ πέσῃ ἡ
Κιβωτός. |
7
Καὶ ἐθυμώθη ὀργῇ Κύριος
τῷ Ὀζά, καὶ ἔπαισεν αὐτὸν
ἐκεῖ ὁ Θεός, καὶ ἀπέθανεν
ἐκεῖ παρὰ τὴν κιβωτὸν τοῦ
Κυρίου ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.
|
7
Ὁ Θεὸς ὠργίσθη πολὺ ἐναντίον
τοῦ Ὀζά, ἐκτύπησεν αὐτὸν
καὶ τὸν ἐθανάτωσεν εἰς τὸν
τόπον ἐκεῖνον πλησίον τῆς Κιβωτοῦ,
ἐνώπιον αὐτοῦ τούτου τοῦ
Κυρίου. |
7
Ὠργίσθη ὅμως ὁ Θεὸς πολὺ ἐναντίον
τοῦ Ὀζά, διότι δὲν ἐπετρέπετο,
ὡς λαϊκὸς ποὺ ἦτο, νὰ ἐγγίσῃ
τὴν Κιβωτόν. Καὶ τὸν ἐπάταξεν
ἐκεῖ ὁ Θεὸς καὶ πέθανε ἐπὶ
τόπου, δίπλα εἰς τὴν Κιβωτὸν τῆς
Διαθήκης τοῦ Κυρίου, ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.
|
8
Καὶ ἠθύμησε Δαυὶδ ὑπὲρ
οὗ διέκοψε Κύριος διακοπὴν ἐν
τῷ Ὀζά· καὶ ἐκλήθη
ὁ τόπος ἐκεῖνος Διακοπὴ Ὀζὰ
ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης.
|
8
Ὁ Δαυὶδ ἐλυπήθη πολύ, διότι
διὰ τοῦ θανάτου διέκοψεν ὁ Κύριος
τὴν ζωὴν τοῦ Ὀζά. Διὰ
τοῦτο ὁ τόπος ἐκεῖνος ὠνομάσθη
<Διακοπὴ Ὀζά> μέχρι τῆς
ἡμέρας αὐτῆς. |
8
Ὁ δὲ Δαβὶδ ἐστενοχωρήθη πολὺ
διὰ τὴν διακοπὴν αὐτὴν τῆς
πανηγυρικῆς πομπῆς, ποὺ ἐπέβαλεν ὁ
Κύριος μὲ τὸν θάνατον τοῦ Ὀζά.
Δι' αὐτὸ καὶ ὁ τόπος ἐκεῖνος
ὠνομάσθη ἀπὸ τότε καὶ εἶναι
γνωστὸς μέχρι σήμερα μὲ τὴν ὀνομασίαν:
<Διακοπὴ Ὀζά>. |
9
Καὶ ἐφοβήθη Δαυὶδ τὸν Κύριον
ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ
λέγων· πῶς εἰσελεύσεται πρός
με ἡ κιβωτὸς Κυρίου;
|
9
Ὁ Δαυὶδ ἐφοβήθη τὸν Κύριον
κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην
καὶ εἶπε· <πῶς θὰ εἰσέλθῃ
ἡ Κιβωτὸς εἰς τὴν πόλιν μου,
πλησίον μου;> |
9
Μετὰ τὸ γεγονὸς αὐτὸ ἐφοβήθη
ὁ Δαβὶδ κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην
τὸν Κύριον καὶ ἔλεγε: <Πῶς εἶναι
δυνατὸν νὰ εἰσέλθη καὶ νὰ
μείνῃ ἡ Κιβωτὸς τοῦ ἁγίου Κυρίου
εἰς τὸν τόπον, ὅπου διαμένω ἐγώ;>
|
10
Καὶ οὐκ ἐβούλετο Δαυὶδ τοῦ
ἐκκλῖναι πρὸς αὐτὸν τὴν
κιβωτὸν διαθήκης Κυρίου εἰς τὴν
πόλιν Δαυίδ, καὶ ἀπέκλινεν αὐτὴν
Δαυὶδ εἰς οἶκον Ἀβεδδαρά τοῦ
Γεθθαίου. |
10
Διὰ τοῦτο δὲν ἤθελεν ὁ Δαυὶδ
νὰ φέρῃ τὴν Κιβωτὸν τοῦ
Κυρίου εἰς τὴν πόλιν Δαυίδ,
ἀλλὰ τὴν ὡδήγησεν εἰς
τὸν οἶκον τοῦ Ἀβεδδαρά, ὁ
ὁποῖος κατήγετο ἀπὸ τὴν
Γέθ. |
10
Καὶ ἤθελεν ὁ Δαβὶδ νὰ πάρῃ
μαζί του τὴν Κιβωτὸν τῆς Διαθήκης
τοῦ Κυρίου εἰς τὴν Σιών, ποὺ ὡνομάζετο
<πόλις Δαβίδ>. Διὰ τοῦτο ἄλλαξε πορείαν
ὁ Δαβὶδ καὶ ὠδήγησε τὴν
Κιβωτὸν εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ Ἀβεδδαρὰ
τοῦ Γεθθαίου. |
11
Καὶ ἐκάθισεν ἡ κιβωτὸς τοῦ
Κυρίου εἰς οἶκον Ἀβεδδαρὰ τοῦ
Γεθθαίου μῆνας τρεῖς· καὶ εὐλόγησε
Κύριος ὅλον τὸν οἶκον Ἀβεδδαρὰ
καὶ πάντα τὰ αὐτοῦ.
|
11
Ἡ Κιβωτὸς τοῦ Κυρίου παρέμεινεν
εἰς τὸν οἶκον Ἀβεδδαρὰ τοῦ
Γεθθαίου ἐπὶ τρεῖς μῆνας. Ὁ
δὲ Κύριος ηὐλόγησε τὸν οἶκον
τοῦ Ἀδεδδαρὰ καὶ ὅλα ὅσα
ἀνῆκον εἰς αὐτόν.
|
11
Παρέμεινε δὲ ἡ Κιβωτὸς τῆς Διαθήκης
τοῦ Κυρίου εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ
Ἀβεδδαρὰ τοῦ Γεθθαίου ἐπὶ τρεῖς
μῆνας. Καὶ ὁ Κύριος εὐλόγησε ὅλο
τὸ σπίτι τοῦ Ἀβεδδαρὰ καὶ ὅλα
τὰ ὑπάρχοντά του. |
12
Καὶ ἀπηγγέλη τῷ βασιλεῖ Δαυὶδ
λέγοντες· εὐλόγησε Κύριος τὸν
οἶκον Ἀβεδδαρὰ καὶ πάντα τὰ
αὐτοῦ ἕνεκα τῆς κιβωτοῦ τοῦ
Θεοῦ. Καὶ ἐπορεύθη Δαυὶδ καὶ
ἀνήγαγε τὴν κιβωτὸν τοῦ Κυρίου
ἐκ τοῦ οἴκου Ἀβεδδαρὰ εἰς
τὴν πόλιν Δαυὶδ ἐν εὐφροσύνῃ.
|
12
Ἐγνωστοποίησαν εἰς τὸν βασιλέα
Δαυὶδ τὸ γεγονὸς καὶ τοῦ εἶπαν·
<ὁ Κύριος ηὐλόγησε τὴν οἰκογένειαν
τοῦ Ἀβεδδαρὰ καὶ ὅλα ὅσα
ἀνήκουν εἰς αὐτὸν λόγῳ
τῆς Κιβωτοῦ, ποὺ μένει εἰς τὴν
οἰκίαν του>. Ὁ Δαυὶδ γεμᾶτος
θάρρος καὶ σεβασμὸν πρὸς τὸν
Θεὸν μετέβη καὶ μετέφερε τὴν
Κιβωτὸν τοῦ Κυρίου ἀπὸ τὸν
οἶκον τοῦ Ἀβεδδαρὰ εἰς τὴν
πόλιν Δαυίδ, μὲ χαρμόσυνον πομπήν.
|
12
Ἀνεκοίνωσαν δὲ τὸ γεγονὸς εἰς
τὸν βασιλέα Δαβὶδ καὶ τοῦ εἶπαν:
<Ἐξ αἰτίας τῆς Κιβωτοῦ τοῦ
Θεοῦ εὑλόγησεν ὁ Κύριος τὸ σπίτι
τοῦ Ἀβεδδαρὰ καὶ ὅλα τὰ
ὑπάρχοντά του>. Κατόπιν τούτου ἐπῆγε
ὁ Δαβὶδ καὶ ἐπῆρε καὶ
ἀνέβασε μὲ χαρμόσυνον πομπὴν τὴν Κιβωτὸν
τῆς Διαθήκης τοῦ Κυρίου ἀπὸ τὴν
οἰκίαν τοῦ Ἀβεδδαρὰ εἰς τὸν
λόφον, ὅπου εὑρίσκετο ἡ <πόλις Δαβίδ>.
|
13
Καὶ ἦσαν μετ' αὐτοῦ αἴροντες
τὴν κιβωτὸν ἑπτὰ χοροὶ καὶ
θῦμα μόσχος καὶ ἄρνες·
|
13
Ἑπτὰ χοροὶ ἦσαν μαζῆ του, οἱ
ὁποῖοι μετέφεραν τὴν Κιβωτόν,
ἀφοῦ προηγουμένως προσέφεραν θυσίαν
ἕνα μόσχον καὶ ἀμνούς.
|
13
Κατὰ τὴν μεταφορὰν ἦσαν μαζί
του καὶ ἐσήκωναν τὴν κιβωτὸν
ἑπτὰ χοροὶ Ἱερέων καὶ Λευϊτῶν.
Μόλις δὲ ἐξεκίνησαν, προσέφεραν θυσίαν εἰς
τὸν Κύριον μοσχάρι καὶ ἀρνιά.
|
14
καὶ Δαυὶδ ἀνεκρούετο ἐν ὀργάνοις
ἡρμοσμένοις ἐνώπιον Κυρίου,
καὶ ὁ Δαυὶδ ἐνδεδυκὼς στολὴν
ἔξαλλον. |
14
Ὁ ἴδιος ὁ Δαυὶδ ἔπαιζεν ἐκλεκτὰ
μουσικὰ ὄργανα ἐνώπιον τοῦ
Κυρίου, ἔφερε δὲ ἐνδυμασίαν
ὄχι τὴν βασιλικήν, ἀλλὰ ἄλλην
ἁπλῆν καὶ ταπεινήν.
|
14
Ὁ ἴδιος δὲ ὁ Δαβὶδ ἔπαιζε
μὲ τὰ εἰδικὰ μουσικὰ ὄργανα
ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, ἐμπρὸς δηλαδὴ
εἰς τὴν Κιβωτόν. Ἐφοροῦσε μάλιστα
ὁ Δαβὶδ στολὴν ἐντελῶς ἀσυνήθιστον
διὰ βασιλέα, λινῆν καὶ πολὺ ἁπλῆν.
|
15
Καὶ Δαυὶδ καὶ πᾶς ὁ οἶκος
Ἰσραὴλ ἀνήγαγον τὴν κιβωτὸν
Κυρίου μετὰ κραυγῆς καὶ μετὰ
φωνῆς σάλπιγγος. |
15
Ὁ Δαυὶδ καὶ ὅλος ὁ
ἰσραηλιτικὸς λαὸς μετέφεραν
τὴν Κιβωτὸν μὲ κραυγὰς ἀγαλλιάσεως
καὶ μὲ ἤχους σαλπίγγων.
|
15
Ἔτσι ὁ Δαβὶδ καὶ ὅλοι οἱ
Ἰσραηλῖται ἀνέβαζαν πρὸς τὴν
Σιὼν τὴν Κιβωτὸν τῆς Διαθήκης τοῦ
Κυρίου μὲ ἀλαλαγμοὺς ἐνθουσιασμοῦ
καὶ μὲ ἤχους σαλπίγγων.
|
16
Καὶ ἐγένετο τῆς κιβωτοῦ παραγινομένης
ἕως πόλεως Δαυὶδ καὶ Μελχὸλ
ἡ θυγάτηρ Σαοὺλ διέκυπτε διὰ
τῆς θυρίδος καὶ εἶδε τὸν βασιλέα
Δαυὶδ ὀρχούμενον καὶ ἀνακρουόμενον
ἐνώπιον Κυρίου καὶ ἐξουδένωσεν
αὐτὸν ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῆς.
|
16
Ὅταν ἡ Κιβωτὸς
ἔφθασεν εἰς τὴν
<πόλιν Δαυίδ>, ἡ σύζυγος τοῦ
Δαυίδ, ἡ Μελχόλ,
θυγάτηρ τοῦ Σαούλ, ἔσκυψεν ἀπὸ
τὸ παράθυρόν
της καὶ εἶδε τὸν σύζυγόν
της, τὸν βασιλέα, νὰ χορεύῃ
καὶ νὰ παίζῃ μουσικὰ ὄργανα
ἐνώπιον τῆς Κιβωτοῦ τοῦ Κυρίου.
Ἐσωτερικῶς τὸν ἐπέκρινε
καὶ τὸν ἐξουδένωσε.
|
16
Καθὼς ὅμως ἔφθανεν ἡ Κιβωτὸς
τῆς Διαθήκης εἰς τὴν <πόλιν Δαβίδ>,
ἔσκυψεν ἀπὸ τὸ παραθυρον τῆς
οἰκίας της ἡ Μελχόλ, ἡ κόρη τοῦ Σαούλ,
καὶ εἶδε τὸν βασιλέα Δαβὶδ νὰ
χορεύῃ καὶ νὰ παίζῃ τὰ μουσικὰ
ὄργανα ἐμπρὸς εἰς τὴν Κιβωτὸν
τοῦ Κυρίου καὶ τὸν κατέκρινε μέσα της καὶ
ἠσθάνθη περιφρόνησιν ἀπέναντί του.
|
17
Καὶ φέρουσι τὴν κιβωτὸν τοῦ
Κυρίου καὶ ἀνέβηκαν αὐτὴν
εἰς τὸν τόπον αὐτῆς εἰς
μέσον τῆς σκηνῆς, ἧς ἔπηξεν
αὐτῇ Δαυίδ· καὶ ἀνήνεγκε
Δαυὶδ ὁλοκαυτώματα ἐνώπιον Κυρίου
καὶ εἰρηνικάς.
|
17
Μετέφεραν ἐν τέλει
τὴν Κιβωτὸν τῆς Διαθήκης τοῦ
Κυρίου καὶ τὴν ἐτοποθέτησαν
εἰς τὸν τόπον της, εἰς τὸ μέσον
τῆς σκηνῆς, τὴν ὁποίαν
εἶχε στήσει ὁ Δαυίδ. Ὁ Δαυὶδ
κατὰ τὴν ὥραν ἐκείνην
προσέφερεν ὁλοκαυτώματα καὶ ἄλλας
εἰρηνικὰς θυσίας.
|
17
Ἡ δὲ πομπὴ ἐσυνέχισε τὴν
πορείαν της καὶ ἔφεραν τὴν Κιβωτὸν
τῆς Διαθήκης τοῦ Κυρίου καὶ τὴν ἐτοποθέτησαν
εἰς τὴν θέσιν της, εἰς τὸ μέσον δηλαδὴ
τῆς σκηνῆς ποὺ ἔστησεν εἰδικῶς
διὰ τὴν Κιβωτὸν ὁ Δαβίδ. Κατόπιν προσέφερεν
ὁ Δαβὶδ θυσίας ἐνώπιον τῆς Κιβωτοῦ
τοῦ Κυρίου. Προσέφερε συγκεκριμένως ὁλοκαυτώματα
καὶ θυσίας εἰρηνικὰς <σωτηρίου>.
|
18
Καὶ συνετέλεσε Δαυὶδ συναναφέρων τὰς
ὁλοκαυτώσεις καὶ τὰς εἰρηνικὰς
καὶ εὐλόγησε τὸν λαὸν ἐν
ὀνόματι Κυρίου τῶν δυνάμεων.
|
18
Ὅταν ὁ Δαυὶδ ἐπεράτωσε τὴν
προσφορὰν τῶν ὁλοκαυτωμάτων
καὶ τῶν εἰρηνικῶν θυσιῶν,
εὐλόγησε τὸν λαὸν ἐν ὀνόματι
τοῦ Κυρίου τῶν δυνάμεων.
|
18
Καὶ ἀφοῦ ἐτελείωσεν ὁ
Δαβὶδ τὴν προσφορὰν τῶν ὁλοκαυτωμάτων
καὶ τῶν εἰρηνικῶν θυσιῶν, εὐλόγησε
τὸν λαὸν ἐν ὀνόματι Κυρίου τῶν
δυνάμεων. |
19
Καὶ διεμέρισε παντὶ τῷ λαῷ εἰς
πᾶσαν τὴν δύναμιν τοῦ Ἰσραὴλ
ἀπὸ Δὰν ἕως Βηρσαβεὲ καὶ
ἀπὸ ἀνδρὸς ἕως γυναικός,
ἑκάστῳ κολλυρίδα ἄρτου καὶ
ἐσχαρίτην καὶ λάγανον ἀπὸ
τηγάνου· καὶ ἀπῆλθε πᾶς
ὁ λαὸς ἕκαστος εἰς τὸν οἶκον
αὐτοῦ. |
19
Ἐμοίρασε δὲ εἰς ὅλον τὸν
ἰσραηλιτικὸν λαὸν καὶ εἰς ὅλον
τὸν στρατόν, ἀπὸ τὴν πόλιν
Δὰν μέχρι καὶ τῆς Βηρσαβεέ,
εἰς ἄνδρας καὶ
εἰς γυναῖκας, ἀπὸ ἕνα περιποιημένον
ἄρτον, ἕνα κομμάτι
κρέας ψητὸ καὶ ἕνα σταφιδόψωμο.
Κατόπιν ὅλοι ἐπέστρεψαν εἰς
τὰ σπίτια των.
|
19
Ἐμοίρασε δὲ ὡς εὐλογίαν εἰς
ὅλον τὸν λαὸν τοῦ Ἰσραήλ, εἰς
ὅλην τὴν συνάθροισιν τῶν Ἰσραηλιτῶν
ποὺ ἦλθαν ἀπὸ τὴν Δάν, τὴν
βορειοτέραν πόλιν τῆς χώρας, ἕως τὴν νοτιωτέραν
πόλιν Βηρσαβεέ, εἰς τοὺς ἄνδρας καὶ
εἰς τὰς γυναῖκας, ἕνα στρογγυλὸ
ψωμάκι εἰς τὸν καθένα, καὶ ἕνα κομμάτι
κρέας ψημένο, καὶ μίαν τηγανίταν μὲ μέλι (ἢ
γλύκισμα μὲ σταφίδα). Καὶ μετὰ ταῦτα
οἱ Ἰσραηλῖται ἐγύρισαν καθένας
εἰς τὸ σπίτι του. |
20
Καὶ ἐπέστρεψε Δαυὶδ εὐλογῆσαι
τὸν οἶκον αὐτοῦ, καὶ ἐξῆλθε
Μελχὸλ ἡ θυγάτηρ Σαοὺλ εἰς ἀπάντησιν
Δαυὶδ καὶ εὐλόγησεν αὐτὸν
καὶ εἶπε· τί δεδόξασται σήμερον
ὁ βασιλεὺς Ἰσραήλ, ὃς ἀπεκαλύφθη
σήμερον ἐν ὀφθαλμοῖς παιδισκῶν
τῶν δούλων ἑαυτοῦ, καθὼς ἀποκαλύπτεται
ἀποκαλυφθεὶς εἷς τῶν ὀρχουμένων;
|
20
Ἐπέστρεψε καὶ ὁ Δαυὶδ εἰς
τὸ σπίτι του καὶ ηὐλόγησεν αὐτό.
Ἡ Μελχόλ, ἡ σύζυγός
του, ἡ θυγάτηρ τοῦ Σαούλ, ἐβγῆκε
νὰ τὸν προϋπαντήσῃ καὶ νὰ
τοῦ εὐχηθῇ τὸ <καλῶς ὥρισε>.
Κατόπιν δὲ τοῦ εἶπεν εἰρωνικῶς·
<πόσον πολὺ
ἐδοξάσθη σήμερον
ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ, ὁ
ὁποῖος διὰ νὰ χορεύσῃ
ἔβγαλε τὰ ἐνδύματα αὐτοῦ
ἐμπρὸς εἰς τὰς δούλας καὶ
εἰς τοὺς δούλους του καὶ ἐγυμνώθη,
ὅπως γυμνώνεται ὁ οἰοσδήποτε
κοινὸς χορευτής!>
|
20
Ἐν συνεχείᾳ ἐπέστρεψεν ὁ Δαβὶδ
εἰς τὴν οἰκίαν του, διὰ νὰ εὐλογήσῃ
καὶ τὴν ἰδικήν του οἰκογένειαν. Καὶ
ἐβγῆκε ἡ Μελχόλ, ἡ κόρη τοῦ
Σαούλ, διὰ νὰ προϋπαντήσῃ τὸν
Δαβὶδ καὶ τὸν καλωσώρισε καὶ εἶπεν
εἰρωνικῶς: <Πόσον ἐδοξάσθη ἀλήθεια
σήμερα ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ, ποὺ
ἔβγαλε τὰ βασιλικά του ἐνδύματα ἐμπρὸς
εἰς τὰς ὑπηρετρίας τῶν δούλων
του κατὰ τὴν ἡμέραν αὐτήν, ὅπως
γυμνώνεται ἕνας οἱοσδήποτε χορευτής!>
|
21
Καὶ εἶπε Δαυὶδ πρὸς Μελχόλ·
ἐνώπιον Κυρίου ὀρχήσομαι·
εὐλογητὸς Κύριος, ὃς ἐξελέξατό
με ὑπὲρ τὸν πατέρα σου καὶ ὑπὲρ
πάντα τὸν οἶκον αὐτοῦ τοῦ
καταστῆσαί με εἰς ἡγούμενον
ἐπὶ τὸν λαὸν αὐτοῦ ἐπὶ
τὸν Ἰσραήλ· καὶ παίξομαι
καὶ ὀρχήσομαι ἐνώπιον Κυρίου
|
21
Ὁ Δαυὶδ ἀπήντησε πρὸς αὐτήν
<ἐγὼ θὰ χορεύσω, χωρὶς νὰ
ἐντρέπωμαι, ἐνώπιον τοῦ Κυρίου
μου, ὁ ὁποῖος μὲ ἐξέλεξε
βασιλέα ἀντὶ
τοῦ πατρός σου καὶ ἀντὶ τῆς
οἰκογενείας σου, διὰ νὰ γίνω
ἀρχηγὸς τοῦ λαοῦ του, τοῦ ἰσραηλιτικοῦ.
Θὰ παίξω, λοιπόν, μουσικὰ ὄργανα
καὶ θὰ χορεύσω ἐνώπιον τοῦ
Κυρίου, διὰ νὰ δοξάσω τὸν Κύριον.
|
21
Ὁ Δαβὶδ ὅμως ἀπήντησεν ὡς ἑξῇς
εἰς τὰ εἰρωνικὰ αὐτὰ λόγια
τῆς Μελχόλ: <Μάλιστα! Θὰ χορεύσω ἐνώπιον
τοῦ Κυρίου! Πρέπει νὰ ὑμνῆται ὁ
Κύριος, ποὺ μὲ ἐδιάλεξε ὡς καλύτερον
ἀπὸ τὸν πατέρα σου καὶ ἀπὸ
ὅλην τὴν οἰκογένειάν του, ὥστε
νὰ μὲ κάνῃ βασιλέα τοῦ λαοῦ
τοῦ Ἰσραήλ! Σοῦ λέγω καὶ σοῦ
ἐπαναλαμβάνω ὅτι καὶ θὰ παίξω μὲ
τὰ μουσικὰ ὄργανα καὶ θὰ χορεύσω
ἐνώπιον τοῦ Κυρίου! |
22
καὶ ἀποκαλυφθήσομαι ἔτι οὕτως
καὶ ἔσομαι ἀχρεῖος ἐν ὀφθαλμοῖς
σου καὶ μετὰ τῶν παιδισκῶν, ὧν
εἶπάς με μὴ δοξασθῆναι.
|
22
Θὰ βγάλω τὰ βασιλικά μου ἐνδύματα,
ἔστω καὶ ἂν πρόκειται νὰ φανῶ
τιποτένιος εἰς τὰ μάτια σου, καὶ
θὰ χορεύσω μαζῆ μὲ τὰς δούλας,
ἐνώπιον τῶν ὁποίων μοῦ
εἶπες νὰ μὴ ταπεινώνομαι ἔτσι>.
|
22
Καὶ θὰ βγάλω καὶ ἄλλα ἀκόμη
ἀπὸ τὰ λαμπρὰ βασιλικὰ φορέματά
μου. Ναί! Θὰ γίνω ἄξιος περιφρονήσεως ἐμπρός
σου! Καὶ θὰ εἶμαι σὰν αὐτὰς
τὰς κατωτέρας καὶ ταπεινὰς δούλας, διὰ
νὰ τιμῶμαι ἀπὸ αὐτάς, ἐμπρὸς
εἰς τὰς ὁποίας εἶπες ὅτι δὲν
πρέπει νὰ ταπεινώνωμαι καὶ νὰ ἐξευτελίζωμαι!>
|
23
Καὶ τῇ Μελχὸλ θυγατρὶ Σαοὺλ
οὐκ ἐγένετο παιδίον ἕως τῆς
ἡμέρας τοῦ ἀποθανεῖν αὐτήν.
|
23
Ἐπειδὴ ἔτσι ὡμίλησεν ἡ
Μελχόλ, ἡ θυγάτηρ τοῦ Σαοὺλ
πρὸς τὸν Δαυίδ, δὲν ἀπέκτησε
παιδὶ μέχρι τοῦ θανάτου της. |
23
Ἡ δὲ Μελχόλ, ἡ κόρη τοῦ Σαούλ, ἐτιμωρήθη
διὰ τὰ λόγια της αὐτὰ καὶ δὲν
ἀπέκτησε παιδὶ ἕως τὴν ἡμέραν
τοῦ θανάτου της.
|