Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
αὶ
ἐγένετο ὅτε ἐκάθισεν ὁ
βασιλεὺς ἐν τῷ οἴκῳ αὐτοῦ,
καὶ Κύριος κατεκληρονόμησεν αὐτὸν
κύκλῳ ἀπὸ πάντων τῶν
ἐχθρῶν αὐτοῦ τῶν κύκλῳ,
|
ταν
ὁ βασιλεὺς Δαυὶδ
ἐγκατεστάθη εἰς τὸ ἀνάκτορόν
του, ὁ Κύριος τὸν ἀπήλλαξε ἀπὸ
τοὺς πολέμους καὶ τοῦ ἔδωσε
κληρονομίαν ἀπὸ τὰς χώρας ὅλων
τῶν γύρω ἐχθρικῶν του λαῶν.
|
ταν
λοιπὸν ὁ βασιλεὺς Δαβὶδ ἐγκατεστάθη
εἰς τὸ ἀνάκτορόν του καὶ τὸν
ἀπήλλαξεν ὁ Κύριος ἀπὸ ὅλους
τοὺς ἐχθρούς του, ποὺ τὸν περικύκλωναν,
καὶ ἐξησφάλισε τὴν κληρονομίαν του
ἀπὸ τὰς γύρω ἐχθρικὰς χώρας;
|
2
καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς Νάθαν
τὸν προφήτην· ἰδοὺ δὴ ἐγὼ
κατοικῶ ἐν οἴκῳ κεδρίνῳ,
καὶ ἡ κιβωτὸς τοῦ Θεοῦ κάθηται
ἐν μέσῳ τῆς σκηνῆς.
|
2
Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς
Δαυὶδ πρὸς τὸν Νάθαν, τὸν προφήτην·
<ἰδού, λοιπόν,
ἐγὼ κατοικῶ τώρα
εἰς τὸν βασιλικὸν
οἶκον κατεσκευασμένον
ἀπὸ πολύτιμα ξύλα κέδρου, ἡ
δὲ Κιβωτὸς τοῦ Θεοῦ εὑρίσκεται
μέσα εἰς μίαν ἁπλῆν σκηνήν>.
|
2
εἶπεν ὁ βασιλεὺς εἰς τὸν προφήτην
Νάθαν: <Ὅπως βλέπεις, ἐγὼ μὲν κατοικῶ
μέσα εἰς πολυτελὲς ἀνάκτορον, ποὺ
κατεσκευάσθη μὲ ξύλα κέδρου, ἐνῷ ἡ
Κιβωτὸς τῆς Διαθήκης τοῦ Θεοῦ εὑρίσκεται
μέσα εἰς μίαν ἁπλὴν σκηνήν>.
|
3
Καὶ εἶπε Νάθαν πρὸς τὸν βασιλέα·
πάντα, ὅσα ἂν ἐν τῇ καρδίᾳ
σου, βάδιζε καὶ ποίει, ὅτι Κύριος
μετά σοῦ. |
3
Ὁ Νάθαν εἶπε πρὸς τὸν βασιλέα·
<ὅλα ὅσα ἔχεις εἰς τὴν καρδίαν
σου νὰ κάμῃς σχετικῶς
μὲ τὸν ναὸν τοῦ Κυρίου, πήγαινε
καὶ ἐκτέλεσέ τα. Διότι ὁ
Κύριος εἶναι μαζῆ σου>. |
3
Καὶ ὁ Νάθαν ἀπεκρίθη εἰς τὸν
βασιλέα: <Προχώρει καὶ κάνε ὅλα, ὅσα
ποθεῖ ἡ καρδιά σου, διότι ὁ Κύριος
εἶναι μαζί σου>. |
4
Καὶ ἐγένετο τῇ νυκτὶ ἐκείνῃ
καὶ ἐγένετο ρῆμα Κυρίου πρὸς
Νάθαν λέγων· |
4
Ἀλλὰ κατὰ τὴν νύκτα ἐκείνην
ὡμίλησεν ὁ Κύριος πρὸς τὸν
προφήτην Νάθαν καὶ τοῦ εἶπε·
|
4
Κατὰ τὴν νύκτα ἐκείνην ὅμως μίλησε
ὁ Κύριος εἰς τὸν Νάθαν καὶ τοῦ
εἶπε: |
5
πορεύου, καὶ εἰπὸν πρὸς τὸν
δοῦλόν μου Δαυίδ· τάδε λέγει
Κύριος· οὐ σὺ οἰκοδομήσεις
μοι οἶκον τοῦ κατοικῆσαί με·
|
5
<πήγαινε καὶ εἰπὲ εἰς τὸν
δοῦλον μου τὸν Δαυίδ, ὅτι αὐτὰ
λέγει ὁ Κύριος· Δὲν θὰ
ἀνοικοδομήσῃς σὺ τὸν ναόν
μου, διὰ νὰ
κατοικήσω εἰς αὐτόν,
|
5
<Πήγαινε καὶ νὰ εἰπῇς τὰ
ἑξῆς εἰς τὸν δοῦλον μου τὸν
Δαβίδ: <Αὐτὴ εἶναι ἡ ἐντολὴ
τοῦ Κυρίου: Δὲν εἶσαι σὺ ἐκεῖνος,
ποὺ θὰ μοῦ κτίσῃ Ναόν; διὰ νὰ
κατοικῶ εἰς αὐτόν. |
6
ὅτι οὐ κατῴκηκα ἐν οἴκῳ
ἀφ' ἧς ἡμέρας ἀνήγαγον
τοὺς υἱοὺς Ἰσραὴλ ἐξ Αἰγύπτου
ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης καὶ
ἥμην ἐμπεριπατῶν ἐν καταλύματι
καὶ ἐν σκηνῇ, |
6
διότι ἕως τώρα ποτὲ δὲν ἔχω
κατοικήσει εἰς μόνιμον ναόν, ἀπὸ
τότε ποὺ ἔβγαλα τοὺς Ἰσραηλίτας
ἐλευθέρους ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον,
μέχρι τῆς σημερινῆς ἡμέρας.
Πάντοτε ἐπορευόμην,
εὑρισκόμενος, εἰς πτωχικὸν ξύλινον
παράπηγμα, σκεπασμένον
μὲ σκεπάσματα.
|
6
Ἄλλως τε δὲν ἔχω κατοικήσει ποτὲ μέσα
εἰς Ναόν,
ἀπὸ
τὴν ἡμέραν ποὺ ἔβγαλα ἐλευθέρους
ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον τοὺς Ἰσμαηλίτας
μέχρι σήμερα. Διαρκῶς ἐβάδιζα μαζί
σας καὶ διέμενα εἰς πρόχειρον κατάλυμα, εἰς
μίαν σκηνήν. |
7
ἐν πᾶσιν, οἷς διῆλθον ἐν παντὶ
Ἰσραήλ, εἰ λαλῶν ἐλάλησα
πρὸς μίαν φυλὴν τοῦ Ἰσραήλ,
ᾧ ἐνετειλάμην ποιμαίνειν τὸν
λαόν μου Ἰσραὴλ λέγων· ἱνατὶ
οὐκ ᾠκοδομήκατέ μοι οἶκον κέδρινον;
|
7
Εἰς ὅλην τὴν διαδρομήν, ποὺ
εἶχα μὲ τοὺς Ἰσραηλίτας ἕως
ἐδῶ, μήπως διετύπωσα παράπονον,
ἔστω καὶ πρὸς μίαν φυλὴν τοῦ
ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ,
εἰς τὴν ὁποίαν
ἐγὼ παρεχώρησα τὴν ἡγεμονίαν
ἐπὶ τῶν ἄλλων φυλῶν, διὰ
τὸ γεγονὸς ὅτι δὲν μοῦ εἴχατε
κτίσει ναὸν ἀπὸ πολύτιμα κέδρα;
Ποτέ.
|
7
Καθ’ ὅλην τὴν διαδρομὴν τῆς ἱστορίας
σας ἕως τώρα, κατὰ τὴν ὁποίαν ἤμουν
μαζί σας, εἶπα ἄραγε ποτὲ εἰς
μίαν ἔστω φυλὴν τοῦ Ἰσραὴλ ἢ
εἰς κάποιον ἄρχοντα, ποὺ τὸν ὥρισα
διὰ νὰ ὁδηγῇ τὸν λαόν μου, τὸν
Ἰσραήλ, διατὶ δὲν ἐκτίσατε πρὸς
χάριν μου Ναὸν ἀπὸ ξύλα κέδρου;>
|
8
Καὶ νῦν τάδε ἐρεῖς τῷ
δούλῳ μου Δαυίδ· τάδε λέγει
Κύριος παντοκράτωρ· ἔλαβόν σε
ἐκ τῆς μάνδρας τῶν προβάτων
τοῦ εἶναί σε εἰς ἡγούμενον
ἐπὶ τὸν λαόν μου ἐπὶ τὸν
Ἰσραὴλ |
8
Τώρα, λοιπόν, αὐτὰ θὰ πῇς
εἰς τὸν δοῦλον μου τὸν Δαυίδ·
Αὐτὰ λέγει Κύριος
ὁ παντοκράτωρ· Σὲ ἐπῆρα
ἀπὸ βοσκόν, ποὺ ἐφύλαττες
τὰ πρόβατα, καὶ σὲ ἀνέδειξα
βασιλέα, ἀρχηγὸν τοῦ λαοῦ μου
τοῦ ἰσραηλιτικοῦ.
|
8
Καὶ τώρα λοιπὸν νὰ εἰπῇς τὰ
ἑξῆς εἰς τὸν δοῦλον μου τὸν
Δαβίδ: <Αὐτὰ λέγει ὁ παντοκράτωρ Κύριος:
Σὲ ἐπῆρα ἀπὸ τὸ μαντρὶ
τῶν προβάτων, διὰ νὰ γίνῃς ἄρχων
καὶ ὁδηγὸς τοῦ λαοῦ μου, τοῦ
Ἰσραήλ. |
9
καὶ ἥμην μετὰ σοῦ ἐν πᾶσιν,
οἷς ἐπορεύου, καὶ ἐξωλόθρευσα
πάντας τοὺς ἐχθρούς σου ἀπὸ
προσώπου σου καὶ ἐποίησά σε
ὀνομαστὸν κατὰ τὸ ὄνομα τῶν
μεγάλων τῶν ἐπὶ τῆς γῆς.
|
9
Ἤμουνα μαζῆ σου συμπαραστάτης καὶ
βοηθὸς εἰς ὅλας τὰς ἐνεργείας
σου. Ἐξωλόθρευσα ἀπὸ ἐμπρός
σου ὅλους τοὺς ἐχθρούς
σου, σὲ κατέστησα περιώνυμον, σοῦ
ἔδωσα ὄνομα, ὅπως τὰ ὀνόματα
τῶν μεγάλων ἀνδρῶν τῆς οἰκουμένης.
|
9
Καὶ ἤμουν μαζί σου ἕως τώρα παντοῦ,
ὅπου ἐπήγαινες. Ἐξωλόθρευσα δὲ
ἀπὸ ἐμπρός σου ὅλους τοὺς ἐχθρούς
σου καὶ ἔκανα τὸ ὄνομά σου ἔνδοξον
καὶ ἐξακουστόν, ὅπως τὸ ὄνομα
τῶν διασήμων ἀνδρῶν τῆς γῆς.
|
10
Καὶ θήσομαι τόπον τῷ λαῷ μου
τῷ Ἰσραὴλ καὶ καταφυτεύσω αὐτόν,
καὶ κατασκηνώσει καθ' ἑαυτὸν καὶ
οὐ μεριμνήσει οὐκέτι, καὶ οὐ
προσθήσει υἱὸς ἀδικίας τοῦ
ταπεινῶσαι αὐτὸν καθὼς ἀπ' ἀρχῆς,
|
10
Καὶ ἐπὶ πλέον, ἐγὼ τώρα
θὰ ἑτοιμάσω τόπον διὰ τὸν
λαόν μου, τὸν ἰσραηλιτικόν. Θὰ
τὸν φυτεύσω ἐκεῖ, καὶ ἐκεῖνος
θὰ ἐγκατασταθῇ εἰς ἰδικόν
του τόπον, εἰρηνικὸς καὶ ἀμέριμνος.
Ἄδικοι καὶ ἐχθρικοὶ λαοὶ δὲν
θὰ τὸν ὑποτάξουν, ὅπως ἔγινε
εἰς τοὺς ἀρχαιοτέρους χρόνους,
|
10
Σὲ βεβαιώνω ἐπίσης ὅτι θὰ ὁρίσω
καὶ θὰ ἑτοιμάσω ἕνα τόπον εἰδικῶς
διὰ τὸν λαόν μου τὸν Ἰσραὴλ
καὶ θὰ τὸν φυτεύσω ἐκεῖ, ὥστε
νὰ ριζώσῃ. Καὶ θὰ ἐγκατασταθῇ
εἰς αὐτὸν ἀσφαλής, χωρὶς νὰ
ἔχῃ πλέον καμμίαν ἀνησυχίαν. Κανεὶς
ἄδικος καὶ πονηρὸς λαὸς δὲν
πρόκειται νὰ ὑποτάξῃ καὶ ταπεινώσῃ
τὸν λαόν μου, ὅπως συνέβη προηγουμένως,
|
11
ἀπὸ τῶν ἡμερῶν, ὧν ἔταξα
κριτὰς ἐπὶ τὸν λαόν μου Ἰσραήλ,
καὶ ἀναπαύσω σε ἀπὸ πάντων
τῶν ἐχθρῶν σου, καὶ ἀπαγγελεῖ
σοι Κύριος ὅτι οἶκον οἰκοδομήσεις
αὐτῷ. |
11
εἰς τὰς ἡμέρας δηλαδὴ ἐκείνας,
κατὰ τὰς ὁποίας ἐγὼ εἶχα
ἀναδείξει Κριτὰς
διὰ τὸν λαὸν μου τὸν ἰσραηλιτικόν.
Θὰ σὲ ἀπαλλάξω ἀπὸ ὅλους
τοὺς ἐχθρούς σου.
Ὁ Κύριος θὰ
σοῦ εἴπῃ πότε νὰ οἰκοδομήσῃς
εἰς αὐτὸν οἶκον.
|
11
τότε δηλαδὴ ποὺ ὥρισα Κριτὰς εἰς
τὸν λαόν μου τὸν Ἰσραήλ. Θὰ σὲ
ἀπαλλάξω ὁπωσδήποτε ἀπὸ ὅλους
τοὺς ἐχθρούς σου καὶ θὰ σοῦ
εἰπῇ τότε ὁ Κύριος ὁτιδήποτε
ἔχει σχέσιν μὲ τὴν διάθεσίν σου νὰ
τοῦ οἰκοδομήσῃς Ναόν.
|
12
Καὶ ἔσται ἐὰν πληρωθῶσιν αἱ
ἡμέραι σου καὶ κοιμηθήσῃ μετὰ
τῶν πατέρων σου, καὶ ἀναστήσω
τὸ σπέρμα σου μετὰ σέ, ὃς ἔσται
ἐκ τῆς κοιλίας σου, καὶ ἑτοιμάσω
τὴν βασιλείαν αὐτοῦ·
|
12
Ὅταν δὲ συμπληρωθοῦν αἱ ἡμέραι
τῆς ζωῆς σου καὶ
κοιμηθῇς μαζῆ
μὲ τοὺς προγόνους σου, θὰ ἀναδείξω
ἐγὼ ἔπειτα ἀπὸ σὲ τὸν
υἱόν σου, ὁ ὁποῖος θὰ
κατάγεται ἀπὸ σένα, καὶ θὰ
στερεώσω τὴν βασιλείαν του.
|
12
Ὅταν δὲ συμπληρωθοῦν αἱ ἡμέραι
τῆς ζωῆς σου καὶ κοιμηθῇς καὶ
σὺ τὸν ὕπνον τοῦ θανάτου μαζὶ
μὲ τοὺς πατέρας σου, θὰ ἀναδείξω τὸν
ἀπόγονόν σου μετὰ ἀπὸ σέ, ποὺ
θὰ εἶναι παιδὶ ἰδικό σου, καὶ
θὰ στερεώσω τὴν βασιλικὴν ἐξουσίαν
του. |
13
αὐτὸς οἰκοδομήσει μοι οἶκον
τῷ ὀνόματί μου, καὶ ἀνορθώσω
τὸν θρόνον αὐτοῦ ἕως εἰς
τὸν αἰῶνα. |
13
Αὐτὸς θὰ ἀνοικοδομήσῃ
ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου ναόν,
ἐγὼ δὲ θὰ ἀνορθώσω καὶ
θὰ στερεώσω τὸν θρόνον του
ἀκατάλυτον.
|
13
Αὐτὸς εἶναι ἐκεῖνος ποὺ
θὰ ἀνεγείρῃ Ναὸν πρὸς
τιμὴν τοῦ Ὀνόματός μου καὶ θὰ
ἀνυψώσω καὶ θὰ δοξάσω αἰωνίως τὸν
θρόνον του. |
14
Ἐγὼ ἔσομαι αὐτῷ εἰς πατέρα,
καὶ αὐτὸς ἔσται μοι εἰς υἱόν·
καὶ ἐὰν ἔλθῃ ἡ ἀδικία
αὐτοῦ, καὶ ἐλέγξω αὐτὸν
ἐν ράβδῳ ἀνδρῶν καὶ ἐν
ἁφαῖς υἱῶν ἀνθρώπων·
|
14
Ἐγὼ θὰ εἶμαι δι' αὐτὸν
πατὴρ καὶ
αὐτὸς θὰ εἶναι δι' ἐμὲ
υἱός. Ἐὰν δὲ αὐτὸς
ἁμαρτήση, θὰ τὸν
τιμωρήσω μὲ ραβδισμοὺς
καὶ μὲ κτυπήματα προερχόμενα ἀπὸ
ἄλλους ἀνθρώπους.
|
14
Θὰ εἶμαι Ἐγὼ δι' αὐτὸν
πατέρας καὶ αὐτὸς θὰ εἶναι παιδί
μου. Καὶ ὅταν κάποτε παρανομήσει, θὰ τὸν
τιμωρήσω παιδαγωγικῶς μὲ τιμωρίας ἀνδρῶν
καὶ μὲ κτυπήματα ἀνθρώπινα, μὲ ἐπιείκειαν
δηλαδὴ καὶ μὲ τιμωρίας ὑποφερτάς.
|
15
τὸ δὲ ἔλεός μου οὐκ ἀποστήσω
ἀπ' αὐτοῦ, καθὼς ἀπέστησα
ἀφ' ὧν ἀπέστησα ἐκ προσώπου
μου. |
15
Δὲν θὰ ἀπομακρύνω ὅμως τὸ
ἔλεός μου ἀπὸ αὐτόν, ὅπως
εἶχα ἀπομακρύνει τὰ μάτια μου
ἀπὸ ἄλλους, ποὺ
εἶχαν προηγουμένως ἁμαρτήσει.
|
15
Δὲν θὰ ἀπομακρύνω δὲ ποτὲ ἀπὸ
αὐτὸν τὸ ἔλεός μου, ὅπως τὸ
ἀπέσυρα ἀπὸ ἐκείνους, τοὺς ὁποίους
ἀπεστράφην λόγῳ τῶν ἁμαρτιῶν
των, ὅπως συνέβη μὲ τὸν Σαούλ.
|
16
Καὶ πιστωθήσεται ὁ οἶκος αὐτοῦ
καὶ ἡ βασιλεία αὐτοῦ ἕως
αἰῶνος ἐνώπιόν μου. Καὶ
ὁ θρόνος αὐτοῦ ἔσται ἀνωρθωμένος
εἰς τὸν αἰῶνα.
|
16
Ἔτσι οἱ ἀπόγονοί του καὶ
ἡ βασιλεία του θὰ στερεωθοῦν ἐνώπιόν
μου διὰ παντός. Καὶ θὰ εἶναι
αἰωνία ἡ βασιλεία
του, στερεὰ καὶ ἀκατάλυτος εἰς
τὸν αἰῶνα>.
|
16
Ἡ δὲ οἰκογένειά του καὶ ἡ βασιλική
του κυριαρχία θὰ εἶναι βέβαια καὶ σταθερὰ
ἐνώπιόν μου αἰωνίως. Καὶ ὁ θρόνος
του θὰ εἶναι αἰωνίως ἔνδοξος>.
|
17
Κατὰ πάντας τοὺς λόγους τούτους
καὶ κατὰ πᾶσαν τὴν ὅρασιν ταύτην,
οὕτως ἐλάλησε Νάθαν πρὸς Δαυίδ.
|
17
Αὐτὰ εἶπεν ὁ Θεὸς πρὸς
τὸν Νάθαν καὶ σύμφωνα
μὲ τὴν ὅρασιν
καὶ τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ
Θεοῦ ὡμίλησεν ὁ Νάθαν πρὸς
τὸν Δαυίδ. |
17
Αὐτὰ εἶπεν ὁ Νάθαν εἰς τὸν
Δαβίδ, σύμφωνα μὲ τὴν δρᾶσιν καὶ προφητείαν,
ποὺ τοῦ ἀπεκάλυψεν ὁ Θεός.
|
18
Καὶ εἰσῆλθεν ὁ βασιλεὺς Δαυὶδ
καὶ ἐκάθισεν ἐνώπιον Κυρίου
καὶ εἶπε· τίς εἰμι ἐγώ,
Κύριέ μου Κύριε, καὶ τίς ὁ
οἶκός μου, ὅτι ἠγάπησάς
με ἕως τούτων; |
18
Ὁ βασιλεὺς Δαυὶδ εἰσῆλθεν εἰς
τὴν Σκηνὴν τοῦ Μαρτυρίου, ἔμεινεν
ἐνώπιον τοῦ Κυρίου καὶ προσευχηθεὶς
εἶπε· <ποιὸς εἶμαι ἐγώ,
Κύριέ μου Κύριε, καὶ ποιὰ εἶναι
ἡ οἰκονένειά μου, ὥστε νὰ
μὲ ἔχῃς ἀγαπήσει μέχρι
τοιούτου σημείου; |
18
Μετὰ ταῦτα ἐμβῆκε ὁ Δαβὶδ
εἰς τὴν Σκηνὴν καὶ ἔμεινε πολλὴν
ὥραν ἐμπρὸς εἰς τὴν Κιβωτὸν
τοῦ Κυρίου καὶ εἶπε: <Ποιὸς εἶμαι
ἐγώ, Κύριέ μου Κύριε, καὶ ποία εἶναι ἡ
οἰκογένειά μου, ὥστε νὰ μὲ κρίνῃς
ἄξιον νὰ μὲ ἀγαπήσῃς τόσον πολύ!
|
19
Καὶ κατεσμικρύνθην μικρὸν ἐνώπιόν
σου, Κύριέ μου Κύριε, καὶ ἐλάλησας
ὑπὲρ τοῦ οἴκου τοῦ δούλου
σου εἰς μακράν· οὗτος δὲ ὁ
νόμος τοῦ ἀνθρώπου, Κύριέ
μου Κύριε. |
19
Εἶδα, Κύριέ μου Κύριε, περισσὸτερον
τώρα τὴν μικρότητά μου ἐνώπιόν
σου, μὲ ὅσα θαυμαστὰ ὑπεσχέθης
διὰ τὴν οἰκογένειάν μου καὶ
δι' ἐμὲ τὸν δοῦλον σου καὶ διὰ
τὸ μακρυνὸν μέλλον. ᾿Εφέρθης
ἀπέναντί μου, Κύριέ μου Κύριε,
ὡσὰν φίλος πρὸς φίλον.
|
19
Ἐγώ, Κύριέ μου Κύριε, ἐλάχιστα ἐταπεινώθην
καὶ ἔγινα μικρὸς ἐνώπιόν Σου καὶ
Σὺ ὑπεσχέθης μεγάλα διὰ τὸ μακρινὸν
μέλλον τῆς οἰκογενειάς μου, τῆς οἰκογένειας
τοῦ δούλου Σου. Αὐτὸς εἶναι ὁ
νόμος Σου, ποὺ ρυθμίζει τὴν ζωὴν τοῦ
ἀνθρώπου, Κύριέ μου Κύριε. Ἔτσι φέρεσαι Σύ, ὁ
Παντοδύναμος καὶ Πανάγιος, πρὸς ἐμᾶς,
τοὺς εὐτελεῖς καὶ ἁμαρτωλοὺς
ἀνθρώπους. |
20
Καὶ τί προσθήσει Δαυὶδ ἔτι τοῦ
λαλῆσαι πρός σε; Καὶ νῦν σὺ
οἶδας τὸν δοῦλον σου, Κύριε μου Κύριε.
|
20
Τί ἐπὶ πλέον ἔχω τώρα
νὰ ζητήσω ἀπὸ σὲ ἐγὼ
ὁ Δαυίδ; Σὺ γνωρίζεις ἐμὲ
τὸν δοῦλον σου, Κύριέ μου Κύριε.
|
20
Καὶ τί ἄλλο νὰ προσθέσω καὶ
νὰ Σοῦ εἰπῶ ἐγὼ ὁ
Δαβίδ; Σὺ ἤδη γνωρίζεις καλὰ τὸν δοῦλον
Σου, Κύριέ μου Κύριε. |
21
Διὰ τὸν λόγον σου πεποίηκα καὶ
κατὰ τὴν καρδίαν σου ἐποίησας
πᾶσαν τὴν μεγαλωσύνην ταύτην γνωρίσαι
τῷ δούλῳ σου |
21
Σύμφωνα μὲ τὴν ὑπόσχεσίν
σου καὶ μὲ τὴν ἁγίαν θέλησίν
σου ἔκαμες ὅλα αὐτὰ τὰ θαυμάσια,
τὰ ὁποῖα ἀπεκάλυψες εἰς
ἐμὲ τὸν δοῦλον σου.
|
21
Ὅλα ἔγιναν, ἐπειδὴ τὸ εἶπες
Σύ. Καὶ ἐπειδὴ τὸ ἤθελεν ἡ
καρδιά σου, ἔκανες ὅλα αὐτὰ
τὰ θαυμαστά, διὰ νὰ τὰ γνωρίσω καὶ
νὰ διδαχθῶ. |
22
ἕνεκεν τοῦ μεγαλῦναί σε, Κύριέ
μου Κύριε, ὅτι οὐκ ἔστιν ὡς
σὺ καὶ οὐκ ἔστι Θεὸς πλήν
σοῦ ἐν πᾶσιν, οἷς ἠκούσαμεν
ἐν τοῖς ὠσὶν ἡμῶν.
|
22
Ἔγιναν αὐτά, διὰ νὰ σὲ
δοξάζω, Κύριέ μου Κύριε, διότι
δὲν ὑπάρχει ἄλλος, ὅπως εἶσαι
σύ, οὔτε ὑπάρχει ἄλλος Θεὸς
ὅπως σύ, ὁ μόνος ἱκανὸς
καὶ δυνατὸς διὰ τὰ θαυμάσια,
τὰ ὁποῖα ἔκαμες καὶ ἤκουσαν
τὰ αὐτιά μας. |
22
Μοῦ τὰ ἔκανες γνωστά, διὰ νὰ
Σὲ μεγαλύνω καὶ νὰ Σὲ δοξάζω, Κύριέ
μου Κύριε, διότι δὲν ὑπάρχει κανεὶς ἄλλος
ὅμοιός Σου· καὶ δὲν ὑπάρχει ἄλλος
θεὸς ἐκτὸς ἀπὸ Σέ, ὅπως
ἀποδεικνύεται ἀπὸ ὅλα αὐτὰ
ποὺ ἔκανες καὶ ἀκούσαμε μὲ
τὰ αὐτιά μας. |
23
Καὶ τίς ὡς ὁ λαός σου Ἰσραὴλ
ἔθνος ἄλλο ἐν τῇ γῇ; Ὡς
ὡδήγησεν αὐτὸν ὁ Θεὸς
τοῦ λυτρώσασθαι αὐτῷ λαόν, τοῦ
θέσθαι σε ὄνομα, τοῦ ποιῆσαι μεγαλωσύνην
καὶ ἐπιφάνειαν, τοῦ ἐκβαλεῖν
σε ἐκ προσώπου τοῦ λαοῦ σου, οὓς
ἐλυτρώσω σεαυτῷ ἐξ Αἰγύπτου,
ἔθνη καὶ σκηνώματα;
|
23
Ποιὸς ἄλλος λαὸς εἰς τὴν οἰκουμένην
εἶναι τόσον εὐλογημένος ἀπὸ
σέ, ὅπως ὁ ἰσραηλιτικὸς λαός
σου; Γνωρίζομεν, πῶς σὺ ὁ Θεὸς
ἠλευθέρωσας αὐτὸν ἀπὸ
τοὺς Αἰγυπτίους καὶ τὸν καθωδήγησες
καὶ τοῦ ἔδωσες δοξασμένον ὄνομα
καὶ πρὸς χάριν του ἐπραγματοποίησες
ἐξαίρετα καὶ μεγάλα θαύματα,
ὥστε χάριν αὐτοῦ τοῦ λαοῦ,
τὸν ὁποῖον ἀπηλευθέρωσας ἀπὸ
τὴν δουλείαν τῆς Αἰγύπτου, νὰ
ἀπομακρύνῃς ἄλλα ἔθνη ἀπὸ
τὰς κατοικίας των. |
23
Ἀλλὰ καὶ ποιὸς ἄλλος λαὸς
ὑπάρχει εἰς τὴν γῆν ὅμοιος πρὸς
τὸν λαόν Σου, τὸν Ἰσραήλ; Εἶναι πασίγνωστον
πῶς ὠδήγησεν ἕως τώρα τὸν Ἰσραὴλ
ὁ Θεὸς καὶ τί ἔκανε διὰ
νὰ τὸν λυτρώσῃ ἀπὸ τοὺς
Αἰγυπτίους, καὶ νὰ τὸν ἀναδείξῃ
λαόν Του, καὶ νὰ τοῦ χαρίσῃ
ὄνομα ἔνδοξον, καὶ ὅτι ἐπετέλεσε
μεγάλα καὶ θαυμαστὰ κατορθώματα διὰ νὰ
τὸν ἀνυψώσῃ. Ποῖος δὲν ξέρει,
Κύριε, ὅτι ἐπενέβης Σύ, διὰ νὰ βγάλῃς
καὶ νὰ διώξῃς ἄλλα ἔθνη μὲ
τὰς ἐγκαταστάσεις των ἐμπρὸς
ἀπὸ τὸν λαόν Σου, ποὺ τὸν ἐλύτρωσες
ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον διὰ νὰ
εἶναι ἰδικός σου; |
24
Καὶ ἡτοίμασας σεαυτῷ τὸν λαόν
σου Ἰσραὴλ εἰς λαὸν ἕως αἰῶνος,
καὶ σύ, Κύριε, ἐγένου αὐτοῖς
εἰς Θεόν. |
24
Ἐπαιδαγώγησες καὶ ἐστερέωσες
τὸν λαόν σου αὐτὸν τὸν ἰσραηλιτικὸν
μέχρι πέρατος τῶν αἰώνων. Σύ,
Κύριε, ἔγινες αὐτοῦ Θεός.
|
24
Καὶ ἐξεχώρισες καὶ ἐφρόντισες
τὸν λαόν Σου, τὸν Ἰσραήλ, ὥστε νὰ
εἶναι αἰωνίως λαός Σου, καὶ Σύ, Κύριε, ἔγινες
δι’ αὐτοὺς ὀ Θεός των.
|
25
Καὶ νῦν, Κύριέ μου Κύριε. Τὸ
ρῆμα, ὃ ἐλάλησας περὶ τοῦ
δούλου σου καὶ τοῦ οἴκου αὐτοῦ,
πίστωσον ἕως τοῦ αἰῶνος, Κύριε
παντοκράτωρ Θεὲ τοῦ Ἰσραὴλ·
καὶ νῦν καθὼς ἐλάλησας,
|
25
Καὶ τώρα, Κύριέ μου Κύριε, τὸν
λόγον, τὸν ὁποῖον εἶπες δι'
ἐμὲ τὸν δοῦλον σου καὶ διὰ
τὸν οἶκον μου, πραγματοποίησέ τον
εἰς αἰῶνας αἰώνων.
|
25
Καὶ τώρα, Κύριέ μου Κύριε, τήρησε τὸν λόγον Σου,
ποὺ εἶπες δι’ ἐμὲ τὸν δοῦλον
Σου καὶ διὰ τὴν οἰκογένειάν
μου. Τήρησε τὴν ὑπόσχεσίν σου αἰωνίως, Κύριε
παντοκράτωρ, Θεὲ τοῦ Ἰσραήλ. Ἂς γίνῃ
καὶ τώρα αὐτό, ποὺ εἶπες.
|
26
μεγαλυνθείη τὸ ὄνομά σου ἕως
αἰῶνος. |
26
Κύριε παντοκράτωρ, Θεὲ τοῦ Ἰσραήλ,
ὅπως εἶπες, ἂς γίνῃ, διὰ
νὰ δοξασθῇ αἰωνίως τὸ ὄνομά
σου. |
26
Καὶ ἂς δοξάζεται τὸ ὄνομά Σου εἰς
τοὺς αἰῶνας. |
27
Κύριε παντοκράτωρ Θεὸς Ἰσραήλ,
ἀπεκάλυψας τὸ ὠτίον του δούλου
σου λέγων· οἶκον οἰκοδομήσω σοι·
διὰ τοῦτο εὗρεν ὁ δοῦλός
σου τὴν καρδίαν ἑαυτοῦ τοῦ προσεύξασθαι
πρός σε τὴν προσευχὴν ταύτην.
|
27
Κύριε παντοκράτωρ, Θεὲ τοῦ Ἰσραήλ,
σὺ ἐφανέρωσας εἰς ἐμὲ
τὸν δοῦλον σου τὰ μέλλοντα λέγων·
Θὰ οἰκοδομήσω διὰ σὲ οἶκον.
Διὰ τοῦτο ἐγὼ ὁ δοῦλός
σου ἔσπευσα νὰ ἀνοίξω τὴν καρδίαν
μου καὶ νὰ κάμω πρὸς σὲ αὐτὴν
τὴν προσευχήν. |
27
Κύριε Παντοκράτωρ, Σύ, ποὺ εἶσαι ὁ Θεὸς
τοῦ Ἰσραήλ, ἀπεκάλυψες ἰδιαιτέρως
εἰς ἐμὲ τὸν δοῦλον Σου καὶ
εἶπες: <Θὰ οἰκοδομήσω διὰ σὲ
οἶκον>. Ἀντιλαμβάνομαι ὅτι ὁ οἶκος
αὐτὸς δὲν εἶναι συνηθισμένος. Πρόκειται
διὰ κάτι τὸ ἔκτακτον. Δι' αὐτὸ
ἀκριβῶς καὶ ἐγὼ ὁ δοῦλος
Σου εὑρῆκα τὸ θάρρος νὰ προσευχηθῶ
πρὸς Σὲ καὶ νὰ Σοῦ ἀπευθύνω
αὐτὴν τὴν προσευχὴν ἀπὸ
τὸ βάθος τῆς καρδιᾶς μου.
|
28
Καὶ νῦν, Κύριέ μου Κύριε, σὺ
εἶ ὁ Θεός, καὶ οἱ λόγοι
σου ἔσονται ἀληθινοί, καὶ ἐλάλησας
ὑπὲρ τοῦ δούλου σου τὰ ἀγαθὰ
ταῦτα· |
28
Καὶ τώρα, Κύριέ μου Κύριε, ὁμολογῶ
καὶ διακηρύσσω, ὅτι σὺ εἶσαι
ὁ ἀληθινὸς Θεὸς καὶ οἱ
λόγοι σου ἀληθινοὶ καὶ θὰ ἐκπληρωθοῦν
οἱ λόγοι, τοὺς ὁποίους ἐλάλησες
πρὸς ἐμὲ τὸν
δοῦλον σου διὰ τὰ ἀγαθὰ
αὐτά.
|
28
Καὶ τώρα πάλιν, Κύριέ μου Κύριε, Σὺ εἶσαι
δι' ἐμὲ ὁ μόνος Θεὸς καὶ εἶμαι
βέβαιος ὅτι τὰ λόγιά Σου θὰ βγοῦν
ἀληθινά. Καὶ Σύ, ὁ Κύριος, εἶσαι Ἐκεῖνος,
ποὺ ὑπεσχέθης ὅλα αὐτὰ
τὰ ἔκτακτα ἀγαθὰ χάριν ἐμοῦ
τοῦ δούλου Σου. |
29
καὶ νῦν ἄρξαι καὶ εὐλόγησον
τὸν οἶκον τοῦ δούλου σου τοῦ
εἶναι εἰς τὸν αἰῶνα ἐνώπιόν
σου, ὅτι σύ, Κύριέ μου Κύριε,
ἐλάλησας, καὶ ἀπὸ τῆς
εὐλογίας σου εὐλογηθήσεται ὁ
οἶκος τοῦ δούλου σου τοῦ εἶναι
εἰς τὸν αἰῶνα. |
29
Κάμε τώρα ἀρχήν, Κύριε, καὶ
εὐλόγησε τὸν οἶκον
ἐμοῦ, τοῦ
δούλου σου, διὰ νὰ μένῃ πάντοτε
αἰώνιος ἐνώπιόν σου. Διότι
σύ, Κύριέ μου Κύριε,
ἔδωσες τὴν ὑπόσχεσιν καὶ μὲ
τὴν ἰδικήν σου εὐλογίαν θὰ
εὐλογηθῇ ὁ οἶκος ἐμοῦ
τοῦ δούλου σου, ὥστε νὰ μένῃ
εἰς τὸν αἰῶνα>. |
29
Κάνε λοιπὸν τὴν ἀρχὴν καὶ εὐλόγησε
τώρα τὴν οἰκογένειαν τοῦ δούλου Σου, ὥστε
νὰ μένῃ αἰωνίως πιστὴ ἐνώπιόν
Σου, διότι Σύ, Κύριέ μου Κύριε, μίλησες καὶ ὑπεσχέθης
ὅλα αὐτά. Καὶ εἶμαι βέβαιος ὅτι
ἀπὸ τὴν ἰδικήν Σου εὐλογίαν
θὰ εὐλογηθῇ πλουσίως ἡ οἰκογένεια
τοῦ δούλου Σου, ὥστε νὰ εἶναι εὐλογημένη
καὶ νὰ ζῇ αἰωνίως>. |