Βασιλειών Δ : Κεφάλαιον Α'

Πρωτότυπο Κείμενο

αὶ ἠθέτησε Μωὰβ ἐν Ἰσραὴλ μετὰ τὸ ἀποθανεῖν Ἀχαάβ.
2 Καὶ ἔπεσεν Ὀχοζίας διὰ τοῦ δικτυωτοῦ τοῦ ἐν τῷ ὑπερῴῳ αὐτοῦ τῷ ἐν Σαμαρείᾳ καὶ ἠρρώστησε. Καὶ ἀπέστειλεν ἀγγέλους καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· δεῦτε καὶ ἐπιζητήσατε ἐν τῷ Βάαλ μυῖαν θεὸν Ἀκκαρών, εἰ ζήσομαι ἐκ τῆς ἀρρωστίας μου ταύτης· καὶ ἐπορεύθησαν ἐπερωτῆσαι δι' αὐτοῦ.
3 Καὶ ἄγγελος Κυρίου ἐκάλεσεν Ἠλιοὺ τὸν Θεσβίτην λέγων· ἀναστὰς δεῦρο εἰς συνάντησιν τῶν ἀγγέλων Ὀχοζίου βασιλέως Σαμαρείας καὶ λαλήσεις πρὸς αὐτούς· εἰ παρὰ τὸ μὴ εἶναι Θεὸν ἐν Ἰσραὴλ ὑμεῖς πορεύεσθε ἐπιζητῆσαι ἐν τῷ Βάαλ μυῖαν θεὸν Ἀκκαρών; Καὶ οὐχ οὕτως·
4 ὅτι τάδε λέγει Κύριος· ἡ κλίνη, ἐφ' ἧς ἀνέβης ἐκεῖ, οὐ καταβήσῃ ἀπ' αὐτῆς, ὅτι θανάτῳ ἀποθανῇ. Καὶ ἐπορεύθη Ἠλιοὺ καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς.
5 Καὶ ἐπεστράφησαν οἱ ἄγγελοι πρὸς αὐτόν, καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· τί ὅτι ἐπεστρέψατε;
6 Καὶ εἶπαν πρὸς αὐτόν· ἀνὴρ ἀνέβη εἰς συνάντησιν ἡμῶν καὶ εἶπε πρὸς ἡμᾶς δεῦτε ἐπιστράφητε πρὸς τὸν βασιλέα τὸν ἀποστείλαντα ὑμᾶς καὶ λαλήσατε πρὸς αὐτόν· τάδε λέγει Κύριος· εἰ παρὰ τὸ μὴ εἶναι Θεὸν ἐν Ἰσραὴλ σὺ πορεύῃ. Ἐπιζητῆσαι ἐν τῷ Βάαλ μυῖαν θεὸν Ἀκαρῶν; Οὐχ οὕτως· ἡ κλίνη, ἐφ' ἧς ἀνέβης ἐκεῖ, οὗ καταβήσῃ ἀπ' αὐτῆς, ὅτι θανάτῳ ἀποθανῇ.
7 Καὶ ἐλάλησε πρὸς αὐτοὺς λέγων· τίς ἡ κρίσις τοῦ ἀνδρὸς τοῦ ἀναβάντος εἰς συνάντησιν ὑμῖν καὶ λαλήσαντος πρὸς ὑμᾶς τοὺς λόγους τούτους;
8 Καὶ εἶπαν πρὸς αὐτόν· ἀνὴρ δασὺς καὶ ζώνην δερματίνην περιεζωσμένος τὴν ὀσφὺν αὐτοῦ. Καὶ εἶπεν· Ἠλιοὺ ὁ Θεσβίτης οὗτός ἐστι.
9 Καὶ ἀπέστειλε πρὸς αὐτὸν πεντηκόνταρχον καὶ τοὺς πεντήκοντα αὐτοῦ, καὶ ἀνέβη πρὸς αὐτόν, καὶ ἰδοὺ Ἠλιοὺ ἐκάθητο ἐπὶ τῆς κορυφῆς τοῦ ὄρους. Καὶ ἐλάλησεν ὁ πεντηκόνταρχος πρὸς αὐτὸν καὶ εἶπεν· ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, ὁ βασιλεὺς ἐκάλεσέ σε, κατάβηθι.
10 Καὶ ἀπεκρίθη Ἠλιού, καὶ εἶπε πρὸς τὸν πεντηκόνταρχον· καὶ εἰ ἄνθρωπος Θεοῦ ἐγώ, καταβήσεται πῦρ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ καταφάγεταί σε καὶ τοὺς πεντήκοντά σου· καὶ κατέβη πῦρ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ κατέφαγεν αὐτὸν καὶ τοὺς πεντήκοντα αὐτοῦ.
11 Καὶ προσέθετο ὁ βασιλεὺς καὶ ἀπέστειλε πρὸς αὐτὸν ἄλλον πεντηκόνταρχον καὶ τοὺς πεντήκοντα αὐτοῦ, καὶ ἀνέβη καὶ ἐλάλησεν ὁ πεντηκόνταρχος πρὸς αὐτὸν καὶ εἶπεν· ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, τάδε λέγει ὁ βασιλεύς, ταχέως κατάβηθι.
12 Καὶ ἀπεκρίθη Ἠλιοὺ καὶ ἐλάλησε πρὸς αὐτὸν καὶ εἶπεν· εἰ ἄνθρωπος Θεοῦ ἐγώ, καταβήσεται πῦρ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ καταφάγεταί σε καὶ τοὺς πεντήκοντά σου· καὶ κατέβη πῦρ ἐξ οὐρανοῦ καὶ κατέφαγεν αὐτὸν καὶ τοὺς πεντήκοντα αὐτοῦ.
13 Καὶ προσέθετο ὁ βασιλεὺς ἔτι ἀποστεῖλαι ἡγούμενον καὶ τοὺς πεντήκοντα αὐτοῦ, καὶ ἦλθεν ὁ πεντηκόνταρχος ὁ τρίτος καὶ ἔκαμψεν ἐπὶ τὰ γόνατα αὐτοῦ κατέναντι Ἠλιοὺ καὶ ἐδεήθη αὐτοῦ καὶ ἐλάλησε πρὸς αὐτὸν καὶ εἶπεν· ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, ἐντιμωθήτω δὴ ἡ ψυχή μου καὶ ἡ ψυχὴ τῶν δούλων σου τούτων τῶν πεντήκοντα ἐν ὀφθαλμοῖς σου·
14 ἰδοὺ κατέβη πῦρ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ κατέφαγε τοὺς δύο πεντηκοντάρχους τοὺς πρώτους καὶ τοὺς πεντήκοντα αὐτῶν, καὶ νῦν ἐντιμωθήτω δὴ ἡ ψυχή μου ἐν ὀφθαλμοῖς σου.
15 Καὶ ἐλάλησεν ἄγγελος Κυρίου πρὸς Ἠλιοὺ καὶ εἶπε· κατάβηθι μετ' αὐτοῦ, μὴ φοβηθῇς ἀπὸ προσώπου αὐτῶν· καὶ ἀνέστη Ἠλιοὺ καὶ κατέβη μετ' αὐτοῦ πρὸς τὸν βασιλέα.
16 Καὶ ἐλάλησε πρὸς αὐτὸν καὶ εἶπεν Ἠλιού· τάδε λέγει Κύριος· τί ὅτι ἀπέστειλας ἀγγέλους ἐκζητῆσαι ἐν τῷ Βάαλ μυῖαν θεὸν Ἀκκαρών; Οὐχ οὕτως· ἡ κλίνη, ἐφ' ἧς ἀνέβης ἐκεῖ, οὐ καταβήσῃ ἀπ' αὐτῆς, ὅτι θανάτῳ ἀποθανῇ.
17 Καὶ ἀπέθανε κατὰ τὸ ρῆμα Κυρίου, ὃ ἐλάλησεν Ἠλιού.
18 Καὶ τὰ λοιπὰ τῶν λόγων Ὀχοζίου, ἃ ἐποίησεν, οὐκ ἰδοὺ ταῦτα γεγραμμένα ἐν βιβλίῳ λόγων τῶν ἡμερῶν τοῖς βασιλεῦσιν Ἰσραήλ;
18α Καὶ Ἰωρὰμ υἱὸς Ἀχαὰβ βασιλεύει ἐπὶ Ἰσραὴλ ἐν Σαμαρείᾳ ἔτη δεκαδύο, ἐν ἔτει ὀκτωκαιδεκάτῳ Ἰωσαφὰτ βασιλέως Ἰούδα.
18β Καὶ ἐποίησε τὸ πονηρὸν ἐνώπιον Κυρίου, πλὴν οὐχ ὡς οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ, οὐδὲ ὡς ἡ μήτηρ αὐτοῦ.
18γ Καὶ ἀπέστησε τὰς στήλας τοῦ Βάαλ, ἂς ἐποίησεν ὁ πατὴρ αὐτοῦ, καὶ συνέτριψεν αὐτάς· πλὴν ἐν ταῖς ἁμαρτίαις οἴκου Ἱεροβοάμ, ὃς ἐξήμαρτε τὸν Ἰσραήλ, ἐκολλήθη, οὐκ ἀπέστη ἀπ' αὐτῶν.
18δ Καὶ ἐθυμώθη ὀργῇ Κύριος εἰς τὸν οἶκον Ἀχαάβ.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

ετὰ τὸν θάνατον τοῦ Ἀχαὰβ οἱ Μωαβῖται κατεπάτησαν τὴν συνθήκην ὑποτελείας των, ποὺ εἶχαν συνάψει μὲ τοὺς Ἰσραηλίτας.
2 Εἰς τὴν Σαμάρειαν ὁ βασιλεὺς Ὀχοζίας ἔπεσεν ἀπὸ τὸ δικτυωτὸν τοῦ ὑπερῴου του καὶ κατέκειτο ἀσθενής. Ἀπέστειλεν δὲ ἀγγελιαφόρους, εἰς τοὺς ὁποίους εἶπε· <πηγαίνετε καὶ ἀναζητήσατε εἰς τὴν πόλιν Ἀκκαρὼν τὸν εἰδωλικὸν θεὸν τῶν μυιῶν Βάαλ καὶ ἐρωτήσατέ τον, ἐὰν θὰ διαφύγω τὸν θάνατον ἀπὸ τὴν ἀρρώστειαν μου αὐτήν>. Οἱ ἀπεσταλμένοι ἐπορεύθησαν νὰ ἐρωτήσουν τὸν θεὸν Βάαλ.
3 Ἄγγελος ὅμως Κυρίου ἐκάλεσε τὸν Ἠλίαν τὸν Θεσβίτην καὶ τοῦ εἶπε· <σήκω καὶ πήγαινε εἰς συνάντησιν τῶν ἀγγελιαφόρων τοῦ Ὀχοζίου, τοῦ βασιλέως τῆς Σαμαρείας, καὶ εἰπὲ πρὸς αὐτούς: Μήπως τάχα δὲν ὑπάρχει Θεὸς ἀληθινὸς εἰς τὸν ἰσραηλιτικὸν λαὸν καὶ διὰ τοῦτο σεῖς πορεύεσθε νὰ συμβουλευθῆτε τὸν Βάαλ, θεὸν τῶν μυιῶν, εἰς τὴν Ἀκκαρών;
4 Αὐτὸ δὲν εἶναι καθόλου ὀρθόν. Διὰ τοῦτο αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος νὰ εἴπετε εἰς τὸν Ὀχοζίαν: Ἀπὸ τὴν κλίνην, ἐπάνω εἰς τὴν ὁποίαν ἀσθενὴς ἔχεις σὺ ἀνεβῆ, δὲν θὰ κατέλθῃς ὑγιής, διότι θὰ ἀποθάνῃς ἐξάπαντος>. Ὁ Ἠλίας μετέβη καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς, ὅσα ὁ Θεὸς τὸν διέταξεν.
5 Οἱ ἀγγελιαφόροι ἐπέστρεψαν πρὸς τὸν Ὀχοζίαν καὶ ἐκεῖνος τοὺς ἡρώτησε· <διατὶ τόσον συντόμως ἐπανήλθατε;>
6 Οἱ ἀπεσταλμένοι τοῦ ἀπήντησαν· <κάποιος ἀνὴρ ἦλθε, μᾶς συνήντησε καὶ μᾶς εἶπε: Ἐμπρός, ἐπιστρέψατε πρὸς τὸν βασιλέα, ὁ ὁποῖος σᾶς ἔστειλε, καὶ εἴπατε εἰς αὐτόν· αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος: Μήπως τάχα δὲν ὑπάρχει Θεὸς ἀληθινὸς εἰς τὸν ἰσραηλιτικὸν λαόν; Καὶ σὺ πηγαίνεις νὰ ἐπιζητήσῃς συμβουλὰς ἀπὸ τὸν Βαάλ, τὸν θεὸν τῶν μυιῶν, εἰς τὴν Ἀκκαρών; Αὐτὸ δὲν εἶναι καθόλου ὀρθόν. Διὰ τοῦτο δὲν θὰ κατεβῇς ὑγιὴς ἀπὸ τὴν κλίνην, ἐπάνω εἰς τὴν ὁποίαν ἔχεις ἀνεβῆ ἀσθενής, διότι ἐξάπταντος θὰ ἀποθάνῃς>.
7 Ὁ Ὀχοζίας ἠρώτησεν αὐτοὺς καὶ τοὺς εἶπε· <ποία εἶναι ἡ ἐμφάνισις τοῦ ἀνδρὸς αὐτοῦ, ποὺ ἦλθεν εἰς συνάντησίν σας καὶ ὡμίλησε πρὸς σᾶς αὐτοὺς τοὺς λόγους;>
8 Ἐκεῖνοι τοῦ εἶπαν· <εἶναι ἀνὴρ δασύτριχος, ζωσμένος γύρω ἀπὸ τὴν μέσην δερματίνην ζώνην>. Ὁ Ὀχοζίας τοὺς εἶπεν. <Αὐτὸς εἶναι Ἠλιοὺ ὁ Θεσβίτης>.
9 Ὁ βασιλεὺς ἔστειλε πρὸς αὐτὸν ἕνα πεντηκόνταρχον μὲ τοὺς πενῆντα ἄνδρας του, ὁ ὁποῖος καὶ ἀνέβη πρὸς τὸν Ἠλιού, τὸν προφήτην. Ἰδοὺ δὲ ὁ Ἠλίας ἐκάθητο εἰς τὴν κορυφὴν τοῦ ὅρους. Ὁ πεντηκόνταρχος ὡμίλησε πρὸς αὐτὸν καὶ τοῦ εἶπεν· <ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, ὁ βασιλεὺς σὲ καλεῖ. Ἔλα πρὸς αὐτόν>.
10 Ὁ προφήτης Ἠλίας ἀπήντησε πρὸς τὸν πεντηκόνταρχον· <ἐὰν ἐγὼ εἶμαι ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, ὅπως καὶ εἶμαι, πῦρ θὰ κατεβῇ ἀπὸ τὸν οὐρανόν, τὸ ὁποῖον θὰ κατακαύσῃ σὲ καὶ τοὺς πενῆντα ἄνδρας σου>. Πράγματι δὲ κατέβη ἀμέσως ἀπὸ τὸν οὐρανὸν πῦρ καὶ κατέκαυσεν αὐτὸν καὶ τοὺς πεντήκοντα ἄνδρας του.
11 Ὁ βασιλεὺς ἔστειλε πάλιν πρὸς τὸν Ἠλίαν ἄλλον πεντηκόνταρχον μὲ τοὺς πενήντα ἄνδρας του. Ὁ ἀξιωματικὸς ἀνέβη πρὸς τὸν Ἠλίαν, τοῦ ὡμίλησε καὶ εἶπε· <ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, αὐτὰ λέγει ὁ βασιλεύς: Ἔλα γρήγορα πρὸς αὐτόν>.
12 Ἀπήντησεν ὁ Ἠλιοὺ καὶ τοῦ εἶπεν· <ἐὰν ἐγὼ εἶμαι πράγματι ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, θὰ κατεβῇ φωτιὰ ἀπὸ τὸν οὐρανὸν ποὺ θὰ καταφάγῃ σὲ καὶ τοὺς πενῆντα ἄνδρας σου>. Πράγματι δὲ κατέβη τὴν ὥραν ἐκείνην πῦρ ἀπὸ τὸν οὐρανὸν καὶ κατέφαγεν αὐτὸν καὶ τοὺς πεντήκοντα ἄνδρας του.
13 Ὁ βασιλεὺς ἀπέστειλε καὶ πάλιν ἄλλον ἀξιωματικὸν καὶ τοὺς πενήντα ἄνδρας μαζῆ του. Ἦλθεν ὁ τρίτος αὐτὸς πεντηκόνταρχος, ἐγονάτισεν ἐνώπιον τοῦ Ἠλιού, τὸν παρεκάλεσεν εὐλαβῶς καὶ τοῦ εἶπεν· <ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, ἂς θεωρηθῇ ἀξία ἐλέους ἐνώπιόν σου ἡ ζωή μου καὶ ἡ ζωὴ αὐτῶν τῶν πεντήκοντα δούλων σου.
14 Διότι ἐγὼ γνωρίζω, ὅτι κατῆλθε πῦρ ἀπὸ τὸν οὐρανὸν καὶ κατέφαγε τοὺς δύο πρώτους πεντηκοντάρχους καὶ τοὺς πενῆντα στρατιώτας αὐτῶν. Τώρα λοιπὸν ἂς θεωρηθῇ ἀξία ἐλέους ἡ ζωή μου ἐνώπιόν σου>.
15 Ὁ ἄγγελος τοῦ Κυρίου ἐλάλησε τότε πρὸς τὸν Ἠλιοὺ καὶ τοῦ εἶπε· <κατέβα καὶ πήγαινε μαζῆ μὲ αὐτόν· μὴ φοβηθῇς αὐτούς>. Ἐσηκώθη ὁ Ἠλίας, κατέβηκε καὶ μαζῆ μὲ αὐτὸν μετέβη εἰς τὸν βασιλέα.
16 Ὁ Ἠλίας ὡμίλησε πρὸς τὸν βασιλέα καὶ τοῦ εἶπε· <αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος· Διατὶ σὺ ἔστειλες ἀνθρώπους σου πρὸς τὸν Βάαλ, τὸν θεὸν τῶν μυιῶν, εἰς τὴν Ἀκκαρών; Δὲν εἶναι καθόλου ὀρθὸν αὐτό. Διὰ τοῦτο δὲν θὰ κατεβῇς πλέον ὑγιὴς ἀπὸ τὴν κλίνην, ἐπάνω εἰς τὴν ὁποίαν ἀνέβηκες ἀσθενής, διότι ἐξάπαντος θὰ ἀποθάνῃς>.
17 Καὶ πράγματι ὁ βασιλεὺς Ὀχοζίας σύμφωνα μὲ τὸν λόγον, τὸν ὁποῖον ὁ Κύριος εἶπεν εἰς αὐτὸν διὰ τοῦ προφήτου Ἠλιού, ἀπέθανε.
18 Τὰ ὑπόλοιπα ἔργα, τὰ ὁποῖα ἔκαμεν ὁ Ὀχοζίας, δὲν εἶναι γραμμένα εἰς τὸ βιβλίον τῶν ἔργων τῶν βασιλέων τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ;
18α Ὁ Ἰωράμ, ὁ υἱὸς τοῦ Ἀχαάβ, ἐβασίλευσεν ἐπὶ τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ μὲ πρωτεύουσαν τὴν Σαμάρειαν δώδεκα ἔτη, κατὰ τὸ δέκατον ὄγδοον ἔτος τῆς βασιλείας Ἰωσαφὰτ τοῦ βασιλέως τοῦ Ἰούδα.
18β Καὶ αὐτὸς διέπραξε τὸ πονηρὸν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου. Ὄχι ὅμως τόσον, ὅπως οἱ ἀδελφοί του καὶ ὅπως ἡ μητέρα του.
18γ Ἔβγαλε τὰς εἰδωλολατρικὰς στήλας τοῦ Βάαλ ἐκ μέσου τοῦ λαοῦ, τὰς ὁποίας εἶχεν οἰκοδομήσει ὁ πατήρ του, καὶ τὰς συνέτριψεν, ἀλλὰ καὶ αὐτὸς ἔζησε μέσα εἰς τὰς ἁμαρτίας τῆς οἰκογενείας τοῦ Ἱεροβοάμ, ὁ ὁποῖος εἶχε ἐξωθήσει τὸν ἰσραηλιτικὸν λαὸν εἰς τὴν ἀσέβειαν· προσεκολλήθη καὶ δὲν ἀπεμακρύνθη ἀπὸ αὐτάς.
18δ Διὰ τοῦτο ὁ Κύριος ὠργίσθη πολὺ ἐναντίον τῶν ἀπογόνων τοῦ Ἀχαάβ.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

ἱ κάτοικοι τῆς Μωὰβ ἐπανεστάτησαν ἐναντίον τῶν Ἰσραηλιτῶν μετὰ τὸν θάνατον τοῦ βασιλιᾶ Ἀχαάβ.
2 Καὶ ὁ βασιλιᾶς Ὀχοζίας ἔπεσεν ἀπὸ τὸ δικτυωτὸν κιγκλίδωμα τὸν ἀνωγείου δωματίου του, ποὺ εὑρίσκετο εἰς τὴν Σαμάρειαν, καὶ ἐπληγώθη σοβαρά. Δι' αὐτὸ ἔστειλεν ἀπεσταλμένους, εἰς τοὺς ὁποίους εἶπε: <Πηγαίνετε εἰς τὴν πόλιν τῶν Φιλισταίων Ἀκκαρὼν καὶ ζητῆστε ἐκεῖ νὰ εὕρετε τὸ ἄγαλμα τοῦ Βάαλ, τοῦ θεοῦ τῶν μυγῶν, καὶ ρωτῆστε τὸν θεόν, ἐὰν θὰ θεραπευθῶ ἀπὸ τὴν ἀρρώστια μου αὐτήν>. Οἱ ἀπεσταλμένοι ἐπῆγαν νὰ ἐρωτήσουν τὸ εἴδωλον τῆς Ἀκκαρὼν διὰ τὴν ὑγείαν τοῦ Ὀχοζία.
3 Τότε ὅμως ἄγγελος Κυρίου ἐκάλεσε τὸν Ἠλίαν τὸν Θεσβίτην καὶ τοῦ εἶπε: Σήκω ἐπάνω καὶ πήγαινε νὰ συναντήσεις τοὺς ἀπεσταλμένους τοῦ Ὀχοζία, βασιλιᾶ τῆς Σαμαρείας, καὶ νὰ τοὺς εἰπῇς: <Διατὶ πηγαίνετε εἰς τὴν Ἀκκαρών; Μήπως διότι νομίζετε ὅτι δὲν ὑπάρχει Θεὸς μεταξὺ τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ καὶ δι' αὐτὸ πηγαίνετε νὰ ἐρωτήσετε τὸν Βάαλ, τὸν θεὸν τῶν μυγῶν, εἰς τὴν Ἀκκαρών; Δὲν πρέπει νὰ γίνῃ ἔτσι, διότι αὐτὸ δὲν εἶναι ὀρθόν>.
4 Διὰ τοῦτο αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος πρὸς τὸν βασιλιᾶ Ὀχοζίαν: <Δὲν θὰ κατεβῇς θεραπευμένος ἀπὸ τὸ κρεββάτι, εἰς τὸ ὁποῖον ἀνέβης, ἐπειδὴ ἐτραυματίσθης σοβαρά· ἀλλὰ θὰ ἀποθάνῃς ὁπωσδήποτε!>. Καὶ ὁ Ἠλίας ἐπῆγε, συνήντησε τοὺς ἀπεσταλμένους τοῦ Ὀχοζία καὶ τοὺς ἀνήγγειλε τὸ μήνυμα τοῦ Θεοῦ.
5 Οἱ βασιλικοὶ ἀπεσταλμένοι ἐπέστρεψαν εἰς τὸν Ὀχοζίαν, αὐτὸς δὲ τοὺς ἐρώτησε: <Διατὶ ἐπεστρέψατε τόσον γρήγορα;>
6 Οἱ ἀπεσταλμένοι τοῦ ἀπάντησαν: <Κάποιος ἄνθρωπος ἦλθε, μᾶς συνήντησε καὶ μᾶς εἶπεν: <Ἐμπρός· γυρίστε πίσω εἰς τὸν βασιλιᾶ, ποὺ σᾶς ἔστειλε, καὶ πέστε του· αὐτὰ λέγει ο Κύριος: Διατὶ πηγαίνετε εἰς τὴν Ἀκκαρών; Μήπως διότι νομίζετε ὅτι δὲν ὑπάρχει Θεὸς μεταξὺ τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ καὶ διὰ αὐτὸ πηγαίνετε νὰ ἐρωτήσετε τὸν Βάαλ, τὸν θεὸν τῶν μυγῶν, εἰς τὴν Ἀκκαρών; Δὲν πρέπει νὰ γίνῃ ἔτσι, διότι αὐτὸ δὲν εἶναι ὀρθόν. Σὺ ὁ Ὀχοζίας δὲν θὰ κατεβῇς θεραπευμένος ἀπὸ τὸ κρεββάτι, εἰς τὸ ὁποῖον ἀνέβης, ἐπειδὴ ἐτραυματίσθης σοβαρά· ἀλλὰ θὰ ἀποθάνῃς ὁπωσδήποτε!>.
7 Καὶ ὁ βασιλιᾶς Ὀχοζίας ἐμιλησε εἰς τοὺς ἀπεσταλμένους του καὶ τοὺς εἶπε: <Τί εἶδους ἄνθρωπος καὶ ποῖα εἶναι τὰ χαρακτηριστικὰ τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ ἦλθε καὶ σᾶς συνήντησε καὶ σᾶς εἶπε τὰ λόγια αὐτά;>
8 Οἱ ἀπεσταλμένοι ἀπάντησαν εἰς τὸν βασιλιᾶ: <Ἦταν ἄνθρωπος, ποὺ ἐφοροῦσε μαλλιαρὸν τρίχινον χιτῶνα (ἢ κατ' ἄλλην ἑρμηνείαν: Ἦταν ἄνθρωπος μὲ πλούσια μαλλιὰ καὶ γενειάδα) καὶ εἶχε ζωσμένην τὴν μέσην του μὲ δερματίνην ζώνην>. Τότε ὁ Ὀχοζίας ἀνεφώνησε μὲ τρόμον: <Ὁ Ἠλίας ὁ Θεσβίτης εἶναι αὐτός!>
9 Κατόπιν ὁ βασιλιᾶς Ὀχοζίας ἔπεμψε πρὸς τὸν Ἠλίαν ἀξιωματικὸν πενῆντα στρατιωτῶν μαζὶ μὲ τοὺς πενῆντα ἄνδρες του· καὶ ὁ ἀξιωματικὸς μὲ τοὺς στρατιῶτες του ἐπῆγε εἰς τὸν Ἠλίαν. Καὶ νά· ὁ Ἠλίας ἦταν καθισμένος εἰς τὴν κορυφὴν τοῦ ὑψηλοῦ λόφου. Ὁ ἀξιωματικὸς τῶν πενῆντα στρατιωτῶν ἐμίλησε εἰς τὸν Ἠλίαν καὶ τοῦ εἶπεν: <Ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, ὁ βασιλιᾶς σὲ καλεῖ· κατέβα ἀπὸ ἐδῶ καὶ πήγαινε νὰ τὸν συναντήσῃς>.
10 Ὁ Ἠλίας ἀπεκρίθη καὶ εἶπεν εἰς τὸν ἀξιωματικὸν τῶν πενῆντα στρατιωτῶν: <Ἐὰν ἐγὼ εἶμαι ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, τότε θὰ πέσῃ φωτιὰ ἀπὸ τὸν οὐρανὸν καὶ θὰ καταφάγῃ σὲ καὶ τοὺς πενῆντα στρατιῶτες σου!> Καὶ εὐθὺς ἀμέσως ἔπεσε φωτιὰ ἀπὸ τὸν οὐρανὸν καὶ ἔκαμε κάρβουνο καὶ στάχτη τὸν ἀξιωματικὸν καὶ τοὺς πενῆντα ἄνδρες του.
11 Καὶ πάλιν ὁ βασιλιᾶς Ὀχοζίας ἔπεμψε πρὸς τὸν Ἠλίαν ἄλλον ἀξιωματικὸν πενῆντα στρατιωτῶν μαζὶ μὲ τοὺς πενῆντα ἄνδρες του. Ὁ ἀξιωματικὸς τῶν πενῆντα στρατιωτῶν ἀνέβη εἰς τὴν κορυφὴν τοῦ λόφου καὶ ἐμίλησε πρὸς τὸν Ἠλίαν καὶ τοῦ εἶπεν: <Ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, αὐτὰ λέγει ὁ βασιλιᾶς· κατέβα γρήγορα ἀπὸ ἐδῶ καὶ πήγαινε νὰ τὸν συναντήσῃς>.
12 Ὁ Ἠλίας ἀπεκρίθη καὶ εἶπεν εἰς τὸν ἀξιωματικόν: <Ἐὰν ἐγὼ εἶμαι ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, θὰ πέσῃ φωτιὰ ἀπὸ τὸν οὐρανὸν καὶ θὰ καταφάγῃ σὲ καὶ τοὺς πενῆντα στρατιῶτες σου!> Καὶ εὐθὺς ἀμέσως ἔπεσε φωτιὰ ἀπὸ τὸν οὐρανὸν καὶ ἔκαμε κάρβουνο καὶ στάχτη τὸν ἀξιωματικὸν καὶ τοὺς πενῆντα ἄνδρες του.
13 Καὶ πάλιν ὁ βασιλιᾶς Ὀχοζίας ἔπεμψε πρὸς τὸν Ἠλίαν ἄλλον ἀξιωματικὸν μαζὶ μὲ τοὺς πενῆντα ἄνδρες του. Καὶ ὁ τρίτος ἀξιωματικὸς τῶν πενῆντα ἀνδρῶν ἦλθε καὶ ἔπεσε μὲ τὰ γόνατα ἐμπρὸς εἰς τὸν Ἠλίαν καὶ τὸν παρεκάλεσε, τοῦ ἐμίλησε δὲ μὲ ταπείνωσιν καὶ τοῦ εἶπεν: <Ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, σὲ παρακαλῶ, λυπήσου μας καὶ ἂς θεωρηθῇ ἀπὸ σὲ πολύτιμος ἡ ζωή μου καὶ ἡ ζωὴ τῶν πενῆντα αὐτῶν δούλων σου στρατιωτῶν, ποὺ εἶναι μαζί μου!
14 Διότι, να· (ὅπως γνωρίζω) ἔπεσε φωτιὰ ἀπὸ τὸν οὐρανὸν καὶ ἔκαμε κάρβουνο καὶ στάχτη τοὺς δύο πρώτους, πρὶν ἀπὸ ἐμέ, ἀξιωματικοὺς τῶν πενῆντα στρατιωτῶν καὶ τοὺς πενῆντα ἄνδρες των. Διὰ τοῦτο, σὲ παρακαλῶ, τώρα λυπήσου με καὶ ἂς θεωρηθῇ ἀπὸ σὲ πολύτιμος ἡ ζωή μου!>
15 Τότε ἄγγελος Κυρίου ἐμίλησε πρὸς τὸν Ἠλίαν καὶ τοῦ εἶπε: <Κατέβα ἀπὸ ἐδῶ, ὅπου εἶσαι, μαζλί του· μὴ τοὺς φοβηθῇς>. Καὶ ὁ Ἠλίας ἐσηκώθη καὶ κατέβη καὶ ἐπῆγε μαζί του εἰς τὸν βασιλιᾶ.
16 Ἐμίλησε δὲ ὁ Ἠλίας πρὸς τὸν Ὀχοζίαν καὶ τοῦ εἶπεν: <Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος· <Διατὶ ἔστειλες ἀπεσταλμένους νὰ ἐρωτήσουν διὰ τὴν πορείαν τῆς ὑγείας σου τὸν Βάαλ, τὸν θεὸν τῶν μυγῶν, εἰς τὴν Ἀκκαρών; Δὲν ἔπρεπε νὰ γίνῃ ἔτσι, διότι αὐτὸ δὲν εἶναι ὀρθόν. Δι' αὐτὸ δὲν θὰ κατέβῃς θεραπευμένος ἀπὸ τὸ κρεββάτι, εἰς τὸ ὁποῖον ἀνέβης, ἐπειδὴ ἐτραυματίσθης σοβαρά· ἀλλὰ θὰ ἀποθάνῃς ὁπωσδήποτε!>.
17 Καὶ ὁ βασιλιᾶς Ὀχοζίας ἀπέθανε πράγματι, σύμφωνα μὲ τὸν λόγον τοῦ Κυρίου, τὸν ὁποῖον τοῦ εἶπε μὲ τὸ στόμα τοῦ Ἠλία.
18 Τὰ δὲ ὑπόλοιπα ἔργα τοῦ βασιλιᾶ Ὀχοζία, τὰ ὁποῖα αὐτὸς ἔκαμε, δὲν εἶναι μήπως αὐτὰ γραμμένα εἰς τὸ βιβλίον τῶν <Χρονικῶν (ἢ Ἔργα καὶ Ἡμέραι) τῶν βασιλέων (τοῦ βασιλείου) τοῦ Ἰσραήλ>;
18α (Ἐπειδὴ δὲ ὁ Ὀχοζίας δὲν εἶχεν υἱούς, δι’ αὐτὸ) ἐβασίλευσεν ὁ Ἰωράμ, ὁ (ἄλλος) υἱὸς τοῦ Ἀχαάβ, εἰς τὸ βασίλειον τοῦ Ἰσραὴλ μὲ ἕδραν τὴν Σαμάρειαν ἐπὶ δώδεκα χρόνια. Ἀνεκηρύχθη δὲ βασιλιᾶς κατὰ τὸ δέκατον ὄγδοον ἔτος τῆς βασιλείας τοῦ Ἰωσαφάτ, βασιλιᾶ (τοῦ βασιλείου) τοῦ Ἰούδα.
18β Ὁ δὲ Ἰωρὰμ παρεσύρθη εἰς παρεκτροπὲς καὶ ἁμαρτωλὲς πράξεις καὶ ἔκαμεν ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον εἶναι πονηρὸν εἰς τὰ μάτια τοῦ Θεοῦ. Κατήντησεν εἰς τὴν εἰδωλολατρίαν· ὄχι ὅμως τόσον πολύ, ὅσον οἰ ἀδελφοί του, οὔτε τόσον, ὅσον ἡ μητέρα του, ἡ Ἰεζάβελ.
18γ Ὁ Ἰωρὰμ ἀφῄρεσε τὶς εἰδωλολατρικὲς στῆλες τοῦ βδελυκτοῦ εἰδώλου τοῦ Βάαλ, τὶς ὁποῖες κατεσκεύασεν ὁ πατέρας τοῦ Ἀχαάβ, καὶ τὶς συνέτριψεν. Ὅμως καὶ αὐτός (εἰς μικρότερον πάντως βαθμὸν ἀπὸ τοὺς γονεῖς καὶ τοὺς ἀδελφούς του) ἐμιμήθη τὴν ἁμαρτωλὴν πολιτείαν καὶ τὶς ἁμαρτίες τῆς οἰκογενείας τοῦ Ἱεροβοάμ, μὲ τὶς ὁποιες ἐκεινος παρέσυρε τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαὸν εἰς τὴν ἀποστασίαν καὶ τὴν εἰδωλολατρίαν εἰς ὅλα αὐτὰ προσεκολλήθη καὶ ὁ Ἰωρὰμ καὶ δὲν ἀπεμακρύνθη ἀπὸ αὐτά.
18δ Ἐξ ἀφορμῆς αὐτῶν ὠργίσθη πάρα πολὺ ὁ Κύριος ἐναντίον τῶν ἀπογόνων τῆς οἰκογενείας τοῦ Ἀχαάβ.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
αὶ ἠθέτησε Μωὰβ ἐν Ἰσραὴλ μετὰ τὸ ἀποθανεῖν Ἀχαάβ.	ετὰ τὸν θάνατον τοῦ Ἀχαὰβ οἱ Μωαβῖται κατεπάτησαν τὴν συνθήκην ὑποτελείας των, ποὺ εἶχαν συνάψει μὲ τοὺς Ἰσραηλίτας.	ἱ κάτοικοι τῆς Μωὰβ ἐπανεστάτησαν ἐναντίον τῶν Ἰσραηλιτῶν μετὰ τὸν θάνατον τοῦ βασιλιᾶ Ἀχαάβ.
2 Καὶ ἔπεσεν Ὀχοζίας διὰ τοῦ δικτυωτοῦ τοῦ ἐν τῷ ὑπερῴῳ αὐτοῦ τῷ ἐν Σαμαρείᾳ καὶ ἠρρώστησε. Καὶ ἀπέστειλεν ἀγγέλους καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· δεῦτε καὶ ἐπιζητήσατε ἐν τῷ Βάαλ μυῖαν θεὸν Ἀκκαρών, εἰ ζήσομαι ἐκ τῆς ἀρρωστίας μου ταύτης· καὶ ἐπορεύθησαν ἐπερωτῆσαι δι' αὐτοῦ.	2 Εἰς τὴν Σαμάρειαν ὁ βασιλεὺς Ὀχοζίας ἔπεσεν ἀπὸ τὸ δικτυωτὸν τοῦ ὑπερῴου του καὶ κατέκειτο ἀσθενής. Ἀπέστειλεν δὲ ἀγγελιαφόρους, εἰς τοὺς ὁποίους εἶπε· <πηγαίνετε καὶ ἀναζητήσατε εἰς τὴν πόλιν Ἀκκαρὼν τὸν εἰδωλικὸν θεὸν τῶν μυιῶν Βάαλ καὶ ἐρωτήσατέ τον, ἐὰν θὰ διαφύγω τὸν θάνατον ἀπὸ τὴν ἀρρώστειαν μου αὐτήν>. Οἱ ἀπεσταλμένοι ἐπορεύθησαν νὰ ἐρωτήσουν τὸν θεὸν Βάαλ.	2 Καὶ ὁ βασιλιᾶς Ὀχοζίας ἔπεσεν ἀπὸ τὸ δικτυωτὸν κιγκλίδωμα τὸν ἀνωγείου δωματίου του, ποὺ εὑρίσκετο εἰς τὴν Σαμάρειαν, καὶ ἐπληγώθη σοβαρά. Δι' αὐτὸ ἔστειλεν ἀπεσταλμένους, εἰς τοὺς ὁποίους εἶπε: <Πηγαίνετε εἰς τὴν πόλιν τῶν Φιλισταίων Ἀκκαρὼν καὶ ζητῆστε ἐκεῖ νὰ εὕρετε τὸ ἄγαλμα τοῦ Βάαλ, τοῦ θεοῦ τῶν μυγῶν, καὶ ρωτῆστε τὸν θεόν, ἐὰν θὰ θεραπευθῶ ἀπὸ τὴν ἀρρώστια μου αὐτήν>. Οἱ ἀπεσταλμένοι ἐπῆγαν νὰ ἐρωτήσουν τὸ εἴδωλον τῆς Ἀκκαρὼν διὰ τὴν ὑγείαν τοῦ Ὀχοζία.
3 Καὶ ἄγγελος Κυρίου ἐκάλεσεν Ἠλιοὺ τὸν Θεσβίτην λέγων· ἀναστὰς δεῦρο εἰς συνάντησιν τῶν ἀγγέλων Ὀχοζίου βασιλέως Σαμαρείας καὶ λαλήσεις πρὸς αὐτούς· εἰ παρὰ τὸ μὴ εἶναι Θεὸν ἐν Ἰσραὴλ ὑμεῖς πορεύεσθε ἐπιζητῆσαι ἐν τῷ Βάαλ μυῖαν θεὸν Ἀκκαρών; Καὶ οὐχ οὕτως·	3 Ἄγγελος ὅμως Κυρίου ἐκάλεσε τὸν Ἠλίαν τὸν Θεσβίτην καὶ τοῦ εἶπε· <σήκω καὶ πήγαινε εἰς συνάντησιν τῶν ἀγγελιαφόρων τοῦ Ὀχοζίου, τοῦ βασιλέως τῆς Σαμαρείας, καὶ εἰπὲ πρὸς αὐτούς: Μήπως τάχα δὲν ὑπάρχει Θεὸς ἀληθινὸς εἰς τὸν ἰσραηλιτικὸν λαὸν καὶ διὰ τοῦτο σεῖς πορεύεσθε νὰ συμβουλευθῆτε τὸν Βάαλ, θεὸν τῶν μυιῶν, εἰς τὴν Ἀκκαρών;	3 Τότε ὅμως ἄγγελος Κυρίου ἐκάλεσε τὸν Ἠλίαν τὸν Θεσβίτην καὶ τοῦ εἶπε: Σήκω ἐπάνω καὶ πήγαινε νὰ συναντήσεις τοὺς ἀπεσταλμένους τοῦ Ὀχοζία, βασιλιᾶ τῆς Σαμαρείας, καὶ νὰ τοὺς εἰπῇς: <Διατὶ πηγαίνετε εἰς τὴν Ἀκκαρών; Μήπως διότι νομίζετε ὅτι δὲν ὑπάρχει Θεὸς μεταξὺ τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ καὶ δι' αὐτὸ πηγαίνετε νὰ ἐρωτήσετε τὸν Βάαλ, τὸν θεὸν τῶν μυγῶν, εἰς τὴν Ἀκκαρών; Δὲν πρέπει νὰ γίνῃ ἔτσι, διότι αὐτὸ δὲν εἶναι ὀρθόν>.
4 ὅτι τάδε λέγει Κύριος· ἡ κλίνη, ἐφ' ἧς ἀνέβης ἐκεῖ, οὐ καταβήσῃ ἀπ' αὐτῆς, ὅτι θανάτῳ ἀποθανῇ. Καὶ ἐπορεύθη Ἠλιοὺ καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς.	4 Αὐτὸ δὲν εἶναι καθόλου ὀρθόν. Διὰ τοῦτο αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος νὰ εἴπετε εἰς τὸν Ὀχοζίαν: Ἀπὸ τὴν κλίνην, ἐπάνω εἰς τὴν ὁποίαν ἀσθενὴς ἔχεις σὺ ἀνεβῆ, δὲν θὰ κατέλθῃς ὑγιής, διότι θὰ ἀποθάνῃς ἐξάπαντος>. Ὁ Ἠλίας μετέβη καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς, ὅσα ὁ Θεὸς τὸν διέταξεν.	4 Διὰ τοῦτο αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος πρὸς τὸν βασιλιᾶ Ὀχοζίαν: <Δὲν θὰ κατεβῇς θεραπευμένος ἀπὸ τὸ κρεββάτι, εἰς τὸ ὁποῖον ἀνέβης, ἐπειδὴ ἐτραυματίσθης σοβαρά· ἀλλὰ θὰ ἀποθάνῃς ὁπωσδήποτε!>. Καὶ ὁ Ἠλίας ἐπῆγε, συνήντησε τοὺς ἀπεσταλμένους τοῦ Ὀχοζία καὶ τοὺς ἀνήγγειλε τὸ μήνυμα τοῦ Θεοῦ.
5 Καὶ ἐπεστράφησαν οἱ ἄγγελοι πρὸς αὐτόν, καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· τί ὅτι ἐπεστρέψατε;	5 Οἱ ἀγγελιαφόροι ἐπέστρεψαν πρὸς τὸν Ὀχοζίαν καὶ ἐκεῖνος τοὺς ἡρώτησε· <διατὶ τόσον συντόμως ἐπανήλθατε;>	5 Οἱ βασιλικοὶ ἀπεσταλμένοι ἐπέστρεψαν εἰς τὸν Ὀχοζίαν, αὐτὸς δὲ τοὺς ἐρώτησε: <Διατὶ ἐπεστρέψατε τόσον γρήγορα;>
6 Καὶ εἶπαν πρὸς αὐτόν· ἀνὴρ ἀνέβη εἰς συνάντησιν ἡμῶν καὶ εἶπε πρὸς ἡμᾶς δεῦτε ἐπιστράφητε πρὸς τὸν βασιλέα τὸν ἀποστείλαντα ὑμᾶς καὶ λαλήσατε πρὸς αὐτόν· τάδε λέγει Κύριος· εἰ παρὰ τὸ μὴ εἶναι Θεὸν ἐν Ἰσραὴλ σὺ πορεύῃ. Ἐπιζητῆσαι ἐν τῷ Βάαλ μυῖαν θεὸν Ἀκαρῶν; Οὐχ οὕτως· ἡ κλίνη, ἐφ' ἧς ἀνέβης ἐκεῖ, οὗ καταβήσῃ ἀπ' αὐτῆς, ὅτι θανάτῳ ἀποθανῇ.	6 Οἱ ἀπεσταλμένοι τοῦ ἀπήντησαν· <κάποιος ἀνὴρ ἦλθε, μᾶς συνήντησε καὶ μᾶς εἶπε: Ἐμπρός, ἐπιστρέψατε πρὸς τὸν βασιλέα, ὁ ὁποῖος σᾶς ἔστειλε, καὶ εἴπατε εἰς αὐτόν· αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος: Μήπως τάχα δὲν ὑπάρχει Θεὸς ἀληθινὸς εἰς τὸν ἰσραηλιτικὸν λαόν; Καὶ σὺ πηγαίνεις νὰ ἐπιζητήσῃς συμβουλὰς ἀπὸ τὸν Βαάλ, τὸν θεὸν τῶν μυιῶν, εἰς τὴν Ἀκκαρών; Αὐτὸ δὲν εἶναι καθόλου ὀρθόν. Διὰ τοῦτο δὲν θὰ κατεβῇς ὑγιὴς ἀπὸ τὴν κλίνην, ἐπάνω εἰς τὴν ὁποίαν ἔχεις ἀνεβῆ ἀσθενής, διότι ἐξάπταντος θὰ ἀποθάνῃς>.	6 Οἱ ἀπεσταλμένοι τοῦ ἀπάντησαν: <Κάποιος ἄνθρωπος ἦλθε, μᾶς συνήντησε καὶ μᾶς εἶπεν: <Ἐμπρός· γυρίστε πίσω εἰς τὸν βασιλιᾶ, ποὺ σᾶς ἔστειλε, καὶ πέστε του· αὐτὰ λέγει ο Κύριος: Διατὶ πηγαίνετε εἰς τὴν Ἀκκαρών; Μήπως διότι νομίζετε ὅτι δὲν ὑπάρχει Θεὸς μεταξὺ τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ καὶ διὰ αὐτὸ πηγαίνετε νὰ ἐρωτήσετε τὸν Βάαλ, τὸν θεὸν τῶν μυγῶν, εἰς τὴν Ἀκκαρών; Δὲν πρέπει νὰ γίνῃ ἔτσι, διότι αὐτὸ δὲν εἶναι ὀρθόν. Σὺ ὁ Ὀχοζίας δὲν θὰ κατεβῇς θεραπευμένος ἀπὸ τὸ κρεββάτι, εἰς τὸ ὁποῖον ἀνέβης, ἐπειδὴ ἐτραυματίσθης σοβαρά· ἀλλὰ θὰ ἀποθάνῃς ὁπωσδήποτε!>.
7 Καὶ ἐλάλησε πρὸς αὐτοὺς λέγων· τίς ἡ κρίσις τοῦ ἀνδρὸς τοῦ ἀναβάντος εἰς συνάντησιν ὑμῖν καὶ λαλήσαντος πρὸς ὑμᾶς τοὺς λόγους τούτους;	7 Ὁ Ὀχοζίας ἠρώτησεν αὐτοὺς καὶ τοὺς εἶπε· <ποία εἶναι ἡ ἐμφάνισις τοῦ ἀνδρὸς αὐτοῦ, ποὺ ἦλθεν εἰς συνάντησίν σας καὶ ὡμίλησε πρὸς σᾶς αὐτοὺς τοὺς λόγους;>	7 Καὶ ὁ βασιλιᾶς Ὀχοζίας ἐμιλησε εἰς τοὺς ἀπεσταλμένους του καὶ τοὺς εἶπε: <Τί εἶδους ἄνθρωπος καὶ ποῖα εἶναι τὰ χαρακτηριστικὰ τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ ἦλθε καὶ σᾶς συνήντησε καὶ σᾶς εἶπε τὰ λόγια αὐτά;>
8 Καὶ εἶπαν πρὸς αὐτόν· ἀνὴρ δασὺς καὶ ζώνην δερματίνην περιεζωσμένος τὴν ὀσφὺν αὐτοῦ. Καὶ εἶπεν· Ἠλιοὺ ὁ Θεσβίτης οὗτός ἐστι.	8 Ἐκεῖνοι τοῦ εἶπαν· <εἶναι ἀνὴρ δασύτριχος, ζωσμένος γύρω ἀπὸ τὴν μέσην δερματίνην ζώνην>. Ὁ Ὀχοζίας τοὺς εἶπεν. <Αὐτὸς εἶναι Ἠλιοὺ ὁ Θεσβίτης>.	8 Οἱ ἀπεσταλμένοι ἀπάντησαν εἰς τὸν βασιλιᾶ: <Ἦταν ἄνθρωπος, ποὺ ἐφοροῦσε μαλλιαρὸν τρίχινον χιτῶνα (ἢ κατ' ἄλλην ἑρμηνείαν: Ἦταν ἄνθρωπος μὲ πλούσια μαλλιὰ καὶ γενειάδα) καὶ εἶχε ζωσμένην τὴν μέσην του μὲ δερματίνην ζώνην>. Τότε ὁ Ὀχοζίας ἀνεφώνησε μὲ τρόμον: <Ὁ Ἠλίας ὁ Θεσβίτης εἶναι αὐτός!>
9 Καὶ ἀπέστειλε πρὸς αὐτὸν πεντηκόνταρχον καὶ τοὺς πεντήκοντα αὐτοῦ, καὶ ἀνέβη πρὸς αὐτόν, καὶ ἰδοὺ Ἠλιοὺ ἐκάθητο ἐπὶ τῆς κορυφῆς τοῦ ὄρους. Καὶ ἐλάλησεν ὁ πεντηκόνταρχος πρὸς αὐτὸν καὶ εἶπεν· ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, ὁ βασιλεὺς ἐκάλεσέ σε, κατάβηθι.	9 Ὁ βασιλεὺς ἔστειλε πρὸς αὐτὸν ἕνα πεντηκόνταρχον μὲ τοὺς πενῆντα ἄνδρας του, ὁ ὁποῖος καὶ ἀνέβη πρὸς τὸν Ἠλιού, τὸν προφήτην. Ἰδοὺ δὲ ὁ Ἠλίας ἐκάθητο εἰς τὴν κορυφὴν τοῦ ὅρους. Ὁ πεντηκόνταρχος ὡμίλησε πρὸς αὐτὸν καὶ τοῦ εἶπεν· <ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, ὁ βασιλεὺς σὲ καλεῖ. Ἔλα πρὸς αὐτόν>.	9 Κατόπιν ὁ βασιλιᾶς Ὀχοζίας ἔπεμψε πρὸς τὸν Ἠλίαν ἀξιωματικὸν πενῆντα στρατιωτῶν μαζὶ μὲ τοὺς πενῆντα ἄνδρες του· καὶ ὁ ἀξιωματικὸς μὲ τοὺς στρατιῶτες του ἐπῆγε εἰς τὸν Ἠλίαν. Καὶ νά· ὁ Ἠλίας ἦταν καθισμένος εἰς τὴν κορυφὴν τοῦ ὑψηλοῦ λόφου. Ὁ ἀξιωματικὸς τῶν πενῆντα στρατιωτῶν ἐμίλησε εἰς τὸν Ἠλίαν καὶ τοῦ εἶπεν: <Ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, ὁ βασιλιᾶς σὲ καλεῖ· κατέβα ἀπὸ ἐδῶ καὶ πήγαινε νὰ τὸν συναντήσῃς>.
10 Καὶ ἀπεκρίθη Ἠλιού, καὶ εἶπε πρὸς τὸν πεντηκόνταρχον· καὶ εἰ ἄνθρωπος Θεοῦ ἐγώ, καταβήσεται πῦρ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ καταφάγεταί σε καὶ τοὺς πεντήκοντά σου· καὶ κατέβη πῦρ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ κατέφαγεν αὐτὸν καὶ τοὺς πεντήκοντα αὐτοῦ.	10 Ὁ προφήτης Ἠλίας ἀπήντησε πρὸς τὸν πεντηκόνταρχον· <ἐὰν ἐγὼ εἶμαι ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, ὅπως καὶ εἶμαι, πῦρ θὰ κατεβῇ ἀπὸ τὸν οὐρανόν, τὸ ὁποῖον θὰ κατακαύσῃ σὲ καὶ τοὺς πενῆντα ἄνδρας σου>. Πράγματι δὲ κατέβη ἀμέσως ἀπὸ τὸν οὐρανὸν πῦρ καὶ κατέκαυσεν αὐτὸν καὶ τοὺς πεντήκοντα ἄνδρας του.	10 Ὁ Ἠλίας ἀπεκρίθη καὶ εἶπεν εἰς τὸν ἀξιωματικὸν τῶν πενῆντα στρατιωτῶν: <Ἐὰν ἐγὼ εἶμαι ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, τότε θὰ πέσῃ φωτιὰ ἀπὸ τὸν οὐρανὸν καὶ θὰ καταφάγῃ σὲ καὶ τοὺς πενῆντα στρατιῶτες σου!> Καὶ εὐθὺς ἀμέσως ἔπεσε φωτιὰ ἀπὸ τὸν οὐρανὸν καὶ ἔκαμε κάρβουνο καὶ στάχτη τὸν ἀξιωματικὸν καὶ τοὺς πενῆντα ἄνδρες του.
11 Καὶ προσέθετο ὁ βασιλεὺς καὶ ἀπέστειλε πρὸς αὐτὸν ἄλλον πεντηκόνταρχον καὶ τοὺς πεντήκοντα αὐτοῦ, καὶ ἀνέβη καὶ ἐλάλησεν ὁ πεντηκόνταρχος πρὸς αὐτὸν καὶ εἶπεν· ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, τάδε λέγει ὁ βασιλεύς, ταχέως κατάβηθι.	11 Ὁ βασιλεὺς ἔστειλε πάλιν πρὸς τὸν Ἠλίαν ἄλλον πεντηκόνταρχον μὲ τοὺς πενήντα ἄνδρας του. Ὁ ἀξιωματικὸς ἀνέβη πρὸς τὸν Ἠλίαν, τοῦ ὡμίλησε καὶ εἶπε· <ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, αὐτὰ λέγει ὁ βασιλεύς: Ἔλα γρήγορα πρὸς αὐτόν>.	11 Καὶ πάλιν ὁ βασιλιᾶς Ὀχοζίας ἔπεμψε πρὸς τὸν Ἠλίαν ἄλλον ἀξιωματικὸν πενῆντα στρατιωτῶν μαζὶ μὲ τοὺς πενῆντα ἄνδρες του. Ὁ ἀξιωματικὸς τῶν πενῆντα στρατιωτῶν ἀνέβη εἰς τὴν κορυφὴν τοῦ λόφου καὶ ἐμίλησε πρὸς τὸν Ἠλίαν καὶ τοῦ εἶπεν: <Ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, αὐτὰ λέγει ὁ βασιλιᾶς· κατέβα γρήγορα ἀπὸ ἐδῶ καὶ πήγαινε νὰ τὸν συναντήσῃς>.
12 Καὶ ἀπεκρίθη Ἠλιοὺ καὶ ἐλάλησε πρὸς αὐτὸν καὶ εἶπεν· εἰ ἄνθρωπος Θεοῦ ἐγώ, καταβήσεται πῦρ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ καταφάγεταί σε καὶ τοὺς πεντήκοντά σου· καὶ κατέβη πῦρ ἐξ οὐρανοῦ καὶ κατέφαγεν αὐτὸν καὶ τοὺς πεντήκοντα αὐτοῦ.	12 Ἀπήντησεν ὁ Ἠλιοὺ καὶ τοῦ εἶπεν· <ἐὰν ἐγὼ εἶμαι πράγματι ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, θὰ κατεβῇ φωτιὰ ἀπὸ τὸν οὐρανὸν ποὺ θὰ καταφάγῃ σὲ καὶ τοὺς πενῆντα ἄνδρας σου>. Πράγματι δὲ κατέβη τὴν ὥραν ἐκείνην πῦρ ἀπὸ τὸν οὐρανὸν καὶ κατέφαγεν αὐτὸν καὶ τοὺς πεντήκοντα ἄνδρας του.	12 Ὁ Ἠλίας ἀπεκρίθη καὶ εἶπεν εἰς τὸν ἀξιωματικόν: <Ἐὰν ἐγὼ εἶμαι ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, θὰ πέσῃ φωτιὰ ἀπὸ τὸν οὐρανὸν καὶ θὰ καταφάγῃ σὲ καὶ τοὺς πενῆντα στρατιῶτες σου!> Καὶ εὐθὺς ἀμέσως ἔπεσε φωτιὰ ἀπὸ τὸν οὐρανὸν καὶ ἔκαμε κάρβουνο καὶ στάχτη τὸν ἀξιωματικὸν καὶ τοὺς πενῆντα ἄνδρες του.
13 Καὶ προσέθετο ὁ βασιλεὺς ἔτι ἀποστεῖλαι ἡγούμενον καὶ τοὺς πεντήκοντα αὐτοῦ, καὶ ἦλθεν ὁ πεντηκόνταρχος ὁ τρίτος καὶ ἔκαμψεν ἐπὶ τὰ γόνατα αὐτοῦ κατέναντι Ἠλιοὺ καὶ ἐδεήθη αὐτοῦ καὶ ἐλάλησε πρὸς αὐτὸν καὶ εἶπεν· ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, ἐντιμωθήτω δὴ ἡ ψυχή μου καὶ ἡ ψυχὴ τῶν δούλων σου τούτων τῶν πεντήκοντα ἐν ὀφθαλμοῖς σου·	13 Ὁ βασιλεὺς ἀπέστειλε καὶ πάλιν ἄλλον ἀξιωματικὸν καὶ τοὺς πενήντα ἄνδρας μαζῆ του. Ἦλθεν ὁ τρίτος αὐτὸς πεντηκόνταρχος, ἐγονάτισεν ἐνώπιον τοῦ Ἠλιού, τὸν παρεκάλεσεν εὐλαβῶς καὶ τοῦ εἶπεν· <ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, ἂς θεωρηθῇ ἀξία ἐλέους ἐνώπιόν σου ἡ ζωή μου καὶ ἡ ζωὴ αὐτῶν τῶν πεντήκοντα δούλων σου.	13 Καὶ πάλιν ὁ βασιλιᾶς Ὀχοζίας ἔπεμψε πρὸς τὸν Ἠλίαν ἄλλον ἀξιωματικὸν μαζὶ μὲ τοὺς πενῆντα ἄνδρες του. Καὶ ὁ τρίτος ἀξιωματικὸς τῶν πενῆντα ἀνδρῶν ἦλθε καὶ ἔπεσε μὲ τὰ γόνατα ἐμπρὸς εἰς τὸν Ἠλίαν καὶ τὸν παρεκάλεσε, τοῦ ἐμίλησε δὲ μὲ ταπείνωσιν καὶ τοῦ εἶπεν: <Ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, σὲ παρακαλῶ, λυπήσου μας καὶ ἂς θεωρηθῇ ἀπὸ σὲ πολύτιμος ἡ ζωή μου καὶ ἡ ζωὴ τῶν πενῆντα αὐτῶν δούλων σου στρατιωτῶν, ποὺ εἶναι μαζί μου!
14 ἰδοὺ κατέβη πῦρ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ κατέφαγε τοὺς δύο πεντηκοντάρχους τοὺς πρώτους καὶ τοὺς πεντήκοντα αὐτῶν, καὶ νῦν ἐντιμωθήτω δὴ ἡ ψυχή μου ἐν ὀφθαλμοῖς σου.	14 Διότι ἐγὼ γνωρίζω, ὅτι κατῆλθε πῦρ ἀπὸ τὸν οὐρανὸν καὶ κατέφαγε τοὺς δύο πρώτους πεντηκοντάρχους καὶ τοὺς πενῆντα στρατιώτας αὐτῶν. Τώρα λοιπὸν ἂς θεωρηθῇ ἀξία ἐλέους ἡ ζωή μου ἐνώπιόν σου>.	14 Διότι, να· (ὅπως γνωρίζω) ἔπεσε φωτιὰ ἀπὸ τὸν οὐρανὸν καὶ ἔκαμε κάρβουνο καὶ στάχτη τοὺς δύο πρώτους, πρὶν ἀπὸ ἐμέ, ἀξιωματικοὺς τῶν πενῆντα στρατιωτῶν καὶ τοὺς πενῆντα ἄνδρες των. Διὰ τοῦτο, σὲ παρακαλῶ, τώρα λυπήσου με καὶ ἂς θεωρηθῇ ἀπὸ σὲ πολύτιμος ἡ ζωή μου!>
15 Καὶ ἐλάλησεν ἄγγελος Κυρίου πρὸς Ἠλιοὺ καὶ εἶπε· κατάβηθι μετ' αὐτοῦ, μὴ φοβηθῇς ἀπὸ προσώπου αὐτῶν· καὶ ἀνέστη Ἠλιοὺ καὶ κατέβη μετ' αὐτοῦ πρὸς τὸν βασιλέα.	15 Ὁ ἄγγελος τοῦ Κυρίου ἐλάλησε τότε πρὸς τὸν Ἠλιοὺ καὶ τοῦ εἶπε· <κατέβα καὶ πήγαινε μαζῆ μὲ αὐτόν· μὴ φοβηθῇς αὐτούς>. Ἐσηκώθη ὁ Ἠλίας, κατέβηκε καὶ μαζῆ μὲ αὐτὸν μετέβη εἰς τὸν βασιλέα.	15 Τότε ἄγγελος Κυρίου ἐμίλησε πρὸς τὸν Ἠλίαν καὶ τοῦ εἶπε: <Κατέβα ἀπὸ ἐδῶ, ὅπου εἶσαι, μαζλί του· μὴ τοὺς φοβηθῇς>. Καὶ ὁ Ἠλίας ἐσηκώθη καὶ κατέβη καὶ ἐπῆγε μαζί του εἰς τὸν βασιλιᾶ.
16 Καὶ ἐλάλησε πρὸς αὐτὸν καὶ εἶπεν Ἠλιού· τάδε λέγει Κύριος· τί ὅτι ἀπέστειλας ἀγγέλους ἐκζητῆσαι ἐν τῷ Βάαλ μυῖαν θεὸν Ἀκκαρών; Οὐχ οὕτως· ἡ κλίνη, ἐφ' ἧς ἀνέβης ἐκεῖ, οὐ καταβήσῃ ἀπ' αὐτῆς, ὅτι θανάτῳ ἀποθανῇ.	16 Ὁ Ἠλίας ὡμίλησε πρὸς τὸν βασιλέα καὶ τοῦ εἶπε· <αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος· Διατὶ σὺ ἔστειλες ἀνθρώπους σου πρὸς τὸν Βάαλ, τὸν θεὸν τῶν μυιῶν, εἰς τὴν Ἀκκαρών; Δὲν εἶναι καθόλου ὀρθὸν αὐτό. Διὰ τοῦτο δὲν θὰ κατεβῇς πλέον ὑγιὴς ἀπὸ τὴν κλίνην, ἐπάνω εἰς τὴν ὁποίαν ἀνέβηκες ἀσθενής, διότι ἐξάπαντος θὰ ἀποθάνῃς>.	16 Ἐμίλησε δὲ ὁ Ἠλίας πρὸς τὸν Ὀχοζίαν καὶ τοῦ εἶπεν: <Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος· <Διατὶ ἔστειλες ἀπεσταλμένους νὰ ἐρωτήσουν διὰ τὴν πορείαν τῆς ὑγείας σου τὸν Βάαλ, τὸν θεὸν τῶν μυγῶν, εἰς τὴν Ἀκκαρών; Δὲν ἔπρεπε νὰ γίνῃ ἔτσι, διότι αὐτὸ δὲν εἶναι ὀρθόν. Δι' αὐτὸ δὲν θὰ κατέβῃς θεραπευμένος ἀπὸ τὸ κρεββάτι, εἰς τὸ ὁποῖον ἀνέβης, ἐπειδὴ ἐτραυματίσθης σοβαρά· ἀλλὰ θὰ ἀποθάνῃς ὁπωσδήποτε!>.
17 Καὶ ἀπέθανε κατὰ τὸ ρῆμα Κυρίου, ὃ ἐλάλησεν Ἠλιού.	17 Καὶ πράγματι ὁ βασιλεὺς Ὀχοζίας σύμφωνα μὲ τὸν λόγον, τὸν ὁποῖον ὁ Κύριος εἶπεν εἰς αὐτὸν διὰ τοῦ προφήτου Ἠλιού, ἀπέθανε.	17 Καὶ ὁ βασιλιᾶς Ὀχοζίας ἀπέθανε πράγματι, σύμφωνα μὲ τὸν λόγον τοῦ Κυρίου, τὸν ὁποῖον τοῦ εἶπε μὲ τὸ στόμα τοῦ Ἠλία.
18 Καὶ τὰ λοιπὰ τῶν λόγων Ὀχοζίου, ἃ ἐποίησεν, οὐκ ἰδοὺ ταῦτα γεγραμμένα ἐν βιβλίῳ λόγων τῶν ἡμερῶν τοῖς βασιλεῦσιν Ἰσραήλ;	18 Τὰ ὑπόλοιπα ἔργα, τὰ ὁποῖα ἔκαμεν ὁ Ὀχοζίας, δὲν εἶναι γραμμένα εἰς τὸ βιβλίον τῶν ἔργων τῶν βασιλέων τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ;	18 Τὰ δὲ ὑπόλοιπα ἔργα τοῦ βασιλιᾶ Ὀχοζία, τὰ ὁποῖα αὐτὸς ἔκαμε, δὲν εἶναι μήπως αὐτὰ γραμμένα εἰς τὸ βιβλίον τῶν <Χρονικῶν (ἢ Ἔργα καὶ Ἡμέραι) τῶν βασιλέων (τοῦ βασιλείου) τοῦ Ἰσραήλ>;
18α Καὶ Ἰωρὰμ υἱὸς Ἀχαὰβ βασιλεύει ἐπὶ Ἰσραὴλ ἐν Σαμαρείᾳ ἔτη δεκαδύο, ἐν ἔτει ὀκτωκαιδεκάτῳ Ἰωσαφὰτ βασιλέως Ἰούδα.	18α Ὁ Ἰωράμ, ὁ υἱὸς τοῦ Ἀχαάβ, ἐβασίλευσεν ἐπὶ τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ μὲ πρωτεύουσαν τὴν Σαμάρειαν δώδεκα ἔτη, κατὰ τὸ δέκατον ὄγδοον ἔτος τῆς βασιλείας Ἰωσαφὰτ τοῦ βασιλέως τοῦ Ἰούδα.	18α (Ἐπειδὴ δὲ ὁ Ὀχοζίας δὲν εἶχεν υἱούς, δι’ αὐτὸ) ἐβασίλευσεν ὁ Ἰωράμ, ὁ (ἄλλος) υἱὸς τοῦ Ἀχαάβ, εἰς τὸ βασίλειον τοῦ Ἰσραὴλ μὲ ἕδραν τὴν Σαμάρειαν ἐπὶ δώδεκα χρόνια. Ἀνεκηρύχθη δὲ βασιλιᾶς κατὰ τὸ δέκατον ὄγδοον ἔτος τῆς βασιλείας τοῦ Ἰωσαφάτ, βασιλιᾶ (τοῦ βασιλείου) τοῦ Ἰούδα.
18β Καὶ ἐποίησε τὸ πονηρὸν ἐνώπιον Κυρίου, πλὴν οὐχ ὡς οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ, οὐδὲ ὡς ἡ μήτηρ αὐτοῦ.	18β Καὶ αὐτὸς διέπραξε τὸ πονηρὸν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου. Ὄχι ὅμως τόσον, ὅπως οἱ ἀδελφοί του καὶ ὅπως ἡ μητέρα του.	18β Ὁ δὲ Ἰωρὰμ παρεσύρθη εἰς παρεκτροπὲς καὶ ἁμαρτωλὲς πράξεις καὶ ἔκαμεν ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον εἶναι πονηρὸν εἰς τὰ μάτια τοῦ Θεοῦ. Κατήντησεν εἰς τὴν εἰδωλολατρίαν· ὄχι ὅμως τόσον πολύ, ὅσον οἰ ἀδελφοί του, οὔτε τόσον, ὅσον ἡ μητέρα του, ἡ Ἰεζάβελ.
18γ Καὶ ἀπέστησε τὰς στήλας τοῦ Βάαλ, ἂς ἐποίησεν ὁ πατὴρ αὐτοῦ, καὶ συνέτριψεν αὐτάς· πλὴν ἐν ταῖς ἁμαρτίαις οἴκου Ἱεροβοάμ, ὃς ἐξήμαρτε τὸν Ἰσραήλ, ἐκολλήθη, οὐκ ἀπέστη ἀπ' αὐτῶν.	18γ Ἔβγαλε τὰς εἰδωλολατρικὰς στήλας τοῦ Βάαλ ἐκ μέσου τοῦ λαοῦ, τὰς ὁποίας εἶχεν οἰκοδομήσει ὁ πατήρ του, καὶ τὰς συνέτριψεν, ἀλλὰ καὶ αὐτὸς ἔζησε μέσα εἰς τὰς ἁμαρτίας τῆς οἰκογενείας τοῦ Ἱεροβοάμ, ὁ ὁποῖος εἶχε ἐξωθήσει τὸν ἰσραηλιτικὸν λαὸν εἰς τὴν ἀσέβειαν· προσεκολλήθη καὶ δὲν ἀπεμακρύνθη ἀπὸ αὐτάς.	18γ Ὁ Ἰωρὰμ ἀφῄρεσε τὶς εἰδωλολατρικὲς στῆλες τοῦ βδελυκτοῦ εἰδώλου τοῦ Βάαλ, τὶς ὁποῖες κατεσκεύασεν ὁ πατέρας τοῦ Ἀχαάβ, καὶ τὶς συνέτριψεν. Ὅμως καὶ αὐτός (εἰς μικρότερον πάντως βαθμὸν ἀπὸ τοὺς γονεῖς καὶ τοὺς ἀδελφούς του) ἐμιμήθη τὴν ἁμαρτωλὴν πολιτείαν καὶ τὶς ἁμαρτίες τῆς οἰκογενείας τοῦ Ἱεροβοάμ, μὲ τὶς ὁποιες ἐκεινος παρέσυρε τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαὸν εἰς τὴν ἀποστασίαν καὶ τὴν εἰδωλολατρίαν εἰς ὅλα αὐτὰ προσεκολλήθη καὶ ὁ Ἰωρὰμ καὶ δὲν ἀπεμακρύνθη ἀπὸ αὐτά.
18δ Καὶ ἐθυμώθη ὀργῇ Κύριος εἰς τὸν οἶκον Ἀχαάβ.	18δ Διὰ τοῦτο ὁ Κύριος ὠργίσθη πολὺ ἐναντίον τῶν ἀπογόνων τοῦ Ἀχαάβ.	18δ Ἐξ ἀφορμῆς αὐτῶν ὠργίσθη πάρα πολὺ ὁ Κύριος ἐναντίον τῶν ἀπογόνων τῆς οἰκογενείας τοῦ Ἀχαάβ.