Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
αὶ
εἶπον υἱοὶ τῶν προφητῶν πρὸς
Ἑλισαιέ· ἰδοὺ δὴ ὁ
τόπος, ἐν ᾧ ἡμεῖς οἰκοῦμεν
ἐνώπιόν σου, στενὸς ἀφ' ἡμῶν·
|
ἱ
προφῆται εἶπαν κάποιαν ἡμέραν
πρὸς τὸν Ἑλισαῖον· <ἰδού,
ὁ τόπος εἰς τὸν ὁποῖον
μένομεν ὑπὸ τὴν ἰδικήν
σου πνευματικὴν δικαιοδοσίαν, εἶναι, στενὸς
δι' ἡμᾶς. |
ίαν
ἡμέραν οἱ προφῆται εἶπαν εἰς
τὸν Ἑλισαῖον: <Νά· ὁ τόπος, εἰς
τὸν ὁποῖον κατοικοῦμεν μαζί σου, εἶναι
πολὺ περιωρισμένος καὶ στενόχωρος δι’ ἡμᾶς.
|
2
πορευθῶμεν δὴ ἕως τοῦ Ἰορδάνου
καὶ λάβωμεν ἐκεῖθεν ἀνὴρ
εἰς δοκὸν μίαν καὶ ποιήσομεν
ἑαυτοῖς ἐκεῖ τοῦ οἰκεῖν
ἐκεῖ. Καὶ εἶπε· δεῦτε.
|
2
Δός μας τὴν ἄδειαν νὰ μεταβῶμεν
εἰς τὸν Ἰορδάνην. Ἐκεῖ
ὁ καθένας ἀπὸ ἡμᾶς ἂς
πάρῃ κανένα δοκάρι καὶ ἂς
κατασκευάσωμεν διὰ τὸν ἑαυτόν
μας ἐκεῖ κατοικίας>. Ὁ Ἑλισαῖος
τοὺς εἶπε· <πηγαίνετε>.
|
2
Δῶσε μας, σὲ παρακαλοῦμεν, τὴν ἄδειαν
νὰ πᾶμε εἰς τὸν Ἰορδάνην, νὰ
κόψωμεν μερικὰ δένδρα καὶ νὰ πάρῃ
καθένας μας ἕνα δοκάρι (κορμόν), ὥστε να
κατασκευάσωμεν ἐκεῖ διὰ τὸν ἑαυτόν
μας νέαν κατοικίαν, διὰ νὰ κατοικῶμεν>.
Ὁ Ἐλισαῖος τοὺς ἀπάντησε: <Πολὺ
καλά· πηγαίνετε>. |
3
Καὶ εἶπεν ὁ εἷς ἐπιεικῶς
δεῦρο μετὰ τῶν δούλων σου· καὶ
εἶπεν· ἐγὼ πορεύσομαι.
|
3
Ἕνας ἀπὸ τοὺς προφήτας εἶπε
παρακαλῶν τὸν Ἑλισαῖον· <ἔλα
καὶ σὺ μαζῆ μὲ ἡμᾶς τοὺς
δούλους σου>. Ὁ Ἑλισαῖος ἀπήντησε·
<θὰ ἔλθω μαζῆ σας>.
|
3
Ἕνας δὲ ἀπὸ τοὺς προφῆτες
παρεκάλεσε τὸν Ἑλισαῖον μὲ εὐγένειαν
καὶ τοῦ εἶπεν: <Ἔλα καὶ σὺ
μαζὶ μὲ τοὺς δούλους σου>. Ὁ Ἐλισαῖος
ἀπάντησε: <Θὰ ἔλθω καὶ ἐγώ>.
|
4
Καὶ ἐπορεύθη μετ' αὐτῶν, καὶ
ἦλθον εἰς τὸν Ἰορδάνην καὶ
ἔτεμνον τὰ ξύλα.
|
4
Ἐπῆγε μαζῆ των, ἦλθον εἰς τὸν
Ἰορδάνην καὶ ἔκοπτον τὰ ξύλα.
|
4
Ἔτσι ἐπῆγε μαζί των. Καὶ ὅταν
ἔφθασαν εἰς τὸν Ἰορδάνην, ἄρχισαν
νὰ κόβουν δένδρα. |
5
Καὶ ἰδοὺ ὁ εἷς καταβάλλων
τὴν δοκόν, καὶ τὸ σιδήριον ἐξέπεσεν
εἰς τὸ ὕδωρ· καὶ ἐβόησεν·
ὦ Κύριε, καὶ αὐτὸ κεκρυμμένον.
|
5
Αἴφνης ἕνας ἀπὸ αὐτούς,
ἐνῶ ἔκοπτε μίαν δοκόν, τὸ
σίδηρον ἀπὸ τὸν πέλεκύν
του ἔπεσεν εἰς τὸ νερὸ τοῦ Ἰορδάνου
καὶ ἐφώναξε πρὸς τὸν Ἑλισαῖον·
<ὦ κύριε! Τὸ σίδηρον αὐτὸ
ἔπεσεν εἰς τὸν ποταμὸν καὶ δὲν
φαίνεται πλέον>. |
5
Καὶ νά· καθὼς ἕνας ἀπὸ
αὐτοὺς ἔκοβε καὶ ἔρριχνε κάτω
ἔναν κορμὸν δένδρου, ἔξαφνα τὸ σίδερο
τοῦ τσεκουριοῦ του ἔπεσεν εἰς τὸ
νερὸν τοῦ Ἰορδάνη. Ὁ ξυλοκόπος προφήτης
ἐφώναξεν: <Ὤ, κύριε, τὶ θὰ
κάμω! Καὶ αὐτὸ τὸ τσεκούρι ἦταν
δανεικόν!> |
6
Καὶ εἶπεν ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ·
ποῦ ἔπεσε; Καὶ ἔδειξεν αὐτῷ
τὸν τόπον. Καὶ ἀπέκνισε ξύλον
καὶ ἔρριψεν ἐκεῖ, καὶ ἐπεπόλασε
τὸ σιδήριον. |
6
Ὁ προφήτης Ἑλισαῖος τὸν ἠρώτησε·
<ποῦ ἀκριβῶς ἔπεσε;> Ἐκεῖνος
τοῦ ἔδειξε τὸν τόπον. Ὁ προφήτης
ἐξεφλούδισεν ἕνα κομμάτι ξύλου
καὶ τὸ ἔρριψεν ἐκεῖ, τὸ
δὲ σίδηρον τοῦ πελέκεως ἀνῆλθεν
εἰς τὴν ἐπιφάνειαν τοῦ ὕδατος
|
6
Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, ὁ Ἐλισαῖος,
τοῦ εἶπε: <Ποὺ ἔπεσε;> Καὶ
ὁ προφήτης τοῦ ἔδειξε τὸν τόπον. Ὁ
Ἐλισαῖος ἔκοψεν ἕνα ξύλον, τὸ
ἔκαμε στυλιάρι καὶ τὸ ἔρριξε ἐκεῖ,
ὅπου ἔπεσε τὸ σίδερο· καὶ τότε τὸ
σίδερο τὸν τσεκουριοῦ ἀνέβηκε εἰς
τὴν ἐπιφάνειαν καὶ ἐπέπλεε!
|
7
Καὶ εἴρηκεν· ὕψωσον σεαυτῷ·
καὶ ἐξέτεινε τὴν χεῖρα καὶ
ἔλαβεν αὐτό. |
7
Ὁ Ἑλισαῖος εἶπεν εἰς τὸν
ἄνθρωπον ἐκεῖνον· <πάρε το
ἀπὸ τὸ ὕδωρ>. Ἐκεῖνος
ἄπλωσε τὸ χέρι του καὶ τὸ ἐπῆρε.
|
7
Καὶ ὁ Ἐλισαῖος εἶπεν εἰς
τὸν ξυλοκόπον: <Πάρε το ἀπὸ ἐκεῖ
ποὺ ἐπιπλέει>. Καὶ ἐκεῖνος
ἄπλωσε τὸ χέρι του καὶ τὸ ἐπῆρε.
|
8
Καὶ ὁ βασιλεὺς Συρίας ἦν πολεμῶν
ἐν Ἰσραὴλ καὶ ἐβουλεύσατο
πρὸς τοὺς παῖδας αὐτοῦ λέγων·
εἰς τὸν τόπον τόνδε τινὰ ἐλμωνὶ
παρεμβαλῶ. |
8
Κατὰ τὴν ἐποχὴν ἐκείνην
ὁ βασιλεὺς τῆς Συρίας εὑρίσκετο
εἰς πόλεμον ἐναντίον τοῦ ἰσραηλιτικοῦ
λαοῦ. Συνεσκέφθη δὲ μὲ τοὺς
ἀνθρώπους του καὶ εἶπε· <εἰς
κάποιον κατάλληλον τόπον θὰ στήσω
ἐνέδραν ἐναντίον τῶν Ἰσραηλιτῶν>.
|
8
Ὁ βασιλιᾶς τῆς Συρίας εὑρίσκετο εἰς
πόλεμον μὲ τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαὸν
καὶ συνεκάλεσε συμβούλιον τῶν ἀξιωματικῶν
του, εἰς τὸ ὁποῖον τοὺς εἶπεν:
<Εἰς αὐτὸν καὶ εἰς ἐκεῖνον
τὸν τόπον θὰ στρατοπεδεύσω καὶ θὰ
στήσω ἐνέδραν ἐναντίον τοῦ Ἰσραήλ>.
|
9
Καὶ ἀπέστειλεν Ἑλισαιὲ πρὸς
τὸν βασιλέα Ἰσραὴλ λέγων·
φύλαξαι μὴ παρελθεῖν ἐν τῷ τόπῳ,
ὅτι ἐκεῖ Συρία κέκρυπται.
|
9
Ὁ Ἑλισαῖος, φωτισθεὶς ἀπὸ
τὸν Θεόν, ἔστειλε πρὸς τὸν βασιλέα
τοῦ Ἰσραὴλ ἄνθρωπον καὶ τοῦ
εἶπε· <πρόσεξε νὰ μὴ περάσῃς
ἀπὸ τὸν τόπον ἐκεῖνον,
διότι οἱ Σύροι ἔχουν στήσει
ἐκεῖ ἐνέδραν>.
|
9
Ἀλλ’ ὁ Ἐλισαῖος ἔστειλε μήνυμα
πρὸς τὸν βασιλιᾶ του Ἰσραήλ, μὲ
τὸ ὁποῖον τοῦ ἔλεγε: <Πρόσεξε
μὴ περάσῃς ἀπὸ τὸν τόπον
τοῦτον, διότι ἐκεῖ ἔχουν στήσει ἐνέδραν
οἱ Σύροι>. |
10
Καὶ ἀπέστειλεν ὁ βασιλεὺς Ἰσραὴλ
εἰς τὸν τόπον, ὃν εἶπεν αὐτῷ
Ἑλισαιέ, καὶ ἐφυλάξατο ἐκεῖθεν
οὐ μίαν οὐδὲ δύο.
|
10
Ὁ βασιλεὺς τοῦ ἰσραηλιτικοῦ
λαοῦ ἔστειλεν ἀνθρώπους εἰς
τὴν θέσιν ἐκείνην, ποὺ εἶχε
καθορίσει ὁ προφήτης Ἑλισαῖος,
καὶ ἀπέφυγαν οὔτε μίαν οὔτε
δύο φοράς, ἀλλὰ ἐπανειλημμένως
νὰ περάσουν ἀπὸ ἐκεῖ καὶ
νὰ πέσουν εἰς τὴν ἐνέδραν.
|
10
Μετὰ τὴν πληροφορίαν αὐτὴν ὁ
βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ
ἔστειλε μήνυμα πρὸς τοὺς ἀνθρώπους,
ποὺ εὑρίσκοντο εἰς τὸν τόπον ἐκεῖνον,
τὸν ὁποῖον τοῦ ἐφανέρωσεν
ὁ Ἐλισαῖος, καὶ τὸν ἐφρουροῦσαν·
καὶ αὐτὸ δὲν συνέβη μίαν οὔτε
δύο, ἀλλ’ ἀρκετὲς φορές.
|
11
Καὶ ἐξεκινήθη ἡ ψυχὴ βασιλέως
Συρίας περὶ τοῦ λόγου τούτου,
καὶ ἐκάλεσε τοὺς παῖδας αὐτοῦ
καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· οὐκ
ἀναγγελεῖτέ μοι τίς προδίδωσί
με βασιλεῖ Ἰσραήλ;
|
11
Ἐξερεθίσθη ὁ βασιλεὺς τῆς Συρίας
ἐξ αἰτίας τοῦ γεγονότος αὐτοῦ,
ἐκάλεσε τοὺς ἀνθρώπους του καὶ
τοὺς εἶπε· <δὲν θὰ μοῦ
φανερώσετε λοιπόν, ποιὸς εἶναι ἐκεῖνος,
ὁ ὁποῖος μὲ προδίδει εἰς
τὸν βασιλέα τοῦ ἰσραηλιτικοῦ
λαοῦ;> |
11
Ἐξ ἀφορμῆς τοῦ γεγονότος αὐτοῦ,
ἕνεκα τοῦ ὁποίου ἀπέτυχαν τὰ
σχέδια, ἀνεστατώθη ὁ βασιλιᾶς τῆς
Συρίας· ἐπροσκάλεσε δὲ τοὺς ἀξιωματικούς
του καὶ τοὺς ἐρώτησε: <Δὲν
θὰ μοῦ πῆτε ποῖος ἀποκαλύπτει
καὶ προδίδει τὰ σχέδιά μου εἰς τὸν
βασιλιᾶ του Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ;>
|
12
Καὶ εἶπεν εἷς τῶν παίδων αὐτοῦ·
οὐχί, κύριέ μου βασιλεῦ, ὅτι
Ἑλισαιὲ ὁ προφήτης ὁ ἐν
Ἰσραὴλ ἀναγγέλλει τῷ βασιλεῖ
Ἰσραὴλ πάντας τοὺς λόγους, οὓς
ἐὰν λαλήσῃς ἐν τῷ ταμιείῳ
τοῦ κοιτῶνός σου.
|
12
Ἕνας ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους
του εἶπε πρὸς αὐτόν· <κύριε
μου καὶ βασιλεῦ, κανένας ἀπὸ
ἡμᾶς δὲν σὲ προδίδει, ἀλλὰ
ὁ προφήτης Ἑλισαῖος, ὁ ὁποῖος
εὑρίσκεται μεταξὺ τῶν Ἰσραηλιτῶν,
καθιστᾷ γνωστοὺς εἰς τὸν βασιλέα
τῶν Ἰσραηλιτῶν ὅλους τοὺς λόγους,
τοὺς ὁποίους θὰ εἴπῃς
σὺ καὶ εἰς τὸ ἐσωτερικώτερον
ἀκόμη δωμάτιον τοῦ ὕπνου σου>.
|
12
Ἕνας ἀπὸ τοὺς ἀξιωματικούς του
ἀπάντησε: <Κανεὶς ἀπὸ ἡμᾶς,
κύριέ μου βασιλιᾶ· ὁ προφήτης Ἐλισαῖος,
ποὺ εἶναι εἰς τὸ βασίλειον τοῦ
Ἰσραήλ, αὐτὸς ἀποκαλύπτει εἰς
τὸν βασιλιᾶ του Ἰσραὴλ ὅλα τὰ
σχέδια καὶ αὐτὰ ἀκόμη τὰ
λόγια, τὰ ὁποῖα θὰ εἰπῇς
εἰς τὸ ἰδιαίτερον δωμάτιον τῆς κρεββατοκάμαράς
σου>. |
13
Καὶ εἶπε· δεῦτε ἴδετε ποῦ
οὗτος, καὶ ἀποστείλας λήψομαι
αὐτόν· καὶ ἀπήγγειλαν αὐτῷ
λέγοντες· ἰδοὺν Δωθαΐμ.
|
13
Ὁ βασιλεὺς τῆς Συρίας εἶπε·
<πηγαίνετε, λοιπόν, ἐρευνήσατε,
διὰ νὰ μάθετε, ποὺ εἶναι αὐτός.
Ἐγὼ δὲ θὰ στείλω ἄνδρας,
νὰ τὸν συλλάβουν>. Ἀνήγγειλαν
εἰς αὐτὸν λέγοντες· <ἰδοὺ
εὑρίσκεται εἰς Δωθαΐμ>.
|
13
Τότε ὁ Σύρος βασιλιᾶς διέταξεν: <Ἐμπρός,
πηγαίνετε νὰ ἐξακριβώσετε ποὺ εὑρίσκεται
αὐτός (ὁ Ἐλισαῖος), ὥστε
νὰ ἀποστείλω ἀνθρώπους νὰ τὸν
συλλάβουν>. Ἀνήγγειλαν δὲ εἰς τὸν
βασιλιᾶ καὶ τοῦ εἶπαν: <Νά·
αὐτὸς εὑρίσκεται εἰς τὴν Δωθαΐμ>.
|
14
Καὶ ἀπέστειλεν ἐκεῖ ἵππον
καὶ ἅρμα καὶ δύναμιν βαρεῖαν,
καὶ ἦλθον νυκτὸς καὶ περιεκύκλωσαν
τὴν πόλιν. |
14
Ὁ βασιλεὺς τῆς Συρίας ἀπέστειλεν
ἐναντίον τοῦ Ἑλισαῖου ἱππικόν,
πολεμικὰ ἅρματα καὶ ἰσχυρὸν
στρατὸν πεζικοῦ. Ἔφθασαν εἰς Δωθαῒμ
κατὰ τὸ διάστημα τῆς νυκτὸς
καὶ περιεκύκλωσαν τὴν πόλιν.
|
14
Τότε ὁ βασιλιᾶς τῆς Συρίας ἔστειλεν
ἐκεῖ ἱππικὸν καὶ πολεμικὰ
ἅρματα καὶ ἰσχυρὰν δύναμιν πεζικοῦ·
ὅλοι αὐτοὶ ἔφθασαν εἰς τὴν
Δωθαῒμ κατὰ τὴν διαρκειαν τῆς νυκτὸς
καὶ περιεκύκλωσαν τὴν πόλιν.
|
15
Καὶ ὤρθρισεν ὁ λειτουργὸς Ἑλισαιὲ
ἀναστῆναι καὶ ἐξῆλθε, καὶ
ἰδοὺ δύναμις κυκλοῦσα τὴν πόλιν
καὶ ἵππος καὶ ἅρμα, καὶ εἶπε
τὸ παιδάριον πρὸς αὐτόν·
ὦ κύριε, πῶς ποιήσομεν;
|
15
Ὁ ὑπηρέτης τοῦ Ἑλισαίου
ἐσηκώθη πρωὶ καὶ ἐβγῆκεν
ἔξω ἀπὸ τὸ σπίτι. Αἴφνης
εἶδε γύρω ἀπὸ τὴν πόλιν
στρατιωτικὴν δύναμιν πεζικοῦ, πολεμικὰ
ἅρματα καὶ ἱππικόν, νὰ τὴν
ἔχουν περικυκλώσει καὶ εἶπεν ὁ
ὑπηρέτης πρὸς τὸν Ἑλισαῖον·
<ὦ κύριε ! Τί θὰ κάμωμεν;>
|
15
Καὶ ὅταν τὴν ἑπομένην ἡμέραν
ὁ ὑπηρέτης τοῦ Ἐλισαίου ἐσηκώθη
ἐνωρὶς τὸ πρωῒ καὶ ἐβγῆκε
ἀπὸ τὸ σπίτι, εἶδεν ἔξαφνα στρατιωτικὴν
δύναμιν να περικυκλώνῃ τὴν πόλιν καὶ ἱππικὸν
καὶ πολεμικὰ ἅρματα. Καὶ ὁ ὑπηρέτης
ἐγύρισε καὶ εἶπεν εἰς τὸν
Ἑλισαῖον: <Ὤ, κύριε, ἀλλοίμονον
εἴμαστε καταδικασμένοι! Τί θὰ κάμωμεν τώρα;>
|
16
Καὶ εἶπεν Ἑλισαιέ· μὴ φοβοῦ,
ὅτι πλείους οἱ μεθ' ἡμῶν ὑπὲρ
τοὺς μετ' αὐτῶν.
|
16
Ὁ Ἑλισαῖος τοῦ ἀπήντησε·
<μὴ φοβῆσαι, διότι περισσότεροι
εἶναι ἐκεῖνοι, ποὺ εὑρίσκονται
μαζῆ μας, παρὰ ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι
εἶναι μαζῆ μὲ αὐτούς>.
|
16
Ὁ Ἐλισαῖος ἀπάντησε: <Μὴ
φοβᾶσαι! Διότι ἐκεῖνοι ποὺ εἶναι
μὲ τὸ μέρος μας, εἶναι περισσότεροι ἀπὸ
ἐκείνους ποὺ εἶναι μαζί των!>
|
17
καὶ προσηύξατο Ἑλισαιὲ καὶ εἶπε·
Κύριε, διάνοιξον δὴ τοὺς ὀφθαλμοὺς
τοῦ παιδαρίου καὶ ἰδέτω·
καὶ διήνοιξε Κύριος τοὺς ὀφθαλμοὺς
αὐτοῦ καὶ εἶδε. Καὶ ἰδοὺ
τὸ ὄρος πλῆρες ἵππων, καὶ ἅρμα
πυρὸς περικύκλῳ Ἑλισαιέ.
|
17
Ὁ Ἑλισαῖος προσηυχήθη πρὸς τὸν
Θεὸν καὶ εἶπε· <Κύριε, ἄνοιξε,
σὲ παρακαλῶ, τὰ μάτια αὐτοῦ
τοῦ παιδαρίου, διὰ νὰ ἴδῃ>.
Ὁ Κύριος πράγματι ἤνοιξε τὰ
μάτια ἐκείνου καὶ εἶδε·
καὶ ἰδοὺ ὅτι τὸ ὄρος ἦτο
γεμᾶτον ἀπὸ ἱππικὸν καὶ
ἅρματα πύρινα γύρω ἀπὸ τὸν
Ἑλισαῖον. |
17
Τότε ὁ Ἐλισαῖος προσηυχήθη καὶ εἶπε:
<Κύριε, ἄνοιξε, σὲ παρακαλῶ, τὰ
πνευματικὰ μάτια τοῦ ὑπηρέτου, ὥστε
νὰ ἰδῇ!> Καὶ ὁ Κύριος ἀπάντησε
εἰς τὴν προσευχὴν τοῦ Ἐλισαίου
καὶ ἄνοιξε τὰ μάτια τοῦ ὑπηρέτου
καὶ εἶδε. Καὶ νά· τὸ ὅρος
ἦταν γεμᾶτον ἀπὸ ἱππικὸν
καὶ ἅρματα πύρινα γύρω - γύρω ἀπὸ
τὸν Ἑλισαῖον. |
18
Καὶ κατέβησαν πρὸς αὐτόν, καὶ
προσηύξατο πρὸς Κύριον καὶ εἶπε·
πάταξον δὴ τὸ ἔθνος τοῦτο ἀορασίᾳ·
καὶ ἐπάταξεν αὐτοὺς ἀορασίᾳ
κατὰ τὸ ρῆμα Ἑλισαιέ.
|
18
Οἱ Σύροι κατέβησαν μὲ τὸν σκοπὸν
νὰ συλλάβουν τὸν ἄνθρωπον τοῦ
Θεοῦ. Ὁ Ἑλισαῖος προσηυχήθη
εἰς τὸν Κύριον καὶ εἶπε·
<κτύπησε, σὲ παρακαλῶ, τὸν λαὸν
αὐτὸν μὲ τύφλωσιν>. Πράγματι
ὁ Κύριος ἐκτύπησε τὸν στρατὸν
τῶν Σύρων, ὅπως εἶπεν ὁ Ἑλισαῖος,
μὲ τύφλωσιν. |
18
Ὅταν οἱ Σύροι κατέβηκαν καὶ ἐπετέθησαν
ἐναντίον τοῦ Ἐλισαίου, ὁ Προφήτης
προσηυχήθη εἰς τὸν Κύριον καὶ εἶπεν:
<Ὤ, Κύριε, κτύπησε τὸ ἔθνος αὐτὸ
μὲ ἀορασίαν>. Καὶ ὁ Κύριος ἐκτύπησε
τοὺς ἄνδρες ἐκείνους μὲ ἀορασίαν,
σύμφωνα μὲ τὸ αἴτημα τοῦ Ἐλισαίου.
|
19
Καὶ εἶπε πρὸς αὐτοὺς Ἑλισαιέ·
οὐχὶ αὕτη ἡ πόλις καὶ
αὕτη ἡ ὁδός· δεῦτε ὀπίσω
μου, καὶ ἄξω ὑμᾶς πρὸς τὸν
ἄνδρα, ὃν ζητεῖτε· καὶ ἀπήγαγεν
αὐτοὺς πρὸς Σαμάρειαν.
|
19
Ὁ Ἑλισαῖος εἶπε πρὸς τοὺς
προελαύνοντας στρατιώτας· <δὲν εἶναι
αὐτὴ ἡ πόλις καὶ οὔτε
ἡ ὁδός. Ἐλᾶτε κοντά μου
καὶ ἐγὼ θὰ σᾶς ὁδηγήσω
πρὸς τὸν ἄνθρωπον, τὸν ὁποῖον
ζητεῖτε>. Ὁ Ἑλισαῖος ὡδήγησεν
αὐτοὺς μέσα εἰς τὴν Σαμάρειαν.
|
19
Τότε ὁ Ἐλισαῖος τοὺς ἐπλησίασε
καὶ τοὺς εἶπε: <Κάμνετε λάθος· δὲν
εἶναι αὐτὴ ἡ πόλις, εἰς τὴν
ὁποίαν πρέπει νὰ πᾶτε· οὔτε εἶναι
αὐτὸς ὁ δρόμος, ποὺ πρέπει νὰ
ἀκολουθήσετε· ἀκολουθήστε με καὶ ἐγὼ
θὰ σᾶς ὁδηγήσω καὶ θὰ
σᾶς φέρω εἰς τὸν ἄνθρωπον, τὸν
ὁποῖον ζητεῖτε>. Ἔτσι ὁ Ἐλισαῖος
τοὺς ὠδήγησεν εις τὴν Σαμάρειαν.
|
20
Καὶ ἐγένετο ὡς εἰσῆλθον
εἰς Σαμάρειαν, καὶ εἶπεν Ἑλισαιέ·
ἄνοιξον δή, Κύριε, τοὺς ὀφθαλμοὺς
αὐτῶν καὶ ἰδέτωσαν· καὶ
διήνοιξε Κύριος τοὺς ὀφθαλμοὺς
αὐτῶν, καὶ εἶδον, καὶ ἰδοὺ
ἦσαν ἐν μέσῳ Σαμαρείας.
|
20
Ὅταν εἰσῆλθον εἰς τὴν Σαμάρειαν,
παρεκάλεσεν ὁ Ἑλισαῖος τὸν Κύριον
καὶ εἶπε· <ἄνοιξε σὲ παρακαλῶ,
τὰ μάτια των καὶ ἂς ἴδουν, ποὺ
εὑρίσκονται>. Πράγματι ὁ Κύριος
ἤνοιξε τὰ μάτια των καὶ αἴφνης
εἶδον, ὅτι εὑρίσκοντο μέσα εἰς
τὴν Σαμάρειαν. |
20
Συνέβη δὲ τοῦτο: Μόλις εμπηκαν εἰς τὴν
Σαμάρειαν, ὀ Ἐλισαῖος προσηυχήθη καὶ
εἶπε: <Κύριε, ἄνοιξε, σὲ παρακαλῶ,
τὰ μάτια τους, ὥστε νὰ ἰδοῦν
ποὺ εὑρίσκονται>. Ὁ Κύριος ἄκουσε
τὴν προσευχὴν τοῦ Ἐλισαίου καὶ
ἄνοιξε τὰ μάτια τους καὶ τότε εἶδαν
καὶ νά· εὑρίσκοντο εἰς τὸ κέντρον
τῆς Σαμαρείας! |
21
Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς Ἰσραὴλ
πρὸς Ἑλισαιέ, ὡς εἶδεν αὐτούς·
εἰ πατάξας πατάξω, πάτερ;
|
21
Ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰσραηλιτῶν, ὅταν
εἶδε τὸν στρατὸν τῆς Συρίας
ἐγκλωβισμένον μέσα εἰς τὴν Σαμάρειαν,
εἶπε πρὸς τὸν Ἑλισαῖον·
<νὰ κτυπήσω καὶ ἐξοντώσω
αὐτούς, πάτερ;> |
21
Ὁ βασιλιᾶς τῆς Σαμαρείας, μόλις τοὺς
εἶδεν, εἶπεν εἰς τὸν Ἑλισαῖον:
<Νὰ τοὺς σκοτώσω; Νὰ τοὺς σκοτώσω,
πατέρα μου;> |
22
Καὶ εἶπεν· οὐ πατάξεις, εἰ
μὴ οὓς ᾐχμαλώτευσας ἐν ρομφαίᾳ
σου καὶ τόξῳ σου σὺ τύπτεις·
παράθες ἄρτους καὶ ὕδωρ ἐνώπιον
αὐτῶν, καὶ φαγέτωσαν καὶ πιέτωσαν
καὶ ἀπελθέτωσαν πρὸς τὸν κύριον
αὐτῶν. |
22
Ὁ Ἑλισαῖος ἀπήντησε· <δὲν
ἔχεις τὸ δικαίωμα νὰ κτυπήσῃς
παρὰ μόνον ἐκείνους, τοὺς ὁποίους
σὺ συνέλαβες αἰχμαλώτους μὲ
τὴν ρομφαίαν καὶ τὸ τόξον σου.
Ἀλλὰ τώρα νὰ παραθέσῃς
εἰς αὐτοὺς ἄρτον καὶ ὕδωρ.
Ἂς φάγουν, ἂς πίουν καὶ ἂς
ἀπέλθουν ἐλεύθεροι πρὸς τὸν
βασιλέα των>. |
22
Ὁ Ἐλισαῖος τοῦ ἀπάντησε: <Ὄχι,
νὰ μὴ τοὺς σκοτώσῃς· μόνον ἐκείνους,
τοὺς ὁποίους συνέλαβες αἰχμαλώτους σὺ
μὲ τὴν ρομφαίαν καὶ τὸ τόξον σου,
ἔχεις δικαίωμα νὰ κτυπήσῃς. Πρόσφερέ τους
ψωμιὰ καὶ νερὸ καὶ ἂς φάγουν
καὶ ἂς πιοῦν καὶ κατόπιν ἂς
φύγουν, διὰ νὰ ἐπιστρέψουν εἰς τὸν
βασιλιᾶ των>. |
23
Καὶ παρέθηκεν αὐτοῖς παράθεσιν
μεγάλην, καὶ ἔφαγον καὶ ἔπιον·
καὶ ἀπέστειλεν αὐτούς, καὶ
ἀπῆλθον πρὸς τὸν κύριον αὐτῶν.
Καὶ οὐ προσέθεντο ἔτι μονόζωνοι
Συρίας τοῦ ἐλθεῖν εἰς γῆν
Ἰσραήλ. |
23
Ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραὴλ παρέθεσε
κατόπιν τῆς ἐντολῆς τοῦ Ἑλισαίου
εἰς αὐτοὺς πλουσίαν τράπεζαν.
Ἐκεῖνοι δὲ ἔφαγον καὶ ἔπιον.
Ἔπειτα τοὺς ἀφῆκεν ἐλευθέρους
νὰ ἀναχωρήσουν καὶ ἀπῆλθον
πρὸς τὸν βασιλέα των. Ἄλλην δὲ
φοράν, ληστρικὰ τμήματα τῆς Συρίας
δὲν ἐπεχείρησαν νὰ εἰσέλθουν
εἰς τὴν γῆν τοῦ Ἰσραήλ.
|
23
Ἔτσι ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραὴλ
τοὺς παρέθεσε τραπέζι πλούσιον καὶ αὐτοὶ
ἔφαγαν καὶ ἤπιαν. Κατόπιν τοὺς ἔστειλε
πίσω ἐλευθέρους καὶ αὐτοὶ ἐπέστρεψαν
εἰς τὸν βασιλιᾶ των τῆς Συρίας. Ἀπὸ
τότε οἱ ληστρικὲς ὁμάδες τῆς Συρίας
ἐσταμάτησαν πλέον τὶς ἐπιθέσεις των ἐναντίον
τῆς χώρας τοῦ Ἰσραήλ.
|
24
Καὶ ἐγένετο μετὰ ταῦτα καὶ
ἤθροισεν υἱὸς Ἄδερ βασιλεὺς
Συρίας ὡσὰν τὴν παρεμβολὴν αὐτοὶ
καὶ ἀνέβη καὶ περιεκάθισεν ἐπὶ
Σαμάρειαν. |
24
Ἔπειτα ἀπὸ αὐτὰ ὁ υἱὸς
Ἄδερ, ὁ βασιλεὺς τῆς Συρίας,
συνήθροισεν ὅλον τὸν στρατόν του καὶ
ἐπῆλθεν ἐναντίον τῆς Σαμαρείας,
τὴν ὁποίαν καὶ περιεκύκλωσε.
|
24
Μετὰ τὰ γεγονότα αὐτὰ συνέβη τοῦτο:
Ὁ υἱὸς Ἄδερ, βασιλιᾶς τῆς
Συρίας, συνήθροισεν ὅλον τὸν στρατόν του καὶ
ἐπροχώρησε καὶ ἐπολιόρκησε τὴν πόλιν
τῆς Σαμαρείας. |
25
Καὶ ἐγένετο λιμὸς μέγας ἐν
Σαμαρείᾳ, καὶ ἰδοὺ περιεκάθηντο
ἐπ' αὐτήν, ἕως οὐ ἐγενήθη
κεφαλὴ ὄνου πεντήκοντα σίκλων ἀργυρίου
καὶ τέταρτον τοῦ κάβου κόπρου
περιστερῶν πέντε σίκλων ἀργυρίου.
|
25
Λόγῳ δὲ τῆς πολιορκίας ἔπεσε
μεγάλη πεῖνα μέσα εἰς τὴν Σαμάρειαν.
Οἱ Σύροι στρατιῶται περιεκύκλωσαν
ἐπὶ τόσον χρονικὸν διάστημα
τὴν πόλιν, ὥστε, ἐξ αἰτίας
τῆς ἐλλείψεως τροφῆς, μία ἄνευ
ἄλλωστε ἀξίας κεφαλὴ ὄνου ἐπωλεῖτο
ἀντὶ πεντήκοντα ἀργυρῶν σίκλων
καὶ ἕνα τέταρτον τοῦ κάβου τῆς
κόπρου τῶν περιστερῶν ἐπωλεῖτο
ἀντὶ πέντε ἀργυρῶν σίκλων.
|
25
Ἕνεκα τῆς πολιορκίας αὐτῆς ἔγινε
μεγάλη πεῖνα μέσα εἰς τὴν Σαμάρειαν. Καὶ
νά· οἱ Σύροι τὴν ἐπολιορκοῦσαν τόσον
στενά, ἡ δὲ πεῖνα εἶχεν αὐξηθῇ
τόσον πολύ, ὥστε ἡ κεφαλὴ ἐνὸς
ὄνου ἐστοίχιζε πενῆντα ἀργυροῦς
σίκλους καὶ 1/16 γαλλονιοῦ τῆς κόπρου τῶν
περιστεριῶν ἐστοίχιζε πέντε ἀργυροῦς
σίκλους. |
26
Καὶ ἦν ὁ βασιλεὺς διαπορευόμενος
ἐπὶ τοῦ τείχους, καὶ γυνὴ
ἐβόησε πρὸς αὐτὸν λέγουσα·
σῶσον, κύριε βασιλεῦ.
|
26
Ὁ βασιλεὺς τοῦ ἰσραηλιτικοῦ
λαοῦ περιπατοῦσε κάποιαν ἡμέραν
ἐπάνω εἰς τὸ τεῖχος τῆς
Σαμαρείας. Κάποια δὲ γυναῖκα ἐφωναξε
μὲ μεγάλην φωνὴν πρὸς αὐτὸν
καὶ τοῦ εἶπε· <σῶσε με, κύριε
βασιλεῦ. Πεθαίνω ἀπὸ τὴν πεῖναν>.
|
26
Καθὼς ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραὴλ
ἐβάδιζε μίαν ἡμέραν ἐπάνω εἰς τὸ
τεῖχος, κάποια γυναῖκα τοῦ ἐφώναξε
καὶ τοῦ εἶπε: <Σῶσε με, κύριε βασιλιᾶ>.
|
27
Καὶ εἶπεν αὐτῇ· μή σε σώσαι
Κύριος, πόθεν σώσω σε; Μὴ ἀπὸ
ἅλωνος ἢ ἀπὸ ληνοῦ;
|
27
Ὁ βασιλεὺς ἀπήντησεν πρὸς αὐτήν·
<ἐὰν ὁ Κύριος δὲν σὲ
σώσῃ, πῶς ἐγὼ θὰ ἠμπορέσω
νὰ σὲ σώσω; Μήπως ἀπὸ
ἀνύπαρκτα προϊόντα τοῦ ἁλωνιοῦ
ἢ τοῦ ληνοῦ;> |
27
Ὁ βασιλιᾶς τῆς ἀπάντησε: <Ἐὰν
ὁ Κύριος δὲν σὲ σώσῃ, ἐγὼ
ποίαν βοήθειαν ἠμπορῶ νὰ σοῦ προσφέρω;
Μήπως ἀπὸ τὸ ἀνύπαρκτον σιτάρι τοῦ
ἁλωνιοῦ ἢ ἀπὸ τὸ ἀνύπαρκτον
κρασί τοῦ πατητηριοῦ σταφυλιῶν;>
|
28
Καὶ εἶπεν αὐτῇ ὁ βασιλεύς·
τί ἔστι σοι; Καὶ εἶπεν ἡ γυνή·
αὕτη εἶπε πρός με· δὸς τὸν
υἱόν σου καὶ φαγόμεθα αὐτὸν
σήμερον, καὶ τὸν ὑιόν μου φαγόμεθα
αὐτὸν αὔριον·
|
28
Ὁ βασιλεὺς τὴν ἠρώτησε·
<τί σοῦ συμβαίνει;> Ἐκείνη
δὲ ἀπήντησε· <μιὰ γυναίκα
μοῦ εἶπε: Φέρε τὸ παιδί σου
νὰ τὸ φάγωμεν σήμερον, τὸ δὲ
δικό μου τὸ παιδὶ θὰ τὸ φάγωμεν
αὔριον. |
28
Καὶ ὁ βασιλιᾶς τὴν ἐρώτησε:
<Τί σοῦ συμβαίνει;> Ἡ γυναῖκα τοῦ
ἀπάντησε: <Αὐτὴ ἡ γυναῖκα
μοῦ εἶπε· <δῶσε τὸν υἱόν
σου νὰ τὸν φάγωμεν σήμερα, καὶ τὸν
υἱόν μου θὰ τὸν φάγωμεν αὔριον>!
|
29
καὶ ἡψήσαμεν τὸν υἱόν
μου καὶ ἐφάγομεν αὐτόν, καὶ
εἶπον πρὸς αὐτὴν τῇ ἡμέρᾳ
τῇ δευτέρᾳ· δὸς τὸν υἱόν
σου καὶ φάγωμεν αὐτόν. Καὶ ἔκρυψε
τὸν υἱὸν αὐτῆς.
|
29
Πράγματι ἐψήσαμε τὸ παιδί μου
καὶ τὸ ἐφάγαμε. Καὶ εἶπα
πρὸς αὐτὴν κατὰ τὴν δευτέραν
ἡμέραν· Φέρε τώρα τὸ δικό
σου τὸ παιδί, διὰ νὰ τὸ φάγωμεν.
Ἐκείνη ὅμως ἀπέκρυψε τὸ
παιδί της>. |
29
Ἔτσι ἐψήσαμε τὸν υἱόν μου καὶ
τὸν ἐφάγαμε. Τὴν ἑπομένην ἡμέραν
εἶπα εἰς αὐτήν: <Δῶσε τώρα τὸν
υἱόν σου, διὰ νὰ τὸν φάγωμεν>.
Αὐτὴ ὅμως ἔκρυψε τὸν υἱόν
της!> |
30
Καὶ ἐγένετο ὡς ἤκουσεν ὁ
βασιλεὺς Ἰσραὴλ τοὺς λόγους
τῆς γυναικός, διέρρηξε τὰ ἱμάτια
αὐτοῦ, καὶ αὐτὸς διεπορεύετο
ἐπὶ τοῦ τείχους. Καὶ εἶδεν
ὁ λαὸς τὸν σάκκον ἐπὶ
τῆς σαρκὸς αὐτοῦ ἔσωθεν.
|
30
Ὅταν ὁ βασιλεὺς τοῦ ἰσραηλιτικοῦ
λαοῦ ἤκουσε τὰ λόγια αὐτὰ
τῆς γυναικός, κατελήφθη ἀπὸ
ἀπέραντον ὀδύνην, ἔσχισε τὰ
ἱμάτιά του καὶ ἐβάδιζεν
ἔτσι ἐπάνω εἰς τὸ τεῖχος
φέρων μόνον σάκκινον ἔνδυμα. Κατάπληκτος
ὁ ἰσραηλιτικὸς λαὸς εἶδε τὸν
βασιλέα νὰ φορῇ μόνον τὸ ἐσωτερικὸν
σάκκινον ἔνδυμα. |
30
Μόλις ἄκουσε ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραὴλ
τὰ λόγια αὐτὰ τῆς γυναίκας, ἔσχισε
τὰ ροῦχα του ἀπὸ φρίκην καὶ
τρόμον, καὶ ἐβάδιζεν ἐπάνω εἰς τὸ
τεῖχος φορώντας σάκκον (τρίχινο, χονδρό, μαῦρο
καὶ μονοκόμματο ἔνδυμα, χωρὶς σχισμὲς
καὶ πτυχές, ποὺ ἔδεναν μὲ σχοινιὰ
εἰς τὴν μέσην), εἰς ἔνδειξιν πένθους
διὰ τὴν συμφοράν. Καὶ ὁ λαὸς
εἶδε τὸν σάκκον, τὸ ἐσωτερικὸν
πένθιμον ἔνδυμα, ποὺ ἐφοροῦσε ὁ
βασιλιᾶς του κατασάρκα, |
31
Καὶ εἶπε· τάδε ποιήσαι μοι ὁ
Θεὸς καὶ τάδε προσθείη, εἰ στήσεται
κεφαλὴ Ἑλισαιὲ ἐπ' αὐτῷ
σήμερον. |
31
Καταληφθεὶς ἀπὸ μεγάλην ἀγανάκτησιν
ὁ βασιλεὺς εἶπεν· <ἂς μὲ
τιμωρήσῃ ὁ Θεὸς μὲ τὰς
πλέον βαρείας τιμωρίας, ἐὰν
μείνῃ σήμερον τὸ κεφάλι τοῦ
Ἑλισαίου ἐπάνω εἰς τοὺς
ὤμους του>. |
31
Καὶ ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραὴλ
γεμᾶτος ἀγανάκτησιν εἶπεν: <Εἴθε
νὰ μὲ τιμωρήσῃ ὁ Θεὸς μὲ
αὐτὴν τὴν συμφορὰν καὶ εἴθε
νὰ μοῦ προσθέσῃ καὶ ἄλλες ἀκόμη
χειρότερες συμφορές, ἐὰν σταθῇ ἡ κεφαλὴ
τοῦ Ἐλισαίου ἐπάνω εἰς τὸ σῶμα
του, πρὶν τελειώσῃ ἡ σημερινὴ ἡμέρα!>
|
32
Καὶ Ἑλισαιὲ ἐκάθητο ἐν
τῷ οἴκῳ αὐτοῦ, καὶ οἱ
πρεσβύτεροι ἐκάθηντο μετ' αὐτοῦ.
Καὶ ἀπέστειλεν ἄνδρα πρὸ προσώπου
αὐτοῦ πρὶν ἐλθεῖν τὸν
ἄγγελον πρὸς αὐτὸν καὶ αὐτὸς
εἶπε πρὸς τοὺς πρεσβυτέρους·
εἰ οἴδατε ὅτι ἀπέστειλεν ὁ
υἱὸς τοῦ φονευτοῦ οὗτος ἀφελεῖν
τὴν κεφαλήν μου; Ἴδετε ὡς ἂν
ἔλθῃ ὁ ἄγγελος, ἀποκλείσατε
τὴν θύραν καὶ παραθλίψατε αὐτὸν
ἐν τῇ θύρᾳ· οὐχὶ
φωνὴ τῶν ποδῶν τοῦ κυρίου αὐτοῦ
κατόπισθεν αὐτοῦ;
|
32
Ὁ Ἑλισαῖος ἐν τῷ μεταξὺ
ἐκάθητο εἰς τὸν οἶκον του καὶ
μαζῆ του ἐκάθηντο οἱ πρεσβύτεροι
τῆς πόλεως. Ὁ βασιλεὺς ἔστειλε
κάποιον μὲ τὴν διαταγὴν νὰ ἐκτελέσῃ
τὸν Ἑλισαῖον. Πρὶν ὅμως ὁ
ἀπεσταλμένος φθάσῃ, ὁ Ἑλισαῖος
εἶπε πρὸς τοὺς πρεσβυτέρους·
<γνωρίζετε ὅτι ὁ υἱὸς τοῦ
δολοφόνου βασιλέως ἔστειλεν ἄνθρωπον,
διὰ νὰ μοῦ ἀφαιρέσῃ τὴν
κεφαλήν; Προσέξατε, ὅταν ὁ ἀπεσταλμένος
αὐτὸς ἔλθῃ, κλείσατε τὴν
θύραν καὶ ἀφήσατέ τον στενοχωρούμενον
ἔξω. Ὁ θόρυβος τῶν ποδῶν τοῦ
κυρίου του, ποῦ ἔρχεται ἐδῶ
δὲν ἀκούεται πίσω ἀπὸ
τὸν ἀπεσταλμένον του;>
|
32
Ἐν τῷ μεταξὺ ὁ Ἐλισαῖος
εὑρίσκετο εἰς τὸ σπίτι του, μαζί του δὲ
ἦσαν καὶ οἱ πρεσβύτεροι καὶ συνεσκέπτοντο.
Καὶ ὁ βασιλιᾶς Ἰωρὰμ ἀπέστειλε
κάποιον ἀπὸ τὸ προσωπικόν του πρὸς
τὸν Ἑλισαῖον διὰ νὰ τὸν
σκοτώσῃ. Ὅμως ὁ Προφήτης, πρὶν ἀκόμη
φθάσῃ ὁ βασιλικὸς ἀπεσταλμένος, φωτιζόμενος
ἀπὸ τὸν Θεὸν εἶπε πρὸς
τοὺς πρεσβυτέρους: <Γνωρίζετε μήπως, ὅτι ὁ
Ἰωράμ, αὐτὸς ὁ υἱὸς τοῦ
φονιὰ Ἀχαάβ, ἔστειλεν ἀπεσταλμένον
νὰ μὲ φονεύσῃ; Προσέξετε, λοιπόν· ὅταν
φθάσῃ ὁ ἀπεσταλμένος αὐτός, κλείσετε
καλὰ τὴν πόρταν καὶ ἐμποδίσετέ τον
νὰ περάσῃ μέσα· μήπως δὲν ἀκούεται
ὁ θόρυβος τῶν ποδιῶν τοῦ κυρίου τοῦ
Ἰωρὰμ πίσω ἀπὸ αὐτόν;>
|
33
Ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος μετ' αὐτῶν
καὶ ἰδοὺ ἄγγελος κατέβη πρὸς
αὐτὸν καὶ εἶπεν· ἰδοὺ
αὕτη ἡ κακία παρὰ Κυρίου·
τί ὑπομείνω τῷ Κυρίῳ ἔτι;
|
33
Ἐνῶ ἀκόμη ὁ Ἑλισαῖος
συνωμιλοῦσε μὲ τοὺς πρεσβυτέρους,
ἰδοὺ ὁ ἀπεσταλμένος διὰ
νὰ τὸν θανατώσῃ, ἦλθε πρὸς
αὐτόν. Συγχρόνως σχεδὸν ἔφθασε
καὶ ὁ βασιλεύς, ὁ ὁποῖος
εἶπε πρὸς τὸν Ἑλισαῖον·
<σὲ ἠνέχθην ἕως τώρα καὶ
σὲ ἀφῆκα νὰ ζήσῃς. Ἰδοὺ
ὅμως ὅτι ἐπῆλθεν ἐναντίον
μου αὐτὴ ἡ μεγάλη σύμφορα ἐκ
μέρους τοῦ Κυρίου. Τί ἄλλο βαρύτερον
ἔχω νὰ περιμένω ἀκόμη ἀπὸ
τὸν Κύριον;>
|
33
Ἐνῷ ἀκόμη ὁ Ἐλισαῖος συνωμιλοῦσε
μαζὶ μὲ τοὺς πρεσβυτέρους καὶ τοὺς
ἔλεγεν αὐτά, νά· ἔξαφνα κατέφθασεν ὁ
βασιλικὸς ἀπεσταλμένος, <Δὲν ἠμπόρεσεν
ὅμως νὰ μπῇ εἰς τὸ δωμάτιον,
ὅπου ἦταν ὁ Ἐλισαῖος, ἐπειδὴ
ἡ πόρτα τοῦ σπιτιοῦ ἦταν κλειστή.
Τότε κατέφθασε καὶ ὁ βασιλιᾶς, ὁ ὁποῖος
μετὰ ἀπὸ δεύτερες σκέψεις ἔτρεξε πίσω
ἀπὸ τὸν ἀπεσταλμένον του>. Παρουσιάσθη
δὲ ὁ βασιλιᾶς ἐμπρὸς εἰς
τὸν Ἑλισαῖον καὶ τοῦ εἶπε:
<Νά· αὐτὴ ἡ συμφορά, ποὺ ἐκτύπησε
τὴν πόλιν, προέρχεται ἀπὸ τὸν Κύριον!
Ἀρκετὰ ἐπερίμενα μέχρι τώρα· τί ἄλλο
περισσότερον βαρὺ ἔχω νὰ περιμένω ἀπὸ
τὸν Κύριον;> |