΄Δανιήλ : Προσευχή Αζαρίου'

Πρωτότυπο Κείμενο

αὶ συστὰς Ἀζαρίας προσηύξατο οὕτως καὶ ἀνοίξας τὸ στόμα αὐτοῦ ἐν μέσῳ τοῦ πυρὸς εἶπεν·
2 Εὐλογητός εἶ, Κύριε ὁ Θεὸς τῶν πατέρων ἡμῶν, καὶ αἰνετός, καὶ δεδοξασμένον τὸ ὄνομά σου εἰς τοὺς αἰῶνας,
3 ὅτι δίκαιος εἶ ἐπὶ πᾶσιν, οἷς ἐποίησας ἡμῖν, καὶ πάντα τὰ ἔργα σου ἀληθινά, καὶ εὐθεῖαι οἱ ὁδοί σου, καὶ πᾶσαι αἱ κρίσεις σου ἀλήθεια,
4 καὶ κρίματα ἀληθείας ἐποίησας κατὰ πάντα, ἅ ἐπήγαγες ἡμῖν καὶ ἐπὶ τὴν πόλιν τὴν ἁγίαν τὴν τῶν πατέρων ἡμῶν Ἱερουσαλήμ, ὅτι ἐν ἀληθείᾳ καὶ χρίσει ἐπήγαγες ταῦτα πάντα, διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν.
5 Ὅτι ἡμάρτομεν καὶ ἠνομήσαμεν ἀποστῆναι ἀπὸ σοῦ
6 καὶ ἐξημάρτομεν ἐν πᾶσι καὶ τῶν ἐντολῶν σου οὐκ ἠκούσαμεν, οὐδὲ συνετηρήσαμεν οὐδὲ ἐποιήσαμεν καθὼς ἐνετείλω ἡμῖν, ἵνα εὖ ἡμῖν γένηται.
7 Καὶ πάντα, ὅσα ἐπήγαγες ἡμῖν καὶ πάντα ὅσα ἐποίησας ἡμῖν, ἐν ἀληθινῇ κρίσει ἐποίησας
8 καὶ παρέδωκας ἡμᾶς εἰς χεῖρας ἐχθρῶν ἀνόμων, ἐχθίστων ἀποστατῶν, καὶ βασιλεῖ ἀδίκῳ καὶ πονηροτάτῳ παρὰ πᾶσαν τὴν γῆν.
9 Καὶ νῦν οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἀνοῖξαι τὸ στόμα· αἰσχύνη καὶ ὄνειδος ἐγενήθημεν τοῖς δούλοις σου καὶ τοῖς σεβομένοις σε.
10 Μὴ δὴ παραδῴης ἡμᾶς εἰς τέλος διὰ τὸ ὄνομά σου καὶ μὴ διασκεδάσῃς τὴν διαθήκην σου
11 καὶ μὴ ἀποστήσῃς τὸ ἔλεός σου ἀφ' ἡμῶν διὰ Ἁβραὰμ τὸν ἠγαπημένον ὑπὸ σοῦ καὶ διὰ Ἰσαὰκ τὸν δοῦλόν σου καὶ Ἰσραὴλ τὸν ἅγιόν σου,
12 οἷς ἐλάλησας πληθῦναι τὸ σπέρμα αὐτῶν ὡς τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ καὶ ὡς τὴν ἄμμον τὴν παρὰ τὸ χεῖλος τῆς θαλάσσης.
13 Ὅτι, δέσποτα, ἐσμικρύνθημεν παρὰ πάντα τὰ ἔθνη καὶ ἐσμεν ταπεινοὶ ἐν πάσῃ τῇ γῇ σήμερον διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν,
14 καὶ οὐκ ἔστιν ἐν τῷ καιρῷ τούτῳ ἄρχων καὶ προφήτης καὶ ἡγούμενος, οὐδὲ ὁλοκαύτωσις οὐδὲ θυσία οὐδὲ προσφορὰ οὐδὲ θυμίαμα, οὐ τόπος τοῦ καρπῶσαι ἐνώπιόν σου καὶ εὑρεῖν ἔλεος·
15 ἀλλ' ἐν ψυχῇ συντετριμμένῃ καὶ πνεύματι ταπεινώσεως προσδεχθείημεν
16 ὡς ἐν ὁλοκαυτώμασι κριῶν καὶ ταύρων καὶ ὡς ἐν μυριάσιν ἀρνῶν πιόνων, οὕτως γενέσθω ἡ θυσία ἡμῶν ἐνώπιόν σου σήμερον καὶ ἐκτελέσαι ὄπισθέν σου, ὅτι οὐκ ἔσται αἰσχύνη τοῖς πεποιθόσιν ἐπὶ σέ.
17 Καὶ νῦν ἐξακολουθοῦμεν ἐν ὅλῃ καρδίᾳ καὶ φοβούμεθά σε καὶ ζητοῦμεν τὸ πρόσωπόν σου,
18 μὴ καταισχύνῃς ἡμᾶς, ἀλλὰ ποίησον μεθ' ἡμῶν κατὰ τὴν ἐπιείκειάν σου κατὰ τὸ πλῆθος τοῦ ἐλέους σου
19 καὶ ἐξελοῦ ἡμᾶς κατὰ τὰ θαυμάσιά σου καὶ δὸς δόξαν τῷ ὀνόματί σου, Κύριε. Καὶ ἐντραπείησαν πάντες οἱ ἐνδεικνύμενοι τοῖς δούλοις, σου κακὰ
20 καὶ καταισχυνθείησαν ἀπὸ πάσης δυναστείας, καὶ ἡ ἰσχὺς αὐτῶν συντριβείη·
21 καὶ γνώτωσαν ὅτι σὺ εἶ Κύριος Θεός μόνος καὶ ἔνδοξος ἐφ' ὅλην τὴν οἰκουμένην.
22 Καὶ οὐ διέλιπον οἱ ἐμβάλλοντες αὐτοὺς ὑπηρέται τοῦ βασιλέως καίοντες τὴν κάμινον νάφθαν καὶ πίσσαν καὶ στιππύον καὶ κληματίδα.
23 Καὶ διεχεῖτο ἡ φλὸξ ἐπάνω τῆς καμίνου ἐπὶ πήχεις τεσσαρακονταεννέα.
24 Καὶ διώδευσε καὶ ἐνεπύρισεν οὓς εὗρε περὶ τὴν κάμινον τῶν Χαλδαίων.
25 Ὁ δὲ ἄγγελος Κυρίου συγκατέβη ἅμα τοῖς περὶ τὸν Ἀζαρίαν εἰς τὴν κάμινον καὶ ἐξετίναξε τὴν φλόγα τοῦ πυρὸς ἐκ τῆς καμίνου
26 καὶ ἐποίησε τὸ μέσον τῆς καμίνου ὡς πνεῦμα δρόσου διασυρίζον, καὶ οὐχ ἥψατο αὐτῶν τὸ καθόλου τὸ πῦρ καὶ οὐκ ἐλύπησεν οὐδὲ παρηνώχλησεν αὐτοῖς.
27 Τότε οἱ τρεῖς ὡς ἐξ ἑνὸς στόματος ὕμνουν καὶ ἐδόξαζον καὶ ηὐλόγουν τὸν Θεὸν ἐν τῇ καμίνῳ λέγοντες·
28 Εὐλογητὸς εἶ Κύριε ὁ Θεὸς τῶν πατέρων ἡμῶν, καὶ αἰνετὸς καὶ ὑπερυψούμενος εἰς τοὺς αἰῶνας,
29 καὶ εὐλογημένον τὸ ὄνομα τῆς δόξης σου τὸ ἅγιον καὶ ὑπεραινετὸν καὶ ὑπερυψούμενον εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.
30 Εὐλογημένος εἶ ἐν τῷ ναῷ τῆς ἁγίας δόξης σου καὶ ὑπερύμνητος καὶ ὑπερένδοξος εἰς τοὺς αἰῶνας.
31 Εὐλογημένος εἶ ὁ ἐπιβλέπων ἀβύσσους, καθήμενος ἐπὶ Χερουβὶμ καὶ αἰνετὸς καὶ ὑπερυψούμενος εἰς τοὺς αἰῶνας.
32 Εὐλογημένος εἶ ἐπὶ θρόνου τῆς βασιλείας σου καὶ ὑπερύμνητος καὶ ὑπερυψούμενος εἰς τοὺς αἰῶνας.
33 Εὐλογημένος εἶ ἐν τῷ στερεώματι τοῦ οὐρανοῦ καὶ ὑμνητὸς καὶ δεδοξασμένος εἰς τοὺς αἰῶνας.
34 Εὐλογεῖτε, πάντα τὰ ἔργα Κυρίου τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
35 Εὐλογεῖτε, οὐρανοὶ τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
36 Εὐλογεῖτε, ἄγγελοι Κυρίου τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
37 Εὐλογεῖτε, ὕδατα πάντα τὰ ὑπεράνω τοῦ οὐρανοῦ τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
38 Εὐλογεῖτε, πᾶσαι αἱ δυνάμεις Κυρίου τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
39 Εὐλογεῖτε, ἥλιος καὶ σελήνη τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
40 Εὐλογεῖτε, ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
41 Εὐλογείτω πᾶς ὄμβρος καὶ δρόσος τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
42 Εὐλογεῖτε, πάντα τὰ πνεύματα τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
43 Εὐλογεῖτε, πῦρ καὶ καῦμα τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
44 Εὐλογεῖτε, ψῦχος καὶ καύσων τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
45 Εὐλογεῖτε, δρόσοι καὶ νιφετοὶ τὸν Κύριον · ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
46 Εὐλογεῖτε, νύκτες καὶ ἡμέραι τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
47 Εὐλογεῖτε, φῶς καὶ σκότος τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
48 Εὐλογεῖτε, ψῦχος καὶ καῦμα, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
49 Εὐλογεῖτε, πάχναι καὶ χιόνες, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
50 Εὐλογεῖτε, ἀστραπαὶ καὶ νεφέλαι τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
51 Εὐλογείτω ἡ γῆ τὸν Κύριον· ὑμνείτω καὶ ὑπερυψούτω αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
52 Εὐλογεῖτε, ὄρη καὶ βουνοὶ τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
53 Εὐλογεῖτε, πάντα τὰ φυόμενα ἐν τῇ γῇ, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
54 Εὐλογεῖτε, θάλασσα καὶ ποταμοί, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
55 Εὐλογεῖτε, αἱ πηγαί, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
56 Εὐλογεῖτε, κήτη καὶ πάντα τὰ κινούμενα ἐν τοῖς ὕδασι, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
57 Εὐλογεῖτε, πάντα τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
58 Εὐλογεῖτε, πάντα τὰ θηρία καὶ τὰ κτήνη, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
59 Εὐλογεῖτε, υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
60 Εὐλογεῖτε, Ἰσραήλ, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
61 Εὐλογεῖτε, ἱερεῖς Κυρίου, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
62 Εὐλογεῖτε, δοῦλοι Κυρίου, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
63 Εὐλογεῖτε, πνεύματα καὶ ψυχαὶ δικαίων, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
64 Εὐλογεῖτε, ἴσιοι καὶ ταπεινοὶ τῇ καρδίᾳ, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
65 Εὐλογεῖτε, Ἀνανία, Ἀζαρία, Μισαήλ, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας, ὅτι ἐξείλατο ἡμᾶς ἐξ ᾅδου καὶ ἐκ χειρὸς θανάτου ἔσωσεν ἡμᾶς, ἐρρύσατο ἡμᾶς ἐκ μέσου καμίνου καιομένης φλογὸς καὶ ἐκ μέσου πυρὸς ἐρρύσατο ἡμᾶς.
66 Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι χρηστός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ.
67 Εὐλογεῖτε, πάντες οἱ σεβόμενοι τὸν Κύριον τὸν Θεὸν τῶν Θεῶν, ὑμνεῖτε καὶ ἐξομολογεῖσθε, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἕλος αὐτοῦ.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

ταθεὶς δὲ ὄρθιος ὁ Ἀζαρίας ἐν μέσῳ τοῦ πυρός, ἤνοιξε τὸ στόμα αὐτοῦ, προσηυχήθη πρὸς τὸν Θεὸν καὶ εἶπε:
2 <Εὐλογημένος εἶσαι, Κύριε ὁ Θεὸς τῶν πατέρων μας, ἄξιος παντὸς ἐπαίνου· δοξασμένον τὸ Ὄνομά σου εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
3 Διότι εἶσαι δίκαιος εἰς ὅλα ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα ἔκαμες πρὸς ἡμᾶς. Ὅλα τὰ ἔργα σου εἶναι ἀληθινά. Αἱ ὁδοί, τὰς ὁποίας σὺ ἔδωσες ἐντολὴν νὰ ἀκολουθῶμεν, εἶναι εὐθεῖαι καὶ ἀσφαλεῖς. Ὅλαι αἱ ἀποφάσεις σου ὀρθαί.
4 Δικαίας ἀποφάσεις ἀλαθήτου κρίσεως ἐξέδωσες δι' ὅλας ἐκείνας τὰς τιμωρίας καὶ θλίψεις, τὰς ὁποίας ἔστειλες εἰς ἡμᾶς καὶ ἐναντίον τῆς Ἱερουσαλήμ, τῆς ἁγίας πόλεως τῶν προγόνων μας. Διότι μὲ ἀκρίβειαν καὶ μὲ δικαίαν κρίσιν ἐπέφερες ὅλα αὐτὰ ἐναντίον μας ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν μας.
5 Διότι ἡμεῖς ἡμαρτήσαμεν, παρέβημεν τὸν Νόμον σου καὶ ἀπεμακρύνθημεν ἀπὸ σέ.
6 Ἡμαρτήσαμεν εἰς ὅλα, δὲν ὑπηκούσαμεν εἰς τὰς ἐντολάς σου, δὲν ἐφυλάξαμεν καὶ δὲν ἐπράξαμεν σύμφωνα μὲ ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα σὺ μᾶς εἶχες διατάξει, διὰ νὰ ζήσωμεν εὐτυχεῖς καὶ ἀσφαλεῖς.
7 Διὰ τοῦτο ὅλα ὅσα σὺ ἔφερες ἐναντίον μας, ὅλα ὅσα ἔπραξες εἰς τιμωρίαν μας, τὰ ἔκαμες κατὰ δίκαιον καὶ ἀληθινὴν κρίσιν.
8 Καὶ παρέδωκες ἡμᾶς εἰς χεῖρας παρανόμων ἐχθρῶν, ἀποστατῶν, μισητοτάτων, εἰς χεῖρας βασιλέως ἀδίκου καὶ μοχθηροτάτου ἀπὸ ὅλους τοὺς βασιλεῖς τῆς γῆς.
9 Τώρα δέ, Κύριε, δὲν ἔχομεν τὸ σθένος νὰ ἀνοίξωμεν τὸ στόμα μας πρὸς σέ. Καταισχύνῃ καὶ ὄνειδος ἐγίναμεν διὰ τοὺς δούλους σου, ποὺ σὲ ὑπηρετοῦν, διὰ τοὺς ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι σὲ λατρεύουν.
10 Ἀλλὰ σὲ ἱκετεύομεν· διὰ τὸ ἅγιον καὶ φιλάνθρωπον Ὄνομά σου μὴ μᾶς παραδώσῃς εἰς πλήρη ὄλεθρον καὶ μὴ διαλύσῃς τὴν συιμφωνίαν, ποὺ συνῆψες μὲ τοὺς πατέρας μας.
11 Μὴ ἀπομακρύνῃς ἀπὸ ἡμᾶς τὸ ἔλεός σου πρὸς χάριν τοῦ ἀγαπητοῦ σου Ἀβραάμ, πρὸς χάριν τοῦ δούλου σου Ἰσαὰκ καὶ τοῦ Ἰακώβ, τοῦ ἁγίου σου.
12 Εἰς αὐτοὺς εἶπες καὶ ὑπεσχέθης, νὰ πληθύνῃς τοὺς ἀπογόνους των καὶ νὰ τοὺς ἀναδείξῃς ὡς πρὸς τὸ πλῆθος ὡσὰν τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ καὶ ὡσὰν τὴν ἄμμον, ποὺ ὑπάρχει εἰς τὴν παραλίαν τῆς θαλάσσης.
13 Σὲ παρακαλοῦμεν θερμῶς, Δέσποτα, διότι ἡμεῖς σήμερον ἐγίναμεν ὀλιγώτεροι καὶ μικρότεροι ἀπὸ ὅλα τὰ ἔθνη. Ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν μας εἴμεθα σήμερον εἰς ὅλην τὴν οἰκουμένην ἐξευτελισμένοι καὶ ἄσημοι.
14 Εἰς τὴν ἐποχήν μας αὐτὴν δὲν ὑπάρχει βασιλεὺς δι' ἡμᾶς, οὔτε προφήτης, οὔτε κανένας ἄλλος ἄρχων. Δὲν προσφέρονται πλέον ὁλοκαυτώματα, οὔτε ἀναίμακτοι θυσίαι, οὔτε θυμίαμα, οὔτε καὶ ὑπάρχει ναὸς καὶ θυσιαστὴριον, διὰ νὰ προσφέρωμεν ἐνώπιόν σου τὰς θυσίας μας καὶ νὰ εὕρωμεν ἔλεος.
15 Ἀλλὰ ἂς προσφερθῶμεν ὡς θυσία ἐνώπιόν σου καὶ ἂς γίνωμεν δεκτοὶ ἀπὸ σὲ μὲ ψυχὴν συντετριμμένην καὶ πνεῦμα ταπεινωμένον.
16 Σὺ δέ, Κύριε, ἐν τῷ ἐλέει σου, ὅπως θὰ ἐδέχεσο ὁλοκαυτώματα κριῶν καὶ ταύρων καὶ μυριάδων ἀμνῶν καλοθρεμμένων, ἔτσι ἂς γίνῃ σήμερα δεκτὴ ἡ θυσία μας αὐτὴ ἐνώπιόν σου. Σὲ ἀκολουθοῦντες προσφέρομεν αὐτὴν τὴν θυσίαν, διότι εἴμεθα ἀπολύτως βέβαιοι, ὅτι δὲν θὰ ἐντραποῦν ποτὲ ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι ἔχουν πίστιν καὶ στηρίζουν τὴν πεποίθησίν των εἰς σέ.
17 Διότι καὶ τώρα ἀκόμη ἀκολουθοῦμεν τὰς ἐντολάς σου μὲ ὅλην μας τὴν καρδίαν. Σὲ σεβόμεθα καὶ ἀναζητοῦμεν μετὰ πόθου τὸ πρόσωπόν σου.
18 Μὴ μᾶς κατεντροπιάσῃς, Κύριε, ἀλλὰ δεῖξε καὶ εἰς τὴν περίστασιν αὐτὴν ἀπέναντί μας τὴν ἐπιείκειάν σου καὶ τὸ πλῆθος τοῦ ἐλέους σου.
19 Σύμφωνα μὲ τὰ ἀναρίθμητα θαύμαστά σου ἔργα, ποὺ ἔχεις πράξει εἰς προστασίαν τοῦ λαοῦ σου, γλύτωσέ μας καὶ σήμερα καὶ δόξασε ἔτσι τὸ Ὄνομά σου. Ἂς καταισχυνθοῦν ὅλοι ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι φέρονται μὲ σκληρὸν τρόπον καὶ διαπράττουν κακότητας εἰς τοὺς δούλους σου.
20 Ἂς καταισχυνθοῦν καὶ ἂς ἀποδειχθῇ ἀνύπαρκτος καὶ ἀνίσχυρος ἡ ἐναντίον μας δύναμίς των. Ἂς συντριβῇ ἡ ἰσχύς των.
21 Καὶ ἂς μάθουν, ὅτι σὺ εἶσαι ὁ μόνος ἀληθινὸς Κύριος καὶ Θεός, ἔνδοξος εἰς ὅλην τὴν οἰκουμένην>!
22 Οἱ ὑπηρέται τοῦ βασιλέως, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ρίψει αὐτοὺς εἰς τὴν κάμινον, ἐτροφοδοτοῦσαν ἀκαταπαύστως τὸ πῦρ μὲ νάφθαν καὶ πίσσαν καὶ στουπὶ καὶ κληματόβεργες.
23 Ἡ φλόγα ἔβγαινε καὶ ἀνήρχετο ἐπάνω ἀπὸ τὴν κάμινον εἰς ὕψος σαρανταεννέα πήχεων.
24 Ἐξηπλώθη ὁλόγυρα καὶ ἔκαυσε τοὺς Χαλδαίους, ποὺ ἦσαν γύρω ἀπὸ τὴν κάμινον.
25 Ἄγγελος δὲ Κυρίου κατέβη καὶ ἦτο μαζῆ μὲ τοὺς περὶ τὸν Ἀζαρίαν ἐντὸς τῆς καμίνου. Αὐτὸς ἐξετίναξε τὴν φλόγα τοῦ πυρὸς ἀπὸ τὴν κάμινον
26 καὶ ἔκαμεν, ὥστε εἰς τὸ μέσον τῆς καμίνου νὰ ὑπάρχῃ δροσερός, ἐλαφρῶς συρίζων ἀήρ. Ἔτσι δὲ τὸ πῦρ οὔτε καὶ τοὺς ἤγγισε κἄν, οὔτε τοὺς ἐστενοχώρησε, οὔτε καὶ τοὺς ἠνώχλησε καθόλου.
27 Τότε οἱ τρεῖς παῖδες, ὡς ἐὰν εἶχαν ἕνα στόμα, ὑμνολογοῦσαν καὶ ἐδόξαζαν καὶ εὐλογοῦσαν τὸν Θεὸν μέσα εἰς τὴν, κάμινον λέγοντες·
28 <Εὐλογημένος εἶσαι, Κύριε ὁ Θεὸς τῶν πατέρων μας, ἄξιος πάσης ὑμνολογίας, καὶ ὑπερυψούμενος εἰς τοὺς αἰῶνας.
29 Εὐλογημένον ἂς εἶναι τὸ ἅγιον Ὄνομα τῆς δόξης σου, ἀνώτερον ἀπὸ κάθε ὑμνολογίαν, ὑπερυψούμενον εἰς ὅλους τοὺς αἰῶνας.
30 Εὐλογημένος εἶσαι εἰς τὸν ναὸν τῆς ἁγίας δόξης σου, ἀνώτερος ἀπὸ κάθε ὕμνον, καὶ ὑπερένδοξος εἰς τοὺς αἰῶνας.
31 Ευλογημένος εἶσαι σύ, ποὺ ἐπιβλέπεις τὰ ἀπύθμενα βάθη τῶν θαλασσῶν, σὺ ποὺ κάθεσαι ἐπάνω εἰς τὰ Χερουβίμ, ἄξιος παντὸς ὕμνου, καὶ ὑπερυψούμενος εἰς ὅλους τοὺς αἰῶνας.
32 Εὐλογημένος εἶσαι σύ, ὁ ὁποῖος κάθεσαι ἐπὶ τοῦ λαμπροῦ θρόνου τῆς ἐνδόξου βασιλείας σου, ἀνώτερος ἀπὸ κάθε ὕμνον καὶ ἄξιος νὰ μεγαλύνεσαι εἰς τοὺς αἰῶνας.
33 Εὐλογημένος εἶσαι σύ, ὁ ὁποῖος κυριαρχεῖς εἰς τὸ στερέωμα τοῦ οὐρανοῦ, ἄξιος νὰ ὑμνῆσαι καὶ νὰ δοξάζεσαι εἰς τοὺς αἰῶνας.
34 Εὐλογεῖτε τὸν Κύριον ὅλα τὰ δημιουργήματα τοῦ Κυρίου. Ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
35 Εὐλογεῖτε τὸν Κύριον οἱ οὐρανοί, ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
36 Ἄγγελοι Κυρίου εὐλογεῖτε τὸν Κύριον, ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
37 Ὅλα τὰ ὑπεράνω τοῦ οὐρανοῦ ὕδατα, εὐλογεῖτε τὸν Κύριον, ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
38 Ὅλαι αἱ δυνάμεις τοῦ Κυρίου, ἂς δοξάζετε τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε τὸ μεγαλεῖον του, μεγαλύνατε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
39 Ἥλιος καὶ σελήνη, εὐλογεῖτε τὸν Κύριον. Ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
40 Ὅλα τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ, εὐλογεῖτε τὸν Κύριον. Ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
41 Κάθε βροχὴ καὶ κάθε δρόσος, εὐλογεῖτε τὸν Κύριον. Ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
42 Ὅλοι οἱ ἄνεμοι, δοξάζετε τὸν Κύριον. Ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
43 Πῦρ καὶ θερμότης, εὐλογεῖτε τὸν Κύριον. Ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
44 Ψῦχος καὶ καῦμα, εὐλογεῖτε τὸν Κύριον. Ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
45 Δροσιὲς καὶ χιόνια, εὐλογεῖτε τὸν Κύριον. Ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
46 Νύκτες καὶ ἡμέραι, εὐλογεῖτε τὸν Κύριον. Ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
47 Φῶς καὶ σκότος, εὐλογεῖτε τὸν Κύριον. Ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
48 Ψῦχος καὶ καύσων, εὐλογεῖτε τὸν Κύριον. Ὑμνεῖτε και ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
49 Πάχναι καὶ χιόνες, εὐλογεῖτε τὸν Κύριον. Ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
50 Ἀστραπαὶ καὶ νεφέλαι, εὐλογεῖτε τὸν Κύριον. Ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
51 Ὁλόκληρος ἡ γῆ ἂς δοξάζῃ τὸν Κύριον. Ἂς ὑμνῇ καὶ ἃς ὑπερυψώνῃ αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
52 Ὄρη καὶ λόφοι, εὐλογεῖτε τὸν Κύριον. Ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
53 Ὅλα ὅσα φυτρώνουν εἰς τὴν γῆν, εὐλογεῖτε τὸν Κύριον. Ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
54 Θάλασσα καὶ ποταμοί, εὐλογεῖτε τὸν Κύριον. Ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
55 Πηγαὶ ὑδάτων, εὐλογεῖτε τὸν Κύριον. Ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
56 Τὰ μεγάλα κήτη, οἱ ἰχθύες τῆς θαλάσσης καὶ ὅλα ὅσα κινοῦνται εἰς τὰ ὕδατα, εὐλογεῖτε τὸν Κύριον. Ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας
57 Ὅλα τὰ πτηνὰ τοῦ οὐρανοῦ, εὐλογεῖτε τὸν Κύριον. Ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
58 Ὅλα τὰ θηρία τῆς γῆς καὶ ὅλα τὰ ἥμερα ζῶα, εὐλογεῖτε τὸν Κύριον. Ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
59 Υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων, εὐλογεῖτε τὸν Κύριον. Ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
60 Ἰσραηλῖται, εὐλογεῖτε τὸν Κύριον.Ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
61 Ἱερεῖς τοῦ Κυρίου, εὐλογεῖτε τὸν Κύριον. Ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
62 Δοῦλοι Κυρίου, εὐλογεῖτε τὸν Κύριον. Ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
63 Πνεύματα καὶ ψυχαὶ δικαίων, εὐλογεῖτε τὸν Κύριον, ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
64 Ὅσιοι καὶ ταπεινοὶ κατὰ τὴν καρδίαν, εὐλογεῖτε τὸν Κύριον. Ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
65 Ἀνανία, Ἀζαρία καὶ Μισαήλ, εὐλογεῖτε τὸν Κύριον. Ὑμνεῖτε   καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας, διότι μᾶς ἔβγαλεν ἀπὸ τὸν ᾅδην, μᾶς ἔσωσεν ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ θανάτου, μᾶς ἐγλύτωσεν ἀπὸ τὸ μέσον τῆς καμίνου, ἀπὸ τὴν καιομένην φλόγα. Μᾶς ἔσωσεν ἀνάμεσα ἀπὸ τὴν φωτιάν.
66 Δοξολογήσατε τὸν Κύριον, ἰδιότι εἶναι ἀγαθὸς καὶ διότι τὸ ἔλεός του εἶναι αἰώνιον.
67 Ὅλοι σεῖς, ποὺ τὸν λατρεύετε, εὐλογεῖτε τὸν Κύριον, ποὺ εἶναι Θεὸς τῶν θεῶν. Ὑμνεῖτε καὶ δοξολογεῖτε αὐτόν, διότι τὸ ἔλεός του εἶναι αἰώνιον>.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

αὶ ὁ Ἀζαρίας <ὁ ἕνας ἀπὸ τοὺς Τρεῖς Παῖδας>, ἀφοῦ ἐστάθη ὄρθιος <μαζὶ μὲ τοὺς ἄλλους δύο> εἰς τὸ μέσον τῆς φωτιᾶς καὶ ἄνοιξε τὸ στόμα του, προσηυχήθη εἰς τὸν Θεόν <ἐκ μέρους καὶ τῶν ἄλλων δύο συντρόφων του> καὶ εἶπεν:
2 <Εἶσαι ἄξιος νὰ ὑμνῆσαι, νὰ εὐλογῆσαι καὶ νὰ δοξάζεσαι, Κύριε, ὁ Θεὸς τῶν πατέρων μας, καὶ ἄξιος παντὸς ὕμνου καὶ τὸ ὄνομά σου εἶναι αἰνετὸν καὶ δοξασμένον εἰς τοὺς ἀπεράντους αἰῶνας τῶν αἰώνων·
3 διότι εἶσαι δίκαιος εἰς ὅλα ὅσα ἔκαμες εἰς ἡμᾶς, καὶ ὅλα τὰ ἔργα σου εἶναι ὀρθὰ καὶ ἀληθινὰ καὶ οἱ δρόμοι σου εἶναι εὐθεῖς, ὅλες δὲ οἱ ἀποφάσεις καὶ τιμωρίες σου εἶναι ὀρθές, ἀληθινὲς καὶ δίκαιες.
4 Δίκαιες ἐπίσης εἶναι οἱ ἀποφάσεις ποὺ ἔλαβες καὶ ἐξέδωκες, προκειμένου νὰ ἐπιφέρῃς ὅλες ἐκεῖνες τὶς τιμωρίες ἐναντίον μας καὶ ἐναντίον τῆς ἁγίας πόλεως Ἱερουσαλήμ, τῆς πόλεως τῶν πατέρων μας· διότι, πράγματι, μὲ ὀρθὴν καὶ δικαίαν ἀπόφασιν ἐπέφερες ἐναντίον μας ὅλες αὐτὲς τὶς συμφορές, ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν μας.
5 Διότι ἁμαρτήσαμε καὶ παρέβημεν τὸν ἅγιον Νόμον σου μὲ τὸ νὰ σὲ ἐγκαταλείψωμεν καὶ ἀπομακρυνθῶμεν ἀπὸ Σέ, τὸν ἀγαθὸν Δεσπότην καὶ παντοδύναμον προστάτην·
6 καὶ ἁμαρτήσαμε ὅλως διόλου εἰς ὅλα καὶ δὲν ὑπακούσαμε εἰς τὶς σωτήριες ἐντολές σου, οὔτε ἐφυλάξαμε μὲ προσοχὴν οὔτε ἐφαρμόσαμε ὅσα μᾶς διέταξες, ὥστε νὰ εὐτυχήσωμεν.
7 Λόγῳ τῆς ἀνυπακοῆς καὶ ἀποστασίας μᾶς, ὅλες τὶς θλίψεις καὶ ταλαιπωρίες ποὺ ἔστειλες ἐναντίον μας καὶ ὅλες τὶς τιμωρίες ποὺ ἐπέφερες ἐναντίον μας ὀρθῶς καὶ δικαίως τὶς ἐνήργησες καὶ τὶς ἐπέβαλες.
8 Καὶ μᾶς παρέδωκες αἰχμαλώτους εἰς χέρια ἐχθρῶν ἀνόμων, οἱ ὁποῖοι, κινούμενοι ἀπὸ σκοτεινὸν φανατισμόν, μᾶς μισοῦν μὲ ἄσβεστον μῖσος καὶ εἶναι ἀποστάται ἀπὸ Σέ· <μᾶς παρέδωκες> καὶ εἰς τὰ χέρια ἑνὸς βασιλιᾶ, τοῦ ὁποίου ὅμοιος εἰς ἀδικίαν, κακότητα καὶ σκληρότητα δὲν ὑπάρχει εἰς ὅλην τὴν γῆν.
9 Καὶ τώρα δὲν ἔχομεν τὴν τόλμην ἀλλ' οὔτε καὶ τὸ δικαίωμα νὰ ἀνοίξωμεν τὸ στόμα μας καὶ νὰ παραπονεθῶμεν· καταντήσαμε ἐντροπὴ καὶ ἀντικείμενον λοιδορίας καὶ καταφρονήσεως ἐνώπιον τῶν δούλων σου καὶ ἐνώπιον αὐτῶν οἱ ὁποῖοι Σὲ εὐλαβούνται καὶ Σὲ λατρεύουν.
10 Παρ' ὅλα αὐτὰ Σὲ ἱκετεύομεν: Χάριν τοῦ ἁγίου ὀνόματός σου <ἐλέησέ μας, δεῖξε φιλανθρωπίαν καί> μὴ μᾶς παραδώσῃς εἰς τελείαν καὶ ὁλοκληρωτικὴν καταστροφὴν καὶ μὴ διαρρήξῃς, μὴ ἀπαρνηθῇς καὶ ἀκυρώσῃς τὴν συμφωνίαν ποὺ ἔκαμες μὲ τοὺς πατέρας μας, σύμφωνα μὲ τὴν ὁποίαν Σὺ θὰ εἶσαι Θεός των, αὐτοὶ δὲ λαὸς ἰδικός σου.
11 Μὴ ἀπομακρύνῃς ἐπίσης τὴν συμπάθειαν καὶ τὴν εὐσπλαγχνίαν σου· ὄχι διότι τὰ ἀξίζομεν, ἀλλὰ χάριν τοῦ ἀγαπημένου σου <πατριάρχου μας> Ἀβραὰμ καὶ χάριν τοῦ ἀφωσιωμένου σου δούλου <πατριάρχου μᾶς> Ἰσαὰκ καὶ χάριν τοῦ ἁγίου σου <πατριάρχου μας> Ἰακώβ,
12 εἰς τοὺς ὁποίους ὑπεσχέθης ἐπανειλημμένως ὅτι θὰ πολλαπλασιάσῃς καὶ θὰ πληθύνῃς τοὺς ἀπογόνους των ὡσὰν τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ καὶ ὡσὰν τὴν ἄμμον ποὺ εἶναι εἰς τὴν ἀκροθαλασσιά.
13 Διότι, Δέσποτα, ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὶς ὑποσχέσεις ἐκεῖνες, σήμερα ἐγίναμε οἱ ὀλιγαριθμότεροι ἀπὸ ὅλα τὰ ἄλλα ἔθνη καὶ εἴμεθα περιφρονημένοι καὶ ἐξευτελισμένοι εἰς ὅλην τὴν γῆν, ἕνεκα τῶν ἁμαρτιῶν μας.
14 Καὶ κατὰ τὴν ἐποχὴν αὐτὴν δὲν ὑπάρχει πλέον εἰς ἡμᾶς οὔτε πολιτικὸς ἡγέτης οὔτε προφήτης οὔτε θρησκευτικὸς ἀρχηγός· οὔτε θυσία ὁλοκαυτώματος προσφέρεται, οὔτε ἄλλη αἱματηρὴ θυσία, οὔτε θυσία ἀναίμακτη, οὔτε θυμίαμα, ἀλλ' οὔτε καὶ τόπος <ναὸς καὶ θυσιαστήριον>, εἰς τὸν ὁποῖον νὰ προσφέρωμεν τὰ πρωτογεννήματά μας ἐνώπιόν Σου καὶ νὰ λάβωμεν τὸ ἔλεος καὶ τὴν εὐσπλαγχνίαν σου.
15 Ἐφ’ ὅσον λοιπὸν δὲν ἔχομεν τὴν δυνατότητα νὰ Σοῦ προσφέρωμεν τὶς θυσίες μας, ἂς γίνωμεν δεκτοὶ ἀπὸ Σὲ προσφέροντες εἰς τὴν ἀγαθότητά σου ψυχὴν ἡ ὁποία ἔχει συντριβῆ ἀπὸ εἰλικρινῆ μετάνοιαν καὶ φρόνημα ταπεινόν.
16 Ὅπως ἐὰν Σοῦ ἐπροσφέραμε θυσίες ὁλοκαυτωμάτων κριῶν καὶ ταύρων, ὅπως ἐὰν Σοῦ ἐπροσφέραμε θυσίαν ἀπὸ μυριάδες παχιὰ ἀρνιά, κατὰ παρόμοιον τρόπον ἂς γίνῃ δεκτὴ ὡς ἰσάξια ἡ θυσία μας αὐτὴ ἐνώπιόν Σου σήμερα. Αὐτὴ δὲ ἡ ἐξ ὅλης ψυχῆς θυσία μας, ἡ συντετριμμένη ἀπὸ εἰλικρινῆ μετάνοιαν καὶ ταπεινὸν φρόνημα, ἂς Σὲ ἀκολουθῇ πάντοτε· ὅπου εἶσαι Σὺ νὰ εἶναι καὶ ἡ θυσία αὐτή, διότι εἶναι ἀδύνατον νὰ κατεντροπιασθοῦν ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι στηρίζουν τὴν πεποίθησιν καὶ τὶς ἐλπίδες των εἰς Σέ.
17 Καὶ τώρα συνεχίζομεν νὰ Σὲ ἀκολουθῶμεν μὲ ὅλην μας τὴν καρδιά καὶ Σὲ εὐλαβούμεθα βαθύτατα· ζητοῦμεν δὲ μὲ ἐπιμονὴν καὶ ζῆλον νὰ ἴδωμεν τὸ πρόσωπόν σου, νὰ συναντήσωμεν τὴν εὐμένειάν σου καὶ νὰ εὐαρεστήσωμεν ἐνώπιόν Σου.
18 Μὴ μᾶς κατεντροπιάσῃς μὲ τὴν ἀποδοκιμασίαν σου, ἀλλὰ μεταχειρίσου μας ὄχι κατὰ τὸν δίκαιον θυμόν σου, ἀλλὰ σύμφωνα μὲ τὴν ἐπιείκειάν σου καὶ τὸ ἀπέραντον πλῆθος τοῦ ἐλέους σου καὶ τὴν πολλὴν σοῦ εὐσπλαγχνίαν.
19 Καὶ λύτρωσέ μας ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς μας μὲ τὶς θαυμαστὲς ἐνέργειές σου καὶ μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον δόξασε τὸ πάντιμον ὄνομά σου, Κύριε. Ἂς καταισχυνθοῦν δὲ καὶ ἂς ἐντροπιασθοῦν ὅλοι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι κακομεταχειρίζονται καὶ τυραννοῦν τοὺς δούλους σου.
20 Ἂς κατεντροπιασθοῦν μὲ τὸ νὰ ἀποστερηθοῦν οἰανδήποτε ἐξουσίαν ποὺ σήμερα κατέχουν, καὶ ἡ δύναμίς των εἴθε νὰ συντριβῇ.
21 Καὶ ἂς γνωρίσουν πλέον ἐπάνω εἰς τὰ πράγματα ὅτι Σὺ καὶ κανένας ἄλλος εἶσαι Κύριος ὁ Θεός, ὁ μόνος ἔνδοξος εἰς ὁλόκληρον τὴν οἰκουμένην>.
22 Καθ’ ὅλην τὴν διαρκειαν τῆς προσευχῆς τοῦ Ἀζαρίου, οἱ ὑπηρέται οἱ ὁποῖοι εἶχαν ρίψει τοὺς τρεῖς Ἰουδαίους εἰς τὸ καμίνι δὲν ἐσταμάτησαν νὰ τροφοδοτοῦν συνεχῶς τὴν φωτιὰ τοῦ καμινιοῦ μὲ τὶς πολὺ εὔφλεκτες ὕλες, νάφθαν <ἀκατέργαστον πετρέλαιον>, πίσσαν, στουπιὰ καὶ κληματόβεργες.
23 Καὶ οἱ φλόγες ἐξεχύνοντο ἐπάνω ἀπὸ τὸ καμίνι καὶ ἔφθαναν εἰς ὕψος σαράντα ἐννέα πήχεων <δηλαδή, περὶ τὰ 25 μέτρα>.
24 Ἐξεχύθησαν δὲ οἱ φλόγες καὶ ἀπλώθηκαν γύρω - γύρω ἀπὸ τὸ καμίνι καὶ κατέκαυσαν ὅσους Χαλδαίους εὐρῆκαν κοντὰ καὶ γύρω ἀπὸ τὸ καμίνι.
25 Ἐνῷ δὲ αὐτὰ συνέβαιναν ἔξω ἀπὸ τὸ καμίνι, ὁ ἄγγελος τοῦ Κυρίου κατέβη καὶ εὑρέθη μαζὶ μὲ τὸν Ἀζαρίαν καὶ τοὺς φίλους του καὶ ἐτίναξε καὶ διεσκόρπισε μὲ ὁρμὴν τὶς φλόγες τῆς φωτιᾶς ἔξω ἀπὸ τὸ καμίνι.
26 Καὶ μετέβαλε τὸ μέσον τοῦ πυρακτωμένου καμινιοῦ εἰς τόπον ὅπου ἐφυσοῦσε σφυρίζοντας ἁπαλὰ ἄνεμος δροσερός, ἔτσι ὥστε ἡ φωτιὰ καθόλου δὲν τοὺς ἄγγισε, οὔτε τοὺς ἔβλαψεν οὔτε καὶ τοὺς ἐνώχλησε εἰς τὸ παραμικρόν.
27 Τότε οἱ Τρεῖς Παῖδες, ὡσὰν νὰ εἶχαν ἕνα στόμα, ἄρχισαν νὰ ὑμνοῦν καὶ νὰ δοξολογοῦν καὶ νὰ εὐλογοῦν τὸν Θεὸν μέσα εἰς τὸ καμίνι, λέγοντες:
28 <Εὐλογητὸς καὶ δοξασμένος εἶσαι, Κύριε ὁ Θεὸς τῶν πατέρων μας, Σὺ ὁ ὁποῖος εἶσαι ἄξιος νὰ ὑμνῆσαι καὶ νὰ ἐξυψώνεσαι πέραν ἀπὸ κάθε μέτρον εἰς τοὺς αἰῶνας,
29 καὶ δοξασμένον ἂς εἶναι τὸ ἔνδοξον καὶ ἅγιον ὄνομά σου, τὸ ὁποῖον εἶναι ἄξιον νὰ ὑμνῆται καὶ νὰ ἐξυψώνεται πέραν ἀπὸ κάθε μέτρον εἰς ὅλους τοὺς αἰῶνας.
30 Εὐλογημένος καὶ δοξασμένος εἶσαι εἰς τὸν Ναὸν τῆς ἁγίας δόξης σου, ἀνώτερος ἀπὸ κάθε ὕμνον καὶ ἀπὸ κάθε δόξαν εἰς τοὺς ἀπεράντους αἰῶνας.
31 Εὐλογημένος καὶ δοξασμένος εἶσαι Σύ, ὁ ὁποῖος ἀπὸ τὸ ὕψος τοῦ οὐρανοῦ παρακολουθεῖς καὶ ἐποπτεύεις τὰ ἀπύθμενα βάθη τῶν θαλασσῶν, Σὺ ὁ ὁποῖος κάθεσαι ἐπάνω εἰς τὰ Χερουβὶμ <ὡσὰν ἐπάνω εἰς θρόνον> καὶ ἔχεις ὑπὸ τὴν ἐξουσίαν σου ὅλες τὶς ἀγγελικὲς δυνάμεις, καὶ ὁ ὁποῖος εἶσαι ἄξιος νὰ ὑμνῆσαι καὶ νὰ δοξολογῆσαι πέραν ἀπὸ κάθε μέτρον εἰς τοὺς ἀπεράντους αἰῶνας.
32 Εὐλογημένος καὶ δοξασμένος εἶσαι Σύ, ὁ ὁποῖος κάθεσαι εἰς τὸν ἔνδοξον θρόνον τῆς παντοκρατορικῆς καὶ αἰωνίου βασιλείας σου, καὶ ὁ ὁποῖος εἶσαι ἄξιος νὰ ὑμνῆσαι καὶ νὰ δοξολογῆσαι πέραν ἀπὸ κάθε μέτρον εἰς τοὺς ἀπεράντους αἰῶνας.
33 Εὐλογημένος καὶ δοξασμένος εἶσαι Σύ, ὁ ὁποῖος βασιλεύεις καὶ κυριαρχεῖς εἰς τὸ στερέωμα τοῦ οὐρανοῦ, Σὺ ὁ ὁποῖος εἶναι ἄξιον καὶ πρέπον νὰ ὑμνῆσαι, νὰ δοξάζεσαι πέραν παντὸς μέτρου εἰς τοὺς ἀπεράντους αἰῶνας.
34 Εὐλογεῖτε καὶ δοξάζετε, ὅλα τὰ οὐράνια καὶ ἐπίγεια δημιουργήματα τοῦ Κυρίου, ἔμψυχα καὶ ἄψυχα, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ δοξολογεῖτε Αὐτὸν πέραν ἀπὸ κάθε μέτρον εἰς τοὺς ἀπεράντους αἰῶνας.
35 Εὐλογεῖτε καὶ δοξάζετε, οὐρανοί, τὸν Κύριον ὑμνεῖτε καὶ δοξολογεῖτε Αὐτὸν πέραν ἀπὸ κάθε μέτρον εἰς τοὺς ἀπεράντους αἰῶνας.
36 Εὐλογεῖτε καὶ δοξάζετε, ἀγγελικὲς δυνάμεις καὶ στρατιὲς τοῦ Κυρίου, τὸν Κύριον ὑμνεῖτε καὶ δοξολογεῖτε Αὐτὸν ὑπέρμετρα εἰς τοὺς αἰῶνας.
37 Εύλογεῖτε καὶ δοξάζετε τὸν Κύριον, ὅλα τὰ ὕδατα ποὺ εὑρίσκονται ἀποθηκευμένα διὰ τῆς δυνάμεώς του ἐπάνω ἀπὸ τὴν ἀτμόσφαιραν καὶ εἰς τὸ στερέωμα, ποὺ ἐκτείνεται κάτω ἀπὸ τὰ ἄστρα· ὑμνεῖτε καὶ δοξολογεῖτε Αὐτὸν ὑπέρμετρα εἰς τοὺς αἰῶνας.
38 Εὐλογεῖτε καὶ δοξάζετε, ὅλες οἱ στρατιὲς τῶν ἀγγελικῶν δυνάμεων τοῦ Κυρίου, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ δοξολογεῖτε Αὐτὸν ὑπέρμετρα εἰς τοὺς ἀπεράντους αἰῶνας.
39 Εὐλογεῖτε καὶ δοξάζετε, ἥλιε καὶ σελήνη, τὸν Κύριον· ὑμνε·ῖτε καὶ δοξολογεῖτε Αὐτὸν ὑπέρμετρα εἰς τοὺς αἰῶνας.
40 Εὐλογεῖτε καὶ δοξάζετε, ὅλα τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ δοξολογεῖτε Αὐτὸν ὑπέρμετρα εἰς τοὺς αἰῶνας.
41 Ἂς εὐλογῇ καὶ ἂς δοξάζῃ κάθε σταγόνα τῆς βροχῆς καὶ τῆς δροσιᾶς, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ δοξολογεῖτε Αὐτὸν ὑπέρμετρα εἰς τοὺς αἰῶνας.
42 Εὐλογεῖτε καὶ δοξάζετε, ὅλοι οἱ ἄνεμοι, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε Αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
43 Εὐλογεῖτε καὶ δοξάζετε, φωτιὰ καὶ θερμότης, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ἐξαίρετε <ἐγκωμιάζετε> τὸ μεγαλεῖον του εἰς τοὺς αἰῶνας.
44 Εὐλογεῖτε καὶ δοξάζετε, ψῦχος καὶ καύσων, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε Αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
45 Δροσιὲς καὶ νιφάδες τοῦ χιονιοῦ, εὐλογεῖτε καὶ δοξάζετε τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε Αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
46 Νύκτες καὶ ἡμέρες, εὐλογεῖτε καὶ δοξάζετε τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ δοξολογεῖτε Αὐτὸν ὑπέρμετρα εἰς τοὺς αἰῶνας.
47 Φῶς καὶ σκοτάδι, εὐλογεῖτε καὶ δοξάζετε τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ δοξολογεῖτε Αὐτὸν ὑπέρμετρα εἰς τοὺς αἰῶνας.
48 Ψῦχος καὶ καύσων, εὐλογεῖτε καὶ δοξάζετε τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε Αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
49 Πάχνες καὶ χιόνια, εὐλογεῖτε καὶ δοξάζετε τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ἐξαίρετε τὸ μεγαλεῖον του εἰς τοὺς αἰῶνας.
50 Εὐλογεῖτε καὶ δοξάζετε, ἀστραπὲς καὶ σύννεφα, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε Αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
51 Ἂς εὐλογῇ καὶ ἂς δοξάζῃ ὅλη ἡ γῆ τὸν Κύριον· ἂς Τὸν ὑμνῇ καὶ ἂς Τὸν ὑπερυψώνῃ εἰς τοὺς αἰῶνας.
52 Εὐλογεῖτε καὶ δοξάζετε, ὑψηλὰ ὅρη καὶ χαμηλὰ βουνὰ <λόφοι>, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ δοξολογεῖτε Αὐτὸν ὑπέρμετρα εἰς τοὺς αἰῶνας.
53 Εὐλογεῖτε καὶ δοξάζετε, ὅλα ὅσα φυτρώνουν εἰς τὴν γῆν, ὅλη ἡ βλάστησις, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε Αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
54 Θάλασσα καὶ ποταμοί, εὐλογεῖτε καὶ δοξάζετε τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ δοξολογεῖτε Αὐτὸν ὑπέρμετρα εἰς τοὺς αἰῶνας.
55 Πηγὲς τῶν ὑδάτων, εὐλογεῖτε καὶ δοξάζετε τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ἐξαίρετε τὸ μεγαλεῖον του εἰς τοὺς αἰῶνας.
56 Μεγάλα θαλάσσια κήτη καὶ ὅλα ὅσα ζοῦν καὶ κινοῦνται μέσα εἰς τὰ ὕδατα τῶν θαλασσῶν καὶ τῶν ποταμῶν, εὐλογεῖτε καὶ δοξάζετε τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε Αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
57 Εὐλογεῖτε καὶ δοξάζετε, ὅλα τὰ πουλιὰ τοῦ οὐρανοῦ, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ δοξολογεῖτε Αὐτὸν ὑπέρμετρα εἰς τοὺς αἰῶνας.
58 Εὐλογεῖτε καὶ δοξάζετε, ὅλα τὰ ἄγρια θηρία τῆς γῆς καὶ ὅσα ἥμερα ζῶα ὑπηρετοῦν τὶς ἀνάγκες τοῦ ἄνθρωπον, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε Αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
59 Εὐλογεῖτε καὶ δοξάζετε, υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ δοξολογεῖτε Αὐτὸν ὑπέρμετρα εἰς τοὺς αἰῶνας.
60 Εὐλογεῖτε, Ἰσραηλῖται, καὶ δοξάζετε τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε Αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
61 Ἱερεῖς τοῦ Κυρίου, εὐλογεῖτε καὶ δοξάζετε τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ἐξαίρετε τὸ μεγαλεῖον του εἰς τοὺς αἰῶνας.
62 Δοῦλοι καὶ πιστοὶ τοῦ Κυρίου, εὐλογεῖτε καὶ δοξάζετε τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε Αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
63 Πνεύματα καὶ ψυχὲς τῶν δικαίων, εὐλογεῖτε καὶ δοξάζετε τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ δοξολογεῖτε Αὐτὸν ὑπέρμετρα εἰς τοὺς ἀπεράντους αἰῶνας.
64 Εὐλαβεῖς καὶ ἀφωσιωμένοι εἰς τὸν Κύριον καὶ ὅσοι μὲ ταπείνωσιν ἐπικαλεῖσθε τὸ ὄνομά του, εὐλογεῖτε καὶ δοξάζετε τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε Αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
65 Εὐλογεῖτε καὶ δοξάζετε, Ἀνανία, Ἀζαρία καὶ Μισαήλ, τὸν Κύριον ὑμνεῖτε καὶ δοξολογεῖτε Αὐτὸν ὑπέρμετρα εἰς τοὺς ἀπεράντους αἰῶνας, διότι μᾶς ἔβγαλε ἀπὸ τὸν Ἅδην καὶ μᾶς ἔσωσεν ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ θανάτου. Μᾶς ἐγλύτωσε μέσα ἀπὸ τὸ καμίνι, μέσα ἀπὸ τὴν ἀναμμένην καὶ καιομένην φλόγα· μᾶς ἔσωσε μέσα ἀπὸ τὴν φωτιά.
66 Δοξολογεῖτε καὶ εὐχαριστεῖτε μὲ εὐγνωμοσύνην τὸν Κύριον, διότι εἶναι εὐεργετικὸς καὶ γεμᾶτος καλωσύνην, διότι τὸ ἔλεος καὶ ἡ εὐσπλαγχνία του εἶναι ἀνεξάντλητα καὶ διαρκοῦν αἰωνίως.
67 Ὅλοι σεῖς οἱ ὁποῖοι λατρεύετε τὸν Κύριον, δοξολογεῖτε καὶ εὐχαριστεῖτε τὸν Κύριον, τὸν ἀληθινὸν καὶ ζωντανὸν Θεόν, ὁ ὁποῖος κατεξουσιάζει καὶ κατεντροπιάζει τοὺς ψευδοθεοὺς τῶν εἰδώλων· ὑμνεῖτε καὶ δοξολογεῖτε Αὐτόν, διότι τὸ ἔλεος καὶ ἡ εὐσπλαγχνία του εἶναι ἀνεξάντλητα καὶ μένουν καὶ διαρκοῦν αἰωνίως>.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
αὶ συστὰς Ἀζαρίας προσηύξατο οὕτως καὶ ἀνοίξας τὸ στόμα αὐτοῦ ἐν μέσῳ τοῦ πυρὸς εἶπεν·	ταθεὶς δὲ ὄρθιος ὁ Ἀζαρίας ἐν μέσῳ τοῦ πυρός, ἤνοιξε τὸ στόμα αὐτοῦ, προσηυχήθη πρὸς τὸν Θεὸν καὶ εἶπε:	αὶ ὁ Ἀζαρίας <ὁ ἕνας ἀπὸ τοὺς Τρεῖς Παῖδας>, ἀφοῦ ἐστάθη ὄρθιος <μαζὶ μὲ τοὺς ἄλλους δύο> εἰς τὸ μέσον τῆς φωτιᾶς καὶ ἄνοιξε τὸ στόμα του, προσηυχήθη εἰς τὸν Θεόν <ἐκ μέρους καὶ τῶν ἄλλων δύο συντρόφων του> καὶ εἶπεν:
2 Εὐλογητός εἶ, Κύριε ὁ Θεὸς τῶν πατέρων ἡμῶν, καὶ αἰνετός, καὶ δεδοξασμένον τὸ ὄνομά σου εἰς τοὺς αἰῶνας,	2 <Εὐλογημένος εἶσαι, Κύριε ὁ Θεὸς τῶν πατέρων μας, ἄξιος παντὸς ἐπαίνου· δοξασμένον τὸ Ὄνομά σου εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.	2 <Εἶσαι ἄξιος νὰ ὑμνῆσαι, νὰ εὐλογῆσαι καὶ νὰ δοξάζεσαι, Κύριε, ὁ Θεὸς τῶν πατέρων μας, καὶ ἄξιος παντὸς ὕμνου καὶ τὸ ὄνομά σου εἶναι αἰνετὸν καὶ δοξασμένον εἰς τοὺς ἀπεράντους αἰῶνας τῶν αἰώνων·
3 ὅτι δίκαιος εἶ ἐπὶ πᾶσιν, οἷς ἐποίησας ἡμῖν, καὶ πάντα τὰ ἔργα σου ἀληθινά, καὶ εὐθεῖαι οἱ ὁδοί σου, καὶ πᾶσαι αἱ κρίσεις σου ἀλήθεια,	3 Διότι εἶσαι δίκαιος εἰς ὅλα ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα ἔκαμες πρὸς ἡμᾶς. Ὅλα τὰ ἔργα σου εἶναι ἀληθινά. Αἱ ὁδοί, τὰς ὁποίας σὺ ἔδωσες ἐντολὴν νὰ ἀκολουθῶμεν, εἶναι εὐθεῖαι καὶ ἀσφαλεῖς. Ὅλαι αἱ ἀποφάσεις σου ὀρθαί.	3 διότι εἶσαι δίκαιος εἰς ὅλα ὅσα ἔκαμες εἰς ἡμᾶς, καὶ ὅλα τὰ ἔργα σου εἶναι ὀρθὰ καὶ ἀληθινὰ καὶ οἱ δρόμοι σου εἶναι εὐθεῖς, ὅλες δὲ οἱ ἀποφάσεις καὶ τιμωρίες σου εἶναι ὀρθές, ἀληθινὲς καὶ δίκαιες.
4 καὶ κρίματα ἀληθείας ἐποίησας κατὰ πάντα, ἅ ἐπήγαγες ἡμῖν καὶ ἐπὶ τὴν πόλιν τὴν ἁγίαν τὴν τῶν πατέρων ἡμῶν Ἱερουσαλήμ, ὅτι ἐν ἀληθείᾳ καὶ χρίσει ἐπήγαγες ταῦτα πάντα, διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν.	4 Δικαίας ἀποφάσεις ἀλαθήτου κρίσεως ἐξέδωσες δι' ὅλας ἐκείνας τὰς τιμωρίας καὶ θλίψεις, τὰς ὁποίας ἔστειλες εἰς ἡμᾶς καὶ ἐναντίον τῆς Ἱερουσαλήμ, τῆς ἁγίας πόλεως τῶν προγόνων μας. Διότι μὲ ἀκρίβειαν καὶ μὲ δικαίαν κρίσιν ἐπέφερες ὅλα αὐτὰ ἐναντίον μας ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν μας.	4 Δίκαιες ἐπίσης εἶναι οἱ ἀποφάσεις ποὺ ἔλαβες καὶ ἐξέδωκες, προκειμένου νὰ ἐπιφέρῃς ὅλες ἐκεῖνες τὶς τιμωρίες ἐναντίον μας καὶ ἐναντίον τῆς ἁγίας πόλεως Ἱερουσαλήμ, τῆς πόλεως τῶν πατέρων μας· διότι, πράγματι, μὲ ὀρθὴν καὶ δικαίαν ἀπόφασιν ἐπέφερες ἐναντίον μας ὅλες αὐτὲς τὶς συμφορές, ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν μας.
5 Ὅτι ἡμάρτομεν καὶ ἠνομήσαμεν ἀποστῆναι ἀπὸ σοῦ	5 Διότι ἡμεῖς ἡμαρτήσαμεν, παρέβημεν τὸν Νόμον σου καὶ ἀπεμακρύνθημεν ἀπὸ σέ.	5 Διότι ἁμαρτήσαμε καὶ παρέβημεν τὸν ἅγιον Νόμον σου μὲ τὸ νὰ σὲ ἐγκαταλείψωμεν καὶ ἀπομακρυνθῶμεν ἀπὸ Σέ, τὸν ἀγαθὸν Δεσπότην καὶ παντοδύναμον προστάτην·
6 καὶ ἐξημάρτομεν ἐν πᾶσι καὶ τῶν ἐντολῶν σου οὐκ ἠκούσαμεν, οὐδὲ συνετηρήσαμεν οὐδὲ ἐποιήσαμεν καθὼς ἐνετείλω ἡμῖν, ἵνα εὖ ἡμῖν γένηται.	6 Ἡμαρτήσαμεν εἰς ὅλα, δὲν ὑπηκούσαμεν εἰς τὰς ἐντολάς σου, δὲν ἐφυλάξαμεν καὶ δὲν ἐπράξαμεν σύμφωνα μὲ ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα σὺ μᾶς εἶχες διατάξει, διὰ νὰ ζήσωμεν εὐτυχεῖς καὶ ἀσφαλεῖς.	6 καὶ ἁμαρτήσαμε ὅλως διόλου εἰς ὅλα καὶ δὲν ὑπακούσαμε εἰς τὶς σωτήριες ἐντολές σου, οὔτε ἐφυλάξαμε μὲ προσοχὴν οὔτε ἐφαρμόσαμε ὅσα μᾶς διέταξες, ὥστε νὰ εὐτυχήσωμεν.
7 Καὶ πάντα, ὅσα ἐπήγαγες ἡμῖν καὶ πάντα ὅσα ἐποίησας ἡμῖν, ἐν ἀληθινῇ κρίσει ἐποίησας	7 Διὰ τοῦτο ὅλα ὅσα σὺ ἔφερες ἐναντίον μας, ὅλα ὅσα ἔπραξες εἰς τιμωρίαν μας, τὰ ἔκαμες κατὰ δίκαιον καὶ ἀληθινὴν κρίσιν.	7 Λόγῳ τῆς ἀνυπακοῆς καὶ ἀποστασίας μᾶς, ὅλες τὶς θλίψεις καὶ ταλαιπωρίες ποὺ ἔστειλες ἐναντίον μας καὶ ὅλες τὶς τιμωρίες ποὺ ἐπέφερες ἐναντίον μας ὀρθῶς καὶ δικαίως τὶς ἐνήργησες καὶ τὶς ἐπέβαλες.
8 καὶ παρέδωκας ἡμᾶς εἰς χεῖρας ἐχθρῶν ἀνόμων, ἐχθίστων ἀποστατῶν, καὶ βασιλεῖ ἀδίκῳ καὶ πονηροτάτῳ παρὰ πᾶσαν τὴν γῆν.	8 Καὶ παρέδωκες ἡμᾶς εἰς χεῖρας παρανόμων ἐχθρῶν, ἀποστατῶν, μισητοτάτων, εἰς χεῖρας βασιλέως ἀδίκου καὶ μοχθηροτάτου ἀπὸ ὅλους τοὺς βασιλεῖς τῆς γῆς.	8 Καὶ μᾶς παρέδωκες αἰχμαλώτους εἰς χέρια ἐχθρῶν ἀνόμων, οἱ ὁποῖοι, κινούμενοι ἀπὸ σκοτεινὸν φανατισμόν, μᾶς μισοῦν μὲ ἄσβεστον μῖσος καὶ εἶναι ἀποστάται ἀπὸ Σέ· <μᾶς παρέδωκες> καὶ εἰς τὰ χέρια ἑνὸς βασιλιᾶ, τοῦ ὁποίου ὅμοιος εἰς ἀδικίαν, κακότητα καὶ σκληρότητα δὲν ὑπάρχει εἰς ὅλην τὴν γῆν.
9 Καὶ νῦν οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἀνοῖξαι τὸ στόμα· αἰσχύνη καὶ ὄνειδος ἐγενήθημεν τοῖς δούλοις σου καὶ τοῖς σεβομένοις σε.	9 Τώρα δέ, Κύριε, δὲν ἔχομεν τὸ σθένος νὰ ἀνοίξωμεν τὸ στόμα μας πρὸς σέ. Καταισχύνῃ καὶ ὄνειδος ἐγίναμεν διὰ τοὺς δούλους σου, ποὺ σὲ ὑπηρετοῦν, διὰ τοὺς ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι σὲ λατρεύουν.	9 Καὶ τώρα δὲν ἔχομεν τὴν τόλμην ἀλλ' οὔτε καὶ τὸ δικαίωμα νὰ ἀνοίξωμεν τὸ στόμα μας καὶ νὰ παραπονεθῶμεν· καταντήσαμε ἐντροπὴ καὶ ἀντικείμενον λοιδορίας καὶ καταφρονήσεως ἐνώπιον τῶν δούλων σου καὶ ἐνώπιον αὐτῶν οἱ ὁποῖοι Σὲ εὐλαβούνται καὶ Σὲ λατρεύουν.
10 Μὴ δὴ παραδῴης ἡμᾶς εἰς τέλος διὰ τὸ ὄνομά σου καὶ μὴ διασκεδάσῃς τὴν διαθήκην σου	10 Ἀλλὰ σὲ ἱκετεύομεν· διὰ τὸ ἅγιον καὶ φιλάνθρωπον Ὄνομά σου μὴ μᾶς παραδώσῃς εἰς πλήρη ὄλεθρον καὶ μὴ διαλύσῃς τὴν συιμφωνίαν, ποὺ συνῆψες μὲ τοὺς πατέρας μας.	10 Παρ' ὅλα αὐτὰ Σὲ ἱκετεύομεν: Χάριν τοῦ ἁγίου ὀνόματός σου <ἐλέησέ μας, δεῖξε φιλανθρωπίαν καί> μὴ μᾶς παραδώσῃς εἰς τελείαν καὶ ὁλοκληρωτικὴν καταστροφὴν καὶ μὴ διαρρήξῃς, μὴ ἀπαρνηθῇς καὶ ἀκυρώσῃς τὴν συμφωνίαν ποὺ ἔκαμες μὲ τοὺς πατέρας μας, σύμφωνα μὲ τὴν ὁποίαν Σὺ θὰ εἶσαι Θεός των, αὐτοὶ δὲ λαὸς ἰδικός σου.
11 καὶ μὴ ἀποστήσῃς τὸ ἔλεός σου ἀφ' ἡμῶν διὰ Ἁβραὰμ τὸν ἠγαπημένον ὑπὸ σοῦ καὶ διὰ Ἰσαὰκ τὸν δοῦλόν σου καὶ Ἰσραὴλ τὸν ἅγιόν σου,	11 Μὴ ἀπομακρύνῃς ἀπὸ ἡμᾶς τὸ ἔλεός σου πρὸς χάριν τοῦ ἀγαπητοῦ σου Ἀβραάμ, πρὸς χάριν τοῦ δούλου σου Ἰσαὰκ καὶ τοῦ Ἰακώβ, τοῦ ἁγίου σου.	11 Μὴ ἀπομακρύνῃς ἐπίσης τὴν συμπάθειαν καὶ τὴν εὐσπλαγχνίαν σου· ὄχι διότι τὰ ἀξίζομεν, ἀλλὰ χάριν τοῦ ἀγαπημένου σου <πατριάρχου μας> Ἀβραὰμ καὶ χάριν τοῦ ἀφωσιωμένου σου δούλου <πατριάρχου μᾶς> Ἰσαὰκ καὶ χάριν τοῦ ἁγίου σου <πατριάρχου μας> Ἰακώβ,
12 οἷς ἐλάλησας πληθῦναι τὸ σπέρμα αὐτῶν ὡς τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ καὶ ὡς τὴν ἄμμον τὴν παρὰ τὸ χεῖλος τῆς θαλάσσης.	12 Εἰς αὐτοὺς εἶπες καὶ ὑπεσχέθης, νὰ πληθύνῃς τοὺς ἀπογόνους των καὶ νὰ τοὺς ἀναδείξῃς ὡς πρὸς τὸ πλῆθος ὡσὰν τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ καὶ ὡσὰν τὴν ἄμμον, ποὺ ὑπάρχει εἰς τὴν παραλίαν τῆς θαλάσσης.	12 εἰς τοὺς ὁποίους ὑπεσχέθης ἐπανειλημμένως ὅτι θὰ πολλαπλασιάσῃς καὶ θὰ πληθύνῃς τοὺς ἀπογόνους των ὡσὰν τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ καὶ ὡσὰν τὴν ἄμμον ποὺ εἶναι εἰς τὴν ἀκροθαλασσιά.
13 Ὅτι, δέσποτα, ἐσμικρύνθημεν παρὰ πάντα τὰ ἔθνη καὶ ἐσμεν ταπεινοὶ ἐν πάσῃ τῇ γῇ σήμερον διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν,	13 Σὲ παρακαλοῦμεν θερμῶς, Δέσποτα, διότι ἡμεῖς σήμερον ἐγίναμεν ὀλιγώτεροι καὶ μικρότεροι ἀπὸ ὅλα τὰ ἔθνη. Ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν μας εἴμεθα σήμερον εἰς ὅλην τὴν οἰκουμένην ἐξευτελισμένοι καὶ ἄσημοι.	13 Διότι, Δέσποτα, ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὶς ὑποσχέσεις ἐκεῖνες, σήμερα ἐγίναμε οἱ ὀλιγαριθμότεροι ἀπὸ ὅλα τὰ ἄλλα ἔθνη καὶ εἴμεθα περιφρονημένοι καὶ ἐξευτελισμένοι εἰς ὅλην τὴν γῆν, ἕνεκα τῶν ἁμαρτιῶν μας.
14 καὶ οὐκ ἔστιν ἐν τῷ καιρῷ τούτῳ ἄρχων καὶ προφήτης καὶ ἡγούμενος, οὐδὲ ὁλοκαύτωσις οὐδὲ θυσία οὐδὲ προσφορὰ οὐδὲ θυμίαμα, οὐ τόπος τοῦ καρπῶσαι ἐνώπιόν σου καὶ εὑρεῖν ἔλεος·	14 Εἰς τὴν ἐποχήν μας αὐτὴν δὲν ὑπάρχει βασιλεὺς δι' ἡμᾶς, οὔτε προφήτης, οὔτε κανένας ἄλλος ἄρχων. Δὲν προσφέρονται πλέον ὁλοκαυτώματα, οὔτε ἀναίμακτοι θυσίαι, οὔτε θυμίαμα, οὔτε καὶ ὑπάρχει ναὸς καὶ θυσιαστὴριον, διὰ νὰ προσφέρωμεν ἐνώπιόν σου τὰς θυσίας μας καὶ νὰ εὕρωμεν ἔλεος.	14 Καὶ κατὰ τὴν ἐποχὴν αὐτὴν δὲν ὑπάρχει πλέον εἰς ἡμᾶς οὔτε πολιτικὸς ἡγέτης οὔτε προφήτης οὔτε θρησκευτικὸς ἀρχηγός· οὔτε θυσία ὁλοκαυτώματος προσφέρεται, οὔτε ἄλλη αἱματηρὴ θυσία, οὔτε θυσία ἀναίμακτη, οὔτε θυμίαμα, ἀλλ' οὔτε καὶ τόπος <ναὸς καὶ θυσιαστήριον>, εἰς τὸν ὁποῖον νὰ προσφέρωμεν τὰ πρωτογεννήματά μας ἐνώπιόν Σου καὶ νὰ λάβωμεν τὸ ἔλεος καὶ τὴν εὐσπλαγχνίαν σου.
15 ἀλλ' ἐν ψυχῇ συντετριμμένῃ καὶ πνεύματι ταπεινώσεως προσδεχθείημεν	15 Ἀλλὰ ἂς προσφερθῶμεν ὡς θυσία ἐνώπιόν σου καὶ ἂς γίνωμεν δεκτοὶ ἀπὸ σὲ μὲ ψυχὴν συντετριμμένην καὶ πνεῦμα ταπεινωμένον.	15 Ἐφ’ ὅσον λοιπὸν δὲν ἔχομεν τὴν δυνατότητα νὰ Σοῦ προσφέρωμεν τὶς θυσίες μας, ἂς γίνωμεν δεκτοὶ ἀπὸ Σὲ προσφέροντες εἰς τὴν ἀγαθότητά σου ψυχὴν ἡ ὁποία ἔχει συντριβῆ ἀπὸ εἰλικρινῆ μετάνοιαν καὶ φρόνημα ταπεινόν.
16 ὡς ἐν ὁλοκαυτώμασι κριῶν καὶ ταύρων καὶ ὡς ἐν μυριάσιν ἀρνῶν πιόνων, οὕτως γενέσθω ἡ θυσία ἡμῶν ἐνώπιόν σου σήμερον καὶ ἐκτελέσαι ὄπισθέν σου, ὅτι οὐκ ἔσται αἰσχύνη τοῖς πεποιθόσιν ἐπὶ σέ.	16 Σὺ δέ, Κύριε, ἐν τῷ ἐλέει σου, ὅπως θὰ ἐδέχεσο ὁλοκαυτώματα κριῶν καὶ ταύρων καὶ μυριάδων ἀμνῶν καλοθρεμμένων, ἔτσι ἂς γίνῃ σήμερα δεκτὴ ἡ θυσία μας αὐτὴ ἐνώπιόν σου. Σὲ ἀκολουθοῦντες προσφέρομεν αὐτὴν τὴν θυσίαν, διότι εἴμεθα ἀπολύτως βέβαιοι, ὅτι δὲν θὰ ἐντραποῦν ποτὲ ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι ἔχουν πίστιν καὶ στηρίζουν τὴν πεποίθησίν των εἰς σέ.	16 Ὅπως ἐὰν Σοῦ ἐπροσφέραμε θυσίες ὁλοκαυτωμάτων κριῶν καὶ ταύρων, ὅπως ἐὰν Σοῦ ἐπροσφέραμε θυσίαν ἀπὸ μυριάδες παχιὰ ἀρνιά, κατὰ παρόμοιον τρόπον ἂς γίνῃ δεκτὴ ὡς ἰσάξια ἡ θυσία μας αὐτὴ ἐνώπιόν Σου σήμερα. Αὐτὴ δὲ ἡ ἐξ ὅλης ψυχῆς θυσία μας, ἡ συντετριμμένη ἀπὸ εἰλικρινῆ μετάνοιαν καὶ ταπεινὸν φρόνημα, ἂς Σὲ ἀκολουθῇ πάντοτε· ὅπου εἶσαι Σὺ νὰ εἶναι καὶ ἡ θυσία αὐτή, διότι εἶναι ἀδύνατον νὰ κατεντροπιασθοῦν ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι στηρίζουν τὴν πεποίθησιν καὶ τὶς ἐλπίδες των εἰς Σέ.
17 Καὶ νῦν ἐξακολουθοῦμεν ἐν ὅλῃ καρδίᾳ καὶ φοβούμεθά σε καὶ ζητοῦμεν τὸ πρόσωπόν σου,	17 Διότι καὶ τώρα ἀκόμη ἀκολουθοῦμεν τὰς ἐντολάς σου μὲ ὅλην μας τὴν καρδίαν. Σὲ σεβόμεθα καὶ ἀναζητοῦμεν μετὰ πόθου τὸ πρόσωπόν σου.	17 Καὶ τώρα συνεχίζομεν νὰ Σὲ ἀκολουθῶμεν μὲ ὅλην μας τὴν καρδιά καὶ Σὲ εὐλαβούμεθα βαθύτατα· ζητοῦμεν δὲ μὲ ἐπιμονὴν καὶ ζῆλον νὰ ἴδωμεν τὸ πρόσωπόν σου, νὰ συναντήσωμεν τὴν εὐμένειάν σου καὶ νὰ εὐαρεστήσωμεν ἐνώπιόν Σου.
18 μὴ καταισχύνῃς ἡμᾶς, ἀλλὰ ποίησον μεθ' ἡμῶν κατὰ τὴν ἐπιείκειάν σου κατὰ τὸ πλῆθος τοῦ ἐλέους σου	18 Μὴ μᾶς κατεντροπιάσῃς, Κύριε, ἀλλὰ δεῖξε καὶ εἰς τὴν περίστασιν αὐτὴν ἀπέναντί μας τὴν ἐπιείκειάν σου καὶ τὸ πλῆθος τοῦ ἐλέους σου.	18 Μὴ μᾶς κατεντροπιάσῃς μὲ τὴν ἀποδοκιμασίαν σου, ἀλλὰ μεταχειρίσου μας ὄχι κατὰ τὸν δίκαιον θυμόν σου, ἀλλὰ σύμφωνα μὲ τὴν ἐπιείκειάν σου καὶ τὸ ἀπέραντον πλῆθος τοῦ ἐλέους σου καὶ τὴν πολλὴν σοῦ εὐσπλαγχνίαν.
19 καὶ ἐξελοῦ ἡμᾶς κατὰ τὰ θαυμάσιά σου καὶ δὸς δόξαν τῷ ὀνόματί σου, Κύριε. Καὶ ἐντραπείησαν πάντες οἱ ἐνδεικνύμενοι τοῖς δούλοις, σου κακὰ	19 Σύμφωνα μὲ τὰ ἀναρίθμητα θαύμαστά σου ἔργα, ποὺ ἔχεις πράξει εἰς προστασίαν τοῦ λαοῦ σου, γλύτωσέ μας καὶ σήμερα καὶ δόξασε ἔτσι τὸ Ὄνομά σου. Ἂς καταισχυνθοῦν ὅλοι ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι φέρονται μὲ σκληρὸν τρόπον καὶ διαπράττουν κακότητας εἰς τοὺς δούλους σου.	19 Καὶ λύτρωσέ μας ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς μας μὲ τὶς θαυμαστὲς ἐνέργειές σου καὶ μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον δόξασε τὸ πάντιμον ὄνομά σου, Κύριε. Ἂς καταισχυνθοῦν δὲ καὶ ἂς ἐντροπιασθοῦν ὅλοι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι κακομεταχειρίζονται καὶ τυραννοῦν τοὺς δούλους σου.
20 καὶ καταισχυνθείησαν ἀπὸ πάσης δυναστείας, καὶ ἡ ἰσχὺς αὐτῶν συντριβείη·	20 Ἂς καταισχυνθοῦν καὶ ἂς ἀποδειχθῇ ἀνύπαρκτος καὶ ἀνίσχυρος ἡ ἐναντίον μας δύναμίς των. Ἂς συντριβῇ ἡ ἰσχύς των.	20 Ἂς κατεντροπιασθοῦν μὲ τὸ νὰ ἀποστερηθοῦν οἰανδήποτε ἐξουσίαν ποὺ σήμερα κατέχουν, καὶ ἡ δύναμίς των εἴθε νὰ συντριβῇ.
21 καὶ γνώτωσαν ὅτι σὺ εἶ Κύριος Θεός μόνος καὶ ἔνδοξος ἐφ' ὅλην τὴν οἰκουμένην.	21 Καὶ ἂς μάθουν, ὅτι σὺ εἶσαι ὁ μόνος ἀληθινὸς Κύριος καὶ Θεός, ἔνδοξος εἰς ὅλην τὴν οἰκουμένην>!	21 Καὶ ἂς γνωρίσουν πλέον ἐπάνω εἰς τὰ πράγματα ὅτι Σὺ καὶ κανένας ἄλλος εἶσαι Κύριος ὁ Θεός, ὁ μόνος ἔνδοξος εἰς ὁλόκληρον τὴν οἰκουμένην>.
22 Καὶ οὐ διέλιπον οἱ ἐμβάλλοντες αὐτοὺς ὑπηρέται τοῦ βασιλέως καίοντες τὴν κάμινον νάφθαν καὶ πίσσαν καὶ στιππύον καὶ κληματίδα.	22 Οἱ ὑπηρέται τοῦ βασιλέως, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ρίψει αὐτοὺς εἰς τὴν κάμινον, ἐτροφοδοτοῦσαν ἀκαταπαύστως τὸ πῦρ μὲ νάφθαν καὶ πίσσαν καὶ στουπὶ καὶ κληματόβεργες.	22 Καθ’ ὅλην τὴν διαρκειαν τῆς προσευχῆς τοῦ Ἀζαρίου, οἱ ὑπηρέται οἱ ὁποῖοι εἶχαν ρίψει τοὺς τρεῖς Ἰουδαίους εἰς τὸ καμίνι δὲν ἐσταμάτησαν νὰ τροφοδοτοῦν συνεχῶς τὴν φωτιὰ τοῦ καμινιοῦ μὲ τὶς πολὺ εὔφλεκτες ὕλες, νάφθαν <ἀκατέργαστον πετρέλαιον>, πίσσαν, στουπιὰ καὶ κληματόβεργες.
23 Καὶ διεχεῖτο ἡ φλὸξ ἐπάνω τῆς καμίνου ἐπὶ πήχεις τεσσαρακονταεννέα.	23 Ἡ φλόγα ἔβγαινε καὶ ἀνήρχετο ἐπάνω ἀπὸ τὴν κάμινον εἰς ὕψος σαρανταεννέα πήχεων.	23 Καὶ οἱ φλόγες ἐξεχύνοντο ἐπάνω ἀπὸ τὸ καμίνι καὶ ἔφθαναν εἰς ὕψος σαράντα ἐννέα πήχεων <δηλαδή, περὶ τὰ 25 μέτρα>.
24 Καὶ διώδευσε καὶ ἐνεπύρισεν οὓς εὗρε περὶ τὴν κάμινον τῶν Χαλδαίων.	24 Ἐξηπλώθη ὁλόγυρα καὶ ἔκαυσε τοὺς Χαλδαίους, ποὺ ἦσαν γύρω ἀπὸ τὴν κάμινον.	24 Ἐξεχύθησαν δὲ οἱ φλόγες καὶ ἀπλώθηκαν γύρω - γύρω ἀπὸ τὸ καμίνι καὶ κατέκαυσαν ὅσους Χαλδαίους εὐρῆκαν κοντὰ καὶ γύρω ἀπὸ τὸ καμίνι.
25 Ὁ δὲ ἄγγελος Κυρίου συγκατέβη ἅμα τοῖς περὶ τὸν Ἀζαρίαν εἰς τὴν κάμινον καὶ ἐξετίναξε τὴν φλόγα τοῦ πυρὸς ἐκ τῆς καμίνου	25 Ἄγγελος δὲ Κυρίου κατέβη καὶ ἦτο μαζῆ μὲ τοὺς περὶ τὸν Ἀζαρίαν ἐντὸς τῆς καμίνου. Αὐτὸς ἐξετίναξε τὴν φλόγα τοῦ πυρὸς ἀπὸ τὴν κάμινον	25 Ἐνῷ δὲ αὐτὰ συνέβαιναν ἔξω ἀπὸ τὸ καμίνι, ὁ ἄγγελος τοῦ Κυρίου κατέβη καὶ εὑρέθη μαζὶ μὲ τὸν Ἀζαρίαν καὶ τοὺς φίλους του καὶ ἐτίναξε καὶ διεσκόρπισε μὲ ὁρμὴν τὶς φλόγες τῆς φωτιᾶς ἔξω ἀπὸ τὸ καμίνι.
26 καὶ ἐποίησε τὸ μέσον τῆς καμίνου ὡς πνεῦμα δρόσου διασυρίζον, καὶ οὐχ ἥψατο αὐτῶν τὸ καθόλου τὸ πῦρ καὶ οὐκ ἐλύπησεν οὐδὲ παρηνώχλησεν αὐτοῖς.	26 καὶ ἔκαμεν, ὥστε εἰς τὸ μέσον τῆς καμίνου νὰ ὑπάρχῃ δροσερός, ἐλαφρῶς συρίζων ἀήρ. Ἔτσι δὲ τὸ πῦρ οὔτε καὶ τοὺς ἤγγισε κἄν, οὔτε τοὺς ἐστενοχώρησε, οὔτε καὶ τοὺς ἠνώχλησε καθόλου.	26 Καὶ μετέβαλε τὸ μέσον τοῦ πυρακτωμένου καμινιοῦ εἰς τόπον ὅπου ἐφυσοῦσε σφυρίζοντας ἁπαλὰ ἄνεμος δροσερός, ἔτσι ὥστε ἡ φωτιὰ καθόλου δὲν τοὺς ἄγγισε, οὔτε τοὺς ἔβλαψεν οὔτε καὶ τοὺς ἐνώχλησε εἰς τὸ παραμικρόν.
27 Τότε οἱ τρεῖς ὡς ἐξ ἑνὸς στόματος ὕμνουν καὶ ἐδόξαζον καὶ ηὐλόγουν τὸν Θεὸν ἐν τῇ καμίνῳ λέγοντες·	27 Τότε οἱ τρεῖς παῖδες, ὡς ἐὰν εἶχαν ἕνα στόμα, ὑμνολογοῦσαν καὶ ἐδόξαζαν καὶ εὐλογοῦσαν τὸν Θεὸν μέσα εἰς τὴν, κάμινον λέγοντες·	27 Τότε οἱ Τρεῖς Παῖδες, ὡσὰν νὰ εἶχαν ἕνα στόμα, ἄρχισαν νὰ ὑμνοῦν καὶ νὰ δοξολογοῦν καὶ νὰ εὐλογοῦν τὸν Θεὸν μέσα εἰς τὸ καμίνι, λέγοντες:
28 Εὐλογητὸς εἶ Κύριε ὁ Θεὸς τῶν πατέρων ἡμῶν, καὶ αἰνετὸς καὶ ὑπερυψούμενος εἰς τοὺς αἰῶνας,	28 <Εὐλογημένος εἶσαι, Κύριε ὁ Θεὸς τῶν πατέρων μας, ἄξιος πάσης ὑμνολογίας, καὶ ὑπερυψούμενος εἰς τοὺς αἰῶνας.	28 <Εὐλογητὸς καὶ δοξασμένος εἶσαι, Κύριε ὁ Θεὸς τῶν πατέρων μας, Σὺ ὁ ὁποῖος εἶσαι ἄξιος νὰ ὑμνῆσαι καὶ νὰ ἐξυψώνεσαι πέραν ἀπὸ κάθε μέτρον εἰς τοὺς αἰῶνας,
29 καὶ εὐλογημένον τὸ ὄνομα τῆς δόξης σου τὸ ἅγιον καὶ ὑπεραινετὸν καὶ ὑπερυψούμενον εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.	29 Εὐλογημένον ἂς εἶναι τὸ ἅγιον Ὄνομα τῆς δόξης σου, ἀνώτερον ἀπὸ κάθε ὑμνολογίαν, ὑπερυψούμενον εἰς ὅλους τοὺς αἰῶνας.	29 καὶ δοξασμένον ἂς εἶναι τὸ ἔνδοξον καὶ ἅγιον ὄνομά σου, τὸ ὁποῖον εἶναι ἄξιον νὰ ὑμνῆται καὶ νὰ ἐξυψώνεται πέραν ἀπὸ κάθε μέτρον εἰς ὅλους τοὺς αἰῶνας.
30 Εὐλογημένος εἶ ἐν τῷ ναῷ τῆς ἁγίας δόξης σου καὶ ὑπερύμνητος καὶ ὑπερένδοξος εἰς τοὺς αἰῶνας.	30 Εὐλογημένος εἶσαι εἰς τὸν ναὸν τῆς ἁγίας δόξης σου, ἀνώτερος ἀπὸ κάθε ὕμνον, καὶ ὑπερένδοξος εἰς τοὺς αἰῶνας.	30 Εὐλογημένος καὶ δοξασμένος εἶσαι εἰς τὸν Ναὸν τῆς ἁγίας δόξης σου, ἀνώτερος ἀπὸ κάθε ὕμνον καὶ ἀπὸ κάθε δόξαν εἰς τοὺς ἀπεράντους αἰῶνας.
31 Εὐλογημένος εἶ ὁ ἐπιβλέπων ἀβύσσους, καθήμενος ἐπὶ Χερουβὶμ καὶ αἰνετὸς καὶ ὑπερυψούμενος εἰς τοὺς αἰῶνας.	31 Ευλογημένος εἶσαι σύ, ποὺ ἐπιβλέπεις τὰ ἀπύθμενα βάθη τῶν θαλασσῶν, σὺ ποὺ κάθεσαι ἐπάνω εἰς τὰ Χερουβίμ, ἄξιος παντὸς ὕμνου, καὶ ὑπερυψούμενος εἰς ὅλους τοὺς αἰῶνας.	31 Εὐλογημένος καὶ δοξασμένος εἶσαι Σύ, ὁ ὁποῖος ἀπὸ τὸ ὕψος τοῦ οὐρανοῦ παρακολουθεῖς καὶ ἐποπτεύεις τὰ ἀπύθμενα βάθη τῶν θαλασσῶν, Σὺ ὁ ὁποῖος κάθεσαι ἐπάνω εἰς τὰ Χερουβὶμ <ὡσὰν ἐπάνω εἰς θρόνον> καὶ ἔχεις ὑπὸ τὴν ἐξουσίαν σου ὅλες τὶς ἀγγελικὲς δυνάμεις, καὶ ὁ ὁποῖος εἶσαι ἄξιος νὰ ὑμνῆσαι καὶ νὰ δοξολογῆσαι πέραν ἀπὸ κάθε μέτρον εἰς τοὺς ἀπεράντους αἰῶνας.
32 Εὐλογημένος εἶ ἐπὶ θρόνου τῆς βασιλείας σου καὶ ὑπερύμνητος καὶ ὑπερυψούμενος εἰς τοὺς αἰῶνας.	32 Εὐλογημένος εἶσαι σύ, ὁ ὁποῖος κάθεσαι ἐπὶ τοῦ λαμπροῦ θρόνου τῆς ἐνδόξου βασιλείας σου, ἀνώτερος ἀπὸ κάθε ὕμνον καὶ ἄξιος νὰ μεγαλύνεσαι εἰς τοὺς αἰῶνας.	32 Εὐλογημένος καὶ δοξασμένος εἶσαι Σύ, ὁ ὁποῖος κάθεσαι εἰς τὸν ἔνδοξον θρόνον τῆς παντοκρατορικῆς καὶ αἰωνίου βασιλείας σου, καὶ ὁ ὁποῖος εἶσαι ἄξιος νὰ ὑμνῆσαι καὶ νὰ δοξολογῆσαι πέραν ἀπὸ κάθε μέτρον εἰς τοὺς ἀπεράντους αἰῶνας.
33 Εὐλογημένος εἶ ἐν τῷ στερεώματι τοῦ οὐρανοῦ καὶ ὑμνητὸς καὶ δεδοξασμένος εἰς τοὺς αἰῶνας.	33 Εὐλογημένος εἶσαι σύ, ὁ ὁποῖος κυριαρχεῖς εἰς τὸ στερέωμα τοῦ οὐρανοῦ, ἄξιος νὰ ὑμνῆσαι καὶ νὰ δοξάζεσαι εἰς τοὺς αἰῶνας.	33 Εὐλογημένος καὶ δοξασμένος εἶσαι Σύ, ὁ ὁποῖος βασιλεύεις καὶ κυριαρχεῖς εἰς τὸ στερέωμα τοῦ οὐρανοῦ, Σὺ ὁ ὁποῖος εἶναι ἄξιον καὶ πρέπον νὰ ὑμνῆσαι, νὰ δοξάζεσαι πέραν παντὸς μέτρου εἰς τοὺς ἀπεράντους αἰῶνας.
34 Εὐλογεῖτε, πάντα τὰ ἔργα Κυρίου τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.	34 Εὐλογεῖτε τὸν Κύριον ὅλα τὰ δημιουργήματα τοῦ Κυρίου. Ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.	34 Εὐλογεῖτε καὶ δοξάζετε, ὅλα τὰ οὐράνια καὶ ἐπίγεια δημιουργήματα τοῦ Κυρίου, ἔμψυχα καὶ ἄψυχα, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ δοξολογεῖτε Αὐτὸν πέραν ἀπὸ κάθε μέτρον εἰς τοὺς ἀπεράντους αἰῶνας.
35 Εὐλογεῖτε, οὐρανοὶ τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.	35 Εὐλογεῖτε τὸν Κύριον οἱ οὐρανοί, ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.	35 Εὐλογεῖτε καὶ δοξάζετε, οὐρανοί, τὸν Κύριον ὑμνεῖτε καὶ δοξολογεῖτε Αὐτὸν πέραν ἀπὸ κάθε μέτρον εἰς τοὺς ἀπεράντους αἰῶνας.
36 Εὐλογεῖτε, ἄγγελοι Κυρίου τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.	36 Ἄγγελοι Κυρίου εὐλογεῖτε τὸν Κύριον, ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.	36 Εὐλογεῖτε καὶ δοξάζετε, ἀγγελικὲς δυνάμεις καὶ στρατιὲς τοῦ Κυρίου, τὸν Κύριον ὑμνεῖτε καὶ δοξολογεῖτε Αὐτὸν ὑπέρμετρα εἰς τοὺς αἰῶνας.
37 Εὐλογεῖτε, ὕδατα πάντα τὰ ὑπεράνω τοῦ οὐρανοῦ τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.	37 Ὅλα τὰ ὑπεράνω τοῦ οὐρανοῦ ὕδατα, εὐλογεῖτε τὸν Κύριον, ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.	37 Εύλογεῖτε καὶ δοξάζετε τὸν Κύριον, ὅλα τὰ ὕδατα ποὺ εὑρίσκονται ἀποθηκευμένα διὰ τῆς δυνάμεώς του ἐπάνω ἀπὸ τὴν ἀτμόσφαιραν καὶ εἰς τὸ στερέωμα, ποὺ ἐκτείνεται κάτω ἀπὸ τὰ ἄστρα· ὑμνεῖτε καὶ δοξολογεῖτε Αὐτὸν ὑπέρμετρα εἰς τοὺς αἰῶνας.
38 Εὐλογεῖτε, πᾶσαι αἱ δυνάμεις Κυρίου τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.	38 Ὅλαι αἱ δυνάμεις τοῦ Κυρίου, ἂς δοξάζετε τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε τὸ μεγαλεῖον του, μεγαλύνατε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.	38 Εὐλογεῖτε καὶ δοξάζετε, ὅλες οἱ στρατιὲς τῶν ἀγγελικῶν δυνάμεων τοῦ Κυρίου, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ δοξολογεῖτε Αὐτὸν ὑπέρμετρα εἰς τοὺς ἀπεράντους αἰῶνας.
39 Εὐλογεῖτε, ἥλιος καὶ σελήνη τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.	39 Ἥλιος καὶ σελήνη, εὐλογεῖτε τὸν Κύριον. Ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.	39 Εὐλογεῖτε καὶ δοξάζετε, ἥλιε καὶ σελήνη, τὸν Κύριον· ὑμνε·ῖτε καὶ δοξολογεῖτε Αὐτὸν ὑπέρμετρα εἰς τοὺς αἰῶνας.
40 Εὐλογεῖτε, ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.	40 Ὅλα τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ, εὐλογεῖτε τὸν Κύριον. Ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.	40 Εὐλογεῖτε καὶ δοξάζετε, ὅλα τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ δοξολογεῖτε Αὐτὸν ὑπέρμετρα εἰς τοὺς αἰῶνας.
41 Εὐλογείτω πᾶς ὄμβρος καὶ δρόσος τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.	41 Κάθε βροχὴ καὶ κάθε δρόσος, εὐλογεῖτε τὸν Κύριον. Ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.	41 Ἂς εὐλογῇ καὶ ἂς δοξάζῃ κάθε σταγόνα τῆς βροχῆς καὶ τῆς δροσιᾶς, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ δοξολογεῖτε Αὐτὸν ὑπέρμετρα εἰς τοὺς αἰῶνας.
42 Εὐλογεῖτε, πάντα τὰ πνεύματα τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.	42 Ὅλοι οἱ ἄνεμοι, δοξάζετε τὸν Κύριον. Ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.	42 Εὐλογεῖτε καὶ δοξάζετε, ὅλοι οἱ ἄνεμοι, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε Αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
43 Εὐλογεῖτε, πῦρ καὶ καῦμα τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.	43 Πῦρ καὶ θερμότης, εὐλογεῖτε τὸν Κύριον. Ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.	43 Εὐλογεῖτε καὶ δοξάζετε, φωτιὰ καὶ θερμότης, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ἐξαίρετε <ἐγκωμιάζετε> τὸ μεγαλεῖον του εἰς τοὺς αἰῶνας.
44 Εὐλογεῖτε, ψῦχος καὶ καύσων τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.	44 Ψῦχος καὶ καῦμα, εὐλογεῖτε τὸν Κύριον. Ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.	44 Εὐλογεῖτε καὶ δοξάζετε, ψῦχος καὶ καύσων, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε Αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
45 Εὐλογεῖτε, δρόσοι καὶ νιφετοὶ τὸν Κύριον · ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.	45 Δροσιὲς καὶ χιόνια, εὐλογεῖτε τὸν Κύριον. Ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.	45 Δροσιὲς καὶ νιφάδες τοῦ χιονιοῦ, εὐλογεῖτε καὶ δοξάζετε τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε Αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
46 Εὐλογεῖτε, νύκτες καὶ ἡμέραι τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.	46 Νύκτες καὶ ἡμέραι, εὐλογεῖτε τὸν Κύριον. Ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.	46 Νύκτες καὶ ἡμέρες, εὐλογεῖτε καὶ δοξάζετε τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ δοξολογεῖτε Αὐτὸν ὑπέρμετρα εἰς τοὺς αἰῶνας.
47 Εὐλογεῖτε, φῶς καὶ σκότος τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.	47 Φῶς καὶ σκότος, εὐλογεῖτε τὸν Κύριον. Ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.	47 Φῶς καὶ σκοτάδι, εὐλογεῖτε καὶ δοξάζετε τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ δοξολογεῖτε Αὐτὸν ὑπέρμετρα εἰς τοὺς αἰῶνας.
48 Εὐλογεῖτε, ψῦχος καὶ καῦμα, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.	48 Ψῦχος καὶ καύσων, εὐλογεῖτε τὸν Κύριον. Ὑμνεῖτε και ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.	48 Ψῦχος καὶ καύσων, εὐλογεῖτε καὶ δοξάζετε τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε Αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
49 Εὐλογεῖτε, πάχναι καὶ χιόνες, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.	49 Πάχναι καὶ χιόνες, εὐλογεῖτε τὸν Κύριον. Ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.	49 Πάχνες καὶ χιόνια, εὐλογεῖτε καὶ δοξάζετε τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ἐξαίρετε τὸ μεγαλεῖον του εἰς τοὺς αἰῶνας.
50 Εὐλογεῖτε, ἀστραπαὶ καὶ νεφέλαι τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.	50 Ἀστραπαὶ καὶ νεφέλαι, εὐλογεῖτε τὸν Κύριον. Ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.	50 Εὐλογεῖτε καὶ δοξάζετε, ἀστραπὲς καὶ σύννεφα, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε Αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
51 Εὐλογείτω ἡ γῆ τὸν Κύριον· ὑμνείτω καὶ ὑπερυψούτω αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.	51 Ὁλόκληρος ἡ γῆ ἂς δοξάζῃ τὸν Κύριον. Ἂς ὑμνῇ καὶ ἃς ὑπερυψώνῃ αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.	51 Ἂς εὐλογῇ καὶ ἂς δοξάζῃ ὅλη ἡ γῆ τὸν Κύριον· ἂς Τὸν ὑμνῇ καὶ ἂς Τὸν ὑπερυψώνῃ εἰς τοὺς αἰῶνας.
52 Εὐλογεῖτε, ὄρη καὶ βουνοὶ τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.	52 Ὄρη καὶ λόφοι, εὐλογεῖτε τὸν Κύριον. Ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.	52 Εὐλογεῖτε καὶ δοξάζετε, ὑψηλὰ ὅρη καὶ χαμηλὰ βουνὰ <λόφοι>, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ δοξολογεῖτε Αὐτὸν ὑπέρμετρα εἰς τοὺς αἰῶνας.
53 Εὐλογεῖτε, πάντα τὰ φυόμενα ἐν τῇ γῇ, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.	53 Ὅλα ὅσα φυτρώνουν εἰς τὴν γῆν, εὐλογεῖτε τὸν Κύριον. Ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.	53 Εὐλογεῖτε καὶ δοξάζετε, ὅλα ὅσα φυτρώνουν εἰς τὴν γῆν, ὅλη ἡ βλάστησις, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε Αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
54 Εὐλογεῖτε, θάλασσα καὶ ποταμοί, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.	54 Θάλασσα καὶ ποταμοί, εὐλογεῖτε τὸν Κύριον. Ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.	54 Θάλασσα καὶ ποταμοί, εὐλογεῖτε καὶ δοξάζετε τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ δοξολογεῖτε Αὐτὸν ὑπέρμετρα εἰς τοὺς αἰῶνας.
55 Εὐλογεῖτε, αἱ πηγαί, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.	55 Πηγαὶ ὑδάτων, εὐλογεῖτε τὸν Κύριον. Ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.	55 Πηγὲς τῶν ὑδάτων, εὐλογεῖτε καὶ δοξάζετε τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ἐξαίρετε τὸ μεγαλεῖον του εἰς τοὺς αἰῶνας.
56 Εὐλογεῖτε, κήτη καὶ πάντα τὰ κινούμενα ἐν τοῖς ὕδασι, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.	56 Τὰ μεγάλα κήτη, οἱ ἰχθύες τῆς θαλάσσης καὶ ὅλα ὅσα κινοῦνται εἰς τὰ ὕδατα, εὐλογεῖτε τὸν Κύριον. Ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας	56 Μεγάλα θαλάσσια κήτη καὶ ὅλα ὅσα ζοῦν καὶ κινοῦνται μέσα εἰς τὰ ὕδατα τῶν θαλασσῶν καὶ τῶν ποταμῶν, εὐλογεῖτε καὶ δοξάζετε τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε Αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
57 Εὐλογεῖτε, πάντα τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.	57 Ὅλα τὰ πτηνὰ τοῦ οὐρανοῦ, εὐλογεῖτε τὸν Κύριον. Ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.	57 Εὐλογεῖτε καὶ δοξάζετε, ὅλα τὰ πουλιὰ τοῦ οὐρανοῦ, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ δοξολογεῖτε Αὐτὸν ὑπέρμετρα εἰς τοὺς αἰῶνας.
58 Εὐλογεῖτε, πάντα τὰ θηρία καὶ τὰ κτήνη, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.	58 Ὅλα τὰ θηρία τῆς γῆς καὶ ὅλα τὰ ἥμερα ζῶα, εὐλογεῖτε τὸν Κύριον. Ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.	58 Εὐλογεῖτε καὶ δοξάζετε, ὅλα τὰ ἄγρια θηρία τῆς γῆς καὶ ὅσα ἥμερα ζῶα ὑπηρετοῦν τὶς ἀνάγκες τοῦ ἄνθρωπον, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε Αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
59 Εὐλογεῖτε, υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.	59 Υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων, εὐλογεῖτε τὸν Κύριον. Ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.	59 Εὐλογεῖτε καὶ δοξάζετε, υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ δοξολογεῖτε Αὐτὸν ὑπέρμετρα εἰς τοὺς αἰῶνας.
60 Εὐλογεῖτε, Ἰσραήλ, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.	60 Ἰσραηλῖται, εὐλογεῖτε τὸν Κύριον.Ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.	60 Εὐλογεῖτε, Ἰσραηλῖται, καὶ δοξάζετε τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε Αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
61 Εὐλογεῖτε, ἱερεῖς Κυρίου, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.	61 Ἱερεῖς τοῦ Κυρίου, εὐλογεῖτε τὸν Κύριον. Ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.	61 Ἱερεῖς τοῦ Κυρίου, εὐλογεῖτε καὶ δοξάζετε τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ἐξαίρετε τὸ μεγαλεῖον του εἰς τοὺς αἰῶνας.
62 Εὐλογεῖτε, δοῦλοι Κυρίου, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.	62 Δοῦλοι Κυρίου, εὐλογεῖτε τὸν Κύριον. Ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.	62 Δοῦλοι καὶ πιστοὶ τοῦ Κυρίου, εὐλογεῖτε καὶ δοξάζετε τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε Αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
63 Εὐλογεῖτε, πνεύματα καὶ ψυχαὶ δικαίων, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.	63 Πνεύματα καὶ ψυχαὶ δικαίων, εὐλογεῖτε τὸν Κύριον, ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.	63 Πνεύματα καὶ ψυχὲς τῶν δικαίων, εὐλογεῖτε καὶ δοξάζετε τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ δοξολογεῖτε Αὐτὸν ὑπέρμετρα εἰς τοὺς ἀπεράντους αἰῶνας.
64 Εὐλογεῖτε, ἴσιοι καὶ ταπεινοὶ τῇ καρδίᾳ, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.	64 Ὅσιοι καὶ ταπεινοὶ κατὰ τὴν καρδίαν, εὐλογεῖτε τὸν Κύριον. Ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.	64 Εὐλαβεῖς καὶ ἀφωσιωμένοι εἰς τὸν Κύριον καὶ ὅσοι μὲ ταπείνωσιν ἐπικαλεῖσθε τὸ ὄνομά του, εὐλογεῖτε καὶ δοξάζετε τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε Αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
65 Εὐλογεῖτε, Ἀνανία, Ἀζαρία, Μισαήλ, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας, ὅτι ἐξείλατο ἡμᾶς ἐξ ᾅδου καὶ ἐκ χειρὸς θανάτου ἔσωσεν ἡμᾶς, ἐρρύσατο ἡμᾶς ἐκ μέσου καμίνου καιομένης φλογὸς καὶ ἐκ μέσου πυρὸς ἐρρύσατο ἡμᾶς.	65 Ἀνανία, Ἀζαρία καὶ Μισαήλ, εὐλογεῖτε τὸν Κύριον. Ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας, διότι μᾶς ἔβγαλεν ἀπὸ τὸν ᾅδην, μᾶς ἔσωσεν ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ θανάτου, μᾶς ἐγλύτωσεν ἀπὸ τὸ μέσον τῆς καμίνου, ἀπὸ τὴν καιομένην φλόγα. Μᾶς ἔσωσεν ἀνάμεσα ἀπὸ τὴν φωτιάν.	65 Εὐλογεῖτε καὶ δοξάζετε, Ἀνανία, Ἀζαρία καὶ Μισαήλ, τὸν Κύριον ὑμνεῖτε καὶ δοξολογεῖτε Αὐτὸν ὑπέρμετρα εἰς τοὺς ἀπεράντους αἰῶνας, διότι μᾶς ἔβγαλε ἀπὸ τὸν Ἅδην καὶ μᾶς ἔσωσεν ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ θανάτου. Μᾶς ἐγλύτωσε μέσα ἀπὸ τὸ καμίνι, μέσα ἀπὸ τὴν ἀναμμένην καὶ καιομένην φλόγα· μᾶς ἔσωσε μέσα ἀπὸ τὴν φωτιά.
66 Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι χρηστός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ.	66 Δοξολογήσατε τὸν Κύριον, ἰδιότι εἶναι ἀγαθὸς καὶ διότι τὸ ἔλεός του εἶναι αἰώνιον.	66 Δοξολογεῖτε καὶ εὐχαριστεῖτε μὲ εὐγνωμοσύνην τὸν Κύριον, διότι εἶναι εὐεργετικὸς καὶ γεμᾶτος καλωσύνην, διότι τὸ ἔλεος καὶ ἡ εὐσπλαγχνία του εἶναι ἀνεξάντλητα καὶ διαρκοῦν αἰωνίως.
67 Εὐλογεῖτε, πάντες οἱ σεβόμενοι τὸν Κύριον τὸν Θεὸν τῶν Θεῶν, ὑμνεῖτε καὶ ἐξομολογεῖσθε, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἕλος αὐτοῦ.	67 Ὅλοι σεῖς, ποὺ τὸν λατρεύετε, εὐλογεῖτε τὸν Κύριον, ποὺ εἶναι Θεὸς τῶν θεῶν. Ὑμνεῖτε καὶ δοξολογεῖτε αὐτόν, διότι τὸ ἔλεός του εἶναι αἰώνιον>.	67 Ὅλοι σεῖς οἱ ὁποῖοι λατρεύετε τὸν Κύριον, δοξολογεῖτε καὶ εὐχαριστεῖτε τὸν Κύριον, τὸν ἀληθινὸν καὶ ζωντανὸν Θεόν, ὁ ὁποῖος κατεξουσιάζει καὶ κατεντροπιάζει τοὺς ψευδοθεοὺς τῶν εἰδώλων· ὑμνεῖτε καὶ δοξολογεῖτε Αὐτόν, διότι τὸ ἔλεος καὶ ἡ εὐσπλαγχνία του εἶναι ἀνεξάντλητα καὶ μένουν καὶ διαρκοῦν αἰωνίως>.