΄Δανιήλ : Κεφάλαιον Α'

Πρωτότυπο Κείμενο

ν ἔτει τρίτῳ τῆς βασιλείας Ἰωακείμ βασιλέως Ἰούδα ἦλθε Ναβουχοδονόσορ ὁ βασιλεύς Βαβυλώνος εἰς Ἱερουσαλὴμ καὶ ἐπολιόρκει αὐτήν.
2 Καὶ ἔδωκε Κύριος ἐν χειρί αὐτοῦ τὸν Ἰωακεὶμ βασιλέα Ἰούδα καὶ ἀπὸ μέρους τῶν σκευῶν οἴκου τοῦ Θεοῦ, καὶ ἤνεγκεν αὐτὰ εἰς γῆν Σενναὰρ οἴκου τοῦ Θεοῦ αὐτοῦ· καὶ τὰ σκεύη εἰσήνεγκεν εἰς τὸν οἶκον θησαυροῦ τοῦ Θεοῦ αὐτοῦ.
3 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς τῷ Ἀσφανὲζ τῷ ἀρχιευνούχῳ αὐτοῦ εἰσαγαγεῖν ἀπὸ τῶν υἱῶν τῆς αἰχμαλωσίας Ἰσραὴλ καὶ ἀπὸ τοῦ σπέρματος τῆς βασιλείας καὶ ἀπὸ τῶν φορθομμὶν
4 νεανίσκους, οἶς οὐκ ἔστιν ἐν αὐτοῖς μῶμος καὶ καλοὺς τῇ ὄψει καὶ συνιέντας ἐν πάσῃ σοφίᾳ καὶ γινώσκοντας γνῶσιν καὶ διανοουμένους φρόνησιν καὶ οἶς ἐστιν ἰσχὺς ἐν αὐτοῖς ἑστάναι ἐν τῷ οἴκῳ ἐνώπιον τοῦ βασιλέως, καί διδάξαι αὐτοὺς γράμματα καὶ γλώσσαν Χαλδαίων.
5 Καὶ διέταξεν αὐτοῖς ὁ βασιλεὺς τὸ τῆς ἡμέρας καθ' ἡμέραν ἀπὸ τῆς τραπέζης τοῦ βασιλέως καὶ ἀπὸ τοῦ οἴνου τοῦ ποτοῦ αὐτοῦ καὶ θρέψαι αὐτοὺς ἔτη τρία καὶ μετὰ ταῦτα στῆναι ἐνώπιον τοῦ βασιλέως.
6 Καὶ ἐγένετο ἐν αὐτοῖς ἐκ τῶν υἱῶν Ἰούδα Δανιὴλ καὶ Ἀνανίας καὶ Ἀζαρίας καὶ Μισαήλ.
7 Καὶ ἐπέθηκεν αὐτοῖς ὁ ἀρχιευνοῦχος ὀνόματα τῷ Δανιὴλ Βαλτάσαρ καὶ τῷ Ἀνανίᾳ Σεδρὰχ καὶ τῷ Μισαὴλ Μισὰχ καὶ τῷ Ἀζαρίᾳ Ἀβδεναγώ.
8 Καὶ ἔθετο Δανιὴλ εἰς τήν καρδίαν αὐτοῦ ὡς οὐ μὴ ἀλισγηθῇ ἐν τῇ τραπέζῃ τοῦ βασιλέως καὶ ἐν τῷ οἴνῳ τοῦ ποτοῦ αὐτοῦ καὶ ἠξίωσε τὸν ἀρχιευνοῦχον ὡς οὐ μὴ ἀλισγησθῇ.
9 Καὶ ἔδωκεν ὁ Θεὸς τὸν Δανιὴλ εἰς ἔλεον καὶ εἰς οἰκτιρμὸν ἐνώπιον τοῦ ἀρχιευνούχου.
10 Καὶ εἶπεν ὁ ἀρχιευνούχος τῷ Δανιήλ· φοβοῦμαι ἐγὼ τὸν κύριόν μου τὸν βασιλέα τὸν ἐκτάξαντα τὴν βρῶσιν ὑμῶν καὶ τὴν πόσιν ὑμῶν, μὴποτε ἴδῃ τὰ πρόσωπα ὑμῶν σκυθρωπὰ παρὰ τὰ παιδάρια τὰ συνήλικα ὑμῶν καὶ καταδικάσατε τὴν κεφαλήν μου τῷ βασιλεῖ.
11 Καὶ εἶπε Δανιὴλ πρὸς Ἀμελσάδ, ὅν κατέστησεν ὁ ἀρχιευνοῦχος ἐπὶ Δανιήλ, Ἀνανίαν, Μισαήλ, Ἀζαρίαν·
12 πείρασον δὴ τοὺς παῖδάς σου ἡμέρας δέκα, καὶ δότωσαν ἡμῖν ἀπὸ τῶν σπερμάτων, καὶ φαγώμεθα καὶ ὕδωρ πιώμεθα·
13 καὶ ὀφθήτωσαν ἐνώπιόν σου αἱ ἰδέαι ἡμῶν καὶ αἱ ἰδέαι τῶν παιδαρίων τῶν ἐσθιόντων τὴν τράπεζαν τοῦ βασιλέως, καὶ καθὼς ἐὰν ἴδῃς, ποίησον μετὰ τῶν παίδων σου.
14 Καὶ εἰσήκουσεν αὐτῶν καὶ ἐπείρασεν αὐτοὺς ἡμέρας δέκα.
15 Καὶ μετὰ τὸ τέλος τῶν δέκα ἡμερῶν ὡράθησαν αἱ ἰδέαι αὐτῶν ἀγαθαὶ καὶ ἰσχυραὶ ταῖς σαρξὶν ὑπὲρ τὰ παιδάρια τὰ ἐσθίοντα τὴν τράπεζαν τοῦ βασιλέως.
16 Καὶ ἐγένετο Ἀμελσὰδ ἀναιρούμενος τὸ δεῖπνον αὐτῶν καὶ τὸν οἶνον τοῦ πόματος αὐτῶν καὶ ἐδίδου αὐτοῖς σπέρματα.
17 Καὶ τὰ παιδάρια ταῦτα, οἱ τέσσαρες αὐτοί, ἔδωκεν αὐτοῖς ὁ Θεὸς σύνεσιν καὶ φρόνησιν ἐν πάσῃ γραμματικῇ καὶ σοφίᾳ· καὶ Δανιήλ συνῆκεν ἐν πάσῃ ὁράσει καὶ ἐνυπνίοις.
18 Καὶ μετὰ τὸ τέλος τῶν ἡμερῶν, ὧν εἶπεν ὁ βασιλεύς εἰσαγαγεῖν αὐτούς, καὶ εἰσήγαγεν αὐτοὺς ὁ ἀρχιευνοῦχος ἐναντίον Ναβουχοδονόσορ.
19 Καὶ ἐλάλησε μετ' αὐτῶν ὁ βασιλεύς, καὶ οὐχ εὑρέθησαν ἐκ πάντων αὐτῶν ὅμοιοι Δανιήλ καὶ Ἀνανίᾳ καὶ Μισαὴλ καὶ Ἀζαρίᾳ· καὶ ἔστησαν ἐνώπιον τοῦ βασιλέως.
20 Καὶ ἐν παντί ρήματι σοφίας καὶ ἐπιστήμης, ὧν ἐζήτησε παρ' αὐτῶ ὁ βασιλεύς, εὗρεν αὐτοὺς δεκαπλασίονας παρὰ πάντας τοὺς ἐπαοιδοὺς καὶ τοὺς μάγους τοὺς ὄντας ἐν πάσῃ τῇ βασιλείᾳ αὐτοῦ.
21 Καὶ ἐγένετο Δανιήλ ἕως ἔτους ἑνὸς Κύρου τοῦ βασιλέως.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

ατὰ τὸ τρίτον ἔτος τῆς βασιλείας τοῦ Ἰωακείμ, βασιλέως τοῦ βασιλείου Ἰούδα, ὁ Ναβουχσδονόσορ, ὁ βασιλεὺς τῆς Βαβυλῶνος, ἐπῆλθεν ἐναντίον τῆς Ἱερουσαλὴμ καὶ τὴν ἐπαλιορκοῦσε.
2 Ὁ Κύριος παρέδωκεν εἰς τὰ χέρια αὐτοῦ αἰχμάλωτον τὸν Ἰωακείμ, βασιλέα Ἰούδα, καὶ ἕνα μέρος ἀπὸ τὰ ἱερὰ σκεύη τοῦ ναοῦ τοῦ Θεοῦ, τὰ ὁποῖα αὐτὸς ἔφερεν εἰς τὴν χώραν Σενναὰρ εἰς τὸν ναὸν τοῦ θεοῦ του. Τὰ σκεύη αὐτὰ τὰ ἔφερε καὶ τὰ ἀπέθεσεν εἰς τὸ θησαυροφυλάκιον τοῦ ναοῦ τοῦ θεοῦ του.
3 Ὁ βασιλεὺς ἔδωσεν ἐντολὴν εἰς τὸν Ἀσφανὲζ τὸν ἀρχιευνοῦχον νὰ ἐκλέξῃ καὶ νὰ ὁδηγήσῃ εἰς τὰ βασιλικὰ ἀνάκτορα ἀπὸ τοὺς αἰχμαλώτους Ἰσραηλίτας, μάλιστα δὲ ἀπὸ ὅσους κατήγοντο ἀπὸ βασιλικὸν γένος καὶ ἀπὸ τοὺς εὐγενεῖς,
4 νέους ἄνδρας, εἰς τοὺς ὁποίους δὲν θὰ ὑπῆρχε κανένα σωματικὸν ἐλάττωμα, θὰ ἦσαν ὡραῖοι κατὰ τὴν ἐμφάνισιν, ἱκανοὶ πρὸς κάθε σοφίαν, μορφωμένοι καὶ ἐπιστήμονες, εὐφυεῖς, μὲ ζωτικότητα ψυχῆς καὶ σώματος, διὰ νὰ παρίστανται εἰς τὸν βασιλικὸν οἶκον ἐνώπιον τοῦ βασιλέως. Ἐπὶ πλέον θὰ ἔπρεπεν ὁ Ἀσφανὲζ νὰ φροντίσῃ, ὥστε αὐτοὶ νὰ διδαχθοῦν τὰ γράμματα καὶ τὴν γλῶσσαν τῶν Χαλδαίων.
5 Διέταξεν ἀκόμη ὁ βασιλεὺς νὰ παρέχεται εἰς αὐτοὺς κάθε ἡμέραν τροφὴ ἀπὸ τὴν βασιλικὴν τράπεζαν καὶ οἶνος ἀπὸ ἐκεῖνον, τὸν ὁποῖον πίνει ὁ βασιλεύς. Ἔτσι νὰ τοὺς θρέψουν καὶ νὰ τοὺς διαπαιδαγωγήσουν ἐπὶ τρία ἔτη καὶ ἔπειτα νὰ ἐμφανισθοῦν ἐνώπιον τοῦ βασιλέως.
6 Μεταξὺ τῶν Ἰουδαίων, ποὺ ἐπελέγησαν, ἦσαν ὁ Δανιήλ, ὁ Ἀνανίας, ὁ Ἀζαρίας καὶ ὁ Μισαήλ.
7 Ὁ ἄρχων τῶν εὐνούχων ἔδωσεν εἰς αὐτοὺς νέα ὀνόματα. Τὸν Δανιὴλ ὠνόμασε Βαλτάσαρ, τὸν Ἀνανίαν Σεδράχ, τὸν Μισαήλ Μισὰχ καὶ τὸν Ἀζαρίαν Ἀβδεναγώ.
8 Ὁ Δανιὴλ ἐπῆρεν ὅλοψύχως τὴν ἀπόφασιν, νὰ μὴ μολυνθῇ τρώγων ἀπὸ τὰ φαγητὰ τῆς βασιλικῆς τραπέζης καὶ νὰ μὴ πίνῃ ἀπὸ τὸν οἶνον, ποὺ ἔπινεν ὁ βασιλεύς. Παρεκάλεσε δὲ ἐπιμόνως καὶ θερμῶς τὸν ἀρχιευνοῦχον, νὰ μὴ τὸν ὑποχρεώσῃ καὶ μολυνθῇ τρώγων φαγητὰ ἀπαγορευομένα ἀπὸ τὴν θρησκείαν του.
9 Ἔδωκεν ὁ Θεός, ὥστε ὁ Δανιὴλ νὰ εὔρῃ εὐμένειαν καὶ συναισθήματα συμπαθείας ἐκ μέρους τοῦ ἀρχιευνούχου.
10 Εἶπε δὲ ὁ ἀρχιευνοῦχος εἰς τὸν Δανιήλ· <ἐγὼ φοβοῦμαι τὸν κύριόν μου τὸν βασιλέα, ὁ ὁποῖος διέταξε ποῖον νὰ εἶναι τὸ φαγητόν σας καὶ τὸ ποτόν σας. Φοβοῦμαι, μήπως ἵδῃ τὰ πρόσωπά σας καταβεβλημένα ἀπὸ τὴν νηστείαν, ἐν συγκρίσει πρὸς τὰ πρόσωπα τῶν συνομιλήκων σας, καὶ γίνετε ἔτσι ἀφορμὴ νὰ μὲ καταδικάσετε εἰς θάνατον, νὰ διατάξῃ τὸν ἀποκεφαλισμόν μου ὁ βασιλεύς>.
11 Ὁ Δανιὴλ εἶπε πρὸς τὸν Ἀμελσάδ, τὸν ὁποῖον ὁ ἀρχιευνοῦχος εἶχεν ἐγκαταστήσει ὑπεύθυνον διὰ τὸν Δανιήλ, τὸν Ἀνανίαν, τὸν Μισαὴλ καὶ τὸν Ἀζαρίαν.
12 <Κάμε μίαν δοκιμὴν μὲ ἡμᾶς τοὺς δούλους σου. Ἐπὶ δέκα ἡμέρας ἂς μᾶς δώσουν ὄσπρια νὰ τρώγωμεν καὶ μόνον νερὸ νὰ πίνωμεν.
13 Ἔπειτα δὲ παρατήρησε σὺ ὁ ἴδιος μὲ προσοχὴν τὰ πρόσωπα ἡμῶν καὶ τὰ πρόσωπα τῶν ἄλλων νέων, οἱ ὁποῖοι θὰ τρώγουν ἀπὸ τὴν τράπεζαν τὴν βασιλικήν. Σύμφωνα δὲ μὲ ὅ,τι ἴδῃς, πράξε δι' ἡμᾶς τοὺς δούλους σου>.
14 Ἐδέχθη ὁ Ἀμελσάδ τὴν παράκλησίν των καὶ τοὺς ὑπέβαλεν εἰς δοκιμασίαν ἐπὶ δέκα ἡμέρας.
15 Μετὰ τὸ τέλος τῶν δέκα ἡμερῶν εὑρέθησαν, ὅτι τὰ πρόσωπά των ἦσαν ὠραιότερα καὶ τὰ σώματά των ρωμαλεώτερα ἀπὸ τοὺς νέους, οἱ ὁποῖοι ἔτρωγαν ἀπὸ τὴν τράπεζαν τοῦ βασιλέως.
16 Ἔκτοτε ὁ Ἀμελσάδ ἀφαιροῦσε πάντοτε τὸ βασιλικὸν δεῖπνον τῶν τεσσάρων παίδων καὶ τὸν οἶνον, τὸν ὁποῖον θὰ ἔπιναν, καὶ ἔδιδεν εἰς αὐτοὺς ὄσπρια καὶ ἄλλας φυτικὰς τροφάς.
17 Εἰς τοὺς νέους αὐτούς, εἰς τοὺς τέσσαρας Ἰσραηλίτας, ἔδωκεν ὁ Θεὸς σύνεσιν καὶ φρόνησιν καὶ πρόοδον εἰς τὰ χαλδαϊκὰ γράμματα καὶ εἰς τὴν σοφίαν τῶν Χαλδαίων. Ὁ Δανιὴλ μάλιστα ἦτο εἰς θέσιν νὰ κατανοῇ καὶ νὰ ἑρμηνεύῃ κάθε εἰδὸς ὁράματος καὶ ὀνείρων.
18 Μετὰ τὸ πέρας τοῦ χρονικοῦ διαστήματος, ποὺ ὁ βασιλεὺς εἶχεν ὁρίσει νὰ παρουσιάσουν αὐτοὺς ἐνώπιόν του, ὁ ἀρχιευνοῦχος τοὺς ἔφερε πράγματι ἐνώπιον τοῦ Ναβουχοδονόσορος.
19 Ὁ βασιλεὺς συνωμίλησε μὲ αὐτούς. Δὲν εὑρέθησαν δὲ ἀπὸ ὅλους τοὺς αὐλικοὺς καὶ τοὺς δούλους τοῦ βασιλέως ὅμοιοι πρὸς τὸν Δανιήλ, τὸν Ἀνανίαν, τὸν Μισαὴλ καὶ τὸν Ἀζαρίαν. Ἔκτοτε προσελήφθησαν αὐτοὶ εἰς τὴν ὑπηρεσίαν τοῦ βασιλέως.
20 Εἰς κάθε δὲ ζήτημα σοφίας καὶ ἐπιστήμης, εἰς τὸ ὁποῖον τοὺς ἐρωτοῦσαν ὁ βασιλεύς, τοὺς εὐρῆκε δέκα φορὰς ἀνωτέρους ἀπὸ ὅλους τοὺς ἐξορκιστὰς καὶ τοὺς μάγους, οἱ ὁποῖοι εὑρίσκοντο εἰς ὅλην τὴν ἔκτασιν τοῦ βασιλείου του.
21 Ὁ Δανιὴλ εἰδικώτερα παρέμεινεν εἰς τὰ ἀνάκτορα μέχρι τοῦ πρώτου ἔτους τῆς βασιλείας τοῦ Κύρου, βασιλέως τῶν Περσῶν.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

ατὰ τὸ τρίτον ἔτος τῆς βασιλείας τοῦ Ἰωακείμ, βασιλιᾶ τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰούδα, ὁ Ναβουχοδονόσορ, ὁ βασιλιᾶς τῆς Βαβυλῶνος, ἐπέδραμε κατὰ τῆς Ἱερουσαλὴμ καὶ τὴν ἐπολιορκοῦσε.
2 Καὶ ὁ Κύριος παρέδωκεν αἰχμάλωτον εἰς τὰ χέρια τοῦ Ναβουχοδονόσορος τὸν Ἰωακείμ, βασιλιᾶ τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰούδα, ὅπως ἐπίσης καὶ ἕνα μέρος ἀπὸ τὰ ἱερὰ σκεύη τοῦ Ναοῦ τοῦ Θεοῦ, τὰ ὁποῖα ὁ Ναβουχοδονόσορ μετέφερεν εἰς τὴν χώραν Σενναάρ, δηλαδὴ τὴν Βαβυλῶνα, διὰ τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ του, τοῦ Μαρδούχ, πολιούχου τῆς Βαβυλῶνος καὶ προστάτου τοῦ Ναβουχοδονόσορος. Τὰ ἱερὰ αὐτὰ σκεύη ὁ βασιλιᾶς τῆς Βαβυλῶνος τὰ ἐτοποθέτησεν εἰς τὸ θησαυροφυλάκιον τοῦ Θεοῦ του.
3 Καὶ ὁ βασιλιᾶς Ναβουχοδονόσορ διέταξε τὸν Ἀσφανέζ, τὸν ἀρχιευνοῦχον του, ὁ ὁποῖος ἦταν ὁ μεγάλος αὐλάρχης του, νὰ ἐκλέξῃ καὶ νὰ φέρῃ εἰς τὰ ἀνάκτορα ἀπὸ τοὺς αἰχμαλώτους Ἰσραηλῖτες καὶ ἰδιαιτέρως ἀπὸ τοὺς ἀπογόνους τῶν Ἰουδαίων βασιλέων καὶ ἀπὸ τοὺς εὐγενεῖς,
4 νέους κατὰ τὴν ἡλικίαν, εἰς τοὺς ὁποίους νὰ μὴ ὑπάρχῃ σωματικὸν ἐλάττωμα <νὰ εἶναι ἀρτιμελεῖς>, ὡραίους κατὰ τὴν ἐμφάνισιν, ἐμπείρους εἰς κάθε εἶδος σοφίας, προικισμένους καὶ δεκτικοὺς ἀγωγῆς, ὥστε νὰ ἀφομοιώνουν πᾶσαν γνῶσιν, εὐφυεῖς δὲ καὶ ὀξυδερκεῖς καὶ ἱκανούς, καταλλήλους καὶ σφριγηλούς, ὥστε νὰ δύνανται νὰ ὑπηρετοῦν εἰς τὴν βασιλικὴν αὐλήν. Τοὺς νέους αὐτοὺς ἔπρεπε νὰ προσέξῃ ὁ Ἀσφανὰζ ὥστε νὰ τοὺς διδάξῃ τὴν φιλολογίαν <καὶ γενικῶς τὴν ἐπιστήμην>, τὴν γλῶσσαν καὶ τὴν γραφὴν τῶν Χαλδαίων <Βαβυλωνίων>.
5 Ὁ βασιλιᾶς Ναβουχοδονόσορ ἔδωκεν ἐπίσης διαταγὴν νὰ χορηγῆται εἰς αὐτοὺς καθημερινῶς τροφὴ ἀπὸ τὴν βασιλικὴν τράπεζαν καὶ κρασὶ ἀπὸ ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ἔπινεν ὁ ἴδιος ὁ βασιλιᾶς. Οἱ νέοι θὰ ἐτρέφοντο καὶ θὰ ἐξεπαιδεύοντο ἐπὶ τρία ἔτη· μετὰ τὴν περίοδον αὐτὴν θὰ ἔπρεπε νὰ ἐμφανισθοῦν ἐνώπιον τοῦ βασιλιᾶ καὶ νὰ ἀναλάβουν ὑπηρεσίαν εἰς τὴν βασιλικὴν αὐλήν.
6 Μεταξὺ τῶν εὐγενῶν Ἰουδαίων νέων, οἱ ὁποῖοι ἐπελέγησαν διὰ νὰ ὑπηρετοῦν εἰς τὴν βασιλικὴν αὐλὴν τῶν Βαβυλωνίων, ἦσαν ὁ Δανιήλ, ὁ Ἀνανίας, ὁ Ἀζαρίας καὶ ὁ Μισαήλ.
7 Καὶ ὁ ἀρχιευνοῦχος Ἀσφανὲζ ἔδωκεν εἰς αὐτοὺς ἀντὶ τῶν ἰουδαϊκῶν ὀνομάτων ὀνόματα βαβυλωνιακά. Τοιουτοτρόπως τὸν Δανιὴλ ὠνόμασε Βαλτάσαρ, τὸν Ἀνανίαν Σεδράχ, τὸν Μισαὴλ Μισὰχ καὶ τὸν Ἀζαρίαν Ἀβδεναγώ.
8 Καὶ ὁ Δανιήλ, ὁ ὁποῖος ἔλαβε σταθερὰν ἀπόφασιν νὰ μὴ μολυνθῇ, δηλαδὴ νὰ μὴ φάγῃ ἀπὸ τὰ φαγητὰ τὰ θεωρούμενα ὡς ἀκάθαρτα ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους, ποὺ προσεφέροντο εἰς τὸ βασιλικὸν τραπέζι, καὶ ἀπὸ τὸ κρασί ποὺ ἔπινεν ὁ βασιλιᾶς, ἐζήτησεν ἐπιμόνως καὶ παρεκάλεσε τὸν ἀρχιευνοῦχον νὰ τοῦ ἐπιτρέψῃ ὥστε νὰ μὴ φάγῃ ἀπὸ αὐτὰ καὶ μολυνθῇ.
9 Καὶ ὁ Θεὸς εὐδόκησεν ὥστε ὁ Δανιὴλ νὰ ἀντιμετωπισθῇ μὲ εὔνοιαν καὶ συμπάθειαν ἐκ μέρους τοῦ ἀρχιευνούχου.
10 Εἶπε δὲ ὁ ἀρχιευνοῦχος Ἀσφανὲζ εἰς τὸν Δανιήλ: <Φοβοῦμαι ἐγὼ τὸν κύριόν μου, τὸν βασιλιᾶ, ὁ ὁποῖος διέταξε καὶ καθώρισε τὸ φαγητὸν καὶ τὸ ποτόν σας, μήπως ἰδῇ τὰ πρόσωπά σᾶς ἀδύνατα καὶ χλωμὰ ἀπὸ τὴν νηστείαν, ἐν συγκρίσει πρὸς τὰ πρόσωπα τῶν ἄλλων παιδιῶν, τῶν συνομηλίκων σας, καὶ τοιουτοτρόπως γίνετε αἰτία νὰ φονευθῶ, νὰ χάσω τὸ κεφάλι μου, μὲ διαταγὴν τοῦ βασιλιᾶ>.
11 Τότε ὁ Δανιὴλ εἶπε πρὸς τὸν αὐλικὸν Ἀμελσάδ, τὸν ὁποῖον ὁ ἀρχιευνοῦχος εἶχεν ὁρίσει ὑπεύθυνον διὰ τοὺς Δανιήλ, Ἀνανίαν, Μισαὴλ καὶ Ἀζαρίαν:
12 <Παρακαλῶ δοκίμασε τοὺς δούλους σου ἐπὶ δέκα ἡμέρες. Κατὰ τὴν διάρκειαν τῶν ἡμερῶν αὐτῶν ἂς μᾶς δώσουν μόνον χορταρικά, λαχανικὰ καὶ ὄσπρια νὰ φάγωμεν καὶ μόνον νερὸ νὰ πιοῦμε.
13 Κατόπιν ἴδε τὰ πρόσωπά μας καὶ σύγκρινέ τα μὲ τὰ πρόσωπα τῶν νέων παιδιῶν τὰ ὁποῖα τρώγουν φαγητὰ ἀπὸ τὴν βασιλικὴν τράπεζαν· σύμφωνα δὲ μὲ τὶς διαπιστώσεις ποὺ θὰ κάμῃς, ἐνέργησε καὶ μεταχειρίσου μας ἀναλόγως>.
14 Ὁ Ἀμελσὰδ ἐδέχθη τὸ αἴτημά των καὶ τοὺς ἐδοκίμασεν, ὅπως ἐζήτησαν, ἐπὶ δέκα ἡμέρες.
15 Μετὰ τὸ τέλος τῶν δέκα ἡμερῶν διεπιστώθη ὅτι τὰ πρόσωπά των ἦσαν ὡραιότερα εἰς ἐμφάνισιν, τὰ δὲ σώματά των ὑγιέστερα καὶ ἰσχυρότερα ἀπὸ ἐκεῖνα τῶν νεαρῶν παιδιῶν, τὰ ὁποῖα ἐσιτίζοντο μὲ φαγητὰ ἀπὸ τὴν βασιλικὴν τράπεζαν.
16 Κατόπιν τῆς διαπιστώσεως αὐτῆς ὁ Ἀμελσὰδ ἀπέσυρε καὶ ἀφαιροῦσε τὴν πλουσίαν βασιλικὴν τροφήν, ποὺ ἔπρεπε νὰ φάγουν οἱ τέσσερις Ἰουδαῖοι νέοι, ὅπως ἐπίσης τὸ κρασί, ποὺ ἔπρεπε νὰ πιοῦν, καὶ ἔδιδεν εἰς αὐτοὺς χορταρικά, λαχανικὰ καὶ ὄσπρια.
17 Καὶ εἰς τοὺς νέους αὐτούς, τοὺς τέσσερις Ἰουδαίους, ὁ Θεὸς ἔδωκε σύνεσιν, ὥστε νὰ διακρίνουν πῶς πρέπει νὰ φέρωνται, καὶ φρόνησιν, ἐξυπνάδα, ἱκανότητα καὶ πρόοδον εἰς τὰ χαλδαϊκὰ γράμματα καὶ τὴν βαβυλωνιακὴν σοφίαν. Ἰδιαιτέρως μάλιστα ὁ Δανιὴλ εἶχε τὴν ἱκανότητα νὰ ἐξηγῇ κάθε εἶδος ὀπτασίας ποὺ ἔβλεπε κάποιος εἰς ὥραν ἐγρηγόρσεως, καὶ νὰ ἑρμηνεύῃ ὄνειρα <ἰδικά του ἢ ἄλλων> ποὺ ἔβλεπαν κατὰ τὴν διαρκειαν τοῦ ὕπνου.
18 Μετὰ δὲ τὴν λῆξιν τῆς χρονικῆς περιόδου ποὺ καθώρισεν ὁ βασιλιᾶς νὰ παρουσιάσουν τοὺς νέους αὐτοὺς ἐνώπιόν του, ὁ ἀρχιευνοῦχος ὡδήγησε τούτους ἐνώπιον τοῦ Ναβουχοδονόσορος.
19 Ὁ βασιλιᾶς συνωμίλησε μαζί των, μεταξὺ δὲ ὅλων τῶν ἄλλων νέων τῆς βασιλικῆς αὐλῆς δὲν εὑρέθη κανεὶς ὅμοιος πρὸς τὸν Δανιήλ, τὸν Ἀνανίαν, τὸν Μισαὴλ καὶ τὸν Ἀζαρίαν. Κατόπιν τούτου οἰ τέσσερις αὐτοὶ Ἰουδαῖοι προσελήφθησαν εἰς τὴν βασιλικὴν αὐλήν, διὰ νὰ ὑπηρετοῦν τὸν βασιλιᾶ.
20 Καὶ εἰς κάθε ζήτημα σοφίας καὶ ἐπιστήμης εἰς τὸ ὁποῖον τοὺς ἐξήτασεν ὁ βασιλιᾶς τοὺς εὑρῆκε δέκα φορὲς καλυτέρους καὶ ἀνωτέρους ἀπὸ ὅλους τοὺς ἐξορκιστὰς καὶ τοὺς μάγους <δηλαδὴ τοὺς σοφωτέρους τῶν Χαλδαίων> ποὺ εὑρίσκοντο εἰς ὅλον τὸ βασίλειόν του.
21 Ἔμεινε δὲ ὁ Δανιὴλ συνεχῶς εἰς τὴν βασιλικὴν βαβυλωνιακὴν αὐλὴν μέχρι τοῦ πρώτου ἔτους τῆς βασιλείας τοῦ Κύρου, τοῦ βασιλιᾶ τῶν Περσῶν <δηλαδὴ μέχρι τὸ 538 π.Χ.>.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
ν ἔτει τρίτῳ τῆς βασιλείας Ἰωακείμ βασιλέως Ἰούδα ἦλθε Ναβουχοδονόσορ ὁ βασιλεύς Βαβυλώνος εἰς Ἱερουσαλὴμ καὶ ἐπολιόρκει αὐτήν.	ατὰ τὸ τρίτον ἔτος τῆς βασιλείας τοῦ Ἰωακείμ, βασιλέως τοῦ βασιλείου Ἰούδα, ὁ Ναβουχσδονόσορ, ὁ βασιλεὺς τῆς Βαβυλῶνος, ἐπῆλθεν ἐναντίον τῆς Ἱερουσαλὴμ καὶ τὴν ἐπαλιορκοῦσε.	ατὰ τὸ τρίτον ἔτος τῆς βασιλείας τοῦ Ἰωακείμ, βασιλιᾶ τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰούδα, ὁ Ναβουχοδονόσορ, ὁ βασιλιᾶς τῆς Βαβυλῶνος, ἐπέδραμε κατὰ τῆς Ἱερουσαλὴμ καὶ τὴν ἐπολιορκοῦσε.
2 Καὶ ἔδωκε Κύριος ἐν χειρί αὐτοῦ τὸν Ἰωακεὶμ βασιλέα Ἰούδα καὶ ἀπὸ μέρους τῶν σκευῶν οἴκου τοῦ Θεοῦ, καὶ ἤνεγκεν αὐτὰ εἰς γῆν Σενναὰρ οἴκου τοῦ Θεοῦ αὐτοῦ· καὶ τὰ σκεύη εἰσήνεγκεν εἰς τὸν οἶκον θησαυροῦ τοῦ Θεοῦ αὐτοῦ.	2 Ὁ Κύριος παρέδωκεν εἰς τὰ χέρια αὐτοῦ αἰχμάλωτον τὸν Ἰωακείμ, βασιλέα Ἰούδα, καὶ ἕνα μέρος ἀπὸ τὰ ἱερὰ σκεύη τοῦ ναοῦ τοῦ Θεοῦ, τὰ ὁποῖα αὐτὸς ἔφερεν εἰς τὴν χώραν Σενναὰρ εἰς τὸν ναὸν τοῦ θεοῦ του. Τὰ σκεύη αὐτὰ τὰ ἔφερε καὶ τὰ ἀπέθεσεν εἰς τὸ θησαυροφυλάκιον τοῦ ναοῦ τοῦ θεοῦ του.	2 Καὶ ὁ Κύριος παρέδωκεν αἰχμάλωτον εἰς τὰ χέρια τοῦ Ναβουχοδονόσορος τὸν Ἰωακείμ, βασιλιᾶ τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰούδα, ὅπως ἐπίσης καὶ ἕνα μέρος ἀπὸ τὰ ἱερὰ σκεύη τοῦ Ναοῦ τοῦ Θεοῦ, τὰ ὁποῖα ὁ Ναβουχοδονόσορ μετέφερεν εἰς τὴν χώραν Σενναάρ, δηλαδὴ τὴν Βαβυλῶνα, διὰ τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ του, τοῦ Μαρδούχ, πολιούχου τῆς Βαβυλῶνος καὶ προστάτου τοῦ Ναβουχοδονόσορος. Τὰ ἱερὰ αὐτὰ σκεύη ὁ βασιλιᾶς τῆς Βαβυλῶνος τὰ ἐτοποθέτησεν εἰς τὸ θησαυροφυλάκιον τοῦ Θεοῦ του.
3 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς τῷ Ἀσφανὲζ τῷ ἀρχιευνούχῳ αὐτοῦ εἰσαγαγεῖν ἀπὸ τῶν υἱῶν τῆς αἰχμαλωσίας Ἰσραὴλ καὶ ἀπὸ τοῦ σπέρματος τῆς βασιλείας καὶ ἀπὸ τῶν φορθομμὶν	3 Ὁ βασιλεὺς ἔδωσεν ἐντολὴν εἰς τὸν Ἀσφανὲζ τὸν ἀρχιευνοῦχον νὰ ἐκλέξῃ καὶ νὰ ὁδηγήσῃ εἰς τὰ βασιλικὰ ἀνάκτορα ἀπὸ τοὺς αἰχμαλώτους Ἰσραηλίτας, μάλιστα δὲ ἀπὸ ὅσους κατήγοντο ἀπὸ βασιλικὸν γένος καὶ ἀπὸ τοὺς εὐγενεῖς,	3 Καὶ ὁ βασιλιᾶς Ναβουχοδονόσορ διέταξε τὸν Ἀσφανέζ, τὸν ἀρχιευνοῦχον του, ὁ ὁποῖος ἦταν ὁ μεγάλος αὐλάρχης του, νὰ ἐκλέξῃ καὶ νὰ φέρῃ εἰς τὰ ἀνάκτορα ἀπὸ τοὺς αἰχμαλώτους Ἰσραηλῖτες καὶ ἰδιαιτέρως ἀπὸ τοὺς ἀπογόνους τῶν Ἰουδαίων βασιλέων καὶ ἀπὸ τοὺς εὐγενεῖς,
4 νεανίσκους, οἶς οὐκ ἔστιν ἐν αὐτοῖς μῶμος καὶ καλοὺς τῇ ὄψει καὶ συνιέντας ἐν πάσῃ σοφίᾳ καὶ γινώσκοντας γνῶσιν καὶ διανοουμένους φρόνησιν καὶ οἶς ἐστιν ἰσχὺς ἐν αὐτοῖς ἑστάναι ἐν τῷ οἴκῳ ἐνώπιον τοῦ βασιλέως, καί διδάξαι αὐτοὺς γράμματα καὶ γλώσσαν Χαλδαίων.	4 νέους ἄνδρας, εἰς τοὺς ὁποίους δὲν θὰ ὑπῆρχε κανένα σωματικὸν ἐλάττωμα, θὰ ἦσαν ὡραῖοι κατὰ τὴν ἐμφάνισιν, ἱκανοὶ πρὸς κάθε σοφίαν, μορφωμένοι καὶ ἐπιστήμονες, εὐφυεῖς, μὲ ζωτικότητα ψυχῆς καὶ σώματος, διὰ νὰ παρίστανται εἰς τὸν βασιλικὸν οἶκον ἐνώπιον τοῦ βασιλέως. Ἐπὶ πλέον θὰ ἔπρεπεν ὁ Ἀσφανὲζ νὰ φροντίσῃ, ὥστε αὐτοὶ νὰ διδαχθοῦν τὰ γράμματα καὶ τὴν γλῶσσαν τῶν Χαλδαίων.	4 νέους κατὰ τὴν ἡλικίαν, εἰς τοὺς ὁποίους νὰ μὴ ὑπάρχῃ σωματικὸν ἐλάττωμα <νὰ εἶναι ἀρτιμελεῖς>, ὡραίους κατὰ τὴν ἐμφάνισιν, ἐμπείρους εἰς κάθε εἶδος σοφίας, προικισμένους καὶ δεκτικοὺς ἀγωγῆς, ὥστε νὰ ἀφομοιώνουν πᾶσαν γνῶσιν, εὐφυεῖς δὲ καὶ ὀξυδερκεῖς καὶ ἱκανούς, καταλλήλους καὶ σφριγηλούς, ὥστε νὰ δύνανται νὰ ὑπηρετοῦν εἰς τὴν βασιλικὴν αὐλήν. Τοὺς νέους αὐτοὺς ἔπρεπε νὰ προσέξῃ ὁ Ἀσφανὰζ ὥστε νὰ τοὺς διδάξῃ τὴν φιλολογίαν <καὶ γενικῶς τὴν ἐπιστήμην>, τὴν γλῶσσαν καὶ τὴν γραφὴν τῶν Χαλδαίων <Βαβυλωνίων>.
5 Καὶ διέταξεν αὐτοῖς ὁ βασιλεὺς τὸ τῆς ἡμέρας καθ' ἡμέραν ἀπὸ τῆς τραπέζης τοῦ βασιλέως καὶ ἀπὸ τοῦ οἴνου τοῦ ποτοῦ αὐτοῦ καὶ θρέψαι αὐτοὺς ἔτη τρία καὶ μετὰ ταῦτα στῆναι ἐνώπιον τοῦ βασιλέως.	5 Διέταξεν ἀκόμη ὁ βασιλεὺς νὰ παρέχεται εἰς αὐτοὺς κάθε ἡμέραν τροφὴ ἀπὸ τὴν βασιλικὴν τράπεζαν καὶ οἶνος ἀπὸ ἐκεῖνον, τὸν ὁποῖον πίνει ὁ βασιλεύς. Ἔτσι νὰ τοὺς θρέψουν καὶ νὰ τοὺς διαπαιδαγωγήσουν ἐπὶ τρία ἔτη καὶ ἔπειτα νὰ ἐμφανισθοῦν ἐνώπιον τοῦ βασιλέως.	5 Ὁ βασιλιᾶς Ναβουχοδονόσορ ἔδωκεν ἐπίσης διαταγὴν νὰ χορηγῆται εἰς αὐτοὺς καθημερινῶς τροφὴ ἀπὸ τὴν βασιλικὴν τράπεζαν καὶ κρασὶ ἀπὸ ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ἔπινεν ὁ ἴδιος ὁ βασιλιᾶς. Οἱ νέοι θὰ ἐτρέφοντο καὶ θὰ ἐξεπαιδεύοντο ἐπὶ τρία ἔτη· μετὰ τὴν περίοδον αὐτὴν θὰ ἔπρεπε νὰ ἐμφανισθοῦν ἐνώπιον τοῦ βασιλιᾶ καὶ νὰ ἀναλάβουν ὑπηρεσίαν εἰς τὴν βασιλικὴν αὐλήν.
6 Καὶ ἐγένετο ἐν αὐτοῖς ἐκ τῶν υἱῶν Ἰούδα Δανιὴλ καὶ Ἀνανίας καὶ Ἀζαρίας καὶ Μισαήλ.	6 Μεταξὺ τῶν Ἰουδαίων, ποὺ ἐπελέγησαν, ἦσαν ὁ Δανιήλ, ὁ Ἀνανίας, ὁ Ἀζαρίας καὶ ὁ Μισαήλ.	6 Μεταξὺ τῶν εὐγενῶν Ἰουδαίων νέων, οἱ ὁποῖοι ἐπελέγησαν διὰ νὰ ὑπηρετοῦν εἰς τὴν βασιλικὴν αὐλὴν τῶν Βαβυλωνίων, ἦσαν ὁ Δανιήλ, ὁ Ἀνανίας, ὁ Ἀζαρίας καὶ ὁ Μισαήλ.
7 Καὶ ἐπέθηκεν αὐτοῖς ὁ ἀρχιευνοῦχος ὀνόματα τῷ Δανιὴλ Βαλτάσαρ καὶ τῷ Ἀνανίᾳ Σεδρὰχ καὶ τῷ Μισαὴλ Μισὰχ καὶ τῷ Ἀζαρίᾳ Ἀβδεναγώ.	7 Ὁ ἄρχων τῶν εὐνούχων ἔδωσεν εἰς αὐτοὺς νέα ὀνόματα. Τὸν Δανιὴλ ὠνόμασε Βαλτάσαρ, τὸν Ἀνανίαν Σεδράχ, τὸν Μισαήλ Μισὰχ καὶ τὸν Ἀζαρίαν Ἀβδεναγώ.	7 Καὶ ὁ ἀρχιευνοῦχος Ἀσφανὲζ ἔδωκεν εἰς αὐτοὺς ἀντὶ τῶν ἰουδαϊκῶν ὀνομάτων ὀνόματα βαβυλωνιακά. Τοιουτοτρόπως τὸν Δανιὴλ ὠνόμασε Βαλτάσαρ, τὸν Ἀνανίαν Σεδράχ, τὸν Μισαὴλ Μισὰχ καὶ τὸν Ἀζαρίαν Ἀβδεναγώ.
8 Καὶ ἔθετο Δανιὴλ εἰς τήν καρδίαν αὐτοῦ ὡς οὐ μὴ ἀλισγηθῇ ἐν τῇ τραπέζῃ τοῦ βασιλέως καὶ ἐν τῷ οἴνῳ τοῦ ποτοῦ αὐτοῦ καὶ ἠξίωσε τὸν ἀρχιευνοῦχον ὡς οὐ μὴ ἀλισγησθῇ.	8 Ὁ Δανιὴλ ἐπῆρεν ὅλοψύχως τὴν ἀπόφασιν, νὰ μὴ μολυνθῇ τρώγων ἀπὸ τὰ φαγητὰ τῆς βασιλικῆς τραπέζης καὶ νὰ μὴ πίνῃ ἀπὸ τὸν οἶνον, ποὺ ἔπινεν ὁ βασιλεύς. Παρεκάλεσε δὲ ἐπιμόνως καὶ θερμῶς τὸν ἀρχιευνοῦχον, νὰ μὴ τὸν ὑποχρεώσῃ καὶ μολυνθῇ τρώγων φαγητὰ ἀπαγορευομένα ἀπὸ τὴν θρησκείαν του.	8 Καὶ ὁ Δανιήλ, ὁ ὁποῖος ἔλαβε σταθερὰν ἀπόφασιν νὰ μὴ μολυνθῇ, δηλαδὴ νὰ μὴ φάγῃ ἀπὸ τὰ φαγητὰ τὰ θεωρούμενα ὡς ἀκάθαρτα ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους, ποὺ προσεφέροντο εἰς τὸ βασιλικὸν τραπέζι, καὶ ἀπὸ τὸ κρασί ποὺ ἔπινεν ὁ βασιλιᾶς, ἐζήτησεν ἐπιμόνως καὶ παρεκάλεσε τὸν ἀρχιευνοῦχον νὰ τοῦ ἐπιτρέψῃ ὥστε νὰ μὴ φάγῃ ἀπὸ αὐτὰ καὶ μολυνθῇ.
9 Καὶ ἔδωκεν ὁ Θεὸς τὸν Δανιὴλ εἰς ἔλεον καὶ εἰς οἰκτιρμὸν ἐνώπιον τοῦ ἀρχιευνούχου.	9 Ἔδωκεν ὁ Θεός, ὥστε ὁ Δανιὴλ νὰ εὔρῃ εὐμένειαν καὶ συναισθήματα συμπαθείας ἐκ μέρους τοῦ ἀρχιευνούχου.	9 Καὶ ὁ Θεὸς εὐδόκησεν ὥστε ὁ Δανιὴλ νὰ ἀντιμετωπισθῇ μὲ εὔνοιαν καὶ συμπάθειαν ἐκ μέρους τοῦ ἀρχιευνούχου.
10 Καὶ εἶπεν ὁ ἀρχιευνούχος τῷ Δανιήλ· φοβοῦμαι ἐγὼ τὸν κύριόν μου τὸν βασιλέα τὸν ἐκτάξαντα τὴν βρῶσιν ὑμῶν καὶ τὴν πόσιν ὑμῶν, μὴποτε ἴδῃ τὰ πρόσωπα ὑμῶν σκυθρωπὰ παρὰ τὰ παιδάρια τὰ συνήλικα ὑμῶν καὶ καταδικάσατε τὴν κεφαλήν μου τῷ βασιλεῖ.	10 Εἶπε δὲ ὁ ἀρχιευνοῦχος εἰς τὸν Δανιήλ· <ἐγὼ φοβοῦμαι τὸν κύριόν μου τὸν βασιλέα, ὁ ὁποῖος διέταξε ποῖον νὰ εἶναι τὸ φαγητόν σας καὶ τὸ ποτόν σας. Φοβοῦμαι, μήπως ἵδῃ τὰ πρόσωπά σας καταβεβλημένα ἀπὸ τὴν νηστείαν, ἐν συγκρίσει πρὸς τὰ πρόσωπα τῶν συνομιλήκων σας, καὶ γίνετε ἔτσι ἀφορμὴ νὰ μὲ καταδικάσετε εἰς θάνατον, νὰ διατάξῃ τὸν ἀποκεφαλισμόν μου ὁ βασιλεύς>.	10 Εἶπε δὲ ὁ ἀρχιευνοῦχος Ἀσφανὲζ εἰς τὸν Δανιήλ: <Φοβοῦμαι ἐγὼ τὸν κύριόν μου, τὸν βασιλιᾶ, ὁ ὁποῖος διέταξε καὶ καθώρισε τὸ φαγητὸν καὶ τὸ ποτόν σας, μήπως ἰδῇ τὰ πρόσωπά σᾶς ἀδύνατα καὶ χλωμὰ ἀπὸ τὴν νηστείαν, ἐν συγκρίσει πρὸς τὰ πρόσωπα τῶν ἄλλων παιδιῶν, τῶν συνομηλίκων σας, καὶ τοιουτοτρόπως γίνετε αἰτία νὰ φονευθῶ, νὰ χάσω τὸ κεφάλι μου, μὲ διαταγὴν τοῦ βασιλιᾶ>.
11 Καὶ εἶπε Δανιὴλ πρὸς Ἀμελσάδ, ὅν κατέστησεν ὁ ἀρχιευνοῦχος ἐπὶ Δανιήλ, Ἀνανίαν, Μισαήλ, Ἀζαρίαν·	11 Ὁ Δανιὴλ εἶπε πρὸς τὸν Ἀμελσάδ, τὸν ὁποῖον ὁ ἀρχιευνοῦχος εἶχεν ἐγκαταστήσει ὑπεύθυνον διὰ τὸν Δανιήλ, τὸν Ἀνανίαν, τὸν Μισαὴλ καὶ τὸν Ἀζαρίαν.	11 Τότε ὁ Δανιὴλ εἶπε πρὸς τὸν αὐλικὸν Ἀμελσάδ, τὸν ὁποῖον ὁ ἀρχιευνοῦχος εἶχεν ὁρίσει ὑπεύθυνον διὰ τοὺς Δανιήλ, Ἀνανίαν, Μισαὴλ καὶ Ἀζαρίαν:
12 πείρασον δὴ τοὺς παῖδάς σου ἡμέρας δέκα, καὶ δότωσαν ἡμῖν ἀπὸ τῶν σπερμάτων, καὶ φαγώμεθα καὶ ὕδωρ πιώμεθα·	12 <Κάμε μίαν δοκιμὴν μὲ ἡμᾶς τοὺς δούλους σου. Ἐπὶ δέκα ἡμέρας ἂς μᾶς δώσουν ὄσπρια νὰ τρώγωμεν καὶ μόνον νερὸ νὰ πίνωμεν.	12 <Παρακαλῶ δοκίμασε τοὺς δούλους σου ἐπὶ δέκα ἡμέρες. Κατὰ τὴν διάρκειαν τῶν ἡμερῶν αὐτῶν ἂς μᾶς δώσουν μόνον χορταρικά, λαχανικὰ καὶ ὄσπρια νὰ φάγωμεν καὶ μόνον νερὸ νὰ πιοῦμε.
13 καὶ ὀφθήτωσαν ἐνώπιόν σου αἱ ἰδέαι ἡμῶν καὶ αἱ ἰδέαι τῶν παιδαρίων τῶν ἐσθιόντων τὴν τράπεζαν τοῦ βασιλέως, καὶ καθὼς ἐὰν ἴδῃς, ποίησον μετὰ τῶν παίδων σου.	13 Ἔπειτα δὲ παρατήρησε σὺ ὁ ἴδιος μὲ προσοχὴν τὰ πρόσωπα ἡμῶν καὶ τὰ πρόσωπα τῶν ἄλλων νέων, οἱ ὁποῖοι θὰ τρώγουν ἀπὸ τὴν τράπεζαν τὴν βασιλικήν. Σύμφωνα δὲ μὲ ὅ,τι ἴδῃς, πράξε δι' ἡμᾶς τοὺς δούλους σου>.	13 Κατόπιν ἴδε τὰ πρόσωπά μας καὶ σύγκρινέ τα μὲ τὰ πρόσωπα τῶν νέων παιδιῶν τὰ ὁποῖα τρώγουν φαγητὰ ἀπὸ τὴν βασιλικὴν τράπεζαν· σύμφωνα δὲ μὲ τὶς διαπιστώσεις ποὺ θὰ κάμῃς, ἐνέργησε καὶ μεταχειρίσου μας ἀναλόγως>.
14 Καὶ εἰσήκουσεν αὐτῶν καὶ ἐπείρασεν αὐτοὺς ἡμέρας δέκα.	14 Ἐδέχθη ὁ Ἀμελσάδ τὴν παράκλησίν των καὶ τοὺς ὑπέβαλεν εἰς δοκιμασίαν ἐπὶ δέκα ἡμέρας.	14 Ὁ Ἀμελσὰδ ἐδέχθη τὸ αἴτημά των καὶ τοὺς ἐδοκίμασεν, ὅπως ἐζήτησαν, ἐπὶ δέκα ἡμέρες.
15 Καὶ μετὰ τὸ τέλος τῶν δέκα ἡμερῶν ὡράθησαν αἱ ἰδέαι αὐτῶν ἀγαθαὶ καὶ ἰσχυραὶ ταῖς σαρξὶν ὑπὲρ τὰ παιδάρια τὰ ἐσθίοντα τὴν τράπεζαν τοῦ βασιλέως.	15 Μετὰ τὸ τέλος τῶν δέκα ἡμερῶν εὑρέθησαν, ὅτι τὰ πρόσωπά των ἦσαν ὠραιότερα καὶ τὰ σώματά των ρωμαλεώτερα ἀπὸ τοὺς νέους, οἱ ὁποῖοι ἔτρωγαν ἀπὸ τὴν τράπεζαν τοῦ βασιλέως.	15 Μετὰ τὸ τέλος τῶν δέκα ἡμερῶν διεπιστώθη ὅτι τὰ πρόσωπά των ἦσαν ὡραιότερα εἰς ἐμφάνισιν, τὰ δὲ σώματά των ὑγιέστερα καὶ ἰσχυρότερα ἀπὸ ἐκεῖνα τῶν νεαρῶν παιδιῶν, τὰ ὁποῖα ἐσιτίζοντο μὲ φαγητὰ ἀπὸ τὴν βασιλικὴν τράπεζαν.
16 Καὶ ἐγένετο Ἀμελσὰδ ἀναιρούμενος τὸ δεῖπνον αὐτῶν καὶ τὸν οἶνον τοῦ πόματος αὐτῶν καὶ ἐδίδου αὐτοῖς σπέρματα.	16 Ἔκτοτε ὁ Ἀμελσάδ ἀφαιροῦσε πάντοτε τὸ βασιλικὸν δεῖπνον τῶν τεσσάρων παίδων καὶ τὸν οἶνον, τὸν ὁποῖον θὰ ἔπιναν, καὶ ἔδιδεν εἰς αὐτοὺς ὄσπρια καὶ ἄλλας φυτικὰς τροφάς.	16 Κατόπιν τῆς διαπιστώσεως αὐτῆς ὁ Ἀμελσὰδ ἀπέσυρε καὶ ἀφαιροῦσε τὴν πλουσίαν βασιλικὴν τροφήν, ποὺ ἔπρεπε νὰ φάγουν οἱ τέσσερις Ἰουδαῖοι νέοι, ὅπως ἐπίσης τὸ κρασί, ποὺ ἔπρεπε νὰ πιοῦν, καὶ ἔδιδεν εἰς αὐτοὺς χορταρικά, λαχανικὰ καὶ ὄσπρια.
17 Καὶ τὰ παιδάρια ταῦτα, οἱ τέσσαρες αὐτοί, ἔδωκεν αὐτοῖς ὁ Θεὸς σύνεσιν καὶ φρόνησιν ἐν πάσῃ γραμματικῇ καὶ σοφίᾳ· καὶ Δανιήλ συνῆκεν ἐν πάσῃ ὁράσει καὶ ἐνυπνίοις.	17 Εἰς τοὺς νέους αὐτούς, εἰς τοὺς τέσσαρας Ἰσραηλίτας, ἔδωκεν ὁ Θεὸς σύνεσιν καὶ φρόνησιν καὶ πρόοδον εἰς τὰ χαλδαϊκὰ γράμματα καὶ εἰς τὴν σοφίαν τῶν Χαλδαίων. Ὁ Δανιὴλ μάλιστα ἦτο εἰς θέσιν νὰ κατανοῇ καὶ νὰ ἑρμηνεύῃ κάθε εἰδὸς ὁράματος καὶ ὀνείρων.	17 Καὶ εἰς τοὺς νέους αὐτούς, τοὺς τέσσερις Ἰουδαίους, ὁ Θεὸς ἔδωκε σύνεσιν, ὥστε νὰ διακρίνουν πῶς πρέπει νὰ φέρωνται, καὶ φρόνησιν, ἐξυπνάδα, ἱκανότητα καὶ πρόοδον εἰς τὰ χαλδαϊκὰ γράμματα καὶ τὴν βαβυλωνιακὴν σοφίαν. Ἰδιαιτέρως μάλιστα ὁ Δανιὴλ εἶχε τὴν ἱκανότητα νὰ ἐξηγῇ κάθε εἶδος ὀπτασίας ποὺ ἔβλεπε κάποιος εἰς ὥραν ἐγρηγόρσεως, καὶ νὰ ἑρμηνεύῃ ὄνειρα <ἰδικά του ἢ ἄλλων> ποὺ ἔβλεπαν κατὰ τὴν διαρκειαν τοῦ ὕπνου.
18 Καὶ μετὰ τὸ τέλος τῶν ἡμερῶν, ὧν εἶπεν ὁ βασιλεύς εἰσαγαγεῖν αὐτούς, καὶ εἰσήγαγεν αὐτοὺς ὁ ἀρχιευνοῦχος ἐναντίον Ναβουχοδονόσορ.	18 Μετὰ τὸ πέρας τοῦ χρονικοῦ διαστήματος, ποὺ ὁ βασιλεὺς εἶχεν ὁρίσει νὰ παρουσιάσουν αὐτοὺς ἐνώπιόν του, ὁ ἀρχιευνοῦχος τοὺς ἔφερε πράγματι ἐνώπιον τοῦ Ναβουχοδονόσορος.	18 Μετὰ δὲ τὴν λῆξιν τῆς χρονικῆς περιόδου ποὺ καθώρισεν ὁ βασιλιᾶς νὰ παρουσιάσουν τοὺς νέους αὐτοὺς ἐνώπιόν του, ὁ ἀρχιευνοῦχος ὡδήγησε τούτους ἐνώπιον τοῦ Ναβουχοδονόσορος.
19 Καὶ ἐλάλησε μετ' αὐτῶν ὁ βασιλεύς, καὶ οὐχ εὑρέθησαν ἐκ πάντων αὐτῶν ὅμοιοι Δανιήλ καὶ Ἀνανίᾳ καὶ Μισαὴλ καὶ Ἀζαρίᾳ· καὶ ἔστησαν ἐνώπιον τοῦ βασιλέως.	19 Ὁ βασιλεὺς συνωμίλησε μὲ αὐτούς. Δὲν εὑρέθησαν δὲ ἀπὸ ὅλους τοὺς αὐλικοὺς καὶ τοὺς δούλους τοῦ βασιλέως ὅμοιοι πρὸς τὸν Δανιήλ, τὸν Ἀνανίαν, τὸν Μισαὴλ καὶ τὸν Ἀζαρίαν. Ἔκτοτε προσελήφθησαν αὐτοὶ εἰς τὴν ὑπηρεσίαν τοῦ βασιλέως.	19 Ὁ βασιλιᾶς συνωμίλησε μαζί των, μεταξὺ δὲ ὅλων τῶν ἄλλων νέων τῆς βασιλικῆς αὐλῆς δὲν εὑρέθη κανεὶς ὅμοιος πρὸς τὸν Δανιήλ, τὸν Ἀνανίαν, τὸν Μισαὴλ καὶ τὸν Ἀζαρίαν. Κατόπιν τούτου οἰ τέσσερις αὐτοὶ Ἰουδαῖοι προσελήφθησαν εἰς τὴν βασιλικὴν αὐλήν, διὰ νὰ ὑπηρετοῦν τὸν βασιλιᾶ.
20 Καὶ ἐν παντί ρήματι σοφίας καὶ ἐπιστήμης, ὧν ἐζήτησε παρ' αὐτῶ ὁ βασιλεύς, εὗρεν αὐτοὺς δεκαπλασίονας παρὰ πάντας τοὺς ἐπαοιδοὺς καὶ τοὺς μάγους τοὺς ὄντας ἐν πάσῃ τῇ βασιλείᾳ αὐτοῦ.	20 Εἰς κάθε δὲ ζήτημα σοφίας καὶ ἐπιστήμης, εἰς τὸ ὁποῖον τοὺς ἐρωτοῦσαν ὁ βασιλεύς, τοὺς εὐρῆκε δέκα φορὰς ἀνωτέρους ἀπὸ ὅλους τοὺς ἐξορκιστὰς καὶ τοὺς μάγους, οἱ ὁποῖοι εὑρίσκοντο εἰς ὅλην τὴν ἔκτασιν τοῦ βασιλείου του.	20 Καὶ εἰς κάθε ζήτημα σοφίας καὶ ἐπιστήμης εἰς τὸ ὁποῖον τοὺς ἐξήτασεν ὁ βασιλιᾶς τοὺς εὑρῆκε δέκα φορὲς καλυτέρους καὶ ἀνωτέρους ἀπὸ ὅλους τοὺς ἐξορκιστὰς καὶ τοὺς μάγους <δηλαδὴ τοὺς σοφωτέρους τῶν Χαλδαίων> ποὺ εὑρίσκοντο εἰς ὅλον τὸ βασίλειόν του.
21 Καὶ ἐγένετο Δανιήλ ἕως ἔτους ἑνὸς Κύρου τοῦ βασιλέως.	21 Ὁ Δανιὴλ εἰδικώτερα παρέμεινεν εἰς τὰ ἀνάκτορα μέχρι τοῦ πρώτου ἔτους τῆς βασιλείας τοῦ Κύρου, βασιλέως τῶν Περσῶν.	21 Ἔμεινε δὲ ὁ Δανιὴλ συνεχῶς εἰς τὴν βασιλικὴν βαβυλωνιακὴν αὐλὴν μέχρι τοῦ πρώτου ἔτους τῆς βασιλείας τοῦ Κύρου, τοῦ βασιλιᾶ τῶν Περσῶν <δηλαδὴ μέχρι τὸ 538 π.Χ.>.