΄Δανιήλ : Κεφάλαιον Γ'

Πρωτότυπο Κείμενο

τους ὀκτωκαιδεκάτου Ναβουχοδονόσορ ὁ βασιλεὺς ἐποίησεν εἰκόνα χρυσῆν, ὕψος αὐτῆς πήχεων ἑξήκοντα, εὖρος αὐτῆς πήχεων ἕξ, καὶ ἔστησεν αὐτὴν ἐν πεδίῳ Δεειρᾷ, ἐν χώρᾳ Βαβυλῶνος.
2 Καὶ ἀπέστειλε συναγαγεῖν τοὺς ὑπάτους καὶ τοὺς στρατηγοὺς καὶ τοὺς τοπάρχας, ἡγουμένους τε καὶ τυράννους καὶ τοὺς ἐπ' ἐξουσιῶν καὶ πάντας τοὺς ἄρχοντας τῶν χωρῶν ἐλθεῖν εἰς τὰ ἐγκαίνια τῆς εἰκόνος, ἣν ἔστησε Ναβουχοδονόσορ ὁ βασιλεύς.
3 Καὶ συνήχθησαν οἱ τοπάρχαι, ὕπατοι, στρατηγοί, ἡγούμενοι, τύραννοι μεγάλοι, οἱ ἐπ' ἐξουσιῶν καὶ πάντες οἱ ἄρχοντες τῶν χωρῶν εἰς τὸν ἐγκαινισμὸν τῆς εἰκόνος, ἣν ἔστησε Ναβουχοδονόσορ ὁ βασιλεύς, καὶ εἰστήκεισαν ἐνώπιον τῆς εἰκόνος.
4 Καὶ ὁ κῆρυξ ἐβόα ἐν ἰσχύϊ· ὑμῖν λέγεται, λαοί, φυλαί, γλῶσσαι·
5 ᾗ ἂν ὥρᾳ ἀκούσητε τῆς φωνῆς τῆς σάλπιγγας, σύριγγός τε καὶ κιθάρας, σαμβύκης τε καὶ ψαλτηρίου, συμφωνίας καὶ παντὸς γένους μουσικῶν, πίπτοντες προσκυνεῖτε τῇ εἰκόνι τῇ χρυσῇ, ἢ ἔστησε Ναβουχοδονόσορ ὁ βασιλεύς·
6 καὶ ὃς ἂν μὴ πεσὼν προσκυνήσῃ, αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἐμβληθήσεται εἰς τὴν κάμινον τοῦ πυρὸς τὴν καιομένην.
7 Καὶ ἐγένετο ὅταν ἤκουον οἱ λαοὶ τῆς φωνῆς τῆς σάλπιγγος, σύριγγός τε καὶ κιθάρας, σαμβύκης τε καὶ ψαλτηρίου καὶ συμφωνίας καὶ παντὸς γένους μουσικῶν, πίπτοντες πάντες οἱ λαοί, φυλαί, γλῶσσαι, προσεκύνουν τῇ εἰκόνι τῇ χρυσῇ, ᾗ ἔστησε Ναβουχοδονόσορ ὁ βασιλεύς.
8 Τότε προσήλθοσαν ἄνδρες Χαλδαῖοι καὶ διέβαλον τοὺς Ἰουδαίους
9 τῷ βασιλεῖ Ναβουχοδονόσορ· βασιλεῦ, εἰς τοὺς αἰῶνας ζῆθι.
10 Σὺ βασιλεῦ, ἔθηκας δόγμα πάντα ἄνθρωπον, ὃς ἂν ἀκούσῃ τῆς φωνῆς τῆς σάλπιγγος, σύριγγός τε καὶ κιθάρας, σαμβύκης καὶ ψαλτηρίου καὶ συμφωνίας καὶ παντὸς γένους μουσικῶν
11 καὶ μὴ πεσὼν προσκυνήσῃ τῇ εἰκόνι τῇ χρυσῇ, ἐμβληθήσεται εἰς τὴν κάμινον τοῦ πυρὸς τὴν καιομένην.
12 Εἰσὶν ἄνδρες Ἰουδαῖοι, οὓς κατέστησας ἐπὶ τὰ ἔργα τῆς χώρας Βαβυλῶνος, Σεδράχ, Μισάχ, Ἀβδεναγώ οἳ οὐχ ὑπήκουσαν, βασιλεῦ, τῷ δόγματί σου, τοῖς θεοῖς σου οὐ λατρεύουσι, καὶ τῇ εἰκόνι τῇ χρυσῇ, ᾗ ἔστησας, οὐ προσκυνοῦσι.
13 Τότε Ναβουχοδονόσορ ἐν θυμῷ καὶ ὀργῇ εἶπεν ἀγαγεῖν τὸν Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδεναγώ, καὶ ἤχθησαν ἐνώπιον τοῦ βασιλέως.
14 Καὶ ἀπεκρίθη Ναβουχοδονόσορ καὶ εἶπεν αὐτοῖς· εἰ ἀληθῶς Σεδράχ, Μισάχ, Ἀβδεναγώ, τοῖς θεοῖς μου οὐ λατρεύετε καὶ τῇ εἰκόνι τῇ χρυσῇ, ᾗ ἔστησα, οὐ προσκυνεῖτε;
15 Νῦν οὖν εἰ ἔχετε ἐτοίμως, ἵνα ὡς ἂν ἀκούσητε τῆς φωνῆς τῆς σάλπιγγος, σύριγγός τε καὶ κιθάρας, σαμβύκης τε καὶ ψαλτηρίου καὶ συμφωνίας καὶ παντὸς γένους μουσικῶν, πεσόντες προσκυνήσητε τῇ εἰκόνι τῇ χρυσῇ, ᾗ ἐποίησα· ἐὰν δὲ μὴ προσκυνήσητε, αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἐμβληθήσεσθε εἰς τὴν κάμινον τοῦ πυρὸς τὴν καιομένην. Καὶ τίς ἐστι Θεός, ὃς ἐξελεῖται ὑμᾶς ἐκ τῶν χειρῶν μου;
16 Καὶ ἀπεκρίθησαν Σεδράχ, Μισάχ, Ἀβδεναγὼ λέγοντες τῷ βασιλεῖ Ναβουχοδονόσορ· οὐ χρείαν ἔχομεν ἡμεῖς περὶ τοῦ ρήματος τούτου ἀποκριθῆναί σοι·
17 ἔστι γὰρ Θεὸς ἡμῶν ἐν οὐρανοῖς, ᾧ ἡμεῖς λατρεύομεν, δυνατὸς ἐξελέσθαι ἡμᾶς ἐκ τῆς καμίνου τοῦ πυρὸς τῆς καιομένης, καὶ ἐκ τῶν χειρῶν σου, βασιλεῦ, ρύσεται ἡμᾶς·
18 καὶ ἐὰν μή, γνωστὸν ἔστω σοι, βασιλεῦ, ὅτι τοῖς θεοῖς σου οὐ λατρεύομεν καὶ τῇ εἰκόνι, ᾗ ἔστησας, οὐ προσκυνοῦμεν.
19 Τότε Ναβουχοδονόσορ ἐπλήσθη θυμοῦ, καὶ ἡ ὄψις τοῦ προσώπου αὐτοῦ ἠλλοιώθη ἐπὶ Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδεναγώ, καὶ εἶπεν ἐκκαῦσαι τὴν κάμινον ἐπταπλασίως, ἕως οὗ εἰς τέλος ἐκκαῇ.
20 Καὶ ἄνδρας ἰσχυροὺς ἰσχύϊ εἶπε πεδήσαντας τὸν Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδεναγὼ ἐμβαλεῖν εἰς τὴν κάμινον τοῦ πυρὸς τὴν καιομένην.
21 Τότε οἱ ἄνδρες ἐκεῖνοι ἐπεδήθησαν σὺν τοῖς σαραβάροις αὐτῶν καὶ τιάραις καὶ περικνημίσι καὶ ἐβλήθησαν εἰς τὸ μέσον τῆς καμίνου τοῦ πυρὸς τῆς καιομένης,
22 ἐπεὶ τὸ ρῆμα τοῦ βασιλέως ὑπερίσχυσε καὶ ἡ κάμινος ἐξεκαύθη ἐκ περισσοῦ.
23 Καὶ οἱ τρεῖς οὗτοι, Σεδράχ, Μισὰχ κοὶ Ἀβδεναγώ, ἔπεσον εἰς μέσον τῆς καμίνου τοῦ πυρὸς τῆς καιομένης πεπεδημένοι. Καὶ περιεπάτουν ἐν μέσῳ τῆς φλογὸς ὑμνοῦντες τὸν Θεὸν καὶ εὐλογοῦντες τὸν Κύριον.
24 Καὶ Ναβουχοδονόσορ ἤκουσεν ὑμνούντων αὐτῶν καὶ ἐθαύμασε καὶ ἐξανέστη ἐν σπουδῇ καὶ εἶπε τοῖς μεγιστᾶσιν αὐτοῦ· οὐχὶ ἄνδρας τρεῖς ἐβάλομεν εἰς τὸ μέσον τοῦ πυρὸς πεπεδημένους; Καὶ εἶπον τῷ βασιλεῖ· ἀληθῶς, βασιλεῦ.
25 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς· ἰδοὺ ἐγὼ ὁρῶ ἄνδρας τέσσαρας λελυμένους καὶ περιπατοῦντας ἐν μέσῳ τοῦ πυρός, καὶ διαφθορὰ οὐκ ἔστιν ἐν αὐτοῖς, καὶ ἡ ὅρασις τοῦ τετάρτου ὁμοία υἱῷ Θεοῦ.
26 Τότε προσῆλθε Ναβουχοδονόσορ πρὸς τὴν θύραν τῆς καμίνου τοῦ πυρὸς τῆς καιομένης καὶ εἶπε· Σεδράχ, Μισάχ, Ἀβδεναγώ, οἱ δοῦλοι τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου, ἐξέλθετε καὶ δεῦτε. Καὶ ἐξῆλθον Σεδράχ, Μισάχ, Ἀβδεναγὼ ἐκ μέσου τοῦ πυρός.
27 Καὶ συνάγονται οἱ σατράπαι καὶ οἱ στρατηγοὶ καὶ οἱ τοπάρχαι καὶ οἱ δυνάσται τοῦ βασιλέως καὶ ἐθεώρουν τοὺς ἄνδρας ὅτι οὐκ ἐκυρίευσε τὸ πῦρ τοῦ σώματος αὐτῶν, καὶ ἡ θρὶξ τῆς κεφαλῆς αὐτῶν οὐκ ἐφλογίσθη, καὶ τὰ σαράβαρα αὐτῶν οὐκ ἠλλοιώθη, καὶ ὀσμὴ πυρὸς οὐκ ἦν ἐν αὐτοῖς.
28 Καὶ ἀπεκρίθη Ναβουχοδονόσορ ὁ βασιλεὺς καὶ εἶπεν· εὐλογητὸς ὁ Θεὸς τοῦ Σεδράχ, Μισάχ, Ἀβδεναγώ, ὃς ἀπέστειλε τὸν ἄγγελον αὐτοῦ καὶ ἐξείλατο τοὺς παῖδας αὐτοῦ, ὅτι ἐπεποίθεισαν ἐπ' αὐτῷ καὶ τὸ ρῆμα τοῦ βασιλέως ἠλλοίωσαν καὶ παρέδωκαν τὰ σώματα αὐτῶν εἰς πῦρ, ὅπως μὴ λατρεύσωσι μηδὲ προσκυνήσωσι παντὶ θεῷ, ἀλλ' ἢ τῷ Θεῷ αὐτῶν.
29 Καὶ ἐγὼ ἐκτίθεμαι δόγμα· πᾶς λαός, φυλή, γλῶσσα, ἣ ἐὰν εἴπῃ βλασφημίαν κατὰ τοῦ Θεοῦ Σεδράχ, Μισάχ, Ἀβδεναγώ, εἰς ἀπώλειαν ἔσονται καὶ οἱ οἶκοι αὐτῶν εἰς διαρπαγήν, καθότι οὐκ ἔστι Θεὸς ἕτερος, ὅστις δυνήσεται ρύσασθαι οὕτως.
30 Τότε ὁ βασιλεὺς κατεύθυνε τὸν Σεδράχ, Μισάχ, Ἀβδεναγὼ ἐν τῇ χώρᾳ Βαβυλῶνος καὶ ηὔξησεν αὐτοὺς καὶ ἠξίωσεν αὐτοὺς ἡγεῖσθαι πάντων τῶν Ἰουδαίων τῶν ἐν τῇ βασιλείᾳ αὐτοῦ.
31 Ναβουχοδονόσορ ὁ βασιλεὺς πᾶσι τοῖς λαοῖς, φυλαῖς καὶ γλώσσαις τοῖς οἰκοῦσιν ἐν πάσῃ τῇ γῇ· εἰρήνη ὑμῖν πληθυνθείη·
32 τὰ σημεῖα καὶ τὰ τέρατα, ἃ ἐποίησε μετ' ἐμοῦ ὁ Θεὸς ὁ Ὕψιστος, ἤρεσεν ἐναντίον ἐμοῦ ἀναγγεῖλαι ὑμῖν
33 ὡς μεγάλα καὶ ἰσχυρά· ἡ βασιλεία αὐτοῦ βασιλεία αἰώνιος καὶ ἡ ἐξουσία αὐτοῦ εἰς γενεὰν καὶ γενεάν.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

βασιλεὺς Νοοβουχοδονόσορ διέταξε κατὰ τὸ δέκατον ὄγδοον ἔτος τῆς βασιλείας του καὶ κατεσκεύασαν ἕνα χρυσὸν ἄγαλμα. Τὸ ὕψος του ἦτο ἑξῆντα πήχεις καὶ τὸ πλάτος του ἓξ πήχεις. Τὸ ἐτοποθέτησε δὲ εἰς τὴν πεδιάδα Δεειρᾶ, εἰς τὴν περιοχὴν τῆς Βαβυλῶνος.
2 Κατόπιν ἔστειλεν ἀνθρώπους, νὰ συγκεντρώσουν τοὺς ὑπάτους καὶ τοὺς στρατηγούς, τοὺς τοπάρχας, τοὺς προϊσταμένους καὶ τοὺς ἄρχοντας, τοὺς κατέχοντας ἐξουσίας καὶ ὅλους ἐν γένει τοὺς ἄρχοντας τῶν χωρῶν, διὰ νὰ ἔλθουν εἰς τὰ ἐγκαίνια τοῦ ἀγάλματος, τὸ ὁποῖον ἔστησεν ὁ βασιλεὺς Ναβουχσδανόσορ.
3 Πράγματι συνεκεντρώθησαν οἱ τοπάρχαι, οἱ ὕπατοι, οἱ στρατηγοί, οἱ προϊστάμενοι ὑπηρεσιῶν, οἱ μεγάλοι ἄρχοντες, οἱ ἔχοντες ἐξουσίαν, ὅλοι οἱ ἄρχοντες τῶν χωρῶν εἰς τὰ ἐγκαίνια τοῦ ἀγάλματος, τὸ ὁποῖον ἔστησεν ὁ Ναβουχαδονόσορ ὁ βασιλεύς. Ὅλοι αὐτοὶ ἦλθαν καὶ ἐστάθησαν ἐνώπιον τοῦ ἀγάλματος.
4 Ὁ δὲ κῆρυξ ἐφώναζε μὲ ἰσχυρὰν φωνήν· <ἀκούσατε σεῖς, λαοί, φυλαὶ καὶ γλῶσσαι·
5 τὴν ὥραν, κατὰ τὴν ὁποίαν θὰ ἀκούσετε τὸν ἦχον τῆς σάλπιγγος, τοῦ αὐλοῦ καὶ τῆς κιθάρας, τῆς τετραχόρδου σαμβύκης καὶ τοῦ ψαλτηρίου, συμφωνίαν αὐτῶν καὶ παντὸς ἄλλου εἴδους μουσικῶν ὀργάνων, θὰ πίπτετε καὶ θὰ προσκυνῆτε τὸ ἄγαλμα τὸ χρυσόν, τὸ ὁποῖον ὁ βασιλεὺς Ναβουχοδονόσορ ἔστησεν.
6 Ἐκεῖνος δέ, ὁ ὁποῖος δὲν θὰ πέσῃ νὰ προσκυνήσῃ, θὰ ριφθῇ αὐτὴν τὴν ὥραν εἰς τὴν καιομένην κάμινον τοῦ πυρός>.
7 Ὅταν λοιπὸν οἱ λαοὶ ἤκουαν τὸν ἦχον τῆς σάλπιγγος, τοῦ αὐλοῦ καὶ τῆς κιθάρας, τῆς τετραχόρδου σαμβύκης καὶ τοῦ ψαλτηρίου, τὴν συμφωνίαν αὐτῶν καὶ παντὸς ἄλλου εἴδους μουσικῶν ὀργάνων, ἔπιπταν εἰς τὴν γῆν ὅλοι οἱ λαοί, αἱ φυλαί, αἱ γλῶσσαι καὶ προσκυνοῦσαν τὸ ἄγαλμα τὸ χρυσοῦν, τὸ ὁποῖον ἔστησεν ὁ βασιλεὺς Ναβουχσδονόσορ.
8 Τότε ὅμως παρουσιάσθησαν ἐνώπιον τοῦ βασιλέως μερικοὶ Χαλδαῖοι καὶ κατήγγειλαν τοὺς Ἰουδαίους
9 εἰς τὸν βασιλέα Ναβουχοδονόσορα λέγοντες· <βασιλεῦ, εὐχόμεθα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων νὰ ζήσῃς.
10 Σύ, βασιλεῦ, ἐξέδωσες διαταγήν, σύμφωνα μὲ τὴν ὁποίαν κάθε ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος θὰ ἀκούσῃ τὸν ἦχον τῆς σάλπιγγος καὶ τοῦ αὐλοῦ, τῆς κιθάρας καὶ τῆς σαμβύκης, τοῦ ψαλτηρίου, τὴν συμφωνίαν αὐτῶν καὶ παντὸς ἄλλου εἴδους μουσικῶν ὀργάνων
11 καὶ δὲν θὰ πέσῃ νὰ προσκυνήσῃ τὸ χρυσοῦν ἄγαλμα, θὰ ριφθῇ εἰς τὴν κάμινον τοῦ πυρὸς τὴν καιομένην.
12 Ὑπάρχουν, λοιπόν, μεταξύ μας ἄνδρες Ἰουδαῖοι, τοὺς ὁποίους μάλιστα σὺ κατέστησας ἀρχηγοὺς εἰς τὰ ἔργα τῆς χώρας Βαβυλῶνος, ὁ Σεδράχ, ὁ Μισὰχ καὶ ὁ Ἀβδεναγώ, οἱ ὁποῖοι δὲν ὑπήκουσαν, ὦ βασιλεῦ, εἰς τὴν διαταγήν σου· τοὺς θεούς σου δὲν λατρεύουν καὶ τὸ ἄγαλμα τὸ χρυσοῦν, τὸ ὁποῖον σὺ ἔστησες, αὐτοὶ δὲν τὸ προσκυνοῦν>.
13 Τότε ὁ Ναβουχαδρνόσορ ἐπάνω εἰς τὸν θυμόν του καὶ εἰς τὴν ἔκρηξιν τῆς ὀργῆς του, διέταξε νὰ φέρουν ἐνώπιόν του τὸν Σεδράχ, τὸν Μισὰχ καὶ τὸν Ἀβδεναγὼ καὶ ἐκεῖνοι ὠδηγήθησαν ἐνώπιον τοῦ βασιλέως.
14 Ὁ δὲ Ναβουχοδονόσορ εἰς ἔντονον ὕφος ὡμίλησε καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· <πράγματι Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδεναγώ, δὲν λατρεύετε τοὺς ἰδικούς μου θεοὺς καὶ δὲν προσκυνεῖτε τὸ χρυσοῦν ἄγαλμα, τὸ ὁποῖον ἐγὼ ἔστησα;
15 Τώρα, λοιπόν, νὰ εἶσθε ἕτοιμοι, ὥστε, ὅταν ἀκούσετε τὸν ἦχον τῆς σάλπιγγος, τοῦ αὐλοῦ καὶ τῆς κιθάρας, τῆς σαμβύκης καὶ τοῦ ψαλτηρίου, τὴν συμφωνίαν αὐτῶν καὶ παντὸς ἄλλου εἴδους μουσικῶν ὀργάνων, νὰ πέσετε καὶ νὰ προσκυνήσετε τὸ ἄγαλμα τὸ χρυσοῦν, τὸ ὁποῖον ἐγὼ ἔχω κατασκευάσει. Ἐὰν δὲ τυχὸν καὶ δὲν προσκυνήσετε, αὐτὴν τὴν ὥραν θὰ ριφθῆτε εἰς τὴν κάμινον τοῦ πυρὸς τὴν καιομένην. Καὶ ποιὸς εἶναι ὁ Θεὸς ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος θὰ σᾶς γλυτώσῃ ἀπὸ τὰ χέρια μου;>
16 Ὁ Σεδράχ, ὁ Μισὰχ καὶ ὁ Ἀβδεναγὼ ἀπεκρίθησαν πρὸς τὸν βασιλέα Ναβουχοδονόσορα καὶ εἶπαν· <εἰς τὸ ἐρώτημά σου αὐτὸ δὲν ἔχομεν ἀνάγκην νὰ σοῦ ἀπαντήσωμεν ἡμεῖς.
17 Διότι ὑπάρχει ὁ Θεός μας, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, τὸν ὁποῖον ἡμεῖς λατρεύομεν καὶ ὁ ὁποῖος εἶναι δυνατὸς νὰ μᾶς περιφρουρήσῃ ἀπὸ τὴν φλόγα τῆς καμίνου τῆς καιομένης καὶ νὰ μᾶς γλυτώσῃ ἀπὸ τὰ χέρια σου, ὦ βασιλεῦ.
18 Ἀλλὰ καὶ αὐτὸ ἐὰν δὲν γίνῃ, μάθε, ὦ βασιλεῦ, ὅτι ἡμεῖς τοὺς θεούς σου δὲν θὰ λατρεύσωμεν, καὶ τὸ ἄγαλμα, τὸ ὁποῖον σὺ ἔστησες, δὲν θὰ τὸ προσκυνήσωμεν>.
19 Τότε ὁ Ναβουχοδονόσορ ἐκυριεύθη ἀπὸ θυμόν· τὸ πρόσωπόν του ἤλλαξεν ἐναντίον τῶν Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀδεναγὼ καὶ ἔδωσε διαταγὴν νὰ καύσουν ἑπτὰ φορὲς περισσότερον τὴν κάμινον, μέχρις ὅτου πυρακτωθῇ ἐξ ὁλοκλήρου.
20 Διέταξεν ἐπίσης ἄνδρας ἰσχυρούς, νὰ δέσουν τὸν Σεδράχ, τὸν Μισὰχ καὶ τὸν Ἀβδεναγὼ καὶ νὰ τοὺς ρίψουν εἰς τὴν καιομένην κάμινον τοῦ πυρός.
21 Τότε οἱ τρεῖς αὐτοὶ ἄνδρες ἐδέθησαν μαζῆ μὲ τὰ ἐνδύματά των, μὲ τὰ καλύμματα τῆς κεφαλῆς των καὶ τὰς περισκελίδας των καὶ ἐρρίφθησαν εἰς τὸ μέσον τῆς καμίνου τοῦ πυρὸς τῆς καιομένης,
22 διότι ἡ διαταγὴ τοῦ βασιλέως ἦτο ρητὴ καὶ ἔντονος, ἡ δὲ κάμινος ἐξεκαύθη μὲ τὸ παραπάνω.
23 Οἱ τρεῖς αὐτοὶ νέοι, ὁ Σεδράχ, ὁ Μισὰχ καὶ ὁ Ἀβδεναγώ, ἐρρίφβησαν μὲ ὁρμὴν δεμένοι εἰς τὸ μέσον τῆς ἀναμμένης καμίνου τοῦ πυρός. Περιπατοῦσαν δὲ αὐτοὶ ἀνάμεσα εἰς τὰς φλόγας τῆς καμίνου, ὑμνοῦντες τὸν Θεὸν καὶ δοξολογοῦντες τὸν Κύριον.
24 Ὁ Ναβουχοδανόσορ, ἤκουσεν αὐτοὺς νὰ ὑμνολογοῦν τὸν Θεόν, ἐκυριεύθη ἀπὸ θαυμασμόν, ἀνεπήδησε βιαστικὰ ἀπὸ τὸ θρόνον του καὶ εἶπεν εἰς τοὺς μεγιστᾶνας του· <τρεῖς ἄνδρας δεμένους δὲν ἐρρίψαμεν ἡμεῖς εἰς τὸ μέσον τοῦ πυρός;> Ἐκεῖνοι ἀπήντησαν εἰς τὸν βασιλέα· <πρὰγματι, βασιλεῦ, ἔτσι εἶναι>.
25 Ὁ βασιλεὺς εἶπεν· <ἰδοὺ ἐγὼ βλέπω τέσσαρας ἄνδρας λυμένους νὰ περιπατοῦν ἐν τῷ μέσῳ τοῦ πυρός. Δὲν βλέπω νὰ ὑπάρχῃ καμμία βλάβη εἰς αὐτοὺς ἀπὸ τὸ πῦρ, ἡ δὲ ὄψις τοῦ τετάρτου δὲν εἶναι ὅμοια πρὸς ἄνθρωπον, ἀλλὰ πρὸς υἱὸν Θεοῦ>.
26 Ὁ Ναβουχοδονόσορ ὁ ἴδιος ἐπλησίασεν εἰς τὴν θύραν τῆς καμίνου τοῦ πυρός, ἡ ὁποία ἐξακολουθοῦσε νὰ καίεται, καὶ εἶπε· <Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδεναγώ, δοῦλοι τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου, ἐβγᾶτε ἀπὸ τὴν κάμινον καὶ ἐλᾶτε ἐδῶ>. Ὁ Σεδρὰχ ὁ Μισὰχ καὶ ὁ Ἀβδεναγὼ ἐβγῆκαν ἐκ τοῦ μέσου τοῦ πυρός.
27 Τότε οἱ σατρὰπαι καὶ οἱ στρατηγοὶ καὶ οἱ τοπάρχαι καὶ οἱ ἄρχοντες τοῦ βασιλέως, ἔβλεπαν μὲ θαυμασμὸν τοὺς τρεῖς αὐτοὺς ἄνδρας, διὸτι δὲν τοὺς εἶχε θίξει καθόλου τὸ πῦρ· οὔτε μία τρίχα τῆς κεφαλῆς των δὲν εἶχε καῇ. Τὰ ἐνδύματά των δὲν μετεβλήθησαν καθόλου· οὔτε κἂν ὀσμὴ πυρὸς δὲν ὑπῆρχεν ἐπάνω εἰς αὐτούς.
28 Ὁ βασιλεὺς Ναβουχοδονόσορ ἔλαβε τὸν λόγον μέ ἑπισημότητα καὶ εἶπεν· <εὐλογημένος ἂς εἶναι ὁ Θεὸς τῶν Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδεναγώ, ὁ ὁποῖος ἔστειλε τὸν ἄγγελον αὐτοῦ καὶ ἐγλύτωσε τοὺς παῖδας του, οἱ ὁποῖοι, ἐπειδὴ εἶχαν πίστιν εἰς αὐτόν, παρέβησαν τὴν διαταγὴν τοῦ βασιλέως καὶ παρέδωκαν τὰ σώματά των εἰς τὴν φωτιάν, διὰ νὰ μὴ ὑποχωρήσουν καὶ λατρεύσουν καὶ προσκυνήσουν ἄλλον θεόν, εἰμὶ μόνον τὸν Θεόν των.
29 Ἐγώ, λοιπὸν ἐκδίδω διαταγήν, κάθε ἄνθρωπος οἰουδήποτε λαοῦ, οἰασδήποτε φυλῆς καὶ γλώσσης, ὁ ὁποῖος θὰ τολμήσῃ νὰ ἐκστομίσῃ βλασφημίαν ἐναντίον τοῦ Θεοῦ τοῦ Σεδράχ, τοῦ Μισὰχ καὶ τοῦ Ἀβδεναγώ, θὰ παραδοθῇ εἰς θάνατον, ὁ δὲ οἶκος καὶ ἡ περιουσία του θὰ δημευθοῦν, διότι δὲν ὑπάρχει ἄλλος Θεός, ὁ ὁποῖος νὰ ἠμπορῇ κατ' αὐτὸν τὸν θαυμαστὸν τρόπον νὰ σώζῃ τοὺς ἀνθρώπους του>!
30 Τότε ὁ βασιλεὺς ὥρισε διοικητὰς τὸν Σεδράχ, τὸν Μισὰχ καὶ τὸν Ἀβδεναγὼ εἰς τὴν χώραν τῆς Βαβυλῶνος. Τοὺς ἐδόξασε καὶ τοὺς ἔδωσεν ἀξίωμα, ὥστε νὰ εἶναι ἀρχηγοὶ ὅλων τῶν Ἰουδαίων, ποὺ ὑπῆρχον εἰς τὴν βασιλείαν του. Ἐξέδωσε δὲ τὴν ἐξῆς διαταγήν.
31 <Ἐγὼ ὁ βασιλεὺς Ναβουχοδονόσορ, ἀπευθύνομαι πρὸς ὅλους τοὺς ἀνθρώπους ὅλων τῶν λαῶν, τῶν φύλων καὶ τῶν γλωσσῶν, ποὺ κατοικοῦν εἰς ὅλον τὸν κόσμον, ἂς εἶναι πλουσία καὶ ἀμετακίνητος μεταξύ σας ἡ εἰρήνη.
32 Μοῦ ἐφάνη ἀρεστὸν νὰ ἀναγγείλω εἰς σᾶς τὰ καταπληκτικὰ σημεῖα καὶ τὰ θαυμαστὰ γεγονότα, τὰ ὁποῖα ἔκαμεν εἰς ἐμὲ ὁ Ὕψιστος Θεός,
33 νὰ σᾶς πῶ πόσον μεγάλα καὶ θαυμαστὰ ἦσαν. Ἡ βασιλεία του εἶναι βασιλεία αἰωνία καὶ ἡ ἐξουσία του ἐκτείνεται εἰς ὅλας τὰς γενεὰς τῶν γενεῶν>.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

βασιλιᾶς τῆς Βαβυλῶνος Ναβουχυδονόσορ κατὰ τὸ δέκατον ὄγδοον ἔτος τῆς βασιλείας του κατεσκεύασεν ἕνα χρυσὸν ἄγαλμα· τὸ ὕψος του ἦταν ἑξῆντα πήχεις καὶ τὸ πλάτος του ἕξι πήχεις. Τὸ ἄγαλμα τοῦτο τὸ ἔστησεν εἰς τὴν πεδιάδα Δεειρᾶ, <ποὺ εὑρίσκετο> εἰς τὴν ἐπαρχίαν <ἤ, τὴν ἐπικράτειαν> τῆς Βαβυλῶνος.
2 Κατόπιν ὁ βασιλιᾶς ἔστειλεν ἀπεσταλμένους νὰ συναθροῖσουν τοὺς ὑπάτους <σατράπας> καὶ τοὺς στρατηγοὺς καὶ τοὺς τοπάρχας <κυβερνήτας περιοχῶν>, τοὺς ἡγουμένους <προεστῶτας, συμβούλους> καὶ τοὺς τυράννους <ἡγεμόνας> καὶ τοὺς προϊσταμένους ὑπηρεσιῶν <ἀξιωματούχους> καὶ γενικῶς ὅλους τοὺς ἄρχοντας τῶν χωρῶν ποὺ ἐξουσίαζε, διὰ νὰ ἔλθουν εἰς τὰ ἐγκαίνια τοῦ ἀγάλματος, τὸ ὁποῖον ἔστησεν ὁ βασιλιᾶς Ναβουχοδονόσορ.
3 Συνεκεντρώθησαν λοιπὸν οἱ τοπάρχαι <κυβερνῆται περιοχῶν>, οἱ ὕπατοι, οἱ στρατηγοί, οἱ ἡγούμενοι <προεστῶτες, σύμβουλοι>, οἱ τύραννοι <ἡγεμόνες> οἱ μεγάλοι, οἱ προϊστάμενοι ὑπηρεσιῶν <ἀξιωματοῦχοι> καὶ γενικῶς ὅλοι οἱ ἄρχοντες τῶν χωρῶν ποὺ ἐξουσίαζεν ὁ μονάρχης τῆς Βαβυλῶνος, διὰ νὰ παραστοῦν εἰς τὰ ἐγκαίνια τοῦ ἀγάλματος, τὸ ὁποῖον ἔστησεν ὁ βασιλιᾶς Ναβουχοδονόσορ. Ὅλοι αὐτοὶ ἐστάθησαν ὄρθιοι ἐμπρὸς εἰς τὸ πελώριον ἐκεῖνο ἄγαλμα.
4 Καὶ ὁ κήρυκας ἐφώναζε μὲ πολὺ δυνατὴν φωνήν: <Πρὸς σᾶς, ἄνθρωποι τῶν διαφόρων λαῶν, φυλῶν καὶ γλωσσῶν, ἀπευθύνεται ἡ ἀκόλουθη διαταγή:
5 Εὐθὺς ἀμέσως, μόλις ἀκούσετε τὸν ἦχον τῆς σάλπιγγος καὶ τοῦ αὐλοῦ καὶ τῆς κιθάρας καὶ τῆς σαμβύκης <=τετραχόρδου ὀργάνου, εἴδους λύρας> καὶ τοῦ ψαλτηρίου <=ἅρπας ἢ σαντουριοῦ) καὶ τῆς συμφωνίας <=ἀσκαύλου, γκάϊδας> καὶ παντὸς ἅλλου εἴδους μουσικῶν ὀργάνων, θὰ πίπτετε κάτω μὲ τὸ πρόσωπον κατὰ γῆς καὶ θὰ προσκυνῆτε τὸ χρυσὸν ἄγαλμα, τὸ ὁποῖον ἔστησεν ὁ βασιλιᾶς Ναβουχοδονόσορ.
6 Ἐκεῖνος δὲ ὁ ὁποῖος δὲν θὰ πέσῃ κάτω μὲ τὸ πρόσωπον κατὰ γῆς νὰ προσκυνήσῃ, θὰ ριφθῇ εὐθὺς ἀμέσως εἰς τὸ ἀναμμένον καὶ καιόμενον καμίνι τῆς φωτιᾶς>.
7 Συνέβαινε λοιπὸν τοῦτο: Ὅταν ἄκουαν οἱ λαοὶ ποὺ εἶχαν συγκεντρωθῇ τὸν ἦχον τῆς σάλπιγγος καὶ τοῦ αὐλοῦ καὶ τῆς κιθάρας καὶ τῆς σαμβύκης καὶ τοῦ ψαλτηρίου καὶ τῆς συμφωνίας, ἔπεφταν κάτω μὲ τὸ πρόσωπον κατὰ γῆς ὅλοι οἰ ἄνθρωποι τῶν διαφόρων λαῶν, φυλῶν καὶ γλωσσῶν καὶ ἐπροσκυνοῦσαν τὸ χρυσὸν ἄγαλμα, τὸ ὁποῖον ἔστησεν ὁ βασιλιᾶς Ναβουχοδονόσορ.
8 Τότε παρουσιάσθησαν μερικοὶ ἄνδρες Χαλδαῖοι καὶ κατηγόρησαν τοὺς Ἰουδαίους
9 εἰς τὸν βασιλιᾶ Ναβουχοδονόσορα· οἱ Χαλδαῖοι αὐτοὶ τοῦ εἶπαν: <Βασιλιᾶ· εἴθε νὰ ζῇς εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων <εἴθε νὰ μείνῃς ἀθάνατος>!
10 Σύ, βασιλιᾶ, ἐξέδωκες διαταγήν, σύμφωνα μὲ τὴν ὁποίαν κάθε ἄνθρωπος ὁ ὁποῖος θὰ ἀκούσῃ τὸν ἦχον τῆς σάλπιγγος καὶ τοῦ αὐλοῦ καὶ τῆς κιθάρας, τῆς σαμβύκης καὶ τοῦ ψαλτηρίου καὶ τῆς συμφωνίας καὶ παντὸς ἅλλου εἴδους μουσικῶν ὀργάνων
11 καὶ δὲν θὰ πέσῃ κάτω μὲ τὸ πρόσωπον κατὰ γῆς νὰ προσκυνήσῃ τὸ χρυσὸν ἄγαλμα, θὰ ριφθῇ εἰς τὸ ἀναμμένον καὶ καιόμενον καμίνι τῆς φωτιᾶς.
12 Ὑπάρχουν λοιπὸν ὡρισμένοι ἐπίσημοι ἄνδρες Ἰουδαῖοι, τοὺς ὁποίους μάλιστα ἐγκατέστησες ὑπευθύνους διοικητὰς καὶ εἰς τοὺς ὁποίους ἐνεπιστεύθης τὶς ὑποθέσεις τῆς ἐπαρχίας τῆς Βαβυλῶνος, οἱ Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδεναγώ, οἱ ὁποῖοι ἀγνόησαν καὶ δὲν ὑπήκουσαν, βασιλιᾶ, εἰς τὸ πρόσταγμά σου· αὐτοὶ δὲν λατρεύουν τοὺς θεούς σου, ἀλλὰ καὶ τὸ ἄγαλμα τὸ χρυσὸν ποὺ ἔστησες δὲν τὸ προσκυνοῦν>.
13 Τότε ὁ Ναβουχοδονόσορ, κυριευμένος ἀπὸ θυμὸν καὶ ἐπάνω εἰς τὴν ἔκρηξιν τῆς μεγάλης ὀργῆς του, διέταξε νὰ ὁδηγήσουν ἐνώπιόν του τοὺς Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδεναγώ. Πράγματι δὲ οἱ τρεῖς αὐτοὶ ἐπίσημοι Ἰουδαῖοι ὠδηγήθησαν ἀμέσως ἐνώπιον τοῦ βασιλιᾶ.
14 Καὶ ὁ Ναβουχοδονόσορ, ἀπευθυνόμενος πρὸς αὐτούς, τοὺς εἶπεν: <Εἶναι πράγματι ἀλήθεια, Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδεναγώ, ὅτι δὲν λατρεύετε τοὺς θεούς μου καὶ ὅτι δὲν προσκυνεῖτε τὸ ἄγαλμα τὸ χρυσόν, τὸ ὁποῖον ἔστησα;
15 Τώρα λοιπόν, ἐὰν εἶσθε ἕτοιμοι καὶ πρόθυμοι <κατ’ ἄλλην ἑρμηνείαν: Νὰ εἶσθε ἕτοιμοι ὥστε>, ὅταν ἀκούσετε τὸν ἦχον τῆς σάλπιγγος καὶ τοῦ αὐλοῦ καὶ τῆς κιθάρας, τῆς σαμβύκης καὶ τοῦ ψαλτηρίου καὶ τῆς συμφωνίας καὶ κάθε εἴδους μουσικοῦ ὀργάνου, νὰ πέσετε κάτω μὲ τὸ πρόσωπον κατὰ γῆς καὶ νὰ προσκυνήσετε τὸ χρυσὸν ἄγαλμα, τὸ ὁποῖον κατεσκεύασα. Ἐὰν ὅμως δὲν τὸ προσκυνήσετε, εὐθὺς ἀμέσως θὰ ριφθῆτε εἰς τὸ ἀναμμένον καὶ καιόμενον καμίνι τῆς φωτιᾶς. Καὶ τότε ποῖος θεὸς θὰ ὑπάρξῃ, ὁ ὁποῖος θὰ σᾶς γλυτώσῃ ἀπὸ τὰ χέρια μου;>
16 Οἱ Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδεναγὼ ἀπάντησαν μὲ θάρρος καὶ μετριοφροσύνην εἰς τὸν βασιλιᾶ Ναβουχοδονόσορα καὶ τοῦ εἶπαν: <Δὲν ἔχομεν ἀνάγκην νὰ σοῦ ἀπαντήσωμεν ἡμεῖς εἰς τὸ ζήτημα τοῦτο.
17 Διότι ὁ ἰδικός μας ζωντανὸς καὶ ἀληθινὸς Θεός, ὁ ὁποῖος ὑπάρχει καὶ κατοικεῖ εἰς τοὺς οὐρανούς, καὶ τὸν ὁποῖον ἡμεῖς λατρεύομεν, ἔχει τὴν δύναμιν νὰ μᾶς λυτρώσῃ ἀπὸ τὸ ἀναμμένον καὶ πυρωμένον καμίνι τῆς φωτιᾶς· Αὐτός, βασιλιᾶ, ἔχει ἀκόμη τὴν δύναμιν νὰ μᾶς ἐλευθερώσῃ καὶ ἀπὸ τὰ χέρια σου.
18 Ἀλλά, καὶ ἂν ἀκόμη ὁ Θεός μας δὲν θελήσῃ νὰ μᾶς ἐλευθερώσῃ, καὶ παραχωρήσῃ νὰ κατακαοῦν τὰ σώματά μας, σοῦ καθιστῶμεν γνωστὸν καὶ σοῦ δηλώνομεν, βασιλιᾶ, ὅτι καὶ πάλιν ἠμεῖς οὔτε τοὺς θεούς σου λατρεύομεν οὔτε καὶ τὸ χρυσὸν ἄγαλμα, ποὺ ἔστησες, προσκυνοῦμεν>.
19 Τότε ὁ Ναβουχοδονόσορ ἐκυριεύθη ἀπὸ θυμόν, ἡ δὲ ὄψις καὶ τὰ χαρακτηριστικὰ τοῦ προσώπου του ἀλλοιώθηκαν ἀπὸ τὴν ἔξαψιν τῆς ὀργῆς κατὰ τῶν Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδεναγώ, καὶ διέταξε νὰ καύσουν τὸ καμίνι ἑπτὰ φορὲς περισσότερον ἀπὸ τὸ σννηθισμένον, μέχρις ὅτου πυρακτωθῇ τελείως, εἰς τὸν μέγιστον βαθμόν!
20 Ἐπίσης διέταξεν ἄνδρες ρωμαλέους νὰ δέσουν τοὺς Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδεναγὼ καὶ νὰ τοὺς ρίψουν εἰς τὸ ἀναμμένον καὶ πυρακτωμένον ἐκεῖνο καμίνι.
21 Τότε οἱ ἄνδρες ἐκεῖνοι <οἱ Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδεναγώ> ἐδέθησαν μαζὶ μὲ τὰ ἐνδύματά των, δηλαδὴ μὲ τοὺς <ἐσωτερικούς> χιτῶνες των, τὰ καλύμματα τῆς κεφαλῆς των καὶ τὶς μακριὲς καὶ πλατειὲς βράκες τῶν <κατ’ ἄλλους: Τὰ ὑποδήματά των> καὶ ἐρρίφθησαν εἰς τὸ μέσον τοῦ ἀναμμένου καὶ πυρακτωμένου καμινιοῦ·
22 <ἐρρίφθησαν δὲ ἔτσι μὲ τὰ ἐνδύματά των βεβιασμένα καὶ ὄχι γυμνοί, ὅπως συνηθίζετο>, διότι ἡ προσταγὴ τοῦ βασιλιᾶ ἦταν ἔντονη καὶ δὲν ἐδέχετο καμμίαν ἀναβολήν, τὸ δὲ καμίνι εἶχε πυρακτωθῆ πάρα πολύ· περισσότερον τοῦ κανονικοῦ.
23 Τοιουτοτρόπως οἱ τρεῖς αὐτοὶ Ἰουδαῖοι ἄνδρες, οἱ Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδεναγώ, ἔπεσαν εἰς τὸ μέσον τοῦ ἀναμμένου καὶ πυρακτωμένου καμινιοῦ δεμένοι. Παρ’ ὅλα αὐτά, περιπατοῦσαν ἐλεύθεροι <διότι τὰ δεσμά των ἐκάησαν ἀπὸ τὴν φωτιά> μέσα εἰς τὶς φλόγες, ὑμνοῦντες καὶ ἀναπέμποντες δοξολογίαν εἰς τὸν Κύριον καὶ Θεόν.
24 Ὁ Ναβουχοδονόσορ ἄκουσε τοὺς Τρεῖς Παῖδας νὰ ὑμνοῦν καὶ νὰ δοξάζουν τὸν Θεὸν καὶ ἔμεινε κατάπληκτος, γεμᾶτος θαυμασμὸν καὶ ἀπορίαν. Ἀνεπήδησεν ἀπότομα καὶ μὲ ὁρμὴν ἀπὸ τὸν θρόνον του καὶ εἶπεν εἰς τοὺς μεγιστᾶνες, τοὺς στενοὺς συμβούλους του: <Τρεῖς ἄνδρες δὲν ἐρρίψαμεν δεμένους εἰς τὸ μέσον τῆς φωτιᾶς τοῦ πυρακτωμένου καμινιοῦ;> Αὐτοὶ δὲ ἀπεκρίθησαν εἰς τὸν βασιλιᾶ· <Μάλιστα, βασιλιᾶ, αὐτὸ εἶναι ἀλήθεια>.
25 <Ἀλλά>, συνέχισεν ὁ βασιλιᾶς, <ἰδού! Ἐγὼ βλέπω τέσσερις ἄνδρες λυμένους <ὄχι δεμένους> νὰ περιπατοῦν ἄνετα εἰς τὸ μέσον τῆς φωτιᾶς! Τοὺς βλέπω ἐντελῶς ἀνέπαφους, καμμία βλάβη δὲν ὑπάρχει εἰς αὐτοὺς ἀπὸ τὴν φωτιά! ἡ δὲ ὄψις καὶ ἐμφάνισις τοῦ τετάρτου εἶναι ὅμοια πρὸς υἱόν <ἀγγέλου> Θεοῦ>!
26 Τότε ὁ Ναβουχοδονόσορ ἐπλησίασε κοντὰ εἰς τὸ ἄνοιγμα <τὴν θύραν>, ποὺ εὑρίσκετο χαμηλὰ εἰς τὰ πλάγια τοῦ πυρίνου καμινιοῦ, καὶ ἀπευθυνόμενος πρὸς τοὺς Τρεῖς Παῖδας ποὺ ἦσαν μέσα, εἶπε: <Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδεναγώ, δοῦλοι τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου, βγῆτε ἔξω καὶ ἐλάτε ἐδῶ!> Καὶ οἱ Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδεναγὼ ἐβγῆκαν ἀπὸ τὸ μέσον τῆς φωτιᾶς.
27 Τότε οἱ σατράπαι καὶ οἱ στρατηγοὶ καὶ οἱ τοπάρχαι <κυβερνῆται περιοχῶν> καὶ γενικῶς οἱ ἀξιωματοῦχοι τοῦ βασιλιᾶ ἔβλεπαν μὲ προσοχὴν καὶ ἔκπληξιν τοὺς τρεῖς ἄνδρες, διότι ἡ φωτιὰ δὲν ἔθιξε καθόλου τὰ σώματά των, καὶ οὔτε μία τρίχα τῆς κεφαλῆς των δὲν εἶχε καῇ· τὰ δὲ ἐνδύματά των δὲν ἐκαψαλίσθηκαν καὶ δὲν παρεμορφώθησαν, ἀλλ' οὔτε καὶ μυρωδιὰ φωτιᾶς ὑπῆρχεν ἐπάνω των!
28 Καὶ ὁ βασιλιᾶς Ναβουχοδονόσορ ἀπεκρίθη καὶ εἶπεν: <Εὐλογημένος καὶ δοξασμένος ἂς εἶναι ὁ Θεὸς τοῦ Σεδράχ, Μισάχ, Ἀβδεναγώ, ὁ ὁποῖος ἀπέστειλε τὸν ἄγγελόν του καὶ ἔσωσε καὶ ἐλευθέρωσε τοὺς δούλους του, διότι, ἐπειδὴ εἶχαν ἀπόλυτον πίστιν εἰς Αὐτόν, ἀψήφησαν καὶ παρέβησαν τὸ διάταγμα τοῦ βασιλιᾶ· καὶ ἐπροτίμησαν νὰ παραδώσουν τὰ σώματα τῶν εἰς τὴν φωτιά, παρὰ νὰ λατρεύσουν καὶ νὰ προσκυνήσουν οἰονδηποτε ἄλλον θεόν, ἐκτὸς ἀπὸ τὸν Θεόν των.
29 Ὡς ἐκ τούτου ἐγὼ ἐκδίδω διαταγήν, συμφώνως πρὸς τὴν ὁποίαν: Κάθε ἄνθρωπος ὁποιονδήποτε λαοῦ, ὁποιοσδήποτε φυλῆς καὶ γλώσσης, ὁ ὁποῖος θὰ τολμήσῃ νὰ ἐκστομίσῃ βλασφημίαν ἐναντίον τοῦ Θεοῦ τῶν Σεδράχ, Μισάχ, Ἀβδεναγώ, θὰ θανατωθῇ, ἡ δὲ ἀκίνητος καὶ κινητῇ περιουσία του θὰ δημευθοῦν διότι δὲν ὑπάρχει ἄλλος θεὸς ὁ ὁποῖος νὰ ἔχῃ τὴν δύναμιν νὰ προσφέρῃ παρομοίαν θαυμαστὴν σωτηρίαν>.
30 Τότε ὁ βασιλιᾶς προήγαγε καὶ ἐγκατέστησε τὸν Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδεναγὼ ὡς διοικητὰς εἰς τὴν ἐπαρχίαν <ἐπικράτειαν> τῆς Βαβυλῶνος. Τοὺς ἐδόξασε δὲ καὶ τοὺς παρεχώρησε τὴν ἐξουσίαν νὰ ἡγοῦνται ὅλων τῶν Ἰουδαίων οἱ ὁποῖοι ἐζοῦσαν εἰς τὴν δικαιοδοσίαν τῆς βασιλείας του.
31 <Ἐγὼ> ὁ βασιλιᾶς Ναβουχοδονόσορ <ἀπευθύνομαι> πρὸς ὅλους τοὺς ἀνθρώπους ὅλων τῶν λαῶν, φυλῶν καὶ γλωσσῶν, οἱ ὁποῖοι κατοικοῦν εἰς ὅλον τὸν κόσμον <καὶ τοὺς εὔχομαι>: Εἴθε νὰ πληθύνῃ καὶ νὰ πλεονάζῃ εἰς σᾶς ἡ εἰρήνη!
32 Μοῦ ἐφάνη καλὸν καὶ ἀρεστὸν νὰ σᾶς ἀνακοινώσω τὰ μεγάλα θαύματα καὶ τὰ ἔργα ποὺ προκαλοῦν κατάπληξιν καὶ τρόμον, τὰ ὁποῖα ἔκαμεν εἰς Ἐμὲ ὁ Ὕψιστος Θεός, καὶ νὰ σᾶς γνωστοποιήσω
33 πόσον μεγάλα καὶ θαυμαστὰ ὑπῆρξαν αὐτά! Ἡ βασιλεία του εἶναι βασιλεία αἰωνία, ἢ δὲ δύναμις καὶ κυριαρχία του ἰσχύουν πάντοτε καὶ ἐκτείνονται ἀπαύστως καὶ αἰωνίως ἀπὸ τὴν μίαν γενεὰν εἰς τὴν ἄλλην γενεάν!>

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
τους ὀκτωκαιδεκάτου Ναβουχοδονόσορ ὁ βασιλεὺς ἐποίησεν εἰκόνα χρυσῆν, ὕψος αὐτῆς πήχεων ἑξήκοντα, εὖρος αὐτῆς πήχεων ἕξ, καὶ ἔστησεν αὐτὴν ἐν πεδίῳ Δεειρᾷ, ἐν χώρᾳ Βαβυλῶνος.	βασιλεὺς Νοοβουχοδονόσορ διέταξε κατὰ τὸ δέκατον ὄγδοον ἔτος τῆς βασιλείας του καὶ κατεσκεύασαν ἕνα χρυσὸν ἄγαλμα. Τὸ ὕψος του ἦτο ἑξῆντα πήχεις καὶ τὸ πλάτος του ἓξ πήχεις. Τὸ ἐτοποθέτησε δὲ εἰς τὴν πεδιάδα Δεειρᾶ, εἰς τὴν περιοχὴν τῆς Βαβυλῶνος.	βασιλιᾶς τῆς Βαβυλῶνος Ναβουχυδονόσορ κατὰ τὸ δέκατον ὄγδοον ἔτος τῆς βασιλείας του κατεσκεύασεν ἕνα χρυσὸν ἄγαλμα· τὸ ὕψος του ἦταν ἑξῆντα πήχεις καὶ τὸ πλάτος του ἕξι πήχεις. Τὸ ἄγαλμα τοῦτο τὸ ἔστησεν εἰς τὴν πεδιάδα Δεειρᾶ, <ποὺ εὑρίσκετο> εἰς τὴν ἐπαρχίαν <ἤ, τὴν ἐπικράτειαν> τῆς Βαβυλῶνος.
2 Καὶ ἀπέστειλε συναγαγεῖν τοὺς ὑπάτους καὶ τοὺς στρατηγοὺς καὶ τοὺς τοπάρχας, ἡγουμένους τε καὶ τυράννους καὶ τοὺς ἐπ' ἐξουσιῶν καὶ πάντας τοὺς ἄρχοντας τῶν χωρῶν ἐλθεῖν εἰς τὰ ἐγκαίνια τῆς εἰκόνος, ἣν ἔστησε Ναβουχοδονόσορ ὁ βασιλεύς.	2 Κατόπιν ἔστειλεν ἀνθρώπους, νὰ συγκεντρώσουν τοὺς ὑπάτους καὶ τοὺς στρατηγούς, τοὺς τοπάρχας, τοὺς προϊσταμένους καὶ τοὺς ἄρχοντας, τοὺς κατέχοντας ἐξουσίας καὶ ὅλους ἐν γένει τοὺς ἄρχοντας τῶν χωρῶν, διὰ νὰ ἔλθουν εἰς τὰ ἐγκαίνια τοῦ ἀγάλματος, τὸ ὁποῖον ἔστησεν ὁ βασιλεὺς Ναβουχσδανόσορ.	2 Κατόπιν ὁ βασιλιᾶς ἔστειλεν ἀπεσταλμένους νὰ συναθροῖσουν τοὺς ὑπάτους <σατράπας> καὶ τοὺς στρατηγοὺς καὶ τοὺς τοπάρχας <κυβερνήτας περιοχῶν>, τοὺς ἡγουμένους <προεστῶτας, συμβούλους> καὶ τοὺς τυράννους <ἡγεμόνας> καὶ τοὺς προϊσταμένους ὑπηρεσιῶν <ἀξιωματούχους> καὶ γενικῶς ὅλους τοὺς ἄρχοντας τῶν χωρῶν ποὺ ἐξουσίαζε, διὰ νὰ ἔλθουν εἰς τὰ ἐγκαίνια τοῦ ἀγάλματος, τὸ ὁποῖον ἔστησεν ὁ βασιλιᾶς Ναβουχοδονόσορ.
3 Καὶ συνήχθησαν οἱ τοπάρχαι, ὕπατοι, στρατηγοί, ἡγούμενοι, τύραννοι μεγάλοι, οἱ ἐπ' ἐξουσιῶν καὶ πάντες οἱ ἄρχοντες τῶν χωρῶν εἰς τὸν ἐγκαινισμὸν τῆς εἰκόνος, ἣν ἔστησε Ναβουχοδονόσορ ὁ βασιλεύς, καὶ εἰστήκεισαν ἐνώπιον τῆς εἰκόνος.	3 Πράγματι συνεκεντρώθησαν οἱ τοπάρχαι, οἱ ὕπατοι, οἱ στρατηγοί, οἱ προϊστάμενοι ὑπηρεσιῶν, οἱ μεγάλοι ἄρχοντες, οἱ ἔχοντες ἐξουσίαν, ὅλοι οἱ ἄρχοντες τῶν χωρῶν εἰς τὰ ἐγκαίνια τοῦ ἀγάλματος, τὸ ὁποῖον ἔστησεν ὁ Ναβουχαδονόσορ ὁ βασιλεύς. Ὅλοι αὐτοὶ ἦλθαν καὶ ἐστάθησαν ἐνώπιον τοῦ ἀγάλματος.	3 Συνεκεντρώθησαν λοιπὸν οἱ τοπάρχαι <κυβερνῆται περιοχῶν>, οἱ ὕπατοι, οἱ στρατηγοί, οἱ ἡγούμενοι <προεστῶτες, σύμβουλοι>, οἱ τύραννοι <ἡγεμόνες> οἱ μεγάλοι, οἱ προϊστάμενοι ὑπηρεσιῶν <ἀξιωματοῦχοι> καὶ γενικῶς ὅλοι οἱ ἄρχοντες τῶν χωρῶν ποὺ ἐξουσίαζεν ὁ μονάρχης τῆς Βαβυλῶνος, διὰ νὰ παραστοῦν εἰς τὰ ἐγκαίνια τοῦ ἀγάλματος, τὸ ὁποῖον ἔστησεν ὁ βασιλιᾶς Ναβουχοδονόσορ. Ὅλοι αὐτοὶ ἐστάθησαν ὄρθιοι ἐμπρὸς εἰς τὸ πελώριον ἐκεῖνο ἄγαλμα.
4 Καὶ ὁ κῆρυξ ἐβόα ἐν ἰσχύϊ· ὑμῖν λέγεται, λαοί, φυλαί, γλῶσσαι·	4 Ὁ δὲ κῆρυξ ἐφώναζε μὲ ἰσχυρὰν φωνήν· <ἀκούσατε σεῖς, λαοί, φυλαὶ καὶ γλῶσσαι·	4 Καὶ ὁ κήρυκας ἐφώναζε μὲ πολὺ δυνατὴν φωνήν: <Πρὸς σᾶς, ἄνθρωποι τῶν διαφόρων λαῶν, φυλῶν καὶ γλωσσῶν, ἀπευθύνεται ἡ ἀκόλουθη διαταγή:
5 ᾗ ἂν ὥρᾳ ἀκούσητε τῆς φωνῆς τῆς σάλπιγγας, σύριγγός τε καὶ κιθάρας, σαμβύκης τε καὶ ψαλτηρίου, συμφωνίας καὶ παντὸς γένους μουσικῶν, πίπτοντες προσκυνεῖτε τῇ εἰκόνι τῇ χρυσῇ, ἢ ἔστησε Ναβουχοδονόσορ ὁ βασιλεύς·	5 τὴν ὥραν, κατὰ τὴν ὁποίαν θὰ ἀκούσετε τὸν ἦχον τῆς σάλπιγγος, τοῦ αὐλοῦ καὶ τῆς κιθάρας, τῆς τετραχόρδου σαμβύκης καὶ τοῦ ψαλτηρίου, συμφωνίαν αὐτῶν καὶ παντὸς ἄλλου εἴδους μουσικῶν ὀργάνων, θὰ πίπτετε καὶ θὰ προσκυνῆτε τὸ ἄγαλμα τὸ χρυσόν, τὸ ὁποῖον ὁ βασιλεὺς Ναβουχοδονόσορ ἔστησεν.	5 Εὐθὺς ἀμέσως, μόλις ἀκούσετε τὸν ἦχον τῆς σάλπιγγος καὶ τοῦ αὐλοῦ καὶ τῆς κιθάρας καὶ τῆς σαμβύκης <=τετραχόρδου ὀργάνου, εἴδους λύρας> καὶ τοῦ ψαλτηρίου <=ἅρπας ἢ σαντουριοῦ) καὶ τῆς συμφωνίας <=ἀσκαύλου, γκάϊδας> καὶ παντὸς ἅλλου εἴδους μουσικῶν ὀργάνων, θὰ πίπτετε κάτω μὲ τὸ πρόσωπον κατὰ γῆς καὶ θὰ προσκυνῆτε τὸ χρυσὸν ἄγαλμα, τὸ ὁποῖον ἔστησεν ὁ βασιλιᾶς Ναβουχοδονόσορ.
6 καὶ ὃς ἂν μὴ πεσὼν προσκυνήσῃ, αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἐμβληθήσεται εἰς τὴν κάμινον τοῦ πυρὸς τὴν καιομένην.	6 Ἐκεῖνος δέ, ὁ ὁποῖος δὲν θὰ πέσῃ νὰ προσκυνήσῃ, θὰ ριφθῇ αὐτὴν τὴν ὥραν εἰς τὴν καιομένην κάμινον τοῦ πυρός>.	6 Ἐκεῖνος δὲ ὁ ὁποῖος δὲν θὰ πέσῃ κάτω μὲ τὸ πρόσωπον κατὰ γῆς νὰ προσκυνήσῃ, θὰ ριφθῇ εὐθὺς ἀμέσως εἰς τὸ ἀναμμένον καὶ καιόμενον καμίνι τῆς φωτιᾶς>.
7 Καὶ ἐγένετο ὅταν ἤκουον οἱ λαοὶ τῆς φωνῆς τῆς σάλπιγγος, σύριγγός τε καὶ κιθάρας, σαμβύκης τε καὶ ψαλτηρίου καὶ συμφωνίας καὶ παντὸς γένους μουσικῶν, πίπτοντες πάντες οἱ λαοί, φυλαί, γλῶσσαι, προσεκύνουν τῇ εἰκόνι τῇ χρυσῇ, ᾗ ἔστησε Ναβουχοδονόσορ ὁ βασιλεύς.	7 Ὅταν λοιπὸν οἱ λαοὶ ἤκουαν τὸν ἦχον τῆς σάλπιγγος, τοῦ αὐλοῦ καὶ τῆς κιθάρας, τῆς τετραχόρδου σαμβύκης καὶ τοῦ ψαλτηρίου, τὴν συμφωνίαν αὐτῶν καὶ παντὸς ἄλλου εἴδους μουσικῶν ὀργάνων, ἔπιπταν εἰς τὴν γῆν ὅλοι οἱ λαοί, αἱ φυλαί, αἱ γλῶσσαι καὶ προσκυνοῦσαν τὸ ἄγαλμα τὸ χρυσοῦν, τὸ ὁποῖον ἔστησεν ὁ βασιλεὺς Ναβουχσδονόσορ.	7 Συνέβαινε λοιπὸν τοῦτο: Ὅταν ἄκουαν οἱ λαοὶ ποὺ εἶχαν συγκεντρωθῇ τὸν ἦχον τῆς σάλπιγγος καὶ τοῦ αὐλοῦ καὶ τῆς κιθάρας καὶ τῆς σαμβύκης καὶ τοῦ ψαλτηρίου καὶ τῆς συμφωνίας, ἔπεφταν κάτω μὲ τὸ πρόσωπον κατὰ γῆς ὅλοι οἰ ἄνθρωποι τῶν διαφόρων λαῶν, φυλῶν καὶ γλωσσῶν καὶ ἐπροσκυνοῦσαν τὸ χρυσὸν ἄγαλμα, τὸ ὁποῖον ἔστησεν ὁ βασιλιᾶς Ναβουχοδονόσορ.
8 Τότε προσήλθοσαν ἄνδρες Χαλδαῖοι καὶ διέβαλον τοὺς Ἰουδαίους	8 Τότε ὅμως παρουσιάσθησαν ἐνώπιον τοῦ βασιλέως μερικοὶ Χαλδαῖοι καὶ κατήγγειλαν τοὺς Ἰουδαίους	8 Τότε παρουσιάσθησαν μερικοὶ ἄνδρες Χαλδαῖοι καὶ κατηγόρησαν τοὺς Ἰουδαίους
9 τῷ βασιλεῖ Ναβουχοδονόσορ· βασιλεῦ, εἰς τοὺς αἰῶνας ζῆθι.	9 εἰς τὸν βασιλέα Ναβουχοδονόσορα λέγοντες· <βασιλεῦ, εὐχόμεθα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων νὰ ζήσῃς.	9 εἰς τὸν βασιλιᾶ Ναβουχοδονόσορα· οἱ Χαλδαῖοι αὐτοὶ τοῦ εἶπαν: <Βασιλιᾶ· εἴθε νὰ ζῇς εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων <εἴθε νὰ μείνῃς ἀθάνατος>!
10 Σὺ βασιλεῦ, ἔθηκας δόγμα πάντα ἄνθρωπον, ὃς ἂν ἀκούσῃ τῆς φωνῆς τῆς σάλπιγγος, σύριγγός τε καὶ κιθάρας, σαμβύκης καὶ ψαλτηρίου καὶ συμφωνίας καὶ παντὸς γένους μουσικῶν	10 Σύ, βασιλεῦ, ἐξέδωσες διαταγήν, σύμφωνα μὲ τὴν ὁποίαν κάθε ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος θὰ ἀκούσῃ τὸν ἦχον τῆς σάλπιγγος καὶ τοῦ αὐλοῦ, τῆς κιθάρας καὶ τῆς σαμβύκης, τοῦ ψαλτηρίου, τὴν συμφωνίαν αὐτῶν καὶ παντὸς ἄλλου εἴδους μουσικῶν ὀργάνων	10 Σύ, βασιλιᾶ, ἐξέδωκες διαταγήν, σύμφωνα μὲ τὴν ὁποίαν κάθε ἄνθρωπος ὁ ὁποῖος θὰ ἀκούσῃ τὸν ἦχον τῆς σάλπιγγος καὶ τοῦ αὐλοῦ καὶ τῆς κιθάρας, τῆς σαμβύκης καὶ τοῦ ψαλτηρίου καὶ τῆς συμφωνίας καὶ παντὸς ἅλλου εἴδους μουσικῶν ὀργάνων
11 καὶ μὴ πεσὼν προσκυνήσῃ τῇ εἰκόνι τῇ χρυσῇ, ἐμβληθήσεται εἰς τὴν κάμινον τοῦ πυρὸς τὴν καιομένην.	11 καὶ δὲν θὰ πέσῃ νὰ προσκυνήσῃ τὸ χρυσοῦν ἄγαλμα, θὰ ριφθῇ εἰς τὴν κάμινον τοῦ πυρὸς τὴν καιομένην.	11 καὶ δὲν θὰ πέσῃ κάτω μὲ τὸ πρόσωπον κατὰ γῆς νὰ προσκυνήσῃ τὸ χρυσὸν ἄγαλμα, θὰ ριφθῇ εἰς τὸ ἀναμμένον καὶ καιόμενον καμίνι τῆς φωτιᾶς.
12 Εἰσὶν ἄνδρες Ἰουδαῖοι, οὓς κατέστησας ἐπὶ τὰ ἔργα τῆς χώρας Βαβυλῶνος, Σεδράχ, Μισάχ, Ἀβδεναγώ οἳ οὐχ ὑπήκουσαν, βασιλεῦ, τῷ δόγματί σου, τοῖς θεοῖς σου οὐ λατρεύουσι, καὶ τῇ εἰκόνι τῇ χρυσῇ, ᾗ ἔστησας, οὐ προσκυνοῦσι.	12 Ὑπάρχουν, λοιπόν, μεταξύ μας ἄνδρες Ἰουδαῖοι, τοὺς ὁποίους μάλιστα σὺ κατέστησας ἀρχηγοὺς εἰς τὰ ἔργα τῆς χώρας Βαβυλῶνος, ὁ Σεδράχ, ὁ Μισὰχ καὶ ὁ Ἀβδεναγώ, οἱ ὁποῖοι δὲν ὑπήκουσαν, ὦ βασιλεῦ, εἰς τὴν διαταγήν σου· τοὺς θεούς σου δὲν λατρεύουν καὶ τὸ ἄγαλμα τὸ χρυσοῦν, τὸ ὁποῖον σὺ ἔστησες, αὐτοὶ δὲν τὸ προσκυνοῦν>.	12 Ὑπάρχουν λοιπὸν ὡρισμένοι ἐπίσημοι ἄνδρες Ἰουδαῖοι, τοὺς ὁποίους μάλιστα ἐγκατέστησες ὑπευθύνους διοικητὰς καὶ εἰς τοὺς ὁποίους ἐνεπιστεύθης τὶς ὑποθέσεις τῆς ἐπαρχίας τῆς Βαβυλῶνος, οἱ Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδεναγώ, οἱ ὁποῖοι ἀγνόησαν καὶ δὲν ὑπήκουσαν, βασιλιᾶ, εἰς τὸ πρόσταγμά σου· αὐτοὶ δὲν λατρεύουν τοὺς θεούς σου, ἀλλὰ καὶ τὸ ἄγαλμα τὸ χρυσὸν ποὺ ἔστησες δὲν τὸ προσκυνοῦν>.
13 Τότε Ναβουχοδονόσορ ἐν θυμῷ καὶ ὀργῇ εἶπεν ἀγαγεῖν τὸν Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδεναγώ, καὶ ἤχθησαν ἐνώπιον τοῦ βασιλέως.	13 Τότε ὁ Ναβουχαδρνόσορ ἐπάνω εἰς τὸν θυμόν του καὶ εἰς τὴν ἔκρηξιν τῆς ὀργῆς του, διέταξε νὰ φέρουν ἐνώπιόν του τὸν Σεδράχ, τὸν Μισὰχ καὶ τὸν Ἀβδεναγὼ καὶ ἐκεῖνοι ὠδηγήθησαν ἐνώπιον τοῦ βασιλέως.	13 Τότε ὁ Ναβουχοδονόσορ, κυριευμένος ἀπὸ θυμὸν καὶ ἐπάνω εἰς τὴν ἔκρηξιν τῆς μεγάλης ὀργῆς του, διέταξε νὰ ὁδηγήσουν ἐνώπιόν του τοὺς Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδεναγώ. Πράγματι δὲ οἱ τρεῖς αὐτοὶ ἐπίσημοι Ἰουδαῖοι ὠδηγήθησαν ἀμέσως ἐνώπιον τοῦ βασιλιᾶ.
14 Καὶ ἀπεκρίθη Ναβουχοδονόσορ καὶ εἶπεν αὐτοῖς· εἰ ἀληθῶς Σεδράχ, Μισάχ, Ἀβδεναγώ, τοῖς θεοῖς μου οὐ λατρεύετε καὶ τῇ εἰκόνι τῇ χρυσῇ, ᾗ ἔστησα, οὐ προσκυνεῖτε;	14 Ὁ δὲ Ναβουχοδονόσορ εἰς ἔντονον ὕφος ὡμίλησε καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· <πράγματι Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδεναγώ, δὲν λατρεύετε τοὺς ἰδικούς μου θεοὺς καὶ δὲν προσκυνεῖτε τὸ χρυσοῦν ἄγαλμα, τὸ ὁποῖον ἐγὼ ἔστησα;	14 Καὶ ὁ Ναβουχοδονόσορ, ἀπευθυνόμενος πρὸς αὐτούς, τοὺς εἶπεν: <Εἶναι πράγματι ἀλήθεια, Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδεναγώ, ὅτι δὲν λατρεύετε τοὺς θεούς μου καὶ ὅτι δὲν προσκυνεῖτε τὸ ἄγαλμα τὸ χρυσόν, τὸ ὁποῖον ἔστησα;
15 Νῦν οὖν εἰ ἔχετε ἐτοίμως, ἵνα ὡς ἂν ἀκούσητε τῆς φωνῆς τῆς σάλπιγγος, σύριγγός τε καὶ κιθάρας, σαμβύκης τε καὶ ψαλτηρίου καὶ συμφωνίας καὶ παντὸς γένους μουσικῶν, πεσόντες προσκυνήσητε τῇ εἰκόνι τῇ χρυσῇ, ᾗ ἐποίησα· ἐὰν δὲ μὴ προσκυνήσητε, αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἐμβληθήσεσθε εἰς τὴν κάμινον τοῦ πυρὸς τὴν καιομένην. Καὶ τίς ἐστι Θεός, ὃς ἐξελεῖται ὑμᾶς ἐκ τῶν χειρῶν μου;	15 Τώρα, λοιπόν, νὰ εἶσθε ἕτοιμοι, ὥστε, ὅταν ἀκούσετε τὸν ἦχον τῆς σάλπιγγος, τοῦ αὐλοῦ καὶ τῆς κιθάρας, τῆς σαμβύκης καὶ τοῦ ψαλτηρίου, τὴν συμφωνίαν αὐτῶν καὶ παντὸς ἄλλου εἴδους μουσικῶν ὀργάνων, νὰ πέσετε καὶ νὰ προσκυνήσετε τὸ ἄγαλμα τὸ χρυσοῦν, τὸ ὁποῖον ἐγὼ ἔχω κατασκευάσει. Ἐὰν δὲ τυχὸν καὶ δὲν προσκυνήσετε, αὐτὴν τὴν ὥραν θὰ ριφθῆτε εἰς τὴν κάμινον τοῦ πυρὸς τὴν καιομένην. Καὶ ποιὸς εἶναι ὁ Θεὸς ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος θὰ σᾶς γλυτώσῃ ἀπὸ τὰ χέρια μου;>	15 Τώρα λοιπόν, ἐὰν εἶσθε ἕτοιμοι καὶ πρόθυμοι <κατ’ ἄλλην ἑρμηνείαν: Νὰ εἶσθε ἕτοιμοι ὥστε>, ὅταν ἀκούσετε τὸν ἦχον τῆς σάλπιγγος καὶ τοῦ αὐλοῦ καὶ τῆς κιθάρας, τῆς σαμβύκης καὶ τοῦ ψαλτηρίου καὶ τῆς συμφωνίας καὶ κάθε εἴδους μουσικοῦ ὀργάνου, νὰ πέσετε κάτω μὲ τὸ πρόσωπον κατὰ γῆς καὶ νὰ προσκυνήσετε τὸ χρυσὸν ἄγαλμα, τὸ ὁποῖον κατεσκεύασα. Ἐὰν ὅμως δὲν τὸ προσκυνήσετε, εὐθὺς ἀμέσως θὰ ριφθῆτε εἰς τὸ ἀναμμένον καὶ καιόμενον καμίνι τῆς φωτιᾶς. Καὶ τότε ποῖος θεὸς θὰ ὑπάρξῃ, ὁ ὁποῖος θὰ σᾶς γλυτώσῃ ἀπὸ τὰ χέρια μου;>
16 Καὶ ἀπεκρίθησαν Σεδράχ, Μισάχ, Ἀβδεναγὼ λέγοντες τῷ βασιλεῖ Ναβουχοδονόσορ· οὐ χρείαν ἔχομεν ἡμεῖς περὶ τοῦ ρήματος τούτου ἀποκριθῆναί σοι·	16 Ὁ Σεδράχ, ὁ Μισὰχ καὶ ὁ Ἀβδεναγὼ ἀπεκρίθησαν πρὸς τὸν βασιλέα Ναβουχοδονόσορα καὶ εἶπαν· <εἰς τὸ ἐρώτημά σου αὐτὸ δὲν ἔχομεν ἀνάγκην νὰ σοῦ ἀπαντήσωμεν ἡμεῖς.	16 Οἱ Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδεναγὼ ἀπάντησαν μὲ θάρρος καὶ μετριοφροσύνην εἰς τὸν βασιλιᾶ Ναβουχοδονόσορα καὶ τοῦ εἶπαν: <Δὲν ἔχομεν ἀνάγκην νὰ σοῦ ἀπαντήσωμεν ἡμεῖς εἰς τὸ ζήτημα τοῦτο.
17 ἔστι γὰρ Θεὸς ἡμῶν ἐν οὐρανοῖς, ᾧ ἡμεῖς λατρεύομεν, δυνατὸς ἐξελέσθαι ἡμᾶς ἐκ τῆς καμίνου τοῦ πυρὸς τῆς καιομένης, καὶ ἐκ τῶν χειρῶν σου, βασιλεῦ, ρύσεται ἡμᾶς·	17 Διότι ὑπάρχει ὁ Θεός μας, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, τὸν ὁποῖον ἡμεῖς λατρεύομεν καὶ ὁ ὁποῖος εἶναι δυνατὸς νὰ μᾶς περιφρουρήσῃ ἀπὸ τὴν φλόγα τῆς καμίνου τῆς καιομένης καὶ νὰ μᾶς γλυτώσῃ ἀπὸ τὰ χέρια σου, ὦ βασιλεῦ.	17 Διότι ὁ ἰδικός μας ζωντανὸς καὶ ἀληθινὸς Θεός, ὁ ὁποῖος ὑπάρχει καὶ κατοικεῖ εἰς τοὺς οὐρανούς, καὶ τὸν ὁποῖον ἡμεῖς λατρεύομεν, ἔχει τὴν δύναμιν νὰ μᾶς λυτρώσῃ ἀπὸ τὸ ἀναμμένον καὶ πυρωμένον καμίνι τῆς φωτιᾶς· Αὐτός, βασιλιᾶ, ἔχει ἀκόμη τὴν δύναμιν νὰ μᾶς ἐλευθερώσῃ καὶ ἀπὸ τὰ χέρια σου.
18 καὶ ἐὰν μή, γνωστὸν ἔστω σοι, βασιλεῦ, ὅτι τοῖς θεοῖς σου οὐ λατρεύομεν καὶ τῇ εἰκόνι, ᾗ ἔστησας, οὐ προσκυνοῦμεν.	18 Ἀλλὰ καὶ αὐτὸ ἐὰν δὲν γίνῃ, μάθε, ὦ βασιλεῦ, ὅτι ἡμεῖς τοὺς θεούς σου δὲν θὰ λατρεύσωμεν, καὶ τὸ ἄγαλμα, τὸ ὁποῖον σὺ ἔστησες, δὲν θὰ τὸ προσκυνήσωμεν>.	18 Ἀλλά, καὶ ἂν ἀκόμη ὁ Θεός μας δὲν θελήσῃ νὰ μᾶς ἐλευθερώσῃ, καὶ παραχωρήσῃ νὰ κατακαοῦν τὰ σώματά μας, σοῦ καθιστῶμεν γνωστὸν καὶ σοῦ δηλώνομεν, βασιλιᾶ, ὅτι καὶ πάλιν ἠμεῖς οὔτε τοὺς θεούς σου λατρεύομεν οὔτε καὶ τὸ χρυσὸν ἄγαλμα, ποὺ ἔστησες, προσκυνοῦμεν>.
19 Τότε Ναβουχοδονόσορ ἐπλήσθη θυμοῦ, καὶ ἡ ὄψις τοῦ προσώπου αὐτοῦ ἠλλοιώθη ἐπὶ Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδεναγώ, καὶ εἶπεν ἐκκαῦσαι τὴν κάμινον ἐπταπλασίως, ἕως οὗ εἰς τέλος ἐκκαῇ.	19 Τότε ὁ Ναβουχοδονόσορ ἐκυριεύθη ἀπὸ θυμόν· τὸ πρόσωπόν του ἤλλαξεν ἐναντίον τῶν Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀδεναγὼ καὶ ἔδωσε διαταγὴν νὰ καύσουν ἑπτὰ φορὲς περισσότερον τὴν κάμινον, μέχρις ὅτου πυρακτωθῇ ἐξ ὁλοκλήρου.	19 Τότε ὁ Ναβουχοδονόσορ ἐκυριεύθη ἀπὸ θυμόν, ἡ δὲ ὄψις καὶ τὰ χαρακτηριστικὰ τοῦ προσώπου του ἀλλοιώθηκαν ἀπὸ τὴν ἔξαψιν τῆς ὀργῆς κατὰ τῶν Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδεναγώ, καὶ διέταξε νὰ καύσουν τὸ καμίνι ἑπτὰ φορὲς περισσότερον ἀπὸ τὸ σννηθισμένον, μέχρις ὅτου πυρακτωθῇ τελείως, εἰς τὸν μέγιστον βαθμόν!
20 Καὶ ἄνδρας ἰσχυροὺς ἰσχύϊ εἶπε πεδήσαντας τὸν Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδεναγὼ ἐμβαλεῖν εἰς τὴν κάμινον τοῦ πυρὸς τὴν καιομένην.	20 Διέταξεν ἐπίσης ἄνδρας ἰσχυρούς, νὰ δέσουν τὸν Σεδράχ, τὸν Μισὰχ καὶ τὸν Ἀβδεναγὼ καὶ νὰ τοὺς ρίψουν εἰς τὴν καιομένην κάμινον τοῦ πυρός.	20 Ἐπίσης διέταξεν ἄνδρες ρωμαλέους νὰ δέσουν τοὺς Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδεναγὼ καὶ νὰ τοὺς ρίψουν εἰς τὸ ἀναμμένον καὶ πυρακτωμένον ἐκεῖνο καμίνι.
21 Τότε οἱ ἄνδρες ἐκεῖνοι ἐπεδήθησαν σὺν τοῖς σαραβάροις αὐτῶν καὶ τιάραις καὶ περικνημίσι καὶ ἐβλήθησαν εἰς τὸ μέσον τῆς καμίνου τοῦ πυρὸς τῆς καιομένης,	21 Τότε οἱ τρεῖς αὐτοὶ ἄνδρες ἐδέθησαν μαζῆ μὲ τὰ ἐνδύματά των, μὲ τὰ καλύμματα τῆς κεφαλῆς των καὶ τὰς περισκελίδας των καὶ ἐρρίφθησαν εἰς τὸ μέσον τῆς καμίνου τοῦ πυρὸς τῆς καιομένης,	21 Τότε οἱ ἄνδρες ἐκεῖνοι <οἱ Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδεναγώ> ἐδέθησαν μαζὶ μὲ τὰ ἐνδύματά των, δηλαδὴ μὲ τοὺς <ἐσωτερικούς> χιτῶνες των, τὰ καλύμματα τῆς κεφαλῆς των καὶ τὶς μακριὲς καὶ πλατειὲς βράκες τῶν <κατ’ ἄλλους: Τὰ ὑποδήματά των> καὶ ἐρρίφθησαν εἰς τὸ μέσον τοῦ ἀναμμένου καὶ πυρακτωμένου καμινιοῦ·
22 ἐπεὶ τὸ ρῆμα τοῦ βασιλέως ὑπερίσχυσε καὶ ἡ κάμινος ἐξεκαύθη ἐκ περισσοῦ.	22 διότι ἡ διαταγὴ τοῦ βασιλέως ἦτο ρητὴ καὶ ἔντονος, ἡ δὲ κάμινος ἐξεκαύθη μὲ τὸ παραπάνω.	22 <ἐρρίφθησαν δὲ ἔτσι μὲ τὰ ἐνδύματά των βεβιασμένα καὶ ὄχι γυμνοί, ὅπως συνηθίζετο>, διότι ἡ προσταγὴ τοῦ βασιλιᾶ ἦταν ἔντονη καὶ δὲν ἐδέχετο καμμίαν ἀναβολήν, τὸ δὲ καμίνι εἶχε πυρακτωθῆ πάρα πολύ· περισσότερον τοῦ κανονικοῦ.
23 Καὶ οἱ τρεῖς οὗτοι, Σεδράχ, Μισὰχ κοὶ Ἀβδεναγώ, ἔπεσον εἰς μέσον τῆς καμίνου τοῦ πυρὸς τῆς καιομένης πεπεδημένοι. Καὶ περιεπάτουν ἐν μέσῳ τῆς φλογὸς ὑμνοῦντες τὸν Θεὸν καὶ εὐλογοῦντες τὸν Κύριον.	23 Οἱ τρεῖς αὐτοὶ νέοι, ὁ Σεδράχ, ὁ Μισὰχ καὶ ὁ Ἀβδεναγώ, ἐρρίφβησαν μὲ ὁρμὴν δεμένοι εἰς τὸ μέσον τῆς ἀναμμένης καμίνου τοῦ πυρός. Περιπατοῦσαν δὲ αὐτοὶ ἀνάμεσα εἰς τὰς φλόγας τῆς καμίνου, ὑμνοῦντες τὸν Θεὸν καὶ δοξολογοῦντες τὸν Κύριον.	23 Τοιουτοτρόπως οἱ τρεῖς αὐτοὶ Ἰουδαῖοι ἄνδρες, οἱ Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδεναγώ, ἔπεσαν εἰς τὸ μέσον τοῦ ἀναμμένου καὶ πυρακτωμένου καμινιοῦ δεμένοι. Παρ’ ὅλα αὐτά, περιπατοῦσαν ἐλεύθεροι <διότι τὰ δεσμά των ἐκάησαν ἀπὸ τὴν φωτιά> μέσα εἰς τὶς φλόγες, ὑμνοῦντες καὶ ἀναπέμποντες δοξολογίαν εἰς τὸν Κύριον καὶ Θεόν.
24 Καὶ Ναβουχοδονόσορ ἤκουσεν ὑμνούντων αὐτῶν καὶ ἐθαύμασε καὶ ἐξανέστη ἐν σπουδῇ καὶ εἶπε τοῖς μεγιστᾶσιν αὐτοῦ· οὐχὶ ἄνδρας τρεῖς ἐβάλομεν εἰς τὸ μέσον τοῦ πυρὸς πεπεδημένους; Καὶ εἶπον τῷ βασιλεῖ· ἀληθῶς, βασιλεῦ.	24 Ὁ Ναβουχοδανόσορ, ἤκουσεν αὐτοὺς νὰ ὑμνολογοῦν τὸν Θεόν, ἐκυριεύθη ἀπὸ θαυμασμόν, ἀνεπήδησε βιαστικὰ ἀπὸ τὸ θρόνον του καὶ εἶπεν εἰς τοὺς μεγιστᾶνας του· <τρεῖς ἄνδρας δεμένους δὲν ἐρρίψαμεν ἡμεῖς εἰς τὸ μέσον τοῦ πυρός;> Ἐκεῖνοι ἀπήντησαν εἰς τὸν βασιλέα· <πρὰγματι, βασιλεῦ, ἔτσι εἶναι>.	24 Ὁ Ναβουχοδονόσορ ἄκουσε τοὺς Τρεῖς Παῖδας νὰ ὑμνοῦν καὶ νὰ δοξάζουν τὸν Θεὸν καὶ ἔμεινε κατάπληκτος, γεμᾶτος θαυμασμὸν καὶ ἀπορίαν. Ἀνεπήδησεν ἀπότομα καὶ μὲ ὁρμὴν ἀπὸ τὸν θρόνον του καὶ εἶπεν εἰς τοὺς μεγιστᾶνες, τοὺς στενοὺς συμβούλους του: <Τρεῖς ἄνδρες δὲν ἐρρίψαμεν δεμένους εἰς τὸ μέσον τῆς φωτιᾶς τοῦ πυρακτωμένου καμινιοῦ;> Αὐτοὶ δὲ ἀπεκρίθησαν εἰς τὸν βασιλιᾶ· <Μάλιστα, βασιλιᾶ, αὐτὸ εἶναι ἀλήθεια>.
25 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς· ἰδοὺ ἐγὼ ὁρῶ ἄνδρας τέσσαρας λελυμένους καὶ περιπατοῦντας ἐν μέσῳ τοῦ πυρός, καὶ διαφθορὰ οὐκ ἔστιν ἐν αὐτοῖς, καὶ ἡ ὅρασις τοῦ τετάρτου ὁμοία υἱῷ Θεοῦ.	25 Ὁ βασιλεὺς εἶπεν· <ἰδοὺ ἐγὼ βλέπω τέσσαρας ἄνδρας λυμένους νὰ περιπατοῦν ἐν τῷ μέσῳ τοῦ πυρός. Δὲν βλέπω νὰ ὑπάρχῃ καμμία βλάβη εἰς αὐτοὺς ἀπὸ τὸ πῦρ, ἡ δὲ ὄψις τοῦ τετάρτου δὲν εἶναι ὅμοια πρὸς ἄνθρωπον, ἀλλὰ πρὸς υἱὸν Θεοῦ>.	25 <Ἀλλά>, συνέχισεν ὁ βασιλιᾶς, <ἰδού! Ἐγὼ βλέπω τέσσερις ἄνδρες λυμένους <ὄχι δεμένους> νὰ περιπατοῦν ἄνετα εἰς τὸ μέσον τῆς φωτιᾶς! Τοὺς βλέπω ἐντελῶς ἀνέπαφους, καμμία βλάβη δὲν ὑπάρχει εἰς αὐτοὺς ἀπὸ τὴν φωτιά! ἡ δὲ ὄψις καὶ ἐμφάνισις τοῦ τετάρτου εἶναι ὅμοια πρὸς υἱόν <ἀγγέλου> Θεοῦ>!
26 Τότε προσῆλθε Ναβουχοδονόσορ πρὸς τὴν θύραν τῆς καμίνου τοῦ πυρὸς τῆς καιομένης καὶ εἶπε· Σεδράχ, Μισάχ, Ἀβδεναγώ, οἱ δοῦλοι τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου, ἐξέλθετε καὶ δεῦτε. Καὶ ἐξῆλθον Σεδράχ, Μισάχ, Ἀβδεναγὼ ἐκ μέσου τοῦ πυρός.	26 Ὁ Ναβουχοδονόσορ ὁ ἴδιος ἐπλησίασεν εἰς τὴν θύραν τῆς καμίνου τοῦ πυρός, ἡ ὁποία ἐξακολουθοῦσε νὰ καίεται, καὶ εἶπε· <Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδεναγώ, δοῦλοι τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου, ἐβγᾶτε ἀπὸ τὴν κάμινον καὶ ἐλᾶτε ἐδῶ>. Ὁ Σεδρὰχ ὁ Μισὰχ καὶ ὁ Ἀβδεναγὼ ἐβγῆκαν ἐκ τοῦ μέσου τοῦ πυρός.	26 Τότε ὁ Ναβουχοδονόσορ ἐπλησίασε κοντὰ εἰς τὸ ἄνοιγμα <τὴν θύραν>, ποὺ εὑρίσκετο χαμηλὰ εἰς τὰ πλάγια τοῦ πυρίνου καμινιοῦ, καὶ ἀπευθυνόμενος πρὸς τοὺς Τρεῖς Παῖδας ποὺ ἦσαν μέσα, εἶπε: <Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδεναγώ, δοῦλοι τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου, βγῆτε ἔξω καὶ ἐλάτε ἐδῶ!> Καὶ οἱ Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδεναγὼ ἐβγῆκαν ἀπὸ τὸ μέσον τῆς φωτιᾶς.
27 Καὶ συνάγονται οἱ σατράπαι καὶ οἱ στρατηγοὶ καὶ οἱ τοπάρχαι καὶ οἱ δυνάσται τοῦ βασιλέως καὶ ἐθεώρουν τοὺς ἄνδρας ὅτι οὐκ ἐκυρίευσε τὸ πῦρ τοῦ σώματος αὐτῶν, καὶ ἡ θρὶξ τῆς κεφαλῆς αὐτῶν οὐκ ἐφλογίσθη, καὶ τὰ σαράβαρα αὐτῶν οὐκ ἠλλοιώθη, καὶ ὀσμὴ πυρὸς οὐκ ἦν ἐν αὐτοῖς.	27 Τότε οἱ σατρὰπαι καὶ οἱ στρατηγοὶ καὶ οἱ τοπάρχαι καὶ οἱ ἄρχοντες τοῦ βασιλέως, ἔβλεπαν μὲ θαυμασμὸν τοὺς τρεῖς αὐτοὺς ἄνδρας, διὸτι δὲν τοὺς εἶχε θίξει καθόλου τὸ πῦρ· οὔτε μία τρίχα τῆς κεφαλῆς των δὲν εἶχε καῇ. Τὰ ἐνδύματά των δὲν μετεβλήθησαν καθόλου· οὔτε κἂν ὀσμὴ πυρὸς δὲν ὑπῆρχεν ἐπάνω εἰς αὐτούς.	27 Τότε οἱ σατράπαι καὶ οἱ στρατηγοὶ καὶ οἱ τοπάρχαι <κυβερνῆται περιοχῶν> καὶ γενικῶς οἱ ἀξιωματοῦχοι τοῦ βασιλιᾶ ἔβλεπαν μὲ προσοχὴν καὶ ἔκπληξιν τοὺς τρεῖς ἄνδρες, διότι ἡ φωτιὰ δὲν ἔθιξε καθόλου τὰ σώματά των, καὶ οὔτε μία τρίχα τῆς κεφαλῆς των δὲν εἶχε καῇ· τὰ δὲ ἐνδύματά των δὲν ἐκαψαλίσθηκαν καὶ δὲν παρεμορφώθησαν, ἀλλ' οὔτε καὶ μυρωδιὰ φωτιᾶς ὑπῆρχεν ἐπάνω των!
28 Καὶ ἀπεκρίθη Ναβουχοδονόσορ ὁ βασιλεὺς καὶ εἶπεν· εὐλογητὸς ὁ Θεὸς τοῦ Σεδράχ, Μισάχ, Ἀβδεναγώ, ὃς ἀπέστειλε τὸν ἄγγελον αὐτοῦ καὶ ἐξείλατο τοὺς παῖδας αὐτοῦ, ὅτι ἐπεποίθεισαν ἐπ' αὐτῷ καὶ τὸ ρῆμα τοῦ βασιλέως ἠλλοίωσαν καὶ παρέδωκαν τὰ σώματα αὐτῶν εἰς πῦρ, ὅπως μὴ λατρεύσωσι μηδὲ προσκυνήσωσι παντὶ θεῷ, ἀλλ' ἢ τῷ Θεῷ αὐτῶν.	28 Ὁ βασιλεὺς Ναβουχοδονόσορ ἔλαβε τὸν λόγον μέ ἑπισημότητα καὶ εἶπεν· <εὐλογημένος ἂς εἶναι ὁ Θεὸς τῶν Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδεναγώ, ὁ ὁποῖος ἔστειλε τὸν ἄγγελον αὐτοῦ καὶ ἐγλύτωσε τοὺς παῖδας του, οἱ ὁποῖοι, ἐπειδὴ εἶχαν πίστιν εἰς αὐτόν, παρέβησαν τὴν διαταγὴν τοῦ βασιλέως καὶ παρέδωκαν τὰ σώματά των εἰς τὴν φωτιάν, διὰ νὰ μὴ ὑποχωρήσουν καὶ λατρεύσουν καὶ προσκυνήσουν ἄλλον θεόν, εἰμὶ μόνον τὸν Θεόν των.	28 Καὶ ὁ βασιλιᾶς Ναβουχοδονόσορ ἀπεκρίθη καὶ εἶπεν: <Εὐλογημένος καὶ δοξασμένος ἂς εἶναι ὁ Θεὸς τοῦ Σεδράχ, Μισάχ, Ἀβδεναγώ, ὁ ὁποῖος ἀπέστειλε τὸν ἄγγελόν του καὶ ἔσωσε καὶ ἐλευθέρωσε τοὺς δούλους του, διότι, ἐπειδὴ εἶχαν ἀπόλυτον πίστιν εἰς Αὐτόν, ἀψήφησαν καὶ παρέβησαν τὸ διάταγμα τοῦ βασιλιᾶ· καὶ ἐπροτίμησαν νὰ παραδώσουν τὰ σώματα τῶν εἰς τὴν φωτιά, παρὰ νὰ λατρεύσουν καὶ νὰ προσκυνήσουν οἰονδηποτε ἄλλον θεόν, ἐκτὸς ἀπὸ τὸν Θεόν των.
29 Καὶ ἐγὼ ἐκτίθεμαι δόγμα· πᾶς λαός, φυλή, γλῶσσα, ἣ ἐὰν εἴπῃ βλασφημίαν κατὰ τοῦ Θεοῦ Σεδράχ, Μισάχ, Ἀβδεναγώ, εἰς ἀπώλειαν ἔσονται καὶ οἱ οἶκοι αὐτῶν εἰς διαρπαγήν, καθότι οὐκ ἔστι Θεὸς ἕτερος, ὅστις δυνήσεται ρύσασθαι οὕτως.	29 Ἐγώ, λοιπὸν ἐκδίδω διαταγήν, κάθε ἄνθρωπος οἰουδήποτε λαοῦ, οἰασδήποτε φυλῆς καὶ γλώσσης, ὁ ὁποῖος θὰ τολμήσῃ νὰ ἐκστομίσῃ βλασφημίαν ἐναντίον τοῦ Θεοῦ τοῦ Σεδράχ, τοῦ Μισὰχ καὶ τοῦ Ἀβδεναγώ, θὰ παραδοθῇ εἰς θάνατον, ὁ δὲ οἶκος καὶ ἡ περιουσία του θὰ δημευθοῦν, διότι δὲν ὑπάρχει ἄλλος Θεός, ὁ ὁποῖος νὰ ἠμπορῇ κατ' αὐτὸν τὸν θαυμαστὸν τρόπον νὰ σώζῃ τοὺς ἀνθρώπους του>!	29 Ὡς ἐκ τούτου ἐγὼ ἐκδίδω διαταγήν, συμφώνως πρὸς τὴν ὁποίαν: Κάθε ἄνθρωπος ὁποιονδήποτε λαοῦ, ὁποιοσδήποτε φυλῆς καὶ γλώσσης, ὁ ὁποῖος θὰ τολμήσῃ νὰ ἐκστομίσῃ βλασφημίαν ἐναντίον τοῦ Θεοῦ τῶν Σεδράχ, Μισάχ, Ἀβδεναγώ, θὰ θανατωθῇ, ἡ δὲ ἀκίνητος καὶ κινητῇ περιουσία του θὰ δημευθοῦν διότι δὲν ὑπάρχει ἄλλος θεὸς ὁ ὁποῖος νὰ ἔχῃ τὴν δύναμιν νὰ προσφέρῃ παρομοίαν θαυμαστὴν σωτηρίαν>.
30 Τότε ὁ βασιλεὺς κατεύθυνε τὸν Σεδράχ, Μισάχ, Ἀβδεναγὼ ἐν τῇ χώρᾳ Βαβυλῶνος καὶ ηὔξησεν αὐτοὺς καὶ ἠξίωσεν αὐτοὺς ἡγεῖσθαι πάντων τῶν Ἰουδαίων τῶν ἐν τῇ βασιλείᾳ αὐτοῦ.	30 Τότε ὁ βασιλεὺς ὥρισε διοικητὰς τὸν Σεδράχ, τὸν Μισὰχ καὶ τὸν Ἀβδεναγὼ εἰς τὴν χώραν τῆς Βαβυλῶνος. Τοὺς ἐδόξασε καὶ τοὺς ἔδωσεν ἀξίωμα, ὥστε νὰ εἶναι ἀρχηγοὶ ὅλων τῶν Ἰουδαίων, ποὺ ὑπῆρχον εἰς τὴν βασιλείαν του. Ἐξέδωσε δὲ τὴν ἐξῆς διαταγήν.	30 Τότε ὁ βασιλιᾶς προήγαγε καὶ ἐγκατέστησε τὸν Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδεναγὼ ὡς διοικητὰς εἰς τὴν ἐπαρχίαν <ἐπικράτειαν> τῆς Βαβυλῶνος. Τοὺς ἐδόξασε δὲ καὶ τοὺς παρεχώρησε τὴν ἐξουσίαν νὰ ἡγοῦνται ὅλων τῶν Ἰουδαίων οἱ ὁποῖοι ἐζοῦσαν εἰς τὴν δικαιοδοσίαν τῆς βασιλείας του.
31 Ναβουχοδονόσορ ὁ βασιλεὺς πᾶσι τοῖς λαοῖς, φυλαῖς καὶ γλώσσαις τοῖς οἰκοῦσιν ἐν πάσῃ τῇ γῇ· εἰρήνη ὑμῖν πληθυνθείη·	31 <Ἐγὼ ὁ βασιλεὺς Ναβουχοδονόσορ, ἀπευθύνομαι πρὸς ὅλους τοὺς ἀνθρώπους ὅλων τῶν λαῶν, τῶν φύλων καὶ τῶν γλωσσῶν, ποὺ κατοικοῦν εἰς ὅλον τὸν κόσμον, ἂς εἶναι πλουσία καὶ ἀμετακίνητος μεταξύ σας ἡ εἰρήνη.	31 <Ἐγὼ> ὁ βασιλιᾶς Ναβουχοδονόσορ <ἀπευθύνομαι> πρὸς ὅλους τοὺς ἀνθρώπους ὅλων τῶν λαῶν, φυλῶν καὶ γλωσσῶν, οἱ ὁποῖοι κατοικοῦν εἰς ὅλον τὸν κόσμον <καὶ τοὺς εὔχομαι>: Εἴθε νὰ πληθύνῃ καὶ νὰ πλεονάζῃ εἰς σᾶς ἡ εἰρήνη!
32 τὰ σημεῖα καὶ τὰ τέρατα, ἃ ἐποίησε μετ' ἐμοῦ ὁ Θεὸς ὁ Ὕψιστος, ἤρεσεν ἐναντίον ἐμοῦ ἀναγγεῖλαι ὑμῖν	32 Μοῦ ἐφάνη ἀρεστὸν νὰ ἀναγγείλω εἰς σᾶς τὰ καταπληκτικὰ σημεῖα καὶ τὰ θαυμαστὰ γεγονότα, τὰ ὁποῖα ἔκαμεν εἰς ἐμὲ ὁ Ὕψιστος Θεός,	32 Μοῦ ἐφάνη καλὸν καὶ ἀρεστὸν νὰ σᾶς ἀνακοινώσω τὰ μεγάλα θαύματα καὶ τὰ ἔργα ποὺ προκαλοῦν κατάπληξιν καὶ τρόμον, τὰ ὁποῖα ἔκαμεν εἰς Ἐμὲ ὁ Ὕψιστος Θεός, καὶ νὰ σᾶς γνωστοποιήσω
33 ὡς μεγάλα καὶ ἰσχυρά· ἡ βασιλεία αὐτοῦ βασιλεία αἰώνιος καὶ ἡ ἐξουσία αὐτοῦ εἰς γενεὰν καὶ γενεάν.	33 νὰ σᾶς πῶ πόσον μεγάλα καὶ θαυμαστὰ ἦσαν. Ἡ βασιλεία του εἶναι βασιλεία αἰωνία καὶ ἡ ἐξουσία του ἐκτείνεται εἰς ὅλας τὰς γενεὰς τῶν γενεῶν>.	33 πόσον μεγάλα καὶ θαυμαστὰ ὑπῆρξαν αὐτά! Ἡ βασιλεία του εἶναι βασιλεία αἰωνία, ἢ δὲ δύναμις καὶ κυριαρχία του ἰσχύουν πάντοτε καὶ ἐκτείνονται ἀπαύστως καὶ αἰωνίως ἀπὸ τὴν μίαν γενεὰν εἰς τὴν ἄλλην γενεάν!>