Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
γὼ
Ναβουχοδονόσορ εὐθηνῶν
ἤμην ἐν τῷ οἴκῳ μου καὶ
εὐθαλῶν. |
γὼ
ὁ Ναβουχοδονόσορ ἤμουν κατὰ πάντα
ὑγιὴς καὶ εὐτυχὴς εἰς
τὰ ἀνάκτορά μου.
|
γώ,
ὁ Ναβονχοδονόσορ, ἐζοῦσα εἰς μεγάλην
εὐημερίαν καὶ ἀκμὴν εἰς τὰ
ἀνάκτορά μου, καὶ εἰς μεγάλην ἀφθονίαν
καὶ πολὺν πλοῦτον. |
2
Ἐνύπνιον εἶδον, καὶ ἐφοβέρισέ
με, καὶ ἐταράχθην ἐπὶ τῆς
κοίτης μου, καὶ αἱ ὁράσεις τῆς
κεφαλῆς μου ἐτάραξάν με.
|
2
Εἶδα ὅμως ἕνα ὄνειρον, τὸ ὁποῖον
μὲ κατεφόβισεν. Ἐξηπλωμένος ἐπάνω
εἰς τὴν κλίνην μου ἐταράχθην.
Τὰ ὁράματα αὐτὰ τῆς διανοίας
μου μὲ συνεκλόνισαν.
|
2
Εἶδα ὅμως ἕνα ὄνειρον, τὸ ὁποῖον
μὲ κατετρόμαξε· καθὼς ἤμουν ξαπλωμένος
εἰς τὸ κρεββάτι, συνεκλονίσθην τὰ δὲ
ὁράματα ποὺ εἶδα μὲ τὶς διανοητικές
μου δυνάμεις κατὰ τὸν ὕπνον μου, μὲ
συνετάραξαν καὶ μὲ ἀνεστάτωσαν!
|
3
Καὶ δι' ἐμοῦ ἐτέθη δόγμα
τοῦ εἰσαγαγεῖν ἐνώπιόν
μου πάντας τοὺς σοφοὺς Βαβυλῶνος,
ὅπως τὴν σύγκρισιν τοῦ ἐνυπνίου
γνωρίσωσί μοι. |
3
Ἐξέδωσα, λοιπόν, διαταγὴν νὰ
παρουσιάσουν ἐνώπιόν μου ὅλους
τοὺς σοφοὺς τῆς Βαβυλῶνος, διὰ
νὰ μοῦ δώσουν τὴν ἑρμηνείαν
τοῦ ὀνείρου αὐτοῦ.
|
3
Διὰ τὸν λόγον αὐτὸν ἐξέδωκα
διαταγὴν νὰ ὁδηγήσουν καὶ νὰ
παρουσιάσουν ἐνώπιόν μου ὅλους τοὺς σοφοὺς
τῆς Βαβυλῶνος, διὰ νὰ μοῦ ἐρμηνεύσουν
τὸ περιεχόμενον τοῦ ὀνείρου.
|
4
Καὶ εἰσεπορεύοντο οἱ ἐπαοιδοί,
μάγοι, γαζαρηνοί, Χαλδαῖοι, καὶ τὸ
ἐνύπνιον ἐγὼ εἶπα ἐνώπιον
αὐτῶν, καὶ τὴν σύγκρισιν αὐτοῦ
οὐκ ἐγνώρισάν μοι,
|
4
Ἦλθαν πρὸς ἐμὲ οἱ ἐξορκισταί,
οἱ μάγοι, οἱ ἀστρολόγοι Χαλδαῖοι
καὶ ἐγὼ εἶπα πρὸς αὐτοὺς
τὸ ἐνύπνιόν μου, ἀλλὰ
ἐκεῖνοι δὲν κατώρθωσαν νὰ μοῦ
δώσουν τὴν ἑρμηνείαν του,
|
4
Καὶ ἦλθαν οἱ ἐξορκισταί <οἱ
ὁποῖοι μαγεύουν καὶ ἰατρεύουν μὲ
ὡδές>, οἱ μάγοι, οἱ ἀστρολόγοι,
οἱ Ἱερεῖς - μάγοι Χαλδαῖοι, ποὺ
ἀνήκουν εἰς τὴν ἀρχαίαν φυλὴν
τοῦ Βαβυλωνιακοῦ ἔθνους· ἐγὼ
δὲ ἀνεκοίνωσα ἐνώπιόν των τὸ
ὄνειρόν μου, αὐτοὶ ὅμως δὲν
ἠμπόρεσαν νὰ μοῦ εἰποῦν
τὴν ἑρμηνείαν του, |
5
ἕως ἦλθε Δανιήλ, οὗ τὸ ὄνομα
Βαλτάσαρ κατὰ τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ
μου, ὃς πνεῦμα Θεοῦ ἅγιον ἐν
ἑαυτῷ ἔχει, καὶ τὸ ἐνύπνιον
ἐνώπιον αὐτοῦ εἶπα·
|
5
μέχρις ὅτου ἦλθεν ὁ Δανιήλ,
τοῦ ὁποίου τὸ ὄνομα εἶναι
Βαλτάσαρ, ἔχει δηλαδὴ τὸ ὄνομα
τοῦτο τοῦ Θεοῦ μου· αὐτός,
λοιπόν, ὁ Δανιὴλ ἔχει Ἅγιον
Πνεῦμα Θεοῦ καὶ πρὸς αὐτὸν
εἶπα τὸ ὄνειρόν μου.
|
5
μέχρις ὅτου ἦλθεν ὁ Δανιήλ, ὁ ὁποῖος
ἐπωνομάσθη Βαλτάσαρ σύμφωνα μὲ τὸ ὄνομα
τοῦ προστάτου θεοῦ μου Βὴλ ἢ Βηλοῦ
<Βὴλ - Βαλάτσου - Ἀσούρ>. Ὁ
Δανιὴλ αὐτὸς ἔχει μέσα του ἅγιον
πνεῦμα Θεοῦ· εἰς αὐτὸν
λοιπόν, ὅταν ἦλθεν, ἐξέθεσα τὸ
ὄνειρόν μου· τοῦ εἶπα:
|
6
Βαλτάσαρ ὁ ἄρχων τῶν ἐπαοιδῶν,
ὃν ἐγὼ ἔγνων ὅτι πνεῦμα
Θεοῦ ἅγιον ἐν σοὶ καὶ πᾶν
μυστήριον οὐκ ἀδυνατεῖ σε, ἄκουσον
τὴν ὅρασιν τοῦ ἐνυπνίου μου,
οὗ εἶδον, καὶ τὴν σύγκρισιν
αὐτοῦ εἰπόν μοι·
|
6
Βαλτάσαρ, ἄρχων τῶν μάγων, γνωρίζω
καλὰ ὅτι εἰς σὲ κατοικεῖ τὸ
Ἅγιον Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ καὶ ὅτι
κανενὸς μυστηρίου ἡ λύσις δὲν
εἶναι διὰ σὲ ἀδύνατος. Ἄκουσε,
λοιπόν, τὸ ὅραμα τοῦ ἐνυπνίου
μου, τὸ ὁποῖον εἶδα καὶ εἰπὲ
εἰς ἐμὲ τὴν ἑρμηνείαν.
|
6
<Βαλτάσαρ, σὺ ποὺ εἶσαι ὁ ἀρχηγὸς
τῶν μάγων <ἐξορκιστῶν>, καὶ
διὰ τὸν ὁποῖον γνωρίζω καλὰ
ὅτι ἐντός σου κατοικεῖ ἅγιον
πνεῦμα Θεοῦ καὶ καμμία λύσις μυστηρίου δὲν
εἶναι ἀδύνατος εἰς σέ, ἄκουσε τὸ
δρᾶμα τοῦ ὀνείρου ποὺ εἶδα
εἰς τὸν ὕπνον μου καὶ εἰπέ μου
τὴν ἑρμηνείαν του>. |
7
ἐπὶ τῆς κοίτης μου ἐθεώρουν,
καὶ ἰδοὺ δένδρον ἐν μέσῳ
τῆς γῆς, καὶ τὸ ὕψος αὐτοῦ
πολύ. |
7
Ἐκοιμώμην εἰς τὴν κλίνην μου
καὶ εἶδα· ἰδοὺ ἕνα δένδρον
μεγάλου ὕψους εἰς τὸ μέσον τῆς
πεδιάδος. |
7
<Ἐκοιμώμουν εἰς τὸ κρεββάτι μου
καὶ ἔβλεπα εἰς ὄνειρον ἐπὶ
ὤραν πολλὴν θέαμα ἐξόχως μεγαλοπρεπές: Ἰδού!
ἔβλεπα ἕνα δένδρον εἰς τὸ μέσον τῆς
γῆς, τὸ ὕψος δὲ τοῦ δένδρου
αὐτοῦ ἦταν πολὺ μεγάλο.
|
8
Ἐμεγαλύνθη τὸ δένδρον καὶ ἴσχυσε,
καὶ τὸ ὕψος αὐτοῦ ἔφθασεν
ἕως τοῦ οὐρανοῦ καὶ τὸ
κῦτος αὐτοῦ εἰς τὸ πέρας
ἁπάσης τῆς γῆς· |
8
Τὸ δένδρον αὐτὸ ἐμεγάλωσεν,
ἀνεπτύχθη ὑπερβολικά. Τὸ ὕψος
του ἔφθασεν ἕως τὸν οὐρανὸν
καὶ ἡ ἔκτασίς του ἐκάλυψε
τὰ πέρατα ὅλης τῆς γῆς.
|
8
Τὸ δένδρον ἐκεῖνο ἐμεγάλωσε
καὶ ἀνεπτύχθη πάρα πολύ, <ἕως ὅτου>
τὸ ὕψος του ἔφθασε μέχρι τὸν οὐρανοῦ,
καὶ ἡ ἔκτασις τῶν κλάδων του μέχρι
τὰ πέρατα τῆς γῆς <κατ ἄλλην ἑρμηνείαν:
Καὶ ἦταν ὁρατὸν ἀπὸ τὰ
πέρατα ὅλης τῆς γῆς>.
|
9
τὰ φύλλα αὐτοῦ ὡραῖα,
καὶ ὁ καρπὸς αὐτοῦ πολύς,
καὶ τροφὴ πάντων ἐν αὐτῷ·
καὶ ὑποκάτω αὐτοῦ κατεσκήνουν
τὰ θηρία τὰ ἄγρια, καὶ ἐν
τοῖς κλάδοις αὐτοῦ κατῴκουν
τὰ ὄρνεα τοῦ οὐρανοῦ, καὶ
ἐξ αὐτοῦ ἐτρέφετο πᾶσα
σάρξ. |
9
Τὰ φύλλα του ἦσαν ὡραία. Οἱ
καρποὶ τοῦ ἄφθονοι, ἀπὸ τοὺς
ὁποίους ὅλοι ἐτρέφοντο. Κάτω
ἀπὸ αὐτὸ εἶχαν τὰς φωλεάς
των τὰ ἄγρια θηρία καὶ εἰς τοὺς
κλάδους του κατοικοῦσαν τὰ πουλιὰ
τοῦ οὐρανοῦ. Ἀπὸ αὐτὸ
ἐτρέφοντο ὅλα τὰ ζωντανὰ ὄντα.
|
9
Τὸ φύλλωμα του ἦταν ὡραῖον, οἱ
δὲ καρποί του ἄφθονοι, καὶ ἀποτελοῦσαν
τὴν τροφὴν ὅλων. Κάτω ἀπὸ αὐτὸ
εἶχαν τὰ καταφύγια των τὰ ἄγρια θηρία,
καὶ εἰς τὰ κλαδιά του εἶχαν τὶς
φωλιές των τὰ <ἁρπακτικὰ> πουλιὰ
τοῦ οὐρανοῦ, ἀπὸ τὸ δένδρον
δὲ αὐτὸ ἐτρέφοντο ὅλα τὰ
ζωντανὰ δημιουργήματα. |
10
Ἐθεώρουν ἐν ὁράματι τῆς
νυκτὸς ἐπὶ τῆς κοίτης μου, καὶ
ἰδοὺ εἲρ καὶ ἅγιος ἀπ'
οὐρανοῦ κατέβη |
10
Ἐνῷ λοιπὸν ἐξηπλωμένος καὶ
κοιμώμενος εἰς τὴν κλίνην μου ἔβλεπα
τὰ νυκτερινὰ αὐτὰ ὁράματα,
αἴφνης κατέβηκε ἀπὸ τὸν οὐρανὸν
ἅγιος ἄγγελος.
|
10
Ἐνῷ λοιπὸν ἔβλεπα τὴν ὀπτασίαν
κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς νύκτας ξαπλωμένος
εἰς τὸ κρεββάτι μου, ἰδού! ἔξαφνα
ἅγιος ἄγγελος κατέβη ἀπὸ τὸν
οὐρανὸν |
11
καὶ ἐφώνησεν ἐν ἰσχύϊ
καὶ οὕτως εἶπε· ἐκκόψατε
τὸ δένδρον καὶ ἐκτίλατε τοὺς
κλάδους αὐτοῦ καὶ ἐκτινάξατε
τὰ φύλλα αὐτοῦ καὶ διασκορπίσατε
τὸν καρπὸν αὐτοῦ· σαλευθήτωσαν
τὰ θηρία ὑποκάτωθεν αὐτοῦ
καὶ τὰ ὄρνεα ἀπὸ τῶν κλάδων
αὐτοῦ· |
11
Ἐφώναξε μὲ μεγάλην φωνὴν καὶ
εἶπε τὰ ἐξῇς: Κόψατε τὸ
δένδρον αὐτό, μαδήσατε τοὺς
κλάδους του, τινάξατε κάτω τὰ φύλλα
του, διασκορπίσατε τὸν καρπόν του. Ἂς
φύγουν τρομαγμένα τὰ θηρία, ποὺ
ἦσαν κάτω ἀπὸ αὐτό, καὶ
τὰ πτηνά, ποὺ ἦσαν εἰς τοὺς
κλάδους του. |
11
καὶ ἐφωναξε μὲ πάρα πολὺ δυνατὴν
φωνὴν καὶ εἶπε: Κόψετε τὸ δένδρον
ἕως κάτω - κάτω, χαμηλά· μαδήσετε τὰ
κλαδιά του, τινάξετε ἀπὸ ἐπάνω του
τὰ φύλλα του, πετάξετε καὶ σκορπίσετε τοὺς
καρπούς του. Τὰ θηρία ποὺ κουρνιάζουν κάτω
ἀπὸ αὐτὸ ἂς φύγουν, ὅπως
καὶ τὰ <ἁρπακτικά> πουλιὰ
ἀπὸ τὰ κλαδιά του. |
12
πλὴν τὴν φυὴν τῶν ριζῶν αὐτοῦ
ἐν τῇ γῇ ἐάσατε καὶ ἐν
δεσμῷ σιδηρῷ καὶ χαλκῷ καὶ ἐν
τῇ χλόῃ τῇ ἔξω, καὶ ἐν
τῇ δρόσῳ τοῦ οὐρανοῦ κοιτασθήσεται,
καὶ μετὰ τῶν θηρίων ἡ μερὶς
αὐτοῦ ἐν τῷ χόρτῳ τῆς
γῆς. |
12
Ἀφήσατε μόνον τὸ φύτρον τῶν
ριζῶν του μέσα εἰς τὴν γῆν.
Μὲ δεσμὰ σιδηρᾶ καὶ χάλκινα
δέσατε τὸν ἄνθρωπον, ποὺ συμβολίζεται
μὲ τὸ δένδρον αὐτό. Αὐτὸς
θὰ κοιμᾶται εἰς τὸ ἑξῆς
ἔξω εἰς τὴν χλόην, κάτω ἀπὸ
τὴν δροσιὰ τοῦ οὐρανοῦ. Θὰ
ἔχῃ μέρος καὶ συναναστροφὴν
μὲ τὰ θηρία καὶ θὰ τρώγῃ
τὸ χορτάρι τῆς γῆς.
|
12
Ἀφῆστε μόνον τὸ φύτρον τῶν ριζῶν
του εἰς τὴν γῆν, μὴ τὸ ξερριζώσετε.
Μὲ δεσμὰ σιδερένια καὶ χάλκινα δέσατε <τὸν
ἄνθρωπον, ὁ ὁποῖος συμβολίζεται ἀπὸ
τὸ ὑψηλὸν καὶ δυνατὸν δένδρον>·
<ὁ ἄνθρωπος αὐτός> θὰ
κοιμᾶται εἰς τὸ ὕπαιθρον, ἐπάνω
εἰς τὸ χορτάρι καὶ κάτω ἀπὸ
τὴν δροσιὰν τοῦ οὐρανοῦ. Ἡ
συναναστροφή του δὲν θὰ εἶναι μὲ
τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ μὲ τὰ
θηρία, καὶ θὰ τρέφεται ἀπὸ τὸ
χορτάρι τῆς γῆς. |
13
Ἡ καρδία αὐτοῦ ἀπὸ τῶν
ἀνθρώπων ἀλλοιωθήσεται, καὶ
καρδία θηρίου δοθήσεται αὐτῷ,
καὶ ἑπτὰ καιροὶ ἀλλαγήσονται
ἐπ' αὐτόν. |
13
Ἡ καρδιά του θὰ μεταβληθῇ, θὰ
γίνῃ διαφορετικὴ ἀπὸ τὴν
καρδιάν τῶν ἀνθρώπων. Θὰ δοθῇ
εἰς αὐτὸν καρδία θηρίου. Ἑπτὰ
χρονικὰς περιόδους θὰ περάσῃ
ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς εἰς τὴν
κατάστασιν αὐτήν.
|
13
Ἡ καρδιά του <δηλαδὴ οἱ ἐπιθυμίες
καὶ ἡ διαγωγή του> θὰ μεταβληθῇ·
ἀντὶ ἀνθρωπίνης καρδίας, θὰ τὸν
δοθῇ καρδία θηρίου <ἀλόγου κτήνους>.
Ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς θὰ εὑρίσκεται
εἰς τὴν ἀγρίαν καὶ θηριώδη αὐτὴν
κατάστασιν, ἕως ὅτου περάσουν ἀπὸ
ἐπάνω του ἑπτὰ χρονικὲς περίοδοι.
|
14
Διὰ συγκρίματος εἲρ ὁ λόγος,
καὶ ρῆμα ἁγίων τὸ ἐπερώτημα,
ἵνα γνῶσιν οἱ ζῶντες ὅτι Κύριός
ἐστιν ὁ ὕψιστος τῆς βασιλείας
τῶν ἀνθρώπων, καὶ ᾧ ἐὰν
δόξῃ, δώσει αὐτὴν καὶ
ἐξουδένωμα ἀνθρώπων ἀναστήσει
ἐπ' αὐτήν. |
14
Ἀπόφασις διαγγελθεῖσα ἀπὸ οὐράνιον
ἄγγελον εἶναι ὁ λόγος αὐτός.
Ἀποτελεῖ ἀπάντησιν εἰς ἐρώτημα,
τὸ ὁποῖον ἐτέθη ὑπὸ
τῶν ἁγίων εἰς τὸν οὐρανόν,
διὰ νὰ μάθουν οἱ ζῶντες ἐπὶ
τῆς γῆς, ὅτι ὁ Κύριος τοῦ
κόσμου εἶναι ὀ Ὕψιστος, ὁ κυρίαρχος
ἐπὶ πᾶσαν βασιλείαν ἀνθρώπων.
Καὶ ὅτι εἰς ἐκεῖνον, ποὺ
αὐτὸς θὰ κρίνῃ καλὸν νὰ
δώσῃ τὴν ἐξουσίαν, θὰ
τὴν δώσῃ. Καὶ εἰς τὰ χέρια
του εἶναι νὰ ἀναδείξῃ καὶ
ἐγκαταστήσῃ ἐπὶ τὴν ἐξουσίαν
ὁ ἄνθρωπον ἄσημον καὶ περιφρονημένον.
|
14
Ἡ ἀπόφασις αὐτὴ ἐξηγγέλθη μὲ
διάγγελμα οὐρανίου ἀγγέλου ἀποτελεῖ
δὲ ἀπάντησιν εἰς ἐρώτησιν ποὺ
ὑπεβλήθη ἐκ μέρους τῶν ἁγίων εἰς
τὸν οὐρανόν, διὰ νὰ μάθουν ὅσοι
ζοῦν εἰς τὴν γῆν ὅτι ὁ
Κύριος εἶναι ὁ ὕψιστος Θεός, ὁ ὁποῖος
κυβερνᾷ ὡς ἀπόλυτος κυρίαρχος τὶς
βασιλεῖες τῶν ἀνθρώπων· καὶ ἀκόμη
διὰ νὰ πληροφορηθοῦν οἱ κάτοικοι τῆς
γῆς ὅτι εἰς ὅποιον Ἐκεῖνος
κρίνει καλὸν νὰ δώσῃ τὴν ἐξουσίαν,
εἰς αὐτὸν θὰ τὴν δώσῃ.
Εἰς τὴν θέλησίν του ἐπίσης εἶναι νὰ
προαγάγῃ καὶ προωθήσῃ εἰς τὴν
ἐξουσίαν ἄσημον καὶ ταπεινῆς καταγωγῆς
ἄνθρωπον. |
15
Τοῦτο τὸ ἐνύπνιον, ὃ εἶδον
ἐγὼ Ναβουχοδονόσορ ὁ βασιλεύς,
καὶ σύ, Βαλτάσαρ, τὸ σύγκριμα
εἶπον, ὅτι πάντες οἱ σοφοὶ τῆς
βασιλείας μου οὐ δύνανται τὸ σύγκριμα
αὐτοῦ δηλῶσαί μοι, σὺ δέ,
Δανιήλ, δύνασαι, ὅτι πνεῦμα Θεοῦ
ἅγιον ἐν σοί.
|
15
Αὐτὸ εἶναι τὸ ἐνύπνιον,
τὸ ὁποῖον ἐγὼ ὁ Ναδουχοδονόσορ
ὁ βασιλεὺς εἶδον. Σὺ δέ, Βαλτάσαρ,
εἰπέ μου τὴν ἑρμηνείαν, διότι
ὅλοι οἱ ἄλλοι σοφοὶ τῆς βασιλείας
μου δὲν εἶναι ἱκανοὶ νὰ μοῦ
δώσουν τὸ νόημά του. Σὺ ὅμως,
Δανιήλ, ἠμπορεῖς, διότι ὑπάρχει
εἰς σὲ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα τοῦ
Θεοῦ>. |
15
Αὐτὸ εἶναι τὸ ὄνειρον, τὸ
ὁποῖον εἶδα ἐγώ, ὁ Ναβουχοδονόσορ,
ὁ βασιλιᾶς· τώρα λοιπὸν σύ, Βαλτάσαρ, εἰπέ
μου τὴν ἑρμηνείαν του, διότι ὅλοι οἱ
σοφοὶ τῆς βασιλείας μου δὲν ἠμποροῦν
νὰ μοῦ ἐρμηνεύσουν καὶ νὰ
μοῦ φανερώσουν τὸ νόημά του· ἐνῷ
σύ, Δανιήλ, δύνασαι, διότι πνεῦμα Θεοῦ ἅγιον
κατοικεῖ μέσα σου>. |
-16
Τότε Δανιήλ, οὗ τὸ ὄνομα Βαλτάσαρ,
ἀπηνεώθη ὡσεὶ ὥραν μίαν,
καὶ οἱ διαλογισμοὶ αὐτοῦ συνετάρασσον
αὐτόν. Καὶ ἀπεκρίθη ὁ
βασιλεὺς καὶ εἶπεν· Βαλτάσαρ,
τὸ ἐνύπνιον καὶ ἡ σύγκρισις
μὴ κατασπευσάτω σε· καὶ ἀπεκρίθη
Βαλτάσαρ καὶ εἶπε· κύριε, τὸ
ἐνύπνιον ἔστω τοῖς μισοῦσί
σε καὶ ἡ σύγκρισις αὐτοῦ τοῖς
ἐχθροῖς σου. |
-16
Τότε ὁ Δανιήλ, ὁ ὁποῖος
ἐπωνομάζετο καὶ Βαλτάσαρ, ἔμεινε
συγκεχυμένος καὶ βωβὸς μίαν περίπου
ὥραν, ἐνῷ οἱ διαλογισμοί του
τὸν συνετάρασσαν. Ὡμίλησε πάλιν
ὁ βασιλεὺς καὶ εἶπε· <Βαλτάσαρ,
ἂς μὴ βιάζεσαι, διὰ νὰ εἴπῃς
σύντομα τὸ ὄνειρον καὶ τὴν ἑρμηνείαν
του>. Ὁ Βαλτάσαρ ἀπήντησε·
<κύριε, τὸ ὄνειρον αὐτὸ ἂς
ἐπαληθεύσῃ καὶ ἂς πραγματοποιηθῇ
εἰς βάρος ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι
σὲ μισοῦν. Ἡ ἑρμηνεία του ἂς
πέσῃ ἐπάνω εἰς τοὺς ἐχθρούς
σου. |
16
Τότε ὁ Δανιήλ, ὁ ὁποῖος ἐπωνομάζετο
καὶ Βαλτάσαρ, ἔμεινε κατάπληκτος, ἐμβρόντητος
καὶ ἄφωνος περίπου ἐπὶ μίαν ὥραν,
οἱ δὲ συλλογισμοί, οἱ σκέψεις καὶ
οἱ στοχασμοί του τὸν συνετάρασσαν. Καὶ
ὁ βασιλιᾶς ἀπεκρίθη καὶ εἶπε:
<Βαλτάσαρ, μὴ πιέζεσαι, μὴ βιάζεσαι καὶ
μὴ σπεύδῃς νὰ εἰπῇς τὸ
ὄνειρον καὶ τὴν ἑρμηνείαν του>.
Ὁ Βαλτάσαρ ἀπάντησε καὶ εἶπεν εἰς
τὸν βασιλιᾶ: <Κύριε, εἴθε τὸ ὄνειρον
αὐτὸ νὰ ἐπαληθεύσῃ εἰς
ἐκείνους οἱ ὁποῖοι σὲ μισοῦν,
καὶ ἡ ἑρμηνεία του εἴθε νὰ πραγματοποιηθῇ
εἰς τοὺς ἐχθρούς σου!
|
17
Τὸ δένδρον, ὃ εἶδες τὸ μεγαλυνθὲν
καὶ τὸ ἰσχυκός, οὗ τὸ
ὕψος ἔφθανεν εἰς τὸν οὐρανὸν
καὶ τὸ κῦτος αὐτοῦ εἰς
πᾶσαν τὴν γῆν |
17
Τὸ δένδρον, τὸ ὁποῖον εἶδες,
τὸ τόσον μέγα καὶ ἰσχυρόν,
τοῦ ὁποίου τὸ ὕψος ἔφθανεν
ἕως εἰς τὸν οὐρανόν, καὶ
ἡ κόμη αὐτοῦ ἠπλώνετο
εἰς πᾶσαν τὴν γῆν,
|
17
Τὸ δένδρον ποὺ εἶδες, τὸ ὁποῖον
ἐψήλωσε καὶ ἀνεπτύχθη πάρα πολύ, τόσον,
ὥστε τὸ ὕψος του ἔφθανεν εἰς
τὸν οὐρανόν, καὶ ἡ ἔκτασις τῶν
κλάδων του μέχρι τὰ πέρατα τῆς γῆς, τὴν
ὁποίαν ἐσκέπαζε, |
18
καὶ τὸ φύλλα αὐτοῦ εὐθαλῆ
καὶ ὁ καρπὸς αὐτοὶ πολὺς
καὶ τροφὴ πᾶσιν ἐν αὐτῷ,
ὑποκάτω αὐτοῦ κατῴκουν τὰ
θηρία τὸ ἄγρια καὶ ἐν τοῖς
κλάδοις αὐτοῦ κατεσκήνουν τὰ
ὄρνεα τοῦ οὐρανοῦ,
|
18
τὰ δὲ φύλλα του ἦσαν θαλλερὰ
καὶ ὁ καρπός του ἄφθονος, δίδων
τροφὴν ἐξ αὐτοῦ εἰς ὅλους,
τὸ δένδρον ὑποκάτω ἀπὸ
τὸ ὁποῖον κατοικοῦσαν τὰ ἄγρια
θηρία, εἰς δὲ τοὺς κλάδους του
ἐφώληαζαν τὰ πουλιὰ τοῦ οὐρανοῦ,
|
18
καὶ τοῦ ὁποίου τὸ φύλλωμα ἦταν
θαλερὸν καὶ ὡραῖον, οἱ δὲ
καρποί του ἄφθονοι καὶ ἀποτελοῦσαν
τὴν τροφὴν ὅλων τὸ δένδρον, κάτω ἀπὸ
τὸ ὁποῖον εἶχαν τὰ καταφύγιά
των τὸ ἄγρια θηρία, εἰς δὲ τὰ
κλαδιά του εἶχαν τὶς φωλιές των τὰ
<ἁρπακτικά> πουλιὰ τοῦ οὐρανοῦ·
|
19
σὺ εἶ, βασιλεῦ, ὅτι ἐμεγαλύνθης
καὶ ἴσχυσας καὶ ἡ μεγαλωσύνη
σου ἐμεγαλύνθη καὶ ἔφθασεν εἰς
τὸν οὐρανὸν καὶ ἡ κυριεία
σου εἰς τὰ πέρατα τῆς γῆς.
|
19
εἶσαι σύ, βασιλεῦ, διότι πράγματι
ἐμεγαλύνθης, ἔγινες ἰσχυρός,
τὸ μεγαλεῖον σου ἐκραταιώθη καὶ
ἔφθασεν ἕως εἰς τὸν οὐρανὸν
καὶ ἡ κυριαρχία σου ἕως εἰς
τὰ πέρατα τῆς γῆς.
|
19
<αὐτὸ τὸ δένδρον> εἶσαι σύ,
βασιλιᾶ! Διότι ἔγινες, πράγματι, μέγας καὶ
ἰσχυρός, καὶ τὸ μεγαλεῖον καὶ
ἡ δόξα σου ἔφθασαν μέχρι τὸν οὑρανόν,
ἡ δὲ ἐξουσία καὶ κυριότης σου ἀπλώθηκαν
καὶ ἔφθασαν μέχρι τὰ πέρατα τῆς γῆς.
|
20
Καὶ ὅτι εἶδεν ὁ βασιλεὺς εἲρ
καὶ ἅγιον καταβαίνοντα ἀπὸ τοῦ
οὐρανοῦ, καὶ εἶπεν· ἐκτίλατε
τὸ δένδρον καὶ διαφθείρατε αὐτό,
πλὴν τὴν φυὴν τῶν ριζῶν αὐτοῦ
ἐν τῇ γῇ ἐάσατε καὶ ἐν
δεσμῷ σιδηρῷ καὶ ἐν χαλκῷ καὶ
ἐν τῇ χλόῃ τῇ ἔξω, καὶ
ἐν τῇ δρόσῳ τοῦ οὐρανοῦ
αὐλισθήσεται, καὶ μετὰ θηρίων
ἀγρίων ἡ μερὶς αὐτοῦ,
ἕως οὗ ἑπτὰ καιροὶ ἀλλοιωθῶσιν
ἐπ' αὐτόν, |
20
Ὁ δὲ ἄγγελος, τὸν ὁποῖον
εἶδεν ὁ βασιλεύς, τὸν ἅγιον
ἐκεῖνον νὰ κατεβαίνῃ ἀπὸ
τὸν οὐρανὸν καὶ νὰ λέγῃ·
Μαδήσατε τὸ δένδρον, καταστρέψατέ
το, πλὴν ἀφήσατε τὴν φύτραν
τῶν ριζῶν του μέσα εἰς τὴν γῆν,
δέσατέ το μὲ δεσμὰ σιδερένια
καὶ χάλκινα καὶ ἀφήσατέ
το νὰ μένῃ ἔξω εἰς τὴν
χλόην· θὰ ἔχῃ τὸν καταυλισμόν
του κάτω ἀπὸ τὴν δρόσον τοῦ
οὐρανοῦ, ἡ κατοικία του θὰ εἶναι
ἀνάμεσα ἀπὸ τὰ ἄγρια θηρία,
μέχρις ὅτου συμπληρωθοῦν δι' αὐτὸν
ἑπτὰ καιροί,
|
20
Ὅσον ἀφορᾷ δὲ εἰς τὸν
ἄγγελον, τὸν ὁποῖον εἶδεν ὁ
βασιλιᾶς, τὸν ἅγιον ἐκεῖνον,
ὁ ὁποῖος κατέβαινεν ἀπὸ τὸν
οὐρανὸν καὶ ὁ ὁποῖος εἶπε·
<μαδήσετε <κόψετε> τὸ δένδρον καὶ καταστρέψετέ
το, ἀφῆστε ὅμως τὸ φύτρον τῶν
ριζῶν του εἰς τὴν γῆν· μὲ
δεσμὸ σιδερένια καὶ χάλκινα δέσατε <τὸν
ἄνθρωπον, ὁ ὁποῖος συμβολίζεται ἀπὸ
τὸ ὑψηλὸν καὶ δυνατὸν αὐτὸ
δένδρον· ὁ ἄνθρωπος αὐτός>
θὰ κοιμᾶται εἰς τὸ ὕπαιθρον,
ἐπάνω εἰς τὸ χορτάρι καὶ κάτω
ἀπὸ τὴν δροσιὰν τοῦ οὐρανοῦ·
ἡ δὲ συναναστροφή του θὰ εἶναι
μὲ τὰ ἄγρια θηρία <εἰς τὴν
κατάστασιν δὲ αὐτὴν θὰ παραμείνῃ>,
μέχρις ὅτου περάσουν ἀπὸ ἐπάνω
του ἑπτὰ χρονικὲς περίοδοι>,
|
21
τοῦτο ἡ σύγκρισις αὐτοῦ, βασιλεῦ,
καὶ σύγκριμα Ὑψίστου ἐστίν,
ὃ ἔφθασεν ἐπὶ τὸν κύριόν
μου τὸν βασιλέα, |
21
ἰδού, λοιπόν, τώρα καὶ ἡ
ἑρμηνεία του, ὦ βασιλεῦ· ἡ
ἑρμηνεία αὐτὴ προέρχεται ἀπὸ
αὐτὸν τὸν Ὕψιστον Θεόν. Καὶ
αὐτὸ ποὺ ἀποκαλύπτει διὰ
τοῦ ὀνείρου ὁ Θεός, θὰ
πέσῃ συντόμως ἐπάνω εἰς
τὸν κύριόν μου τὸν βασιλέα.
|
21
ἰδοὺ τὶ σημαίνουν ὅλα αὐτά,
βασιλιᾶ· τὸ νόημα καὶ ἡ ἑρμηνεία
τοῦ ὀνείρου αὐτοῦ, ἡ ἀποκάλυψις
αὐτή, ποὺ ἔγινε γνωστὴ ἀπὸ
τὸν ἄγγελον, προέρχεται ἀπὸ τὸν
ὕψιστον Θεόν. Ἡ ἀπόφασις δὲ αὐτὴ
τοῦ Θεοῦ θὰ ἐξαγγελθῇ καὶ
θὰ ἔλθῃ <θὰ πραγματοποιηθῇ>
πολὺ σύντομα ἐπάνω εἰς <σέ>
τὸν κύριόν μου, τὸν βασιλιᾶ.
|
22
καὶ σὲ ἐκδιώξουσιν ἀπὸ
τῶν ἀνθρώπων, καὶ μετὰ θηρίων
ἀγρίων ἔσται ἡ κατοικία σου,
καὶ χόρτον ὡς βοῦν ψωμιοῦσὶ
σε καὶ ἀπὸ τῆς δρόσου τοῦ
οὐρανοῦ αὐλισθήσῃ, καὶ
ἑπτὰ καιροὶ ἀλλαγήσονται ἐπὶ
σέ, ἕως οὗ γνῷς ὅτι κυριεύει
ὁ Ὕψιστος τῆς βασιλείας τῶν
ἀνθρώπων, καὶ ᾧ ἄν δόξῃ,
δώσει αὐτήν. |
22
Θὰ σὲ ἐκδιώξουν ἐκ μέσου
τῶν ἀνθρώπων, θὰ κατοικῇς μὲ
τὰ ἄγρια θηρία, θὰ σὲ τρέφουν
μὲ χορτάρι ὡσὰν τὸ βόϊδι,
θὰ καταυλισθῇς εἰς τὸ ὕπαιθρον
κάτω ἀπὸ τὴν δρόσον τοῦ
οὐρανοῦ, θ' ἀλλάξουν ἑπτὰ
καιροὶ ἐπάνω εἰς σέ, μέχρις
ὅτου μάθῃς καὶ γνωρίσῃς,
ὅτι ὁ ῞Υψιστος κυριαρχεῖ ἐπὶ
τῆς βασιλείας ὅλων τῶν ἀνθρώπων
καὶ ὁ ὁποῖος δίδει τὴν
βασιλείαν τοῦ κόσμου εἰς ἐκεῖνον,
ποὺ θέλει.
|
22
Θὰ σὲ ἐκδιώξουν ἀπὸ τὴν
κοινωνίαν τῶν ἀνθρώπων, καὶ θὰ κατοικῇς
μὲ τὰ ἄγρια θηρία, καὶ θὰ σὲ
τρέφουν μὲ χόρτα, ὅπως τὸ βόδι· καὶ
θὰ κατοικῇς <θὰ διατρίβῃς>
εἰς τὸ ὕπαιθρον, κάτω ἀπὸ τὴν
δροσιὰν τοῦ οὐρανοῦ· εἰς τὴν
κατάστασιν αὐτὴν εὑρισκόμενος θὰ περάσουν
ἀπὸ ἐπάνω σου ἑπτὰ χρονικὲς
περίοδοι, μέχρις ὅτου μάθῃς καὶ ἐννοήσῃς
καλὰ ὅτι κύριος τοῦ κόσμου εἶναι ὁ
ὕψιστος Θεός, ὁ ὁποῖος κυβερνᾷ
ὡς ἀπόλυτος κυρίαρχος τὶς βασιλεῖες
τῶν ἀνθρώπων, καὶ ὁ ὁποῖος
εἰς ὁποῖον ὁ ἴδιος κρίνει καλὸν
νὰ δώσῃ τὴν ἐξουσίαν, εἰς αὐτὸν
θὰ τὴν δώσῃ. |
23
Καὶ ὅτι εἶπαν· ἐάσατε τὴν
φυὴν τῶν ριζῶν τοῦ δένδρου,
ἡ βασιλεία σου σοι μενεῖ, ἀφ' ἧς
ἂν γνῷς τὴν ἐξουσίαν τὴν
οὐράνιον. |
23
Ἐκεῖνο δὲ ποὺ εἶπαν οἱ
ἄγγελοι τοῦ οὐρανοῦ· <ἀφήσατε
τὴν φύτραν τῶν ριζῶν τοῦ δένδρου>,
σημαίνει ὅτι ἡ βασιλεία σου θὰ
διατηρηθῇ διὰ σὲ καὶ θὰ τὴν
ἀποκτήσῃς, ἀπὸ τότε ποὺ
θὰ ἀναγνωρίσῃς τὴν ἐξουσίαν
τῆς οὐρανίου βασιλείας.
|
23
Ἡ ἀπόφασις δὲ τοῦ Ὑψίστου, ποὺ
ἔφεραν οἱ ἀγγελιοφόροι τοῦ οὐρανοῦ
καὶ εἶπαν· <ἀφῆστε τὸ
φύτρον τῶν ριζῶν τοῦ δένδρου>, σημαίνει
ὅτι ἡ βασιλεία σου θὰ παραμείνῃ διὰ
σέ· δὲν θὰ καταλυθῇ, μέχρις ὅτου φθάσῃς
εἰς τὸ σημεῖον νὰ ἀναγνωρίσῃς
τὴν παντοκρατορικὴν δύναμιν καὶ τὴν
ἀπόλυτον ἐξουσίαν τῆς οὐρανίου βασιλείας.
|
24
Διὰ τοῦτο, βασιλεῦ, ἡ βουλή
μου ἀρεσάτω σοι καὶ τὰς ἁμαρτίας
σου ἐν ἐλεημοσύναις λύτρωσαι καὶ
τὰς ἀδικίας ἐν οἰκτιρμοῖς
πενήτων· ἴσως ἔσται μακρόθυμος
τοῖς παραπτώμασί σου ὁ Θεός.
|
24
Διὰ τοῦτο, βασιλεῦ, ἂς φανῇ
ἀρεστὴ καὶ ἂς γίνῃ δεκτὴ
ἀπὸ σὲ ἡ συμβουλή μου·
φρόντισε νὰ ἐξαλείψῃς τὰς
ἀμαρτίας σου μὲ ἐλεημοσύνας
καὶ τὰς ἀδικίας σου μὲ ἔλεος
καὶ φιλανθρωπίαν πρὸς τοὺς πτωχούς.
Ἴσως θὰ φανῇ ἔτσι μακρόθυμος
ὁ Θεὸς διὰ τὰ ἁμαρτήματά
σου>. |
24
Διὰ τοῦτο, βασιλιᾶ, ἂς φανῇ
ἀρεστὴ εἰς σὲ ἡ συμβουλή μου
καὶ ἂς γίνῃ ἀποδεκτὴ ἐκ
μέρους σου: Φρόνησε νὰ ἐξιλεωθῇς ἐνώπιον
τὸν Θεοῦ καὶ νὰ ἐξαλείψῃς
τὶς ἁμαρτίες σου μὲ ἐλεημοσύνες,
καί τὶς ἀδικίες σου μὲ ἔμπρακτον εὐσπλαγχνίαν
καὶ ἔργα φιλανθρωπίας πρὸς τοὺς πτωχούς.
Ἴσως δι' αὐτοῦ τοῦ τρόπου ὁ
Θεὸς φανῇ μακρόθυμος διὰ τὰ ἁμαρτήματά
σου>. |
-25
Τοῦτα πάντα ἔφθασεν ἐπὶ Ναβουχοδονόσορ
τὸν βασιλέα.
|
25
Ὅλα αὐτὰ συνέβησαν εἰς τὸν
βασιλέα Ναβουχοδονόσορα.
|
25
Ὅλα αὐτὰ ἐπαληθεύθησαν εἰς
τὸν βασιλιᾶ Ναβουχοδονόσορα.
|
26
Μετὰ δωδεκάμηνον ἐπὶ τῷ ναῷ
τῆς βασιλείας αὐτοῦ ἐν Βαβυλῶνι
περιπατῶν |
26
Δώδεκα μῆνας ἔπειτα αὐτὸ τὸ
ὄνειρον, ἐνῷ αὐτὸς ἐπεριπατοῦσε
εἰς τὸν ἐν Βαβυλῶνι ναὸν τῆς
βασιλείας του,
|
26
Δώδεκα μῆνες μετὰ τὸ ὄνειρόν του,
ἐνῷ ὁ βασιλιᾶς περιπατοῦσε ἐπάνω
εἰς τὸ δῶμα τοῦ ναοῦ τῆς
βασιλείας <τοῦ ἀνακτόρου> του εἰς
τὴν Βαβυλῶνα, |
27
ἀπεκρίθη ὁ βασιλεὺς καὶ εἶπε·
οὐχ αὕτη ἐστὶ Βαβυλὼν ἡ
μεγάλη, ἣν ἐγὼ ᾠκοδόμησα
εἰς οἶκον βασιλείας ἐν τῷ κράτει
τῆς ἰσχύος μου εἰς τιμὴν τῆς
δόξης μου; |
27
ἐπῆρε τὸν λόγον καὶ εἶπεν·
<αὐτὴ δὲν εἶναι ἡ μεγάλη
Βαβυλών, τὴν ὁποίαν ἐγὼ
ἀνοικοδόμησα ὡς πρωτεύουσαν τῆς
βασιλείας μου, μὲ τὴν μεγάλην μου
ἰσχὺν καὶ δύναμιν, ὥστε νὰ
διαλαλῇ τὴν μεγαλειότητά μου καὶ
τὴν δόξαν μου>;
|
27
ἔλαβε τὸν λόγον καὶ εἶπε γεμᾶτος
ἔπαρσιν καὶ ἐγωϊσμόν: <Αὐτὴ
δὲν εἶναι ἡ μεγάλη Βαβυλών, τὴν ὁποίαν
ἔκτισα ἐγὼ ὡς πρωτεύουσαν τοῦ
βασιλείου μου μὲ τὴν μεγάλην μου δύναμιν, διὰ
νὰ διακηρύττῃ τὴν δόξαν τῆς μεγαλειότητός
μου;> |
28
Ἔτι τοῦ λόγου ἐν τῷ στόματι
τοῦ βασιλέως ὄντος, φωνὴ ἀπ'
οὐρανοῦ ἐγένετο· σοὶ λέγουσι,
Ναβουχοδονόσορ βασιλεῦ, ἡ βασιλεία
παρῆλθεν ἀπὸ σοῦ,
|
28
Ἐνῷ εὑρίσκετο ὁ λόγος
αὐτὸς ἀκόμη εἰς τὸ στόμα
τοῦ βασιλέως, ἦλθε φωνὴ ἀπὸ
τὸν οὐρανόν. <Εἰς σέ, βασιλεῦ
Ναδουχοδονόσορ, ἀπευθύνεται ὁ λόγος
αὐτός· ἡ βασιλεία σου ἐπέρασεν,
ἀφῃρέθη ἀπὸ σέ,
|
28
Ἐνῷ ὅμως ἀκόμη ὁ ἐγωϊστικὸς
καὶ ἀλαζονικὸς αὐτὸς λόγος εὑρίσκετο
εἰς τὸ στόμα τοῦ βασιλιᾶ, ἦλθε
φωνὴ ἀπὸ τὸν οὐρανόν: <Εἰς
σὲ ἀναγγέλλεται, βασιλιᾶ Ναβουχοδονόσορ·
ἡ βασιλεία ἔφυγεν ἀπὸ σέ, σοῦ
ἀφηρέθη! |
29
καὶ ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων σὲ
ἐκδιώξουσι, καὶ μετὰ θηρίων
ἀγρίων ἡ κατοικία σου καὶ χόρτον
ὡς βοῦν ψωμιοῦσί σέ, καὶ
ἑπτὰ καιροὶ ἀλλαγήσονται ἐπὶ
σέ, ἕως οὗ γνῷς, ὅτι κυριεύει
ὁ Ὑψιστος τῆς βασιλείας τῶν
ἀνθρώπων, καὶ ᾧ ἂν δόξῃ,
δώσει αὐτήν. |
29
Θὰ σὲ ἐκδιώξουν ἀπὸ τὴν
κοινωνίαν τῶν ἀνθρώπων καὶ ἡ
κατοικία σου θὰ εἶναι ἀνάμεσα
εἰς τὰ θηρία τὰ ἄγρια. Θὰ
σὲ τρέφουν μὲ χορτάρι, ὡσὰν
τὸ βόϊδι καὶ θὰ περάσουν ἑπτὰ
καιροὶ ἐπάνω σου, ἕως ὅτου μάθῃς
καὶ γνωρίσῃς, ὅτι ὁ Ὕψιστος
Θεὸς εἶναι ὁ κύριος τῆς βασιλείας
τῶν ἀνθρώπων καὶ ὅτι δίδει
αὐτὸς τὴν βασιλείαν εἰς ἐκεῖνον,
τὸν ὁποῖον θέλει>.
|
29
Θὰ σὲ ἐκδιώξουν ἀπὸ τὴν
κοινωνίαν τῶν ἀνθρώπων, ἡ δὲ κατοικία
σου θὰ εἶναι μεταξὺ τῶν ἀγρίων
θηρίων, καὶ μὲ χόρτα θὰ σὲ τρέφουν,
ὅπως τὸ βόδι· εἰς τὴν κατάστασιν
δὲ αὐτὴν εὑρισκόμενος θὰ περάσουν
ἀπὸ ἐπάνω σου ἑπτὰ χρονικὲς
περίοδοι, μέχρις ὅτου μάθῃς καὶ ἐννοήσῃς
ὅτι κύριος τοῦ κόσμου εἶναι ὁ ὕψιστος
Θεός, ὁ ὁποῖος κυβερνᾷ ὡς ἀπόλυτος
κυρίαρχος τὶς βασιλεῖες τῶν ἀνθρώπων,
καὶ ὁ ὁποῖος εἰς ὅποιον
ὁ Ἴδιος κρίνει καλὸν νὰ δώσῃ
τὴν ἐξουσίαν, εἰς αὐτὸν θὰ
τὴν δώσῃ>. |
30
Αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ὁ λόγος
συνετελέσθη ἐπὶ Ναβουχοδονόσορ, καὶ
ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων ἐξεδιώχθη
καὶ χόρτον ὡς βοῦς ἤσθιε, καὶ
ἀπὸ τῆς δρόσου τοῦ οὐρανοῦ
τὸ σῶμα αὐτοῦ ἐβάφη, ἕως
οὗ αἱ τρίχες αὐτοῦ ὡς
λεόντων ἐμεγαλύνθησαν καὶ οἱ
ὄνυχες αὐτοῦ ὡς ὀρνέων.
|
30
Κατὰ τὴν στιγμὴν ἀκριβῶς ἐκείνην
ἐξεπληρώθη διὰ τὸν Ναδουχοδονόσορα
ἡ προφητεία τοῦ ὀνείρου. Διότι
αὐτὸς ἔχασε τὸ λογικόν του,
ἐξεδιώχθη ἀπὸ τὴν κοινωνίαν
τῶν ἀνθρώπων, ἔτρωγεν ὡσὰν
βόϊδι χορτάρι καὶ ἡ δρόσος τοῦ
οὐρανοῦ ἔβρεχε τὸ σῶμα του,
ἕως ὅτου αἱ τρίχες αὐτοῦ
ἐμεγάλωσαν ὡσὰν τὰς τρίχας
τοῦ λέοντος καὶ τὰ νύχια του
ἔγιναν ὡσὰν τὰ νύχια τῶν
ἁρπακτικῶν ὀρνέων.
|
30
Εὐθὺς δὲ ἀμέσως ἐξεπληρώθησαν
τὰ προφητικὰ αὐτὰ λόγια διὰ
τὸν Ναβουχοδονόσορα. <Παρεφρόνησε, ἔχασε τὰ
λογικά του καί> ἐξεδιώχθη ἀπὸ
τὴν κοινωνίαν τῶν ἀνθρώπων, ἔτρωγε
χορτάρι, ὅπως τὰ βόδια, καὶ ἀπὸ
τὴν ὑγρασίαν ποὺ ἐδέχετο ἀπὸ
τὴν δροσιὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ
τὶς διάφορες καιρικὲς συνθῆκες τὸ
σῶμα <δέρμα> του ἄλλαξε χρῶμα·
εἰς τὴν κατάστασιν δὲ αὐτὴν
ἔμεινε, μέχρις ὅτου οἱ τρίχες του ἐμεγάλωσαν
ὡσὰν τὶς τρίχες τῶν λιονταριῶν
καὶ τὰ νύχια τοῦ ἔγιναν ὅπως
τὰ νύχια τῶν ἀρπακτικῶν ὀρνέων!
|
-31
Καὶ μετὰ τὸ τέλος τῶν ἡμερῶν
ἐγὼ Ναβουχοδονόσορ τοὺς ὀφθαλμούς
μου εἰς τὸν οὐρανὸν ἀνέλαβον,
καὶ αἱ φρένες μου ἐπ' ἐμὲ
ἐπεστράφησαν, καὶ τῷ Ὑψίστῳ
ηὐλόγησα καὶ τῷ ζῶντι εἰς
τὸν αἰῶνα ᾔνεσα καὶ ἐδόξασα,
ὅτι ἡ ἐξουσία αὐτοῦ ἐξουσία
αἰώνιος καὶ ἡ βασιλεία αὐτοῦ
εἰς γενεὰν καὶ γενεάν,
|
31
<Μετὰ τὸ πέρας τοῦ χρονικοῦ
αὐτοῦ διαστήματος, ἐγὼ ὁ
Ναβουχοδονόσορ, ὕψωσα τοὺς ὀφθαλμούς
μου εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ τὸ
λογικόν μου ἐπανῆλθεν. Ἐδόξασα
τὸν Ὕψιστον καὶ ὑμνολόγησα ἐκεῖνον,
ὁ ὁποῖος ζῇ εἰς τοὺς αἰῶνας
τῶν αἰώνων, τὸν ἐδοξολόγησα,
διότι εἰς αὐτὸν πράγματι εἶναι
αἰώνιος ἡ ἐξουσία καὶ
ἡ βασιλεία του εἰς γενεὰν γενεῶν.
|
31
<Καὶ μετὰ τὴν συμπλήρωσιν τῶν
ἑπτὰ χρονικῶν περιόδων ἐγώ, ὁ
Ναβουχοδονόσορ, ὕψωσα τὰ μάτια μου εἰς τὸν
οὐρανόν, καὶ τὸ λογικόν μου ἐπανῆλθεν
εἰς ἐμέ. Καὶ γεμᾶτος εὐγνωμοσύνην
ἐδόξασα τὸν Ὕψιστον καὶ ἀνέπεμψα
ὕμνον, αἶνον καὶ δοξολογίαν εἰς Ἐκεῖνον,
ὁ ὁποῖος ζῇ εἰς τοὺς αἰῶνας
τῶν αἰώνων, διότι ἡ ἐξουσία του εἶναι
πράγματι ἐξουσία αἰώνιος, καὶ ἡ βασιλεία
του συνεχίζεται αἰωνίως, ἀπὸ τῆς μιᾶς
γενεᾶς εἰς τὴν ἄλλην γενεάν.
|
32
καὶ πάντες οἱ κατοικοῦντες τὴν
γῆν ὡς οὐδὲν ἐλογίσθησαν,
καὶ κατὰ τὸ θέλημα αὐτοῦ
ποιεῖ ἐν τῇ δυνάμει τοῦ οὐρανοῦ
καὶ ἐν τῇ κατοικίᾳ τῆς
γῆς, καὶ οὐκ ἔστιν ὃς ἀντιποιήσεται
τῇ χειρὶ αὐτοῦ καὶ ἐρεῖ
αὐτῷ· τί ἐποίησας;
|
32
Καὶ ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, ποὺ κατοικοῦν
τὴν γῆν, ὡς ἕνα τίποτε εἶναι
ἐνώπιον του. Σύμφωνα μὲ τὸ θέλημά
του διατάσσει καὶ πράττει εἰς τὰς
δυνάμεις τοῦ οὐρανοῦ καὶ εἰς
τοὺς ἀνθρώπους τῆς γῆς. Καὶ
δὲν ὑπάρχει κανείς, ὁ ὁποῖος
θὰ ἠμπορέσῃ νὰ ἐμποδίσῃ
τὸ παντοδύναμον χέρι του καὶ νὰ
πῇ εἰς αὐτὸν τί ἔπραξες;
|
32
Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι
κατοικοῦν εἰς τὴν γῆν, ἐμπρὸς
εἰς τὴν παντοδυναμίαν του εἶναι ὡσὰν
ἕνα τίποτε, ὡσὰν ἕνα μηδέν· σύμφωνα
δὲ μὲ τὸ ἅγιον θέλημά του διατάσσει
καὶ ἐνεργεῖ μεταξὺ τῶν ἀγγελικῶν
δυνάμεων τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῶν
κατοίκων τῆς γῆς. Καὶ δὲν ὑπάρχει
κανεὶς ὁ ὁποῖος θὰ τολμήσῃ
νὰ ἐνεργήσῃ κάτι ἀντίθετον
ἀπὸ ἐκεῖνο ποὺ ἐνεργεῖ
τὸ παντοδύναμον χέρι του, καὶ νὰ Τοῦ
εἰπῇ - <τί ἐπραξες;>
|
33
Αὐτῷ τῷ καιρῷ αἱ φρένες
μου ἐπεστράφησαν ἐπ' ἐμέ, καὶ
εἰς τὴν τιμὴν τῆς βασιλείας
μου ἦλθον, καὶ ἡ μορφή μου ἐπέστρεψεν
ἐπ' ἐμέ, καὶ οἱ τύραννοί
μου καὶ οἱ μεγιστᾶνές μου ἐζήτουν
με, καὶ ἐπὶ τὴν βασιλείαν μου
ἐκραταιώθην, καὶ μεγαλωσύνη περισσότερα
προσετέθη μοι. |
33
Κατ' αὐτὸν τὸν καιρὸν ἡ διανοητική
μου ὑγεία ἀποκατεστάθη καὶ ἐπανῆλθον
εἰς τὴν δάξαν τῆς βασιλείας
μου. Ἡ μορφὴ καὶ ἡ ὅλη ἐμφάνισίς
μου ἀποκατεστάθη εἰς τὴν προτέραν
της κατάστασιν, οἱ ἄρχοντές μου καὶ
οἱ μεγιστᾶνες μου μὲ ἀνεζητοῦσαν,
ἡ βασιλεία μου ἔγινε πάλιν ἰσχυρά,
ἡ δὲ δόξα προσετέθη ἀκόμη
μεγαλυτέρα εἰς ἐμέ.
|
33
Κατὰ τὸν ἴδιον αὐτὸν καιρὸν
τὸ λογικόν μου ἐπανῆλθεν εἰς ἐμέ,
ἐπανηύρα τὴν συνείδησιν τῆς προσωπικότητάς
μου καὶ ἐπανέκτησα τὴν ὑγείαν μου·
καὶ ἐπανῆλθα εἰς τὴν δόξαν καὶ
τὸ μεγαλεῖον τῆς βασιλείας μου· ὅλη
δὲ ἡ ἀνθρωπίνη ὄψις καὶ ἐμφάνισίς
μου ἀποκατεστάθη. Οἱ δὲ ἡγεμόνες <ἄρχοντές>
μου καί οἱ μεγιστᾶνες <εὐγενεῖς>
μου μὲ ἀναζητοῦσαν. Ἀποκαταστάθηκα
εἰς τὸν βασιλικόν μου θρόνον, καὶ ἡ
βασιλεία μου ἔγινε πάλιν δυνατή, ἀκόμη δὲ
περισσότερα δόξα καὶ μεγαλεῖον προσετέθησαν εἰς
ἐμέ.
|
34
Νῦν οὖν ἐγὼ Ναβουχοδονόσορ αἰνῶ
καὶ ὑπερυψῶ καὶ δοξάζω τὸν
βασιλέα τοῦ οὐρανοῦ, ὅτι πάντα
τὰ ἔργα αὐτοῦ ἀληθινὰ
καὶ αἱ τρίβοι αὐτοῦ κρίσεις,
καὶ πάντας τοὺς πορευομένους ἐν
ὑπερηφανίᾳ δύναται ταπεινῶσαι.
|
34
Καὶ τώρα, λοιπόν, ἐγώ, ὁ
Ναδουχοδονόσορ, ὑμνολογῶ καὶ ὑπερυψώνω
καὶ δοξάζω τὸν βασιλέα τοῦ οὐρανοῦ,
διότι ὅλα τὰ ἔργα αὐτοῦ
εἶναι ἀληθινά, αἱ ὁδοί
του δίκαιαι καὶ ὀρθαὶ καὶ ἠμπορεῖ
νὰ ταπεινώσῃ ὅλου ἐκείνους,
οἱ ὁποῖοι πορεύονται μὲ ὑπερηφάνειαν>.
|
34
Τώρα λοιπὸν ἐγώ, ὁ Ναβουχοδονόσορ, ὑμνολογῶ,
ὑψώνω ὑπέρμετρα καὶ δοξολογῶ
τὸν Βασιλέα τοῦ οὐρανοῦ, διότι ὅλα
τὰ ἔργα του εἶναι γνήσια, βέβαια, ἀμετάθετα
καὶ στηριγμένα εἰς τὴν ἀλήθειαν, οἱ
δὲ δρόμοι του δίκαιοι, εὐθεῖς, ὀρθοί·
καὶ ὅλους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι
ἀναστρέφονται μὲ ὑπερηφάνειαν καὶ
ὑπεροψίαν ἔχει τὴν δύναμιν νὰ τοὺς
ταπεινώσῃ>. |