΄Δανιήλ : Κεφάλαιον Η'

Πρωτότυπο Κείμενο

ν ἔτει τρίτῳ τῆς βασιλείας Βαλτάσαρ τοῦ βασιλέως ὅρασις ὤφθη μέ, ἐγὼ Δανιήλ, μετὰ τὴν ὀφθεῖσάν μοι τὴν ἀρχήν.
2 Καὶ ἤμην ἐν Σούσσοις τῇ βάρει, ἢ ἐστιν ἐν χώρᾳ Αἰλὰμ καὶ εἶδον ἐν ὁράματι καὶ ἤμην ἐπὶ τοῦ Οὐβὰλ
3 καὶ ᾖρα τοὺς ὀφθαλμούς μου καὶ εἶδον· καὶ ἰδοὺ κριὸς εἷς ἑστηκὼς πρὸ τοῦ Οὐβάλ. Καὶ αὐτῷ κέρατα ὑψηλά, καὶ τὸ ἐν ὑψηλότερον του ἑτέρου, καὶ τὸ ὑψηλὸν ἀνέβαινεν ἐπ' ἐσχάτων.
4 Καὶ εἶδον τὸν κριὸν κερατίζοντα κατὰ θάλασσαν καὶ βορρᾶν καὶ νότον, καὶ πάντα τὰ θηρία οὐ στήσεται ἐνώπιον αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἦν ὁ ἑξαιρούμενος ἐκ χειρὸς αὐτοῦ, καὶ ἐποίησε κατὰ τὸ θέλημα αὐτοῦ καὶ ἐμεγαλύνθη.
5 Καὶ ἐγὼ ἥμην συνίων καὶ ἰδοὺ τράγος αἰγῶν ἤρχετο ἀπὸ λιβὸς ἐπὶ πρόσωπον πάσης τῆς γῆς καὶ οὐκ ἦν ἁπτόμενος τῆς γῆς, καὶ τῷ τράγῳ κέρας θεωρητὸν ἀναμέσον τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ.
6 Καὶ ἦλθεν ἕως τοῦ κριοῦ τοῦ τὰ κέρατα ἔχοντος, οὗς εἶδον, ἑστῶτος ἐνώπιον τοῦ Οὐβὰλ καὶ ἔδραμε πρὸς αὐτὸν ἐν ὁρμῇ τῆς ἰσχῦος αὐτοῦ.
7 Καὶ εἶδον αὐτὸν φθάνοντα ἕως τοῦ κριοῦ, καὶ ἐξηγριάνθη πρὸς αὐτὸν καὶ ἔπαισε τὸν κριὸν καὶ συνέτριψεν ἀμφότερα τὰ κέρατα αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἦν ἰσχὺς τῷ κριῷ τοῦ στῆναι ἐνώπιον αὐτοῦ· καὶ ἔρριψεν αὐτὸν ἐπὶ τὴν γῆν καὶ συνεπάτησεν αὐτόν, καὶ οὐκ ἦν ὁ ἑξαιρούμενος τὸν κριὸν ἐκ χειρὸς αὐτοῦ.
8 Καὶ ὁ τράγος τῶν αἰγῶν ἐμεγαλύνθη ἕως σφόδρα, καὶ ἐν τῷ ἰσχῦσαι αὐτὸν συνετρίβη τὸ κέρας αὐτοῦ τὸ μέγα, καὶ ἀνέβη ἕτερα κέρατα τέσσαρα ὑποκάτω αὐτοῦ εἰς τοὺς τέσσαρας ἀνέμους τοῦ οὐρανοῦ.
9 Καὶ ἐκ τοῦ ἑνὸς αὐτῶν ἐξῆλθε κέρας ἓν ἰσχυρὸν καὶ ἐμεγαλύνθη περισσῶς πρὸς τὸν νότον καὶ πρὸς τὴν ἀνατολὴν καὶ πρὸς τὴν δύναμιν·
10 καὶ ἐμεγαλύνθη ἕως τῆς δυνάμεως τοῦ οὐρανοῦ, καὶ ἔπεσεν ἐπὶ τὴν γῆν ἀπὸ τῆς δυνάμεως τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἀπὸ τῶν ἄστρων, καὶ συνεπάτησαν αὐτά,
11 καὶ ἕως οὗ ὁ ἀρχιστράτηγος ρύσεται τὴν αἰχμαλωσίαν καὶ δι' αὐτὸν θυσία ἐταράχθη, καὶ ἐγενήθη καὶ κατευωδώθη αὐτῷ, καὶ τὸ ἅγιον ἐρημωθήσεται·
12 καὶ ἐδόθη ἐπὶ τὴν θυσίαν ἁμαρτία, καὶ ἐρρίφη χαμαὶ ἡ δικαιοσύνη, καὶ ἐποίησε καὶ εὐωδώθη.
13 Καὶ ἤκουσα ἑνὸς ἁγίου λαλοῦντος, καὶ εἶπεν εἷς ἅγιος τῷ φελμουνὶ τῷ λαλοῦντι· ἕως πότε ἡ ὅρασις στήσεται, ἡ θυσία ἡ ἀρθεῖσα καὶ ἡ ἁμαρτία ἐρημώσεως ἡ δοθεῖσα, καὶ τὸ ἅγιον καὶ ἡ δύναμις συμπατηθήσεται;
14 Καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἕως ἑσπέρας καὶ πρωῒ ἡμέραι δισχίλιαι καὶ τριακόσιαι, καὶ καθαρισθήσεται τὸ ἅγιον.
-15 Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἰδεῖν με, ἐγὼ Δανιήλ, τὴν ὅρασιν καὶ ἐζήτουν σύνεσιν, καὶ ἰδοὺ ἔστη ἐνώπιον ἐμοῦ ὡς ὅρασις ἀνδρός.
16 Καὶ ἤκούσα φωνὴν ἀνδρὸς ἀναμέσον τοῦ Οὐβάλ, καὶ ἐκάλεσε καὶ εἶπε· Γαβριήλ, συνέτισον ἐκεῖνον τὴν ὅρασιν.
17 Καὶ ἦλθε καὶ ἔστη ἐχόμενος τῆς στάσεώς μου, καὶ ἐν τῷ ἐλθεῖν αὐτὸν ἐθαμβήθην, καὶ πίπτω ἐπὶ πρόσωπόν μου, καὶ εἶπε πρός με· σύνες, υἱὲ ἀνθρώπου· ἔτι γὰρ εἰς καιροῦ πέρας ἡ ὅρασις.
18 Καὶ ἐν τῷ λαλεῖν αὐτὸν μετ' ἐμοῦ πίπτω ἐπὶ πρόσωπόν μου ἐπὶ τὴν γῆν, καὶ ἥψατό μου καὶ ἔστησέ με ἐπὶ πόδας
19 καὶ εἶπεν· ἰδοὺ ἐγὼ γνωρίζω σοι τὰ ἐσόμενα ἐπ' ἐσχάτων τῆς ὀργῆς· ἔτι γὰρ εἰς καιροῦ πέρας ἡ ὅρασις.
20 Ὁ κριός, ὃν εἶδες, ὁ ἔχων τὰ κέρατα βασιλεὺς Μήδων καὶ Περσῶν.
21 Ὁ τράγος τῶν αἰγῶν βασιλεὺς Ἑλλήνων· καὶ τὸ κέρας τὸ μέγα, ὃν ἦ ἀναμέσον τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ, αὐτός ἐστιν ὁ βασιλεὺς ὁ πρῶτος.
22 Καὶ τοῦ συντριβέντος, οὗ ἔστησαν τέσσαρα κέρατα ὑποκάτω, τέσσαρες βασιλεῖς ἐκ τοῦ ἔθνους αὐτοῦ ἀναστήσονται καὶ οὐκ ἐν τῇ ἰσχύϊ αὐτοῦ.
23 Καὶ ἐπ' ἐσχάτων τῆς βασιλείας αὐτῶν, πληρουμένων τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν, ἀναστήσεται βασιλεὺς ἀναιδὴς προσώπῳ καὶ συνίων προβλήματα.
24 Καὶ κραταιὰ ἡ ἰσχὺς αὐτοῦ καὶ θαυμαστὰ διαφθερεῖ καὶ κατευθυνεῖ καὶ ποιήσει καὶ διαφθερεῖ ἰσχυροὺς καὶ λαὸν ἅγιον.
25 Καὶ ὁ ζυγὸς τοῦ κλοιοῦ αὐτοῦ κατευθύνει· δόλος ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ, καὶ ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ μεγαλυνθήσεται καὶ δόλῳ διαφθερεῖ πολλοὺς καὶ ἐπὶ ἀπωλείας πολλῶν στήσεται καὶ ὡς ὠὰ χειρὶ συντρίψει.
26 Καὶ ἡ ὅρασις τῆς ἑσπέρας καὶ τῆς πρωΐας τῆς ρηθείσης ἀληθής ἐστι· καὶ σὺ σφράγισον τὴν ὅρασιν, ὅτι εἰς ἡμέρας πολλάς.
27 Καὶ ἐγὼ Δανιὴλ ἐκοιμήθην καὶ ἐμαλακίσθην ἡμέρας καὶ ἀνέστην καὶ ἐποίουν τὰ ἔργα τοῦ βασιλέως· καὶ ἐθαύμαζον τὴν ὅρασιν, καὶ οὐκ ἦν ὁ συνίων.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

ατὰ τὸ τρίτον ἔτος τῆς βασιλείας τοῦ βασιλέως Βαλτάσαρ, παρουσιάσθη εἰς ἐμὲ τὸν Δανιὴλ ἕνα ὅραμα, ἔπειτα ἀπὸ τὸ ὅραμα, τὸ ὁποῖον εἶχα ἴδει προηγουμένως.
2 Εὑρισκόμην εἰς τὰ Σοῦσα εἰς ἕνα ὀχυρὸν πύργον, ποὺ εὑρίσκετο εἰς τὴν χώραν Αἰλάμ. Ἐκεῖ εἶδον ἕνα ὅραμα. Εἶδα δηλαδή, ὅτι εὑρισκόμην πλησίον εἰς τὸν ποταμὸν Οὐβάλ.
3 Ἐσήκωσα τὰ μάτια μου· καὶ εἶδα· καὶ ἰδού, ἕνας κριὸς ἐστέκετο πλησίον τοῦ ποταμοῦ Οὐβάλ. Εἶχε δύο κέρατα ὑψηλά, τὸ ἕνα ὑψηλότερον ἀπὸ τὸ ἄλλο, αὐτὸ δὲ καὶ ὁλοένα ἐμεγάλωνεν ἀνερχόμενον.
4 Εἶδα, ὅτι κριὸς αὐτὸς ἐκτυποῦσε μὲ τὰ κέρατά του πρὸς δυσμάς, πρὸς βορρᾶν καὶ πρὸς νὸτον. Κανένα ἀπὸ τὰ θηρία δὲν ἦτο δυνατὸν νὰ ἀντισταθῇ ἐνώπιόν του, κανεὶς δὲν ἠμποροῦσε νὰ γλυτώσῃ ἀπὸ τὴν δύναμίν του. Ἔκανε ὅ,τι ἤθελε καὶ ἔτσι ἀνεδείχθη ἔνδοξος καὶ μέγας.
5 Ἐγὼ παρατηροῦσα μὲ πολλὴν προσοχήν, καὶ ἰδού, παρουσιάσθη ἔνας τράγος αἰγῶν, ὁ ὁποῖος ἤρχετο ἀπὸ τὰ νοτιοδυτικὰ καὶ προχωροῦσε ἐπάνω εἰς ὅλην τὴν γῆν. Καθὼς δὲ μὲ μεγάλην ταχύτητα ἔτρεχεν, ἐφαίνετο ὅτι δὲν ἤγγιζε τὴν γῆν. Εἶχε δὲ ἀνάμεσα εἰς τοὺς ὀφθαλμούς του ἕνα μεγαλοπρεπὲς ἀξιοπαρατήρητον κέρατον.
6 Αὐτὸς ἦλθε μέχρι τοῦ κριοῦ, ποὺ εἶχε τὰ δέκα κέρατα καὶ τὸν ὁποῖον κριὸν εἶχα ἴδει προηγουμένως νὰ ἵσταται πλησίον τοῦ ποταμοῦ Οὐβάλ. Ἔτρεξεν ἐναντίον αὐτοῦ μὲ ὅλην τὴν ὁρμὴν τῆς δυνάμεώς του.
7 Τὸν εἶδα νὰ φθάνῃ μέχρι τοῦ κριοῦ. Ἐξηγριώθη μόλις τὸν ἀντίκρυσε, ἐκτύπησε τὸν κριόν, συνέτριψε καὶ τὰ δύο αὐτοῦ κέρατα καὶ δὲν ὑπῆρχε πλέον δύναμις εἰς τὸν κριόν, νὰ ἀντισταθῇ ἐναντίον αὐτοῦ. Ὁ τράγος τὸν ἔρριψε κατὰ γῆς καὶ τὸν κατεπάτησε καὶ δὲν ὑπῆρχε κανείς, ποὺ νὰ ἔχῃ τὴν δύναμιν, νὰ τὸν γλυτώσῃ ἀπὸ αὐτόν.
8 Ὁ τράγος αὐτὸς τῶν αἰγῶν ἔγινε μέγας καὶ ἔνδοξος πολύ. Ἀλλὰ καθώς ἔφθασεν εἰς τὴν μεγάλην αὐτὴν δύναμι καὶ δόξαν, συνετρίβη τὸ ἕνα τὸ μεγάλο κέρατον αὐτοῦ. Τότε ἐφύτρωσαν τέσσαρα ἀλλὰ κέρατα ἀντὶ τοῦ ἑνός, ποὺ εἶχε συντριβῇ, καὶ εἶχαν κατεύθυνσιν πρὸς τὰ τέσσαρα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντος.
9 Ἀπὸ ἕνα δὲ ἐξ αὐτῶν τῶν κεράτων ἐβγῆκε ἄλλο πολὺ ἰσχυρὸν κέρας, τὸ ὁποῖον ἐμεγάλωσε ὑπερβολικὰ μὲ κατεύθυνσιν πρὸς νότον καὶ πρὸς ἀνατολὰς καὶ πρὸς τὴν δὺναμιν τὴν μεγάλην.
10 Ὑψώθη ἕως εἰς τὰς δυνάμεις τοῦ οὐρανοῦ. Ἕνα μέρος τῶν δυνάμεων τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἕνα μέρος τῶν ἄστρων ἔπεσαν κάτω καὶ κατεπατήθησαν ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους του.
11 Ἡ καταπάτησις αὐτὴ θὰ συνεχισθῇ, μέχρις ὅτου ὁ ἀρχιστράτηγος τοῦ Θεοῦ γλυτώσῃ τοὺς ἀνθρώπους τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὴν αἰχμαλωσίαν. Ἐξ αἰτίας τοῦ ἀνθρώπου αὐτοῦ, ποὺ εἰκονίζεται μὲ τὸ μεγάλο κέρατο, διεταράχθησαν αἱ προσφοραὶ τῷ θυσιῶν εἰς τὸ θυσιαστήριρν τῆς Ἱερουσαλήμ, ὑπεδουλώθη αὐτὴ εἰς ἐκεῖνον καὶ ὅλα τὰ κατακτητικὰ ἔργα ἐκείνου κατευωδόθησαν, ὁ δὲ ναὸς τοῦ Θεοῦ ἠρημώθη.
12 Ὁ κακὸς αὐτὸς ἄρχων ἔπραξε κατ' αὐτὸν τὸν τρόπον καὶ ἐπέτυχεν εἰ τὰς ἐνεργείας του, διότι οἱ προσφέροντες κατὰ τὴν ἐποχὴν ἐκείνην θυσίαν πρὸς τὸ Θεὸν ἠμάρταναν καὶ ἐποδοπατεῖτο ἐκ μέρους αὐτῶν τῶν ἰδίων κάθε δίκαιον Θεοῦ
13 Ἤκουσα τότε ἕνα ἅγιον νὰ ὁμιλῇ. Ἕνας δὲ ἅγιος εἶπεν εἰς ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος ὠμιλοῦσε· <μέχρι πότε θὰ σταματήσου τὰ συμβολιζόμενα διὰ τῆς ὁράσεως αὐτῆς; Ἕως πότε θὰ ἐκταθῇ ἡ κατάπαυσις τῆς θυσίας καὶ ἡ ἐξ αἰτίας τῆς τιμωρίας ἐρήμωσις τῆς περιοχῆς; Ἕως πότε ὁ ἅγιος ναὸς καὶ τὸ θυσιαστήριόν του, ὅπως ἐπίσης καὶ ἡ δύναμις τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, θὰ καταπατῶνται ὅλα ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς;>
14 Καὶ ἐκεῖνος ἀπήντησε· <ἕως ὅτου περάσουν διαδοχικῶς δύο χιλιάδες τριακόσια ἡμερονύκτια. Τότε θὰ καθαρισθῇ ὁ ναὸς τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὴν βεβήλωσιν>.
15 Ἐγώ, ὁ Δανιήλ, ὅταν εἶδα τὸ ὅραμα, ἐσκεπτόμην καὶ προσπαθοῦσα νὰ κατανοήσω τὴν σημασίαν αὐτοῦ καὶ ἰδού, ἐστάθη πλησίον μου κάποιος, ὁ ὁποῖος εἶχε τὴν ἐμφάνισιν ἀνδρός.
16 Καὶ ἤκουσα τὴν φωνὴν ἑνὸς ἀνδρός, ὁ ὁποῖος ἐστέκετο ἐν μέσῳ τοῦ ποταμοῦ Οὐβάλ, ἡ ὁποία φωνὴ ἐφώναξε καὶ εἶπε· <Γαβριήλ, ἐξήγησε εἰς αὐτὸν τὸ ὅραμα ἐκεῖνο>.
17 Αὐτὸς ἦλθε καὶ ἐστάθη πολὺ κοντά μου. Ὅταν δὲ μὲ ἐπλησίασεν, ἐγὼ κατελήφθην ἀπὸ δέος καὶ θαυμασμὸν καὶ ἔπεσα ἀμέσως πρηνὴς μὲ τὸ πρόσωπόν μου κάτω εἰς τὴν γῆν. Ἐκεῖνος δὲ μοῦ εἶπε· <Υἱὲ ἀνθρώπου, κατανόησε τοῦτο· ὅτι ἡ ὅρασις ἀποκαλύπτει τὸ τέλος τοῦ καιροῦ, τοῦ καιροῦ τῆς βασιλείας τῶν θηρίων>,
18 Ὅταν ἐκεῖνος μοῦ ὠμιλοῦσε, ἐγὼ εἶχα πέσει πρηνὴς μὲ τὸ πρόσωπον εἰς τὸ ἔδαφος, μὲ ἤγγισε, μὲ ἐσήκωσε εἰς τὰ ποδια μου
19 καὶ μοῦ εἶπε· <ἰδού, ἐγὼ θὰ καταστήσω εἰς σὲ γνωστὰ αὐτά, τὰ ὁποῖα θὰ συμβοῦν, ὅταν θὰ λάβῃ τέλος ἡ τιμωρὸς θεία ὀργή. Τὰ σημαινόμενα διὰ τοῦ ὁράματος συμβολίζουν τὸ πέρας τῆς κυριαρχίας τῶν θηρίων.
20 Ὁ κριός, τὸν ὁποῖον εἶδες εἶναι ὁ βασιλεὺς τῶν Μήδων καὶ τῶν Περσῶν.
21 Ὁ τράγος τῶν αἰγῶν εἶναι ὁ βασιλεὺς τῶν Ἑλλήνων. Τὸ μεγάλο κέρας, τὸ ὁποῖον ἦτο ἀνάμεσα εἰς τοὺς ὀφθαλμούς του, αὐτὸς εἶναι ὁ πρῶτος καὶ μέγας βασιλεὺς τῶν Ἑλλήνων.
22 Ἡ συντριβὴ τοῦ μεγάλου αὐτοῦ κέρατος καὶ τὰ τέσσαρα ἄλλα, τὰ ὁποῖα ἀντ' αὐτοῦ ἐφύτρωσαν, ὑποδηλώνουν τέσσαρας βασιλεῖς ἀπὸ τὸ ἔθνος αὐτό, οἱ ὁποῖοι θὰ ἐγερθοῦν, χωρὶς ὅμως νὰ ἔχουν καὶ τὴν δύναμιν τοῦ πρώτου.
23 Κατὰ τὸ τέλος τῆς βασιλείας αὐτῶν, ὅταν πλέον θὰ ἔχουν φθάσει εἰς τὴν πληρότητά των αἱ ἁμαρτίαι τῶν ἀποστατῶν Ἰουδαίων, θὰ ἐμφανισθῇ ἔνας ἀδιάντροπος βασιλεύς, πανοῦργος καὶ πολυμήχανος.
24 Θὰ ἔχῃ μεγάλην δύναμιν, θὰ ἐπιφέρῃ ἀδιηγήτου καταοτροφάς. Θὰ φέρῃ εἰς πέρας τὰς ἐνεργείας του. Θὰ πράττῃ ὅ,τι θέλει καὶ θὰ καταστρέψῃ ἰσχυροὺς λαοὺς καὶ αὐτὸν ἀκόμη τὸν ἅγιον λαὸν τοῦ Θεοῦ.
25 Ὁ ζυγὸς τῆς τυρανικῆς ὑποταγῆς θὰ, ἐπεκταθῇ ἐπιτυχῶς εἰς λαούς. Θὰ ἐνεργῇ μετὰ δολιότητος, θὰ ἀλαζονευθῇ κατὰ τῇ καρδίαν αὐτοῦ καὶ διὰ τῆς πανουργίας καὶ τῶν μηχανορραφιῶν του θὰ καταστρὲψη πολλούς. Ἐπάνω δὲ εἰς τὰ ἐρείπια πολλῶν θὰ σταθῇ αὐτὸς ὑπερήφανος. Θὰ συντρίβῃ τοὺς ἄλλους, μὲ ὅσην εὐκολίαν σπάζει κανεὶς ἕνα αὐγό.
26 Τὸ ὅραμα τῷν δυο χιλιάδων τριακοσίων ἡμερονυκτίων ἔχει καὶ αὐτὸ τὸ νόημά του, εἶναι ἀληθὲς. Σὺ ὅμως τήρησε σιγήν, κράτησε ἀνερμήνευτον τὴν ὅρασιν αὐτήν, διότι ἀναφέρεται εἰς ἕνα ἀπτομακρυσμένον χρονικὸν διὰστημα>.
27 Ἔπειτα ἀπὸ τὰς ὁράσεις αὐτὰς ἐγώ, ὁ Δανιήλ, ἔπεσα εἰς τεταραγμὲνον ὕπνον, ἠσθένησα ἐπὶ μερικὰς ἡμέρας ἔπειτα ἀπὸ τὰς ὁποίας ἐσηκώθην καὶ ἐξετέλουν, ὅπως συνήθως, τὰ ἔργα τοῦ βασιλέως. Ἀνελογιζόμην ὅμως μὲ θαυμασμὸν αὐτά, τὰ ὁποῖα εἶδα καὶ ἤκουσα, χωρὶς καὶ νὰ ἠμπορῶ νὰ εἰσχωρήσω εἰς τὸ πλῆρες νόημά των.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

ατὰ τὸ τρίτον ἔτος τῆς βασιλείας τὸν βασιλιᾶ Βαλτάσαρ παρουσιάσθη εἰς ἐμέ, τὸν Δανιήλ, ὅρασις <ὅραμα> μετὰ τὴν δρᾶσιν ποὺ μοῦ εἶχεν ἐμφανισθῆ ἀρχικῶς <προηγουμένως>.
2 Εὐρισκόμουν εἰς τὴν πόλιν Σούσα, εἰς τὸ φρούριον <πύργον>, τὸ ὁποῖον εὑρίσκεται εἰς τὴν χώραν Αἰλάμ, καὶ εἶδα εἰς ὀπτασίαν ὅτι εὐρισκόμουν κοντὰ εἰς τὸν ποταμὸν Οὐβάλ.
3 Ἐσήκωσα δὲ τὰ μάτια μου καὶ εἶδα. Καὶ ἰδού! Ἕνας κριός <κριάρι> ἐστέκετο κοντὰ εἰς τὸν Οὐβάλ. Ὁ κριὸς αὐτὸς εἶχε δύο ὑψηλὰ κέρατα· τὸ ἕνα ἦταν ὑψηλότερον τοῦ ἄλλου, τὸ δὲ ὑψηλότερον ἐμεγάλωνε καὶ ὑψώνετο συνεχῶς πρὸς τὰ ἄνῳ.
4 Καὶ εἶδα τὸν κριὸν νὰ κτυπᾷ μὲ τὰ κέρατα πρὸς τὰ δυτικά, πρὸς τὰ βόρεια καὶ πρὸς τὰ νότια· κανένα δὲ ἀπὸ τὰ θηρία δὲν ἦταν δυνατὸν νὰ σταθῇ ἐμπρός του καὶ κανεὶς δὲν ἠμποροῦσε νὰ γλυτώσῃ ἀπὸ αὐτόν· ἔκαμνεν ὅ,τι ἤθελε, καὶ ἔτσι ἔγινε μέγας, ἰσχυρὸς καὶ ἔνδοξος.
5 Καθὼς δὲ ἐγὼ ἐσκεπτόμουν τὸ δρᾶμα καὶ παρατηροῦσα μὲ μεγάλην προσοχήν, ἰδού! ἔξαφνα ἐφάνη νὰ ἔρχεται ἕνας τράγος αἰγῶν ὁ τράγος ἐρχόταν ἀπὸ τὰ νοτιοδυτικὰ καὶ ἐπροχωροῦσε <κατακυριεύων> εἰς ὅλην τὴν γῆν. Ἔτρεχε δὲ μὲ τόσην ὁρμήν, ὥστε ἐφαίνετο ὅτι δὲν ἄγγιζε τὴν γῆν! Καὶ εἰς τὸν τράγον αὐτὸν ὑπῆρχε μεταξὺ τῶν ὀφθαλμῶν του ἕνα μεγαλοπρεπές, περίβλεπτον κέρατο.
6 Ὁ τράγος ἐκεῖνος ἐπροχώρησε μέχρι τὸν κριὸν ποὺ εἶχε τὰ δύο κέρατα καὶ τὸν ὁποῖον εἶδα νὰ στέκεται κοντὰ εἰς τὸν Οὐβάλ, καὶ ὥρμησεν ἐναντίον του μὲ ὅλην τὴν ὁρμὴν τῆς δυνάμεώς του.
7 Καὶ εἶδα τὸν τράγον αὐτὸν νὰ φθάνῃ μέχρι τὸν κριόν· ἐξηγριώθη δὲ καὶ ἐμάνη ἐναντίον του καὶ ἐκτύπησε τὸν κριὸν καὶ συνέτριψε τὰ δύο κέρατά του, καὶ δὲν ὑπῆρχε πλέον εἰς τὸν κριὸν δύναμις νὰ ἀντισταθῇ ἐναντίον του. Ὁ τράγος ἔρριψε τὸν κριὸν κατὰ γῆς καὶ τὸν κατεπάτησε· καὶ δὲν ὑπῆρχε κανείς, ὁ ὁποῖος νὰ γλυτώσῃ τὸν κριὸν ἀπὸ αὐτόν.
8 Καὶ ὁ τράγος ἐκεῖνος τῶν αἰγῶν ἔγινε δυνατὸς καὶ ἔνδοξος πάρα πολύ. Ἀλλ' ἐνῷ εὑρίσκετο εἰς τὸ ὕψος τῆς δόξης καὶ τῆς δυνάμεως του, τὸ μεγάλο κέρατό του συνετρίβη καὶ εἰς τὴν θέσιν του ἐφύτρωσαν ἄλλα τέσσερα κέρατα, τὰ ὁποῖα εἶχαν κατεύθυνσιν πρὸς τὰ τέσσερα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντας.
9 Ἀπὸ τὴν ρίζαν δὲ ἐνὸς ἀπὸ αὐτὰ τὰ τέσσερα κέρατα ἀνεπήδησεν <ἐβλάστησεν> ἕνα ἄλλο κέρατο δυνατόν, τὸ ὁποῖον καὶ ἐμεγάλωσεν ὑπερβολικὰ μὲ κατεύθυνσιν πρὸς τὰ νότια καὶ πρὸς τὰ ἀνατολικὰ καὶ πρὸς <τὴν χώραν μέ> τὴν δύναμιν τὴν μεγάλην.
10 Ἡ δύναμίς του αὐξήθηκε τόσον πολύ, ὥστε νὰ τολμήσῃ νὰ ἀντιπαραταχθῇ μὲ τὶς δυνάμεις τοῦ οὐρανοῦ <δηλαδὴ μὲ τὸ βασίλειον τοῦ Ἰσραήλ, ποὺ ἀποτελοῦσε, ὅπως τὰ ἄστρα καὶ οἱ ἄγγελοι εἰς τὸν οὐρανόν, τὴν στρατιὰν τοῦ Θεοῦ· ὥστε τὰ ἔβαλε μὲ τὸν Θεόν>· καὶ ἔπεσαν εἰς τὴν γῆν ἕνα μέρος ἀπὸ τὶς δυνάμεις τὸν οὐρανοῦ καὶ ἕνα μέρος ἀπὸ τὰ ἄστρα <δηλαδὴ <πολλὰ ἄστρα τοῦ πνευματικοῦ στερέωματος, πολλοὶ Ἰσραηλῖται, ἐθυσίασαν εἰς τὰ εἴδωλα> ἄρα κατέπεσαν>· οἱ δὲ δυνάμεις <οἱ ἄνθρωποι> τοῦ κέρατος ἐκείνου τὰ κατεπάτησαν.
11 Ἡ καταπάτησις δὲ αὐτὴ θὰ συνεχίζεται, μέχρις ὅτου ὁ ἀρχιστράτηγος τοῦ Θεοῦ ἐπεμβῇ καὶ γλυτώσῃ τοὺς πιστοὺς καὶ εὐσεβεῖς ἀνθρώπους <τοὺς Ἰουδαίους> ἀπὸ τὴν αἰχμαλωσίαν. Καὶ ἐξ αἰτίας τοῦ ἐγωϊστοῦ καὶ ἀσεβοῦς ἐκεῖνου ἀνθρώπου <ὁ ὁποῖος συμβολίζεται ἀπὸ τὸ ἰσχυρὸν αὐτὸ κέρατο> ἔπαυσαν νὰ προσφέρωνται τακτικὰ οἱ καθημερινὲς θυσίες εἰς τὸν Ναόν, καὶ ὑπήχθησαν εἰς αὐτὸν <ὁ Ναὸς καὶ ἡ Ἱερουσαλήμ>· ἐπέτυχαν δέ, προώδευσαν καὶ ἐκαρποφόρησαν ὅλες οἱ κατακτήσεις καὶ οἱ ἀσεβεῖς ἐνέργειές του, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἐρημωθῇ ὁ ἅγιος Ναὸς τοῦ Θεοῦ.
12 Ἐπειδὴ δὲ ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι προσέφεραν τότε θυσίες ἁμάρταναν, καὶ ἐπειδὴ ἐπεριφρονήθη καὶ ἐποδοπατήθη κάθε ἔννοια δικαίου καὶ ἀρετῆς, ὁ ἀσεβὴς ἄρχων, ποὺ ἐσυμβολίζετο ἀπὸ τὸ δυνατὸν ἐκεῖνο κέρατο, ἐπραγματοποίησε τὰ σχέδιά του καὶ ἐπέτυχε τοὺς ἀνόμους σκοπούς του.
13 Τότε ἄκουσα ἕνα ἅγιον <ἄγγελον> νὰ ὁμιλῇ. Καὶ ἕνας ἄλλος ἅγιος <ἄγγελος> εἶπεν εἰς ἐκεῖνον ποὺ ὠμιλοῦσε: <Μέχρι πότε θὰ διαρκέσουν, πότε θὰ παύσουν αὐτὰ τὰ ὁποῖα συμβολίζονται μὲ τὴν ὅρασιν ποὺ βλέπω; <Δηλαδή> μέχρι πότε θὰ συνεχισθῇ ἡ κατάπαυσις τῆς προσφορᾶς θυσιῶν καὶ ἡ ἐρήμωσις τοῦ Ναοῦ τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἦλθεν ὡς ἀποτέλεσμα τῆς ἀσεβείας καὶ ἁμαρτίας; Ἕως πότε ὁ ἅγιος Ναός <μὲ τὸ θυσιαστήριόν του> καὶ ἡ δύναμις <τοῦ εὐσεβοῦς Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ> θὰ καταπατῶνται ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς;>
14 Καὶ ὁ πρῶτος ἅγιος ἄγγελος ἀπάντησε εἰς αὐτὸν καὶ τοῦ εἶπε: <Μέχρις ὅτου περάσουν διαδοχικῶς δύο χιλιάδες τριακόσια ἡμερονύκτια· τότε θὰ καθαρισθῇ ὁ Ναός <μὲ τὸ θυσιαστήριον> ἀπὸ τὴν βεβήλωσιν καὶ θὰ ἀνακτήσῃ τὰ δικαιώματά του>.
15 Συνέβη δὲ τοῦτο: Καθὼς ἐγὼ ὁ Δανιὴλ ἔβλεπα τὴν ὅρασιν καὶ ἐπροσπαθοῦσα νὰ καταλάβω τὸ νόημά της, ἰδού! Ἐστάθη ἐμπρός μου κάποιος ποὺ ἔμοιαζε μὲ ἄνδρα.
16 Καὶ ἄκουσα τὴν φωνὴν ἐνὸς ἀνδρὸς μεταξὺ τῶν ὀχθῶν τοῦ ποταμοῦ Οὐβάλ, ἡ ὁποία ἐφώναξε καὶ εἶπε: <Γαβριήλ, ἐρμήνευσε εἰς ἐκεῖνον τὸ νόημα τῆς ὁράσεως!>
17 Καί <ὁ Γαβριήλ> ἦλθε καὶ ἐστάθη πλησίον μου· ὅταν δὲ μὲ ἐπλησίασεν, ἐκυριεύθηκα ἀπὸ ὑπερβολικὸν θαυμασμόν, μεγάλην ἔκπληξιν καὶ φόβον καὶ ἔπεσα ἀμέσως κάτω μὲ τὸ πρόσωπον κατὰ γῆς <μπρούμυτα>. Ἐκεῖνος δὲ μοῦ εἶπεν: <Υἱὲ ἀνθρώπου, ἐννήησε τοῦτο: Ἡ ὅρασις δὲν θὰ ἐκπληρωθῇ ἐπὶ τοῦ παρόντος· ἡ ὅρασις αὐτὴ ἀποκαλύπτει τὸ τέλος τοῦ καιροῦ <ἤ: Ἡ ὅρασις ἀναφέρεται εἰς τὰ ἔσχατα χρόνια>, κατὰ τὸν ὁποῖον θὰ τελειώσῃ ἡ βασιλεία τῶν θηρίων καὶ θὰ ἀναλάβουν πλέον τὴν ἐξουσίαν οἱ ἅγιοι τοῦ Ὑψίστου>.
18 Καὶ καθὼς ἐκεῖνος μοῦ ὠμιλοῦσε, ἐγὼ ἀπὸ τὴν κατάπληξιν καὶ τὸν φόβον ἔπεσα κάτω μὲ τὸ πρόσωπόν μου κατὰ γῆς, ἐκεῖνος ὅμως μὲ ἄγγισε καὶ μὲ ἐσήκωσεν εἰς τὰ πόδια μου
19 καὶ μοῦ εἶπεν: <Ἰδού! Ἐγὼ θὰ σοῦ καταστήσω γνωστὰ ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα θὰ γίνουν, ὅταν τελειώσῃ ἡ τιμωρητικὴ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ. Διότι ἡ ὅρασις δὲν θὰ ἐκπληρωθῇ ἐπὶ τὸν παρόντος· ἡ ὅρασις αὐτὴ ἀποκαλύπτει τὸ τέλος τοῦ καιροῦ <ἤ: Ἡ ὅρασις ἀναφέρεται εἰς τὰ ἔσχατα χρόνια>, κατὰ τὸν ὁποῖον θὰ τελειώσῃ ἡ βασιλεία τῶν θηρίων, μετὰ τὴν πάροδον τῆς ὀργῆς, καὶ θὰ ἀναλάβουν πλέον τὴν ἐξουσίαν οἱ ἅγιοι τοῦ Ὑψίστου.
20 Ὁ κριὸς ποὺ εἶδες, ὁ ὁποῖος εἶχε τὰ δύο κέρατα, εἶναι ὁ βασιλιᾶς τῶν Μήδων καὶ Περσῶν.
21 Ὁ τράγος τῶν αἰγῶν εἶναι ὁ βασιλιᾶς τῶν Ἑλλήνων τὸ δὲ μεγάλο κέρατο, τὸ ὁποῖον ἦταν μεταξὺ τῶν ὀφθαλμῶν του, αὐτὸς εἶναι ὁ πρῶτος καὶ μέγας βασιλιᾶς τῶν Ἑλλήνων.
22 <Ἡ ἔννοια> τοῦ κέρατος, τὸ ὁποῖον συνετρίβη καὶ εἰς τὴν θέσιν τοῦ ὁποίου ἀνεπήδησαν ἄλλα τέσσερα κέρατα, εἶναι ἡ ἑξῇς: Ἀπὸ τὸ ἔθνος τοῦ βασιλιᾶ αὐτοῦ θὰ ἀναδυθοῦν τέσσερις βασιλεῖς, οἱ ὁποῖοι ὅμως δὲν θὰ ἔχουν καὶ τὴν δύναμιν τοῦ πρώτου καὶ μεγάλου βασιλιᾶ τῶν Ἑλλήνων.
23 Εἰς τὸ τέλος δὲ τῆς βασιλείας τῶν τεσσάρων αὐτῶν βασιλέων <διαδόχων τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου>, ὅταν φθάσουν εἰς τὸ ὕψιστον σημεῖον τῆς ἀσεβείας καὶ παρανομήσουν πέρα ἀπὸ τὸ μέτρον τῆς θείας μακροθυμίας, θὰ ἐμφανισθῇ ἕνας βασιλιᾶς ἀσεβής, αὐθάδης, θρασύς, ἀδιάντροπος καὶ ἐπὶ πλέον πανοῦργος, ἐφευρετικὸς εἰς τὸ κακὸν καὶ πολυμήχανος.
24 Ἡ δύναμίς του θὰ εἶναι μεγάλη καὶ θὰ προξενήσῃ ἀνεκδιήγητες καταστροφές· θὰ ἐπιτυγχάνῃ εἰς τὶς ἐνέργειές του καὶ θὰ κάνῃ ὅ,τι θέλει· θὰ καταστρέφῃ λαοὺς ἰσχυροὺς καὶ τὸν ἅγιον λαὸν τοῦ Θεοῦ <τοὺς Ἰσραηλίτες>.
25 Ὁ βαρὺς καὶ τυραννικὸς ζυγὸς τῆς βασιλείας του θὰ ἐπιβληθῇ ἐπιτυχῶς εἰς τοὺς λαοὺς ἐπὶ τῶν ὁποίων θὰ κυριαρχήσῃ. Θὰ ἐνεργῇ μὲ πανουργίαν καὶ ὑπουλότητα· θὰ ὑπερηφανευθῇ δὲ τόσον, ὥστε θὰ θεωρήσῃ τὸν ἑαυτόν του μέγιστον ὅλων τῶν ἀνθρώπων, μὲ δόλον δὲ καὶ μὲ ἀπάτην θὰ καταστρέφῃ πολλούς. Καὶ θὰ σταθῇ ὄρθιος πατώντας ἐπάνω εἰς τὰ ἐρείπια καὶ τὰ πτώματα πολλῶν. Θὰ ἐργάζεται δὲ τὸ καταστροφικόν του ἔργον μὲ τόσην εὐκολίαν, μὲ ὅσην συντρίβει κανεὶς εἰς τὸ χέρι του αὐγά!
26 Καὶ ἡ ὅρασις τῶν δύο χιλιάδων τριακοσίων ἡμερονυκτίων, ἡ ὁποία σοῦ ἀπεκαλύφθη, εἶναι ἀναμφιβόλως ἀληθινή. Ἐπειδὴ ὅμως ὁ ἐν τῷ μεταξὺ χρόνος εἶναι μακρός, σὺ τήρησε σιωπήν, διατήρησε τὴν ὅρασιν ἀσαφῆ διὰ τοὺς πολλούς, διότι αὐτὴ ἀναφέρεται εἰς ἐποχήν, ἡ ὁποία θὰ βραδύῃη πολὺ νὰ ἔλθῃ>.
27 Ἐγὼ δὲ ὁ Δανιήλ, μετὰ τὴν ὅρασιν αὐτὴν καὶ ἀφοῦ ἔμαθα τὶς συμφορὲς οἱ ὁποῖες ἐπρόκειτο νὰ πλήξουν τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν, ἐλυπήθηκα καὶ ἐμελαγχόλησα καὶ ἐκοιμήθηκα γεμᾶτος ταραχὴν καὶ ἀρρώστησα ἐπὶ μερικὲς ἡμέρες. Κατόπιν ὅμως ἐσηκώθηκα καὶ ἄρχισα νὰ διεκπεραιώνω τὶς ὑποθέσεις τοῦ βασιλιᾶ, χωρὶς νὰ γνωρίζῃ κανεὶς τὴν αἰτίαν τῆς ἀρρώστιας μου. Ἤμουν δὲ γεμᾶτος ἔκπληξιν, ἀπορίαν καὶ θαυμασμὸν δι’ ὅσα εἶδα καὶ ἄκουσα εἰς τὴν ὅρασιν ποὺ μοῦ ἀπεκαλύφθη· ἀλλὰ δὲν ἠμποροῦσα νὰ ἐννοήσω πλήρως τὸ νόημά των, διότι δὲν ἦταν δυνατὸν νὰ μοῦ δοθῇ σαφὴς ἑρμηνεία τοῦ νοήματος τῆς ὁράσεως ἀπὸ κάποιον ἄνθρωπον.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
ν ἔτει τρίτῳ τῆς βασιλείας Βαλτάσαρ τοῦ βασιλέως ὅρασις ὤφθη μέ, ἐγὼ Δανιήλ, μετὰ τὴν ὀφθεῖσάν μοι τὴν ἀρχήν.	ατὰ τὸ τρίτον ἔτος τῆς βασιλείας τοῦ βασιλέως Βαλτάσαρ, παρουσιάσθη εἰς ἐμὲ τὸν Δανιὴλ ἕνα ὅραμα, ἔπειτα ἀπὸ τὸ ὅραμα, τὸ ὁποῖον εἶχα ἴδει προηγουμένως.	ατὰ τὸ τρίτον ἔτος τῆς βασιλείας τὸν βασιλιᾶ Βαλτάσαρ παρουσιάσθη εἰς ἐμέ, τὸν Δανιήλ, ὅρασις <ὅραμα> μετὰ τὴν δρᾶσιν ποὺ μοῦ εἶχεν ἐμφανισθῆ ἀρχικῶς <προηγουμένως>.
2 Καὶ ἤμην ἐν Σούσσοις τῇ βάρει, ἢ ἐστιν ἐν χώρᾳ Αἰλὰμ καὶ εἶδον ἐν ὁράματι καὶ ἤμην ἐπὶ τοῦ Οὐβὰλ	2 Εὑρισκόμην εἰς τὰ Σοῦσα εἰς ἕνα ὀχυρὸν πύργον, ποὺ εὑρίσκετο εἰς τὴν χώραν Αἰλάμ. Ἐκεῖ εἶδον ἕνα ὅραμα. Εἶδα δηλαδή, ὅτι εὑρισκόμην πλησίον εἰς τὸν ποταμὸν Οὐβάλ.	2 Εὐρισκόμουν εἰς τὴν πόλιν Σούσα, εἰς τὸ φρούριον <πύργον>, τὸ ὁποῖον εὑρίσκεται εἰς τὴν χώραν Αἰλάμ, καὶ εἶδα εἰς ὀπτασίαν ὅτι εὐρισκόμουν κοντὰ εἰς τὸν ποταμὸν Οὐβάλ.
3 καὶ ᾖρα τοὺς ὀφθαλμούς μου καὶ εἶδον· καὶ ἰδοὺ κριὸς εἷς ἑστηκὼς πρὸ τοῦ Οὐβάλ. Καὶ αὐτῷ κέρατα ὑψηλά, καὶ τὸ ἐν ὑψηλότερον του ἑτέρου, καὶ τὸ ὑψηλὸν ἀνέβαινεν ἐπ' ἐσχάτων.	3 Ἐσήκωσα τὰ μάτια μου· καὶ εἶδα· καὶ ἰδού, ἕνας κριὸς ἐστέκετο πλησίον τοῦ ποταμοῦ Οὐβάλ. Εἶχε δύο κέρατα ὑψηλά, τὸ ἕνα ὑψηλότερον ἀπὸ τὸ ἄλλο, αὐτὸ δὲ καὶ ὁλοένα ἐμεγάλωνεν ἀνερχόμενον.	3 Ἐσήκωσα δὲ τὰ μάτια μου καὶ εἶδα. Καὶ ἰδού! Ἕνας κριός <κριάρι> ἐστέκετο κοντὰ εἰς τὸν Οὐβάλ. Ὁ κριὸς αὐτὸς εἶχε δύο ὑψηλὰ κέρατα· τὸ ἕνα ἦταν ὑψηλότερον τοῦ ἄλλου, τὸ δὲ ὑψηλότερον ἐμεγάλωνε καὶ ὑψώνετο συνεχῶς πρὸς τὰ ἄνῳ.
4 Καὶ εἶδον τὸν κριὸν κερατίζοντα κατὰ θάλασσαν καὶ βορρᾶν καὶ νότον, καὶ πάντα τὰ θηρία οὐ στήσεται ἐνώπιον αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἦν ὁ ἑξαιρούμενος ἐκ χειρὸς αὐτοῦ, καὶ ἐποίησε κατὰ τὸ θέλημα αὐτοῦ καὶ ἐμεγαλύνθη.	4 Εἶδα, ὅτι κριὸς αὐτὸς ἐκτυποῦσε μὲ τὰ κέρατά του πρὸς δυσμάς, πρὸς βορρᾶν καὶ πρὸς νὸτον. Κανένα ἀπὸ τὰ θηρία δὲν ἦτο δυνατὸν νὰ ἀντισταθῇ ἐνώπιόν του, κανεὶς δὲν ἠμποροῦσε νὰ γλυτώσῃ ἀπὸ τὴν δύναμίν του. Ἔκανε ὅ,τι ἤθελε καὶ ἔτσι ἀνεδείχθη ἔνδοξος καὶ μέγας.	4 Καὶ εἶδα τὸν κριὸν νὰ κτυπᾷ μὲ τὰ κέρατα πρὸς τὰ δυτικά, πρὸς τὰ βόρεια καὶ πρὸς τὰ νότια· κανένα δὲ ἀπὸ τὰ θηρία δὲν ἦταν δυνατὸν νὰ σταθῇ ἐμπρός του καὶ κανεὶς δὲν ἠμποροῦσε νὰ γλυτώσῃ ἀπὸ αὐτόν· ἔκαμνεν ὅ,τι ἤθελε, καὶ ἔτσι ἔγινε μέγας, ἰσχυρὸς καὶ ἔνδοξος.
5 Καὶ ἐγὼ ἥμην συνίων καὶ ἰδοὺ τράγος αἰγῶν ἤρχετο ἀπὸ λιβὸς ἐπὶ πρόσωπον πάσης τῆς γῆς καὶ οὐκ ἦν ἁπτόμενος τῆς γῆς, καὶ τῷ τράγῳ κέρας θεωρητὸν ἀναμέσον τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ.	5 Ἐγὼ παρατηροῦσα μὲ πολλὴν προσοχήν, καὶ ἰδού, παρουσιάσθη ἔνας τράγος αἰγῶν, ὁ ὁποῖος ἤρχετο ἀπὸ τὰ νοτιοδυτικὰ καὶ προχωροῦσε ἐπάνω εἰς ὅλην τὴν γῆν. Καθὼς δὲ μὲ μεγάλην ταχύτητα ἔτρεχεν, ἐφαίνετο ὅτι δὲν ἤγγιζε τὴν γῆν. Εἶχε δὲ ἀνάμεσα εἰς τοὺς ὀφθαλμούς του ἕνα μεγαλοπρεπὲς ἀξιοπαρατήρητον κέρατον.	5 Καθὼς δὲ ἐγὼ ἐσκεπτόμουν τὸ δρᾶμα καὶ παρατηροῦσα μὲ μεγάλην προσοχήν, ἰδού! ἔξαφνα ἐφάνη νὰ ἔρχεται ἕνας τράγος αἰγῶν ὁ τράγος ἐρχόταν ἀπὸ τὰ νοτιοδυτικὰ καὶ ἐπροχωροῦσε <κατακυριεύων> εἰς ὅλην τὴν γῆν. Ἔτρεχε δὲ μὲ τόσην ὁρμήν, ὥστε ἐφαίνετο ὅτι δὲν ἄγγιζε τὴν γῆν! Καὶ εἰς τὸν τράγον αὐτὸν ὑπῆρχε μεταξὺ τῶν ὀφθαλμῶν του ἕνα μεγαλοπρεπές, περίβλεπτον κέρατο.
6 Καὶ ἦλθεν ἕως τοῦ κριοῦ τοῦ τὰ κέρατα ἔχοντος, οὗς εἶδον, ἑστῶτος ἐνώπιον τοῦ Οὐβὰλ καὶ ἔδραμε πρὸς αὐτὸν ἐν ὁρμῇ τῆς ἰσχῦος αὐτοῦ.	6 Αὐτὸς ἦλθε μέχρι τοῦ κριοῦ, ποὺ εἶχε τὰ δέκα κέρατα καὶ τὸν ὁποῖον κριὸν εἶχα ἴδει προηγουμένως νὰ ἵσταται πλησίον τοῦ ποταμοῦ Οὐβάλ. Ἔτρεξεν ἐναντίον αὐτοῦ μὲ ὅλην τὴν ὁρμὴν τῆς δυνάμεώς του.	6 Ὁ τράγος ἐκεῖνος ἐπροχώρησε μέχρι τὸν κριὸν ποὺ εἶχε τὰ δύο κέρατα καὶ τὸν ὁποῖον εἶδα νὰ στέκεται κοντὰ εἰς τὸν Οὐβάλ, καὶ ὥρμησεν ἐναντίον του μὲ ὅλην τὴν ὁρμὴν τῆς δυνάμεώς του.
7 Καὶ εἶδον αὐτὸν φθάνοντα ἕως τοῦ κριοῦ, καὶ ἐξηγριάνθη πρὸς αὐτὸν καὶ ἔπαισε τὸν κριὸν καὶ συνέτριψεν ἀμφότερα τὰ κέρατα αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἦν ἰσχὺς τῷ κριῷ τοῦ στῆναι ἐνώπιον αὐτοῦ· καὶ ἔρριψεν αὐτὸν ἐπὶ τὴν γῆν καὶ συνεπάτησεν αὐτόν, καὶ οὐκ ἦν ὁ ἑξαιρούμενος τὸν κριὸν ἐκ χειρὸς αὐτοῦ.	7 Τὸν εἶδα νὰ φθάνῃ μέχρι τοῦ κριοῦ. Ἐξηγριώθη μόλις τὸν ἀντίκρυσε, ἐκτύπησε τὸν κριόν, συνέτριψε καὶ τὰ δύο αὐτοῦ κέρατα καὶ δὲν ὑπῆρχε πλέον δύναμις εἰς τὸν κριόν, νὰ ἀντισταθῇ ἐναντίον αὐτοῦ. Ὁ τράγος τὸν ἔρριψε κατὰ γῆς καὶ τὸν κατεπάτησε καὶ δὲν ὑπῆρχε κανείς, ποὺ νὰ ἔχῃ τὴν δύναμιν, νὰ τὸν γλυτώσῃ ἀπὸ αὐτόν.	7 Καὶ εἶδα τὸν τράγον αὐτὸν νὰ φθάνῃ μέχρι τὸν κριόν· ἐξηγριώθη δὲ καὶ ἐμάνη ἐναντίον του καὶ ἐκτύπησε τὸν κριὸν καὶ συνέτριψε τὰ δύο κέρατά του, καὶ δὲν ὑπῆρχε πλέον εἰς τὸν κριὸν δύναμις νὰ ἀντισταθῇ ἐναντίον του. Ὁ τράγος ἔρριψε τὸν κριὸν κατὰ γῆς καὶ τὸν κατεπάτησε· καὶ δὲν ὑπῆρχε κανείς, ὁ ὁποῖος νὰ γλυτώσῃ τὸν κριὸν ἀπὸ αὐτόν.
8 Καὶ ὁ τράγος τῶν αἰγῶν ἐμεγαλύνθη ἕως σφόδρα, καὶ ἐν τῷ ἰσχῦσαι αὐτὸν συνετρίβη τὸ κέρας αὐτοῦ τὸ μέγα, καὶ ἀνέβη ἕτερα κέρατα τέσσαρα ὑποκάτω αὐτοῦ εἰς τοὺς τέσσαρας ἀνέμους τοῦ οὐρανοῦ.	8 Ὁ τράγος αὐτὸς τῶν αἰγῶν ἔγινε μέγας καὶ ἔνδοξος πολύ. Ἀλλὰ καθώς ἔφθασεν εἰς τὴν μεγάλην αὐτὴν δύναμι καὶ δόξαν, συνετρίβη τὸ ἕνα τὸ μεγάλο κέρατον αὐτοῦ. Τότε ἐφύτρωσαν τέσσαρα ἀλλὰ κέρατα ἀντὶ τοῦ ἑνός, ποὺ εἶχε συντριβῇ, καὶ εἶχαν κατεύθυνσιν πρὸς τὰ τέσσαρα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντος.	8 Καὶ ὁ τράγος ἐκεῖνος τῶν αἰγῶν ἔγινε δυνατὸς καὶ ἔνδοξος πάρα πολύ. Ἀλλ' ἐνῷ εὑρίσκετο εἰς τὸ ὕψος τῆς δόξης καὶ τῆς δυνάμεως του, τὸ μεγάλο κέρατό του συνετρίβη καὶ εἰς τὴν θέσιν του ἐφύτρωσαν ἄλλα τέσσερα κέρατα, τὰ ὁποῖα εἶχαν κατεύθυνσιν πρὸς τὰ τέσσερα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντας.
9 Καὶ ἐκ τοῦ ἑνὸς αὐτῶν ἐξῆλθε κέρας ἓν ἰσχυρὸν καὶ ἐμεγαλύνθη περισσῶς πρὸς τὸν νότον καὶ πρὸς τὴν ἀνατολὴν καὶ πρὸς τὴν δύναμιν·	9 Ἀπὸ ἕνα δὲ ἐξ αὐτῶν τῶν κεράτων ἐβγῆκε ἄλλο πολὺ ἰσχυρὸν κέρας, τὸ ὁποῖον ἐμεγάλωσε ὑπερβολικὰ μὲ κατεύθυνσιν πρὸς νότον καὶ πρὸς ἀνατολὰς καὶ πρὸς τὴν δὺναμιν τὴν μεγάλην.	9 Ἀπὸ τὴν ρίζαν δὲ ἐνὸς ἀπὸ αὐτὰ τὰ τέσσερα κέρατα ἀνεπήδησεν <ἐβλάστησεν> ἕνα ἄλλο κέρατο δυνατόν, τὸ ὁποῖον καὶ ἐμεγάλωσεν ὑπερβολικὰ μὲ κατεύθυνσιν πρὸς τὰ νότια καὶ πρὸς τὰ ἀνατολικὰ καὶ πρὸς <τὴν χώραν μέ> τὴν δύναμιν τὴν μεγάλην.
10 καὶ ἐμεγαλύνθη ἕως τῆς δυνάμεως τοῦ οὐρανοῦ, καὶ ἔπεσεν ἐπὶ τὴν γῆν ἀπὸ τῆς δυνάμεως τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἀπὸ τῶν ἄστρων, καὶ συνεπάτησαν αὐτά,	10 Ὑψώθη ἕως εἰς τὰς δυνάμεις τοῦ οὐρανοῦ. Ἕνα μέρος τῶν δυνάμεων τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἕνα μέρος τῶν ἄστρων ἔπεσαν κάτω καὶ κατεπατήθησαν ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους του.	10 Ἡ δύναμίς του αὐξήθηκε τόσον πολύ, ὥστε νὰ τολμήσῃ νὰ ἀντιπαραταχθῇ μὲ τὶς δυνάμεις τοῦ οὐρανοῦ <δηλαδὴ μὲ τὸ βασίλειον τοῦ Ἰσραήλ, ποὺ ἀποτελοῦσε, ὅπως τὰ ἄστρα καὶ οἱ ἄγγελοι εἰς τὸν οὐρανόν, τὴν στρατιὰν τοῦ Θεοῦ· ὥστε τὰ ἔβαλε μὲ τὸν Θεόν>· καὶ ἔπεσαν εἰς τὴν γῆν ἕνα μέρος ἀπὸ τὶς δυνάμεις τὸν οὐρανοῦ καὶ ἕνα μέρος ἀπὸ τὰ ἄστρα <δηλαδὴ <πολλὰ ἄστρα τοῦ πνευματικοῦ στερέωματος, πολλοὶ Ἰσραηλῖται, ἐθυσίασαν εἰς τὰ εἴδωλα> ἄρα κατέπεσαν>· οἱ δὲ δυνάμεις <οἱ ἄνθρωποι> τοῦ κέρατος ἐκείνου τὰ κατεπάτησαν.
11 καὶ ἕως οὗ ὁ ἀρχιστράτηγος ρύσεται τὴν αἰχμαλωσίαν καὶ δι' αὐτὸν θυσία ἐταράχθη, καὶ ἐγενήθη καὶ κατευωδώθη αὐτῷ, καὶ τὸ ἅγιον ἐρημωθήσεται·	11 Ἡ καταπάτησις αὐτὴ θὰ συνεχισθῇ, μέχρις ὅτου ὁ ἀρχιστράτηγος τοῦ Θεοῦ γλυτώσῃ τοὺς ἀνθρώπους τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὴν αἰχμαλωσίαν. Ἐξ αἰτίας τοῦ ἀνθρώπου αὐτοῦ, ποὺ εἰκονίζεται μὲ τὸ μεγάλο κέρατο, διεταράχθησαν αἱ προσφοραὶ τῷ θυσιῶν εἰς τὸ θυσιαστήριρν τῆς Ἱερουσαλήμ, ὑπεδουλώθη αὐτὴ εἰς ἐκεῖνον καὶ ὅλα τὰ κατακτητικὰ ἔργα ἐκείνου κατευωδόθησαν, ὁ δὲ ναὸς τοῦ Θεοῦ ἠρημώθη.	11 Ἡ καταπάτησις δὲ αὐτὴ θὰ συνεχίζεται, μέχρις ὅτου ὁ ἀρχιστράτηγος τοῦ Θεοῦ ἐπεμβῇ καὶ γλυτώσῃ τοὺς πιστοὺς καὶ εὐσεβεῖς ἀνθρώπους <τοὺς Ἰουδαίους> ἀπὸ τὴν αἰχμαλωσίαν. Καὶ ἐξ αἰτίας τοῦ ἐγωϊστοῦ καὶ ἀσεβοῦς ἐκεῖνου ἀνθρώπου <ὁ ὁποῖος συμβολίζεται ἀπὸ τὸ ἰσχυρὸν αὐτὸ κέρατο> ἔπαυσαν νὰ προσφέρωνται τακτικὰ οἱ καθημερινὲς θυσίες εἰς τὸν Ναόν, καὶ ὑπήχθησαν εἰς αὐτὸν <ὁ Ναὸς καὶ ἡ Ἱερουσαλήμ>· ἐπέτυχαν δέ, προώδευσαν καὶ ἐκαρποφόρησαν ὅλες οἱ κατακτήσεις καὶ οἱ ἀσεβεῖς ἐνέργειές του, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἐρημωθῇ ὁ ἅγιος Ναὸς τοῦ Θεοῦ.
12 καὶ ἐδόθη ἐπὶ τὴν θυσίαν ἁμαρτία, καὶ ἐρρίφη χαμαὶ ἡ δικαιοσύνη, καὶ ἐποίησε καὶ εὐωδώθη.	12 Ὁ κακὸς αὐτὸς ἄρχων ἔπραξε κατ' αὐτὸν τὸν τρόπον καὶ ἐπέτυχεν εἰ τὰς ἐνεργείας του, διότι οἱ προσφέροντες κατὰ τὴν ἐποχὴν ἐκείνην θυσίαν πρὸς τὸ Θεὸν ἠμάρταναν καὶ ἐποδοπατεῖτο ἐκ μέρους αὐτῶν τῶν ἰδίων κάθε δίκαιον Θεοῦ	12 Ἐπειδὴ δὲ ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι προσέφεραν τότε θυσίες ἁμάρταναν, καὶ ἐπειδὴ ἐπεριφρονήθη καὶ ἐποδοπατήθη κάθε ἔννοια δικαίου καὶ ἀρετῆς, ὁ ἀσεβὴς ἄρχων, ποὺ ἐσυμβολίζετο ἀπὸ τὸ δυνατὸν ἐκεῖνο κέρατο, ἐπραγματοποίησε τὰ σχέδιά του καὶ ἐπέτυχε τοὺς ἀνόμους σκοπούς του.
13 Καὶ ἤκουσα ἑνὸς ἁγίου λαλοῦντος, καὶ εἶπεν εἷς ἅγιος τῷ φελμουνὶ τῷ λαλοῦντι· ἕως πότε ἡ ὅρασις στήσεται, ἡ θυσία ἡ ἀρθεῖσα καὶ ἡ ἁμαρτία ἐρημώσεως ἡ δοθεῖσα, καὶ τὸ ἅγιον καὶ ἡ δύναμις συμπατηθήσεται;	13 Ἤκουσα τότε ἕνα ἅγιον νὰ ὁμιλῇ. Ἕνας δὲ ἅγιος εἶπεν εἰς ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος ὠμιλοῦσε· <μέχρι πότε θὰ σταματήσου τὰ συμβολιζόμενα διὰ τῆς ὁράσεως αὐτῆς; Ἕως πότε θὰ ἐκταθῇ ἡ κατάπαυσις τῆς θυσίας καὶ ἡ ἐξ αἰτίας τῆς τιμωρίας ἐρήμωσις τῆς περιοχῆς; Ἕως πότε ὁ ἅγιος ναὸς καὶ τὸ θυσιαστήριόν του, ὅπως ἐπίσης καὶ ἡ δύναμις τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, θὰ καταπατῶνται ὅλα ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς;>	13 Τότε ἄκουσα ἕνα ἅγιον <ἄγγελον> νὰ ὁμιλῇ. Καὶ ἕνας ἄλλος ἅγιος <ἄγγελος> εἶπεν εἰς ἐκεῖνον ποὺ ὠμιλοῦσε: <Μέχρι πότε θὰ διαρκέσουν, πότε θὰ παύσουν αὐτὰ τὰ ὁποῖα συμβολίζονται μὲ τὴν ὅρασιν ποὺ βλέπω; <Δηλαδή> μέχρι πότε θὰ συνεχισθῇ ἡ κατάπαυσις τῆς προσφορᾶς θυσιῶν καὶ ἡ ἐρήμωσις τοῦ Ναοῦ τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἦλθεν ὡς ἀποτέλεσμα τῆς ἀσεβείας καὶ ἁμαρτίας; Ἕως πότε ὁ ἅγιος Ναός <μὲ τὸ θυσιαστήριόν του> καὶ ἡ δύναμις <τοῦ εὐσεβοῦς Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ> θὰ καταπατῶνται ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς;>
14 Καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἕως ἑσπέρας καὶ πρωῒ ἡμέραι δισχίλιαι καὶ τριακόσιαι, καὶ καθαρισθήσεται τὸ ἅγιον.	14 Καὶ ἐκεῖνος ἀπήντησε· <ἕως ὅτου περάσουν διαδοχικῶς δύο χιλιάδες τριακόσια ἡμερονύκτια. Τότε θὰ καθαρισθῇ ὁ ναὸς τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὴν βεβήλωσιν>.	14 Καὶ ὁ πρῶτος ἅγιος ἄγγελος ἀπάντησε εἰς αὐτὸν καὶ τοῦ εἶπε: <Μέχρις ὅτου περάσουν διαδοχικῶς δύο χιλιάδες τριακόσια ἡμερονύκτια· τότε θὰ καθαρισθῇ ὁ Ναός <μὲ τὸ θυσιαστήριον> ἀπὸ τὴν βεβήλωσιν καὶ θὰ ἀνακτήσῃ τὰ δικαιώματά του>.
-15 Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἰδεῖν με, ἐγὼ Δανιήλ, τὴν ὅρασιν καὶ ἐζήτουν σύνεσιν, καὶ ἰδοὺ ἔστη ἐνώπιον ἐμοῦ ὡς ὅρασις ἀνδρός.	15 Ἐγώ, ὁ Δανιήλ, ὅταν εἶδα τὸ ὅραμα, ἐσκεπτόμην καὶ προσπαθοῦσα νὰ κατανοήσω τὴν σημασίαν αὐτοῦ καὶ ἰδού, ἐστάθη πλησίον μου κάποιος, ὁ ὁποῖος εἶχε τὴν ἐμφάνισιν ἀνδρός.	15 Συνέβη δὲ τοῦτο: Καθὼς ἐγὼ ὁ Δανιὴλ ἔβλεπα τὴν ὅρασιν καὶ ἐπροσπαθοῦσα νὰ καταλάβω τὸ νόημά της, ἰδού! Ἐστάθη ἐμπρός μου κάποιος ποὺ ἔμοιαζε μὲ ἄνδρα.
16 Καὶ ἤκούσα φωνὴν ἀνδρὸς ἀναμέσον τοῦ Οὐβάλ, καὶ ἐκάλεσε καὶ εἶπε· Γαβριήλ, συνέτισον ἐκεῖνον τὴν ὅρασιν.	16 Καὶ ἤκουσα τὴν φωνὴν ἑνὸς ἀνδρός, ὁ ὁποῖος ἐστέκετο ἐν μέσῳ τοῦ ποταμοῦ Οὐβάλ, ἡ ὁποία φωνὴ ἐφώναξε καὶ εἶπε· <Γαβριήλ, ἐξήγησε εἰς αὐτὸν τὸ ὅραμα ἐκεῖνο>.	16 Καὶ ἄκουσα τὴν φωνὴν ἐνὸς ἀνδρὸς μεταξὺ τῶν ὀχθῶν τοῦ ποταμοῦ Οὐβάλ, ἡ ὁποία ἐφώναξε καὶ εἶπε: <Γαβριήλ, ἐρμήνευσε εἰς ἐκεῖνον τὸ νόημα τῆς ὁράσεως!>
17 Καὶ ἦλθε καὶ ἔστη ἐχόμενος τῆς στάσεώς μου, καὶ ἐν τῷ ἐλθεῖν αὐτὸν ἐθαμβήθην, καὶ πίπτω ἐπὶ πρόσωπόν μου, καὶ εἶπε πρός με· σύνες, υἱὲ ἀνθρώπου· ἔτι γὰρ εἰς καιροῦ πέρας ἡ ὅρασις.	17 Αὐτὸς ἦλθε καὶ ἐστάθη πολὺ κοντά μου. Ὅταν δὲ μὲ ἐπλησίασεν, ἐγὼ κατελήφθην ἀπὸ δέος καὶ θαυμασμὸν καὶ ἔπεσα ἀμέσως πρηνὴς μὲ τὸ πρόσωπόν μου κάτω εἰς τὴν γῆν. Ἐκεῖνος δὲ μοῦ εἶπε· <Υἱὲ ἀνθρώπου, κατανόησε τοῦτο· ὅτι ἡ ὅρασις ἀποκαλύπτει τὸ τέλος τοῦ καιροῦ, τοῦ καιροῦ τῆς βασιλείας τῶν θηρίων>,	17 Καί <ὁ Γαβριήλ> ἦλθε καὶ ἐστάθη πλησίον μου· ὅταν δὲ μὲ ἐπλησίασεν, ἐκυριεύθηκα ἀπὸ ὑπερβολικὸν θαυμασμόν, μεγάλην ἔκπληξιν καὶ φόβον καὶ ἔπεσα ἀμέσως κάτω μὲ τὸ πρόσωπον κατὰ γῆς <μπρούμυτα>. Ἐκεῖνος δὲ μοῦ εἶπεν: <Υἱὲ ἀνθρώπου, ἐννήησε τοῦτο: Ἡ ὅρασις δὲν θὰ ἐκπληρωθῇ ἐπὶ τοῦ παρόντος· ἡ ὅρασις αὐτὴ ἀποκαλύπτει τὸ τέλος τοῦ καιροῦ <ἤ: Ἡ ὅρασις ἀναφέρεται εἰς τὰ ἔσχατα χρόνια>, κατὰ τὸν ὁποῖον θὰ τελειώσῃ ἡ βασιλεία τῶν θηρίων καὶ θὰ ἀναλάβουν πλέον τὴν ἐξουσίαν οἱ ἅγιοι τοῦ Ὑψίστου>.
18 Καὶ ἐν τῷ λαλεῖν αὐτὸν μετ' ἐμοῦ πίπτω ἐπὶ πρόσωπόν μου ἐπὶ τὴν γῆν, καὶ ἥψατό μου καὶ ἔστησέ με ἐπὶ πόδας	18 Ὅταν ἐκεῖνος μοῦ ὠμιλοῦσε, ἐγὼ εἶχα πέσει πρηνὴς μὲ τὸ πρόσωπον εἰς τὸ ἔδαφος, μὲ ἤγγισε, μὲ ἐσήκωσε εἰς τὰ ποδια μου	18 Καὶ καθὼς ἐκεῖνος μοῦ ὠμιλοῦσε, ἐγὼ ἀπὸ τὴν κατάπληξιν καὶ τὸν φόβον ἔπεσα κάτω μὲ τὸ πρόσωπόν μου κατὰ γῆς, ἐκεῖνος ὅμως μὲ ἄγγισε καὶ μὲ ἐσήκωσεν εἰς τὰ πόδια μου
19 καὶ εἶπεν· ἰδοὺ ἐγὼ γνωρίζω σοι τὰ ἐσόμενα ἐπ' ἐσχάτων τῆς ὀργῆς· ἔτι γὰρ εἰς καιροῦ πέρας ἡ ὅρασις.	19 καὶ μοῦ εἶπε· <ἰδού, ἐγὼ θὰ καταστήσω εἰς σὲ γνωστὰ αὐτά, τὰ ὁποῖα θὰ συμβοῦν, ὅταν θὰ λάβῃ τέλος ἡ τιμωρὸς θεία ὀργή. Τὰ σημαινόμενα διὰ τοῦ ὁράματος συμβολίζουν τὸ πέρας τῆς κυριαρχίας τῶν θηρίων.	19 καὶ μοῦ εἶπεν: <Ἰδού! Ἐγὼ θὰ σοῦ καταστήσω γνωστὰ ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα θὰ γίνουν, ὅταν τελειώσῃ ἡ τιμωρητικὴ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ. Διότι ἡ ὅρασις δὲν θὰ ἐκπληρωθῇ ἐπὶ τὸν παρόντος· ἡ ὅρασις αὐτὴ ἀποκαλύπτει τὸ τέλος τοῦ καιροῦ <ἤ: Ἡ ὅρασις ἀναφέρεται εἰς τὰ ἔσχατα χρόνια>, κατὰ τὸν ὁποῖον θὰ τελειώσῃ ἡ βασιλεία τῶν θηρίων, μετὰ τὴν πάροδον τῆς ὀργῆς, καὶ θὰ ἀναλάβουν πλέον τὴν ἐξουσίαν οἱ ἅγιοι τοῦ Ὑψίστου.
20 Ὁ κριός, ὃν εἶδες, ὁ ἔχων τὰ κέρατα βασιλεὺς Μήδων καὶ Περσῶν.	20 Ὁ κριός, τὸν ὁποῖον εἶδες εἶναι ὁ βασιλεὺς τῶν Μήδων καὶ τῶν Περσῶν.	20 Ὁ κριὸς ποὺ εἶδες, ὁ ὁποῖος εἶχε τὰ δύο κέρατα, εἶναι ὁ βασιλιᾶς τῶν Μήδων καὶ Περσῶν.
21 Ὁ τράγος τῶν αἰγῶν βασιλεὺς Ἑλλήνων· καὶ τὸ κέρας τὸ μέγα, ὃν ἦ ἀναμέσον τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ, αὐτός ἐστιν ὁ βασιλεὺς ὁ πρῶτος.	21 Ὁ τράγος τῶν αἰγῶν εἶναι ὁ βασιλεὺς τῶν Ἑλλήνων. Τὸ μεγάλο κέρας, τὸ ὁποῖον ἦτο ἀνάμεσα εἰς τοὺς ὀφθαλμούς του, αὐτὸς εἶναι ὁ πρῶτος καὶ μέγας βασιλεὺς τῶν Ἑλλήνων.	21 Ὁ τράγος τῶν αἰγῶν εἶναι ὁ βασιλιᾶς τῶν Ἑλλήνων τὸ δὲ μεγάλο κέρατο, τὸ ὁποῖον ἦταν μεταξὺ τῶν ὀφθαλμῶν του, αὐτὸς εἶναι ὁ πρῶτος καὶ μέγας βασιλιᾶς τῶν Ἑλλήνων.
22 Καὶ τοῦ συντριβέντος, οὗ ἔστησαν τέσσαρα κέρατα ὑποκάτω, τέσσαρες βασιλεῖς ἐκ τοῦ ἔθνους αὐτοῦ ἀναστήσονται καὶ οὐκ ἐν τῇ ἰσχύϊ αὐτοῦ.	22 Ἡ συντριβὴ τοῦ μεγάλου αὐτοῦ κέρατος καὶ τὰ τέσσαρα ἄλλα, τὰ ὁποῖα ἀντ' αὐτοῦ ἐφύτρωσαν, ὑποδηλώνουν τέσσαρας βασιλεῖς ἀπὸ τὸ ἔθνος αὐτό, οἱ ὁποῖοι θὰ ἐγερθοῦν, χωρὶς ὅμως νὰ ἔχουν καὶ τὴν δύναμιν τοῦ πρώτου.	22 <Ἡ ἔννοια> τοῦ κέρατος, τὸ ὁποῖον συνετρίβη καὶ εἰς τὴν θέσιν τοῦ ὁποίου ἀνεπήδησαν ἄλλα τέσσερα κέρατα, εἶναι ἡ ἑξῇς: Ἀπὸ τὸ ἔθνος τοῦ βασιλιᾶ αὐτοῦ θὰ ἀναδυθοῦν τέσσερις βασιλεῖς, οἱ ὁποῖοι ὅμως δὲν θὰ ἔχουν καὶ τὴν δύναμιν τοῦ πρώτου καὶ μεγάλου βασιλιᾶ τῶν Ἑλλήνων.
23 Καὶ ἐπ' ἐσχάτων τῆς βασιλείας αὐτῶν, πληρουμένων τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν, ἀναστήσεται βασιλεὺς ἀναιδὴς προσώπῳ καὶ συνίων προβλήματα.	23 Κατὰ τὸ τέλος τῆς βασιλείας αὐτῶν, ὅταν πλέον θὰ ἔχουν φθάσει εἰς τὴν πληρότητά των αἱ ἁμαρτίαι τῶν ἀποστατῶν Ἰουδαίων, θὰ ἐμφανισθῇ ἔνας ἀδιάντροπος βασιλεύς, πανοῦργος καὶ πολυμήχανος.	23 Εἰς τὸ τέλος δὲ τῆς βασιλείας τῶν τεσσάρων αὐτῶν βασιλέων <διαδόχων τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου>, ὅταν φθάσουν εἰς τὸ ὕψιστον σημεῖον τῆς ἀσεβείας καὶ παρανομήσουν πέρα ἀπὸ τὸ μέτρον τῆς θείας μακροθυμίας, θὰ ἐμφανισθῇ ἕνας βασιλιᾶς ἀσεβής, αὐθάδης, θρασύς, ἀδιάντροπος καὶ ἐπὶ πλέον πανοῦργος, ἐφευρετικὸς εἰς τὸ κακὸν καὶ πολυμήχανος.
24 Καὶ κραταιὰ ἡ ἰσχὺς αὐτοῦ καὶ θαυμαστὰ διαφθερεῖ καὶ κατευθυνεῖ καὶ ποιήσει καὶ διαφθερεῖ ἰσχυροὺς καὶ λαὸν ἅγιον.	24 Θὰ ἔχῃ μεγάλην δύναμιν, θὰ ἐπιφέρῃ ἀδιηγήτου καταοτροφάς. Θὰ φέρῃ εἰς πέρας τὰς ἐνεργείας του. Θὰ πράττῃ ὅ,τι θέλει καὶ θὰ καταστρέψῃ ἰσχυροὺς λαοὺς καὶ αὐτὸν ἀκόμη τὸν ἅγιον λαὸν τοῦ Θεοῦ.	24 Ἡ δύναμίς του θὰ εἶναι μεγάλη καὶ θὰ προξενήσῃ ἀνεκδιήγητες καταστροφές· θὰ ἐπιτυγχάνῃ εἰς τὶς ἐνέργειές του καὶ θὰ κάνῃ ὅ,τι θέλει· θὰ καταστρέφῃ λαοὺς ἰσχυροὺς καὶ τὸν ἅγιον λαὸν τοῦ Θεοῦ <τοὺς Ἰσραηλίτες>.
25 Καὶ ὁ ζυγὸς τοῦ κλοιοῦ αὐτοῦ κατευθύνει· δόλος ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ, καὶ ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ μεγαλυνθήσεται καὶ δόλῳ διαφθερεῖ πολλοὺς καὶ ἐπὶ ἀπωλείας πολλῶν στήσεται καὶ ὡς ὠὰ χειρὶ συντρίψει.	25 Ὁ ζυγὸς τῆς τυρανικῆς ὑποταγῆς θὰ, ἐπεκταθῇ ἐπιτυχῶς εἰς λαούς. Θὰ ἐνεργῇ μετὰ δολιότητος, θὰ ἀλαζονευθῇ κατὰ τῇ καρδίαν αὐτοῦ καὶ διὰ τῆς πανουργίας καὶ τῶν μηχανορραφιῶν του θὰ καταστρὲψη πολλούς. Ἐπάνω δὲ εἰς τὰ ἐρείπια πολλῶν θὰ σταθῇ αὐτὸς ὑπερήφανος. Θὰ συντρίβῃ τοὺς ἄλλους, μὲ ὅσην εὐκολίαν σπάζει κανεὶς ἕνα αὐγό.	25 Ὁ βαρὺς καὶ τυραννικὸς ζυγὸς τῆς βασιλείας του θὰ ἐπιβληθῇ ἐπιτυχῶς εἰς τοὺς λαοὺς ἐπὶ τῶν ὁποίων θὰ κυριαρχήσῃ. Θὰ ἐνεργῇ μὲ πανουργίαν καὶ ὑπουλότητα· θὰ ὑπερηφανευθῇ δὲ τόσον, ὥστε θὰ θεωρήσῃ τὸν ἑαυτόν του μέγιστον ὅλων τῶν ἀνθρώπων, μὲ δόλον δὲ καὶ μὲ ἀπάτην θὰ καταστρέφῃ πολλούς. Καὶ θὰ σταθῇ ὄρθιος πατώντας ἐπάνω εἰς τὰ ἐρείπια καὶ τὰ πτώματα πολλῶν. Θὰ ἐργάζεται δὲ τὸ καταστροφικόν του ἔργον μὲ τόσην εὐκολίαν, μὲ ὅσην συντρίβει κανεὶς εἰς τὸ χέρι του αὐγά!
26 Καὶ ἡ ὅρασις τῆς ἑσπέρας καὶ τῆς πρωΐας τῆς ρηθείσης ἀληθής ἐστι· καὶ σὺ σφράγισον τὴν ὅρασιν, ὅτι εἰς ἡμέρας πολλάς.	26 Τὸ ὅραμα τῷν δυο χιλιάδων τριακοσίων ἡμερονυκτίων ἔχει καὶ αὐτὸ τὸ νόημά του, εἶναι ἀληθὲς. Σὺ ὅμως τήρησε σιγήν, κράτησε ἀνερμήνευτον τὴν ὅρασιν αὐτήν, διότι ἀναφέρεται εἰς ἕνα ἀπτομακρυσμένον χρονικὸν διὰστημα>.	26 Καὶ ἡ ὅρασις τῶν δύο χιλιάδων τριακοσίων ἡμερονυκτίων, ἡ ὁποία σοῦ ἀπεκαλύφθη, εἶναι ἀναμφιβόλως ἀληθινή. Ἐπειδὴ ὅμως ὁ ἐν τῷ μεταξὺ χρόνος εἶναι μακρός, σὺ τήρησε σιωπήν, διατήρησε τὴν ὅρασιν ἀσαφῆ διὰ τοὺς πολλούς, διότι αὐτὴ ἀναφέρεται εἰς ἐποχήν, ἡ ὁποία θὰ βραδύῃη πολὺ νὰ ἔλθῃ>.
27 Καὶ ἐγὼ Δανιὴλ ἐκοιμήθην καὶ ἐμαλακίσθην ἡμέρας καὶ ἀνέστην καὶ ἐποίουν τὰ ἔργα τοῦ βασιλέως· καὶ ἐθαύμαζον τὴν ὅρασιν, καὶ οὐκ ἦν ὁ συνίων.	27 Ἔπειτα ἀπὸ τὰς ὁράσεις αὐτὰς ἐγώ, ὁ Δανιήλ, ἔπεσα εἰς τεταραγμὲνον ὕπνον, ἠσθένησα ἐπὶ μερικὰς ἡμέρας ἔπειτα ἀπὸ τὰς ὁποίας ἐσηκώθην καὶ ἐξετέλουν, ὅπως συνήθως, τὰ ἔργα τοῦ βασιλέως. Ἀνελογιζόμην ὅμως μὲ θαυμασμὸν αὐτά, τὰ ὁποῖα εἶδα καὶ ἤκουσα, χωρὶς καὶ νὰ ἠμπορῶ νὰ εἰσχωρήσω εἰς τὸ πλῆρες νόημά των.	27 Ἐγὼ δὲ ὁ Δανιήλ, μετὰ τὴν ὅρασιν αὐτὴν καὶ ἀφοῦ ἔμαθα τὶς συμφορὲς οἱ ὁποῖες ἐπρόκειτο νὰ πλήξουν τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν, ἐλυπήθηκα καὶ ἐμελαγχόλησα καὶ ἐκοιμήθηκα γεμᾶτος ταραχὴν καὶ ἀρρώστησα ἐπὶ μερικὲς ἡμέρες. Κατόπιν ὅμως ἐσηκώθηκα καὶ ἄρχισα νὰ διεκπεραιώνω τὶς ὑποθέσεις τοῦ βασιλιᾶ, χωρὶς νὰ γνωρίζῃ κανεὶς τὴν αἰτίαν τῆς ἀρρώστιας μου. Ἤμουν δὲ γεμᾶτος ἔκπληξιν, ἀπορίαν καὶ θαυμασμὸν δι’ ὅσα εἶδα καὶ ἄκουσα εἰς τὴν ὅρασιν ποὺ μοῦ ἀπεκαλύφθη· ἀλλὰ δὲν ἠμποροῦσα νὰ ἐννοήσω πλήρως τὸ νόημά των, διότι δὲν ἦταν δυνατὸν νὰ μοῦ δοθῇ σαφὴς ἑρμηνεία τοῦ νοήματος τῆς ὁράσεως ἀπὸ κάποιον ἄνθρωπον.